Het is bijna zover. Aanstaande woensdag 3 juni 2015 gaan we met onze vrienden Piet en Renée Alderliesten opnieuw een camperreis maken in Amerika. Wij hebben dat al vaker gedaan, maar nu halen we voor het eerst een spiksplinternieuwe camper op bij de fabriek. Het zijn zgn testritten. Wij brengen de campers naar Denver, en kunnen ondertussen mooi een aantal plekken aandoen. We willen graag naar Yellowstone Park. Daar zijn we ook in 2001 geweest. Helaas is er toen tijdens onze vakantie veel sneeuw gevallen in het park. We konden niet verder omdat we sneeuwkettingen nodig hadden volgens de parkwachters. En die hadden we niet bij ons. Nu willen we een nieuwe poging wagen.

Het lukte me niet om foto's toe te voegen. Even telefonisch contact opgenomen met Travelhome. Ik moet in de tekst vierkante haakjes gebruiken, foto zonder hoofdletter, en geen spaties. Geprobeerd, en nu lukt het wel.

Reisverslag vakantie Amerika 2015 camper wegbrengen van Forest City naar Denver. 3 juni 2015. Het vliegtuig vertrekt om 12.00 uur van Schiphol, en om er tijdig te zijn halen Piet en Renée ons op om 7.00 uur. Je weet immers nooit zeker of je een fileloze rit hebt. Wij zijn prima op tijd, en hebben een lange reisdag voor de boeg. We vliegen via Washington aan Minniapolis. Al met al zijn we 20.00 uur onderweg geweest. En dan ben je flink afgereisd. En als je aankomt, voor ons dus al midden in de nacht, begint hier de avond pas. En omdat het het beste is om je zo snel mogelijk aan te passen aan het dagritme hier, toch maar een hapje gegeten. We kwamen in een soort van café terecht waar de wekelijkse bingo avond werd gespeeld. De muren hingen vol met grote tv schermen waar diverse sportuitzendingen op te zien waren. . Bijzonder levendig. En hoewel we eigenlijk geen trek hadden, toch maar een burger besteld. Smaakte verrassend goed! Wijntje en biertje erbij, en zowaar een prima avond gehad. Terug naar het hotel, en met een beetje schaamte, beide kingsize bedden in gebruik genomen. Heerlijk, zo n groot bed voor jezelf. Goed geslapen, maar om 5 uur lokale tijd is het uit met de pret. We zijn beiden wakker. Kopje thee gezet en dit verhaaltje geschreven. We worden na ons ontbijt met de shuttle van het hotel naar de opstapplaats van de bus naar Forest city gebracht. Prima geregeld. 4juni. 39 Jaar geleden zijn we getrouwd! We hebben er erg in. Vanavond drinken we er een wijntje op! We worden om half negen met de shuttle naar de luchthaven gebracht, vanwaar we worden opgehaald om naar de fabriek in Forest City te gaan. Een rit van van ruim twee uur. We worden met koek en koffie ingehaald. Vervolgens een toelichting op alle uitgereikte paperassen, en de do's en dont's met de campers. En daarna volgt per camper nog een uitleg ter plaatse. Het neemt al met al wel wat tijd in beslag. Rond twee uur uur kunnen we gaan rijden. Eerst maar boodschappen gaan halen bij de plaatselijke supermarkt. En daarna rijden we naar een camping vlakbij. Three fingers campground. De douche en toiletruimtes zijn wel heel basic. Geen deur in het toilet, maar een gordijntje! Niet echt fijn. Morgen vertrekken we ri. Sioux Falls met als geplande eindbestemming Mitchell. (Interstate 90)..

Om 9.00 zijn we klaar voor vertrek. De route is nagekeken, wij rijden voorop. Jan start de auto en wil hen in de versnelling zetten. Helaas geen beweging in te krijgen. Piet probeert het ook, maar ook dat biedt geen soulaas. Een voorbijganger gevraagd, het stuur gedraaid etc. Geen beweging. Het hulpnummer gebeld. Die verwijst ons door. Uiteindelijk komen we bij een ford garage terecht. Dan zijn we inmiddels twee uur verder! En voorlopig hebben we alleen telefonisch contact! Gelukkig helpt de beheerster van de camping ons, want het is nog best lastig om uit te leggen wat er aan de hand is. We nuttigen maar een kopje koffie en een overgebleven muffin. De behulpzame voorbijganger komt terug en kijkt er nog eens naar. Het is een raadsel. Uiteindelijk hebben we twee hulplijnen. Er komt een sleepdienst van een Ford garage, en er komen medewerkers van Winnibago. De laatsten constateren een technisch gebrek aan de motor, dus is het aan de Fordgarage om het op te lossen. Zij stellen daarom voor dat wij de camper leeg ruimen en teruggaan naar Winnebago/Apollo om een andere camper op te halen. En dan is het dubbelfijn als je met vrienden bent. We hebben als de wiedeweerga onze kleding en boodschappen ingepakt en overgebracht naar de camper van Piet en Renée, en daarna teruggereden naar het uitleverpunt. Daar heeft men ons snel van een andere camper voorzien. En een stuk groter dan we eerst hadden. Wij hebben nu ook een 27 foot. Om 14.00 konden we onze reis vervolgen. We komen terecht in Jackson, op een fijne KOA camping.

We zijn gisteren tot Jackson gekomen. Niet zo heel ver, maar dat is niet verwonderlijk. We hebben toch ongemerkt allemaal wel wat stress ervaren, en hadden het voor die dag wel gehad. We hebben nu overnacht op een KOA camping. En die keten staat altijd garant voor kwaliteit en properheid. Ook hier zie je vaste gasten, maar ook meer passanten. Het is nu zaterdagmorgen en wat frisser, en ik type dit stukje in de camper. Wel met de raampjes open. Ik kan de houtvuurtjes ruiken. En dat is toch het echte buitenleven gevoel. We starten om 9.00 uur en rijden richting Sioux Falls. Daar maken we een tussenstop. Er is daar een markt met streekproducten, en er valt een park met een mooie waterval te bewonderen. We gebruiken de lunch daar. Vervolgens rijden we naar de plaats van onze bestemming, Mitchell. Eerst bezoeken we Corn Palace. Een gebouw dat jaarlijks wordt opgesierd met maïskolven en blad, in diverse kleuren. Heel apart. Elk jaar is er een nieuw ontwerp. Daarna nog even een Walmart opgezocht. We scoren een simpele bbq en twee stoeltjes. Bij thuiskomst blijkt dat we niet goed hebben opgelet. Het is een kindermaat. Daar paste ik misschien 55 jaar geleden in, maar nu niet meer. Morgen toch maar ruilen. Ook al is het dan zondag.

Vandaag rijden we naar Badlands National Park. 212 Miles. Eerst even de stoelen ruilen bij Walmart. Geen probleem. We kopen grotere. Daarna op weg. We hebben vandaag alle tijd en maken een paar stops onderweg. Eerst bij Oacorna. Een zgn tradepost. Een winkel van sinkel, of zoals wij ook wel zeggen, de winkel van Malle Pietje. Heel veel voorwerpen uit grootmoederstijd. We gaan even verderop een restaurant binnen en nemen koffie met lemon pie en banana pie. Het zijn enorme stukken taart, en behoorlijk machtig. Onze lunch hebben we op die manier ook weer binnen. Later stoppen we nog bij 1880 Town. Het stadje laat zien hoe de mensen hier in 1880 leefden. Een soort openluchtmuseum. Daarna rijden we verder naar Badlands. We kopen een jaarkaart, waarmee we tot veel meer parken toegang hebben. We willen er immers nog veel meer bezoeken. Het landschap doet ons denken aan Bryce, en ook aan Cappedocia in Turkije. Het land is erg geërodeerd. De kleuren van de rotsen worden vooral opgelicht en geïntensiveerd door een opkomende of ondergaande zon. We eten vroeg en gaan om 19.00 uur nogmaals op stap. De Badlands in. Op een uitzichtpunt wachten we de ondergaande zon af. Renée en ik met een wijntje, Piet met een biertje, en Jan is de BOB! Die staat klaar met zijn fototoestel op het statief om een mooie foto te scoren. Helaas, de zon gaat niet vlammend onder, en het gesteente gaat grijs op in de schemering.

Aanvankelijk zouden we vandaag met één camper naar Wounded Knee gaan, de plaats waar ruim honderd jaar geleden een groot aantal Indianen is vermoord door de blanken. Een historische plaats die we allen graag wilden zien. Tot Jan eens goed op de kaart keek en zag dat het bij de camping vandaan toch al gauw 100 Miles was. Dat vond hij wat gortig, en Piet was het met hem eens. Heen en terug betekent dat 300 km. We hebben in goed overleg de plannen gewijzigd en besloten dat elk koppel vandaag zijn eigen plan trekt. Wij, Jan en ik, bezoeken eerst de gift shop en het visitorcenter. Zoals eigenlijk altijd prachtig verzorgd en informatief. We pikken het voorlichtingsfilmpje mee over het ontstaan van de Badlands en de dieren en mensen die er leefden. Daarna rijden we op ons gemak door het park. En stoppen diverse keren voor een fotoshoot. We bezoeken Wall, waar we leuke souvenirs scoren en opnieuw tanken. Want dat motorhome lust een flinke slok benzine. Gelukkig kunnen we bij de automatische benzinepomp maximaal voor 100 dollar tanken. Dat houdt de schade beperkt, ha ha.

Van Badlands naar de Blackhills, naar een KOA camping vlakbij Custer City. Vandaag is de rit niet zo lang, en staan er twee mooie attracties op ons lijstje. Mount Rushmore Nat'l Memorial en Crazy Horse Memorial. Verbijsterend, beide parken. De vier presidenten zijn af, aan chief Crazy Horse zijn ze nog wel een aantal decennia bezig. Een project wat te vergelijken is met de kathedraal Sagrada Familia in Barcelona. Vandaag was het erg warm hier, zo'n 32 graden Celsius. Voor morgen is het wat minder, 26 graden. Tot nu toe boffen we enorm. Lekker weer, met af en toe een dreigende onweersbui.

Van Custer City, via Wind Cave National Park en Custer State Park, naar Hill City en Deadwood. Vanmorgen werden we wakker van een donderklap en het getik van regendruppels op het dak. We stonden op ruim 1600 meter hoog, en het was fris. Gelet op ons grot bezoek, kleden we ons met lange broek en stevige schoenen. Bij het visitor center boeken we een tour van 1,5 uur. De gids vertelt ons over de ontdekking van de grot en het speciale 'boxwork' op de plafonds. Al met al een interessant bezoek. We eten een boterhammetje in de camper en rijden daarna naar het Custer State Park. Het park staat bekend om zijn wildlife. Er is een kudde bizons van 1400 stuks , er zijn pronghorns, coyotes, prairie dogs, en verwilderde ezels. Jan maakt een paar leuke foto's. We vervolgen onze weg en zijn rond 17.00 uur op de camping bij Deadwood. Het zijn heel smalle plekken.

Donderdag 11 juni. Van Deadwood naar Devils Tower. Geen donder vanmorgen, wel regendruppels. Een heel gestage miezerregen. En heel laaghangende bewolking. Niet zo verwonderlijk met dit weer, want we zitten nog steeds op hoogte, op 1458 meter. Vandaag reizen we via een toeristische route naar Devils Tower. Eerst via Deer Mountain naar Spearfish, via de 111 naar Aladdin, naar Huett, en dan naar Devils Tower, in Wyoming. Het gaat om een ondergronds uitgeharde lavastroom, die later door erosie van het omliggende gesteente vrij is komen te liggen. De rots rijst ruim 250 meter de lucht in en biedt goede mogelijkheden voor rotsbeklimming. De indianen hadden uiteraard een mooie legende over dit natuurfenomeen. Zo zou de berg bescherming hebben geboden aan zeven jonge meisjes, die op de vlucht waren voor een beer. Zij riepen een rotsformatie aan hen te helpen, en de rots verhief zich, waardoor de beer het nakijken had. De meisjes werden opgeheven tot aan de hemel, waar ze nu nog staan te stralen als zeven kleine sterren, de Pleiades. En je ziet nog steeds de sporen van de klauwen van de beer. Ga maar kijken!

We zijn nu op de helft van onze vakantie, en willen nog wel het nodige zien in Yellowstone, Grand Teton, en Dinosaur Nat. Park. We willen daarom vandaag en morgen km. maken. Onze route is vandaag via weg 90 naar Gillette, Buffalo en Sheridan, bij Ranchester eraf ri. Lovell, Powell en Cody. We zien hoever we komen. We hebben daarom ook nog geen camping laten reserveren, wat tot nu toe wel de gewoonte is. We maken veelal gebruik van KOA campings, waar men altijd bereid is om een andere camping van de keten te reserveren voor de gasten. Vandaag gaan we dus op de bonnefooi ! Als we een stadje tegenkomen met een redelijke supermarkt, gaan we weer boodschappen doen. We koken om en om voor vier. Het stel dat niet gekookt heeft, doet de afwas. Zo is het dus voor ieder regelmatig een verrassing wat er op tafel komt. Maar, we eten altijd lekker, want we kennen elkaars smaak nu wel zo'n beetje. We zijn immers al heel vaak met elkaar op vakantie geweest. We zijn tot Cody gekomen. We hebben vandaag 315 Miles gereden, zeg maar 500 km. Helaas was er op de KOA camping in Cody geen plaats meer. Gelukkig wel op een camping vlakbij. Ik heb snel een maaltijd in elkaar geflanst en daarna hebben we gekeken naar de mogelijkheden in Yellowstone. Dat valt vies tegen. Waar je kunt reserveren zijn alle plaatsen bezet. Zelfs de campings buiten het park lijken vol. Zondag is het vaderdag en dan kunnen kinderen gratis mee. Er lijkt op één camping nog plaats. Renée en Jan vullen tegelijkertijd een reserveringsformulier in en bevestigen. Het formulier van Renée wordt geweigerd, en van Jan geaccepteerd. Nu lijkt de camping, buiten Yellowstone, ook vol! En dat is heel vervelend, want alles in het park en daarbuiten lijkt vol!. Goede raad is duur. We besluiten morgenochtend eerst met de betreffende camping te bellen en te kijken wat de mogelijkheden zijn. Daarna kijken we verder. Maar er lijkt voor ons geen zegen op te rusten. Precies 14 jaar geleden was er de sneeuwval, en nu lijkt lijkt er geen plekje meer beschikbaar in of in de nabije omgeving voor Piet en Renée. Net voor het slapengaan klopt Piet nog aan. Hij heeft nog eens geprobeerd te reserveren, met een iets kleinere camperafmeting. En nu is het wel gelukt! Allebei hebben we nu een plek, voor dezelfde prijs. Dat is een pak van ons hart. Kunnen we toch twee dagen in het park vertoeven.n

We rijden Yellowstone binnen via de East Entrance. Vanaf Cody toch nog 52 miles. Hier heeft in 1988 een enorme brand gewoed. En ook al herstelt het bos vanzelf, je ziet er nog steeds de sporen van. Veel staande kale staken boven het frisse groen en de grond bezaaid met een soort van mikado, maar dan wel van grijze boomstammen. We zien bizons en herten onderweg. We gaan eerst even naar het visitor center in Lake Village, en kopen daar een kalender voor 2016. Altijd gemakkelijk om alle afspraken bij te houden( ouderwets als we zijn), en om volgend jaar nog eens herinneringen aan deze reis te kunnen ophalen. Door naar Mud Volcano Area en Sulpher Caldron. En waar we net nog de frisse dennengeur opsnoven, moeten we nu bijne onze neus ophalen vanwege de rotte eierengeur. Mijn hemel, wat stinken die gaten. We lopen een kleine trail langs de bubbelende en stomende poelen. Af en toe meent één van ons wel iets te herkennen van ons eerste bezoek in 2001. Daarna door naar Canyon Village, via Inspiraton point, waar je een prachtig zicht hebt op de grand canyon van de Yellowstone rivier. Rond een uur of half vier besluiten we richting de camping bij de West Entrance te rijden. We zijn er rond een uur of half vijf. Onze reserveringen waren in orde, en we hebben redelijke plekken. Mag ook wel voor 67 dollar per nacht. De douches toiletten zijn prachtig. Het is bear country hier, dus voorzichtig met afval etc. De camping ligt op 2030 meter hoog. Het zal vannacht dus best fris zijn. Dekentje erbij dus maar. Morgen, zondag 14 juni, gaan we per koppel op stap. Weliswaar allebei ri het noorden, naar Mammouth Hot Springs, omdat we het park maandag via het zuiden weer verlaten. En dan hebben we alle vier de windstreken verkend.

We rijden Yellowstone binnen via de East Entrance. Vanaf Cody toch nog 52 miles. Hier heeft in 1988 een enorme brand gewoed. En ook al herstelt het bos vanzelf, je ziet er nog steeds de sporen van. Veel staande kale stammen en de grond lijkt bezaaid met een soort van mikado, maar dan wel van boomstammen. We zien bizons en herten onderweg. We gaan eerst even naar het visitor center in Lake Village, en kopen daar een kalender voor 2016. Altijd gemakkelijk om alle afspraken bij te houden( ouderwets als we zijn), en om volgend jaar nog eens herinneringen aan deze reis te kunnen ophalen. Door naar Mud Volcano Area en Sulpher Caldron. En waar we net nog de frisse dennengeur opsnoven, moeten we nu bijne onze neus ophalen vanwege de rotte eierengeur. Mijn hemel, wat stinken die gaten. We lopen een kleine trail langs de bubbelende en stomende poelen. Af en toe meent één van ons wel iets te herkennen van ons eerste bezoek in 2001. Daarna door naar Canyon Village, via Inspiraton point, waar je een prachtig zicht hebt op de grand canyon van de Yellowstone rivier. Rond een uur of half vier besluiten we richting de camping bij de West Entrance te rijden. We zijn er rond een uur of half vijf. Onze reserveringen waren in orde, en we hebben redelijke plekken. Mag ook wel voor 67 dollar per nacht. De douches toiletten zijn prachtig. Het is bear country hier, dus voorzichtig met afval etc. De camping ligt op 2030 meter hoog. Het zal vannacht dus best fris zijn. Dekentje erbij dus maar. Morgen, zondag 14 juni, gaan we per koppel op stap. Weliswaar allebei ri het noorden, naar Mammouth Hot Springs, omdat we het park maandag via het zuiden weer verlaten. En dan hebben we alle vier de windstreken verkend. Zondag 14 juni, Yellowstone Park, maandag 15 juni. Grand Teton. We hebben zondag de noordkant van het park verkend. Eerst naar het Norris Geyser Basin. Hier zien we geisers, borrelende poelen, en ruiken we de rotte eieren lucht. Daarna via een slechte weg door naar Mammouth Hot Springs. Hier bekijken we de zgn terrassen. Daarna maken we het rondje af via Tower Fall en Canyon Village. We shoppen nog even in het stadje West Yellowstone. We slagen voor een paar leuke shirts voor Jan. Jan en ik komen er achter dat we maandag de 22ste juni de camper in moeten leveren en niet dinsdag. Ons even een dag verrekend ivm het tijdsverschil. Op zich geen punt, maar we rekenen s avonds toch maar even hoeveel nachten we waar kunnen blijven, en in welke etappes we willen reizen. Maar we komen eruit. Twee nachten in Grand Teton, 1 overnachting in Rock Springs, daarna weer twee nachten bij Dinosaur, en daarna nog twee overnachtingen bij Denver. De laatste dichtbij de oostzijde, waar we de camper moeten inleveren. Nou ja, dichtbij, altijd nog zo n 30 miles te rijden, maar dan wel over de snelweg, en niet de hele stad door. Maandag 15 juni. Op weg naar Grand Teton. Onderweg naar Grand Teton willen we in ieder geval de Old Faithful bekijken. En dan maar hopen dat hij zijn mooie pluim laat zien. En dan op weg naar Colter Bay Village, waar we de komende twee nachten willen kamperen. Dat is een zgn parkcamping, zonder WiFi. Vandaar dat ik het verhaal nu, maandagochtend maar alvast vooruit typ.

We hebben zondag de noordkant van het park verkend. Eerst naar het Norris Geyser Basin. Hier zien we geisers, borrelende poelen, en ruiken we de rotte eieren lucht. Daarna via een slechte weg door naar Mammouth Hot Springs. Hier bekijken we de zgn terrassen. Daarna maken we het rondje af via Tower Fall en Canyon Village. We shoppen nog even in het stadje West Yellowstone. We slagen voor een paar leuke shirts voor Jan. Jan en ik komen er achter dat we maandag de 22ste juni de camper in moeten leveren en niet dinsdag. Ons even een dag verrekend ivm het tijdsverschil. Op zich geen punt, maar we rekenen s avonds toch maar even hoeveel nachten we waar kunnen blijven, en in welke etappes we willen reizen. Maar we komen eruit. Twee nachten in Grand Teton, 1 overnachting in Rock Springs, daarna weer twee nachten bij Dinosaur, en daarna nog twee overnachtingen bij Denver. De laatste dichtbij de oostzijde, waar we de camper moeten inleveren. Nou ja, dichtbij, altijd nog zo n 30 miles te rijden, maar dan wel over de snelweg, en niet de hele stad door. Maandag 15 juni. Op weg naar Grand Teton. Onderweg naar Grand Teton willen we in ieder geval de Old Faithful bekijken. En dan maar hopen dat hij zijn mooie pluim laat zien. Vervolgens door naar Colter Bay Village, waar we de komende twee nachten willen kamperen. Dat is een zgn parkcamping, zonder WiFi. Vandaar dat ik het verhaal nu, maandagochtend maar alvast vooruit typ.

Voor vandaag hebben we een excursie geboekt. Een ontbijtcruise naar Elk Island in Jackson Lake. Om 7 uur moeten we klaar staan bij de haven. Natuurlijk is een aantal mensen weer te laat. We vertrekken met vertraging maar zijn wel als eerste bij de ontbijtplek. Er is van alles te eten. Cowboycoffee, fruitsalade, donuts, pancakes, worstjes, gebakken vis, aardappeltjes etc. Het weer laat zich ook van haar goede kant zien. Nadat we wat op onze borden hebben gelegd, schuiven we aan grote tafels aan. Het smaakt allemaal voortreffelijk. Rond tien uur zijn we weer terug in de haven. Piet en Renée maken daarna een rondrit door het park, Jan en ik gaan naar Jenny Lake om een wandeling rond het meer te maken. Althans voor iets meer dan de helft dan. We lopen ongeveer 10 km. Daarna gaan we met een shuttle terug naar het beginpunt. We rijden terug naar de camping en douchen bij de grocery. Yellowstone heeft de naam, maar Grand Teton doet er niet voor onder. Het is een prachtig park met schitterende bergen.

Naar Rock Springs via weg 191 zuid. Eerst bezoeken we onderweg het stadje Jackson. In het stadsparken hebben ze op elke hoek een boog gemaakt van hertengeweien. In elke boog zijn ruim 2000 geweien verwerkt. De geweien worden elk jaar verzameld door scouts. Dat levert hun clubkas ook nog een centje op. Jackson is een mooi maar ook toeristisch stadje, zo zijn er diverse galerieën en juweliers. Onderweg maken we nog een stop voor de lunch, en daarna gaan we door naar Rock Springs. We hebben een KOA camping op het oog. Bij aankomst blijkt de camping achter een aantal olietanks te liggen, en één grote grintplaat. Niet wat we in onze gedachten hadden, maar vooruit. We blijven toch maar één nacht.

We hebben een tip van een Nederlander gehad om via Flaming Gorge naar Vernal te reizen. Aangezien het nauwelijks extra km vergt, en we vandaag niet zover hoeven te reizen, kiezen we voor deze mooie vergezichten route. We zien het landschap langzaam veranderen van prairie naar woestijn. Het is knap warm, zo n 36 Celsius. We maken een extra rondje, de Sheep Creek Geological Loop. Hier zien we de verschillende lagen in het gesteente, en ook de plooiingen in de bergen. We bezoeken het Red Canyon Visitor Center en we lopen daar een kleine trail. Een paar Mountain goats komen ons tegemoet. Ze bewegen zich snel en soepel over de bergwand. Daarna verder naar het Flaming Gorge Dam Visitor Center. We treffen het. Over een paar minuten start een nieuwe rondleiding. We willen graag mee. Trekken nog snel even stevig schoeisel aan want 80 % van de rondleiding gebeurt 'buiten'. We horen allerlei feitjes over de dam, en worden mee naar het binnenste genomen. Het is daar verbazend proper binnen. Weer buiten, kunnen we aan de 'uitlaatzijde' van de dam dikke grote vissen voeren. Zij weten precies wat een excursiegroep voor hen betekent, namelijk " eten". Als we klaar zijn met de excursie is het drie uur. We besluiten naar de camping bij Vernal te gaan. We installeren ons. Renée heeft een beetje last van de hitte en gaat even liggen. De rest laaft zich aan bier en limo.

We bezoeken het park op eigen gelegenheid. Elk stel met de eigen camper dus. Onze jaarkaart voor nationale parken is hier ook geldig. We hoeven dus geen entrée te betalen. We worden met een shuttle naar de de "Quarry" gebracht. Het is een originele heuvel, waarvan één zijde is afgegraven, en waarin je veel en enorme botten kunt waarnemen. En daarover heen hebben ze een gebouw geplaatst. Het is de plek waar in 1910 het eerste volledige skelet van een dinosaurus is gevonden.

De laatste dagen van de vakantie zijn aangebroken. Maandagochtend moeten we de campers inleveren. Omdat het van Vernal vandaan nog zo n kleine 500 km is naar Denver proberen we in twee etappes te reizen. We zoeken naar een camping ten westen van Denver, en één dicht in de buurt van het camperbedrijf, en dwz ten oosten van Denver. Hoe we ook zoeken op internet en proberen een KOA camping te laten reserveren, alles zit vol. Dan maar proberen om onderweg een camping te vinden. We schieten goed op en via weg 40 via Steamboat Springs komen we steeds dichter bij Denver. Onderweg komen we geen campings tegen. Jan zoekt nog eens op internet en komt een parkcamping tegen in de buurt van het camperbedrijf. Daar kunnen we dan misschien ook wel gelijk de laatste nacht blijven staan. We besluiten door te rijden naar deze camping. Weliswaar over de snelweg, maar toch dwars door de stad. Dit gaat, behoudens een kleine file van een half uur wegens een ongeluk, vlekkeloos. Om een uur of vijf komen we bij de bedoelde camping aan. Helaas voor vandaag en morgen vol. Dus maar weer verder. Met lood in de schoenen, want inmiddels zijn we al zo n 8 uur op weg. We rijden wat naar het zuiden, maar zien ook daar niets. Nog eens op internet gekeken, telefoonnummers opgezocht. Renée belt in de publieke telefooncel met de diverse campings. Nul op rekest. "Niente naks." Nergens een plekje voor deze vakantiegangers. Moeten we dan maar stiekem overnachten op de parkeerplaats bij een 24 uurs bedrijf? Ook weinig aantrekkelijk. Ik opper dat we wellicht naar een motel kunnen gaan. Kunnen we rustig slapen en de Campers kwijt. Zo gezegd, zo gedaan. We boeken allebei een kamer, en daarna begin ik met koken. Buiten op de parkeerplaats drinken we een alcoholische versnapering. Om 9 .00 zitten we, binnen in de camper, een milde curry van vis te verorberen. Dat brengt onze moraal weer op peil. Pffffff. Weer een nieuwe ervaring. Tip voor iedereen die een camper inlevert in Denver, zoek van te voren een camping, én reserveer. En voor Travelhome, is het mogelijk om wat suggesties te doen? Kun je vanuit Nederland wellicht al reserveren. Wij hebben ons in ieder geval rot gezocht, en toch nog bot gevangen.

Heerlijk geslapen na alle drukte van gisteren. Vanmorgen alles op ons gemak gedaan. Alvast een klein beetje opgeruimd in de camper, maar de koffers wil ik vanmiddag doen. Eerst gaan we shoppen op een groot outletcenter. Alle bekende sportmerken zijn vertegenwoordigd. Wij slagen leuk bij Columbia. We slenteren nog wat langs de winkels, maar het is werkelijk bloedheet. Voor wat koelte moet je de winkels in. Op zich geen straf, want er zijn genoeg mooie spullen. Maar, we moeten ons beheersen, we moeten immers letten op het gewicht van de koffers! Op de parkeerplaats pakken we daarna alvast de koffers in, ruimen we de koelkast uit, en gooien we overbodige spullen weg. Daarna terug naar het hotel, naar de koele kamer. Piet is aan de beurt om te koken, en hij maakt van onze laatste ' restjes' een lekkere maaltijd. Het is nog steeds behoorlijk warm, en alle deuren en ramen van de camper staan tegen elkaar open voor wat verkoeling. Jan scharrelt ergens een rode pylon op om bij de deur neer te zetten. Want die staat gevaarlijk open. Uiteraard brengt hij die terug als we klaar zijn met eten en de afwas. In het hotel is het nu een stuk aangenamer qua temperatuur. We leggen nog een kaartje, en trekken ons om 21.30 uur terug op onze kamers. We willen morgen vroeg op, om om 8 uur te kunnen gaan rijden. Eerst willen we de koffers naar het hotel brengen, daarna via een benzinepompstation om onze tanks te 'lozen' , en dan naar Apollo.

Om 8 .00 uur zijn we helemaal klaar om de campers in te leveren. Alle kleding zit in de koffers, en de campers zijn leeggeruimd. Eerst rijden we naar het hotel. Op onze vraag of we alvast de koffers mogen brengen, krijgen we als antwoord dat we direct kunnen inchecken. Natuurlijk gedaan en de koffers naar onze kamers gebracht. Mooi en prettig geregeld! Daarna naar het opgegeven benzinepompstation om te dumpen. Uiteraard is een bijdrage vereist. 10 Dollar. Maar goed, je moet toch je vuile water kwijt. Daarna door naar Apollo. Het is bijna om de hoek. De medewerkers van Apollo staan ons al op te wachten. Men vraagt of we nog onvolkomenheden hebben opgemerkt. Er zijn bij ons een paar mankementen aan het houtwerk. Op een paar plaatsen heeft de lijm losgelaten, en op één plek is teveel lijm verwerkt. Dat lijkt gesmolten door de hitte, en zit op onze kleding. Maar hopen dat het er weer uit gaat. Men maakten notities van onze opmerkingen en vraagt of we nog dingen hebben aangeschaft. Daar krijgen we het bestede geld voor terug. Piet en Renée hebben tijdens het rijden een klein ongelukje gehad. Tijdens een scherpe bocht is een keukenkastje opengesprongen. Bordjes eruit, en in honderden stukjes. Die hoefden niet verrekend te worden! Al met al worden de administratieve handelingen snel afgedaan en kunnen we de gereedstaande taxi nemen om naar het hotel te worden gebracht. Om 10.15 zitten we achter een kop koffie in het hotel.

Om 8.45 uur vertrekken we met de shuttle naar het vliegveld. Het inchecken gaat goed. Piet en Renée moesten nog even wat over pakken van de ene naar de andere koffer. Anders waren ze het haasje. Per pound extra gewicht boven de 23 kg. betaal je 200 dollar! Lijkt ons erg overdreven, zeker gelet op de enorme koffers handbagage die de Amerikanen allemaal meenemen. Die worden nooit gewogen. De vlucht naar Chicago duurt een kleine drie uur, daar weer een paar uur wachten op de aansluiting naar Amsterdam. Bijna 24 uur later, om 9.00 uur woensdagmorgen zetten we weer voet op Nederlandse bodem, en om 11.00 uur zijn we weer thuis. Daar sluiten we onze vakantie af met wijntje en een zoutje. We zijn het er over eens; we hebben veel gezien en een hele fijne vakantie gehad. Zeker voor herhaling vatbaar.