De voorbereiding – voor de eerste keer met een baby op reis
Door Tabitha op 27 maart 2015 14:01
Dit jaar gaan we voor de eerste keer op reis met onze dochter van 10 maanden. Dit kost nogal wat voorbereiding, wat neem je mee, kan ze wel veilig slapen in de camper, hoeveel bagage mag er mee en kies je voor een buggy, kinderwagen, draagzak of allemaal?
Kortom, we zijn wel even bezig geweest. Maar inmiddels is het bijna zover en vertrekken we volgende week naar het zuiden van Amerika. We starten in Orlando en vervolgen onze weg via de zuidelijke staten om uiteindelijk te eindigen in Los Angeles.
Het reisschema zoals nu gepland:
Orlando – Ocala National Forest – Chattahoochee – Pensacola Beach – via Mobile naar Biloxi – New Orleans – San Houston Jones State Park – Kemah – San Antonio – Amistad National Recreation Area – Big Bend National Park – Guadalupe Mountains National Park – Carlsbad Caverns – White Sands National Monument – Chiracahua National Monument – Tombstone – Tucson – Salome – Riverside – Hermosa Beach en retourvlucht vanaf Los Angeles. Ongeveer 5000 kilometer in totaal.
We reizen met Moturis, type S-27S. Een iets ruimer model want een aparte slaapkamer leek me wel prettig. Wanneer we dan koude avonden hebben kan Veerle tenminste op bed liggen en kan de deur dicht, zo is de kans wat kleiner dat ze wakker ligt.
Korte samenvatting van de artikelen die we meenemen voor Veerle. Of het allemaal goed bevalt kan ik over een paar weken vertellen…
In het vliegtuig:
– Deryan Air Traveller. Een stoeltje van ongeveer 15 euro dat je op je schoot kan plaatsen in het vliegtuig. Hierdoor wordt het gewicht van je kind beter verdeeld. Wanneer je de riempjes van de stoel losmaakt heb je een klein bedje. Er zit ook een slaapzak aan vast. De kussentjes in het stoeltje zijn opblaasbaar dus het geheel is klein en compact mee te nemen.
Voor onderweg:
– Deryan peuterbedje. Een lichtgewicht tentje van ongeveer 3-4 kilo dat makkelijk in je koffer past. Zoals gezegd een tentje met opblaasbaar matrasje, muggennet en UV-werende stof. Zo kan ze hierin binnen en buiten slapen. We nemen wel onze eigen slaapzak mee want de geleverde is nog wat groot
– Draagzak ErgoBaby Performance Ventus. Ergonomisch goede draagzak die je op buik, rug en heup kan dragen. Deze is ongeveer het luchtigste en gezien de temperaturen en de wandelingen die we graag willen doen is dat echt een must. We hebben nog getwijfeld over een grote rugzak met metalen frame waar ze in kan zitten maar dit leek ons uiteindelijk te groot om ook nog mee te nemen.
– Zwembandje voor op de camping
– Buggy Koelstra Simba. Voordelig tweedehands aangeschaft voor op reis. Je hoort vaak dat buggy’s en kinderwagens tijdens de vlucht beschadigen en dus besluiten we onze kinderwagen toch maar thuis te laten. De buggy kunnen we dan gebruiken in de stad en op wandelingen over egaal terrein, de draagzak voor het overige.
Daar zijn we dan! De vlucht en Ocala National Forest
Door Tabitha op 27 maart 2015 14:04
Dag 1: vlucht Amsterdam – Orlando
Vandaag gaat het dan echt beginnen, onze eerste vlucht met Veerle, spannend!
Natuurlijk veel bagage mee want vooral de kleine meid mag niks te kort komen. In de handbagage van Veerle zit van alles zodat we op het ergste zijn voorbereid. Koekjes, melkpoeder, kant en klare melk, appelsap, pasta, fruithapjes en toetjes.
Omdat we met een baby vliegen kunnen we niet online inchecken en dus staan we netjes drie uur voor vertrek aan de balie op Schiphol.
Tot onze vreugde wordt hier een babybedje bevestigd, hopelijk kan ze dan lekker slapen.
Het autostoeltje en de andere spullen checken we in, de buggy mag mee tot aan de gate en het autostoeltje leveren we in bij odd-site baggage. Prima geregeld!
Wanneer we net langs de paspoortcontrole zijn vraagt iemand van security ons of we babyvoedsel bij ons hebben en we gaan naar een aparte scanner waar ze alles nakijken. Alles wordt geseald en kan straks zo mee het vliegtuig in.
Voor we het weten is het zover en gaan we aan boord. Veerle mag in de buggy blijven terwijl wij door de scanner gaan en de buggy wordt afgegeven.
Aan boord helaas toch geen babybedje, tegenvaller! Maar gelukkig krijgen we een rij met een extra stoel dus we hebben niks te klagen.
De vlucht verloopt voorspoedig en Veerle gedraagt zich voorbeeldig. Ze slaap maar een uurtje maar huilt maximaal een kwartier. We krijgen bij de landing volop complimenten over onze fantastische baby die het zo ontzettend goed gedaan heeft, nog nooit meegemaakt. Wij trots natuurlijk.
Na aankomst in Detroit pakken we de bagage op en droppen die meteen weer. Het autostoeltje bij de oversize baggage en de rest bij de ‘normale’ drop off. Bij verdere controle van de handbagage worden we even apart genomen want alle vloeistoffen van Veerle worden opnieuw nagekeken. Nadat we ook hier goedgekeurd zijn gaan we met de tram door naar onze terminal voor de doorvlecht van Orlando.
Ook hier weer een voorbeeldig kind. We dachten dat ze wel zou slapen maar ook hier klaarwakker en volop complimenten over ons meisje.
Opvallend op beide vluchten is dat er niks voor een baby te eten aan boord is, wellicht iets mis gegaan in de communicatie maar nu komen al mijn hapjes toch van pas en is het maar goed dat we alles bij hebben.
Op de eerste vlucht maken ze water warm voor een fles en ook kunnen we een zak heet water krijgen voor het opwarmen van het eten. Op de tweede vlucht drinkt ze de kant en klare melk gewoon koud.
Na een korte vlucht van twee uur landen we in Orlando en gaan op zoek naar de hotelshuttle. Na even bellen weten we waar we moeten zijn en na een reistijd van 17 uur kunnen we dan eindelijk gaan slapen. Op de kamer stond ondanks aanvraag geen babybedje klaar dus we gebruiken ons eigen bedje. We hebben geen zin meer om op iemand te wachten. Het personeel was ontzettend vriendelijk dus ze zouden het ongetwijfeld graag voor ons gedaan hebben.
Om half twee is het feest, hard gekrijs vanuit het bedje naast ons. Ik maak een flesje klaar voor Veerle, lang leve de kamer met magnetron, en ze valt bij ons in bed in slaap.
9 mei. Orlando – Ocala National Forest
Om kwart over vijf is iedereen wakker en dus zijn we mooi op tijd om allemaal uitgebreid te douchen, badje voor Veerle en lekker ontbijten. Wafels, eitje, brood en muffins, simpel maar prima begin van de dag!
Om half acht moeten we opgehaald worden door Moturis. Helaas, om acht uur nog geen shuttle. Na enkele telefoontjes wordt ons bevestigd dat de transfer geboekt staat maar als ze er om half negen niet zijn kunnen we een taxi bellen welke dan vergoed wordt. Om half negen nog geen shuttle en dus uiteindelijk met de taxi. Ruim een uur vertraging maar we hebben een luxe taxi en het is vakantie dus we laten de pret niet drukken.
Bij het verhuurstation worden we vriendelijk ontvangen en ontvangen we uitgebreide uitleg over contract en camper en nadat we alles nagekeken hebben kunnen we op pad.
We doen onze eerste inkopen en rijden snel verder naar Alexander Springs, waar we zullen overnachten.
Een tijdje geleden wees mij collega Simone mij op dit park, ze had foto’s gezien en het zag er zo mooi uit, dat moesten we proberen. De foto’s waren inderdaad erg mooi en in werkelijkheid is het zeker zo mooi. Onze camping ligt midden in het groen en is zeker een van de mooiste plaatsen waar we ooit gestaan hebben.
Bij Alexander Springs kun je zwemmen in ontzettend helder water en ook kun je er snorkelen, duiken en kanoën. Nadat we goed geïnstalleerd zijn besluiten we even te gaan zwemmen. Er zit een kleine campingwinkel waar we nog wat zonnebrandcreme en muggenspray (echt nodig hier) halen en we gaan naar het water.
Het water is kraakhelder en heerlijk verfrissend, alleen Veerle vindt deze eerste ervaring met buiten zwemmen niet zo leuk maar fleurt weer op zodra ze veilig en wel in de buggy zit.
Buitenlandse toeristen komen hier schijnbaar niet vaak maar ik moet zeggen, echt een juweeltje!
Die avond op de camping zetten we lekker de barbecue aan en luisteren als het donker wordt naar alle geluiden van het bos. In de bossen zien we vuurvliegjes voorbij vliegen en ook schitteren de lichtjes door de bladeren. Om ons heen geluiden van enkele spelende kinderen en kampeerders om ons heen maar vooral rust en natuur, fantastisch! Het is trouwens bear country hier dus dat voegt nog weer net dat beetje extra toe.
Camping: Alexander Springs
Kosten: $21 per nacht en $6,50 voor een bundel hout.
Faciliteiten: geen hook up maar er zijn douches, toiletten en een dump station aanwezig.
Het personeel bij check-in is ook weer erg vriendelijk en we ontvangen uitgebreide uitleg. Op het park zijn de hele nacht ‘hosts’ aanwezig mocht je iets nodig hebben.
10 mei. Alexander Springs – Chattahoochee.
Vandaag een weinig spannende dag. Na een ontbijtje buiten op de camping al snel vertrokken want we hadden een lange rit voor de boeg.
Nu aangekomen in Chattahoochee waar we overnachten voor we morgen verdergaan naar Pensacola Beach. De regen die de komende dagen voorspeld werd valt inmiddels dus nu zowaar even tv aan in de camper om het weerbericht te volgen.
Pensacola Beach & Biloxi
Door Tabitha op 27 maart 2015 14:07
Gisteren heel netjes een verslag gemaakt, valt Internet uit tijdens het posten… Vandaag poging twee.
Twee dagen geleden kwamen we aan in pensacola Beach. Heerlijke zandstranden, restaurants en gezellige gekleurde huisjes, zag er super uit!
We wilden overnachten op de camping in het nationale park maar helaas, het bordje ‘campground full’ hing al bij de ingang. Via de Allstays app zagen we dat er nog een camping was en daar was plaats genoeg. Na veel te veel betaald te hebben voor een plaats aan zee (112$) installeren we ons en is het helemaal de moeite waard. We genieten van het zonnetje, barbecuen en zien de zon in zee zakken, genieten!
De volgende dag willen we toch kijken of er plek is op de fort pickens campground in het park. Ook nu hangt bij de ingang alweer het bordje klaar. En dan, bam! Ik zie het bordje met waarschuwing over het hoofd en heb m’n eerste schade op een camperreis, ik rij tegen het dan van het entreehuisje aan, wat stom!
Voor er een ranger is en alles is ingevuld zijn we zo een uur verder.
Klein geluk, bij navraag bij incheck blijkt er toch en plek voor 1 nacht.
Hier staan we heerlijk omringt door bomen en zee. Overal zie je vogels en ook wandelen t gordeldieren rond.
We gaan even naar het strand (heet! ) en boven i lekker in de schaduw.
Vanmorgen weer vroeg dag, om vijf uur is veerle alweer op… We staan vroeg op een bezoeken fort pickens en een van de battery stations.
Daarna op naar Mobile voor een bezoek aan de USS Alabama. Super om zo’n enorm schip van binnen te bekijken.
Nadat we en paar uur rondgekeken hebben rijden we verder naar biloxi. De camping is eenvoudig maar alleen de weg scheid ons van het hagelwitte strand.
Met even heerlijk uit eten geweest bij Shaggy’s, met uitzicht op zee en nu nog even een drankje bij de camper.
Morgen op naar New Orleans!
New Orleans en op naar Texas
Door Tabitha op 27 maart 2015 14:10
Inmiddels alweer heel wat gezien en gedaan. Na Biloxi zijn we verder gegaan New Orleans. De camping, het French Quarter RV Resort ligt, zoals de naam al suggereert, tegen het French Quarter en een korte wandeling brengt je midden in de stad.
Als we richting het water wandelen horen we een steeds luider wordende orgelmuziek die blijkt te horen bij de stoomboot waar je een toch op kan maken. Op zich wel grappig maar het maakt wel een ontzettende herrie.
We gaan ergens zitten om te lunchen en ik kies voor een beroemde Po-Boy sandwich. Een soort getoast stokbroodje met tartaarsaus en een keuze aan beleg. Op advies kies ik voor garnalen en het smaakt inderdaad goed. Een verfrissende mint jalup erbij maakt de lunch compleet.
Het French Quarter lijkt qua stijl van de huizen een beetje op een soort Parijs in de jaren 30. Voor Amerikanen kan ik me voorstellen dat het heel bijzonder is, overal kleine winkeltjes, balkons met bloemen eraan en kleinere straatjes. Voor ons is het echter niet zo speciaal.
We gaan lunchen nabij het water
We wandelen verder langs het water vanaf het punt waar de stoomboot vertrekt tot het beroemde café du monde. Het is al wat laat voor een ontbijtje met koffie dus we slaan een stop hier over. Wandelend door de straatjes komen we uit bij St. Louis Cathedral, een kathedraal aan een parkje dat ook van binnen te bezichtigen is.
Bekend is natuurlijk Bourbon Street, dé straat van New Orleans met zijn vele bars met live muziek. Dit valt ons enorm tegen. De straat is behoorlijk verloederd en lijkt een beetje op een vervallen rosse buurt met overal drank twee of zelfs drie voor de prijs van een. Er wordt op veel plaatsen wel live muziek gespeeld en dat is wel leuk maar het trekt ons helemaal niet en we zijn dan ook snel weg.
Kortom was New Orleans voor ons een behoorlijke tegenvaller, gewoon niet onze smaak maarja, ook dat heb je weleens tijdens je reis.
Na een douche (heerlijk ruim, zelden zo goed meegemaakt op een camping) en een ontbijt beginnen we de volgende dag aan de rit van bijna vier uur richting Lake Charles.
Vlakbij onze camping zit Steamboat Bill’s, een wegrestaurant dat al meerdere keer verkozen is tot beste …. in diverse categorieën. Ik denk iets unieks gevonden te hebben maar moet snel van dat idee terugkomen als we aankomen en er een heuse parkeerwacht staat om al het verkeer in goede banen te leiden.
Van buiten ziet het er niet bijzonder uit maar binnen oogt het gezellig. Overal komen borden met vis voorbij en het is gezellig druk. We hebben meteen een tafel en kiezen allebei voor een small platter met diverse soorten vis. Gevulde garnaal, gevulde krab, meerval en garnalen, natuurlijk geserveerd met friet, koolsla en wat brood.
Het moet gezegd, het eten smaakt echt heerlijk. Totaal anders dan wij het kennen want alles is gefrituurd maar de smaak is echt heel goed. Ook Veerle hapt van alles wat mee en vindt het duidelijk allemaal lekker. Dit is echt de moeite waard en een aanrader voor iedereen! (Je kan er ook vlees krijgen dus ook als je geen vis hebt wordt er voor je gezorgd)
Na de lunch nog snel even naar Walmart en door naar het Sam Houston Jones State Park waar we willen overnachten.
De camping bevindt zich midden in de bossen en de omgeving is prachtig. We wandelen een stukje om het park te bekijken en installeren ons dan voor de camper. Al snel lopen er wat hertjes over de camping en door het bos achter onze camper, leuk!
Er werd al gewaarschuwd de wasberen niet te voeren en na het eten verschijnen ze dan. Wasbeertjes wandelen zo voor ons langs in een poging in het afval te graaien of een zak chips mee te nemen. We maken snel wat foto’s en willen ze dan wegjagen. Dat duur even, eerst blaast er een naar Rob en daarna moeten we nog een paar keer rammelen met de campingstoelen voor ze ervan overtuigd raken dat er bij ons niks te malen valt. Ontzettend leuk om deze dieren van zo dichtbij te zien.
We genieten nog even bij het kampvuur en gaan dan lekker naar bed.
Inmiddels zijn we net aangekomen in Kemah, Texas waar we nog een nachtje aan de kust verblijven. Bekend hier is de grote pier, schijnbaar een van de grootste in VS. Eerst even lunchen, Veerle naar bed en even zwemmen en dan zien we wel of we de pier nog halen…
Texas, New Mexico & Arizona
Door Tabitha op 27 maart 2015 14:14
Alweer even geleden dat ik wat heb laten horen maar daaruit blijkt maar weer dat de tijd echt voorbij vliegt. De Boardwalk was uiteindelijk wel aardig maar vooral leuk wanneer je hier met wat oudere kinderen bent. Er zijn onder ander een achtbaan en een soort parachute drop. Verder wat kraampjes met wat lekkers, je kunt er knuffels winnen, er is een pleintje met live muziek en je kunt eten aan het water. Prima om even rond de wandelen.
Vanuit de kust rijden we daarnaar verder en gaan we weg van de kust en echt het binnenland in, richting San Antonio. We verblijven hier op de KOA en dit is echt een mooie camping. Er is een ruime winkel, je kan er eten, er is een speeltuin en zwembad en dat alles op een terrein met pecanbomen. We krijgen een fijne plek met schaduw voor de komende twee nachten. Die middag niks op het programma dus we gaan even zwemmen en doen het rustig aan.
De volgende ochtend willen we op tijd de bus hebben want in de ochtend staat een bezoek aan the Alamo op het programma en dat kan erg druk worden.
Tegenover de camping is een busstop en voor een paar dollar ben je binnen ongeveer 20 minuten in het centrum, bij incheck krijgen we een kaartje mee met de bustijden en de halte waar we uit moeten stappen. We zijn er iets na negen uur en het is nog rustig bij the Alamo. We wandelen rond en leren meer over de geschiedenis van deze plek en de strijd die hier geleverd is. Leuk weetje is dat Texas erg lang een onderdeel van Mexico was en Amerikaanse immigranten goed betaald kregen om zich hier te vestigen.
Na het bezoek aan de Alamo lopen we richting de Riverwalk, een mooie wandeling langs de rivier met veel restaurants en winkeltjes op de route. Na een tijd gewandeld te hebben gaan we ergens lunchen en vinden het daarna wel weer mooi geweest en gaan terug naar de camping. De hitte van de dag ontwijken we verder in de schaduw van onze boom en het zwembad.
Na San Antonio zouden we eigenlijk naar Big Bend National Park gaan, het potentiële hoogtepunt van de reis. Maar we besluiten het toch over te slaan, de rit is erg lang en we willen het vooral met Veerle toch wat rustiger aan doen. Met pijn in ons hart rijden we maar wat verder westwaarts en overnachten in Van Horn. We blijven daar een extra dagje om gewoon even helemaal niks te doen.
Nu we weer uitgeslapen zijn gaan we ook wat meer doen en we beginnen de dag in de Guadalupe Mountains met de Devil’s Hall hike. Veerle gaat mee in de draagzak en dat gaat prima. Het is bewolkt maar nog steeds erg warm maar eindelijk zijn we weer lekker aan het wandelen.
Ondertussen zijn we van tijdzone veranderd en is het dus een uur vroeger, we komen daarom helemaal op tijd aan bij de Carlsbad Caverns. Met een baby mag je niet op tour met een rangen en kun je alleen de self guided tour lopen. We beginnen met de afdaling van 240 meter de grotten in. Deze kun je lopen maar als je niet zo goed ter been bent of er niet toe in staat bent kun je ook gewoon met de lift.
De afdaling in de grotten wordt steeds mooier en gaat redelijk snel naar beneden, dit voel je wel in de knietjes! Onderaan komen we aan de Big Room en deze is werkelijk prachtig. Je kunt hier een wandeling maken van ongeveer anderhalf uur en ziet de meest mooie formaties. Echt een must see wanneer je hier in de buurt bent.
We genieten van de wandeling, eten wat en rijden dan het laatste stukje naar de camping.
Op de camping krijgen we een plekje waar een boom bij staat dus gelukkig wat schaduw in deze woestijnhitte. Op deze camping kun je eten bestellen wat dan bezorgt wordt bij je plaats, wat een luxe! Normaal maken we liever zelf wat maar de dame bij chek in heeft ons toch overtuigd door te vertellen over alle home cooked onderdelen. We bestellen spare ribs en ik neem er dé aardappelsalade bij. Tussen kwart over zes en half zeven wordt het bezorgd.
In de tussentijd nog even zwemmen, douchen en Veerle eten geven en op bed legge. En dan wordt onze maaltijd bezorgd. Het vlees smaakt naar het mesquite hout waarop het gerookt is, de salade is ontzettend lekker en zelfs de bonen, waar we normaal niet echt van houden, smaken goed. Kortom, echt heerlijk, een echte aanrader!
Weer een dagje later, we leven inmiddels op 22 mei rijden we niet al te ver. We willen in de buurt van White Sands National Monument overnachten en kiezen ervoor iets meer in de natuur te verblijven in plaats van in Alamogordo.
De camping ligt aan de voet van de bergen en is ook weer erg goed verzorgd. Er zijn verschillende plaatsen waar je een zitje hebt onder een afdak, en dus schaduw, en gelukkig is er nog een vrij. Die middag doen we het rustig aan en in de avond gaat weer lekker de barbecue aan.
Vroeg opstaan deze ochtend voor een korte wandeling door het park. Een pad van ruim een half uur gaat naar de voet van de berg en vervolgens door de bedding weer terug richting het visite center. Makkelijk te lopen en een prima begin van de dag.
Daarna naar White Sands National Monument, bekend om de stralend witte zandduinen. Hier aangekomen blijkt dat je met de camper een route kunt rijden van ongeveer 12 kilometer retour. Onderweg kun je op verschillende plekken uitstappen om door de duinen te wandelen of te picknicken. Onderweg zien we overal mensen in de duinen en ook zijn er veel gezinnen die met een plastic sleetje de duinen af gaan.
We stappen uit en wandelen de duinen in maar waar we al bang voor waren is ook zo. Veerle is niet van plan haar zonnebril op te houden en blijft hem van haar hoofd af trekken en huilen wanneer die toch op zit. Aangezien het zand zo ontzettend wit is, is het licht zonder zonnebril echt veel te vel. Dus het wordt een vrij korte wandeling door de duinen en weer de camper in. Onderweg stoppen we nog een keer en loop ik alleen een stukje de duinen in maar dat is toch anders.
Helaas niet zo’n groot succes voor ons dus, hoewel de duinen wel erg mooi zijn en ook de wandeling die je bij zonsondergang kan maken ongetwijfeld fantastisch is.
Zo rijden we op tijd verder en besluiten een stukje verder door te rijden dan gepland.
We overnachten op een KOA onderweg. De camping staat wel genoteerd als een soort doorgangscamping maar toch, wat een deprimerende plek. De faciliteiten zijn op zich prima maar het ligt er allemaal wat troosteloos bij. Het waait ook nog hard en is bewolkt dus niet echt barbecue weer. Van ellende halen we maar wat bij Mc Donalds en beleven een weinig interessante avond.
[ foto2]
Hoewel alles er in het ochtendzonnetje toch wat beter uitziet hebben we niks dat ons hier houdt en we zijn op tijd onderweg naar Tombstone. Onderweg gaat de klok weer een keer een uur terug en zo zijn we al rond 10 uur bij de camping.
Het blijkt dit weekend Wyatt Earp weekend te zijn en dat houdt in dat er op straat allerlei activiteiten gehouden worden. Ook lopen veel bezoekers rond in oude westerse kledij wat het stadje een bijzonder leuke uitstraling geeft.
Tombstone neemt je mee terug naar ongeveer 1880 en het stadje ziet er met winkels en verklede mensen ook helemaal uit zoals in die tijd. Het is heel gezellig om er rond te wandelen en de sfeer te proeven en ook kun je er diverse theaters en kleine musea bezoeken.
We wandelen wat rond, genieten van het leven op straat en gaan dan een hapje eten bij Old Nose Kate Saloon, schijnbaar kwamen hier vroeger allerlei bekende westernfiguren. Binnen is het gezellig druk en nemen we plaats tussen de cowboys en sherrif’s. Wapens mogen niet mee naar binnen en worden buiten door velen in bewaring gegeven.
We eten goed en daarna komt een zanger het toneel op die gezellig wat westernmuziek gaat spelen, we zouden hier prima nog een tijd kunnen blijven.
We gaan verder en kopen kaartjes om de beroemde shoot out in de OK Corral te bekijken, dit is een van de grote attracties. Het verhaal wordt nagespeeld van een shoot out die hier plaats heeft gevonden. De acteurs vertellen het hele verhaal, er wordt wat geschoten en je kunt er nog wat rondwandelen, prima entertainment.
We gaan nog even terug naar ons mini plekje op de camping zodat Veerle even kan slapen en wandelen daarna weer terug om wat te winkelen en een hapje te eten. In het Longhorn restaurant zitten we wat minder gezellig maar eten we ook weer erg goed en vooral mijn steak is ontzettend mals.
De camping waar we verblijven is nogal een chaos, het kantoor is een rommel, er staat allerlei rotzooi bij de ingang omdat de eigenaar wat lijkt te klussen en de sites zijn niet echt groot. Toch heeft dit plekje ook wel zijn charme en is de ontvangst erg vriendelijk. Ik heb positieve verhalen gehoord over het ontbijt dus dat moeten we even proberen. Je hoeft alleen maar de overheersende bacon lucht te volgen om er te komen…
In plaats van een restaurant is het meer een huiskamer en het lijkt er ook op dat dit echt de huiskamer van de eigenaars is. Man en vrouw zijn ook aanwezig en met iedereen wordt een praatje gemaakt. De inrichting is ontzettend ouderwets en er hangen allerlei foto’s, het heeft wel iets.
Aangeraden werden de grote cinnamon rolls and biscuit and gravy dus die moeten we proberen. Het eten wordt allemaal per persoon klaargemaakt dus je krijgt je eten niet tegelijk maar dat mag de pret niet drukken, het smaakt allemaal prima.
Na een goed ontbijt is het maar een klein stukje rijden naar Tucson. We doen wat boodschappen en rijden dan verder naar het Pima Air and Space museum.
Hier staan een enorm aantal vliegtuigen en leer je meer over de geschiedenis van de luchtvaart. Er is een algemene hangar en er zijn hangars voor de Tweed Wereldoorlog en de ruimtevaart. Ook kun je op werkdagen een tour maken over de beroemde Boneyard waar een enorm aantal vliegtuigen staat.
We brengen hier een aantal uur door en gaan dan verder naar de camping van vandaag. Een prima plek met een zwembad, restaurant met bar en grote fitnessruimte. Ziet er allemaal netjes uit. We drinken wat, gaan zwemmen en in de avond maar weer een lekkere burger van de barbecue.
Gisteren hebben we nog even ons reisplan bekeken en gaan toch wat dingen aanpassen. Doordat we Big Bend hebben overgeslagen hebben we nog wat extra dagen en dus besluiten we naar Las Vegas te rijden. Een paar dagen zwemmen en lekker eten staan ons wel aan. Het is een stukje rijden maar vooruit.
Vandaag maar meteen proberen een groot deel van de rit te maken en we rijden naar Needles, een lange rit en dus eindelijk tijd dit verslag bij te werken.
We moeten even bekijken of we helemaal naar Needles rijden vandaag of dat we toch eerder stoppen. Veerle heeft even gespeeld en ligt nu lekker te slapen dus als dat allemaal goed gaat moeten we een heel eind komen.
Beter luisteren naar de baas....
Door Tabitha op 27 maart 2015 14:16
Net uit het zwembad geklommen tijdens een zonovergoten dag in Las Vegas. Verkoeling is wel nodig want de temperatuur gaat ook vandaag richting de 40 graden.
Na een nachtje in Needles waar het echt veeeeel te heet was (43 graden en wind als een warme föhn) besloten we lekker twee nachten naar een hotel te gaan in Las Vegas. Omdat we met de camper zijn vraag ik advies aan Perry (onze directeur) over welk hotel ik zeker kan parkeren. Hij geeft aan dat dit kan bij het MGM Signature hotel. Niet goed gelezen en MGM Grand geboekt. De camper kan dus echt de parkeergarage niet in en we moeten achteruit terug, niet fijn… Uiteindelijk vinden we iemand van security om ons te helpen. Ze brengen ons naar check-in en daarna kan Rob mee om de camper ergens neerzet zetten en wat spullen uit de camper te halen, eind goed al goed.
We hebben een kamer met uitzicht op de Strip en kijken recht uit op het New York en Monte Carlo hotel, fantastisch!
Natuurlijk even lekker lunchen en daarna even winkelen bij Miracle Mile bij Planet Hollywood. Even opfrissen en dan een snelle hap want Veerle heeft door alle indrukken geen oog dicht gedaan en dus durven we een lange zit niet aan.
Rond negen uur zit de avond er dan ook op, toch wat anders dan voor we een kind hadden… Het uitzicht over de verlichte stad is wel erg mooi.
Vanmorgen lekker uitgebreid buffet en daarna naar het zwembad. Veerle mee in haar tentje en zo kan ze na het zwemmen lekker slapen in schaduw. Heerlijk genieten!
Straks weer richting Strip om te kijken of de rij bij Caesars Palace buffet niet te lang is, moet het beste buffet hier zijn dus we zijn weer benieuwd.
En zo ben je weer thuis!
Door Tabitha op 27 maart 2015 14:18
Na Las Vegas gingen we verder in ons vertrouwde campertje voor de laatste twee nachten. Hoe gek ook voor sommigen maar ik had het al wel gemist, toch wel lekker om ‘s-avonds lekker de barbecue aan te doen en eventueel een vuurtje te maken.
We rijden niet te ver, naar Barstow. Voor mij de plek waar ik 14 jaar geleden voor het eerst overnachtte tijdens mijn allereerste camperreis.
Ik kan niet zeggen dat ik er nog veel van herkende maar de camping is nog steeds een prima stop tussen Las Vegas en Los Angeles. We komen in de middag aan en het is weer warm dus we duiken met z’n allen het zwembad in.
De volgende ochtend stoppen we bij Calico Ghost Town, een oud mijnstadje. Het stadje ziet er leuk uit en is helemaal herbouwd in de stijl van toen. Inmiddels is echter ongeveer alles omgetoverd tot een touristenwinkeltje en zitten er wat plekken om te eten. Heel erg toeristisch dus en wij vonden het niet zo leuk maar gezien het aantal foto’s dat anderen maken en alle ohh’s en ahhh’s denkt niet iedereen daar zo over…
Bij Los Angeles willen we overnachten in het Rancho Jurupa Park maar helaas krijgen we hier voor de eerste keer nul op het rekest, het zit helemaal vol. Jammer, want het ziet er leuk uit.
Op advies rijden we door naar Lake Perris (zo’n 20 mijl) en daar is plek genoeg. De plaatsen zijn op het asfalt dus dat is minder mooi maar het meer is prachtig. Een groot zandstrand aan het water, picknickplaatsen, echt een heerlijk plekje.
Die avond koelt het eindelijk een keer af en dus is het tijd om het laatste hout op te stoken en maken we nog een goed kampvuur. Dan gaan we al een beetje weemoedig naar bed want zit de laatste avond in de camper er alweer op.
Na het inleveren de volgende ochtend hebben we nog 1 dag aan het strand bij Hermosa Beach, waar we in het Quality Inn & Suites verblijven.
We zitten op ongeveer 10 minuten lopen van het strand en na een lekkere lunch wandelen we een tijdje langs het water. In de middag slaapt Veerle en ruimen wij de laatste dingen in voor het vertrek morgen.
De dag van vertrek toch nog snel even naar het strand, voetjes in het water, Veerle in de schommel en dan moeten we echt gaan. Douchen, spullen pakken en de taxi in naar de luchthaven.
We vliegen iets voor 14.00 met KLM terug en de vlucht verloopt prima. Veerle heeft een bedje waar ze echt nog nét in past maar daar wil ze liever op klimmen dan in slapen. Ze huilt wat meer omdat ze heel moe is en de slaap niet pakt. Uiteindelijk, een uur of 3 voor de landing is ze dan toch in slaap en ligt ze nog lekker even in bed zodat wij kunnen ontbijten.
De auto staat heerlijk dichtbij op de Holiday Valet Parking dus we zijn binnen no time op weg naar huis.
En zo zit het er weer op, de eerste camperreis met Veerle. Het was wederom heerlijk en we kunnen niet wachten weer op pad te gaan!
Reacties
REAGEREN