Na de uitgebreide uitleg, reden we wat onwennig weg. Na een boodschappenstop kwamen we tegen het middaguur aan op onze eerste stop, vlak onder San Francisco. Met uber (taxi) zijn we naar de stad gegaan, waar we aan het eind van de middag een boottocht hebben gemaakt. Met de boot zijn we langs de zeeleeuwen (op Fisherman’s Warf), onder de Golden Gate Bridge en rond Alcatraz gevaren. Was wel een beetje koud. Met uber weer terug naar ons RV park, lekker gegeten en gelachen om onze poepslang. Dat is de slang waarmee het afvalwater en de wc- afvoer gekoppeld worden aan de tank bij onze camperplek. Niemand wil deze natuurlijk aan- en afkoppelen. Dus is de afspraak: niet poepen en plassen in de camper! Ben benieuwd of we dit volhouden.

Na een nachtje slapen in de camper, waar we soms wat zeeziek worden doordat hij meeveert met de behoorlijke wind in San Francisco, hebben we opnieuw boodschappen gedaan en zijn om 11.00 uur weggereden, via Highway 1 naar Monterey.

Aan het begin van de middag kwamen we aan in Monterey. Waar we door Bonnie ontvangen werden met een lekker koekje. De Amerikanen zijn ontzettend vriendelijk en bieden hulp aan wanneer dat nodig is; en ze houden van een gezellig praatje.

We zijn lekker het zwembad ingedoken en daarna even hard gelopen; wel veel hoogteverschil hoor. De meisjes hebben de douche van de camper uitgeprobeerd, nou die was heerlijk. En als je kan douchen omdat het douchewater direct buiten de camper staat aangesloten, dan kan een klein plasje ook geen kwaad toch?? Dus de toilet is in gebruik genomen.

Naast de camper vonden wij een gezellige picknicktafel, waar we lekker aan hebben gegeten —> en het eerste wasje is gedraaid. Ook daar helpen de Amerikanen je bij.

‘s Avonds hebben we nog gezellige spelletjes op de camping gedaan en zijn daarna vroeg naar bed gegaan —> morgen rijden we Highway 1 af tot Santa Barbara —> dat is echt wel een end.

Het eerste stuk van onze reis was erg bochtig en heuvelachtig, dus de eerste tekenen van wagenziekte kwamen boven. Even wat rustiger aan gedaan een lekker ijsje gegeten —> ja, we hebben ook een vriezer in de camper, en gelukkig trok het langzaam weg.

Bij Point Piedras Blancas hebben we een uitgebreidere stop gemaakt, aangezien hier de zee olifanten op het korte strand lagen. Leuk om te zien. Toch nog even wat boodschappen gedaan, maar al snel bleek dat je ook te veel kunt willen. De koelkast zat overvol met groente, fruit en drinken, wat twee keer bij een rechtse bocht allemaal naar buiten kwam zetten. Dus nu heeft er steeds iemand koelkastdienst.

Om 18.00 uur kwamen we aan in Santa Barbara, lekker gegeten en met Uber naar de pier geweest. Op het strand zagen we de zon niet in de zee zinken, maar op het land ondergaan, dat was ook wel een aparte ervaring. Nog even een stuk van het uitgaansgebied meegenomen, allemaal leuke witte restaurantjes. Veels Spaanstaligen. Met de Uber weer terug naar onze RV; lekker douchen en de rit van morgen bekijken. Morgen rijden we naar Barstow —> het begin van Route 66.

Vanuit Santa Barbara zijn we vroeg vertrokken naar Barstow. De rit zelf was niet erg enerverend; warm en door de ‘dessert’. Na aankomst in Barstow, hebben we wat geshopt in een outlet en daarna doorgereden naar onze gereserveerde plek bij KOA (Kampground Of America) Barstow. In Barstow was het 41 graden. Mooie temperatuur om even een rondje hard te lopen in de woestijn. De kinderen zijn lekker het zwembad ingedoken (wat ze gelijk hebben). Na het hardlopen zijn wij ook snel het water ingegaan. Het leuke op de campings is het contact - wat snel te leggen is - met andere kampeerders. Al vinden de echte kampeerders een RV (camper) niet echt kamperen.

Omdat we full hook-up (water, elektriciteit, waterafvoer en toiletafvoer) hebben op bijna alle campings, kon in de camper de airco lekker aan. Dat was echt wel nodig.

De voorstellen om nog naar het route 66 museum werden door de kinderen afgeslagen; ze hadden een basketbalafspraak met andere kinderen. Ongelofelijk want het koelde niet verder af dan 39 graden en er werd leuk gebasketbald!

’s Ochtends moesten we op tijd weg naar de Grand Canyon (Arizona). Omdat we hier twee nachten blijven en geen enkele aansluiting hebben op de camper leek het ons een goed idee om het verse water even goed vol te gooien. Kennelijk wilden we iets te veel, want het werd ineens wel erg nat onder de camper. De overloop was in werking getreden, dat is dus ook goed beveiligd.

Aan het begin van onze dagroute kozen we voor een stukje route 66, waarna we verder de snelweg hebben genomen.

Na aankomst op de camping van de Grand Canyon, zijn we direct op één van de bussen gestapt, die door het park rijden. We hadden van te voren een wandeling van 5 km. uitgezocht, waarbij je de Canyon in, naar beneden loopt. Mamsie vond het doodeng. Er was geen enkele afzetting en je zou dus zo verkeerd kunnen stappen; het ravijn in. We hebben gelopen tot het Ooh Aah punt en zijn toen weer omhoog gelopen.

Op de camping (mather campground) zijn er uren vastgesteld waarop de generator aan mag. We hadden, bij terugkomst nog 20 minuten, dus gauw koffie gezet, gekookt en gedoucht.

De tweede dag zijn we met de bus naar het einde van de South rim gegaan om lopend terug te keren. Je loopt dan langs de Canyon (was natuurlijk af en toe ook doodeng). Na tien kilometer werden we van het pad afgehaald. Deze route werd geëvacueerd in verband met het naderende onweer. Het weer sloeg om: het begon te regenen en we zagen de lichtflitsen dichterbij en vervolgens weer verder weg verdwijnen. De medewerkers reageerden adequaat; er werden extra bussen ingezet om iedereen zo snel mogelijk weg te krijgen.

Bij de camper hebben we spelletjes gedaan en lekker gegeten, om daarna terug te keren naar het park, om hier de zonsondergang te zien. Het leuke is dat de busroutes nu anders lopen; alles is er op ingesteld om alle mensen naar het Hopi Point te brengen - waar het uitzicht het mooiste is - en daarna weer terug te vervoeren. Onze zonsondergang was erg bewolkt, nog mooier waren de bliksemschichten die wij in de verte zagen.

Na het verlaten van de snelweg, rijden we richting Monument Valley. Het landschap verandert weer. We rijden een gebied met rode steen en grote Tafelbergen binnen. Na aankomst springen de kids het zwembad in en gaan papsie en mamsie even een rondje hardlopen.

Om 18.10 uur hebben we een sunsettour in een open terreinwagen door Monument Valley. Dit gebied mag je niet zelfstandig bezichtigen; je wordt rondgeleid door een indiaan. Onze indiaan had er zin in. Na een pittige regenbui, reden we door het rode zand tussen de prachtige rode bergen. Iedere berg heeft zijn eigen naam en soms een verhaal, doordat er reclames, films of bijvoorbeeld videoclips zijn opgenomen. Het was de bedoeling de zon onder te zien gaan, helaas, net als gisteren in de Grand Canyon, te veel wolken. Goede tip van de indiaan: morgen gaat de zon weer op en weer onder, dus probeer het gewoon opnieuw. Morgen rijden wij echter naar Page. Onze plek in Monument Valley is prachtig, een foto heb ik hierbij geplaatst.

Na ons vertrek uit Monument Valley zijn we naar Page gereden. Daar liggen zowel de Upper als de Lower Antelope. Vanaf New York zijn we al bezig om kaartjes te bemachtigen, wat steeds niet lukte. Aan de toegangsweg naar Page stond een bord langs de kant van de weg met: Phototour Upper Antelope, we konden 4 kaartjes bemachtigen voor half drie diezelfde middag. Omdat we weer terug gingen in tijd, stonden we om 10.00 uur deze kaartjes al te bestellen. Alle tijd dus om boodschappen te doen, te tanken en in te checken op onze plek.

Wat waren we verrast door onze schitterende plek in de Glenn Canyon, op loopafstand van het meer.

Die middag hebben we de fototour gemaakt door de Upper Antelope. Een foto hierbij geplaatst om een indruk te geven van deze door water en zand uitgehouwen grot. Onze gids Joshua wees ons op prachtige fotopunten, of maakte de mooiste foto’s voor of van ons. Grappig om te zien, dat hij vliegensvlug de instellingen op een IPhone wist te veranderen, passend bij de situatie. Het zand kwam regelmatig naar beneden, dus na aankomst op onze stek zijn we snel het stuwmeer ingedoken. Het water was heerlijk en doordat er een windje was, was het in de zon ook uit te houden.

Erwin had een mooi vuurtje gebouwd op de BBQ, die we van het verhuurbedrijf van de camper hadden ontvangen. Lekkere Amerikaanse burgers stonden dus op het menu!

Doordat de temperaturen ook ’s nachts in Page zo hoog liggen moet de airco eigenlijk de hele nacht wel aan. Dit maakt echter een behoorlijk geluid. Bij ons is het dus airco aan – airco uit. Dit zijn niet zulke lekkere nachtjes, maar vooruit; wanneer je ’s ochtends aan de picknick tafel in het zonnetje op een schitterende plek zit te ontbijten, maakt dat weer veel goed.

De temperatuur liep die ochtend al snel nog hoger op. Om naar de horseshoe bend te gaan, koppelden we alles af. We maakte ons een beetje ongerust of we de plek waar de Colorado rivier een bocht van 270 graden maakt, zouden kunnen vinden in de Glenn Canyon, dus allerlei kaartjes en informatie bij elkaar gelegd, waardoor Erwin snapte waar we moesten zijn.

Onderweg eerst nog het informatiecentrum van Glenn Canyon en de waterdam bezocht. Indrukwekkend hoeveel stroom er wordt opgewekt en hoe deze dam gebouwd is tussen de rode rotsen. Daarna doorgereden naar horseshoe bend. Wij waren niet de enige die dit prachtige uitzicht wilden zien, dus de plek was snel gevonden.

Voordat je start aan de wandeltocht van 1200 meter omhoog en omlaag staan er grote borden: iedere persoon moet een fles drinken meenemen, dichte schoenen dragen en het liefst een petje dragen vanwege de hitte. Je zult het niet geloven, maar je ziet jonge gezinnen zonder drinken in open schoenen de tocht maken, en het was echt bloody hot! Stan zijn ondertiteling van ons bezoekje aan de horseshoe bend: “ja, er zijn dingen die je gezien moet hebben, maar waar je echt geen uren hoeft te blijven!”

Na terugkomst in het plaatsje Page, zijn we nog even naar de Wallmart gegaan. Geweldige manier om boodschappen te doen; moeders kan op haar gemak alle benodigde etenswaren bij elkaar scharrelen, de rest zit op een andere afdelingen en na een bepaalde tijd meldt iedereen zich weer en rijd je met een volle koelkast weer terug!

Die middag was het echt super heet, we zijn naar het meer gegaan; je moest echt zo nu en dan het water in, anders was het niet uit te houden. De kinderen zijn het water bijna niet uit geweest. Moesten iedere keer wanneer ze zich meldden van ons iets eten, iets drinken en opnieuw insmeren. Terug in de schaduw van de camper bleken ze allebei op een aantal plekken toch nog verbrand!

Lekker buiten in de schaduw van de camper gegeten en afgewassen, toen bleek dat de regendruppels toch wel erg groot werden. Verplicht naar binnen dus!

Na opnieuw een nachtje airco aan – airco uit, vertrokken naar Bryce, een ritje van 2 uur en drie kwartier, wat wij inmiddels als ‘kort’ bestempelen. De horloges gingen weer een uur vooruit. Na aankomst op de camping onze camper geparkeerd en met de shuttle bus naar Bryce Canyon gegaan. Daar hebben we eerst boven aan de rim gelopen, en zijn daarna afgezakt tot onderaan de hoodoos, grappig dat je op een bepaald moment gewoon in een bos loopt, daarna weer naar boven gelopen. We waren allemaal erg onder de indruk van dit park. Morgen mogen we gelukkig nogmaals genieten van de hoodoos. Dat gaan we volop doen!

Morgen rijden we naar Zion, waar we binnen 2 uurtjes zullen zijn. De eerste wandeling voor die dag is dan ook al uitgezet!

We hebben besloten om dus eerst twee dagen Zion te doen om daarna naar de camper te laten kijken.

In Zion is het prachtig, rode en witte bergen die loodrecht uit de grond komen zetten. We zijn na aankomst direct op pad gegaan —> Riverside walk die doorliep in the Narrows. Vrije vertaling: je loopt 2 kilometer op een verhard pad, doet dan speciale schoenen aan, of gaat verder op je blote voeten of op je eigen schoenen de rivier in. Deze kun je nog wel 10 km. doorlopen om te belanden bij The Narrows. Een punt waar twee bergen de rivier afknellen. Dat punt hebben wij niet bereikt, maar wel prachtig en leuk om zo in het water te lopen.

Deze keer kwamen een een oud klasgenoot van 1 van de kids tegen. Grappig dat bijna alle Nederlanders ongeveer dezelfde route rijden en tegen dezelfde rarigheden in Amerika aanlopen. Bijvoorbeeld, dat ze geen gewoon brood kennen. Wij hebben 1 keer een halfje wit voor 4 euro kunnen kopen, deze was erg lekker, maar dus ook zeldzaam, want daarna hebben we het gewoon weer bij het roosteren van ‘houdbaar brood’ moeten laten. Opvallend is dat narigheid relatief weinig kost, maar groente en fruit duur is. Het fruit is wel heerlijk. We aten vandaag weer een meloen met z’n viertjes, die bijna net zo groot was als een watermeloen.

Overdag was het vandaag zo’n 41 graden en afkoelen gebeurt pas tegen de ochtend.

In de foto’s kun je zien dat mijn angst niet ongegrond was. In de drie kwartier dat de meisjes op de jongens hebben gewacht hebben we ook velen zien omkeren.

‘s Middags hebben we de lower Emerald pool trail gelopen, om zo bij een waterval te belanden. Het waren niet de Niagara watervallen, maar evengoed wel leuk om te zien. De kids zijn daarna lekker de rivier ingedoken, even lekker afkoelen, want het blijft hier snikheet. ‘s Avonds lekker de BBQ aan. Morgen op weg naar Valley of Fire.

Vol goede moed op weg naar Valley of Fire. Werkelijk prachtig deze rode stenen die uit het niets uit de woestijn tevoorschijn komen. Aangekomen op het RV park, bleek dat we de enige waren met dit plan. En....er heerste een bijeenplaag. Bij het inparkeren bleek het dak van de camper al onder de bijen te zitten —> ze komen op water af en op het dak staat de airco. Bij het aankoppelen van het water op de camper werd het er niet beter op. Dus toen papsie en mamsie de camper instapten hadden de kids al besloten: hier blijven we niet!

Het werd dus niet wandelen in Valley of fire, maar met de camper een aantal stops door het park heen. Onderweg kwamen we allerlei dieren tegen, waaronder twee steenbokken —> is toch anders hoor als ze behoorlijk wat geluid gaan maken en je staat niet achter een hek in Artis!

Op weg naar Vegas dus maar. Dat was nog anderhalf uur rijden, maar omdat we zo vroeg vertrokken waren, hadden we alle tijd. Bij aankomst zijn we de racecircuits gaan bezichtigen, vond onze chauffeur wel erg leuk. Daarna door naar onze camping die we dus niet voor deze nacht geboekt hadden, maar voor de 2 nachten daarna. Was geen enkel probleem om een nachtje eerder al in te checken. Door zo’n extra dagje dus lekker kunnen wassen en relaxen aan het zwembad.

‘s Avonds Vegas gaan bewonderen —> ik kan wel zeggen dat we met open mond van verbazing hier rondlopen. Ons RV park hoort bij Circus Circus. We staan dus met de camper ‘op de strip’. Maar Circus Circus is groter dan een RV park: er hoort een hotel, een hele kermis met ware achtbanen, een zwemparadijs en natuurlijk een casino bij.

Wat mij enorm opvalt is het grote aantal mensen waar het echt niet goed mee gaat —> psychisch helemaal in de war, naast mensen die veel te veel hebben gedronken, of te veel drugs hebben gebruikt. Het is een stad van extremen in allerlei opzichten, ook in het weer. Het was vandaag weer enorm heet. Aan het eind van de dag besloten we onze aankopen terug te brengen naar de camper, even wat te eten en daarna de lichtjes op de strip te gaan bekijken. We poetsten nog even onze tanden, toen onze camper begon te schudden —> over het algemeen is dit Stan, die staat te springen of te dansen, deze keer was het echter de wind —> dus storm met regen en enorm onweer. We hebben met z’n viertjes achter het raam in de camper gekeken naar wat er allemaal om ons heen gebeurde. Lichten van de hotels vielen uit. Alle zonneschermen (zeker tien) van campers om ons heen konden de storm niet aan een sloegen stuk. En de bliksem was angstaanjagend. Leuk verhaal voor nu en voor later, maar wel erg angstig.

We zijn niet meer op stap gegaan, hebben spelletjes gespeeld in de camper en de reis van morgen naar Visalia uitgestippeld.

We zijn inmiddels ook wel gewend aan het schommelen tijdens het rijden. De kids kunnen prima lezen, zonder misselijk te worden, iets uitwerken op de Ipad is ook geen probleem, dus al met al is het voor de chauffeur het zwaarste. We zijn inmiddels de 2100 Miles gepasseerd en om eerlijk te zijn heeft onze chauffeur het ook best zwaar hoor: moeders roept steeds dat het wel wat zachter kan, hoe hard (‘terug naar 40 Miles per hour hoor!!’) er in de bochten gereden moet worden en dat hij toch echt niet van de weg moet raken! ‘En zie je die bomen wel, die raken het dak hoor!’.

Om zes uur kwamen we op de RV camping aan, een KOA en dan weten de kids al: er is een zwembad. Het was hier ook weer heet, dus wat verkoeling kwam als geroepen. Papsie en mamsie zijn nog even naar de plaatselijke supermarkt gereden. Onze receptionist zei: Darling, it’s nearby, only 5 Miles. Allright, we konden dus nog even 16 km naar de supermarkt heen en weer.

Na het eten hebben de oudjes nog even tegen de jonkies gebasketbald, jullie raden het al: de jonkies konden toch nog niet winnen. Dus tijd voor een overwinningsdrankje en door naar bed. Morgen willen we via Fresno en het Sequoia park doorrijden naar Yosemite, waar wellicht de sluiting (wegens de branden) voor een deel is opgeheven.

Deze morgen vertrokken richting Yosemite Lake, was toch wel weer een ochtend rijden. Onze camping is 10 dagen gesloten geweest en sinds afgelopen zaterdag weer in business. Na aankomst bleek dat we geluk hebben, morgen gaat het Yosemite National Park weer open. Er komt een bus langs de camping, waarmee we naar het park kunnen komen, dus morgen vroeg stappen we op de bus naar Yosemite!

Na aankomst hebben we een wandeling gemaakt en zijn daarna buiten spelletjes gaan doen; midgetgolf, frisbee, basketbal, etc.

Deze tweede dag in Yosemite besloten we vroeg op te staan om op tijd met de bus naar Yosemite Park te kunnen vertrekken. Vanaf de camper naar het visitor center kostte dit een uur. Tijdens deze rit zagen we al de vernietigende werking van de branden; de zwarte boomstammen, het as, maar daarnaast ook de geur.

In het visitor center lieten we ons goed voorlichten. Duidelijk was dat de luchtkwaliteit nog niet goed was. Het advies van de ranger was te starten met een wandeling in de vallei en daarna terug naar binnen te gaan voor de longen. Daarna met de shuttlebus naar een wandeling die ons naar een waterval zou brengen. Zo gezegd, zo gedaan.

Tijdens onze eerste wandeling zagen we de enorme bergen en kregen een goede indruk van de vallei, terwijl we de hoogte in gingen met onze tweede wandeling. Erg indrukwekkend, maar nog indrukwekkender vond ik het feit dat de rook zo zichtbaar was, en we zowel heen als terug met de bus nog rokende plekken zagen, die door de brandweermannen en rangers goed in de gaten werden gehouden.

De omgeving is prachtig, zelfs met een grijze waas van de rook, die er hing, maar van alle parken was Yosemite het gedateerdst. De ranger vertelde ons dat het bij de branden in het park vooral om dode bomen ging en dat dit dus ook te wijten is aan slecht bosbeheer. Ons voordeel was vandaag dat er nog niet zoveel mensen waren, waardoor we makkelijk met de shuttlebus meekonden etc., maar wanneer het park vol is, zal dit een heeeel ander beeld geven.

Laatste keer eten in de RV en morgen op weg naar ons het inleverpunt (best time RV) in San Francisco.

Wat hebben we een prachtige reis gehad. De directeur van Best time RV (een Zwitser) was ook op onze locatie aanwezig. We kregen een leuk gesprek met hem. Hij liet ons de nieuwe aanwinsten van Best time RV zien. Een jeep met daarachter een caravan vonden we toch wel het coolste. Wie weet....... Wij zijn echt vol lof over Best time RV. Je krijgt altijd een nieuwe RV en de service is perfect.

Om 11.00 uur was de shuttle aanwezig en werden we naar the AirPort gebracht. We nemen afscheid van Amerika, van de schitterende parken, bijzondere steden, maar nemen heeeeeel veeeeel mooie herinneringen mee terug naar huis.