4 mei:  vroeg op , even wennen aan het tijdsverschil. Om half zeven aan het ontbijt, wat overigens   niet tegen viel. Met 14 man in de transfer bus terug naar het vliegveld waar al snel bleek dat wij niet de enige waren die een nieuwe camper gingen wegbrengen. Met 56 personen in een grote bus was het nog twee en een half uur rijden naar Forest City. Wij waren de tweede lichting van deze dag, om acht uur was er ook al een bus vertrokken.
Aangekomen bij het "aflever terrein" stonden er vele tientallen campers te wachten om weggebracht te worden naar de verschillende adressen in USA.
Voor San Francisco waren er voornamelijk wat kleine campers gepland, dus ook voor ons een 24 feet camper. Op zich niet zo erg, scheelt weer een stuk in de brandstof.
Na wat uitwisselen van informatie en de contracten tekenen konden we op weg, Het is inmiddels bijna drie uur, water tank gevuld en nog even wachten op de potten en pannen die er niet in zaten en dan eindelijk rijden. Het is gelukt om onze eerste geplande locatie te halen. In Sioux Falls hebben we een Wal Mart opgezocht en daarna linea recta naar een camping. daar aangekomen was het alweer acht uur, koffers uitpakken , boel inrichten en een berichtje schrijven . Het is elf uur, drink mijn pilsje leeg en gaan zo slapen. Morgen weer verder richting Badlands.

5 mei: De eerste nacht in de camper, beetje harde matras en een vrij koude nacht, maar verder ging het best. We zijn er wel achter, dit is niet het type camper die we thuis gaan kopen.
Redelijk bijtijds vertrokken om naar de Badlands in South Dakota te gaan. Besloten om niet de Interstate 90 te nemen, maar  via de rustiger Highway 44 te gaan, minder snel maar wel leuker / mooier. Waarom er een stuur in de Amerikaanse auto's zitten is ons een raadsel, de wegen zijn vele, vele mijlen lang kaarsrecht. De eerste 150 mijl waren niet zo interessant, veel landbouw en uitgestrekte velden. Bij de eerste tankbeurt 45 gallon getankt (171 liter) ...kassa! gelijk maar even geluncht.
Uiteindelijk tegen 3 uur op de KOA camping in Interior, White River aangekomen, dicht bij de ingang van het National Park Badlands. Heerlijk in de luie stoelen zitten en genieten van de 28 graden die het hier al is. Lang leve de airco.

6 mei: Gisteravond vroeg in bed....dus vanmorgen bijtijds uit de veren. Na een lekker ontbijtje zijn we vertrokken naar het Nationaal Park Badlands. Vandaag gaan we het rustig aan doen. Om 8:30 waren we in het park, heerlijk rustig en vele stops gemaakt . De rotsen in de Badlands hebben verschillende kleuren die in ringen in de berg zitten. Bighorn schapen en vele marmotten gespot, de bisons niet gezien vandaag. 

Een koffie stop gemaakt bij Wall Drug , world's largest drug store. Klein stukje over de InterState 90 naar Rapid City om weer te tanken. Vandaar uit was het een klein stukje naar Mount Rushmore. Ook hier was het gelukkig nog erg rustig. Wat foto's gemaakt van de uit de rotsen gehakte hoofden van vier presidenten. ( Jefferson, Lincoln, Washington en Roosevelt ) voor de oud gedienden, zoals ook op de LP hoes van Deep Purple staat.

Het is inmiddels half drie en vinden het wel weer mooi voor vandaag. Neergestreken op de KOA camping Mt Rushmore, mooie luxe camping met prachtig uitzicht op de bergen en bossen.
Straks lekker eten in het restaurant, maar eerst genieten van een Bud lite, alweer....ja alweer.

7 mei: Vanmorgen om half zeven nog in bed met de radio aan, langs de lijn luisteren (Feyenoord kampioen of niet). Het ontbijt is minder gezellig dan anders.
Vertrokken vanuit Mt Rushmore door de schitterende Black Hills richting het noorden. We steken weer een staatsgrens over. Na Iowa, Minnesota en South Dakota rijden we nu Wyoming binnen.
We hebben een toeristische route en komen mijlen lang geen kip tegen, ook geen Amerikanen overigens. Het is zondag, of iedereen zit in de kerk of op verplicht bezoek bij schoonmoeders. Je kan een kanon afschieten. Wat een weidsheid, wat een enorme uitgestrekte velden. Veel herten onderweg gezien, geen beren of bizons, helaas. Onze route gaat eerst naar Devils Tower, het eerste nationale monument in de USA, deze puist is erg geliefd bij bergbeklimmers. Wij blijven vandaag keurig met de voetjes op de grond. Van hier uit gaan we richting Buffalo, je weet wel van "Bill".

We ontkomen er niet aan om toch een flink stuk over de Interstate 90 te rijden, erg saai maar schiet wel op. Dicht bij Buffalo komen de indrukwekkende besneeuwde bergtoppen van de Rocky Mountains in zicht. In Buffalo een kleine supermarkt opgezocht en door naar de Indian Campground & RV park gegaan (Where True Western Hospitality is Always Served), het zal... maar de Camping is een stuk minder. Het goede nieuws is wel, dat er razend snel internet is.
Nog even geïnformeerd over de wegen in het Yellowstone Park, maar dat gaat hem toch echt niet worden. We hebben tot nu toe een dag ingelopen op onze planning en morgen gaan we ook flink wat kilometers ( o nee mijlen) maken. Lopen we weer een dag in en deze kunnen we mooi gebruiken in de komende weken.

8 mei: Een koude nacht, waren we even niet gewend , maar ja we zitten al aardig op hoogte en aan de voet van de Rocky Mountains.
Marijke wist nog van de vorige keer dat er losse dekens in de campers waren, dus heel slim, twee dekbedovertrekken meegenomen, dekens er in en klaar, lekker warm. Voordat we uit bed gingen eerst even het kacheltje aan. Na het ontbijt vertrokken uit Buffalo, even tanken en "On the road again". De Big Horn Mountains lag in een dikke mist en ook de kachel in de auto moest er aan geloven. Boven op de pas, trok de mist weg en was er een heerlijk zonnetje. Overal lag nog een flinke hoeveelheid sneeuw. Even de camper uit voor een foto momentje, toch wel koud in de korte broek.

Even later spotten we verschillende bevers. Maar als je alleen al denkt om te stoppen, zijn ze al verdwenen. Ze willen gewoon niet op de foto. Vandaag veel kilometers maken en het landschap is erg divers. Hoge passen, snelstromende riviertjes, mooie bossen, eindeloze vlakten, kortom leuk en oersaai.

Koffie bij de Mac gedronken en weer aangesproken over onze reis, leuk toch elke dag weer, veel contact met de Amerikanen. Gisteren nog met Laura Brink bij een eettentje/ benzinestation, ze weet alleen maar dat opa van opa uit Nederland kwam.
Onderweg vele herten, antilope 's en ja hoor, eindelijk ook de bizons gezien, maar ook een verdwaalde wilde kalkoen, deze heeft dus de laatste Thanksgiving overleefd.

We zitten nu bijna op 1200 mijl en willen bij Green River twee overnachtingen gaan maken om op één dag rondom de Flaming Gorge te gaan. De omgeving is hier echter zo saai dat we hier geen twee dagen gaan staan. Doorgereden naar Rock Springs om daar maar naar een KOA camping te gaan. Deze valt ook erg tegen. Uit één raampje mooi uitzicht maar aan de achterzijde staan grote olietanks.
Marijke is een wasje aan het draaien en straks wat eten, weer goed ingeslagen bij de Walmart, koelkast en vriezer weer vol.
Straks even bepalen hoe we morgen verder gaan. In ieder geval de scenic route 530 langs de Flaming Gorge. Voor nu weer genoeg, voor een reisdag, trusten en tot morgen

Vanmorgen vertrokken van de KOA camping In Rock Springs. Via de scenic highway 530 naar het zuiden gereden. Een korte rit van ca 220 mijl ( 350 km) naar Jensen. Het eerste stuk van de scenic highway viel een beetje tegen, niet anders als de afgelopen 200 mijl. Marijke heeft het stuur overgenomen en dat hebben we geweten. Niets op Marijke aan te merken maar wel op Maarten. Even niet opletten, afslag gemist en na vele mijlen moeten omkeren. Ca 10 mijl boven Jensen ligt het Dinosaur National Monument, een soort Nationaal Park.
In dit park gaan we gebruik maken van de Green River camping. Een camping zonder enige luxe, geen water, elektriciteit en zeker geen wifi of bereik met de telefoon. Eerst voor één dag besproken, eerst even kijken hoe het loopt op de accu's en het gas. Je mag wel de generator gebruiken, maar die maakt een tering herrie, doen we dus maar niet. Een beetje behelpen en de watervoorraad , tanks voor het zwarte en grijze water kunnen het aan. Het gas zit de volgende dag nog vol en de accu's staan ook nog op het maximale. Dus we knopen er nog een nachtje aan vast.

Geeft ons de volgende dag de ruimte om het park te bezoeken en natuurlijk heerlijk buiten op de camping genieten van de rust, alleen de wind en de vogels hoor je, zalig.

12 mei:  Vannacht op de Moab Rim Campark  gestaan, nou ja  op de strook naast de camping. De camping staat vol met ATV wagentjes, waarmee hier veel off the road gereden wordt. De berijders kan je vergelijken met een groep bikers.
Veel keus was er niet, er staan veel RV's bij hotels en motels, zo slecht is het om aan camping plaatsen te komen in Moab. Vanmorgen bijtijds vertrokken naar Arches National Park in Utah. Er was nauwelijks oponthoud bij de ingang, na een bezoekje aan het Visitor Center, zijn we de berg opgereden, achterom kijkend stond er een file bij de poort. Lijkt wel dat de Amerikanen een vrije dag hebben.

De route door het park was geweldig, erg indrukwekkend al die rotsformaties. Bijna bij elk uitzichtpunt een stop gemaakt om foto's te maken. De strak blauwe lucht en een temperatuur van 31 graden maakte de dag compleet. Uiteraard zijn we bij de North en South Window geweest, wel druk, met name op de parkeerplaatsen, op de bezienswaardigheden viel het wel mee.
In de middag zijn we doorgereden naar Canyonlands National Park. Zoals het woord doet vermoeden, zijn hier veel mooie Canyons. Moeten wel weer een stukje rijden, op een dooie koe en wat levende koeien na, niet veel wildlife gezien. Diepe afgronden, Marijke voelde zich weer helemaal in haar element.😰 Het loopt al tegen het eind van de middag, besloten om in Moab wat te gaan drinken, winkelen en wat te gaan eten. Leuke dingetjes gekocht voor Stan en Lobke en ons aanstaande kleinkind. Lekker gegeten bij Spoke, natuurlijk moest het een hamburger worden, lekker vlees met bacon en blauwe kaas. 
De camper aftanken voor de lange rit naar Page morgen.

 13 mei: Vanmorgen om 07;45 van het Kamp vertrokken richting het zuiden. Nog lekker rustig op de weg om de 425 kilometer af te leggen naar Page in Arizona.
De eerste kilometers zijn nog wel mooi om te rijden, maar uiteindelijk worden het lange rechte wegen, af en toe een bochtje en veel vergezichten. In Bluff koffie gedronken, compleet met verse jus en voor Marijke een Quiche met vers fruit. Blijken er kolibries bij het terras te zitten en probeer die maar eens vast te leggen.

Onderweg komen we langs Monument Valley. We willen het Navajo Tribal Park in. Hier moeten we entree betalen omdat de Nationale parken pas niet geldig is. $ 20 entree en met een RV komen we tot het Visitor Center. Hierna mag je niet verder op de onverharde wegen van het park met een RV. Dan maar even shoppen en je een ongeluk schrikken wat ze durven te vragen voor een stukje "handarbeid". Op naar de Jeep Indiaan. Een ritje van anderhalf uur, rijdend tussen de overige auto's, zand happend en net zoveel zien als vanaf het terras, kost $ 85  per persoon. Dat gaat ons net iets te ver.
Enkele foto's gemaakt van de beroemde West Mitten Butte, East Mitte Butte en de Merrick Butte en verder naar Page.

   
Gelukkig hebben we nu besproken voor de komende 3 dagen, want de Page Lake Powell campground zat  vandaag ook alweer vol. We hebben gisteren gelijk Yosemite en de laatste dag in San Francisco vast laten leggen, zodat we niet weer verrast worden dat alle campings vol zitten.
Staan nu op een rustige, maar ruime plek in Page Lake Powell campground, De wasmachine draait en na 4 dagen weer stroom om de apparatuur op te laden.
Het waait hier  wel enorm, stoel omgewaaid, tegen het bierglas en die gaat over het toetsenbord, gelukkig geen schade, ja toch, pilsje kwijt.
Morgen bootje varen op Lake Powell en overmorgen de Antelope Canyon tour doen

Vandaag is het zondag 14 mei, moederdag. Om half 6 het bed uit om naar de radio te luisteren.
Feyenoord landskampioen en dat maakt het vroege opstaan weer helemaal goed.
Niets gedaan aan Moederdag, geen bloemetje, geen ontbijtje, helemaal niets.
Tijdens de koffie kwamen we in gesprek met de buurman, een gepensioneerde boer uit Iowa.
Zij hadden de boel verkocht en trekken nu met de camper rond, gelijk heeft ie, gaan wij over een paar jaar ook doen. Hij gaf ons de tip, ga nu naar de Horse Shoe Bend, vanmiddag gaat het flink waaien. Altijd luisteren naar een boer als het om het weer gaat, dus inpakken en wegwezen.

Horse Shoe Bend is een Canyon, alleen als sta je er 50 meter voor, heb je nog niet door dat iets verderop de Coloradorivier ver in de diepte stroomt. Het is een prachtig uitzicht en je kan gevaarlijk dicht bij de rand komen, er is geen enkele bescherming en de klif gaat loodrecht naar beneden. Er zijn weer een paar blikken Chinezen (of Japanners, wie ziet het verschil) losgetrokken en die maken foto's op het uiterste randje. Dat er nog nooit iemand naar beneden is gedonderd is ons een raadsel.
Het is een prachtig uitzicht maar ook inmiddels bloedheet.
Daarna was het de bedoeling om naar de Glen Canyondam te gaan om daar met een bootje te gaan varen. Onze agrariër gaf al aan dat alles hier door de Navajo indianen wordt geëxploiteerd en erg duur is. Haiwatha en zijn strijders rijden veelal in fel gekleurde Ford mustangs, die waarschijnlijk gesponsord zijn door de toeristen.  Klukkluk is niet van de gekke en werkt hier niet aan mee. Een alternatief gevonden in de Antelope point Marina. Daar aangekomen konden we gelukkig met onze jaarkaart van de nationale parken naar binnen, anders moesten we $25 betalen. Zou je niet weten, komt het bij je bootticket op, Klukkluk was niet van de blije met deze indianen. We konden niet direct aan boord en moesten 4 uur wachten, dus weer even terug naar de camping.
De boottocht was prachtig en ging door een deel van de Antelope Canyon die we vandaag, het is inmiddels maandag, straks gaan lopen.
Vanwege het late tijdstip was het natuurlijk prachtig licht om te fotograferen.

Toch weer om half zeven wakker, bij Page zit je net tegen twee tijdzones aan. De I-pads geven de juiste tijd weer maar de telefoons hebben hier moeite mee. In ieder geval moeten we deze dagen weer een uur terug.
Via internet in Nederland al een tour door de Antelope Canyon geregeld, deze moesten we alleen nog bevestigen, doe dat maar eens met een haperend internet…
Om half tien onderweg naar Ken's Tours-Lower Antelope Canyon.
De reservering was goed gegaan en we hebben de tickets betaald, komt daar nog parkeergeld bij van $8, blijkt dat je parkeergeld per persoon moet betalen en niet per auto, de ratten.
De tour was met een groep van 14 man, maar je liep kort achter de vorige groep aan.
Ze hielpen je perfect met de juiste instellingen op de camera en we konden naar beneden.
De eerste trappen waren vrij stijl, maar verder was de route redelijk vlak. Hier en daar wat geklauter, maar dat was goed te doen.  De Canyon is prachtig al die verschillende kleuren van de rotsen. Natuurlijk weer erg veel foto's gemaakt en na anderhalf uur stonden we weer boven.

Even overwogen om verder te trekken, maar toch besloten om te gaan tanken, geld pinnen en weer terug te gaan naar de camping. 
Straks maar even zwemmen in het overdekte zwembad.

16 mei: vertrokken uit Page voor een vrij korte trip naar het Grand Canyon National Park. Onderweg gestopt bij de Tradingpost in Cameron. Daar kwamen we nog medereizigers tegen, waarmee we in Moab op het zandpad naast de camping stonden.
In de Tradingpost nog een paar kleine dingetjes gekocht en natuurlijk een grote beker koffie.
In totaal was het maar twee en een half uur rijden naar de Grand Canyon, dus alle tijd om op diverse plaatsen van het uitzicht te genieten. Natuurlijk moest Haiwatha weer mee genieten en konden we betalen (eigen bijdrage) om op een uitzichtpunt naar beneden te mogen kijken.
In de Grand Canyon eerst een stop gemaakt bij de Dessert View Watchtower. Van binnen mooi beschilderd met indiaanse taferelen. Daarna toch maar doorgereden naar de Trailer Village om de camper op z'n plaats te zetten. Gelukkig hadden we gereserveerd, de camping zat vol, er stonden weer een aantal campers (wegbrengcampers) op de parkeerplaatsen. Planning voor de komende twee dagen gemaakt en deze is iets anders dan we eerst van plan waren. Vandaag is het weer nog prachtig, beetje frisjes als de zon weg is , maar toch. Morgen verwachten ze storm met sneeuwbuien !!!!. Dus vandaag maar met de bus langs de Canyon gegaan. Op verschillende plaatsen uitgestapt en een paar kilometer gewandeld en uiteindelijk bij Hermits Rest uitgekomen. Daar thee en warme chocolade gedronken en met de bus weer terug naar het Market Plaza. Wat gegeten en een plekje met internet zoeken. Dit laatste viel niet mee, maar uiteindelijk gelukt. 
Nu moe , wat drinken en vroeg naar bed, extra deken erop, want het kan afkoelen tot een graad of drie.

17 mei: Tweede dag Grand Canyon . De voorspelde storm is gelukkig achterwege gebleven. Wel frisjes en als de zon weg is zelfs koud. Deze dagen hebben we de camper laten staan en gebruik gemaakt van de bussen op het park. Vandaag het Visitor Center bezocht en op enkele uitzicht punten geweest. Later op de dag wat gegeten in de Village. Het lijkt er op dat Facebook van Maarten gehackt is of de laptop heeft last van het bier wat er enkele dagen geleden overheen is gegaan. Nu maar wat foto's van de laptop overgezet naar de telefoon. Valt niet mee om met dikke vingers, tranende ogen en trillende vingers op z'n klein toetsenbord te werken. Morgen gaan we weer verder naar Las Vegas. We hebben een hotel bij de Strip geboekt en zetten de camper op de parkeerplaats. Hopelijk morgen meer geluk met het internet en in het casino.

18 mei: Las Vegas…in Las Vegas hebben we een hotel geboekt, de campings lagen te ver uit het centrum. We hebben gekozen voor The Linq Hotel & Casino midden op de Las Vegas Boulevard of wel "the Strip" genoemd. Even lastig met de camper dwars door de drukte, maar de navigatie bracht ons voor de deur, juist op de strip. Nu nog een parkeerplaats zoeken, na wat draaiwerk lukte dit ook. We konden al inchecken en hebben een upgrade van de kamer genomen naar een Suite. Maar eerst de kamer zoeken, het hotel/casino is een stad op zich. We zaten in district 3, 6e etage, kamer met twee enorme bedden, een zitje met een luie bank , twee grote flat screen TV's en een geweldige badkamer. Even opfrissen en naar buiten, in korte broek en T shirt, terwijl we vanmorgen wakker werden na een nachtje van hagel en vorst.
Door het aangename temperatuurtje was het voor de heren genieten, veel dames liepen zowat in hun blote kont en de bh's (als ze die droegen, waren vele maten te klein, maar ik zeur niet :-)
Uit het hotel staan we direct voor Caesars Palace, we besluiten bij Bellagio een gokje te gaan wagen, de winkeltjes met de dure merken laten we maar voor wat het is.
Later nog achter de machines gezeten bij Paris Las Vegas en Flamingo, na een slechte start heeft Marijke het verlies beperkt kunnen houden door in The Linq nog wat te winnen.
Het is inmiddels laat , of vroeg in de ochtend, net hoe je het bekijkt en vandaag willen we naar Yosemite NP. Of we dit halen is de vraag, een bergpas vanuit het zuidoosten is afgesloten dus we moeten een omweg maken en de route was al vrij lang.

19 mei : reisdag. Heerlijk maar te kort geslapen in onze mooie Suite in Las Vegas.
We waren binnen no time de stad uit om richting Yosemite NP te gaan. Ons doel was en is om de KOA camping in Mariposa/Midpines te halen, een rit van ca 750 kilometer. Heel veel verschillende landschappen weer gezien. De  één iets mooier dan de ander.
De hele route hebben we gebruik gemaakt van  Highways en Interstates. Om 08:00 vertrokken en om 17:00 waren we op de camping,  KOA Yosemite West/ Mariposa, eigenlijk ligt het in Midpines, aan de rand van Yosemite. Drie keer getankt één keer $ 90, $ 70 en één keer $ 50, maar wel lekker doorgereden. Uiteindelijk staan we op het mooiste plekje van de hele vakantie.
In het bos en rondom water. Muggen ??!!, dat zien we vanavond wel weer.
Morgen laten we de camper staan en gaan we met de bus het park in. Maar dat is voor morgen.

20 mei:   Heerlijk geslapen, met kwakende kikkers op de achtergrond, en lekker buiten ontbeten. Besloten de camper te laten staan en met de bus naar het park te gaan. Om 9:15 vertrekt de bus voor de camping en gaan we op weg voor  een ritje van één uur en 45 minuten. Al snel bleek dat heel Californië naar Yosemite NP wil en we staan al snel op de smalle bergweggetjes in de file.  Uiteindelijk na drie uur in de bus komen we bij het Visitor Centrum aan. Yosemite is één van de mooiste parken, maar heeft als slechtste het bus vervoer geregeld. Voor wat betreft de auto's, er gaan meer auto's in dan dat het park aan kan, kortom één grote chaos. In het Visitor Centrum een leuke wandeling opgehaald van ongeveer 7 mijl, maar was niet overal goed aangegeven. Eerst wat water en wat te eten inslaan, toch maar een hoed gekocht om mijn toch al kalende kruin te beschermen, en we gingen op pad.
Na de eerste prachtige waterval, the Lower fall waar je bijna door het watergeweld van de brug wordt geblazen. Nat geworden, maar toch een paar mooie foto's rijker zijn we verder gegaan met de Valley Trail loop. We hebben wat watertjes en stroompjes moeten doorwaden (tot de knieën in het water) en hebben met een beperkt kaartje en de ontbrekende markers op de trail onze route vervolgd.
Met een aantal mensen een passage gevonden om het moeras te doorkruisen en toen ging het mis. Nog 0,3 mijl te gaan, maar er kwam geen eind aan. Weer kwamen voor de zoveelste "wateroversteekplaats" uit, maar deze was ons te riskant. Een stukje teruggegaan om op de weg uit te komen. Maar door het zoeken naar een geschikte plek om het water over te steken zijn we te ver doorglopen en dus op de weg richting het westen gegaan…fout dus. We kwamen weer bij een mooie waterval uit, aan de overkant van de rivier en toen hadden we door dat we veel te ver hadden gelopen. Wat navraag gedaan, terug gelopen naar een brug en de shuttle bus gepakt. Hebben we bij elkaar toch een 15 kilometer gelopen. De bus, een drie kwartier wachten, deed er meer dan een uur over om in de buurt van het Visitors Centrum te komen. Kortom, als je ziet hoe goed het geregeld was in de andere parken , viel het hier erg tegen.
Maar wel één van de mooiste parken van USA.  Weer ander half uur terug met de bus en tegen acht uur waren we weer op de camping.
Toch blij dat we met de bus zijn gegaan, niet zelf rijden in die drukte, geen parkeerplek zoeken, geen extra benzine kosten , wat dat file rijden, de berg op toch met zich mee brengt, en laat de ergernis maar over aan de chauffeur, wij genieten lekker van het uitzicht.
Berichten plaatsen lukt niet , dus dat wordt pas in San Francisco, waar we morgen naar toe gaan….de laatste volle dag met de camper…..snik

21 mei: San Francisco . Wat een drukte, kan merken dat we een grote stad naderen. De ene snelweg na de andere. Denk je nu gaan we de stad in, krijg je weer een Highway of een Interstate. Uiteindelijk zien we de  borden Pacifica, tijd om de vele rijbanen te verruilen voor de "normale" straten. Het San Francisco RV resort ligt klem tussen de highway 1 en de Pacific Ocean. Vanaf de camping kijk je over het water uit. Tenminste als er geen mist is. De Golden Gate brug is gehuld in de mist en wij op de camping dus ook.
Met de mensen van de camping overlegt, wat de beste manier is om Downtown te gaan.
Kan met de bus, stukje lopen, trein en weer met de bus of je neemt de taxi.
Dit laatste maar gedaan en ons laten afzetten bij  Pier 39 of wel Fischermans Warf.
$ 50  lichter, maar wel een snelle rit. Rond gelopen op het circusterrein, tenminste zoals het ons weer overkomt. Dure eettentjes en erg veel souvenirwinkels. Wat gegeten bij een Japanner en een ijsje bij 'Tom en Jerry' gehaald, Ben en Jerry's natuurlijk, bijna $ 6 per bolletje ….
Na wat rondgelopen te hebben, maar weer de taxi terug. De camper schoonmaken en de koffers vast inpakken. De handbagage vol met de spullen voor de hotelovernachting morgen en we gaan straks slapen. Morgen aftanken en de laatste 60 kilometer naar het Depot.
We mogen er flink wat tijd voor reserveren, we moeten de Bay Bridge over naar de overkant, naar Oakland, samen met alle forensen van die ochtend, we gaan het meemaken…

22 mei: San Francisco. We waren (alweer) vroeg wakker. Aardbeien met yoghurt als ontbijt en een paar boterhammetjes voor onderweg gemaakt. De vuilwatertank nog een keer schoonspoelen, alle aangebroken potjes e.d. in de kliko geknikkerd en we konden op weg.
De drukte, richting de Bay Bridge, was enorm maar het verkeer liep toch langzaam door.
Om 11:00 moesten we de camper inleveren,  maar om 10:00 uur stonden we al voor de deur.
Koffers eruit en klaar voor de inspectie. De ster in de voorruit en de generator werkt niet.
Alles genoteerd en we konden gaan afrekenen. In totaal 3300 mijl gereden, zo'n 4828 kilometer gereden. We waren dus iets over de "vrije" mijlen heen.
De ster in de voorruit kost een fee van $ 75 en daar komt de reparatie nog overheen. Maar dit krijgen we in Nederland van de verzekering terug. Wat betreft de lengte van de camper komt deze redelijk overeen met de gemiddelde campers in Nederland, alleen de indeling willen we graag anders. Het (Franse) bed was vrij hoog, lastig in en uit klimmen, de rond zit wat krap en weinig afzetmogelijkheden in de keuken. Een voordeel van een kleinere camper is wel weer dat het in Las Vegas en San Francisco makkelijk manoeuvreren is en altijd een parkeerplek te vinden.

Weer met de taxi van het depot naar het hotel Best Western El Rancho Inn in Malbrae. Een mooi hotel en prima service. We zitten nu dicht bij het vliegveld. Omdat we lekker vroeg in het hotel kwamen, hadden we nog mooi de tijd om de stad weer in te gaan. 20 minuten wandelen naar het station en met de BART naar  Union Square. Daar gelijk retour tickets gehaald voor de Cable Car. Eerst naar beneden naar de Fisherman's Warf, we hadden geluk en zaten aan de buiten rand en Maarten kon aan de buitenzijde op de treeplank staan. Als je in San Francisco bent moet je toch de Cable Car hebben gedaan. Lekker geluncht bij Lori's Diner, een tentje geheel in de jaren 60 stijl. Een bezoekje aan Ghirardelli square moest natuurlijk ook, beroemd vanwege zijn chocolade en ijs, natuurlijk moest er wat voor het thuisfront gekocht worden en Marijke uiteraard zelf een ijsje. Weer in de rij staan voor de rit terug naar de Powellstreet, en weer geluk, weer aan de voorkant op de treeplank kunnen staan. Berekoud, maar je moet er wat voor over hebben. Opwarmen met een koffie en warme chocolade. Trein terug naar het hotel en een stukje schrijven.
Niet te laat naar bed straks, morgen om 5 uur op, ontbijten en om 6 uur met de shuttle naar het vliegveld. We vertrekken om 08:30 naar Philadelphia en stappen daar over naar Amsterdam.

We hebben genoten en kijken terug op een fantastisch reis, we hebben erg veel gezien en gedaan. 
Wij hebben deze verslagen met veel plezier gemaakt, tot de volgende reis en tot in Nederland.

Groetjes Maarten en Marijke

4 mei:  vroeg op , even wennen aan het tijdsverschil. Om half zeven aan het ontbijt, wat overigens   niet tegen viel. Met 14 man in de transfer bus terug naar het vliegveld waar al snel bleek dat wij niet de enige waren die een nieuwe camper gingen wegbrengen. Met 56 personen in een grote bus was het nog twee en een half uur rijden naar Forest City. Wij waren de tweede lichting van deze dag, om acht uur was er ook al een bus vertrokken.
Aangekomen bij het "aflever terrein" stonden er vele tientallen campers te wachten om weggebracht te worden naar de verschillende adressen in USA.
Voor San Francisco waren er voornamelijk wat kleine campers gepland, dus ook voor ons een 24 feet camper. Op zich niet zo erg, scheelt weer een stuk in de brandstof.
Na wat uitwisselen van informatie en de contracten tekenen konden we op weg, Het is inmiddels bijna drie uur, water tank gevuld en nog even wachten op de potten en pannen die er niet in zaten en dan eindelijk rijden. Het is gelukt om onze eerste geplande locatie te halen. In Sioux Falls hebben we een Wal Mart opgezocht en daarna linea recta naar een camping. daar aangekomen was het alweer acht uur, koffers uitpakken , boel inrichten en een berichtje schrijven . Het is elf uur, drink mijn pilsje leeg en gaan zo slapen. Morgen weer verder richting Badlands.

6 mei: Gisteravond vroeg in bed....dus vanmorgen bijtijds uit de veren. Na een lekker ontbijtje zijn we vertrokken naar het Nationaal Park Badlands. Vandaag gaan we het rustig aan doen. Om 8:30 waren we in het park, heerlijk rustig en vele stops gemaakt . De rotsen in de Badlands hebben verschillende kleuren die in ringen in de berg zitten. Bighorn schapen en vele marmotten gespot, de bisons niet gezien vandaag. 

Een koffie stop gemaakt bij Wall Drug , world's largest drug store. Klein stukje over de InterState 90 naar Rapid City om weer te tanken. Vandaar uit was het een klein stukje naar Mount Rushmore. Ook hier was het gelukkig nog erg rustig. Wat foto's gemaakt van de uit de rotsen gehakte hoofden van vier presidenten. ( Jefferson, Lincoln, Washington en Roosevelt ) voor de oud gedienden, zoals ook op de LP hoes van Deep Purple staat.

Het is inmiddels half drie en vinden het wel weer mooi voor vandaag. Neergestreken op de KOA camping Mt Rushmore, mooie luxe camping met prachtig uitzicht op de bergen en bossen.
Straks lekker eten in het restaurant, maar eerst genieten van een Bud lite, alweer....ja alweer.

8 mei: Een koude nacht, waren we even niet gewend , maar ja we zitten al aardig op hoogte en aan de voet van de Rocky Mountains.
Marijke wist nog van de vorige keer dat er losse dekens in de campers waren, dus heel slim, twee dekbedovertrekken meegenomen, dekens er in en klaar, lekker warm. Voordat we uit bed gingen eerst even het kacheltje aan. Na het ontbijt vertrokken uit Buffalo, even tanken en "On the road again". De Big Horn Mountains lag in een dikke mist en ook de kachel in de auto moest er aan geloven. Boven op de pas, trok de mist weg en was er een heerlijk zonnetje. Overal lag nog een flinke hoeveelheid sneeuw. Even de camper uit voor een foto momentje, toch wel koud in de korte broek.

Even later spotten we verschillende bevers. Maar als je alleen al denkt om te stoppen, zijn ze al verdwenen. Ze willen gewoon niet op de foto. Vandaag veel kilometers maken en het landschap is erg divers. Hoge passen, snelstromende riviertjes, mooie bossen, eindeloze vlakten, kortom leuk en oersaai.

Koffie bij de Mac gedronken en weer aangesproken over onze reis, leuk toch elke dag weer, veel contact met de Amerikanen. Gisteren nog met Laura Brink bij een eettentje/ benzinestation, ze weet alleen maar dat opa van opa uit Nederland kwam.
Onderweg vele herten, antilope 's en ja hoor, eindelijk ook de bizons gezien, maar ook een verdwaalde wilde kalkoen, deze heeft dus de laatste Thanksgiving overleefd.

We zitten nu bijna op 1200 mijl en willen bij Green River twee overnachtingen gaan maken om op één dag rondom de Flaming Gorge te gaan. De omgeving is hier echter zo saai dat we hier geen twee dagen gaan staan. Doorgereden naar Rock Springs om daar maar naar een KOA camping te gaan. Deze valt ook erg tegen. Uit één raampje mooi uitzicht maar aan de achterzijde staan grote olietanks.
Marijke is een wasje aan het draaien en straks wat eten, weer goed ingeslagen bij de Walmart, koelkast en vriezer weer vol.
Straks even bepalen hoe we morgen verder gaan. In ieder geval de scenic route 530 langs de Flaming Gorge. Voor nu weer genoeg, voor een reisdag, trusten en tot morgen

5 mei: De eerste nacht in de camper, beetje harde matras en een vrij koude nacht, maar verder ging het best. We zijn er wel achter, dit is niet het type camper die we thuis gaan kopen.
Redelijk bijtijds vertrokken om naar de Badlands in South Dakota te gaan. Besloten om niet de Interstate 90 te nemen, maar  via de rustiger Highway 44 te gaan, minder snel maar wel leuker / mooier. Waarom er een stuur in de Amerikaanse auto's zitten is ons een raadsel, de wegen zijn vele, vele mijlen lang kaarsrecht. De eerste 150 mijl waren niet zo interessant, veel landbouw en uitgestrekte velden. Bij de eerste tankbeurt 45 gallon getankt (171 liter) ...kassa! gelijk maar even geluncht.
Uiteindelijk tegen 3 uur op de KOA camping in Interior, White River aangekomen, dicht bij de ingang van het National Park Badlands. Heerlijk in de luie stoelen zitten en genieten van de 28 graden die het hier al is. Lang leve de airco.

7 mei: Vanmorgen om half zeven nog in bed met de radio aan, langs de lijn luisteren (Feyenoord kampioen of niet). Het ontbijt is minder gezellig dan anders.
Vertrokken vanuit Mt Rushmore door de schitterende Black Hills richting het noorden. We steken weer een staatsgrens over. Na Iowa, Minnesota en South Dakota rijden we nu Wyoming binnen.
We hebben een toeristische route en komen mijlen lang geen kip tegen, ook geen Amerikanen overigens. Het is zondag, of iedereen zit in de kerk of op verplicht bezoek bij schoonmoeders. Je kan een kanon afschieten. Wat een weidsheid, wat een enorme uitgestrekte velden. Veel herten onderweg gezien, geen beren of bizons, helaas. Onze route gaat eerst naar Devils Tower, het eerste nationale monument in de USA, deze puist is erg geliefd bij bergbeklimmers. Wij blijven vandaag keurig met de voetjes op de grond. Van hier uit gaan we richting Buffalo, je weet wel van "Bill".

We ontkomen er niet aan om toch een flink stuk over de Interstate 90 te rijden, erg saai maar schiet wel op. Dicht bij Buffalo komen de indrukwekkende besneeuwde bergtoppen van de Rocky Mountains in zicht. In Buffalo een kleine supermarkt opgezocht en door naar de Indian Campground & RV park gegaan (Where True Western Hospitality is Always Served), het zal... maar de Camping is een stuk minder. Het goede nieuws is wel, dat er razend snel internet is.
Nog even geïnformeerd over de wegen in het Yellowstone Park, maar dat gaat hem toch echt niet worden. We hebben tot nu toe een dag ingelopen op onze planning en morgen gaan we ook flink wat kilometers ( o nee mijlen) maken. Lopen we weer een dag in en deze kunnen we mooi gebruiken in de komende weken.

Vandaag is het zondag 14 mei, moederdag. Om half 6 het bed uit om naar de radio te luisteren.
Feyenoord landskampioen en dat maakt het vroege opstaan weer helemaal goed.
Niets gedaan aan Moederdag, geen bloemetje, geen ontbijtje, helemaal niets.
Tijdens de koffie kwamen we in gesprek met de buurman, een gepensioneerde boer uit Iowa.
Zij hadden de boel verkocht en trekken nu met de camper rond, gelijk heeft ie, gaan wij over een paar jaar ook doen. Hij gaf ons de tip, ga nu naar de Horse Shoe Bend, vanmiddag gaat het flink waaien. Altijd luisteren naar een boer als het om het weer gaat, dus inpakken en wegwezen.

Horse Shoe Bend is een Canyon, alleen als sta je er 50 meter voor, heb je nog niet door dat iets verderop de Coloradorivier ver in de diepte stroomt. Het is een prachtig uitzicht en je kan gevaarlijk dicht bij de rand komen, er is geen enkele bescherming en de klif gaat loodrecht naar beneden. Er zijn weer een paar blikken Chinezen (of Japanners, wie ziet het verschil) losgetrokken en die maken foto's op het uiterste randje. Dat er nog nooit iemand naar beneden is gedonderd is ons een raadsel.
Het is een prachtig uitzicht maar ook inmiddels bloedheet.
Daarna was het de bedoeling om naar de Glen Canyondam te gaan om daar met een bootje te gaan varen. Onze agrariër gaf al aan dat alles hier door de Navajo indianen wordt geëxploiteerd en erg duur is. Haiwatha en zijn strijders rijden veelal in fel gekleurde Ford mustangs, die waarschijnlijk gesponsord zijn door de toeristen.  Klukkluk is niet van de gekke en werkt hier niet aan mee. Een alternatief gevonden in de Antelope point Marina. Daar aangekomen konden we gelukkig met onze jaarkaart van de nationale parken naar binnen, anders moesten we $25 betalen. Zou je niet weten, komt het bij je bootticket op, Klukkluk was niet van de blije met deze indianen. We konden niet direct aan boord en moesten 4 uur wachten, dus weer even terug naar de camping.
De boottocht was prachtig en ging door een deel van de Antelope Canyon die we vandaag, het is inmiddels maandag, straks gaan lopen.
Vanwege het late tijdstip was het natuurlijk prachtig licht om te fotograferen.

12 mei:  Vannacht op de Moab Rim Campark  gestaan, nou ja  op de strook naast de camping. De camping staat vol met ATV wagentjes, waarmee hier veel off the road gereden wordt. De berijders kan je vergelijken met een groep bikers.
Veel keus was er niet, er staan veel RV's bij hotels en motels, zo slecht is het om aan camping plaatsen te komen in Moab. Vanmorgen bijtijds vertrokken naar Arches National Park in Utah. Er was nauwelijks oponthoud bij de ingang, na een bezoekje aan het Visitor Center, zijn we de berg opgereden, achterom kijkend stond er een file bij de poort. Lijkt wel dat de Amerikanen een vrije dag hebben.

De route door het park was geweldig, erg indrukwekkend al die rotsformaties. Bijna bij elk uitzichtpunt een stop gemaakt om foto's te maken. De strak blauwe lucht en een temperatuur van 31 graden maakte de dag compleet. Uiteraard zijn we bij de North en South Window geweest, wel druk, met name op de parkeerplaatsen, op de bezienswaardigheden viel het wel mee.
In de middag zijn we doorgereden naar Canyonlands National Park. Zoals het woord doet vermoeden, zijn hier veel mooie Canyons. Moeten wel weer een stukje rijden, op een dooie koe en wat levende koeien na, niet veel wildlife gezien. Diepe afgronden, Marijke voelde zich weer helemaal in haar element.😰 Het loopt al tegen het eind van de middag, besloten om in Moab wat te gaan drinken, winkelen en wat te gaan eten. Leuke dingetjes gekocht voor Stan en Lobke en ons aanstaande kleinkind. Lekker gegeten bij Spoke, natuurlijk moest het een hamburger worden, lekker vlees met bacon en blauwe kaas. 
De camper aftanken voor de lange rit naar Page morgen.

16 mei: vertrokken uit Page voor een vrij korte trip naar het Grand Canyon National Park. Onderweg gestopt bij de Tradingpost in Cameron. Daar kwamen we nog medereizigers tegen, waarmee we in Moab op het zandpad naast de camping stonden.
In de Tradingpost nog een paar kleine dingetjes gekocht en natuurlijk een grote beker koffie.
In totaal was het maar twee en een half uur rijden naar de Grand Canyon, dus alle tijd om op diverse plaatsen van het uitzicht te genieten. Natuurlijk moest Haiwatha weer mee genieten en konden we betalen (eigen bijdrage) om op een uitzichtpunt naar beneden te mogen kijken.
In de Grand Canyon eerst een stop gemaakt bij de Dessert View Watchtower. Van binnen mooi beschilderd met indiaanse taferelen. Daarna toch maar doorgereden naar de Trailer Village om de camper op z'n plaats te zetten. Gelukkig hadden we gereserveerd, de camping zat vol, er stonden weer een aantal campers (wegbrengcampers) op de parkeerplaatsen. Planning voor de komende twee dagen gemaakt en deze is iets anders dan we eerst van plan waren. Vandaag is het weer nog prachtig, beetje frisjes als de zon weg is , maar toch. Morgen verwachten ze storm met sneeuwbuien !!!!. Dus vandaag maar met de bus langs de Canyon gegaan. Op verschillende plaatsen uitgestapt en een paar kilometer gewandeld en uiteindelijk bij Hermits Rest uitgekomen. Daar thee en warme chocolade gedronken en met de bus weer terug naar het Market Plaza. Wat gegeten en een plekje met internet zoeken. Dit laatste viel niet mee, maar uiteindelijk gelukt. 
Nu moe , wat drinken en vroeg naar bed, extra deken erop, want het kan afkoelen tot een graad of drie.

Toch weer om half zeven wakker, bij Page zit je net tegen twee tijdzones aan. De I-pads geven de juiste tijd weer maar de telefoons hebben hier moeite mee. In ieder geval moeten we deze dagen weer een uur terug.
Via internet in Nederland al een tour door de Antelope Canyon geregeld, deze moesten we alleen nog bevestigen, doe dat maar eens met een haperend internet…
Om half tien onderweg naar Ken's Tours-Lower Antelope Canyon.
De reservering was goed gegaan en we hebben de tickets betaald, komt daar nog parkeergeld bij van $8, blijkt dat je parkeergeld per persoon moet betalen en niet per auto, de ratten.
De tour was met een groep van 14 man, maar je liep kort achter de vorige groep aan.
Ze hielpen je perfect met de juiste instellingen op de camera en we konden naar beneden.
De eerste trappen waren vrij stijl, maar verder was de route redelijk vlak. Hier en daar wat geklauter, maar dat was goed te doen.  De Canyon is prachtig al die verschillende kleuren van de rotsen. Natuurlijk weer erg veel foto's gemaakt en na anderhalf uur stonden we weer boven.

Even overwogen om verder te trekken, maar toch besloten om te gaan tanken, geld pinnen en weer terug te gaan naar de camping. 
Straks maar even zwemmen in het overdekte zwembad.

Vanmorgen vertrokken van de KOA camping In Rock Springs. Via de scenic highway 530 naar het zuiden gereden. Een korte rit van ca 220 mijl ( 350 km) naar Jensen. Het eerste stuk van de scenic highway viel een beetje tegen, niet anders als de afgelopen 200 mijl. Marijke heeft het stuur overgenomen en dat hebben we geweten. Niets op Marijke aan te merken maar wel op Maarten. Even niet opletten, afslag gemist en na vele mijlen moeten omkeren. Ca 10 mijl boven Jensen ligt het Dinosaur National Monument, een soort Nationaal Park.
In dit park gaan we gebruik maken van de Green River camping. Een camping zonder enige luxe, geen water, elektriciteit en zeker geen wifi of bereik met de telefoon. Eerst voor één dag besproken, eerst even kijken hoe het loopt op de accu's en het gas. Je mag wel de generator gebruiken, maar die maakt een tering herrie, doen we dus maar niet. Een beetje behelpen en de watervoorraad , tanks voor het zwarte en grijze water kunnen het aan. Het gas zit de volgende dag nog vol en de accu's staan ook nog op het maximale. Dus we knopen er nog een nachtje aan vast.

Geeft ons de volgende dag de ruimte om het park te bezoeken en natuurlijk heerlijk buiten op de camping genieten van de rust, alleen de wind en de vogels hoor je, zalig.

 13 mei: Vanmorgen om 07;45 van het Kamp vertrokken richting het zuiden. Nog lekker rustig op de weg om de 425 kilometer af te leggen naar Page in Arizona.
De eerste kilometers zijn nog wel mooi om te rijden, maar uiteindelijk worden het lange rechte wegen, af en toe een bochtje en veel vergezichten. In Bluff koffie gedronken, compleet met verse jus en voor Marijke een Quiche met vers fruit. Blijken er kolibries bij het terras te zitten en probeer die maar eens vast te leggen.

Onderweg komen we langs Monument Valley. We willen het Navajo Tribal Park in. Hier moeten we entree betalen omdat de Nationale parken pas niet geldig is. $ 20 entree en met een RV komen we tot het Visitor Center. Hierna mag je niet verder op de onverharde wegen van het park met een RV. Dan maar even shoppen en je een ongeluk schrikken wat ze durven te vragen voor een stukje "handarbeid". Op naar de Jeep Indiaan. Een ritje van anderhalf uur, rijdend tussen de overige auto's, zand happend en net zoveel zien als vanaf het terras, kost $ 85  per persoon. Dat gaat ons net iets te ver.
Enkele foto's gemaakt van de beroemde West Mitten Butte, East Mitte Butte en de Merrick Butte en verder naar Page.

   
Gelukkig hebben we nu besproken voor de komende 3 dagen, want de Page Lake Powell campground zat  vandaag ook alweer vol. We hebben gisteren gelijk Yosemite en de laatste dag in San Francisco vast laten leggen, zodat we niet weer verrast worden dat alle campings vol zitten.
Staan nu op een rustige, maar ruime plek in Page Lake Powell campground, De wasmachine draait en na 4 dagen weer stroom om de apparatuur op te laden.
Het waait hier  wel enorm, stoel omgewaaid, tegen het bierglas en die gaat over het toetsenbord, gelukkig geen schade, ja toch, pilsje kwijt.
Morgen bootje varen op Lake Powell en overmorgen de Antelope Canyon tour doen

20 mei:   Heerlijk geslapen, met kwakende kikkers op de achtergrond, en lekker buiten ontbeten. Besloten de camper te laten staan en met de bus naar het park te gaan. Om 9:15 vertrekt de bus voor de camping en gaan we op weg voor  een ritje van één uur en 45 minuten. Al snel bleek dat heel Californië naar Yosemite NP wil en we staan al snel op de smalle bergweggetjes in de file.  Uiteindelijk na drie uur in de bus komen we bij het Visitor Centrum aan. Yosemite is één van de mooiste parken, maar heeft als slechtste het bus vervoer geregeld. Voor wat betreft de auto's, er gaan meer auto's in dan dat het park aan kan, kortom één grote chaos. In het Visitor Centrum een leuke wandeling opgehaald van ongeveer 7 mijl, maar was niet overal goed aangegeven. Eerst wat water en wat te eten inslaan, toch maar een hoed gekocht om mijn toch al kalende kruin te beschermen, en we gingen op pad.
Na de eerste prachtige waterval, the Lower fall waar je bijna door het watergeweld van de brug wordt geblazen. Nat geworden, maar toch een paar mooie foto's rijker zijn we verder gegaan met de Valley Trail loop. We hebben wat watertjes en stroompjes moeten doorwaden (tot de knieën in het water) en hebben met een beperkt kaartje en de ontbrekende markers op de trail onze route vervolgd.
Met een aantal mensen een passage gevonden om het moeras te doorkruisen en toen ging het mis. Nog 0,3 mijl te gaan, maar er kwam geen eind aan. Weer kwamen voor de zoveelste "wateroversteekplaats" uit, maar deze was ons te riskant. Een stukje teruggegaan om op de weg uit te komen. Maar door het zoeken naar een geschikte plek om het water over te steken zijn we te ver doorglopen en dus op de weg richting het westen gegaan…fout dus. We kwamen weer bij een mooie waterval uit, aan de overkant van de rivier en toen hadden we door dat we veel te ver hadden gelopen. Wat navraag gedaan, terug gelopen naar een brug en de shuttle bus gepakt. Hebben we bij elkaar toch een 15 kilometer gelopen. De bus, een drie kwartier wachten, deed er meer dan een uur over om in de buurt van het Visitors Centrum te komen. Kortom, als je ziet hoe goed het geregeld was in de andere parken , viel het hier erg tegen.
Maar wel één van de mooiste parken van USA.  Weer ander half uur terug met de bus en tegen acht uur waren we weer op de camping.
Toch blij dat we met de bus zijn gegaan, niet zelf rijden in die drukte, geen parkeerplek zoeken, geen extra benzine kosten , wat dat file rijden, de berg op toch met zich mee brengt, en laat de ergernis maar over aan de chauffeur, wij genieten lekker van het uitzicht.
Berichten plaatsen lukt niet , dus dat wordt pas in San Francisco, waar we morgen naar toe gaan….de laatste volle dag met de camper…..snik

21 mei: San Francisco . Wat een drukte, kan merken dat we een grote stad naderen. De ene snelweg na de andere. Denk je nu gaan we de stad in, krijg je weer een Highway of een Interstate. Uiteindelijk zien we de  borden Pacifica, tijd om de vele rijbanen te verruilen voor de "normale" straten. Het San Francisco RV resort ligt klem tussen de highway 1 en de Pacific Ocean. Vanaf de camping kijk je over het water uit. Tenminste als er geen mist is. De Golden Gate brug is gehuld in de mist en wij op de camping dus ook.
Met de mensen van de camping overlegt, wat de beste manier is om Downtown te gaan.
Kan met de bus, stukje lopen, trein en weer met de bus of je neemt de taxi.
Dit laatste maar gedaan en ons laten afzetten bij  Pier 39 of wel Fischermans Warf.
$ 50  lichter, maar wel een snelle rit. Rond gelopen op het circusterrein, tenminste zoals het ons weer overkomt. Dure eettentjes en erg veel souvenirwinkels. Wat gegeten bij een Japanner en een ijsje bij 'Tom en Jerry' gehaald, Ben en Jerry's natuurlijk, bijna $ 6 per bolletje ….
Na wat rondgelopen te hebben, maar weer de taxi terug. De camper schoonmaken en de koffers vast inpakken. De handbagage vol met de spullen voor de hotelovernachting morgen en we gaan straks slapen. Morgen aftanken en de laatste 60 kilometer naar het Depot.
We mogen er flink wat tijd voor reserveren, we moeten de Bay Bridge over naar de overkant, naar Oakland, samen met alle forensen van die ochtend, we gaan het meemaken…

22 mei: San Francisco. We waren (alweer) vroeg wakker. Aardbeien met yoghurt als ontbijt en een paar boterhammetjes voor onderweg gemaakt. De vuilwatertank nog een keer schoonspoelen, alle aangebroken potjes e.d. in de kliko geknikkerd en we konden op weg.
De drukte, richting de Bay Bridge, was enorm maar het verkeer liep toch langzaam door.
Om 11:00 moesten we de camper inleveren,  maar om 10:00 uur stonden we al voor de deur.
Koffers eruit en klaar voor de inspectie. De ster in de voorruit en de generator werkt niet.
Alles genoteerd en we konden gaan afrekenen. In totaal 3300 mijl gereden, zo'n 4828 kilometer gereden. We waren dus iets over de "vrije" mijlen heen.
De ster in de voorruit kost een fee van $ 75 en daar komt de reparatie nog overheen. Maar dit krijgen we in Nederland van de verzekering terug. Wat betreft de lengte van de camper komt deze redelijk overeen met de gemiddelde campers in Nederland, alleen de indeling willen we graag anders. Het (Franse) bed was vrij hoog, lastig in en uit klimmen, de rond zit wat krap en weinig afzetmogelijkheden in de keuken. Een voordeel van een kleinere camper is wel weer dat het in Las Vegas en San Francisco makkelijk manoeuvreren is en altijd een parkeerplek te vinden.

Weer met de taxi van het depot naar het hotel Best Western El Rancho Inn in Malbrae. Een mooi hotel en prima service. We zitten nu dicht bij het vliegveld. Omdat we lekker vroeg in het hotel kwamen, hadden we nog mooi de tijd om de stad weer in te gaan. 20 minuten wandelen naar het station en met de BART naar  Union Square. Daar gelijk retour tickets gehaald voor de Cable Car. Eerst naar beneden naar de Fisherman's Warf, we hadden geluk en zaten aan de buiten rand en Maarten kon aan de buitenzijde op de treeplank staan. Als je in San Francisco bent moet je toch de Cable Car hebben gedaan. Lekker geluncht bij Lori's Diner, een tentje geheel in de jaren 60 stijl. Een bezoekje aan Ghirardelli square moest natuurlijk ook, beroemd vanwege zijn chocolade en ijs, natuurlijk moest er wat voor het thuisfront gekocht worden en Marijke uiteraard zelf een ijsje. Weer in de rij staan voor de rit terug naar de Powellstreet, en weer geluk, weer aan de voorkant op de treeplank kunnen staan. Berekoud, maar je moet er wat voor over hebben. Opwarmen met een koffie en warme chocolade. Trein terug naar het hotel en een stukje schrijven.
Niet te laat naar bed straks, morgen om 5 uur op, ontbijten en om 6 uur met de shuttle naar het vliegveld. We vertrekken om 08:30 naar Philadelphia en stappen daar over naar Amsterdam.

We hebben genoten en kijken terug op een fantastisch reis, we hebben erg veel gezien en gedaan. 
Wij hebben deze verslagen met veel plezier gemaakt, tot de volgende reis en tot in Nederland.

Groetjes Maarten en Marijke

17 mei: Tweede dag Grand Canyon . De voorspelde storm is gelukkig achterwege gebleven. Wel frisjes en als de zon weg is zelfs koud. Deze dagen hebben we de camper laten staan en gebruik gemaakt van de bussen op het park. Vandaag het Visitor Center bezocht en op enkele uitzicht punten geweest. Later op de dag wat gegeten in de Village. Het lijkt er op dat Facebook van Maarten gehackt is of de laptop heeft last van het bier wat er enkele dagen geleden overheen is gegaan. Nu maar wat foto's van de laptop overgezet naar de telefoon. Valt niet mee om met dikke vingers, tranende ogen en trillende vingers op z'n klein toetsenbord te werken. Morgen gaan we weer verder naar Las Vegas. We hebben een hotel bij de Strip geboekt en zetten de camper op de parkeerplaats. Hopelijk morgen meer geluk met het internet en in het casino.

18 mei: Las Vegas…in Las Vegas hebben we een hotel geboekt, de campings lagen te ver uit het centrum. We hebben gekozen voor The Linq Hotel & Casino midden op de Las Vegas Boulevard of wel "the Strip" genoemd. Even lastig met de camper dwars door de drukte, maar de navigatie bracht ons voor de deur, juist op de strip. Nu nog een parkeerplaats zoeken, na wat draaiwerk lukte dit ook. We konden al inchecken en hebben een upgrade van de kamer genomen naar een Suite. Maar eerst de kamer zoeken, het hotel/casino is een stad op zich. We zaten in district 3, 6e etage, kamer met twee enorme bedden, een zitje met een luie bank , twee grote flat screen TV's en een geweldige badkamer. Even opfrissen en naar buiten, in korte broek en T shirt, terwijl we vanmorgen wakker werden na een nachtje van hagel en vorst.
Door het aangename temperatuurtje was het voor de heren genieten, veel dames liepen zowat in hun blote kont en de bh's (als ze die droegen, waren vele maten te klein, maar ik zeur niet :-)
Uit het hotel staan we direct voor Caesars Palace, we besluiten bij Bellagio een gokje te gaan wagen, de winkeltjes met de dure merken laten we maar voor wat het is.
Later nog achter de machines gezeten bij Paris Las Vegas en Flamingo, na een slechte start heeft Marijke het verlies beperkt kunnen houden door in The Linq nog wat te winnen.
Het is inmiddels laat , of vroeg in de ochtend, net hoe je het bekijkt en vandaag willen we naar Yosemite NP. Of we dit halen is de vraag, een bergpas vanuit het zuidoosten is afgesloten dus we moeten een omweg maken en de route was al vrij lang.

19 mei : reisdag. Heerlijk maar te kort geslapen in onze mooie Suite in Las Vegas.
We waren binnen no time de stad uit om richting Yosemite NP te gaan. Ons doel was en is om de KOA camping in Mariposa/Midpines te halen, een rit van ca 750 kilometer. Heel veel verschillende landschappen weer gezien. De  één iets mooier dan de ander.
De hele route hebben we gebruik gemaakt van  Highways en Interstates. Om 08:00 vertrokken en om 17:00 waren we op de camping,  KOA Yosemite West/ Mariposa, eigenlijk ligt het in Midpines, aan de rand van Yosemite. Drie keer getankt één keer $ 90, $ 70 en één keer $ 50, maar wel lekker doorgereden. Uiteindelijk staan we op het mooiste plekje van de hele vakantie.
In het bos en rondom water. Muggen ??!!, dat zien we vanavond wel weer.
Morgen laten we de camper staan en gaan we met de bus het park in. Maar dat is voor morgen.