Wat een reis! 

Na een ontbijt met een fantastisch uitzicht over de Stille Oceaan, rijden we naar de dessert. 

Amerikanen geven niet om een 'beetje' lawaai. Politiesirenes hebben een heel arsenaal aan luiddruchtige sirenes, joekels van vrachtwagens stoten een laag gebrul uit als ze toeteren en campers hebben een vervelend tuutje als ze achteruit rijden. 

We hebben ettelijke rondjes rond dit RV-park Cicus Circus gereden voor we begrepen dat deze parkeerplaats een camping was! Inderdaad Las Vegas is een circus. 

Ons volgende doel was een camping in NP Zion, maar hier was het overal vol. Ook moeilijk om een plekje te bemachtigen bij de schaarse uitzichtpunten waar je kon parkeren. Zion kent een indrukwekkend landschap met een lange smalle tunnel, waarna je plots in een ander indrukwekkend landschap terecht komt. 

State Park Kodachrome is fantastisch! Ook de camping. We stonden op plek 31 met rondom een adembenemend uitzicht op de rode rotsen met de kenmerkende zuilformaties in gelaagde kleuren. 

Adembenemend; wat een prachtige route! Ook wel de Million dollarway genoemd; aangelegd in de crisisjaren en opgeleverd in 1942. Het eerste stuk tot aan Boulders, dwars door en over grijswitte rotsformaties, waar we heel wat hoogteverschillen 'namen'. Het tweede deel door prachtige berkenbossen in geel-gouden herfstkleuren. Onderweg oplettend om niet tegen loslopende koeien te botsen. En ook hier weer enorme hoogteverschillen overbrugd. Fruita campground was vol. We reden toen maar dwars door Capitol Reef NP (geen tolpoort gezien) op zoek naar een andere camping. 

Eindeloze rechte wegen door eindeloze prairies, hier en daar gemarkeerd met sombere grijze rotsen. Na 268 km waren we eindelijk in Moab en toen zoeken naar een camping. We waren het liefst naar Devils Garden, midden in Arches NP gegaan, maar die was vol. Ook de eerste campings in Moab zelf waren vol. Het is hier hoogseizoen vertelde de (Friese) beambte in het bezoekerscentrum. Allemaal sportievelingen die willen raften, kanovaren, Atb-rijden, wandelen of crossfietsen zoeken juist de koele oktobermaand uit. Op dat moment belde Floris. Hij was nieuwsgierig naar onze belevenissen. Gelukkig hadden we net een krap plekje op een nieuwe ATC-campground gevonden; laatste plek!  En toen meteen vertrokken naar Arches NP. 

Op aanraden van onze Friese landgenoot kampeerden we op campground Horsethief. Deze camping is wel heel wat anders dan die in Moab! Hele ruime plekken, een fantastisch uitzicht op Canyonland en spotgoedkoop, nl 7,50 dollar per dag (seniorentarief). Dat is stukken minder dan de 42 dollar op een krappe plek van gisteren. Behalve een poepgat-wc waren er geen voorzieningen. Geeft niks, want bij nood hebben we de generator. We hebben maar meteen 2 nachten geboekt; de eerste dag om (terug naar Moab) boodschappen te doen (toen we terug kwamen was deze camping ook vol!) en om lekker bij de camper te zitten en forel op de Bbq klaar te maken.  Pas de tweede dag gingen we het park in. Heerlijk.

Berber is jarig, maar we kunnen haar niet bellen; geen bereik.  

Onderweg hele einden in eindeloos landschap. Tanken en daarna Lpg tanken kost je minstens een half uur; zo groot zijn de tanks! Daarna verder op de eindeloze weg. Af en toe film ik door het voorruit. Kunnen we thuis nog een keer deze reis beleven. :-)  

Onderweg naar Page zijn we eerst nog weg nr 564 ingereden. Na 9 mile kwamen we bij Navajo National Monument.  Via een mooi aangelegd voetpad naar beneden, kwamen we bij een uitzichtpunt naar de Indiaanse grot-woningen; vierkante uitgehouwen huizen uit 1300. Prachtig om te zien. Ook een voetafdruk van een dinosaurus gezien!  

Na een speurtocht naar het zwembad van Wahweap (ontzettend groot terrein), blijkt dit via de ingang van het hotel te bereiken. Gezien de afstanden waren wij al met de camper gekomen. En in onze badkleding met badjassen aan moesten we door de foyer. Toch keek niemand hier raar van op. Kees nam alleen een plons en de rest van mijn zwem-halfuurtje lag hij lekker in de zon. 

Wow, wat een belevenis! In een 19-persoons vliegtuigje vlogen we vanaf 11 uur drie kwartier boven de Grand Canyon. En anders dan staande over het randje de afgrond in turen, ben ik geen moment bang geweest.  Een geweldige ervaring! Wel een hoop geld (149 dollar p.p.), maar in verhouding tot de tarieven voor een foto-toer in Monument Valley, niet eens zoveel duurder. Voor 20 dollar ook de foto van ons met de piloot gekocht. En voor de kleindochters een indiaans poppetje. Voor Mees was er niets leuks bij. Daar moeten we elders nog iets vinden.  

In Lake Havasu City boodschappen gedaan en toen zoeken naar een campground. Die vonden we verder zuidelijk aan het meer, dat eigenlijk een breed gedeelte van de Colorado is. 

Toen we wakker werden konden we onze oren niet geloven; regen. Maar slechts heel eventjes. Wel de hele dag wat bewolking.  Gelukkig, want het is hier tropisch heet. We hangen als aalscholvers in onze stoelen. Lekker in Lake Havasu gezwommen; zelfs Kees, en dat wil wat zeggen! Verder een heerlijke rustdag in de schaduw van de bomen en om ons heen gekeken hoe hele families druk doende zijn met het opzetten van tentjes en het voorbereiden van de bbq. Over het algemeen weinig dieren in de USA gezien. Twee keer een hert, af en toe een squirrel, een dode coyote langs de kant van de weg en heel veel hele grote kraaien, net raven. Maar hier zijn veel meerkoeten, groepen merelachtige kraaien op hoge poten en twee bijzondere futen. En koddige hoendertjes met een pluim op hun kopje, die Gambel's quail blijken te heten. Dat ik dit zo goed weet komt door een reclameblaadje voor de jacht op dit beestje, dat nog kleiner dan een kwartel is! Maar heel moeilijk te fotograferen; ze zijn heel vlug en het is me dan ook niet gelukt. Maar wel

Na een klamme nacht, waarin het buiten maar niet koeler wilde worden, waren we al vroeg uit de veren. Net als de meeste mensen om ons heen. Vissers in dure speedboten met lederen stoelbekleding, de familie met een baby-tweeling en twee Nederlandse stellen met ook een Cruise America-camper. Om 7 uur was ik al aan het zwemmen en om 8 uur vertrokken we. 

In de woestijn en toch koel. Dat komt door de hoogte. Heerlijk. 

Het laatste traject alweer. We reden het Joshua Tree park via het zuiden uit, zodat we nog langs de wonderbaarlijke cactustuin kwamen. Ik dacht dat dat een tuin met gekweekte cactussen zou zijn, maar het blijkt een gedeelte van het NP te zijn, waar van nature veel cactussen voorkomen; heel bijzonder om te zien. Het was een flinke omweg waard om de verschillende ecosystemen in dit park te zien. 

Vroeg op want alles moet worden ingepakt en de camper moet worden schoongemaakt. Het grootste deel hadden we gisteren al gedaan, dus we waren ruim op tijd. Niet gebruikte spullen, zoals aardappelen, afwasmiddel, een pot jam, macaroni enz. op het tafeltje achter gelaten. Dat deden onze buren ook: voor de eerlijke vinder. Toen weer over die krankzinnige wegen naar het camperbedrijf van Cruise America. Het was daar een drukte van belang van komende en gaande camperaars. We hadden geen zin om in die drukte te wachten op meerijders in de taxi, dus dan maar een taxi voor ons samen naar het hotel. Om half elf konden we al op de kamer terecht. Heerlijk op ons gemak op goede stoelen kunnen we de dag wel doorbrengen. Straks even zwemmen, een ommetje maken, wat eten en daarna vroeg naar bed, want morgenochtend om 6 uur moeten we al op het vliegveld zijn.