We vertrokken vanuit Well met de trein naar Schiphol . Ontspannen kwamen we aan en checkten we in, alles ging soepel en na een paar drankjes in de Heineken bar konden we het vliegtuig in. De reis naar San Francisco verliep goed, in de 11 uur dat we in het vliegtuig zaten werden we op tijd voorzien van een natje en een droogje. We kwamen redelijk brak aan in San Fransisco, maar dat mocht de pret niet drukken. Totdat we in de security terecht kwamen. Daar begon de ellende, we hadden namelijk een aansluitende vlucht naar Las Vegas en de 2,5 uur die daar voor ingecalculeerd was die was dus veel te weinig. Veel te weinig personeel om al de mensen te controleren/registreren. We hebben verschillende keren gezegd dat we nog een vlucht te halen hadden maar de mensen van security werden er niet koud of warm van. We konden alleen maar wachten. Nadat we eindelijk al onze vingers verschillende keren hadden geregistreerd konden we onze koffers op halen op de desbetreffende bagageband, dachten we! Nou die staan gewoon met 400 andere koffers in de hal zoek het maar uit, Na opnieuw ingecheckt te zijn door United Airlines voor de volgende vlucht naar Las Vegas gingen we een anderhalf uur later toch na enig oponthoud de lucht in. Helaas was het weer niet al te goed en vlogen we om en door regen/onweers buien en na een hobbelige vlucht landen we in een regenachtig Las Vegas.

De taxi in en snel naar ons hotel Excalibur. Toen we aankwamen rijden zagen we een over de top hotel wat ons aan de Efteling deed denken. We werden vlot ingecheckt en nadat we onze ruime kamers hadden geïnspecteerd zijn we nog even naar de bar gegaan om onze dag af te sluiten met een drankje. Daar was het gezellig en keken we onze ogen uit naar wat we allemaal zagen. Aan de bar gezeten met Elvis, alleen wist hij niet meer dat hij uit Memphis kwam, hij dacht dat hij uit Manchest kwam ! Na ruim 28 uur vielen we moe in slaa in onze king size bedden!

Groetjes de HumButt’s

Dag 2 begon redelijk vroeg, waarschijnlijk door het tijdsverschil.

We hebben lekker geslapen in hotel Excaliber en na een lekkere douche gingen we op zoek naar een ontbijt.

In het hotel was een hele verdieping met restaurants en koffiebars dus het was niet zo moeilijk om aan een Amerikaans ontbijt te komen. Of het lekker was, tja het was wennen. Kleine rösti balletjes, pannenkoekjes, een platte hamburger en een droog broodje! Maar ach we hadden iets binnen.

Nadat we uitgecheckt hadden zijn we de strip opgelopen. We hadden nog een paar uurtjes voordat we onze camper konden gaan ophalen. Het zonnetjes scheen en we hebben een klein stukje van de strip gezien. Na de koffie in de Ierse pub zijn we weer teruggelopen naar ons hotel om de koffers op te halen en een taxi te pakken die ons naar het camper verhuurbedrijf bracht.

De overdracht van de camper ging vlot, en na een kleine uitleg konden we op pad!

Eerst tanken, dat ging niet vanzelf maar ach alle begin is moeilijk dus na een beetje klungelen kwamen we daar ook uit.

Next stop de Walmart!!! Er moest natuurlijk geshopt worden. En jaaa Christel heeft haar föhn gevonden. Verder bepakt met een koffiezet apparaat, een broodrooster, een BBQ, en natuurlijk de nodige levensmiddelen konden we dan nu echt op weg.

1e stop, Lake Mead.

We kwamen daar na een klein uurtje aan en werden heel aardig ontvangen door 2 oudere dames en een heer. Ze waren erg vriendelijk en de meneer reed met zijn golfkarretje mee om ons op weg te helpen.

We hadden geweldige plaatsen en keek recht over het meer. Nu was het echt begonnen.

We hebben toen enige tijd besteed om onze koffers uit te pakken en de kasten in te richten zodat alles een plekje kreeg. Ondertussen waren de mannen buiten bezig met vanalles en werden we al meteen begroet door onze buren.

We hadden voor vanavond een hele kip gekocht en samen met was salades en brood was het een heerlijk avond maal buiten in het zonnetje.

Na een prachtige zon’s ondergang gingen we vanavond op tijd ons bed in.

Groetjes de HumButt’s

Dag 3 begon erg vroeg voor ons.

Om 5 uur waren we alle vier wakker waarschijnlijk doordat we erg vroeg waren gaan slapen. Maar wakker worden met uitzicht op Lake Mead is absoluut geen straf. Het uitzicht was geweldig en we hebben lekker buiten geontbeten. Gebakken spek met gebakken eitjes hmm dat ging er goed in.

Na gezellig nog met onze buren uit New York gekletst te hebben zijn we in gaan pakken want vandaag stond er een vrij lange rit voor de boeg (250ml). Mooi binnendoor naar Bryce Canyon, Ruby’s Inn Campground is ons adres voor de komende dagen. De navigatie stuurde ons via Las Vegas, maar wij zijn om Lake Mead gereden en dat is een aanrader, lekker rustig en ieder half uur een ander uitzicht qua landschap.

Dwars door Zion Park waar het uitzicht ook adembenemend is, kwamen we aan in Ruby’ Inn. Hier blijven we 3 nachten. Het temperatuursverschil is hier wel aanzienlijk. S’ nachts vriest het hier en overdag is het 20 graden. We waren toch eigenwijs en wilden BBQ-en. De mannen hebben een heerlijk rib eye van ik geloof bijna een kilo per stuk gegeten, en wij dames een bescheiden hamburger. Maar lang hebben we niet buiten gezeten omdat het erg snel afkoelde.

We hebben 1 spelletje Triominos gespeeld en toen waren we allemaal te moe om nog op te blijven dus weer redelijk vroeg naar bed.

Ow ja we hebben deze dag 3 staten gezien namelijk Nevada, Arizona en Utah!

Groetjes van de HumButt’s

Dag 4 begon niet zo vroeg, rond 8 uur werden we wakker. De verwarming heeft heerlijk zijn werk gedaan aangezien het buiten vroor.

Vandaag staat Bryce Canyon op het programma!

We hebben eerst nog wat rondgekeken in de mooie uitgebreide winkel van Ruby’s Inn Rv park. Waar we ook maar meteen een waterpomptang hebben gekocht aangezien de aansluiting van 1 van de campers niet optimaal functioneerde.

Rond de middag zijn we naar de gratis busshuttle gelopen die ons direct in Bryce Canyon bracht. We wilde de Navajo loop gaan lopen maar die bleek nog te zijn afgesloten ivm de vele sneeuw die er nog laat gevallen is. Dan maar voor de Queens Garden trail. We zijn natuurlijk geen ervaren hikers vandaar dat we voor de makkelijkere routes gaan.

Het eerste uitzicht bij Bryce Point in de shuttle bus deed ons al meteen verwonderen. Wat een machtig uitzicht heb je daar al. We reden nog een paar stops verder om uiteindelijk uit te stappen Sunrise Point om de Queens Garden trail te lopen. Het zonnetje stond mooi aan de hemel ongeveer 20gr, dus alles zat mee! Nadat we bijgekomen waren van het geweldige uitzicht begonnen we aan onze tocht. Deze ging erg ver naar beneden en doordat de Navajo loop afgesloten was moesten we ook weer terug omhoog. Daardoor besloten we maar om niet het hele pad naar beneden te lopen en zijn we weer terug naar boven gelopen. Het was behoorlijk pittig de klim. Ineens hoorden we, ge ziet dr bijna! Hey dat zijn ook Limburgers, we raakten aan de praat met een vriendelijk stel uit Valkenburg. Nadat we een kwartiertje met hun hebben staan kletsen zijn we weer terug naar boven gegaan. Daarna zijn we lekker koffie gaan drinken in de Lodge waarna we de shuttle weer hebben genomen richting Bryce Point. Daar zijn we nog een stukje gaan lopen, en net nadat Christel zei, hahaha misschien komen we die Limburgers weer tegen, liepen we tegen ze aan. Hier zijn weer weer hahahaha erg toevallig. Graham is de hele dag op zoek naar ratelslangen maar meer dan een giant killer shipmunk hebben we niet gevonden.

De terugreis met de shuttlebus was ook memorabel, de buschauffeur was echt hilarisch en de hele bus lag dan ook dubbel om al zijn grapjes.

Nadat we een heerlijke douche hebben genomen in het RV park hebben we ons opgetut om naar een Country en Diner show te gaan in de Ebenezer Barn.

We kwamen in een grote nieuwe hal, die echt op zijn Amerikaans ingericht was. We zaten aan een ronde tafel met ons vieren waarna er nog 2 andere bij ons kwamen zitten. Goh toevallig ook nog Nederlanders. De gitarist begon met Sweet Caroline en nadat hij klaar was mocht we tafel voor tafel naar het buffet. De mannen kregen een flinke steak en wij vrouwen kozen voor het BBQ menu. Nadat we het eten op hadden begon het 6 talig orkest te spelen, De Bryce Canyon Wranglers. Al vond christel dat de zanger de Amerikaanse versie van Jan Smit was, en Monique de steel gitaar Slash van Gunn’s n Rosés. Natuurlijk was het allemaal countrymuziek, maar het waren allemaal goede artiesten, niks op aan te merken. De mannen vonden vooral Celeste erg aangenaam om te zien.

Na het optreden was er nog een meet en greet met de artiesten. Na een leuke avond zijn we weer teruggelopen naar de campers. Nog ff een afzakkertje ( kopje thee!!) zijn we weer optijd ons bed in gegaan.

Groetjes de Humbutt’s

Dag 5 is een rustdag!

We hebben vandaag een rustdag ingepland dus het verslag is vrij kort.

Na het ontbijt zijn de vrouwen voornamelijk bezig geweest met de was. De wasserette van Ruby’s Inn is heel goed, waardoor de was een fluitje van een cent was.

Na de was zijn Monique, Graham en Ed een ronde gaan wandelen en Christel heeft lekker in het zonnetje zitten lezen. Daar kwam weer een Cruise American camper aan en parkeerde naast die van Monique en Graham. Gezellig een Nederlands stel die de route precies andersom dan wij reden. Gezellig geklets met Arie en zijn vrouw waarna hun op pad gingen richting Bryce.

Na terugkomst van het wandelen hebben we verder gerelaxt in het zonnetje, aardappels geschild voor het avondeten.

Graham was nog wel steeds op zoek naar zijn ratelslang, maar helaas vandaag kwam die weer niet op zijn pad, wat wel op zijn pad kwam was een behoorlijk brutale chipmunk ( mini eekhoorn) Hij zat onder de camper, op de wielen en ad zelfs uit zijn hand, tenminste brood, een stukje aardappelschil weigerde hij natuurlij!

Het avondeten was vanavond een lekkere BBQ met gebakken piepers!!

We hadden hout voor een kampvuur gekocht, maar helaas gaat dat terug de camper in want het koelt hier s’ avonds behoorlijk af waardoor buiten zitten niet aangenaam is.

Vanavond hebben we ieder in de eigen camper gezeten en genetflixt of gelezen. Rond 22.00 zijn we gaan slapen, want de komende de dagen zullen weer erg mooi worden.

Morgenvroeg weer op zoek naar een Walmart voor boodschappen en dan door naar Horseshoe Bend!

Groetjes van de Humbutt’s

P.s vandaag alleen maar een paar foto’s van onze huisvriend Alvin!

In Page checkten we in op onze camping, Wahweap RV Campground. Een mooie, redelijk nieuwe camping met een grote jachthaven erbij. Wederom 2 mooie plaatsen vlak naast elkaar. Nadat we een beetje gesetteld waren, zijn we met 1 camper naar de Horseshoe Bend gereden. Wat een prachtig stukje Amerika! Een hoefijzervormige curve in de rivier de Colorado. Geweldig mooi. Het was een flinke afdaling naar het uitkijkpunt, en helaas dus ook een flinke klim terug omhoog...een paar rustmomentjes waren dan ook zeer welkom!

Op de terugweg snel een paar boodschappen en terug naar ‘ huis’ . ‘S Avonds hebben we voor de variatie maar eens een keer spaghetti gekookt, barbecuen kan immers nog vaak zat.... Daarna nog even lekker buiten gezeten en op tijd naar bed, want de volgende dag stond een canyon-tour op het programma en daar moesten we ons om 9.00 melden.

Dag 7

Dag 7 moesten we optijd op om naar Page te rijden. Om 9 uur werden we verwacht bij Antelope Canyon tours. Deze tour hadden we al maanden geleden geboekt dus de verwachtingen waren hoog.

Nadat we ons aangemeld hadden in een klein kantoortje moesten we nog een 20 minuten wachten voordat we in kleine open busjes naar Antelope Canyon werden gebracht. Aan iedere kant konden 7 personen zitten en met 2 in de gordel zat je vast.

Onze gids/chauffeur was Ryan, hij bracht ons in ongeveer 20 minuten naar de canyon. Het laatste stuk ging over rode zand met aan weerszijde hoge rotsen waar het zand je ook om de oren vloog.

Aangekomen bij Antelope Canyon kregen we eerst wat informatie van Ryan waarna we langzaam als groep de Canyon in liepen.

Daar werden we meteen verrast door prachtige rotsen met diepe kleuren. Het was wederom ongelofelijk mooi, en weer totaal anders dan wat we al hadden gezien. We gingen steeds dieper de kloof in en Ryan vertelde van alles maar gaf ons tegelijkertijd tijd een snel cursus hoe maak ik de mooiste foto’s. Het maakte niet uit, of je een iPhone of Android gsm had, Ryan fixte de mooiste foto’s. Ook voor mensen met spiegelreflex camera’s, iedereen kreeg de beste tips, tegen deze muur en dan naar boven fotograferen, of op je knieën en dan schuin langs de muur. Het ging van woww naar ooohh en gaaf en cool. Iedereen maakte de prachtigste foto’s. We hebben hier veel geleerd. Na anderhalf uur was deze prachtige excursie ten einde en iedereen liep heel tevreden weer naar buiten.

We werden weer netjes terug gebracht door Ryan en bedankten hem hartelijk voor zijn goede hulp.

Toen was het tijd voor koffie en boodschappen. Nadat we weer de nodige spulletjes gescoord hadden konden we weer terug.

We besloten naar de haven langs ons RV park te rijden en te kijken of er misschien wel een bootje te huur zou zijn, het was namelijk erg aantrekkelijk om Lake Powel op te gaan. En ja hoor er ging om 4 uur nog een boottocht richting Antelope. We hadden dus nog even tijd om wat te gaan eten in de camper. Na de late lunch gingen we terug naar de haven en konden we meteen naar beneden richting de boot. Onderweg kwamen we een oudere man tegen die erg moeilijk liep en Monique heeft die aardige man een stukje aan de arm naar beneden begeleid, totdat er een golfkarretje langs kwam en die heeft de meneer verder mee genomen. Wat je toch niet allemaal doet om in de hemel te komen he Monique! Nadat we op boven op het dek plaats genomen hadden vertrok de boot. Anderhalf uur duurde de tocht, langs Glen Canyon dam, een stukje over de Colorado river richting Antelope Canyon en weer terug via Lake Powel.

Op de boot nog contact gehad met een ouder echtpaar uit South Carolina.

Ondertussen ging de zon langzaam onder maar hier bij Lake Powel koelt het gelukkig niet zo hard af s’ avonds.

Dus we hebben lekker buiten gezeten en gebbqt er was namelijk een hele fijne grote BBQ bij onze RV plaats dus die moesten we nog uitproberen. Na een gezellig kampvuur vielen de oogjes weer rond een uur of 10 dicht en gingen we heel tevreden slapen.

Het was weer een waanzinnig mooie dag hier in de United States.

Morgen wordt weer een tour dagje en gaan we richting de Grand Canyon.

Groetjes van de HumButt’s

Dag 8

Na een onrustige nacht voor Monique en Graham en eindelijk een rustige nacht voor Ed en Christel (na 3 pogingen hadden ze eindelijk de juiste maat van hun hoeslaken gevonden) gingen we rond een uur of 9 weer op pad.

Richting de Grand Canyon.

We waren lekker aan het rijden tot ons oog viel op een plaatsnaam die wij muzikanten (Monique en Christel) niet voorbij konden rijden.

Dus we weken af van onze route en we reden een mijl of 14 om naar TUBA City!!!

We gaan dit jaar met onze harmonie op concours, dus onze muziekpartijen en onze mondstukken zijn mee naar Amerika gevlogen zodat we kunnen ‘ oefenen ‘ .

Tadaa daar was Tuba City.....alleen..... tja het was eigenlijk niet zoveel. Het was niet eens makkelijk om met een bord van Tuba City op de foto te kunnen. Maar het is gelukt, we hebben zelfs een filmpje gemaakt maar dat volgt later nog wel een keer.

Snel weg uit Tuba City en verder naar de Grand Canyon.

We kwamen steeds dichter bij en zodra je het huisje waar je je Nationale Parkenpas ziet ( Overigens een must als je al de parken hier bezoekt) dan weet je dat je in de buurt komt.

We zijn als eerste bij de South Rim gestopt, en wel bij Dessert View. Hier krijg je al meteen een idee hoe machtig groot de Grand Canyon is. We hebben daar wat geluncht en zijn weer verder gereden naar onze RV plaats.

Mother Campground, midden in de Grand Canyon.

Nu gaan we echt camperen. Voor het eerst geen full hookup (full hookup wil zeggen dat je water stroom hebt en dat je op de riool aangesloten zit) Nu hadden we dus niets.

Maar ach we zien wel waar het schip strand. De camper op slot en we zijn richting de shuttle bus gelopen.

Het werkt allemaal heel makkelijk, rode, blauwe, oranje of paarse bus al gelang waar je heen wilt. Wij besloten voor het uiterste stuk te gaan. De rode lijn, waarna we vervolgens uitgestapt bij : Maricopa Point, Mohave Point, Monument Creek en Hermid Trailhead. Het was wederom adembenemend, het enige probleem was dat het ontzettend hard waaide. Er werd keer op keer voor gewaarschuwd niet te dicht bij de rand te gaan staan ivm de wind.

Rond een uur of 6 zijn we weer terug gereden en hebben we in de Bright Angel lodge gegeten. Een verschrikkelijk overdreven serveerster en een halve menukaart die niet voorradig was mocht de pret niet drukken en met volle buikjes konden we weer terug naar onze campers.

Het weer is behoorlijk omgeslagen en we hebben er voor gekozen om ieder in zijn eigen camper te gaan zitten, we staan voor het eerst ook niet langs elkaar vanavond.

Morgen rijd de colonne verder naar Kingman waar een gedeelte van de Historic Route 66 ligt.

Groetjes de Humbutt’s

Een deel van de route loopt parallel met een spoorlijn. We hebben diverse treinen gespot, enorme gevaartes van wel 100 wagons met soms 4 of 5 locomotieven ervoor.

Nadat we in Kingman een wasje hadden gedraaid (ook af en toe nodig!) zijn we het stadje in gereden, op zoek naar het beroemde Route 66-logo op de weg. En we hebben het gevonden! Ook hier weer de nodige foto’s natuurlijk. Vlakbij het logo hebben we gegeten in een echte ‘50’s diner. Compleet met jukebox, schilderingen van Elvis en Marilyn en een kitscherige kauwgomballen-automaat..haha. Maar wel lekker gegeten! Daarna nog een drankje buiten op de camping, tot ver na zonsondergang.

Groetjes van de HumButt’s

En toen konden we met de muziek hard aan richting Death Valley. Onderweg kwamen we langs de Hoover Dam en daar zijn we natuurlijk van de autobaan gegaan om die te bezichtigen. Nadat onze Camper grondig werd gecontroleerd op wat wij denken explosieven en illegalen, mochten we doorrijden. Het is wederom groots, zoiets zie je hier ook nergens volgens mij. Een echt bouwkundig kunstwerk maar als je het gezien hebt is het ook klaar.

We vervolgende onze route via Las Vegas naar Beatty, Death Valley. Na dat we nog een lunch genuttigd hebben natuurlijk want de innerlijke mens moet ook verzorgd worden.

Rond een uur of 3 kwamen we aan in Beatty, het Rv park stelde net als de rest van de omgeving weinig voor, maar we hadden weer een plek met een full hookup! We kregen een tip van de park manager om naar een ‘ attractie’ in de buurt te gaan ghost town genaamd Rhyolite. Nou wij natuurlijk met goede moed naartoe. Het was een stukje buiten het dorp in de erg ‘dode’ vallei! We zagen al vanaf ver dat het erg dood was en we hebben dus niet eens de moeite genomen om uit onze camper te komen. Oh jawel toch ff om een paar foto’s te maken onder een Joshua tree.

Maar snel terug gereden naar Beatty en op aanraden van de parkmanager zijn we de kroeg in gedoken. The Sourdough saloon! Het was de moeite waard. Heel de bar hing vol met 1 dollar briefjes van mensen van over de hele wereld. We hebben gezellig aan de bar gezeten en wat gedronken, waarna we weer verder zijn gegaan. Nog even langs de dollar shop om wat water en zo te scoren en toen hadden we het wel gezien in het ‘ bruisende’ (Not) stadje.

Het weer begint weer te veranderen en we besluiten om in de kamper ieder voor zicht iets makkelijks te eten. Ook omdat we hier vanwege de wind niet mochten BBQ-en..

De rest van de avond verloopt rustig en we zullen morgen onze weg vervolgen naar Yosemite National Park.

Groetjes van de HumButt’s

Dag 11

Nadat we wakker werden met een mooi zonnetje hebben we alle ‘slangen’ afgekoppeld en konden we op pad naar Yosemite.

De parkbeheerder rade ons aan om voordat we Death Valley inreden te tanken. Dus we gingen weer naar onze vriend het tankstation!

Nadat we vol zaten begon onze rit dwars door Death Valley.

Het weer was goed de muziek galmde uit de speakers en hoe toevallig net toen we Nevada verlieten en California inreden hoorden we Hotel California op Spotify voorbij komen.

We reden door hoge bergen, waar de camper het soms moeilijk mee had, langs zandvlakte, langs zoutvlakte, tenminste dat denken we. En we reden langs hele hoge bergen met heel veel sneeuw op de toppen.

De rit was lang deze keer, en rond 13:00 begonnen onze magen te knorren. We reden Bisshop binnen en we besloten vandaag bij de Subway te gaan lunchen.

Na de lunch hoefden we gelukkig niet meer zover, maar hoe dichter we bij onze camperplaats kwamen hoe slechter het weer werd. We kwamen auto’s tegen die flink onder de sneeuw zaten!!!!

En jawel hoor, ineens kwamen de eerste sneeuwvlokken tevoorschijn.

Gelukkig bleef de sneeuw niet echt liggen en toen we het RV park opreden was het ‘even’ gestopt. We werden wederom vriendelijk ontvangen en hadden snel onze plaatsen. We besloten om het dorpje in te wandelen en hebben een viswinkel en een souvenier winkeltje bekeken. Toen we terug naar onze camper liepen kwamen we langs de plaatselijke brouwerij en natuurlijk konden we daar niet voorbij lopen. Het was er gezellig druk en we hebben verschillende biertjes geproefd. Buiten stond een eet kraampje en we besloten iets te bestellen wat we later net voordat hij ging sluiten op gingen halen.

De mannen hadden een soort van kapsalon besteld, met veel vlees en inplaats van frietjes zat er chips onderin! Wij vrouwen hadden het veilig gehouden en Noodles besteld, die waren ook heel lekker.

S’avonds met de handdoekjes door de sneeuw naar de douches en we hebben de avond gezellig afgesloten m een paar potjes kaart.

We gingen naar bed met alle mogelijke dekens en handdoeken op bed omdat het -7 zou worden, maar gelukkig hebben we ook een verwarming die aanspringt.

Hopelijk zijn we morgenvroeg niet ingesneeuwd en kunnen we op pad richting Yosemite.

Groetjes van de Humbutt’s

Dag 12

Een hele dag in de buurt van Yosemite Park. Na een koude nacht (-7 graden) was een warm ontbijt erg welkom.... geroosterd brood en gebakken ei met bacon is dan een hele troost.

De wegen die vanuit hier toegang geven tot het park zijn allemaal afgesloten vanwege de sneeuw. Dus hebben we in het meren-gedeelte rondgekeken. En dat was echt de moeite waard! June Lake en omgeving is ook prachtig. We hebben veel gezien en veel foto’s gemaakt. Na June Lake was eerst Silver Lake en toen Mary Lake aan de beurt. We waren al gewaarschuwd dat het daar flink gesneeuwd had. En jawel, er lag een dikke pak. Wel heeel leuk voor de foto’s!

Onderweg hebben we koffie gedronken en een hapje gegeten bij een Hollandse bakkerij. Compleet met Bossche bol...

Edward zijn vest was aan vervanging toe en dus stopten we in de generaal store van Mammoth Lake. Een mooi warm nieuw vest gescoord, plus een paar zomerschoenen voor Christel. Dit paste mooi in deze vreemde dag met sneeuw, zon, warm, koud, noem maar op. Ow ja en Graham staat eindelijk op een foto met een beer! Helaas konden we geen echte vinden dus moest hij het met deze doen.

Na de middag zijn we doorgereden naar Mono Lake, met een bezoek aan het visitor center. Ook hier kregen we een warm welkom, zoals overal in dit gastvrije land. Toen ze doorhadden waar we vandaan komen kregen we zelfs een Nederlandse brochure.

We werden nog even getipt: South Tufa was de moeite waard. En dat was niet overdreven! Een mooi natuurverschijnsel aan de oever van het meer.

Toen weer richting camping, hier hebben we de tweede helft van de maaltijd van gisteren opgegeten... we moeten toch nog echt wennen aan die Amerikaanse porties!

Vanavond wordt het vroeg naar bed, morgen een lange rit voor de boeg naar Sacramento. Omdat de park-wegen afgesloten zijn moeten we omrijden via Lake Tahoe.

Groetjes van de HumButt’s

Dag 13

De nacht was niet zo koud als 1 dag geleden, maar toch verlieten we June Lake weer met een lichte sneeuwval. De voorspelde storm bleef gelukkig uit (of die moet nog na ons vertrek zijn gekomen) en om 9.00 uur waren we alweer op weg. Onderweg werden we aan alle kanten gewaarschuwd voor wilde dieren: herten en beren. Helaas hebben we geen beren gezien, maar wel herten. Plus ook nog een vos.

Tijdens deze rit kregen we ook nog een flinke regenbui, en om alles compleet te maken ook nog onweer. Samen met de zon die toch ook regelmatig te zien was hebben we nu alle weersomstandigheden gehad.

In de buurt van Lake Tahoe zijn we gestopt voor een paar foto’s. We hadden ook zin in koffie en Edward ontdekte een mooi plekje. Meteen wat boodschappen gedaan, en rond 15.00 waren we in Sacramento op onze camping. Aan de staatsgrens tussen Nevada en Californië werden onze campers. Gecontroleerd door het ministerie van Landbouw. Alle fruit werd bekeken en ze wilden weten waar ons stookhout vandaan kwam. Gelukkig werd alles in orde bevonden en mochten we door, compleet met onze appels en bananen.

Het was lekker weer in Californië, maar niet warm genoeg om buiten te eten. Dus hebben we lekker in de campers gekookt en gegeten. De ketchup, mayonaise en salade ging weer over en weer (ieder bewaart een gedeelte van de voedselvoorraad) en we sloten de dag rustig af met wat lezen, spelletjes, filmpjes en foto’s kijken.

Morgen naar San Francisco! Een korte rit voor de verandering.

Groetjes van de HumButt’s

P.s De foto’s houden jullie nog te goed aangezien de WiFi erg slecht is hier.

Dag 14

Are you going to San Francisco... ja dus! Niet te vroeg, want we kunnen steeds pas rond 11.00 uur inchecken op de parken en vandaag was geen lange rit. Het enige oponthoud vandaag was de tolbrug (Oakland Bay Bridge) Ondanks dat er hier 13 (!) rijbanen zijn duurde het vrij lang voordat we door het tolpoortje waren. Maar om 11.20 waren we ter plaatse. Onderweg hadden we al het een en ander van de stad kunnen zien, maar de echte sightseeing begon pas na de koffie, toen we met een taxi de stad zijn ingegaan. We hadden een tweedaagse pas gekocht waarmee we met een tourbus onbeperkt kunnen op-en afstappen en bekijken wat we willen. Deze eerste dag hebben we alleen de tour (rondrit) door de stad gedaan. Heeeeel veel moois gezien, getuige de foto’s. We zijn met de bus over de Golden Gate Bridge gereden. Na de tour hebben we lekker gegeten bij Cioppinos on the Wharf, een van de oudste Italiaanse restaurants van SF aan Fisherman’s Wharf. (Je mag trouwens geen Frisco zeggen, hebben we vandaag geleerd)

Daarna nog even de souvenirwinkeltjes bekeken, en toen op de bus voor de avond-tour. Prachtige uitzichten, waaronder Alcatraz, de Golden Gate brug natuurlijk weer, de skyline van de stad vanaf Treasure Island, en deze keer hebben we ook weer de Bay Bridge overgestoken. Inclusief de prachtige verlichting die deze brug ‘s avonds heeft! Alleen jammer dat er op de bus geen elektrische dekentjes werden uitgedeeld (wij zaten op het open bovendek en het was NIET warm!) maar dat mocht de pret niet drukken, onze tourgids hield de stemming er prima in met zijn Ierse humor.

Inmiddels weten we natuurlijk waar we moeten zijn voor een taxi, en die was dan ook snel gevonden. Om 21.45 waren we terug op de camping, waar we nog smakelijk gegeten hebben uit onze doggie-bag (Christel en Monique konden de pizza niet helemaal op en die krijg je dan netjes ingepakt mee). Nog een lekker afzakkertje erbij gedronken (thee :) en toen zat deze eerste dag in San Francisco er al op.

Groetjes van de HumButt’s

Dag 15

Na een goede nachtrust zijn we na het ontbijt weer richting de receptie gelopen om te zien of we een Uber konden bemachtigen. De WiFi is niet constant genoeg om een Uber te bestellen via de app, dus heeft de man van de receptie dit voor ons gedaan. $15 voor een ritje naar de stad is minder dan de helft van wat we gisteren hebben betaald voor een reguliere taxi.

We werden netjes naar Union Square gebracht vanwaar we even met de Emperor gebabbeld hebben. Dit werd ons gisteren verteld in de avondtour, en toevallig zagen we de man met de veren op zijn hoofd staan.

Toen de Hop on Hop off bus gepakt en 2 haltes verder uitgestapt bij China Town.

Hier hebben we weer wat souveniertjes en t-shirts gescoord, waarna we gestopt zijn voor een kop koffie.

Ook voor de prijs is het hier leuk, $10 voor 3 koffie en een fris is beter dan in de rest van de stad, daar betaal je voor 4 consumpties zo $27.

Vandaar zijn we teruggelopen naar Union Square, dit was niet zo ver en het ging bergaf!

Ons volgende doel was de Cable Car, die kenden wij vooral van het intro van de politieserie The Streets of San Francisco.

Maar omdat het lunchtijd was hebben we eerst voor de innerlijke mens gezorgd en een lekkere tosti, BLT sandwich of chili soep gegeten.

Daarna hebben we de tickets voor de Cable Car gekocht en zijn we niet in de lange rij aangesloten maar stukje terug de berg opgelopen en daar ingestapt. Echt gaaf, het zijn van die kleine trams waar de mensen in zitten maar ook aan de zijkanten op staan (lees: aan hangen). Wij hadden dus ‘staanplaatsen’. Maar wat een gave rit was het.

We zijn uitgestapt bij de bekende Lombard street. Dat is het zigzag straatje vol met bloemen op een erg steile berg.

Alleen....we stonden niet aan de bovenkant maar aan de onderkant. We moesten echt heel steil en een flink stuk omhoog lopen, maar We did it!!!

Bovenaangekomen natuurlijk foto momentjes en toen lekker in het zonnetje op ons gemaak naar beneden. Richting Fishermans Wharf.

We hadden ook nog kaartjes voor Madame Tussauds dus daar ook nog maar ff snel doorgelopen.

Toen relaxt met een ijsje in de hand richting Pier 39 en daar hebben we de rest van de middag rondgehangen in het zonnetje. We hebben ook de zeeleeuwenkolonie op de pier gezien (en geroken). Heel Fisherman’s Wharf lijkt een beetje op een eeuwige kermis. Maar wel heel gezellig!

In anderhalve dag hebben we heel wat van San Francisco gezien en zijn we met een taxi weer terug naar ons RV park gereden. De chauffeuse was een praatgrage dame die haar hondje (Maltezer leeuwtje) altijd bij zich had in de taxi. Dus wij samen met Miss Pinky in de taxi... gezellig hoor.

Nog snel even paar wasjes gedraaid, een hapje gegeten en nog een lekker drankje in de camper. Morgen zakken we af langs de kust van de Pacific Ocean, richting Morro Bay.

Groetjes van de HumButt’s

The California State Route 1 heet het officieel maar ze noemen hem ook Cabrillo Highway of gewoon Highway 1.

Wij begonnen de Highway 1 net onder San Francisco in het plaatsje Pacifica. Het eerste uurtje was het nog erg bewolkt en was er nog niet zo heel veel spectaculairs te zien. Soms liep hij langs de Stille Oceaan en soms gewoon door het land. Maar hoe verder we naar beneden kwamen hoe indrukwekkender de weg werd. We reden door het plaatsje Carmel by the Sea, hier is Clint Eastwood ooit 2 jaar burgemeester geweest. We wilden de 17 Mile Drive rijden, dit is een toeristische route langs geweldige landhuizen. Monique riep door de walkie talkie’s ( oh ja we hebben walkie talkie’s bij om met elkaar te communiceren, wat heeeeel goed werkt, breaky breaky!!) heej dit lijkt wel het Bargapark hahahah om vervolgens weer te roepen neee nu is het Camping Andereg of komen we nu toch door de Geysselberg!!! Het waren erg smalle straatjes voor onze campers maar we kwamen weer aan de kust! En vanaf daar werd niet alleen de weg mooier maar ook het weer. We hebben de zon aan onze kont hangen zei Monique van de week al, het is echt zo, we horen steeds van mensen waar we komen, het is hier zo slecht weer geweest vandaag is de eerste dag dat de zon schijnt! Het waren misschien wel 200 mile waarvan er een heel groot stuk pal langs de kust ging. Heel hoog over smalle wegen. En als je naar buiten keek zag je diep onder je de Oceaan. Het was al bijna 2 uur voordat we konden stoppen voor een lunch, want er waren hele stukken waar niets was. In Big Sur hebben we heerlijk buiten op het terras gegeten alhoewel Monique niet zo op haar gemak zat want de Bluejay’s een heel mooie brutaal blauw vogeltje vloog je om je oren. Daarna weer de camper in om de route te vervolgen. Het laatste stuk zagen we paarse velden, stranden vol met honderden zeeolifanten ( soort zeeleeuw) en kwamen we door het plaatsje Harmony!! Er wonen maar liefst 18 mensen in dit gehuchtje, en met onze harmonie vesten aan hebben we natuurlijk hier ook foto’s en een filmpje gemaakt.

Toen werd het tijd dat we naar ons hotel kwamen, ja je leest het goed, vanavond gaan we in een hotel slapen. Het is namelijk Memorial weekend en we konden voor vanavond geen camper plaats vinden. Dus de campers op de parkeer plaats en wij lekker een hotel in. De kamers zijn goed en schoon, oranje ingericht speciaal voor de Hollanders! Er was zelfs een zwembad, waar Monique en Graham in geweest zijn. Ze hadden het zo warm en het lag mooi in het zonnetje. Ed en Christel zijn een rondje door de buurt gelopen en het zal niet laat worden aangezien we van 9:00 tot 18:00 gereden hebben.

Morgen vervolgen we onze rit langs de Highway One want we willen ook nog met onze voetjes in de Stille Oceaan.

Groetjes van de HumButt’s

Dag 17

Na een goede nachtrust in het hotel, en het ontbijt in onze campers konden we weer fris van start om de highway one verder af te dalen naar onze volgende stop. Jullie denken misschien nu gaan ze naar Los Angeles, maar nee hoor, dit staat niet op onze lijst. Ook omdat we er geen tij meer voor hebben. We gaan nu weer richting Las Vegas.

Maar niet voordat we met de voetjes in de Stille Oceaan hebben gestaan.

Het weer is vanmorgen erg bewolkt en hoe dichter we bij de oceaan komen hoe slechter het wordt.

Op naar Cayucos, hier kun je makkelijk dicht bij het strand komen.

Christel had een slechte nacht en was behoorlijk misselijk, en Ed is allergisch voor water, dit betekende dat alleen Monique en Graham met hun voetjes in de zee hebben gestaan.

Snel alles schoonmaken, dan is het verrekte handig dat je een camper bij hebt, en weer verder.

We reden door mooie kustplaatsen en besloten dat we ergens in Santa Barbara zouden gaan lunchen.

Maar het werd toch weer wat anders, aangezien die Amerikanen niet zo heel duidelijk zijn. We reden de stad Santa Barbara in, richting de kust, maar we liepen al snel vast met onze campers. Rechtdoor was doodlopend, links mochten we niet in omdat het eenrichtingsverkeer was en rechtsaf was afgesloten!!!!

Weg hier werd er meteen door de walkie talkie’s geroepen, waar we dus ook meteen gehoor aan hebben gegeven.

We reden verder en zijn gestopt bij het plaatsje Summerland.

Een gedateerd restaurantje met heerlijke koffie en lekkere lunchgerechten. Na een paar eitjes en cheesecake konden we weer verder.

Rond een uur of 3 kwamen we aan in Acton. Een gezellig ontvangst en nadat we onze campers geïnstalleerd hadden gingen Monique en Graham het zwembad en de jaccuzie goedkeuren en Christel heeft de piepers geschild. Omdat we hier niet mochten bbq-en hebben we alles in de campers gebakken.

We sloten de avond gezellig af met reuze chipito’s, worst m&m en een ‘groot’ glas bessen!

Morgen gaan we richting onze laatste camperplaats Las Vegas.

Hier blijven we nog 2 nachten voordat we naar onze laatste nacht in het hotel gaan, maar hier denken we nog niet te lang over na!

Groetjes van de HumButt’s

De rit ging van Acton naar Las Vegas. Het was een rit van ruim 200 mijl en allemaal over de highway, dus dat schiet lekker op. Om 13.30 waren we dan ook al op onze laatste camperplaats Oasis resort Las Vegas. Woww dit ziet er erg sjiek uit!! Dit is veruit het mooiste park waar we gestaan hebben, alleen de entree bij de receptie leek al een luxe hotel resort! 2 zwembaden, jaccuzi, minigolf, restaurant, winkel noem het op en het is er. Hoewel ik heb geen kapsalon gezien!!

Nadat we ingecheckt hadden hadden zagen we een desk met informatie over onder andere helikopter vluchten. Dit stond nog op onze bucketlist. We kregen een telefoonnummer van een mevrouw aangezien ze niet achter haar desk zat. Fijn die gaan we zo even bellen.

We reden het grote resort op, wow hier stonden ongeveer 700 RV’s in alle soorten en maten. We hadden onze plekken gevonden en alle toeters en bellen werden weer aangesloten. Nu eens even die mevrouw bellen en kijken wat zij voor ons kan betekenen. Na 3 pogingen hebben we het opgegeven en zijn we richting de receptie gelopen om een hapje te eten. We kregen nog andere adressen voor de helikopter vlucht, maar we hebben het uiteindelijk zelf via internet geregeld. Maandag om half 2 gaan we de lucht in!!! We besloten een hapje te eten op het park, de prijzen waren erg aantrekkelijk en de koffie smaakte goed. En voordat je de bodem van je mok of glas ziet staan ze weer langs je tafel om het bij te vullen. Moesten ze in Nederland ook mee beginnen vind ik. Ed en Graham hebben dit ook een paar keer met het bier geprobeerd maar daar trappen ze dan weer niet in die Amerikanen. Met een volle maag en een goede WiFi is het ons gelukt om een Uber te scoren. Dit is de helft goedkoper dan een taxi, alleen zonder internet krijg je ook geen Uber. Binnen 5 minuten kwam er een vrolijke Mexicaan die ons in zijn BMW naar de Strip bracht. Vrolijk babbelend over Nederland Mexico van 2014, hoewel niet echt vrolijk want ze zijn in Mexico de schwalbe van Arjan Robben nog steeds niet vergeten! Maar goed hij bracht ons netjes naar Caesar’s Palace en vandaar hebben we lekker over de strip gewandeld. Maar oh men, wat daar allemaal voorbij komt zie je hier echt nergens. De mensen schamen zich echt niet voor hun uiterlijk. Het lijkt 1 groten openbare stripclub, wie heeft er het minste aan, of wie heeft de meeste doorzichtige kleding aan over hun minuscule lingerie. Hilarisch, we voelden ons echt overdressed. We kwamen ogen te kort, vooral Ed en Graham, de mannen waren minder schaars gekleed, dus Monique en Christel moesten het met een billboard van de Chippendales doen. Die Amerikanen schamen zich echt helemaal nergens voor hahahaha. Na al dat geloer kregen we toch ook wel dorst, maar een terrasje kom je daar niet tegen dus wij maar ergens naar binnen. Gilley’s was een soort restaurant met een aparte bar. Nou hier zaten we goed, de serveerster had meer stof om haar benen dan om de rest van haar lichaam. Toen we weer terug kwamen bij Caesars Palace hebben we weer een Uber besteld, en na wat misverstanden werden we in een dikke vette Chevrolet Tahoe terug naar de RV plaats gebracht. Dit was echt een mooie auto.

We zijn nog langs de winkel gelopen voor een paar kleine boodschapjes en de rest van de avond doen we niet veel meer.

Morgenvroeg beginnen we langzaam met inpakken en morgenmiddag gaan we met de helikopters naar de Grand Canyon. Spannend!!!

Groetjes van de HumButt’s

P.s voor de mannelijke lezers, de laatste foto is van 1 van de serveersters!

Dag 19

Zoals gezegd is Oasis een prachtig en enorm groot RV-park net onder Las Vegas. Vanmorgen was het relaxt wakker worden, we hadden de ochtend gereserveerd voor alvast de kleding inpakken en de camper leegruimen. Dat duurde niet zo heel lang, in een uurtje of zo hadden we al een heleboel werk verzet. We hebben het nodige weggegooid of weggegeven aan mede-kampeerders.

Tijdens de hele reis hebben we trouwens een soort nummerplaten-bingo gedaan: nummerborden spotten uit zoveel mogelijk Amerikaanse staten. Tot nu toe hebben we gezien: Alabama, Alaska, Arizona, Arkansas, Californië, Colorado, Wisconsin, Tennessee, Nebraska, Georgia, Nevada, Washington, New Jersey, New York, Oregon, Maine, Minnesota, Texas, Florida, Utah, New Mexico, Iowa, Ohio, Idaho, North Carolina, North Dakota, South Dakota, en vandaag eentje die we niet verwacht hadden: Hawaï! Plus ook nog Ontario en Alberta uit Canada.

We hebben vanmorgen eerst nog koffie gedronken in het restaurant van het park en vanuit daar hebben we een Uber besteld. Die bracht ons ondanks de drukte op de weg (gelukkig waren we veel te vroeg) ruim op tijd naar het vliegveldje van Boulder City, waar we verwacht werden voor onze helikoptervlucht. De verwachtingen waren hoog gespannen, we hadden zenuwen goed in bedwang en om 14.00 was het dan eindelijk zover.

Wat kun je zeggen over zo’n unieke ervaring? Geweldig, waanzinnig, fantastisch komt niet eens in de buurt. Met 6 passagiers in 1 machine, we keken onze ogen uit. Eerst kwamen we over Lake Mead en de Hoover Dam, en we konden het park waar we de allereerste nacht gestaan hebben, zien liggen. Daarna even een tussenlanding want er zat een deur niet goed dicht (we dachten eerst dat het een grapje was van de piloot, maar het was bittere ernst) en toen kwam het hoogtepunt: we vlogen zo de Canyon in! Wat een machtig uitzicht, we kwamen ogen tekort. We landden na een half uurtje beneden in de Canyon, net boven de rivier de Colorado. Hier kregen we een lekkere picknick met champagne en allerlei lekkers, en na nog een paar foto-momentjes vlogen we weer terug richting Boulder City. Onderweg moesten we nog een keer landen om te tanken. Rond 16.30 landden we weer veilig op vaste bodem. 

Het vliegen in een helikopter viel ons reuze mee, zelfs Edward (die was toch een beetje gespannen) maar het was toch heel anders dan op Venrayse kermis....

Een behulpzame medewerker op het vliegveld wees ons erop dat we ook met de shuttlebus terug konden, die stopte weliswaar niet op ons park maar wel vlak daarbij. Dan kunnen jullie daar een Uber scoren zei hij. Dus wij in de bus. En die Amerikanen blijven ons verbazen qua service en gastvrijheid..... de chauffeur kreeg in de gaten waar we moesten zijn en stopte netjes bij de ingang van ons park. Na een klein stukje lopen waren we weer terug. Bij de campers. Christel deed nog een wasje, en ondertussen hebben de andere drie geprobeerd om al het bier wat we nog hebben, snel op te drinken. Dat is niet helemaal gelukt, maar toch. Daarna nog lekker gegeten in het park-restaurant waar we bediend werden door een hele aardige serveerster doe tot onze verrassing een beetje Nederlands sprak. Ze bleek 6 jaar in Naarden gewoond te hebben. Ze heette Jacqueline en was niet vies van een grapje. Ze had bijna de frietjes van Graham zijn bord af gepakt omdat hij er vinegar op had, jak!!! Toen was onze laatste camper-nacht aangebroken... 

Groetjes van de HumButt’s

Dag 20

Deze dag begon na het ontbijt met inpakken van de koffers en opruimen van de Campers. De spullen die we over hadden hebben we aan de buren geschonken, en de overgebleven bessenjenever hebben we maar door de gootsteen gegoten. Nadat we alles klaar hadden zijn we teruggereden naar Henderson, hier moesten we voor 11 uur onze campers ingeleverd hebben. Alles werd afgehandeld en nadat we weer een Uber hadden besteld konden we weer terug naar Vegas naar ons hotel. We hadden nog niet gegokt in Vegas, en voordat we naar onze kamers gingen hebben Monique en Christe een gokje aan de slotmachine gewaagd. Hoppa 1 dollar erin en Monique haalt er 10 dollar uit!! Christel had er 4 winst maar die heeft ze weer terug in de machine gegooid met als resultaat 1 dollar verlies.

Toen zijn we gaan douchen en relaxen en ond een uur of 16.00 met een Uber richting Fremont (Downtown Las Vegas) gegaan.

Dit was ons door verschillende mensen aangeraden en dat was een goede tip. Wij vonden het leuker dan de Strip. Minder sjiek en meer entertainment. Straat artiesten met en zonder kleren! We zaten op een terras van een Ierse pub en er kwam een groep binnen, 1 jongen zag er hefti uit, in een korte tijgerprint jumpsuit, maar ach dat is niks opvallends voor Las Vegas, maar het gezicht wat hij erbij trok vertelde iets anders. We spraken hem aan en jawel hij was op zijn vrijgezellen avond. Met 50 man waren ze in Vegas voor de vrijgezellenavond en voor zijn bruiloft, helemaal uit Brighton, Engeland. Het mag wat kosten. Het avondeten deze avond was ons al maanden terug ingefluisterd door Harm Janssen, als je naar Vegas gaat MOET je bij Tony Romas gaan eten, dus aangezien wij naar Meneer Janssen luisteren gingen we op zoek naar dit restaurant. We moesten eerst weer langs 200 slotmachines, maar achterin was het restaurant. En het moet ook gezegd worden, we hebben heerlijk gegeten. Toen we weer buiten kwamen en verder liepen begon het ineens te regenen!!!!! Op de allerlaatste uurtjes in Vegas begon het te regenen. Net toen we terug naar de Strip wilde aan voor de fontein show bij het Bellagio hotel. Maar ook in Vegas verkopen ze paraplu’s dus met paraplu naar het show.

Het was helaas voor sommige van ons ( Monique) het verkeerde nummer ( Celine Dion) maar het was wel een leuke show(tje)

Terug gelopen naar het hotel en nog een afzakkertje genomen in Dick’s last resort. We werden geholpen door een verschrikkelijke barvrouw, die zo’n grote  bek had en niet normaal kon praten, alleen schreeuwen. Oke geen tip voor haar !!!

Toen terug naar de kamer en op tijd naar bed want om 7:00 wilden we in de Uber zitten om terug te gaan naar het vliegveld.

We vliegen terug via Houston Texas, en dan door naar Amsterdam.

Groetjes de HumButt’s

En dan is de allerlaatste dag aangebroken en moeten we naar huis.

Onze Uber was mooi op tijd zodat we om 07:00 naar het vliegveld konden.

Buiten bij het vliegveld was er van United Airlines een bagage service zodat we meteen onze koffers af konden geven.

We konden ook vrij vlot door de douane, alleen Edward zorgde voor oponthoud. Zijn rugzak werd eruit gehaald bij het scanapparaat en er werd meteen gevraagd of hij scherpe attributen in zijn tas had. Nee hoor zegt Ed ik zou niet weten wat.

Nou de tas werd geopend en meteen haalde ze er een waterpomptang uit. Ze hield hem omhoog zo van, oh en wat is dit dan!! Wij schoten meteen in de lach, het was de waterpomptang die Ed moest kopen omdat de aansluiten van het water op de camper erg moeizaam ging. Hij was vergeten deze in het koffer te pakken. De vrouw liep er mee weg om haar collega’s de buit van die morgen te laten zien. Wij liepen lachend door.

Na de laatste souveniers en een klein ontbijt gingen we mooi optijd de lucht in. 02:40 vlucht naar Houston, deze verliep rustig. Op Houston Airport hadden we een uurtje om onze connectie naar Amsterdam te halen en dit ging ook makkelijk. Nadat we bijna de buurvrouw van Ed vermoord hadden in het vliegtuig ( er viel een tasje van ons uit het bagage vak op haar hoofd/schouder, maar het was al een vervelend mens voordat dit gebeurde)

Dit gaat geen gezellige vlucht worden zei Ed, maar gelukkig kwam een stewardes haar vragen of ze van stoel wilde ruilen, yessss weg ermee hahaha dus de rest van de vlucht verliep rustig.

Na 10,5 uur landen we op een nat Schiphol waar we snel onze koffers kregen.

We werden door de kids opgehaald en toen we door de deuren kwamen stonden ze ons op te wachten met een kei mooi spandoek. Kyra had hier heel wat tijd ingestoken.

Wat een mooi onthaal, na een kop koffie en een klein ontbijt konden we richting limburg.

We hebben genoten van 3 geweldige weken in Amerika, we hebben ons verwonderd hoe groot en mooi dit land is, met al zijn veelzijdigheid. Veel opmerkelijke dingen die wij niet kennen in Nederland, die wij niet vanzelfsprekend vinden, maar waar we wel mee hebben leren dealen. 

We kijken terug op een geslaagde reis die voor herhaling vatbaar is , alleen wel een andere streek want we hebben denk ik wel heel veel gezien van het zuidwesten.

We hebben ook genoten van al jullie reacties, hier of via de Whatsappjes.

Wij vonden het leuk om onze reis met jullie te delen via dit blog, jammer dat de laatste paar dagen op zich lieten wachten door een update, maar nu zijn wel de foto’s veel beter te lezen.

Howdy folks, de HumButt’s