We vliegen morgenmiddag met Icelandair eerst naar Reykjavik. Daar stappen we over op de vlucht naar Chicago. We landen rond 22.00 uur in Chicago (tijdsverschil is 7 uur). Als de douane een beetje meewerkt, zijn we nog redelijk op tijd in ons hotel op het vliegveld. Dat is wel nodig, want zaterdagmorgen moeten we weer vroeg op. We worden om 7 uur of 9 uur opgehaald en rijden dan met een bus vol medereizigers naar de Apollo-fabriek in Elkhart, Indiana. Dat is een rit van ca. 200 km. Daar krijgen we te horen hoe groot de camper is die we weg moeten brengen. Het is een splinternieuwe camper. Na een controle of alle inventaris aanwezig is en of alles werkt, hopen we in het begin van de middag te vertrekken. We gaan waarschijnlijk niet eerst alle boodschappen doen bij de Wallmart, maar rijden direct naar het westen. Het zal zaterdag wel een probleem zijn om een campground te vinden. Het is maandag n.l. Memorialday en alle Amerikanen hebben dan een lang weekend. Net als bij ons met hemelvaartsdag zijn dan alle campings tjokvol. We konden nog wel wat reserveren, maar dan voor minimaal 2 nachten. Illinois is niet zo aantrekkelijk, dus we willen hier snel doorheen. Waarschijnlijk zullen we daarom zaterdag overnachten op het parkeerterrein van een Wallmart onderweg. Dat is vaak toegestaan en we kunnen dan 's avonds rustig alle boodschappen doen. Na het weekend zijn de meeste campgrounds in deze tijd bijna leeg. We hebben ook niets meer gereserveerd, behalve de laatste nacht bij Seattle. Globaal is onze reis als volgt: snel door illinois en iowa, dan South Dakota met de Badlands, Montana met Glacier Nat.Park en de Rocky Mountains en tot slot Washington met North Cascades Nat.Park. Of het allemaal zo loopt zien we wel. Veel hangt ook van het weer en de wegcondities af. Er ligt nu nog erg veel sneeuw voor de tijd van het jaar. 12 juni moeten we de camper inleveren en op 13 juni vliegen we terug naar IJsland. Hier blijven we nog een paar dagen. Ik probeer jullie regelmatig op de hoogte te houden, als er tenminste wifi is.

We konden vrijdag 24 mei, onze vertrekdag, rustig aan doen. We vertrokken pas om 17.30 uur vanaf Schiphol naar Reykjavik. Vanwege de problemen met de Boeing Max hadden we een compleet naamloos vliegtuig van Euro Atlantic Airways. Het zat wel bomvol. Vooraf hadden we ons wat zorgen gemaakt over de korte overstap van anderhalf uur in IJsland, maar dat was niet nodig. Het vliegveld van Keflavik is klein en erg overzichtelijk en zelfs na een hele strenge controle hadden we nog meer dan genoeg tijd over. De vervolgvlucht naar Chicago verliep ook prima. Nu wel een vliegtuig van Icelandair, maar net voor een kwart gevuld. Je kon heerlijk breeduit zitten. De vlucht ging over Groenland was erg mooi. Prachtig zicht op de reusachtige ijskap. De landing duurde wat langer vanwege een fikse onweersbui, waarbij de lichtflitsen om het vliegtuig vlogen. Om 22.00 uur (7 uur tijdsverschil met Nederland) waren we uit het vliegtuig en wonder boven wonder verliepen de douaneformaliteiten erg soepel.

Ons hotel, het Hilton Airport, lag vlak bij. Vanwege de grote drukte daar waren we pas om middernacht op onze kamer. Snel naar bed, want we moesten de volgende morgen al weer om 6 uur op.

Zaterdag 25 mei al om 6 uur aan het ontbijt. Om half 7 zouden we van een medewerker van Apollo horen of we de vroege of late bus hadden naar Elkhart, Indiana, de plaats waar de campers opgehaald moesten worden. Gelukkig was het de bus van 7 uur. Onderweg in de bus een paar keer naar de instructiefilm over de camper gekeken. Na een rit van ruim 2 uur konden we op een kaal fabrieksterrein onze splinternieuwe camper opzoeken en gaan inrichten. Alle inventaris was nog in dozen of plastic verpakt. Rond 11 uur zijn we op pad gegaan. Eerst richting Chicago via secundaire wegen om de tolwegen te vermijden. Daarna snel over de interstate 80 naar het westen. Vooraf hadden we thuis geprobeerd om voor de eerste nacht een camping te reserveren, maar vanwege Memorial-day kon alleen maar voor minimaal 2 nachten worden gereserveerd. Dat was zonde van onze tijd. Daarom hebben we de eerste nacht bij de Wallmart in Ottawa gestaan en daar ook onze grote boodschappen gedaan. Hier prima overnacht.

De volgende dag, zondag, weer verder over de 80 naar Iowa. In Claire aan de Mississippi even rustig koffie gedronken en gekeken naar het hoge water. Het was de laatste weken erg slecht weer in het midden van Amerika geweest en hele stukken land en campings stonden onder water. Overnacht op Lake Anita State Park. Vanwege het slechte weer was er door annuleringen genoeg plek. In 2 dagen 510 mijl gereden.

Op Memorial-day hebben we weer een flinke afstand afgelegd. Het voordeel was dat er weinig vrachtverkeer was. Om niet voortdurend de snelweg te nemen, hebben we eerst een stuk van de Western Skies Scenic Byway genomen. Langs deze route liggen veel plaatsen met een Deense bevolking, zoals in Elk Horn, waar net zo veel deense als Amerikaanse vlaggen hingen. (foto 2) Ook was er een mooie Deense windmolen. Daarna een stuk van de Loess Hills Nat. Scenic Byway. We vonden hier de rotsformaties minder indrukwekkend en hebben toch maar weer de snelweg opgezocht richting Sioux Falls. De stad op zich is niet zo geweldig, de waterval in het stadspark is het bezoeken zeker waard. (foto1) Door de vele regen van de laatste tijd kwam er veel water naar beneden. De nacht doorgebracht op Lake Vermillion Recreation Area, een mooi klein statepark aan een meer.

De volgende dag over de Int.90 verder naar het westen. Even gestopt in Mitchell om bij de Wallmart een fleece-deken te kopen, want de nachten werden behoorlijk koud. Het corn-palace hadden we al een keer gezien, dus dat konden we overslaan. Wel een stuk verder gestopt bij Chamberlain, een oud western dorpje. Hier stond ook weer veel onder water. Er was wel een mooi museum over de cultuur van de Indianen, het Akta Lakota Museum. (foto 3) Over de 90 verder langs eindeloze grasvlaktes. Wel erg rustig om te rijden.

Op de Ceder Pass campground in het Badlands National Park hebben we een plekje opgezocht. Dat was nog niet zo gemakkelijk, want veel stond onder water. (foto 4) De meeste picknicktafels stonden blank, maar dat was niet zo erg, want het was veel te koud om buiten te zijn. Deze 2 dagen totaal 540 mijl gereden.

Vandaag, woensdag, veel beter weer. Een heerlijk zonnetje en temp. van 17 gr. Rustig de Badlands Loop Road (weg 240) gereden en genoten van de prachtige uitzichten die we hadden op de door erosie gevormde rotsen. (foto 1) In Wall nog even gestopt om een bezoek te brengen aan de reusachtige Drug Store, waar letterlijk van alles te koop is. (foto 3) Via Rapid City doorgereden naar de bijna lege campground aan het Pactola Lake. Een mooie plek aan het meer met veel mogelijkheden om te wandelen.

Donderdag zijn we via Lead over de Spearfish Canyon Scenic Byway naar Spearfish gereden. Het is een mooie bergweg met veel hoogteverschillen, watervallen en er lag zelfs nog sneeuw. In Belle Fourche nog even een bezoekje gebracht aan het Center of the Nation Monument. Dit zou het centrale punt van de Ver. Staten moeten zijn. (foto 5) Daarna via een vrijwel rechte weg met veel grasland de staat Montana in. In de velden liepen heel veel herten.

In dit stuk was het moeilijk om een camping te vinden. Tenslotte zijn we terecht gekomen op een park in Broadus. Voor alle zekerheid hebben we maar geen gebruik gemaakt van de toiletten op de camping. Dan is een camper wel erg gemakkelijk. Het weer werd ondertussen steeds beter en de bij de Wallmart gekochte campingstoeltjes konden uitgeklapt worden.

Deze 2 dagen totaal 29 mijl gereden

Vrijdag was een wat saaie dag. Ten eerste werkte het weer niet mee. Het was somber, met af en toe een regen- of onweersbui. Ten tweede was de route ook niet zo inspirerend. De eerste 100 mijl vanaf Broadus was over een vrijwel rechte weg door licht golvend grasland, vrijwel onbewoond en nergens een plek om even te stoppen. Wel goed om kiometers te maken. Het laatste stuk was over de Interstate 90 naar Greycliff. Hier zjn we gestopt bij de KOA-camping. Hij was vrijwel leeg en zag er daardoor best aantrekkelijk uit. Alleen zoals veel KOA-campings vlak aan de snelweg en de spoorlijn met de dag en nacht toeterende treinen. Voordeel van de camping was dan wel dat de vuile kleren gewassen konden worden.

Zaterdag 1 juni was het weer gelukkig een stuk beter, we konden weer buiten in de zon ontbijten. Daarna eerst een stu snelweg, maar al vrij snel zij we hier vanaf gegaan en hebben we vanaf Bozeman de mooie weg langs de Madison river naar Ennis genomen. Op een mooi punt langs de rivier genoten van de zon. (foto 2) Hoofddoel vandaag was Virginia City. In de 19e eeuw was het een levendige gouddelversstad met 10.000 inwoners. Nu wonen er nog 100 mensen en staan er nog 150 huizen, waarin o.a. ateliers en souvenierwinkeltjes zijn gevestigd. Best een leuk stadje om een tijdje door te slenteren. We wilden overnachte op de campground van het Lewis and Clark Caverns Statepark. Deze was helaas helemaal vol vanwege het weekend. We vonden een goed alternatief op het Cardwell RV Park in Cardwell, een mooi en vrijwel leeg park achter een benzinestation met prima douches. Hier de slide-out maar weer eens uitgezet. Het lijkt dan binnen net een balzaal, zoveel ruimte is er dan. (foto 1)

Deze 2 dagen totaal 470 mijl gereden.

Vandaag, zondag, een prachtige route gereden door de Little Belt Mountains en een gedeelte van het Lewis and Clark National Forest. De namen Lewis en Clark kom je in dit gedeelte van de V.S. heel vaak tegen. Zij hebben in het begin van de 19e eeuw belangrije expedities geleid om het westen te ontsluiten voor de kolonisten. Het eerste stuk van de route, de Lewis and Clark Hway was al erg mooi en bergachtig. Na White Sulphur Springs werd het echt bergachtig, wel over prima brede wegen.

Heerlijk een uurtje bij een bergbeek gezeten en koffie gemaakt en toen via de Kings Hill Scenic Byway naar Great Falls. Op de Kings Hill Pass (7393 ft.) lag zelfs nog aardig wat sneeuw. (foto 2)

Great Falls zijn we maar snel doorgereden. Typisch een Amerikaanse stad met veel malls en fastfood-eetgelegenheden. We zijn via de 89 naar het noorden gereden. Hier werd het landschap opeens weer vlak met veel meren met veel watervogels. We hebben een tijdje vogels gespot en o.a. de white-faced ibis en de american avocet gezien.

Op campground Mountain View in Choteau hebben we de camper neergezet. (foto 4) Vanaf de hele rustige particuliere campground hadden we inderdaad mooi zicht op de met sneeuw bedekte toppen van de bergen. Een prachtige dag geweest met veel zon en zo'n 26 gr.

Vandaag gereden 240 mijl.

Vandaag al voor achten op pad naar Glacier N.P. Prachtig weer met een strakblauwe lucht. Eerst naar Browning en vandaar over hway 2 langs de rand van Glacier N.P. naar het westen. Een fraaie route met rondom besneeuwde bergen en de bruisende Flathead river dan weer vlak naast je en dan weer ver in de diepte. Bij Apgar wilden we eerst een plekje zoeken op de campground van het park. We troffen het niet, want er werd druk aan de weg gewerkt en omdat er steeds maar een rijbaan beschikbaar was, ontstonden er lange files. Na ruim een uur hadden we dan toch een plaats gevonden op de heel ruim opgezette campground. Er was een overvloed aan vrije plaatsen. Na een kop koffie zijn we tegen 12 uur Glacier N.P. ingereden. Eerst weer de files i.v.m. de herstelwerkzaamheden van de weg. Het grootste stuk van de Going-to-the-sun Road was nog niet open. Daar lag nog te veel sneeuw. De weg was open tot Avalanche Creek. De campground daar werd nu gebruikt als noodparkeerplaats. Vanuit deze campground hebben we een paar trails gelopen, o.a. de trail of the cedars, langs reuze cederbomen. Op de terugweg een paar keer gestopt om te genieten van het uitzicht over het Lake McDonald en de watervallen. De McDonald Falls waren de mooiste. (zie foto 1)

's Avonds hebben we nog een stuk langs het meer gelopen en herten, een vos en marmotten gezien. Een prachtige plek en dat voor $20,-. Vandaag gereden 225 mijl

Dinsdag 4 juni waren we pas om 9 uur op. We hadden ons totaal verslapen. Geen probleem, want we hadden toch alle tijd. Maar het is hier in de natuurparken zo stil en donker 's nachts dat je volledig tot rust komt. We zijn via de oostkant van Lake Flathead naar het zuiden gereden. Een mooie bochtige route langs het meer. Het was te merken dat het hier weer iets warmer is, want er stonden veel fruitbomen. We zijn naar Finley Point Campground in het Statepark gereden. Daar vonden we een prachtige plek vlak aan het meer met uitzicht op de omringende bergen. Omdat het nog geen vakantieseizoen was, was het heel stil op het meer.

De stoeltjes uitgeklapt en een paar uur heerlijk gelezen. Toen het later op de middag wat koeler werd, hebben we een stuk over het schiereiland gelopen en veel herten gezien. (foto 1 - 3) Vandaag maar 70 mijl gereden.

Woensdag weer een mooi stuk natuur onderweg naar Thompson Falls. Eerst over golvende prairies naar Plains en dan langs de Clark Fork river naar Thompson Falls. Daar vonden we op de vrijwel lege campground in het Thompson Falls Statepark weer een mooie grote plek. Weer wat gelezen en daarna een trail van een paar uur langs de rivier gelopen. (foto 4) Helaas niet zo veel vogels gezien. We merken wel dat in de naaldbossen veel minder vogels te vinden zijn dan elders. 's Avonds zagen we tijdens een wandeling wel een visarend en een schildpad die eieren aan het leggen was.

Vandaag 100 mijl gereden. We doen het nu een stuk rustiger dan de eerste week, toen er mijlen gemaakt moesten worden. Het landschap is natuurlijk ook veel aantrekkelijker dan in het begin.

Vandaag, donderdag 6 juni, zijn we verder langs de Clark Fork river naar Idaho gereden. Zo kwamen we langs het mooie Lake Pend Oreille, omringd door machtige bergen. Op een fraaie picknickplaats zijn we gestopt voor een kop koffie. (foto 1) Helaas werkte het weer niet mee. Het begon te regenen en het was koud. Dat was jammer want de dag was juist weer een uur langer geworden omdat we de pacific-time zone in waren gereden (9 uur verschil met Nederland). Gelukkig was het in Sandpoint weer droog. Dat kwam goed uit, want het is best een leuk stadje en het heeft een mooi stuk strand. Helaas nu wat te fris om er langer te blijven. (foto 2) Al vrij snel na sandpoint vonden we een mooie plek tussen de naaldbomen op Riley Creek campground. Ook deze grote camping was weer bijna leeg. Bij de campground was een mooi recreatieterrein. daar hebben we een aardige wandeing langs het water gemaakt. Dat was niet voor niets, want er zaten een aantal mooie vogels zoals de visarend, de bald eagle en een aantal ceder-pestvogels.

Vandaag 100 mijl gereden.

Vrijdag weer bijtijds op. Eerst even een douche genomen in de camper. Dat doen we regelmatig in de natuurparken, want vaak zijn er alleen maar toiletten. Het is wel krap maar verder gaat het prima. Het douchewater is snel op temperauur. toen we vertrokken was het behoorlijk fris, nog geen 10 gr. Al vrij snel waren we in de laatste staat van onze reis, washington. Hier zijn we verder gegaan over hway 20. Deze weg willen we helemaal volgen tot aan de oceaan aan de westkust. In tiger even een leuk visitor center bezocht. Dat doen we heel vaak. Je krijgt daar dikwijs allerlei leuke ideeen aangereikt. Zo ook hier bij de uiterst behulpzame medewerkster. Onderweg nog even gestopt bij de Christal Falls en toen doorgereden naar campground Kettle Falls aan Lake Roosevelt. Voor $18 een mooie plek aan het water in een oase van rust. De rust werd alleen even verstoord door een onweersbui, maar daarna was er nog tijd voor een flinke wandeling. (foto 3, 4, 5)

Vandaag 115 mijl gereden.

Zaterdag weer bijtijds, rond 9 uur, vertrokken. De route was erg afwisselend. Eerst door naaldbos met de hoge Sherman Pass van 5575 feet. Later werd het landschap droger en was er veel fruitteelt. We zijn doorgereden tot Winthrop, een echte cowboystad en heel toeritisch en druk. We besloten eerst maar een campground op te zoeken. Het was per slot van rekening weekend. Op de campground bij het Perrygin Lake waren nog enkele plaatsen vrij. Heerlijk in de zon gezeten en aan het eind van de middag een trail gelopen, waarbij we veel marmotten hebben gezien.

Vandaag gereden 150 mijl.

Zondag 9 juni zijn we eerst naar Winthrop gereden. Het was nu heerlijk rustig en je kon je camper gemakkelijk parkeren. Een tijd rondgelopen en foto's genomen van de oude huizen in western stijl. (foto 5) Daarna verder gereden naar het North Cascades N.P. Het was een bergachtig stuk, maar wel met brede wegen met nauwelijks een haarspeldbocht. Wel nog veel sneeuw op de omringende bergen en op de Washingtonpas van 5477 feet ( foto 1) lag nog aardig wat sneeuw. Diverse keren gestopt om te genieten van het uitzicht en om foto's te nemen. Het Ross Lake, maar vooral het Diablo Lake (foto 2) waren imponerend. Bij het Diablo Lake hebben een tijd rondgelopen, genoten van de zon en koffie gezet. Toen verder naar Newhalem, waar we even gestopt zijn bij de Newhalem Gorge krachtcentrale. Al vroeg in de middag waren we bij het visitor center van het North Cascades N.P. Hier hebben we even rondgekeken. Omdat het er zo mooi en rustig was, besloten we om op de campground van het park, Newhalem Creek te gaan staan. Kosten $16,- voor een prachtplek in de bossen. Later op de middag een paar uur door het park gelopen. Je kon zien dat het hier al wat vochtiger is onder invloed van de oceaan, want aan de bomen gingen veel varens en mos. (foto 4)

Vandaag 80 mijl gereden.

Alweer prima geslapen, aardedonker en doodstil. Om 9 uur vertrokken. We waren al vrij snel uit het hooggebergte en kwamen weer in de bewoonde wereld met alle drukte erbij. Omdat alles zo snel verliep, besloten we om eerst maar door te rijden naar Anacortes aan de kust. Anacortes was een leuk stadje, vooral door de jachthaven waar we langs zijn geslenterd. (foto 1) Toch weer even naar het visitor center. dat was een goede zet, want de dame daar gaf ons een mooie routesuggestie. Zo kwamen we terecht in het Washington Park, een paar mijl buiten de stad. Het park ligt aan aan de Rosario Strait en je hebt een geweldig uitzicht over de zee en de eilanden aan de overkant richting Canada. Het was rond 18 gr. en we hebben genoten van de zon (foto 2) en later de 2,2 mijl lange Loop Road over het schiereiland gelopen. Rond half 4 de kustweg naar het zuiden genomen. Het was te zien dat dit een prima streek is om te wonen, want tegen de heuvels lagen prachtige villawijken. (foto 3) We kwamen zo bij de Deception Pass, een smalle waterdoorgang tussen Fidalgo Island en Whidbey Island. Midden in de doorgang ligt Pass Island. Er liggen 2 enorme stalen bruggen via dit eilandje over het water. (foto 4) Een geweldig gezicht. We zijn er eerst overheen gelopen om foto's te nemen en er toen overheen gereden. Aan de overkant omgedraaid en weer terug, want we wilden naar de KOA-camping in Burlington/Anacortes. We wilden nl. weer eens een camping hebben om de was te doen, zodat we met schone kleding naar IJsland konden. De camping was bijna leeg en zodoende prima te doen. (foto 5) Wel tegen een aanzienlijk hogere prijs dan we gewend waren, $46,-. Uitgerekend nu was er een stroomstoring en dreigde het wassen mis te gaan, maar na een paar uur was alles gelukkig weer opgelost en later alles schoon.

Vandaag gereden 120 mijl.

Vandaag onze laatste hele dag met de camper. Eerst een douche genomen op de camping, weer eens wat meer ruimte voor alles. Daarna via de interstate 5 richting Seattle. Onderweg kwamen we langs Tulalip Outlet Centre Seattle. Dat is voor ons altijd reden om nieuwe spijkerbroeken in te slaan. Voor de laatste nacht hadden we al ruim van tevoren in Nederland een campground gereserveerd in de buurt van ons inleveradres in Tacoma. Zo waren we om 2 uur op de campground van Saltwater S.P. in Des Moines. Maar goed dat we gereserveerd hadden, want het was een hele kleine campground die helemaal bezet was. De campground lag pal aan zee en we hebben dan ook een hele tijd aan het strand in de zon gezeten.

Het enige nadeel van deze campground is dat hij pal onder de aanvliegroute van Seattle-Tacoma airport ligt. Bij ongunstige windrichting, en dat hadden wij blijkbaar kwam er elke paar minten een vliegtuig over. Wel een mooi gezicht, maar rust is iets anders. Gelukkih werd er 's nachts niet gevlogen. 's Avonds hebben we eerst de camper van binnen schoongemaakt en de koffers ingepakt en zijn toen naar het strand gegaan om te genieten van de zonsondergang. Daarna ons laatste biertje opgedronken. dat was ook op.

Vandaag 95 mijl gereden.

Woensdag 12 juni waren we al vroeg op. Na een ontbijt buiten heben we de laatste dingen opgeruimd of weggegooid. Om half 9 vertrokken naar de Apollo-vestiging in Tacoma. Gedurende onze reis hadden we al een nieuwe inlever-lokatie opgekregen. Die was nog 30 mijl van Saltwater vandaan. Op de campground eerst de vuilwatertanks geleegd en onderweg nog even de benzinetank helemaal gevuld. De straat van de Apollo-vestiging was zonder moeite te vinden, maar de vestiging zelf bleef onvindbaar. Zelfs met hulp van een bezorger van DHL en een medewerkster van een bedrijf bleef het een raadsel en de telefoon werd niet opgenomen. Eindelijk na veel moeite wisten we het gezamenlijk te vinden. Het lag slechts 100meter verderop in een straatje zonder ook maar een enkel bordje. Het inleveren verliep ook a niet vlekkeloos, omdat de computer erg laks was. Maar na zo'n mooie reis van 3100 mijl ben je dit snel vergeten. De shuttlebus van Apollo bracht ons voor samen $45,- naar ons hotel, het Carion, direct bij het vliegveld. Daar ging het veel vlotter en om 12 uur waren we al op onze kamer. We hebben ons eerst wat opgefrist en zijn daarna met de Link, een metroachtige treinverbinding, die vlak bij ons hotel stopte, naar Seattle gegaan. Een rit van 45 minuten voor een leuk prijsje, een dagkaart voor senioren kost $2,-.

Omdat we in 2016 geen tijd hadden voor het Seattle Center, zijn we daar nu eerst naartoe gelopen. Het is het overblijfsel van de wereldtentoonstelling van 1962. Het bekendst is de Space Needle, de hoge uitzichttoren. Erg mooi was het Museum of Pop Culture, ontworpren door Frank Gehry, die ook het Guggenheim-museum in Bulbao heeft ontworpen. Daarna zijn we via het Olympic Sculpture Park naar het Waterfront gelopen en een terrasje genomen. We zijn nog even naar de beroemde Pike Market gelopen, maar die was al gesloten.

Via het kauwgumstraatje, een straat die helemaal vol is geplakt met stukjes kauwgum, zijn we naar pier 57 gegaan en hebben we bij The Fisherman buiten op het terras aan het water heerlijk zalm gegeten, vers uit Alaska. Een prachtige dag met 27 gr. en volop zon.

Donderdag hebben we eerst een kop koffie gezet, want ontbijt is er vrijwel nooit in de hotels en daarna de koffers afgegeven bij de bagagerie. Omdat we pas om 4 uur op het vliegveld moesten zijn, zijn we 's morgens eerst weer naar Seattle gegaan. Nu uitgestapt bij Chinatown. behalve de bekende Chinese boog was er niet zo veel bijzonders te zien. Langs Pioneer Square bleek niet zo'n goede keus. De hele omgeving was vol met drugsverslaafden, ee triest gezicht voor een land dat zo rijk zou moeten zijn.

Aan het Waterfront was het later beter. Het waterfront wordt op dit moment compleet vernieuwd. De oude snelweg met twee lagen wegen boven elkaar is men aan het afbreken, zodat de stad weer te zien is. Er komt zo ruimte voor een mooie wandelpromenade. We zijn weer naar de Pike market gegaan en hebben genoten van alle geuren en kleuren, vooral de viskramen trokken de aandacht door de variatie aan vis. Bij een kraam maken de verkopers er zelfs een show van en smijten ze de aangekochte vis naar de inpakkers, een shouwspel dat honderden toeschouwers trekt. Na natuurlijk een lunch met vis zijn we teruggegaan naar ons hotel en hebben we onze koffers opgehaald. Vanaf ons hotel was het een paar minuten lopen naar het vliegveld, waar we om 4 uur waren voor onze vlucht naar IJsland.

Meestal sluiten we onze camperreis in de V.S. af met een verblijf van enkele dagen in ee stad aan de oostkust, zoals vorig jaar Boston. Dit jaar vlogen we met Icelandair en hadden we dus een overstap in IJsland. We besloten daaromhier op de terugreis enkele dagen te blijven. Donderdagavond 14 juni vertrokken we vanaf Seattle voor de nachtvlucht naar Kevlavik, IJsland. Van een nachtvlucht was eigenlijk geen sprake. Omdat we op een vrij noordelijke breedte vlogen, werd het niet donker. De raampjes moesten dicht om het donker te krijgen. Een glimp naar buiten leverde soms een schitterend schouwspel op, Groenland onder een dik pak sneeuw, grote stukken van de oceaan die nog bevroren waren en de zon die maar bleef schijnen.

In IJsland hadden we 4 dagen de beschikking over een auto. Die konden we bij het vliegveld ophalen. Ons B&B hotel lag ook vlak bij het vliegveld. Het was helemaal berekend op aankomende en vertrekkende reizigers. We konden zo de laatste dag in ons hotel 's morgens al om 4 uur ontbijten en de auto al om 5 uur inleveren.

Gedurende ons verblijf op IJsland hebben we een viertal tochten gemaakt.

De eerste was dicht in de buurt over het schiereiland Reykjanes. Dat is een erg woest en onherbergzaam gebied met lavavelden met nauwelijks begroeiing, alleen maar grote velden met lupines en geen boom te bekennen. Wel een mooie rotskust en rokende geisers en de Blue Lagoon met lichtblauw water. (foto 1)

Zaterdag hebben we een lange tocht gemaakt van 300 km. langs de hoogtepunten van het zuidwesten, de zgn. Gouden Cirkel. Hier was het soms wel erg druk en toeristisch. Eerste stop was bij de krater van Kerid, (foto 2) daarna de grote geiser Strokkur bij Geyser. (foto 3) Die spoot elke 10 min. Het indrukwekkendst was de reusachtige waterval Gullfoss. (foto 4) Hier valt het water 32 m. naar beneden. Op de terugweg zijn we via het Nationaal Park Pingvelle gereden. Hier hebben we veel vogels gespot, zoals eidereenden, rosse franjepoten, mandarijneenden en roodkeelduikers. (foto 5) In het park hebben we ook een mooie wandeling gemaakt door de kloof die de Europese en Amerikaanse aardplaten scheidt. Bij de waterval hebben we ons enige buitje regen gehad. veder was het voor IJslandse begrippen prima weer met veel zon en ruim 18 gr.

Zondag hebben we eerst weer een mooi ruig stuk over het schiereiland gereden langs het Kleifarvath meer. Prachtige uitzichten en vulkanische activiteiten. (foto 1 en 2) Daarna zijn we naar Reykjavik gereden. Op zich vonden we de stad niet zo indrukwekkend. een beetje saai met strakke kale gebouwen en rechte straten. Maar een paar sprekende gebouwen, het moderne glazen operagebouw en de Hallgrimskirkja. De laatste dag hebben we een stuk gereden langs de westkust langs Akranes en Borgarnes. Dit stadje lag prachtig op een landtong aan de zee. (foto 4) Hier heerlijk een terrasje aan het water genomen met koffie en gebak, het was tenslotte onze laatste vakantiedag. Met een grote omweg teruggegaan naar ons hotel. De omweg langs de Hvalfjordur was de moeite waard. (foto 5) Een prachtige route langs de fjord met veel bochten en uitzicht op de met sneeuw bedekte bergen.

We hebben 4 prima dagen gehad. IJsland smaakt naar meer. Maar dan zouden we een volgende keer niet meer op dezelfde plek overnachten, maar meerdere hotels nemen. De afstanden zijn behoorlijk en de wegen wel goed maar smal en vaak bochtig. Een goed alternatief zou ook een camper zijn. Die zagen we veel rijden. Ook waren er veel campings, soms prachtig gelegen aan het water maar dikwijls zonder enige beschutting, want bomen zijn in grote gebieden een zeldzaamheid. Het levensonderhoud is er niet zo goedkoop. Dat is logisch, want er wordt vanwege het klimaat weinig zelf verbouwd. Veel moet worden ingevoerd.

Wat ook een bijzondere gewaarwording is, dat het in deze tijd van het jaar niet donker wordt. Zelfs midden in de nacht schijnt de zon.

Dinsdagmorgen 18 juni dus vroeg op en om 4 uur ontbeten. Op het vliegveld ging alles heel soepel. Het is maar een klein vliegveld en alles gaat heel relaxed.

Op IJsland hebben we 900 km. gereden.

Om 1 uur 's middags (klok 2 uur vooruit) waren we weer op vaderlandse bodem en zat deze reis er weer op.

Alles was prima verlopen en we kijken terug op een mooie reis.