Voor ons 12,5 jarig huwelijk gaan we nu de grote plas over om onze kinderen te laten zien waar het hart van mama ligt.

Er waren de nodige obstakels op onze weg, zelfs vandaag nog even met onze jongste dochter naar de dokter geweest, maar nu ziet het er dan toch naar uit dat de reis dan toch door kan gaan.

Wij hebben er allemaal erg veel zin in en gaan nu nog even de rest van de spullen pakken voordat morgenvroeg om 04:15 uur onze 'taxi' (met dank aan opa en oma) voor onze deur staat.

De vlucht is gisteren goed gegaan. De aankomst op Newark Airport ging voorspoedig. Ik had een drukte verwacht en lange rijen met mensen maar dat was er niet. We konden direct doorlopen. Ook de douaneafhandeling en de koffers gingen voortreffelijk snel. Toen was het even zoeken naar de airtrain. Met onze Hollandse mond hebben we even gevraagd waar we heen moesten, waar het kaartje te halen etc. Er was wel even verwarring omdat er blijkbaar ook een Penn Station in New Jersey te zijn. Van de Airtrain naar de NJ Transat wijst zichzelf. Eenmaal op Penn Station aangekomen was het wel weer even wennen. 19 jaar geleden kwam ik hier iedere week maar nu was het heel onwennig. Na eenmaal de uitgang naar 33th street te hebben gevonden ging alles vanzelf. Boven aan gekomen (de trein komt onder de grond aan) zagen we het Wyndham New Yorker hotel al liggen. De overgang van buiten naar binnen bij het hotel was wel even schrikken ( de airco doet het erg goed in het hotel en buiten is het 31 graden C.). De kamer was nog niet klaar dus hebben we ingecheckt, de koffer afgegeven bij de bagagelocker room en zijn toen even gaat eten bij de pizzeria tegenover het hotel. De Pizzastukken smaken zeer goed. Na gegeten te hebben zijn we terug gegaan naar het hotel en kregen we ons kamer nummer.

De kamer is klein maar dat is voor New Yorkse begrippen normaal. Maar alles is aanwezig, bad/douche, wastafel, wc, hairdroger, strijkplank/strijkijzer, kluis en ook 2 kleine bedden. Ik verwacht dat de bedden maar 180x120 zijn dus dat ik voor Amerikaanse maatstaven erg klein. Maar ze liggen wel lekker.

De dag begon vroeg.  We zijn nog niet echt gewend aan het tijdsverschil maar dat zorgde er wel voor dat we al vroeg in Battery Park waren om te kijken of we nog naar Liberty en Ellis Island konden. We wilde eigenlijk eerst nog even ontbijten maar de boot ging al direct dus besloten we om op de boot een cakeje te nuttigen. Eenmaal op Liberty Island zijn we eerst naar de NPS (National Park Service) gegaan om te kijken wanneer de gidstour ging. Dit was pas om 10 uur dus hadden we nog tijd om even naar het restaurant te gaan om nog een poging te doen om een gezond ontbijtje te nuttigen (iets wat niet lukte want dat was allemaal erg duur.) Na de tour met de gids hebben we nog even lekker over het eiland gelopen voordat we naar Ellis Island gingen. Gabi (12 jaar) geloofde het allemaal wel en Lara (11 jaar) vond het wel interessant maar vond dat mama te veel tijd nam. Rond 1 uur waren we weer in Batterij park. Daar zijn we op zoek gegaan voor een eettentje. Tegenover het National Museum of the American Indian stond een kraampje voor toeristen informatie. Daar hebben we het even gevraagd en op advies van haar gingen we naar El Toro Mexican Grill (69 New street). Het eettentje lag verscholen onder de stijgers. Als ze ons geen aanwijzingen hadden gegeven hadden wij dit eettentje nooit gevonden en dat zou jammer zijn. Ondanks dat je eet vanaf plastic bordjes etc. was het eten wonderbaarlijk lekker. Echt een aanrader!

Na gegeten te hebben zijn we via Wall Street naar South Street Seaport gelopen voor een uitzicht op de Brooklyn Bridge en Pier 17. Helaas was Pier 17 afgesloten. Toen maar via Fulton Street terug naar het 911 Memorial. Fulton Street was wel erg leuk en de zijstraat hadden vele leuke kraampjes. Daar hebben de meiden genoten van het shoppen. Toen we bij de Trinity CHurch waren zagen we de winkel Century 21. Een discount store dus daar wilde de meiden ook naar binnen. Ze kwamen er al wel achter dat de smaak van de Amerikanen anders is dan onze smaak. Toch vonden ze het wel erg leuk om hier rond te kijken.

Eenmaal uitgekeken hebben we nog even een poging gedaan om het 911 Memorial te bekijken maar dit viel tegen (Er stond een groot bouw hekwerk omheen). Toen zijn we terug gegaan naar ons hotel om ons even op te frissen want we hadden om 8 uur afgesproken met een oude vriendin van mij bij onze stamkroeg Mustang Sally. Wat blijkt nu.... is onze stamkroeg 2 maanden geleden gesloten. Echt balen. Na even gewacht te hebben zijn we  maar wat gaan eten bij Mustang Harry (Sportpub) (Was dezelfde eigenaar als van Mustang Sally dus.... hopen dat mijn vriendin daar was) We kwamen nog met net binnen of mijn vriendin kwam al aangerend. We hadden elkaar al 18 jaar niet meer gezien. Dus heel wat bij te kletsen tijdens het eten. Het eten bij Mustang Harry (7th Avenue & 30th street) was weer vanouds lekker. Het lijkt wel of hier de tijd stil heeft gestaan. Er was in 18 jaar nog niets veranderd. Dit in tegenstelling van Broadway. Hier raasde de auto's vroeger aan je voorbij. Nu is dit een eenrichtingsweg geworden met leuke terrasjes waar je heerlijk mensen kunt kijken.

Wat me opviel in New York is dat het veel milder is geworden. In mijn gedachte was New York vroeger veel gehaaster en drukker. Nu hing er  een rustige sfeer rond.  Dat was wel even wennen voor mij. Ik mis de levendige spanning van toen.

Ik was weer eens op tijd wakker en heb een lekkere wandeling gemaakt door de duinen. Wat heel leuk was om te zien waren de verse sporen die de dieren in het zand achter hadden gelaten. Na een poosje door het zand te hebben gelopen zag ik een platform. Blijkbaar was er dus een verhard pad naar dit platform waar je een geweldig uitzicht had over de duinen. Ook liep er hier een wandelpad met uirleg bordjes van wat je zag. Dit heb ik even een klein poosje gevolgt en toen ben ik toch maar terug gegaan naar de camper. Inmiddels waren de rest ookal wakker. Ze dachten dat ze vroeg wakker waren maar ook nu weer hadden ze zich vergist in de tijdzone. Uiteindelijk vertrokken we om 10.15 uur dan toch naar Bryce Canyon National Park. Op de weg naar Hwy 89 werd gewaarschuwd voor loslopende koeien. En ja hoor.... daar liepen ze, netjes aan de kant van de weg. Een stukje verder lag er helaas ook een dood langs de weg. Dieren komen in het donker op licht af. En aangezien er hier geen straatverlichting is zijn voertuigen het enigste lichtpunt dat ze hier hebben. Helaas leid dit tot vele dode dieren. Dus altijd goed uitkijken als je in de schemering of donker hier rijdt.
Op Hwy 89 hebben we even getankt bij Mount Carmel Junction. Toen konden we weer door. Ook nu treffen de dode dieren aan op of naast de weg (3 herten). Echt zielig om te zien. Wat wel leuk was om te zien is dat de Virgin River hier vrij dicht langs de weg loopt. Hij kronkelt zich een weg door de weilanden. In de verte zie je de bergen. Op dit gedeelte zie je kleine dorpjes die er verouderd uit zien. Dat heeft wel een aparte sfeer. Mocht je nog op zoek zijn naar een camping die midden tussen de parken ligt dan is de Bryce – Zion campground (ligt ter hoogte van Alton) volgens Ken Gotzenberg (Tourisme director van Kane County) een goede camping. Vanaf de weg zag het erg erg goed uit en ze zijn druk bezig met cabins te bouwen etc. Eenmaal op Hwy 12 begint het landschap te veranderen. Je ziet bij Red Canyon al echt de zandhoodoos. Echt een mooi gezicht. Wat me ook opvalt is het vrijliggende fietspad. (Dat loopt helemaal tot Bryce Canyon NP)
Om iets voor een uur kwamen we aan Ruby's Inn RV Park  (www.rubysinn.com/rv-park-campground) . Bij het inchecken blijkt dat je gratis met de Rainbow Point tour mee kan. Dus vlug de camper op zijn plek zetten en wat eten want om 13.30 uur vertrok de Rainbow Point tour. Je gaat dan met een touringcar naar het verst weg gelegen punt van Bryce Canyon. Je krijgt allerlei uitleg. Dit was wel aardig. Alleen ben ik vorige keer bij Sunset/Sunrise point naar beneden gelopen naar de Navajo / Garden trail. Dit was veel indrukwekkender dan de hoodoos van boven te zien. Even een tegenvaller. Toen maar even de tour geboekt om morgen paard te rijden. Ook weer een tegenvaller.... we staan op de wachtlijst. IK had ze al gebeld en moest nog even  iets komen regelen dus was ik eerder uit de bus gegaan om dit te doen. Blijkt Roland er ook bij te moeten zijn om te tekenen. Dus voor niets eerder uitgestapt. Dan maar wachten op de shuttle bus van het park. Nou ik denk dat hij dan net weg was want ik moest vrij lang wachten. En ik was niet de enigste die het lang vond duren. Er stonden al mensen te wachten toen ik aan kwam lopen dus...... Uiteindelijk met de shuttle bus mee naar de Ruby's Inn lodge voor de kaartjes op te halen voor de Ebenezer's Barn and Grill. Hier kun je eten met live entertainment. Helaas bleek er hier een communicatie foutje te zijn want er was niet voor ons gereserveerd. Gelukkig maar want ze hadden geen vegetarisch eten dus besloot ik dat we lekker gingen genieten van een bbq bij onze camper. Dat was maar goed ook want de kinderen lagen nog lekker in het zwembad. En papa was ook aan het genieten van de rust. Helaas had ik geen rust in haar lijf dus begon ik met de was etc. Dat moest ook gebeuren na ons bezoek aan de vele zandpartijen. Zelfs nadat de was was gewassen en in de droger was geweest kwam het zand er nog uit. Maar het was gewassen..... dus het zal wel iets frisser zijn geworden. Goed zat voor op vakantie.
Terwijl Gabi en ik de was aan het opvouwen waren hebben Roland en Lara het vuurtje gemaakt voor de bbq. We hebben gezellig in de donkerte gegeten. Het blijft me verbazen dat het hier tussen 20.00 en 20.30 uur helemaal donker is.
Nog even opruimen en dan op tijd naar bed want morgen moeten we vroeg op.

Reisafstand:    75 mijl
Reistijd:  1.45 uur
Camping:  Ruby's Inn RV Park Campground
Campingkosten: $ 55,- voor 4 personen, full hookup incl. tax
Tanken:  $ 99,73 (88) en 17,20 (91) (kosten per gallon $ 3,159 (88) en $3,309 (Premium 91))

De dag begon al goed. Ik dacht de wekker te hebben gezet maar dit was niet goed gegaan. We wilde om 04.30 uur opstaan zodat we nog even konden ontbijten maar werden uiteindelijk pas om 05.30 uur wakker. Vlug aankleden en de laatste dingen nog inpakken want we moesten om 06.00 uur vertrekken naar Penn Station. De trein zou hier om 06.20 uur vertrekken. Dan maar niet ontbijten en vlug naar Penn Station waar we precies op tijd aankwamen om de NJ Transit trein te nemen naar Newark Airport. Dit werd makkelijk aangegeven want elke trein die stopte bij Newark Airport heeft een vliegtuigje achter de naam staan. We hadden nog even overwogen om een taxi te nemen maar dit kost $ 100. Nu waren we naar $12,50 per persoon kwijt (Voor Lara maar $3,25 omdat ze jonger is dan 12 jaar). En het verraste me eigenlijk een beetje hoe makkelijk het was met de NJ Transit.  

De vlucht ging goed. We hadden een klein beetje turbulentie maar dat was niet erg. Eenmaal in San Francisco aangekomen hebben we onze auto opgehaald. (Omdat we te laat aankwamen voor de shuttle naar Roadbear RV hebben we een auto gehuurd voor 1 dag. Dat is goedkoper dan een taxi te nemen. Alternatief zou zijn geweest om op Oakland te vliegen. Maar dan is misschien het vliegticket weer duurder). We hadden er voor de zekerheid maar GPS bij genomen. Nou ..... Wij en een GPS gaan niet goed samen. Zelfs met de GPS hadden we een extra rondje vliegveld voor we op de snelweg gingen. Maar eenmaal op weg.... toen ging het goed.

We kwamen om 14.15 aan bij Roadbear RV. Tijdens het willen sluiten van de auto hadden we ineens 2 autosleutels. Blijkbaar was er een autosleutel van een andere auto terecht gekomen in onze huurauto. Die nu dus bij een andere Alamo locatie afgeleverd wordt ;-).

We waren de laatste die hun camper op kwamen halen. Dus lekker rustig. We moesten de nodige papierwerken nog afhandelen. Blijkbaar ben ik een langzame lezer in Engelse teksten want ze besloten uiteindelijk alles mondeling met me door te nemen. Dat ging veel sneller en was ook in een taalgebruik dat voor mij te begrijpen was. Volgende keer dus gewoon vragen of ze dit kunnen doen.... voor hun en ons veel sneller. Toen kwam Yvonne. Ze is van origine een Nederlandse dus kregen we uitleg over de camper in het Nederlands (Alleen in San Francisco en in Denver heeft Roadbear RV iemand die Nederlands spreekt.) Dat was wel fijn. Er werd een formulier ingevuld met waar de camper al schade had. Nou deze schade was mij nog niet opgevallen. Maar Yvonne wist waar ze moest kijken dus werden er de nodige aantekeningen gemaakt. Alleen maar fijn voor ons als wij de camper in gaan leveren. Worden wij daar niet op aangekeken.

Toen alles over geladen was van de auto naar de camper zijn wij op weg gegaan. We maakte echter alleen een fout. Zelf waarschuw ik altijd onze cliënten dat ze alles goed moeten controleren of alles werkt en de kastje enz. goed sluiten. Omdat we zo snel mogelijk weg wilden, hadden wij dit dus niet gedaan. Niet slim want eenmaal op weg schoot er een laatje steeds open. Maar creatief oplossen... elastiek pakken en vastmaken aan het laatje eronder. Dan kan hij ook niet zo ver open. 

Op naar de autoverhuurder. Dit ging heel snel. De camper kon ik even langs de weg zetten terwijl Roland de auto terug ging brengen.  De medewerkers van Alamo moesten wel lachen om het 'foutje' met de extra sleutels. Gelukkig hadden ze de auto binnen 1 dag terug en was de locatie war we de auto opgehaald hadden niet zo ver weg. 

Nu konden we dus echt op weg. Op aanraden van Roadbear RV zijn we naar een camping in Morgan Hill gereden.  We zijn via Hwy 880 naar San Jose gereden om vervolgens op Hwy 101 naar Morgan Hill te gaan. Aangezien we midden in de spits reden duurde het ons 1,5 uur. En dat voor een afstand van 55 mijl. (ongeveer 90 km) We verbleven die nacht op Coyote Valley Resort (www.coyotevalleyresort.com ) De camping was vrij luxe; zwembad, fitnessruimte etc. maar eigenlijk had je alleen maar een staanplaats op een betonnen vloer. Er was dan wel gezorgd dat er wat beplanting was tussen de plaatsen in maar het blijft een stads camping. De kosten waren wel prijzig. Afhankelijk van de dag dat je komt (doordeweeks of weekend liggen de kosten tussen de $65 en $75 (en dit is dan al incl. de 10% korting, die je met de coupon die je bij Roadbear RV kunt pakken, krijgt) 

Na nog even een supermarkt opgezocht te hebben konden we voor het eerst gaan koken in de camper. Na het eten vlug afwassen en bedden opmaken zodat er deze vermoeiende dag af komen sluiten.

Het hele rare vond ik trouwens dat ik moeite had om in een full size auto te rijden terwijl ik zo met de 27 tot 30 feet camper wegrij.

• Kosten autohuur:    ongeveer € 35 per dag
• Kosten camping:      $ 65
• Afstand San Leandro - Morgal Hill:    ongeveer 55 mijl / 90 km
• Reistijd:     1 tot 1,5 uur (afhankelijk van de drukte)

Na het rondje over de camping, hebben we betaald en zijn we gegaan.

Via de Hwy 101 zijn we naar Gilroy gereden, toen via Hwy 152 naar Watson Ville. Dit is een bergweg met de nodige ‘haarspeld’ bochten. Deze weg is echt een aanrader. Hij staat niet omschreven als een senic road maar zou dit wel mogen zijn. Vanaf Watson Ville zijn we via route 1 naar Monterey gereden. Dit zou een senic route zijn maar dat vond ik tegen vallen. Pas het laatste stuk naar Monterey werd pas mooier.

In Monterey zijn we naar de Tourist information geweest. Hier kreeg ik het gevoel of ik in mijn gezicht werd uitgelachen omdat ik vroeg welke camping nog beschikbaar was. Blijkbaar is het aan de kustweg moeilijk om op de bonnefooi een camping te regelen in het hoogseizoen. Gelukkig  was het lekkageprobleem bij Monterey County Fair & Event Center (www.montereycountyfair.com/rv-park/about-the-rv-park)  opgelost dus konden ze toch mensen ontvangen. De camping ligt dicht bij het centrum van Monterey maar naast een golfbaan. Het kan dus gebeuren dat je een golfbal tegen je camper aan krijgt. Daarnaast ligt het vliegveld zeer dichtbij dus je hoort/ziet regelmatig een vliegtuigje voorbij komen. Ik vond het niet hinderlijk.

Na ingecheckt te hebben zijn we terug gegaan de centrum van Monterey. Hier hebben we een bezoek gebracht aan Fisherman’s Wharf. Hier hebben we gegeten bij Domenico’s On the Wharf (www.domenicosmonterey.com/). Ze hebben hier tussen 11.00 en 18.00 happy hour. Dan hebben ze een speciaal kaart met meerdere 3 gangen menu’s voor maar $14,95. Het eten was erg goed. De clamchouder en de vegetarische pasta schotel (Pasta Primavera) waren echt super lekker. Het uitzicht was ook leuk. We keken uit op de ‘schoonmaakplek’ van de vers gevangen vis. Dit zorgde ervoor dat er veel zeehondjes zaten. Echt een mooi gezicht.

Na het eten zijn we terug gegaan naar de camping waar we even hebben genoten van de rust.

• Reisafstand Morgan Hill - Monterey:     ongeveer 60 mijl
• Reistijd:     ongeveer 1,5 uur
• Camping:   Monterey County Fair & Event Center  (http://www.montereycountyfair.com/rv-park/about-the-rv-park)
• Camping kosten:  $ 50,-

Het was weer tijd oom boodschappen te doen dus op naar de supermarkt. Blijkbaar hadden ze in Monterey een Target. Nou dat viel bij Gabi wel in de smaak. Het was ook een voorwaarde van haar dat we in Amerika naar een Target winkel zouden gaan want anders wilde ze niet mee op vakantie.  Nou dat hebben we geweten. Eerst werden de verschillende kleding afdelingen afgestruind, de nodige kleren gepast, keuzes gemaakt welke wel en niet mochten etc. voor we verder konden met de noodzakelijke boodschappen.

We liepen tegen het probleem aan dat er bijna geen publieke telefoons meer zijn. Deze zijn allemaal verwijderd omdat iedereen een mobiel heeft. Wel nadelig voor toeristen want bellen met mijn telefoon lukt niet. Ik kan blijkbaar alleen binnen Europa bellen. Dus toen bij de Target maar een goedkoop telefoontje met beltegoed gekocht. Gelukkig had ik de jongen van de Target gevraagd om de telefoon in orde te maken zodat wij direct konden bellen. Nou dat was maar goed ook. Blijkbaar was er iets niet goed met het eerste telefoontje dat we kochten of de opwaardeerkaart was niet goed want het lukte hem niet om de telefoon belklaar te maken. Toen maar weer even naar de customer service om deze telefoon in te leveren en mijn geld terug te krijgen. Kon ik daarna weer terug om een andere telefoon te kopen. Gelukkig lukte het deze keer wel en hadden we dus een telefoontje waarmee we nu binnen Amerika kunnen bennen.  Totale kosten $ 30 voor telefoontje met 120 belminuten.

Toen de kleding en telefoon gelukt was konden we eindelijk de boodschappen doen. Joepie!

Uiteindelijk waren we 4 uur verder eer we weg waren bij de Target winkel.

Op aanraden van de campingeigenaar van de Monterey County Fair & Event Center gaan we nu naar Morro Bay.  Maar niet voordat we eerst nog even de 17 miles drive hebben gedaan. Eerst betaal je $10 entree. Dan begint er een hele mooie route. Hier moet je eigenlijk minimaal 2 uur voor nemen, en dat is nog aan de krappe kant want het strand etc. is geweldig om even te ontspannen. Maar aangezien we al zo veel tijd kwijt waren bij de Target hebben wij het in 1 uur gedaan. Wel jammer want het is er echt mooi. Onderweg stond er ineens een auto stil midden op de weg. Wij balen. Wat blijkt...... stonden er 2 herten. Dus snel even een foto maken. En weer door.

Het is inmiddels al 16.00 uur. Op naar Morro Bay via Route 1. Dit gedeelte van Route 1 is echt spectaculair. Je hebt meerdere mooie uitkijkpunten waar je de camper neer kunt zetten. Ook heb je meerdere mooie State Parks waar je mooie wandelingetjes kunt maken of gewoonweg kunt genieten op het strand. Helaas was er door tijdgebrek alleen maar tijd voor een kleine wandeling naar de waterval bij Julia Pfeiffer Burns State Park. Dit was wel even leuk om de benen te strekken. Na de nodige foto's zijn we snel weer door gereden naar Morro Bay.

Omdat we zo veel tijd kwijt waren bij de Target hebben we helaas geen tijd gehad voor Hearst Castle. Echt jammer. Reden om een keer terug te komen alleen dan nemen we meer tijd. Minimaal overal 2 nachten staan. Nu heb ik het gevoel dat we te veel bezig zijn met boodschappen en aan het rijden zijn.

Inmiddels is de zon al weer onder gegaan. Dit leverde wel hele mooie plaatjes. Het rare is dat de zon hier al om 20.00 uur onder gaat en om 20.30 uur is het dan ook al helemaal donker. 

We overnachten vandaag op Morro Dunes RV Park (www.morrodunes.com) Dit is een gezellige camping. Als je de straat over steekt ben je in de duinen. Echt lekker. De camping is opgedeeld in allemaal veldjes waar staanplaatsen in zijn gemaakt. Het ziet er allemaal erg gezellig uit. Elke plaats heeft een vuurplek en een picknick tafel. De douches en de wc's zien er niet zo schoon uit. Wat verouderd en omdat je aan het strand ligt oogt het ook direct zanderig en vies etc. Maar ach, slippers aan onder de douche en we worden schoon. Helaas hadden we niet het gevoel dat we schoon werden. Het water waar je mee douchte had een hele aparte geur die ik niet als lekker fris kan omschrijven. Volgende keer maar in de camper douche. Je hebt full hook up dus kun je het water aansluiten en heb je dus geen last van de waterpomp die herrie maakt als hij aan moet.

Na geïnstalleerd te zijn, gegeten en gedoucht te hebben is het al weer tijd om te gaan slapen.

• Reisafstand:       ongeveer 125 mijl / 200 km.
• Reistijd:               ongeveer 3 uur (zonder stops)
• Camping:           Morro Dunes RV Park  (www.morrodunes.com)
• Campingkosten:   ongeveer $50

De dag begon vroeg. Lara en ik zijn een lekkere strandwandeling gaan maken. Het was nog vroeg en de bewolking hing nog laag. Dit zorgde ervoor dat de rotsformaties er heel mysterieus uit zagen. Op het water was al iemand aan het proberen te surfen. Ook waren er al vissers bezig. Lara hield zich voornamelijk bezig met schelpen zoeken. Na even lekker uitgewaaid te zijn, zijn we terug gegaan naar de camping. Echt een goed begin van je dag.

Na de rest wakker te hebben gemaakt en het gebruikelijke ochtendritueel van eten, bedden opruimen etc. zijn we vertrokken. Via Hwy 101 zijn we naar Pismo Beach gereden. Hier zijn we over gegaan op de Route 1. Dat was niet nodig geweest want Route 1 rijdt hier tussen de landbouw gebieden door. Hier en daar zie je mensen werken op het veld. Verder lijkt het wel of hier de tijd heeft stil gestaan. Wat wel leuk was om te zien is dat er in Guadalupe een echte Rabobank is. Zo ver van huis en dan kom je je eigen bank tegen. Ik kon het dan ook niet laten om hier maar even te pinnen.

Uiteindelijk zijn we bij Orcutt terug gegaan naar Hwy 101. Dit gaf direct een mooiere omgeving. Het jammere is echter dat dit een snelweg is met meerdere banen dus de rust is wel weg.

Van Hwy 1 zijn we overgegaan op Hwy 154 naar Santa Barbara. Hier hebben we bij de haven even gevraagd waar Mission Santa Barbara was. Het kleine beetje wat wij gezien hebben van Santa Barbara zag er erg gezellig uit. Luxe maar niet ordinair. Helaas hadden we niet genoeg tijd om ook nog een toer te maken door Santa Barbara. Dus op naar Mission Santa Barbara (). We hadden niet in de gaten waar de parkeerplaats was dus reden we een stukje verder en hadden de camper neergezet bij Rocky Nook Park. Dit is een gemeentelijk park waar je lekker kunt genieten van de rust tijdens een middag picknick of BBQ (deze staan al voor je klaar) terwijl de kinderen lekker klimmen over de stenen die er liggen. Het was maar een klein stukje lopen naar Mission Santa Barbara en hier kon je gemakkelijk de camper kwijt. Per ongelijk hier terecht gekomen maar dat kwam erg goed uit. Mission Santa Barbara is maar klein maar je krijgt wel een erg goede indruk van hoe het vroeger gegaan is. De mooi aangelegde tuin, het kerkhof met hele oude grafstenen / mausoleum , de kleurige kerk en het museum met voorwerpen uit die tijd geven een goede indruk van hoe de Europeanen de indianen bekeerde tot hun geloof.

Na de individuele tour zijn we weer terug gegaan naar de camper om via Hwy 101 naar Malibu Creek State park. Gelukkig had ik gebeld of er nog beschikbaarheid was. Eenmaal bij de ingang van het park keken ze me raar aan toen ik zonder reservering op de camping terecht wilde. Toen ik ze er op wees dat ik 15 minuten eerder gebeld had en er toen nog 4 plaatsen beschikbaar waren, gingen ze even kijken en konden we alsnog naar de camping rijden. Eenmaal op de camping kwamen we al snel er achter dat onze buren Nederlanders waren die bij Travelhome geboekt hadden. Gelijk even gevraagd wat er allemaal goed/fout was gegaan. Hele handige tips gekregen. Het was hun laatste nacht dus kregen wij een aantal dingen van hun die ze toch niet meer gebruikte.

Na nog even een kleine wandeling om te gaan kijken hoe we de volgende ochtend konden wandelen was het weer tijd om alles klaar te maken voor de nacht.

• Reisafstand:                  ongeveer 200 mijl
• Reistijd:                          4 uur
• Kosten Missie post:     $ 8,- voor volwassenen en $ 3,- voor kinderen (selfguide tour)
• Camping:                       Malibu Creek State Park
• Campingkosten:           $ 45
• Tanken:                          $ 100,- (3,869 per gallon / tellerstand 306 mijl)

Voor Lara en mij begon de dag vroeg. We wilde nog een lekkere wandeling maken voordat we weer zouden vertrekken. We hadden gelukkig gisteren een foto gemaakt van het park met de wandelingen erop. Nu konden we via de foto op mijn mobiel de route bepalen. We liepen via High Road en besloten naar Century Lake te lopen. De wandeling was wel lekker. We waren alleen water vergeten. Om 6 uur 's ochtends heb je niet veel water nodig als je maar een klein rondje gaat lopen dacht ik... nou dat was een grote vergissing. De wandeling bleek vals plat dus we hebben aardig wat geklommen. Via de Rock Pool zijn we naar het visitor center gelopen. Deze is helaas alleen in het weekend geopend vanaf 12.00 uur. Uiteindelijk zijn we via de Chaparral Trail terug gelopen naar de camping. Een mooie wandeling van 8 km. Een goed begin van de dag.

Nadat iedereen wakker en klaar was zijn we naar Roadbear RV (LA locatie) gereden. We waren en maar 5 mijl vandaan dus besloten we de raam en de la te laten maken. Tevens hebben we het koffiezetapparaat even om te wisselen. (Roland was zo slim geweest om koffie te zetten zonder er water in zat.... en glas op een hete plaat gaat niet goed). Terwijl ze de camper aan het maken waren konden wij nog lekker even snuffelen tussen de spullen die de vorige kampeerders achter hadden gelaten. Roadbear RV gooit de spullen niet weg maar zet ze neer voor de volgende kampeerders om mee te nemen. Echt een super idee. Zo wordt er niets weggegooid. Uiteindelijk was het ongeveer 11.30 uur eer we naar Los Angeles vertrokken. We wilde eigenlijk alleen het Hollywood sign (vanaf Griffith Observatory), Venice Beach en Santa Monica Pier bekijken. Het verkeer was al zo druk, zelfs rond het middaguur dat we al file moesten rijden. Eenmaal van de snelweg af ging het nog ging het nog niet veel sneller. Ze waren met de weg bezig dus hadden een baan  afgezet. Het rijdeel waar we nu overheen moesten was zo smal dat ik dacht dat we er niet door konden maar de wegwerker zei dat het wel ging dus reed Roland heel voorzichtig door. Tot we ineens kdeng hoorde. Kwam de luifel tegen de boom aan. Gelukkig viel de schade aan ons luifel mee, alleen wat boomschors op de luifel maar verder niets. De boom had meer schade. Na het Hollywood sign te hebben bekeken vanaf Griffith Observatory besloten we om maar richting San Diego te gaan want het verkeer stond al weer vast. Zelfs op een vrijdagmiddag hadden we voor 15 mijl rijden in Los Angeles als 1,5 uur nodig. Dus maar doorgaan naar San Diego en Venice Beach en Santa Monica Pier maar laten voor wat het is. Helaas. Nog een reden om nog eens terug te komen. 

Over een route die je normaal gesproken in 2,5 tot 3 uur moet kunnen doen, hebben wij uiteindelijk 5 uur gedaan. Eenmaal in Chula Vista nog vlug even boodschapjes gedaan en op naar de KOA San Diego (www.koa.com) camping. Helemaal gestrest van de drukte op de weg en het late aankomen op de camping (het was inmiddels al 21.00 uur en dus donker geworden) Even inchecken en toen op zoek naar onze staanplaats. Gelukkig worden die duidelijk aangegeven. Je kunt gewoon de gekleurde lijn volgen naar het gebied op de camping waar jij staat. Na even stroom aangesloten te hebben  wilde we op de camping nog vlug even iets eten. Maar helaas... het café sloot om 21.00 uur. Dus toen nog maar snel even iets in elkaar flansen. Uiteindelijk waren we om 22.00 uur pas aan het eten. ;-( Nadat we de meiden naar bed hadden gebracht hebben Roland en ik ons nog gedoucht. Roland trof en douche die niet zo schoon was. Mijn douche oogde wel schoon en de straal was ook erg lekker. Alleen was het water er erg koud. Uiteindelijk kwam ik er per ongeluk achter dat ze de aansluiten van het warm en koud water omgewisseld hadden dus bij de C van cold was de warm water leiding aangesloten en bij de H van hot was de koud water leiding aangesloten. Wat ook nog vervelend is, is dat de sproeikop zo laag hangt. Zijn die Amerikanen dan zo klein of wassen die nooit hun haren? Echt vervelend om zo door je knieën te moeten zakken om je haren te kunnen wassen.

• Reisafstand:170 mijl
  
• Reistijd:3,5 uur zonder file!
  
• Camping:KOA San Diego
  
• Campingkosten:    $ 78
  
• Tanken:$ 100 (kosten per gallon $ 4,059 / tellerstand 563 mijl)
  

• Kosten parkeren in San Diego:  $ 16,-
• Kosten Old Town Trolley tour: $ 35,- voor volwassenen en $ 17,- voor de kinderen (Ticketprijs van de camping)
  
• Kosten wassen en droger: $ 3,50

• Reisafstand:  210 mijl
• Reistijd:4:15 uur 
• Camping:Jumbo Rocks
  
• Campingkosten:$ 15,-
• Tanken:$ 123,67 (kosten per gallon $3,79 (bij cash betalen en $3,89 bij pinnen / tellerstand 666 mijl)
  

• Reisafstand:  225 mijl
• Reistijd:4:30 uur 
  
• Camping:KOA Kingman (www.koa.com)
  
• Campingkosten:$ 40,-
  
• Tanken:$ 100,- (($99,65 + $ 0,35 ct administratie kosten) kosten per gallon $3,69  / tellerstand 910 mijl)
  

De ochtend begon vroeg voor ons. Om 8.30 uur vertrokken we naar de Grand Canyon NP want we wilde op tijd in het park zijn. Binnen 15 minuten waren we bij het visitor center. Daar hebben we even wat informatie gehaald en vervolgens zijn we nog even naar het uitkijkpunt, Mather Point, geweest. Dit is het meest gefotografeerde uitkijkpunt dus wij wilde wel eens zien wat hier zo mooi aan was. Van de belgen die we daar spraken bleek al snel dat we geluk hadden vandaag want gisteren was er geen canyon te zien. Deze was helemaal gevuld met mist. Nu hadden we steeds meer optrekkende mist waardoor de bodem af en toe zichtbaar werd. Helaas kregen we te veel honger om daar lang te blijven, dus zijn we gaan eten bij de Yavapai Lodge. Hier kun je al een continental breakfast (buffetvorm) krijgen voor ongeveer $ 6,- en voor ongeveer $ 11,- kreeg je een full breakfast incl. drinken, aardappeltjes, worst/spek, ei en het continental breakfast buffet. Het continental breakfast was erg lekker, met verse fruitcocktail, yochert, muesli, cornflakes etc. etc.. Nog even thee voor onderweg meegenomen en op naar het volgende viewpoints. Het zag er allemaal heel mysterieus uit. Zo die lokaal opduikende mist uit de canyon. Bij sommige punten was het erg mistig als je aan je wandelingetje begon maar als je weer bij het beginpunt kwam was het redelijk helder. Echt apart om mee te maken. Ook het feit dat het plaatselijk optrekkende mist was, echt van die vlagen, maakte dit een hele aparte ervaring. Na nog een paar viewpoints te hebben bekeken werd onze laatste stop in Grand Canyon NP de Desert View Watchtower. Deze toren lijkt tevens een soort indianen museum. Allerlei muurtekeningen en attributen die met de indianen te maken hadden. Helaas hadden we maar weinig tijd want we moesten nog door naar Monument Valley. Dit ligt in een andere tijdzone dus moesten we opschieten om niet te laat te komen voor onze jeeptour. Via Hwy 64 E, Hwy 89 N, Hwy 160 E en Hwy 163 N reden we naar Gouldings. De weg erheen ging door kleine dorpjes, maar voornamelijk door grote uitgestrekte vallei-en, waarbij je uit moest kijken voor loslopende en overstekende dieren. Zo af en toe zag je een herder de schapen binnen halen. Uiteindelijk kwamen we om 16:15 uur aan bij Gouldings Campground. Deze camping ligt buiten het park in het plaatsje Goulding. Goulding bestaat uit een Goulding's camping, Goulding's Lodge met bijbehoorend een museum en giftshop, Goulding's Grocery store / Minimarket en een vliegveldje. Dan heb je het zo'n beetje wel gehad. 
Na ingecheckt te hebben hadden we nog maar even de tijd om de camper op zijn plek te zetten want om 17:00 uur moesten we al weer klaar staan voor de 3,5 uur durende Sunset Jeep Tour, ook weer door Goulding's Monument Valley Lodge & Tours. De tour was heel erg leuk, je krijgt vele hoodoos te zien, allemaal met hele aparte namen zoals bijv. Left en Right Mitten, Three sisters, Totem Pole, John Ford's Point etc. We mochten zelfs binnen kijken bij een hogan. Hier werden demonstraties gehouden. Lara mocht haar haren laten doen op de indiaanse manier. Echt grappig hoe ze dit deden.
Hetgeen wat mij opviel was dat het deze keer, ik ben hier in  2001 voor het laatst geweest, zoveel groener was. Ze hadden dit jaar erg veel regen gehad. Dat was ook te merken want we konden bijv. niet bij het oog komen want daar lagen allemaal grote plassen. We konden wel bij het oor komen.
Op het laatste nog even gekeken naar de mooie zonsondergang. Echt heel apart die kleuren zo op de rood gekleurde hoodoos.
Om 21:00 uur waren we weer op de camping. We probeerde te douche maar de sleutel voor de doucheruimtes werkte niet. Bovendien stond er een groep die de douches een beetje claimde dus hebben we ons lekker in de camper gedoucht. Ging ook prima. Tenminste een douchekop die wat hoger hing. Het hele rare is dat de douchekoppen hier vaak maar op 1.60 hangen. Sorry hoor maar dan moet ik door mijn knieën om mijn haren te kunnen wassen. Zijn de Amerikanen dan zo klein?????
Uiteindelijk weer laat naar bed.
• Reisafstand:   185 mijl
  
• Reistijd:        3:20 uur (zonder stops) 
  
• Camping:Goudings camp park (www.gouldings.com)
  
• Campingkosten:$ 70,- 
  
• Tanken:$ 75,- (kosten per gallon $2,929 / tellerstand ? Mijl)
  

Ik was weer eens op tijd wakker en heb een lekkere wandeling gemaakt door de duinen. Wat heel leuk was om te zien waren de verse sporen die de dieren in het zand achter hadden gelaten. Na een poosje door het zand te hebben gelopen zag ik een platform. Blijkbaar was er dus een verhard pad naar dit platform waar je een geweldig uitzicht had over de duinen. Ook liep er hier een wandelpad met uirleg bordjes van wat je zag. Dit heb ik even een klein poosje gevolgt en toen ben ik toch maar terug gegaan naar de camper. Inmiddels waren de rest ookal wakker. Ze dachten dat ze vroeg wakker waren maar ook nu weer hadden ze zich vergist in de tijdzone. Uiteindelijk vertrokken we om 10.15 uur dan toch naar Bryce Canyon National Park. Op de weg naar Hwy 89 werd gewaarschuwd voor loslopende koeien. En ja hoor.... daar liepen ze, netjes aan de kant van de weg. Een stukje verder lag er helaas ook een dood langs de weg. Dieren komen in het donker op licht af. En aangezien er hier geen straatverlichting is zijn voertuigen het enigste lichtpunt dat ze hier hebben. Helaas leid dit tot vele dode dieren. Dus altijd goed uitkijken als je in de schemering of donker hier rijdt.
Op Hwy 89 hebben we even getankt bij Mount Carmel Junction. Toen konden we weer door. Ook nu treffen de dode dieren aan op of naast de weg (3 herten). Echt zielig om te zien. Wat wel leuk was om te zien is dat de Virgin River hier vrij dicht langs de weg loopt. Hij kronkelt zich een weg door de weilanden. In de verte zie je de bergen. Op dit gedeelte zie je kleine dorpjes die er verouderd uit zien. Dat heeft wel een aparte sfeer. Mocht je nog op zoek zijn naar een camping die midden tussen de parken ligt dan is de Bryce – Zion campground (ligt ter hoogte van Alton) volgens Ken Gotzenberg (Tourisme director van Kane County) een goede camping. Vanaf de weg zag het erg erg goed uit en ze zijn druk bezig met cabins te bouwen etc. Eenmaal op Hwy 12 begint het landschap te veranderen. Je ziet bij Red Canyon al echt de zandhoodoos. Echt een mooi gezicht. Wat me ook opvalt is het vrijliggende fietspad. (Dat loopt helemaal tot Bryce Canyon NP)
Om iets voor een uur kwamen we aan Ruby's Inn RV Park  (www.rubysinn.com/rv-park-campground) . Bij het inchecken blijkt dat je gratis met de Rainbow Point tour mee kan. Dus vlug de camper op zijn plek zetten en wat eten want om 13.30 uur vertrok de Rainbow Point tour. Je gaat dan met een touringcar naar het verst weg gelegen punt van Bryce Canyon. Je krijgt allerlei uitleg. Dit was wel aardig. Alleen ben ik vorige keer bij Sunset/Sunrise point naar beneden gelopen naar de Navajo / Garden trail. Dit was veel indrukwekkender dan de hoodoos van boven te zien. Even een tegenvaller. Toen maar even de tour geboekt om morgen paard te rijden. Ook weer een tegenvaller.... we staan op de wachtlijst. IK had ze al gebeld en moest nog even  iets komen regelen dus was ik eerder uit de bus gegaan om dit te doen. Blijkt Roland er ook bij te moeten zijn om te tekenen. Dus voor niets eerder uitgestapt. Dan maar wachten op de shuttle bus van het park. Nou ik denk dat hij dan net weg was want ik moest vrij lang wachten. En ik was niet de enigste die het lang vond duren. Er stonden al mensen te wachten toen ik aan kwam lopen dus...... Uiteindelijk met de shuttle bus mee naar de Ruby's Inn lodge voor de kaartjes op te halen voor de Ebenezer's Barn and Grill. Hier kun je eten met live entertainment. Helaas bleek er hier een communicatie foutje te zijn want er was niet voor ons gereserveerd. Gelukkig maar want ze hadden geen vegetarisch eten dus besloot ik dat we lekker gingen genieten van een bbq bij onze camper. Dat was maar goed ook want de kinderen lagen nog lekker in het zwembad. En papa was ook aan het genieten van de rust. Helaas had ik geen rust in haar lijf dus begon ik met de was etc. Dat moest ook gebeuren na ons bezoek aan de vele zandpartijen. Zelfs nadat de was was gewassen en in de droger was geweest kwam het zand er nog uit. Maar het was gewassen..... dus het zal wel iets frisser zijn geworden. Goed zat voor op vakantie.
Terwijl Gabi en ik de was aan het opvouwen waren hebben Roland en Lara het vuurtje gemaakt voor de bbq. We hebben gezellig in de donkerte gegeten. Het blijft me verbazen dat het hier tussen 20.00 en 20.30 uur helemaal donker is.
Nog even opruimen en dan op tijd naar bed want morgen moeten we vroeg op.

Reisafstand:    75 mijl
Reistijd:  1.45 uur
Camping:  Ruby's Inn RV Park Campground
Campingkosten: $ 55,- voor 4 personen, full hookup incl. tax
Tanken:  $ 99,73 (88) en 17,20 (91) (kosten per gallon $ 3,159 (88) en $3,309 (Premium 91))

De dag begon super vroeg. We moesten al om 08.00 bij de Bryce Lodge zijn voor het paardrijden.  We konden ook paardrijden vanaf Ruby's in maar dan mag je niet Bryce Canyon in en aangezien wij graag op een luie manier de onderkant van de hoodoos wilde zien besloten we dus met Bryce Canyon Tours mee te gaan. Na het papierwerk en financiën geregeld te hebben konden we bij de koraal kijken of we mee konden. Gelukkig hadden ze genoeg paarden staan dus mochten wij mee. Iedereen kreeg zijn pony toegewezen en nadat iedereen ingedeeld was konden we rond 08.45 uur op weg. We dalen af de canyon in. Gabi vond het allemaal maar eng. Ze had dan ook een pony die graag op het randje van de afgrond liep. En aangezien Gabi het al eng vond was dit wel een goede les voor haar. Nadat de afgronden voorbij waren begon ook Gabi het leuk te vinden. Het uitzicht van onder is wel mooi. En ik ben blij dat we de ochtend toer hadden want het was al erg warm. We waren dan ook wel erg blij dat we rond 11.15 uur terug waren en weer onze korte broeken aan konden. Het was een hele mooie ervaring en in deze hitte heel wat makkelijker dan omlaag en omhoog te moeten lopen.
Nu was het dan toch tijd om Bryce Canyon NP gedag te zeggen en op naar Zion NP. We moesten nu een groot gedeelte over dezelfde weg terug. Je kon ook via Cedar Breaks National Monument rijden maar omdat we al laat weg waren besloten we toch maar dezelfde weg terug te gaan. Onderweg zagen we weer de dode herten. Helaas was er nu 1 bij gekomen. Echt zielig om te zien.
Bij Hatch hebben we nog even gegeten bij Galaxy Diner (www.galaxyofhatch.com). Echt een Amerikaanse burger tent. Er zaten ook een aantal 'lokals' dus dat zegt wel iets. Het eten was er goed en het ijs was er super lekker. Daarna nog even bij het naastgelegen postkantoor de kaartjes verstuurd naar het thuisfront.
En weer op weg, op naar het volgende mooie park. Bij Mount Carmel Jct. Zijn we Hwy 9 W op gegaan. Al snel stonden er borden met instructies voor langere voertuigen. Het grappige was dat deze borden gebruikt zijn als schietschijven. Eenmaal bij de ingang van het krijgen we uitleg hoe het zit met de tunnels. Omdat wij een groot voertuig hebben moeten we $15,- betalen. Dit komt omdat bij de 2e tunnel dan het verkeer geregeld moet worden. Normaal is dit een tweerichtingsweg maar omdat de tunnel zo laag is kunnen grotere voertuigen er allen in het midden er door heen. Dus moet het verkeer geregeld worden naar eenrichtingsverkeer. De 2e tunnel is ruim 1 mijl lang dus reken hier op oponthoud. Eenmaal door de tunnel beginnen de haarspeldbochten door het prachtige Zion NP. Het valt al direct op dat de naaldbomen plaats hebben gemaakt voor loofbomen. Rond half 4 waren we bij Watchman Campground in Zion NP. De camping lag helemaal in de natuur. Lekker rustig maar helaas is het hier heel heet (41 graden) dus zelfs in de schaduw is het hard te halen.
We besloten naar de visitor center te gaan om te kijken wat we konden doen. Vervolgens even wezen kijken waar Zion Outfitters zit. Hier halen we morgen schoenen etc. op voor onze wandeling door de Narrows. Nou dat was niet moeilijk. Je loopt bij de parkeerplaats (voor personenauto's) de brug over en je bent er. Omdat we wilde internetten besloten we bij de Brew Pub naar binnen te gaan maar helaas …. geen verbinding. Toch maar even wat drinken en een 'taartje' eten. Het drinken smaakte naar chloor. Zelfs de cola had een chloorsmaak. Waarschijnlijk wordt hier alles aangemaakt met gemeentewater. En deze keer zat daar veel chloor in. Gelukkig smaakte de gebakken appel en brownie, beide met slagroom en vanilie ijs, wel heel erg lekker. Dat maakte veel goed.
Eenmaal terug op de camping hebben we wat gegeten. Helaas zaten er buiten 2 wespen die het gemunt hadden op Gabi dus hebben Gabi en ik binnen in de camper gegeten. Daarna nog even lekker lezen, Wifi van Roadbear uitproberen (werkte super goed) en slapen.

Reisafstand:    85 mijl
Reistijd:  1:50 uur
Camping:  Watchman Campground
Campingkosten: $ 18,- per nacht (vooraf te reserveren)

De dag begon heel erg vroeg. We zouden om 07:00 uur bij Zion Outfitters (http://zionoutfitter.com) zijn om te gaan Canoneering. We waren iets aan de late kant maar dat was niet erg. Ik had de prijs gezien op hun folder. Echter was dit een oude folder en was de prijs nogal omhoog gegaan. De meiden hadden er zin in dus toch maar de tour gedaan. Wat nog een tegenvaller bleek te zijn was dat Zion Outfitters niet in Zion mag Canoneeren dus moesten we een heel eind rijden (45 minuten). Uiteindelijk kwamen we weer in Kane County uit om daar te gaan Canoneering. Canoneering is hier eigenlijk abseilen in een canyon. Eerst loop je omhoog waarna je 7 of 8 stukken abseilt in een prachtige slotcanyon. Het is een mooie omgeving en de afdalingen zijn wisselend. Je begint met een brede afdaling in het water. Daarna worden de afdalingen steeds smaller/moeilijker. Dit maakt het steeds spannender. Daarnaast is het wel leuk om de verschillen te zien tussen de verschillende organisaties. Er was nog een organisatie die daar ook aan het abseilen was. Hun tempo lag veel hoger. Toen ik eens goed keek begreep ik wel waarom. De mensen werden gewoon omlaag geholpen. Wij moesten zelf abseilen. Daardoor duurde het wel wat langer maar het maakte het wel leuker.
Na de laatste abseil moesten we weer een stuk omhoog lopen. Dat was wel vermoeiend. Na de wandeling omhoog naar de auto moesten we weer 45 minuten terug rijden naar Zion NP. Uiteindelijk waren we rond 13:00 uur terug bij Zion Outfitters.

Het abseilen was heel erg leuk en mooi maar ik heb wel Zion Outfitters het advies gegeven om het abseilen te combineren met rotsklimmen. Want alleen voor het abseilen vond ik het eigenlijk veel te duur. Wellicht kun je vanaf Kane County deze tour ook wel doen. Dat zal ook al het nodige in de kosten schelen (en het scheelt 1,5 uur rijden).

Na nog even gegeten te hebben bij de Brew Pub was het al weer tijd om door te gaan naar Las Vegas.

Via Hwy 9 rijden we naar I-15. Vandaag dus veel snelweg. Omdat we pas zo laat vertrokken zijn in Zion NP besluiten we geen stops te maken en direct door te rijden naar Las Vegas.
Eenmaal in Las Vegas begaan we de eerste fout. We draaien de oprit naar het Excalibur op. Als je eenmaal door de bocht bent wordt er aangegeven dat we er qua hoogte niet door kunnen. Mooi balen. Dus verkeer stop leggen en in zijn achteruit weer Las Vegas Blvd oprijden. Gelukkig ging dit vrij vlot.
Toen op zoek naar een andere parkeerplaats. De parkeerplaats van het Excalibur hotel voor grote voertuigen was afgezet. Hier konden we niet op. Nog even gekeken bij het Mandelay Bay en het Luxor maar hier konden we ook niet zo snel de weg vinden voor grote voertuigen. Dus ben ik maar uitgestapt en heb het bij het Excalibur gevraagd waar wij terecht konden. Gelukkig waren ze hier zo lief om even rond te bellen waar we terecht konden. Helaas.... Mandelay Bay en Luxor hadden geen plaats. Laatste optie.... parkeren aan de andere kant van de snelweg bij het Wild Wild West hotel. We wilde parkeren maar kwamen er achter dat aan de voorkant (dichtste bij de snelweg) voortaan een betaalde parkeerplaats is. Aan de achterkant (kruising Polaris Ave en Tropicana Ave) ligt een parkeerplaats voor vrachtwagens, Wild Wild West Truck Plaza. Hier hebben we de camper maar bij gezet. De afstand naar het Excalibur hotel is maar 0,7 mijl. Goed te lopen. Maar je komt wel langs zwervers die o.a. onder de brug liggen.
Eenmaal bij het Excalibur hotel gaan we inchecken. Lara ziet alle gokkasten en de lichtjes etc en wordt steeds stiller. Uiteindelijk worden alle indrukken haar te veel en kan ze zich niet meer inhouden. Ze begint te huilen en wil weg. Ze is helemaal in paniek. We besluiten haar vlug mee naar de kamer te nemen en haar daar te troosten.  Nadat we eenmaal op de kamer zijn besluiten we het toch een nachtje te proberen omdat het nu te laat is om nog iets anders te gaan zoeken. Lara belooft het te proberen met als voorwaarden dat als het niet gaat, we morgen direct weg gaan. Daarmee gaan we akkoord.

Voor het avondeten besluiten we naar het Baja Fresh Mexican Grill restaurant te gaan. Dit is het dichtste bij onze kamer dus wil Lara dit wel proberen.
Het eten is lekker en betaalbaar.
Uiteindelijk gaan we snel weer naar onze kamer. Hier begint Lara weer te huilen. We besluiten dat ik vanavond bij Lara slaap. Uiteindelijk valt ze al huilend in mijn armen in slaap.

Reisafstand:    165 mijl
Reistijd:  2:45 uur
Overnachting:  Excalibur Hotel
Overnachtingskosten: € 75,- + $ 20,- (+tax) resort fee per nacht
Zion Outfitters canyoneering: $ 155,- + tax per persoon

De nacht is goed gegaan. Lara heeft wel wat onrustig liggen slapen maar wil het vandaag toch wel proberen om Las Vegas te gaan bekijken. Na even wat overleggen besluiten we eerst wat te gaan eten bij Jack-in-the-Box om vervolgens even de camper te gaan controleren. Het eten bij Jack-in-the-Box is redelijk te doen. En het is tenminste betaalbaar. De camper staat er goed bij en er is niets raars te zien. Dus gaan we weer terug naar Las Vegas Blvd om de hotels te gaan bekijken. We beginnen bij het New York New York hotel en casino. Binnen zien we meerdere Statue of Liberty's staan. Allemaal gemaakt van verschillende soorten snoep. Dit vinden de meiden wel grappig. Dan weer naar buiten. Dit vinden ze niet zo fijn. Het is buiten veel te warm. Ja wat verwacht je ook anders. Las Vegas ligt midden in de woestijn en het is nu hartje zomer.....
Vervolgens gaan we bij het Monte Carlo Resort en het Manderin Oriental hotel kijken. Toen we uiteindelijk bij het Bellagio hotel kwamen begon Lara pas te ontspannen. Het Bellagio hotel heeft een schitterende fontijn voor het hotel en binnen in het hotel een schitterende tuin. Het hotel is rustiger en minder hectisch. Lara geniet in volle teugen van de schoonheid van dit hotel. Na het Bellagio hotel besluiten we nog even te gaan kijken bij het Ceasars Palace. Bij het Ceasars Palace treffen we een winkelcentrum met o.a. een H & M. De meiden zijn direct verkocht en willen shoppen. Na de nodige kleren geprobeerd te hebben zijn zowel de meiden als papa geslaagd. Uiteindelijk is het al zo laat dat we besluiten terug te gaan naar ons hotel om te gaan zwemmen. Op de terugweg kwamen we nog een mooi restaurant tegen met de naam Monami Gabi. Gabi was helemaal trots. Haar naam stond goede geschreven in Amerika.
Na nog even wat souvenierswinkeltjes te hebben bezocht zijn Roland en Gabi naar onze hotelkamer gegaan terwijl Lara en ik nog even wezen kijken bij het MGM hotel. Bij het MGM is een CSI-Experience. Lara is helemaal weg van NCIS dus dachten we dat dit wel leuk zou zijn. Eenmaal daar aangekomen bleken de kosten $ 31,50 p.p. te zijn. Dit vonden we wel erg duur. Vooral ook omdat er veel gelezen moest worden in het Engels en we niet veel tijd hadden besloten we dit niet te doen. Het zag er wel erg mooi uit en de mensen die er uit kwamen hadden blijkbaar veel lol gehad tijdens de onderzoekjes. 
Eenmaal bij onze hotelkamer aangekomen keken we nog even naar buiten. Het zwembad was nog druk bezocht dus besloten we ons om te kleden en te gaan zwemmen. Toen we eenmaal ongekleed waren keken we nog een keer naar buiten en het hele zwembad was leeg. We vonden dit nogal raar dus besloten we te kijken wat er aan de hand was. Wat bleek nou..... het zwembad sluit om 19:00 uur. Super vroeg dus. Helaas …. geen zwemmen voor ons dus. Al zagen we wel en hele mooie fitnesruimte dus voor de sportievelingen onder ons... je kunt hier lekker aan de slag. Gabi was wel erg teleurgesteld dat ze uiteindelijk nog niet gezwommen had.
Het buffet bij het Excalibur hotel kost $25,- per persoon.  Dit vonden wij te prijjzig dus besloten we voor het eten naar de eerste verdieping te gaan. Hier zat het foodcourt. Allemaal kleine eettentjes. We besluiten voor iets oosters te gaan. Dit smaakte ons best lekker. Voor het toetje gingen we naar Yochertland. Hier hebben ze een hele want met allemaal soorten yochertijs. Hier tap je welk ijs je wilt hebben. Vervolgens versier je het ijs met allerlei lekkernij, of het nu vers fruit, nootjes, snoepjes etc is, ze hebben van alles. Vervolgens laat je je bakje wegen en weet je wat je moet betalen. Het is een geweldig concept maar wel best prijzig.
Na het eten zijn we weer terug gegaan naar onze kamer on lekker te genieten van onze royale douche en lekkere bed.

Reisafstand:    0 mijl
Reistijd:  0 uur
Overnachting:  Excalibur Hotel
Overnachtingskosten: € 75,- + $ 20,- (+tax) resort fee per nacht

De dag begon vroeg. We hebben een hele lange dag voor de boeg. Onze eerste echte rijdag.
Nog vlug even mijn e-mail controleren. Er zit een e-mailtje bij van het Excalibur hotel. We kunnen per mail uitchecken. Je controleert of alles op je rekening klopt en bevestigd dit. Daarna nog even de sleutel afgeven en dan kun je weg. Dit werkt echt super simpel.
We gaan nog vlug even eten bij Jack-in-the-Box en dan verlaten we Las Vegas om 09:00 uur. We rijden nog even langs het Las Vegas sign. Even vlug een fotootje maken lukt niet. Er staat een lange wachtrij van mensen die allemaal een foto willen hebben van zichzelf onder het Las Vegas sign. Wij vinden het echt te gek voor woorden om hier op te wachten dus rijden maar weer door. Wat ons direct opvalt is dat Las Vegas echt in de woestijn ligt. Van het een op het andere moment ben je uit Las Vegas en zit je op weidse droge vlaktes. Net voor de grens met California treffen we ineens nog een mini Las Vegas aan, met het Whiskey Pete's Hotel & Casino en het Buffalo Bill Resort & Casino.. Echt grappig om te zien want vanuit het niets is er ineens het mini Las Vegas en voor je er erg in hebt ben je er al weer uit gereden. Ondanks dat je over een interstate (snelweg) rijdt rijd je wel door een mooi gebied. Rond het middaguur zijn we bij de afslag naar Calico Ghost Town en besluiten we even van de snelweg af te gaan om te tanken en wat te eten. Als we van de snelweg af komen zien we 2 tankstations. We besluiten eerst te gaan kijken bij het eettentje aan de andere kant van de snelweg. Dan valt ons oog op een derde tankstation. Wat ons direct opvalt is het verschil in kosten. Er liggen 3 tankstations op nog geen 400 meter van elkaar maar er zit wel een prijsverschil van $ 0,90 per gallon.
Na het tanken besluiten we even een kijkje te gaan nemen bij Calico Ghost Town (www.calicotown.com) . Calico Ghost Town is een zeer toeristische spookstad. Er zijn nog maar een paar originele gebouwen, de rest van de gebouwen zijn replica's. Je krijgt wel een leuke indruk maar een must see vond ik het niet.
Na nog even wat gegeten te hebben zijn we weer vertrokken.
In Tulare besuiten we nog even een stop te maken bij de Super Target voor boodschappen. Ik besluit nog vlug even geld te pinnen bij de Rabobank. Nou dat viel dus even tegen. Blijkbaar lopen ze hier nog achter in de tijd want omdat ik in mijn bankpas een chip heb zitten kan ik geen geld pinnen. Hun apparatuur herkend dit niet. Dan maar proberen om bij de Super Target te pinnen. Gelukkig staat er hier een ATM die de chip wel herkend en kan ik geld pinnen. Als we vervolgens aan de kassa willen betalen met onze pas blijkt dit weer niet te lukken. Je voelt je dan echt voor ….. staan. Je weet dat je genoeg geld op je rekening hebt staan maar je kunt het niet aan. Gelukkig was het via het ATM apparaat wel gelukt dus dan maar contant betalen.
Nog even snel tanken, ook nu weer zitten er zeer grote verschillen tussen 2 zeer dicht op elkaar liggende tankstations (dus let hier goed op!), en dan weer snel verder.
In Visalia rijden we richting het noorden. Hier zien we meerdere koeien en fruit boeren. Verder naar het noorden treffen we ook nog de nodige Sunkist sinaasappelplantages aan in Orange Cove (Hwy 63).

Het is inmiddels al 19.00 uur en het begint hier, vanwege de hoogte, al wat schemeriger te worden. We besluiten al wat rond te gaan kijken of we toevallig een camping zien. Waar we ook kijken we zien geen camping dus rijden we toch maar door naar de ingang van Kings Canyon / Sequoia NP. Net na de ingang ligt een weg naar links naar Kings Canyon NP waar meerdere campings liggen dus daar moeten we wel iets kunnen vinden.
Inmiddels is het al donker geworden als we bij de ingang van het park aankomen. Daar krijgen we het volgende slechte nieuws te horen. Kings Canyon NP is afgesloten i.v.m. bosbranden. We overleggen even met de ranger wat nu het beste alternatief is. Hij adviseert ons om Sequoia NP in te rijden en te proberen bij Stone Creek Campground een plekje te bemachtigen. Om 21:00 uur komen we uiteindelijk aan bij Stone Creek Campground. Het is inmiddels al helemaal donker. Er zijn nog genoeg plekjes waar geen tent of camper staan. Helaas heeft elk plekje een kaartje hangen dat ze gereserveerd zijn. We vragen aan de camp host of we een van deze plekjes over kunnen nemen. Wie komt er nu pas na 21:00 uur op de camping. Het is echt donker. Helaas is de camp host helemaal niet behulpzaam en ook van onze vraag of we de camper dan aan de kant mogen zetten zodat we toch veilig staan (we reizen met 2 'kleine' kinderen) wordt hij niet warm of koud. We kunnen gewoon vertrekken. Hij is niet eens bereid om ons verder te helpen of te adviseren.
Aangezien we geen keus hebben rijden we verder Sequoia NP in. De volgende campground die we tegen komen is Dorst Creek Campground. De rangers zijn al weg dus kijken we op de plattegrond. Op de plattegrond staan kruizen door de helft van de camping. De moed zakt ons in onze schoenen. Toch besluiten we de gok te wagen. We rijden het eerste straatje in en twijfelen even of we een vrije plek zien als de overbuurman ons uit de brand komt helpen. Het blijkt een vrije plek te zijn dus om 21:30 uur zijn wij de koning te rijk.... we hebben een plek voor de nacht. Nu nog vlug even eten koken,wat kletsen met de buren, en dan naar bed gaan.

Reisafstand:    450 mijl
Reistijd:  07:30 uur (zonder pauzes)
Overnachting:  Dorst Creek Campground
Overnachtingskosten: $ 22,- per nacht (no hookup)
Tanken bij afslag Calico Ghost Town:  $ 120,0  (3,79 per gallon)
Tanken bij Tulare:    $ 100,- ($99,65 + $0,35 debet fee) ($3,139 per gallon)
Excursie Calico Ghost Town: $ 8,- voor volwassenen en $ 5,- voor kinderen

Door de rook/mist die er hangt ziet de dag er een beetje somber uit.
We besluiten om met de shuttle bus het park verder in te gaan. De shuttlebus stop op meerdere plaatsen op Dorst Creek campground. Zo ook naast ons plekje. Super makkelijk dus. De shuttle is gratis en brengt ons in ongeveer 20 a 25 minuten naar Lodgepole Market & Visitor center. Hier stappen we over op de shuttle naar Giant Forest Museum. We besluiten bij Sherman Tree main parking er uit te gaan en naar de gigant te gaan kijken. Na een afdaling komen we aan bij de General Sherman Tree. Onderweg zien we al zeer grote bomen. Als we bij de Sherman Tree staan beseffen we waar men het altijd over heeft. Wat een knoepert van een boom. Wel grappig om te weten is dat deze boom half zo oud is als de boom in Bryce Canyon NP maar wel bijna 20x zo groot is.
Na nog even wat rondgelopen te hebben gaan we naar de shuttle. Aangezien we niet omhoog willen lopen besluiten we de shuttle te pakken bij de wheelchair-accessible trail. Voordeel van met de shuttle gaan! We willen naar Morro Rock en Cresent meadow. Hiervoor moeten we bij Giant Forest Museum overstappen op de volgende shuttle. In het weekend wordt de weg naar Crescent Meadow afgesloten voor het verkeer en kun je er alleen maar komen met de shuttle. Let hier dus goed op! Bij Giant Forest Museum is wel een grote parkeerplaats. Voordeel als je hier gebruik van maakt is dat je niet afhankelijk bent van wanneer de laatste shuttle terug gaat naar de camping. Vooral als je meerdere shuttles moet gebruiken, moet je hier wel goed op letten want de afstanden zijn best groot. Als we bijv. de shuttle missen vanaf Lodgepole Visitor Center dan moeten we bijna 9 a 10 mijl (ongeveer 15 km) lopen. 
Na even wachten op een beschikbare shuttle, het was er erg druk dus moesten er een hoop mensen 20 minuten wachten op de volgende shuttle. Wij hadden geluk want we konden als laatste mee in de eerste volgende shuttle. Aangezien dat het uitzicht slecht was i.v.m. de rook van de bosbranden zaten we erg te dubben of we wel de 400 natuurlijke treden op zouden lopen. Uiteindelijk besloten Lara en ik wel deze uitdaging aan te gaan. We wilde snel naar boven om te kijken, we wilde Roland en Gabi niet te lang laten wachten. Helaas ging het niet zo snel want 400 treden is toch wel veel. Het pad is smal en je moet ook regelmatig wachten op mensen die je tegemoet komen. De wandeling is vermoeiend maar wel leuk. Helaas bestaat ons uitzicht uit rook dus ver kunnen we niet kijken. Wel staan er platen met daarop uitleg van wat je eigenlijk hoort te zien. We hebben een leuke indruk gekregen maar besluiten snel weer naar beneden te gaan.
Aangezien de wachtrij groot is, en er maar weinig mensen hier vanwege het slechte uitzicht vandaag uitstappen, besluiten we naar Crescent Meadow te lopen. De afstand valt wel mee, 3½ a 4 kilometer. Onderweg komen we een aantal beduuste mensen tegen. Ze waarschuwen ons voor een beer die op het pad loopt. Vol spanning kijken we rond maar zien nog niets. Uiteindelijk zien we in de verte de beer lopen. Onze eerste beer voor deze vakantie. We maken wat foto's en lopen verder. We zien ook nog wat herten. Na een poos komen we bij grote rotsen uit en zijn we het pad kwijt. Dat is wel even vervelend. We kijken goed rond en besluiten over de rotsen te klimmen in de hoop een pad tegen te komen. Uiteindelijk komen we weer bij een pad uit dat ons naar Crescent Meadow leidt. De Meadows zijn niet zo extreem groot maar je krijgt wel een leuk en rustgevend beeld. We besluiten een wandeling te maken via de Log Meadow loop naar Tharp's Log. De Tharp's Log is een omgevallen sequoia boom die in 1861 omgebouwd is tot een woning voor Hale Tharp. Wel grappig om te zien dat er een woning in gebouwd in een holle omgevallen boom. Er stond een bed, eettafel etc. in.  Onderweg zagen we in de bossen meerdere herten en in de Meadow een baby beer staan. We konden heel dicht bij komen. In de verte zagen nog een grote beer lopen. Op de terugweg naar de shuttle zijn we nog even wezen kijken bij de Chimney Tree. Dit is een van binnen uit verbrande Sequoia boom waarin je kunt staan en naar de hemel kunt kijken. Toen was het weer tijd om terug te gaan naar de shuttle. Dat viel helaas niet mee want ook nu weer raakte we de weg kwijt. Dus toen maar terug gelopen. We waren net voor 5 uur bij de shuttle stop en konden gelukkig snel met de shuttle mee. Onderweg nog vlug even een kleine stop gemaakt bij de de Tunnel Log. Dit is een ongevallen boom waar ze een doorgang door hebben gemaakt waar je met een auto door kunt. Leuk om te zien. Maar aan de andere kant hadden we ook een mooi zicht. Net naast de bus stond een klein beertje. Doordat we hier wat langer bleven staan om foto's te maken kwamen we ook net te laat voor de aansluiting bij het Giant Forest Museum waardoor de overstap niet vlekkeloos verliep. Het duurde lang voordat de volgende shuttle kwam. Gelukkig hadden we rekening gehouden met vertragingen en hadden we niet de laatst mogelijke shuttlebus genomen. Anders hadden we ver kunnen lopen.
Onderweg zagen we ook nog een moederhert met 2 kleine bambi's. Echt zo schattig om dat te zien. Na 1½ uur onderweg te zijn geweest kwamen we uiteindelijk om 18:30 uur aan op de camping. Voor het avondeten hebben we gebruik gemaakt van het heerlijke vuurtje van onze overburen. We hebben lekker ge-bbq-t, en nog belangrijker, lekker gekletst met onze Engelse overburen Sam en Laura.

Overnachting:  Dorst Creek Campground
Overnachtingskosten: $ 22,- per nacht (no hookup)