Dan op naar hotel Baymont Inn Suites, het ons niet duidelijk of er iemand met een naambordje zou staan of dat we het hotel moesten bellen, uiteindelijk het laatste gedaan. Met 25 min eindelijk bij het hotel niet veel bijzonders echter schoon en een goed bed. Met voor de deur een Starbucks een lekker bakkie koffie met een broodje gehaald. Los Angeles bezoeken is helaas vanaf hier dik een uur met de taxi, misschien is er op de terugweg tijd om hollywood te bewonderen. Nog even een taxi geregeld voor morgen om de camper op te halen en dan vroeg naar bed, beetje jetlag verschijnselen

om 6.00 uur zijn we wakker, een lastig gepiep heeft ons regelmatig uit onze slaap gehouden, de batterij van de brandmelder bleek op te zijn. Zo vroeg op staan lijkt wel de trend van deze vakantie te worden. We gaan hier ook vroeg naar bed tussen 22.00-22.30. Het moet op alle campings na 22.00 stil zijn. Dat aanpassen is geen probleem, als je vroeg op weg bent heb je ook op tijd een plek op de camping

Tussen de middag
bij Danny's gegeten, een typisch Amerikaans fastfood restaurant. Een dubbele hamburger voor Erik en een ceasarsalad voor mij. En natuurlijk veel te veel salade met veel saus en Erik moest ook stoeien. Verder op weg door Yucca road naar the Joshua Tree, daar aangekomen leek alles uitgestorven. Het was de bedoeling dat te overnachten maar de hitte, 40 Gr zonder schaduw ook leek ons niet zo'n goed idee. The app van RV Parky brengt ons bij 29 Palm Strings Golf Resort, geen sfeervolle camping, maar van alle gemakken voorzien. Bijzonder om te zien dat er campgrounds. Op woestijn gebied gebouwd zijn. Het is ook hier bloody hot, 41 Gr. Gelukkig is er een zwembad en zijn er airco ruimtes om bij te komen.

Vandaag vanaf 29 Palm Springs Golf Resort vroeg op weg naar Kingman. Het zal de tussenstop zijn voordat we naar de Grand Canyon gaan. We rijden op een lange kaarsrechte weg the National Trails Highway door de woestijn langs de uitlopers van de Sierra Nevada. Langs de weg staan allemaal posthokjes. Als er post in zit zet de Postbode het vlaggetje omhoog. Amerikanen halen hun post langs de weg op dat is bekend maar de post ophalen in de woestijn kan dus een hele trip zijn. Er zijn zelfs geenhuizen in de buurt te bekennen. Het gebied word steeds kaler, geen plantje te zien, met zoutvlaktes tenminste zo lijkt het. We proberen hier een stukje route 66 te rijden echter al snel zien we dat er een blokkade is, dan verder op de W Broadway road, vanaf deze weg proberen op de route 66 te komen is helaas al meerdere keren misluktWe verlaten Californië en rijden Arizona binnen en komen we toch nog een stukje op route 66 te rijden.

En ja hoor .....we worden beloond met een prachtig Saloon plaatsje Oatman. Daar lopen de ezeltjes vrij rond door het straatje, wat foto's gemaakt en vervolgen we de weg op route 66 door prachtige rotsformaties.

Vandaag is eigenlijk de eerste dag dat we echt iets moois zien, een voorproefje op wat voor een moois ons nog te wachten staat. We strijken neer op een KOA camping in Kingman die van alle gemakken voorzien is. Gegeten bij Chophouse kingman , de steak was goed de patat bremzout, dus nieuwe gevraagd, was no problem. Boodschappen gedaan bij Saveway, daar is van alles aan groente, en vlees te krijgen. Terug op de camping heerlijk gezwommen, morgen on the road to Grand Canyon

Het is wennen om in zo'n grote camper te rijden, het is groot,rijdt automaat en het is niet bepaald een luxe wagen, dat lastste is wel een minpuntje. We besloten al een deel van de route richting Joshua Tree te rijden. Uiteindelijk strijken we neer bij Lake Perris State Recreation Area Campground, een mooie rustige omgeving vlak bij het meer

We worden standaard om 6.00 wakker, het slapen in de camper begint steeds meer te wennen. Na het ontbijt tanken en op weg naar de Grand Canyon. We hebben pas een dag later een plek gereserveerd, als je op de geliefde parken wilt overnachten, moet je minstens een half jaar tevoren geboekt hebben. Toen wisten we nog niet dat we deze reis gingen maken. Een plek in de buurt mag wat ons betreft ook, we laten ons verrassen. We hebben de gok gewaagd om toch bij de Mather Campground te vragen of er een plekje was, de parkranger heeft nog even gekeken maar helaas, ze gaf ons de optie om naar RV park in Tuseyan te gaan. Absoluut niet gezellig maar strategisch gezien een prima plek, vlak bij de winkels en restaurants en de grote bioscoop IMAX op loopafstand. Daar draaien ze een 35 min durende film over de Grand Canyon

Nadat we onze camper hebben geïnstalleerd, besluiten we te vellen naar Papillon, voor een Grand Canyon vlucht met een helicopter. Als we bellen kunnen we met een uurtje al terecht dus de camper maar weer ontdaan van water en elektriciteit om op pad te gaan. Op de National Airport Grand Canyon word vriendelijk verzocht om op een weegschaal in de vorm van 1 paar voeten te gaan staan om je gewicht te noteren, daarna een info filmpje omtrent de veiligheidsmaatregelen te bekijken. Tot slot krijg je nog een safetybelt. Het is een komen en gaan van helicopters, ik voel de gezonde spanning al komen. We hebben tenslotte alleen nog maar veel bospartijen gezien. Eerst met zijn tweeën op de foto en daarna de heli in met nog een ander stel. Als we goed en wel zitten en kennisgemaakt hebben met de piloot, mogen we er direct weer uit. Van een nueuwe comfortabele heli naar een wat oudere krappe helicopter met nog 3 chinezen. Het mag de pret niet allemaal niet drukken. We krijgen Veiligheidsgordels om en een koptelefoon. We stijgen op met enige turbulentie, het waait vandaag hard. Dan richting the Grand Canyon, eerst nog een heleboel bebossing. En dan ineens.....duikt er een prachtige scheur in de aarde op vol met prachtige kleuren en de Colorado rivier. Er varen zelfs mensen op. Ik krijg er een brok van in mijn keel ....zo mooi. Heel veel foto's gemaakt en vooral intens genieten. We krijgen zelfs in het Nederlands het verhaal te horen. Dit is once in a lifetime!! Het kost wat maar dan heb je ook wat.

Daarna terug naar het RV park. We besluiten naar de IMax bioscoop, daarna een hapje te eten in vervolgens de shuttle bus naar de Canyon te nemen voor de zonsondergang bij Yakipoint te zien

Wat een belevenissen vandaag. Voldaan pakken we de bus naar de camper. Alle indrukken moeten even verwerkt worden.

Na een intens koude nacht staat de biologische klok op 6.10; ik hoor buiten iets lopen, jawel elanden die aan het grazen zijn op een kaal RV park. Ze laten je gewoon met rust, ze zijn blijkbaar aan mensen gewend. Een half uur later beginnen ook de helicopters al te vliegen. Bakkie koffie gezet en plan de campagne voor de dag die komen gaat maken. Het is de bedoeling na het eten naar National Park Grand Canyon te rijden, daar onze camper te parkeren en met de shuttlebus naar Mohave Point te rijden. Je kunt nog veel verder als je wilt, maar het is vandaag zo heet dat we een deel van The South Rim nemen. Je loopt langs de afgrond van de Canyon. Als je omlaag kijkt zie je prachtige dieptes. Gewoon op gepaste afstand erlangs lopen en genieten van het uitzicht the Colorado rivier en de bloeiende planten en prachtige cacteën.

Na de wandeling gaan we de camper opzoeken en inchecken bij de Mather Campground. Dat is pas echt kamperen; midden in het dennenbos met alleen de wind door de bomen horen ruisen. Nog een goed boek en een drankje erbij.....wat wil mens nog meer. Er is ons verteld dat je verrast kunt worden door de bewoners van het bos. We gaan het beleven, niet lang daarna verschijnen de eerste elanden langs onze camper maar ook mooi gekleurde vogelsoorten. Vanavond lijkt het weer helder te worden, perfect voor een mooie zonsondergang. We gaan toch weer naar Yakipoint, het uitzicht is adembenemend. Dan weer terug naar de camper, hapje eten en welterusten, morgen richting Lake Powell

Om half 9 on the road to Page and Lake Powell. De route voert ons door het bos en langs langs the Grand Canyon om de bestemming te bereiken; Dolly Parton zingt op de achtergrond. We zien veel verschillende landschappen door elkaar, zandvlaktes met nauwelijks bebossing tot langgerekte rode rotsformaties. En er wonen ook nog mensen, indianen zo te zien. Ze wonen op kleine stukjes grond in meestal een caravan met wat vee. Je snapt niet hoe dat mogelijk is. We hebben ze zelfs te paard een kleine kudde met paarden zijn drijven. Er staan veel huisjes langs de weg die Indiase juwelen verkopen. We naderen Page. Het landschap verandert continue, in de verte duikt Lake Powell op maar voordat we daar naar toe gaan eerst het hoefijzer aan de rivier bij Page bewonderen. Als we op de parkeerplaats staan, maken we een behoorlijke inschattingsfout....we dachten dat lopen we ff, dat kan wel even zonder een flesje water naar boven..... Bovenaan moet je weer naar beneden en naar boven kortom flink zweten bij 40 graden zonder water. Ondanks de flinke tippel worden we rijkelijk beloond met een enorme hoogte en in de diepte de Colorado river ook wel bekend als de" Horseshoe Bend" het woord zegt het al: de rivier loopt als een hoefijzer om een berg heen. Eenmaal terug eerst flink drinken en dan door naar Lake Powell of ze op Campground Whaweap nog plek hebben. Die hebben ze alleen geen hooked up plekken, dat geeft niet, we zijn immers zelfvoorzienend. We krijgen in deze bloedhitte een prachtige locatie, met een grote boom voor de schaduw en toiletten in de buurt met oplaadpunten voor de electronica. De generator hoeft dan niet of nauwelijks gebruikt te worden.

Om van Lake Powell te genieten besluiten we een boottocht te reserveren bij Hotel Lake Powell resort. Ook dat kost een paar centen maar ja ook hier geldt "once in a lifetime". Weer een momentje brok in de keel; tijdens de tocht worden we voorzien van koele drankjes en een headset verteld ons de verhalen van het landschap, 2 uur lang eindeloos genieten.

Na de tocht terug naar de Campground; buiten eten met uitzicht op het meer. Het was weer een pareltje van een dag.

De biologische klok wekt ons om 6.00. Vanuit ons bed zien we door het raampje het prachtige Lake Powell. Na het ontbijt snel op pad. Al snel komen we landschappen tegen die lijken op het decor van "Once Upon a Time in the West" oftewel Monument Valley. Het advies om hier te overnachten slaan we in de wind. Het is hier echt te heet en geen schaduw bij de campings. Hier is ook de plaats waar we door een tijdzone heengaan, het is een uur later geworden. Ondertussen genieten we van onze tocht in de camper. We maken onze eigen tour door het wilde Westen, spotten the Mexican Hat: het is net alsof iemand dat daar zo neer heeft gezet. We rijden door richting Moab/ Arches. Onderweg veel fotomomentjes van de prachtige rotsformaties. We rijden tegen de bergkam "Valley of God" waar we omhoog moeten met een camper van 25 feet. Er mag maximaal een camper van 26 feet overheen. so we say a little prayer to God......dat is hard nodig want het water staat Erik aan alle kanten. We durven niet eens naar het uitzicht te kijken zo hoog en voor rijden met een camper nauwelijks te doen. Bij het gasgeven glijdt de camper steeds iets weg. Gelukkig maar 2 tegenliggers op het breedste stuk ppff. Dan gelukkig geen moeizame wegen meer. We dachten misschien nog langs de Natural Bridgestone te gaan maar dan zou onze reis naar Moab nog langer duren. We moeten nu eenmaal keuzes maken, er is ook zoveel te zien. Onderweg hadden we al gezien dat de populaire Campings Devils campground en Canyonlands geen plek meer hadden, voor de laatste hebben we morgen wel plek. Nu staan we op Campground RV resort, niet de mooiste echter wel schone camping met goed voorzieningen. Gegeten we bij Grill restaurant Atomic, beide bestellen wij een Moab burger met zelfgemaakte friet. Nog niet zo lekker gegeten als daar. Het was een lange reisdag met veel indrukken. Morgen naar Arches.

Moab, Arches en Canyonlands

Om 8.00 deze keer aan het ontbijt, ons bezoek aan Arches ligt 4 miles verderop, een beetje uitslapen was best lekker. Om half 10 staan we al bij de ingang van Arches National Park; de rij is lang. Gelukkig hebben wij een pas waarmee je alle nationale parken mee kunt bezoeken. Voor de kosten hoef je het niet te laten $80 en een jaar geldig. Bij het visitorscentre hebben we nog geprobeerd een wandeling georganiseerd door rangers in het park te reserveren, the Fiery Furnance Hike, maar dat moet je minstens een week van tevoren geboekt hebben. We gaan zelf op pad het park ontdekken, al snel zien we verbazingwekkend prachtig gesteente, Arches(bogen), door zand icm harde wind de meest bijzondere vormen aan hebben aangenomen, erosie. Er zijn diverse viewpoints waar je je camper kunt parkeren om foto's te maken. Eerst komen wij langs de balanced rock, een 35 ton zware steen die op een soort sokkel ligt, die dreigt om te vallen, althans zo lijkt het. We maken een wandeling van een klein uur om de Delicate Arch op afstand te zien. Er is een wandeling direct daar naar toe maar gezien de hitte en 2a3 uur lopen, leek ons dat geen goed idee. Er wordt gewaarschuwd veel te drinken, je loopt hier in de High Desert, uitdroging loop je hier snel op.Het advies is bij 1 uur wandelen 2 liter water meenemen. Voor de Sand Dune Arche zijn we ook uitgestapt; door het zand loop je door een smalle Cliff in de vorm van hoge, ronde, smalle stenen. Na een paar meter zie je een prachtige Arche verborgen tussen 2 stenen, echt uniek.

Ook rijdend door het park zie je veel. De Amerikanen hebben viewpoints gemaakt; ruim genoeg voor auto's en campers om foto's te maken.

Om tijd te winnen besluiten we om vandaag ook het dichtbijgelegen Canyonlands National Park te bezoeken: eerst het Deadhorse Point State Park, daar aangekomen moeten we $20 betalen Het is geen National Park maar van de staat (de naam zegt het al). Dat vonden we echt teveel voor 1 viewpoint. De Grand View Overlook een soort Grand Canyon in het klein ( wat je klein noemt natuurlijk haha) maakte het ruimschoots goed evenals de Green Rivier Overlook, een prachtige verlaagd plateau waarin weer de bochtige Colorado rivier loopt.

Het was weer genoeg voor vandaag , eind vd middag hebben we een plek op Canyonlands Campground midden in het stadje Moab, prima camping aan de doorgaande weg van Moab. Het zwembad ligt daar ook aan de doorgaande weg. Dat hebben we hier al meer gezien. Het weerhoud ons er niet van een duik te nemen. Onze armen en benen zijn vandaag behoorlijk gezandstraald door de harde wind in de Parken. ' s Avonds heerlijk gegeten bij het Mexicaanse restaurant Fiësta Mexicaans, goede tip van Travelhome 😊. Nog even voor de camper bijkomen van de dag. Morgen staat de wekker op 6.00 Truste.

We hebben nauwelijks geslapen, zo heet is het 's nachts nog niet geweest, we hebben zelfs de loeiende airco in de camper aangezet, probeer daar maar eens doorheen te slapen. Dat is ons enigszins gelukt. Er staat ons een lange rit naar Bryce te wachten, 420 km. Er staat 1 dagdeel voor dit park gepland dus is het zaak om op tijd op de camping te zijn. Op het park zelf is geen plek maar een prima alternatief is Ruby's Inn. Begin van de middag zijn we er. Het ligt net voor het park en toch heerlijk in het bos. De temperatuur is hier ook aangenaam, ik gok 27 graden. Dat voelt echt anders dan 40+. In de reistips van Travelhome staat een mooie wandeling die we willen maken. Voor onze camping stopt de gratis shuttlebus. De chauffeuse vertelt, wat er in park te doen is, wat de mooiste plekjes zijn om te bezoeken. Ze vertelt ook hoe het komt waarom er verbrande dennenbomen in het bos liggen en waarom van sommige bomen de onderste takken verbrand zijn. Bosbranden voorkom je door bebossing uit te dunnen en dus gecontroleerd bomen te verbranden, daarmee voorkom je ook dat bomen minder snel ziektes overbrengen. Onderste takken van bomen worden verbrand om de dennenappels sneller hun zaden te laten vallen. Natuurlijke bebossing wordt zo bevorderd. Deze methode is bij alle parken te zien. En wij maar denken dat het recente bosbranden waren.

Wij stappen uit bij Navajopoint. Als we op de top zijn zien we ongelofelijk mooie door erosie gevormde rode natuursculpturen, Hoodoos genaamd. Wij gaan daar de Navajo loop/ Queensgarden lopen. Hij is ongeveer 5 km en je loopt tot zo'n 150-200 meter de diepte in door het amfitheater van Hoodoos. En dat moet je dan ook weer omhoog lopen hè. Weer een wow momentje!!. Omdat het einde van de middag is, zakt de zon al aardig weg achter de bergkammen en loop je grotendeels in de schaduw. Wat een ervaring!!!! En wat een rust.....af en toe zie je Chipmunks oftewel wangzak eekhoorns; kleine knaagdieren die absoluut niet mensenschuw zijn. Het is verbazingwekkend hoe een landschap zich kan vormen door erosies. Je kunt je fantasie de vrije loop geven op de sculpturen die je ziet, gezichten, dieren maar ook bekende personen. Zo staat er 1 sculptuur die heel erg op de Queen van Engeland lijkt, foto volgt

De loop is best pittig maar wordt af en toe afgeleid met een gesprek met medetoeristen; Amerikanen, Japanners, Engelsen over waar je vandaan komt en wat je allemaal al gezien hebt, tips om te bezoeken enz enz. Als we klaar zijn met de wandeling nog even op een bankje nagenieten van wat er gezien hebben.

Om half 8 pakken we de bus om naar de Campground te gaan. Het wachten op de bus duurt lang. Bij het visitorscentre verkopen ze lekker ijs dussss.....en daarna naar huis. Dan nog even wat eten, bakkie koffie en trusten maar weer

Even wat uitslapen, van Bryce naar Zion is 140 km. De verwachting is daar eind van de ochtend aan te komen. De route verloopt zoals gepland. Bij aankomst op de park moesten we $20 betalen om door de onverlichte tunnel te rijden.... verrassing!! Toch maar betaald anders zien we niets hè. Om ons heen onmetelijk hoge roodkleurige rotsen. En we rijden al zo hoog. Erik mag met kriebels in zijn maag gaan afdalen; gevoel zegt "stop dat kan niet". Verstand zegt" Dat kan prima"

Het is hier erg druk, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt, zo druk dat we onze camper niet eens kunnen parkeren. Er is helaas geen plek op de Campground, straks even op de app kijken waar we kunnen overnachten. Uiteindelijk toch een plek gevonden de camper te parkeren. Het is hier naast druk ook ongelooflijk heet , 44 graden. Toch trotseert iedereen de hitte om een van de wandelingen te maken. Wij kiezen ervoor om eerst te "bussen" door het park, die overigens stampvol zitten, om vervolgens een korte wandeling a 3 km te maken. Hij voert ons langszaam omhoog langs een rivier om een waterval te spotten. Je kunt de wandeling nog verlengen door een ander pad te lopen maar aangezien het hier lijkt op een drukte van een avondvierdaagse, besluiten wij terug te gaan. Nog wel ff met de voetjes in de rivier gezeten om af te koelen. Tot nu toe is dit het park wat bij ons het minste wow gevoel geeft, de planning was twee dagen te blijven; wij maken er 1 van. We moeten nog 1x een grote afstand van 600 km afleggen die we op willen splitsen.

Deze x hebben wij wat meer moeite een goede camping te zoeken. Het wordt de St George KOA camping in Hurricane midden in de Moapa Desert. We komen in contact met onze Amerikaanse buren. Zij zijn oprecht geïnteresseerd in waar we vandaan komen, de verschillen tussen Amerika en Nederland en hoe onze ervaring tot nu toe zijn.

Amerikanen zijn zowiezo erg toegankelijk als je iets aan ze vraagt. Al met al een heel leuk gesprek. Om ons welkom te heten in Amerika, krijgen we een enorm stuk taart voor bij de koffie, gemaakt van botercrème, vanillecake en cheesecake. Heel lief maar mierzoet!! Een klein stukje van gegeten.

In de woestijn koelt het gelukkig heerlijk af, we hebben in donker genoten van een mooie sterrenhemel. Het belooft een prima nacht om te slapen te worden. Morgen naar Las Vegas

Geen wekker gezet toch om 7.00 wakker. Temperatuur was aangenaam vannacht. Op gemak opgestart, van Hurricane naar Vegas is slechts 160 km. We hebben een reserveringsbevestiging bij RV resort Oasis Las Vegas. Dit is ook de tip van Travelhome. Na een tijdje door de woestijn te rijden duikt er ineens een soort Luna Park op "Hello Las Vegas". Onze Amerikaanse vriend van de vorige camping waarschuwde dat er op het ogenblik veel file rond de stad is nieuwe aanleg van wegen. Het kost ons een half uur extra.

De camping ligt zo'n 2 km buiten de stad en doet zijn naam eer aan, RV Resort Oasis. Een enorme camping met 2 grote zwembaden, een hottub, dit alles omgeven door palmbomen en niet onbelangrijk heel veel schaduw. Ongelooflijk dat mensen in deze hitte kunnen wonen!! Na het inchecken eerst even vervoer regelen naar Vegas , voor slecht $12 pp worden we om 4.15 heen enom 11.25 terug gebracht bij hotel Tresure Island . Dan eerst een duik in het zwembad, wat een zaligheid!! Als een Oase. Ik blijf me verbazen dat Amerikanen in de woestijn wonen. Als een hete föhn komt de warmte over je heen. Enige remedie is veel water drinken wat extra zout in de vorm van chips en wat extra suiker, citroen limonade met koud water.

Als we de stad naderen vallen we van de ene verbazing in de andere; een nagebouwd Venetië compleet met gondels die een rondje varen, het San Marco plein, Parijs met de Eifel toren. De enorme themahotels met heel veel gokautomaten waarvan ik niet niet eens weet wat de spelregels zijn, op rad van fortuin en 21en na dan. Kortom de zucht der verleiding en alles wat je niet nodig hebt in het leven is daar te vinden.

We hebben ook langs het Hotel Mandelay Bay gelopen waar vorig jaar de aanslag op een festival is gepleegd,heel raar gevoel geeft dat. Je ziet ook enorm veel bewaking op straat. Gegeten hebben we bij hotel Harrahs, in buffet vorm. Er was van alles, Italiaans, Spaans, Mexicaans, Japans. Buffetten worden in veel van de hotels geserveerd. Deze stond ook als aanrader in de boeken, heerlijk gegeten. Na het eten was het buiten donker. Dan is het net 1 grote flipperkast hahaha. Overal staan dames voor de merchandise om je een gokje te laten wagen. Voordat we er erg in hebben is het al bijna tijd om de bus op te zoeken. Het was leuk om.gexienbte hebben. Wij vertrekken morgen voor een tussenstop. Bye bye Las Vegas van ons zijn jullie niet rijk geworden. Wij hebben het niet aangedurfd onze vakantie terug te verdienen.

Heel slecht geslapen!! Met de airco aan die nogal loeit, je hoort hem niet eens meer. Om een beetje fris de dag te beginnen nemen we eerst een duik in het zwembad. Het is 600 km naar Sequoia en gaan een tussenstop maken in Bakersfield, Death Valley laten we voor het is ; te heet. We vinden een luxe camping met een grasveldje bij de camper en bomen, moet ook want het is hier 39 graden. Het was een lange dag rijden We duiken in een zalig zwembad, even ontspannen. Daarna eten en naar bed

Ondanks het vele drinken en af en toe een zoutje voel ik me gammel, beetje misselijk, geen trek in eten, voel, koortsachtig. Drinken blijft er gelukkig wel. Het is aan te raden om de volgende x ORS mee te nemen. Je zweet hier toch meer dan je in de gaten hebt. We rijden vandaag richting Sequoia maar blijven op de camping Lemon Grove en uit de zon. Ze hebben een heerlijk zwembad om in af te koelen. Dat is voor nu toch waar wij het liefst willen zijn. We doen ook zoveel indrukken op. Soms kun je niet anders dan keuzes maken. RV Lemon Cove ligt heel mooi onderaan een berg waar goudgeel gras groeit. We eten wat op de camping, morgen naar Sequoia.

Rustig op gestart na een warme nacht. Gezondheid gaat niet zo lekker, drinken lukt goed, zowiezo veel dorst hier, en ik voel de koorts weer op komen, met een koortsverlager en een toastje kaas, even naar het zwembad om af te koelen. Daar knap ik van op. Om 11.00 onderweg naar Sequoia. Ik wil die reusachtige bomen wel zien.

Na anderhalf uur staan we bij de ingang van het park. Daar krijgen we de mededeling dat we ivm een weg afsluiting niet door kunnen maar om moeten rijden. Het kost ons zeker 2 uur voordat we daar gggrrrr.......We kiezen ervoor om de highlights met de camper te bezoeken en een kleine wandeling door het park te maken. Enorme hoge soms holle bomen , sommige zelfs meer dan 1700 jaar oud, mensen hebben erin gewoond, er ligt zelfs een op zijn kant waar je met rechte rug doorheen kunt lopen en natuurlijk niet te vergeten de alleroudste grootste en dikste boom gezien. Het bezoek was kort maar zeker de moeite waard. We gaan richting Fresno om daar te overnachten,op de valreep nog 1 plekje, niet de meest ideale langs een straatweg maar we zijn er blij mee. Morgen richting Yosimite National Park, truste

Omdat Yosimite National Park best een stukje rijden is en mijn gezondheid nog niet echt verbeterd, gaan we heel rustig opstarten, bij de apotheek iets gehaald wat lijkt op ORS een thermometer het nachtzweten erger word en de koorts begint volgens mij op te lopen en een potje Acetaminophen, een alternatief voor paracetamol wat dat kennen ze niet in Amerika. Het is in ieder geval vriendelijker voor je maag dan brufen. De bedoeling is om rechtstreeks naar Yosimite Ridgeback resort te rijden, dan zijn we de volgende dag maar 10 mijl van het park vandaan. Onze GPS wijst ons de weg met de coördinaten van de campingsite.....dachten we........ rond 15.00 geeft hij aan dat we er bijna zijn totdat de vlag van bestemming verdwijnt en GPS ons linksaf stuurt, en dus letterlijk het bos in. Na een paar honderd meter merken we dat de weg steeds moeilijker te berijden. Maar we kunnen niet meer keren. Hij voert ons door smalle bospaden waar de bomen letterlijk op de weg liggen. Het was een ware nachtmerrie. De camper liep de ene na de andere kras op. Ook geen bereik in de omgeving om evt 911 te bellen. De paniek sloeg ons letterlijk toe. Na 4 uur door het bos gedwaald te hebben, kwam er licht aan het eind van de tunnel. Toen zagen we een bordje van de camping dat einde van de reisbestemming moest zijn daar waar we 4 uur eerder ook al langs waren gereden. Toen we de eigenaar van de camping vertelde dat de coördinaten van de site niet klopte omdat die je het bos instuurde zei hij doodleuk dat het niet handig is die in de bergen te gebruiken. Het had voor ons heel slecht af kunnen lopen . Met een beschadigde camper vol stof en Erik zijn armen en benen vol schrammen hebben wel snel wat gegeten en de camper enigzins opgeruimd. Wij hebben de camper overigens volledige afgekocht van schade. Dit willen we nooooit meer meemaken.

De ochtend na de nachtmerrie en ook het nachtzweten van mij. Als het morgen niet beter word, ga ik mij melden ergens in een ziekenhuis; temperaturen van 39.9 zijn voor mij heel ongewoon en voel me er ongemakkelijk bij, slap en mijn concentratie vermogen gaat achteruit Drinken lukt nog steeds prima, een klein bakje yoghurt word een gevoel van een hoofdmaaltijd, mijn darmen vinden het al helemaal niet leuk meer. En dan die arme Erik helemaal stijf van de oerkrachten die bij hem naar boven kwamen om ons uit de bush bush te bevrijden

Camper verder schoongemaakt en de concentratie bij ons laatste park gelegd, ook hier geen grote wandeling, uitleg niet nodig lijkt me, maar wel de highlights bezoeken. Yosimite,: een wonderschoon park met zwart granieten rotsen en een prachtige waterval die op gracieuze wijze naar beneden komt. Nog maar niet te spreken over het heerlijke geluid ervan. Ik ben er dol op!! De waterval overigens alleen in het voorjaar te zien, gaat over in een krachtige beek. Ook daar hebben wij aan gezeten om de kracht van de natuur te bewonderen

Nog even nagenieten door een mooi plje te zoeken om iets te eten om vervolgens naar de camping aan het Don Pedro Lake te overnachten. Een heerlijke rustige ruime plek om de nacht door te brengen

Het is heerlijk toeven hier aan het meer. Omdat mijn toestand niet verbeterd, vraagt Erik bij de receptie om het dichtstbijzijnde ziekenhuis. Dat blijkt nog geen uur bij ons vandaan te liggen in Sonora. Het is een klein ziekenhuis vanuit het Adventistische geloofsgemeenschap uitgaande.Om 11.00 melden wij ons daar. Een aardige dame van de eerste hulp vraagt wat onze wens is. Ik leg haar het verhaal uit en ze vraagt ons te gaan zitten om de persoonsgegevens te noteren

Dan volgt een uitgebreide triage bij een verpleegkundige. Ze geeft aan dat het heel druk is op de eerste hulp maar zal kijken of ze een kamer met bed voor me heeft. En gelukkig. Ik moet wel mijn eigen kleding uittrekken in ruil voor een lange jurk. De arts komt snel en vraagt wat de klachten zijn. Ik vertel hem over de hoge koorts en hoe ik mij de afgelopen dagen heb gevoeld. Als snel krijg verschillende verpleegkundigen aan mijn bed, 1 voor de bloedkweken en voor gewone bloedafname, urine inleveren, 1 voor een hartfilmpje. Dan volgen een borstfoto, echo lever en galblaas, kortom totaal door de mangel gehaald. Wat eruit komt, ontregeling van mijn zouten, suikers maar niet uitgedroogd ofzo en een verhoogde waarde van leverenzymen. Verschillende vormen van hepatitis worden uiteindelijk uitgesloten pppfff

Men denkt toch aan een virale maagdarm infectie. Ze willen wel dat ik blijf om op krachten te komen. Het is mij allemaal prima. Ik ben hier in goede handen. Beleid: Ik krijg een infuus met antibiotica, ivm fikse blaasontsteking die ik zou hebben maar echt niet voel, een maagbeschermer, Zofran tegen de miselijkheid en een helder vloeibaar dieet. De CT scan die MDL arts in gedachte had is uiteindelijk afgeblazen

Aan het eind van de dag word ik naar de afdeling gebracht op een 2 persoonskamers. Erik mag daar ook blijven gelukkig. Uiteindelijk zijn we daar 2 nachten gebleven.

De zorg is echt fantastisch geweest. Voor mijn collega's op werk, ondanks dat ik zo ziek was, ik heb leuke verhalen over hoe de zorg daar gaat. Dat komt op het werk wel. Oh ja.. er kwam ook nog een hele leuke grappige, goedlachse, swingende donkergekleurde dominee vragen hoe het met mij ging en wat mij hier bracht. Of hij voor mij mocht bidden? Dat mag altijd, hij pakt mijn hand en en ik krijg echt alle goeds uit de hemel toegewenst. Hallaluja Amen. Hij dankte God dat hij ons mocht leren kennen. Ik vond het geweldig!!

Woensdagochtend ben ik uit het ziekenhuis ontslagen. Dat moest ook wel want ons vliegtuig gaat vrijdag en zijn we niet op tijd thuis

Het is niet bepaald iets wat je mee wilt maken als je op vakantie bent, maar helaas bij ons wel. Daarom vond ik dat ik het toch moest melden in dit blog.

Om 11.00 mag ik het ziekenhuis verlaten, we halen wat boodschappen en vertrekken richting de kust, het word een lange rit, zodat we de volgende dag niet meer zo ver naar LA moeten rijden. Om 17.00 naderen we de kust. De temperatuur is hier een stuk aangenamer dan in het binnenland. We strijken neer op RVpark Pismobeach een mooi schoon geasfalteerd park, dat dan weer wel met een klein grasveldje. Opvallend is dat Amerikanen wel praktisch zijn, alles schoon, netjes en goed geregeld maar als het gaat om sfeer dan ligt ze dat niet zo, of mijn gevoel voor sfeer is anders hahaha. Ik heb het deze vakantie niet kunnen ontdekken. We gaan in de buurt iets eten, het wordt Sylvesters Burgers, voor Erik uiteraard een burger ik ga een broodje kip proberen. Nou het smaakt hoor. Erik zijn burger is heerlijk, mijn broodje ook echter met mate. Morgen op tijd op om de camper te reinigen

Dag 21

Het is bewolkt bij Pismobeach, geeft niets, hoog tijd om al een deel van de koffers in te pakken en de camper schoon te maken. Helaas valt er weinig te genieten van het strand. Dat is toch echt iets voor een andere keer, de planning is te strak geworden. Rond het middaguur hebben we alles op orde en gaan we richting LA rijden. Tussendoor moet er toch even getankt worden. Met een auto die 1 op 4 rijdt.......je portemonnee loopt erop leeg. Tegenover het tankstation staat de keten IHOP oftewel International House Of Pancakes. Die hebben we nog niet geproeft dusss.....Het was wel lekker maar erg zoet, ook veel te veel en er zaten geen verse aardbeien op. Leuk om een keer gegeten te hebben maar hoeft voor mij niet meer.

Dan weer de auto in op weg naar LA, we hebben het plan om vanavond naar Hollywood te gaan en daar wat te eten. Tot LA verloopt alles voorspoedig maar dan.....duikt er aan alle kanten een dijk van een file op. Al met al hebben we daar 2 uur ingestaan voordat we bij RV park Orangeland aankomen. We kiezen ervoor om toch maar in de buurt iets te eten. Na een pittige wandeling komen we bij Denny's waar Erik zijn laatste hamburger van deze vakantie eet en ik een senioren maaltijd neem die niet lekker was. Ik heb deze vakantie nog niet zo weinig gegeten als deze. En afgevallen zelfs.... Bakkie koffie bij Starbucks en dan lekker slapen

Het was op alle fronten een enerverende vakantie. Morgen is het fijn om naar huis te gaan