Vrijdagmorgen 10 uur hopen we naar L.A. te vliegen. De planning is als volgt: L.A. - Joshua Tree - Kingman - Grand Canyon - Page - Monument Valley - Arches - Canyonlands - Capitol Reef - Bryce Canyon - Zion - Las Vegas - Death Valley - Barstow - L.A.

Maar niets staat vast dus we zijn heerlijk vrij om te gaan waar de wind ons brengt.

Vandaag door Joshua Tree  National Park gereden. We waren overweldigd door het, eeuwen geleden door vulkanische activiteit ontstane, rotslandschap. Het park dankt zijn naam aan de Joshua Tree. Deze yucca achtige boom komt hier veelvuldig voor en is gemiddeld tien meter hoog en kan 900 jaar oud worden.  Midden in de Mojave Desert hebben wij ons kamp opgeslagen. De temperatuur was inmiddels zo hoog opgelopen dat we er voor gekozen hebben om de rest van de middag luierend onder de luifel door te brengen. De jetlag is nog niet helemaal weg dus een beetje rust zal ons goed doen. 

Arie heeft genoten van de grijze grond eekhoorns, kolibrie's, konijnen en hagedissen. Toen het wat koeler werd hebben we nog een wandeling (was  eigenlijk meer een klauterpartij) gemaakt door het gebied waar we vanmiddag op uit gekeken hebben. Schitterend! '

s Avonds onnoemelijk veel sterren aan de lucht.

We vervolgden vandaag onze weg richting Needles. Deze hele rit, 235 km, liep door de  Mojave woestijn waarvan een stuk de beroemde Route 66. We denken het slechtste stuk want er waren nogal wat gedeeltes afgesloten. Een grillig bergachtig landschap. En heet!!!! Bij Needles eindigt de woestijn. 

We hebben maar gekozen voor een camping met zwembad. Temperatuur 40 graden en morgen 44. Dat is geen temperatuur voor ons Nederlanders.

De dame van de camping vertelde dat vorig jaar juni het zelfs al 51 graden was. Volgens de weersvoorspelling zou het vannacht nog 31 graden zijn. Mochten we vannacht gebruik willen maken van het zwembad dan was dat akkoord.

Vandaag vervolgden we onze weg over de Route 66. Stukken mooier dan gisteren. Na een bezoek aan het voormalige mijnstadje Oatman, een dorpje in de sfeer van vroeger, namen we de Sitgreaves Pass.  Schitterend!! Oatman is een bezienswaardig wildwestoord. Wilde ezels struinen er over straat.

De Sitgreaves Pass is verreweg het mooiste stuk van de Route 66. 

Nog steeds woestijn. Na Kingman werden de bergen wat groener en nu in Seligman is niet alleen de omgeving groener maar de temperatuur is ook gedaald. Hier in Seligman is het 30 graden. 

Wat is Amerika toch een uitgestrekt land. We hebben uren door onbewoonde gebieden gereden. Die uitgestrektheid is eindeloos. 

Vandaag was zeker weer een dag met een sterretje!

Na een steen-steen koude nacht was het om half acht al weer heerlijk weer om buiten te  te ontbijten. We vertrokken richting Grand Canyon. De campings in het National Park waren allemaal al vol dus eerst maar de Canyon bezocht. Heerlijk gewandeld en genoten van deze bijzondere natuur (zie foto) en met een hop on/ hop of bus zijn we langs de Canyon gereden en het Museum bezocht.

Ik schrijf dit allemaal redelijk onderkoeld op maar geloof me het is 1 groot genieten en avontuur tot nu toe.  Zoveel moois.

Om vijf uur besloten we om maar richting Page te rijden en dan maar de eerste de beste camping te nemen.

Echter voor we het N.P. uit reden sprak ik een Ranger. Hij gaf me de tip om net buiten het park bij km-paal 270 het bos in te rijden en daar een plekje te zoeken voor onze camper. Nu staan we dus op een schitterend plekje. (Zie foto)

Morgen dan maar verder richting Page.

Richting Page reden we nog wel 30 mijl langs de uitloper van de Grand Canyon. Wat mooie uitzichtpunten opleverde. In Page was het druk. Ook op de campings. Na wat zoeken vonden we camping Lone Rock. Op het strand met schitterend uitzicht. (zie foto) Heel weinig faciliteiten maar een camper heeft alles huis. Wel jammer dat het zo hard waaide. Buiten eten kon niet want dan at je zand. In de avond hebben we de camper wat verder bij het water vandaan geplaatst waar we geen last hadden van het opwaaiende zand en hebben we zitten genieten van de sterrenhemel. 

Deze dag zijn we begonnen met een bezoek aan de Glen Canyon Dam met een mooi uitzicht op de dam en de Canyon. Ook hebben we het daarbij behorende museum bezocht. Gesproken met een dame van het museum die ons vertelde over de Glen Canyon door de eeuwen heen. Lucas hier hebben dino's geleefd. Er zijn weliswaar geen botten gevonden maar wel versteende voetafdrukken. Ook hebben we met haar gesproken over Trump. Hij wil diverse natuurmusea en bezoekerscentrum sluiten uit bezuinigingsoverwegingen. Kolenmijnen weer in bedrijf stellen. Als natuurliefhebber is ze daar helemaal niet blij mee en zei al uit te kijken naar de mid-term-election. 

Na dit bezoek zijn we naar Antelope Canyon gereden. Omdat dit weekend een feest weekend is voor de Amerikanen (memorial day) is het overal erg druk. Dus ook bij de Antelope Canyon. We hadden graag met een gids de lower canyon in gewild. Was vol geboekt tot morgenmiddag 3 uur. Daar wilden we niet op wachten. Er is nog zoveel moois te zien. We zijn doorgereden naar Antelope Point waar we onder de luifel van de camper met uitzicht over Lake Powell (zie fot) een paar uurtjes geluierd hebben. 

Bij Horseshoe Bend hebben we vervolgens nog een uurtje gewandeld. Horseshoe Bend is een lus in de Colorado rivier. (Zie foto). Nog even wat boodschapjes gedaan en toen zat de dag de al weer op. Het is hier nog steeds woestijnachtig warm.

Deze dag zijn we begonnen met een bezoek aan de Glen Canyon Dam met een mooi uitzicht op de dam en de Canyon. Ook hebben we het daarbij behorende museum bezocht. Gesproken met een dame van het museum die ons vertelde over de Glen Canyon door de eeuwen heen. Lucas hier hebben dino's geleefd. Er zijn weliswaar geen botten gevonden maar wel versteende voetafdrukken. Ook hebben we met haar gesproken over Trump. Hij wil diverse natuurmusea en bezoekerscentrum sluiten uit bezuinigingsoverwegingen. Kolenmijnen weer in bedrijf stellen. Als natuurliefhebber is ze daar helemaal niet blij mee en zei al uit te kijken naar de mid-term-election. 

Na dit bezoek zijn we naar Antelope Canyon gereden. Omdat dit weekend een feest weekend is voor de Amerikanen (memorial day) is het overal erg druk. Dus ook bij de Antelope Canyon. We hadden graag met een gids de lower canyon in gewild. Was vol geboekt tot morgenmiddag 3 uur. Daar wilden we niet op wachten. Er is nog zoveel moois te zien. We zijn doorgereden naar Antelope Point waar we onder de luifel van de camper met uitzicht over Lake Powell (zie fot) een paar uurtjes geluierd hebben. 

Bij Horseshoe Bend hebben we vervolgens nog een uurtje gewandeld. Horseshoe Bend is een lus in de Colorado rivier. (Zie foto). Nog even wat boodschapjes gedaan en toen zat de dag de al weer op. Het is hier nog steeds woestijnachtig warm.

Vandaag vervolgden we onze reis naar het door Navajo Indianen beheerde Monument Valley Tribal Park. Prachtig die eindeloze en desolate woestijn met hier en daar grote rode zandsteenformaties en tafelbergen. Thuis de film "Once upon a time in the West" nog maar eens bekijken. Die film is hier in 1970 opgenomen. Na aankomst op de camping gezwommen, gewandeld en een film over het ontstaan van Monument Valley bekeken. En al weer een dag voorbij. De tijd vliegt.

Jean: jouw Canada is schitterend maar dit is ook heeeel erg mooi. We hebben heel veel plezier en gemak van de kaarten die jij ons toestuurde. Reuze bedankt.

Vanmorgen hebben we een Hogan bezocht.

 Een Hogan is een Indianen onderkomen. Het schijnt dat er mannelijke en vrouwelijke onderkomens waren. Een Hogan is vrouwelijk. Dat is te zien aan de vorm. De negen zijden komen van de negen maanden die een kind in de baarmoeder doorbrengt.

De bolle vorm is van de bolling van een zwangere buik.

De mannelijke vorm van een indianen onderkomen lijkt op een tipi maar dan met een soort corridor er aan. Eerst maakt men een geraamte van ceder bomen en bekleedt dat met een soort leem.

Nu leven de indianen hier in harmonie en redelijke welstand in dit gebied.

De weg werd vervolgd richting Moab. Bij Mexican Hat hebben we koffie gedronken.(zie foto)  In Bluff hebben we een openlucht museum bezocht. Ingerichte kleine pionierswoningen van rond 1850. Even verderop hebben we een boterhammetje gegeten. Weer met een schitterend uitzicht. Een mooier terras bestaat er niet op de wereld. Na verschillende stops voor het mooie uitzicht arriveerden we in Moab. 

Ik schrijf dit zittend voor de camper met zicht op de besneeuwde bergtoppen. Onbegrijpelijk met deze hitte. Maar met een hoogte van 4000 meter is dat natuurlijk wel mogelijk.

Vanmorgen hebben we een Hogan bezocht.

 Een Hogan is een Indianen onderkomen. Het schijnt dat er mannelijke en vrouwelijke onderkomens waren. Een Hogan is vrouwelijk. Dat is te zien aan de vorm. De negen zijden komen van de negen maanden die een kind in de baarmoeder doorbrengt.

De bolle vorm is van de bolling van een zwangere buik.

De mannelijke vorm van een indianen onderkomen lijkt op een tipi maar dan met een soort corridor er aan. Eerst maakt men een geraamte van ceder bomen en bekleedt dat met een soort leem.

Nu leven de indianen hier in harmonie en redelijke welstand in dit gebied.

De weg werd vervolgd richting Moab. Bij Mexican Hat hebben we koffie gedronken.(zie foto)  In Bluff hebben we een openlucht museum bezocht. Ingerichte kleine pionierswoningen van rond 1850. Even verderop hebben we een boterhammetje gegeten. Weer met een schitterend uitzicht. Een mooier terras bestaat er niet op de wereld. Na verschillende stops voor het mooie uitzicht arriveerden we in Moab. 

Ik schrijf dit zittend voor de camper met zicht op de besneeuwde bergtoppen. Onbegrijpelijk met deze hitte. Maar met een hoogte van 4000 meter is dat natuurlijk wel mogelijk.

Vandaag een bezoek gebracht aan Arches Nationaal Park.  Wat een overweldigende natuur!!! Geen woorden voor. 

Zandsteenvensters en rotsblokken waar je maar kijkt. 

De geschiedenis van deze "beeldentuin" begon 300 miljoen jaar geleden, toen zich in deze regio een binnenzee vormde. Deze verdampte in de loop van miljoenen jaren en liet dikke zoutlagen achter. Daarboven vormden zich 1500 meter dikke gesteentelagen. Gesteente was zwaarder dan de zoutlaag dus de boel begon te verschuiven. Erosiekrachten, weer en wind deden de rest. Op verschillende plekken in het park hebben we gewandeld. 

Nu aangeland op camping " Horsethief" .

Een camping midden in de natuur. Weer zonder water, electra, WiFi en telefoonbereik.

En als we WiFi hebben is foto's bijsluiten nog lastig.

En nog steeds erg warm weer.

Onderweg naar Torrey gestopt voor een wandeling even buiten Capitol Reef. Een wandeling naar de Hickman Bridge ( zie foto). Een vermoeiende wandeling met veel klimmen en dalen, maar hij was zeker de moeite waard.

Als je de foto goed bekijkt zie je in de diepte een heel klein campertje staan. Die van ons.

Capitol Reef is geen echt rif maar meer een bergketen met afgeronde toppen en die vanuit de verte (met veel fantasie) zouden denken aan de koepels van het Capitool in Washington DC. Om drie uur sloeg het weer om. Van snikheet naar weer om een t-shirt met mouwen aan te doen. Op deze camping blijven we twee nachten. Telefonisch hebben we de volgende twee campings alvast gereserveerd.

Morgen gaan we het Nationale Park  in.

Vandaag voor het eerst wat minder goed weer. Dreigende luchten en onweer in de verte. We hebben nog wel kunnen doen wat we van plan waren. We zijn het Nationale Park ingereden. Aan het einde van de verharde weg hebben we nog 3,8 km onverharde weg gereden. Eigenlijk was onze camper daar te lang voor. Maar het ging goed! Het pad ging door een smalle bergkloof. We zijn op verschillende plekken uitgestapt om: koffie te drinken (zie foto), een " trail" te volgen, boterhammetje te eten, mooi uitzichtpunt Goosenecks te bekijken en weer een " trail" te volgen. In het bezoekerscentrum hebben we een film over Capitool Reef gezien.

Vandaag over de Scenic Byway 12 naar Cannonville. Natuurlijk veel gestopt bij schitterende uitzichtspunten. Bij de woestijn-oase Calf Creek hebben we gewandeld naar de Lower Calf Creek Falls. Na aankomst op de camping in Cannonville eerst gezwommen om het zweet van de dag af te spoelen. Onder het genot van een pilsje hebben we een beetje een planning gemaakt voor al weer de laatste week.

Bij inschrijving op de camping kregen we de tip dat er in het dorp een BBQ foodtruck stond die aan te bevelen was. We hebben de gok gewaagd en bij de bestelling om advies gevraagd . Resultaat: we hebben heerlijk gegeten!

Nu om 9 uur is het al aardig afgekoeld maar we zitten nog buiten zonder trui.

Zal zo wel anders worden want de nachten zijn hier erg koud. Afgelopen nacht was de temperatuur gedaald tot 4 graden.

Vanmorgen hebben we op het terras van de camping een echt Amerikaans ontbijt verorberd. Heerlijk! De pancakes werden gebakken waar we bij stonden.

Vandaag zijn we naar Bryce Canyon geweest. Buiten het park de Camper geparkeerd en met de shuttle naar het eind van de canyon gereden.

Vervolgens langs de rim terug gewandeld. In 1 woord: schitterend. Voor Arie is dit het mooiste stuk van Amerika. De rotsformaties zien er soms uit als stadsmuren, kastelen en dan weer als rijen flatgebouwen of als groepjes mensen.

De " Hoodoo's" werden door de Indianen gezien als versteende mensen. 

Eigenlijk niet goed te beschrijven. Kijk maar naar de bijgevoegde foto.

Jeannet en Bert hebben nog aan een verkleedpartijtje mee gedaan. Zie tweede foto

Op de weg richting Zion werd het landschap liefelijker. Deed denken aan Oostenrijk en Zwitserland. 

Na het vertrek van de tot nu toe minst leuke camping: op weg naar Zion!

Wat zal ik over Zion vertellen?

Hoe mooi het was, hoe warm het was en hoe druk het was. Mooi is het zeker. Groener dan wat we tot nu toe gezien hebben. Komt door de Virgin River. In het Zion National Park zijn we weer vanaf de parkeerplaats met een Shuttle het park in gereden. We zijn uitgestapt bij het eindpunt en daar langs de Virgin River gewandeld naar een kloof. Althans dat was de bedoeling. Het pad begon keurig geplaveid, veranderde vervolgens in gravel en daarna moesten we waden door de snelstromende rivier. Over gladde keien tot boven onze knieën door het water. Dat hebben we een tijdje gedaan tot ik mensen sprak die op de terugweg waren en 's morgens om 7 uur al vertrokken waren. Maar het was weer eens een andere ervaring en het water was lekker koel. Soort van wadlopen maar dan anders.

De temperatuur was weer aardig opgelopen. We werden constant gewezen op watertappunten. 

Omdat we verlangden naar het campingzwembad vertrokken we richting Hurricane.

Spannend want ik had de online-reservering per ongeluk twee keer gedaan. En omdat je akkoord gaat met de voorwaarden was ik bang dat we voor twee plaatsen moesten betalen. Maar nee! Die Amerikanen zijn toch veel aardiger dan we gedacht hadden.  Kreeg zelfs nog korting als Travelhomeklant.

'S Avonds koelde het gelukkig af maar om half negen was het toch nog 38 graden. 

En kinderen, als jullie straks denken dat ik met een bruine beer thuis kom: het is toch echt je vader!

Omdat we vandaag geen bijzondere plannen hadden zijn we wat langer op de camping blijven hangen. Nog gezwommen en koffie gedronken.

Doorgetrokken naar Echo Bay aan het Mead Lake in de Valley of Fire.

Nou fire hadden we. Het is de hele dag niet onder de 40 graden geweest. We hebben verkoeling gezocht in het meer. We hadden het hele meer voor ons zelf. De temperatuur van het water was perfect. Verkoelend maar niet te koud. 

We zijn erg blij met de airco in de camper want deze temperaturen zijn wat ons betreft te hoog. Nu om elf uur is het nog 36 graden en zitten naar een bijna volle maan en een sterrenhemel te kijken 

en erg veel vliegverkeer boven ons.

Tegen de verwachtingen in hebben we vannacht goed geslapen ondanks dat het niet echt afkoelde. Om 11 uur was het nog 36 graden.

Nu in de morgen aan het ontbijt al weer een graad of dertig. Maar in de schaduw ging het wel.

Voor we op weg gingen naar Vegas eerst nog maar even bij Lake Mead langs om in het meer te zwemmen.

Over Las Vegas vertel ik morgen. Foto genomen op de camping

Vandaag Las Vegas onveilig gemaakt. Zwaar aan de gok geweest.

Helaas het resultaat laat te wensen over. (Zie foto) We zeggen niet hoeveel we ingezet hebben.

Las Vegas is een bijzondere stad. We hebben onze ogen uit gekeken. Enorme casino's waar overal mensen een gokje of gok waagden. Venetian is heel bijzonder. De gondels met zingende gondeliers varen door de winkelstraatjes en eettentjes door.

We zijn ook nog even bij Trump langs geweest. ( zie foto)

In het Aria Hotel Casino hebben we van een buffet genoten. 

Volgens de stappenteller van Bert hebben we ondanks de warmte ruim 10 kilometer gelopen.

Terug hebben we dus maar een taxi genomen. (Zie foto)

Om af te koelen maar weer even in het zwembad gelegen.

Vanmorgen afscheid van Las Vegas. Eerst nog koffie gedronken en een camping gereserveerd voor vrijdag. Voor het gemak een camping dicht bij de camperverhuurder want zaterdag moet hij alweer ingeleverd worden.

Na 250 km zijn wij aangekomen in Barstow.

Vanmiddag zijn we met een shuttle van de camping naar het mijnwerkers stadje Calico geweest. Een zilvermijnstadje van rond 1880. In 1887 woonden er 1200 mensen, er waren 22 saloons en zelfs een "red light" gebied. Nu wonen er nog maar 9 mensen vandaar "ghost Town" en is het ook meer een openluchtmuseum. Er zit nog zilver in de mijnen maar de kosten om het er uit te halen zijn gelijk aan de opbrengst.

In een van de overgebleven saloons hebben we een biertje gedronken. Men vroeg klein of groot en Bert dacht ik heb dorst dus: groot. 

Blijkt een liter te zijn. 

En nog was de dorst niet over maar dat kwam misschien door de pel-pinda's die op tafel stonden.

De doppen moesten we gewoon op de grond laten vallen. De vloer was ermee bezaaid. 

En ook vandaag hadden we de verkoeling van het zwembad weer hard nodig.

We hebben naast de camper een zandkleurige slang van ruim een meter over de vloer zien glijden. Verder hebben we deze vakantie weinig dieren gezien in vergelijking met Canada twee jaar geleden.

Terug naar Los Angeles! 

Voor het eerst de drukte snelwegen weer op. Gisteren ook al een beetje maar nu voor het eggie.

Om twaalf uur kwamen we in Long Beach, Los Angeles aan waar het een stuk koeler is. Was het gisteren in Calico nog 40 graden nu bijna 20 graden lager. Best even wennen. Maar uit de wind heerlijk.

Long Beach is een leuk buiten- stadje van L.A. met jachthaven, een zeehaven, gezellige eettentjes, vuurtoren enz. waar we lekker geslenterd hebben.

Door de lagere temperatuur was voor de verandering de Spa wel weer erg lekker. De laatste week was het gewone zwembad al warm genoeg.

En ja, na dat alles was het toch echt tijd om de camper een beetje schoon te maken en te kijken of alles nog wel in de koffer past.  Want ja, je koopt nog wel eens wat!

Omdat we tussen 9 en 11 de camper in moesten leveren en we om negen uur bij de camperverhuurder wilden zijn moesten we bijtijds ons bed uit. We waren echter zo snel dat we om kwart over 8 al voor de deur stonden bij Apollo. Tot onze verbazing werden we met open armen ontvangen en werd alles in no time afgewikkeld. Misschien kwam dat wel omdat Arie zijn hoed geschonken had aan de dame van Apollo. Alles werd in orde bevonden en onze taxi werd gevraagd om een uurtje eerder te komen. Zo stonden we om tien uur al in ons hotel en hadden we nog ruimschoots de tijd om Los Angeles te bekijken. 

We konden nog een excursie boeken. De chauffeur was een ware spraakwaterval en heeft ons heel veel verteld over L.A. Zo vertelde hij dat we over het stuk Highway reden waar destijds de film Speed met Sandra Bullock is opgenomen. Weet je wel die film met die bus met schoolkinderen die niet meer kon stoppen. Er was een stuk van 1 mijl afgehuurd en daar speelde alles af.

We hebben dus over de Walk of Fame gelopen, Hollywood, Beverly Hills en Melrose gezien. We hebben door Farmers Market geslenterd en daar een hapje gegeten.

Om half 8 waren we weer bij ons hotel. Bijtijds naar bed want morgen wacht ons een lange vermoeiende dag.

Vandaag het slot van ons Amerikaanse avontuur. Na in ons hotel onze eigen gebakken pancakes gegeten te hebben vertrokken we richting L.A. AirPort.

Ging het zo moeizaam om Amerika binnen te komen; er uit een stuk makkelijker. De grootste zorg van de douaniers was dat iedereen blootsvoets door de scan kwam.

Alleen mensen van boven de 75 mochten de schoenen aan houden.

De vlucht verliep erg voorspoedig. Ruim een uur korter dan de heenreis. Bert miste wel zijn favoriete stewardes. Eigenlijk mistte hij zijn cognacje. 

11 juni om 23:30 uur Amerikaanse tijd        en     12 juni 8:30 uur Nederlandse  tijd zijn we weer heelhuids op Nederlandse bodem geland.

Moe maar vooral dankbaar voor deze mooie reis.