Nog heel even een beetje stress vanochtend. Jan controleerde de NS website. Vertraging op het traject Rotterdam-Schiphol! Snel Anita gebeld. En ja, ze kon ons iets eerder naar het metro station brengen. Maar de trein reed op tijd, en het was niet druk. Binnen een uur van huis naar het vliegveld. Kun je niet tegen autorijden. Op Schiphol was het wél druk. Herfstvakantie?

We zijn ruim op tijd en kunnen onze emails nog even lezen, alvorens we moeten boarden. Dan zie ik ook het mailtje van Travelhome. Het is mogelijk om een weblog te maken, alleen is de pagina veranderd. Daarom iedereen nog maar even geïnformeerd via een email.

Jan leest de weersverwachting. Nog 32 in Death Valley, en in Sequioa 27! We hadden ons wolletje thuis kunnen laten😉🙋‍♀️

Poeh, dat was gisteren een héél lange zit. Op Schiphol zijn we op tijd vertrokken. Tijdens het instappen zag ik een voormalig collega van de Douane, Albert de Hoop. Ik tikte hem op de arm en maakte me bekend. Hij herkende me direct van naam,al was het bijna 40 jaar geleden dat we op dezelfde eenheid hebben gewerkt. Ik kende ook zijn vrouw Ingrid, die helaas een paar jaar geleden heel plotseling is overleden. Een paar uur na het inboarden kwam Albert een praatje maken. Een intens gesprek.

En wat doe je verder tijdens de 11 uur durende reis. Filmpje kijken, boek lezen, wat eten, puzzel maken etc. In San Francisco moesten we een overstap maken naar het vliegtuig naar Las Vegas. Twee uur de tijd. Lijkt lang, maar het ging net. Er zijn altijd enorm langdurige procedures bij de immigration en de douane.

In Las Vegas snel een taxi genomen naar ons hotel Excalibur. Fraai hotel met op de begane grond een casino.

We nemen nog een drankje en lopen een rondje langs alle gokkasten. Het doet ons niets, en we stoppen er géén ene dollar in!

Terug naar de kamer, een kattenwasje, en dan vallen we bijna om van vermoeidheid.

Slapen gaat maar kort. Om 3.00 uur lokale tijd, 12 uur in Nederland, zijn we voor het eerst wakker. Daarna dommelen we nog wat, en om 6.00 uur begin ik maar met dit verslag.

Helaas is het niet gelukt om de Amerikaanse simkaart voor mijn telefoon geldig te maken. Als we een vestiging van T mobile zien gaan we er achteraan. Wordt vervolgd.

Straks eerst maar de camper ophalen.

We staan op een enorme camping. We vallen wel op met onze relatieve ‘kleine’ camper. Hier staan heel veel zgn fifth weels. Een camper die moet worden getrokken door een pick-up. Wij denken dat het veelal werklui zijn die hun huis meenemen naar de plaats waar het werk is.

Gisteravond toch maar twee matrozen bedjes gemaakt. Één boven de cabine, Jan zijn slaapbed, en één achter, waar ik slaap. Voorlopig, want het is best koud hier ‘s nachts. Zou straks misschien nog wel kouder zijn, en dan heb ik een kacheltje naast me nodig!

Jan heeft al een paar eitjes gekookt, als ik terug kom van het douchen. Fijne grote ruimtes, waar je gelijk met een heel gezin in zou kunnen. Goed verwarmd. Ik heb alvast mijn huidplak vervangen, want we gaan nu naar wat sober ingerichte natuurcampings. En dan zal ik me waarschijnlijk moeten ‘behelpen’ in de camper. Maar tot nu toe gaat het goed.😁.

We ontbijten op ons gemak. De afstand die we moeten rijden is ca 240 km, maar wel over smallere wegen.

Zaterdag 19 oktober.

Gisteren heeft Jan een plattegrond van de camping gekregen, en daar stond ook een versimpeld stratenplan van Las Vegas op. Op basis daarvan heeft Jan een route uitgestippeld via secondaire wegen  naar Death Valley National Park, via weg 160, en dan een doorsteek naar Death Valley Junction, (vergane glorie) en vervolgens weg 190.

De tom-tom instellen vergde wat moeite, maar het is uiteindelijk gelukt. De tom tom kiest steeds de snelste route via autowegen, en dat willen we niet. We hebben de tijd! Het is een fraaie route. 

We gaan er even uit bij Zabriskie Point en maken daar mooie foto’s van zandduinen. En daarna verder naar Furnace Creek Visitor Center. Op vertoon van onze parkenpas krijgen we een kaartje van het park. Die waren in het verleden altijd volop verkrijgbaar, maar nu kennelijk op de bon.

Er is een interessante expositie over het ontstaan en het leven in de woestijn. We lopen wat rond en rijden daarna door naar de camping. Het is maar goed dat Jan vanuit Nederland gereserveerd heeft, want bij aankomst zien we dat de camping vol is. Voor ons worden 2 campers weggestuurd🤭.

We hebben geen stroom en ook geen water. Zuinig aan dus met onze energie!

Morgen willen we naar het Badwater Basin. Het is het laagste punt van Noord Amerika, 86 meter onder zee niveau.

Vananond kook ik voor het eerst. Mie met diverse groenten en kip. Best lekker. En daarna nog een kopje koffie. Het is hier vroeg donker, rond 18.30 uur. We blijven nog een poosje buiten zitten, onder een fraaie sterrenhemel. En door alle houtvuurtjes ruikt het heerlijk. 

Death Valley. Goed geslapen op deze rustige camping. Om 7.15 zitten we aan het ontbijt. De plannen voor vandaag zijn: zoutvlakte bezoeken, alsmede het laagste punt, en een wandeling te maken over een natuurlijke brug. 

En ik heb een aantal w-appjes geschreven.

We wassen ons in de camper, want de faciliteiten zijn sober op deze camping. En we willen wel alles fris hebben!

De zoutvlakte ziet eruit als een vlakte met grote kluiten modder. Maar het blijkt allemaal zout! Hier en daar zie je mooi witte zoutkristallen. 

De weg naar de natuurlijke brug lijkt wel een wasbord. Dat vergt veel van Jan zijn stuurkunsten én van de camper. Héél voorzichtig gereden. De wandeling naar de natuurlijke brug gaat in eerste instantie volop in de zon. Warm dus! Maar al snel lopen we in een soort van kloof en goddank in de schaduw. Nu wel te doen dus. Bij het begin van de wandeling staat een duidelijk waarschuwingsbod voor het gevaar van uitdroging en ook om na 10.00 uur niet verder te gaan. Wij zijn er om 10.30 uur. We lopen het hele traject in een uur. Mooie foto’s gemaakt.

Het laagste punt bij Bad water is ook de moeite waard. Er zijn nog wat poeltjes, en een pad, dat wel op een ijsvloer lijkt. Ik probeer in ieder geval of het glad is. Neen dus, toch stroef! Zout.

Daarna rijden we weer naar het noorden, de camping voorbij, naar Stovepipe Wells village, naar de zandduinen. Jan loopt daar nog een stukje, maar mij is het te warm. Ik zoek een beetje schaduw op.

Op de terugweg naar de camping bezoeken ook nog even de restanten van de vroegere Harmony Borax Works. Hier werd eind negentiende eeuw borax gewonnen en gezuiverd, en daarna door een span met 20 ezels 260 km naar Mojave gebracht. 

Rond 16.00 uur zijn we terug op de camping. Onze picnic tafel staat in de felle zon, dus we pikken het tafeltje schuinachter ons in. Lekker in de schaduw van een boom. Zolang er géén nieuwe gasten zijn, mogen we daar best zitten, vinden we. We drinken een pilsje, een glas wijn en water.

s Avonds maak ik een gehaktballetje, gebakken aardappeltjes en worteltjes met sugarsnaps. 

Het kookgerei is uiterst simpel en wordt loeiheet. De handvatten kun je slechts met een doek vastpakken. En de bodems bakken snel aan. Ik mis mijn wok thuis!

AVandaag wilden we via Panamintsprings, Ridgecrest naar Isabella lake. Daar hebben we een KOA camping op het oog.

Eerst maar tanken. We gaan bij voorkeur met een volle tank op stap, want benzinepompen zijn schaars hier. En dan besluiten we toch een andere route te rijden. We gaan via het Darwin plateau. 1611 Meter hoog. De campermotor moet alle zeilen bijzetten, zowel omhoog als omlaag. Maar ook dit is een fraaie route. We hebben ook nog wat broodbeleg en spiritualiën nodig. We moeter er even voor omrijden, naar Ridgecrest. Maar het lukt daar om de boodschappen in te slaan.

Onderweg zien we veel zgn Joshua trees. Rond 4.00 uur zijn we op de KOA camping. Full hookup. Water, electriciteit en afvoer. Gemak dient de mens.

Gisteravond al vroeg naar bed. 21.15 uur. Om 18.00 uur is het al donker! En we zijn zojuist opgestaan. Ik heb nu internet dus kan nu het weblog even bijwerken en appjes beantwoorden of verzenden. Heb ik gisteren middag ook gedaan, me niet realiserend dat het in Nederland al nacht was. Els is er wakker van geworden! Excuus Els. !

Opgestaan om 7.30 uur. Het is nu fris in de camper. Staan onder een boom. Dus fleece aan. Jan kookt eerst een paar eitjes en dan gaan we ontbijten. Alles op ons gemak.

Wij rijden straks via weg 155 west en de 65 noord naar Visalia. Daar heeft Jan ook al een paar overnachtingen op een KOA camping geboekt.

KOA campings zijn een begrip voor ons. Mooi gelegen, vaak met bomen, goede voorzieningen en vriendelijke behulpzame eigenaren.

Vandaag ook weer via een fraaie ladelijke route gereden. Eerst hoog over een bergpas, met het nodige bochtenwerk, daarna een gedeelte met prairies, en weer later langs vlakke akkers met katoen en diverse boomgaarden. Visalia is een grote stad. De KOA camping ligt in een buitenwijk, bij een industriegebied én een spoor.ijn! We hebben de eerste ‘hoorn’ al gehoord.

We blijven hier 3 nachten. 2 Dagen dus om Sequoia & Kings canyon natoinal parks te verkennen.

We konden de camper pas om 15.30 ophalen. Jammer, want we waren ‘s morgens natuurlijk al vroeg wakker. Dus eerst maar een ontbijtje gehaald. Jan koos voor aardappels, een omelet en bescheiden burgertje met broodje, en ik voor ontbijt met granen. Ik dacht kwark met vlokken, maar het was een soort van havermout. Niet echt wat ik lekker vind, maar ik had wat in mijn buik.

Aangezien we de tijd hebben, besluiten we een stukje te gaan wandelen. We zitten dicht bij de casino’s. We lopen een uurtje, pakken daarna een taxi naar het verhuurbedrijf. Toch nog ruim een half uur met de auto.

Eindelijk zijn we aan de beurt. Met nog een andere huurder krijgen we de instructie hoe om te gaan met de camper.

We kunnen weg, doen boodschappen, en rijden daarna naar de gereserveerde camping.

Op stap naar Sequoia. Eerst maar weer tanken, want die camper lust wel wat. Elke tweede dag tanken we rond de 145 dollar. We gaan naar het Foothills Visitor Center. Daar horen we tot onze teleurstelling dat ze ons afraden om met onze 25feet camper door te rijden naar het park. De weg is steil, nauw en met veel bochten. Niet geschikt voor onze camper! Ze raden ons aan via de andere noordelijker ingang het park binnen te rijden....Dat waren we al van plan om morgen te doen.

Er zit niets anders op dan terug te gaan naar de camping. We besluiten dan vandaag maar wat boodschappen te halen.

Met name de grote supermarkten hebben een goed assortiment in groenten en vlees en vis.

En er was ook een zgn 1 dollar winkel. Elk artikel kost 1 dollar. We scoren o.a. wat plastic wijnglaasjes, een tafelkleedje, stoffer en blik, en wat snoep.

Daarna terug gereden naar de camping. Met mijn telefoon als navigator. We krijgen de bewegwijzering steeds beter in het snotje.

ik doe daarna ons eerste wasje.

Overal zie je versierselen van Halloween. Spookjes, pompoenen, grote zakken snoep om uit te delen aan de kinderen. Wij hebben geprobeerd een pompoen mee te nemen, maar Jan kon hem niet tillen......

Vandaag via de noordelijke ingang naar het park. Eerst naar General Grant Grove. Daar staat de General Grant Tree. Enorm groot en hoog, en van omvang. Daarna gaan via de general high way naar de General Sherman tree. Ook geen kleintje. Onderweg mooie vergezichten en ‘Indian summer’. Geel en rood gekleurde bomen. We nemen ook nog een paar grote denne appels mee

Morgen reizen we via Fresno naar Oakhurst. Een volgende etappe naar Yosemite Nat Park. Ongeveer 160 km en 2 uur rijden. We hebben de camping van hieruit besproken. Voor drie nachten. Wél gelijk je creditcard gegevens moeten doorgeven. And surprice: er wordt direct 40 dollar afgeschreven!

We staan in Oakhurst op een RV park aan de rivier the Fresno. Een aardige camping. Het wordt hier ‘s avonds al wat frisser. Dus maar een fleece aan. Zullen we de komende dagen wel vaker nodig hebben. Morgen gaan we lopend naar het dorpje. Er zijn aardig wat winkeltjes. En verder maar eens rustig aan.

Vannacht heb ik het koud gehad. Overdag is het nog steeds warm, maar ‘s avonds koelt het hier fors af. Zodanig dat we besloten hebben om vanavond het bed maar voor ons samen op te maken. Hebben we de warmte van elkaar. En ik vermoed dat het in Yosemite nog kouder is, want dat ligt veel hoger. Maar daar zijn we op voorbereid. We hebben mutsen en handschoenen bij ons.

Vandaag zijn we lopend Oakhurst ingegaan. Er zijn voor Amerikaanse begrippen best veel winkels, maar veel van hetzelfde. Veel tweede hands winkels die artikelen uit groot moeders tijd aanbieden.

Ik ben op zoek naar een mooie tijdloze outdoor blouse, maar heb tot nu toe niets van mijn gading kunnen vinden.

Als troost maar een lekkere kop koffie met plaatkoek genomen, en daarna teruggelopen naar de camping.

Ik was me en verzorg mijn stoma veelal aan het fonteintje in de camper, maar om mijn haren te wassen douche ik liever. De faciliteiten voor douchen zijn hier meestal simpel maar wel met volop warm water. Ook op de vaak wat luxere KOA campings. De meeste Amerikaanse kampeerders beschikken immers over volledige voorzieningen in hun enorme RV’s.

Tot nu toe hebben we geen van beiden gedoucht in onze camper. De ruimte is toch wat krap. Maar ik red me prima zo.

Vanmiddag lekker getut, wat gelezen, en een tukje gedaan.

We lezen uiteraard nieuwsberichten en ook die over de enorme branden bij San Francisco en Los Angeles. Hier merken we er niets van.

Gisteren waren we nog in het visitorcentre. Daar zag ik een aankondiging voor het Tarantula festijn. En bij navraag behelst dat idd een festijn rondom de enorme spinnen. Ze komen (kwamen!) hier volop voor. In de herfst kun je ze de straat over zien rennen, de mannetje op zoek naar een vrouwtje om voor nageslacht te gaan zorgen. De dame achter de receptiebalie zei dat ze er voorgaande jaren honderden over straat zag gaan. Maar afgelopen maanden heeft ze er maar 23  gezien. Vorig najaar hebben ze hier heel veel regen gehad, en het vermoeden is dat er toen veel verdronken zijn in hun holletje. Hoe dan ook, met het festival rapen de mensen ze op van straat en brengen ze naar een centraal punt in het dorp.

Ik griezel al bij de gedachte alleen.

Oakhurst is ook van ‘oudsher’ een berenstad. Rond de eeuwwisseling naar de 20ste eeuw zouden hier nog 25.000 zwarte beren voorkomen. 20 Jaar later waren ze allemaal uitgeroeid.

Vandaag hebben we een tripje naar Yosimite gemaakt. We bezoeken Mariposa Grove met een bus vanaf de parkeerplaats. Ook daar zien we weer enorme sequoia bomen. We maken een wandelingetje van ca 5km.

Daarna terug naar Oakhurst. Nog een paar boodschappen inslaan voor de komende dagen, want in het park moeten we het doen zonder enige faciliteiten.

Eenmaal in de supermarkt, zien we tot onze verbazing dat alles donker is, met uitzondering van hier en daar een lichtpunt. De ‘power’ is al down! Dat zijn de eerste gevolgen van de bosbranden in Californië, die voor ons merkbaar zijn. Vanmorgen hoorden we op de camping dat de stroom vannacht zou worden afgesloten. Nu dus, tot ieders verrassing, vele uren eerder!

We doen onze noodzakelijke boodschappen, bijgelicht met mijn telefoon, en kunnen gelukkig afrekenen met onze creditcard!

Jeetje,wat hebben we slechts geslapen vannacht. Ondanks alle maatregelen die we genomen hebben, sokken, lange broek, shirt met lange mouwen, en bij elkaar in bed, toch hartstikke koud gehad. Vanochtend haalde Jan het ijs van de waterslang.

Racoons hadden de afvalemmers te grazen gehad. Emmers waren om, en het vuil lag eruit. 

Zoals gezegd werd gisteren alle stroom afgesloten als voorzorgsmaatregel om nieuwe bosbranden te voorkomen. Geen electriciteit, geen internet, en de telefoon had ook geen bereik.

Eerst wat gegeten, daarna de boel losgekoppeld, en toen maar naar het visitorcentre gereden. Ze waren wel open, in een donker kantoor. Ze hadden weinig informatie. Ja, alle faciliteiten waren open, de restaurants etc werken met generatoren. De weersvoorspelling was goed, dus ja, geen belemmeringen om het park in te gaan.

We rijden eerst naar Glacier Point, waar we een mooi uitzicht hebben op Half Dome, en waar Jan zich Ansel Adams waant. Goed in zwart-wit fotografie! Dan verder naar het Yosemite Valley Visitor Center, onderweg nog een stop na de tunnel. Met een schitterend uitzicht over de vallei met daarboven de Half Dome.

We parkeren de RV bij het visitorcentre en lopen naar Yosemite Valley Lodge om daar de night prowl van morgenavond te boeken. Dat is een moeizaam gebeuren, want dat gaat per telefoon, en ze hebben je naam nodig, gespeld... en je creditcard gegevens, én je emailadres om een bevestiging te sturen. 

Jan wil het halverwege het gesprek opgeven, maar ik zet door. Ik krijg nog een reserveringsnummer door, en daarmee kunnen ze in de lodge de tickets printen.

En nu maar hopen dat het morgenavond leuk is!

We nemen de shuttle terug naar het visitorcentre, nemen onze camper en rijden naar de Upper Pines campground. En ook hier is het goed dat we gereserveerd hebben. De campground met 240 plaatsen is vol. 

We installeren ons met een wijntje en chips. Want het was een volle dag. Én we maken ons bed op boven de cabine. In de hoop dat het daar warmer slaapt. Morgen meer.

Prima geslapen in het bed boven de cabine! Lekker warm, en daarom uitgerust.  Op ons gemak opgestaan om 8.30 uur! Op de camping worden al diverse vuurtjes gestookt voor spek met eieren.

In gedachten ben ik een moment bij onze vrienden Ingen en Els. Zij nemen vandaag afscheid van een heel dierbare zus. En dat terwijl Ingen nog steeds in het ziekenhuis ligt ivm complicaties na zijn operatie. Zwaar hoor.

Eerst ontbijten, daarna een kattenwasje. We willen vandaag naar het visitor centre, en naar de Ansel Adams galerie. En daarna heeft Jan nog wat plekjes in gedachten om foto ‘s te maken.

Natuurlijk zien we bij de galerie een fraaie afdruk. Toch maar meenemen. Jan bezwijkt ook nog voor een uitgave special editie prints van Ansel Adams, en ik voor een paar oorbellen(heb je nooit genoeg)!

Als lunch nemen we samen een kleine pizza. We wandelen daarna terug naar Upper Pines. Onderweg maken we mooie plaatjes. Een paar verzenden we aan familie en vrienden. Het is in Nederland nu al rond middernacht, en we willen de nachtrust niet verstoren.

Vanavond hebben we om 20.30 uur nog de night prowl.

Het werd gisteravond laat, althans voor ons doen tijdens deze vakantie. Zeker als het zo koud is s avonds liggen we er al om 21.30 uur in. Gisteravond was het 23.00 uur.

De ‘night prowl’ was aardig. We vertrokken vanuit het Majestic Yosimete Hotel, in het verleden  The Ahwahnee. Het is gebouwd in de jaren twintig van de vorige eeuw. Wat een grandeur! We hebben onze ogen uitgekeken. Enorme zalen met grote open haarden. En veel Perzische en Turkse tapijten.

We bleven in de buurt van het hotel, maar de gids liet ons bij voorkeur in het pikke donker lopen. Bijgeschenen door een rood lampje. De gids vertelde over de dieren die je s nachts zou kunnen tegenkomen. De zwarte beer, vleermuizen,   poema, uilen of wasbeertjes.

Gelukkig konden we na afloop nog de bus terug naar de camping pakken. Die rijden uiterlijk tot 22.00 uur. 

In de camper nog even de kachel opgestookt en een glaasje rode wijn genomen.

En toen naar bed. En het toch weer koud gehad! 

Ik sta op met een ietwat stramme rug. Wellicht wandel ik dat er straks wel uit, want we hebben een wandeling op het oog van ca 12 km.

En hoewel het aan de frisse kant is, lopen we ons in het zonnetje toch warm. We nemen een paar belegde boterhammen mee voor onderweg, en wandelen een mooie route, langs de Merced River. 

Terug in het dorp doen we nog een boodschap, en dan met de shuttle terug naar de camping.

Ik zoek direct een tube ‘verwarmende ‘ creme in onze huisapotheek, want ik heb echt rugpijn. En ik ben moe.

Eerst een drankje en chips, en daarna even gelegen. 

We zijn voornemens het park te verlaten via de oostzijde, via de Tioga Pass. Mits open uiteraard. Maar de weergoden zijn ons goedgezind. Het is nog steeds droog, en de pas is nog open. Dat stelt ons in de gelegenheid om via een andere route terug te rijden naar Las Vegas.

Vanochtend via de app nog even contact gehad met Piet en Renée. Minder leuke berichten uit Nederland. En zo zie je maar weer dat het leven niet altijd even maakbaar is. 

De route via de Tioga Pas is fraai. We komen op een RV camping terecht in Bishop. Full hook up, goede toilet en douche voorzieningen.

Ik werk eerst het weblog bij, want daar heb ik in Yosemite geen gelegenheid voor gehad. En daarna......lekker douchen en mijn haren gewassen.

Een fotograaf die vooral in zwart-wit fotografeerde. En veel opnames maakte in de nationale parken. Jan bewondert hem zeer. Daarom heb ik een aantal foto’s overgezet naar zwart-wit. Om een indruk te geven.......

We rijden van Bishop naar Barstow in ca. 4 uur. Daar blijven we een paar dagen, voor onze laatste stop naar Las Vegas.

Vandaag een lange rit gehad, 4 uur. Maar inmiddels een stuk op de terugweg naar Las Vegas. Road 395 south ligt tussen twee bergketens, de Sierra Nevada en Inyo mountains range. Een eentonig landschap, weinig dorpjes. Woestijn. We komen terecht op een KOA camping in Yermo. Eigenlijk midden in de woestijn, naast de snelweg 15. Weinig inspirerend.

Eerst een handwasje gedaan omdat alle wasmachines ‘out of order’ waren. De droger kon ik wel gebruiken. Gedaan,want waslijntjes zijn hier nl niet toegestaan.

We blijven hier 2 nachten, tot zondag morgen. Aangezien hier weinig te beleven valt rijden we morgen maar eens terug naar Barstow. Eens kijken of we daar nog outdoor kleding kunnen scoren.

Goed geslapen vannacht, ook al koelt het hier s nachts ook af tot bij het vriespunt. Na het ontbijt koers gezet richting een outletcentre. Diverse bekende merken; Colombia, Nike, Hillfiger, Reebok etc. We lopen op ons gemak door de diverse shops. We slagen allebei voor een overhemd. Jan daarnaast nog voor een riem en een polo. En ik koop ook nog wat make-up.

We hebben voor morgen nog wat broodbeleg nodig.Niet teveel, want maandagochtend leveren we de camper in. Bij onze afslag 191, rijdt Jan wat verder rechtsaf, in de hoop daar nog een supermarkt te zien. We komen in een zeer armoedige omgeving terecht. Voelt niet goed. En plots zien we nog een ‘food store’. We kopen nog wat kaas, bier en wijn.

We zien hier overigens onze eerste wolken!

Vannacht gaat de klok ook hier terug naar wintertijd.

Vanmorgen een vreemd gehoor. Druppels op het dak van de camper. Het regent! Niet langdurig, en de planten en mensen zullen er weinig aan hebben. Voor ons de eerste neerslag in drie weken.

We rijden straks naar de gereserveerde camping in Las Vegas. Ruim 2 uur. Dan de camper schoonmaken en al zoveel als mogelijk de koffers inpakken. Want we moeten de camper morgen om 11.00 uur inleveren.

Het eind van deze 3 heerlijke, ontspannen weken komt in zicht. Ik ben blij dat we het gedaan hebben. Weer een overwinning op mijn situatie, en een weetje rijker dat ik het zo lang kan uitzitten in een vliegtuig.

Gisterenmiddag de camper opgeruimd en onze spullen zoveel mogelijk ingepakt. Nog een laatste maaltijd gemaakt van diverse groenten, kipfilet en mie. Vandaag om 11.00 de camper inleveren, een taxi bestellen en ons naar het hotel ExCalibur laten brengen. En dan dompelen we ons later nog een keer onder in het nachtgedruis van Las Vegas..........haha, ik denk het niet.

Dinsdagochtend vliegen we om 11.00 uur ri Chicago, en vandaar verder naar Amsterdam. Om 9.20 uur landen we daar op woensdagochtend.

En dan maar weer eens zien hoe de situatie thuis is.

Met de Tom-Tom van Anita rijden we zonder problemen naar het verhuurbedrijf Cruise America. We zijn er ruim op tijd. We worden direct geholpen. Men controleert of alles gevuld is, wat vol moet zijn, zoals vers water, benzine en gas, of de camper netjes is, en of alles leeg is wat leeg moet zijn, zoals black(dewc) en grey (water). We hebben de generator een paar keer gebruikt om voldoende power te hebben, en daar moeten we wat voor bijbetalen.

Het inleveren gaat zonder problemen. Men belt een taxi voor ons. Deze rijdt ons een stuk. sneller én voordeliger naar ons hotel. Héén waren we een kleine 80 dollar kwijt, vandaag 50! Dat is nogal een verschil.

We zijn eigenlijk te vroeg in het hotel om in te checken, maar de dame achter de balie heeft een oplossing. Er is een upgrade mogelijk naar een luxere kamer, en die is direct beschikbaar. Dat dus maar gedaan, want anders moet je je bagage weer laten opslaan. En daar stond een rij......!

Snel de bagage weggebracht en toen nog even de stad in. Nu naar ‘Luxor’. Ook een enorm hotel annex casino met eetgelegenheden, winkels en een trouwzaal.

We nemen er een drankje. Nou, ze weten hier de prijzen inmiddels ook wel. Een biertje en een limonade kosten samen 18 dollar.

s Avonds eten we een bescheiden pizza. Met een glas wijn. Ook die was aan de prijs. 12 Dollar voor een glas Chianti. Waarom klagen we nog over de prijzen in Nederland?

Maar de pizza én de wijn smaken voortreffelijk en zijn een mooie afsluiting van deze vakantie.