16 September om 4 uur uit de veren, 5 uur de taxi in en twintig minuten te vroeg bij station Maastricht! De Schiphol expres staat er verlaten bij. Die trein bracht mij vaak naar het werk in WTC Schiphol AirPort en United Airlines gaat ons naar LA brengen waar de hoofdzetel is van CBRE GLobal Investors mijn laatste werkgever. Onze reisgenoten Marlies en Leo zijn al op Schiphol. Via Chicago landen we om 18:30 in LA. Zodra de koffers van de band rollen zijn we 24 uur onderweg. Holiday Inn waar we overnachten ligt in de luchthaven arena, maar het duurt even voor het busje komt. Na een biertje rollen we het bed in.

Na een goede nachtrust in Holiday Inn ontbijt van McDonalds voordat we worden opgehaald door Cruise America. Heel veel informatie. De Garmin routeplanner uitproberen en dan naar de Walmart om boodschappen te doen. Vervolgens rijden we LA uit een lappendeken van aan elkaar geschakelde plaatjes van wel 100 km. Ons reisdoel is Josua National Treepark waar we in de middag eerst Jumbo Rock en Hidden Valley bezoeken en dan een plek om te overnachten. Er is geen stroom en water, maar wij zijn  self supporting. De camping fee gaat in een soort brievenbus. Personal coach Leo wijst de knopjes aan en de assistence guide blijft dicht.

18 September de reis gaat verder naar Lake Havesu de Parker Dam heel belangrijk voor de watervoorziening in California met name LA en Arizona tot Phoenix en het recreatieoord rondom het meer. We rijden over een kopie van de London Bridge met de typische lantaarns en vervolgen onze route. Het is behoorlijk warm, maar in de camper aangenaam. Voor Oatman komen we op de legendarische Route 66. Enige waarschuwing "don't enter when floated".We kunnen ons voorstellen, dat het een modderpoel wordt zodra de Colorado rivier buiten zijn oevers treedt. Easy riders komen ons tegemoet en de Rocky Mountains doemen voor ons op. In Oatman komen we terecht in een kermis met loslopende ezels, saloons met ezels ervoor i.p.v. paarden. Dan is er opeens een grote camper en moeten we in die kermis langs elkaar zien te manouvreren. John parkeert in bij de saloon en rijdt de ezels bijna onder hun kont. De sherif waarschuwt dat de ezels deuken in de camper trappen, maar gelukkig zijn we snel weg. De routeplanner roept U-bocht, maar wij moeten naar het verder op gelegen Kingman. Prachtige route maar je moet geen camper meer tegenkomen én kunnen rijden. De pas van meer dan 3.000 feest wordt niet aangegeven en staat ook niet op de kaart. Alles gaat goed en we arriveren in de namiddag op een Koacamping in Kingman. Onze neighbours Marlies en Leo hebben al een plek voor ons gereserveerd en Leo geeft uitleg hoe je een camper op een campground met alles 'drum und dran' aansluit.

Vanuit Kingman AZ vervolgen we onze reis over de route 66. Eerst nog even Kingdam zelf bekijken. Behoudens een prachtig ketelhuis, waar vroeger stoom werd opgewekt en waar nu een museum en toerist information is gevestigd, is er weinig te zien. We rijden over een prairy zonder cowboys en komen langs de Grand Canyons Caverns. Daar hangen veel stoere zestigers rond met blinkende motoren met hun rondborstige dames met dito zitvlak. Sommige met paarse haren. Volgende stop is Seligman met veel vijftiger jaren kitsch [fotoX]. We verlaten route 66 om via de Interstate naar Flagstaff te gaan waar we willen overnachten. Helaas zonder reservering geen plaats dus wijken we uit naar Williams.

Vanuit Williams maken we een prachtige Tour naar Sedona een kuuroord voormalig hippie centrum. Ook wel supermarkt van esoterische en spirituele dienstverlening genoemd. Sjieke kitsch want Sedona ziet er welvarend uit en er zijn veel dagjes mensen. Het land van de Red Rock Canyon was ooit eigendom van de Hopi en nu verkopen Indianen in Creek Vista handcraft in het kader van een door de staat gesponsord project. Van uit Creek Vista een prachtig uitzicht op de Cathedral Rock en Red Rock State Park. Marlies en Leo gaan nog sightseeing doen in de omgeving en wij rijden door naar Grand Canyon National Park (South Rim). Helaas zonder voorafgaande reservering geen plaats in Mather campground en evenmin in Trailer Village. Terug naar Tusayan waar we een plekvinden op de plaatselijke RV. Van daaruit loopt een shuttle naar het park, maar je kunt er ook naartoe met de eigen camper. Je kunt er vanuit Tusayan ook met de helicopter naartoe, maar dat kost een paar dollars. Bezoekers die de canyon op z'n Japans willen doen, kunnen naar de Imax.

We lopen met z'n allen over het dak van de wereld. Wit, geel en zwart, dun en dik, jong en oud en turen in de diepte. De Grand Canyon is wilde, deep and diverse. Iedereen is er stil van ook als het ' s middags drukker wordt. Je hoort de wind en geen mensenstemmen. We lopen de trail of time en proberen ons voor te stellen wat 2 biljoen jaren betekent. Het park en de trails zijn prachtig aangelegd. Daarmee is een start gemaakt tijdens de crisisjaren. Veel jongelui hebben hier tussen 1928 en 1935 gewerkt. 's Middags lopen we Marlies en Leo tegen het lijf, wat bijzonder mag heten in zo'n uitgestrekt gebied. Zij zijn later vertrokken uit Flagstaff. 

Langs de Grand Canyon rijden verder naar Lake Powel. Onderweg stoppen we bij diverse viewpoints Desert View met een bijzondere uitkijktoren. Daar hebben ze een soort kijkdozen gemaakt met Onyxspiegelglas waarin je de canyon upside down ziet en kunt fotograferen. Vervolgens komen we langs de little Colorado rover waar Indianen handcrafts verkopen en tenslotte vlak voor Page bij de indrukwekkende Horseshoebend. In de namiddag bezoeken we Antilope Valley waar je prachtige foto's kunt maken. Helaas kunnen we om 15 u niet mee maar wel om 17 u. In de tussentijd bezoeken we de Glen Dam. Antilope Valley is prachtig en met wat hulp van de guide weten we tegen sunset toch kunstige foto's te maken. Marlies en Leo zijn doorgereden, die zien we morgen weer.

Reizen met een camper bevalt prima. Je hebt hier de ruimte en kunt met de camper boodschappen gaan doen. Dankzij Leo hebben we snel geleerd waar alle knoppen en klepjes voor dienen. De campers van Cruise America zijn voorzien van foto's van de highlights. Daardoor vallen ze op in het verkeer. Een uitstekende marketing truc van het familiebedrijf. Op de campgrounds zien we campers in alle soorten en maten, zo groot als een stadsbus en dan nog in de breedte uitschuifbaar. Wat ook opvalt is het grote aantal Aziaten, dat we tegenkomen. Voor het overige mensen uit alle windstreken, waar je tijdens de trails gemakkelijk mee in contact komt.

De reis van Lake Powell naar Bryce gaat sneller dan gedacht. Rond 11:00 uur lopen we een trail langs de belangrijkste viewpoints in Bryce . Kenmerkend zijn de als door cariës aangetaste stenen pieken. Van onderen bekeken zijn de bizarre kantelen nog indrukwekkender. Hier geen rivier zoals bij de Grand Canyon. We worden aangesproken door een echtpaar uit Albany dat een tijdje in Bergen op zoom heeft gewoond vanwege een project van General Electrics en lopen een eindje met hen op. Een Nederlands echtpaar dat in Nieuw Zeeland woont en werkt (dierenarts) vraagt of wij Mestreechs met elkaar praten. Marlies en Leo niet tegengekomen en niet kunnen bereiken. Dat gaat vanavond lukken, want op de campings is WiFi en What's App is het enige dat goed werkt. 

Via Zion Natonal Park bereiken we Las Vegas. We stijgen in Zion naar 7.900 feet en zien dat het Navajo Lake bijna droog staat. Ondanks dat treffen we een herfstige bomenpracht aan en realiseren ons dat het herfst is. We dalen naar 2.300 feest en komen weer in de canyons terecht. Tegen de middag rijden we Nevada binnen en gaat de klok die we in Utah een uur verder hebben moeten zetten weer een uur terug. Las Vegas als vanouds vermaak voor everybody. Het nieuwe Cosmopolotal van Wijnn vinden wij weinig spectaculair, maar het buffet in the Wicked Spoon heel goed. Het nieuwe reuzenrad, dat bij Cosmopolitan hoort draait niet. Geef ons maar de Venetian, Caesars Palace en Belagio. We houden het na een avond voor gezien en reizen door naar Dead Valley. In Las Vegas treffen we onze reisgenoten Marlies en Leo weer. Wat we ons niet hebben gerealiseerd is, dat we geen bereik hebben met onze telefoons in de nationale parken en dat maakt moeilijk elkaar te treffen ook al rijden we bijna dezelfde route.

We rijden Death Valley in en zien borden met de tekst extreem heath, maar in de camper blijft het koel. We rijden 282 feet onder zeeniveau en het is in de zon 115 graden Fahrenheit (46 graden Celsius. De droogste plaats van Noord Amerika, maar wonderschoon. Zourtmeren, gele zandduinen,  kleine struikjes en oases. De nieuwe fotocamera stopt  ermee, maar hervat nadat die is afgekoeld, het is bloody hot. We overnachten in Panamint Springs a/d rand van de woestijn, waar in the middle of nowhere een tankstation, café en restaurant is. Gelukkig hebben we stroom voor de aircondition. Tijd voor een wasje dat snel droog is.

Na Death Valley rijden we door een gebied met meren een verademing na Death Valley, althans qua temperatuur. Waar water is meer welvaart. Mono Lake de mooiste met Tufa kaarsvormige uitsteeksels, die boven de waterspiegel uitsteken en een grote zwarte berg ten gevolge van een vulkaanuitbarsting. We slapen even voorbij Lee Vining op een idyllische camping aan een riviertje zonder voorzieningen en een brievenbus waar het campinggeld in moet. We zitten in een gebied met beren. Daarom moeten alle levensmiddelen in een beerbestendige metalen box worden opgeborgen. Geen beer te zien.

Eerst een camping zien te krijgen buiten Yosemity Valley, want het blijkt daar in her weekend erg druk te zijn. Bovendien bestaat het park 1 oktober a.s. 125 jaar. De naaldbomen zijn er twee zo groot als in de Ardennen en we kunnen er Sequoia bomen zien, die werkelijk indrukwekkend zijn. Ze kunnen twee tot drieduizend jaar oud worden en zijn bestand tegen vuur. Voor het eerst zien wij de gevolgen van branden, die heel wat naaldbomen hebben geveld. Bij le Capitan een bij a loodrechte rots van ca. 1.500 m hoog, spreken we met bergbeklimmers.  Uit oogpunt van fondsenwerving geven ze ter plaatse aan toeristen uitleg. De bijna loodrechte Capitan wordt afhankelijk van de route in 2 tot 5 dagen beklommen. Ze slapen op een richel van de berg. Met het blote oog of met de fotocamera met zoom 30x is niets te zien. Ze hebben een speciaal soort verrekijkers staan, waardoor je klimmers kunt zien. Het lukt zowaar om ze met de iPhone te fotograferen door deze  voor de kijker te houden. Het lijken mannetjes op de maan. Weer een camping met metalen beer bestendige kasten. We moeten er een beetje met lachen, omdat we ons niet voor kunnen dat beren komen rondstruinen op een grote camping. Totdat er een middelgrote beer op een best wel drukke weg een tiental meters oor onze camper een oversteek waagt, een stofwolk achterlatend. Wat kunnen die logge beesten rennen! 

Bij de ferry van San Francisco naar Larkspur lopen we Marlies en Leo weer tegen het lijf. Zij hebben ons eerder gemeld al in San Francisco te zijn aangeland. Op weg naar San  Francisco heeft  T-mobile ons weer verbonden en er is een stabiele WiFi-verbinding. Contact Houden  langs de kustlijn tussen San Francisco en Los Angeles moet geen probleem meer zijn. Wij zijn eerder in Las Vegas en San Francisco geweest en houden het ook in San Francisco na een dag voor gezien. De heuvels waar San Francisco op is gebouwd blijven verbazen. De rode piste is er niets bij en de cablecars blijven bijzonder. De nieuwe wolkenkrabbers in het financial district zijn zowaar nog hoger en Macy's blijkt een apart gebouw te hebben voor dames- en herenkleding. We zien veel skinny jeans en getailleerde jurkjes en vragen ons af hoe de Amerikaanse dames daarin passen. De kerstafdeling van Macy's waar je door de kerstballen de bomen niet meer ziet en de cheesecake factory met buitenterras en mooi uitzicht op Union Square.

Van San Francisco gaan we zuidwaarts. We verheugen op de kust en begrijpen van onze campingbaas in SF, dat het pas interessant wordt in Santa Cruz dus nemen we de Interstate naar Santa Cruz. Santa Cruz downtown doet aan als een hippiestad uit de zeventiger jaren (flower power periode). New Age winkels en wietgeur. We doen de Santa Cruz walking Tour en bezoeken de Walnut street een straat met idyllische houten huizen uit de eind 18e en 19e eeuw in Queen Anne, Italiate en koloniale stijl. We rijden aansluitend naar Monterey beroemd vanwege haar golfresorts, waar we op de 17 Miles drive nieuwe huizen in diezelfde stijlen aantreffen als in de Walnutstreet in Santa Cruz. We zijn aangeland in een welvarende agrarische streek, waar momenteel vooral aardbeien en artisjokken worden geoogst. De Oktoberfesten zijn gepland voor 3 en 4 oktober as, maar de Bierfeste zullen wij hier niet meer meemaken. Morgen bezoeken we Cannery Row en de Old Fischerman's Warf en Carmel on the Sea en rijden daarna door naar Pismo Beach.

Na nog wat rondgekeken te hebben in Monterey zetten we koers naar Pismo Beach. We genieten van het uitzicht over de oceaan en rijden richting Hearst Castle van krantenmagnaat Hearst om daar de laatste rondleiding te missen. We besluiten de film te kopen, want 100 mijl terugrijden  is geen optie. Dat eclectische kastelen hebben we dus nog te goed, zodra we weer thuis zijn. Dat we onderweg nog een groot aantal elephant zeehonden zien, maakt de middag weer goed. In Pismo Beach hebben we 's ochtends ons eerste regenbuitje, maar daarna klaart het snel weer op. We rijden naar Santa Barbara waar we geen schreeuwerige reclames aantreffen, maar een mooie Spaans aandoende stad. We bezoeken Sterns Warff, het neo Spaanse County Court en mooie oude en nieuwe passeo's. We overnachten in Carpinteria, waar de camping meteen langs de snelweg blijkt te liggen!

Onze volgend doel is Malibu, dat we via omwegen bereiken. Eerst bezoeken we nog de Mission Santa Barbara, die hoog boven De stad uittorent en is omzoomd met mooie tuinen. We bewonderen het strand bij Mandalay, waar we een memorylaan aantreffen. Daar staan kilometerslang banken met plaquettes erin verwerkt ter gedachtenis aan dierbare overledenen. Onderweg proberen we een andere route dan de routeplanner van Garmin voorstelt en komen uit bij een missile park met twee starfighters. Ook zien we onderweg twee personenauto's rijden, die volledig zijn ingepakt in een witte hoes van tentdoek met plastic ramen. Geheime modellen, die worden uitgetest? De camping in Malibu ligt op een berg met uitzicht op de oceaan. Onze plek is echter zo krap, dat we niet naast de camper kunnen zitten. Er zou geen andere plek zijn, maar na enig aandringen krijgen we toch een betere plek. Ondertussen is het te laat om met de plaatselijke bus Santa Monica te gaan verkennen.

Op zoek naar het visitor centre komen we terecht in de canyon van Santa Monica, waar we langs de weg een groot complex zien. Dat blijkt de Hindu Temple van Southern California te zijn. We worden uitgenodigd een dienst bij te wonen, waarbij een groot beeld ter vergeving van zonden? wordt overgoten met melk en een gele substantie. Er worden offergaven aangeboden en we krijgen het programma aangeboden voor de Devi Navarra celebrations, die komende week zullen plaatsvinden. Dat gaan we niet meer meemaken. We rijden met de camper naar Santa Monica beach, maar komen daar tot de ontdekking dat het liefst $ 48 kost om de camper bij de beach te stallen. Daarom houden we de beach voor gezien en rijden naar Getty museum van Richard Meyer en de Getty villa. Het museum ligt op een heuvel en bezoekers worden met een kabentreintje naar boven vervoert. Prachtig wit/ecru complex, maar zichtbaar met dezelfde problemen als het stadhuis Den Haag van Meyer, een eigen ontwikkeling van pensioenfonds ABP, waar ik me als vastgoedadvocaat zeven jaren mee bezig heb gehouden. De Gemeente Den Haag, die het stadhuis van ABP kocht, hield ontwikkelaar aansprakelijk voor de gebreken. Het afboeren van de natuursteen vloerplaten en eroderen van de gevelbeplating. De advocaten van de Zuidas waren van de straat, de kwestie is geschikt en Meijer gaat verder met te smalle voegen en gevelbeplatingen die in de kuststreek eroderen. Het stadhuis Den Haag is nog wit en het Getty museum is een plaatje. In de namiddag rijden we met de plaatselijke bus opnieuw naar Santa Monica Beach voor $ 0,70 met z'n tweeën (seniorentarief)! Op de pier van Santa Monica is het een drukte van belang vanwege een opera, die daar zal worden opgevoerd. Dat wachten wij niet af, omdat wij nog met de bus terug moeten naar Malibu.

We hebben afgesproken met Martineke Tours uit Los Angeles om ons de laatste dag rond te leiden in the Big Orange. Omdat Martineke on tour is, worden we rondgeleid door echtgenoot Larry. Larry begint op El Pueblo de Los Angeles, waar de Mexicaanse kolonisten in 1781 de stad Los Angeles op de kaart hebben gezet. Het gebied ligt in de buurt van Union Station een prachtig station in Art Deco stijl. We komen terecht in een museum met foto's uit vroeger tijden en de Molo. Een eetfestival met muziek en dans en als bloemen verklede mensen van Mexicaanse oorsprong. We bezoeken de Adobe villa een woning uit die tijd, die bewaard is gebleven. Larry rijdt door Chinatown, little Tokyo, Korea etc. Walt Disney Concert Hall van Frank O. Gehry, Angel's en Flight Railway, een heraangelegde spoorweg met een lengte van minder dan 100 meter. Bijzonder is Hancock park, waar we in de prehistorie terecht komen. In de natuurlijke teerputten Tar Pits zijn spectaculaire vondsten gedaan van fossielen mammoeten, olifanten, sabeltijgers etc. De tar borrelt hier en daar spontaan op en wordt gemarkeerd met pionnen. Beverly. Hills,  Hollywood staan uiteraard ook op het programma en de walk of fame. We rijden langs de optrekjes van de rich and famous, waar niemand zich laat zien. We kopen een spicy broodje bij een van de foodtrucks die in in straat staan opgesteld, Larry verrast ons met het Bradburry gebouw, waar de film Bladerunner is opgenomen. We zien een onbeduidend pand waar Walt Disney Micky Mouse heeft uitgevonden en een complex, waar hij later zijn atelier had en waar nu een grote supermarkt is gevestigd. We bezoeken de locaties waar nu en vroeger de Oscars werden uitgereikt. We sluiten af met een gebouw van Frank Lloyd Wright met Aztetectuur. Het chique Roosevelt hotel. Kortom teveel om op te noemen. In de agglomeratie Los Angeles wonen zo'n 15 millioen mensen en wij begrijpen, dat binnen die agglomeratie zelfstandige gemeenten functioneren. Een voorbeeld daarvan is Santa Monica. Morgen de camper inleveren in Carson, een hotelovernachting en dan vliegen we dinsdag erg vroeg terug naar NL