Rustig opgestaan, gedoucht en ontbeten. Nog wat dingen voor het werk gedaan en de laatste spullen in de koffer. Om 9:15 zitten we met het gezin in de auto; op weg naar Schiphol. De autoreis gaat goed. Geen file, waardoor we om half 11 de garage bij Schiphol inrijden. Hier hebben we een plekje gereserveerd. Vorig jaar was de auto zo vies en waren de parkeerplekken buiten zo krap, dat we dit jaar de garage maar eens uitproberen. 

Inchecken hebben we thuis al gedaan. Instapkaarten en bagagelabels komen uit een apparaat. Tenminste...vier van de vijf. Voor de andere moet toch de mevrouw van de kofferbalie helpen. De trent dat ik als reiziger alles zelf moet doen, is niet aan mij besteed. Gisteren met het digitaal inchecken ook al niet. Op zo’n moment mis ik een vriendelijke mevrouw die me te woord staat en de zaken van me overneemt.

Op Schiphol lunchen we bij la Place, gaan de meiden naar de Starbucks, bekijken we wat winkels, checken we de laatste digitale berichten en dan is het zo 14 uur. Tijd om te gaan vliegen. De vlucht met Icelandair verloopt voorspoedig. In Reykjavik schijnt de zon. We wandelen naar gate D om wat te gaan eten, maar moeten eerst langs een paspoortcontrole. Wat de gelukt hebben wij... we worden er (weer) uitgepikt. Nu het hele gezin, behalve onze middelste dochter. Alle elektronische apparaten moeten op een tafel gelegd worden, wij moeten op een blok gaan staan en worden met een doekje aangeraakt. Dit doekje gaat in een machine. Tegelijk checkt iemand anders onze tassen. Natuurlijk worden er geen gekke dingen gevonden en mogen we eindelijk iets gaan eten. Daarna is er een gigantische rij voor weer een paspoort- en instapkaartcontrole. Gelukkig wacht het vliegtuig op ons en gaan we verder naar Denver met een half uurtje vertraging. 

De vlucht verloopt prima. Al vind ik vliegen zonder maaltijd toch jammer; iedereen eet wat hij wil en wanneer hij wil, verspreidt geuren die bij zijn maaltijd horen en als je, zoals wij, noodles in het vliegtuig koopt, kost dat € 5 voor een goedkoop bakje met water.

In Denver weer tweemaal een uitgebreide paspoortcontrole. Het is mij duidelijk dat we niet zomaar in Amerika komen. 

Eindelijk zijn we er. We nemen een taxi naar het hotel (Baymont by Wyndham Denver International Airport), bekijken de prima kamers en gaan nog even bij Ruby’s Inn eten. Doodmoe vallen we om 22 uur allemaal in slaap. We zijn al 23 uur wakker. 

Om half twee word ik wakker, te vroeg. Doe mijn best weer in slaap te vallen. Om 4 uur ben ik echt klaar wakker. De WiFi in het hotel is prima, dus even contact gelegd met het thuisfront. 

Om zeven uur zitten we allemaal, gedoucht, aan het Amerikaanse ontbijt met wegwerpbordjes. We hebben het early-bird pakket genomen. Dat betekent dat Cruise America ons vanaf half negen op komt halen in het hotel. Wij zitten klaar in de lobby, maar ze zijn er pas om 9:10 uur. Bij aankomst bij Cruise America is de camper nog niet klaar. Dus weer wachten. Uiteindelijk rijden we om half 11 het terrein af. Een beetje jammer, maar strikt genomen hadden ze de tijd tot 11 uur, dus was het netjes op tijd. We gaan direct naar de Walmart en doen voor $ 402 aan boodschappen. Weer schrikt ik me te pletter van de Amerikaanse prijzen. Voedsel is echt duur hier, vooral alles wat gezond is en geen suiker bevat. Na het doen van de boodschappen hebben we allemaal honger. Het plan was om in ‘Nederland’ te eten, maar dat is nog een uur rijden. We wijzigen het plan en gaan naar de MC Donalds. Uiteindelijk zijn we om half twee op weg naar Nederland. We maken er een foto van het plaatsnaambord en gaan niet meer het centrum in voor de lunch, maar rijden door naar Glacier Basin Campground in de Rocky Mountains. De camping, met plekje A10, hebben we een halfjaar geleden al geboekt en bij aankomst zijn we daar blij om. Alle campings in het National Park zijn vol. 

We laden rustig de koffers en boodschappen uit, leggen de spullen op zijn plek en genieten van een prachtig uitzicht onder de naaldbomen. 

Geen zin om ver te wandelen. Iedereen is moe. We doen maar een rondje camping om wakker te blijven en daarna maakt manlief het vuur aan. Dit was waar we naar verlangden... geen WiFi, geen verplichtingen, alleen maar ons gezin, de buitenlucht en een haardvuurtje. Heerlijk. Ik ga nog even luisteren bij de Ranger die enthousiast vertelt over beren, maar ik ben te moe. Mijn ogen vallen tijdens de presentatie dicht. Ik ga snel naar de camper terug en om 22 uur slaapt het hele gezin. 

De jetlag wordt al iets minder. ‘Pas’ om half zeven is het hele gezin wakker. We staan rustig op, ontbijten met pancakes en rond half negen vertrekken we om de ‘Trail Ridge Road’ te rijden. Op dat moment is de Park & Ride voor Bear Lake al vol en wordt al het verkeer tegen gehouden. Toch een voordeel om in het park zelf te slapen. De Trail Ridge Road is prachtig met vele uitkijkpunten. We stoppen bij Rock Cut om de Tundra Nature World Trail te wandelen. Het is een korte wandeling op flinke hoogte (3691 meter) dus best vermoeiend. We worden beloond met een wondermooi uitzicht over de Rocky Mountains. We hebben een thermoskan koffie meegenomen en zittend op een steen drinken we heerlijk een kopje. 

We rijden door naar het Alpine Visitor Center met een uitgebreide winkel. Genoeg parkeerplekken voor RV’s. De lucht begint te betrekken, dus we besluiten terug te keren. Op zo’n hoogte met regen en de kans op onweer vinden we onverantwoord. In de folder staat dat bij Beaver Meadows Visitor Center WiFi is. We verrassen de pubers met een bezoekje aan het centrum en laten zelf het thuisfront ook weten dat ons het goed gaat. Estes Park moet een leuke plaats zijn, dus daar gaan we ook even kijken. Een RV parkeren is hier niet zo makkelijk. Er zijn veel parkeerplaatsen, maar er zijn ook heel veel auto’s. Uiteindelijk lukt het ons en inderdaad is het een leuke plek om door heen te wandelen, een ijsje te eten en winkeltjes te kijken. Ze hebben er zelfs twee kerstwinkels.

Terug op de camping duiken de pubers achter hun iPads voor hun Netflix series. Het is pas half vier, dus wij ouders besluiten om met de shuttlebus naar Bear Lake te gaan zonder kids en te wandelen rondom het meer en daarna naar de Alberta Falls; een hele grote waterval. Dat is het voordeel van Glacier Basin Campground. Het ligt dichtbij de P&R en hier komen de drie shuttlebussen samen. Camper kan dus op de camping blijven waardoor parkeren geen probleem is. 

Terug op de camping maak ik Mexicaans in de wokpan welke we in de Walmart gekocht hebben. Zo’n pan is echt een must om te kopen. Dan begint het super hard te regenen en verdwijnen we in de camper met een netflixfilm, een boek of het schrijven van deze blog. Het was een heerlijke dag. Jammer dat er niet afgesloten kan worden met een kampvuurtje. 

Om 5:45 uur is het hele gezin wakker. Het is gestopt met regen. We doen rustig aan en om half acht staan we al klaar. Even langs het dumpstation om het vieze water achter te laten en we gaan op weg. 

We doen boodschappen bij de Walmart in Loveland en rijden naar Fort Collins. Wat een leuk stadje. We kunnen de camper makkelijk parkeren, nadat we een inwoner om hulp gevraagd hebben. Onze dochter speelt even piano op de één van de openbare piano’s. Dan is het tijd om door te rijden naar Cheyenne. Daar zijn de Frontier Days aan de gang. We parkeren op de P&R net buiten de stad voor $10 en worden met de schoolbus naar het stadje gebracht. Een unieke ervaring om daar een keertje in te zitten. Er is een grote rodeo show aan de gang en daaromheen is een kermis. Omdat we al kaartjes voor de rodeo in Cody hebben, besluiten we deze aan ons voorbij te laten gaan. We lopen rond over de kermis en kijken onze ogen uit tijdens dit typisch Amerikaans festival. Na anderhalf uur besluiten we weer verder te rijden naar Scottsbluff. Het landschap verandert en wordt ‘saai’. We rijden bijna twee uur naar Scottsbluff National Monument. Door de Ranger worden we vriendelijk ontvangen. Met de camper kunnen we niet door de tunnels en de Ranger brengt ons met de shuttle boven op de rots, waarna wij zelf naar beneden wandelen. Mooi die diverse kleuren gesteente en al die bloemetjes in het gras. Voor vannacht hebben we Riverside Campground gereserveerd. Voor $20 per nacht een plek met water en elektriciteit in Scottsbluff. Prima douche en goede wifi. Wat wil een mens nog meer na twee dagen back-to-basic in de Rocky Mountains. We worden vriendelijk ontvangen, krijgen een biertje van de campingeigenaar en overal ligt gratis stookhout. We nemen een heerlijke douche en maken een kampvuurtje. Wat wil een mens nog meer na een drukke dag?

De ochtend start met een rit van een uur naar Carhenge; een ronde gebaseerd op Stonehenge, maar dan met auto’s. Een leuke plek om even te stoppen, al worden we lekgeprikt door de muggen. 

We rijden door naar de grens tussen Nebraska en South Dakota en stoppen bij de Taco John. De eerste en enige plek om te eten. De taco’s, aardappels en burrito’s smaken prima. Het is duidelijk lunchpauze, want in korte tijd staat het hele zaakje vol met mensen. De mensen zijn overwegend indianen/Mexicanen.

De route vervolgen we met vooral rechtdoor rijden, niemand tegen komen, soms een keertje naar links of rechts en dan weer vele kilometers rechtdoor. Amper huizen, vooral veel grasland en maisakkers. Aan het einde van de middag rijzen de Badlands voor ons uit. Voor vannacht hebben we de Cedar Pass Campground geboekt voor $39. Een simpele camping met elektriciteit, picknicktafel met overkapping en douches voor $ 0.50 per 4 minuten. We wandelen de ‘Door-trail’ en de ‘Windows-trail’ en gaan dan eten. Vooral de ‘door-trail’ is bij de pubers favoriet, omdat ze hier over de stenen mogen lopen. Ook het visitorcentre wordt gewaardeerd, omdat ze daar WiFi hebben. We maken een broodje hamburger binnen in de pan. Een open vuur is hier verboden. 

Rond 19 uur gaan we de ‘Noth-trail’ wandelen. Tot onze verbazing zien we twee steenbokken van dichtbij. De trail is leuk en korter dan gedacht. De zonsondergang op de rotsen is prachtig en we maken mooie foto’s. 

Terug op de camping doen we warmere kleren aan en gaan naar het amfitheater op de camping. Een enthousiaste Ranger doet met de vele aanwezigen een quiz over de Nationaal Parken van amerika. Daarna volgt een presentatie over het sterrenstelsel. Heel gaaf en zeer leerzaam. 

We drinken nog iets en sluiten de dag af onder een prachtige en heldere sterrenhemel. 

23/7

Ik word gewekt door het mooie gezang van een vogel. Het is 5:45 uur. Ik besluit mijn slaapzak mee naar buiten te nemen en me te nestelen op twee stoelen, kijkend naar de zonsopkomst op de rotsen van Badlands. Wat een plaatje. 

Na het ontbijt rijden we de weg door Badlands welke super mooi is. Overal zijn uitkijkpunten en de ene is nog mooier dan de ander. We vinden een plekje om samen koffie te drinken en te genieten van het uitzicht. 

Daarna rijden we door naar Wall, met haar bekende drugsstore. Wat een goed verhaal zit er achter dit concept. Het is hartstikke druk in de winkel. We kijken wat rond, kids doen een schietspel, we eten heerlijke cake welke smaakt naar suikerbrood en vervolgen onze weg naar Rapid City. Hier is parkeren met een RV niet simpel. Er is plek genoeg, maar of we mogen er niet staan met een RV of het is een privé-parkeerplaats. Uiteindelijk lukt het ons om een plekje te vinden. Ergens heb ik gelezen dat een lunch in de Firehouse aan te raden is, dus daar gaan we naar toe. Het is een leuke zit, goede WiFi, maar het eten valt tegen. $ 80 dollar armer rijden we naar de camping van vandaag KOA mt Rushmore. Als ik hem vergelijk met de andere nachten, is deze camping super duur; $ 85 per nacht. Echter, deze camping heeft een zwembad met glijbaan en vooral onze zoon is toe aan een middag/avond zwemmen. Dus dat doen we met z’n allen. Er is een warmwaterbad waar we aan de praat raken met een Amerikaans stel. Erg leuk om veel verschillen tussen onze landen te ontdekken en samen te bespreken. 

Om 22 uur gaat het zwembad dicht en sluiten wij de dag weer af met een drankje bij het kampvuur. 

24/7

Langzaam beginnen we te wennen aan de Amerikaanse tijd. We worden ‘pas’ om 8 uur wakker. Op de camping kunnen we voor $3,50 per persoon onbeperkt pancakes eten. We besluiten ze zelf te bakken en naar Custer State Park te rijden met de RV. Achteraf was het misschien slimmer om een auto te huren vandaag. Dat kan vanaf de camping. Met een RV kan je niet door de tunnels, dus moeten we omrijden om bij Custer State Park te komen en krijgen we geen goed beeld van de Black Hill Forest. De eerste stop is Crazy Horse. Echter toen we hoorden dat dit $ 30 entree kost, hebben we snel een foto gemaakt en zijn omgedraaid. Dat is te ons niet waard. We rijden door naar Custer State park waar we $ 20 voor 7 dagen moeten betalen. Het is namelijk geen nationaal park en dus geldt onze kaart niet. De Buffalo’s laten zich amper zien. Dat is jammer. Sylvan Lake is via een andere route toch te bereiken en het meer is prachtig. De kids genieten van het zwemmen in het meer en het springen van de rotsen. De excursies door Wind Cave NP zijn afgelast, omdat de lift stuk is. Het visitor centre zou wel open zijn, maar dat lijkt me niet van toegevoegde waarden. Een foto van de grot kan ik ook op internet zien. 

Terug op de camping wordt er gezwommen en gegeten. Voor de avond staat Mount Rushmore op het programma. Als we aankomen, begint het gigantisch te regenen en te onweren. We schuilen in het restaurant en maken gebruik van de goede WiFi. Na de regen lopen we rond en maken foto’s. Om 21 uur is er een ceremonie. Eerst wordt uitgelegd wat deze vier presidenten met vrijheid te maken hebben en waarom zij geëerd worden. Daarna verlichten ze de hoofden en wordt om ons heen het Amerikaans volkslied gezongen. Vervolgens vouwen een aantal militairen en veteranen de vlag op. 

Terug op de camping heeft het noodweer ook daar goed huisgehouden, dus moeten alle handdoeken gewassen worden, wat gelukkig op de camping kan. Geen vuurtje vandaag. 

25/7

Na het ontbijt vertrekken we naar Devils Tower. Bijna drie uur later komen we aan bij deze gigantische rots. Ooit was het een vulkaan. We maken er een wandeling omheen en eten een broodje hotdog wat we zelf klaarmaken in de camper. Rondom Devils Tower wonen in het landschap prairie dogs; grappige kleine beestjes. We stoppen om even naar ze te kijken en er foto’s van te maken. 

Daarna volgt wederom een fikse rit. Alles wat we vandaag rijden, hoeven we morgen niet meer, is ons standpunt. Om 15:30 hebben we het gehad. We hebben behoefte aan rust en een zwembad. We bellen met de reeds in Nederland aangeschafte AT&T kaart de KOA in Buffalo. Er is plek voor ons. We tanken voor $ 2,59 per gallon de tank weer vol en doen boodschappen bij de Family Dollar. Voor $ 55 slapen we prima bij deze KOA en hebben we een zwembad, elektriciteit, wifi en schone douches. Wat wil een mens nog meer. 

Er is een game-ruimte met een tafelvoetbalspel en gezelschapsspelletjes om te lenen. We kiezen er voor om Monopoly op z’n Amerikaans te spelen. Als het te donker wordt, stoppen we er mee en sluiten we de dag af rond de vuurkorf met een whiskey uit Colorado. 

26/7

Vandaag slapen we ‘uit’. Pas om 8 uur wek ik de kinderen. Blijkbaar heeft iedereen het nodig. We doen rustig aan en ik maak wentelteefjes voor ontbijt. We dumpen het vieze water op het dumpstation van de camping en vullen het gas bij voor $20. We kregen de camper namelijk met een halve gastank mee in Denver. Ik denk dat dit voldoende moet zijn voor de hele verdere trip. We mogen hem namelijk ook weer half inleveren. 

Om 10 uur vertrekken we naar de Walmart in Sheridan. Even boodschappen doen gaat niet in Amerika. Er zijn zoveel gangen en zoveel producten. Een uur later komen we weer buiten, $138 armer. De boodschappen blijven duur, al rekenen ze in Wyoming amper tax op eten. Er is geen alcohol te vinden in de supermarkt. We vragen het na, maar in deze staat wordt geen alcohol in de supermarkt verkocht. 

We beginnen aan de rit door de Big Horn National Forest. Vanwege tijdgebrek kiezen we de highway 14. De 14a gaat langs de Bighorn Canyon, die laten we dus aan ons voorbij gaan. Wel stoppen we bij Shell Falls; een waterval met een korte wandeling. Hier koken we water en eten we noodles. Ideaal middageten!

Als we de Bighorn Forest achter ons laten, volgt een eentonige rit naar Cody. Een eenbaansweg waar 65 mile (104 km) per uur is toegestaan. Gelukkig hebben we een hoop spotify-lijsten gedownload en een JBL-box mee. Dit zorgt voor muzikale ondersteuning. De kinderen zijn nog altijd niet door hun Netflixcollectie heen die ze in Nederland hebben gedownload. Dat is het voordeel van ieder een eigen (schoo)ipad. In Cody hebben we Pondorosa campground geboekt; $ 54 voor een nacht. Een kleine plek met wifi, fijne douches en elektriciteit. Er staan enorme campers en caravans. Niet normaal! Thuis hebben we al kaartjes geboekt voor de rodeo show voor vanavond. Maar eerst gaan we naar de Dollar Tree om onze dochter blij te maken. Die heeft in Nederland al zoveel van deze winkel gehoord. Hier moet geshopt worden. De rodeo is geweldig. Een typisch Amerikaanse vrijetijdsbesteding. De partij voor de dieren zou hier zeker tegen in opstand komen. Maar geweldig om een keertje mee te maken inclusief het Amerikaans volkslied en het gebed vooraf. 

Moe maar voldaan gaan we, na de show, naar bed. 

27/7

Op tijd staan we op. We nemen een douche en een goed ontbijt, werken de laatste dingen bij op internet en vertrekken naar Yellowstone. Na een mooie rit komen we aan in het park via de oostingang. Vandaag staat de Yellowstone canyon en haar waterval op het programma. Het is prachtig. Wat is de natuur toch mooi. De ‘uncle Ton trial’ is gesloten ivm werkzaamheden, dat is jammer. Maar we wandelen zowel aan de south rim als aan de north rim en ik denk dat we de canyon met al haar kleuren en haar waterval meerdere malen goed hebben gezien. Om 15 uur komen we op de camping aan. Voor vannacht hebben we maanden geleden al Canyon Village Campground geboekt voor $ 38, De camping is groot en wijds opgezet. We maken een haardvuur en poffen aardappels. Heerlijk! Na het eten begint het echter flink te regenen. We rijden met de camper naar voren waar de douches zijn en genieten van een warme douche. Er zijn trouwens gigantisch veel wasmachines aanwezig. Een grote hal vol. 

Na het douchen springen we allen weer in de camper en rijden terug naar onze plek waar we in de camper de avond doorbrengen en op tijd gaan slapen. 

28/7

De nacht is koud en het regent flink. ‘S ochtends dampt het bos nog flink na en ontbijten we binnen in de camper. Vandaag staat de north loop op het programma. We rijden naar Tower Falls en bekijken hier de waterval. Tijdens het rijden van de loop kijken we steeds om ons heen of we dieren kunnen spotten. We zien diverse herten, bizons en zelfs een beer. Onze dag kan niet meer stuk. We rijden naar de Boiling river trail ten noorden van Mammoth Hot Springs. Hier komt het warme water uit het vulkanisch gebergte samen met het koude water uit de rivier. Nergens in Yellowstone mag gezwommen worden, maar hier wel. Iedereen geniet van het water. Het staat slecht aangegeven, je moet even zoeken en er 1,5 km naar toe wandelen, maar het is zeker de moeite waard voor een stop. Bij Mammoth Hot Springs gaan we naar het Visitor Centre met wifi, koken we water in de camper en maken we noodles als middageten klaar, en lopen we de trail langs de bassins. Daarna rijden we door naar Norris geiser Basin waar we zowel de back Basin als de Porcelain trail lopen. Dan is het half zes. Tijd om naar de camping te gaan. Voor de komende twee nachten is dat Madison Campground voor $ 29 per nacht. Een camping zonder voorzieningen en gelegen langs de grote weg naar West Yellowstone. Mooi tussen de bomen, maar veel geluidoverlast van de naastgelegen drukke weg. 

We koken, eten, zetten koffie en nemen ons stoeltje mee naar de rivier waar we de koffie lekker opdrinken en genieten van de dieren, de vliegvissers en de ondergaande zon. Terug bij de camper maken we een vuur, bakken we marshmallows en drinken een glaasje whiskey. We zijn vandaag op de helft van onze vakantie. 

In de ochtend is het nog fris. We wilden de Firehole Canyon Drive rijden, maar die is vanwege wegwerkzaamheden gesloten. De Fontaine Flat drive is voor RV’s gesloten. Dit gedeelte van het park is beduidend drukker en het is zoeken naar een parkeerplaats voor onze RV. We wandelen rondom de Foundation painpot. De Midway Geyser zien we door de RV te parkeren bij de Fairy Falls en vanuit daar de route omhoog te lopen. Hierdoor hebben we een prachtig uitzicht over de kleurrijke geiser. AANRADER! Dan is Old Faitful aan de beurt; de bekendste geiser van het park. Ongeveer om de 90 minuten spuit hij zijn water omhoog. Hier is een gigantische parkeerplaats, welke helemaal vol staat. Wat een hoop mensen! De geiser is iets bijzonders. Toch doet het ons aan Aquanura denken uit de Efteling, zeker door alle mensen die er omheen staan en na de ‘show’ klappen. Jammer genoeg is er nergens wifi of verbinding te vinden. Onze pubers lijden aan een ‘cold-turky’. We rijden terug richting Madison en maken een stop bij Buscuit Basin en toch ook bij Midway Basin, welke vanaf de grond beduidend minder goed zichtbaar is dan vanuit het platform er boven. We raken verzadigd. De kids hebben duidelijk geen zin meer. Ineens zie ik, tijdens het rijden, een beer tussen de bomen en zetten we snel de camper aan de kant. Het is even wachten voordat hij tevoorschijn komt, maar dan is hij er: aan de andere kant van de rivier gaat hij zich wassen. Het is een cadeautje om dit te mogen zien. Terug op de camping gaan de kinderen zwemmen in de rivier. Ik maak het eten en neem de pan ook mee naar de rivier. Wat een mooie plek om te eten en te genieten van de zonsondergang. Dan komt een bizon langs de rivier gewandeld. We gaan iets hoger zitten, zodat we geen bedreiging vormen. Wat een prachtig dier. 

‘S avonds terug bij de camper maken we vuur, roosteren we marshmallows en drinken we onze whiskey uit Colorado op. 

Midden in de nacht worden we wakker van de regen en de harde wind. We zijn blij dat we droog in een camper overnachten en niet in een tent. 

In de ochtend schijnt al lekker de zon. Voor vandaag staat alleen nog het Black Sand Basin op het programma en de West Trump Geyser Basin. De kids lopen mee, maar hebben eigenlijk geen zin meer. Ook wij als volwassenen hebben er genoeg van. Het is een bijzonder natuurverschijnsel, maar voor ons was we een dag korter in Yellowstone ook goed geweest. Dat is dan weer het nadeel van het feit dat we van te voren de campings hebben geboekt, als we nu doorrijden is het zonde van de geboekte nacht en het betaalde geld. 

We besluiten rond het middaguur al naar Grand Village te rijden. Onze camping ligt aan het West Trump lake; Grand Campground a $34,48. Er zijn douches, een winkel, een visitor centrum en we kunnen de was doen. Voor dit alles nemen we uitgebreid de tijd. De camping is groot en ruim opgezet en ligt tussen de bomen. Ook hier horen we de weg. 

We doen spelletjes en luieren in de hangmat. Ook dat is vakantie. 

Het meer lonkt en onze zoon neemt een duik. Hij is er snel uit, want het water is heel koud. Op de BBQ bakken we hamburgers voor het avondeten. ‘S avonds wandelen we langs het meer naar de winkel voor een gigantisch ijscoupe. De dag wordt weer afgesloten met een haardvuur. Hier kunnen we wel aan wennen. 

We zetten de wekker en staan heel stil op. De kinderen in de hoogslaper tillen we naar het achterbed en zelf nemen we plaats in de cabine. Zo rijden we in alle vroegte Yellowstone uit en Grand Teton in. Om half 8 zijn we op Signal Mountain Campground. Deze camping was niet te boeken en heeft maar 80 plekken. Gelukkig vinden we een plekje. Het werkt hier zo dat, wanneer je een plekje vindt, je op een envelop jouw gegevens moet schrijven. Aan de envelop zit een kaartje, waar je dezelfde gegevens schrijft en dit kaartje scheur je van de envelop. De envelop met geld ($33 voor een plek, $ 55 met elektriciteit) doe je in een brievenbus vooraan de camping. Aan het paaltje bij de campingplek maak je het kaartje vast. 

We ontbijten op de plek en langzaam zien we een hele file ontstaan van mensen die een plekje zoeken. Wat een geluk hebben wij. 

Na het ontbijt laten we de stoeltjes op de plek achter en rijden we naar Colter Bay. Kids hebben echt geen zin in weer een wandeltocht, dus we huren voor $98 een boot voor 2 uur. Varen over Jackson Lake is leuk en mooi tegelijk. De kinderen durven het zelfs aan om van de boot in het water te springen. Koud!

Na het varen eten we twee gigantisch pizza’s voor we terug naar de camping gaan. Daar komen we tot de ontdekking dat bij de General store en wifi is en elektriciteit. Wat een feest. Wij lezen een boek en gaan douchen: $ 6 voor 7 minuten. In de Trapper gaan we ‘s avonds uiteten met uitzicht op het meer. Natuurlijk gevolgd door een kampvuur bij de camper. 

Wederom een dag om de wekker te zetten, maar nu maken we iedereen wakker. We willen voor half 8 op de parkeerplaats van Jenny’s Lake staan. Daar ontbijten we rustig wat echt een voordeel is van de camper. 

Om half negen nemen we de boot naar de overkant van het meer ($18 retour pp, $10 enkele reis). Wij nemen een enkeltje. Eerst klimmen we naar de Hidden Falls en het inspiration point, daarna lopen we langs het meer terug naar het visitorcentrum. Om half 11 komen we moe, maar voldaan bij de camper aan. Het was een prachtige wandeling en we hebben van heel dichtbij een Moose gezien. 

De volgende stop is Jackson; een leuk, maar super toeristisch plaatsje net buiten Grand Teton. We lunchen bij The Bunny Bakery. Dan volgt een lange rit door prachtig landschap naar Bringham waar we op een KOA slapen. Voor $46 hebben we een zwembad, wifi, douches en een heleboel spelletjes. We maken van alles gebruik, maar om 22 uur gaan echt onze luikjes toe en kruipen we allemaal tegelijk ons bedje in. 

Na het ontbijt gaan we naar Salt Lake City, wat nog maar 40 minuten rijden is. We kunnen al inchecken op de KOA camping, maar de camper nog niet op de plaats zetten. Gelukkig is er voor de camping een parkeerterrein waar we de camper veilig neerzetten. Met de trax, zo heet te tram in Salt Lake City, gaan we naar de stad. Dat is maar een kwartiertje. We kopen een groepsticket voor 4 pp voor de hele dag voor $15 en 1 individueel dagticket voor $6,25. 

Eerst naar Tempel Square. We worden hartelijk ontvangen en wandelen over het terrein. De twee visitorcentra geven een goed beeld van het geloof en de kerk van binnen, waar daar mogen wij, niet gelovigen, niet naar binnen. Ook is er een speciale versie voor kinderen. Erg leuk. Om 12 uur wordt de orgel bespeeld en we mogen gratis gaan luisteren; prachtig en een heel goede akoestiek.

Middageten doen we in het Food Court. Een overdekte hal met allemaal verschillende eettentjes. Iedereen kan kiezen wat hij wil en toch eten we gezamenlijk. 

Daarna wordt het winkelcentrum uitgebreid bekeken en manlief gaat even naar de kapper. 

Omdat we dagtickets hebben, nemen we de bus omhoog naar Capitol Hill, waar we rondkijken en het vistorcentrum bezoeken. Voor het uitzicht-platform zijn we net te laat, maar we worden geattendeerd op een andere mogelijkheid. We nemen de lift naar de tiende verdieping van een hotel en daar is het uitzicht inderdaad ook mooi. 

We vinden allemaal dat Salt Lake City een mooie, groene en goed onderhouden stad is. Een gezellig terras hebben we echter niet gevonden. 

Zin om te zwemmen, hebben we allemaal. Dus gaan we terug naar de camping, springen het zwembad in, relaxen in het bubbelbad en maken een broodje hotdog met salade. We laden alle elektrische apparaten weer op voor de komende twee dagen en gaan lekker slapen. 

We rijden, na het ontbijt, de camping af richting de Walmart om daarna te stoppen bij de Outlet. We doen allemaal flinke inkopen. $18 voor een trui van Abercrombie, dat lukt in Nederland echt niet. De outlet ligt dicht bij het Olympisch Park, dus daar gaan we ook even kijken. De kids hebben zin in iets actiefs en kiezen voor het klimparcour $20 per persoon. Wij als ouders kijken toe terwijl de bobslee langs raast en de skischansspringers hun kunsten laten zien. Echt gaaf!

Eigenlijk veel te laat rijden we naar Arches waar we ‘pas’ om 19:30 arriveren. De tocht is niet saai, maar het is een lange ruk en we zijn allemaal gaar en moe als we op de camping aankomen. Wouw; wat een plaatje hebben we dit keer....Devils Garden Campground, aan het einde van Arches NP voor $25 per nacht. Geen faciliteiten, maar een onbetaalbaar uitzicht. Snel maak ik Mexicaans klaar en eten we nog net voordat het donker wordt. We maken een vuurtje aan en genieten nog even van de avond. 

Het was benauwd in de camper met z’n vijven. Omdat we geen stroom hadden, kon de airco ook niet aan. Alle ramen open, dus af en toe waaide een windje door de camper heen wat een beetje verkoeling gaf. 

We worden al om 6 uur wakker van een prachtige zonsopkomst. We besluiten boven op een rots te klimmen met een kopje koffie. Wat een cadeautje. 

Om half 10 mogen we de Fiery Furnace wandelen. Al in februari heb ik deze geboekt voor $16 per persoon. Samen met een Ranger in een groepje van 15 mensen klimmen we door Arches. Een labyrint van stenen en kloven. Zonder Ranger zouden we allang verdwaald zijn of iets gebroken hebben, maar de Ranger weet de weg en vertelt ons duidelijk hoe we moeilijke hindernissen moeten nemen. De Fiery Furnace mag maar door een aantal mensen per dag gewandeld worden en als je zonder toestemming het gebied in gaat, kost dat $500 boete. Dit doen ze om mensen van de rust en de ruimte te laten genieten. De wandeling is inclusief een korte cursus mindfulness. 

Na de wandeling zijn we allemaal moe, maar voldaan. We rijden rustig Arches uit en checken in op de volgende camping; Canyonlands RV in Moab $77 per nacht, inclusief zwembad, wasmachine, douches, wc, wifi, elektriciteit voor de airco, een winkeltje en een drukke doorgaande weg. Zelf had ik liever op de camping in Arches willen blijven, maar met pubers moeten er compromissen gesloten worden. Ik draai een wasje en we luieren en zwemmen de hele middag. Na een prima douche gaan we uiteten bij de Brewery, een restaurant schuin tegenover de camping. Het eten is prima en niet eens zo duur. Voor $10 heb je al een hoofdgerecht. 

Op deze camping kunnen we geen vuurtje maken, maar voor de warmte hoeft dat ook echt niet. Het stikt er van de krekels. We gaan op tijd naar bed, omdat we allemaal moe zijn door de slechte nachtrust van afgelopen nacht en de fikse wandeling vanmorgen. 

Met een opkomende zon word ik wakker. Rustig een tijdschrift gelezen totdat de kinderen ook wakker werden. Rond 10 uur rijden we naar Canyonlands. Dat blijkt toch verder van de camping af te liggen dan wij gedacht hadden. Na ongeveer 45 minuten rijden, komen we bij het visitor centrum aan. We overleggen met een Ranger wat we het beste kunnen doen; hij adviseert naar Mesa Arch te wandelen (super mooie boog, goed voor vele foto’s) en de wandeling naar upheavel dome te doen. De kinderen en hun vader gaan tot het eerste uitkijkpunt, ikzelf zet door tot het tweede punt. Dit geeft een prachtige inkijk in de krater, maar de wandeling er naar toe is pittig. Het is warm en er loopt niet echt een pad. Dus veel klim en klauterwerk. 

We picknicken voor de camper en rijden door naar het Grand View uitzichtpunt. Dit is vanaf de parkeerplaats goed te zien. Daarna vinden we het welletjes, gaan terug naar de camping en springen het zwembad in. 

Om 18 uur rijden we weer terug naar Arches. Er staat nog één wandeling hoog op mijn lijstje; Delicate Arch. Een pittige wandeling van 45 min heen en 45 minuten terug. De kinderen nemen me het niet in dank af. Als we op de parkeerplaats aankomen, maak ik soep met brood klaar. Ik had namelijk gelezen dat je op tijd een parkeerplaats moest bemachtigen, omdat er anders geen plek meer was. Iedereen wil de zonsondergang bij deze boog zien en dus zou het druk zijn. Uiteindelijk was het inderdaad druk, maar de parkeerplaats was groot genoeg voor ons allemaal. 

De wandeling is inderdaad een flinke uitdaging. Vooral omdat het een fikse klim omhoog is, geen schaduw en er weer geen netjes aangelegd pad naar toe gaat. Wederom dus klimmen en goed kijken waar ik mijn voeten neerzet. De kinderen mopperen flink. Als we boven zijn, zijn ze de tocht er naar toe snel vergeten. Wat een super grote natuurlijke boog! We maken een foto’s en genieten van de zonsondergang. Daarna wandelen we snel naar beneden en net voordat het helemaal donker is, komen we bij de camper aan. Op de camping gaat iedereen lekker douchen en naar bed. We zijn allemaal moe van alle inspanningen vandaag. 

We worden rustig wakker en luieren wat in ons bed. Pas wanneer iedereen ontbeten heeft en op zijn gemak zich heeft aangekleed, gaan we op pad. We rijden ‘om’ via de I-128. Deze weg gaat langs de Colorado-rivier en is prachtig. 

Wel veel wegwerkzaamheden en dat is ook geen overbodige luxe. Wat een hotsen-knotsen weg is dit! Als we uiteindelijk de interstate 70 opdraaien zijn we blij dat het gewiebel klaar is. 

We rijden naar Grand Junction waar we middageten bij Wendy’s, de laatste boodschappen doen bij de Walmart en tanken. Daarna rijden we Colorado National Monument in. De weg gaat eerst fiks omhoog om boven op het plateau te komen. We stoppen eerst bij het Visitor Center voor informatie over welke wandeling zij aanbevelen en daarna stoppen we bij diverse uitkijkpunten en wandelen de Otto's Trail en Devils Kitchen. Dan gaan we naar de camping; Saddlehorn voor $ 22. De camping heeft niks te bieden, alleen een prachtig uitzicht en een super mooie zonsondergang. Er is geen vuurring waar we hout in mogen stoken, alleen een verhoogde kolen BBQ. We leggen de aardappelen op de kolen, bakken later het vlees op de BBQ en koken sperziebonen in de pan binnen in de camper. Een prima maaltijd met een mooi uitzicht. 

Het jammere van geen elektriciteit is dat we geen airco aan kunnen zetten. Daarom slapen we met alle ramen en de zijdeur van de camper open. 

Bij zonsopkomst staan wij als ouders op. We tillen de kinderen uit de hoogslaper en leggen hen op het achterbed. Zelf nemen we plaats in de cabine en starten onze trip voor vandaag. We rijden rustig Colorado NM uit en draaien de Interstate 70 weer op naar Denver. Het wordt een lange rit naar het oosten. Rond 10 uur zijn de kinderen wakker en heeft iedereen honger. We stoppen in Edwards en komen bij een heel leuk en verbazend lekkere lunchroom uit. Uitgebreid nemen we de tijd voor het ontbijt en een spelletje, daarna vervolgen we onze reis. 

Rond 13 uur zijn we op The Prospect RV in Denver. We worden vriendelijk ontvangen en voor $38 slapen we hier de laatste nacht. Het voordeel van deze camping is de directe busverbinding met Denver. Een dagticket kost $ 6 voor een volwassenen en $1,80 voor een tiener tot 19 jaar. Ideaal. De rit met de bus duurt zo’n 40 minuten en het laat verschillende wijken van Denver zien. Ook de diversiteit van de reizigers wordt door onze kinderen gaande geslagen. Als we in Denver Downtown zijn, gaan we naar het visitor informatiepunt om de highlights te horen. Er rijdt een hop on hop off bus op de 16th Street Mall welke gratis is. Zo gaan we wat winkeltjes af en natuurlijk stoppen we bij het Hard Rock Café voor een Nacho’s. Een familietraditie die we al in vele steden in ere hebben gehouden. Op de 13e traptree van het State Capitol zijn we precies 1000 ft boven zeeniveau. In het Capitol mogen we gratis naar binnen en kijken we rond. Daarna pakken we de bus naar het overdekte winkelcentrum Cherry Creek. We wandelen langs bekende en minder bekende winkels, maar vinden jammer genoeg niks wat we willen kopen. Dus gaan we weer terug naar de stad waar we pizza eten en met de bus weer terug gaan naar de camping. De buschauffeur zet bij een halte de bus stil, meldt de passagiers dat ze even weg gaat en helpt een blinde passagier met oversteken. Daarna wordt de busrit weer voortgezet om ons vervolgens voor de camping af te zetten, terwijl de halte toch echt een paar 100 meter eerder of later is. Geweldig die behulpzaamheid in Amerika. 

We zetten de airco nog even aan en gaan dan allemaal naar bed. Er is geen mogelijkheid om een kampvuur te maken hier. 

Onze laatste nacht in de camper. We slapen weer prima. De camping heeft acht badkamers waarvan wij sleutel 8 hebben gekregen. Wat een luxe... een eigen badkamer voor ons gezin! We nemen allemaal een douche, ontbijten en dan begint de uitdaging om alle spullen weer opnieuw in de koffers te krijgen. We zijn in totaal zo’n drie uur bezig met opstaan, ontbijten en spullen pakken. De camper moet veegschoon zijn en we halen een doekje door de koelkast en het sanitair. Ook dumpen we de vuilwatertank en laten we het schone water uit de tank lopen. De stoeltjes laten we op de camping achter. Daar is een tafel waar reizigers spullen laten rouleren. Wie weet wie we er blij mee maken. 

Om 11 uur zijn we klaar en rijden naar Castle Rock om nog één keer in een outlet te shoppen. Tanken kunnen we daar voor $2,23 per gallon. Zo goedkoop hebben we hem de hele vakantie nog niet gehad. 

Precies om 15 uur zijn we weer in Denver bij Cruise America. Dat is wel handig van de early bird; we hebben zo echt nog iets aan onze dag. 

De medewerker loopt onze camper door en kijkt vluchtig naar de standen van het gas, benzinetank of de vuilwatertanks schoon zijn en of er geen grote schade is. We hebben goed voor de camper gezorgd en krijgen onze $ 500 borg terug. Binnen een half uur zitten we in de taxi die ons naar het vliegveld brengt. Het is dezelfde mevrouw als op de heenweg. Ze is wederom kortaf en niet gezellig. 

Op het vliegveld zetten we onze koffers op de weegschaal. Het blijkt dat we een paar kilo’s moeten herverdelen tussen de koffers. Daarna gaan we door de paspoortcontrole en de security check. Dit gaat redelijk soepel. We weten nu wat we uit onze handbagage moeten halen (alle elektronische apparatuur en vloeistoffen) en hoe we dit in de bakjes moeten leggen (verspreid en niks op elkaar), zodat de medewerkers snel kunnen zien wat er in de tassen zit. Avondeten doen we bij de Panda-express, de kinderen halen nog een milkshake bij de Mc Donalds en wij drinken een wijntje/biertje aan de bar. Dan is het tijd om te gaan boarden. Het vliegtuig zit helemaal niet vol. Onze oudste dochter vraagt of ze op een lege bank achterin mag gaan liggen, wat mag. De vlucht naar IJsland verloopt soepel en slapen allemaal een paar uurtjes.

In Reykjavik gaat het dit keer veel sneller; geen gekke controles. Het vliegtuig zit helemaal vol, de plekken zijn krap en we denken dat we in de trein meer ruimte hebben. Het vliegen met Icelandair blijft 'goedkoop' voelen, terwijl we toch € 827 per ticket hebben betaald (incl. koffers en toeslagen).

Op Schiphol moeten we lang op onze koffers wachten, maar uiteindelijk kunnen we huiswaarts. We halen de auto op in de parkeergarage van P3 en rijden rustig naar huis. Het was (weer) een geweldige ervaring.