De reis verliep goed; van Amsterdam naar Zürich en vanuit daar door Las Vegas. Bij aankomst in Amerika werd ik ondervraagd door het Departement of Homeland Security. Geen gekke dingen, al is het toch een beetje spannend.

De hitte bij aankomst was gigantisch en dat voor 22:30 uur. Met de taxi met z'n vijven naar ons hotel. Gewoon wachten in de taxirij bij het vliegtuig en voor het hotel Excalibur $ 17 afrekenen. Geen idee of het goedkoper kan, maar vond dit niet tegen vallen.

Bij Excalibur aangekomen hadden we de keuze uit 2 slaapkamers waarvan ieder kamer op een andere verdieping lag, of $ 10 per kamer bijbetalen voor een upgrade en dan naast elkaar. Voor de laatste keuze gegaan en dus geslapen in de Royal Tower met een extra grote kamer. Groot, waar wel een beetje muffig en duidelijk wat 'ouderwets'. Maar ach.. we zijn ook niet in Las Vegas om te slapen!

Samen met de kinderen gisterennacht nog een wandeling gemaakt naar het New York hotel en een stukje over de Strip gelopen. Eerste fastfood gegeten. Kids naar bed en wij samen nog even een gokje gewaagd (eerste $ 30 winst is binnen). Een hele lange en innoverende dag. De vakantie is begonnen.

Door de jetlag al op tijd wakker. De nacht prima geslapen in Excalibur. Omdat we geen ontbijt bij het hotel hebben besteld op zoek gegaan naar eten in de stad. Een gewoon broodje kaas hebben we niet gevonden. Wel een Mc Donalds, dus de kinderen blij gemaakt. Achteraf was het een zoetig broodje met bacon en ei. Geen succes vonden wij allemaal.

Na nog wat gewandeld te hebben, zijn we terug naar het hotel gegaan om de koffers in het depot achter te laten en zijn we gaan zwemmen in het zwembad van Excalibur. Heerlijk.

Om half één met de taxi naar Cruise America ($30). Cruise America hadden we gisteren al gebeld en dus was er voor ons om 13 uur tijd gereserveerd voor uitleg en overdracht. Camper was netjes schoon, maar duidelijk vaak en intensief gebruikt. Dus de nodige schade aan binnen- en buitenkant. Dit goed laten noteren. Niet gekozen voor de extra’s zoals stoelen, vuilwater bij hen laten dumpen en het gas door hen laten vullen. Aan het einde van de vakantie vertellen we of dat een slimme keuze was.

Met de camper meteen naar de Walmart. Tip: onthoud welke camper van u is! Er waren namelijk meer mensen op het idee gekomen om boodschappen te doen. Dus bij terugkomst van de winkel moesten we even goed zoeken welke camper van ons was.

Stoelen gekocht voor de kinderen voor $ 6 en voor ons als volwassenen voor $ 17. Bij de verhuur waren ze $ 9 per stuk. Dus qua prijs maakt dat niet uit.

Na de boodschappen naar Camping Oasis gereden en koffers uitgepakt. Waar laten we al onze spullen én de boodschappen??? Dan is de opslag voor 5 personen in een C25 toch niet zo groot. Koffers passen in het onderruim. We mogen ze ook bij Cruise laten staan in een depot, maar kiezen er voor om ze mee te nemen en er de slaapzakken in te bewaren. Die hebben we met de enorme hitte van Las Vegas toch niet nodig.

We zijn heerlijk gaan zwemmen op de camping en wilden rond 20 uur met de taxi naar de Strip terug. Route van de camping naar de Strip is 8 km. Camper was niet rijklaar, omdat overal nog losse spullen stonden en parkeren ons werd afgeraden in het centrum (duur en niet veilig). Er rijdt een bus van de camping naar de Strip, maar moet je één uur van te voren reserveren en kost $ 11 per persoon. Echter kon er voor ons geen taxi geregeld worden voor 5 pp en onze zoon (11) was zo moe dat hij tijdens het wachten in slaap was gevallen. Keuze gemaakt om pizza te bestellen en te laten bezorgen op de camping en op tijd naar bed te gaan. Ook dat is reizen met kinderen.

Wederom gigantisch vroeg wakker. Voordeel is wel dat we daarom vroeg weg kunnen rijden en kunnen starten met de rondreis. Van Oasis campground redelijk snel op de snelweg richting Salt Lake city gekomen. Het was duidelijk drukker de stad in, dan de stad uit. Wij ouders genieten van het wisselende uitzicht, de kinderen van hun gedownloade films op de iPads.

Bij St. George gaan we van de weg af en genieten van het eten bij Denny's. We hebben afgesproken om zoveel mogelijk verschillende fastfoodketens uit te proberen en ik moet eerlijk zijn.. Denny's valt me niet tegen. Schokkerend wel dat ze hier in Amerika overal er bij zetten hoeveel calorieën een maaltijd bevat.

Ook in Hurrican nog even bij de Walmart gestopt en getankt. Daarna wederom een prachtige route gevolgd tot Zion campground. Camping ligt 800 meter voor de entree. Mooi plekje in de schaduw met Zion op de achtergrond. Kinderen meteen het zwembadje in. Daarna de wandelschoenen aan en met het gratis shuttlebusje 5 minuten gereden naar het Visitor Centrum van Zion. We hebben een kaart gekocht voor $ 80 zodat we de hele reis de entree hebben in alle nationaal parken. In Zion weer een gratis shuttlebusje in gegaan en de lower Emerald Pool gewandeld van een uurtje.

Terug op de camping gekookt in de camper; beetje aanpassen met twee pannen, maar het smaakte prima. Na eten lekker gedoucht. Per persoon per dag krijg je op de camping 1 muntje waarmee je 6 minuten kan douchen. Daarna vroeg naar bed.

Wakker geworden om 7 uur. De eerste keer niet om 5 uur wakker. Begin dus te wennen aan de tijd.

Omdat het gehele gezin tegelijk wakker werd, samen opgestaan en om 8 uur klaar om te vertrekken naar Zion. We proberen de grootste hitte voor te zijn.

Bij de aankomst in Zion kregen we een 'efteling-gevoel'; met z'n allen in een lange rij. De shuttle-busjes het park in zijn zeer gewild. In eerste instantie zeiden de Rangers dat de Narrow-wandeling gesloten was. Ook de 'Angel-trail' is gesloten in verband met herstelwerkzaamheden. Dus zijn we uitgestapt om de Weeping Rock te wandelen. We waren binnen een half uur klaar met de wandeling. Na een gesprek met een ranger bleek de Narrows geopend. Wij blij!

Super mooie wandeling door het water samen met vele andere toeristen. Tip: schoenen aan die nat mogen worden (geen slippers) en neem een stok mee. Sportschoenen zijn prima, dan hoef je geen aparte schoenen te huren. Ook een plastic tas om na de wandeling natte sokken en natte schoenen in te doen, bleek achteraf handig. (hadden wij niet, dus natte schoenen aan de tas gebonden). Droge sokken hadden we wel bij ons en dat was ideaal. Voordeel van vroeg beginnen, is dat je ook vroeg 'klaar' bent. Om 14:00 terug op de camping waardoor de kids nog kunnen zwemmen en wij kunnen wassen. De Wifi op Zion Canyon Campground is prima, dus daarom deze blog vandaag goed kunnen schrijven.

Het voordeel van vroeg wakker worden, is je veel aan je dag hebt. Samen om 6:15 uur opgestaan. Kids laten slapen en om 7 uur naar Zion gewandeld. De shuttle-busjes reden nog niet, maar het is maar 10 minuten lopen van de camping naar het park. Daar aangekomen werden we getrakteerd op een jong hertje wat bij zijn moeder aan het drinken was. Wat een cadeautje om hier in alle vroegte van te mogen genieten.

Deze ochtend stond de Watchmantrail op het programma. Een pittige route van drie kwartier klimmen omhoog vanaf het begin van Zion National Park. We werden beloond met diverse prachtige uitzichten. Boven aangekomen kwamen we een Nederlands gezin tegen. Een heuse ‘plaag’ in Amerika. Er zijn echt gigantisch veel Nederlandsers.

Om 9 uur weer terug op de camping. De kinderen hadden reeds ontbeten en na een lekkere douche weer op reis gegaan. We mochten met de camper niet door Zion, omdat de camper 12’’ hoog is, dus terug naar Hurricane gereden en nog ‘even’ langs de Walmart. De ‘even’ blijkt toch lastiger dan we steeds denken. Als eerste is de winkel zo groot dat het tijd kost om er te zijn, maar als tweede vroeg ik iets aan een Amerikaan en kwamen we niet meer van hem af. Dat valt ons op; alle Amerikanen zijn super behulpzaam, willen weten waar we vandaan komen, waar we heen gaan en vertellen graag over hun land. ‘Even’ een vraag stellen, werkt niet.

Vanuit Hurricane naar Cedar City en daar dwars door het binnenland naar de 89. De route gaat door een prachtig landschap. Het voordeel van een camper is dat je hem overal neer kunt zetten en heerlijk kunt lunchen. Dit dan ook gedaan met een super uitzicht.

Om 15 uur kwamen we aan in Ruby’s RV en campground. Camper mooi tussen de bomen bij een meer neergezet, wandelschoenen aan gedaan en hup Bryce Canyon in. Ook hier werkt het weer met een shuttlebus die voor de camping stopt en ons binnen 5 minuten het park in bracht. Uitgestapt bij mooie vergezichten en een ‘foutje’ gemaakt door de verkeerde kant op te wandelen waardoor we een stuk van de ‘under-the-rim’ route gelopen hadden. Natuurlijk mooi, maar wel pittig want we moesten het stuk ook weer terug….

Na het wandelen zijn de kinderen gaan zwemmen. Ook bij het zwembad vele Nederlandse kinderen dus ze hadden snel contact. Camping is wel wat luidruchtiger dan dat we gewend waren. Dit komt voor veel jeugd en door veel gezinnen. Maar om 23 uur was iedereen stil.

Wakker worden midden in de bossen met uitzicht op een meer; er zijn vervelendere plekken op aarde. Na het ontbijt met de camper Bryce Canyon ingereden en geparkeerd bij het bezoekerscentrum. Met de gratis shuttle-bus naar Sunsetpoint om de Navajo-loop te wandelen. Een prachtige, maar inspannende route van een uur. Een rondje van 1,3 mile; eerst afdalen, dan weer klimmen. MOOI en een enorme aanrader!

Om 10 uur weer terug bij de camper en op weg naar Kanab. Leuk stadje om middag te eten. Daarna door naar Lake Powell. We hebben camping Wahweap geboekt. Ruime plekken met een picknicktafel en wat boompjes/struiken. Veel vogels en hazen. De eerste onweer en regenbui gehad van deze vakantie. Het ging echt te keer en de camper schudde enorm. Maar daarna getrakteerd op een prachtige regenboog. Kinderen in het meer gespeeld en een mooie wandeling gemaakt langs het water. ’s Avonds gebarbecued in de vuurtonnen die bij de campingplek horen en later op de avond er wat brokken hout ingegooid, zodat we een kampvuur hadden.

Het is niet meer interessant om te melden dat we vroeg wakker zijn. Wat wel interessant is, is dat er tussen Utah en Arizona één uur tijdsverschil zit. Dit hadden we nog niet in de gaten, dus hadden we onze horloges nog niet teruggezet. Ineens zagen we dat onze klokken op onze mobiele telefoon niet meer gelijk liepen; de ene had zich al wel aangepast (Apple natuurlijk!) en de andere niet.

Een rustige ochtend met als ontbijt zelfgebakken pancakes. Daarna naar Page gereden met de camper (ongeveer 10 minuten vanaf de camping) en Paddle boards gehuurd. Of wij hadden de ‘verkeerde’ verhuurder, of het is bij iedereen zo… De boards moesten we zelf vervoeren. We wilden eigenlijk kajakken, maar die pasten niet in de camper. Een andere optie was een tour, maar dan betaalden we $ 95 voor 2,5 uur per persoon (x5 vonden we wel erg prijzig).

Dus drie boards in de camper; 2 volwassenen en 1 voor puber van 14. De andere twee moesten mee op het board bij ons als ouders.

Met boards naar Lake Powell. Eerst een half uur over Lake Powell gepeddeld en daarna de Antylope Canyon in. Dit was echt prachtig mooi en zeer vermoeiend. Aan het einde van de route konden we de boards neerleggen en gaan wandelen. Omdat het gisteren echter geregend had, was de grond een soort van plakkerige klei. Heel vies. Dus na een wandeling van een paar honderd meter hielden we het voor gezien en gingen we terug naar onze boards. Daarna weer peddelend door de Canyon terug en langs Lake Powell. Een aantal tips: neem genoeg eten en drinken mee, smeer jezelf enorm goed in en herhaal dit een aantal keren en… als kinderen niet sterk genoeg zijn, laat ze dan niet zelf een board nemen. Het is echt hard werken! In totaal hebben we 5 uur gepeddeld en gezwommen.

Eerst terug naar de verhuur, boards ingeleverd. Dan naar de camping om te douchen en weer terug naar Page om uit eten te gaan in een typisch Amerikaans restaurant (State 48 Tavern) met wel zeker zes televisieschermen met verschillende sporten. Ze hebben kindermenu’s, maar die staan niet op de kaart. Bij het afrekenen dachten wij dat ze een foutje gemaakt hadden en de drankjes vergeten waren. Echter was het drinken gratis bij het eten. Zelfs het bier!

Nu is het 21 uur en de kinderen slapen al. Doodop na een vermoeiende dag.

Wakker geworden met een prachtige zonsopkomst. Lekker koffie gedronken met uitzicht over de baai en de vele hazen om ons heen. Na het ontbijt richting de Glen Canyon Dam gegaan. Het visitorcentrum bezocht en over de brug gewandeld. Mocht je een tour willen doen; deze gaan om het half uur en kost $ 5 per volwassenen en $ 4 voor kinderen. Hebben wij niet voor gekozen. Het centrum op zich en het uitzicht waren voor ons genoeg.

Daarna een stop bij de Walmart; wederom boodschappen gedaan samen met vele andere Nederlanders en natuurlijk gebruik gemaakt van de gratis Wifi.

Ons volgende doel was de horseband; een pittige wandeling vol in de zon door mul zand. Gigantisch veel toeristen; dit keer ook Aziaten en andere Europeanen gespot. Onze kinderen vonden het zeker niet de moeite waard: ‘op de plaatjes ziet het er veel mooier uit dan in het echt’. Ach… sommige dingen moet je gezien hebben. Hup weer in de camper de de tocht naar de Grand Canyon gemaakt; een stuk rijden over een zeer hobbelige snelweg. Denk dat wij een stukje van deze weg gaan adopteren!

In de Grand Canyon aangekomen eerst gestopt bij de Desert View. Ook hiervan werden de kinderen niet wild. Zijn ze verwend geraakt door de parken die we reeds bezocht hebben, of spreken deze ‘stapel stenen’ niet tot hun verbeelding?

Een half jaar geleden hadden we reeds Mather Campground geboekt. We hebben een mooie plek, midden in het groen, tussen de herten. Na even onze, uit Nederland meegenomen, hangmat opgehangen te hebben, zijn we naar het Visitor Centrum gewandeld voor wat informatie en de film over het park. Terug naar de camping met de gratis shuttle-bus om te eten om daarna weer naar het Visitor Centrum te gaan en te wandelen naar Yavapi-point voor de zonsondergang. Die werd dan weer wel gewaardeerd, omdat daar toch wel heel mooie foto’s van te maken zijn.

Zojuist bij het kampvuur de dag voldaan afgesloten.

De camping, Mather Campground, bleek toch iets minder afgelegen als ik dacht; de hele nacht auto's voorbij horen rijden. Erg jammer, want hij ligt echt helemaal in het groen. Onze plek grenst echter aan de autoroute door het park, die iets drukker bereden wordt dan ik verwacht had.

Vandaag zowaar de wekker gezet. Kids mochten blijven liggen en wij zijn heel stil om 5 uur opgestaan. Gewandeld vanaf de camping naar Yavapi-point. Prachtig die zonsopkomst in de Grand Canyon.

Bij terugkomst lekker samen ontbeten en om 9 uur vertrokken. Doel was de route 66. Die vonden we allemaal zwaar tegenvallen! We houden het er op dat je er over heen gereden MOET hebben, als je hier bent. Maar een volgende keer zal ik hem zeker uit mijn lijstje strepen. De stad Kingsman was wel een leuke tussenstop en het eten bij Mr. D'z ook. Toen op naar Oatman; een oud mijnstadje in cowboysfeer. Wat had ik gemist in de voorbereiding? Waarom heb ik nergens bewust gelezen dat dit gedeelte van de route 66 dwars door de bergen ging via een heel smal weggetje? Leuk met de camper...maar niet heus. Man was aan het genieten, ik en de kinderen vonden het misselijkmakend. Ook Oatman kon mij niet bekoren. Een bult oude troep en snikheet. Dit gedeelte van Amerika heeft te kampen met een hittegolf en we hebben temperaturen van boven de 50 graden.

Om half 5 komen we aan op camping Palm River in Needles. Deze camping hebben we pas twee weken geleden geboekt. Het heeft een mooi zwembad en een stukje strand aan de Colorado-rivier. Camping bestaat voornamelijk uit een soort van bungalows, maar onze camper kan er prima staan. Niet voor een week, maar voor één nacht als tussenstop is het een prima camping.

We spelen in het zwembad en de kinderen krijgen les in het zwembad van een Amerikaan hoe ze moeten basketballen. Eindelijk hebben we weer eens goed internet, dus kan ik deze blog bijwerken en kunnen de kids al hun contacten met hun vrienden weer onderhouden. Alleen jammer dat het vannacht niet onder de 40 graden uitkomt. Hopelijk houdt de airco het!

De nacht goed doorgekomen met een loeiende airco. De temperatuur buiten de camper is vannacht niet onder de 40 graden gekomen. Toen we om 7 uur de deur van de camper open deden, voelden we de föhn in ons gezicht. Jammer dat we deze föhn niet uit kunnen zetten.

Rond half acht op weg. Eerst een lang en saai stuk rijden. Tip: tank niet in Needles, maar ook niet langs de I-40. De prijzen zijn gigantisch hoog met als klapper $ 5,54 per gallon. Gelukkig hadden we gisteren bij Williams de tank helemaal vol gedaan, dus hoefden we pas bij Barstow weer te tanken. Denk dat de benzine in California sowieso duurder is dan in Arizona. We hebben vandaag geen prijs lager dan $ 3,35 per gallon gezien.

De rondweg rond Los Angelos ging redelijk goed. We waren van te voren gewaarschuwd voor veel file, maar dat viel ons enorm mee. Wat ben ik blij met het navigatiesysteem wat wij gehuurd hebben bij www.navigatietehuur.nl. Up to date en werkt naar behoren.

Via de Lake Hollywood Drive de heuvels opgereden en daar een prachtig uitzichtpunt gevonden op de HOLLYWOOD-letters. Camper kunnen parkeren aan de kant van de weg en wat foto’s gemaakt. Pubers ook weer blij! Daarna de heuvel af en op weg naar het centrum.

In Hollywood aangekomen op zoek naar een plek waar onze camper kon staan. Uiteindelijk gevonden, maar ze vroegen $100 aan parkeergeld! Ik vroeg nog of dat plekje dan van goud was, of dat we er een hele week mochten staan, maar het was echt maar tot vanavond. Even overleg gehad met elkaar, maar besloten Hollywood vanuit de camper te bekijken, Beverly Hills niet te bezoeken en door te rijden naar Venice beach.

In Venice Beach vroegen ze $ 40 parkeergeld voor een camper. Dat dan toch maar gedaan, want we wilden echt naar de Santa Monica Pier en naar Muscle Beach. Een heerlijke hamburger gegeten bij de ‘Pier Burger’. Grappig dat wanneer je hier drinken koopt, je jouw beker daarna opnieuw mag vullen voor $1. Wij als zuinige Hollanders dat dus gedaan; 1 x drinken gekocht voor 5 personen en daarna nog een keer bijgevuld voor $1. Moeten ergens het parkeergeld terugverdienen.

Na wat gesport te hebben op Muscle beach, maar vooral gekeken naar alle gave trucjes van de anderen, doorgereden naar camping Malibu Beach RV Park. De weg er naar toe duurde lang in verband met de drukte en de vele verkeerslichten. De camping zelf valt ons tegen. Het is de duurste camping van de hele reis ($104 incl. tax voor 1 nacht). Natuurlijk is het uitzicht over de oceaan prachtig, maar de kinderen kunnen echt niet alleen naar het strand. De golven zijn veel te hoog en tussen de camping en de zee ligt de Highway 1. Auto’s rijden zo’n 100 km per uur en er is geen veilige oversteekplaats. Ook is er voor de hele camping maar 1 toiletgebouw; 2 douches voor de vrouwen, 2 voor de mannen. Wifi is slecht en afvalwater kan niet rechtstreeks gedumpt worden. Wel is er elektra en water bij de plek. Denk dat we vooral voor de locatie en het uitzicht betalen. Gelukkig is het hier ‘maar’ 21 graden, dat is al de helft minder dan vanmorgen. Vanacht dus heerlijk slapen, zonder het geloei van de airco. Hopelijk het geluid van de zee op de achtergrond en niet die van de doorgaande weg.

Vanmorgen niks op de planning. Bij het ontwaken bleek het mistig te zijn. Nog maar een keertje omgedraaid en zowaar geslapen tot half 8. Rustig opgestaan, koffie gedronken en Pancakes gemaakt. Uitzicht op zee was er niet; te veel mist. Na het afvalwater gedumpt te hebben, op weg gegaan. Na 1,5 uur kwamen we aan in Santa Barbara. We volgden de tip van Travelhome op om de camper te parkeren bij de haven. Voor $ 4 per uur konden we de camper neerzetten en voor 50 cent per persoon met de shuttlebus naar het centrum. Maar dat laatste is eigenlijk niet nodig, lopen gaat ook prima.

Santa Barbara is een leuk stadje vol met winkels. De afspraak met de meiden gemaakt elkaar na een uur bij de Starbucks te treffen. Zo had iedereen de tijd om naar de winkels te gaan die zij of hij wilden. Prima plan.

Terug bij de camper onze reis voortgezet naar Pismo Beach. Wederom zo'n anderhalf uur rijden. Laat in de middag aangekomen op de camping voor vandaag: Pismo Coast Village RV Resort. Camping ligt meteen aan zee, heeft een zwembadje en super WIFI. Het staat helemaal vol met Amerikaanse gezinnen. Leuk om daar eens mee samen te zitten in plaats van al die Nederlanders. Plekken zijn wel 'hutje-mutje', maar hebben een vuurronde en een picknicktafel. Bij aankomst zijn de kinderen eerst de zee ingedoken en daarna het zwembad. Hier kunnen ze dat wel zelf; de golven zijn minder hoog en het strand ligt direct aan de camping. Geen gevaarlijke weg om over te steken. 's avonds gewandeld naar het plaatsje en lekker fish and chips gegeten met uitzicht op de ondergaande zon en de surfers in de zee. Bij terugkomst nog een vuurtje gemaakt op de camping met marshmallows. Tot 22 uur is het een levendige camping, maar vanaf 22 uur is het hartstikke stil.

Vanmorgen gaf onze dochter aan dat de Cranberrysap niet werkte en dat ze dacht een blaasontsteking te hebben. Geïnformeerd bij de receptie en het adres van de urgent care gekregen in Prismo Beach. Een iets ander begin van de dag dan dat we gepland hadden. We werden goed geholpen en kregen een recept voor een antibiotica. Deze laten maken bij de apotheek en uiteindelijk om 11 uur op weg.

De highway 1 is weer open. Dat resulteerde in een vier uur durende tocht langs de Pacific oceaan vol met bochten. De kinderen achter in de camper vonden het niet zo leuk. Wij wisselend; er was veel bewolking en we reden duidelijk aan de verkeerde kant van de weg. Als je de weg van noord naar zuid rijdt heb je de oceaan aan de linkerzijde. Hier zijn meer stops en een beter uitzicht. Wij reden hem echter van zuid naar noord waardoor stoppen niet altijd mogelijk was en we meer van de weg en de bergen zagen dan van de zee. Toch een paar hele mooie uitzichtpunten meegepikt, zoals het Julia Pfeiffer strand. Echt prachtig!

Een beetje gaar komen we om half vijf op onze camping aan; Marina Dunes RV Park. Laten we zeggen dat het ontvangst vriendelijk was, maar dat de camping op de plaatjes er beter uitziet dan het in werkelijkheid is. Het positieve: camping grenst aan een prachtig duingebied, dicht bij zee, mooi sanitair en prima WIFI. Het negatieve; camping ligt aan de andere kant direct aan de snelweg. Ik hoor geen zee, maar alleen maar auto's en vrachtwagens langs denderen. Voor één nacht prima, maar ben blij dat we morgen weer verder trekken.

Gewandeld door de duinen naar het strand en de kinderen lekker laten spelen. Het is echter te koud, de wind waait te hard en het is te mistig om te zwemmen. Terug op de camping zitten we in de camper. Van buiten zitten wordt niemand blij met deze temperatuur. Eten doen we buiten aan de picknicktafel, om daarna snel weer naar binnen te gaan. We overleggen over morgen; terug naar Monterey rijden (15 minuten) of door naar Santa Cruz en daar de pier bezoeken? We spreken ook over het aquarium van Monterey, maar we vinden het duur ($210 in totaal aan entreegeld). We twijfelen om een boottour te boeken om naar de walvissen te kijken, maar zul je ze wil zien met de mist? Het weer van de afgelopen dagen (mistig, koud en winderig) en het vele rijden eisen langzaam z'n tol. We komen tot de conclusie dat wij meer mensen zijn van de natuur en de wandelingen, dan van de steden en de drukte. Ook de onduidelijkheid over Yosemite knaagt; zou het park maandag geopend zijn of nog gesloten vanwege de bosbranden? Met al deze gedachten gaan we slapen. Morgen komen de antwoorden.

Tot half acht geslapen; een soort van uitgeslapen dus. Toen we naar buiten keken, was er nog altijd mist. Dus in de camper ontbeten, genoten van de heerlijke douches op de camping, het vuilwater geloosd en op weg gegaan naar Santa Cruz.

Daar aangekomen konden wij met geen mogelijkheid de Boardwalk vinden. We hebben heel Santa Cruz doorgereden (leuk plaatsje) en veel surflessen gezien in de oceaan, maar geen kermis. Nog gevraagd en een hele uitleg gekregen. Toen we die volgden, kwamen we in een file terecht en na nog eens 20 minuten was ik het beu; draai maar om en we gaan naar San Francisco. Alle ‘tijd’ die we hadden voor de kermis hebben we gespendeerd aan zoeken en file rijden. Volgende keer dus beter het adres thuis al noteren. Het staat namelijk niet aangegeven in het stadje.

Vlotjes daarna naar San Fransisco gereden en om 13:30 uur gearriveerd op onze camping: Treasure Island RV Park. Een tip van mijn tante. Wat zal ik over deze camping zeggen; het is een RV parkeerplaats langs een drukke weg, in het zuiden van San Francisco. Geen wifi, geen picknicktafel of vuurplekje. Maar voor $ 70 per nacht staan we veilig geparkeerd aan de zuidkant van de stad (voor onze totale route namelijk wel zo makkelijk). Het sanitair is er prima.

Op wandelafstand ligt een BART station waarmee de BART ons binnen 20 minuten in het centrum bracht voor $ 4,50 per persoon enkele reis. We stapten uit bij ‘Powell’; het beginstation van de Cable car. Voor $ 7 per persoon gingen we met de Cable Car naar Fishermans Wharf. Moesten we wel een uur voor in de rij staan, maar goed… we zijn maar één keer in San Francisco en dan moet je in een Cable Car gezeten/gestaan hebben. Bij Fishermans Wharf naar winkeltjes gekeken, een pet gekocht, ook een ‘Lush-winkel’ in Amerika gevonden en gegeten bij het Hardrock café. Nog terecht gekomen op een heus gratis festival van Ben and Jerry ijs; gratis ijs, spelletjes en een zweefmolen. Kinderen helemaal blij. Verkleumd terug naar een BART station gewandeld en terug naar de camper. Ook San Francisco is koud en er waait een fris windje.

Het is zondag, rustdag. Deze dag hoeven we niet te rijden. We slapen ‘uit’, staan rustig op en nemen om half 11 de BART naar San Francisco. We willen fietsen gaan huren. Gisteren hebben we een folder meegenomen en denken te weten waar we moeten zijn. Jammer genoeg niet goed de folder bekeken; een bikeshop is nog niet een verhuurpunt…. Flink stuk gewandeld in San Francisco, maar nog geen fiets. We besluiten in de tram te stappen ($2,75 per volwassenen en $1,35 per kind, kaartje is 1,5 uur geldig. Contant betalen in de tram) en ons bij Fishermans Wharf te laten uitzetten. Hier is het een drukte van jawelsten. Gigantisch, wat een hoop toeristen!

We kunnen eigenlijk onze fietsen huren ($8 per fiets per uur). De route gaat eerst een stukje over de normale weg; toch best spannend, hele gezin op de fiets, tussen alle auto’s in en we snappen de fietsen nog niet helemaal (hoe zat het nu met die versnellingen?). Maar al snel gaat de route over een fiets- en wandelpad en hoeven we enkel nog op andere fietsers en de voetgangers te letten. Het is mistig, koud en de wind waait nog altijd. We zien de Golden Gate Bridge, maar het bovenstuk ligt in de mist. De fietsroute gaat een paar keer flink naar boven. Eh… we hebben toch vakantie? Dit is een stuk intensiever dan ik gedacht had.

Bij de verhuur vertelde ze ons dat de ferry terug niet bij de prijs inbegrepen zat en dat dit $ 12,50 per persoon extra zou zijn. We besluiten op de brug om tot halverwege te fietsen en dan om te draaien. De skyline van San Francisco gaan we vanuit de ferry toch niet zien met de mist.

Na drie uur fietsen leveren we de fietsen weer in. Wat een avontuur!

We gaan met de tram terug naar Union Square. Niemand heeft zin om de heuvels op te wandelen. Rondom Union Square gewinkeld en naar straatoptredens gekeken. We ruiken meer wiet dan in Amsterdam en hebben heel veel excentrieke figuren gezien. Zelfs een naakte man bij de Starbucks, met enkel een doekje voor zijn piemel!

Om 19 uur besluiten we terug naar de camper te gaan met de BART. Net buiten de camping zit een prima Mexicaans restaurant. Daarna op tijd naar bed. We zijn allemaal moe van een hele dag San Francisco.

Morgen zouden we naar Yosemite gaan. Dat is echter nog gesloten ivm de brand. Dus we gaan naar Shaver Lake. Nooit van gehoord, maar het zag er wel leuk uit op de plaatjes….

Ik word als eerste wakker. We hebben een hele rit voor de boeg, dus maak ik de rest van het gezin wakker, zodat we op tijd kunnen beginnen met rijden. Jammer genoeg vandaag niet naar Yosemite. Het park is, vanwege de bosbranden, gesloten tot zeker 3 augustus. We krijgen het geld voor de camping teruggestort op onze creditcard. Dat is nog een schrale troost. Vier maanden geleden klaar gezeten voor een plekje op een camping in Yosemite Village en nu toch niet naar het park. Het doet pijn. Mijn gezin Yosemite laten zien en er zelf terugkeren, was één van de voornaamste redenen voor deze hele reis. Maar goed… bosbranden zijn overmacht en daar is niks aan te veranderen.

We rijden San Francisco uit na getankt te hebben. In California is het een verschil van $0,10 per gallon of je contant betaald of per creditcard. Dus loop ik het tankstation binnen en betaal eerst $ 80 om te tanken. Dit wordt geregeld en we kunnen tanken voor precies $ 80. Grappig systeem.

Wij rijden een lange rit van zeker vier uur, met een tussenstop bij de Walmart in Mariposa Het landschap wisselt; veel landbouw en diverse steden rijden we voorbij. We rijden om de beurt. De wegen zijn slecht, terwijl ze intensief gebruikt worden. Ook van de drukke snelwegen is het wegdek gescheurd en vol gaten. We zien veel hutjes en vervallen huizen. Dit beeld van Amerika laten ze ons in de films niet zien.

We rijden de Sierra Nevada in. De temperatuur stijgt, de zon schijnt en hebben een camping geboekt, zonder voorzieningen, aan het Shaver Lake. We worden verwelkomd door een enthousiaste Ranger. Wat een prachtige omgeving en een heerlijke plek; tussen de bomen, met een vuurton bij onze plek om een kampvuur te maken. De kinderen spelen in het meer en ik lees een boek. We moeten geheel zelfvoorzienend zijn; geen stroom, geen wifi, vuilwater/plas zelf bewaren in de vuilwatertank van de camper. Poepen doen we op de wc van de camping; een wc pot met een diep gat naar beneden. Onze poep valt in het gat, doorspoelen kan niet, er is geen water. Gek idee en voelt vies. ’s avonds eten we garnalen en aardappelen van het kampvuur en roosteren we marshmallows. Pubers moeten hun draai vinden zonder Wifi en de wetenschap dat wanneer de beeldschermen leeg zijn, we ze niet op kunnen laden. Om 22 uur behoort de camping stil te zijn, maar een groep jeugd maakt om 23 uur nog lawaai. Jammer dat er geen controle is die hen de wacht aanzegt.

We slapen uit, ontbijten met pancakes en genieten van de rust en het uitzicht. De kinderen spelen met hun zelfgemaakt slijm en ik lees een boek. We rijden naar het dorpje en kopen hout voor het kampvuur. Samen lopen we een stukje door het bos en zwemmen we in het meer. ’s Middags maken we pulled pork warm boven het kampvuur in een pannetje en eten lekkere broodjes. Daarna gaan we weer naar het meer om te zwemmen en te ‘chillen’. Ik ben blij met mijn Fatboy die ik meegenomen heb uit Nederland. Er is geen wifi en de beeldschermen zijn bijna leeg. De kinderen vermaken zich met elkaar in het water, vertellen elkaar verhalen en lezen een tijdschrift. Wat een rust en wat een luxe. We zien en horen veel vogels en Squirells. Jammer genoeg geen beren.

Er is geen sanitair; we voelen ons vies, willen graag douchen. Poepen op de geïmproviseerde wc blijft goor. Ze stinken vandaag erger dan gisteren. Maar we moeten allemaal en dat schept een band.

’s Avonds eten we Mexicaans en warmen de tortilla’s op boven het kampvuur. We nemen de reis samen door; wat vonden ze het leukste tot nu toe, wat het minst. Hoe zien de komende dagen er uit. Kunnen we nog douchen, wanneer heeft iedereen voor het laatst gedoucht? Hoe simpel kan het leven zijn? Om 22 uur moet het stil zijn op de camping. We zijn allemaal moe. Onder een prachtige sterrenhemel zitten we aan het kampvuur en besluiten dat we gaan slapen. Morgen op tijd opstaan om weer door te rijden. Shaver Lake is zeker geen Yosemite, maar het was wel een ‘pleister op de wond’.

Om zeven uur word ik wakker en ga heerlijk mijn kwark met noten en muesli eten in het zonnetje. De Squirells zijn ook wakker en eten van de struiken rondom mij. Om 8 uur zijn we klaar om te gaan. Door de binnenlanden rijden we naar Sequia. Het is qua afstand niet ver, maar de weg gaat grotendeels door de bergen. We komen geen supermarkt tegen en hopen in Sequia boodschappen te kunnen doen bij het Visitor Centre.

Rond half 12 komen we er aan. De supermarkt blijkt kleiner dan we hadden verwacht. Eten kopen zit er niet in. We zijn blij dat ik zes maanden geleden de camping heb gereserveerd in Lodgepole. Alle campings die we voorbij rijden, zitten vol.

We hebben een mooie plek en moeten weer zelfvoorzienend zijn. Geen elektriciteit, geen water en ook geen rechtstreekse dump mogelijkheid. Gelukkig is hier wel een dumpstation, dus kunnen we ons vieze water en plas van de afgelopen dagen kwijt. Vanaf de camping rijdt een gratis shuttlebus. We gaan eerst naar de Genaral Sherman Tree. Wat een boom! Daarna naar het Giant Forest Museum en meteen door naar Moro Rock. Een mooie wandeling rondom Crescent Meadow en daarna teruggelopen naar Moro Rock. Op een paar meter afstand een hert gezien. Zo mooi! De Moro Rock beklimmen wij als ouders. De kinderen blijven twintig minuten beneden wachten. Zij wilden niet de 350 traptreden omhoog en weer naar beneden gaan. Wat een uitzicht boven op de Moro Rock over Sequia National Park! We rijden met de shuttle weer terug naar de camping en eten bij het Visitor Centrum een heerlijke hamburger. Voor $1 kunnen we 3 minuten douchen; ieder van ons geniet er van. Eindelijk zijn we weer fris en fruitig!

Onze zoon gaat terug naar het Visitor Centrum met een aantal tablets en telefoons. Er zijn daar stopcontacten, dus kunnen de beeldschermen opgeladen worden. We maken het kampvuur aan en doen een spelletje. We kletsen en kijken naar de vele sterren. Wat is de wereld toch mooi. We dromen al over nieuwe reizen. Er zal weer gespaard moeten worden. En dan….??

We hebben weer geen elektriciteit, dus kunnen het brood niet roosteren. Dochter besluit voor het hele gezin wentelteefjes te bakken; Heerlijk. We bekijken onze buurman die een tent als een soort van dakkoffer op zijn auto heeft. Het blijkt een Nederlands gezin te zijn die de auto met daktent gehuurd heeft. Wat een handig ding.

Vandaag staat de route van Sequia naar Kings Canyon op de planning. We rijden weer noordelijk. De bochtige weg leidt ons Sequia uit. Ineens zie ik iets tussen de bomen langs de weg bewegen. Snel zetten we de camper naast de weg en lopen een stukje terug…het blijkt inderdaad een beer met twee jonkies te zijn! Wat een geluk en wat mooi. We kijken met een afstandje en creëren een hele opstopping. Andere reizigers zien dat we ergens naar staan te kijken, stoppen en willen de beren ook spotten. Niet netjes aan de kant van de weg, maar gewoon op de weg. In tegenovergestelde richting komt een Ranger in de auto aan en vraagt ons te vertrekken. Snap ik helemaal, want de file wordt steeds groter. Wouw… wat een cadeautje dat we dit mochten meemaken.

Bij het Visitor Centrum van Grant Grove is er een zwakke WIFI. We laten het thuisfront weten dat het goed met ons gaat en doen een paar boodschappen voor het avondeten in de ‘winkel’.

De route door King Canyon is van heel andere orde. Het landschap verandert van bomen naar steen. We kijken de afgrond in, een grillig tafereel. Onder in de vallei aangekomen is het prachtig. Een snelstromende rivier stort zich over alle keien heen. We zien een waterval en maken een wandeling. Wat hebben we al veel verschillende natuurspektakels gezien deze vakantie.

Voor deze nacht staat Sentinel Campground op het programma. Wederom een groene camping zonder faciliteiten. De douches zijn gesloten wegens het tekort aan water. De Ranger vertelt ons dat de dichtstbijzijnde douches op 1,5 uur rijden van ons vandaan zijn. Gelukkig vindt ze ons niet stinken.

We spelen spelletjes, chillen in de hangmat en de fatboy, puberdochter leest haar boek uit, kids maken samen slijm. We stoken weer een vuurtje, waarschijnlijk de laatste keer deze vakantie. Beetje emotioneel ben ik wel; wat een familiegeluk.

De wekker gaat om 5.50 uur. Zachtjes staan we op. We tillen de twee kinderen die op de halfhoogslaper slapen naar ons ouderbed en nemen zelf in de voorcabine plaats. Er staat vandaag een lange rijdag op de planning.

Het eerste uur is werkelijk prachtig. We rijden Kings Canyon uit en genieten van de opkomende zon. Natuurlijk houden we de wouden links en rechts van de weg in de gaten, maar geen beren te zien. Wel een hert met een jonkie die vrolijk wegspringt.

Als iedereen rond 9 uur wakker is, stoppen we bij de subway voor een ontbijt. Dochter kiest voor een grote Sprite voor onderweg en krijgt een liter-beker. Gelukkig kan er geplast worden in de camper, anders zouden we veel te vaak moeten stoppen.

Middageten doen we bij Eddies World; een waar snoeppaleis waar ze gelukkig ook heerlijke pizza’s maken.

Natuurlijk is 700 kilometer een flink stuk, maar het is echt anders dan in Nederland rijden; er zijn minder afslagen, geen tolpoortjes, iedereen rijdt door en je mag aan beide kanten mensen inhalen. Het landschap rondom ons verandert en wordt snel droog en dor. Soms afgewisseld met cactussen, wat bergen of gesteente.

Om 16 uur komen we in Las Vegas aan. We hebben de meiden nog één ding beloofd; shoppen bij de outlet. Omdat we vandaag nog eigen vervoer hebben, rijden we er meteen naar toe. Of het echt veel goedkoper is als de outlet in Roermond weet ik niet zeker. Maar het stond op het ‘to-do-lijstje’.

Voor vannacht hebben we de KOA camping in Sam Town geboekt. Prima plek. Het is hier wat levendiger dan camping Oasis, drie weken geleden, al was Oasis mooier aangelegd met de palmbomen en de picknickbanken. Kids springen in het zwembad en daarna nemen we voor $ 28 een taxi naar de Strip; De watershow van het Bellagio en de gondels van het Venetian stonden ook nog op het lijstje. Nu is het na middernacht; de airco blaast. Geen kampvuur vanavond. Wel de laatste nacht in de camper. Ik zal hem zeker gaan missen!

Wekker om 7:45 gezet. We moeten de hele inhoud van de camper weer in vijf koffers zien te krijgen. Poeh... dat is meer werk dan we dachten en jee..wat is het warm! De kinderen wandelen naar de Walmart vanaf de camping om wat Amerikaans snoep mee te nemen naar Nederland. Op de camping kunnen we de gastank vullen; $14 moeten we afrekenen. Dat is toch mooi $21 goedkoper dan bij de verhuurder en ook de vuilwatertank kan op de campingplek zelf geloosd worden, dus dat schilt $35, want dat rekent de verhuurder er voor. De camper hadden we gisteren al volgetankt. Om 11 uur rijden we het terrein van Cruise America op. Er worden veel campers ingeleverd, dus het is druk. We laten de stoelen, ons koffieapparaat en de broodrooster op de tafel achter. Daar zijn andere reizigers weer blij mee. Inderdaad, een gezin uit België wil graag ons koffieapparaat hebben en hun zoons krijgen van onze zoon ook zijn bal. Stoelen hadden ze net gehuurd bij de verhuurder. Jammer voor hen. Ik zou de stoelen eigenlijk wel mee willen nemen naar Nederland, maar dat gaat dus niet in de koffer... De medewerkster van Cruise America vindt dat we goed voor de camper hebben gezorgd en we krijgen onze hele borg teruggestort op de credit card. De mankementen hebben we gemeld, zodat ze deze kunnen repareren. Met weemoed laten we de camper achter. Het was een fijn huisje de afgelopen weken.

De medewerkster belt voor ons een taxi die ons naar het MGM Grand brengt. Wat een mooie kamer hebben we geboekt. Ben er helemaal blij mee. Lekker gedoucht en naar beneden om te eten. Wat is het hotel groot, wat is er veel te doen en wat is er veel keuze qua eten en drinken.

We nemen een duik in het zwembad; het is gigantisch druk, er staat uitgaansmuziek op, iedereen drinkt in het zwembad en we spelen een paar potjes watervolleybal met andere toeristen. We voelen ons zeer decadent en het is een flinke omschakeling van de laatste dagen 'zelfvoorzienend in de natuur' naar deze luxe. De drankjes kosten $10 per stuk, een ijsje is niet te vinden onder de $5 per bolletje. We strijken over ons hart en gaan we 's avonds eten bij het grand buffet; $ 44 voor een volwassenen en $ 22 voor een kind onder de 13 jaar. Wat een overdaad aan eten; de keuze is reuze. De kinderen genieten van de luxe en de WIFI. Ook dit is vakantie.

Terug op de kamer realiseren we ons dat we de hele middag en avond het hotel niet uit zijn geweest. We hadden het niet eens in de gaten.

Het hotel is gehorig. Midden in de nacht word ik wakker van mannenstemmen. Het duurt even voordat ik me kan oriënteren, maar het geluid stopt niet. In mijn pyjama ga ik naar de gang en vraag de mannen vriendelijk om stil te zijn. Ze bieden excuses aan een gaan naar hun kamer. Las Vegas gaat 24 uur door, maar jammer genoeg ik niet.

We worden wakker in een heerlijk bed. Manlief gaat koffie en broodjes halen beneden bij de Starbucks. We kiezen voor een late uitcheck. Zo kunnen we tot 15 uur gebruik maken van de kamer. We wandelen eerst nog even door Vegas. Het Luxor hebben we nog niet gezien van binnen en de kinderen willen spelen in de kinderspeelhal onder in het Excalibur. Het is en blijft één grote kermis. De kids gaan nog zwemmen in het MGM, ik ga de financiële schade opmaken... In totaal 3700 km gereden; € 800 opgemaakt aan brandstof en de campings in Amerika €811 (waarvan de camping in de Grand Canyon de goedkoopste was a $ 18 per nacht en die in Malibu veruit de duurste $ 104). De kosten aan boodschappen, de etentjes, de dagen in Vegas, het kopen van kleding en souvenirs heb ik nog niet uitgerekend. In het algemeen vonden we Amerika qua boodschappen duurder dan verwacht. Thuis zullen we de algehele 'schade' op gaan nemen.

Om 15 uur checken we uit bij het MGM en gaan we met een taxi naar het vliegveld voor $ 12. Op het vliegveld kunnen we inchecken. Dat kon namelijk niet online. We vragen om plaatsen bij het raam en gelukkig krijgen we die. Het wachten op de vlucht begint. Hij blijkt ook nog eens een uur vertraging te hebben. Ach, we hebben onze beeldschermen geheel opgeladen en de WIFI is goed. Ik doe vast online de boodschappen, worden ze thuis gebracht als wij thuis komen. Handig is dat toch!

In het vliegtuig kiezen de mensen achter ons voor een upgrade naar de Business classe. Onze kinderen vragen meteen aan de stewardess of zij op de vrijgekomen plekken mogen plaatsnemen. Dat mag en we vormen een 'treintje' achter elkaar. Fijn die ruimte, maar beetje saai. De vlucht gaat prima. We halen de tijd in en landen keurig op tijd in Zürich en kunnen meteen door naar Amsterdam. De terugreis viel ons allen 100% mee. Om 22 uur zijn we weer thuis, waar we een heerlijk koud biertje drinken in de tuin.

Wij hadden onze Amerika-reis in november 2017 geboekt; camper en vliegtickets. Daarna zijn we gestart met de voorbereiding. We hebben veel reisgidsen doorgekeken, blogs van anderen op internet gelezen, familie en vrienden ondervraagd en alle informatie van Travelhome bekeken. Zo hebben we gezamenlijk een reis gepland.

Super fijn al die praktische tips van alle mensen die ons voor zijn geweest. Ik hoop dat, met deze reisblogs, weer mee te kunnen geven aan de mensen na ons. Veel van deze tips heeft u in onze reisblogs al kunnen lezen. Graag wil ik er nog een aantal algemene neerschrijven:

Wat mee te nemen vanaf thuis:

- hoeslakens, theedoeken, badhanddoek. Wij hadden wel een lakenpakket gehuurd bij Cruise America, maar dit zat er niet in. Navigatiesysteem, tablets met gedownloade films voor de kinderen, kaasschaaf als u ook een blok kaas meeneemt (anders hoeft het niet, in Amerika is genoeg kaas te koop in plakjes).

Voor de rest kun je alles kopen bij de Walmart. Waar wij heel veel plezier van hebben gehad zijn: Tafelkleed, koffiezetapparaat, broodrooster, plastic handschoenen voor tijdens het lozen van vieze watertank, kleerhangers, campingstoelen, grijze ducktape, schaar, plastic wegwerpbekertjes, handveger en blik. Ik weet dat andere camperreizergers ook blokken hebben gekocht om de camper te stabiliseren (niet elke campingplek is recht). Bij Cruise America zitten deze blokken er namelijk niet bij.

Wij hebben er voor gekozen om alle overnachtingen vanuit Nederland al te boeken. Sommige zelfs al een half jaar van te voren. Het nadeel is zeker dat het 'vrije' gevoel van camperreizen een beetje wordt ingeperkt; je moet door, of je moet er juist een nacht slapen terwijl de camping stom is. Het allergrootste voordeel is dat je niet hoeft te zoeken naar een plek. We zijn zoveel campings voorbij gereden waar een bord 'Full' op stond en we hebben met diverse Nederlanders gesproken die nog op zoek moesten naar een slaapplaats voor de nacht, terwijl ze al vele kilometers gereden hadden en gewandeld hadden in een National Park. Zeker in het hoogseizoen, wanneer ook de Amerikanen zelf vakantie hebben, geeft het rust en duidelijkheid. Zeker met drie kinderen, die na het rijden in het zwembad, een meer of de zee willen springen.

En verder... geniet van elke seconde tijdens de voorbereidingen en de reis zelf. Voor u het weet, bent u weer thuis.