We vliegen eerst naar New York om daar een aantal dagen rond te kijken, daarna de camper ophalen en via Washington, de Blue Ridge Parkway en de Smokey Mountains naar Atlanta. Vanuit Atlanta gaan we naar het zuiden, naar Florida om daar een aantal dagen rond te reizen.

We hebben vooraf een uitgebreide planning gemaakt en dat was al enorm leuk. De reis wordt hopelijk nog veel leuker. De tickets voor de vluchten, de vouchers voor het hotel en de camper zijn binnen, dus niets staat ons meer in de weg om aan deze reis te beginnen.

Nog een paar dagen en dan is het zover.

We zijn vanmorgen om 10.30 uur van thuis vertrokken naar Schiphol. Op Schiphol het gebruikelijke inchecken, koffers inleveren, security, enz. Daarna lekker een broodje en een cappuccino. Om 15.00 uur zijn we vertrokken, via London naar New York. Gelukkig gingen de vluchten allemaal op tijd, en zijn we met minimale vertraging aangekomen op Newark Airport. Vooral de vlucht van London naar New York was prettig. We hadden stoelen geboekt helemaal achterin en daar waren er maar 2 naast elkaar, dat gaf een hoop extra ruimte en dat is heel fijn bij een lange vlucht. Daar met de hotel shuttle naar de eindbestemming voor vandaag, het Wyndham Garden hotel, onze verblijfplaats voor de komende 4 dagen. Het is geen 5 sterren hotel, maar voor ons is het prima. Nog even een borrel, lekker douchen en dan naar bed. Morgen wordt een lange dag, we gaan naar Manhatten.

Vandaag naar downtown New York, naar Manhatten. We hebben een hotel in Newark, dus moeten we een flink eind reizen om in Manhatten te komen. In het hotel hebben ze ons een aantal manieren gegeven hoe we het best daar heen kunnen gaan. De verschillende manieren verschillen ook behoorlijk in prijs en we kiezen voor de eerste dag voor de goedkoopste optie. Eerst met de hotel shuttle terug naar het vliegveld, daar een treintje naar een andere terminal, van daaruit met een bus naar Penn Station in New Jersey, en daar weer verder met de metro naar Manhatten. In totaal zijn we ruim 2 uur onderweg, dat schiet niet lekker op. Eenmaal aangekomen in Manhatten gaan we eerst de New York Pass ophalen, die hadden we vooraf gekocht via het internet. Met deze kaarten kun je heel veel attracties bezoeken voor een een vaste prijs per dag. Als je een aantal dagen in New York bent levert dit een behoorlijke besparing van de entree prijzen op. Nadat we de kaarten hebben opgepikt gaan we eerst naar Battery Park, helemaal in het zuiden van Manhatten. Van daaruit vertrekken de veerboten naar Liberty en Ellis Island. Wij gaan naar Liberty Island om het vrijheidsbeeld te gaan bekijken. Helaas is het weer niet al te best, af en toe een bui en zwaar bewolkt, dus de foto’s zullen niet mooi worden vandaag. Ellis Island moet ook heel interressant zijn, maar door tijdgebrek laten we dit voor wat het is. Voor Liberty Island nemen we de tijd en maken daar een leuke wandeling. Dan weer terug naar Manhatten en met de metro naar de Brooklyn Bridge. We huren een paar fietsen, die ook gehuurd worden met de New York Pass, en verkennen de brug fietsend. Dit gaat een stuk vlotter dan te voet. Helaas hebben we halverwege een flinke bui en we komen doornat weer terug bij het verhuurbedrijf. Nadat we de fietsen weer hebben ingeleverd is het gelukkig weer droog en wandelen we naar het 9/11 museum en memorial. Dit is echt een aanrader. Het museum is enorm groot en gaat wel 4 verdiepingen onder de grond tot aan de funderingen van het oorspronkelijke World Trade Center. Kosten noch moeite is hier gespaard. De tentoonstelling is werkelijk indrukwekkend en aangrijpend. Ook het memorial is groots en prachtig. Je kunt hier aan alles zien dat dit een belangrijke zaak is voor de Amerikanen. Nadat we hier zijn uitgekeken gaan we weer op pad naar ons hotel. Na het gedoe deze ochtend kiezen we voor de terugreis voor de trein en die brengt ons binnen 40 minuten naar het Newark vliegveld, van daaruit is het slechts 10 minuten naar het hotel met de hotel shuttle, dit gaat veel vlotter. Deze optie is wel wat duurder, maar is veel prettiger.

De 3 en 4 dag van onze vakantie hebben we weer een bezoek gebracht aan New York. Deze stad is zo groot en heeft zoveel te bieden dat een bezoek altijd te kort is. We hebben dus een keuze moeten maken wat we willen bekijken.

De tweede dag in New York zijn we weer met de trein naar de stad gegaan. Dit gaat redelijk vlot en bevalt dus prima. Het weer is vandaag een stuk beter, het is droog en soms komt de zon er door, dat is wel fijn. We zijn ons bezoek begonnen met een rondvaart om het hele Manhatten eiland met een boot van de Circle Line Tours. De rondvaart duurt 2,5 uur. Dit was heel erg leuk. Vanaf het water kun je nagenoeg alle mooie en bekende gebouwen goed zien. Daarna naar het Rockefeller center, naar de 67 verdieping, naar het observation deck. Van hieruit heb je (bij goed weer) een fantastisch uitzicht over heel Manhatten, Central Park, het Empire State Building, de Brooklyn Bridge, enz.. Je kunt van hieruit zelfs het vrijheidsbeeld zien, prachtig. Hierna hebben we lekker gegeten en zijn we naar Times Square gegaan. Het is inmiddels donker en dan is dit toch wel op zijn mooist. Het is er, zoals verwacht, bomvol met toeristen, straatartiesten en allerlei malloten, Maar het is wel een bijzondere belevenis om daar een keer te zijn. We hebben dit al talloze keren op tv gezien, maar er zelf staan en je vergapen aan alle neon, reclame, lichtjes en de mensen is toch wel bijzonder.

Dag 3 in New York. Ook vandaag is het gelukkig weer mooi weer, de zon schijnt. De derde dag hebben we de onvermijdelijke hop-on, hop-off bus genomen om geheel downtown Manhatten te verkennen. Een volledige ronde door downtown duurt al 2,5 uur zonder uit te stappen. Het mooie aan dit concept is natuurlijk dat je op verschillende plaatsen uit kunt stappen, iets kunt bekijken, en dan weer verder kunt opdezelfde route. Wij gaan eerst naar Broadway waar we de kaarten op moeten halen, alles weer met de New York Pass. Dit is echt een aanrader, daar hebben we aanzienlijk mee bespaart. Hier starten we onze tour. Na een aantal haltes komen we bij het Empire State Building. Dit kunnen we natuurlijk niet over slaan. Het is bij lange na niet meer het hoogste gebouw in New York, maar natuurlijk wel heel speciaal. Het is ook ontzettend mooi, alles is heel luxe en mooi afgewerkt. We gaan naar de 86 verdieping en genieten daar een tijdje van het uitzicht. Dan gaan we weer verder met de bus en na een aantal haltes stappen we uit in Chinatown. Dit valt een beetje tegen. We zijn jaren terug in Los Angelos geweest en daar is Chinatown veel groter en vooral veel leuker, dit viel een beetje tegen, hadden we meer van verwacht. Dan maar weer met de bus. We komen langs alle bekende plaatsen, Union Square, SOHO, NOHO, Brooklyn Bridge, Wall Street, South Side, East Side, Upper West Side, enz. Uiteindelijk komen we weer uit op Broadway en besluiten tijdig terug te gaan naar ons hotel in Newark. Morgen moeten we vroeg op om onze camper te gaan halen voor het vervolg van onze reis.

New York is een schitterende stad waar ontzettend veel te zien en te beleven is. 3 Dagen is veel te kort om dit te bekijken. Wij zijn niet verder gekomen dan Manhatten en er is nog veel meer. Maar, wij hebben niet meer tijd, wij willen verder. De bedoeling is dat we richting Florida gaan, maar of dat allemaal gaat lukken moeten we even afwachten. Momenteel wordt Miami en en omgeving geëvacueerd vanwege de orkaan Irma en de volgende orkaan, Jose, zit daar vlak achter, met nog een 3 boven het Caribisch gebied. Dus, of wij uiteindelijk helemaal naar Florida zullen gaan moeten we nog even bezien, dat is best wel spannend. We gaan het de komende dagen zien.

Vanmorgen vroeg uit bed want we worden al om 07.30 opgehaald voor de transfer naar Roadbear, het camper verhuurbedrijf. Omdat het zaterdag is worden we vroeg opgehaald. Dat is voor ons gunstig want dan hebben we vandaag meer tijd . Nadat we bij een ander hotel nog meer mensen opgehaald hebben rijden we naar het verhuurbedrijf. Na een half uurtje komen we daar aan en we kunnen direct beginnen met het invullen van de benodigde formulieren en het inspecteren en overnemen van de camper. We krijgen een zo goed als nieuwe camper, er staat pas 5700 mijl op de teller. De camper is echt als nieuw en ziet er prachtig uit. Na een uurtje zijn we klaar bij het verhuurbedrijf en kunnen we op pad.

We gaan eerst naar een Wallmart Superstore om de nodige boodschappen te doen. Hier gaat toch meer tijd in zitten dan we verwacht hadden omdat we moeite hebben om alles te vinden. Een paar uur later is dit ook weer geregeld en gaan we verder naar onze eerste camping, Pine Cone Resort in Freehold. Daar aangekomen kunnen we onze koffers uitpakken en alle spulletjes een plaatsje geven voor de komende weken. De rest van de dag doen we lekker rustig aan en gaan op tijd naar bed, morgen willen we verder naar Washington en dat wordt een flinke rit.

Na een heerlijke eerste nacht geslapen te hebben in de camper gaan we vandaag verder naar Washington DC. Het is een flinke rit van ongeveer 200 mijl, dus we vertrekken op tijd. Na een uurtje rijden we nog steeds over allerlei kleine binnen weggetjes en dat was niet de bedoeling. Toch maar de instellingen van het gehuurde navigatiesysteem gecontroleerd en daar bleek het een en ander niet goed te staan waardoor we geen enkele snel- en tolweg gingen vinden. Nadat we dit aangepast hebben zijn we binnen een kwartier op de snelweg en dat gaat een stuk vlotter.

Na een aantal uren rijden komen we in Washington, daar is het ontzettend druk en we hebben zelfs enkele files en dat op zondag. Nu is het rijden met een flinke camper in een grote stad toch al niet fijn, als het zo druk is wordt het een gedoe. Door de drukte missen we een afslag en we moeten met allerlei omwegen verder, niet fijn. Uiteindelijk komen we op onze bestemming van vandaag aan, Arlington National Cemetery. Dit immense kerkhof wilden we graag een keer bekijken en nu kan dat. Alles is hier super geregeld, keurig aangelegd en wordt geweldig bijgehouden. We parkeren de camper en gaan in een heerlijk zonnetje lekker wandelen op de begraafplaats. We hebben hier zelfs nog verre familie liggen en gaan op zoek naar het graf. Het is een immens groot kerkhof en het duurt een flinke poos voordat we de goede plaats hebben gevonden. Hier ligt een oom van mijn moeder die op jonge leeftijd is geemigreerd naar de VS, daar de Amerikaanse nationaliteit heeft gekregen en gedurende de eerste en de tweede wereldoorlog heeft gevochten in Europa. Daarbij heeft hij de hoogste Amerikaanse onderscheiding gekregen, de Medal of Honor en een laatste rustplaats verdient op dit helden kerkhof. Uiteraard gaan we ook de wisseling van de wacht bij het graf van de onbekende soldaat bekijken, wat doen die militairen dat hier keurig en gaan dan verder naar de camping.

We overnachten de komende dagen op Cherry Hill Park in Washington. Die keuze was niet zo moeilijk want het is de enige camping in Washington. Het blijkt een keurige camping te zijn met legio faciliteiten en een prima service en goede verbinding naar het centrum, precies wat wij zoeken.

Vandaag hebben we helaas niet veel kunnen doen. Gister avond ontdekten we dat de warmwaterboiler in de camper het niet deed. In de bij de camper geleverde handleiding stonden een paar mogelijke oplossingen voor dit probleem (zekering kapot, gaskruik leeg, enz.), maar dit was het helaas allemaal niet. Omdat we het toch wel belangrijk vinden dat we in de camper kunnen douchen en dus warm water nodig hebben moesten we vandaag proberen dit op te lossen. Om 8.00 uur s‘morgens de helpdesk van Roadbear gebeld voor hulp. In eerste instantie kreeg ik de ofiice in New Zeeland aan de lijn,maar zij konden ons niet verder helpen. Ik had een monteur nodig en deze was beschikbaar in Los Angeles. Echter, door het tijdverschil konnen we daar pas om 11.00 contact mee opnemen omdat dan het kantoor pas open ging. Dus, om 11.00 daarheen gebeld, maar zij konden via de telefoon het probleem ook niet oplossen. We kregen wel direct een adres van een camperzaak waar ze ons verder konden helpen, slechts 2 mijl verderop. Bij de camperzaak hadden ze wel onderdelen, maar geen monteur, die zat in een andere filiaal en daar konden we alleen op afspraak terecht. Na een beetje aandringen en slijmen konden we daar vandaag om 14.00 terecht. Dit was ook maar 2 mijl verderop, gelukkig niet te ver weg.

De monteur had het probleem snel gevonden en het kapotte onderdeel vervangen, maar helaas was dat niet het enige probleem. Er bleek ook iets niet in orde te zijn met de gastoevoer naar de boiler. Gelukkig kon hij dat probleem ook ter plaatste oplossen. Toen moest uiteraard de betaling nog geregeld worden, het was toch een reparatie van $287,00. Na een paar telefoontjes naar Roadbear was dat ook prima geregeld, de rekening was al door hun betaald voordat we de garage hadden verlaten. Hulde voor Roadbear voor deze nette service.

Toen we weer terug waren op de camping was het inmiddels al 16.00 uur en dat was te laat om nog naar het centrum van Washington te gaan om iets te gaan bekijken, dus hebben we beslist om vandaag maar niets meer te doen. We zijn lekker gaan eten in het cafe op de camping en maken er wel een gezellige avond van in de camper.

Ik ben wel erg blij dat ik direct bij aankomst in Amerika een telefoonkaart heb aangeschaft voor noodgevallen en mobiel internet. Dat kwam vandaag al goed van pas. Als we dit niet gedaan hadden was het vandaag al erg lastig en vooral duur geworden met al de telefoontjes die we hebben moeten plegen.

Vandaag konden we dan eindelijk naar Downtown Washington. We zijn met het openbaar vervoer gegaan en dat werkte perfect. We hadden vooraf op de camping geinformeerd hoe we dit het beste konden doen en de uitleg bij de receptie was super. We konden ook de benodigde kaarten hier bij de receptie kopen. De bus vertrekt direct vanaf deze camping, Cherry Hill Park, naar het metrostation. Daarvandaan gaat een metrolijn rechtstreeks naar de National Maal waar alle museums, monumenten en bezienswaardigheden zich bevinden.

Na ongeveer een uurtje komen we daar aan. We moeten dan nog 10 minuten wandelen om bij het eerste museum te komen dat we willen bekijken, het Museum of Natural History. Op de National Mall zijn alle musea onderdeel van het Smithsonian Instute en deze zijn allemaal gratis toegangkelijk, dat is leuk. Het museum heeft een gewelige collectie en hier kun je makkelijk een dag volmaken, maar die tijd hebben we helaas niet want we willen nog meer bekijken. Na een uurtje of twee gaan we verder naar het Museum of African American History. In dit museum wordt de geschiedenis van de slavernij en gevolgen daarvan toegelicht. Ook de burgeroorlog die er voor heeft gezorgd dat de slavernij werd afgeschaft en de segregatie die daarop volgde wordt uigebreid tentoongesteld. Alles bij elkaar een indrukwekkend verhaal uit de Amerikaanse geschiedenis.

Vandaag zijn we nog een dagje naar Washington geweest. Weer met de bus vanaf de caping naar de metro, en daarvandaan verder, blijft gewoon heel erg handig. Gisteren hadden we hoofdzakelijk de westelijke helft van de National mall bekeken, vandaag doen we de oostelijke helft, scheelt een hoop lopen als je aan een kant blijft. De National mall is toch ongeveer 3 kilometer lang.

We waren een beetje te vroeg, om half 10 al downtown en de musea gaan pas om 10 uur open. Dus hebben we maar wat rondgelopen. Het was wel erg bewolkt, we konden het Washington monument niet eens helemaal zien, het bovenste deel zat in de mist. De temperatuur was wel prima en het het was droog, dus eigenlijk niets aan de hand.

Als eerste zijn we naar het Air and Space museum gegaan. Dat is natuurlijk een beetje verplicht als je luchtmacht militair bent. Ook weer een schitterend museum met een uitgebreide collectie. Het blijft gewoon verbazen hoe goed de musea zijn onderhouden, hoe mooi de collecties zijn en hoe verzorgd alles er bij staat. Ik begrijp in ieder geval niet helemaal hoe ze dit kunnen doen zonder entree te vragen. Hierna zijn we bij het National Museum of the American Indian naar binnen gegaan. Ook weer een prachtig gebouw met ontzettend veel ruimte. Dit museum vonden wij wat minder. De collectie bestaat hoofdzakelijk uit foto’s en verhalen, maar als je de Amerikaanse geschiedenis niet goed kent is het een beetje onduidelijk allemaal.

Na de lunch zijn we verder gegaan naar de botanische tuinen, dat was ook weer vlak in de buurt. Dit is niet zo heel erg groot, maar wel heel erg mooi en ook weer keurig onderhouden en verzorgd. Daarna op ons gemak langs het Capitool gewandeld en uiteraard de nodige foto’s gemaakt. Inmiddels is het 3 uur in de middag en we gaan langzaam weer op pad richting de metro. Op de weg daarheen lopen we door de National Gallery of Art, aan de ene kant het gebouw in en aan de andere kant willen we het gebouw weer uit. Daar overal de entree gratis is loop je toch makkelijk even naar binnen. Het enige lastige is de onoverkomelijk security, de bag-checks en de detectiepoorten die echt bij elke ingang van elk gebouw staan.

De National Gallery of Art vond ik persoonlijk het mooiste gebouw in het Smithsonian, het doet echt niet onder voor b.v. het Louvre. Een schitterend gebouw met veel pracht en praal, grote zalen, hoge plafonds, marmer en mooie houten lambriseringen. Ook de collectie is geweldig groot. Wij hebben alleen de hollandse en de vlaamse meesters bekeken, maar er hangt en staat hier veel mooie (en dure) kunst.

Daarna terug naar de camping, we zijn na deze drukke dagen best een beetje moe en willen vanavond op tijd gaan zitten zodat we morgen fris weer verder kunnen met onze reis.

Vandaag vervolgen we onze reis. We verlaten Washington in westelijke richting en willen naar het Shenandoah National Park om daar de Skyline Drive te gaan volgen. We vertrekken op tijd, maar komen al na 5 minuten in de dagelijkse spits terecht. Voordat we eindelijk de buitenwijken van de stad achter ons hebben gelaten zijn we dik een uur verder. We volgen de I66 tot aan Front Royal, zo pikken we toch mooi een stukje van de bekende route 66 mee. Onderweg doen we ook nog de benodigde boodschappen om de voorraad weer aan te vullen en gooien we de tank ook weer vol.

Bij Front Royal gaan we Shenandoah National Park in en gaan vanaf hier de Skyline Drive volgen. Dit is een zgn. Scenic Drive die ongeveer 105 mijl lang is en ons door het gehele nationale park brengt. Het is echt een prachtige weg die over flinke heuvels en door mooie natuur loopt. Onderweg zijn meer dan 90 viewpoints waar je kunt stoppen om de omgeving te bekijken. We stoppen ook nog even bij het visitor center voor een kaartje en wat informatie over het park. In het park moeten ook zwarte beren zitten, maar die laten zich vandaag helaas niet zien. We zien wel een paar herten en wat vogels. Het is heel rustig in het park, het grootste deel hebben we de weg voor ons alleen en zo kunnen we heerlijk ontspannen door het park rijden.

Na een aantal uren rijden door dit prachtige park en over deze mooie weg verlaten we het park weer en gaan op zoek naar onze camping voor vannacht. Dat is gelukkig niet ver meer en omstreeks 18.00 uur komen we daar aan, het Misty Mountain Camp Resort in Greenwood, Virginia. We hadden via internet een plaatsje besproken, maar dat viel enorm tegen. Terug naar de receptie voor een ander plaatsje. Hier in de VS is het toch een voordeel als je “Military” bent, want dan is er veel mogelijk. We krijgen een mooie andere plaats en gaan lekker grillen met een koud biertje erbij. Het was weer een mooie dag.

Vandaag gaan we de Blue Ridge Parkway volgen. Volgens sommige reisgidsen en internetsites is dit de mooiste weg in de Verenigde Staten. De weg is van begin tot eind 750 kilometer lang en volgt een heuvelrug die van oost naar west door de staten Virginia en North Carolina loopt. Of het de mooiste weg is kan ik niet zeggen, maar het is wel heel mooi. We rijden aan de noordelijke zijde de weg in. Na een aantal mijlen komen we bij het eerste visitor center en hopen daar een kaart en wat informatie te halen. Helaas zijn we te vroeg en is het nog niet open. Dan maar verder zonder kaart. Als je gewoon rechtdoor blijft rijden kun je niet verkeerd rijden. Onderweg is het prachtig. Mooie landschappen, schitterende natuur en mooie vergezichten. Om de paar mijl heb je een zgn. “overlook” waar je kunt stoppen en van de omgeving kunt genieten.

De weg loopt door de heuvels en is enorm bochtig, dus echt opschieten kun je hier niet. Gemiddeld kun je hier ongeveer 25 mijl per uur rijden. Na een paar uur hebben we pas een klein deel van de 200 mijl die we vandaag moeten rijden achter ons en zo gaan we het niet redden voordat het donker wordt. We moeten ook gaan tanken en we besluiten de weg te verlaten. Nadat we getankt hebben volgen we een snelweg, die nagenoeg parallel loopt aan de Blue Ridge Parkway en dat schiet een stuk beter op.

Rond het avondeten komen we aan op de camping voor vanavond, de Blue Ridge Parkway KOA Campground in Fancy Gap, een leuke plaatsnaam. Het is een keurige camping met mooie plaatsen. Daar hebben ze die avond een bbq, en voor 10 dollar per persoon kun je mee eten. Ze hebben heerlijke pulled pork met cole slaw en beans. Dat hebben we uiteraard gedaan, hoeven we zelf niet te koken.

Vandaag wilden we de Blue Ridge Parkway verder vervolgen, maar gister avond hebben we op de website gelezen dat grote delen van de weg zijn afgesloten voor alle verkeer als gevolg van de hurricane Irma. We moeten ons plan dus aanpassen. We besluiten daarom om via de interstate 77 en 40 naar Cherokee te rijden waar de ingang naar de Great Smokey Mountains ligt. Op de interstate mag je 65 mijl per uur rijden, sommige stukken zelfs 70, dat schiet dus allemaal wel lekker op. Alleen, hier is natuurlijk niet veel bijzonders te zien. Rond een uur of een zijn we in Cherokee, een plaats midden in een groot indianen reservaat. Helaas blijkt ook daar een toegangsweg naar het park dicht te zitten, we moeten dus nog verder omrijden. We komen op allerlei kleine kronkelweggetjes terecht, wat niet echt fijn is met een 26 voet camper.

Maar uiteindelijk blijkt de camping waar we heen willen toch bereikbaar te zijn en we claimen ons plaatsje op de Smokemont Campground, een camping in het National park. Deze campings zijn meestal heerlijk rustig, liggen op de mooiste plaatsen en zijn vaak heel goedkoop. Alleen, je hebt er geen enkele faciliteiten. Er is water en een openbaar toilet en daar houdt het mee op. Voor ons geen probleem, wij hebben alles bij.

Nadat we ons plaatsje hebben geregeld gaan we terug naar Cherokee, een plaatsje met een indiaanse achtergrond. Het is een leuke plek met allerlei winkeltjes, een museum en allerlei vermaak voor de toeristen. Het is heerlijk weer en we gaan er lekker rondwandelen en een ijsje eten. Het is weekend, het is lekker weer en het is er wel heel druk. Vooral heel veel motorrijders die genieten van de mooie bochtige wegen. Op de weg vanaf de camping naar Cherokee hebben we ook nog een aantal Amerikaanse Elk gezien, dat is wel leuk. Het avondeten maken we zelf op de camping en genieten daarna van de rust bij een kampvuurtje.

We vertrekken rond 08.30 uu, zoals eigenlijk iedere dag. We rijden vanaf de camping in de richting van Atlanta. We hoeven vandaag niet zo ver te rijden en kiezen daarom voor de route binnendoor. We rijden eerst weer terug naar Cherokee en van daar uit naar het Nantahala National Forest. Dit is ook weer een schitterend stuk natuur om doorheen te rijden. Er is hier ook een riviertje en tal van locaties waar je kunt raften of gewoon met een rubber band met de rivier een stuk mee kunt drijven. Daar wij erg laat in het seizoen zijn is het een beetje te fris voor deze activiteiten en we rijden door naar het plaatsje Franklin. In deze streek wordt heel veel gezocht naar allerlei edelstenen en in Franklin is een museum en zijn er diverse mijnen toegangkelijk voor toeristen. Waar we niet op hadden gerekend was het feit dat op zondag hier iedereen in de kerk zit en alles is gesloten.

We rijden door naar de Chattahooche National Forest. Ook weer schiterend. Er is hier wel aanzienlijke schade van hurricane Irma. Overal liggen omgewaaide bomen en op sommige plaatsen liggen deze nog steeds op de stroom- en telefoonkabels. Alle leidingen zijn in Amerika bovengronds en als er een boom op valt heb je gelijk flinke schade en zitten veel mensen zonder stroom. In het plaatsje Dahlonega (nog nooit eerder van gehoord) is een oude goudmijn die je kunt bezoeken en deze is wel op zondag open. Dat is echt grappig. Je krijgt als toerist eerst een pannetje met zand en daarin kun je naar goud zoeken. Als je geluk hebt zitten er een paar schilfertjes in en die krijg je dan als aandenken mee naar huis. Daarna ga je met een gids de ondergrondse mijn in voor een rondleiding. Alles bij elkaar heel erg leuk.

Rond het avondeten komen we bij de camping die we voor vannacht hebben uitgezocht, Bolding Mill Campground. Het is een camping van de US Army. Alles is hier keurig onderhouden en heel mooi aangelegd. We hebben een plaatsje op een soort schiereiland in een meer, heel mooi. We hebben zelfs een stroomaansluiting en een bbq op onze plaats waar we lekker een aantal hamburgers op maken. Het enige nadeel hier is dat je geen alcohol mag drinken op de camping, wat we stiekem wel doen.

Als wij op vakantie gaan in Amerika gaan we ook altijd een dagje shoppen, dat hoort er voor ons bij. Vandaag was het zover. Vlak in de buurt (12 mijl verderop) van de camping waar we hebben overnacht liggen de North Georgia Premium Outlets. Niet helemaal toevallig dat we in de buurt komen, maar goed, het lag op de route die we wilden volgen. Deze outlets vind je trouwens door heel de Verenigde Staten. Ze zien er ook altijd standaard uit. Het zijn eigenlijk altijd de zelfde winkels die er zijn, alleen de afmetingen verschillen een beetje. In deze outlets vind je altijd leuke merkkleding voor, soms belachelijk, lage prijzen.

We lopen daar ongeveer een halve dag door allerlei winkels en als we weer genoeg geld hebben uitgegeven gaan we op pad naar onze volgende halte. Die is nog ongeveer 150 kilometer verderop, dat zou niet zo heel lang moeten duren. Dat pakt echter allemaal wat anders uit. We moeten langs Atlanta en daar is het druk, ook buiten de spits. We rijden op hele brede wegen, soms wel 6 baans, maar het is gewoon vol en het schiet dus allemaal niet zo op.

Na een lange rit komen we om 7 uur op de camping aan, Scenic Mountain RV Park and Campground in Milledgeville. Dit is een leuke kleine familiecamping, waar ook weer alles keurig netjes is onderhouden, we hebben dit jaar wel geluk hiermee, dat hebben we andere jaren ook anders meegemaakt. Vlak bij ons plekje is het gebouw met de wasmachines en daar maken we vanavond dankbaar gebruik van.

Inmiddels zijn we onderweg naar het zuiden. We willen naar Florida en daar nog een week rondrijden en dingen bekijken. Het wordt echter steeds duidelijker dat dit allemaal niet vanzelfsprekend zal gaan. Door de Hurricane Irma van een dag of 10 terug is er toch een hoop kapot en niet meer bruikbaar. We hadden een camping geboekt in de Everglades voor 2 nachten maar kregen vandaag een mail dat deze was gesloten voor opruimwerkzaamheden en dat onze reservering is geannuleerd. Daar moeten we dus iets anders voor gaan zoeken, vervelend. ik ben benieuwd hoe dit allemaal gaat lopen. Maar, wat voor ons een luxe probleem is, is voor die mensen daar echt een probleem.

Ook vandaag weer tijdig op pad, we moeten weer een flink stuk rijden. We gaan vandaag eerst naar Savannah aan de kust van Georgia. Na een vlotte rit over de interstate komen we daar rond 11 uur aan en vinden wonderwel snel een mooie parkeerplaats bij het Welcome Center van Savannah. Daar zijn zelfs speciale parkeerplaatsen voor RV’s, dat is prettig want soms is het in de stad met zo een grote camper best latig om een plekje te vinden.

We gaan eerst naar het visitor center voor een kaart van de binnenstad en wat informatie over de mogelijkheden om deze te gaan bekijken. We komen er al snel achter dat een tour met een treintje door het Historic District van de stad de beste optie is. Op deze manier zie je het meest van de stad in een redelijke tijd. Ook hoef je niet te lopen en dat is ook fijn, want het is ruim 30 graden. Een tour met het treintje duurt ongeveer 90 minuten, maar je kunt ook voor een hop-on, hop-off versie kiezen, wat wij doen. We rijden eerst een stuk met de tour mee, die overigens erg leuk is. Tijdens de rit vertelt de chauffeur van alles over de geschiedenis van de stad, maar het leukste deel is het feit dat bij verschillende haltes artiesten instappen en een korte act geven, een gedicht of een verhaaltje voordragen dat een relatie heeft met de geschiedenis van de stad, heel leuk.

Na driekwart van de route stappen we bij de haven uit en gaan lekker lunchen in een van de lokale restaurantjes. Na de lunch gaan we wandelend verder langs de haven en door de oude binnenstad terug naar de camper. Nadat we terug zijn rijden we verder naar de camping voor vanacht, Jacksonville North/St. Marys KOA, een camping die handig op de route ligt, maar verder niet veel bijzonders. Tot vandaag eigenlijk de minst mooie camping die we hebben gehad.

Onderweg hebben we wel wat schade gezien van de hurricane Irma, omgewaaide bomen, wat kleinere overstromingen en een paar beschadigde daken, maar het valt hier heel erg mee, of ze hebben het al snel weer opgeruimd. We hopen dat het zo blijft.

Vanmorgen zijn we begonnen met een heerlijk ontbijt. Op de camping waar we vannacht hebben gestaan, Jacksonville North/St. Marys KOA, kun je s’morgens gratis pancakes eten bij de receptie, dat laten we niet aan ons voorbij gaan, ze worden vers gebakken en met siroop erbij zijn ze heerlijk.

Hierna gaan we weer op pad, we rijden nu eindelijk Florida in. Het weer is ook vandaag weer fantastisch en het lijkt een mooie dag te worden. We rijden eerst naar Fort Clich State Park. Dit is een klein natuurpark aan de kust. Het ligt vlak bij de camping en bijna op de route. In het park zijn wandelpaden, een camping en een fort uit de Engelse tijd. Daar aangekomen blijken de wandelpaden en de campings gesloten te zijn als gevolg van Irma, maar het fort is bereikbaar en te bezoeken. We willen daar op ons gemak rondwandelen en kijken. Het is niet al te groot, maar wel leuk om te zien. Wat minder leuk is zijn de muggen, we hebben nog nooit zo veel muggen meegemaakt en ze zijn ook nog vreselijk aggresief. Binnen een half uur hebben we ieder al zeker 15 beten te pakken en we lopen alleen maar te slaan en te krabben, dit is niet leuk meer, we zitten helemaal onder de bulten. We gaan weer snel terug naar de camper en vervolgen onze weg.

We nemen de touristische route, zo dicht mogelijk langs de kust. De bestemming voor vandaag is Daytona Beach, maar we nemen de tijd. Onderweg is het prachtig, mooie stranden, prachtige uitzichten en palmbomen. Heel de kuststrook staat vol met huizen en er staan leuke huisjes, maar ook ware “kastelen” tussen, werkelijk kapitale villa’s op de mooiste plaatsen met een enorme lap grond eronder en allemaal een eigen toegang tot het strand. Hier wonen veel rijke mensen, dat kan niet anders. Onderweg stoppen we een aantal keer om op het strand te kijken. Dat is niet overal eenvoudig want er zijn niet veel (grote) parkeerplaatsen waar je makklijk met een camper op kunt.

Uiteindelijk komen we in de buurt van Daytona Beach. Hier mag je met de auto het strand op en zelfs stukken over het strand rijden. Dat durven we niet echt aan met de camper, we zijn bang dat we vast komen te zitten. Wij volgen de weg langs het strand en kunnen ook zo genieten van het uitzicht. In Daytona Beach is het opvallend rustig, geen hele hordes met touristen of volle wegen, het is er lekker rustig. Zal ook nog wel te maken hebben met de hurricane van een week geleden. Uiteindelijk parkeren we bij een supermarkt en gaan we te voet naar het strand van Daytona Beach. Daar gaan we lekker pootje baden. Het is zeker 32 graden en het water is niet veel koeler. Eigenlijk jammer dat we de zwemspulletjes hier niet bij hebben.

De nacht brengen we door op Daytona’s Endless Summer Campground, een heerlijk rustige camping met keurige plaatsen.

Het Kennedy Space Center stond al lang op mijn verlanglijstje, daar wilde ik altijd al een keer naar toe, naar de plaats waar de Apolloraketten naar de maan werden gestuurd. Vandaag is het zover. We staan op tijd op en zorgen dat we op tijd daar aanwezig zijn. Na een uurtje rijden komen we aan en het is er ongelofelijk rustig, het lijkt wel of het gesloten is, maar gelukkig is dat niet het geval.

We parkeren de camper en kopen kaartjes. Het is best prijzig, 50 dollar per persoon + 15 dollar parkeerkosten, maar dat mag de pret niet drukken. Het is een enorm complex met een schitterend aangelegd visitor complex. Het lijkt wel een beetje op een pretpark, maar dan gericht op 1 thema, NASA en hun ruimtevaartprogramma. Er is uiteraard van alles tentoongesteld wat al leuk is om te bekijken. Echter, de tentoonstellingen zijn geweldig leuk ingericht. Meestal begint het met een filmpje, daarna een mooie presentatie die weer gevolgd wordt door een volgend filmpje. Het is uiteraard perfect geregeld allemaal om de bezoekers stromen in goede banen te leiden, maar wel op een aansprekende manier.

Dan is er een hal met een echte Spaceshuttle en het verhaal over het gehele programma. Wat ze allemaal gedaan en bereikt hebben met dit programma en er is ook ruimte voor de mislukkingen, het verlies van 2 shuttles, indrukwekkend.

Er is ook een bustoer over het enorme terrein langs alle lanceer platformen. Tijdens de bustoer is er er een leuke uitleg over alle gebouwen, de geschiedenis, maar ook over de lopende ruimtevaart programma’s. Tijdens de tour kun je ook nog een enorme hal bezoeken waar uitleg wordt gegeven over de grootste prestatie van NASA, het Apollo programma en de reizen naar de maan. In de hal ligt een echte Saturn V raket. Onvoorstelbaar hoe groot zo een apparaat is. Ook hier weer filmpjes en tentoonstellingen, ook weer perfect geregeld.

We zijn om 10.00 in het Space Center aangekomen en voordat we het in de gaten hebben is het al 17.00 uur. Zonder te treuzelen maak je hier makkelijk een dag vol op een leuke en interessante manier. Wij vonden het geweldig.

Vandaag is een beetje een sippe dag. Afgelopen nacht heeft het al flink geregend en in de ochtend lijkt het niet veel beter. De temperatuur is onveranderd hoog, boven de 30 graden, maar de lucht is volledig bewolkt en het zijn allemaal heel donkere wolken. Het is droog, maar het lijkt of het elk moment weer kan gaan regenen. We doen het lekker rustig aan en alles we alles aan kant hebben gaan we weer rustig op pad.

We nemen een weg naar het zuiden zo dicht mogelijk langs de kust. Er zijn plaatsen waar je prima kunt parkeren en het strand op kunt. Dat is best leuk om even te kijken, maar daar blijft het bij. Onderweg worden de gevolgen van Irma ook steeds duidelijker, veel omgewaaide bomen en beschadigde daken. Ook zijn er heel veel reclameborden en neon reclames verdwenen. Hoe verder naar het zuiden komen hoe groter de schade wordt.

Gisteravond hebben we weer een email gekregen dat een camping reservering is geannuleerd, deze keer in de buurt van Key West. Dat hadden we eigenlijk ook wel verwacht want daar lijkt de schade het grootst te zijn. We beginnen ons af te vragen of we daar wel heen moeten gaan.

We besluiten na een poos langs de kust te hebben gereden om de snelweg te nemen richting Palm Beach om wat beter op te kunnen schieten. Onderweg begint het weer enorm te regenen. Gelukkig duurt het niet heel lang. Als we van de snelweg af komen gaan we eerst bij de camping kijken of we daar wel op kunnen. Dat blijkt gelukkig geen probleem. Het is weer een camping van het Army Corps of Engineers, keurig onderhouden en geweldig mooie plaatsen. Het blijkt dat de Army de grootste aanbieder van camping plaatsen in de VS is!!! Weer wat bijgeleerd.

We rijden nog even richting de stad, maar het weer is niks. We doen een paar boodschappen, tanken de camper vol en gaan vroeg naar de camping. Kunnen we een keer wat rommel opruimen, de was uitzoeken en een keer lekker luieren.

De camping waar we nu staan, KOA Davie – Fort Lauderdale, heeft een flinke klap gehad van Irma waardoor de internetverbinding maar beperkt beschikbaar is en ontzettend traag. Daarom nu maar een stukje over de afgelopen 2 dagen.

Gisteren zijn we naar Fort Lauderdale gegaan. Het was er erg rustig, of dat aan het seizoen ligt of dat de bevolking nog niet allemaal terug is na de hurricane weet ik niet, maar het valt wel op. Het is een schitterende stad, met een hele mooie boulevard aan een nog mooier strand. Deze boulevard is meer dan 10 kilometer lang, en die hebben we helemaal afgereden. We wilden ergens stoppen en dan lekker over de boulevard en het strand gaan wandelen. Er zijn volop publieke parkeerplaatsen, maar je mag nergens met een camper parkeren, neemt te veel plaats in beslag. Op een bepaald moment dachten we een leuke plaats te hebben gevonden bij een grote supermarkt, niet te ver van het strand, maar daar werden we onmiddellijk door een politieagent weggestuurd en hier ga je met die mensen niet in discussie.

Na een paar uur rondrijden waren we het helemaal beu en gaan we de het centrum uit en op de weg naar de camping komen we langs een enorme permanente rommelmarkt, de Swap Meet, daar zijn we ook nog even gaan kijken. Het is vergelijkbaar met de zwarte markt in Beverwijk, maar dan veel groter en met veel meer rotzooi. Wat een bende proberen ze hier aan de man te brengen, maar wel grappig om te zien. We lopen hier een poosje rond en verbazen ons over van alles . Daarna zijn we naar de camping gereden en hebben daar lekker in de pool gelegen.

Vandaag wilden we naar Miami. Bij navraag op de camping en allerlei websites blijkt het parkeren in Miami nog een veel grotere uitdaging dan in Fort Lauderdale. Je begrijpt eigenlijk niet dat er geen mogelijkheden zijn voor toeristen in een stad die voor een groot deel bestaat van de toeristen, maar goed, dan maar een ander plan. Na een beetje zoekwerk hebben we een treinstation gevonden aan de rand van de stad met een enorme parkeerplaats, met security, dat lijkt prima. Voor $4,50 mag je daar de hele dag staan. Een dagkaart voor de trein, met gebruik van de bussen downtown kost ook maar $6,00 per persoon, dat is dus een prima optie. Binnen een half uur zijn we downtown en kunnen we dit deel van de stad gaan bekijken. Miami is een enorme stad, dus alle leuke plaatsen in 1 dag bekijken lukt toch niet. We gaan naar de Bayside marketplace, een leuke boulevard met allemaal winkeltjes en eettentjes. Het weer is schitterend, er is live muziek op de boulevard en alles bij elkaar is het er erg gezellig.

Van daaruit doen we een boottocht lang southbeach en de eilandjes met alle villa’s van de super rijken in deze stad. Je kunt je niet voorstellen wat een huis hier moet kosten op bepaalde locaties. Er zijn zelfs eilanden waar je alleen al $250.000 per jaar moet betalen om er op te mogen, dan heb je nog geen appartementje of een huis. Onbegrijpelijk hoeveel geld hier moet zitten en het is soms niet eens om aan te zien. De boottocht duurt 90 minuten en dan kom je eigenlijk wel langs de leukste plaatsen. Nadat we terug zijn met de boot gaan we lekker wat drinken en dan gaan we weer terug naar het station. Als we terug zijn op de camping gaan we nog lekker zwemmen, wat een heerlijke verkoeling is dat met dit warme en vooral benauwde, plakkerige weer.

Hurricane Irma is 12 dagen geleden over Florida getrokken. Ondanks alle berichten die we horen over de grote schade die vooral in de Florida Keys en met name Key West moet zijn rijden we toch in die richting. Waarschijnlijk komen we nooit meer in Florida en dan wil je toch een keer daar geweest zijn. Op de verkeersborden onderweg zien we dat Highway 1, de weg die helemaal naar Key West loopt, weer helemaal open is.

We besluiten om eerst maar eens naar Key Largo te rijden, de eerste plaats in de keys. Daar is de verwoesting al enorm. Er liggen ontelbare bomen om en langs de weg liggen overal grote hopen met takken en boomstronken. Je kunt zien dat er al heel veel is opgeruimd en er zijn ook al weer een hoop winkels, hotels en restaurants (beperkt) open, maar het is hier nog een grote puinhoop.

We besluiten nog verder te rijden om te zien of het zo blijft. Naarmate we verder rijden wordt het steeds duidelijker dat dit gebied heel heftig is geraakt door de hurricane. Het lijkt op sommige plaatsen wel een oorlogsgebied. De hoofdweg is overal vrij, maar overal liggen nog bomen om die opgeruimd moeten worden, er zijn hele huizen platgewaaid of verwoest door de omgevallen bomen en overal liggen bergen takken, huisraad en puin. Op de vakantieparken zijn talloze caravans, campers en chalets verwoest en je ziet een hoop gezonken en verwoestte boten. Er zijn overal mensen en instanties druk bezig met graafmachines, hoogwerkers, vrachtwagens, enz. om de rommel weg te krijgen. We zien ook borden dat er nog steeds een avondklok is ingesteld om de orde te bewaren.

Het is alles bij elkaar geen prettig gezicht en je wordt er eigenlijk een beetje depressief van. Wij zijn dan ook van mening dat we hier als (ramp)toerist op dit moment niets te zoeken hebben en halverwege naar Key West draaien we om en rijden we weer snel terug naar het vaste land.

De afgelopen nacht hebben we flink onweer en regen gehad en als we opstaan regent het nog steeds. Het is volledig bewolkt en het ziet er op het eerste gezicht niet naar uit dat het snel beter wordt. Iets leuks buiten doen lijkt ons dan ook geen goed idee. Leuke binnen activiteiten zijn er hier niet echt, dus gaan we maar naar een Mall, het Florida Keys outlet center. Daar hebben ze ook weer enorm veel leuke kleding en we laten ons weer verleiden om wat te kopen. Maar goed, je moet de dag toch vullen. Rond 11 uur begint het gelukkig op te klaren, het is droog en de zon begint er door te komen.

We gaan naar een soort dierenpark annex pretparkje hier in Homestead, de Everglades Alligator farm. Dit is een parkje waar ze alligators fokken en ook toeristen ontvangen. Er is een soort kleine dierentuin met lokale reptielen, slangen en alligators. Helaas is ongeveer de helft van het parkje gesloten vanwege stormschade, maar wat er open is is erg leuk. Er is een reptielen en alligator show waarbij een gids uitleg geeft over de Everglades en de reptielen. Dat deed hij trouwens geweldig leuk, een prima show. Geen overdreven onzin, maar gewoon een prima enthousiast verhaal met allerlei details en wetenswaardigheden over al die beesten. Je mag ook met een aantal slangen en alligators op de foto waarbij je deze zelf vast mag houden, dat is best nog wel even spannend.

Aansluitend kun je met een airboat mee door een stukje van de Everglades. In eerste instantie vaart de bestuurder erg rustig en zien we ook wilde alligators en vogels, ook weer met een leuke uitleg. Dan is het tijd voor het stoere gedeelte en gaat het gas er op. Vol gas scheuren we door het gras van de Everglades en tijdens de tocht haalt hij ook nog allerlei capriolen uit met de boot waardoor iedereen meer of minder nat wordt, grappig en geen straf met dit warme weer. Alles bij elkaar is het parkje niet veel bijzonders, maar wel heel erg leuk voor de gevraagde prijs en zeker een aanrader.

Dan rijden we nog naar Biskayne National Park, dat moet erg mooi zijn. Helaas is het park gesloten als gevolg van Irma. Er is te veel schade om toeristen zonder gevaar toe te laten. Dat is wel jammer, maar het is niet anders. Inmiddels is ons wel duidelijk dat we een hoop dingen die we vooraf gepland hadden niet kunnen doen vanwege de stormschade.

De dag hebben we afgesloten met een lekker etentje bij Applebees, dat is altijd lekker en goed.

De dag begint goed. Het weer is prima, de zon schijnt en het is weer behoorlijk warm, al snel weer boven de 30 graden. We hebben gister avond op internet gelezen dat vandaag voor het eerst na Irma weer een stukje van het Everglades National Park open gaat voor bezoekers. Om 10.00 zal de poort bij het Ernest F. Coe Visitor Center weer open gaan. Dit is een mazzeltje , want dit is onze laatste dag in deze omgeving, kunnen we toch nog naar het park. We doen het dus lekker rustig aan en zorgen dat we op tijd bij de ingang zijn. In het visitor center krijgen we een kaartje maar krijgen ook te horen dat we maar een heel klein stukje het park in kunnen, ongeveer 5 kilometer. Verder kan niet want het is nog niet veilig, de wegen liggen verder nog bezaaid met takken en bomen. We kunnen dus maar heel weinig bekijken. We mogen naar de Anhinga Trail, maar niet verder. Deze trail is een heel mooi aangelegde wandelroute van ongeveer een kilometer lang met loopbruggen aan de oostelijke rand van de Everglades waar je, als je geluk hebt, wat dieren kunt spotten en een indruk krijgt van de flora in de Everglades. Het is er heel erg rustig en we maken een leuke wandeling. We zien ook nog een alligator, een grote schildpad en wat vogels.

Na het wandelen gaan we maar verder naar het westen, richting Big Cypres National Preserve. We zouden daar overnachten, maar de campings daar zijn allemaal nog gesloten, dus we moeten iets anders gaan zoeken, maar dat kan later ook nog. In dit park kun je ook weer allerlei wandelpaden aflopen, tram- of fietstochtjes maken, enz. Helaas blijkt al snel dat hier ook nog alles is gesloten vanwege de overstromingen als gevolg van Irma. Alles staat onder water en je kunt nergens in, alles is afgesloten.

Dan maar verder naar Everglades City. Dat is volgens de reisgidsen een leuke toeristenplaats waar je mooie boottochten kunt maken langs de 1001 eilanden aan de kust van de Eeverglades. Als we dat plaatsje binnen rijden blijkt dat de verwoestingen hier nog erger zijn dan in de Florida Keys. Eigenlijk bestaat het dorp nauwelijks nog. We zien enorme bergen met afval, wat eens huizen en huisraad zijn geweest. We zien veel auto’s van het rode kruis en de Disaster Resolve organisatie en beseffen dat we hier als toerist absoluut niet horen te zijn. We draaien snel om rijden rap verder naar het noorden, richting Naples en Fort Meyers om een plaats voor de nacht te gaan zoeken. De KOA waar we eerst naar toe rijden is nog gesloten voor opruim werkzaamheden, maar op een andere camping kunnen we gelukkig wel terecht. Het is niet veel soeps, maar we kunnen er staan.

Het begint nu wel duidelijk te worden dat we totaal het verkeerde moment hebben uitgezocht om hier op vakantie te gaan. Door de gevolgen van Irma is alles (deels) kapot en gesloten wat we wilden gaan bekijken tijdens deze reis. Morgen maar snel verder naar het noorden en hopen dat het daar beter is.

Vandaag gaan we naar Sanibel Island, een eilandje voor de kust van Fort Meyers. Het moet een echt toeristen oord zijn met mooie stranden, leuke restaurantjes en winkeltjes en een mooi natuurgebied. Het is niet ver rijden en met een half uurtje zijn we op het eiland. We gaan eerst naar het Ding Darling Nature Reserve (leuke naam). We stoppen bij het visitor center en het valt ook vandaag weer op hoe rustig het overal is, er zijn nauwelijks toeristen te vinden, lekker rustig. We bekijken het visitor center en gaan dan een leuke wandeling maken oven een van de prachtig aangelegde paden door het park. Ook hier heb je weer loopbruggen door de dichte mangrove bossen en over het water en een uitkijktoren waar je kunt genieten van de natuur en het uitzicht. We zien een paar vogels en denken dat het daar bij blijft, maar na goed speuren zien we toch nog een alligator die ligt te luieren tussen de struiken, een flinke ook nog.

Nadat we uitgewandeld zijn gaan we naar een haven waar je rondvaarten kunt maken door het natuurgebied. De eerst volgende rondvaart staat gepland voor 13.30 uur en het is pas half 12. We gaan dus eerst lekker lunchen in een leuk en heel gezellig restaurantje, The Island Cow, ook weer een grappige naam. Het eten is heerlijk, maar veel te veel. Dat is hier geen probleem, wat te veel is neem je gewoon mee, hebben we voor de avond ook nog iets.

Als we terugkomen bij de rondvaartboot blijkt dat de tour niet door gaat omdat er regen wordt verwacht. Pech dus, maar om 17.30 uur is de volgende, dan daar maar voor inschrijven. Om de tijd te doden gaan we op het eiland wat winkeltjes bekijken en een lange wandeling maken op een van de stranden. Daar is nog best wat volk en iedereen is schelpen aan het zoeken. Dus wij ook maar wat schelpen bij elkaar gescharreld, altijd leuk om mee te nemen.

Ook vandaag is het, ondanks de regen, weer best warm. Weer ruim boven de 30 graden en vreselijk benauwd. Na de strandwandeling zijn we drijfnat van het zweten. We gaan daarom maar naar een ijstent en kopen een heerlijk grote ijsco, dat is genieten. Ook nog wat rondgereden over het eilandje en ons verbaasd over de enorme villa's die hier overal staan tussen de palmbomen en andere schitterende tropische bomen, prachtig maar waarschijnlijk onbetaalbaar.

Uiteindelijk weer terug naar de rondvaartboot, maar ook de latere tocht kan niet doorgaan vanwege het aankomende slechte weer. De zon schijnt volop, dus we begrijpen het niet helemaal, maar goed ze varen niet, dus gaan we maar op pad naar de camping. Een half uur later weten we dat ze gelijk hadden want de regen valt met bakken uit de hemel en we zijn blij als we weer op de camping zijn want rijden in dit weer is niet fijn.

Vandaag gaan we na het inpakken van de camper, het opruimen van alle aansluitingen (water, riool, elektra en kabel TV) weer tijdig op pad. We moeten vandaag ongeveer 150 mijl rijden en willen onderweg ook nog iets gaan bekijken.

We rijden naar het noorden en nemen de snelweg om beter op te schieten. We gaan naar het Myakka River State park en hopen dat dat al weer open is. Als we daar aankomen blijkt alles weer opgeruimd te zijn na de storm en kunnen we het park in. We rijden eerst naar het visitor center voor wat info en een kaartje. In dit park staan ook weer prachtige tropische bomen met allerlei planten er in en legio palmbomen. We gaan eerst bij een meer kijken en spotten al snel weer diverse alligators, dat blijft mooi. Er loopt ook een meneer die geluidjes kan maken waar de alligators op af komen, bijzonder om te zien. Er zijn ook weer een hoop mooie vogels te zien. We zien (helaas) ook een grote groep gieren die zich tegoed doen aan een overleden hert.

In dit park zijn ook weer een aantal mooie wandelpaden met loopbruggetjes waar je mooie wandelingen kunt maken door het moeras, wat we dan ook doen. Ook is er een hele grote, en hoge, hangbrug gemaakt tussen de boomtoppen waar je vanuit een ander perspectief het geheel kunt bekijken. Hij wiebelt wel een beetje, maar dat mag de pret niet drukken.

Nadat we hier een aantal uren hebben doorgebracht gaan we weer verder richting Saint Petersburg, onze locatie voor de avond. We komen vrij vroeg aan op de camping, maar dat vinden we niet erg. Het is weer best warm en we gaan lekker naar de pool om af te koelen en pakken een paar koude biertjes, altijd lekker.

Vandaag is de laatste dag van de vakantie, morgen moeten we de camper weer inleveren en vliegen we naar huis. We vertrekken weer lekker op tijd, we moeten vandaag nog ongeveer 100 mijl rijden. Dat is niet ver, maar we willen nog wat doen onderweg en op tijd op de camping zijn voor de avond.

We rijden eerst naar Tampa, naar het Florida aquarium. Een heel mooi aquarium met een geweldig leuke tentoonstelling. Er is ook een prachtige waterspeeltuin, maar dat is meer iets voor de jongere bezoekers.

Na een aantal uurtjes gaan we verder richting Orlando. We willen vandaag op tijd op de camping zijn zodat we op ons gemak alles kunnen opruimen en inpakken. Morgen ochtend voor 09.00 uur moeten we bij Roadbear zijn om de camper in te leveren. We zorgen vandaag al dat het gas en de benzine zijn aangevuld zodat we dat morgen niet meer hoeven te doen. We hebben voor de nacht weer een KOA uitgezocht, heel dicht bij Roadbear zodat we morgen niet ver meer hoeven te rijden. We overnachten op KOA Orlando SE/Lake Whippoorwill, ook weer een heel nette camping. Omdat het onze laatste avond is krijgen we van de mevrouw van de receptie een extra mooie plaats direct aan het meer, leuke geste.

De rest van de middag besteden we aan het opruimen en inpakken en de dag sluiten we af met een heerlijk diner bij Outback steak restaurant. Als je van goede steak houdt ben je hier aan het goede adres, gewoon geweldig.

Na 4 heerlijke weken vakantie zijn we weer veilig thuis. De terugreis was, zoals verwacht, weer lang en vermoeiend, maar dat hoort er ook bij. We zijn blij als we thuis op de bank ploffen.

In totaal hebben we 2975 mijl gereden, van New York tot Orlando. Gelukkig alles zonder problemen. De camper hebben we gehuurd bij Roadbear, onze favoriete verhuurder. We hebben een kapotte waterboiler gehad, maar dat was snel opgelost door de hulp van de helpdesk en de rekening hebben we niet eens gezien, super.

We hebben helaas wel veel last gehad van de nasleep van hurricane Irma. We zijn ongeveer 2 weken na de storm in het getroffen gebied aangekomen en daar waren de gevolgen nog veelvuldig merkbaar en vooral zichtbaar. overal lag nog veel puin dat opgeruimd moest worden. Heel veel National en State Parks waren nog gesloten voor opruimwerkzaamheden waardoor we deze niet konden bezoeken. Ook in de getroffen plaatsen en steden waren veel winkels, restaurants en vooral attracties gesloten voor opruim- en herstelwerkzaamheden. Hierdoor hebben we een heleboel dingen die we gepland hadden niet kunnen doen. Vervelend voor ons, maar natuurlijk nog veel erger voor die mensen die daar wonen. We hebben de reis bijna een jaar terug gepland en dit was niet te voorzien.

Maar, alles bij elkaar was het toch een geweldig mooie reis. We hebben een flink deel van het oosten van de USA doorkruist en hierbij veel gezien. New York was leuk, maar 3 dagen is bij lange na niet genoeg om een dergelijke stad te bekijken, maar voor ons was het voldoende. Washington was ook fantastisch. een stad die zeker een bezoek waard is. Wij hebben gekozen voor een route van Washington naar Florida door de natuur, een aantal natuurparken en vooral de Blue Ridge Parkway. Een geweldig mooie route waar je wel de tijd voor moet nemen. Wij hadden eigenlijk een paar dagen meer moeten hebben, we hebben nu stukken af moeten snijden.

Florida. Door de eerder genoemde hurricane hadden we wat beperkingen om dingen te bekijken. De grote steden zijn lastig met een camper. Miami, Daytona Beach, Tampa, enz. zijn met een camper niet goed te bezoeken, er is downtown en aan de stranden niet makkelijk een parkeerplaats te vinden waar je met een camper op mag. Hierdoor moet je voor andere opties kiezen, b.v. het openbaar vervoer. Wij zijn vooral naar Florida gegaan voor de natuur en die is er prachtig. Je moet wel rekening houden met veel muggen en ander ongedierte in een dergelijke natte omgeving. De temperaturen zijn prima, alleen is het er erg benauwd. Door de hoge luchtvochtigheid is het altijd klam en loop je heel de dag te zweten, maar dat hoort er ook bij.

We hebben dit jaar heel veel op KOA campings overnacht en dat is goed bevallen. Deze zijn over het algemeen heel netjes en de faciliteiten zijn er boven gemiddeld.