In november vorig jaar is deze camperreis geboekt en nu is het bijna zover. Aanstaande donderdag 2 mei om 10.35 uur vliegen we. We moeten vroeg opstaan om om half acht op Schiphol te zijn. Dat is niet erg omdat die nacht toch slecht geslapen zal worden. Menigeen krijgt de kriebels van de lange vliegreis en het avontuur dat ons te wachten staat. 

Alle voorbereidingen zijn inmiddels gebeurd: Paspoorten verlengd, Esta’s aangevraagd en gekregen, parkeerplaatsen bij Schiphol geregeld via Social Deal, op alle vluchten ingecheckt en stoelen vastgelegd, Parkenpassen geregeld via Marktplaats, lid geworden van Passport Amerika, Bankpassen op “wereld” gezet, creditkaarten opgehoogd, verzekeringen nagekeken, portofoons aangeschaft, navigatie geregeld, Mifi geleend van Joep, laptop ingericht, gegevens op de site van Cruise America ingevuld en nog overgebleven Dollars geteld. En natuurlijk een globale route van ongeveer 4.000 kilometer uitgestippeld.

Van Schiphol vliegen we eerst in zo’n 9 uur met Delta Airlines naar Minneapolis. Daar ondergaan we de controles door de Homeland Security. Aansluitend hebben we een 2 uur durende binnenlandse vlucht naar Denver waar we rond 16.00 uur lokale tijd aan zullen komen. Met een airportshuttle worden we naar het hotel gebracht voor een overnachting.

De volgende ochtend gaan we de drie campers bij Cruise America ophalen. Dan naar de Walmart om flink proviand, drinkwater, witte wijn en Budweiser in te slaan. Dan door naar Verizon om internetdata voor de Mifi te kopen. Nadat we ons op een RV Park hebben geïnstalleerd gaan we tegen het einde van de middag naar het stadion Coors Field voor de baseball wedstrijd Arzona Diamond Backs tegen de Colorado Rockies (de thuisclub van Denver). Wij zijn natuurlijk voor de Colorado Rockies!!! Het zal laat worden die avond. Zeker als ze winnen.

De volgende dag begint onze roadtrip. Hier alvast een tipje van sluier opgelicht: Via Leadville (hoogstgelegen stad in Amerika) naar de Black Canyon of Gunnison. Vervolgens door een gebied waar veel bekende westerns opgenomen zijn naar Mesa Verde National Park. Monument Valley en de Grand Canyon mogen we natuurlijk niet voorbijrijden. Las Vegas moet natuurlijk ook. Net zoals Zion, Bryce en Arches. Daarna via Aspen over de Independence Pas (als die tenminste open is) terug naar Denver. Voor sommige bestemmingen is het nog erg vroeg in het seizoen. In de hoger gelegen gebieden vriest het ’s nachts nog en komen de temperaturen overdag niet boven de 10 graden. Ook komen er nog voorjaarsstormen voor. Daarnaast is het vandaag in Las Vegas zonnig en 34 graden. Kortom winter- en zomerkleding in de koffer.

Dag een met de camper op pad. We gaan met zijn allen prima, hoewel dat ‘keep your lane’ en het niet schakelen voor sommigen nog wat ongemakkelijk is. Bart & Josyn rijden iets achter de anderen na een korte pitstop (Josyn moest natuurlijk weer plassen).

Wanneer ze weer 5 minuten onderweg zijn, rijd er steeds een grijze auto achter ze. Behoorlijk dicht er op, haast bumperklevend. En ja hoor; even later gaat de sirene. De grijze auto bleek een politie auto en we worden aan de kant gezet. De meneer komt naar ons toe; “I’ve pulled you over for two reasons…”. De agent is wat nors en praat behoorlijk snel met een flink accent. Dus Josyn zegt: “Excuse me, can you talk a little slower?”. Blijkbaar is het niet de bedoeling om vragen te stellen. De agent reageerde ietwat verontwaardigd (“What?!”), maar na nog een keer de vraag te stellen ging hij wat langzamer door.

De trooper wilde het rijbewijs en de autopapieren zien. Hij bekeek het rijbewijs alsof het een buitenaards object was, maar accepteerde het en nam het mee. Wat was nu het probleem; we hadden te kort ingevoegd (wat niet nodig was; keep your lane!!) en waren even verderop een knipperlicht vergeten. Gelukkig kwamen we er met een waarschuwing vanaf!

Na een koude nacht in de camper staan we (heel!) vroeg op voor een wandeling door de Black Canyon. Truien en jassen aan, drinken en camera’s mee; let’s go! We hadden de ‘difficult trail’ gekozen, omdat we hadden gehoord dat deze de mooiste uitzichten had. Waarom deze dificult was, kwamen we al snel achter. Er lag namelijk nog behoorlijk wat sneeuw op ons pad, wat inmiddels spiegelglad ijs was geworden. Dit leverde natuurlijk wel wat mooie plaatjes op!

Eenmaal beneden aangekomen was het uitzicht adembenemend. Op foto’s niet te bevatten, zo groot, diep en gigantisch. Langzaamaan kwam ook de zon door en gingen op de terug weg de dikke truien en jassen uit (we waren al verbaasd toen we hikers in t-shirt en korte broek tegen kwamen op de heenweg, maar inmiddels begrepen we waarom). Het was nog een flinke toch terug naar boven, maar om 9:30uur stonden weer alweer bij de camper. Mooi en sportief begin van dag 4!

Eenmaal terug op de camping bleek ons plekje ingepikt, maar niet door mensen. Oh deer, oh deer; they took our campsite!

Er waren eens twee cowboys op zoek naar hun verloren vee, toe ze plots een paar historische woningen vonden. Tegenwoordig is dit het pronkstuk onder de Indiaanse nederzettingen in het zuid westen. Dan hebben we het natuurlijk over Mesa Verde. Archeologen vonder later nog meer Cliff Dwellings, die afstammen uit de periode tussen 1100-1300. 

Aangekomen bij Mesa Verde waren we er helemaal klaar voor om de oude huisje te zien. Helaas was het nog ruim 30 minuten rijden van de ingang naar de daadwerkelijke Cliff Dwellings. Deze hebben we ook alleen van afstand kunnen bewonderen, omdat er geen tours meer beschikbaar waren. Ondanks dat was het erg bijzonder om te zien! Hoewel we ons nog steeds af vragen waarom je daar zou wonen: het is mega ver lopen naar water en kunt er geen vee onderhouden of land bewerken. Laat staan om even naar de Dwelling van de buren te lopen!

Tijdens de rit kwamen we ook nog een Coyote tegen! Deze sprong bij Wil en Wilma voor de camper, waarna hij langs alle andere campers liep. Super dicht bij!!

Van de Antelope Canyon is de Upper Canyon het meest bekend. Maar goed, wij zijn eigenwijs en hebben de Lower Canyon genomen. Met tien mensen en een gids daalden we af in de Canyon, waar we onze ogen uitkeken. Smalle gangetje brachten ons door de canyon heen, terwijl onze gids allerlei weetjes en verhalen van zijn voorouders over de Canyon vertelde. Zo weten we nu meer over hoe de canyon is ontstaan (door water uiteraard) en waarom de strepen scheef lopen. Dat alles deed hij overigens tijdens een continue fotoshoot, dus nu hebben we allemaal een foto op de telefoon staan wat de screensaver van Windows 7 is en nog minstens 20 geposeerde foto’s. Hij vond zichzelf ook meer een fotograaf dan een tourguide.

Wil en Wilma waren al eens eerder bij de Antelope Canyon geweest en hadden toen de Upper Canyon genomen. Hun conclusie: de Lower Canyon is minstens zo mooi en misschien nog wel mooier!

PS. Heb je Bruce van Finding Nemo al gespot? (‘Fish are friends, not food”)

Zo veel te zien, zo veel te doen. Tijd te kort om alles bij te houden! Na de stop bij Mesa Verde zijn we doorgereden naar Monument Valley. Monument Valley is ontstaan door wind en regen. Het gebied behoort toe aan de indianen, die ook een eigen president hebben. Verder: de foto’s spreken voor zich! Je zult het vast herkennen van tv 🙂

De vorige dag – bij Antelope Canyon – vertelde onze gids dat de zon om 6:25uur op zou komen. Nou, Josyn wilde dat zien. Dus Josyn en Bart staan in alle vroegte op (vooral Bart, Josyn was toch al wakker) om de Horseshoe Bend te bekijken. Helaas bleek dat de gids het had over de ‘Denver Time’ en dat wij hadden gerekend in ‘Las Vegas Time’ en kwam halverwege de rit de zon al op. Ondanks dat hebben ze in alle stilte van toch nog een schaars zonnetje kunnen genieten in de Horseshoe Bend.

Een paar uur later kwamen ook Wil, Wilma, Mitchel en Ellen naar de Horseshoe Bend. Inmiddels was de zon helemaal op, wat ook een mooi uitzicht gaf. Inmiddels was er alleen ook een busladingen Aziaten gedropt (of 2 busladingen). In stilte genieten was er nu dus helaas niet bij!

Na de Horseshoe Bend zijn we doorgereden naar Sunset Crater, een relatief onbekend (zwart) pareltje van de Amerikaanse natuur. Sunset Crater is een vulkaan die rond 1065 is uitgebarsten. Door de uitbarsting is het landschap hier bijzonder; voornamelijk zwart met hier en daar donkerrood. De zwarte kleur wordt veroorzaakt door het lavagesteente. Doordat je overal het lavagesteente nog ziet liggen, is de uitbarsting goed voor te stellen. Een bijzondere, korte tussenstop die zeker de moeite waard is geweest! 

De volgende stop was de Grand Canyon. Wauw!! Waar te beginnen? Aan het eind van de middag kwamen we aan bij de Grand Canyon, bij Desert View. Het weer zat helaas niet mee, want het was nogal mistig. Toch konden we al een mooie glimp zien van het park!

De campingplaatsen in het park waren allemaal vol, dus zijn we 10 minuten verder op op een parkeerplaats gaan staan. Hoewel, een parkeerplaats is een groot woord. Het was meer een soort zandpad. Het enige dat verraadde dat er vaker gekampeerd werd, waren de kampvuur resten. Dat bracht Josyn natuurlijk op het idee om haar kampvuur-skills in te zetten! Bart & Ellen waren de houtsprokkelaars en Mitchell was zo slim om een grote zak marshmallows van de Walmart mee te nemen. En daar zaten ze dan: in de Grand Canyon hun marshmallows op vorken boven een kampvuur te verwarmen. Behalve Mitchell, die ging all-in en verwarmde zijn marshmallows op een stokje. Dat bleek alleen niet een heel briljant plan, want de helft belande in het kampvuur.

Na een nacht met veel regen gaan staan we de volgende ochtend vroeg op, om opnieuw naar de Desert View te gaan. Hier is de zonsopkomst – na het schijnt – het allermooist. Veel hebben we er helaas niet van gezien, want het begon opnieuw te regenen. Zodra we weer warm en droog in de camper zaten, kwam het met bakken uit de lucht. Beetje jammer wel…

Maar hè, een beetje regen mag de pret niet drukken! Rond 10uur werd het dan eindelijk droog en zijn we naar het visitor center gereden. De zon brak door en we hebben een enorme mooie trail gelopen langs de klif van de canyon. Eindelijk hadden we geluk met het weer, want terwijl wij de hele dag in de zon hebben gelopen, regende het aan de overkant van de canyon flink! Tijdens de wandeling hebben we behoorlijk wat Elks gezien en op het eind ook nog drie California Condors die vlak over en langs on heen vlogen! En pas toen we weer terug waren en net wat zaten te eten, begon het weer te regenen. Perfect timing 🙂

En tja, de canyon zelf, wat moet je er van zeggen? Het is gigantisch, het is adembenemend en het is niet te bevatten.

Dag 1

Daar zijn we dan: in Fabulous Las Vegas. Na een korte stop bij het shopping center, begonnen we ons avontuur bij de Welcome Sign. Net als alle andere toeristen, want het was er druk. De eerste Elvis stond al klaar om ons te verwelkomen. Daarna zijn we begonnen aan onze lange wandeling aan de strip., met het ene hotel nog mooier en groter dan het andere. Via de Mandalay Bay en de Luxor kwamen we terecht bij de New York New York, voor een welverdiende lunch met alle geluiden van de gokautomaten op de achtergrond.

Na de lunch vervolgen we de hotelroute. Door naar Bellagio met de fontein show en prachtige binnentuin, Caesar Palace met het gigantische winkelcentrum (met wolkenplafond), The Venetian met de gondels door het hotel en de Pallazio. Al met al een heel indrukwekkende wandeling. Op de terugweg moet er uiteraard nog even gestopt worden bij het Hardrock Café, de M&M store en een terras voor een welverdiend biertje. Inmiddels was de zon al ruimschoots onder en zat dag 1 in Vegas er al weer op!

Dag 2

De volgende dag zijn we iets rustiger opgestaan om een wasje te draaien (moet ook gebeuren), om daarna Down Town Las Vegas te verkennen. Een kleine ronde over Fremont Street, waar de casino’s voor de normale Amerikaan zijn. Ellen, Mitchell, Wil en Wilma zijn vervolgens naar Stratospher Tower gewandeld om de stad van boven te bekijken. Eenmaal daar hebben Wil en Ellen zich gewaagd aan een vrije-val-attractie. Ondertussen waagden Bart & Josyn een (tevergeefs) gokje aan de roulette tafel.

Daarna was het tijd voor het tweede sportevenement van deze vakantie, namelijk een echte Amerikaanse Rodeo! Blijkbaar is rodeo niet alleen bull riding, maar ook onder andere steer wrestling (een stierenkalf op zijn rug leggen), barrel racing (heel snel om een ton heen rennen) en team roping (twee mannen te paard met een lasso, de een moet om de kop en de ander om de poten). Na een gebed en het volkslied, ging de wedstrijd van start. Ondertussen wordt het publiek vermaakt door de rodeo-clown. Wij als Nederlanders (een land waarin dierenwelzijn nogal een ding is) hadden wat moeite om niet alleen het dierenleed te zien. De Amerikanen daarin tegen konden de lol er wel van inzien, de sfeer was dan ook top!

De avond sluiten we af in Fremont Street. Inmiddels waren alle straatartiesten in volle allure aan het werk en was het gezellig druk geworden. Met bands, DJ’s, superhelden en natuurlijk de chippendales en schaars geklede dames. Na de bekende lichtshow op het plafond van de koepelhal (bestaande uit heeeeel veel ledlichtjes) zijn we na een lange dag terug naar het RV park gegaan.

Dag 3

De volgende ochtend verlaten we het RV park om richting Zion te rijden. Maar eerst nog een kleine tussenstop: de schietbaan. Best spannend om zo’n machine in je handen te houden! Er is onder andere geschoten met een Dirty Harry, Glock, Shotgun en AR15. Wat een schade kunnen die dingen aanrichten! Maar goed dat ze streng om gingen met de veiligheidsmaatregelen.

We lopen een klein beetje achter, dus weer snel een blog. Na Angels Landing in Zion zijn we door gegaan naar Bryce National Parc, het favoriete park van Wilma. We hoeven niet lang te wachten waarom; de bijzondere rotsformaties tekenen een geweldig uitzicht!

Met Angels Landing nog in de benen besluiten we een makkelijkere hike te nemen vandaag, namelijk de Queens Garden. Ondanks dat het niet heel ver is, heeft het wel behoorlijk stijle stukken waardoor bij sommigen de oude blessurekwaaltjes toch weer opspelen. Ondanks dat hebben we genoten van de wandeling, waar je je fantasie kunt los laten op alle vreemd gevormde rotsen. Herkennen jullie de Queen op de foto? Ze zit bovenop haar rots vanwaar ze haar tuin over kijkt. 

Capitol Reef

De weg naar en vanaf Capitol Reef is een heel bijzondere. De rotsachtige bergen hebben allerlei kleuren; alsof je alle verschillende aardlagen kun zien, van rood tot zwart en wit. In Capitol Reef zelf zit een kleine oase van groen. Hier is een familie ooit een boerderij begonnen met koeien, kippen en eigen groente en fruit. De groente en fruit wordt er nog steeds geteeld en in het winkeltje worden dan ook hun eigen producten verkocht. Waaronder heeeeerlijke verse taarten!

Een stukje verder rijden vanaf Capitol Reef is Sloth Canyon, die Wil online had gevonden. Hier is even gestopt voor een wandeling, na lang zoeken is de Canyon gevonden! 

Nadat we Bryce achter ons hebben gelaten, zijn we richting Moab gereden. Moab is een stadje vlak buiten Arches, het park dat bekend staat om de mooie bogen. Onderweg kwamen we nog een bosbrand tegen, gelukkig ver genoeg weg om een gevaar te vormen voor onszelf. De volgende dag was het ook geblust, gelukkig maar!

Het stadje Moab is chaos: overal – maar dan ook echt oooooveral – rijden buggy’s, crossmotoren en jeeps. Waarom? Aan de rand van Arches kun je heel gaaf door de woestijn crossen! Iets wat wij ook in Buggy’s hebben gedaan, als verjaardagscadeautje voor Ellen, Wil en Josyn. Een heel gaaf verjaardagscadeau! Behalve Wilma hebben we allemaal achter het stuur mogen zitten. Bart & Josyn hebben meerdere keren van buggy gewisseld wegens rode lampjes. De eerste keer omdat het olie opwas, de tweede keer omdat de voorwielen locked stonden en hier niet van af wilden. Wat? Locked? Dat betekend dat de voorwielen niet los van elkaar kunnen bewegen. En Josyn zich maar afvragen waarom het stuur zo zwaar stuurde… Tot dat ze dus wissselden en het stuur opeens heeeel licht stuurde en ze iets te scherp instuurde. Gevolg; ze stonden nog maar met 2 wielen aan de grond. Oeps! Gelukkig was het 1x opnieuw insteken en waren ze toen weer boven.

Ook leuk om te weten; tijden de tocht hebben we dinosaurus voetafdrukken van 200 miljoen jaar oud gezien! En jeeps die een heel stijle helling op probeerden te komen, wat niet altijd lukte (en de jeeps bijna omvielen!! Was ook om te kijken al doodeng).

De dag erna zijn we Arches pas echt in gegaan. Daar hebben we een trail gelopen naar de Delicate Arch, waar we natuuuuurlijk uitgebreid op de foto zijn gegaan. De Arches zijn ontstaan door wind en water. Een bijzonder natuur verschijnsel! 

Het is helaas niet gelukt om de hele vakantie het slechte weer voor te blijven (hoewel we het best lang hebben volgehouden). Ongeveer drie weken geleden zijn we aan de reis begonnen in Denver, toen was het zo begin 20 graden celcius overdag. Inmiddels weer terug in Denver, zitten we gewoon in de sneeuw! Maar even reverse want ik sla een aantal dagen over. We waren gebleven bij Arches…

Na Arches zijn we door gereden richting Grand Junction. Omdat alle campings vol zaten hebben we op het parkeerterrein voor een winkelcentrum geslapen. Op zich niks mis mee, behalve dat de jeugd van het dorpje er blijkbaar straatraces houdt… Doei nachtrust! De dag erna zijn we doorgereden naar Glenwood Springs. Omdat we wat ingelopen zijn op de planning, kunnen we het hier wat rustiger aan doen. En dat hebben we ook zeker gedaan! Ellen & Mitchell hebben een flinke burger naar binnen gewerkt en het stadje verkent, Wil & Wilma hebben een wandeling gemaakt naar het graf van Bill Holiday en Bart & Josyn hebben lekker lui gebadderd in de hot springs. Een heerlijke ontspannen dag dus! En de dag erna zelfs ook nog uitslapen, wat een feest!

Vervolgens zijn we naar Denver gereden, waar we weer op de zelfde camping staan als in het begin. Zondagavond gingen we met zijn allen de stad in voor een mini-kroegentocht. Daar hebben Wil, Wilma en Josyn mee gespeeld met een potje Shuffleboard (een soort mini-curling) met een aantal Amerikanen en een ietwat dronken Ier. De Ier heeft ongeveer 10x aan Wil gevraagd hoe hij heette. Waarop Wil steeds weer de reactie kreeg: Ik heet ook Wil! Ierse Wil had niet zo’n goed korte termijngeheugen.Tijdens de kroegentocht hebben we natuurlijk ook Wil zijn 60e verjaardag ingeluid! (= gratis drankjes voor Wil!) Prima begin van de verjaardag!

De volgende dag was het helaas echt ***weer, koud en regenachtig. Ontbijten hebben we in de mooi versierde camper van Wil en Wilma gedaan (credits voor Wilma!), met bordjes en bekers met 60 er op. Ja Wil, je bent nu echt 60! Daarna zijn we naar het stadje Golden gegaan, waar we de lekkerste hamburgers OOIT hebben gegeten en naar de brouwerij van Coors zijn geweest. Hier was het lekker warm, konden we biertjes proeven en kregen we aan het eind van de rondleiding een glas mee naar huis. Terug naar downtown Golden waren alle winkels helaas dicht. Een theetje bij de Starbucks om op te warmen en weer terug naar de campers. Erg jammer van het weer!

Maar het weer wordt nog slechter… Eenmaal onderweg naar de camping begint het namelijk te sneeuwen! En dat heeft het ook de heeeele nacht gedaan, ellende. Inmiddels begint het zonnetje voorzichtig door te komen, terwijl we al wat koffers aan het inpakken zijn. Straks gaan we het centrum van Denver nog even in, waarna de laatste dag hier er op zal zitten. Nog even genieten voor we morgen weer aan de terugreis beginnen!