Wij, Ada en Theo Vermeulen, 65 en 67 jaar, hebben een Black Friday deal camperreis geboekt, dat geeft allerlei extra's, waaronder een toegangsbewijs voor de Nationale Parken van Amerika. Het wordt onze eerste keer in een camper. Theo zou liever een auto huren en langs hotels trekken. 

Wij hebben bij Travelhome een C25 geboekt, dat was hun kleinste camper. Deze is 7.60 m lang en 2.50 meter breed, dat is best groot. Achteraf is een kleinere ook mogelijk. Tegen het rijden met zo'n monster zien we best op. Mensen die ook met zo'n camper hebben rondgereden zeggen dat het snel went.

Het is een droom van mij om met een camper rond te rijden, dan moet je niet naar steden gaan, maar dan zijn de Nationale Parken ten oosten van Las Vegas een prima doel. De afstanden zijn niet groot, maar ze kunnen wel druk zijn.

We hebben de app Rv parky gedownload, deze is handig om een voorlopige route uit te stippelen naar allerlei RV campings. 

Er staan reviews op, de overnachtingsprijzen, de service die een camping aanbied (zwembad, wasmogelijkheid , enzovoort) , de afstande, de Walmarts (overnachten kan niet bij elke Walmart) en andere stops waar je mogelijk gratis kan staan (boondocking) en ze linken door naar de site van de campings. Helaas is het niet mogelijk om bezienswaardigheden in de route op te nemen, dus dan neem je maar een camping die in de buurt is. Onderweg kan je kijken welke campings er in je buurt zijn. Maar via Google Maps krijg je meer resultaten, wanneer je op Rv campgrounds zoekt , ook staan er meer reviews op.

We hebben een route uitgestippeld, waarbij we 2 nachten bij een park in de buurt staan. 

Vooraf hebben we een aantal campings geboekt, omdat vooral de campings bij Bryce, Zion, en Grand Canyon druk kunnen zijn. Verder hebben we bij Kens tour Lower antilope canyon geboekt en een gratis rondrit met een ranger bij Bryce.

We vliegen met Amercan Airlines van Schiphol naar Dallas, daar stappen we over op het vliegtuig naar Las Vegas. 

Een voor ons nieuwe regel was, dat lithium batterijen, dus powerbanks in je handbagage moeten, dan mag je er 2 per persoon hebben. Ook nieuw is dat poederachtige stoffen niet in de handbagage mogen.

Ik heb ergens gelezen dat het ook mogelijk was om via New York te vliegen en daar dan voor eigen rekening een tussenstop te maken, maar ja, dat lazen we te laat.

Onze aansluiting in Dallas haalden we net aan. Ons vliegtuig vertrok anderhalf uur te laat van Schiphol. We hebben telefonisch in Dallas, de afspraak voor het ophalen van de camper gemaakt bij Cruise America voor morgen 14.30 uur. 

In Las Vegas verblijven we in hotel Excalibur. Voor het hotel moet je een resortfee betalen (op de terugweg ook weer) en $15 omdat we aparte bedden willen. Achteraf hadden we de bedden veel eerder moeten regelen.Vreemd die resortfee, daardoor zijn de verplichte hotelovernachtingen zeker niet gratis , zoals je op basis van de informatie denkt, een minpuntje. 

Het is een enorm hotel met veel gokkasten. Er zijn restaurants en er zijn 3 zwembaden waar je met het sleutelkaartje van je kamer naar toe kan. De handdoeken en stoelen bij het zwembad zijn gratis. 2 stoelen en een parasol zijn p$ 50.

We hebben een boodschappenlijstje gemaakt voor een Walmart en voor een tweedehands winkel. Achteraf: Savers zij groot en redelijk netjes.

We hebben gehoord/gelezen dat het volgende handig is, deels nemen we dat uit Nederland mee:

- Oude telefoons om een in de USA gekochte simkaart in te doen. Simkaart van t mobile kost in Las Vegas $40 , 2e kost $37.

- Lange standaard om de telefoon in de aansteker te doen en op te laden, zodat je via Google Maps kan rijden. En een kleinere, om nog meer te kunnen opladen. Er zijn minstens 2 aanstekers.

- Plastic tafellaken, omdat picknicktafels soms vies zijn. Dat hebben ze niet 2e hands, maar een douchegordijn wel en dat kan ook nog als gordijn tussen de cabine en het woondeel dienen. Wanneer het niet koud is 's nachts voldoet een deken ook goed als afscheiding. 

- Handschoenen, voor het aan en afkoppelen van de wc slang

- Koelbox (omdat het erg veel propaan kost om steeds de koelkast te openen) Twee kleine koeltassen zijn erg handig. Bevroren flesjes water kunnen dienen als koelelement.

- Extra grote handdoeken. Er zitten 2 handdoeken in het pakket (60x110 en 65x120) en een waslap. Achteraf: we hebben nauwelijks tijd om te zwemmen, maar het is prettig om op een handdoek te zitten. 

- Lekkere stoeltjes en een tafel (kopen of huren) De tafel blijkt in de camper te zitten. Van die als een paraplu op te vouwen stoelen zijn te huur voor $ 10 per stuk. Wij kopen voor die prijs bij de Walmart 2 niet op vouwbare stoelen. Achteraf: we zitten er maar weinig op.

- Grote hoeslakens, tenzij je het meegeleverde laken als onderlaken zou willen gebruiken. 

- Dweiltjes

- Afwasspons en afwasmiddel, een heel klein flesje

- Wc papier, 4 rollen dun papier is genoeg voor 2 personen. Er is in kampwinkels speciaal papier te koop. Wij hebben dat niet gekocht. 

- Doorzichtige plastic zakken, dan hou je je spullen bij elkaar in de kastjes. 

- 2x Heupkoeltasje voor 1 flesje.

- 2 Fleecedekens, soms was de deken niet genoeg, soms was de deken te warm.

- Schaar

- Theedoek (er zit wel een handdoek in het pakket) 

- Nagelborstel, voor hardnekkig vuil.

- Vliegenmepper 

- Doos met tissues 

- Verwarmingselement om vloeistof te verwarmen in een beker.

- Stekkers voor de USA

- Duck tape

- Multitool

- Blikopener, de blikopener uit het pakket werkt niet

- Veel flessen water, want het water in de camper is geen drinkwater.

- Wanneer het koud is, kan een thermoskan handig zijn, voor koffie enzovoort. 

Zekeringen, zijn volgens de Cruise America meneer niet nodig.

Vloeistof voor het toilet blijkt tegenwoordig niet meer nodig te zijn.

Allerlei opmerkingen, tips en ervaringen achteraf:

- Al de Nationale Parken zijn heel geciviliseerd: bij de ingang krijg je een brochure met uitleg over het ontstaan, flora en fauna, een plattegrond met de wegen en de wandelwegen en de bijzonderheden. In alle parken zijn er Visitorcentra (met veel informatie, er zijn ranger programma's, junior ranger dingen, gratis toiletten en gratis vulpunten voor flesjes), vaak toiletten bij de uitzichtpunten (soms zijn het gewone hoge toiletten, maar dan aangesloten op een sceptic tank), de wandelpaden staan goed aangegeven (soms met stapels stenen, cairns) en vaak staan er uitlegborden. 

Gelukkig zijn er vrijwel overal Rv parkeerplaatsen, als ze er niet zijn dan mag je een aantal gewone parkeerplaatsen in beslag nemen. 

In sommige drukke parken, is er een shuttle dienst, zoals bij de Grand Canyon south rim, Bryce en Zion. Met de Nationale Parken Pas ($ 80) heb je gratis toegang en mag je de bussen gratis gebruiken, anders kost het per voertuig $ 30 - $ 35.

- Doordat wij op een vrijdag (14 juni 2019) uit Nederland vertrekken, op zaterdag de camper ophalen en nog 1 nacht in Las Vegas blijven, komen we bij Arches in het weekeinde aan. Dat zijn de drukste dagen. Ook de drukke Grand Canyon doen we in het weekeinde, op zaterdag 29 en zondag 30 juni. Achteraf hadden we daar misschien rekening mee kunnen houden, maar we hebben er geen last van gehad. We zijn vroeg het park ingegaan. 

- Wanneer je hier iemand begroet, zegt men : How are you? De ander zegt dan; I'm fine, how are you? Antwoord: I'm fine, thank you.

- Wij rijden op de snelweg 70 mile (circa 110 kilometer), dat is het maximum, dat nog prettig is. Op mindere wegen ligt dat op maximaal 60 mile (circa 95 kilometer). Zorg dat er niets kan gaan schuiven en rammelen, de wasbak kan uitkomst bieden. 

Je moet tijdens het rijden steeds bij sturen, dat is vermoeiend. De camper heeft een enorme remweg en grote draaicirkel. De cruisecontrol werkt uitstekend en hebben we veel gebruikt.

Wanneer je begint met rijden, staat TOW automatisch aan. TOW gebruik je in de bergen, wanneer je niet op de motor wilt afremmen, omdat deze dan te heet wordt. Het is vervelend, dat TOW aan staat bij het starten. Je moet 'm dus meteen uit zetten.

- De douche is groot genoeg om in te douchen. De heater verwarmd het water heel snel. In Las Vegas was het zo warm, dat het water niet verwarmd hoefde te worden. 

De wc kan je gewoon gebruiken, zeker onderweg, wanneer je stil staat. 

Wel moet je de tanks regelmatig legen en de watertank moet gevuld worden.  

De voorraad ruimte onder de camper is enorm. Met 2 koffers, 2 gestapelde stoelen en een voorraad water, was er nog ruimte over. Stop er geen dure dingen in.

- Onze prettigste campings waren Horse thief bij Canyonlans Island in the Sky (walk up oftewel wie het eerst komt, niet te reserveren ) en Jacob Lake bij Grand Canyon north rim (wel te reserveren). Hier hadden we een mooie, rustige ruime plek in het bos, zonder verdere voorzieningen (=dry camping). Er was wel een toiletgebouw, het dumpen van rioolwater was daar niet mogelijk.  

- Zorg dat je je betaalkaart hebt vrij gegeven voor buiten Europa. En neem een creditkaart. 

In winkels, restaurants enzovoorts willen ze je kaart swipen, dat gaat niet meer met de huidige Nederlandse betaalkaarten. Daar wordt Maestro bijna niet geaccepteerd. 

Creditcards van Visa en Mastercard werken meestal wel.

Contant geld opnemen bij ATMs gaat wel goed met Maestro. Er wordt afhankelijk van de ATM provisie berekend, dat betaal je dus extra. 

Bij alles wat je afrekent wordt de tax (=belasting) er nog bij gerekend. Daardoor wordt de prijs altijd hoger en wordt het een vreemd bedrag dat je moet betalen.  

- Via Cruise America krijg je 10 % korting bij KOA campings. Ook met ANWB krijg je 10 % korting, omdat zij samenwerken met de AAA, de Amerikaanse ANWB. Neem dus je ANWB pas mee.

- Let bij het boeken van een camping op de ligging ten opzichte van drukke wegen. Vaak ligt een camping direct aan de weg.

- Trek je niet te veel aan van de controle lampjes in de camper. Ondanks dat we de riooltank hadden geleegd, leek het alsof de tank nog vol was. Nadat we propaan hadden getankt aan het einde van de vakantie ,$11, stond de meter op twee derde.

- Toen ik wilde wassen had ik kwarters nodig. De enorme Amerikaanse machines waren in 30 minuten klaar. 

- Men is niet energiezuinig n Amerika, zonnepanelen en windmolens zie je nauwelijks. Wel wordt er energie uit water gehaald bij de dammen en er rijden bussen op gas 

Opmerkingen over de camper:

-Meer haken aan de muur vooral bij de bedden, in de keuken en de wasbak.

-Beter sluitende hordeur en fijnere horren . Ook met de deur dicht komen er vliegjes binnen. Ze komen op de lampen af. Daar kan je ze wel makkelijk tegen aan meppen.

-Twee sleutels voor de camper, misschien verlies je er één

-Alle deuren in 1x op slot

-Ook leeslampjes bij het bed boven de cabine. Bij dat bed is er geen mogelijkheid om iets neer te zetten, dat is lastig.

Sowieso, zijn de ledlampen ongezellig. Wat meer zwakkere lampen zou het binnen wat knusser kunnen maken.

-De vloer van de bestuurders cabine wordt zo heet dat je je hand bijna brand. Het gaat ook stinken naar natte hond. Het blijkt een bekend probleem te zijn. Een kussen werkt goed tegen kokende voeten

-De deur van de wc vliegt steeds open tijdens het rijden, ondanks klittenband en een wig

Na een onrustige nacht hebben we gegeten bij een Starbucks in het hotel. We hebben uitgecheckt en de koffers laten opslaan. Helaas kreeg ik last van de hitte. We hebben toch een paar blokken gelopen tot Bellagio. Daar hebben we wat gegeten. Terug naar het hotel, koffers gehaald en met een taxi naar Cruise America. We waren door mijn hitteproblemen net te laat, maar we hebben gebeld dat we later waren. Na al de formaliteiten zijn we bij Savers gestopt, om daar een fleecedeken, thermoskan, koelbox, kussens en een kleed (voor vuile picknicktafels) 2e hands te kopen. We wilden ook vouwstoeltjes kopen, dat lukte bij de Walmart. Daar hebben we ook eten ingeslagen. 

Door alle boodschappen waren we tegen donker bij Koa at Sams town. We waren blij dat we in de buurt waren gebleven. We hebben eerst gegeten en daarna nog wat ingeruimd. 

Eerst opruimen, dan even zwemmen en douchen en dan voor 11 uur weg. Eten doen we wel onderweg. 

We gaan naar The valley of Fire. Op weg begint het te stinken en de bodem van de auto voorin is loeiheet. Toch maar Cruise America bellen. Kan gebeuren, wordt er gezegd. 

Valley of fire is erg mooi. Veel vreemd gevormde rotsen, door erosie en platentektoniek. 

Dan op weg naar camping Willow wind in Hurricane. Door een file gedwongen rijden we om via Joshua tree. Handig zo'n camper, je hebt de wc vlakbij.

Dan begint het te regenen en breekt een ruitenwisser af. We halen de camping. We worden geholpen met achteruit in parkeren. 

Dan gaat er een lampje bij de koelkast branden, dat betekent propaantekort, maar de tank is nog vol. We besluiten dat er niets aan de hand is. 

Als troost willen we uit eten, maar het blijken allemaal hamburgertenten in de buurt. Dus dan dat maar.

De volgende dag ruitenwisser laten repareren en op naar Zion.

Geparkeerd op Lions boulevard. Voor $20 kregen we een post it voor onder de ruit. Bergschoenen aan en lopen maar. 

Met de gratis shuttle (omdat we een Nationale Parken pas hebben) het park in. Rond het visitorcenter staat veel informatie over de omgeving , de architectuur van het gebouw (natuurlijke airco) en de wandelingen . We lopen de Lower emerald pool (mooi, druk, en een mooie waterval (waarschijnlijk door de regen van de vorige dag)) en de Riverwalk (mooi minder druk). Veel trails zijn afgesloten. De bergsbergschoenen zijn veel te warm en waren niet nodig. Voortaan doe ik mijn renschoenen aan.

Vlakbij de camper eten we bij de Whiptail grill. En dan terug naar de camping. 

De douche van de camper gebruiken we niet. De wc wel gewoon, ook omdat we steeds een full hookup hebben. 

Via een prachtige route zijn we door een smalle donkere tunnel Zion uitgereden (met een C25 kost dat $15, je moet in het midden rijden). We gaan op weg naar Bryce. Weer regent het. We wilden via Cedar breaks monument rijden, maar bij de afslag stond, dat de weg niet geschikt was voor semi trucks, geen idee of dat ook voor ons geldt. Dan rijden we maar door. 

We parkeren op het shuttlestation en gaan met de gratis shuttle verder.

In het Visitorcenter draait een mooie film over Bryce en wordt het ontstaan goed uitgelegd. Er staan mooie maquettes. 

We gaan met de shuttle verder naar Bryce point. Dan weer met de shuttle verder. We wandelen van sunset naar sunrise point. Het is onbeschrijfelijk mooi.

Terug naar de camper en dan naar de Koa in Panguitch, die we in Nederland al geboekt hebben. 

Vannacht was het koud in Panguitch, 6 graden. We hebben de dikke deken echt nodig. Samen met een fleece deken. Overdag wordt het 27.

Vandaag vroeg op. Om 9 uur hebben we een gratis tour met een ranger geboekt (kan 7 dagen van tevoren) naar Rainbowpoint in Bryce. Het was geweldig. We weten nu alles van de natuur en de bijnamen van allerlei hoodoos (dat zijn de pilaren in dit park). We hebben wilde kalkoenen, prairie dogs, muilherten en raven gezien. Gisteren zagen we een pronghorn (geen idee wat dat in het Nederlands is)

Met de shuttle zijn we daarna naar Inspiration point gereden en vervolgens naar Sunrise point. Daar hebben we de Queens garden trail gedaan. Als laatste hebben we Bryce point nog een keer gezien want dat vonden we het mooiste.

Er is een Rodeo show s avonds om 7 uur van woensdag tot en met zaterdag buiten het park. Daar zijn we heen geweest . 

Tickets kort na 16 uur te koop bij Rubys inn of aan bij de show. Je kan er parkeren met een Rv.

Voor we veel te laat gaan slapen, bedenken we bij welke campings we morgen mogelijk gaan staan. We hebben nu 6 nachten geen camping vooruit vastgelegd. 

We gaan vrij laat weg, omdat we nu beter internet hebben dan gisteren en we wat gegevens van toekomstige campings noteren. We halen een lading water en we tanken. 

We nemen de weg langs Bryce naar Escalante en dan naar Capitol reef. 

Bij Bryce staat een enorme file , omdat ze aan de weg bezig zijn. Gisteren konden we zo doorrijden. We stoppen bij de trail naar Mossy cave. Daar lunchen we.

We rijden over scenic highway 12 verder. We bekijken het kleine Visitor Center van de Grand Staircase Escalante. Je kan de sedimentlagen zien als een gigantische trap (staircase). We gaan nu in gedeelten afdalen naar de onderste bodemlagen. Het is een schitterende tocht.

Ook verderop bij het Escalante interagency Visitorcenter van het National forrest (bij petrified wood) kijken we rond. Het petrified wood is als bouwsteen gebruikt voor de buitenkant van het gebouw, verder zien we het niet veel. We zijn 10 minuten te laat voor de film die er gedraaid wordt. In het gebouw hadden we een camping plek in het bos (vanaf Bryce is het nog steeds Dixie forrest) kunnen boeken, als we niet net daarvoor telefonisch een plek bij Thousand lakes in Torrey hadden geboekt.

Op weg naar de camping stappen we vaak uit om het uitzicht te bewonderen. In de verte hangen vreemd gekleurde wolken. 

We hebben een prima plek, onder een boom. Het aansluiten gaat steeds sneller. 

We gaan uit eten bij Torreys grill op de camping. We zitten op picknicktafels in een grote schuur, met een groot kampvuur. Heel gezellig en het eten is lekker.  

Het gaat steeds harder waaien, de camper schud helemaal. 

Wij hebben het hier erg leuk. Maar het is best druk, telkens van alles zien en dan ergens aankomen, eten en wat schrijven. Het is geen rustige vakantie . We hebben niet eens tijd om in het zwembad te duiken. 

Vandaag zou het in Capitol reef 20 graden worden, maar daar hebben we weinig van gemerkt. 

In het Visitorcenter van Capitol reef hebben we de maquette van de omgeving gezien en de film. Ook hier waren de Mormonen de eerste settlers. Net als in Bryce. Waar de indianen rondtrokken, vestigden de Mormonen zich ergens en leiden daar water heen, zij zetten het land naar hun hand.

In Capitol reef hebben we de scenic route gereden en Bij Gifford house 2 pies gekocht. We eten een deel op. Heerlijk! Het regent en op weg naar de camper blijft er een enorme klont rode aarde onder onze schoenen zitten. We zetten de schoenen in een plastic zak.

Dan via Hanksville via een saaie rechte weg naar Moab. Weer regent het en weer hangt de ruitenwisser erbij. We herstellen het, maar bij de volgende bui is het weer raak. Nu blijft ie hopelijk wel zitten. 

Onderweg bellen we een aantal campings. Bij de eerste spreken we de voicemail in zodat ze terug kunnen bellen. Voor de veiligheid proberen we er nog één, ACT campground. Deze hebben we meteen te pakken. Ze zijn tot 19.30uur aanwezig en hebben nog voor 1 nacht plek. 

Dan maar direct naar de camping en niet eerst naar Island in the skye (Canyonlands). De andere camping belt heel laat terug.

Moab is een leuk, toeristisch, langgerekt stadje. Het eerste echte stadje sinds Las Vegas. We zijn rond 18uur bij de camping Act campground op om in te checken. De camping ligt ingeklemd tussen 2 drukke weg aan de rand van Moab. Je hoort de weg.

We gaan boodschappen doen bij de City market, en daarna uit eten bij de Moab grill.

Als we weer op de camping zijn, sluiten we elektra en water aan. De wc slang doen we morgen, dan zit de tank voller en loopt het beter leeg. Ook spuiten we de schoenen af. De rode klei is erg hardnekkig. Het begint hard te regenen. 

We waren al om 7 uur wakker. Maar toch, door douchen, eten, tanken, vertrokken we pas om 9 uur naar Island in the Skye waar we één van de 12 plaatsen wilden bemachtigen bij Willow flat, een campground met toilet , geen water of elektriciteit. 

We gingen eerst langs bij het Visitorcenter. Daar vertelden ze dat we naar de camping moesten rijden en om daar een site te claimen, door een enveloppe uit de bruine bus te nemen, dat in te vullen en de tag aan een paal te hangen, de enveloppe met geld in de bus te doen. Je moet wel duidelijk maken dat de site bezet is, door er stoeltjes neer te zetten of zoiets. Het was een heel eind naar de camping. Daar bleek dat alle plaatsen net vol waren. 

In het Visitorcenter hadden we gezien dat er ook nog plaatsen beschikbaar konden zijn bij Dead horse point en bij Horse thief. Horse thief waren we op de heenweg voorbij gereden. Dus daar gingen we eerst langs.  

Via een grindweg reden we naar de camping. Alles rammelde nog meer dan anders. Om 12 uur waren er nog veel plaatsen vrij. Wij kozen voor plek 29, een grote met nog plaats voor een auto er naast. We hingen de tag op en betaalden $40 voor 2 dagen. 

Dan eindelijk rondrijden in het park. We reden naar Upheaval dome, een krater waarschijnlijk ontstaan door een meteoriet inslag. Dan Green river overlook en een wandeling bij Mesa arch. Bij de Mesa arch was het gezellig druk, met Chinezen die elkaar in allerlei poses zetten om foto's te nemen. Dan door naar Grand view overlook. Daar hebben we de wandeling langs de rand gedaan. Prachtig! Telkens weer een ander uitzicht. Je kijkt 55 mijl ver en je ziet een weg op 400 meter diepte. 

Het gaat in dit park vooral om de uitzichtpunten op de Green river en de Colorado river, die het landschap diep hebben doorsneden. Heel indrukwekkend! Volgens een Amerikaan is het mooier dan de Grand Canyon, omdat je hier zo dichtbij kan komen. 

Om 19 uur gaan we op de terugweg, want dan zijn we voor donker bij Horse thief. Ze zijn er terecht heel trots op dat het zo donker is, dat je de sterren goed kan zien. We hebben nog nooit zoveel sterren gezien. We liggen op de picknicktafel.

Na een koude nacht, (geen idee hoe koud, 8 graden? we zijn totaal offline) gaan we om 8 uur naar Arches. Het is zondag, dus het kan heel druk zijn. Het warmt snel op naar 30 ?graden .

We proberen de drukte voor te zijn en rijden eerst naar Windows en Delicate Arch. Daar lopen we rond. Delicate Arch, staat op al de nummerborden van Utah. We zien m uit de verte, het valt een beetje tegen. omdat we kiezen voor de makkelijke wandelingen. Dan naar het Devils Garden gebied. Nu stappen we wel uit bij al de uitzichtpunten. Het is een mooi park, maar Island in the Skye vond ik indrukwekkender. 

Op de terugweg blijkt het Visitorcenteva Arches dicht. 

We gaan in Moab uit eten, het is 18 uur.

Gisteren weer naar de sterren gekeken. Er waren er nog veel meer zichtbaar. Ongelooflijk mooi. Daar gingen we voor. Google heeft ook een sterren app. We ontdekken Jupiter, Saturnus en de Poolster. Prachtig! 

Het bleef warmer vannacht, ook omdat we tijdens het rijden naar de camping Horse thief, de verwarming op kookpunt hadden gezet. 

Om 8 uur vanochtend was het al warm, 20 graden.

Om 8.30 uur rijden we weg, naar het nabijgelegen Dead Horse Point state park. Wat een vreselijke naam voor een park. Voor $20 mogen we erin. Een mooi Visitorcenter met een spectaculair uitzicht. En nog een mooi uitzicht verderop.

We kwamen 2 Nederlandse dames tegen, waarvan 1 met succes een therapie tegen hersenbeschadiging heeft gevolgd in Provo. Ze had 6 jaar geleden een ongeluk gekregen met een Quad. Zij wist zo'n 10 mensen te noemen die ook een ongeluk gekregen hadden met een Quad, soms zelfs dodelijk. Dus ga niet met een quad!

We hebben een Sunset tour geboekt (bij Canyonlands by night and day) op de rivier voor vanavond en morgenochtend vroeg gaan we vliegen over Arches en Canyonlands, 1 uur en 20 minuten, in een vliegtuigje. Totaal voor 2 personen circa $ 600.

We zoeken een rustige camping, ver van de weg, voor vannacht en rijden naar OKRV.

Deze ligt best een end buiten Moab, maar om weer terug te rijden naar Horse thief is ook lastig. 

We hebben een plek zonder rioolaansluiting. We besluiten een rustige dag te nemen en ik doe met behulp van de beheerster 2 wassen. Om 17 uur vertrekken we naar de sunset tour. 

Het is een mooie boottrip. De boot ligt stil, wanneer er wat verteld wordt en soms racen we met 70 kilometer rond. Jammer dat dit geen fluisterboot is.

Achterin wordt je nat, voorin, waar wij zitten, blijf je droog. We zien ook nog bevers zwemmen. Geweldig! 

Daarna is er eten en gaan we terug naar de camping. Het blijft lekker buiten. Het is een heel verschil met Horse thief, dat toch maar 29 kilometer noordelijk ligt, maar dat ook veel hoger ligt. Helaas is er wel geluid van de weg.

De wekker gaat om 7 uur, want om 9 uur gaan we vliegen. Het was een warme nacht, 2 fleece dekens waren genoeg. We koppelen alles af en dumpen het rioolwater, en het grijze water. We vullen het drinkwater bij via de onduidelijke tank aan de zijkant met drinkwater, dat je in de camper niet kan drinken.  

De vlucht met Redtail is prachtig, we genieten. We zien Island in the Sky, the Maze en Needles van Canyonlands, dan gaan we ook nog naar Arches. Na 1 uur en 15 minuten zijn we weer terug. We ontbijten op de parkeerplaats. Het was geweldig!

Daarna gaan we naar Mills Creek dinosaur trail. De dinosaurus voetafdrukken zijn goed te zien en er staat een duidelijke uitleg bij. Heel interessant! Jammer dat het aan een grindweg zit. Ook hier kan je overnachten met een camper, er is een toilet gebouw, picknicktafels en vuurkorven voor overnachters. Verderop zit nog een trail, waarbij je dinosaurus botten kan zien, die nog in de rotsen zitten.  

We stoppen bij de Moab Giants, naast een museum en een wandeling met levensechte dinosaurussen, is er een 3D theater en een 3D aquarium . Heel leuk!

Dan op weg naar Goulding. Daar aangekomen, hebben we moeite met het waterpas krijgen van de camper. Met een paar blokken van onze Amerikaanse buren lukt het.(anders doet de koelkast het niet).

We gaan even zwemmen en douchen en vervolgens eten we buiten, aan de scheve picknicktafel.

We zijn om 7.30 uur wakker. Het koelt in Goulding s nachts af naar 19 graden, overdag is het rond de 30. 

Ik probeer de douche uit van de camper. De waterdruk is niet hoog, maar het gaat prima. 

We hadden een tour kunnen boeken, maar door de vele negatieve beoordelingen, hebben we dat niet gedaan. Het is ook behoorlijk prijzig , tussen de $67 en $150 per persoon zonder tax.

Alles is hier inde USA zonder tax, daardoor is het in restaurants ook altijd duurder.

Tot nu toe rijden we steeds door gebieden, waar veel Mormonen wonen en waar reservaten zijn van de Native Americans. Bij Goulding wonen veel Navajos. We bezoeken het museum van Goulding. Dat gaat over de Gouldings, de Navajo's en al de films die hier gemaakt zijn. Heel interessant!

Onder meer veel westerns van John Ford met John Wayne, Thelma and Louise, Back to the future lll zijn hier opgenomen. 

Er zijn onder meer een theater, restaurant, fast foodcourt en groentenwinkel. 

Tijdens de 2e Wereldoorlog zijn er veel Navajos ingezet als code talker. Omdat er maar weinig mensen die taal spraken, konden hun berichten niet door de Nazi's worden onderschept. Dat zou een mooi compact onderwerp zijn voor een werkstuk, maar er zijn waarschijnlijk geen Nederlandse boeken over. Ik zag wel 4 Amerikaanse boeken erover.

We rijden door naar het Welcome center van het Navajo reservaat. Daar zitten kleine winkels omheen, het ziet er niet professioneel uit, maar het is daarom niet minder leuk. We eten Navajo fry bread in de taco vorm en als een burger. 

Je mag zo'n reservaat niet zomaar betreden, je moet met een gids gaan of je moet toestemming hebben. 

Om 13.30 uur vertrekken we richting Page, Wahweap bij Lake Powell. Het is een saaie, hobbelige weg.

Ee gaan dry camping, dus er is geen elektriciteit, water en riool aansluiting. Het rioolwater kunnen we wel kwijt. En we kunnen de watertank bij vullen. 

De camping daarna, bij Grand Canyon North Rim, Jakobs lake, is ook 2 nachten dry camping. Waarschijnlijk ook zonder internet.  

De komende 4 nachten hebben we campings, die we al in Nederland geboekt hebben. Daarna 1 nacht niets geboekt en dan Las Vegas, met de volgende dag de camper voor 11 uur inleveren.

We hebben sinds het begin van de reis al waarschuwingsborden gezien voor marmotten, ruiters, wild en koeien. Er zijn kennelijk boerderijen, waar je dwars door het weiland rijd met vrij grazende koeien. 

Gisteren hadden we een leuke radiozender, die geen storing gaf, vandaag lukt het niet. We hebben in de camper geen tv, geen cd speler. Er is wel een Mp3 aansluiting, maar die hebben we niet mee.

Om 17 uur komen we in Wahweap aan. Het is ook weer een Nationaal park, dus met onze parkenpas komen we erin.

We registreren ons bij de camping. Het blijkt hier een uur eerder te zijn. We zitten nu net over de grens in Arizona. We kwamen uit Utah. Het is 27 graden en het waait.

We gaan eerst zwemmen in het stuwmeer van Lake Powell. Het water is eerst koud, dan, wanneer je door bent wordt het heerlijk. Er zijn veel groenige torretjes, die niet steken. Waterschoenen zijn niet nodig, hoewel er wel wat stenen zijn. 

Het is een kaal strand. Er is niets te eten en er zijn geen douches.

We gaan bij de camper eten. 

Gisteren hadden we problemen met het waterpas krijgen van de camper op plek 54 van Wahweap. We hebben wel een ruime plek. Uiteindelijk zetten we de camper dwars neer. Er blijft echter een afwijking van 3 graden op de bubble waterpas app op de tablet, maar de koelkast geeft geen oranje lampje en we rollen niet uit bed, dus dan laten we het maar zo.

Ook hier kan je de sterren erg goed zien. Maar in Horse thief zag je nog meer.

Onze wekker gaat om 6.15 uur. We moeten om 8 uur bij Kens tour zijn voor de in Nederland geboekte excursie door Lower Antilope canyon. We kleden ons aan en dan ontdekken we dat we een uur te vroeg zijn opgestaan, door een fout van de telefoon. We zitten vlak bij de tijdgrens. Dan hebben we wel tijd voor ontbijt, afvalwater dumpen en drinkwater bijvullen.

We zien Jackrabbits, een soort hazen, rond de camper. 

We rijden de Navajo Nation in, naar Kens lower Antilope Canyon. Dixie Ellis zit ernaast. Het is een gesmeerde organisatie. We worden in groepen van 10 verdeeld en gaan om 8.30 uur de canyon in met 10 personen en 2 gidsen, de ene is Navajo, de andere komt van Hawaï, aan het uiterlijk is het niet te zien. Onze telefoons worden door de gids ingesteld, mijn Samsung op pro ISO 400 en WB (witbalans) op 6500 K. Er gaat dus een oranje filter overheen. Om de batterij te sparen stellen we de vliegtuig stand in. Hadden we dat eerder geweten, al die instellingen! De oranjegrijze stenen veranderen hierdoor van paars, via oranje naar helgeel op de foto's. Prachtig!

De groepen lopen achter elkaar de canyon door, we doen een soort polonaise. De gidsen maken ook effect foto's voor en van ons. 

Deze canyon is V vormig, en daardoor soms erg smal. Upper Antilope is A vormig, dus breder. Er zijn de vreemdste vormen uitgesleten. Dit is zo mooi! En zo dicht bij Wahweap. We zijn blij dat we dit gedaan hebben. 

We gaan op weg naar Jacob Lake via Page. Hier in Page heb je benzine voor $2,95, dus we tanken. De limiet op de Creditcard is $75, dus de tank wordt niet helemaal vol gedaan. Er gaat meestal tussen de $100 en $130 in, en dan tanken we, als de meter weer een kwart nadert.

We verbazen ons over de circa 15 kerken, die allemaal naast elkaar aan 1 weg zitten. 

We gaan voor $10 bij Horseshoe bend kijken. Er lopen busladingen Jappanners rond. Het is er erg druk. De rivierbocht is mooi, maar ja, we hebben al veel bochten gezien. Theo vindt het niet bijzonder, ik wel.

Daarna stoppen we bij de Navajo bridge, de brug over de Colorado op 170 meter hoogte. Vroeger was hier een pont, Lees ferry. Aan de andere kant van de brug zijn meer parkeerplaatsen, toiletten en een Visitorcenter, met daarin een winkel en een stempel plaats voor kinderen tussen 2 en 12 jaar, de Junior Rangers. Kinderen worden zo bij de natuur en de historische plaatsen betrokken, met stempels, opdrachten en badges.

Om 15.30 uur rijden we de camping op. We zitten op 7900 feet, wat minder dan 2400 meter. We staan midden in een dennenbos. We melden ons bij de campground host en we kopen een bundel hout om een vuurtje te stoken in onze firepit. 

We eten aan de overkant bij Jacobs Inn. Vanavond is daar een presentatie over de Navajos, hun geschiedenis en de kleden die ze weven. Daar willen we heen.

De presentatie was erg interessant, maar het is pas om 10 uur klaar, dan morgen maar een vuurtje stoken. Er wordt verte, dat er in de kleden, zijn allerlei berichten zijn verstopt. Er komen echter steeds minder kledenwevers, doordat de kinderen de taal niet meer spreken en daarmee het Navajo gevoel niet hebben. Telefoons en televisie zorgen er ook voor dat men zich geen tijd gunt voor zo'n tijdrovende bezigheid. De weefsters hebben geen patroon, maar werken op gevoel. De kleden zijn heel dicht geweven. 

In het verleden werd er alles aan gedaan om de Navajo cultuur te vernietigen, kinderen werden ver weg op boarding scholen geplaatst.Tot circa 1940 kenden de Navajo geen geschreven taal, en dus ook geen boeken. 

Na een koude nacht, 12 ? graden, zijn we om 7 uur wakker. Buiten wordt het al warm. We ontbijten aan onze eigen betonnen picknicktafel. 

We bezoeken het Visitorcenter van Kaibab National forrest. Ook hier weer veel informatie over de omgeving, een maquette en een winkel. 

Er staan waarschuwingsborden voor gecontroleerde bosbranden. Door het branden verjongt het bos zich en ontstaan er minder ongecontroleerde bosbranden.

Via een mooie, beboste weg rijden we naar de North Rim. Het is net Zuid Duitsland. Er zijn weilanden langs de weg. We zien een waarschuwingsbord voor bisons. Vlak daarna een kudde met jongen vlak bij de weg. Prachtig! Nooit gedacht dat we dat zouden zien. 

Na het Visitorcenter, lopen we naar Angel point vlak achter de Lodge. Het waait bij vlagen stevig.We proberen de diepte in te kijken 1 kilometer verder. Het is schitterend!

We halen pizza en wrap bij de deli en eten het buiten op het terras van de Lodge op. Links en rechts van de Lodge zijn er makkelijke stoelen, waarbij je uitkijkt over de Grand Canyon. We genieten van het prachtige uitzicht, het is nu circa 27 graden. 

Dan verder naar Cape Royal via een smalle bochtige weg, die afgeraden wordt voor voertuigen langer dan 30 feet. Met onze C25 van 25 feet , is het te doen, maar er zijn veel takken die aan de zijkant tegen de camper tikken, ondanks dat Theo net over het midden rijdt. 

De wandelweg naar Angels window en Cape royal is helemaal geasfalteerd, je zou het zelfs met een rolstoel kunnen doen. Er staan uitlegborden bij bomen en planten. Walhalla pueblo ligt aan de andere kant van Walhalla overlook. We lopen er even heen,  Het stelt niet veel voor, stapels stenen geven de omtrek aan van de huisjes.

De terugweg naar Jacobs Lake is lastig, omdat er de hele weg een laagstaande, felle zon is. Soms zie je de weg zelfs niet. We zien wel bisons en een hert. 

Dan, midden in t niks een jogger op de weg. We schrikken ons lam. We missen m op een haar na. De volgende dag ziet Theo het nog voor zich.

We eten lekker buiten. Dan wil ik de houtstapel die we de vorige dag hadden opgebouwd aansteken. Maar ons hout is weg! Het blijkt, dat onze overijverige Camphost het heeft meegenomen. Ik bouw de nieuwe stapel op met vrijwel al het hout. Het brand enorm goed en het is lekker warm. Het verjaagt de muggen. Het bos is gelukkig niet mee in de fik gegaan. 

We ontbijten buiten in het zonnetje. Het is hier zo'n heerlijke plek ( nummer 51) en dan staan we nog wel bij de ingang, dus er zijn nog betere plekken. Het is een heerlijke temperatuur hier. 

Met behulp van de bezem, een dweil, 2 knijpers en water, dat we niet meer vertrouwen, maken we de voorruit van de camper mugvrij.

We vertrekken naar Cameron en dan naar de oostelijke entree van de Grand Canyon south rim. Het eerste deel hebben we al gereden. We gaan weer over de Navajo bridge. 

Theo wil in Cameron tanken. Volgens Google is de benzine daar minder duur, dan bij de pomp van Jacob Lake. 

Bij Cameron tanken we voor $ 2,999. Het is inderdaad minder duur dan in Jacob Lake.

Er is een Trading post: restaurant, een Lodge, een RV camping (wel erg dicht langs de weg), een leuke winkel en een gallery ( buckskin kleding, moccassins, veel van voor 1900). We eten wat in het restaurant. 

Dan op naar de Grand Canyon. Er staan allerlei Navajo kraampjes bij de uitzichtpunten. Ze verkopen juwelen, kleden en kraaltjesdingen. Er is een hoge werkeloosheid in de reservaten. 

We rijden de Grand Canyon binnen via de oostelijke entree. Het begint te regenen. We gaan naar Desertview watchtower. Daar is een prachtig uitzichtpunt, waarbij je de rivier ziet. Met onze verrekijker kan je de stroomversnellingen zien. Heel indrukwekkend! 

Vanwege het 100 jarig bestaan van de canyon, staan er overal tentjes, waarin uitleg wordt gegeven over allerlei archeologische vondsten. Heel interessant! 

De toren is rond 1930 ontworpen door een vrouwelijke architecte, Mary Colter op basis van oude pueblo architectuur. Heel mooi! Binnen zijn de wanden beschilderd met Hopi motieven. 

Via de Desertview road en al de uitzichtpunten, rijden we verder. Hier rijdt geen shuttle bus. De regen stopt weer, ondertussen is het na 15.30 uur geworden. We kunnen overal makkelijk parkeren, in tegenstelling wat ons door een ranger werd verteld. 

We besluiten morgen terug te komen om dan met de shuttle bus alles te zien. Dan moeten we heel vroeg zijn of in Tussayan parkeren.

Via een lange saaie weg rijden we naar de Koa Williams RV camping. Het lijkt een beetje op het duingebied waar we door rijden, maar dan met bergen met sneeuw in de verte.

Ook deze camping blijkt dicht langs de weg te zitten. 

We eten binnen in de camper omdat het daar lekker warm is. Helaas is het zwembad dicht als we klaar zijn. Ik ga douchen. Mijn haren staan overeind van al het stof.

Op deze camping hebben ze hokjes met douche en toilet in hetzelfde hokje. De temperatuur van de douche kan je instellen, de straal niet. Er valt een behoorlijke waterval uit de douchekop. En dan staan bordjes dat je zuinig met water moet zijn.

We noteren een aantal Rv campings, die we morgen zouden kunnen bellen, want voor morgen hebben we nog geen camping. Hier is er geen plek.  

Las Vegas is niet eens zo ver hier vandaan. Dat kan je in 1 dag rijden.

We ontbijten met een appel. We eten wel meer als we op een parkeerplaats staan in de Grand Canyon. We koppelen alles af en rijden naar het park. 

Het is zondag, dus we houden rekening met grote drukte. Er zijn 3 speciale Rv parkings. Die bij het Visitorcenter ( Lot 1) zou om 11uur vollopen, dan die bij Marketplace (Lot B) en vervolgens die bij het Backcountry informaton center (Lot D) rond 14 uur.  

We kiezen voor D, omdat we dan de rode buslijn naar Hermits Rest kunnen nemen. Deze route zou later op de dag drukker zijn. We stappen overal uit. Het regent heel licht. Na 8 minuten komt de volgende bus al weer. Vooral bij Hopi, Mohave en Pima point is er een prachtig uitzicht over de kloof. We zien heel in de verte de rivier, met stroomversnellingen. 

We verbazen ons over de mensen, die hun kinderen over de afzetting heen zetten om een foto te maken. Zelfs een kindje van anderhalf wordt op 1 meter van de rand gezet. Hoeveel doden zouden er vallen door selfies en foto's ? Anderen houden hun kinderen angstvallig vast. 

Om 14 uur zijn we bij Hermits Rest. Daar eten we wraps. Dan gaan we terug. 

We stappen over op de blauwe busroute en nemen de Express bus naar het Visitorcenter. We kijken er even rond. Daar realiseren we ons dat we voor een overnachtings camping moeten zorgen. Het is nu 15.30uur, maar we hebben geen bereik, dus we gaan terug naar de camper, om te bellen. Dan maar niet alles zien, hoewel dat wel tegen mijn natuur in gaat.

We bellen Adobe Rv bij Kingman, een 55+ camping. Dat 55+ willen we wel eens mee maken. Ze hebben plaats, maar gaan om 20 uur dicht.

Meestal moet je een voicemail in spreken en wordt je later teruggebeld, dan moet je wel je Amerikaanse telefoonnummer weten. 

Het kan ook zijn, dat je meteen moet betalen via je creditcard. 

Op de weg naar Kingman staat er een file, bij het entree gebouw van de Grand Canyon. Gisteren zijn we daar zo langs gereden. Er loopt een Elk in de kanten, een wipiti mannetje met een mooi vertakt gewei. Dat verklaart de file. Eerder hadden we al vrouwtjes Elk gezien, maar zo'n mannetje is toch indrukwekkender. 

We rijden via dezelfde saaie, hobbelige weg naar Williams. Dan de snelweg op, daar zijn wegwerkzaamheden, er is maar 1 baan open. Er zijn stukken met spoorvorming en kuilen. Heel vervelend! Je verwacht beter van een snelweg. 

Bij Ashfork gaat Theo verder rijden. Daarom rijden we door het benzinestation heen om te kunnen wisselen.Theo rijdt weg, tegen de richting in, het is eenrichtingsverkeer. Dan nog een keer een rondje benzinestation en we zitten opeens op route 66. Gelukkig, kunnen we de snelweg weer op. 

Ook nu blijft de weg slecht en weer hebben we last van de laagstaande zon. De dikke gebruiksaanwijzing van de camper komt nu goed van pas, Theo zit er bovenop. Het helpt even. 

Om 19.45 uur komen we aan op de camping. We reden eerst bijna een zandpad op. Dit keer stuurt Google maps ons verkeerd.

Bij het inchecken vergeten we om het WiFi wachtwoord te vragen, dan nog maar een dag offline. 

We hebben een hele brede fullhookup plek waar wel 2 Rv's zouden kunnen staan. ($28) Er is geen picknicktafel, of barbecue. Het is in de camper erg benauwd, dus we eten buiten. Voor het eerst gebruiken we de meegeleverde tafel uit het ruim. Er zit niemand buiten. Waar is iedereen? 

Aangezien het bijna het einde is van deze vakantie maken we wat restjes op. We hebben nog veel yoghurt, dus ik maak 2 flinke bakken yoghurt met noten. Heerlijk! 

We pakkende koffers gedeeltelijk in. Ik vind mijn elektrische tandenborstel terug, waarvan ik dacht dat ik 'm niet had meegenomen. 

De douches van de camping zijn al om 20 uur dichtgegaan en gaan pas om 8 uur 's ochtends weer open. Toch een nadeel van 55+. Ik douche in de camper. 

Normaal staat in de douchebak de bezem, Theo's koffertje en de enorme koelbox met wat watervoorraad. 

Alle ramen staan open wanneer we gaan slapen. Leve de horren! 

s Ochtends worden we om 6 uur wakker van de autoherrie. We doen alle ramen dicht, dat helpt, maar dan wordt het weer warm.

We douchen allebei in de camper, zonder de heater aan te zetten, dat gaat prima. Het water is nog warm van gisteren. Ik spoel meteen de douchebak af.

We eten buiten in de schaduw van de camper op het grind. Bomen zijn hier niet tussen de Rv plaatsen. We zien kwartels lopen en een konijn rennen. Het is een goede camping, jammer van het autolawaai. Op de camping zelf is het erg stil. We zien niemand. 

We ruimen op en maken vast schoon. We eten het laatste restje ijs en om 12 uur vertrekken we richting Las Vegas. We tanken bij de camping om de hoek bij Maverick voor $ 2,799. Er is een kortere doorsteek naar de snelweg, hadden we gisteren van de baliemevrouw gehoord. De doorsteek is prima. De weg niet, alles rammelt, we verstaan elkaar niet meer. Dan gelukkig een goed stuk weg. 

Na wat inkopen gedaan te hebben bij de Target en wat spullen aan Savers gedoneerd te hebben, rijden we om 16 uur Koa at Sam's town binnen. Het is 41graden... 

We gaan naar het zwembad en dan naar Downtown, met de shuttle bus van 19.40 uur. De laatste shuttle van Downtown naar Sam gaat om 17.50 uur . Terug gaan wordt dus moeilijk. We stappen uit bij Fremontstreet in een kakofonie van beeld en geluid. De straat is overdekt, het plafond is één enorm ledscherm waarop een soort YouTube filmpjes worden afgespeeld. Er vliegen mensen aan een zipline vootbij. Straatartiesten laten van alles zien. Ondertussen wordt er erg luide muziek gedraaid. Heel veel indrukken voor mensen die uit de rustige parken komen.

Met een taxi gaan we terug . 

We hebben ontdekt, dat het geen extra geld kost om de airco aan te zetten wanneer aangesloten staat op elektriciteit. Het is 33 graden buiten als we gaan slapen.

We zijn om 7 uur op. Nu moeten we echt alles inpakken en alles nakijken of we echt niets vergeten zijn. 

Achter de bestuurdersstoelen vinden we een muts en medicijnen van vorige bewoners. Ook bij de randen van beide bedden vinden we nog van alles. 

Wanneer ik alles in de koffer heb past de zak met wasgoed er niet meer bij. Dan maar extra tassen mee en in Excalibur alles overpakken. 

We eten een laatste keer in de camper, heerlijk met de airco aan. 

De 2 koeltasjes vullen we met 16 waterflesjes. We laten een restant eten in de koelkast. 

Gisteren hebben we al getankt en propaan laten bijvullen. Nu legen we beide riooltanks en we vullen drinkwater bij.

Voor 11 uur moeten we de camper bij Cruise Amerika inleveren. We zijn ruim op tijd. De camper wordt gecontroleerd en wij vermelden wat mankementen. Alles is goed, dus we hebben de borg terug en ook de kosten van de ruiteruitenwisser. Theo is opgelucht, dat alles goed is gegaan. We hebben de camper 17 nachten gehad. We mochten 2300 mile rijden, daar zijn we 150 mile onder gebleven.

Met een taxi rijden we de duurdere route naar Excalibur, $50.

We zijn checken in bij Excalibur, in een kamer 2x zo groot als de camper. 

We gaan naar het zwembad met factor 50 op. Handdoeken zijn gratis.  

Het is hier 37 graden en de parasols zijn op. Maar 2 bedden en een parasol kosten $ 50. Ik weet niet of we dat gedaan hadden. Met enige moeite vinden we een plek met wat schaduw, net onder een speaker. We verdiepen ons beiden in onze telefoons. Eindelijk hebben we goed internet. 

Ik werk mijn blog bij. Het is toch wel een heel werk, vooral wanneer internet zwak is. Ik maak de tekst in gmail, dan bewaart gmail ze in concepten en kan je het selecteren overal heen kopiëren. Helaas knal ik uit de blog, terwijl ik de 1e aan het bewerken ben, zonder dat er is opgeslagen. 2 uur werk voor niets. Had ik het maar in gmail gedaan.

Het zwembad met de glijbaan waar wij zitten gaat dicht. Dan maar de 2 andere proberen.

We gaan bij Johnny Rocket eten. De appel crumble is overheerlijk. We vergokken $ 20 . De eerste spellen snappen we niet, roulette kennen we.

Ik pak de spullen opnieuw in en zorg dat we niet zoveel over hebben. Van de 16 flesjes water, die we nog over hadden , zijn er nog 5 over.

We staan om 5.15 uur op. We pakken de laatste dingen in. Er staan ook nu heel veel mensen te gokken. We vertrekken met een taxi ( $ 20, inclusief tip) naar het vliegveld . We wegen de koffers, die zijn allebei te zwaar. We pakken wat dingen om naar de handbagage. Dan checken we zelf met enige moeite in. We gaan naar de balie, daar worden paspoort en instapkaart gecheckt en onze koffers verdwijnen met de lopende band. Er wordt niet erg op gewicht gelet. 

We gaan door de controles en dan met de tram naar de gate. We lopen wat rond. Ik moet me nog omkleden, wanneer ik terugkom (het toilet bij de gate is gesloten), ben ik nog net op tijd om in te stappen. Het boarden gaat snel met een klein vliegtuig. 

Om 9 uur vliegen we. In het vliegtuig krijgen we wat te drinken en een koekje, wel erg weinig voor ontbijt, ook al is het een binnenlandse vlucht. Met de Amercan airlines app, hadden we films kunnen kijken. Maar we missen het niet.

In Dallas hoeven we niet op de koffers te wachten. We gaan met een trein naar de gate, waar we niet verder gecontroleerd worden. 

We zien dat de halve finale bezig is van het Nederlandse damesvoetbalteam tegen Zweden. We eten wat in een restaurant met dat voetbal op de tv. Dan vertrekken we naar Schiphol. In het vliegtuig volgt Theo de rest van de wedstrijd. Nederland wint. 

Ik kijk 3 Starwarsfilms. Helaas zijn er steeds onderbrekingen, omdat er en we minstens 6x bedankt worden voor het vliegen met deze maatschappij en er andere mededelingen gedaan worden. We  krijgen drinken en eten. Dan wordt het licht gedimd en gaan de meesten slapen. 

We krijgen ontbijt, wanneer we 1.30 uur van de landing af zijn.

We landen en halen de koffers op. Dan met de vooraf besproken taxi gaan we terug naar huis in Reeuwijk. 

We kijken met voldoening terug op deze reis. Wat mij betreft is zo'n camper ideaal. Theo geeft nog steeds de voorkeur aan met een auto langs hotels gaan. Hij is meer een stadsmens. De dag nadat we thuis zijn gekomen, gaat Theo even naar Utrecht.

Het rijden met de camper is ons heel erg mee gevallen, maar het blijft een groot bakbeest met een enorme remweg.

Het is wel ontzettend handig om alles bij de hand te hebben wanneer je onderweg bent. Je kan altijd wat eten op een parkeerplaats, je kan je even omkleden, naar het toilet kan ook, je zou zelfs even een dutje kunnen doen.

Maar aan alle leuke dingen komt helaas een eind...