Vandaag vroeg opgestaan. We nemen de shuttlebus naar Zion National Park die voor de camping stopt. Ideaal. Hij brengt ons naar het park en daar kopen we de National Park Pas. Daar kun je dan alle parken mee bezoeken voor 80 dollar. In het park rijden ook shuttle bussen. Onderweg kun je uitstappen waar je maar wil en dan kun je diverse wandelingen maken. Wij gaan eerst naar de Wheeping Rock Trail. Prachtige wandeling en mooie uitzichten. Dan nemen we de bus weer verder en gaan naar de Emerald Pools. Voordat we de wandeling beginnen gaan we eerst nog even iets eten. Het is inmiddels erg warm geworden. De eerste Emerald Pool is prachtig. Met waterval en prachtige kleuren. Peter en Evie willen nog hogerop naar de tweede en derde Pool. Ik blijf lekker in de schaduw achter. Na een uurtje zijn ze weer terug en lopen we naar de bus die ons terugbrengt naar het beging van het park en dan weer naar de bus van de camping. Daar maken we onze avondmaaltijd, kip met rijst en boontjes. Helaas heb ik niet zoveel honger. Ben heel erg verkouden geworden. Denk wel van de airco overal.

Na een onrustige nacht zijn we vroeg opgestaan om te ontbijten in het hotel. Het was een ontbijtbuffet en we hebben uitgebreid ontbeten. Maar goed ook want het zou nog heel lang duren voordat we weer iets te eten zouden krijgen. We gingen met de taxi naar Star RV, de camper verhuurder die samen bleek te zitten met Apollo. We hebben ons aangemeld en online ingecheckt en toen begon het grote wachten. Het was mega druk en eigenlijkwaren ze maar tot 12.00 uur open maar dat gingen ze niet redden. Na 2 uur wachten werden we het kantoor binnen geroepen. Daar kregen we tekst en uitleg en heel veel vragen. Nadat alles was getekend moesten we weer wachten op de uitleg van de camper. We kregen te horen hoe alles werkt, met waterslagen, afvoerslangen en elektriciteit. Hij ging demonstreren hoe de slide-out werkte. De achterkant deed het wel maar de zijkant, waar Evie zou gaan slapen niet. Er kwam een monteur bij, maar helaas, het was stuk. Wij moesten weer het kantoor in en er was overleg met de manager. Ze zouden een andere camper voor ons klaarmaken. Eindelijk konden we om kwart over twee met de camper weg rijden. De halve dag was voorbij. We moesten nog boodschappen doen en naar Zion National Park rijden. Daar kwamen de pas om half negen aan. We hadden nog graag met de shuttle bus door Zion gereden maar daar was het nu te laat voor. Het was eten, douchen en naar bed.

Zoals jullie al gemerkt hebben, heb ik dag 2 en 3 omgewisseld. Dus eerst dag 2 en dan pas dag 3. Dat is de juiste volgorde. Goed. Nu dag 4. Iedere nacht een klein buitje gehad. Overdag wel lekker weer. Dit is weer een reisdag. Snel nog even een foto van onze Minnie Winnie maken en dan kunnen we naar Bryce Canyon rijden. Maar dan, de deur van de auto is dicht en met geen mogelijkheid meer open te krijgen. In de deur zit een knop die op "open" moet staan. Die van ons stond natuurlijk op "dicht". En de sleutels lagen nog binnen. En nu.....Raampje inslaan..... nee even nadenken. Er stond nog een schuifraampje in de slide-out open. Wel met een hor ervoor. Onze vriendelijke Amerikaanse buurman kwam ons te hulp. Hij had een trapje. Evie is op het trapje geklommen en heeft de hor opzij geschoven. Toen heeft ze zich erdoor gewurmd. Gelukkig. Geen schade aan de camper. Op weg naar Bryce. Een prachtige route door Zion National Park. We wisten dat we door een tunnel moesten en dat was ook een belevenis op zich. We moesten een permit kopen en dan werd het verkeer stilgelegd zodat wij de tunnel in konden. We moesten precies op de middenlijn rijden, dan zouden we niet de muren raken. PFFFF, was wel even spannend.

Toen we bijna bij Bryce aankwamen nog even getankt en toen ging het lampje branden van de rem. Inclusief piep. Gestopt en gekeken. Niets gevonden. Nog voldoende remvloeistof en de auto remde ook gewoon. We zijn maar doorgereden naar de camping. Tegenover de camping was er gelukkig een garage. We mochten de camper brengen en dan keken ze er wel even naar. Dat hebben ze gedaan en volgens hun konden we er gewoon mee doorrijden.

Helaas is het de hele avond blijven regenen. Voor Evie heel jammer want zij had zich erg op het sterrenkijken verheugd. Dan moesten we dat maar in Los Angeles don. Daar is ook een sterrenwacht. De dekentjes waren ook onmisbaar vannacht maar toen we opstonden scheen de zon. na een ontbijt met een eitje zijn we op weg gegaan. Eerst naar de Horse Shoe Bend, dan naar de supermarkt en dan naar de camping. Deze keer zit Evie voorin en ik maar van een prachtig uitzicht genieten. Grote vlaktes, bergketens en rotspartijen. Alles komt voorbij. Amerika is groot, heel groot. Wij tuffen met 65 miles door het verlaten landschap. Dan zijn we bij de parkeerplaats van de Horse Shoe Bend. Overvol. Het is half twaalf en bloedheet. Ze waarschuwen ook om niet zonder water te gaan. Eerst moeten we door rood zand bergop. Dan zeker nog 15 minuten lopen tot aan de rand van het plateau. We hebben ieder 1 flesje water bij ons, maar of dat genoeg is??? Dan komen we aan bij de rand van het plateau en zien de Colorado rivier onder ons stromen in hoefijzer vorm. Geweldig. Wat een uitzicht. We maken foto's en Peter maakt film. We nemen het in ons op en gaan terug. Er is geen schaduw om even van het uitzicht te genieten. Langzaam lopen we de berg weer omhoog en in de camper puffen we even uit. Dan naar de supermarkt. Dit keer naar de Safeway. De Wallmart vond ik tegen vallen. Hier hebben ze veel meer groenten, fruit en vlees.

Dan op naar de camping. Hier krijgen we een mooie plek met uitzicht op Lake Powell. Dan zijn we toe aan een drankje en iets te eten.

Na een heerlijke douche en een goede nachtrust zijn we klaar voor dag 7. We hebben een ticket voor Lower Antilope Canyon om half 10. We moeten er een half uurtje eerder zijn dus rijden we om 8 uur weg. We kunnen het snel vinden en dus staan we op tijd op de parkeerplaat bij Dixies. Hier gaan we naar het loket en laten onze reservering zien. De mevr. achter het loket vraagt of we met de excursie van 8.10 mee willen. 8.10???? we hebben toch voor half 10 gereserveerd? We kijken op de klok van het kantoor en zien dat het precies 8 uur is. De staten van Utah en Arizona hebben een uur tijdsverschil maar omdat onze camping net in het midden ligt hebben we de verkeerde tijd. Maar als we er toch zijn gaan we om 8.10. Des te beter. De gids is een Navajo indiaanse. ze is heel vriendelijk, vertelt heel veel over het ontstaan van de canyon en als we omlaag gaan ( het is een slot canyon) stelt ze voor iedereen het foto toestel in zodat je de mooiste foto's kunt maken. Eigenlijk zou de tocht maar 3 kwartier duren maar toen we weer boven kwamen zagen we dat het al half 10 was. Geen gejaag zoals op internet te lezen valt. Het was prachtig. Bekijk de foto's maar. Verder een wasje gedraaid en gerelaxt

Yes, ik heb het gedaan! Vandaag heb ik met de camper gereden. Van camping Wahweap in Lake Powell naar de camping in Monument Valley. In het begin is het een beetje vreemd. Je hoeft maar 2 pedalen te bedienen. Gas en rem. De rest gaat vanzelf. Het was wederom een mooie route. Op de camping aangekomen hebben we eerst iets gegeten en hebben toen een sunset tour geboekt naar Monument Valley. Het is een natuurreservaat van de Indianen en je mag er niet zelf in rijden. De tocht met de jeep duurde 2,5 uur en we hebben de mooiste dingen gezien. Je voelde je net John Wayne, zoals in al die western films. De natuur is hier zo mooi dat een foto het bijna niet kan weergeven. Na de tocht waren we allemaal zo stoffig dat we maar snel zijn gaan douchen.

Zoals jullie hebben gezien, staan de foto’s van reisdag 7 er nog niet op. Ik kan ze maar niet verzenden. Ligt waarschijnlijk aan het internet. Zodra dat beter is zet ik ze erop.

Vandaag gaan we van Monument Valley naar de Grand Canyon. Een tocht van ongeveer 3 uur. Van tevoren hebben al uitgezocht hoe we gaan rijden. Eerst naar het Imax theater, waar ze een film over de grand Canyon laten zien op een heel groot scherm. Gemaakt door Natioal Geographic. Dan naar de supermarkt want onze voorraad is al weer op, en dan naar de camping in het parkDe weg via de navigatie loopt anders dan verwacht en we kunnen niet zo snel het Imax theater vinden. We rijden een flink stuk om, maar dan opeens zien we het liggen. De film is prachtig. Alsof je in de helikopter over de Grand Canyon vliegt. Ze vertellen tevens een beetje over het ontstaan en de ontdekking ervan. Dan door naar de supermarkt. Die ligt in het park zelf, net als de camping. Toen snel iets te eten gemaakt en om half zeven de pendelbus naar de zonsondergang op de rim. Er schuiven steeds wat wolken voor de zon maar het is toch heel erg mooi.

Op de camping is helaas geen internet en we moeten voor de winkel gaan zitten om berichtjes te kunnen versturen/ontvangen. Tim en Eline hebben in Nederland inmiddels online ingecheckt en kunnen morgen ook hun avontuur gaan beginnen.

Vandaag, tijdens het ontbijt, komen er 2 elanden heel dicht bij de camper. Snel naar het fototoestel zoeken want dit is een onverwacht extraatje. Ze grazen rustig door en trekken zich niets van de mensen aan. Langzaam lopen ze weer wat meer het bos in. Dat is een goed begin van de dag. Om 9 uur rijden we weg. Eerst tanken en Peter wil de band even oppompen. Hij lijkt wel erg leeg aan een kant. Bij het tankstation kan er geen lucht in omdat deze niet uitgerust is om een RV mee te vullen. De mevr. van de winkel zegt dat we naar Williams moeten gaan. Dat is gelukkig ook de route die we moeten nemen naar Kingman, voor onze volgende overnachting. Daar aangekomen is het even zoeken maar uiteindelijk vinden we de garage. De man pompt de buitenste band op maar ziet dan dat de binnenste band leeg is. Hij haalt de banden ervan af en wat blijkt: er zit een grote bout in.. De band is niet meer te repareren. Hij belt het nummer dat we hebben gekregen voor noodgevallen en er kan een nieuwe band op gezet worden. Duur grapje. We krijgen een kwitantie mee en we hebben de naam van de persoon die akkoord heeft gegeven. De band nemen we mee als bewijs. Dan volgt de rit verder naar Kingman. We rijden vanaf Seligman een stukje van de legendarische ROUTE 66. Alleen bij Seligman is het commercieel. Het ene café na het andere. De rest van de route is niet zo heel spannend als gedacht.

Aangekomen in Kingman. Een grote RV camping van KOA. Het is heel erg warm, maar het ziet ernaar uit dat het gaat regenen en onweren. Ik doe nog even een wasje. Is dat maar weer gedaan. Binnen een uur is alles gewassen en gedroogd. Lekker snel.

Vandaag rijden we via de Hooverdam naar Las Vegas. Het is indrukwekkend. De dam is groot, maar ik had gedacht dat hij nog groter zou zijn. Peter had hetzelfde gevoel. Ook nu is het weer erg warm en we het zweet loopt in straaltjes over onze rug en andere plekken. Na een uurtje hebben we het gezien en gaan we naar Las Vegas. We rijden over grote 4-baans wegen en het is goed opletten. De meest rechtse weg is voor afslaand verkeer naar rechts dus daar moet je niet gaan rijden. We kunnen het goed vinden dankzij onze geleende Garmin.

Het is een mooie camping. Meer een resort, met zwembad, golf en nog veel meer activiteiten. In de aankomsthal zitten 2 bekende personen. Tim en Eline. We zijn blij om elkaar weer te zien. Zij zijn benieuwd naar de camper en ze krijgen een rondleiding. We ruimen hun spullen in en gaan dan naar de verhuurder om Tim en Eline te registreren. Zij willen ook graag met de camper rijden. We krijgen weer een deja-vu gevoel want we moeten weer lang wachten. Als alles is afgehandeld gaat Tim achter het stuur met Evie als navigator. Ook voor Tim is het spannend. Voor de eerste keer in zo’n groot ding met automaat. We komen aan bij de supermarkt en ook zij kijken hun ogen uit. Dan weer terug naar de camping om iets te eten, Om 9 uur gaan we ’s avonds nog naar het zwembad. Het water is warm, de lucht is donker en warm, heel onwerkelijk.

We worden wakker met regen en onweer na een plakkerige nacht. Wat vervelend. Vandaag wilden we eerst naar het outlet centrum lopen en vanavond naar de strip met de bekende hotels. We hebben bij de receptie een kaartje gekregen van de Lyft. Een soort übertaxi. Voor 5 dollar zijn we naar de outlet gereden. Daar een paar uurtjes rondgekeken en een hapje gegeten bij de favoriet van Evie: de Ihop. ( pannenkoeken ed.)

Na het avondeten bestellen we weer de taxi om naar de strip te gaan. Het was ook weer prachtig. Allemaal neonverlichting, waar je maar kijkt. Het ene hotel nog groter dan het andere. We zijn bij het Venetian binnen geweest. Op de tweede verdieping hebben ze Venetië nagebouwd. Met kanalen, gondelbootjes, pleinen en nog meer. Heel druk. Zelfs als je naar boven keek dacht je dat je buiten was. De plafond was geschilderd met lucht en wolken. We zijn langs het Treasure Island, Bellagio (met fonteinen) Ceasar’s palace, Planet Hollywood, Paris en MGM grand gelopen. Bij het Paris hotel zijn we ook nog even binnen gelopen. Allemaal casino’s in de hotels en bij het Paris waren ze zelfs een striptease act aan het doen. Daar zijn we toen maar weer naar buiten gegaan. Uiteindelijk bij het MGM grand hebben we een taxi naar de camping genomen. We hadden ongeveer 12 km gelopen en allemaal doodmoe. Om twaalf uur lagen we in bed. De wekker op half 6 gezet want we moesten al om 6.40 bij een ander hotel zijn om opgehaald te worden voor de vlucht over de Grand Canyon.

Vroeg op dus. Snel een boterham smeren voor onderweg, en dan een kwartiertje lopen naar het Cancun hotel waar we worden opgehaald. Eerst een flink stuk met de bus en dan naar de vertrekhal van het vliegtuigje. We moeten drie kwartier wachten maar dan is het zover. Met 15 personen in een klein vliegtuigje. De rondvlucht is prachtig. Dit keer vliegen we over de Hooverdam en over de Mojave woestijn en dan komt langzaam de Grand Canyon in zicht. Weer prachtig. Nu van bovenaf. De vlucht duurt een uur en dan gaan we weer terug. Mooie foto’s en herinneringen.

Na het avondeten zijn we toch weer in de taxi gestapt. Dit keer naar Fremont Street ”. Er is een soort overkapping over de lengte van de straat gekomen, waarop na zonsondergang elk half uur een gratis licht en klankspel uitgevoerd wordt. Heel grappig om te zien, buffels rennen, cowboys zingen, vissen zwemmen etc, met bijpassende muziek gebeurt alles boven je hoofd. Ook komen er af en toe mensen boven je hoofd overzweven. Er is nl. een zip line over de gehele lengte van de straat. Er zijn veel live optredens van artiesten, overal is dus muziek, trommelaars, verklede en ongeklede mensen, die zo hum geld verdienen. We zijn in het Golden Nugget hotel binnen geweest. Daar hebben we een gokje gewaagd In het hotel was een zwembad met een glijbaan door het aquarium en zwommen ook haaien in. Toen zijn we met de taxi naar het Circus Circus hotel gereden. Daar mocht Evie ook een gokje wagen. Daarna terug naar de camper.

’s Morgens weer vroeg op. Alles aan de kant maken want we gaan weer naar de volgende camping. Eerst naar de supermarkt en even tanken. Dan kunnen we er weer tegenaan. We rijden eerst als tussenstop naar Calico Ghost Town. Een verlaten zilvermijnstad. Alle oude gebouwen staan er nog. Heel leuk om te zien. We lopen wat rond, maken foto’s en gaan dan weer terug naar de camper voor een ijsje. Het is 40 graden. Tim gaat achter het stuur zitten en brengt ons naar de camping. Daar aangekomen zijn we moe en bezweet. De kids gaan naar het zwembad en wij luieren wat bij de camper.

Ik zal eerst even vertellen wat we allemaal moeten doen voordat we kunnen gaan rijden. Na het ontbijt eerst afwassen en alles zodanig opruimen dat het op de antislip matjes staat, want onze Minnie Winnie rammelt nogal onderweg. Dan gaat Peter alle slangen loskoppelen. De elektriciteitskabel, de waterslang en als laatste de afvoerslang van de vuilwater tanks. Dan kunnen alle 3 de slide-outs naar binnen worden gehaald en dan zijn we klaar om op weg te gaan. Na een proefrondje op de camping, gaat Eline achter het stuur zitten. Zij brengt ons al halverwege de camping vlakbij Yosemite National Park. Het gaat prima, en na 2 uurtjes lassen we een stop in. Dan gaat Peter verder rijden. Het zou nog ongeveer 2 uur rijden zijn maar het loopt anders.

We zien onderweg al veel zwart geblakerde bomen en het uitzicht is een beetje nevelig. We komen aan bij een wegversperring en een politieman zegt dat we helaas niet verder kunnen i.v.m. bosbranden. We moeten terug en een flink stuk omrijden. Pas om 5 uur komen we op de camping aan. Het is echt midden in de natuur en de sanitaire voorzieningen zijn ook primitief. Gelukkig kunnen we in de camper douchen. Het toilet valt mee.

Vandaag vertrekken we vroeg (uitslapen is er niet bij), naar het park. Het is weer prachtig en groots. Gelukkig toch nog veel watervallen ondanks dat het hoog zomer is. We maken een paar korte wandelingen. Langs de watervallen, door de weide en dan splitsen we op. Tim en Eline willen iets anders zien dan wij. Om 4 uur treffen we ons weer bij de camper. We hebben mooie wandelingen gemaakt.

Om 8 uur staan we al bij de receptie. Evie wil graag paardrijden maar vanwege de slechte internetverbinding hebben we niet kunnen reserveren. We vragen de ranger bij de receptie of hij voor ons wil bellen. We kunnen gelukkig nog terecht. Eerst gaan we naar Tuolumne Grove om de sequoiá’s te zien. Eigenlijk is Mariposa Grove mooier. Daar staan meer sequoia’s maar dit park is dicht vanwege werkzaamheden. Dus helaas. De wandeling begint en loopt van bovenaf de berg helemaal naar beneden. We zien een paar mooie sequoia’s. We hebben er drie kwartier over gedaan en hebben nog niet alles gezien. Ik denk ”dat ga ik niet redden om in korte tijd weer naar boven te komen ‘en besluit om via een korte omweg de tocht naar boven weer te beginnen. De rest gaat wel nog een stukje verder. Op de weg naar boven zie ik een hert. Van heel dichtbij zelfs. Prachtig zo in de natuur om oog in oog te staan met een hert. Ik loop op eigen tempo de berg op en kan dan rustig wachten totdat de rest van de familie ook boven is. Heb ik het toch nog snel gedaan. Een half uurtje. Dan is het tijd voor de manage. We rijden naar de manage en parkeren de RV. Er komt een mevr. bij het raampje staan en zegt dat de tocht helaas niet kan doorgaan vanwege onverwachte omstandigheden bij de eigenaar. Ze had al een paar keer naar de camping gebeld maar wij waren niet bereikbaar. Evie was teleurgesteld. Wij ook. Toen maar terug naar de camping om te relaxen, zwemmen in de rivier en het reisblog bij te werken.

Vandaag rijden we naar San Francisco. Eline doet het eerste stuk. Rond 12 uur moeten we tanken en gaan we ook iets eten bij Danny’s. Dan neemt Peter het over. Onderweg is veel te zien. Bergen, ranches, druiventeelt en fruitweiden.

Dan wordt het verkeer drukker. Opeens zien we San Francisco liggen, in de verte. Veel vliegtuigen komen laag aangevlogen. We gaan over een tolbrug over de oceaan. Zo komen we San Francisco binnen. Echt prachtig. Vlakbij de camping is een Safeway en we stappen uit om boodschappen te doen. Brrrrr. Het is hier wel een vestje kouder. En veel wind. De camping ligt aan de oceaan. We gaan even kijken maar het is te fris om lang buiten te blijven staan. We hebben bij de receptie folders gekregen over hoe we in San Francisco kunnen komen. Met de RV is dat geen optie. We gaan met het openbaar vervoer. De SamTrans (bus) ligt op 5 minuten lopen van de camping en brengt ons naar de BART (trein). Die gaat naar Powell Street in het centrum van San Francisco.

Vandaag weer vroeg op. We gaan San Francisco ontdekken. We gaan met de bus en de trein en kopen bij het visitor’s centrum een pas waar je 3 dagen mee in het openbaar vervoer kan rijden. Ook met de cable car. Die gaan we het eerste nemen. Al snel merken we dat dit wel erg lang gaat duren. De wachtrij is enorm. We staan bij een beginpunt waar de cable car gedraaid moet worden. In een cable car laten ze ook niet heel veel mensen toe, zodat op de volgende opstapplaatsen ook nog mensen mee kunnen. We moeten om één uur bij pier 33 zijn. Vandaar vertrek de boot naar Alcatraz. Het is inmiddels kwart over 11 en we zijn nog lang niet aan de beurt en weten eigenlijk ook niet hoe lang de cable car erover doet naar Fisherman’s warf. We besluiten uit de rij te stappen en om met tram 7 te gaan. Dan zijn we tenminste op tijd en kunnen alvast even gaan kijken bij de zeeleeuwen bij pier 39. Inmiddels is de zon gaan schijnen en het is heerlijk op de pier. We zien de zeeleeuwen die lekker ruzie aan het maken zijn om het beste plekje op de vlonder. Er zijn er nog heel veel leeg maar ze liggen blijkbaar graag hutje mutje. Dan snel naar de boot. Om een uur inchecken en om half 2 gaat hij richting Alcatraz. Het is maar een kwartiertje varen. We zien het eiland steeds dichterbij komen. Indrukwekkend. Op het eiland aangekomen gaan we meteen naar de audio rondleiding door het cellencomplex. In het Nederlands nog wel. We horen verhalen over hoe het toen was. We zijn er stil van. We zien de inrichting van een cel, de douche ruimte, de bibliotheek, de eetzaal en de cellen van waaruit 3 gevangenen zijn ontsnapt. Ze zijn nooit meer gevonden. Hebben ze de overkant bereikt of zijn ze verdronken? Niemand die het weet. Dan lopen we nog een rondje over het eiland en dan weer met de boot terug naar het vaste land. De kids willen nog shoppen en dus gaan we naar Union Square. Daar zijn heel veel winkels. We hebben pijn aan onze voeten als we om negen uur weer op de camping zijn. We moeten nog aan het eten gaan beginnen en dan nog douchen dus het gaat weer laat worden.

Gisteravond hebben we precies uitgezocht wat iedereen nog wil zien. We hebben een lijstje gemaakt met wat een logische route zou zijn en met welke bus of tram we daar moeten komen. Dit om onnodig lang te wachten. Daar hebben we gisteren veel tijd mee verloren. We gaan eerst in Union Square winkelen. Bij Sephora, Apple, Nike enz. Dan zijn we vlakbij China Town. Daar kijken we ook even rond en nemen dan de cable car naar Fisherman’s Warf. Daar is het gezellig druk. Eline had gelezen dat er een museum was met oude spellen. Het Musee Mecanique. Heel grappig. Oude gokkasten, racebaantjes enz. Vandaaruit gaan we nog snel even kijken naar de zeeleeuwen. Gisteren hebben we daar maar weinig tijd voor gehad. Ze liggen er weer maar toch niet zoveel als er in de boekjes staat. Dan is het tijd om iets te eten .We eten een snelle hap: frietjes met gebakken kip. Kunnen we er weer even tegen. Tim vertelt dat hij zijn vervoerspas kwijt is. Die had hij in zijn broekzak gestoken maar die is er door iemand uitgevist die dacht er recht op te hebben. Dan maar zwart rijden. Er kijkt toch niemand naar de passen. Vanuit Fisherman’s Warf lopen we bergop naar Lombard Street. De meest steile, kronkelige eenrichting weg in SF. Ëén voor één komen de auto’s stapvoets omlaag. Een verkeersregelaar heeft het er maar druk mee. Hij moet zorgen dat de auto’s blijven rijden maar iedereen staat midden op de weg om foto’s te nemen. Hij heeft gelukkig humor en roept allerlei grappige dingen naar de mensen. Wij lopen Lombard Street omhoog om de bus 28 te nemen naar de Golden Gate Bridge. We hadden al gezien dat hij in de mist zou liggen maar als je in SF bent moet je er toch geweest zijn. Heel SF is zonnig maar net waar de brug ligt, hangt er een hardnekkige vlaag mist. We zien hem dus maar half. Het heeft wel iets mysterieus. We nemen foto’s en nemen weer de bus naar een park. We besluiten om daar te splitsen. Eline, Tim en Evie gaan terug naar Union Square om te shoppen en Peter en ik nemen bus 5 naar de Painted Lady’s in Alamo square. Bekend van de serie Full House. Echt prachtige , gekleurde victoriaanse huizen. Er zijn er nog maar een paar van en die staan allemaal bij elkaar. We hebben om half zeven afgesproken om elkaar weer te treffen bij het draaipunt van de cable car in Powell Street. Aan het einde van de dag is Peter ook zijn vervoerspas én zijn treinkaartje kwijt. We zullen er maar niets meer over zeggen. Omdat het anders weer heel laat worden gaan we daar in de buurt een hapje eten en dan weer terug naar de camping.

We verlaten San Francisco. Het was een mooie stad. We gaan naar een overnachtingscamping in Marina. We zijn er al snel. Dan hebben we nog tijd om te relaxen, te wassen en de RV aan te vegen. Ook moeten we gaan uitstippelen hoe we morgen bij Morro Dunes moeten komen want een gedeelte van de mooie kustweg is afgesloten omdat er in het voorjaar een brug is ingestort door slechte weersomstandigheden. Ik zet bij deze dag wat foto’s die ik nergens anders kwijt kan. Het is ook zo moeilijk om een keuze te maken welke ik ga plaatsen.

We zijn bij Morro Dunes aangekomen. We hebben maar een heel klein stukje van de mooie kustweg Highway 1 kunnen rijden en zijn toen via het binnenland verder gereden. Pal voor de camping staat Morro Rock. Een reusachtig gesteente dat uit de zee oprijst. Het is een echte familie camping. Iedereen zit buiten en er staat van alles buiten zoals stoelen, fietsen en party tenten. Na de pancake ’s gaan we een stukje langs het strand lopen. Er zijn veel vogels. Ook is er een Baywatch huisje. Ik zet hem alvast op de foto. Bij de receptie hadden ze vertelt dat er in de baai zeeotters zouden zitten dus daar zijn we ook gaan kijken. Wat schattig. Ze zwommen niet zo heel ver weg en we konden ze goed zien. Tussen de struikjes zaten heel veel eekhoorntjes. Zij waren heel nieuwsgierig want ze kwamen heel dichtbij zodat we ze goed op de foto konden zetten.

Het laatste stukje van de reis gaat eindelijk over de Highway 1. We zien de oceaan en de kust. Heel mooi. Santa Barbara, Malibu en Santa Monica. We komen door al deze plaatsen. Het is heel druk en in een slakkengang komen we bij Santa Monica Pier. Tim heeft de tijd van zijn leven want er komen allerlei dure auto’s voorbij, Ferrari, Lamborghini, Aston Martin en nog vééél meer. Parkeren gaat een probleem worden. Overal staat FULL. We gaan het toch proberen bij de parkeerplaats vlakbij de pier. Daar hadden we nog een paar lege plekjes gezien. We komen bij de parkeerwachter. Ook daar staat een bord met FULL. Hij vraagt via de portofoon of er nog plaats is voor een RV. There are people in a Winnebago and they come from far. Dat was het toverwoord want we mochten de parkeerplaats oprijden. Fijne man. We moesten wel voor 4 parkeerplaatsen betalen. Huppakee 48 dollar. Mochten we wel tot 2 uur ’s nachts blijven staan. ,

Op de pier is het druk. Heel veel winkels en kermisattracties. Het reuzenrad is al van ver te zien. Na 2 uurtjes hebben we het wel gezien. We rijden het laatste stukje naar de laatste camping, Dockweiler RV Resort. Het ligt aan het strand! Geweldig. Minder is dat het onder LAX vliegveld ligt en de vliegtuigen om de haverklap overkomen, maar dat wisten we. Inmiddels hebben we uitgezocht waar en hoe laat we met de bus en de metro naar Universal Studio’s moeten komen. Dat wordt vroeg opstaan. De bus vertrekt om vijf voor 5 ’s morgens.

We staan dus om 4 uur op. Smeren een boterham voor in de metro en gaan op pad. Het is nog donker. Om 7 uur komen we bij de Universal studio’s aan. Ons ticket is ook vanaf dat tijdstip geldig. Zo kunnen we een uur voor de officiële openingstijd al rondkijken bij Harry Potter. Een nieuwe attractie in het park. Wel erg mooi gemaakt. De rit in de achtbaan is ook duizelingwekkend en met een beetje raar gevoel in mijn maag gaan we voor nog een tweede rondje. Daarna moet ik even bijkomen. De anderen lachen mij uit. We lopen de hele dag door het park en om half 5 vertrekken we weer want de laatste bus richting camping vertrekt om half zeven. Anders moeten we lopen en dat is ver vanaf het metro station.

De laatste dag! Vandaag nog even de bekende dingen in LA bekijken zoals de plek waar Los Angeles is ontstaan. In Olverstreet. Een Mexicaans gedeelte. Een gezin heeft zich daar gevestigd en daar is LA verder uit ontstaan. Het huis stond er nog. Verder heel veel Mexicaanse winkels. Toen door naar de bekende Hollywood Boulevard met alle sterren. Een aantal theaters gezien en het Hollywood sign op een afstand. We wilden ook nog naar het Griffith Park. Daar zou je het Hollywood sign nog beter kunnen zien en er is een sterrenwacht, maar we konden de bus niet vinden en hadden ook niet veel tijd meer. Dus hup naar huis. We hadden inmiddels ook pijn aan onze voeten. Daar aangekomen zij we gaan eten bij een restaurant en daarna de spullen gaan inpakken. Wat een rommel met 5 personen. Als de koffers zijn ingepakt, alles opgemaakt en de tanks gespoeld en geleegd, gaan we slapen.

Vandaag zijn we eens iets langer blijven liggen, maar dan moeten we toch echt opstaan. De camper moet vóór elf uur worden ingeleverd. Het ontbijt bestaat uit restanten zoals burrito’s, eieren, cornflakes, yoghurt en druiven. Dan de camper aanvegen en we kunnen vertrekken. In alle hectiek gisteravond hebben we per ongeluk het verkeerde inleveradres in de navigatie ingevoerd. We kwamen bij een werkplaats uit waar je de gasfles kunt vullen. Het was al 10 voor elf. Als we dat maar gaan redden. We komen een kwartier te laat aan op het goede inleveradres maar ze maakte er geen probleem van. De camper had geen schade en alles werd afgehandeld. Toen in de taxi naar het LAX vliegveld. Daar hadden we genoeg tijd om nog iets te eten want het vliegtuig zou pas om 17.00 uur vertrekken. Als we in het vliegtuig zitten is er een technisch probleem. Hierdoor lopen we een half uur vertraging op. De vlucht duurt bijna elf uur. Het is een lange zit. We dommelen wat maar echt slapen gaat niet. Eindelijk zijn we weer op Schiphol. Snel door de douane, de koffers van de band plukken en naar de trein. Om half zes zijn we weer in Maastricht. Daar is een verassing. Oma staat ons op te wachten. Ze was blij om ons weer te zien. De foto’s voor deze dagen volgen snel.

Ik zou iedereen heel erg willen bedanken voor de leuke en lieve reacties op dit blog. Ik vond het heel leuk om het te schrijven, al ging het niet zo heel soepel omdat het internet niet overal aanwezig was of heel traag werkte.