Op tijd loopt de wekker af. We worden naar Schiphol gebracht door Menno. Ondanks het vroege uur is het druk op de A2 en daarom komen we een half uur later dan gepland aan. Er is daarom geen tijd meer om nog samen koffie te drinken dus nemen we op de kiss&ride parkeerplaats afscheid.

Het inchecken is niet gelukt gisteren en ook nu lukt het niet bij de incheckzuil in de vertrekhal. Het is niet helemaal duidelijk waarom. We worden doorverwezen naar de incheckbalie en daar slaat de schrik ons om het hart. Ondanks de goedgekeurde Estaverklaring, blijkt er iets niet in orde te zijn met de Estaverklaring van Eric. Het paspoortnummer klopt niet. Met deze verklaring mogen we niet mee. We moeten uit de rij en het advies is om zo snel mogelijk opnieuw een verklaring aan te vragen.

Op hoop van zegen doen we dat en via de link naar de officiële site loggen we snel in op onze telefoon. Opnieuw doorlopen we het hele invulschema en met onze creditcard betalen we. Nu vingers gekruist dat de toestemming ook meteen komt. Dat kan vrijwel meteen, maar kan ook een paar uur duren en die tijd hebben we niet. Gespannen drukken we op de verversknop en gelukkig komt daar meteen de toestemming. Wat een mazzel. Snel terug in de rij en ook de grondstewardess geeft groen licht.

Snel naar de douane en we moeten meteen door naar de gate, want nu hebben we helemaal geen tijd meer over. Toch niet voor niets dus die drie uur die je voor de vlucht aanwezig moet zijn. We hebben nog net tijd om even naar het toilet te gaan en dan kunnen we al boarden. Opgelucht ploffen we neer voor de vlucht naar Houston die tien uur zal duren. Gelukkig is de vlucht niet vol en de stoel op onze rij van drie blijft leeg, waardoor we wat extra ruimte hebben.

De vlucht verloopt prima en zonder problemen komen we aan in Houston. Daar aangekomen hopen we dat met de Esta echt alles in orde is. En gelukkig worden ook hier geen vreemde vragen gesteld. We doorlopen de immigratieprocedure, halen onze koffers van de band om door de douane te gaan en hebben nu gelukkig wel wat meer tijd om even rustig van vlucht te wisselen. In een leuke diner drinken we een lekkere cocktail en eten een smakelijke burger.

Een monorail brengt ons naar de gate in de volgende terminal voor onze vlucht naar Salt Lake City. Die is minder lang en in de avondschemering zien we Salt Lake City onder ons verschijnen, omlijst door de heuvels om de stad. Als we geland zijn en de bagage gaan ophalen staan de koffers al naast de band. We bellen in de aankomsthal via de gratis telefoonlijn naar ons hotel om te melden dat we er zijn, zodat de hotelshuttle ons op kan halen. Die arriveert binnen een kwartiertje en nog een kwartier later zijn we bij ons hotel. De klok is rond en na een douche duiken we lekker ons bed in. Het is een lange dag geweest.

 

Accommodatie: Crystal In Salt Lake City downtown

Ondanks de vermoeiende dag zijn we toch op tijd wakker door het tijdverschil. Zijn we mooi op tijd voor het ontbijt. Een eenvoudig, maar prima ontbijtbuffet staat klaar en na een American breakfast stallen we onze koffers voor de ochtend en via de aanwijzingen van de receptioniste vinden we twee blocks verder de gratis tram die ons naar het centrum van Salt Lake City brengt. Wat een goede regeling. Geen gedoe met kaartjes of passen. Heel slim. Vijf minuten later komen we aan vlakbij Temple Square.

Alles in Salt Lake City draait om de mormoonse religie en dat wordt helemaal duidelijk als we de grote tempel zien op het plein. Het grote statige gebouw staat in een fraaie tuin en eromheen zijn nog verschillende andere, gerelateerde gebouwen en beelden te vinden. Er zijn twee visitor centra die om negen uur opengaan en ook het wereldberoemde orgel in het Salt Lake Tabernakel is hier. Het zaaltje doet wat stoffig aan en de hele sfeer is nogal normerend. Niet echt ons ding, maar het hoort wel bij de cultuur van deze stad.

Het is heerlijk weer en we wandelen daarom naar het Capitool. Het mooie witte gebouw met de fraaie koepel lijkt erg op het Capitool in Washington DC. Ook van binnen is het erg mooi gedecoreerd met prachtige muurschilderingen die het leven in de bergen en prairie uitbeeldt. Maar liever zijn we lekker buiten en wandelen weer terug naar het centrum.

Bij de tempel zijn ondertussen twee bruidsparen met aanhang te vinden. De tempel wordt ook alleen gebruikt voor dit soort ceremonies, als het het familieleven maar ten goede komt. En trouwerijen voldoen daaraan. We nemen nog een kijkje in het open lucht winkelcentrum, ook in het centrum, en gaan dan terug naar het hotel, want vanmiddag halen we onze camper op. We bestellen een Uber, via de app die we van te voren gedownload hebben. Binnen tien minuten is de chauffeuse er die ons netjes op tijd afzet.

Het is niet druk bij het camperstation van Cruise America. Onze camper is nog niet helemaal klaar en daarom moeten we nog even wachten. Geen probleem, want Eric heeft gezien dat vlakbij de garage van Kindig It te vinden is. Deze garage is bekend van het reality programma op Discovery, dat Eric regelmatig kijkt. In deze garage worden oude auto’s helemaal gepimpt en de garage blijkt op slechts drie minuten lopen van Cruise America te liggen. Wat een toeval. Hier nemen we dus een kijkje. Jammer genoeg geen tv opnamen vandaag, maar toch leuk om te zien.

Als we terugkomen staat onze C25 klaar en na de administratieve afhandeling en de controle van binnen en buiten gooien we onze koffers in de camper en kunnen we gaan. Vanuit thuis hebben we deze keer twee fietsen en een fietsrek besteld bij de Walmart die vlakbij het verhuurstation ligt. De trekhaak is ontgrendeld om het fietsenrek te kunnen plaatsen. Onze bestelling staat netjes klaar en even later nemen we onze stalen rossen in ontvangst. Natuurlijk doen we ook meteen grote boodschappen. Altijd weer een uitdaging en tijdrovend gebeuren. Maar ook deze keer slagen we erin en kunnen eindelijk vertrekken.

Het doel is een camping ten noorden van Salt Lake City bij Antelope Island state park. Als we de stad verlaten is de avondspits al op gang gekomen en het is druk. De omgeving is echter wel mooi en we komen aan bij de ingang van het park. De omgeving is schitterend, met geel grasland, heuvels op de achtergrond en de glinstering van het water in de verte. Helaas, de camping is vol. Daar hadden we niet op gerekend. Het is natuurlijk vrijdagavond en dit state park dat zo dicht bij de stad ligt is dan ook populair.

We proberen het volgende state park dat ongeveer drie kwartier noordelijker ligt. Maar ook hier pech. De camping is vol. De ranger belt naar de collega’s in het park vijf kilometer verder en gelukkig is er nog één plekje vrij. Als we snel zijn houden ze deze voor ons vast. Graag ja. Willard Bay state park is mooi groen en ons plekje ligt heerlijk beschut door bomen en aan een klein vijvertje. Op vijftig meter afstand ligt een prachtig blauw meer. Een prima eerste overnachtingsplek. Als we geïnstalleerd zijn, maakt Eric de fietsen rijklaar en springen we er meteen op om een rondje over de camping te rijden. Dat voelt goed. De jetlag slaat toe en we duiken er op tijd in.

Willard Bay State Park noord – 20$ – geen hook-up – Reserveren aanbevolen

Als we wakker worden staat de zon al stralend aan de hemel. Heerlijk om zo de dag te beginnen. We maken een lekker ontbijtje aan de picknicktafel en pakken daarna weer onze nieuwe fietsen om de omgeving te gaan verkennen. Het meer nodigt uit om eens goed te bekijken en op de fiets peddelen we over de camping, door het park naar het strand dat op tien minuten fietsen van de camping ligt.

Het lijkt wel zomer. Ook wij strijken even lekker neer op het strandje en genieten van het moment. Daarna fietsen we  door naar de kleine jachthaven, om via het natuurpark terug te fietsen naar de camping. Daar zetten we de fietsen op de fietsdrager en kunnen al gauw vertrekken. Wat een leuke combi. Op deze manier zie je zo veel meer van de omgeving dan zonder. We vertrekken in noordelijke richting. De heuvels aan de rechterkant gaan voorzichtig over in echte bergen en langs de kant van de weg slingert een rivier met ons mee.

We arriveren rond de middag in Logan. Een klein, vriendelijk ogend dorpje met een mooie hoofdstraat en een paar prachtig onderhouden gebouwen. Hier willen we wel meer van zien. En ook nu pakken we de fiets om lekker door het dorp te gaan fietsen. Het is groen, met een paar mooie parkjes en een prachtige kerk die bovenop een heuvel ligt met uitzicht over de stad. We fietsen het stadje in en de authentieke gebouwen spreken tot de verbeelding.

Achter de hoofdstraat is een farmersmarkt aan de gang. Blijkbaar is de markt er van Mei tot September iedere zaterdag en de sfeer is gemoedelijk en gezellig. Een echte feel good markt met lokale producten van popcorn, tot baardolie, van lekker vers gemaakte citroen/lemon/watermeloen limonade en handgemaakte spulletjes. De mensen zijn supervriendelijk en benieuwd waar wij vandaan komen. Een leuke ontmoeting. We bestellen een broodje bij een lokale bakkerij en gaan dan toch weer verder.

De route via de Loganpass is schitterend. Na een tijdje rijden, schittert het blauw van Bear Lake ons tegemoet. Hier zullen we vannacht blijven. Het dorpje waar we aankomen, Garden City is niet helemaal naar onze smaak en daarom rijden we langs het meer omhoog en passeren de grens naar Idaho. Via een soort dijk rijden we naar de oostelijke kant van het meer. Hier ligt een state park met een campground. Een koe die midden op de weg staat twijfelt om ons door te laten, maar doet het uiteindelijk toch.

De eenvoudige, maar fraai gelegen etagecamping baadt in het zonlicht aan het fris ogende blauwe meer. Er is voldoende plaats en we kiezen een mooie plek. Er zijn geen rangers, dus moeten we het entreegeld in een envelopje doen om de camping te betalen. Ook handig dat we nu een fiets hebben, want nu hoeven we het hele eind niet terug te lopen naar de ingang van de camping. Aan de waterkant genieten we van het prachtige weer. Het is zo zonnig geweest dat we niet eens in de gaten hebben, flink verbrand te zijn. Smeren is dus ook geen overbodige luxe. We maken wat te eten en daarna gaat een lekker kampvuurtje aan en zien de zon achter de bergen onder gaan. Er zijn mindere manieren om de dag af te sluiten.

Bear Lake – Bear Lake State Park – 30$ – electra

Vandaag een flinke route op de planning. We vertrekken noordwaarts richting ons eerste nationale park, Grand Teton. Wanneer we de grens van Idaho overgaan naar Wyoming merken we dat meteen.

De huizen en boerderijen hier zijn veel beter onderhouden en het lijkt hier een stuk welvarender te zijn dan in Idaho. De landelijke omgeving in combinatie met besneeuwde bergtoppen is erg mooi. Ook hier stroomt een krachtige rivier langs de kant van de weg met ons mee. De Snake rivier. Flinke stroomversnellingen en grote rotsblokken geven de kracht van het water prijs. We stoppen bij Lunch counter. Mooi want we hebben wel zin in een hapje. Als snel ontdekken we onze vergissing. Er is hier helemaal geen leuke lunchroom met terras, maar het is de plek waar je vanaf een rotsplateau een mooi uitzicht hebt over een flinke stroomversnelling in de rivier. We moeten lachen om onze eigen stupiditeit en pakken, nadat we uitgekeken zijn ,gewoon zelf een drankje uit onze voorraad.

Een half uurtje later arriveren we in Jackson en gaan even tanken en nog wat boodschappen doen. Jackson is een gezellig en toeristisch stadje. In de winter draait het hier om wintersport en het is duidelijk dat het stadje zich opmaakt voor een nieuw en druk zomerseizoen met veel outdoor activiteiten. Morgen komen we hier terug dus nu rijden we door naar het doel van vandaag, Grand Teton National park.

Als we Jackson verlaten zien we de enorme scherpe bergtoppen machtig voor ons liggen.  Deze omgeving wordt ook wel Jackson Hole genoemd. Wat een natuurgeweld. We stoppen bij het visitor center waar op het gras een moose staat te grazen. Check! We bekijken de kaart van het park en via Jenny Lake zullen we richting de camping gaan die midden in het park ligt. De weg die langs het meer cirkelt, is mooi en aan de rand van het relatief kleine meer knabbelen we een broodje weg.

De rit naar Signal Mountain is erg mooi. Er is gelukkig nog plek genoeg op de camping en we kiezen een mooi plekje uit. #43. Het is een ‘dry’ plek. Dat betekent dat er geen voorzieningen voor water of elektra zijn. De plekken met elektra zijn al vol, maar dat maakt voor ons niets uit. Vaak zijn de plekken zonder zelfs mooier gelegen, dus prima. We pakken de fiets, want zo'n camping is stiekem nog behoorlijk uitgestrekt, en fietsen naar de Signal Mountain Lodge.

Jaren geleden heb ik hier overnacht en het is leuk om terug te zijn. Er is een restaurant, een winkel en benzinestation. Alles wat je nodig hebt. We lopen naar de waterkant van het prachtig blauwe Jackson Lake waar een paar bootjes aan de kleine jachthaven liggen. We genieten van het indrukwekkende uitzicht met de enorme tetons op de achtergrond. Er vertrekt een klein motorbootje en we bedenken ons dat het leuk zou zijn om lekker ook over het meer te varen. We informeren naar de mogelijkheden en bij het kleine verhuurkantoortje, dat pas sinds deze week open is, blijkt het nog niet eens zo duur te zijn. 69$ voor een uur. We twijfelen niet langer en Eric haalt snel even een jasje, want op het water zal het wel fris zijn. Tien minuten later vertrekken we.

Wat een onverwacht leuke manier om de middag af te sluiten. Met de wind in de haren en in een werkelijk fantastische omgeving varen we over Jackson Lake. We verkijken ons op de besneeuwde bergen die een geweldig contrast vormen met het meer. We zien onze campingbuurtjes die hun stoeltje gepakt hebben en ook lekker van het uitzicht genieten aan de waterkant. Zo aan het einde van de dag is het zonlicht extra mooi en na een uurtje varen, meren we uitgewaaid en fris weer aan bij de steiger.

Als we bij onze campingplek terugkomen lopen ook wij naar de waterkant die net achter onze plek ligt. Het uitzicht is werkelijk fenomenaal. We bereiden een eenvoudig maaltje en maken een praatje met de buren. Dan begint het te druppen en niet veel later gaat het echt regenen. Niets zo onvoorspelbaar als het weer in de bergen. We duiken er dus op tijd in. Morgen weer een dag.

Grand Teton NP  – Signal Mountain campground – 32$ geen hook-up – 54$ electra – 70$ full hook-up – Reserveren aanbevolen

Na de regen van vannacht is het afwachten wat de dag doet. Geen zorgen, want het is duidelijk dat de zon het gaat winnen. Ik ben vroeg wakker en besluit te gaan kijken naar het ochtendview in onze achtertuin. Een dag kan niet beter beginnen. Ik ben gewoon stil van het beeld dat ik voor me zie. Het water lijkt wel een spiegel en de enorme tetons weerspiegelen in het water. Een strakke wolkenpartij ligt laag boven het water. Wat kan zo’n beeld toch met je doen. Ik word er oprecht zielsgelukkig van en voel me enorm bevoorrecht.

Na een tijdje gezeten te hebben loop ik terug en ook Eric is inmiddels wakker. Natuurlijk moet dit beeld gedeeld worden en samen lopen we nog even terug en genieten samen.  Na het ontbijt rijden we op ons gemak richting Jackson. Natuurlijk via via, want er valt zoveel te zien. We stoppen bij the Chapel of theTransfiguration, die vlak bij de ingang van het park ligt. Dit kleine, houten kerkje heeft een glazen wand, die uitzicht heeft over de Tetons. Een goddelijk uitzicht. Op ons gemak rijden we richting Jackson waar vanochtend een leuke activiteit op het programma staat. We gaan riverraften op de Snake River.

Voor elf uur melden we ons bij Mad River Rafting company waar we al verwacht worden. We vullen een vrijwaring in en worden in een wetsuit gehesen. In verband met het vele smeltwater zal de rivier wild en koud zijn. Met een oude schoolbus vertrekken we even later voor een mooie rit langs de rivier. Een klein half uurtje later komen we aan bij het vertrekpunt waar de gidsen al klaarstaan. De kapitein, Boone, een sportieve knul, compleet met baard en lang blond haar, zal onze raft besturen. Verder gaan er nog twee kano's mee om eventuele drenkelingen uit het water te vissen. Een geruststellende gedachte, want het water kolkt flink.

De grote, stevige raft wordt het water in gestuurd en al snel peddelen we de stroom af. Na goede instructies nemen we al snel de eerste stroomversnelling en is de toon gezet. De omgeving is indrukwekkend en het voelt echt stoer om zo de rivier af te varen. De versnellingen zijn soms best heftig en de adrenaline giert door onze lijven. Het is echt grappig als Boone aankondigt dat de grootste versnelling eraan komt. Het is de woeste kolkende versnelling bij het 'lunchpunt' dat we gisteren bewonderd en gefotografeerd hebben. Alleen nu zijn wij het die de golven bedwingen en zijn anderen het die ons fotograferen van de  waterkant. Jammer genoeg is na deze laatste stroomversnelling de tocht afgelopen. We hebben een goed uur gevaren en moeten nog ca. drie kwartier terugrijden.

Moe, maar voldaan, komen we weer terug waar we afscheid nemen van Boone en onze medevaarders. In Jackson nemen we een kijkje, want het ziet eruit als een leuk en bruisend toeristenstadje. De sfeer is goed, met leuke winkeltjes, cafeetjes en restaurants. We hebben ondertussen wel trek gekregen en kiezen een leuke hamburgertent. Een heerlijke, echte Amerikaanse burger met frietjes gaat er wel in. Bij het eten krijg je standaard een enorm glas ijskoud water en met zo'n mooi weer is dat een prima dorstlesser. Dat scheelt weer in de dollars én de calorieën, ten opzichte van de typische softdrinks, wat vaak het alternatief is.

Na het eten slenteren we nog wat rond en dan is het al tijd voor onze tweede activiteit van vandaag. Om vijf uur ontmoeten we onze gids van Eco Tour Adventures, een organisatie die begeleide tours organiseert door Grand Teton NP. Onze gids is een jonge knul en met een klein groepje van slechts vijf personen vertrekken we in een stoere 4x4 richting Grand Teton. Al meteen begint onze gids te vertellen over Jackson, de omgeving die Jackson Hole heet en natuurlijk over Grand Teton. Hij vertelt geanimeerd en het is super interessant, zonder dat we het gevoel krijgen in de klas te zitten. Het is heel ontspannen en we rijden langs de mooiste plekjes, goede fotopunten en hij weet de plekjes te vinden waar veel dieren, die ons zelf niet eens opgevallen zouden zijn, zich ophouden. Hij heeft fantastische verrekijkers ter beschikking waardoor  ook de dieren die op grotere afstand staan, goed te zien zijn. Nooit verwacht dat zo'n tour zo leuk en interessant zou zijn. Het heeft echt toegevoegde waarde en als we na een tijdje aan de bosrand staan en twee grizzly's zien lopen is onze dag helemaal goed. Maar het is nog niet klaar. Even later wijst hij ons in de rivier een overzwemmende bever, die driftig met z'n staart op het water slaat, aan. Dat hebben we nog nooit gezien en is indrukwekkend.

Als we doorrijden stoppen we al weer snel, want langs een grote weide is het een drukte van belang. Auto's staan her en der en mensen met enorme fotolenzen staan in de verte te staren. Wij natuurlijk ook en een moeder Grizzly met haar twee cubs dartelen in het hoge gras. Met onze verrekijkers kunnen we het prima zien. Het is wel bizar wat zo'n beeld doet met ons mensen. Via een laatste blik, op de ondergaande zon die schijnt op de zachtroze gekleurde tetons, rijden we terug naar Jackson. Een ervaring rijker.

Ik kan zo'n tour zeker aanraden, omdat het je meteen tips geeft voor plekjes en achtergrondinformatie voor de volgende dag. Je krijgt er een compleet ander beeld van. In het schemerdonker rijden we naar de camping Gros Ventre die we 's ochtends al vastgelegd hebben. Het is de eerste camping ín Grand Teton vanuit Jackson en een ideale plek.

Grand Teton NP – Gros Ventre campground – 29$ geen hook-up

Als we 's morgens wakker worden is het uitzicht vanaf de camping natuurlijk een stuk duidelijker. De frisse tetons stralen ons al tegemoet. Via de rondweg rijden we, over de scenic byway, door het gehucht Kelly en arriveren bij de markante boerderijen die vaak op de foto gezet worden met de tetons op de achtergrond. De authentieke en oude boerderijen die door de Mormoonse boeren werden gebouwd aan Mormons Row zijn inderdaad een mooi shot voor een prachtig plaatje. Die schieten we dus een aantal voor we verder rijden.

Op ons gemak rijden we richting Colter Bay, een ander centraal punt in Grand Teton, aan Jackson Lake, compleet met visitor center en jachthaven. Na een lekker ijsje vervolgen we onze weg noordwaarts waar we het park verlaten en de weg richting Yellowstone NP vervolgd wordt. Feitelijk liggen de twee parken zo goed als tegen elkaar. Aan weerszijden van de weg zien we de afgebrande stammen van de naaldbomen, kaal en puntig, op de bergrug staan. Het is nog net zo kaal als dertien jaar geleden en de erfenis van de hevige brand eind jaren tachtig, toen bijna dertig procent van Yellowstone afgebrand is.

Als we in het park arriveren staat de zon hoog aan de hemel en het contrast met de sneeuw die nog aan de wegkant ligt is altijd een bijzonder aanzicht. Langs ons in de canyon kringelt de zilveren rivier als een lint door het landschap. We stoppen om een kijkje te nemen en genieten van het fraaie schouwspel en het heerlijke weer. Dat belooft wat. We lunchen bij Lewis Lake dat nog niet helemaal zomerklaar is. De picknicktafels staan nog tot aan de rand in de sneeuw, maar de aanlegsteiger van de plezierbootjes die hier spoedig zullen aanmeren is sneeuwvrij en een prima alternatief voor een lunch met uitzicht.

We vervolgen de weg en stoppen bij de enorme parkeerplaats bij Old Faithful. Het is een drukte van belang en de enorme statige gebouwen van de Old Faithful Inn en de bijgebouwen bevestigen dat Yellowstone het oudste nationale park van de VS is. Het is natuurlijk te doen om de geisers die in het bassin achter de lodge liggen. Bij de plek waar Old Faithful, een van de grotere geisers én de geiser die het meest consequent uitbarst, is het al een drukte van belang. We weten niet precies hoe lang de laatste uitbarsting geleden is en kiezen ervoor om alvast een rondje te gaan wandelen door het indrukwekkende geiserlandschap.

De grond bubbelt, pruttelt en borrelt dat het een lieve lust is. Slierten stoom en de geur van zwavel die uit de aardbodem komt met de meest bizarre kleuren is een wonderlijk schouwspel. We maken een rondje en wandelen dan terug richting Old Faithful die ondertussen nog steeds niet uitgebarsten is. Dan hebben we mooi geluk, want de uitbarsting vindt zo'n beetje iedere negentig minuten plaats. En inderdaad, we staan een minuut of vijf te wachten en dan gaat het dan toch gebeuren. Heel eerlijk valt het ons een beetje tegen. De uitbarsting duurt niet lang en eigenlijk vinden we de rest van het geiserbassin interessanter.

In het visitor center nemen we een kijkje en bekijken meteen ook een prachtige korte natuurfilm in de filmzaal. Het is werkelijk prachtig opgezet allemaal. We doen wat boodschapjes in de general store en souvenirshop en rijden dan naar onze geboekte camping in Madison. De route ernaar toe is slechts 16 mijl en het puffende landschap met overal slierten witte stoom ziet er mysterieus uit. We rijden langs een rivier waar het kokende water ,vanaf de kant, de rivier instroomt via kleurrijke stroompjes. Als we aankomen bij de camping zijn we blij dat we geboekt hebben want de camping is vol. Voor een verblijf ín Yellowstone park moet je tegenwoordig wel de overnachtingsplek vastleggen. Het is niet anders. De plek is ruim met een fijne open plek om een vuurtje te maken en al snel knettert een gezellig kampvuur. We maken een maaltijd klaar en eten lekker buiten. Omdat we morgenvroeg al heel vroeg op moeten maken we het niet te laat. Het weer slaat ook een beetje om, want even later tikt de regen  op het dak. Dat belooft weinig goeds, maar ook dat heb je niet in de hand. Gezellig klinkt het wel.

Yellowstone NP Madison campground – 28$ – geen hookup – Reserveren aanbevolen

Al vroeg gaat de wekker. Het is nog hartstikke donker en nog steeds tikt de regen op het dak. Hmm.... Toch starten we de motor en rijden naar de afgesproken plek in de Old Faithful Inn voor de ontmoeting met onze tourleider van vanochtend. Een fotosafari staat op het programma. De gids, Shellie, snapt dat het weer niet echt meewerkt en als we willen, mogen we de tour cancelen. Omdat we toch al wakker zijn, en geen plannen hebben voor de regenachtige dag, kunnen we net zo goed er het beste van maken en vol goede moed stappen we even later in de oude, fraai gerestaureerde, gele jammerbus. Alleen dat is al leuk.

Shellie legt de plannen van vandaag uit. Natuurlijk is mooi weer fijner, maar ook dit soort weersomstandigheden geven weer een speciaal beeld van de omgeving. In alle vroegte toeren we dus langs geisers, riviertjes, weides en stoppen bij de bizons die langs en over de weg lopen. We zien prachtige vogels die wij ongetwijfeld ongezien voorbij gereden zouden zijn, maar haar geoefende oog wel opvallen en ondertussen vertelt ze honderduit over de speciale plekjes en bijzonderheden van het park, de dieren en historie.

We struinen het hele stuk tussen Old Faithful en Madison af. Ondanks de regen trotseren we de natheid met geleende paraplu's en vermaken ons prima. Ook al is het koud, is de tocht toch zeker de moeite waard en is het een aanrader om gebruik te maken van de kennis en ervaring van een enthousiaste gids. De weetjes en tips die we krijgen zijn niet uit boekjes te halen. Later zullen we er dan ook nog dankbaar gebruik van maken.

Rond een uur of elf nemen we afscheid en vervolgen de rit verder zelf. Omdat het nog steeds bewolkt en regenachtig is, en dat voorlopig ook zo zal blijven, besluiten we het klassieke rondje, of eigenlijk achtje, door Yellowstone te rijden. Via de westkant steken we omhoog richting Mammoth Hot springs in het noorden. Eric doet even een powernap en ik maak van de gelegenheid gebruik om de Artist paintpots te bekijken. Een korte wandeling leidt naar een kleurrijk landschap dat met wat fantasie inderdaad wel wat weg heeft van het schilderspalet van een kunstschilder. Het is wel lekker om even alleen de indrukken op te doen en op mijn gemak bekijk ik het bizarre landschap met de pruttelende, melkwitte modderpools en de stomende geisers en stroompjes.

We zetten de rit voort en wanneer we in de buurt van Mammoth Hot Springs komen, rijden we door een schitterend canyonachtig landschap. We parkeren de camper aan de bovenkant van de terrassen. Ik was al eerder in Mammoth Hot Springs, maar heb nooit geweten dat je de terrassen ook vanuit deze kant kon benaderen en dat het gebied zo groot was. Dus maar goed om weer terug te komen. De kalkstenen 'tafels' die trapsgewijs geschakeld liggen, zijn prachtig en het is een leuke wandeling. De regen komt gelukkig wat minder heftig uit de hemel gevallen. We wandelen terug en parkeren de camper een paar kilometer verderop aan de onderkant van de terrassen. Eigenlijk wilden we niet meer aan de wandel, maar plots verschijnt het zonnetje en dat kunnen we niet aan ons voorbij laten gaan. Ook de trail aan de onderkant is de moeite waard. We nemen een trip door memory lane wanneer we door het kleine dorpje rijden en het historische hotel weer zien en de historische gebouwen van de cavalerie, die vroeger het beheer had over het park.

In het lokale restaurant eten we een burger, kopen een souvenir en vervolgen de weg richting Tower-Roosevelt. Het loopt al tegen het einde van de middag  en herinneren de tip van Shellie, dat nabij Slough Creek, in de Lamar Vallei, in het noordwesten van het park, volgens haar regelmatig wolven gesignaleerd worden. Dat willen we dan wel eens meemaken, want nog niet eerder hebben we die dieren in het echt gezien. De route alleen is al prachtig en onderweg bij Tower-Roosevelt zien we een vos en een zwarte beer. Langs de weg steekt een grote bever zijn koppie boven een rots uit en alleen daarmee zijn we al gelukkig.

Als we de weg richting Slough Creek gevonden hebben, zien we een uitgestrekt weids landschap voor ons en krabben ons eens achter de oren. Waar in deze verte zullen wij nou een wolf vinden? Ons oog valt echter op een groepje mensen dat een paar honderd meter verder bij elkaar staan. We rijden er maar naar toe en een club mensen met grote lenzen en telescopen staat druk pratend de berghelling af te turen. We sluiten aan. Het zijn buurtbewoners die in de avondschering (en ochtend) bij elkaar komen om de roedel wolven die hier een nest heeft volgen en bekijken. Heel royaal mogen we ook door de lenzen kijken en we zien de jonge wolven over elkaar heen dartelen door het gras. Weliswaar op afstand, bewonderen we deze bijzondere dieren, maar spectaculair is het zeker. Dankbaar nemen we afscheid want we moeten nog een eindje. We stoppen nog even voor twee herten die een kopgevecht met elkaar aan het houden zijn en gaan dan toch echt door.

We rijden over het hoogst gelegen deel van Yellowstone en dat is zichtbaar. Er ligt nog volop sneeuw langs de weg en ook hier weer honderden kale boomstammen en zowaar de zon die schitterend door het wolkendek prikt. We rijden langs Canyon Village, maar dat moet wachten tot morgen of overmorgen. Rond half negen komen we aan op onze camping, Fishing Bridge, de enige full hook-up RV camping van het park. Ook deze is gereserveerd en dat is maar goed, want ook deze camping is vol. De plekjes zijn niet groot en het is niet de meest sfeervolle camping, maar hij voldoet prima. We doen nog een spelletje en duiken er op tijd in, na de toch wel lange en intensieve dag.

Yellowstone NP – Fishing Bridge campground – 54$ – full hook-up – Reserveren aanbevolen

Wanneer we wakker worden horen we gelukkig geen getik en als we naar buiten kijken, belooft het een mooie dag te worden. Dat is gunstig. Vandaag gaan we de zuidkant van het park bekijken. We rijden langs het gigantische Yellowstone Lake met op de achtergrond de besneeuwde  Absaroka mountains.

Bij West Thumb stoppen we voor een wandeling naar het West Thumb Geiser Bassin. Dit bassin is weer heel anders qua beleving dan de andere bassins. Het houten pad loopt langs pools en de waterkant van het meer, waar ook diverse kraters en geisers in verstopt liggen. Als we de ronde afgemaakt hebben, rijden we richting Old Faithful. Vandaag gaan we onze fietsen weer gebruiken. We parkeren en al gauw stappen we op onze, inmiddels vertrouwde, stalen rossen.

Langs het Old Faithful – Upper Geyser Bassin loopt een mooi fietspad en met de stomende geisers aan onze zijde peddelen we, genietend van het zonnetje op onze bol, richting de Morning Glory Pool. Dit is een pareltje die je niet mag missen. Het zonlicht zorgt ervoor dat de prachtige kleuren van de indrukwekkende pool nog beter tot z'n recht komen. De bacteriën in het warme water zorgen ervoor dat de randen in geel, rood en wit het helblauw van het water, mooi ophalen.

Na een tijdje koersen we toch weer verder en een mooi fietspad gaat richting Biscuit Bassin. Dit bassin waar we gisteren in de regen al geweest zijn, ziet er in dit weer heel anders uit. Het contrast is leuk en mooi om te zien. We fietsen weer verder en, op advies van Shellie, gaan we nu richting de Black Sand Pool. We zijn hier helemaal alleen. Een mooi pad slingert door het bosje van lage dennen en we steken dwars over en komen uit bij het Black Sand Bassin dat weer een heel eigen karakter heeft.

Geen bassin is hetzelfde en we zijn superblij met de fietsen want we zien de omgeving op een compleet andere manier dan wanneer we met onze camper rondrijden of wanneer je te voet bent. Al met al zijn we wel een paar uur onderweg geweest en komen dan weer terug bij Old Faithful. Die barst voor de vorm net op dat moment, als kers op de taart, uit. Dat is dan weer mooi meegenomen. We eten een hapje in een restaurantje en gaan in het atrium van het visitor centrum nog even naar een film kijken. Dan is het mooi geweest en zetten weer koers naar de camping.

We komen langs het statige Yellowstone Lake hotel. Een frisgeel en prachtig onderhouden hotel, aan de voet van het meer. Ook hier heb ik jaren geleden vertoefd.  Deze keer aldus in onze vertrouwde camper op Fishing Bridge campground. Daar hoeven we alleen maar een kleinigheidje te eten. Daarna rijden we met onze fietsen over de camping en omdat het zo'n heerlijk weer is, en de avondzon nog zo lekker is, fietsen we  door naar het meer aan de overkant van de weg. Heerlijk. Ook hier is zo goed als niemand, wat ons verbaast. We genieten van de zon die onder gaat. Als de schemering echt toeslaat rijden we terug.

Yellowstone NP – Fishing Bridge campground – 54$ – full hook-up – Reserveren aanbevolen

Ook vandaag schijnt de zon al vroeg en dat helpt met opstaan. Voordat we Yellowstone gaan verlaten willen we het stuk dat we tot nu toe overgeslagen hebben nog gaan zien. De Grand Canyon of the Yellowstone River. Dit indrukwekkende gebied is spectaculair.

De Yellowstone rivier kronkelt tussen de hoge berghellingen aan weerszijden. Op advies van de parkranger rijden we eerst naar Artist Point. En niet voor niets. Vanuit hier heb je een fenomenaal uitzicht over de rivier en de  Lower Falls die het water van de rivier in volle kracht naar beneden laat donderen. Het is letterlijk een plaatje. Vele foto's verder scheuren we ons toch los en rijden naar het volgende viewpoint. Aan de andere kant stoppen we bij de bovenkant van de waterval en zien hier hoe krachtig het water eigenlijk is. We stoppen bij nog enkele punten, die hun naam eer aan doen. Grand View en Lookout point maken het waar. Ook hier indrukwekkende beelden en zicht op een paar arendsnesten, want deze vogels zijn in dit gebied veelvuldig te vinden.

In the village doen we wat boodschapjes en maken een broodje klaar voordat we toch echt Yellowstone gaan verlaten. Niet voordat we door Hayden Valley rijden, dat vanochtend nog diep in de mist lag, maar nu open en kraakhelder voor ons ligt. Jammer genoeg zijn de vele bizons die hier vaak te vinden zijn, nu op een enkeling na, spoorloos. De laatste wandeling in het park maken we bij Mud Volcano, een gebied dat bekend staat om de borrelende en pruttelende modderpools. Het is een gepruttel van vanjewelste en ook de zwavelgeur die doet denken aan rottende eieren zorgt voor een extra dimensie. Die geur nemen we op de koop toe. Dan is het toch echt tijd voor de rit naar Cody.

Het is ook niet alsof de omgeving opeens saai wordt nadat je de parkgrens oversteekt. Het is een prachtige rit naar het cowboystadje. Daar komen we aan het einde van de middag aan en kiezen voor de compleet verzorgde en goed aangeschreven camping Ponderosa RV park, die op een steenworp afstand van het centrum ligt. We worden al verwacht door de vriendelijke receptioniste en kunnen naar ons full hook-up plekje. We kiezen een plekje in de schaduw en trekken een koel biertje open en laten de afgelopen dagen even indalen. Omdat we niet vaak ín een stadje verblijven gaan we vanavond lekker uit eten.

We kiezen op Tripadvisor een goed aangeschreven restaurant en de keuze valt op 'the Local'.  Don't drink & drive, dus ook nu komen onze fietsen goed van pas. We fietsen binnen tien minuutjes naar het restaurant en doen dat via de gezellige hoofdstraat. Het restaurant ligt in een zijstraatje en als we binnenstappen verrast de on-Amerikaanse inrichting ons. Het is er wel erg gezellig en ongedwongen en even later zitten we aan een lekkere cocktail en biertje en nog even later staat onze bestelling, fishtaco's en een speciaal aanbevolen burger, al voor ons. Het smaakt erg lekker. Als de serveerster informeert naar onze plannen, die we niet hebben, geeft ze ons een tip voor een after dinner cocktail. Ze wijst in een steegje een bord aan, zegt iets over een schutting en een tuin en lekkere cocktails en we besluiten dat advies maar eens te volgen.

Door het achteraf steegje, komen we aan bij het bord en zien inderdaad een houten schutting die in een gemiddelde woonwijk in Nederland niet zou misstaan, maar hier wat vreemd aandoet en benieuwd naar wat er achter ligt stap ik de 'tuin' binnen. Wat een verrassing. De tuin zit vol met mensen die aan gezellige tafels of bankjes met kleurrijke kussens zitten. Mensen zitten gebroederlijk, in hun uitgaanskledij op hakken en met avondtasjes, maar ook in houthakkershemden en op flipflops. Iedereen vermaakt zich. Er hoort ook een restaurantje bij en aan de voorkant ligt een winkeltje, dat vanaf de straat gesloten is, maar achterom nog wel open is.  Het duurt dan ook niet lang voordat wij ook op een lekker kussen ploffen en ons eerste drankje bestellen. Wat een goeie sfeer hier. Dat hebben we nog niet vaak meegemaakt. Het loont dus zeker om tips van locals te volgen. Baat het niet dan schaadt het niet. We hebben een heerlijke avond in 'The Juniper' zoals dit tuincafé heet en tegen middernacht fietsen we, enigszins beschonken, langs de lokale highschool en binnenstraatjes van Cody terug naar de camping. Wat een superavond.

Cody – Ponderosa RV Park – $47 – full hook-up

De ochtend start weer zonnig. Vandaag staan er american pancakes op het menu. Soms moet je gewoon even meegaan in de toch wel bijzondere smaak van de Amerikaan. In onze, zelf meegebrachte koekenpan, lukt het wel. Het smaakt goed. We draaien ondertussen even een wasje, want nu hebben we de faciliteiten die je op de meeste natuurcampings niet hebt. Alles heeft z'n voordeel. Ondertussen even uitgebreid douchen op de camping, wasje drogen en klaar is kees. Klaar om weer op pad te gaan.

We hoeven voor onze eerste stop maar een halve kilometer te rijden. Buffalo Bill Center of the West ligt op een steenworp afstand. Het  museum dat in het teken staat van de beroemde held van het Westen, Buffalo Bill, is behoorlijk groot. Er zijn verschillende vleugels met ieder een eigen thema. We beginnen bij de historie rondom de held zelf. Het is wel duidelijk dat deze charismatische figuur veel indruk gemaakt heeft op velen in de weidse omgeving en daarbuiten. Als jager, paardenmenner, soldaat, maar ook voorvechter van vrouwenrechten en die van de Indianen, kreeg hij vooral wereldfaam rondom de Wild West shows die hij door het hele land en zelfs tot in Europa, aan het einde van de negentiende eeuw, opvoerde met zijn gezelschap. Het was een entrepreneur bij uitstek. De expositie is boeiend. Maar ook de andere zalen, de een met het thema rondom schietwapens, de ander rondom Indianen en de bijbehorende cultuur en de Wildlife sectie, zijn smaakvol ingericht.

We komen eigenlijk tijd te kort. Maar we hebben ook nog een ritje voor de boeg. We hebben een goed beeld van het centrum gekregen en het is zeker de moeite van een bezoek waard. We drukken het gaspedaal in en vertrekken richting het zuiden. De eerste stop is in een klein gehuchtje. Gevonden op de handige website Roadtrippers, waar je eenvoudig een route uit kunt stippelen en allerlei leuke plekjes onderweg kunt ontdekken.

In Meeteetse moet een chocolatier zitten die chocola en bonbons verkoopt. Die combi in the wild west lijkt ons een beetje vreemd en daarom dus leuk. Het dorpje is ook echt een gehucht waar de tijd stil gestaan heeft en waar de meeste ondernemers ondertussen vertrokken zijn. De nog nokvolle, maar duidelijk verlaten winkel- en kantoorpanden wekken de indruk  alsof de eigenaren van de ene op de andere dag vertrokken zijn.  Ertussen vinden we de chocoladewinkel. Ook deze lijkt verlaten, maar dat is toch niet het geval. Een eenvoudige vitrine met bonbonnetjes erin staan in de lange lege winkelpijp en een alleraardigste dame heet ons welkom. Het aanbod lijkt een beetje beperkt, maar we laten ons niet kennen en stellen een doosje chocolaatjes samen. Een stuk of vijf bonbonnetjes én een plak chocola voor 15$. Dat doen we niet iedere dag. Ze belooft dat ze heel lekker zijn.

Na onze aankoop belanden we in een antiekwinkel honderd meter verderop. Ook weer een zeer vriendelijke kerel tussen een berg meuk van heb ik  jou daar. Ongelooflijk. We kijken onze ogen uit. Er is werkelijk niets bij dat we zouden willen kopen en dat betekent wat. Maar leuk is het wel. Even later toeren we zonder nieuwe aankopen, maar knabbelend op een stuk chocola verder. Die smaakt inderdaad heel erg lekker. De bonbonnetjes moeten nog even wachten. De route vanaf Cody richting Thermopolis is niet bijster interessant, moeten we concluderen. Zouden we wel de goede keuze gemaakt hebben om voor deze route te gaan?

Eric doet een dutje en daarom rijd ik door Thermpolis, maar stop niet bij de plaatselijke hotwaterpool. Zodra we Thermopolis achter ons laten verandert het landschap vrijwel meteen. We komen in Wind River Indian Reservation en de weg kronkelt langs de rivier door een prachtige canyon en dat is genieten. Het reservaat gaat min of meer over in Boysen state park dat aan de rivier een paar fraaie campings heeft. Het is echter nog wat te vroeg om al te stoppen en dus rijden we door. We passeren het grote meer bij Boysen state park, ook een aantrekkelijke plek. We willen nog wat verder vandaag en na een tijdje komen via Riverton en Lander, een klein typisch westers dorpje, bij het doel van vandaag. Sinks Canyon state park. Gewoon op gevoel gekozen als overnachtingsplek voor vannacht.

Als we aankomen buldert de rivier langs de parkeerplaats. De camping ligt iets verder op. Hmm. Die ziet er vol uit. Daar hadden we geen rekening mee gehouden. Nog een camping ligt een kilometer verder en op hoop van zegen rijden we de camping op. Er is nog één plekje vrij, maar wat voor een. Direct aan de bulderende rivier, met een  kei in het water zo groot als een uit de kluit gewassen olifant, is toch wel een mooie achtertuin. We staan wat schuin, maar hier gaan we zeker niet weg. Aan de andere kant flankeren de hoge rotswanden de achtergrond waardoor je het gevoel hebt omarmd te zijn door de bergen. Het is een prachtige plek. We klappen onze stoeltjes uit, drankje en een boek erbij. Het is relaxtijd in het namiddagzonnetje. Heerlijk. Dit is ook vakantie. Daarna bereiden we een eenvoudig maaltje en genieten van de rest van de avond.

Rond een uur of negen drijven er dreigende wolken boven ons langs en begint het te druppen. Het geluid van het getik wordt overschreeuwd door het gedonder van de bulderende rivier op nog geen tien meter van ons vandaan. Ondanks de herrie een heerlijk geluid.

Lander – Sinks Canyon State Park – 11$ – geen hook-up

Als we wakker worden staat er toch een voorzichtig zonnetje boven ons. Aan de overkant van de rivier, die via een brug te bereiken is, schijnt een natuurtrail te lopen. Die pakken we mooi mee. Vanochtend laten we de fietsen dus staan.

Langs het pad dat eerst een stuk langs de rivier loopt staan mooie bomen en planten en ertussen kleurrijke wilde bloemen. Langs het pad dat opeens een open veld in gaat staan er nog veel meer. Overal staan kleine bordjes met achtergrond info waardoor je ook nog eens het idee krijgt waar je bent en wat je ziet. Echt heel leuk. Een klein uurtje verder hebben we de ronde gelopen en zijn weer terug op de camping. Een mooie start van de dag. We  maken ontbijt en kijken toch wel een beetje bezorgd omhoog. Niet veel later barst er een onweer los en nu weerkaatst het geluid van de donder versterkt door de vallei tussen de rotsen. Het klinkt behoorlijk indrukwekkend.

Gelukkig zijn we zo goed als ingepakt en in de gietende regen én zelfs hagel, vertrekken we. Als we de canyon uitrijden regent het meteen een stuk minder, maar de staalgrijze wolken in tientallen schakeringen zijn prachtig. De combinatie van  het grijs met het groen en geel  van de weilanden, en de besneeuwde bergtoppen in de verte is een mooi schilderspalet aan kleuren. Het is werkelijk een plaatje. Als we verder zuidwaarts rijden klaart het gelukkig ook wat meer op en de temperatuur is prima.

Het doel vandaag is Flaming Gorge National Forest. Via de westkant nemen we de route naar het zuiden. We hebben werkelijk geen idee waar we aankomen, maar ik heb een mooie camping uitgezocht. Een bergwand verschuilt het grote stuwmeer dat rechts van ons moet liggen. In het zuiden aangekomen steken we de dam over waardoor  dit stuwmeer bestaat. Bij het vistior center informeren we naar de camping en komen erachter dat het eigenlijk een uitgebreid bosrijk gebied is met vele mooie plekjes, laag bij het water of juist boven op de klif met uitzicht over de canyon. Eigenlijk was dat het doel, maar we hebben ook wel zin om een duik te nemen in het uitnodigende blauwe water. De ranger zegt ook dat ze bang is dat de Canyon campground vol is in verband met Memorial Day, dus proberen we ons geluk bij de Cedar Springs campground.

En inderdaad, ook daar pakken we het laatste plekje. Een prima plek met ruimte voor een lekker vuurtje vanavond. Maar eerst een duik. Op onze fietsen sjezen we de berg af richting de jachthaven die we onderaan de berg hebben zien liggen. Het valt ons op dat weinig mensen in het algemeen gewoon een handdoekje uitvouwen om lekker te zonnebaden, maar wij, nuchtere Hollanders doen dat gewoon wel. Ook bij gebrek aan boot hebben we weinig keus. We vinden het prima. Drankje en wat lekkers mee en even lekker ontspannen. Ook een gezellige strandtent zou leuk geweest zijn. Helaas is ook dat iets dat die Amerikanen nog niet erg snappen. We ploeteren met onze fietsen in de laagste versnelling de berg weer op, wat toch iets minder makkelijk gaat. We halen het natuurlijk wel en belonen onszelf met een koud biertje.

Vanavond gaat de BBQ aan. Eens even goed die kolen opstoken en geduld hebben. Een uurtje later happen we van een burger en een salade en vermaken ons prima in alle eenvoud die zo'n mooie plek ons brengt.

Flaming Gorge NF – Cedar Springs campground – 19$ – geen hook-up

Als we wakker worden belooft het weer een mooie dag te worden. Lekker wakker worden met een kop koffie en een boek. Even niet haasten om weg te komen. Dat hoort er ook bij. Lekker een ontbijtje en dan maken we ons toch klaar voor de nieuwe dag.

Het plan is om in en rondom Flaming Gorge te blijven. We rijden naar de Canyon Overlook waar het visitor center juist dit Memorial Day weekend open is gegaan. Op zoek naar Eric loop ik niets vermoedend het visitor center binnen en mijn mond valt letterlijk open van het uitzicht. Een gigantische raampartij toont een spectaculair uitzicht over de Flaming Gorge waar ik op dat moment, op grote hoogte, overheen kijk. Dit had ik totaal niet verwacht. Ik kan dan ook niet wachten om het aan Eric te laten zien. Als een kind zo blij, alsof ik net de ontdekking van de eeuw gedaan heb. Hij kan niet anders dan het roerend met me eens zijn dat het echt heel mooi is.

De ranger aan de balie vragen we hoe we de dag in het park het beste kunnen doorbrengen. Ze heeft een aantal interessante ideeën en de eerste begint bij de lookout waar we nu zijn. Eerst een korte wandeling langs de rand van de Canyon, dat er, zonder de raampartij natuurlijk ook heel indrukwekkend uitziet. De bochten in het helderblauwe water en de hoge rotsen aan weerszijden zijn prachtig.

Na deze korte eerste indruk pakken we onze fietsen en nemen een trail die voor zowel wandelaars maar ook voor fietsers geschikt is. Via een, weliswaar, hobbelig pad rijden we langs de rand en stoppen regelmatig om van het uitzicht te genieten. Af en toe komen we een wandelaar tegen en niet veel later ook een stuk of wat berggeiten die gezellig wat  gras staan te smikkelen.  We staan elkaar een tijdje aan te staren en vragen ons af wie er meer verrast is van het andere soort dat voor hen staat. Rustig peddelen we weer door en komen uit bij de camping die gisteren op mijn lijstje stond. Het zou zeker een goede plek geweest zijn, maar hebben zeker geen spijt van onze keus van gisteren.

Het is niet druk, ondanks Memorial Day weekend, en besluiten daarom geen plek vast te leggen. We zien wel wat de dag ons brengt. Terugrijden kan altijd nog. We gaan dus door en rijden helemaal naar het westelijke deel van het park. Het is een erg mooie route en komen uit in Manila, een klein dorpje op de grens met Wyoming en Utah. Het doel is om naar Swim Beach te gaan, een plek waar men naar toe gaat om lekker naar het strand te gaan en te picknicken. Een goed plan, wil het niet dat de lucht ondertussen behoorlijk betrokken is en staalgrijze wolken het luchtruim vullen. Het mag de pret niet drukken.

OK, een stranddagje zit er niet in, maar met een camper een lunch bereiden is niet zo heel ingewikkeld en even later zitten we met een bordje op het verlaten strand te eten. Het idee is in ieder geval duidelijk. In de zomer zal dit een geliefde plek zijn. We rijden terug van waar we gekomen zijn en doen wat boodschapjes in de lokale supermarkt, slaan wat haardhout in en stoppen bij een wei waar een stuk of zes paarden staan te grazen. We hebben al beren, wolven, coyotes en moose gezien. Maar dit gebied is ook kenmerkend voor de paarden en koeien en die moeten ook op de gevoelige plaat vastgelegd worden. Volgens de ranger moeten we op de terugweg echt via de Sheep Creek rijden om een goed beeld te krijgen van de bijzondere natuur en het typische landschap van Flaming Gorge. Ze heeft niets teveel gezegd. De route is inderdaad geweldig mooi. Altijd fijn dit soort tips. Het klaart ook weer een beetje op, maar niet genoeg om al op de camping te gaan staan. Daarom besluiten we om alvast een stukje van de route van morgen te rijden en verlaten Flaming Gorge, een park dat ons enorm verrast heeft.

In het visitor center heb ik twee foldertjes meegenomen van twee state parks die in de buurt liggen. Ik googel ze en beide spreken ons aan. State parks zijn over het algemeen een uitstekende plek om te verblijven. Goedkoop én in een mooie omgeving. We stoppen eerst bij Red Fleet state park. Er is nog plek, maar er is geen vers water beschikbaar. Dat was gisteren ook al niet, en dus hebben we dat nu wel echt nodig. We rijden een rondje over de camping, die prima is en wat vooral erg leuk is, is het meer waar mensen lekker aan het zwemmen zijn, want het zonnetje is weer doorgekomen. Ook een spectaculaire rots springt in het oog, waarvan de helling als zonneweide gebruikt wordt en meteen een natuurlijke duikplank vormt. We rijden door naar het volgende state park, Steinaker state park dat op een minuut of tien rijden ligt. Ook hier is gelukkig plek en we mogen zelf kiezen. Hier is met name de camping zelf sfeervol en we kiezen een plekje met een mooi uitzicht. Ook hier een meertje dat wat minder prominent aanwezig is. Het is dus maar net wat het beste bij je past. Wij zijn blij met onze keus.

Na het eten fietsen we nog even een rondje over de camping waarna we lekker in onze campingfauteuils ploffen. Al snel brandt er een knapperend vuurtje en eindigen we de dag onder een schitterende sterrenhemel én de volle maan. Het kan slechter.

Vernal – Steinaker State Park – 28$ – full hook-up

Ook vandaag beginnen we kalm aan. Dit tempo past wel bij ons. Rond een uur of tien starten we toch. Vandaag willen we nog een nationaal park bezoeken dat we nog niet goed kennen. Dinosaur NP. De naam spreekt natuurlijk al ter verbeelding, maar wat we ons erbij moeten voorstellen weten we eigenlijk niet goed. We kiezen een binnendoor weg door een landelijke omgeving waar ook te zien is dat hier landbouw wordt bedreven.

De omgeving is heel bijzonder met z'n groene weilanden, met op de achtergrond de ronde toppen van de bergen en heuvels, van wat Dinosaur NP blijkt te zijn. We arriveren bij de westelijke ingang van het park. Het park heeft eigenlijk twee toegangswegen. Maar die staan niet met elkaar in verbinding. Je maakt dus een keuze welk deel je gaat bekijken. Allebei kan natuurlijk ook. Wij kiezen voor een bezoek aan het visitor center bij Quarry. Als we aankomen maant de ranger ons om snel door te lopen, dan kunnen we nog met het busje mee. Geen idee waar die naar toe gaat, maar we springen er gewoon in.

We rijden in een minuut vijf omhoog en arriveren bij een modern en hoog gebouw dat midden in de ruige heuvels ligt. Het zijn geen gewone bergen, maar het lijkt wel of de aardkorst hier letterlijk omhoog geschoven is. In het gebouw, blijkt dat dit eigenlijk precies dat is. Wat we te zien krijgen hadden we helemaal niet verwacht.  Vanaf de grond tot hoog boven ons zien we de afgegraven bodem van wat ooit een rivierbedding geweest is en het ligt helemaal vol met skeletten van dinosaurussen. Het is werkelijk bizar. Complete skeletten steken gedeeltelijk uit de bodem die in een hoek van misschien wel 45 graden staat. Hoe kunnen er nu zoveel dino's bij elkaar liggen?

Een ranger legt uit dat 149 miljoen jaar geleden deze plek een drinkplek is geweest is waar vermoedelijk ,ofwel een epidemie is uitgebroken, of grote droogte is ontstaan, waardoor de dino's letterlijk hun laatste adem uitgeblazen hebben in de rivierbedding en daar zijn blijven liggen. We proberen te bevatten hoe lang 149 miljoen jaar geleden is? We komen tot de conclusie dat dat eigenlijk niet kan. Ik ben er gewoon stil van. Wat zijn wij mensen dan eigenlijk maar klein en vergankelijk. Wat stellen we nu eigenlijk helemaal voor? Een beetje mijmerend over deze levensvraag lopen we naar buiten. In plaats van met de shuttle terug te rijden, wandelen we rustig terug. We nemen de Fossil Discovery Trail, een mooi pad dat tussen de omhoog geschoven rotsplaten loopt en waar nog her en der fossielen en dinossaurusbotten te zien zijn. Het is een mooi wandelingetje van een goed half uur. Lekker even stappen in het zonnetje.

In het visitor center vragen we weer advies wat we het beste met onze tijd kunnen doen. De ranger adviseert om eerst de scenic drive door het park te rijden naar de historische boerderij van een stoere cow'lady' uit vervlogen jaren. Langs de Colorado rivier, via  landerijen en de inspirerende omgeving waarvan het wel duidelijk is dat hier vele, vele jaren geleden grote voetzolen rondstapten rijden we naar het einde van de route. Er staat een houten blokhut waar de negentig jarige Josie Morris haar hele volwassen leventje in haar eentje gewoond heeft. We picknicken in haar 'tuin' en daarna wandelen we een andere mooie trail naar Box Canyon, die leidt door een weelderig begroeide rotsachtige omgeving. Niet te zwaar, maar gewoon leuk. Ook de rit terug is schitterend die we onderbreken bij Split Canyo een scenic viewpoint, waar ook een fraaie camping is.

Het is ondertussen halverwege de middag en besluiten om niet ook nog naar het andere deel van Dinosaur NP te rijden. Om dat te doen hebben we eigenlijk een extra dag nodig en we willen het niet half-half doen. We hebben in ieder geval een goed beeld van deze magnifieke omgeving. Via Hwy. 40 rijden we naar het oosten. Als we Utah verlaten en Colorado binnenkomen strekt zich de highway als een lang lint voor ons uit. De omliggende heuvels en weilanden zijn groen, maar niet heel bijzonder (vergeleken bij dat wat we ondertussen op deze reis al hebben mogen zien).

Kilometers lang strekt de weg zich voor ons uit en met een muziekje op rijden we in een stevig tempo voorwaarts. Onderweg stoppen we voor een burger bij de lokale McDonald's De eerste van deze reis en met een volle maag arriveren we op de camping aan de Yampa rivier. Ook nu weer een state park, maar deze keer in een andere setting. We hebben elektra, een vlakke geplaveide ondergrond en een prieel tegen de zon. Langs de camping stroomt de rivier en omdat we niet meer hoeven te koken, pakken we opnieuw voor de zoveelste keer de fiets voor een rondje omgeving. Lekker om even in beweging te zijn voordat we het vuur weer aansteken. We worden verrast door de enorme maan die opeens tussen de boomtoppen piept en sluiten weer een bijzondere dag af.

Hayden – Yampa River State Park – 24$ – electra

Het laatste natuurpark van deze reis staat op het programma. Rocky Mountain NP het park met z'n hoge bergpieken hebben we eerder bezocht, maar is een herhalingsbezoek zeker waard. We rijden via Steamboat Springs, een leuk en levendig dorp, waar we nog wat boodschapjes doen, naar de ingang van het nationale park.

We arriveren aan de westkant en de route langs Lake Granby  en Grand Lake, waar ongetwijfeld in de zomer veel aan watersport wordt gedaan, zien er aantrekkelijk uit. Eric is in slaap gedommeld, dus geniet ik alleen van het uitzicht en stop bij het visitor center, want de rest mag ook hij natuurlijk niet missen. Volgens de ranger is de kans dat de parkcampings aan de oostkant, de meest populaire kant vol zijn, groot. Ze weet het niet zeker. Om er te komen willen we via de Trail Ridge Road rijden, dé scenic route van het park. We willen niet hoeven jakkeren, dus we besluiten om onze tijd vandaag aan de westkant door te brengen.

Eerst gaan we lekker een broodje eten bij  de overdekte picknick area aan de Harbison vallei. In het veld staan tientallen elanden. Als onze lunch op is rijden we een stukje verder om even de benen te strekken. We stoppen bij de Bowen/Baker trailhead en wandelen over het open veld het bos in. Na een tijdje steken we een kreek over en een fijn wandelpad slingert door het bos enerzijds en aan de andere kant hebben we regelmatig inkijk over de weide. In een hoek staat een eenzame moose rustig te kauwen. We blijven een tijdje om het beest te vergezellen en genieten van het moment.

Ondertussen wordt het wel steeds bewolkter en begint het ook te rommelen. Stoer stappen we door, maar na nog een half uur lopen hebben we niet de indruk dat we bij het beginpunt uit zullen komen. We besluiten toch maar terug te gaan, vergezeld door de regendruppels die beginnen te vallen. Zo gaat dat in hooggebergte. Het weer kan zo omslaan. Ondanks de druppels is de wandeling terug ook fijn en als we terug zijn bij de auto is het ergste al weer achter de rug en prikt het zonnetje alweer door het wolkendek. Met nog een tussenstop bij de Holzwarth historic site, waar zich ook een moose met een enorm gewei, jammer genoeg, verstopt heeft in de bosjes rijden we naar de camping. Er staan bijna geen bomen. Deze blijken gekapt te zijn in verband met bugs, maar de plekken zijn ruim en het uitzicht over de weide en de kreek is erg mooi. Rustig stapt er ook een moose over de camping. We zijn dus niet alleen.

We kiezen een mooi plekje aan het water en gaan het entreegeld betalen. Ik opper dat vandaag misschien een goed moment is om onze fietsen te verpatsen. We hangen dus brutaal een briefje op het bord bij de betaalpaal met 'Bikes for Sale'. We vermelden ons sitenummer en fietsen rustig terug naar onze plek. Daar etaleren we onze fietsen pontificaal voor de camper met nog een briefje erop. For Sale, 100$!! Het duurt niet lang voordat de campingbeheerders onze kant op komen lopen. Oei, we zijn vast in de problemen. Verkoop op de camping mag zeker niet. Maar nee, het stel heeft interesse en vindt onze deal to good to be true. Eigenlijk is dat ook zo, maar als we ze overtuigd hebben dat de deal echt voor twee fietsen én fietsendrager is, zijn ze superblij en de koop is rond. Zij blij, wij blij!

Wat leuk dat wij tijdens onze trip zoveel plezier gehad hebben van onze fietsen en we weten dat de hele zomer iemand anders dat ook zal hebben. We drinken een borrel op de goede afloop als we onze trouwe beestjes in de verte zien verdwijnen. Maar al snel verplaatsen we onze blikken als aan de waterkant een stel elanden komt drinken. En ook een moose heeft dorst en maakt het plaatje compleet. Achter de hoge bergtoppen zakt het zonnetje en luidt het einde van een prachtige dag in.

Rocky Mountain NP – Timber Creek Campground – 26$ – geen hook-up

Nog een volle camperdag voor de boeg. Maar wel een mooie. Vijf jaar geleden reden we de Trail Ridge Road ook in omgekeerde richting. We zijn benieuwd hoe het nu is. Het is zo goed als dezelfde periode, maar het verschil is heel erg duidelijk. Er ligt zichtbaar minder sneeuw dan toen we destijds, op de allereerste dag dat de weg open was, in het Memorial Day weekend, dezelfde route reden.

Aan de zijkanten en op de bergruggen ligt her en der wel sneeuw en als we op het hoogste punt zijn uiteraard ook, want de Rocky's zonder sneeuw, dat kan natuurlijk niet. Het uitzicht is er niet minder mooi om. Het is echt een scenic route. We stoppen regelmatig en bij de Lava Cliffs komen we zelfs een paar snowboarders tegen die het leuk vinden de korte helling te pakken en weer omhoog te klauteren. Op de rotsachtige helling spelen Pika's, die wel wat weg hebben van uit de kluiten gewassen hamsters, en dat levert veel interesse op van omstanders.

Zo'n beetje halverwege komen we bij een prachtig viewpunt met een weids zicht over het park. De rust is echter snel gedaan, want er stoppen een paar touringcars met schooljeugd die luid roepend en druk bezig, tientallen selfies gaan nemen en een onschuldige squirrel bekogelen. Erg jammer. Het zet ook een beetje het beeld neer van hoe druk het in de zomer wellicht zal zijn als het echte hoogseizoen is losgebroken. Gelukkig zijn er voldoende mooie plekjes te vinden waar touringcars niet kunnen stoppen.

Wat ook verandert is, ten opzicht van vijf jaar geleden, is dat de rit naar Bear Lake ook niet meer bedoeld is voor touringcars en campers en autoverkeer zoveel mogelijk geweerd wordt. Gelukkig is er een goed alternatief. Er zijn opstappunten voor de gratis shuttlebus, die ook vanaf Moraine campground vertrekt om naar de populaire trails te gaan om dan lekker de natuur in te duiken. Wij maken er dankbaar gebruik van en stappen op de bus. In een kwartier zijn we bij Bear Lake en kiezen de wandeling naar Nymph Lake, Dream Lake en Emerald Lake. Omdat we zo hoog zitten voel je het best wel, maar als je een beetje rustig doorstapt lukt het prima. Het is heerlijk weer en eerlijk gezegd is het best druk. Het doel van iedereen is hetzelfde dus dat verbindt ook wel weer. Zo raken we aan de praat met een jong Nederlands stel, dat ons doet denken aan onze eerste reizen. Hoe vaak wij ondertussen ook geweest zijn, we kunnen altijd iets van elkaar opsteken en delen dan ook ervaringen.

Bij het eerste meertje eten we lekker een broodje dat we meegenomen hebben. Het tweede meer is opnieuw prachtig en het laatste meer hadden we nog niet eerder gezien en ligt werkelijk schitterend omgeven door spitse, besneeuwde bergtoppen. Wat opvalt is hoe brutaal de eekhoorntjes zijn die over de oever heen en weer rennen. Als je niet oplet zit er zo een in je tas of op schoot. Met een beetje pijn in ons hart verlaten we de prachtige plek en wandelen terug. Jong en oud passerend en vriendelijk groetend naar hen die nog omhoog moeten klimmen.

Het is nog een beetje te vroeg om al naar de camping te gaan, dus rijden we Estes Park in dat net buiten het park ligt. Het is een gezellig stadje dat in de winter vast geschikt is als wintersportoord, maar nu ook gezellig bruist. We eten een dikke ijsco en kopen wat ouderwetse snoepjes en slenteren gewoon wat rond. Op sommige plekken is live muziek te horen. Kortom helemaal leuk. Na een uurtje rijden we toch maar terug en rijden naar Moraine campground waar we vooraf een plekje hebben gereserveerd. Er zijn nog enkele plekjes beschikbaar. We staan aan een mooie weide en constateren dat het een prima plek is voor onze laatste nacht. Na een drankje, smikkelen we de restjes op en maken ons dan even een uurtje kwaad en storten ons op het inpakken en opruimen. Als we klaar zijn ploffen we voldaan bij het vuur waar we onze laatste blokken hout op gegooid hebben. Drie elanden komen een kijkje nemen en een kolibrietje steekt z'n snuitje driftig fladderend in een bloemkelk. Dat zijn beelden die we echt zullen missen.

Rocky Mountain NP – Moraine Park Campground – 26$ – geen hook-up – Reserveren aanbevolen

Als we wakker worden eten we ook de laatste restjes van het ontbijt op. Gooien alle rommel en vuilnis weg en bij het dumpstation legen we onze grey en blackwater tanks. Die moeten leeg zijn willen we een boete voorkomen. Net zo makkelijk. We hebben dit al de hele vakantie moeten doen, dus op zo'n laatste dag kan dat ook wel. We moeten ook nog de propaantank vullen. In het NP kan dat niet, maar net buiten het park in Estes Park ligt een groot RV Park waar ze deze faciliteiten wel hebben. We worden netjes geholpen, ook al hebben we er niet overnacht. De camping is trouwens een prima plek, mochten de campings in het park vol zijn.

Met een volle tank rijden we richting Denver en laten de hoge pieken achter ons. Mooi op tijd arriveren we rond half elf. De benzinetank staat op het juiste peil en zonder schade leveren we de camper in. Zoals we gewend zijn bij Cruise America gaat de afhandeling supersnel. Er zijn geen bijzonderheden te melden en de afrekening wordt snel opgemaakt. We hebben géén early bird geboekt, dus bestellen we via onze Uberapp, een auto. Anders zou Cruise er wel eentje hebben gebeld. In no time staat onze chauffeur voor ons en kunnen we al vertrekken. Het heeft al met al nog geen half uur geduurd. We laten ons afzetten op het vliegveld waar we voor de laatste dag nog een auto gehuurd hebben. Dat leek ons wel handig omdat we de omgeving ook nog even willen bekijken.

De auto is snel opgehaald en we rijden naar één van de doelen die we hadden tijdens ons bezoek aan Denver. Red Rock Stadium. Door het drukke verkeer navigeren we naar de  andere kant van de stad. De omgeving is mooi en wat direct opvalt zijn de rode rotsen, die glad en rond zijn en erg veel weg hebben van de rotsen bij Sedona of Moab. We volgen de bordjes en via een indrukwekkende entree arriveren we bij het stadion dat helemaal beschermd ligt en omgeven door Red Rocks.

We snuffelen eerst wat rond in het museum en omdat we trek hebben bestellen we een lekkere lunch op het terras. Omdat er vanavond een optreden is, realiseer ik me dat dit misschien betekent dat we niet al te lang meer in het stadion mogen. Ik ga dat dus even checken en inderdaad. We mogen er niet in. Op dagen dat er een evenement is, mag je in de middag niet meer in het stadion. Dat is balen. We hadden er zóveel van verwacht. Je kunt niet alles hebben dus smikkelen we toch maar lekker onze lunch op en vertrekken richting een meertje dat we gevonden hebben in de buurt. Het is zo'n lekker weer dat het jammer is om in een hete stad te gaan rondsjouwen.

Het meer ligt in een state park en het is duidelijk dat dit een populaire zwemplek is. Het water is lekker koel en we liggen een uurtje te zonnebaden. Rond een uur of vier rijden we toch maar naar onze B&B voor de laatste overnachting. Ook nu leidt Google Maps ons probleemloos naar het adres en het mooie, oude vrijstaande huis heeft een prima locatie. Tussen Lincoln Street en Broadway gelegen, wat later dé toegangswegen tot downtown blijken te zijn. De bushalte is op nog geen 200 meter lopen en is ideaal om straks zonder auto de stad in te gaan. Maar eerst maken we kennis met onze gastvrouw én twee Golden Doodles die ons ook hartelijk welkom heten.

Na opgefrist te zijn wandelen we naar de bushalte. Niets vermoedend stopt Eric 20$ voor twee kaartjes in het apparaat bij de buschauffeur. Beetje jammer want het apparaat kan niet wisselen. Tip: neem dus klein of contact geld mee als je met de bus wil. De chauffeur geeft ons daarom maar een dagpas om de schade te beperken. Ach, we zitten goed en binnen een kwartier arriveren we bij Union Station, het treinstation van Denver, dat onlangs helemaal gerenoveerd is. En goed gelukt ook, want de hal lijkt wel een ontmoetingsplek met gezellige terrasjes, zitjes, restaurants en cafeetjes. Er staan een paar grote speltafels waar ouders met hun kinderen een leuk tafelspel spelen. Met dit mooie weer gaan we liever naar buiten en daar is het ook een gezellige drukte met fonteinen en terrasjes.

Het barst in Denver van de bierbrouwerijen en we ploffen dan ook snel op een leeg plekje en bestellen een verkoelend biertje en kijken ondertussen naar de drukte. Het plein ligt vlak bij Sixteenth Street, een lange straat die bekend staat om de veelvoud aan horeca en winkels. De straat is autovrij, op de  bus die gratis op en neer rijdt, om mensen te vervoeren. Ideaal. Ook fietsers, en allerhande alternatief, maar niet gemotoriseerd, vervoer rijdt over de straat. Ook hier kiezen we een plekje voor een maaltje. Denver is echt een gezellige stad. Als we gegeten hebben slenteren we langzaam de straat af. De moderne gebouwen gaan hand in hand met de oude, bakstenen panden en torens. Her en der staan straatartiesten en iedereen vermaakt zich. De straat eindigt bij Civic Center waar dit weekend een straatfestival is.

Wij rekenden op een avondje festival maar rond de klok van negen is die al afgelopen. Even een misrekening. Om het festivalterrein af te komen lopen we langs het Capitool, de parlementsgebouwen van Colorado. Toch voelt het ook wel een beetje unheimisch hier. Er wonen veel zwervers in Denver en dat is hier erg te merken. Niet dat we worden lastig gevallen, maar toch. We kiezen er dan ook voor om de bus terug te pakken en nog een afzakkertje te nemen in een van de kroegen bij onze B&B.

Op straat is het ook hier gezellig druk en we kiezen een café met een dakterras, waar we een fris biertje en een Wodka Mule bestellen. We raken aan de praat met de ober en het bijzondere klimaat van Denver. Meer dan 300 dagen zon. Een ideale bestemming. Ook vertelt hij over Red Rock Stadium en als hij hoort dat we het station zelf niet gezien hebben, zegt hij ons morgen dan toch echt nog even terug te gaan. Blijkbaar is het een komen een gaan van sporters en Yogi die hier komen mediteren of hun oefeningen komen doen. Het uitzicht schijnt fenomenaal te zijn, eigenlijk een must see. We zullen zien.

Moe van alle indrukken gaan we terug naar 'huis' en na een knuffelpartij met de jonge pup Wilson, duiken we erin. We checken vast online in voor onze vlucht van morgen. Nu lukt het gelukkig wel.

In de ochtend heeft onze gastvrouw een lekker ontbijtje gemaakt dat we heerlijk oppeuzelen. We luisteren naar de tips die zij nog heeft. Volgens haar is het festival niet echt geweldig, dus als ze hoort dat we naar Red Rock overwegen te gaan, is ze meteen voor. Dus die beslissing wordt definitief gemaakt. Als we afscheid hebben genomen,  rijden we dus weer richting Red Rock.

Eric wil heel graag de Harley Davidson winkel, die in de buurt ligt, bezoeken en dus maken we een tussenstop. Het is één van de grootste vestigingen van het land en er werken meer dan zestig man. Er staan dan ook talloze Harleys te glimmen op een rijtje. Eric is er bijna niet weg te slaan. De koffers zitten echter al vol en zitten al aan onze max qua gewicht, dus geen plek meer voor motoronderdelen. Toch leuk om even te zien.

We parkeren niet veel later bij Red Rock en nu kunnen we zo doorlopen. Bovenin het stadion lopen we naar de reling en er is niets gelogen van de beschrijvingen die we gehoord en gelezen hebben. Het is werkelijk een indrukwekkend tafereel. Aan weerszijden is het stadion omgeven door hoge rode rotsen. Zo'n vijftig rijen met zitplaatsen lopen trapsgewijs naar beneden waar het grote podium is, dat weer afgeschermd wordt door rode rotsen. Als miertjes rennen hippe, atletische figuren over de betonnen banken die zo'n honderd meter lang zijn en een meter breed. Een schitterend parcours om je dagelijkse workout te rennen. Anderen doen sit-ups, squads of rennen via de banken omhoog. Wij houden het bij een wandelingetje naar beneden ondertussen genietend van de bedrijvigheid. Als dan ook de muziek aangaat, is het feest compleet. De ambiance is geweldig. Stiekem hebben we spijt dat we toch niet naar het evenement gegaan zijn. Mochten we ooit nog in Denver komen dan zullen we zeker een kaartje kopen voor welk evenement dan ook. Dit willen we live meemaken en kunnen ons de sfeer, bij de ondergaande zon, helemaal voorstellen.

We denken terug aan het optreden van U2 dat we van de videoclip Sunday, Bloody Sunday kennen. Dat concert is hier opgenomen. We gaan dus even terug in memorylane. We zijn in ieder geval blij dat we teruggekomen zijn. Blij vertrekken we en omdat we gisteren hier ook al waren hebben we gezien dat er vlakbij een gezellig, beetje hippieachtig dorpje ligt. Daar wil ik heen. Het is namelijk ondertussen te laat om nog echt Denver in te gaan of iets groots te ondernemen. Beter lijkt het ons om ontspannen te eindigen en parkeren de auto in het dorpje Morrison. Nog even shoppen in een van de feelgood winkeltjes. Dan kiezen we een leuk restaurant met een dakterras voor een lunch voordat we naar het vliegveld rijden. Even later zitten we aan een verse pizza en taco's. Mmmm. Slimme beslissing. 

De rit naar het vliegveld duurt een kleine drie kwartier en ook weer zonder brokken leveren we de auto in en laten ons naar de vertrekhal brengen. Het vliegveld heeft een bijzondere uitstraling. Grote witten schermen steken fel af tegen de blauwe lucht. Het heeft wel wat weg van indianentipi's. Maar dat is het niet. De witten punten symboliseren de besneeuwde bergtoppen van de Rocky Mountains. We droppen onze bagage en nu staan we onder de zeilen om door security te gaan en naar onze gate. We hebben nog meer dan genoeg tijd en doden die met wat rondlopen, onze laatste losse dollars op te maken en wat te lezen bij de gate. Aan boord is het deze keer behoorlijk druk, maar na zoveel indrukken zijn we toch moe.

We kijken nog een filmpje en na het eten proberen we toch wat te slapen. Wonder boven wonder lukt dat en tegen de tijd dat we bijna in Frankfurt zijn, worden we wakker. Dat is lekker. In Frankfurt moeten we, tot onze verrassing alle security stappen opnieuw doorlopen. Daar hadden we niet op gerekend en uiteindelijk moeten we nog opschieten ook. Het vliegveld is groot en een en ander duurt stiekem toch  best lang. Dus er is geen tijd om nog te lummelen. Bij de gate kunnen we meteen aan boord en na een dik uur arriveren we eindelijk in Amsterdam waar Jelle op ons staat te wachten. Fijn zo'n zoon die ons naar huis rijdt.

Opnieuw een ervaring rijker en een koffer aan herinneringen heeft deze reis opgeleverd. De reis was mooi, het voorjaar een prima tijd qua weer én drukte. De highlights waren, met wat voorbereiding, prima te bezoeken. In Yellowstone is het belangrijk om altijd een camping te reserveren. Maar wat ons vooral verbaasd heeft, zijn de omliggende parken, zoals Flaming Gorge en Dinosaur, maar ook de kleine staatsparken hebben echt indruk gemaakt op ons. Met alle belangstelling voor de natuurparken in Amerika, waar het gros toch gaat voor de bekende parken zijn dit kleine pareltjes die gelukkig nog niet onder de voet gelopen zijn. En hoewel Salt Lake City een beetje een belegen karakter heeft, is het toch een charmante plek met een mooie omgeving en kunnen we Denver toevoegen aan het rijtje met leukste steden van de VS.

De beste beslissing van deze reis is misschien nog wel de fietsen die we gekocht hebben. Het lijkt een beetje raar om zo'n aankoop voor zo'n korte tijd te doen. Bedenk je echter eens wat het kost qua geld én tijd om her en der een fiets te huren. Vaak laat je een gelegenheid voorbij gaan. Door de fietsen continue ter beschikking te hebben werd letterlijk onze wereld groter. We hebben dingen gezien en gedaan, die we anders onherroepelijk gemist zouden hebben. Voor ons een grote pré.