De dag van vertrek is dan daar!

Vandaag zal onze reis beginnen naar het Oosten van de VS. De reis zal langs de steden Washington en New York gaan om vervolgens per camper een rondje Boston – Boston te rijden. We vliegen vanaf Amsterdam Schiphol via een non stop vlucht naar Washington. Voor deze reis hebben we gekozen om de heenreis te vliegen met United Airlines. Voor ons allebei een airline waar we nog niet eerder mee hebben gevlogen. De totale reisduur van Amsterdam naar Washington D.C. is officieel 8:30 uur.

De service aan boord ervaren we als goed. Persoonlijk is onze mening dat er weinig verschil is tussen alle airlines die vanaf Amsterdam naar de Verenigde Staten vliegen. United Airlines heeft ook een persoonlijk tv schermpje in de stoelen. Dit is toch wel prettig voor zo’n lange vlucht. Onderweg bekijken we films, series en luisteren naar muziek. Regelmatig drinken, een maaltijd (keuze uit vegetarische pasta of vlees) en een snack is voldoende voor de vluchtduur.

 

Aankomst is rond 13:30 uur in Washington zonder een vertraging. Het was een voorspoedige vlucht, eentje die snel voorbij was. Na aankomst is de eerste procedure die iedere reiziger moet doorlopen door de Amerikaanse douane. Schrik hier niet van, maar beschouw het als iets wat iedere reiziger moet doen. Er zijn verhalen over enorme wachttijden en onvriendelijke douanebeambten. Uiteindelijk valt het allemaal mee. De tijd die wij hebben moeten wachten is drie kwartier tot een uur ongeveer. We gaan ieders om de beurt naar de beambte. Er wordt een foto gemaakt en vingerafdrukken genomen, maar dat niet alleen. Ook wordt gevraagd wat we komen doen en hoe lang we blijven. Yes! We zijn toegelaten. We zijn als een van de laatste van onze vlucht door de douane gekomen, waardoor de koffers zelfs al van de bagageband gehaald zijn en er naast verzameld staan. De koffers nemen we dan ook snel mee en lopen naar de aankomsthal.

 

Voor vertrek hebben we niet uitgezocht hoe we het beste naar de stad kunnen afreizen. De luchthaven ligt namelijk een eind van de stad af. Daarom informeren we bij een medewerker van de luchthaven naar de beste, voordeligste manier om naar de stad te reizen. Zij geeft aan dat er een bus rijdt naar een metrostation. Vanaf dit metrostation moeten we dan nog 1 keer overstappen naar de eindhalte, nabij ons hotel. De maatschappij van de bus heet Washington Flyer Coach en de kosten zijn voor een enkele reis US$ 10,- per persoon. De rit brengt ons naar West Falls Church metro station. Het meest dichtstbijzijnde metrostation is Capitol South. Een enkele reis met de metro in Washington D.C. kost US$ 3,- per persoon. Helaas blijkt dat het metrostation Capitol South alsnog ruim 25 minuten lopen van ons hotel gelegen te zijn. Natuurlijk is het een afstand die wel te lopen is, maar we lopen het laatste stuk onder donkere viaducten. Het advies is om een taxi te nemen vanaf dit metrostation.

 

Het Capitol Skyline Hotel ligt nabij het Capitool. Vanaf de buitenkant lijkt het hotel wat verouderd, maar niets is minder waar. De binnenkant is onlangs volledig gerenoveerd. Het hotel heeft een retro, klassieke uitstraling. Buiten heeft het hotel zelfs een mooi en groot buitenzwembad. Heerlijk! De temperaturen kunnen vrij heet zijn in Washington. Hou hier rekening mee! Het was maar liefst ruim 30 graden. De ligging van dit hotel is redelijk gunstig, maar we moeten wel (bijna) altijd de metro nemen om bij een bekende bezienswaardigheid te komen. Het hotel biedt een gratis shuttle transfer aan naar een aantal attracties in de stad, waaronder het Capitool. De shuttle rijdt enkel op vaste tijden (vooral ochtend en einde middag).

 

Aankomst in het hotel is rond 16:30 uur. Na inchecken hebben we een kamer op de 7de verdieping met een uitzicht in de verte op het Capitool. Het is te vroeg om te gaan slapen. We besluiten om met de metro naar Chinatown te reizen, zodat we dit alvast gezien hebben. Dit keer nemen we een andere metrolijn vanaf een metro station welke iets dichterbij het hotel gelegen is en wellicht veiliger is (met name de weg er naartoe). Nu zijn we dan pas echt downtown in D.C.! Chinatown is erg mooi met een grote, kleurrijke toegangspoort. We eten een heerlijk broodje bij Potbelly´s, lekker een snelle hap voor weinig geld, gevestigd door de gehele VS. Daarna wandelen we vooral door de straten rondom Chinatown en zien onder andere Verzion Center (het stadion waar Obama wedstrijden van ijshockey en basketbal soms bekijkt). Na onze wandeling nemen we de metro terug naar het hotel.

Bij terugkomst is het inmiddels later op de avond en vallen de ogen dicht. Lekker douchen en slapen. Probeer altijd zo laat mogelijk te gaan slapen om zo snel mogelijk in het ritme te komen. Het tijdsverschil is zes uur met Nederland.

Overnachting: Capitol Skyline Hotel

Ondanks de vermoeidheid van gisteren zijn we toch vroeg wakker. De klok geeft 06:00 uur aan, maar toch proberen we nog wat verder te slapen. Vandaag wordt ook weer een drukke dag. Tegen achten staan we toch langzaam op en maken ons klaar voor de dag. We besluiten om buiten de deur te gaan ontbijten. Het is vandaag zelfs nog heter dan gisteren, de iPhone geeft 34 graden aan!

Als eerste staat het Capitool op het programma, maar de ligging is redelijk dichtbij het hotel dus lopen we hier naartoe. Erg indrukwekkend om te zien. In dit mooie, neon klassieke gebouw is de regering van de VS gevestigd. Vandaag is het zondag, dus lekker rustig. We zijn dan ook echt de enige toeristen bij dit gebouw.

 

Washington heeft vele bekende bezienswaardigheden, maar het is onmogelijk voor ons om deze allemaal in 1 dag te bekijken. Voor de reis hebben we een besloten om deze dag een Hop On Hop Off tour van Big Bus te doen (US$ 45,- per persoon). Er zijn vier loops (rondes) die allemaal langs de bekende bezienswaardigheden rijden. We zijn begonnen bij een van de meest bekende musea Smithsonian Air and Space Museum. De Blue loop brengt ons langs het Thomas Jefferson Memorial, Arlington Cemetery, Lincoln Memorial, Pentagon en het Witte Huis. Bij iedere stop zijn we uitgestapt en hebben we vele foto’s gemaakt. De lunch is wederom bij het heerlijke Potbelly’s, lekker binnen bij de airco.

Iedereen wil natuurlijk het Witte Huis bekijken, ook wij. Je mag tot het hek ervoor komen en met een goede camera zou je Obama moeten kunnen zien. Voor ons is dit toch wel een klein hoogtepunt, omdat in bijna iedere Amerikaanse film dit beeld voorbij komt. De beroemde moestuin van de First Lady, Michelle Obama, is zelfs te zien. Rondom het Witte Huis zijn overal de veiligheidsmaatregelen te zien; wegen zijn afgesloten voor verkeer en agenten in politie auto’s patrouilleren in de omgeving. Na het Witte Huis nemen we de Red loop die langs een aantal andere musea rijdt en we stappen weer uit bij het Air and Space museum. Hier hebben we genoten van de historische vliegtuigen en zelfs van de Hubble telescooop. Erg druk, maar wel de moeite waard voor iedereen die een beetje van vliegen of ruimte houdt.

Het voordeel van Washington is dat er geen enkele hoogbouw in de stad te vinden is. Wettelijk is dit bepaald. De sfeer in de stad is niet het zakelijke dat wij toch wel verwacht hadden, maar juist erg rustig en relaxed.

De klok geef inmiddels half zeven aan. Als laatste staat de National Zoo nog op ons programma voor vandaag. Deze ligt wel aan de rand van de stad en de metro is weer nodig. Met kinderen is dit echt een aanrader, omdat het 1) gratis entree is (geldt voor ALLE musea in de stad) en 2) bijna alle diersoorten zijn te zien, waaronder zelfs panda’s. Voor ons is het een kort bezoek, maar toch leuk om mee te pakken. De omgeving van de National Zoo is erg in trek bij de lokale bevolking en toeristen. Er heerst een heerlijke, relaxte sfeer in deze omgeving. Veel restaurants en boetiekjes in de straat.

We dineren dan ook op een heerlijk terras voor ongeveer US$ 30,- per persoon in de avondzon. De zonsondergang is om 20:00 uur. Metro terug naar het hotel waar we alles nog eens nalopen en op tijd gaan slapen. Morgen verlaten we de stad alweer om naar New York te reizen.

Overnachting: Capitol Skyline Hotel

Vooraf hebben we in Nederland al de trein geboekt die ons van Washington naar New York zal brengen. We hebben bewust gekozen voor de trein en niet voor een vliegtuig, omdat je;
1)     Geen twee uur vooraf aanwezig moet zijn
2)     Geen strenge security controles door hoeft
3)     Geen wachttijden nabij de gate hebt
4)     Geen bagage hoeft in te checken

De trein is tussen de meeste grote steden een prima verbinding. Net zoals in Nederland zijn er intercity’s en stoptreinen (intercity wordt een Express train genoemd). Wij hebben gekozen voor de normale trein (stoptrein). De trein is van de maatschappij Amtrak en kost US$ 45,- per persoon. Het is niet per se nodig om de trein vooraf te boeken, maar wel aan te raden zodat er enige zekerheid is. 

We hebben gekozen voor een trein om 08:30 uur. Er wordt gevraagd om wel een half uur voor vertrek aanwezig te zijn. Dit betekent natuurlijk vroeg opstaan. Bij de receptie van het hotel hebben we gisteravond een taxi bestelt die ons op komt halen en ons wegbrengt naar Union Station. De taxi komt rond half acht aan en de rit duurt ongeveer 10 minuten. We betalen US$ 18,- inclusief fooi.

Union Station is een erg authentiek gebouw wat op dit moment gerenoveerd wordt. Zeker een bezoek waard. Eenmaal binnen wanen we onszelf terug in de jaren dertig, maar met een moderne twist, kijkend naar de digitale schermen waarop de aankomst- en vertrek gegevens staan. Reizen per trein is niet net als in Nederland waar het perron direct toegankelijk is. In de VS gaat de toegang tot het perron eerst via een gate. Eerst halen we de treinkaartjes op uit de kaartjesautomaat bij de balie van de Amtrak. Daarna begeven we ons naar de gate. Alle bagage moet mee genomen worden aan boord. Er is geen aparte bagage service. Bij de gate worden allereerst de ouderen opgeroepen en gezinnen met kinderen om aan boord te stappen. De rest volgt hierna. 

De treinen van de Amtrak hebben een hogere instap, maar het lukt ons om alle bagage aan boord te krijgen. In de trein zijn er vrije zitplaatsen, twee stoelen naast elkaar aan beide kanten. De bagage rekken zitten boven ons hoofd, maar gelukkig worden we geholpen door een jongeman die de koffers op deze rekken legt voor ons. Een kleine zorg minder. De reis per trein duurt ongeveer 3 en half uur. De rit gaat door verschillende landschapen en steden. Onderweg stopt de trein een aantal keer, waaronder in Baltimore, Philadelphia en ook Newark airport.

Iedere trein heeft een grand café aan boord voor een hapje en/of drankje. Ook is er gratis WIFI voor alle passagiers om te gebruiken. De aankomst in New York is op Penn Station wat gelegen is in hartje Manhattan, op 34th Street. Tijd van aankomst is rond 12:00 uur. Voor ons verblijf in New York hebben we een hostel gereserveerd. YCMA VanderBilt ligt op 47th Street. We nemen de metro naar 53rd Street, Lexington Avenue. Dit is het meest dichstbijzijnde station. Vanaf dit station is het ongeveer 10 minuten lopen naar ons hostel. 

Wij hebben gekozen voor een hostel, omdat de hotels vrij kostbaar zijn in Manhattan. YMCA Vanderbilt is een stuk voordeliger en heeft een erg goede ligging in Manhattan ten op zichte van bezienswaardigheden. Het enige nadeel is dat we geen eigen badkamer hebben, maar dat hindert ons niet om voor dit hostel te kiezen. YMCA is een organisatie die overal ter wereld jeugdherbergen/hostels gevestigd heeft. Er is een kwaliteit die in ieder hostel aanwezig is. 

Bij aankomst worden we hartelijk ontvangen. De verdere check in verloopt zeer vlot en onze kamer is zelfs al klaar. Er wordt ons verteld dat WIFI gratis gedurende het verblijf, maar ook gratis gebruik van de fitness, sauna en zwembad is inclusief. Geweldig, toch! Als extraatje staat er altijd een kar met schone handdoeken klaar waar we zoveel van mogen pakken als we nodig hebben. (Natuurlijk zijn er al schone handdoeken op de kamer). Onze kamer is gelegen op de vijfde verdieping en is verrassend ruim.

De kamer heeft een stapelbed, koelkastje en tv, maar ook twee aparte bureaus met stoelen en een lade kast. Tenslotte nog een raam voor frisse lucht met uitkijk op een andere muur, maar dat hindert niet, frisse lucht is het belangrijkst. Er is op iedere verdieping een aparte doucheruimte voor dames (met een codeslot waar alleen de dames de code van weten, receptie geeft deze enkel aan dames) en een toilet/douche ruimte voor heren. Voor dames is er ook nog een tweede toilet/doucheruimte, maar deze is zonder een codeslot. Alle ruimtes zijn schoon en netjes. Bij onze aankomst worden deze voor de tweede keer vandaag schoongemaakt.

Na het opfrissen informeren we bij de receptie naar een kluisje voor paspoorten, geld en creditcard. De receptie biedt ons deze gratis aan na het invullen van onze namen en kamernummer. Fijn!

Voor de dagen in New York hebben we een New York Citypass (US$ 89,-) gekocht. We gaan deze afhalen in het NYC GO kantoor (VVV voor NYC, gevestigd door de gehele stad) op Seventh Avenue. Met deze pas hebben we toegang tot de belangrijkste attracties van de stad. Het Empire State Building, Rockefeller Center, Top of the Rock, Guggenheim museum, Metropolitan Museum of Art, Modern Museum of Art, American Mueum of Natural History, Statue of Liberty en Ellis Island cruise.

We besluiten om vanmiddag nog het Empire State Building te beklimmen voor een geweldig uitzicht, maar eerst eten we op een terras een hapje. Daarna nemen we de metro naar het Empire State Building. Als we aankomen blijkt het erg rustig te zijn en kunnen we na de security screening bijna direct door naar de liften die ons naar de top brengen. Eenmaal op de top is het geweldig en bijna niet te bevatten hoe wijds en groot de stad is. Overal waar we kijken zien we stad, maar ook veel water in de verte. In dit water zien we het Vrijheidsbeeld en Ellis Island (hier kwamen vroeger de immigranten uit Europa aan).

 

Intussen is de avond gevallen. Voor ons is het beide niet de eerste keer dat we op Times Square zijn, maar toch is het weer een schouwspel om alle licht reclame te bewonderen. Bijna iedere toerist brengt een bezoek aan dit beroemde plein. Het is er altijd druk, 24 uur per dag door. Wij lopen er wat rond en maken wat foto’s, maar gaan daarna al gauw richting Herald Square. Op Herald Square zijn vele bekende winkelketens gevestigd. We brengen de rest van de avond in deze omgeving door. Na een enerverende dag nemen we de metro terug naar ons hostel.

NB: New York kent een zeer uitgebreid metro netwerk. Reizen per metro is de meest snelle en gemakkelijke manier om de gehele stad te verkennen. Een enkele reis kost US$2,25 per rit, ongeacht het aantal overstappen. Er is ook een 7 daagse kaart te koop voor ongeveer US$ 30,- per persoon waarmee ongelimiteerd gereisd mag worden.

Overnachting: YMCA Vanderbilt

Vanochtend gaan we eerst per metro naar de wijk Soho. Deze hippe wijk is erg in trek vanwege de mode en architectuur die hier te vinden is. Vele kleine boetiekjes, maar ook de modemerken hebben hier een winkel. Wij kijken onze ogen uit en genieten van de goede sfeer in de buurt.

Voor half twaalf moeten we bij het National 9/11 Memorial zijn. Het is gratis te bezoeken, maar iedere bezoeker moet een tijdstip reserveren. Een aantal maanden geleden hebben wij al via internet een toegangskaartje gereserveerd voor deze datum en tijd, omdat we anders geen zekerheid hadden dat we deze plek konden bezoeken. Ook hier zijn de veiligheidsmaatregelen streng, maar dat is logisch voor dit monument. Na een lange wachtrij zijn we daadwerkelijk op de plek waar eens de Twin Towers stonden. Ze hebben ervoor gekozen om niet de plekken van de torens opnieuw te bebouwen, maar om op beide plekken de slachtoffers ter herdenken met twee Memorial Pools. Een bezoek aan deze bijzondere plaats is echt onbeschrijflijk. In de rand van de Pools staan alle namen van de slachtoffers, niet alleen van de mensen in de torens maar ook van alle hulpverleners die zijn omgekomen. Er heerst een gepaste stilte. Er wordt nog gebouwd aan het nieuwe World Trade Center en aan een Visitor Centre, maar dat is nog niet klaar. Aan de overkant van de straat is er wel een klein museum met een winkel waar bijv. een brandweerhelm te zien is die gevonden is na de ramp. Wij kopen er t-shirtjes voor thuis. De opbrengst komt ten goede aan het monument.

Tijdens ons bezoek aan 9/11 Memorial is het helaas begonnen met regenen. We besluiten om de rest van de middag te gaan winkelen in de omgeving. De meest bekende winkel in New York is ongetwijfeld Century 21. Dit is een outlet winkel met vele kortingen op alle bekende merken. Hier is het ook altijd erg druk en rommelig. Na het winkelen is het tijd om alle tassen te droppen op onze kamer en ons klaar te maken voor een avondje uit.

In Nederland hebben we kaartjes gekocht voor een musical op Broadway. We gaan naar de musical Wicked in het Gerswhin theater. De muscial ervaring op Broadway is een aanrader! Prachtig theater, maar vooral een mooie musical met goede spelers.

Overnachting: YMCA Vanderbilt

Onze laatste hele dag in New York met nog een lange wenslijst van dingen die we nog willen zien.

Desondanks doen we de ochtend rustig aan. Ons eerste bezoek voor vandaag gaat naar het wereldberoemde Metropolitan Museum of Art. Gratis toegankelijk met de City Pass. Het museum is gelegen in het hogere gedeelte van Manhattan tegen Central Park aan. The MET zoals het museum ook wordt genoemd biedt een collectie van Griekse, Romeinse en Egyptische oudheden tot Middeleeuwen aan. Beroemde schilders zoals Picasso, van Gogh, Dali en nog vele anderen zijn ook te bewonderen. Wij bewonderen een aantal zalen, maar na een bezoek van een uurtje of twee is het wel genoeg geweest. Wederom nemen we de metro richting Fifth Avenue. Op Fith Avenue is het begin van Central Park, maar ook is Fifth Avenue een wereldberoemde winkelstraat. Wij wandelen door het eerste gedeelte van Central Park. In dit gedeelte is een klein meer gelegen met gras erom heen. Verderop in het park zijn bossen en nog meer natuur gelegen. Joggers, nanny’s met de kinderen en toeristen zien we in het park.

Wij lopen al snel terug richting Fifth Avenue om ergens te gaan lunchen. Op Fifth Avenue zien we beroemde warenhuizen en vele andere winkelketens. Wij stoppen even bij de Abercrombie en Fitch waar een groep meiden poseert bij de mannelijke modellen. Typisch Amerikaans. 

We hebben nog geen leuke plek gevonden om te gaan lunchen, dus besluiten we om eerst naar het Modern Museum of Art te wandelen. Chantal wil hier graag Salvador Dali en Picasso bewonderen. Met de City Pass hebben we ook hier gratis toegang. Na het bewonderen van de schilders vinden we een restaurant in het museum zelf. We lunchen hier een driegangen menu voor US$ 40,- per persoon. We nemen plaats op banken en aan lange houten tafels tussen andere gasten. De sfeer is zoals we deze nog niet eerder in New York hebben geproefd, echt geweldig. We eten een lekker salade en pasta, heerlijk.

Na de lunch lopen we verder naar het Rockefeller Center voor een bezoek aan de Top of the Rock (ook gratis toegangelijk mer de City Pass). De wachttijd hier valt mee. Het uitzicht vanaf deze toren valt een beetje tegen, maar dit ligt aan de laag hangende bewolking. Wat erg opvalt is de donkere wolken tussen de wolkenkrabbers. Wat een verschil met gisteren! (TIP: bij een bezoek aan Empire State of Top of the Rock kijk naar het weer)

Vanaf het Rockefeller Center nemen we de metro naar Battery Park. Het plan is om een cruise te maken naar Ellis Island en Liberty Island, maar als we aankomen zijn we net te laat voor de laaste cruise van de dag. Pech! Er is wel nog de gratis ferry naar Staten Island, maar deze hebben we allebei al eerder gedaan tijdens een ander bezoek. De ferry vaart in de verte langs het Vrijheidsbeeld, maar we laten deze ferry voorbijgaan.

We wandelen door het park heen richting de Board Walk (boulevard) welke langs het water ligt. Deze wandelen we helemaal af en geeft ons alsnog een uitzicht op Ellis Island en Liberty Island die in de verte gelegen zijn. Doordat we de cruise niet hebben gehaald hebben we tijd over. Een bezoek aan de Brooklyn Bridge is dan ineens wel haalbaar. Het is wel nodig om weer de metro hier naartoe te nemen. Deze brug is een van de bruggen die Manhattan en Brooklyn verbinden. Bij aankomst blijkt dat de brug verbouwd wordt. Schermen hinderen het uitzicht op de stad, maar gelukkig staan deze schermen alleen tot de eerste pilaar. We wandelen ook tot de eerste pilaar. De brug loopt nog veel verder door, maar als we deze af willen lopen zijn we nog wel even bezig. De tijd is er helaas niet voor, maar we zijn ook moe doordat we een drukke dag hebben gehad. We wandelen weer terug naar het begin van de brug.

 

We gaan nog een laatste keer naar Times Square en brengen de rest van de avond in deze omgeving door. We nemen nog een snelle hap bij McDonalds. In het hostel pakken we de koffers weer in (passen en meten na alle aankopen), maar het is gelukt.

Overnachting: YMCA Vanderbilt

Eindelijk gaan we vandaag de camper ophalen in Boston. Eerst moeten we nog een treinreis afleggen naar Boston. De trein zal weer vertrekken vanaf Penn Station, op 34th Street. Om half acht checken we uit. Gelukkig verloopt de check uit net zo vlot als de check in. Het plan vooraf was om een taxi te nemen vanaf het hostel, maar de receptie geeft aan dat de metro net zo snel zal zijn en bovendien voordeliger. We nemen dan toch weer de metro, maar achteraf was dit toch niet heel handig. Met twee koffers per persoon en handbagage door New York is toch iets meer dan wij gewend zijn! De metro is gelukkig niet al te ver. Wij nemen de metro naar 34th Street. Helaas blijkt bij aankomst dat de metro aan de verkeerde kant van de weg ligt. Met alle koffers in onze handen hebben we geen ander keus dan de trappen omhoog te nemen en de weg over te steken.

In het station vinden we al snel de gate waar we moeten boarden voor de trein. Alleen hebben wij ons vergist in hoe lang het duurt om op het station te komen. We hebben onze trein van 08:40 gemist! Wat nu, vragen wij ons af. Er is natuurlijk een loket van de Amtrak waar we informeren naar onze opties. Er wordt ons verteld dat er een latere trein naar Boston vertrekt om 10:03 en aankomt om 13:40 uur, maar dit is een Acela Express. Een intercity trein die minder stops maakt, maar er komt wel een toeslag van US$ 55,- per persoon extra op. We moeten vandaag de camper ophalen, dus hebben we geen keuze. De betaling gaat per creditcard. In de tussentijd bellen we naar Cruise America om aan te geven dat we verwachten rond drie uur de camper op te halen. 

Deze trein is luxer als de vorige trein, de gehele trein is business class. Het verschil is dat de stoelen breder en van leer en bagage rekken bij de ingang van de wagon zijn, meer beenruimte. Ook nu weer gratis WIFI en een wagon met een café. We voelen ons hiermee toch wat beter na het missen van de vorige trein.

De aankomst in Boston is volgens schema om 13:40 uur. We komen aan op South Station, tevens het centraal station van de stad. Alleen zijn we nog niet op ons eindpunt. De camper gaan we bij Cruise America in Stoughton ophalen. Vooraf hebben we uitgezocht wat de voordeligste manier is om van South station naar Stoughton te komen. Er is een trein verbinding tussen Boston en Stoughton. Een kaartje kost US$ 5,75 per persoon voor een enkele reis. De treinreis duurt drie kwartier met weer gratis WIFI aan boord. Tijd van aankomst in Stoughton is 15:15 uur. We bellen weer naar Cruise America en zij geven een telefoonnummer van een taxi maatschappij. Deze geven aan binnen een half uur er te zijn, maar om vier uur nog geen taxi te zien. We hebben weer naar Cruise America gebeld en zij zijn ons toch op komen halen. We hebben hier niets voor hoeven te betalen. Erg netjes van ze!

Bij Cruise America verloopt alles vrij snel. We hebben gekozen voor een C25, omdat we toch maar met zijn tweeën zijn hebben we in dit type voldoende ruimte. Onze camper is redelijk nieuw, uit 2011 met ongeveer 35.000 mijl op de teller. De manager is Sam en hij vraagt of we de uitleg video willen zien. Voor ons is het beiden niet de eerste keer met een camper en we slaan de uitnodiging ook af, omdat we snel op pad willen. Sam neemt ons persoonlijk mee naar buiten om de camper te bekijken op eerdere schades. De buitenkant is netjes, maar binnen is de grote kastdeur gelijmd. Hij noteert dit, zodat wij bij het inleveren deze schade niet hoeven te betalen. Binnen in het kantoor voldoen we de borg van US$ 500,- en ondertekenen we allebei het contract. Wij zullen ook beiden gaan rijden.

NB: Cruise America heeft twee locaties; Boston Noord en Boston Zuid. Wij hebben gekozen voor Boston Zuid, omdat er een trein verbinding is tussen South station en Stoughton.

Het is inmiddels al tegen 6 uur als we pas weg rijden bij Cruise America. In Nederland heeft Chantal al navigatie op haar telefoon gezet. We zoeken naar de dichtstbijzijnde Wal-Mart, deze ligt op 10 mijl afstand. In de trein hebben we een boodschappen lijstje gemaakt. Bij de Wal-Mart doen we de eerste boodschappen, maar bij deze Wal-Mart hebben ze geen verse producten. Vreemd! Dit hebben we allebei nog niet eerder gezien. De boodschappen vallen daarom ook mee, totaal US$ 145,-. We moeten nog wel tanken, omdat de camper maar voor ¼ gevuld is. We tanken US$ 120,- voor een volle tank, ongeveer 34 gallon (US$ 3,49 per gallon)

Voor de eerste nacht hebben we vooraf gepland om te gaan rijden naar Rocherster. Dit is voor ons niet meer haalbaar. We hebben gekeken op de navigatie naar een andere camping. Deze brengt ons richting Gloucester naar Cape Ann. De rit is ongeveer bijna 100 kilometer en we doen er twee uurtjes over in het donker. Tegen tien uur komen we pas op de camping voor de eerste nacht aan. In het donker zoeken we een plekje uit, de betaling komt morgen wel. We pakken snel onze koffers nog uit en gaan snel slapen.

Overnachting: Cape Ann campground

US$ 44,- electric/water

Wow! Dat is onze eerste gedachte als we de gordijnen openen van de ramen en de camper deur open doen. We staan in een meren gebied. Voor onze neus ligt een uitgestrekt meer en de zon geeft een prachtige weerkaatsing. Hier willen we de gehele dag wel blijven staan, maar dat zal helaas niet gaan. Susanne heeft net op de kaart gekeken en gezien dat we een beetje uit de richting zijn gereden. We zullen dus snel moeten douchen/aankleden en ontbijten om terug te rijden naar de juiste richting. Dat is naar de White Mountains.

We douchen voor de eerste keer in de camper zelf. Op zich is dat prima te doen, maar het heeft niet onze voorkeur. Toch wel een beetje krap, al kunnen we er allebei helemaal in staan. Bij de Wal-Mart hebben we gisteren een broodrooster gekocht voor 6 dollar. Geroosterd brood is altijd lekker. We smullen van ons eerste ontbijt op de camping met uitzicht op het meer. Fantastisch!

Naar de White Mountains, Woodstock, is het ongeveer 250 kilometer (147mijl). Het eerste uur rijden we terug over de weg waar we gisteren hebben gereden. Voor ons gevoel beginnen we na dit uur ook pas echt aan de route voor vandaag. We rijden over de I-93 naar de hoofdstad van New Hampshire, Concord. Bij Concord vinden we weer een Wal-Mart waar we de rest van de boodschappen kopen die we gisteren niet hebben kunnen vinden. Dit zijn vooral fruit, groente en vleeswaren. Ook kopen we hier twee campingstoeltjes (US$ 10,- per stuk). We tanken weer de camper vol voor US$ 80,-. Vervolgens rijden we verder naar Woodstock. De weg begint steeds meer te klimmen en we zien langzaam aan de bergen op doemen. De gehele omgeving is erg groen met veel bossen, prachtig om te zien. De beroemde White Mountains komen snel dichterbij.

Voor deze nacht hebben we gekozen voor de camping KOA Woodstock. Deze camping hebben we niet vooraf gereserveerd. Onderweg hebben we opvallend veel bikers gezien. Op de camping leren we dat het in de gehele omgeving Bikerweek is. Talloze bikers bezoeken deze week de White Mountains en voor hen zijn er vele activiteiten georganiseerd. We laten ons niet afschrikken hierdoor. 

We kiezen voor een plek met eletriciteit en water. Na het zoeken van ons plekje lunchen we in de camper. Het is rond twee uur als we klaar zijn met lunchen. Susanne wil graag een stukje gaan wandelen en we informeren bij de receptie wat we het beste kunnen doen gedurende de rest van de middag. Er blijkt een scenic byway vlakbij te liggen met aan deze weg verschillende view points en wandelroutes.

We krijgen een kaartje mee van het gebied en stellen ook de navigatie in op deze scenic byway. De route brengt ons eerst door het dorpje Lincoln waar we weer vele bikers zien. Ze kijken nogal raar op als er twee meiden in de camper blijken te zitten, geweldig om die gezichten te zien. Ook passeren we het dorpje Woodstock. We begeven ons over houten bruggen met een half droge rivier onder ons waar mensen in vissen en rijden steeds verder omhoog de bergen in. De scenic byway is ruim 100 kilometer lang en is genaamd de Kancamagus Byway. De weg is prachtig om te rijden met vele bochten. Overal is bos met vooral naaldbomen te zien. We stoppen bij een aantal view points en maken vele foto’s om echt even stil te staan bij deze bijzondere plek.

We wandelen een korte trail, de Discovery trail, die vooral door bos loopt. De trail is niet heel lang, 1,6 mijl wat we lopen in een half uurtje. Tijdens de trail hebben we een heel erg mooi punt gevonden waar we door de bossen naar de bergtoppen kijken. Na deze trail rijden we verder naar een ander unit op de Kancamagus Byway waar een andere trail langs de rivier moet lopen. Al snel vinden we deze ook en wandelen een stuk van de trail.

Terug op de camping hebben we voor de eerste keer moeten wassen. Chantal heeft de was in de wasmachine en droger gedaan. Kosten US$ 1,50 per was voor 20 minuten en droger US$ 0,50 per 10 minuten. Er kunnen alleen kwartjes in, maar er was een wisselautomaat om te wisselen. Boekje erbij om te lezen en wachten totdat de was klaar is. Susanne heeft ondertussen de BBQ opgestart, zodat we nog kunnen barbecuen deze avond. De hamburgers en steaks waren erg lekker!

We nemen onze eerste echte camperdag nog even door, voordat we gaan slapen.

Overnachting: KOA Woodstock
US$ 35,-

Weer vroeg uit de veren voor een pittige rit door de bergen naar het grootse park van de Verenigde Staten, Adirondack Park.

Het eerst gedeelte van de route kunnen we vlot doorrijden over de snelweg, maar dit duurt niet al te lang. We verlaten de snelweg en rijden de rest van de route over vooral eenbaanswegen die niet altijd van al te beste kwaliteit blijken te zijn. We rijden door de staat Vermont heen. Het eerste wat ons opvalt aan Vermont is de groenigheid. Na vooral veel bergen te hebben gezien zien we nu veel landbouw en veel graansilo’s. Niet voor niets wordt de staat Vermont de groene staat door de Amerikanen zelf genoemd. Helaas hebben wij geen tijd om veel tijd in deze staat door te brengen, maar moeten we vandaag nog doorrijden naar de staat New York. De afstand is niet al te ver, maar de smalle en slechte kwaliteit wegen maakt het dat we er toch langer over doen als gepland.

Rond twee uur stoppen we in de staat New York bij een visitor center nabij het Adirondack Park. Daar besluiten we meteen te lunchen. Hotdogs, erg lekker. 

Het park is ongelooflijk groot en heeft daardoor meerdere toegangen. Wij hebben gekozen om naar Lake Champlain te rijden en dan vanaf daar verder te rijden richting Port Henry. Het park is gratis toegangelijk. Officieel is het geen Nationaal Park, maar een State Park. Bij Lake Placid wil de navigatie ons over een brug sturen die er niet meer blijkt te zijn, maar even verderop zien we een nieuwe brug liggen om het meer over te steken. Daarna rijden we verder het park binnen. 

Wat ons de hele route is opgevallen is dat er bijna tot geen campers rijden. Sterker nog, vandaag hebben we er drie gezien op de hele route. Wel zien we veel auto’s en bikers. Voor vannacht hebben we nog geen camping gevonden, maar we hebben een Rand Mcnally waar ook campgrounds op vermeld staan. De camping is nog ver weg en we komen eerst nog langs een stadje waar in 1932 de Olympische Winter Spelen georganiseerd zijn. In Lake Placid is hier nog alles van terug te vinden.

We passeren onder andere de ijsbaan en skischans, maar rijden wel door naar de camping. Het dorpje zelf is erg toeristisch met veel hotels en restaurants. We stoppen voor de nacht bij de Meadowbrook Campground welke gelegen is aan de doorgaande weg in het park. Bij de ingang is een klein kantoortje waar ons verteld wordt dat we eerst een plek mogen kiezen. Ons plekje wordt nummer 37, vrij rustig gelegen, maar wel dichtbij de toiletgebouwen. Voor de eerste keer staan we op een plek zonder elektriciteit of water, maar we hebben dit ook niet nodig voor één nacht. De camper hebben we niet voor niets bij. We zetten de camper neer en wandelen terug naar het kantoortje voor de betaling van de nacht. De kosten zijn US$ 26,-. We besluiten de rest van de avond lekker rustig aan te doen. Susanne gaat een stukje wandelen en Chantal relaxt lekker met een glas wijn en een goed boek.

Overnachting: Meadowbrook Campground
US$ 26,- zonder faciliteiten

Na een heerlijke nacht worden we vroeg wakker. Ontbijten, douchen en rijden is het plan. We gaan tenslotte vandaag naar Canada. Het is gelukkig nog niet zover. Eerst hebben we nog een korte rit door het park voor de boeg. We zitten immers nog midden in de natuur. We maken verschillende stops om nog te genieten van alle bomen en meren die we passeren. Ook vandaag hebben we nog weinig campers gezien.

 

We verlaten het park bij het stadje Watertown. Watertown is vlakbij de grens met Canada gelegen, maar voordat we de grens overgaan stoppen we voor de lunch bij Subway. We eten een lekker broodje en halen als toetje een McFlurry bij de tegenover gelegen McDonalds. We love America!

Vanaf het stadje is het nog geen 45 km naar de grens toe. Onderweg passeren we nog een prachtig natuurgebied, de 1000 Island. De naam zegt het al, een gebied met vele kleine eilandjes. Chantal ziet vele mensen relaxen op speedboten en waterski’s op het water. Aan de waterkant staan prachtige huizen. Helaas hebben wij geen tijd om een stop te maken. De volgende camping hebben we namelijk vooraf gereserveerd.

Bij de grensovergang worden we niet al te vriendelijk ontvangen. We worden gevraagd wat we komen doen, hoe lang we zullen blijven en of we dingen gekocht hebben in de V.S. Volmondig zeggen wij ja, vooral boodschappen. In onze paspoorten krijgen we een stempel, maar daarna moeten we naar de kant rijden en wordt ons verzocht om plaats te nemen op een bankje. Agenten doorzoeken ondertussen onze camper. Ze kijken alles grondig na; alle kastjes gaan open en huurcontract wordt ook niet overgeslagen. Ze kunnen natuurlijk niets vinden en we mogen dan ook onze weg verder vervolgen in Canada. Naar onze boodschappen hebben ze niet eens omgekeken en alles mag mee de grens over. Dat betekent dus ook fruit, groente en vleeswaren.

 

In Canada wordt gerekend in kilometers en niet in mijlen, een kleine omschakeling voor ons. Als eerste gaan we tanken, maar ook hier wordt niet in gallons gerekend maar in liters. Een liter benzine kost CAD$ 1,25 gemiddeld. In verhouding met de V.S. is de benzine duurder. We tanken dan ook CAD$ 120,- (ongeveer 95 liter/25 gallon). Het is nog een korte afstand (60 km) naar Kingston. Deze rijden we vooral over een snelweg en verloopt vrij snel.

 

De camping voor de nacht is Rideau Acres welke aan de rand van Kingston is gelegen. We krijgen pull trough Full hook up plek, vlakbij het meer. Rideau Acres is een erg mooie camping, maar wel groot. Er is vooral voor de kinderen veel te doen, zoals verschillende animatie activiteiten en een zwembad. Dat laatste is erg heerlijk gezien de hoge temperaturen. Het is tot nu toe gemiddeld 28 graden geweest.

 

Kingston is een redelijke stad, gelegen aan Lake Ontario. Hierdoor komen veel toeristen naar deze stad toe. Wij besluiten om de navigatie in te stellen op het centrum van Kingston om te kijken of we daar de camper kunnen parkeren. Het rijden in Kingston is goed te doen. We vinden een groot parkeerterrein van een supermarkt. Toevallig hebben we nog een paar kleine boodschappen nodig en halen deze hier dan ook. We zien een bord staan waar wordt gewaarschuwd dat er maar twee uurtjes geparkeerd mag worden, maar wij zijn van plan toch langer te blijven. Een dame van de supermarkt stelt ons gerust, het is zondag vandaag en dan is er geen security om te controleren. We kunnen dus gewoon blijven staan.

 

De dame vertelt ons verder dat we richting Princess Street moeten lopen en dat deze straat aan het water uit zal komen. Zo gezegd, zo gedaan. Princess Street is de hoofd straat van de stad met veel winkels (veel aparte boektiekjes, restaurants en een bioscoop. We hebben nog tijd over, dus besluiten we om in ieder geval later op de avond nog naar de film te gaan. Snow White hebben we dan ook in Kingston gezien.

Eerst lopen we nog verder naar de Waterfront. Hier vinden we een klein park met een VVV. Vanaf de VVV lopen er diverse wandelroutes door de stad. Door de rest van de stad zien we een antiekmarkt, maar ook veel leuke cafés met een patio terras buiten. De terrassen zitten goed vol.

Kingston is ook nog beroemd gezien het feit dat de eerste premier van Canada uit deze plaats kwam. Daar zijn ze natuurlijk trots op en laten dit feit niet ongemerkt voorbij gaan. Na de film rijden we terug naar de camping. Honger hebben we niet na alle popcorn.

 

Overnachting: Rideau Acres Campground

CAD$ 60,-

Op weg naar Toronto! De bekende wereldstad staat als volgend punt op ons lijstje. Susanne zal vandaag het eerste stuk gaan rijden. Eerst nemen we een lekker ontbijt en kijken we hoe de route zal verlopen. We worden aangesproken door onze buren die vragen waar we vandaan komen en waar we naar toe gaan. Zij geven ons route advies hoe we het beste naar Toronto kunnen rijden. Ons plan was om de weg 2 te rijden tot aan Toronto, maar ze drukken ons op het hart om dit vooral niet te doen. We kunnen de weg 2 volgen tot aan Oshawa, maar daarna moeten we de snelweg 401 op. Het verkeer zal anders vast lopen en file rijden is dan niet te vermijden. Dat zullen we doen.

County Road nummer 2 lijkt langs Lake Ontario te liggen. Langzaam aan komen we erachter dat de kust van het meer te ver weg ligt om zo te kunnen zien. We rijden toch nog een stukje door en passeren verschillende kleine stadjes. De rest van de route is erg vlak met veel landbouw. Bij Port Hope nemen we weer de snelweg 401 naar Toronto.

 

Voor de komende twee nachten hebben we de KOA West Toronto gereserveerd. Voordat we op de camping zijn moeten we eerst het hele stedelijke gebied van Toronto door. Het verkeer wordt steeds drukker en de wegen steeds breder. Chantal is intussen gaan rijden. Het zijn nu vijf baanswegen die langzaam aan toch file vormen. Met de camper file rijden is geen pretje, maar Chantal probeert zoveel mogelijk in een baan te blijven, waardoor het rijden in zo’n drukte wel te doen is. Leuk is echter anders. Eenmaal aangekomen op de camping worden we niet blij. Vooraf hebben we gekeken hoever de camping van Toronto gelegen is en dit zou een half uur tot drie kwartier met het openbaar vervoer zijn. De receptie verteld ons iets anders. We moeten 45 kilometer terug rijden naar Yorkdale Mall om hier op metro te stappen naar de stad. De metro duurt dan nog eens ruim twintig minuten. We hebben nu geen andere keuze meer, omdat de camping al voor de helft is betaald. We checken ons dan ook in voor twee nachten. De ligging is niet geweldig, namelijk aan de snelweg. Gelukkig hebben we weinig tot geen geluidsoverlast. Er is een klein zwembad en een mooie speeltuin voor de kinderen. Op de camping zien we ook de eerste andere verhuurders, El Monte, Cruise Canada en Canadream. Na een kleine week rijden zijn dit pas echt de eerste andere campers van verhuurders die we zien!

 

Susanne heeft eafgesproken met een vriendin die zij kent uit Toronto in de stad. We gaan samen met haar een hapje eten in Ossington. We rijden de 45 km weer terug en nemen de metro naar de wijk Ossington. Ossington is voor de toerist een onbekende wijk, maar voor de inwoners een bekende wijk in opkomst. Wij voelen ons er direct op het gemak, het lijkt op Soho in New York. Erg hip en trendy. We eten lekkere pizza bij een bekende pizzeria. De zaak is helemaal vol en het is goed dat we gereserveerd hebben. Na afloop nemen we nog een biertje bij een brouwerij op het terras. 

Na afloop rijdt Susanne de 45 km terug naar de camping. Moe maar voldaan vallen we in slaap. Morgen wacht Toronto weer op ons.

Overnachting: KOA West Toronto
CAD$ 45,- per nacht electric/water

Voor het eerst hebben we lekker uitgeslapen. Er is tijd genoeg om Toronto te gaan bezichtigen. Lekker op het gemakje hebben we ontbeten buiten in het zonnetje. De verwachtte temperatuur vandaag is ruim 32 graden, erg heet dus. We rijden weer naar de Yorkdale Mall waar we de camper gratis de gehele dag kunnen parkeren. De metro duurt nu iets langer dan gisteren, omdat we nu iets verder moeten. Een enkele reis kost CAD$ 2,- per persoon.

 

Het meest bekende aan Toronto is de CN Tower. Net als in New York hebben we voor Toronto een citypass (CAD$ 69,- per persoon). Bij de CN Tower is het niet heel erg druk vandaag. Dit zal vooral door de hitte komen, omdat het echt heel erg heet is vandaag. Zo heet en benauwd is het nog niet geweest. Gelukkig zijn er liften met airco in het gebouw. We komen binnen in de top aan waar we een spectaculair uitzicht hebben door de ramen rondom de top. We kunnen ook een rondje buiten om lopen (er zit dik gaas/tralies voor). Dit doen we dan ook.

Als we na een half uurtje genoeg hebben gezien nemen we de lift naar beneden, maar niet voordat we de glazen vloer hebben gezien. Er is een redelijke grote glazen plaat waar we op kunnen gaan staan, zitten of liggen (dat hebben we mensen zien doen). Susanne stapt er dapper op, Chantal heeft toch enige schrik. Snel foto’s maken en weer op de normale vloer staan. Natuurlijk is het net zo veilig als de andere vloer, maar het is gewoon het gevoel. Na de glazen vloer nemen we dan toch de lift naar beneden. Eenmaal buiten zien we een eindje verderop water liggen. Dit blijkt Lake Ontario te zijn met de Waterfront van Toronto. Aan de Waterfront is het Harbour Centre gevestigd met hierin vele verschillende cafés en terrasjes. Lekker om hier aan het water een drankje te nemen. Aan de overkant zien we een eiland waar, als we bij een café informeren, de inwoners naar toe gaan om de drukte van de stad te ontlopen. Op het water zien we vele bootjes, maar ook grotere zeilschepen die lekker aan het varen zijn. 

We lopen verder richting het wereldberoemde Eaton Center, gelegen op Yonge Street. Dit is het grootste, overdekte winkelcentrum van Toronto. Toronto heeft een overdekt winkelcentrum, omdat het in de winter te koud kan zijn en in de zomer te heet. We zijn blij om even uit de hitte te zijn en lopen wat rond in het winkelcentrum. Op de onderste verdieping is een Food Court waar we bij Subway een lekkere sandwich lunchen.

Bij de City Pass zit ook een ticket voor de Hop On, Hop Off bus. Er zijn meerdere routes, maar wij hebben maar tijd voor 1 ervan. Deze route brengt ons wel langs alle hoogtepunten van de stad. Het is de laatste tour van de dag, dus we moeten blijven zitten. De hele tour duurt twee uur. We zien verschillende wijken, maar ook wederom de CN Tower waar de bus ook een stop maakt. Om zo veel mogelijk van een stad te kunnen zien in 1 dag is ons advies om altijd een Hop On, Hop Off bus te nemen. Een snelle en goede indruk van de stad is dan haalbaar op 1 dag. 

Het metrostation is gelegen in het Eaton Centre, dus lopen we hier terug naartoe. Vanaf hier nemen we de metro terug naar Yorkdale Mall en rijden naar de camping. Op de camping koken we nog een snelle hap. Daarna gaan we al gauw slapen.

Overnachting: KOA West Toronto
CAD$ 45,- electric/water

Eén van de zeven wereldwonderen. Daar rijden we vandaag naar toe! Tot nu hebben we alleen veel verhalen gehoord over de Niagara Falls. De een vindt het prachtig en de ander vindt het gedoe erom heen een hele kermis. Nou, we zijn benieuwd. Gelukkig is de afstand vanaf de stad niet zo ver. Wel zijn we vroeg weggereden, omdat we een afspraak hebben voor een boot tour in de wateren van de Niagara Falls. De rit brengt ons eerst naar Niagara-on-the-Lake, een klein idyllisch plaatsje net voor Niagara Falls. Onderweg zien we vooral groene natuur, maar ook veel wijngaarden.

We rijden naar Whirpool Jetboat tours waar we een tour met een jetboat gaan maken. Om half twaalf worden we hier al verwacht. We hebben dit vanuit Nederland al gereserveerd voor CAD$ 54,- per persoon. De gehele tour zal een uur duren. De jetboat vaart stroomopwaarts naar de Whirpool via Devils Hole. Onderweg draait de jetboat 360 graden in de rondte en knalt hij het water over. Voordat we de jetboat op gaan krijgen we eerst een veiligheidsinstructie en een lifejacket aangereikt. Daarna vaart de jetboat de Niagara Gorge op. Het is een hele leuke maar bovenal een spannende en natte ervaring. We zijn compleet doorweekt als we terug komen bij de camper. Het is maar goed dat het boven de 30 graden is!

 

Eenmaal droog en omgekleed rijden we naar de camping die we uitgezocht hebben. Deze hebben we niet gereserveerd, dus hopen we dat er plaats is. De camping, Shalamar Lake, ligt tussen Niagars-on-the-Lake en Nigara Falls in. We betalen CAD$ 45,- voor een Full Hook-up plek. Voor de sleutel om toegang te krijgen tot de toiletten en douches moeten we CAD$ 20,- borg betalen. Deze krijgen we als we vertrekken weer terug.

 

In de tussen tijd hebben we honger gekregen en lunchen we eerst in de lekker koele camper, de airco is altijd als eerste aan op een camping. Shalamar Lake heeft een mooi, groot zwembad waar we dan ook de rest van de middag doorbrengen. Tegen vijven moeten we weer gaan rijden. Vanavond hebben we een dinershow die we aangeboden hebben gekregen vanuit het toerisme bureau van Niagara Falls. De show begint pas later op de avond. We hebben nog tijd om een blik te werpen op de Falls zelf.

 

Vooraf zijn we al gewaarschuwd voor het hele schouwspel om de Falls heen. Als we Nigara Falls zelf binnen rijden schrikken we toch wel erg. Het is net Las Vegas in het klein. Eerst moeten we wel de camper nog parkeren op een groot parkeerterrein waar we CAD$ 10,- voor betalen. Op weg naar de Falls lopen we langs een Jurrasic Park minigolf, een Burger King met Frankenstein, een dungeon en nog vele andere bizarre winkels en restaurants. Het is bijna niet voor te stellen.

Aan de overkant van dit alles is een uitkijkpunt met een uitzicht op de Nigara Falls en de, niet te vergeten, American Falls. Een waar schouwspel om naar te kijken. Beneden zien we de bekende Maid of the Mist al varen. We maken foto’s en blijven er een half uurtje naar kijken, maar we moeten nu toch echt naar de dinner show van Oh Canada eh? De dinner show is vooral voor Canadezen zelf bedoeld. De humor is leuk en aanstekelijk, maar op sommige momenten snappen wij als nuchtere Hollanders er niets van. Het eten is lekker en gevarieerd. Alle provincies met de bekende gerechten komen voorbij. De show heeft twee uurtjes geduurd, maar na het einde rijden we snel terug naar de camping. Op de camping ontspannen we nog lekker.

Overnachting: Shalamar Lake Campground
CAD$ 45,- Full Hook-up

Weer vroeg uit de veren. Het begint eindelijk een beetje te wennen om zo vroeg op te staan. Vandaag gaan we terug naar de States. We gaan dezelfde weg rijden als gisteren, maar waar we gisteren in een keer de weg naar Niagara Falls hebben gereden maken we nu enkele stops bij een aantal view points. Onderweg hebben we aan de ene kant van de weg veel grote houten huizen gezien die vooral doel hebben als Bed & Breakfast. Aan de andere kant van de weg loopt de Gorge van de Niagara Falls waar we gisteren nog op gevaren hebben. We kunnen bij een view point zelf de Whirpool zien van gister. Gaaf om te bedenken dat we daar gevaren hebben.

Er zijn meerdere bruggen om de Amerikaanse grens te bereiken. Wij kiezen ervoor om midden in Niagara Falls, vlakbij het uitkijkpunt, de Rainbow Bridge te nemen. In de maanden juli en augustus kan de wachttijd hier flink oplopen, omdat er maar een paar poorten/banen zijn voor auto’s en nog minder voor campers. Wij hoeven niet lang te wachten. Door de douane beambte worden we weer ondervraagd. Waar komen we vandaan? Hoe lang blijven we nog? Hebben we producten in Canada gekocht? Deze meneer is erg aardig en stelt de vragen vriendelijk. Als laatste wil hij nog even in onze camper kijken. Hij doet de deur open, steekt zijn neus naar binnen en zegt: “Ok, you’re good to go”. We mogen dus weer terug de V.S. in. Toch een fijn gevoel. Ook nu hadden we natuurlijk nog groente en fruit, maar geen woord over gerept.

We willen de Niagara Falls ook nog graag van de Amerikaanse kant bekijken. Het valt direct op dat het aan deze kant een stuk minder commercieel is. Geen grote reclame borden en neon lichten, maar gewoon rustig en bijna saai zouden we kunnen zeggen. Het parkeren moeten we ook hier betalen, maar dat is de helft goedkoper (US$ 5,-). Het is een korte wandeling door een park naar de Falls. We zien direct de Maid of the Mist en besluiten deze toch nog even te doen. De boottocht is ook wereldberoemd en het is een unieke ervaring om de Falls vanaf onder te zien. We betalen US$ 15,50 per persoon inclusief een blauwe poncho. Er is geen enkele wachtrij en we kunnen dan ook zo de boot op. De boot vaart eerst langs de American Falls. Deze watervallen zijn kleiner als de Niagara watervallen, maar desalniettemin doen ze er voor ons niet voor onder. Al snel komen we bij de Niagara Falls zelf. Dat geluid! Ongelooflijk. We worden zelf erg nat, maar dat is alleen maar lekker in de hitte. Chantal maakt een aantal filmpjes met haar camera, zodat we dit thuis nog eens terug kunnen kijken. Na de Falls draait de boot om en vaart deze terug. De gehele boot toch duurt een half uur.

Na de boot tocht bekijken we nog eenmaal vanaf bovenaf de watervallen. Daarna lopen we terug naar de camper voor een rit naar Letchworth State Park. Ook wel de Grand Canyon van het Oosten genoemd. Letchworth State Park is met een State Park. Normaliter is de entree US$ 8,- per persoon, maar wij hebben een camping geboekt in een even verderop gelegen state park. Daardoor hoeven wij geen aparte entree te betalen.  

Wij komen in het noorden aan, vlakbij de rand van de canyon. Wat een uitzicht! Het is weliswaar niet te vergelijken met de Grand Canyon, maar het is niet voor niets de Grand Canyon van het Oosten. De diepte is ongelooflijk. Het grootste verschil met de Grand Canyon is de vele bomen en bossen in de omgeving en wit gesteente (in plaats van rood gesteente). De echte Grand Canyon is veel groter natuurlijk, mar toch is het mooi op te bewonderen. We rijden de weg naar het zuiden van het park. Onderweg stoppen we weer bij een aantal view points om foto’s te maken en de natuur te bewonderen. Een aantal van de view points die we bezocht hebben zijn de Lower Falls, Middel Falls en en de Upper Fals. Stuk voor stuk indrukwekkende watervallen. Helaas hebben we geen tijd om nog langer om nog langer in het park te blijven. Het is inmiddels het einde van de middag en we moeten nog een 35 kilometer rijden naar Stony Brook State Park. 

Een afstand van 35 kilometer is met een camper een uurtje rijden over de wegen die we nu rijden. De wegen gaan door kleine dorpjes, waaronder Holland en door kleine heuvels. Het is dan niet mogelijk om een constante snelheid te houden. De avond is gevallen als we Stony Brook State Park in rijden. Dit State Park hebben we vorig jaar december al geboekt, vooral uit angst dat alles volgeboekt zou zijn. Dit blijkt bij lange na niet te zijn. We registeren ons in het park en rijden naar ons plekje. We hebben een plek aan de (smalle, ondiepe) rivier uitgezocht. Heerlijk staan we deze nacht diep in de bossen. Vanavond steken we de BBQ ook graag weer aan om lekker te genieten van deze bijzondere plek. Vuurvliegjes maken licht in het duisternis.

Overnachting: Stony Brook State Park 
US$ 34,- zonder faciliteiten

Wandelen in Stony Brook is een echte aanrader. We hebben na het ontbijt alles snel weer ingepakt en zijn naar een parkeerplaats gereden vanaf waar diverse trails starten. Er zijn er twee die we willen gaan lopen. Gorge trail loopt onder langs de rivier. Voor deze trail is het niet nodig om een fervente wandelaar te zijn. De trail is een paar mijl lang, maar is er niet altijd een duidelijk pad om te lopen. We lopen langs een paar watervallen waar het park beroemd om is. Erg indrukwekkend om te zien, zeker als we de enige zijn die op de vroege ochtend al aan het wandelen zijn. De terugweg nemen we de West Rim Trail. De naam zegt het al, deze trail gaat over de West Rim. Voor deze wandeling moeten we eerst veel trappen lopen, daarna loopt het vlakker en uiteindelijk naar beneden. De eerste wandeling is mooier om te zien, maar deze wandeling is goed voor onze conditie. 

Na de ochtend wandelingen rijden we naar het bekende gebied van de Finger Lakes. We hebben deze nacht een camping in Bath, de Hickory Hill Campground. Onze tocht brengt ons door heuvels en dalen en de omgeving is prachtig om door te mogen rijden. Ook passeren we vele kleine dorpjes. Wat ons opvalt is dat alle tuinen en huizen tip top in orde zijn. De welvaart is goed hier, lijkt het. Als we aankomen op de camping is het inmiddels alweer rond het middag uur. We checken in op de camping en rijden naar ons plekje. Lekker in het zonnetje een broodje eten. De camping waar we zijn is erg groot en zeer kindvriendelijk. Bij de receptie hebben ze ons geïnformeerd over een pannenkoeken ontbijt wat iedere zaterdag ochtend wordt georganiseerd voor US$ 5,- per persoon.

Na de lunch rijden we verder naar Watkins Glen State Park. Het is ongeveer een uurtje rijden vanaf de camping. Watkins Glen SP is eigenlijk een canyon waar een smalle rivier door heen loopt. We rijden er bijna aan voorbij, niet in de gaten houdend dat de ingang in een smalle doorgang in de rots is. Gelukkig zien we het net op tijd. De entree voor dit park is US$ 8,- per camper. 

We parkeren de camper en beginnen aan een trail van 1 mijl lang, maar via vele trappen loopt deze wandelroute omhoog. Uiteindelijk komen we boven aan de canyon aan. Onderweg zijn we langs kleine watervallen gekomen, hebben we langs de rotswand gelopen en zien we de smalle rivier half droog liggen, stromend naar beneden. Een prachtig schouwspel om te mogen bewonderen. We hebben flink genoten van de wandeling.

 

Nabij Watkins Glen ligt een van de 11 meren die de Finger Lakes rijk is. Het meer dat voor ons ligt is Seneca Lake. Aan het meer ligt een kleine jachthaven waar we de camper parkeren om een lekker drankje te drinken in de pub. Later op de avond hebben we een dinner cruise op het meer. Het uitzicht vanaf onze plek is geweldig. In de verte zien we alleen maar water en af en toe een bootje die lekker aan het varen is op het meer. We genieten hier lekker nog even na.

Tegen een uur of half zes gaan we terug naar de camper en rijden we een klein stukje terug naar het parkeerterrein voor de dinner cruise. We frissen ons nog even op. De cruise begint om 7 uur en kost US$ 54,- per persoon. Eenmaal aan boord zien we dat de gemiddelde leeftijd iets ouder is als wijzelf zijn. Geeft niks! We vinden dit alleen maar leuk om te zien. Tijdens de cruise vaart de boot aan de ene kant van het meer heen en aan de andere kant van het meer terug. We krijgen een vier gangen diner voorgeschoteld. We smullen lekker tijdens de gehele cruise. Het is mooi om de zon onder te zien gaan en aan de waterkant alle lampjes van de huizen te zien. Wat staan er mooie en grote huizen aan de oever.

Om 10 uur is de boot terug in de kleine haven. We rijden direct terug met de camper naar de camping. Net als op de heenreis rijden we er een uurtje over.

Overnachting: Hickory Hill Campground 
US$ 58,- Fully Hookup

In de ochtend genieten we als eerste van het lekker ‘All you can eat’ ontbijt voor US$ 5,- p.p. op de camping. Erg lekker! Na het ontbijt zorgen we dat de camper weer opgeruimd is, snel even binnen vegen en weer rijden. 

Vanochtend rijden we weer terug naar Senaca Lake voor een wijnproeverij bij een van de oudste wijngaarden van het gebied. Overigens staan de Finger Lakes ook bekend om de honderden wijngaarden die er te vinden zijn. Wij rijden een heel stuk langs Seneca Lake, voordat we afslaan de heuvels in. Na de afslag moeten we nog een half uurtje rijden en arriveren we bij Dr. Franks Wine Cellars. Vanaf hier is het uitzicht op het meer fenomenaal. Vooraf wisten we niet goed wat we konden verwachten, maar we worden door een hele aardige man goed geholpen. Hij geeft aan dat proeven niets kost. We proeven in totaal zeven wijnen. Chantal vond er een zo lekker dat ze in de winkel een fles heeft gekocht om mee te nemen naar Nederland. Ze heeft US$ 20,- voor een fles betaald.

 

Het weer is erg heet, zoals we nu wel gewend zijn. De zon schijnt lekker. We hebben een tip ontvangen voor een wildlife park nabij Seneca Lake. We zouden hier mooie dieren kunnen spotten. De rit naar het Montezuma Wildlife park duurt toch nog een uurtje. Een klein gedeelte ervan moeten we over een tolweg rijden. De tol is vaak maar enkele dollars (nu dus ook US$ 2,- voor een camper). Het park blijkt vooral een park te zijn om vogels te spotten. Het eerste deel is verhard, maar het overgrote deel van het park niet. Toch besluiten we om wel over de gravel te gaan rijden. We hebben een goede verzekering! In Nederland hebben we de No Risk verzekering van Unigarant afgesloten waarmee het risico is afgedekt. Wel moeten we bij een eventuele schade de kosten voor schieten. Gelukkig gaat alles goed en maken we geen schade. Helaas, alleen maar kleine vogels gezien. Bij de uitgang eten we nog wel een broodje.

 

In Nederland hebben we nog een tip ontvangen voor het Sonnenberg Mansion in Phelps. Voor Amerikaanse begrippen is het Sonnenberg Mansion een oud landhuis vol met geschiedenis. Rondom het landhuis zijn enorme tuinen aangelegd in verschillende thema’s. De entree is US$ 10,- per persoon. De tuinen zijn erg mooi om te zien. We zien een Japanse tuin, een rozen tuin, een blauwe tuin en nog veel meer. Na de tuinen nemen we een kijkje in het huis zelf. Het unieke aan dit landhuis is dat je vrij dichtbij alle kamers kunt komen. Er is wel een afscheiding (alleen beneden) bij de kamers, maar boven mogen we vrij rondlopen. Je krijgt hierdoor een unieke indruk van het leven van vroeger. Het huis was bewoond door een rijke dame. Veel jurken van haar staan door het gehele huis heen. Jammer is wel dat alles in verval begint te raken.

 

We verlaten het huis tegen de avond en rijden terug naar de camping. Op de camping draaien we weer een was. Ons avondmaal is weer lekker een BBQ.

Overnachting: Cheerful Valley Campground
US$ 37,- Electric/water 

Ons bezoek aan de Fingerlakes zit er alweer op. Vandaag moeten we maar liefst bijna 600 kilometer afleggen om op schema te blijven. We hebben deze dag ingepland als een rijdag. We beginnen met rijden na het ontbijt tegen half 10, maar eerst moeten we nog tanken. We tanken voor US$140,- (40 gallons). Met een volle tank begint Susanne met rijden en ze rijdt de eerste twee uur. Chantal neemt het hierna over.  

 Onderweg rijden we bijna de hele route over een tolweg, de I90. Deze tolweg loopt dwars door de V.S. van Oost naar West. Het eerste stuk van de route betalen we US$ 22,-. Zodra we de staat New York verlaten krijgen we weer een nieuwe tol kaart die geldt tot aan de afslag waar we er af moeten. Het tweede stuk betalen we US$ 18,- aan tol. We maken om de twee uur een stop om de benen te strekken en om iets te eten/drinken.

 

Verrassend is om te zien dat zelfs in de V.S. een stadje vernoemd is naar Amsterdam en Rotterdam. We rijden helaas niet door deze stadjes zelf heen, maar zien de namen voorbij komen op de borden aan de snelweg.

De aankomst op de camping is om half zes. We hebben er in totaal acht uur over gedaan, maar we hebben rustig gereden. We verblijven op de Canoe River Campground in Mansfield. Na aankomst maken we een pasta klaar die we in de camper op eten. Onze ogen vallen toch wel dicht, dus we gaan op tijd slapen.

Overnachting: Canoe River Campground 
US$ 38,- Electric/water

We worden wakker met regen. Dit hebben we nog niet eerder gehad. Op internet bekijken we de voorspellingen en deze zien er niet al te best uit. Ontbijten doen we dan ook in de camper. We maken ons klaar voor de laatste dagen met de camper. We zullen deze doorbrengen aan de kust bij Cape Cod.

NB: Er zijn niet veel wegen richting Cape Cod. In de maanden juli en augustus kan het dan erg druk zijn op deze wegen.

De weg naar Cape Cod is drukker dan we gewend zijn. Het is te merken dat we weer in de buurt van Boston komen. Gedurende de hele rit naar Cape Cod blijf het regenen, maar als we op de camping aankomen is het bijna droog. Voor de laatste twee nachten hebben we een camping geboekt. We verblijven op de Mid Cape, in Brewster, op de Shady Knoll campground. Bij de receptie van de camping informeren naar de must see’s van Cape Cod. Het hoogtepunt zijn de verschillende stranden en Provincetown (gelegen in het Noorden, op het uiterste puntje van de Cape), maar hier gaan we morgen pas naar toe. Het schijnt dat er vlakbij een leuk stadje ligt, dus we rijden hier maar als eerste naar toe.

Het stadje genaamd Chatham heeft een typisch Engelse sfeer. Vele mooi onderhouden cottages met witte tuinhekken en een zee van blauwe hortensia’s. Prachtig om te zien. Wat ons opvalt zijn de smalle wegen in het gebied. Als we op de hoofdstraat rijden in het stadje merken we pas echt hoe smal het is. Het is bijna niet te doen om met een camper hier te rijden. De auto’s komen akelig dichtbij. Parkeren is ook voor het eerst lastig. Na even zoeken vinden we aan de rand van het centrum een parkeerplaats voor auto’s, maar deze is vrijwel leeg dus zetten we de camper hier neer. In het centrum bezoeken we een aantal winkels. We stuitten ook op een Bakery met lekker koekjes en muffins. Buiten miezert het nog een beetje en een kopje thee met een koekje is erg lekker. We genieten er van.

 

De zee is vrij dichtbij, dus rijden we hier nog even naar toe. Het zijn nog niet de grote stranden waar we nu zijn, maar een stukje kust waar vooral de lokale bewoners naar toe komen. Letterlijk lopen zij vanuit de achtertuin het strand op. Het water is erg blauw en helder. Na de zee rijden we terug naar Brewster om te kijken of dit nog een leuk dorpje is. We vinden er niet veel aan en zijn snel terug op de camping.

Overnachting: Shady Knoll Campground
US$ 40,- Eletric/water

Heerlijk wakker geworden voor onze een na laatste dag alweer. Vandaag gaan we rustig aan doen en vooral genieten. De eerste stop die we maken is bij het Visitor Centre van Cape Cod. We willen weten of er nog speciale dingen zijn die we moeten weten of dat er nog activiteiten zijn die toevallig vandaag nog georganiseerd worden. Helaas, vandaag wordt er niets georganiseerd.

 

Op de kaart die we hebben van Cape Cod staan een aantal stranden genoemd. Als eerste rijden we naar Nauset Beach. Bij dit strand staat een bekende vuurtoren. Om toegang te krijgen tot de stranden hebben we een National Parkpass nodig of we moeten los toegang betalen. Van een collega hebben we een pas gekregen die zij tijdens haar reis gebruikt heeft (Op een pas kunnen twee handtekeningen). De strandwachten kijken raar op als we met de camper aan komen rijden. Ze vragen om zo ver mogelijk naar achter te parkeren in verband met alle auto’s. Wij vragen ons af welke auto’s, omdat het parkeerterrein bijna leeg is, maar goed we doen dit wel. Nauset Beach is een populair strand. Er is in de zomermaanden altijd een life guard aanwezig. De kust is vrij breed wat erg fijn is. We blijven hier even kijken en maken wat foto’s.

 

De volgende stop is bij Marconi Beach. We worden hier ook raar aangekeken met onze camper, maar laten ons wel door. Weer wordt er gevraagd om zover mogelijk naar achter te parkeren. Het strand is hetzelfde als bij Nauset Beach, maar met een nog bredere kustlijn.

Aan het einde van Cape Cod ligt Provincetown. Provincetown is de grootste stad van het schiereiland. Ook in deze stad komen we weer vele smalle straten tegen. Met de camper is dit geen aanrader om te gaan rijden, maar dit wisten we niet vooraf. We hebben wel een kaart van de stad vanaf de camping meegenomen en hierop zien we diverse parkeerplaatsen staan. Op geen enkele parkeerplaats zijn campers toegestaan blijkt als we erop willen rijden. Bij de laatste parkeerplaats worden we een blok verder gestuurd waar een bus parkeerplaats moet zijn. Ja hoor, deze hebben we gevonden. We moeten in een meter quarters gooien, per kwartier een quarter, en deze hebben we niet. Aan de overkant van de weg is een tankstation waar we 5 dollar wisselen in quarters. Tot vijf uur kunnen we blijven staan.

We moeten ruim een kwartier lopen om in de hoofdstraat aan te komen. Het centrum is eigenlijk een lange straat met allemaal winkels en restaurantjes. Boven ons wapperen gekleurde vlaggetjes in de wind en voor ons hebben we uitzicht op zee. Er heerst een hele relaxte sfeer in de hele stad wat direct voelbaar is. We lopen eerst een deel van de winkelstraat door, maar we willen graag meer zien.

We zien een fietsverhuur waar we voor 2 uur fietsen huren. We betalen US$ 6,- per fiets per uur. Prima! In de gehele omgeving van de stad zijn fietspaden aangelegd. Het is ook goed te doen om hier te fietsen. We rijden eerst een stukje door het centrum. De verdere route gaat langs een aantal vuurtorens en door de duinen. Hier moeten we zelfs flink omhoog klimmen! In de verte zien we zware wolken aankomen, maar het is toch tijd om de fietsen in te leveren.

Na het inleveren lopen we terug naar de camper. Nog geen vijf minuten binnen en het noodweer barst los. We zien geen hand voor ogen en wachten even met weg rijden. Het blijft de hele rit terug naar de camping regenen. Op de camping koken we voor de laatste keer in de camper. Daarna moeten we de koffers gaan inpakken en alles alvast opruimen, omdat we morgen ochtend heel vroeg op moeten.

Om vijf uur gaat de wekker al af. We staan met enige moeite op. De camper gaan we vandaag inleveren in Stoughton. Na het ontbijt douchen we en kleden ons aan. De koffers kunnen hierna dicht.

Het is niet zo heel ver naar Cruise America, maar wij willen hier op tijd zijn. We rijden ongeveer in anderhalf uur naar Cruise toe. Vlakbij tanken we nog een beetje bij, voor US$ 20,-. De camper hoeven we maar voor ¼ te vullen. Bij aankomst rond negen uur is er nog niemand te zien van Cruise America. We hebben een beetje haast, omdat we de trein van 11 uur moeten hebben. Rond half 10 komt eindelijk Sam aan. Het inleveren duurt niet lang. Hij bekijkt de camper een keer en laat Chantal de afrekening ondertekenen. De borg wordt teruggestort op de creditcard. Hij biedt aan om voor ons een taxi te bellen die met enige spoed ons weg zal brengen naar het station. De taxi kost US$ 15,- voor een ritje van nog geen 10 minuten.

 

De trein hebben we gered. Bij de conducteur kopen we een kaartje naar Boston South Station. Op South Station nemen we de SilverLine naar de luchthaven. Dit is een bus verbinding tussen station en de luchthaven. We betalen ongeveer US$ 5,- voor een enkeltje. Bij de luchthaven gaan we een auto ophalen voor de laatste dag. Onze terugvlucht gaat pas in de avond. 

Vanaf de luchthaven biedt Alamo een shuttle service naar het depot. We hebben geluk, want we mogen zelf een auto uit kiezen in onze categorie. Wij hebben een Fullsize geboekt, omdat we dan voldoende bagage ruimte hebben. We nemen een KIA. Ook van de auto worden alle schades genoteerd, zodat wij hier voor niet hoeven te betalen bij inleveren. We hebben een Fully pakket wat inhoudt dat alle verzekeringen inclusief zijn, maar geen extra bestuurders en geen tank benzine. De auto moeten we weer vol inleveren.

De wegen rondom Boston zijn goed te rijden. Het is wel druk, maar met een auto is dit beter te rijden dan met een camper. We rijden eerst even de stad in om nog een laatste bezoek aan Macy’s te brengen waar Chantal nog wat aankopen moet doen en Susanne wil graag nog naar het Hardrock café. De auto parkeren we in een garage voor een uur, kosten US$ 29,-. Boston lijkt een erg leuke stad te zijn. In het centrum zien we veel oude gebouwen en zelfs een plein met straat theater. Als laatste willen we graag naar Salem. We hebben nog genoeg tijd over. Salem ligt een 45 minuten rijden vanaf de stad. We wandelen rond in het centrum en bekijken de historische gebouwen. We lopen ook naar de Waterfront waar het erg leuk en gezellig is als het mooi weer is.

 

Na Salem gaan we eten bij Wendy’s. Dit hebben we nog niet gedaan tijdens de gehele reis. We zijn US$ 12,- per persoon kwijt voor een menu. Tegenover Wendy’s ligt nog een grote mall waar we toch nog even een aantal winkels bekijken en nu echt de laatste aankopen hebben gedaan.

 

Tegen de klok van 7 uur leveren we de auto weer in op de luchthaven. We hebben weer geen schade gereden en de afhandeling verloopt ook vlot. Op de luchthaven lopen we naar de incheckbalies waar automaten staan om online in te checken. We doen dit en ontvangen direct onze boarding passen. De bagage moeten we nog wel afgeven. Chantal heeft twee koffers. Normaliter kost een tweede koffer US$ 70,-, maar ze heeft mazzel. De tweede koffer mag gratis aan boord! Wat een goede service van Lufthansa. Na de koffers lopen we door de security. Susanne gaat nog een boek kopen en Chantal neemt voor de laatste maal een drankje bij de Starbucks. Wat zullen we deze missen!

 

De vlucht vertrekt op tijd (om 22:20 uur) en zal eerst naar Frankfurt vliegen. De vlucht verloopt goed zonder enkele turbulentie. Het voordeel van de late vlucht is dat we allebei erg moe zijn en snel in slaap vallen. We landen om 10:40 uur Nederlandse tijd in Frankfurt. De doorvlucht naar Amsterdam vertrekt om 12:20 uur, dus we kunnen rustig aan doen. We zijn geland in dezelfde terminal als waar we gaan vertrekken. We eten nog een broodje en dan is het alweer tijd te boarden voor de vlucht naar Amsterdam. Dit is een korte vlucht van ongeveer een uur. We landen om half twee op Nederlandse bodem.

Tot de volgende keer! We hebben enorm genoten van onze reis en ongelooflijk mooie en verrassende dingen gezien.