In plaats van vliegen vanaf Schiphol, vertrekt deze reis vanaf Düsseldorf luchthaven. Met Air Berlin vlieg je namelijk rechtstreeks van Europa naar Miami. Vanaf regio Eindhoven ook ideaal. Binnen anderhalf uur ben je op het vliegveld, waar je tegen een aanzienlijk lager tarief dan Schiphol lang kan parkeren. Het monorailtreintje brengt je binnen een paar minuten rechtstreeks naar de vertrekhal. Als je al online ingecheckt bent, hoef je alleen de bagage nog in te leveren en is het inchecken een fluitje van een cent. Düsseldorf luchthaven is eerlijk is eerlijk minder imponerend dan Schiphol, maar zeker een prima start.

Ook de vlucht verloopt prima. Er is entertainment in iedere stoel en ook de service is prima verzorgd. Mooi op tijd arriveren we in Miami. De douaneformaliteiten zijn steeds meer geautomatiseerd. Via een registratiepaal kun je je paspoort scannen en je vingerafdruk achterlaten. Je krijgt een fotoprint die je bij de douane weer in moet leveren. Als je dan denkt dat je hiermee het hele immigrationproces vermeden hebt, kom je bedrogen uit, want zodra de deuren openen zien we een lange rij voor de US immigraties. Omdat het systeem ‘down’ is moeten we opnieuw formulieren invullen en ons geduld wordt op de proef gesteld. Uiteindelijk passeren we de toch wel vriendelijke US immigratie officier en halen we de bagage van de band. Die staat al klaar en de laatste stap is de fotoprint in te leveren bij de douanebeambte en we zijn formeel in de US of A.

Een monorail brengt je binnen een paar minuten naar het autocenter, waar alle autoverhuurders samen zitten. Inchecken kan aan de balie, maar ook via een incheckpaal. Even goed kijken, maar het systeem is duidelijk. Bovendien zijn er medewerkers die kunnen assisteren. Je kunt op je gemak kijken of je nog aanpassingen wil doen, zonder druk van een opdringerige baliemedewerker. Wij kiezen een upgrade naar een minivan. Dit kost slechts 17,5$ per dag extra. De moeite waard met vijf personen. Je mag zelf je auto kiezen en in een mum van tijd kunnen we vertrekken. Als je geen navigatie hebt, kun je er één huren. Wij hebben er eentje en dat is prettig want het adres van het hotel is snel ingevoerd en het Comfort Inn Miami Airport North Hotel is snel gevonden. Wij hebben een kamer met een pull out sofa, prima dus voor vijf. Het is een prima hotel, met een eenvoudig zwembad waar we eerst een frisse duik nemen. Het is namelijk behoorlijk benauwd buiten. De temperatuur gaat richting een graad of 35.

Na het zwemmen is het tijd om richting South Beach te gaan. Omdat we midden op de dag aangekomen zijn is er nog tijd genoeg. De jetlag heeft nog niet toegeslagen. Na een minuut of 20 komen we aan in het beroemde Art Deco district van Miami. De gebouwen zijn mooi, kleurrijk en sfeervol. Er hangt een gezellige sfeer en het wemelt van de luxe auto’s die rondrijden om gezien te worden. De auto parkeren op Ocean Drive is geen optie, maar een straat of twee verder is het geen probleem. We lopen op ons gemak het strand van Miami Beach op, waar het nog druk is met strandliefhebbers, spierbundels en sportfanaten. De kleurrijke strandwachthuisjes steken gezellig af tegen het witte zand en de blauwe zee. Op Ocean Drive eten we een hapje. (90$) Niet heel bijzonder, maar het is leuk om wat rond te kijken. Na het eten gaat het licht toch uit en rijden we terug naar het hotel. Morgen is er weer een dag.

Comfort Suites Miami Airport (125$)

Het is altijd wennen na een lange reis, nieuw hotel, airco aan/uit, maar al met al goed geslapen. Het ontbijt is inbegrepen. Eenvoudig maar prima om de dag te starten. Vandaag staat een dagje Miami op het programma. Het plan is een hop on, hop off bus tour te doen met Big Bus Tours. Deze vertrekt vanaf Down Town bij de Bayside Mall. Ook de plek voor diverse bayside cruises, de watertaxi en volop parkeerruimte. Zeker als je op tijd komt. Let er bij het parkeren op dat je of gebruik maakt van een parkeermeter of parkeert op aanbevolen parkeerplaatsen. Als wij arriveren op de parkeerplaats heeft een gewiekste kerel feilloos in de gaten dat we zoekende toeristen zijn en vol overtuiging ‘verkoopt’ hij ons een parkeerkaartje voor 10$ voor de hele dag. Iets klopt er niet. En inderdaad het kaartje is verlopen en wij zijn een oplichtervaring rijker en de vogel is gevlogen. We informeren dus even bij een standje van de Big Bus company en het hoekje om kun je bij de Bayside opstappunt de hele dag parkeren voor 5$. Volgende keer iets beter kijken.

 

Wij hebben een Go Miami Card. Met deze kaart kun je verschillende activiteiten doen in Miami. Voor de bus tour moet je nog wel een ticket halen, maar die is dus inbegrepen. Wij kiezen voor een dag tour, maar ook een 48-uur pas is mogelijk. Er zijn drie loops. De downtownloop, de South Beach loop en de Upper historic Miami loop. Wij gaan voor de eerste. Het uitzicht over de skyline van Miami is indrukwekkend en via de highway rijden we richting Coral Gables. De eerste stop op onze route is Viscaya, een prachtig Spaans landhuis en museum. De gids is er vol van. Alleen jammer dat hij er niet bij vertelt dat het op dinsdag gesloten is. Voor niets wachten we dus een half uurtje op de volgende bus. Deze gids is gelukkig een stuk enthousiaster over Miami en de tour wordt vervolgd door de glamoureuze Coral Gables wijk, met prachtige luxe huizen en mooi onderhouden tuinen. We rijden langs het Biltmore hotel en de Venetian Pool. Allemaal stops, maar wij gaan verder naar Little Havana, waar we bij Domino square uitstappen. Het verschil met de vorige wijk is groot. Op het plein onder een patio zitten vele oude Cubaanse mannen domino te spelen. Ze roken sigaren en trekken zich niets aan van de toeristen die rond komen neuzen. Dit deel van Little Havana heeft wel wat. We eten wat en drinken een Mojito met een suikerrietstengel erin. Mmmm. Lekker. Ook de dames van coca cola brengen verkoeling, want er worden gratis blikjes uitgedeeld. Niet verkeerd op zo’n warme dag. Na een klein uurtje rondgekeken te hebben vervolgen we de tour die eindigt waar die begon.

Bij de Bayside vertrekt ook de Biscayne Bay Cruise, achter het Hardrock café. Met een boot varen we naar Millionaire’s Row om ons te vergapen aan de indrukwekkende villa's die aan de waterkant liggen in prachtige tuinen met palmbomen, jacuzzi’s, zwembaden en niet te vergeten hun speedboot en jetski’s. Madonna, Ricky Martin, Shaquille o’Neal, Hugh Heffner, Leonardo di Caprio hebben hier allemaal een onderkomen voor de nacht. De tocht duurt zo’n anderhalf uur en de combi kijken en het heerlijke zeebriesje is heerlijk. Het is pas halverwege de middag en na wat gedronken te hebben gaan we voor nog een bus ronde. Deze keer voor de South Beach loop. Op deze manier kunnen we van hoog in de bus mooi alles bekijken. Het meisje dat de tour begeleidt is niet op haar mondje gevallen en ze praat non-stop, alsof ze met haar beste vriendinnen op pad is. We stappen niet meer uit en blijven lekker zitten. Zo’n dag is toch wel intensief. Als we aankomen, eten we lekker een Fajita in een gezellig restaurant bij Bayside. (110$) Al met al de ideale start en eindpunt van zo’n dagje Miami. In het hotel nemen we lekker nog een duik in het zwembad en draaien er een einde aan.

Comfort Suites Miami Airport (125$)

Opnieuw een simpel ontbijt. We bellen Cruise America en krijgen te horen dat we kunnen komen als we klaar zijn. De camper staat gereed. Met de auto rijden we richting Dania Beach, een klein half uurtje rijden. Het scheelt behoorlijk in de taxikosten, die toch al gauw zo’n 100$ zouden zijn. Buiten Fort Lauderdale airport ligt de verhuurder. Geen ‘normaal’ verhuurstation, maar een combinatie met een vrachtwagenstorage en verhuurbedrijf. Als je dat niet weet ziet het er een beetje shabby uit. De camper staat al klaar en in een trailer worden de administratieve zaken afgehandeld. We nemen de tijd om de camper even goed na te kijken. Het is zeker geen nieuwe en heeft de nodige gebruikssporen. We testen de airco, koelkast, kranen, banden en lichtjes. De douchedeur moet nog even afgesteld worden en de toiletpomp wordt getest. De generator doet het en ook het warmwater doet het. De inventaris wordt nog even nagekeken. Bekend is, dat deze niet fantastisch is. Wat we missen mogen we pakken en na een half uurtje kunnen we vertrekken. Met de auto achter de camper rijden we richting Miami airport om de auto in te leveren en vanaf hier verder te gaan met de camper. Het droppen van de auto gaat razendsnel. De camperreis kan beginnen.

 

De navigatie wordt ingesteld op de Everglades. Bij Gatorland gaan we een propellor-boottocht doen. (25$ pp) Met een man of 15 gaan we op zoek naar alligators. Binnen 20 meter zien we de eerste. Een kleine. Door een smalle watergang varen we rustig langs de begroeide waterkant. Aan weerszijden liggen een aantal grote en klein alligators in het water. Gelukkig dat de gids de groep erop wijst met zijn geoefende oog, want het is eenvoudig de beesten te missen. Na de watergang gaat het gas open en met full speed racen we het ondiepe water over. Leuk. Via scherpe bochten spatten we het water metershoog op. Samen met het water, scheppen we ook een lading modder mee die in de gezichten van zo’n beetje de helft van de inzittenden spat. Heel fijn. Onderweg zien we nog een aantal alligators, waaronder een behoorlijk flinke van een meter of 4.

Als de tour eindigt mag je nog een show volgen. Niet echt ons ding. Het is niet leuk om de gekooide alligators te zien en voor ons is dit optreden iets te commercieel en Amerikaans. Ook hoeven we niet voor 3$ op de foto met een alligator. Wij rijden lekker verder richting John Pennekamp Coral Reef State Park op Key Largo. Maar eerst boodschappen doen. Een paar honderd $ lichter verlaten we de Wal-Mart met stoeltjes, toaster en ander attributen waarvan we denken dat we ze nodig hebben op deze reis. Het lijkt wel of we 3 maanden gaan in plaats van 3 weken. Via de weg die voert langs bloemkwekerijen en fruitstalletjes arriveren we op Key Largo. Het statepark is snel gevonden. We hebben een reservering gemaakt en via een code kunnen we het park op. John Pennekamp Coral Reef State Park staat bekend om de prachtige locatie om te snorkelen naar de koraalriffen of een glazen bodem boottocht te doen. Het is inmiddels avond en wij gaan naar de campingplek. Het is warm en klef en gelukkig hebben we elektriciteit, want de airco zal aan moeten vandaag. Als we arriveren op de campingplek hebben we al bezoekers. Drie indrukwekkende leguanen liggen lekker in het avondzonnetje. Het zijn ook bezoekers, want oorspronkelijk komen ze niet uit Florida. Er schijnt een heuse epidemie aan leguanen te zijn. De leguanen die oorspronkelijk uit Zuid-Amerika komen zijn als afgedankte huisdieren in het wild achtergelaten waardoor ze zich snel vermenigvuldigen. Leguanen hebben namelijk geen natuurlijke vijanden in Florida waardoor de populatie snel groeit. Voor ons is het in ieder geval een indrukwekkend plaatje. Ons eerste maal is snel bereid. Het uitpakken in deze kleffe hitte is geen pretje en de jetlag is nog niet helemaal gedaan. De lichten gaan dus op tijd uit.

John Pennekamp Coral Reef State Park (43$) Water/Electra

We staan op tijd op, want we willen een snorkeltour doen die om 9 uur start. We hoeven pas om 1300 uur uit te checken dus we kunnen gewoon naar het infocenter lopen, waar we ons registreren en materiaal huren. De snorkels moet je kopen en mag je dus houden. (30$ p.p. + 4$ materiaalhuur + 10$ snorkel). Alle deelnemers moeten zich registreren. De groep is niet erg groot en dat is dus fijn.

Met een mooie motorboot varen we de zee op, langs mangroves die ook horen bij het state park. Al snel bereiken we open zee, die indrukwekkende blauwe kleurvariaties vertoont. Na een half uur arriveren we bij het koraalrif. Er liggen al andere boten en de kleine pijpjes die het water uitsteken verraden de snorkelaars die al in het water liggen. We krijgen een snorkelinstructie en worden dan ook losgelaten. Het water is ongelooflijk helder. Op sommige plekken met helder wit zand, zeegras en als we verder zwemmen, arriveren we bij het rif. Het wemelt er van de meest prachtige vissen in allerlei kleuren en maten. Superindrukwekkend. Met een onderwatercamera volgen we de vissen die zwemmen tussen het koraal. We moeten wel opletten dat we nergens op gaan staan, want het is beschermd natuurgebied. We mogen een uurtje rondzwemmen en worden dan teruggeroepen. Lang genoeg om een goede indruk te krijgen van dit prachtige stuk natuur.

Het is ondertussen middag geworden en vanmiddag is er tijd om lekker te relaxen bij het strand. Het is een uurtje rijden naar Marathon, waar de volgende camping ligt. Curry Hammock Beach State Park. Een mooi aangelegde camping. We worden weer verwelkomd door een leguaan en in het kielzog een paar krabben. Vanuit de campingplek kunnen we de oceaan zien door de beplante duinen.

Het ruikt niet lekker. Met stoeltjes, badlakens en een bal lopen we naar het strand. Het is niet druk. We begrijpen snel waarom. Tussen het strand en het water ligt een brede strook bruin, aangespoeld zeegras van een meter of drie breed. Het is niet te doen om hier te zwemmen. Dat wordt verkassen. We informeren bij de parkranger waar we wel naar het strand kunnen. Een mijl of zes verder is een strand waar minder zeegras zal liggen. Met ons rijdende huis rijden we ernaar toe. Parkeren is geen probleem. Een mooi strandparkje aan een mooie baai is waar we de rest van de middag doorbrengen. Met onze strandstoel in de branding is het goed uit te houden. ‘s-Avonds koelt het niet erg af en ook het onweer dat schitterend door de wolken flitst brengt geen verkoeling. De lucht kleurt in de prachtigste kleuren grijs, roze en oranje. Een koude douche én airco in de camper wél.

Curry Hammock S.P. Campground (43$) Water/Electra

Vandaag op tijd op. Sunrise over the Atlantic Ocean. Op het strand is het uitzicht over zee rustgevend. De weeë lucht nemen we voor lief. Vandaag staat Key West op het programma. We hebben een reservering bij Bahia Honda State Beach campground. Omdat we vanavond ná zonsondergang aan zullen komen, rijden we eerst even langs de entreé die een uurtje rijden verder ligt. ’s-Avonds sluit het park namelijk met een slagboom, die alleen open gaat als je een code hebt.

We checken dus eerst in. We krijgen nog een goede parkeertip van de ranger. Parkeren in Key West met een camper is nogal een uitdaging. Het plan is om te parkeren bij een van de shoppingcenters op North Roosevelt Boulevard. Maar dat is nog een stukje uit het historisch centrum. Je kunt óók parkeren bij het Ecological Center helemaal aan het zuidpuntje. Het centrum is gratis en er is een gigantische parkeerruimte, waar de camper gratis staat. Weliswaar vrij verlaten, maar we gokken het erop.

Vlak voordat we Key West binnenkomen, halen we bij We Cycle, fietsverhuur, vijf fietsen op. 10$ p.p. voor de hele dag. We mogen de fietsen vanavond na sluitingstijd terugbrengen en vastmaken aan een hek. Ideaal. De fietsen zullen we gaan gebruiken gedurende de dag. Beter dan lopen of een taxi. We zetten de fietsen ín de camper en rijden zo Key West binnen. Key West is groter dan verwacht, maar het mooiste gedeelte in het zuidpuntje is relatief klein. De parkeerplaats is snel gevonden en binnen twee minuten trappen we op onze fietsjes door Duval Street. Om elf uur hebben we een waterexcursie gepland. Via Fury Tours hebben we de Ultimate Experience geboekt. Met een boot gaan we de zee op, om daar 3,5 uur bezig te zijn met jetski’s, parasailing, een bananenboottochtje en watertrampolines. Op de boot zijn hapjes en drankjes inbegrepen. Om een motorbootje of jetski te mogen besturen als je jonger dan 18 bent kan alleen als je een licentie hebt. Onze oudste zoon van 17 moet voordat de excursie begint een "open boek"- test doen en 25 vragen beantwoorden. Met wat hulp, slaagt hij met vlag en wimpel met maar één fout. Met de wind in de haren is het heerlijk om lekker de zee op te gaan. In het water ligt alles al klaar voor een paar uurtjes waterpret. Na heerlijk gespeeld te hebben in het zeewater dat niet echt afkoelt, is iedereen loom van de zon en het water.

De excursie is precies lang genoeg. Per slot van rekening willen we ook tijd doorbrengen in downtown Key West. Op onze fietsen rijden we door de gezellige straatjes. Overal klinkt muziek en de sfeer is laid back, gezellig en tropisch. Eigenlijk heel on-Amerikaans. De temperatuur gaat richting kookpunt. We zoeken de beroemde boei op die het zuidelijkste puntje van de VS vertegenwoordigt. 90 mijl tot Cuba. We zijn niet de enige. Er staat een hele rij in de brandende zon om op de foto te gaan. Je bent toerist of niet, dus wij sluiten aan. De jongens blijven in de schaduw van een grote palm wachten. Ze zijn gelukkig zo lief om een flesje water te brengen en een koude kokosnoot brengt verkoeling.

Wanneer de foto eindelijk geschoten is, 10 minuten in deze hitte lijkt oneindig lang te duren, rijden we verder naar het Hemingway House. Daar begint net een rondleiding en het is heerlijk in het gekoelde huis. Het verhaal van de flamboyante schrijver is heel interessant. Na een half uurtje gaan we verder en eten een heerlijke ijsco bij een fraaie ijssalon. Niet zo handig om eerst het toetje te eten, want als we nadien neerstrijken bij op een terras op Duval Street is de grote portie burger & fries en de Club Sandwich veel te groot.

Ondertussen is het bijna tijd voor het volgende plan van vandaag. Een Sunset Wine & Sailcruise van Danger Charters. In de haven melden we ons en al gauw worden we door de crew meegenomen naar het prachtige zeilschip dat al klaarligt voor een avondtocht op de oceaan. Een grote voorraad wijn gaat mee. De kapitein staat rustig aan het roer met de wind in de zeilen, terwijl de andere crewleden de gasten vertroetelen, met de nodige wijntjes, kaasjes en andere hapjes. De sfeer is relaxt en iedereen heeft het naar de zin. (eerlijk is eerlijk, deze tour is vooral leuk voor volwassenen).

Als de zon ondergaat in de oceaan geniet iedereen volop van de snel veranderende kleuren van de lucht. Als het bijna donker is, zeilen we terug de haven in. Voor ons zit de dag erop, hoewel we ons heel goed voor kunnen stellen dat het nachtleven nog lang doorgaat hier in Key West, met de nodige drankjes in kroegen en barretjes als Sloppy Joe’s. Onze camper staat trouw te wachten en we rijden terug richting Bahia Honda. We droppen de fietsen zoals beloofd bij het, inmiddels gesloten, fietsverhuurbedrijfje en na een half uurtje komen we aan op de camping. Hoe het eruit ziet, zullen we morgen wel zien.

Bahia Honda S.P. Campground (43$) Water/Electra

De ochtend gloort en voordat we da lange weg terugrijden richting Miami gaan we eerst een kijkje nemen op de camping en het strand. De camping ligt heel fraai tussen de oude en de nieuwe brug. Onze campingplek kijkt uit over de nieuwe brug. Met de camper kunnen we ook rijden naar het strand, die aan weerszijde van Bahia Honda ligt. Wij gaan aan de kant van de Golf van Mexico en hebben mooi uitzicht over de oude brug en ligt aan een fraaie baai. Het water is gewoon warm. Door de ligging aan deze kant van het eiland heb je ook geen last van het aangespoelde zeegras, dat kenmerkend is voor deze tijd van het jaar.

Aan het einde van de ochtend wordt het steeds drukker met dag gasten en is het tijd voor ons om verder te gaan. De bedoeling is uit te komen in de buurt van Fort Lauderdale. Het is erg druk in zuidelijke richting. Allemaal dagjes en weekendbezoekers. Naar het noorden toe is het gelukkig veel rustiger. De weg is prachtig en de baaitjes, bruggen en kleine eilandjes met aan weerszijden mooie strandhuizen heeft een gezellige sfeer. Soms zijn de eilandjes wat breder, andere keren kijk je zo tussen de huizen door en zie je de zee glinsteren. Op Islamorada is het vooral erg kleurrijk en hangt een tropisch sfeertje. Tegenover het Hurricane Memorial dat aan de rechterkant ligt, ligt het Morada Beach Café. Hiervan hebben we gehoord. Met de camper steken we de weg over naar links en kunnen prima parkeren. We worden niet teleurgesteld. Het stralend witte strand, met zacht wuivende palmbomen is met kleurrijke strandtafels en stoelen ingericht voor een middagje relaxen. Live muziek, gezellig op de achtergrond doet je wensen om niet meer verder te hoeven. Helaas alleen tijd voor een lekkere lunch, fish & chips en een heerlijke tropische avocado en ananas/kip salade. Een cocktail ziet er ook uitnodigend uit, maar niet ideaal als je nog een paar uur moet rijden. Waarom heeft een dag maar 24 uur?

De rest van de route verloopt goed, we rijden langs onze eerste kampeerbestemming op Key Largo en gaan verder naar het noorden. Echt tijd om Fort Lauderdale in te gaan is er niet. We gaan liever zwemmen op de camping. Bovendien moet er en wasje gedraaid worden. De campings op de afgelopen State parken hadden gelukkig wel elektra en water, maar geen wasserette. Daar zijn de particuliere campings meestal beter op ingericht. Qua sfeer kan de KOA camping in Davie echt niet tippen aan de prachtige ligging van de state parken, maar vanavond maakt het zwembad, de wasserette én de wifi veel goed.

Koa Campground Davie Fort Lauderdale (54$) Full hook-up

Doel van vandaag. Orlando. Attraction park capitol of the World…. Disney, Universal Studio’s, en shoppingwalhalla. Voor dat laatste gaan we. Voordat we er zijn wordt de navigatie ingeschakeld en is het een paar uur gas op de plank. Als we meer tijd hadden voor Florida, zouden we ongetwijfeld de mooiere kustroute nemen langs de Atlantische kust, de A1a of wellicht nog tropischer langs de stranden van Naples, Ft Myers, Captiva Island en Sanibel Island reizen. Maar onze reis bevat meer dan alleen Florida, dus het is keuzes maken. De Interstate 95 is niet erg boeiend. Wat anders is ten opzichte van de snelwegen in Nederland is dat de tankstations tussen de twee snelwegrichtingen liggen. Aan de linkerkant dus in plaats van rechts. Als het ware delen de twee rijrichtingen hetzelfde station. Via een korte, maar overzichtelijke oprit voeg je gewoon weer in. Erg handig. Na een aantal uur rijden arriveren we bij Orlando. Eén van de twee Premium Outlets is de bestemming.

Designershops volop. We zijn niet de enige want een dikke rij auto’s gaan ons voor. De verwachtingen zijn hoog. Armani, Ralph Lauren, Hilfiger noem maar op. Helaas worden de verwachtingen niet waargemaakt. Zeker voor de jongens niet. De kleding in de winkels zijn niet super hip en wat oubollig. Als je een wat jongere look zoekt, als Hollister of Abercrombie & Fitch en een moderne look kun je beter naar een shopping Mall gaan. Ook die zijn er volop in Orlando. Tegen beter weten in shoppen we nog een tijdje door. Het winkelcentrum is weliswaar mooi, maar niet overdekt en het is heet. Eten wat bij de foodcourt, die altijd wel te vinden zijn in een Mall of outlet en besluiten dan om naar de Florida Mall te gaan. Het volledig overdekte en airconditioned winkelcentrum is heerlijk koel en ziet er strak en modern uit. En inderdaad de winkels zijn ook hip. Voor de jongens is dit veel leuker. Er worden wat spulletjes gescoord bij de lokale Abercrombie store en na een tijdje hebben we dan toch echt onze buik vol van het gewinkel. Zin om nog verder te slenteren in Downtown Disney hebben we eerlijk gezegd niet. Voor de echte Orlando liefhebbers vast een ongelooflijke beslissing, maar wij zijn klaar in Orlando.

Via de handige app Allstays vinden we een half uurtje ten noorden van Orlando een camping. We komen uit bij Orange City, bij de Clark Family campground. De camping receptie is al gesloten, maar je kunt bij de meeste campings gewoon een plekje uitzoeken en de volgende ochtend betalen. In het donker zien we niet goed hoe de camping eruit ziet, maar de plekken zijn ruim en met full hookup. Met een koel biertje en na een frisse douche komen we lekker bij. Wel even muggenspray spuiten tegen de muggen want die zitten hier. We krijgen trouwens ook bezoek van de campingkat, een ongekend tam beest. Zo tam dat het bijna brutaal is. Hij wordt Jeff gedoopt en als we even niet opletten zit hij al in de camper en ligt languit in het gangpad. Dat is toch niet de bedoeling en vriendelijk doch dringend wordt hij naar buiten gedirigeerd. 

Clark Family Campground St. Orange (34$) Full hook-up

Zodra de deur van de camper opengaat, zien we dat onze ‘Jeff’ nog heerlijk ligt te slapen op een handdoek op de picknicktafel. Een tweede aanblik toont de camping en die ziet er prachtig uit. Heel ruim en netjes onderhouden. De ideale particuliere camping. Wel typisch Amerikaans, maar wel veel sfeervoller dan veel KOA campings, die wij tot nu toe gezien hebben. Bij de receptie worden we vriendelijk ontvangen door een aardige dame, die zodra ze hoort dat we uit Nederland komen direct vertelt dat haar voorouders uit Friesland komen. Ze is ook enthousiast over de omgeving en met veel passie vertelt ze over het Blue Spring State Park dat op 10 minuten rijden ligt. Daytona Beach is een half uurtje rijden en de bestemming van vandaag is Anastasia State Beach bij St. Augustine, dus we besluiten om te ontbijten in het Blue Springs State Park. De entree is 8$ en de natuur is weelderig. We parkeren bij het meer, waar je kunt kajakken en bootjes kunt huren. Zwemmen kan op een andere plek, want hier kunnen alligators zitten. Na een ontbijtje wandelen we via een houten pad langs de waterkant. Het water is kraakhelder. Allerlei kleine nisjes op het pad brengen je iets dichter bij de waterkant waar je een mooi zicht hebt op de vele bijzondere vissen die in het water zwemmen. De Florida Gar is wel zo’n zestig centimeter lang. Een groepje surf-dudes met snorkels wandelt gezellig kletsend voorbij, duidelijk op weg naar het zwemgedeelte. Op de rivier peddelen wat kajaks rond. In het water beweegt een grote rots. Maar schijn bedriegt. Het is een enorme Manatee. Een zeekoe, typerend voor dit park. Jaarlijks komen er hier honderden. Het is er niet een, maar twee volwassenen en een baby. Wat een lieve snuiten hebben de indrukwekkende beesten. We genieten van dit bijzondere verschijnsel. Omdat we nog meer plannen hebben rukken we ons los en met nog één stop op weg naar de uitgang van het park, want een dikke schildpad ligt in de berm lekker op een blaadje te knabbelen en die moet op de foto natuurlijk. Via de camping rijden we naar de uitgang. De camping is mooi en zit vaak vol, zoals de meeste statepark campings. Florida is zeker geschikt voor camperreizen, want er zijn volop state parken met campings, waardoor je het gevoel hebt in een andere wereld te zijn. Prachtig.
      
Via Daytona Beach reizen we noordwaarts via de 1A1. De scenic coastal highway. Daytona Beach heeft een leuke sfeer. Voordat we omhoog gaan, zoeken we eerst de vuurtoren op. In dit deel van Daytona Beach draait alles om het strand. En wat voor een. Op het strand van Daytona mag je namelijk met je auto komen. Dat moeten we proberen. We betalen 10$ en een ogenblijk later rijden we over het enorme uitgestrekte strand. Het is niet druk. Het ‘pad’ waar je mag rijden is smal, ook al is het strand een paar honderd meter breed. Een beetje vreemd is het dat je niet moet parkeren op het harde deel, maar in het zachtere zand. Heel stom, want binnen no-time zitten we vast. Heel fijn. Altijd rustig blijven en normaal blijven denken. Hoe gaan we dit varkentje wassen? De wielen worden uitgegraven en de stevige storagedeksels worden eronder gelegd voor meer grip. En met succes, want de sterke motor trekt ons zo uit het zand. Dan maar parkeren op het harde deel.

Zwembroek aan, stoeltjes voor de camper, een fris drankje en we voelen ons als een God in Frankrijk. Het strand ligt letterlijk aan onze voeten en is zo goed als leeg. Waarom de strandwacht ons weg komt jagen is ons dan ook een raadsel. Een gebruinde baywatch-dude vertelt dat je alleen op het harde stuk mag parkeren als je een invalide kaart hebt en die ziet hij niet. Verward door zijn onvriendelijke toon vragen we wat hij bedoelt. Hij heeft geen greintje humor in zijn gebruinde lijf en we hebben al snel in de gaten dat we beter geen grappen kunnen maken. Met intimiderende zwaailichten gaat hij bij een volgende ‘fout’ geparkeerde auto staan wachten om een ander badgast te verjagen. Wat een party-pooper. Onze zin is over en trouwens is het toch tijd om verder te gaan. Van de strandraces die hier jaarlijks plaatsvinden is niets te merken. Geen motorshop te vinden. De kustweg is mooi. Her en der kun je langs de kustlijn stoppen om naar het strand te gaan. Handig met een camper, dus met een soepje en een broodje lunchen we lekker aan het strand.
      
St. Augustine is een goed uur rijden. Het oudste stadje van Florida met veel Spaanse invloeden. We arriveren rond een uur of vier en het is drukkend warm. Parkeren kan aan de rand van het historisch centrum. Prachtige houten huisjes met leuke veranda’s liggen op ons pad. We zien al gauw dat het erg populair is om met een toeristentreintje te rijden. We snappen ook waarom, want het zweet loopt in straaltjes over onze rug. De laatste tours stoppen echter binnen een klein uurtje en de 25$ hebben we er dan ook niet meer voor over. We lopen dus naar het Fort dat aan de waterkant ligt. Het historisch centrum is zo historisch niet meer. We hebben eerder het gevoel in Disneyland aangekomen te zijn. De volgens de bordjes eeuwenoude huizen hebben kleurrijke uithangborden, maar wel op een behoorlijk kunstmatige manier. Uit veel ruimtes klinkt muziek en veel toeristen lopen rond met camera’s, drankjes en snacks. Echt authentiek komt het niet over. Toch zijn er wel mooie gebouwen bij en het is niet ongezellig. De verwachting klopt alleen niet helemaal. Na een uurtje hebben we het gezien en besluiten naar de camping te gaan. Die ligt in Anastasia State Beach Park aan de overkant van de brug op slechts een minuut of tien rijden. Het is een wereld van verschil. De campingplek is fantastisch. Je waant je in de tropen, met alle palmen, varens en andere planten. Overal horen we geluiden van vogels, krekels en andere beesten. Vlakbij ligt een nette douche/toiletruimte, waar je ook de was kunt doen. Het strand in het park is lang en uitgestrekt. Om er te komen, kun je je camper meenemen en parkeren langs de duinen. Een korte wandeling door de lage duinen en witte zand brengt ons naar een heerlijk, vrijwel verlaten strand. Overal liggen kleine schelpjes. Hier vermaken we ons nog een tijdje in het water en zand voordat we een hapje gaan eten. De nachtgeluiden zijn fascinerend en door het dikke gebladerte twinkelen de sterren helder aan de donkere lucht.

Anastasia S.P. Campground (28$) Water/Electra

Via de A1a rijden we opnieuw in noordelijke richting. Vandaag gaan we Florida verlaten. Maar eerst rijden we nog een stuk langs de A1a. Buiten St. Augustine ligt een bijzonder natuurgebied een soort moerasland, beetje mangroveachtig met varens, palmen en andere tropische planten. Dik op elkaar gepakt. Aan de andere kant ligt de oceaan, waar je via houten trappen toegang hebt tot het strand.

Bij Jacksonville willen we naar de Kingsley Plantation. Om hier te komen zien we dat er geen weg loopt op de route. Dat probleem is ondervangen door een ferrydienst. Voor 20$ worden we naar de overkant gebracht. Een tochtje van slechts vijf minuten. We worden wel beloond, want wanneer we uitstappen om over het water uit te kijken, zwemt een groepje dolfijnen rustig langs. Hun grijze glimmende lijven gracieus bewegend door het water.

Aan de overkant aangekomen ligt de plantage vlakbij. De toegangsweg, omgeven door tropische planten is een zandpad dat naar het hoofdhuis voert. Een voor koloniale begrippen een vrij bescheiden houten huis is. Het is een flink stuk grond, waar in halve cirkels de resten van kleine stenen slavenhuisjes nog staan ter herinnering aan de slavernij. We krijgen een aardig beeld hoe deze tijd moet zijn geweest. We kunnen ons er niets bij voorstellen hoe het werkelijk moet zijn geweest. We kunnen niet in het grote huis en na een half uurtje rondgelopen te hebben vervolgen we onze weg. Het is inmiddels al weer aardig heet geworden.

 

Tweede doel van vandaag is Jekyll Island. De start van Hwy. 17, de kustweg die de alternatieve route is van zuidelijk USA richting Virginia. We zullen de komende dagen verschillende staten doorkruisen. Florida, Georgia, South Carolina, North Carolina en Virginia. Jekyll Island is een eiland dat bereikt wordt via een indrukwekkende brug. Om het eiland op te mogen moet je toegang betalen. 10$. De omgeving is prachtig, met grote indrukwekkende bomen, met van die hangende mosbaarden eraan. Het is behoorlijk benauwd en de zin om nog heel veel verder te rijden vandaag is laag.

We besluiten dus om vlakbij het Driftwood Beach een campingplek te zoeken. De camping dat op steenworp afstand van het drijfhoutstrand ligt, is netjes en er is volop plek. Voordat we ons installeren gaan we eerst naar het strand. Weer een heel andere indruk. Eerst loop je door een bosje, voordat je op het strand aankomt. Op het strand schieten de kleine krabbetjes hun holletjes in als ze ons horen aankomen. Het water is door het rollende donkerdere zand lang niet zo blauw als elders. Het is bijna lauw, zo warm. Echt afkoeling vind je er niet. Er dreigt ook onweer en het is behoorlijk drukkend. Het beroemde driftwood beach ligt op een paar honderd meter. We lopen erheen, terwijl de flitsen al door de wolken schieten. De aanblik van het drijfhout is behoorlijk fascinerend. Overal waar je kijkt liggen grote stukken drijfhout en boomstronken in de meest bijzondere vormen, her en der over het strand. Het lijkt wel een natuurlijke kunstgalerie. We schieten wat foto’s, maar dan begint het toch ook te regenen. Eigenlijk wel heel lekker verkoelend. We gaan terug naar de camping.

Als de regen ophoudt is de temperatuur een stuk minder broeiend. We hebben tijd om een wasje te doen en ons voor te bereiden op de rest van de route. Met een traag werkend wifi is dat nog een hele beproeving. We laten het maar voor wat het is. We weten dat de komende dagen er flink wat kilometers gemaakt zullen moeten worden. Ook willen we op tijd op, om op het driftwood beach nog wat foto’s te maken.

Jekyll Island Campground (34$) Full hook-up

Vroeg uit de veren. Ondanks het vroege uur zijn er toch ook al andere mensen op het strand te vinden. De omgeving lijkt wel gemaakt voor een foto-shoot. Jammer dat we geen professionele fotografen zijn. Toch zullen er vast wel wat geschikte plaatjes bij zijn. Na een klein uurtje vervolgen we de weg richting Savannah.

Rond de middag komen we aan en omdat het zo’n 37 graden is, lijkt het ons beter om deze keer wel een trolleytour te doen. Alle tours vertrekken rondom het bezoekerscentrum, waar je ook de camper prima kunt parkeren voor ongeveer 1$ per uur. Daarvoor gaan we niet moeilijk doen. De trolleytour kost zo’n 20$ p.p. en je kunt kiezen om te blijven zitten, dan is het iets goedkoper of op en af te kunnen stappen. Wij blijven zitten, want we moeten nog een eind rijden vandaag.

De tour gaat langs allerlei prachtige koloniale huizen en parkjes. Historisch Savannah bestaat uit vele squares. Vierkante pleintjes die in het midden vaak kleine parkjes zijn, omgeven door de meest prachtige houten huizen, met serres, veranda’s en balkonnetjes. Het ziet er allemaal veel authentieker uit dan in St. Augustine. Na 90 minuten is de tour afgelopen. De verschillen tussen ieder pleintje of prachtige gebouw zouden we niet na kunnen vertellen, maar dat Savannah een alleraardigst stadje is, kunnen we beamen.

En verder gaat de weg, nu richting een andere koloniale stad, Charleston in North Carolina. De afstanden vallen toch wel wat tegen. Rond kwart over vier arriveren we in de buurt van de stad. De plannen om én de stad te bekijken én een plantage te bezoeken én de beroemde Angel Oak te gaan bekijken is helaas teveel van het goede. Het wordt de laatste. Ten zuiden van Charleston bevindt zich een zeshonderd jaar oude eik. De foto’s ervan zijn indrukwekkend en we zijn benieuwd of de boom ook in werkelijkheid daaraan kan tippen. Als we aankomen, gaat het parkje, waar de boom in ligt bijna sluiten. Maar eerlijk is eerlijk de boom is prachtig. Majestueus is een woord dat wel past. De omvang is indrukwekkend met de grote takken die als machtige tentakels uitsteken. Jammer van de bordjes die er in overtreffende trap omheen gezet zijn dat je niet op de takken mag zitten, lopen of de boom mag beschadigen. Dat zou ook anders moeten kunnen. Beter om gewoon maar te genieten van de prachtige boom voor ons.

Op niet mis te verstane manier wordt duidelijk gemaakt dat het park gaat sluiten. Het was een mooi kwartiertje. Zin om de warme stad in te gaan hebben we niet meer. Het is helaas soms keuzes maken. We zoeken liever de camping op. Deze keer een KOA die ongekend mooi is. Prima faciliteiten, maar vooral de ligging aan een klein meertje is mooi. Overal staan grote houten tuinstoelen en schommelbanken. Er zijn ook blokhutten te huur en zelfs een rode treinwagon die ingericht is als huisje met een zitje en vuurplek erbij. Er is een lekker zwembadje waar we lekker een verfrissende duik nemen. Met een biertje installeren we ons daarna aan de waterkant en genieten van het vallen van de avond. We worden vergezeld door een brutaal eekhoorntje dat gezellig bij ons komt zitten. Life is good!

Koa Charleston (65$) Full hook-up

Niet ver van de camping, op een minuut of tien rijden ligt de Boone plantage. Een oude plantage waar rondleidingen gehouden worden over de koloniale tijd en de slavernij die hier bedreven werd. De oprijlaan is om in koninklijke sferen te blijven minstens zo majestueus als de grote Angel Oak van gisteren. Aan weerszijden van de lange oprijlaan staan grote, machtige eiken die met hun takken wel vervlochten lijken te zijn met elkaar. Aan het einde gloort een indrukwekkende villa, die statig achter een stenen poort ligt. Het decor van menig historisch filmdrama. North en South en nog een aantal andere films zijn hier opgenomen. De toegang is 18$ inclusief korting als je lid bent van de ANWB.

De Triple A (AAA) is het Amerikaanse zusje. Aan de linkerkant van het huis bevinden zich de stenen huisjes aan Slave Street, waar de slaven woonden. Er zijn een aantal tours te volgen. Een daarvan gaat met een soort treintje over de plantage zelf. We krijgen een goede indruk van de enorme uitgestrektheid van de plantage. Op dit moment is het buiten een museum ook een farm waar fruit en andere gewassen verbouwd worden. Ten tijde van de slavernij werd hier katoen verbouwd. Later stonden er vele, vele Pekan notenbomen. Die zijn na een tweetal verwoestende orkanen vorige eeuw bijna allemaal verdwenen. Ook het huis is niet meer het huis dat er ten tijde van de Boone familie stond. Een Canadese diplomaat van Nederlandse afkomst heeft het na de recessie van vorige eeuw helemaal opnieuw opgebouwd. De rondleiding in het huis toont wel hoe het er in koloniale tijden aan toe gegaan moet zijn. Het is niet moeilijk een beeld te krijgen van hoe het hier honderden jaren geleden moet zijn geweest. Natuurlijk is er ook aandacht voor de omstandigheden waaronder de slaven hebben geleefd en hoe zij gewerkt hebben en zich letterlijk de weg vrij hebben moeten vechten. Al met al een indrukwekkende ochtend hier op de Boone plantage.

 

Rond de middag vervolgen we onze weg op Hwy. 17. Langs de kant worden overal rieten manden verkocht in kleine stalletjes. Helaas op onhandige plekken om te stoppen. Wat je ook geregeld ziet is een standje waar je boiled peanuts (gekookte pinda's) kunt kopen. Toch eens proberen. De pinda’s die in hun huls urenlang in het zout gekookt worden, is een zuidelijke snack, typisch voor deze omgeving en de omliggende zuidelijke staten. Het smaakt nog niet eens verkeerd. Een beetje boonachtig, lekker zout. Het is eerder het onbekende waardoor je zou afhaken, maar je zou er zomaar ook aan kunnen wennen. Smaken verschillen per slot van rekening.

Na een tijdje rijden komen we weer in de buurt van de kust. Rondom Surf City en Myrtle Beach hangt een goed strand- en surfsfeertje. Overal surfplanken en standjes, die aangeven dat alles hier draait om het strandleven. Het is ook tijd voor een duik. We rijden tussen de kleurrijke houten huizen op palen door die langs het strand staan. Iedereen rijdt hier in golfkarretjes. Ideaal om je snel te verplaatsen. We stoppen in Surf City. Er zijn vele appartementen te vinden. Parkeren lijkt een probleem, maar wanneer je één straatje opschuift is er volop plek te vinden. Voor 0,50 cent per uur kun je hier al parkeren.

Met onze camper bezetten we weliswaar vier autoplekken en vullen dan ook vier parkeermeters. Maar met 2$ per uur kan Scheveningen of Zandvoort hier een puntje aan zuigen. Het strand is veel drukker dan in Florida, maar nog steeds vergeleken met onze Nederlandse stranden erg rustig. De golven zijn hoog en het is heerlijk om erin en door te duiken. We vermaken ons prima. Een goede keuze om op deze manier de rit even te onderbreken. Omdat we nog een hele rit voor de boeg hebben, rijden we na een anderhalf uur toch door. In een niet heel erg inspirerende omgeving vinden we een camping waar we de nacht door zullen brengen. De Amerikaanse Marine heeft hier duidelijk een enorme basis. Overal hangen doeken die de troopers welkom thuis heten. Deze hoeft niet als tip in de toeristische boekjes, maar voor de nacht is het prima. Wat trouwens geen zin heeft, is het om je natte handdoeken ’s nachts te drogen te hangen. ’s-Morgens zijn ze minstens zo nat door de enorme hoge luchtvochtigheid. Jammer dat de camper geen wasdroger aan boord heeft.

Hawkins Creek Campground (35$) Full hook-up

Opnieuw volgen we highway 17. We hebben nog steeds een hele rit voor de boeg. Om het zuiden te doorkruisen zou I-95 sneller geweest zijn, maar de 17 is de route die we volgen én veel mooier. Er zijn op de route een aantal stops en highlights die je in kunt lassen. Pawley Island, New Bern, Wilmington e.a. Helaas hebben wij hier niet heel veel tijd voor. Ach, zo blijft er altijd wat te wensen over.

Ons doel van vandaag is Williamsburg én Jamestown. De route door North Caroline is niet heel erg boeiend. Een beetje landelijk, maar niet heel sprankelend. Zeker vergeleken met het deel dat we in Georgia en South Carolina gezien hebben. Omdat we zó genoten hebben van het strand én omdat het de laatste kans is, besluiten wij een kleine omweg te maken naar Virginia Beach. Gezien het warme weer lokt dat meer dan een wandeling door een historisch stadje.

Rondom Virginia Beach is het erg druk. De wegen in en rondom de stad staan vrij vol. Verrassend echter is, dat wanneer we aankomen bij het strand zelf, waar opnieuw een strandsfeer hangt met strandwinkeltjes en andere zaakjes en eettentjes, dat best kan tippen aan Scheveningen, het veel rustiger is. De parkeerplaatsen staan bij lange na niet vol. Toch mogen we niet overal parkeren. We worden naar een parkeerplek verwezen waar je een parkeerkaartje voor de hele dag moet betalen. 15$. Vanuit de camper zien we het strand gewoon liggen. Dat is nog eens prettig in plaats van met al je zooi eerst kilometers te moeten zeulen door de hitte. Het strand is erg breed en ingedeeld in een zwem- en een surfdeel. De golven zijn dan ook behoorlijk hoog. De jongens, die inmiddels volledig over hun zee fobie zijn, duiken er meteen in. Er zijn veel mensen, maar toch oogt het niet echt druk. Het is heerlijk om hier een paar uurtjes door te brengen. Via de Allstays app hebben we een leuke camping gevonden in Gloucester, dat aan de andere kant van de rivier ligt bij het historische Yorktown. Rond half vijf rijden we die kant op en opnieuw is het druk. Het is duidelijk dat we in een veel dichter bevolkte regio aangekomen zijn. We moeten door een tunnel, die voor onze begrippen nog niet eens zo lang is. Borden langs de kant maken duidelijk dat we ons gas tijdelijk af moeten sluiten. Soms zijn Amerikanen zó voorzichtig. We doen maar netjes wat er gevraagd wordt. Niet vergeten het gas weer aan te zetten, anders zal de koelkast en vriezer het niet meer doen!

De omgeving is weer mooi, met fraaie houten huizen langs de waterkant. Overal bootjes, en zelfs een enorm vliegdekschip liggen in de haven. Als we bij Yorktown aankomen, rijden we nog even naar het bezoekerscentrum. Helaas is die al gesloten. Lijkt wel de wet van Murphy want we zijn zo’n beetje bij alle bezoekerscentra op de route ná sluitingstijd aangekomen. Het is omdat het al na vijven is erg rustig en besluiten met de camper door het historische stadje te rijden. Dat kan nu prima. Als je je fantasie gebruikt, kun je je goed voorstellen hoe het er hier een paar honderd jaar geleden uitgezien moet hebben. Met nog meer verbeeldingskracht kun je je ook voorstellen hoe zich hier de burgerveldslagen afgespeeld hebben. Op de uitgestrekte weilanden, waar her en der kanonnen staan, knabbelt een hertje rustig op een polletje gras.

De camping is na de korte stop snel gevonden en is voor ons een complete verrassing. Nog niet eerder waren we op een Yogi Bear campground. Deze zijn niet veel te vinden in het westen, maar wel in het oosten. Er is een uitzonderlijk rijk gevulde winkel, springkussens, een zwembad met glijbanen en een tentje waar je pizza, hamburgers en andere snacks kunt kopen. Er is een staf die duidelijk in de houding springt voor de gasten en een basketbalveld en beachvolleybalveld. Wij blijven maar een nachtje en worden precies op de hoek van deze laatste faciliteiten gezet. Ideaal voor ons, want alles ligt letterlijk op een steenworp afstand. De vuilnis wordt opgehaald en de vuurkorf wordt neergezet op een plek die wij willen. Als we rustig met een biertje bij de camper zitten, springt een grote yogi Bear compleet met kerstmuts tussen de kindjes op het grote springkussen. Het is Christmas in Juli! Dit soort campings zijn wij niet gewend in Amerika, maar voor de verandering én vooral voor de jongens best een keer leuk. Na een lekker potje beachvolleyball, eten we een salade en daarna gaat het vuur eindelijk aan. Tot nu toe is het daarvoor ’s-avonds echt té warm en benauwd geweest. In de campingwinkel verkopen ze de magische korrels die in het vuur kunnen. Stiekem gekocht en in het vuur gegooid. Wanneer het vuurtje groen en blauw kleurt tussen de rode en oranje vlammen is de kermis compleet. Een lekkere afsluiting.

Yogi Bear's Yellystone campground (51$) Full hook-up

Na een ontbijtje van pannenkoeken die deze keer wel gelukt zijn pakken we de boel weer in. Met een camper gaat dat gelukkig snel en vertrekken we naar Yorktown op slechts een minuut of tien rijden.

De zaterdagochtendmarkt is al aan de gang. Allerlei lokale producten worden er aangeboden en het doet lekker ongedwongen aan. We parkeren in het historisch centrum en wandelen rustig door het dorpje en bekijken hier en daar de borden die vertellen over de huizen die er staan en de strijd die hier is gestreden. Op de begraafplaats bij de kerk struinen we ook wat rond. Grafstenen die teruggaan tot zo’n beetje 1750 staan in het gras. Het helpt bij de beeldvorming van oudsher. Via het marktje lopen we terug want Willamsburg en omgeving hebben niet alleen historische waarde. Er zijn hier ook twee grote attractieparken. Busch Gardens en Watercountry USA, een groots waterpark. Allemaal onder de vlag van Seaworld. Omdat het zo warm is gaan we naar Watercountry. We zijn duidelijk niet de enige, want als we rond een uur of half twaalf aankomen staat de parkeerplaats al vol. Parkeren 25$. Is dit een goede keuze? Op z’n Amerikaans geven borden aan wat mag en vooral niet mag.

Geen eten en drinken mee naar binnen en ongetwijfeld lange rijen voor de glijbanen. We overwegen nog even om toch maar liever naar het strand te gaan. Dat idee op zaterdag is ook niet aanlokkelijk dus we wagen het er maar op. En zonder spijt, want het park is weliswaar erg druk, maar de glijbanen zijn spectaculair en de wachtrijen vallen op zich wel mee. Je kunt ze geregeld afwisselen met een duik in een zwembad of minder spectaculaire baan. Ach, zo’n dagje entertainment moet zo op z’n tijd ook kunnen.

Aan het einde van de dag betrekt de lucht en via de luidsprekers wordt iedereen uit het water geroepen. Er zal een onweer overtrekken. Blijkbaar gebeurt dat regelmatig, want iedereen doet rustig wat er gevraagd wordt. Vele mensen vertrekken, maar de lucht ziet er eigenlijk uit alsof het snel weer zal opklaren en wij gaan ‘slim’ bij de meest spectaculaire attractie staan waar de hele dag al een enorme wachtrij heeft gestaan. Als na een kwartier de attracties weer vrijgegeven worden, zijn we zo’n beetje de eersten in de rij en blij als een kind zoeven we in no-time van de spectaculaire glijbaan, die niet teleurstelt.

Na nog een klein rondje door het park en een laatste glijbaan pakken ook wij onze spulletjes en zoeken de camping bij Williamsburg op. Deze camping is weer heel anders. Het is een premium camping. Amerikanen zijn er dol op. Het wemelt er dan ook van de gigantische megacaravans en RV’s, die zo groot zijn als een touringcar met soms wel drie slide-outs. Onze 30 ft. Camper is er maar een dwerg bij. Wat vooral opvalt, is dat er niemand buiten zit. Amerikanen op campervakantie zitten vooral binnen. Wij kunnen ons er niets bij voorstellen. Op het grasveld staat een grote opblaasbare glijbaan. Alsof we die vandaag nog niet genoeg gezien hebben. Je moet ervoor betalen. De jongens gaan er gauw een keertje vanaf en dan breekt toch het onweer uit, dat vanmiddag al in de lucht hing. Met een fikse regenbui erbij, maakt dat ook wij naar binnengedreven worden. Vandaag roept ook de plicht want een hoop was heeft zich opgestapeld. In de wasserette worden dan ook drie machines door ons bezet en met een boekje erbij is het wachten op de was die draait en droogt niet zo erg. Buiten flitst en dondert het. Als de was klaar is, is het gelukkig droog, net als de was.

Heritage RV Park (60$) Full hook-up

Vandaag is de bedoeling om aan Williamsburg een bezoek te brengen. Fraaie borden leiden je naar het bezoekerscentrum dat ongekend groot is. Het is ongetwijfeld met de beste bedoelingen om de mede-Amerikanen een stuk geschiedenis mee te geven, maar op ons komt het nogal commercieel over. Vanaf het bezoekerscentrum is het ongeveer een kwartiertje lopen naar het historische stadje. Je kunt ook kiezen voor een bus tour inclusief een pas waarbij je ook in alle historische gebouwen mag. Je kunt er een glasblazerij bezoeken, een smid en meer van dat soort ambachten. Omdat we vandaag ook nog naar Shendandoah zullen gaan, rijden wij met de camper naar de stadskern om op die manier een kijkje te nemen.

Parkeren is niet mogelijk, tenzij je zo brutaal bent om bij een van de hotels of andere private parkings te parkeren. Wij rijden wat rond en het heeft veel weg van een groot openlucht museum. Mensen in klederdracht uit de koloniale tijd lopen rond en daartussen al de nodige toeristen. Je moet ervan houden. Als je nog wil winkelen, kun je buiten het historisch deel ook een Premium Outlet vinden. Op weg naar Shenandoah stoppen we er nog een uurtje en vertrekken dan toch. Het is nog een hele rit rondom Raleigh, waar de snelweg in een grote lus om de hoofdstad van North Carolina is gelegd.

Naarmate we de heuvels naderen begrijpen we ook de term Blue Mountains. De gloed die van de ronde heuvelruggen straalt, doet wat blauwig aan. Na de relatief weinig bijzondere natuur die we tussen Florida en North Carolina gezien hebben zijn de beboste heuvels iets waar we naar uitkijken. We arriveren in Shenandoah, het enige Nationale Park van deze reis via (?). Er zijn verschillende campings in het park. Wat een beetje onlogisch is, is dat het bezoekerscentrum bij het noordelijk gelegen Big Meadows ligt, terwijl de camping die wij hebben, Loft Campground in het zuiden ligt, zo’n 35 mijl van elkaar. Het is geen straf want de Skyline Drive is erg mooi. De weg slingert door de beboste heuvels.

Bij het bezoekerscentrum aangekomen nemen we een kijkje in het mooie expositiedeel. Beelden, foto’s tonen hoe het park tot stand gekomen is. Dat er ook beren en andere grote dieren in het park leven is iets wat ons toch verrast. Op de een of andere manier verwacht je ze niet hier in het oosten. Vanuit het bezoekerscentrum heb je een mooi uitzicht over de grote weide. Hier worden in de avond wandelingen georganiseerd, die begeleid worden door parkrangers. Dat staat morgen op de agenda. We informeren meteen welke wandelroutes geschikt zijn voor ons. We kiezen er twee en dalen dan zuidwaarts af naar de camping. Het is rustig op de weg. Als je bedenkt dat Smoky Mountains en Shenandoah een van de meest bezochte nationale parken zijn verrast ons dat. Dat we vooraf een reservering gemaakt hebben op de camping, blijkt ook totaal overbodig, want we schatten dat nog geen 10% van de campingplaatsen bezet zijn. Heel vreemd. De Loft Campground is overigens een mooie camping en een prima plek om een kampvuurtje te maken. Met een drankje erbij doen we ouderwetse spelletjes, als ‘ik ga op vakantie en ik neem mee……” Onder deze omstandigheden altijd leuk.

Loft Mountain Campground (15$) geen hook-up

Vandaag de hele dag in de natuur. We rijden weer richting het noorden en volgen de mooie weg. Na een minuut of wat zien we iets op de weg liggen. Een tak die beweegt lijkt het wel. Als we langsrijden, zien we dat het een prachtige, indrukwekkende slang is. We stoppen om te kijken. Een auto achter ons heeft daar geen zin in en racet voorbij. De slang sist hoogst beledigd en kronkelt zich uit de voeten de berm in. De eerste wandelroute die we willen doen, is er eentje waar de ranger bij vertelde dat er over wat rotspartijen geklommen moest worden. Alleen maar leuk. De route is niet heel lang, maar het geklim is vrij intensief en zeker niet voor iedereen geschikt. Voor ons is het een leuke uitdaging. De beloning is het 360 graden uitzicht boven op een rotspartij. Fantastisch. Hier komt het uitzicht over de Blue Ridge Mountains helemaal tot zijn recht. De terugweg is iets minder intensief en het moet gezegd dat dit een leuke tocht is.

De volgende route is voorbij het bezoekerscentrum bij Big Meadow. Omdat hier onze tweede overnachting is, gaan we eerst op de camping kijken. De loop (A) die we uitgezocht hebben, (ook weer vooraf gereserveerd) ligt vrijwel direct na de ingang. Er is geen elektra en op deze loop mag je de generator niet laten draaien. Als we straks terug komen, zullen we verkassen. Geen probleem, want deze camping is weliswaar iets drukker, maar nog steeds erg rustig.

Na een soepje en een uurtje rust, starten we de tweede wandeltocht. Deze is ruimt 4,5 mijl en belooft een aantal watervallen. Het begin is wat saai. Later blijkt, dat we de route voor de brandweer gekozen hebben. Maar na een half uurtje stappen komen we bij een prachtige waterval aan. Het water is super helder en fris. We stappen er lekker door met onze blote voeten. De wandeling gaat verder en dit keer volgen we een kreekje dat zigzaggend door het bos gaat. We dalen behoorlijk. Na een tijdje komen we bij een prachtige pool en het water is bijzonder uitnodigend. We hebben het erg warm. Lang hoeven we niet te twijfelen. Shirt en broek uit en plons het water in. Heerlijk is zo’n frisse duik. Hoe vaak doe je dat? Soms moet je gewoon doen wat er in je opkomt. Jammer genoeg kunnen we niet blijven en stappen moedig door.

Na de afdaling moet er wel een klim volgen. En inderdaad het pad begint te stijgen. De temperatuur ook. Het verschil tussen de jeugd en de oude garde wordt op zo’n moment duidelijk. Terwijl de jongelingen zonder ogenschijnlijke inspanningen doorwandelen hebben wij het er moeilijker mee. We raken dan ook een eindje verderop. We hebben niet eens puf meer om te praten. Het is dan ook heel stil en daardoor horen we wat geritstel in het struikgewas. Niet als een konijn, maar groter. En inderdaad, een grote harige zwarte rug beweegt door de bosjes en komt onze kant op. Een zwarte beer. Ze zitten er dus echt. Geschrokken lopen we een stukje terug en besluiten hardop te gaan praten om te laten horen dat er mensen in de buurt zijn. We wachten een tijdje en als er aan de andere kant een man nadert, wagen we het erop. De beer heeft duidelijk ook eieren voor zijn geld gekozen en is verdwenen.

Als we doorlopen, worden we nog bijna bekogeld door een eekhoorn die nootjes vanaf een hoge tak gooit. Na nog geen 300 meter staan we opeens op de grote weg en zijn blij dat aan deze intensieve, maar wel prachtige wandeling een einde komt. De wandeling over de weide van vanavond gaat ‘m niet worden. De camping wordt opgezocht en bij de ingang worden we verwelkomd door een stel hertjes. Die zitten er dus ook. We kiezen een mooi plekje op een andere loop en installeren ons. Als we lekker buiten op ons stoeltje zitten, worden we door weer een stel andere hertjes verrast. Ze struinen door het struikgewas, knabbelend op een polletje of een tak met blaadjes. De vier kleintjes drinken liever nog bij de moeder. Als de schemering valt, maken de vuurvliegjes het tafereel compleet. Een verkoelend buitje valt later op de avond en knoopt een einde aan een mooie dag.

Big Meadows Campground (20$) Geen hook-up) Let op: op de A-loop mag je geen generator gebruiken. Wel op de E-loop

Na het buitje van vannacht is de natuur lekker fris en toch belooft het opnieuw een warme dag te worden. We beginnen met pannenkoeken, voordat we richting Washington vertrekken. Voordat we de stad intrekken gaan we eerst langs een shoppingmall. De teleurstelling is groot als net de favoriete winkel gesloten is in verband met een verbouwing. Toch blijf je in een Mall vaak langer hangen dan je denkt en als er dan nog wat boodschapjes gedaan moeten worden en het verkeer rondom Washington behoorlijk druk blijkt, besluiten we om lekker richting de camping in College Park te gaan.

Achteraf was het misschien een goed idee geweest om even te stoppen bij Arlington Cemetery, de beroemde begraafplaats waar president Kennedy begraven ligt. Deze ligt zowat op de route. Maar ach, je kunt niet alles. The Cherry Hill campground ligt een eindje buiten de stad, maar heeft een eenvoudige busdienst die naar de metro gaat. De bus/metrokaart kan je op de camping kopen en de uitgebreide campingwinkel is bijzonder uitgebreid. Vriendelijke medewerkers helpen je graag bij de voorbereidingen voor een bezoek aan de stad. Ook het zwembad is heerlijk en er is zelfs een snackbar bij. Dat zie je niet vaak op campings in Amerika. Het is duidelijk dat mensen hier voor meer dan een of enkele nachten blijven. Het is weliswaar een RV park, maar is prima. We vermaken ons lekker bij het zwembad en komen lekker bij van de vele indrukken.

Cherry Hill RV Park (80$) Full Hook-up

Op tijd staan we op om de bus te nemen naar de metro om Washington in te gaan. De rit bij elkaar kost ongeveer een uurtje en we stappen dan uit bij l’Enfant Plaza. Een metroknooppunt dat wanneer we uitstappen zeer handig ligt, namelijk vlak achter de Mall en the Smithsonian musea. Om Washington te bekijken kun je dat op allerlei manieren doen. Te voet, met de hop-on hop-off bus of op de fiets. Wij hebben voor dat laatste gekozen. Bij het l’Enfant Plaza start een Monument tour van Bike and Roll. Een fietsketen die in allerlei steden fietstours organiseren. Hier in Washington kun je voor verschillende kiezen, en de monumententour die wij doen, zal voornamelijk langs de monumenten en memorials van The Mall gaan. Met een man of twaalf volgen we de gids die enthousiast over zijn stad vertelt. We stoppen bij Washington Monument, de enorme obelisk die midden op the Mall de blauwe lucht in klieft. Wat een indrukwekkend bouwwerk omgeven door vlaggen en verder helemaal vrij staat. Vanuit hier heb je een goed zicht op het Witte Huis. Het is druk bij de poort. Jammer genoeg gaan wij in de tour niet dichter bij.

We vervolgen de tocht langs het memorial voor de Tweede Wereldoorlog, waarna we de duizenden namen bekijken die in de granieten wanden van het Vietnam Memorial staan gekerfd. Zeer indrukwekkend. Wat boeiend is, dat Marc, de gids het verhaal erachter vertelt, waardoor zo’n stop toch veel meer impact heeft. Ook het Korean Memorial is indrukwekkend met de gebeeldhouwde soldaten in de struiken en opnieuw een granieten muur met beelden van de mannen en vrouwen die gevochten hebben in deze oorlog. De tocht gaat verder langs de Reflecting Pool naar het Lincoln Memorial. Het imposante gebouw schittert wit tegen de blauwe lucht. OP de trappen is het een drukte van belang. Als je bedenkt dat hier Martin Luther King zijn “I have a Dream” toespraak gaf is dat toch wel bijzonder. Ook het enorme beeld van de charismatische Lincoln is prachtig. Zijn uitzicht over de Mall is schitterend en kijkt helemaal tot het Capitool dat jammer genoeg helemaal in de steigers staat. Na het Lincoln Memorial volgt de Theodore Roosevelt tuin en het Martin Luther King Memorial. Weliswaar geen president, maar past uitstekend in het rijtje van volksleiders. De laatste stop is bij het Jefferson Memorial en dat is een waardige afsluiting van een geslaagde tour. We zijn heel wat wijzer geworden.

 

Na de tour eten we wat in de foodcourt van het l’Enfant Plaza en gaan dan naar the Mall. Het Air and Space Museum is één van de musea die we zeker willen zien. Voor vliegfanaten is het een walhalla en ook voor luchtvaart digibeten is het een indrukwekkend museum. Wat zo fantastisch is aan Washington is dat alle musea, die schitterend aan weerszijden van the Mall liggen, gratis zijn. Of je nu een kunstliefhebber, een geschiedenisfanaat bent of een natuurfreak, er is voor iedereen wel wat te vinden. De prachtige omgeving met de groene lange grasstrook ervoor met op de kop het Capitool helpt daarbij zeker mee. Na een tijdje in het Air and Spacemuseum rondgezworven te hebben rusten we wat uit op het gras, waar een albino eekhoorn op een nootje zit te knabbelen. Via het National Museum of Natural History, waar we ook een kijkje nemen, wandelen we naar het Witte Huis, want nu we er toch zijn, willen we dat toch wel graag van dichter bij zien. Noch Obama, noch the first lady staat ons op te wachten. Scherpschutters op het dak en veel beveiliging wel. Het heeft wel wat om voor de poort van het witte Huis te staan. Na deze stop is het genoeg geweest voor vandaag en zoeken we ons eigen Witte Huis weer op. Met de metro rijden we terug naar de bushalte voor de bus die ons netjes weer afzet op de camping. Tijd voor een drankje en nog een frisse duik in het zwembad.

Cherry Hill RV Park (80$) Full Hook-up

Het is jammer dat we toen we aankwamen vanuit Shenandoah niet eerst langs Arlington Cemetery gereden zijn. Dat lag op de route. Vandaag is dat echt om en het is niet erg aanlokkelijk om in de ochtendspits door Washington te rijden met onze camper. De route wordt aldus noordelijk vervolgd in de richting van Baltimore. Daarna arriveren we in de zoveelste staat van deze reis, Pennsylvania.

De landerijen liggen als een kleurrijke lappendeken aan weerszijden van de weg. Hier een daar een boerderij met een graansilo. Doel van vandaag is Amish County. In de buurt van Lancaster woont een grote Amish gemeenschap. Deze geloofsgemeenschap met van oorsprong Europese wortels leven gezamenlijk en volgens hele eigen traditie en religieuze overtuigingen. Dit is van grote invloed op het dagelijkse leven. Om een goed beeld te krijgen van deze bijzondere gemeenschap kun je bijna niet anders dan een tour te doen. In Bird-in-Hand, een klein dorpje is een voorlichtingscentrum The Amish Experience, waar tours georganiseerd worden. Op deze manier krijg je meer inzicht in het doen en laten van de Amish. Deze bevolkingsgroep is erg op zichzelf en bemoeit zich niet met de ‘Engelsen’. Zo noemen zij namelijk iedereen die niet Amish is.

Als we arriveren in dit gebied passeren we af en toe al een paard en wagen. Amish mensen rijden namelijk niet in auto’s. Zij gaan te voet, per loopfiets of met een paardenkarretje. De mannen dragen strohoeden, een zwarte broek met blouse en bretels en de meisjes en vrouwen een eenvoudige jurk, met short en een wit kapje. De meesten dragen geen schoenen. Als we een bustocht maken met een gids vertelt hij volop over wat deze groep zo bijzonder maakt. Als we langs de huizen rijden kun je heel gemakkelijk zien waar Amish wonen. De tuinen zijn erg netjes en met kleurrijke bloemen onderhouden. Je ziet nergens antennes of andere kabels, want Amish gebruiken geen elektra en overal zie je lange waslijnen hangen met zwarte broeken of jurken eraan. Her en der tref je een fruitstalletje aan waar lokale producten verkocht worden. Het is niet de bedoeling om de bevolking openlijk te fotograferen. Dit wordt beschouwd als te persoonlijk en strookt niet met hun overtuiging. De film die in het theater getoond wordt is vrij moralistisch. In een Amish huis kun je een kijkje nemen hoe de inrichting is en families samen leven. Al met al, zijn we na de tour aan de ene kant een stuk wijzer, maar een echt inkijkje in de Amishwereld zullen we als buitenstanders wel nooit krijgen.

Na de tour zoeken we een camping in de buurt op. Er is een lekker zwembad bij, een mooie visvijver en het is tijd om gewoon even lekker niks te doen. Beetje overgooien met een frisbee en een spelletje Yahtzee. Als de avond valt, worden we verrast door in het begin enkele lichtjes. Daarna tientallen en na nog een tijdje honderden kleine lichtjes. Het zijn vuurvliegjes die door de lucht vliegen. Het ziet er heel romantisch uit. En dan opeens is het ook afgelopen. Heel grappig.

Birchview Farm Campground (49$) Full Hook-up

De laatste dag van de camperrit is aangebroken. Het verhuurstation ligt ten oosten van New York. Omdat het nu eenmaal niet ideaal is om met de camper te dicht in de buurt van New York City te komen hebben we een camping op Long Beach uitgezocht. Deze camping kan uitsluitend gereserveerd worden voor een week als je dit vooraf wil boeken, maar ze accepteren ook reserveringen die telefonisch gedaan kunnen worden vanaf één dag van te voren. Dat hebben wij dus gedaan en er is nog plek. We kiezen de meest gerichte route en dat gaat prima. Na het verlaten van de landerijen van Pennsylvania doemen in de verte de wolkenkrabbers van New York al op en ook het Vrijheidsbeeld is te zien vanaf de snelweg. Toch is het nog een aardig eindje uit de buurt. Een aantal van deze wegen zijn tolwegen en ook enkele bruggen waar we overheen rijden zijn tolbruggen. We kunnen niet kiezen voor de geautomatiseerde banen, omdat we geen tolkastje in de camper hebben. We moeten dus aan een tolpoortje betalen. Sommige poortjes zijn bemand en andere poortjes hebben alternatieve betaalwijze. Er lijkt niet echt een eenheid in te zitten. Ook de bedragen wijken enorm af van enkele dollars tot bijna veertig.

Als we dichter bij de stad komen, merken we dat ook de wegen drukker worden en wat een beetje spannend is, zijn de bordjes die de hoogte van de overliggende bruggen en tunnels aangeven. Als onze camper daar maar onderdoor past. Gelukkig biedt de Allstays app uitkomst. Het is namelijk mogelijk om de app in te stellen op rijhoogte en we volgen een route waar we niet over wegen met lage doorgangen hoeven te gaan. Al met al is het rijden in dit gebied wel vrij intensief en als we dan eindelijk aankomen bij de camping zijn we blij toe. De camping is weer heel anders dan de andere campings die we op de route en op andere reizen gezien hebben. Nu wordt ook duidelijk waarom je hier in principe voor een week (of meer) reserveert. Dit is echt een Amerikaanse camping, waar veel Amerikaanse gezinnen een aantal weken verblijven. Er is veel meer te doen. Op weg naar het strand lopen we langs een rij strandhuisjes, kleine gezellige kleurrijke hutjes, waar je je spulletjes kunt bewaren. De meesten hebben een keukentje ingericht, een picknicktafel erbij. Vaak met allerlei prullaria aangevuld. Het is heel gezellig. Tientallen BBQ’s staan er, die je kunt lenen of huren. Er is een heel breed strand, met een beschermd vogelgebied en gelukkig is het heerlijk weer.

Tijd om ook even te relaxen na de intensieve rit. Er is een volleybalveld en andere activiteiten die je kunt doen en in de avond is er live muziek, een avondfilm op een veldje en overal mensen die lekker aan het relaxen zijn. Voor de film begint, eerst nog even het volkslied, waarbij iedereen met hand op de borst voluit meezingt. Bloedserieus. Het is weer een hele andere ervaring, maar wel leuk voor een keertje. Tussen de bedrijven door pakken we onze spulletjes vast in, want morgen wordt de camper weer ingeleverd.

Nickerson Beach Campground (48$) Water/Electra

Via de Allstays app vinden we een plek waar we propaan kunnen tanken en ook weer een route die ons relatief eenvoudig naar de verhuurlocatie in Roslyn brengt. Zonder brokken komen we rond een uur of tien aan. De afwikkeling gaat, zoals we gewend zijn, erg snel. Er wordt een taxi gebeld die binnen een minuut of twintig arriveert en ons met onze berg bagage naar Brooklyn zal brengen.

Wij verblijven een paar daagjes in het appartement van een kennis. Daar zijn we blij om, want hotels zijn nu eenmaal niet erg voordelig in New York, zeker niet met z’n vijven. Het alternatief om in Brooklyn te blijven is prima. Zeker ook omdat de metro die op 10 minuutjes lopen ligt je binnen een half uurtje in hartje New York City brengt. Ideaal. Als we de koffers gedropt hebben vertrekken we dan ook snel richting the City. Onderweg stoppen we in een lokale delly, een supermarkt, waar ook broodjes en koffie verkocht worden. Veel buurtbewoners doen er hun boodschappen (alles biologisch) en drinken meteen een kopje koffie. Er zijn ook snelle buurtsupers, waar je de krant koopt, loten, brood, melk en drank. Niet te vergelijken met onze Albert Heijn. We kopen bij het metrostation een weekkaart (ca. 30$) waarmee we de hele week gebruik kunnen maken van alle metro’s in de stad. We beginnen maar meteen op het drukste punt van de stad, Times Square.

Wanneer we de roltrap afkomen, staan we midden in het gedruis van de stad, door neonreclames en lichtjes overspoeld. Het is geweldig druk en we moeten echt even bijkomen om de impact even binnen te laten komen. De wolkenkrabbers torenen hoog boven ons uit en overal is geluid, van mensen en verkeer. De indruk is overweldigend. Hier komen we straks zeker terug als het gaat schemeren. We duiken dus de metro weer in en laten ons helemaal naar het zuidelijkste puntje brengen. In verband met werkzaamheden rijdt de metro niet verder en stappen we over op de bus. Bij de Ferry terminal naar Staten Island is het erg druk. Overal verkopers van Bay Cruises, die kaartjes aanprijzen om met een excursieboot, dan wel naar het Vrijheidsbeeld te gaan of een boottocht over de Hudson River te maken. Voor slechts 30$ per persoon. 25$? Ok, dan, maar lager dan dit kan écht niet, 20$? Nee. Met vijf personen moet je nu eenmaal keuzes maken en wij hebben onze zinnen gezet op de gratis ferry naar Staten Island. Een heel dom idee vindt de verkoper dat. De boot heeft geen open dek en je kunt toch niets zien is zijn argument. We wagen het er toch op, net als honderden anderen. Iedereen staat rustig te wachten, totdat de ferry aanlegt en iedereen wandelt aan boord van de personenferry. Velen zijn gewoon commuters en gaan inderdaad binnen zitten, maar er is wel degelijk een open dek aan de voorkant (de kant die aan de steiger ligt). Wanneer de ferry uitvaart is het uitzicht dan ook geweldig. De enorme torens en wolkenkrabbers steken als gigantische stalagmieten de lucht in, met als superreus, de Freedomtower die er letterlijk met kop en schouders boven uit steekt. Als de ferry zich verwijdert openbaart zich de skyline prachtig tegen de blauwe lucht. De Brooklyn Bridge wordt zichtbaar en overal varen boten, tot zeilscheepjes met helderwitte en gekleurde zeilen, tot cruiseschepen en zeecontainers. Dan het volgende spektakel, want aan de linkerzijde varen we langs het Vrijheidsbeeld. Weliswaar van behoorlijke afstand, maar dicht genoeg om een mooi beeld te krijgen van het machtige beeld, dat zo fier op haar voetstuk staat. Op het dek speelt zich tegelijkertijd een ander spektakel af, want tegelijk met ons is er een groep mensen in mooie kledij aan dek gekomen. Het is een bruidspaar met gevolg. En niet op weg naar de bruiloft. De huwelijksceremonie speelt zich af terwijl de boot uitvaart. We zijn onuitgenodigd te gast bij de huwelijksvoltrekking van een stel complete vreemden en hierdoor voor altijd met hen verbonden. De ceremonie duurt niet langer dan 5 minuten en dan dwarrelen de rozenblaadjes in het rond. Dit kun je vooraf toch niet bedenken. Als de ferry na een klein half uurtje aanlegt, moet iedereen van de boot af en we stappen meteen weer in de rij voor een tochtje terug. Ook nu zorgen we dat we aan de voorkant van de ferry staan, zodat we de imposante aanblik van de skyline nog een keertje kunnen zien. Nu even zonder fototoestel.

Als we weer aangelegd zijn, nemen we de ferry richting Washington Square. We gaan met de metro richting Madison Square waar we een Shake Shack Burger willen eten. Deze tip hebben we gekregen van een New Yorker onderweg. Het moeten de beste burgers van de stad zijn. Dat hebben meer mensen bedacht, want er staat een enorme rij. De ambiance is erg gezellig. Overal volk dat gezellig zit te eten, picknicken of lekker in het zonnetje zit te genieten. Het park is niet heel groot, maar mooi omheind en omarmd door moderne torens, maar ook oude, voor zover dat kan in New York. Het Flat Iron Building is er het mooiste voorbeeld van. Een prachtig vormgegeven gebouw op de hoek van het park aan Broadway. De burgers laten we en we halen in de buurt gewoon een Mac-je, en een lekkere salade bij een fantastische saladbar. Op het gras in het park vinden we een plekje en doen onze innerlijke mens tegoed. Dat moet af en toe ook gebeuren. Als alles op is, is de avond gevallen en tijd om terug te gaan naar Times Square. Daar is het inmiddels nog drukker en het is een bedrijvige bedoeling. Je komt ogen en oren tekort om alles te zien. Eerlijk gezegd is dit een beetje een overkill, maar de jongens vinden het machtig mooi. Ook de zo goed als blote dames die ge-bodypaint zijn als de Amerikaanse vlag zal daarbij een rol spelen. Na een uurtje is het mooi geweest en zoeken we de metro op, richting Brooklyn. Net zo eenvoudig als de heenweg vinden we de weg terug.

Appartement Brooklyn Jefferson Street

De bedoeling om met de metro richting Brooklyn Bridge te gaan lukt niet helemaal, omdat er werkzaamheden zijn. Die worden vaak in het weekend gehouden. Onze metro stopt dan ook een eindje van de beroemde brug vandaan en daarom lopen we op deze warme zomerdag rustig langs de waterkant richting de brug. Langs de waterkant ligt een fiets en wandelpad, dat op deze ochtend gebruikt wordt door fietsers, joggers en chinezen die hier hun ochtendoefeningen staan te doen. Het is even zoeken naar de voet van de brug, maar als we die gevonden hebben, moeten we toch echt de houten vlonders op en wandelen naar de eerste pijlers.

Het is een drukte van belang. Voetgangers die de fietsers verschrikkelijk in de weg lopen. Het is maar goed dat we hier geen fietstour geregeld hebben. Die staat voor vanmiddag gepland. De stop bij de Brooklyn Bridge heeft meer tijd gekost dan verwacht en uiteindelijk moeten we nog voort maken om richting Central Park te gaan, wat zo’n zestig straten hoger ligt dan de plek waar we nu zijn, ter hoogte van Wall Street. (Op Wall Street is op zondag niet zo heel veel te beleven, want dan ligt het zakenleven plat). We werken ons dus weer omhoog met de metro richting de Tavern on the Green. Een bekend theehuis/restaurant op de 66Th street in Central Park. Vanuit hier hebben we een fietstocht geregeld. Even lekker de beentjes strekken, zonder door de stad te hoeven slenteren of in de metro te zitten. Voordat het zover is, nemen we een lekkere hotdog bij een van de foodcarts die overal in New York te vinden zijn. Op de Sheep Meadow in het park, een gigantische weide, installeren we ons tussen de andere New Yorkers die hier lekker zitten te picknicken met hun families, spelen met hun kinderen of gewoon lekker een boekje liggen te lezen in het zonnetje. Life is good. Af en toe even bijkomen is een must als je in zo’n bedrijvige stad bent als New York.

Op tijd melden we ons bij het startpunt van New York Bike and Roll. Vanuit hier start een drie uur durende fietstocht, the Waterfront Central Pak tour. Onze gids is een enthousiaste, superfitte zestiger die de groep van zo’n vijftien man meteen oppept. Als we klaar zijn om te vertrekken zet hij er meteen de spurt in, ondertussen aanwijzingen gevend. Geregeld wordt er gestopt en het eerste punt is Strawberry Fields, de plek waar ter nagedachtenis van John Lennon een mozaïek aangebracht is. Het maakt eigenlijk best indruk. Daarna fietsen we door het park, waar geregeld gestopt wordt. Een indrukwekkende stop is de stop bij Bethesda Terrace en gelijknamige fontein, waar een prachtige engel boven de menigte uitkijkt. De duiven zitten uit te rusten op haar schouders en vleugels. Onder de brug klinkt prachtig gezang. Het is de standplaats van lokale artiesten die hier om de beurt een half uur hun muziek of gezang ten gehore mag brengen. Als wij aan komen lopen is er net een gospelkoor aan het zingen. You raise me op klinkt galmend door de schitterende gewelven en de harmonieuze stemmen klinken prachtig bij elkaar. Het is bijzonder indrukwekkend. Jammer om verder te moeten.

Maar de tocht gaat verder, richting Guggenheim museum, het moderne witte, ronde gebouw is een architectonisch juweeltje. Langs en door het park gaat de tocht voort, waarna we uitkomen op het noordelijkste puntje en aan de voet van Harlem staan. Vanuit hier gaat het richting het water en onderweg passeren we een ander park, waar het letterlijk zwart ziet van de mensen. Allemaal afgekomen op een soort van openlucht gospelfestival. Gebroederlijk, jong en oud op tuinstoeltjes of dekentjes luisteren naar de volle stemmen die tot de Heer zingen. Langs de Columbia University gaat het richting de Hudson River. Een loop/fietspad kronkelt langs de waterkant. Dan na een totale tour van zo’n drie uur komen we weer aan bij de Tavern on the Green en leveren toch wel een beetje vermoeid, maar voldaan de fietsen weer in. Door Central Park lopen we richting Fifth Avenue. Er moet in New York natuurlijk ook geshopt worden. De modehuizen liggen aan elkaar geregen aan de brede avenue, waar de vele shoppers met luxe tasjes over het trottoir flaneren. Voor de jongelui is er een giga Hollister en Abercrombie & Fitch. Na een uurtje shoppen, stappen we door richting Grand Central Terminal. Hét station van New York. Het is een prachtig gebouw en vooral de grote lobby is indrukwekkend. Het is maar goed dat dit gebouw gespaard is. Onder de grote hal, ligt een foodcourt waar een grote variatie aan eetgelegenheden te vinden is. En tot ons grote geluk ook een dependance van Shake Shack Burger en hier hoeven we gelukkig minder lang in de rij te staan. En inderdaad it’s a damn good Burger. Na deze lange dag breken we op, nemen de metro en gaan huiswaarts. Morgen laatste dag, dus er moeten nog wat koffers ingepakt worden.

Appartement Brooklyn Jefferson Street

Vandaag is de laatste dag en al vroeg togen we richting de stad en wel richting 9/11 Memorial, het herdenkingsmuseum ter nagedachtenis aan de aanslag van 11 september op het World Trade Center.

We hebben een reservering gemaakt en op dit tijdstip zijn er nog geen lange rijen. Aan de voet van Liberty Tower dat zeer prominent de hoogte in prijkt liggen de twee ‘pools’ op de plek waar de twee neergehaalde torens stonden. Het contrast is groot en de zwarte gaten, met aan weerszijden de namen van alle slachtoffers is indrukwekkend. Vóórdat we door het museum gaan, bekijken we eerst een film over de aanslag én de reacties van verschillende politieke leiders daarop. Het is en blijft een bizarre gebeurtenis.

Daarna gaan we zelf door het museum, waar vooral de originele pijlers van de oorspronkelijke torens nog te zien zijn. Natuurlijk veel attributen, herdenkingspunten, foto en beeldmateriaal. Alles in een ingetogen sfeer. Het hele memorial ademt een soort van weemoed maar ook kracht uit met respect voor alle betrokkenen. Het is een indrukwekkende ochtend. Om daarna om te schakelen om het stadsgedruis in te gaan is best heftig. We nemen de metro naar Washington Square en lopen daar wat rond. Er wordt net een Tv-serie opgenomen. Leuk om in the middle of the action te zitten.

We eten ergens een broodje en lopen door naar de High Line. Van oorsprong een spoorlijn aan de Westkant van Manhattan is het de afgelopen jaren omgetoverd tot een 2,2 km lang stadspark dat zo’n 9 meter boven de straten aangelegd is. Dit groene lint is een van de nieuwe highlights van de stad. Tussen alle stenen en beton van de stad is ieder stukje groen een aanvulling. Aan de bezoekers te zien is het ook een aanwinst.

Na nog een drankje op een terrasje gedaan te hebben in de wijk Hell’s Kitchen is het tijd om afscheid te nemen. In ons appartement douchen we nog even, pakken de laatste spulletjes in en bellen een taxi om ons naar J.F.K. Airport te brengen voor onze vlucht naar huis.

Conclusie en tips:

Het was een lange en intensieve reis met een aaneenschakeling van highlights, bekende en onbekende plekjes, rustpunten en verrassingen. De combinatie van tropische sferen, wereldsteden en landelijke dorpjes, fraaie stranden, groene bossen, nieuwe en historische cultuur en natuur met een enorme variatie aan flora en fauna is een absolute aanrader.

• Wanneer je in de zomermaanden reist moet je er rekening mee houden dat het erg warm en benauwd kan zijn. Zorg dat je een camping zoekt waar elektra is, zodat de airco ook 's nachts aan kan. Het kan erg vochtig/klam zijn. De campings in deze reis beschikten allemaal over elektra m.u.v. Shenandoah N.P.

• De State Parks in Florida liggen in een prachtige tropische omgeving. Mocht je een camping gereserveerd hebben dan moet je zorgen er voor zonsondergang te zijn. Om toegang tot de camping te krijgen heb je een code nodig. Na zonsondergang gaan de slagbomen dicht.

• Het verkeer in het oosten rijdt wat sneller dan in het Westen. Een Navigatiesysteem is wenselijk.

• In het oosten is een veel voorkomende supermarkt, buiten Wal-Mart, de Publix.