Dag 1:
Vertrek 17.30u. Onze taxichauffeuse Ingrid brengt ons naar Station Eindhoven waar onze reis goed start: twee gratis Kruidvat treinkaarten worden ons in de schoot geworpen en Peter is BIJNA zijn rugzak kwijt.
We slapen in het CITIZEN hotel, een ultra moderne blokkendoos. Alles werkt digitaal, inchecken, verlichting met afstandbediening etc. Drinken koffie in de etalage vol moderne kunst. Het eten staat in de vitrine en kan in de magnetron worden opgewarmd.
Onze kleine kamer heeft een reuze bed maar verder is er geen ruimte vanwege de supermoderne open douche en toilet, enkel afgesloten door glas, we voelen ons twee vissen in een kom.
Later lopen we in 5 minuten naar Schiphol waar we nog een glaasje drinken.

Dag 2:
Redelijk geslapen. Terug naar Schiphol, waar het inchecken heel soepel verloopt. Samen op het gemakje ontbijten, winkeltjes kijken en het is zo tijd om te boarden.
Vol vliegtuig, er is veel turbulentie maar de reis verloopt prima.
In Chicago is het lekker weer.
Nadat de koffers op de kamers staan gaan we er eentje drinken bij de buren in een echte Amerikaanse bar. Het is zondagmiddag. Er staan wel 50 TV’s aan met verschillende sportwedstrijden en nieuwsuitzendingen, de bediening wordt verzorgd door jonge grietjes in hotpants. Volgens André en Peter niets mis mee.
Raken in gesprek met Bob, die steward is bij Amercan Airlines, maar verslaafd aan zijn iPhone en zijn spiksplinternieuwe iPad. Ook belt hij zijn broer die wij toch echt gedag moeten zeggen. Wat een vreemde vogel!
Eten een kleinigheidje en moeten dan toch echt ons bedje gaan opzoeken, het is in Nederland al 3u ’s nachts.

Veel te vroeg uit de veren! (jetlag). Buiten een stormachtige wind. Kunnen al om 10u onze campers ophalen.
Het is een vreselijke bende in de taxi die ons wegbrengt. De Irakese chauffeur voert een Amerikaanse vlag omdat, zegt hij, wij bij hem in de taxi zitten.

Als we later bij de camperverhuur zijn is het alweer een zooitje, het lijkt wel Stiefbeen & Zn. Overal staan dozen en troep opgestapeld maar gelukkig gaat de afwikkeling goed.
Buiten staan twee gloednieuwe campers, elk 25 fth. lang. We krijgen grote zakken met beddegoed, handdoeken en een doos met pannen, borden, en bestek.
Later op het het parkeerterrein van de Walmart ruimen we alles in, doen boodschappen, eten een broodje, en onze reis kan beginnen.
We rijden over drukke wegen door Zuid Chicago. Plotseling vliegen bij ons de borden door de camper, een kastdeurtje was opengegaan. Nou ja scherven brengen geluk.
Vinden een campground in Kankakee waar we net voor het donker arriveren.

Heel vroeg wakker door het gefluit van vele vogels. Het zonnetje is er vroeg bij en de wind van gisteren is gelukkig gaan liggen. Geven de TomTom opdracht om snelwegen te mijden en rijden door uitgebreide landbouwgebieden. Het is de graanschuur van Amerika, overal zie je boerderijen met grote graansilo’s, afgewisseld door heel veel kerken van allerlei geloofgemeenschappen.
Bij kruisingen met stopteken, ook al is er in velden of wegen niemand te zien, MOET je stoppen. Grappig hoor!
Na de lunch rijden we steeds zuidelijker en zien honderden ja-knikkers: de olievelden van Illinois.
Na bijna 400 km. zoeken we een camping op in Benton.

Heerlijk geslapen, prachtige douches, fluitende vogels, 2 herten op de camping… Het kan niet op, dit is echt vakantie! Weer vroeg weg, 9 uur, we hebben een lange rit voor de boeg naar Memphis. Eerste stuk over de Highway, bij het afdraaien voor een koffiestop vliegen er 2 flessen wijn door de camper, geen gevolgen gelukkig.
Rijden weer door landbouwgebieden, het is veel groener dan gisteren. Leuke dorpjes, soms verlaten en dus vervallen, soms heel netjes en verzorgd. Overal om de boerderijen en huizen zijn de grasvelden óf gemaaid óf worden op dit moment gemaaid.
Komen we plotseling door een prachtig natuurgebied: Cypress Creek Nat. Wildlife Refuge. Tijd voor een welverdiende pauze. Zien in het informatie centrum een hele mooie tentoonstelling van al de fauna en flora, waaronder diverse levende slangen, kikkers, schildpadden, vlinders en heel veel soorten watervogels. Dan maken we een korte wandeling in deze prachtige rustgevende omgeving.
Bij het armoedige plaatsje Caïro rijden we Illinois uit en rijden over de rivier de Ohio, Kentucky binnen.
We picknicken op een heuvel met een enorm Kruisbeeld. Was een moderne sponsoring van de vele kerkgemeenschappen alhier. Voor de lunch slaan we er maar een kruisje op…
Later rijden we alras Tennessee binnen over de rivier de Mississipi.
Opvallend zijn de vele donkere mensen en de mooie villawijken, tuinen, kerken en de prachtige aangelegde golfbanen waar je voor 20 dollar 18 holes kunt lopen.
Over de Highway zijn we in 1 ½ uur in Memphis, waar we inchecken op R.V. Park Graceland op de Elvis Presley Boulevard.
Na het eten gaan we op verkenning naar het Heart Break Hotel, waar we koffie drinken met een video van Elvis en diverse fans meezingend aan het eten zijn.
Op naar het Rock Café met een live optreden van een look a like Elvis met hartstochtelijke fans. De meesten zijn dik over de zeventig, wat voelen wij ons jong!

Lekker uitgeslapen gaan we op pad. Senior tickets bij Graceland gekocht en vertrekken met de bus en een headset op naar het landgoed van Elvis aan de overkant van de straat.
Elvis kocht dit landgoed op 22 jarige leeftijd en woonde er tot aan zijn dood in 1977. We bezichtigen de voorkamers, Jungle Room, de gallery, de racquetballhal en de Memorial Gardens waar Elvis is begraven.
Weer terug aan de overkant gaan we ook de verzameling auto’s en de twee vliegtuigen van Elvis bezoeken inclusief de tentoonstelling Sincerely Elvis met filmbeelden en persoonlijke bezittingen. Wat een leuke poppenkast is het toch eigenlijk! En dan die souvenirwinkels, je kunt er de gekste Elvis-rommel kopen in de vorm van onderbroeken, flessenopeners, oorbellen borrelglaasjes etc. We krijgen honger van al die leuke kitsch, wij gaan heerlijk picknicken bij onze campers in het R.V. Park.
Na lekker in het zonnetje te relaxen doffen we ons op om uit te gaan. Met de taxi naar
Beale Street. Na een periode van verval is deze straat het middelpunt van een bruisende amusementswijk. De straat is afgesloten voor verkeer en overal klinkt live muziek door de café deuren naar buiten. Hier en daar gaan we naar binnen, genieten van de muziek en vergapen ons aan alle bluesliefhebbers. Niemand zit er nog stil behalve wij. Maar na een grote plastic emmer bier gaan ook wij los.
We eindigen bij BB King’s Blues Club, waar een band echt geweldige muziek maakt. In de taxi nog nagenietend  naar huis.

Vandaag een lange reisdag, rijden al snel de Staat Mississippi binnen. Saai, vlak landbouwgebied waar het gewas al aardig groen is en een paar sproeivliegtuigjes hun werk doen.
Na de lunch, waarbij we nog in het zonnetje zitten, begint het te regenen. Zullen de boeren wel blij mee zijn, het is hier kurkdroog. Wij denken er anders over.
Rijden verder door kleine dorpen met grappige plaatsnamen zoals Ulm, Stuttgart en zelfs Altheimer waar allemaal, hoe klein ook, 1 of 2 kerken staan.
Dan door het deltagebied van de rivier Arkansas en Mississipi ook een landbouwgebied waar we zelfs rijstvelden zien!
Het begint nu echt hard te regenen, en we zijn blij als we eindelijk in Hot Springs op de KOA campground aangeland zijn.

Schitterde zonnige dag, 18 gr. C. Na het ontbijt met één camper naar Down Town Hot Springs. Via Informatiecentrum lopen we langs de verschillende badhuizen, allemaal aangesloten op de warme/ hete bronnen. Zien een levensgroot bord met een afbeelding van Bill Clinton, die hier opgroeide en zijn middelbare school diploma haalde. Zijn ze hier heel trots op natuurlijk!
In verband met de Week van het Hotsprings Nat. Park zijn er volop activiteiten. De Rangers laten vandaag iedereen kennis maken met de natuur en hun werk. Om “gezondheid” te promoten worden er allerlei eenvoudige sporten beoefend, Annemie en Henny hoelahoepen er op los en… krijgen applaus. Peter en André worden lekker gemasseerd, en nog wel gratis ook!
Drinken koffie in een hamburgertent waar reuze hamburgers geserveerd worden, wel zo groot als een taart!
Later soppen we lekker in het Quapaw badhuis. De temperatuur in de verschillende baden lopen op van 37 gr. C tot 41 gr. C toe. Naderhand zijn we er helemaal schoon en rozig van.
Op het terras kunnen we even uitdampen en genieten van de voorbijrijdende Chrevrolet Corvettes, die toevallig juist vandaag in Hot Springs een ontmoetingsdag hebben.
Om alles hier te zien moeten we toch ook een tochtje door het National Park maken met op de top een grote uitkijktoren. We liften naar boven en genieten van een prachtig uitzicht over de omgeving.
Even terug naar de campground, omkleden, en laten we ons in het centrum afzetten door de KOA campground shuttle, luxe hoor! Eten bij een Italiaans Restaurant die het niveau van Middle of the road overstijgt.
Omdat het nog vroeg is besluiten we naar The Porterhouse te gaan, waar een Country Band live muziek speelt en wij meezingen met de rest van de plattelandsmeute.

Vandaag zonnig, maar veel wind. Verlaten het stadje al vroeg want we hebben weer een lange weg te gaan. Bij de kerken staan al veel auto’s geparkeerd, wij zijn blijkbaar niet de enigen die vroeg op zijn. Ook veel auto’s met boten onderweg naar Lake Quachita waar ook wij even een kijkje nemen.
Steeds verder en verder, rijden we door de prairies. Fris groene weiden met prachtige gele en witte bloemen, waar veel Angus runderen grazen. Een schitterend gezicht, maar wat zal dit lekkere malse beef opleveren!
Weldra zien we het bord: Welcome in Oklahoma.
De gedachte: “We komen vanzelf een campground tegen” blijkt “In geen velden of wegen”.
Via allerlei vragen aan verschillende mensen zouden we bijna op de parking van de Walmart moeten overnachten. Gelukkig krijgen we van een dappere, alleen reizende Amerikaanse het adres van Valley Inn in Mc. Alester. Eerst pizza eten en dan net voor het donker “thuis”.

Hebben wij weer, hadden we gisteren eindelijk een Campground, sliepen we zowat op de spoorrails waar steeds toeterende treinen langs kwamen... Dus vroeg weg met zonnig weer en een heerlijke temperatuur.
Door het platte land met bossen, vlakke tarwevelden en uitgestrekt grasland.
Tot dusver in de stadjes geen Safeway te bekennen maar altijd de Walmart, die geen wijn verkoopt. Dat wordt zoeken naar een liquor store.
Komen ook weer ja-knikkers tegen, even stoppen om te tanken. Blijkt echte ruwe olie te zijn. Toch maar niet doen…
Komen uiteindelijk uit bij Red Rock Canyon, State Park, Hinton.
Het is een heerlijke plaats om de BBQ eens aan te maken. Peter en Andre zoeken wat hout en stoken een vuurtje op de stookplaats. Zo midden in de natuur, onbewolkte hemel is het heerlijk toeven. De Ranger komt nog even een folder brengen van het State Park wat we morgen gaan bezoeken en vertelt ons van alles over de natuur, landbouw, olie en gaswinning etc. Slapen als marmotjes in dit rustige oord.

Eerst een mooie vroege ochtendwandeling over de soms heel steile paden door het bos. De vogels fluiten er lekker op los en wij klimmen en klauteren over de rode rotsen. Kunnen we eindelijk onze luie benen eens laten werken.
De lucht is diep blauw, alleen wel wat wind. Vandaag doen we het eens anders, we rijden ieder voor zich en zien elkaar vanavond weer bij  Palo Duro Canyon State Park.
Wij kiezen allebei voor de Route 66. Het is een Interstate en onderweg proberen we een glimp op te vangen van de oude Route 66. Wel veel reclame, ook voor een museum in de plaats Elk City. Het is echt de moeite waard, mooie verzameling en film. Kopen een Route 66 pet voor Peter, ansichtkaarten voor thuis en rijden maar weer, achter de vele enorme vrachtwagens en veewagens (koeien) aan die naar het Westen rijden.
De afstanden vallen ons elke dag weer tegen, wat zijn die enorm groot!
Dan rijden we Texas binnen, de speed limit is hier 75miles. Het landschap begint te veranderen, droge velden met windmolens en koeien. Geen boom te zien en dan zo ver je maar kunt kijken, tot aan de horizon.
De Texanen zijn erg vriendelijk, als we gaan tanken noemen ze mij: "Darling en Honey", nou dat gebeurt ook niet elke dag!
Onderweg bij Alanreed een geweldig mooie Restarea, we kunnen hier foto’s maken van de enorme vrachtwagens maar ook van de toch heel aparte omgeving. Een landschap zo eindeloos groot en ver.
Aangekomen bij de eindbestemming van vandaag: Palo Duro Canyon State Park zien we André en Annemie weer. Het is heel warm, 35 gr. C. Maar het is een veel mooiere omgeving en een nóg rodere canyon dan gisteren. Het blijft tot laat in de avond warm zodat we lekker buiten genieten van de rust en stilte van de natuur en de prachtige sterrenhemel.

Wakker worden door het geluid van wilde kalkoenen, dat is weer eens wat anders!
Maken een rit met de camper door deze 97 km. lange en 335 km. diepe kloof van rood en geel zandsteen. (de Grand Canyon van Texas). Het is heel mooi en stil in deze prachtige omgeving. Zo nu en dan moeten we door ondiepe riviertjes rijden… André en Annemie zijn de figuranten voor een spectaculaire scene van Peter’s film.
Men krijgt hier belangrijk bezoek hoorden we. George W. Bush himself is in aantocht, schijnt een seniorendag te zijn dus iedereen MOET het park uit. Nou wij zijn er weg van en sjezen er rap vandoor. Weer verder in de Westelijke richting van de Route 66. Er is nu echt niets te zien, tot aan de verre horizon niets dan droge dorre vlakten.
Tegen dat we New Mexico binnen rijden veranderd het landschap in een woestijn met zachte kleuren, in de verte zien we tafelbergen. Hier woonden lang de indianen en Hispanics en dat kun je goed zien aan de mensen hier.
Vinden een KOA campground, doen boodschappen in het kleine stadje Tucumcari, en gebruiken de middag verder om te chillen, het is veel te warm om buiten te zitten 35-38 gr. C.

Gisteren nog in de hot tube gezeten en tot laat buiten geborreld, heerlijk weer. Maar… het is niet allemaal rozengeur en maneschijn, er fladderen heel veel motten. Schijnt aan het mooie weer te liggen. Nu richting Santa Fé.
Rijden bijna alleen, met zijn tweeën, op deze wondermooie, desolate weg naar het noorden, soms door woestijnachtig gebied. De prachtige zachte kleuren, groen, grijs, roze, terra en de vele paarse en gele bloemen maken het heel bijzonder en mooi.
Op deze 170 km lange weg komen we bijna niemand tegen, heel apart, maar je moet hier geen autopech krijgen, geen telefoonverbinding of tankstation, niets…
Plotseling staan daar 3 hertjes op de kale vlakte, wat een verassing! Als ze ons opmerken schieten ze snel weg. En wij ook, willen op tijd in Santa Fé zijn voor wat huishoudelijke taken en véél belangrijker, de mooie stad zelf.
Als we op de campground staan staat er een stevige wind die veel  zand meevoert. Het is zwaar bewolkt, de temperatuur is echter prima, zo’n 20 gr. C.
Met de lijnbus naar Down Town Santa Fé. De centrale Plaza, waar het normaal gesproken druk en gezellig moet zijn, is erg stil. Onder de poort van het Palace zijn de laatste 2 indiaanse vrouwen juist hun handel aan het opruimen, zal wel aan de stormachtige wind liggen. Gelukkig zijn er nog wat winkels en galeries open. Het Mexicaanse restaurant The Shed, wat  bomvol is, heeft nog net plaats voor ons, We eten er heerlijk, alhoewel Peter en André steeds afgeleid worden door onze serveerster, die in hotpants en panty met naad steeds komt vragen of alles naar wens is.
Later rennen we door de regen snel naar de bus en jagen thuis nog op de motten in de camper.

Na lang gegoogle besluiten we niet naar Durango te gaan, is te ver en te koud daar in de bergen. Op naar Bloomfield door het indianenreservaat van de Apache. Mooie route, het blijft heerlijk om zo onderweg te zijn. Mexicaanse muziek op de achtergrond.
Vandaag niet buiten lunchen vanwege de sterke wind en de frisse temperatuur.
De kleine indianendorpjes die we passeren zijn vaak armoedig en vies maar hebben wel een eigen postkantoortje en een eigen kliniek, kunnen wij in Nuenen niet zeggen!
Aangekomen in Bloomfield denken we snel een Campground te vinden. Maar wat blijkt, iedereen woont hier in een stacaravan. De R.V. parken lijken wel woonwagenkampen dus gas er op. Weer of geen weer, toch naar Durango, Colorado.
Tegen de voorspelling in is het heel mooi weer, strak blauwe lucht, 18 gr. C. Via Mc Donald’s naar de KOA campground, waren toch weer 300 km. vandaag.

Heerlijk geslapen en lekker uitgerust, hoewel het erg koud is geweest vannacht. Maar ja wat wil je, Durango ligt op 2100 mtr. hoogte.
Gaan naar het centrum, waar we al eens waren met ons viertjes. Kunnen ook nu niet mee met de bekende trein naar Silverton. Hij rijdt nog niet, pas later in het jaar.
Gaan eens lekker rondkijken in dit leuke historische stadje met 19e eeuwse saloons en hotels. Er hangt hier echt een cowboysfeer. Kopen een souvenirtje, drinken koffie met iets lekkers bij een franse bakker Jean Pierre, die hier in 1963 met succes is begonnen. Annemie koopt UGGs hier in de USA, deze zijn origineel uit Australië, zijn made in China, en gaan mee naar Europa, kun je het gekker bedenken?
Na de lunch naar Mesa Verde Nationaal Park. Mooie omgeving waar we doorrijden. Het is hier pas lente en de loofbomen zijn nog niet echt groen.
Plotseling staan er auto’s stil en zien we koeien de weg overlopen. Er zijn cowboys en cowgirls hard aan het werk om hun vee naar de weiden te loodsen. Fantastisch leuk gezicht
Mesa Verde N.P. is beroemd om zijn 500 rotswoningen die door de Pueblo indianen tot het jaar 1300 bewoond werden en de VS zijn erg trots op deze archeologische vondsten. Wij rijden op eigen houtje door dit park waar we genieten van mooie uitzichten over de canyons en natuurlijk de oude indianenwoningen bewonderen die soms op onbereikbare plaatsen liggen. We wandelen door mooi aangelegde kronkelige paden naar Spruce Tree House, waar we deze holwoningen van dichtbij bezichtigen.
Gaan ook nog even bij het museum langs en zien een mooie film over het leven van de indianen vroeger. Overnachten doen we vandaag in het Mesa Verde N.P. waar we nog allerlei wild spotten, waaronder een coyote en verschillende reeën. De dag sluiten we af bij een kampvuur, we kunnen het niet warm krijgen want het loopt tegen het vriespunt.

Verlaten het Mesa Verde N.P. na een heel koude, maar gelukkig stille nacht.
Het is weer een strakblauwe hemel. Vandaag een korte rit naar Moab in de staat Utah. Na een saaie start werd de rit alsmaar mooier. Bij een parkeerplaats “Hole in the Rock” raken we in gesprek met een Canadese Nederlander, die met zijn vrachtwagen op de parkeerplaats staat. De mannen krijgen een rondleiding in- en door de vrachtwagen. Zijn die ook weer blij!
Op de KOA campground net voor Moab laten we één camper achter en gaan na het bezoek bij het Informatiecentrum naar Arches N.P.
Dit park heeft het grootst aantal natuurlijke bogen ter wereld en zijn gevormd door een miljoenen jaren durend proces. Ze eroderen nog steeds.
Stoppen hier en daar bij mooie uitzichten, fotograferen er flink op los, en wandelen zo nu en dan naar de verschillende bogen toe.
Volgens de boeken MOETEN we naar de zonsondergang gaan kijken bij Delicate Arch. Lopen die trail 2 ½ km heen en later weer terug, waarbij we ook nog eens 165 meter moeten klimmen. Het is wel echt afzien voor ons “oudjes”. De drukbezochte zonsondergang was meer dan de moeite waard. We zijn blij en trots dat we dit hebben gedaan.
Het is al laat en donker als we op de campground arriveren. Ons diner vanavond bestaat uit het opwarmen van de “doggy bag” van de Pizza Hut.

Koninginnedag, wij gaan er vandaag ook een feestje van maken!
Alles een grote beurt gegeven, de camper, full hook up, haren gewassen, helemaal klaar voor een State Park of Nationaal Park in de komende dagen. Een oranje hoed ontbreekt er nog aan.
Rijden mooie route met fraaie uitzichtpunten over zandstenen rotsformaties. Wat is de natuur prachtig, je kunt het zelf zo niet aanleggen, laat staan bedenken!
Gaan naar Visitorscentre waar we nog net de laatste overnachtingplaatsen kunnen boeken in dit mooie Dead Horse State Park. Kost 20 dollar incl. electriciteit en dumpstation voor een hele mooie plaats met prachtig uitzicht, picknicktafel en afdak. (is hier ’s zomers heel heet).
Nu is het zonnig weer en 20 gr. C. Vandaag tijd om te relaxen. Maken later een mooie tocht langs de Canyon Rim met het mooiste, grootse uitzicht bij Dead Horse Point Overlook. Lijkt de Grand Canyon wel!
“Thuis” zitten we heerlijk op ons terras te bbq-en met uitzicht op de wijde omgeving. Was een fijne, maar een beetje andere,  Koninginnedag!

Vandaag: Canyonsland National Park. Helaas begint de dag bewolkt, wat jammer is voor het uitzicht en de foto’s. Komen langs een "Open Ranch", de koeien met hun kalfjes lopen hier gewoon los in het veld en op de weg. Je moet ze langzaam voorbij rijden.

Passeren de ingang waar onze pas op handtekening word gecheckt. Hebben we nog niet mee gemaakt. We rijden naar het gedeelte Island in the Sky, wat beroemd is door de vele spectaculaire uitzichten. Bij de verschillende Lockouts is het soms klimmen en klauteren geblazen. Voorzichtig hoor anders val je in de 700 meter diepe canyon!

Komen bij het Grand View Point Overlook waar juist een Ranger zijn verhaal vertelt over het ontstaan van de Canyons. In de verre diepte is hier op grote schaal uranium gewonnen, je kunt de afgravingen heel goed zien.

Het is erg warm geworden en de zon schijnt ook weer volop. Wat zullen de foto’s mooi zijn!

Rijden weer terug naar de plaats Moab voor boodschappen  en overnachting in het centrum. Waar we ’s avonds moeite hebben met het vinden van een “goed” restaurant, laat staan een gezellig cafeetje.

Wat een luxe, een Starbucks als buurman! Laten ons de koffie goed smaken. Verlaten Moab in zuidelijke richting via Blanding. Bewolkt weer maar prima temperatuur.
Rijden door weer een ander landschap. Een steenachtig gebied met enkel struikgewas. Via rode zandstenen valleien naar Natural Bridges Nat’l Monument, hier zijn mooi aangelegde paden naar verschillende uitkijkpunten waar we de natuurlijke zandstenen bruggen kunnen bewonderen. De grootste van de drie is 100 mtr. lang en 40 mtr. hoog, deze zijn wel anders dan bij de Arches omdat ze door de rivier zijn uitgesleten.
Verder gaat de reis richting Monument Valley, waar we al eens waren. Verrast worden we door een spectaculaire afdaling de valley in, waarvan een stuk onverharde weg en haarspeldbochten! Diep beneden een hele grote vlakte met in de verte Monument Valley, een indianen reservaat.
Voor het eerst zien we in de berm afval, blikjes en glas, jammer. Rijdend over Highway 163, maken we dezelfde foto als op de voorkant van de Capitool Reisgids.
BBQ op de Campground in Goulding bij de indianen, waar alles rood kleurt bij de ondergaande zon.

Vanochtend weer eens ergens anders wakker van geworden, blaffende honden. Daar houden de indianen veel van, gelukkig bijten ze niet!
Rijden naar Monument Valley waar de beroemde bergen en Mesa’s al zichtbaar worden. Deze oude formaties rijzen op uit een ogenschijnlijk grenzeloze woestijn en vormen het symbool van het Amerikaanse Westen. In dit stukje Amerika werden de meeste Westerns gefilmd. De Indianen staan al op ons te wachten om voor een aanzienlijk bedrag met ons door de Valley te rijden. Na wat gepingel toch mooi wat dollartjes verdiend. Benny, een Navajo Indiaan, is onze gids. Hij rijdt met zijn 4wheel drive open jeep met ons rond. Stoppen bij verschillende plaatsen, ook bij de rots waar John Wayn geacteerd heeft. Hier staan veel kraampjes met zelfgemaakte indiaanse sieraden. Maken mooie foto’s en films. Bennie vertelt ons over de Indianen historie. Rijden over Highway 163 Arizona binnen waar we onze horloges 1 uur terug zetten. Tijdsverschil met Nederland nu 9 uur.
Willen vandaag gaan lunchen in Anastazi Inn, waar we 10 jaar geleden al eens waren en veel plezier hebben gehad. En verdomd, het stond er nog! Onveranderd, zelfs de bonensoep smaakte nog hetzelfde. De Indianen die wij hebben ontmoet zijn niet echt vriendelijk, lijken wat stug zelfs. Vertrekken met een volle maag richting Page. Eerst een saaie weg maar dan weer heel mooi, steeds weer die afwisseling. In Page gaan we naar het Informatiecentrum waar wij teleurgesteld horen dat de Noord Rim van de Grand Canyon pas half mei open gaat.
Doen eindelijk eens boodschappen bij de Safe Way en rijden naar de Campground. Hebben een prachtige plaats met zicht op Lake Powell waar we in het zonnetje lekker nagenieten van deze mooie dag.

We volgen het advies van de Ranger op en kiezen voor de Zuid Rim. Eerst een mooie wandeling met stralend weer, langs een prachtig resort aan het nu diepblauwe Lake Powell.
Na enkele prachtige Lookouts over Lake Powell en zijn omgeving zetten we onze reis voort.
De route die we nu volgen is heel druk en een beetje saai, later verandert het in een soort maanlandschap. Het blijft druk, hebben deze weg 10 jaar geleden ook al eens gereden maar er blijkt veel veranderd in die tijd. Bij de Grand Canyon zijn nu vele wegen aangelegd, meer hotels, eetgelegenheden en grote parkeerterreinen. Wij rijden langs de Rim en zien weer deze verbluffend mooie uitzichten waar je je klein door voelt!
De campground hier is vol dus staan we later nét buiten de zuidelijke uitgang in Tusayan. Na het eten op naar de sunset waar we, met vele anderen, genieten van werkelijk prachtig uitzichten en veranderende kleuren van dit wereldwonder. Het fototoestel loopt er warm van.
Bezoeken nadien het IMAX theater waar we een prachtige film zien van de Grand Canyon.
De evaluatie van deze mooie dag doen we in de Ponderosa bar aan de overkant. Live muziek voor alleen ons viertjes. Als wij in gesprek raken met de zanger, gaat de barman het podium op en neemt het live optreden over, en succesvol!

Het zonnetje is vandaag heel wat eerder op dan wij. Hoeven ons niet te haasten want het wordt een reisdag richting Las Vegas, over alwéér een stuk Route 66.
Onze koffiestop is in het plaatsje Williams, dat ook aan de Route 66 ligt en dat zullen ze weten ook. Alleen maar souvenirwinkels met allerlei Route 66 artikelen, leuke jaren '50 spullen, benzinepompen, Elvis, Merlin Monroe beeldjes etc. etc.
Na de koffie blijven André en Annemie nog wat shoppen en gaan wij verder. De Route 66 is niet echt bijzonder tot we in het dorp Seligman aankomen, daar worden we echt verrast.
Overal wapperen vlaggen, het lijkt één groot circus, nostalgie uit de jaren 50.
Bij Burgers lunchen we op een druk terras met de meest vreemde figuren. Het is er een gezellig zooitje met grappig oude vergaarde spullen van vroeger.
Rijden weer door over een saaie, kaarsrechte weg, mijlen ver. Zien enkel geel gras met hier en daar wat koeien zoekend naar voedsel, echt zielig! Zien veel motorbikers onderweg, rijdend zonder helm. De enkele fietser die we tegenkomen heeft er wel één op. Het is hier de omgekeerde wereld!
In Hackberry vinden we weer van die taferelen met die 66 poppekast.
Belanden uiteindelijk op een KOA Campground in Kingman, een soort oase in de woestijn, met groot zwembad en hottube. Morgen de laatste rit.

Onze laatste camperdag, alle overbodige spullen aan een leuk jong Nederlands stel (met een baby van 10 mnd) gegeven. Zij blij, wij ook, weer een paar kilootjes minder mee te sjouwen.
De Highway 93 is een kaarsrechte weg door de woestijn richting Las Vegas, hier en daar zien we zelfs Joshua Trees.
Dan ineens een veel interessantere weg, veel steenachtige bergen in de buurt van de Hooverdam. Bij een Overlook zien we een grote lizard wegschieten tussen dezelfde kleur stenen als hijzelf is.
De omgeving van de Hooverdam is erg veranderd in de laatste jaren, meerderde wegen, parkeerterreinen en een heel grote brug zijn hier bijgebouwd. Als R.V. rijder moeten we gechecked worden door securit. Er komt zelfs een héél belangrijke geüniformeerde man in de camper kijken. Zit er iemand verborgen op de badkamer?
We worden “goed” bevonden en mogen naar parkeerterrein 13, waar we een hele wandeling moeten maken om het één en ander te bekijken. Het is een heel indrukwekkend bouwwerk uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Het werd destijds gebouwd omdat de Colorado rivier regelmatig een gedeelte van Mexico en zuid Californië onder water zette. Het is belangrijk voor de watervoorziening van Nevada, Californië en Arizona.
Het begint al aardig warm te worden dus snel de camper in en op naar “Viva Las Vegas”.
50 km. vóór Las Vegas begint de kermis al. Nog 30 km. en we zien de sky-line van deze enorme stad, de buitenwijken beginnen hier al!
Op de KOA campground naast Circus Circus even lekker relaxen en treffen we elkaar.
’s Middags gaat ieder zijns weg: André en Annemie verkennen de Strip met de bus en wij zoeken de Fashion Mall op om wat inkopen te doen.
Allemaal kijken we onze ogen uit en niet alleen om al het moois op de strip of winkels, maar vooral de gekke, vreemde, mensen. De mannen genieten van mooie, zwarte jonge meiden die zich heel mooi opgeverft en uitgedost hebben.
’s Avonds, na het inpakken (je zou het bijna vergeten) met de bus naar het eind van de Strip. Bezoeken de Mandalay- Luxor- New York New York. Kijken, kijken, lopen, lopen.

Dag 24: vroeg op, inpakken en wegwezen naar El Monte camperverhuur. Alles verloopt gladjes en we zijn zo weer terug in een fijne hotelkamer bij Circus Circus.
Met de bus naar de Outlet Mall Las Vegas Blvd. North. De keuze is reuze, wat een winkels en wat een prijzen. Je zou er hebberig van worden.
Dan naar Fremontstreet waar het echt heel gezellig is. Wat is er ook hier veel veranderd in 10 jaar tijd, maar wel in het voordeel. Wat een leuke sfeer! Overal live muziek, fijne temperatuur, mensen vrolijk, iedereen praat met elkaar, allerlei nationaliteiten...
Straatdansers, straatartiesten en dan ook nog een mooie lichtshow elk heel uur.
Zijn geen casino in geweest, enkel om te plassen.
In de bus naar huis lijkt het net een kippenhok. Iedereen kletst met elkaar, bekend of onbekend. Echt lachen! Wat een dag!

Dag 25:
Het gratis ontbijt in dit reuze hotel laten we ons goed smaken. Wij slapen hier op de 26e verdieping op kamer nr. 808. Het is toch een massa mensen dat hier logeert!
We moeten vandaag nog het één en ander shoppen voor thuis, wat we ieder afzonderlijk doen.
Wij lunchen bij het Hard Rock café waar we ons eerst moeten aanmelden bij de eerste dame, dan bij de volgende op de foto moeten, daarna bij een touch screen een knop indrukken en ja hoor, mogen we eindelijk gaan zitten! De foto, waar we heeeel mooi op staan, kopen we niet voor 20 dollar. Ben je belazerd! Het eten was goed maar de hardrock muziek was erg hard.
Later wandelen we verder op de Strip, wachten bij Bellagio op het waterfestijn, waarbij fonteinen wel 30 meter hoog spuiten op mooie muziek van Andrea Boccelli.
Dan nog Ceasars Palace, the Wynn, allemaal heel chique hotels, de serveersters in heel korte broekjes of rokjes met netpanty’s.
We gaan deze vakantie vanavond afsluiten met elkaar. Een etentje bij Little Italy buiten op het terras met een wijntje proosten we op de goede afloop.
De vakantie zit er bijna op, morgen naar huis.