Gisteren ingecheckt. Onze zoon en kleinzoon brengen ons naar Schiphol. Het gaat lekker vlot en ook bij de balie worden wij bijna meteen geholpen zodat wij al om kwart over negen dollars kunnen gaan kopen, dit keer uit de automaat. Wij lopen naar Mac Donalds om daar koffie te drinken en een broodje te eten. Naar de gate lopen, door de veiligheidscheck en we kunnen naar het vliegtuig. Hoewel we bij KLM hebben geboekt, worden alle vluchten door Delta Airlines uitgevoerd.
Op weg naar Minneapolis wat geslapen, veel gelezen op de e-reader. Wat duf staan wij keurig op tijd bij de immigratie dienst om de VS in te mogen. Koffers zijn er snel, wel is er een flinke rij voor de douane. Na de douane koffers weer ingeleverd en weer in de rij voor de security voor de volgende vlucht. De vlucht naar Salt Lake City verloopt volgens plan.
Eenmaal in Salt Lake City hebben wij vlot de koffers en staan wij buiten in de warme zon (ca. 20 gr). Helaas moeten wij lang wachten (en 2x keer bellen) voor dat een busje van het Quality Inn hotel komt. Eenmaal in het hotel krijgen we op ons verzoek een kamer met kingsize bed. Wij zijn behoorlijk moe van de reis.
Na een koffie op de kamer genomen te hebben gaan wij naar de overkant van de weg om bij Denny te eten. We nemen een salade met kip en koffie met appelgebak (en ijs) toe. Achteraf gezien was het appelgebak wat te veel, maar wel lekker! Terug op de kamer ruimen we op en uit voor morgenochtend en gaan naar bed (het is in NL inmiddels 4 uur in de ochtend!).

Vannacht vaak wakker geweest. Half zes staan we op en Ellie zet een beker thee voor ons. Douchen en aankleden. Jan gaat even kijken wat er voor het ontbijt is en dat ziet er goed uit. We gaan samen in het hotel ontbijten. Terug op de kamer laatste zaken inpakken en met de koffers naar de receptie. Blijkt er al een taxibus op ons te wachten. Met een snelle rit zijn we even voor acht uur bij Moturis (Camping World) in Draper. Papieren in orde maken, camper bekijken, etc.
Even over negen uur gaan we op weg en draaien de Interstate 15 (I-15) op naar het zuiden. Bij Provo gezocht naar een Walmart (niet gevonden), maar met navragen belanden wij in Springfield bij de Walmart. Hier drinken we eerst koffie bij een Subway (gevestigd in de Walmart) en gaan daarna uitgebreid boodschappen halen. Ook kopen we hier een nieuwe telefoon met prepaid te goed. Rijden nu een stukje terug op de I-15 tot Provo en slaan af naar State Park Utah Lake. Zoeken een staanplaats op de stille campground. Het is 2 uur en wij gaan eerst een broodje eten!
Rest van de middag wat uitpakken, wat opruimen en buiten in de zon zitten lezen. Maken een wandeling naar de haven en kijken over het grote meer naar de bergachtige omgeving. We zijn moe door het tijdsverschil, we eten voor de avond wat gemakkelijks, soep en brood. Maken ons bed op en gaan na de koffie om 9 uur naar bed.

Blijven hele dag in het park. In de ochtend verder uitgepakt en opgeruimd, maar ook buiten in de zon wat zitten lezen. Na de lunch dumpen en naar het andere terrein gereden en hier weer aangesloten. Maken een wandeling om te betalen en een rondje te lopen over het terrein. Vandaag meer wolkvelden en later in de middag komt er een zeer flinke wind met regen, de zon schijnt nog wel.
Het weer is omgeslagen, het is en blijft donker weer met een flinke wind. In de avond, computeren en lezen en TV kijken (debat presidentverkiezingen).

Vandaag zonnig maar fris. Voor vertrek gaan we eerst even naar het havendeel en het meer kijken om foto’s te nemen. Vervolgens naar de Walmart om de ontbrekende boodschappen te halen en dan de bergen in richting Helper. Een mooie weg door de bergen, hier vallen de prachtige gele herfstkleuren meteen op. In Helper gaan we naar het museum over de kolenmijnen en plaatselijke activiteiten. Helper ligt namelijk in een groot gebied met steenkool. Leuk museum met vele aspecten. Praatje gemaakt en naar een campground gevraagd. In Helper is geen campground en dus rijden wij, na een ijsje (welke is opgeslagen in onze vriezer) te hebben gegeten, door naar het zuiden.
Onderweg zien we een bord met RV campground bij een motel in het plaatsje Price. Na zoeken vinden wij het Legacy Inn motel en kunnen wij achter dit motel staan. Ellie maakt van de gelegenheid gebruik om de nieuwe handdoeken (en ander spul) te wassen in de Laundry. Jan zet ’s avonds de eerste foto’s op de website en wij sturen wat e-mails rond.

De gehele dag is er een strak blauwe hemel. Na de gebruikelijke ochtend rituelen zakken wij verder af naar het zuiden. Onderweg koffie en lunch. Een mooie route met vele weidse uitzichten en vreemde bergen. Vlak voor Moab slaan we hwy 279 in die ons naar het beginpunt brengt van de wandeling naar de Corona Arch. Het is hier nu veel drukker dan de vorige keer dat wij hier waren.
Wij zetten de RV op campground (stuk terrein zonder voorzieningen, kost maar $ 8,-) aan het water. Trekken de wandelschoenen aan en om half drie gaan we op pad. Schrijven ons in het register en maken weer een mooie tocht naar de Corona Arch. Ontmoeten vele mensen, ook met kleine kinderen, die genieten van de omgeving. De klimstukken zijn lastig en voor Ellie wat angstig, gebruik makend van ladders en stalen kabels, maar alles is goed verlopen. Bij de Corona Arch blijven wij wat langer zitten om alles goed in ons op te nemen. De terugtocht gaat wat vlotter zodat wij na 2,5 uur weer terug zijn. Bij de RV nemen we een ijsje en wat te drinken, lezen nog wat in de zon
alvorens wij naar binnen gaan. Om energie te besparen (wij hebben geen voorzieningen) hebben wij de RV zoveel mogelijk dicht gehouden en in de zon laten staan. Hierdoor hebben wij tot halverwege de avond geen kachel nodig. ’s Nachts laten we de kachel ook wat minder branden.

Hebben goed geslapen, staan 7 uur op. Zien de zon op de bergen gaan schijnen, na het ontbijt e.d. nog lekker in de zon zitten lezen voor wij vertrekken. Via een mooie weg van Moab naar de I-70. De weg loopt grotendeels langs de Colorado rivier. De weg is soms wat smal. Onderweg de lunch gebruikt. Vandaag gaat Ellie ook een stuk met de RV rijden. Via de I-70 rijden wij de staat Colorado binnen. Bij Fruita halen we bij het welkomscentrum folders en gaan wij dumpen en het water vullen. Eveneens bij Fruita willen wij naar het Colorado Nationaal Monument, maar dat lukt niet omdat de tunnels in dit park maar 10 ft hoog zijn, terwijl onze RV 13 ft hoog is. Wij gaan nu verder richting Delta. Rijden een paar keer verkeerd. Eenmaal op hwy 65 zijn wij het rijden opeens zat en als wij in Mesa zien dat de Sundance Valley campground open is stoppen we hier voor de nacht. Gaan nog even buiten zitten en daarna gaat Ellie koken. ’s Avonds e-mails en foto’s op de web gezet.

Vandaag weer een mooie zonnige dag. Half tien vertrekken we vanaf de campground. Om 10 uur zijn wij al in het Park van de Black Canyon of the Gunnison. Rijden even over de campground om te zien of wij moeten reserveren, hetgeen echt niet nodig is. Onze volgende stop is een parkeerplaats met uitzicht naar een deel van de Canyon, hier drinken we koffie in de zon. Dan stoppen we bij het Visitorcenter, kijken rond, vragen wat over de campground en rijden dan in één keer naar het einde van de weg, High Point. Hier gaan we een trail lopen naar het Warner point. Het is ca. 2 km (heen en terug), we nemen natuurlijk (!) water mee. Een mooie trail met vergezichten. Het is warm en de hoogte maakt dat wij er wat langer over doen. Ook nemen we een gidsje mee om onderweg allerlei wetenswaardigheden te lezen.
We lunchen bij de RV met de stoeltjes in de zon. Daarna steeds vanaf de verschillende uitzichtpunten naar de canyon gekeken, moeten veel lopen en het is behoorlijk warm! Tegen half vijf rijden we de campground op en kiezen een plek uit en sluiten het elektra aan. In de zon gaan we wat lezen en thee drinken. In de avond lezen en computerwerk.

Na de ochtend activiteiten gaan we vanaf de campground (in het Black Canyon NP) een trail naar het Visitor center lopen. Het is een prachtige dag. De trail gaat op en neer en geeft regelmatig mooie uitzichten over canyon. In het visitor center kopen wij ansichtkaarten. Nog even kijken op het uitzichtpunt achter het visitor center en wij gaan deels over de weg terug naar de campground. Drinken in de zon koffie, schrijven de kaarten en lezen wat. Tegen twaalf uur rijden wij naar het Timichi Point en gebruiken hier onze lunch. Dan is het tijd om afscheid te nemen van de Black Canyon en rijden naar hwy 50 richting East.
Mooie weg en rijden langs het Gunnison Lake. In Gunnison stoppen we om te tanken en bij Safeway voor enkele boodschappen (ijs!). Op ons gemak komen wij aan in Sargents en gaan hier op de Tomichi Creek campground staan. Het is er vrij druk met mannen die met kleine karretjes rijden. Wij drinken wat en maken een wandel rondje over het terrein. Wij besluiten om in het restaurant te eten en bestellen kaas-pizza. Smaakt prima, nemen koffie met een pie toe. Zetten in de avond foto’s op de website.

Hoewel er wat donkere wolken aan de hemel zijn blijft het de gehele dag droog en vrij zonnig. Alvorens te vertrekken gaan wij eerst Propeen (voor de kachel, koelkast en kooktoestel) tanken. We wachten even op hulp maar dan is het ook snel gedaan, er gaat voor $ 35,- gas in. Wij gaan vanaf de campground meteen de weg op naar de Monarch Pass. Een flinke klim met mooie uitzichten, buiten is het vrij fris en een stevige wind. Koffie drinken we binnen op een parkeerplaats, wel met uitzicht op de bergen. Wat later zijn wij op de Monarch Pass, 11312 ft (3450 m.), die meteen de divide grens is. Nemen foto’s en zakken aan de andere kant van de pas weer naar beneden door een duidelijk ski gebied. Vervolgen nog steeds hwy 50 en rijden vele tientallen mijlen langs een rivier in een vrij smal dal met aan twee zijden bergen in verschillende kleuren. In de buurt van Canon City rijden wij naar de Royal Gorge Bridge, zoals we gelezen hebben, een voet (en auto) brug over een Canyon. Op de parkeerplaats eten we een broodje en voelen de RV heen en weer schudden van de wind. Na lunch lopen we naar de ingang en zien dat de toegangsprijs $ 26,00 per persoon is, dat vinden wij erg veel geld. Wij lopen wat omhoog, nemen foto’s van de brug en gaan terug naar hwy 50. In Canon City parkeren we de RV op een klein parkeerplaatsje en lopen een rondje door de hoofdstraat en achterom. Nemen hier en daar wat foto’s en wij gaan weer verder naar Florance, gaan daar hwy 67 op. In de verte grote rookwolken en wij worden ingehaald door brandweerauto’s. Wat verder worden wij tegen gehouden en moeten wij omkeren omdat de weg is afgesloten (waren hier nog maar 30 mijl van ons dag eindpunt verwijderd). Wij draaien de RV en gaan terug naar Florance, dan naar hwy 50 en door naar Pueblo.
De rookwolken hangen nog ver voorbij Pueblo. Wij gaan bij Pueblo de I-25 South op en rijden dan door tot Colorado City. Hier gaan we naar de KOA campground. Krijgen een goede plek. Nemen buiten in de zon wat te drinken. Wij maken een praatje met andere campers (uit Arizona) en wisselen informatie. Ellie gaat overhemden wassen. Na het avondeten foto’s op de website gezet.

Vannacht verschillende keren de sterke wind aan de RV horen en voelen trekken. De lucht is blauw en er komt de gehele dag zon! Even over half tien verlaten we de campground en gaan eerst benzine tanken, alvorens wij de I-25 South op gaan. Zo’n 20 mijl verder, bij Walsenburg, slaan wij af op de hwy 160. Wij hebben steeds veel last van de harde (ruk) winden. Het is even zoeken hoe wij nu precies op de hwy 12 kunnen komen, maar het blijkt dat wij eerst nog een stukje op hwy 160 moeten blijven rijden en dan na 11 mijl afslaan. Deze weg heeft als naam “Highway of Legends”. Het waarom is ons niet duidelijk. Wij gaan door kleine dorpjes en hebben erg veel last van de wind. Gelukkig kunnen en mogen wij niet snel rijden, zodat wij niet het gevoel hebben dat onze RV zal omslaan in de bochten (door de wind). In La Veta zien wij een aantal hertjes (met geweien) langs de weg bij de huizen staan. Wij nemen natuurlijk foto’s. Wij rijden steeds door een mooie natuur. Even over elven staan we stil op een kleine parkeerplaats om koffie te drinken. Dit keer blijven we binnen, de wind is zo hard dat de RV steeds staat te schudden. Op ons gemak rijden wij verder en gaan over de Cucharas Pass op 9990 ft (3000 m). Kort na de pass komen we bij het Monument Lake (een stuwmeer). Hier kunnen we in de luwte van de berg op een kleine parkeerplaats staan om te gaan lunchen (binnen). Na de lunch lopen we een stukje langs het meer en zien het water opstuiven door de windvlagen. Soms kan je in het opstuivende water de regenboog zien.
We vervolgen de hwy 12 tot bij Trinidad Lake State Park. Rijden eerst een weg in die overgaat in gravel, hier met enige moeite gedraaid. Bij de “echte” ingang bij het visitorcenter informatie gevraagd en een plek op de campground uitgezocht, nr. 14. Blijkt een wat smalle plek te zijn maar wel met zicht op het meer. Na een jus d'orange gaan we een trail lopen, de Levsa trail van 1 mijl lang. De trail loopt door bebost en bergachtig gebied met uitzicht naar het meer. Vervolgens nog een stukje over de grote campground gelopen. Terug bij de RV nemen wij in de laatste zon bij onze RV een ijsje. Voor en na het avond eten, op de computer gewerkt, gelezen en TV gekeken. De wind is wel minder geworden maar af en toe waait het zeer stevig.

In de loop van de nacht is het kouder geworden, wel is gelukkig, de wind praktisch weg gebleven. Bij het ontbijt zien wij op de TV dat het in Denver en zelfs in Pueblo heeft gesneeuwd. Bij ons is het wel zwaar bewolkt maar droog en aardig koud. Na de ochtend zaken vertrekken wij omstreeks half tien van de campground. Rijden naar Trinidad en de I-25, maar wij gaan eerst boodschappen halen bij Safeway. Dan op weg naar New Mexico over I-25. Al na een kwartiertje rijden zijn de wolken verdwenen en is er volop zon. Bij Raton slaan we van de I-25 af en rijden naar een welkomscenter. Hier worden wij aardig geholpen met kaarten en folders. Het is intussen al half twaalf en willen koffie drinken. Ellie zet deze in de RV en Jan kijkt al vast de folders door. Wij zien dat de Capulin Volcano, een National Monument, slecht 30 mijl van hier ligt. We besluiten hier naar toe te rijden. De hwy 64 is een 4 baans snelweg door een vrij troosteloos landschap, maar we schieten wel lekker op. Vanaf de weg zien wij de Vulkaan al liggen. Bij het visitorcenter zien wij dat wij met onze RV net wel of net niet naar boven mogen rijden. De mevrouw van het park vind dat het wel kan omdat onze RV net op de grens is en het is, qua verkeer naar boven, vrij stil. Wij betalen $ 5,- en gaan dan naar boven over een smalle weg. De weg draait als het ware om de vulkaan heen. Wij zijn onder indruk van de uitzichten. Boven is een kleine parkeerplaats waar wij eerst een broodje eten (het is één uur). Zien dat de bomen en struiken geheel berijpt zijn, dus trekken wij onze jassen aan, handschoenen aan en muts op. Het hoogste deel van de kraterrand ligt op bijna 2500 meter en waar wij zijn ligt ca. 100 meter lager. Wij gaan op een goed pad naar boven, er staat een snijdende koude wind. Wij zien aan de rijp op de bomen en struiken precies van welke kant de koude wind komt. De rijp is veelal 2 tot 4 cm dik! En als je er tegen tikt valt het er niet af! De uitzichten zijn fabuleus. Bij het hoogste deel van de kraterrand is de wind bijna weg en is het veel aangenamer. Hier zien we ook Mule Deers lopen. De hele rand lopen is ongeveer 1 mijl. Wij lopen ook door naar het midden in de krater. Het is best leuk om te bedenken dat hier, 60.000 jaar geleden, lava uit spoot.
Al met al was een bezoek aan deze vulkaan een geweldige belevenis. In de RV bekijken we waar we naar toe gaan rijden om te overnachten. Wij denken aan Coyote Creek State Park (hebben sites met E) en gaan op weg. De hwy 64 is lang en recht, tegen half vijf gaan wij twijfelen of wij op tijd bij dat state park zullen zijn. Ellie zoekt andere mogelijkheden zoals een gewone camping in
Eagle Nest. Maar wij komen door Cimarron Canyon State Park te rijden en zien de campground liggen, Jan draait een rondje en we zien dat één plek wel Elektra heeft ($ 4,- meer). Besluiten hier te gaan staan. Er is nog één andere camper met een grote bus. Gaan op tijd eten, zien buiten de Mule Deers lopen en sluiten de gordijnen voor de kou. Verslag schrijven en TV kijken!

Het heeft vannacht zeer zeker gevroren, als wij na de ochtendzaken buiten zijn vriest het nog licht. De dag wordt zonnig met wat wolken, maar fris! Tegen 10 uur vertrekken wij en gaan verder de weg op. Mooie wegen door de bossen en langs rotspartijen. Zijn nu blij dat wij
gisteravond eerder zijn gestopt. Als we koffie gaan drinken op een grote plek langs de weg staat er een zeer frisse wind maar aan de andere zijde van RV, in de zon, is het wel warmer. Wij rijden op een vrij smalle weg, maar even verder komt er bord dat de weg is verboden voor wagens breder dan 10 ft. Nu weten we de breedte van de RV niet en dus stoppen we om dit op te meten en blijkt 8,5 ft te zijn. Wij gaan door, het wordt inderdaad nog smaller en gelukkig zijn er geen grote tegenliggers. Eenmaal weer op de “normale” wegen gaan we tanken en stoppen we bij een historisch marker om de lunch te gebruiken (binnen in de RV). In Las Vegas stoppen wij bij de Walmart voor geld (niet gelukt, in reparatie) en enkele boodschappen. Geld kunnen we wel halen bij de naast liggende bank. Nu kunnen we op de I-25 even lekker opschieten en bij afslag 323 gaan we van de weg af. Door kleine dorpjes rijdend bereiken we na een goed half uur het State Park Villanueva. Er staan al aardig wat RV’s op het terrein. We rijden en zoeken een plek. Er zijn gereserveerde plaatsen met elektra maar niet duidelijk hoe en wat. Ellie gaat dit navragen bij medecampers en Jan gaat ondertussen de watertank vullen bij een staanplaats. Wij mogen van mede camper op plek 6 staan die zij gereserveerd hadden, maar nu ergens anders staan. Als wij net staan komt ook de Ranger langs en die vindt dit ook goed (als we maar betalen).
Na wat gedronken te hebben maken we een wandeling over het terrein en gaan daarna nog even buiten zitten tot de zon achter de heuvel gaat. Er komenvrij veel mede campers, bij onze buren worden er allerlei lampen neer gezet en is er groot vuur. Wij gaan avond eten, lezen, ramen dicht voor de kou en met handdoeken meer afschermen want de nacht kan weer koud worden.

Vannacht aardig gevroren (bij buurman waterslang bevroren), dankzij wat meer voorzieningen is het in bed niet echt koud geweest. Wel is de kachel vaker en langer aangeweest. Besluiten vandaag hier te blijven. Na het ontbijt gaat we meteen betalen via de envelop. Het is fris, maar de zon schijnt al op de RV. De zon blijft de hele dag schijnen en het wordt een stuk aangenamer qua temperatuur. Na de koffie gaan we een trail lopen naar een viewpoint boven ons. Muts op en handschoenen aan gaan we op pad. Maar al gauw is de muts af en de handschoenen uit. Het is inmiddels warm genoeg.
Boven op de heuvel blijken we bereik te hebben voor een SMS bericht naar de kinderen (hebben al een paar dagen niets kunnen laten horen). Het is een mooie trail en via de campground lopen we terug naar onze RV. De man die oorspronkelijk op onze plek zou staan spreekt ons aan. Maken een praatje en hij verteld ook over zijn overleden dochter die hij (en zijn vrouw) hier herdenkt met het onderhoud van een aantal bomen. Rond één uur gaan we buiten in de zon lunchen. Even wat lezen en nog wat drinken, gaan we over 2 uur de andere trail lopen. Over de brug en langs de rivier en dan naar boven, al met al een flinke klim. Van boven af uitzicht op de campground. Het is aardig warm, komen nog wat mensen tegen. Eén gaf aan dat het heerlijk weer is en dat het hier normaal al veel kouder moet zijn. De afdaling is ook aardig vermoeiend en tegen half vijf zijn we op de campground, spreken weer de man (en vrouw) en hebben het over reizen naar Europa en Alaska. Geven hem ons kaartje en hij zal ons mailen. Nog even buiten gezeten, op tijd gegeten en onze foto’s op de TV bekeken (er is geen TV ontvangst).

Na een minder koude nacht staan we op tijd op, bij het ontbijt zien we bij de andere campers nog geen enkele activiteit. Tegen negen uur zijn wij klaar en gaan eerst dumpen en water tanken zodat wij in een eventuele volgende State Park kunnen gaan staan. Het weer is droog maar bewolkt.
Vanaf het park rijden wij de hwy 3 af, dit is een zeer stille weg. Bij de kruising met de Interstate drinken we koffie. Ook de hwy 60 naar het westen is zeer rustig. Hier gaan we bij een (stuk geschoten) historische marker onze lunch gebruiken met uitzicht op voormalige zoutwinningsmeertjes. Bij Mountainair slaan we af naar het Manzano Mountains State Park. Als we hier aankomen blijkt dat deze al voor het seizoen is gesloten, we rijden de 18 mijl terug naar Mountainair en gaan verder op de hwy 60 naar Bernardo. Ondertussen is de bewolking opgelost en schijnt de zon weer volop.
In Bernardo melden we ons op de camping, krijgen plek 16. De campground ziet er verzorgd en gezellig uit. Als de RV is aangesloten gaan we een half uurtje in de zon zitten lezen en wat drinken. Daarna wandelen we naar een smalle brug in de buurt en beleven de weidsheid van de omgeving. De brug is verder dan we dachten. Terug nog even in de zon gezeten. Verder heeft Ellie het avondeten verzorgt, Jan heeft e-mails gemaakt en foto’s op de website gezet. Ellie heeft één was laten draaien. TV gekeken.

Weer een mooie dag, de nacht was nog wat koel maar zeker niet koud. Na het ontbijt en aankleden gaan we, op uitnodiging, koffie drinken bij de office. Ellie heeft nl. gezien dat de office een klein Amerikaans museum is en het is leuk om naar alle verzamelde spullen te kijken. Indianen spullen, geweren, pistolen, hoeden, e.d. Bij de RV nog even de laatste dingen doen en dan vertrekken we over I-25 naar Socorro. Dat is niet ver, een half uurtje. Hier gaan we tanken en Propaan tanken alsmede een paar boodschappen doen bij de Walmart. Tenslotte drinken we koffie in de RV en zenden we nog een e-mail (via wifi van Subway). Het is al behoorlijk warm geworden.
Rijden verder over de I-25 south, gaan bij een rest-area een broodje eten en in de zon zitten lezen. Kwart over twee zijn wij in het Elephant State Park. Zoeken een leuke plaats met elektra. Het is nu gewoon heet te noemen en wij kleden ons om in een korte broek. Bij het uitzetten van de slide-out blijft deze halverwege staan en slipt de motor. Natuurlijk proberen we verschillende dingen met duwen en trekken maar dat lukt allemaal niet. Jan zoekt in de papieren voor hulp en samen stellen we een lijstje op. Ellie gaat bellen en krijgt antwoordapparaat, geeft ons nummer op. Na een half uurtje worden wij terug gebeld. Ellie legt het probleem uit en de dame aan de andere kant gaat aan de slag. Weer een half uur later worden we weer gebeld dat er morgenochtend een monteur komt.
Nu gaan we wandelen naar het meer, het is behoorlijk warm. Veel zand en steentjes. Ellie voelt het water en het is lauw. Terug bij de RV nemen we een ijsje en zien dat de monteur gebeld heeft. Ellie belt terug, de monteur komt inderdaad morgenochtend omstreeks half elf. Na het avond eten stoken we een kampvuur van takken die Ellie voor het eten heeft verzameld. Verder verslag, afwas, TV kijken, e.d.

Het wordt weer een zonnige dag, in de ochtend nog wat koel. Na ochtend activiteiten spreken we een dame van het park dat wij eigenlijk op een, voor het seizoen, afgesloten gedeelte staan (maar de gate was open). Even over tienen komt de monteur aanrijden, stelt zich voor en gaat aan het werk. Eerst zoeken waar de motor voor de slide-out zit. Blijkt onder de RV te moeten zijn. Als de beschermbak los is blijken er tanden van de “Gear” (aandrijving) af te zijn gebroken. Deze gear heeft hij niet bij zich, dus wij moeten naar een dealer van Campingworld in Anthony (vlak voor El Paso). De monteur zorgt er voor dat de slide-out weer helemaal naar binnen loopt zodat wij de weg op kunnen gaan. Na een praatje met de monteur bedanken wij hem. Hij kende dit gebied erg goed en liet zien hoe hoog het meer water heeft gestaan. Hij had een boot maar heeft die verkocht vanwege de lage waterstand. Door de lage waterstand is er, in een smalle canyon, een man in boot gevonden die al jaren geleden was vermist.
Wij gaan nu in de RV opruimen en vertrekken even over elf uur. Wij hebben besloten toch eerst ons plan uit te voeren om naar de City of Rocks State Park te rijden en daar te overnachten. Een stukje over de snelweg en dan afslag naar hwy 152 te nemen. Wij zien een bord met de waarschuwing dat over x mijl er een ondergang is van 12 ft en 6 inches. Wij twijfelen maar rijden toch door. Eerst enkele tientallen mijlen over grote open velden en dan door wat dorpjes. Er komen nu meer waarschuwingen over de hoogtemaat. Wij rijden toch door en vlak voor wat een brug blijkt te zijn, parkeren we de RV en lopen naar de brug. Bekijken de constructie, aan de zijkanten zal de brugdelen best 12 ft en 6 inch zijn maar in het midden is dit veel meer. Ellie blijft aan de andere kant van de brug staan om te kijken en Jan haalt de RV en rijdt even later ongehinderd over het midden van de brug. Net na de brug stoppen we om te lunchen. Bijna alle chauffeurs zwaaien even naar ons. Dan volgt er een weg die zeer slingerend de berg op gaat (en veel later ook af). Een prachtige weg, wel smal, maar niet druk. De snelheid ligt nu wel erg laag, we wisselen nog een keer. Het laatste stuk naar het park toe rijdt wat meer door en gaat door een dal met aardig wat huisjes.
Half vier bereiken wij het City of Rocks State Park. Rijden een rondje omdat er ook plekken zijn vlak tegen deze Rocks aan. Uiteindelijk staan we op plek 2 en belonen ons met een ijsje (het is aardig warm!). Met ons ijs lopen we naar het visitorcenter om te betalen en informatie te krijgen. Betaling doen we in de “buis” en nadat het ijsje op is lopen wij het visitorcenter in. Schrijven ons in en maken een praatje met de dame.
Met de plattegronden van het park lopen we terug naar onze RV. Wij gaan met dit kaartje een kleine wandeling maken tussen deze enorme stenen in de meest vreemde vormen. Dit is toch wel vermoeiend en we gaan in de zon met een beker thee ons boek lezen. Tegen zessen gaat Ellie koken. We eten als de zon net is onder gegaan. Na het eten maken we nog een kleine wandeling. In de avond geen TV, geen elektra, wel computer en lezen.

Een zonnige en warme dag. Na het ontbijt en de koffie gaan we wandelen. Lopen naar de botanische tuin en vandaar een deel van de pad rondom de rotsen. Vanaf dit pad zie je rotsen van een afstandje en ook loop je meer over de enorme vlakte. Lopen en wandelen dan tussen de stenen. Geen echt pad maar je op eigen houtje kris kras tussen de stenen door. Leuke happening, leuke foto’s gemaakt. Bij de RV drinken we een beker koffie en dan gaan we even na half twaalf vertrekken. Lange en rechte wegen, kunnen dus wel opschieten, willen op tijd aankomen bij Camping World in Anthony op de grens van New Mexico en Texas. Vlak voor Las Cruses eten we op een mooie rest-area een broodje in de zon. Bij Anthony nemen we afslag 0 maar zien geen Camping World en rijden naar de Visitor info van Texas. Hier gevraagd om een kaart, de Texas State Parken en naar Camping World. Camping World blijkt vlakbij te zijn. Omstreeks drie uur zijn we bij Camping World. Worden aardig geholpen, RV wordt mee naar binnen genomen. Na een uurtje horen we dat er meer stuk is en dat zij gebeld hebben met de verhuurafdeling. Morgenochtend om 10 uur kunnen de onderdelen er zijn en kan het gemaakt worden. Hier stemmen wij mee in. Het is vier uur en wij kijken waar wij heen gaan voor de nacht. Ellie ziet een State Park aan de andere zijde van El Paso en daar gaan wij heen. Via een speciale mooie bergweg kom je aan de andere zijde van El Paso maar er zijn wegwerkzaamheden. Ontdekken dat we verkeerd zijn, rijden terug. Het is erg druk en de rijstijl is in Texas duidelijk agressiever. Als we in de file staan beraden wij ons, doorrijden kost nog veel tijd, terug gaan is de beste optie (ook gelet op morgenochtend). Dus gaan we terug naar Anthony en naar een campground vlak achter Camping World. Om zes uur staan wij aangesloten, gaan we eten, computer werk, lezen en TV kijken.

Deze campground is erg kaal, maar heeft wel ruime plekken. Na het ochtend ritueel drinken we buiten onze tweede koffie (in de zon en de hele dag is er zon, ca. 26 gr) en maken een praatje met een mevrouw met een rollator. Even over 10 uur rijden we naar Camping World. Zetten de RV neer en lopen richting de balie, maar onderweg horen we al dat de onderdelen binnen zijn! Wij gaan onze stoeltjes en e-readers even uit de RV halen en Ellie brengt de sleutels naar binnen. Wij blijven buiten zitten, bellen even naar onze kinderen. Om elf is de RV gemaakt en komt een mevrouw de sleutels brengen met de verontschuldiging dat het lang duurde. Wij pakken de spullen in en gaan vertrekken. Rijden over I-10 en I-25 en dan de hwy 60 naar de White Sands NM. Hier komen we tegen één uur aan. Lopen even het visitorcenter in, maar kaartjes koop je aan de gate. We rijden het park in en betalen voor 2 personen $ 6,- (voor 6 dagen). Rijden naar een plek waar we kunnen gaan lunchen. Het is warm, we gaan even in de schaduw zitten bij het eten. Maken een rondje over het grote terrein en stoppen bij de plaats waar wij vroeger hebben gestaan. Het is echter veel stiller, we drinken wat fris en maken ons klaar om een deel (3,2 km) van trail (5 mijl, 8 km) te lopen over de witte zandduinen. Het is warm en dus is het even afzien. Op een hoge duin blijven we zitten, genieten en koelen we een beetje af door een windje. Tegen vier uur lopen we terug, dit gaat al een stuk beter.
Terug bij de RV gaat Ellie thee zetten en wat later pannenkoeken bakken. Gaan dus op tijd eten om de zonsondergang te zien die wij verwachten tussen zes en half zeven. Na het eten zijn we op tijd op de zandheuvel. We zien meer mensen wachten op de zonsondergang. Natuurlijk nemen we foto’s.
Na de zonsondergang lopen we terug en gaan we meteen met de RV weg. Rijden rustig het park uit (8 mijl) en slaan af richting Alamodogordo. Na twaalf mijl moet er een campground zijn, op de weg is het inmiddels al geheel donker. Het is even goed opletten en met veel geluk hebben wij de campground gevonden. Zelfbediening om te betalen en een plek uit te zoeken (genoeg plek). Kabel aansluiten en we staan goed. Nemen nog een toetje en dan koffie. De slide-out kunnen we weer gebruiken! Verslag maken, wat opruimen en TV kijken (Country-Awards).

Na de normale ochtend zaken gaat Ellie wat wasgoed bij de laundry wassen en neemt een code mee voor de Wifi. Jan gaat nu de foto´s van gisteren verwerken en Ellie gaat nog een was laten draaien. De wifi code werkt niet, maar Ellie begreep van de manager dat wij even in het clubhuis moeten gaan zitten en dan de verbinding maken. Hier is een sterker kanaal waarop wel verbinding gemaakt worden. Als de was klaar is en de laatste foto´s op internet staan rijden we weg.
Het wordt weer een zonnige dag! In Alamogordo rijden we naar de Walmart om nog inkopen te doen. Zijn hier toch wel even mee bezig, tegen kwart voor twaalf rijden naar hwy 82 die net boven Alamogordo begint. De weg stijgt al meteen flink. Vlak voor een tunnel stoppen we voor het uitzicht, in de verte zien we een witte streep, dat is de White Sands. Besluiten om hier meteen een broodje te gaan eten. Na de tunnel stijgen we nog meer tot in Cloudcroft. Nu herkennen wij beide meteen dat wij een aantal jaren geleden hier ook hebben gereden maar kwamen toen van de andere kant. Er volgt een vrij lange weg tot we bij de hwy 285 komen. Een weg met zeer vele bochten, in het begin druk door een dal waar met sneeuw wordt geskied. Later wordt het rustiger op de weg en rijden we door een vrij open dal en het laatste stuk gaat over een hoogvlakte die vrij kaal en eentonig is.
In Artesia nemen we een ijsje alvorens we het laatste stuk over de hwy 285 gaan rijden. Rondom Artesia is veel bedrijvigheid met betrekking tot olie winning. We zien een raffinaderij en buiten de stad heel veel plekken waar olie wordt gewonnen. Zo´n 12 mijl voor Carlsbad slaan we af naar het Brantley Lake State Park bij het Brantly stuwmeer. Na enkele mijlen komen we aan op de Limestone campground. Na gedumpt te hebben zoeken we een plek uit en Jan sluit de RV aan. Het is 5 uur en erg warm, we gaan buiten zitten lezen en wat drinken. Avondeten, TV kijken en lezen en wat opruimen.

Als we wakker worden is het bewolkt en koud. Op ons gemak eten, douchen en aankleden. We gaan vrij laat weg, ca. 10 uur. In Carlsbad nemen we benzine (goedkoop! $ 3.24 per gallon, elders tot $ 4,00). Ook gaan we naar een Dollartree en kopen het een en ander. Pas als we Carlsbad geheel verlaten hebben gaan we voor de tweede keer koffie drinken. We rijden over vrij brede en niet echt drukke wegen. Bij de grens van New Mexico rijden wij Texas binnen en hebben we een klein beetje regen maar komt al veel blauwe lucht aan. We rijden door een streek met veel Ja-knikkers en olietank installaties. Ook zien we her en der boortorens staan. Op de weg zijn er vele tankwagens (met olie?) waar te nemen. Ca. 1 uur stoppen we voor de lunch, de lucht is blauw en gaan de stoeltjes uit. We vervolgen de lange rechte wegen tot we op de I-20 komen die wij richting oost opgaan. Nu is het nog circa 40 mijl rijden naar de Monahans Sandhills State Park. Een State Park met echte zandduinen. Circa drie uur melden wij ons bij de balie van het park en boeken voor 2 nachten een plek met elektra. In de zon rijden wij naar onze plaats. Besluiten om eerst een ijsje te gaan eten, dus zetten we alvast de stoeltjes uit. Daarna gaat Jan even dumpen en maakt Ellie een praatje met de Ranger. Na de dump de RV goed neer gezet en aangesloten (E en W). Maken een praatje met de achterburen en gaan wat lezen. Lopen een rondje over camping terrein en lopen een piep klein stukje de duinen in. Morgen gaan we er wat verder in lopen. Op onze tijd omstreeks 6 uur lopen we een duintopje op om naar de ondergaande zon te kijken. Daarna gaat Ellie koken. De avond verder in gevuld met verslag, lezen en wat opruimen (TV is gestoord).

Vandaag een soort rustdag. Het is heerlijk weer met de hele dag zon, in de middag 25 gr. Kalm aan gedaan. Veel lezen, aantal malen een wandeling gemaakt door en over de duinen. Wat opgeruimd. Het is vandaag op het terrein veel stiller geworden , kinderen van de scoutinggroep zijn vertrokken.
Een paar mooie wandelingen gemaakt, je mag vrij door het duingebied lopen. Het is zwaar te noemen om in het losse zand naar de top te gaan. Kinderen gaan met een disk van de steile zandhellingen af. In de avond de gewone dingen gedaan.

Vandaag wederom een zonnige dag, wel met een iets koele windje. Op ons gemak ons klaar gemaakt en vertrokken uit de Sand Hills. Via de I-20 naar Odessa, hier zoeken we een Michaels-Art winkel op. In de winkel al veel kerstspullen maar niet wat wij zoeken voor de VPP. Besluiten door te rijden naar Midland waar ook een Michaels is. De gehele omgeving van deze 2 plaatsen is ingericht op de oliewinning! Ongelofelijk veel bedrijven (en bedrijfjes) die hun diensten kunnen aanbieden. In Midland vinden wij inderdaad weer een Michaels, hier is wel meer verkrijgbaar maar we slagen niet. Kijken in dit centrum ook in andere winkels, leuk om te zien maar niet wat wij zoeken. Het is inmiddels 1 uur en wij gaan eerst lunchen en rijden daarna via de I-20 naar Big Springs.
In Big Springs rijden we naar het Big Springs State Park. Dit is een day-use park en mogen er gratis in. Het is een soort rondweg op een hoge heuvel. Boven heb je verre uitzichten over de omgeving. We nemen een ijsje en wij gaan een uurtje in de zon zitten lezen. Rijden daarna door naar een camping aan de I-20 net voorbij Big Spring. Krijgen een plaats en Jan sluit de leidingen aan. Achter de RV is nog zon, Ellie zet thee en wij gaan in de zon zitten tot het kil wordt (half zes). Wat later eten koken, foto’s op internet zetten en dergelijke.

Misschien wordt het vervelend maar de gehele dag is het zonnig weer en in de middag behoorlijk warm. Vanaf de campground rijden we bijna meteen de Interstate op, richting Abilene. Onderweg in Colorado City getankt (goedkoop!). Willen naar Home Depot en die is in Abilene. Ca. kwart over twaalf zijn we bij Abilene en proberen Home Depot te vinden. Lukt niet en komen bij Lowe (een andere grote winkel). Ellie vraagt aan een voorbijganger de weg. Met wat omrijden komen we wel bij Home Depot maar gaan nu eerst wat eten. In de winkel, een soort Hornbach, zien we niet wat we zoeken. Wel kopen we iets voor de kleinkinderen. Nu rijden we door naar het Abilene State Park. Krijgen een mooie grote plek en staan in dit gedeelte alleen. We zien een kleine poes naar ons toe komen (kan niet in park). Even later komt de Host langs en wij vertellen van de poes. Poes is wat bang en laat zich niet aanhalen. Host waarschuwt de Ranger die even later langs komt, die zet een val met wat te eten erin. En even later is de poes gevangen, de Ranger neemt de poes mee.
Wij gaan met een ijsje wandelen langs de Elm Creek Nature Trail. Een aardige wandeling door een deel van het park. Er zijn hier en daar meer mensen met een RV. Komen ook bij het zwembad (nu leeg) en op een speelveld met Tipi’s. In deze Tipi’s gekeken. Terug bij de RV nog een half uurtje buiten gezeten met een beker thee. Na het avondeten stookt Ellie een kampvuurtje, Jan zet koffie die we buiten op drinken. Verder lezen en verslag en wat TV gekeken.

Het is wederom zonnige weer. We blijven nog even zitten en drinken hier 2 x koffie. Jan voelt zich niet geheel happy dus gaat Ellie vandaag alles rijden. We rijden vanaf het State Park eerst naar Abeline terug en vandaar een stuk over de Interstate naar het oosten. Bij Braid draaien we naar het noorden op hwy 283, via Albany komen we bij Fort Griffin aan. Wij kijken eerst bij de info en gaan dan bij de overlook wat eten en Jan gaat even liggen. Ondertussen maakt Ellie een praatje met een paar andere bezoekers die beneden op de campground staan. Wij besluiten om ook naar deze campground te gaan en te overnachten. Grote plaatsen en wij staan vlak bij het riviertje. Helaas zijn er ook veel vliegen!
Lopen een kleine trail, het is aardig warm! Jan besluit om wat te gaan liggen en te slapen. Ellie spreekt nog even met de Amerikaanse buren. Helaas moet Ellie vandaag alleen eten, Jan neemt in de avond alleen nog een geroosterd broodje. Deze campground ligt ver verwijderd van bewoning en ’s avonds horen wij de coyotes huilen (de volgende ochtend zien wij de sporen in de natte grond bij onze kraan). In de avond flink bezig geweest met vliegen te verwijderen!

Omdat onze koffers op de tafel liggen en omdat het hier vanmorgen een stuk warmer is (dan de andere ochtenden) gaan we buiten ontbijten. Ellie gaat verder inpakken en schoonmaken, met Jan gaat het wat beter en is vooral aan het opruimen en weg gooien. 10 uur rijden we van de campground af en moeten nog even wat bij tanken. Rijden door Denton toch nog even verkeerd maar met de kaart in de hand komen wij toch om even over half elf bij Campingworld aan. Worden vriendelijk geholpen, alles is in orde. Geven wat klachten door en de vraag om ook telefoons in het verhuurpakket op te nemen.
De door Campingworld bestelde taxi komt tegen 12 uur. Na een “wilde” rit (veel bellen enz.) worden wij even half een op het vliegveld afgezet. Het eerste wat wij doen is onze bagage wegen. Eén koffer is te zwaar en de andere is precies goed. We hevelen wat over en ook naar onze handbagage zodat we de koffers kunnen inleveren en de instapkaarten (boardingpas) kunnen krijgen. Met onze handbagage gaan we buiten op een bank zitten en eten een broodje en lopen wat. Kwart over twee lopen we naar de security (erg stil!) en gaan de gate in. Zijn te vroeg en moeten wachten.
Na het aan boord gaan vertrekken om precies 4 uur en 2 1/2 uur later zijn we in Minneapolis. Hier blijkt dat wij alleen maar een hal door behoefde te lopen om naar de gate te gaan voor het vliegtuig naar Amsterdam. Ook hier gaat het instappen vrij vlot en na ons geïnstalleerd te hebben gaat ook deze vlucht op tijd weg. Al met al zijn wij 20 minuten te vroeg op Schiphol, waar blijkt dat de gate nog niet beschikbaar is. Staan we 20 min te wachten op een taxibaan. Op Schiphol staan onze kinderen en kleinkinderen klaar om ons naar huis te brengen!