Dag 1

Na een voorspoedige start van het vertrek gaan wij uiteindelijk toch een half uur later de
lucht in vanwege een passagier die niet kwam opdagen en waarvan de koffers uit het vliegtuig gehaald moesten worden. De vlucht verloopt zeer rustig, nauwelijks turbulentie gehad. De service van de KLM is goed, veel te drinken en te eten. Wij kijken film, lezen wat en slapen wat. Uiteindelijk komen we toch op tijd aan in San Francisco. Hier wachten ons opstoppingen door dat eerst een vliegtuig van de gate moest vertrekken (20 min.) en bij de Immigratiedienst hebben wij toch wel een uur in de rij moeten staan! In elk geval hoeven nu niet op de koffers te wachten! Die zijn er al. Eenmaal buiten het gebouw (circa 2 uur in de middag) blijkt het zonnig en warm te zijn. Op halte plaats van de hotelshuttles hebben we ook een 20 min. op de bus moeten wachten. Het hotel is niet ver van het vliegveld gelegen en het inchecken gaat vlot en wij kunnen ook een kamer met Kingsizebed krijgen. Kamer 433 op de 3e verdieping, vanuit de kamer kijken wij naar de Bay in het noorden. Wij gaan even
bijkomen van de reis met beker thee. Ook gaan we een half uurtje bij het zwembad zitten om tot rust te komen. Ellie belt Cruise America om voor morgen af te spreken (12 uur). Bij de balie bestellen we een taxi voor morgenochtend. Wat later gaan we een wandeling maken langs de Bay side. We gaan eten bij het restaurantje bij het hotel, Ellie neemt spaghetti met meatbals en Jan neemt Caesar salade met fries. Na het eten lopen we nogmaals langs de Bay side. Gaan vroeg slapen, we zijn al erg lang op!

Dag 2

Half zes staan we op, eten als ontbijt de broodjes die wij mee hadden genomen voor in het
vliegtuig. Lopen naar balie, tappen in de hal een beker koffie en lopen hiermede naar de Bay side en genieten op een bankje van de koffie, het uitzicht en het mooie weer. Zien weer vele vliegtuigen landen en opstijgen vanaf SFO. Terug op de kamer alles ingepakt, koffers op een kar gezet en daarna buiten gewacht op de bestelde taxi. Taxi komt wat eerder dan afgesproken. De chauffeur weet waar wij heen moeten en rijdt netjes en rustig. Even voor elf uur zijn we bij Cruise America. Taxi is wat duurder uitgevallen dan was aangegeven ($ 150,-). Moeten wachten tot 12 uur voor wij geholpen worden. Hier krijgen we onze C30 camper aangeboden. We gaan om 13.00 uur de weg op. Rijden naar de nabij gelegen Walmart, helaas zijn hier geen vers producten te verkrijgen! Doen de noodzakelijke inkopen. Moeten lang wachten bij kassa en krijgen geen plastiek tasjes meer! (Bij de andere Walmarts kregen wij die nog wel!). Gaan ook nog even tanken voor we echt op pad gaan. Veel verkeer op de
grote autoweg en af en toe file en stil staan. Bij Morgen Hill slaan we af om naar Camping World te gaan. Hier kopen we toilet papier, WC blokjes en een campingboek. En gaan nu verder op de weg C25. Ook hier nog weer opstoppingen, tot we een defecte spoorweg overgang over zijn gegaan. De rest van de weg rijdt prettig. Vooral het laatste deel van de weg (ca. 20 mijl) is smal en bochtig, maar mooi. Kwart over zes zijn we op de campground, onze naam staat op de gereserveerde plaats 100. Wij gaan nu eerst soep en een broodje eten en bijkomen van de drukte en de warmte. Dan maken we het bed op en we
pakken de meest noodzakelijkste dingen uit. Voor de rest komt dit morgen wel. Gaan buiten zitten met een beker koffie. Als het donker is geworden gaan we naar bed (half tien).

Dag 3

Hele dag zonnig weer. Na een wat onrustig geslapen nacht staan we om zes uur op. Na het
ontbijt en lekker gedoucht te hebben drinken we koffie en lopen we naar de info en store. We kopen een Nationale Park pas en in de store nog jam en afwasmiddel. Wij ruimen nu verder de camper in en leggen de lege koffers achterin. Ontmoeten onderweg Doug VanBeek, een mede camper die Nederlands praat, zijn Nederlandse ouders zijn in Amerika getrouwd. Wij maken een praatje en hij nodigt ons uit voor een gezellige bijeenkomst achter het Visitor center, vanmiddag om half vier. De camping en de omgeving staan ons erg aan en als de host langs komt vragen we of wij hier nog een nacht kunnen blijven staan en dat kan! (middags betaald). Het is warm en zeer zonnig weer en wij besluiten om meteen na de lunch naar het Bear Gulch Day Use Area te rijden en te zien wat wij daar kunnen gaan wandelen. Het is maar ca. 3 mijl rijden. Het parkeren van de lange camper is even wat meer
werk. We besluiten de Condor Gulch Trail te lopen tot de overlook. Een langzaam maar constant klimmend pad in een mooie omgeving! Herkennen vele bloemen, kijken naar vreemd gevormde bomen. Komen slechts enkele mensen tegen. Na een uurtje rustig aan lopen (het is warm en wij hebben nog een tijdsverschil te overbruggen) zijn we bij de overlook. Hier nemen we de omgeving nog eens goed in ons op, drinken en eten wat en lopen kalm terug. Nadat we terug bij de camper zijn rijden we weer naar de camping. In onze camper even wat drinken en wij gaan naar de weide achter het Visitor center. Hier staan kramen en er zijn veel mensen. Blijkt een soort feestje te zijn voor 100 jaar Nationale Parken. Een soort
community promoot dit park en heeft bij bedrijven in King City eten en drinken kunnen organiseren. Er zijn Taco’s, gerookte worst met brood, fruit, groenten en drinken. Er zijn toespraakjes en veel vertegenwoordigers uit King City, parkwachters, politie, een soort VVV, etc. Wij krijgen stickers opgeplakt met onze naam en woonplaats. Dus worden we regelmatig aangesproken. In dit park komen nl. erg weinig toeristen en men vind het geweldig dat wij er zijn! Na 2 uur, eten, drinken en praten vinden wij het wel genoeg, wij gaan naar onze camper en gaan nog lekker in de zon zitten. Tegen het donker lopen we nog een rondje over het terrein.

Dag 4

Hele dag zeer zonnig. Vertrekken circa 9 uur vanaf de campground en rijden weer naar Bear
Gulch Day Use Area en lopen nu naar de Bear Caves. Een erg leuk pad. De caves zijn erg donker en je moet steeds wat hoger klimmen. Je moet regelmatig voelen waar een trap begint en waar deze eindigt. Soms diep bukken om verder te kunnen gaan. “Boven” uit de caves komend is er een dalend pad terug naar de day use area. Bijzonder leuk om te doen. Bij de camper drinken we wat en gaan om 11 uur rijden en komen een uur later aan in King City. Hier hebben we weer een telefoonverbinding en bellen Manon om af te spreken voor zaterdag. In King City naar Safeway markt geweest. Na het tanken rijden we flink door richting Bakersfield. Een afwisselend landschap, wijnvelden, groentes, amandelbomen. Er zijn ook hele grote stukken waar alle amandelbomen zijn geruimd vanwege de droogte. Er komt een stevige wind te staan. In Lost Hill (althans vlak bij de snelweg) ligt een truck stop met vele benzinepompen en eethuisjes. Maar hier is ook een rustige campground. Als we staan wil Ellie wel even in het zwembad duiken. Het water is behoorlijk fris. Daarna in de zon gelegen. Na het avondeten lopen we naar McDonald om een klein ijsje te nemen, met één bolletje maar dan wel tot in het puntje gevuld!

Dag 5

Hele dag zonnig. Via de snelweg rijden we naar Bakersfield. In Bakersfield even naar de
Walmart gegaan en nog enkele inkopen gedaan. Vanaf Bakersfield door de desert gereden, er staat hier een zeer stevige wind. Dit maakt het auto rijden wat lastig. Bij Barstow kijken we uit naar een winkelcentrum c.q. outlet shops waarover wij gelezen hebben, maar we komen deze niet tegen. Rijden naar een camping die net voorbij Barstow ligt. Vanaf een afstand gezien ziet die camping er niet uit, maar het blijkt een keurige camping te zijn. We staan met onze camper beschut voor de wind. Lezen wat zittend in de zon. Van beheerder vernemen waar de outlet shops liggen in Barstow. Sturen naar Manon een WhatsApp met “See You in Las Vegas”.

Dag 6

Zonnig. Nu we weten waar de outlet shops liggen (terug net voorbij waar wij de Hwy op
kwamen) rijden wij daar naar toe. Het is er nog stil, lopen langs de mode en schoenenwinkels. Kopen 2x paar schoenen voor Ellie. Voor de rest slagen wij niet. Halen verschillende folders bij het “Welkom centrum”. Na koffie genomen te hebben rijden we richting Las Vegas. Na Barstow stoppen we bij Peggy Sue. Een wegrestaurant in de stijl van jaren 60. Het is er behoorlijk druk en wij bestellen warm eten. Nemen verschillende foto’s in deze leuke tent. We gaan verder, er staat nog steeds veel wind. We wilde een ommetje rijden door de Mojave desert maar bij de afslag was aangegeven dat deze is gesloten wegens werkzaamheden, jammer. Onderweg af en toe gestopt om te wisselen en te drinken/eten. De campground in Las Vegas is snel bereikt vanaf de snelweg. Inchecken, we staan wat achter aan langs de muur. Er is veel nieuw bij gebouwd t.o.v. 9 jaar geleden. Maken een praatje met Nederlandse buren en gaan even kijken bij het hotel waar de kinderen vanavond aankomen. We eten een sneetje brood en maken een uitgebreid praatje met de buren over de route die zij willen rijden. Krijgen een berichtje van Manon dat zij geland zijn. Gaan wat later naar hotel en wachten op kinderen (Manon, Remie en Femke). Na de incheck in het hotel lopen we even mee naar kamer en wat later lopen de kinderen met ons mee naar de camper. Drinken koffie en spreken af voor morgen.

Dag 7

Bijna de hele dag zonnig, laat in de middag betrekt het. We maken ook een praatje met onze
Duitse buren. Zij vertrekken morgen en geven ons 4 campingstoeltjes voor de kinderen (krijgen later ook nog verschillende levensmiddelen). Kinderen komen ’s morgens naar ons toe en drinken bij ons, in het zonnetje, koffie. Gaan samen naar de bushalte op de Strip, kopen een dagkaart en rijden eerst naar Luxor. Kijken in de hal van Luxor. Zo’n piramide vorm geeft wel een heel aparte indeling. Hier vandaan lopen we langs de strip terug tot de Venetian. Bezoeken diverse hotels zowel Belagio die een mooie bloementuin heeft. Bij de Venetian gaan we even zitten om wat te drinken. Voor het laatste stuk nemen we weer de
bus. Avond eten doen we in de camper en rusten meteen wat uit. Met het donker worden gaan we met de bus naar hotel Paris. Via het casino lopen we naar de balie en kopen kaartjes voor de Eiffeltoren. Lopen over een galerij boven het casino en gaan met de lift tot hoogste omloop. Hiervandaan is er een prachtig uitzicht over de stad en naar de fontein van Belagio. We wachten tot er een watershow in de fontein komt,van bovenaf gezien is dit erg mooi. Gaan moe met bus terug naar hotel /camper.

Dag 8

Kinderen komen tijdig naar ons toe met de koffers. Zij eten een ontbijtje mee. Dan gaan we
met onze camper naar Walmart aan Boulder Hwy nabij de vestiging van Britz, het camperbedrijf waar de camper van de kinderen opgehaald moet worden. Doen uitgebreid boodschappen, laden voorlopig even alles in onze camper. Tegen 12 uur gaan Remie, Manon en Ellie (als adviseur) camper ophalen bij Britz. Jan en Femke blijven in onze camper wachten bij Walmart. Na het ophalen en de spullen over laden gaan we even wat eten en gaan dan op weg. Eenmaal voorbij de Hooverdam wordt het rustiger op de weg maar
is er ook veel wind. We rijden rustig maar ook flink door, want we hebben een campsite geboekt in Ashfork. Stoppen op de oude Route 66 in Seligman, kijken in een paar winkels en kopen twee tassen. Vanaf Seligman volgen we de oude weg van Route 66. Al met al zijn we pas om 7 uur in Ash Fork. We kunnen zelf een plek uitzoeken. En nadat het elektra is aangesloten gaan we samen eten.

Dag 9

Zijn allemaal vroeg wakker, drinken buiten koffie, het is vandaag wat frisser. Na de ochtend
zaken rijden we eerst naar Williams. We stoppen op een stukje weiland net voor Route 66 straat. Lopen deze straat uit en weer terug. Drinken, in een soort cafeetje, koffie en bekijken veel winkels. Mede vanwege de tijd gebruiken we de lunch in de campers. Dan rijden we naar de Grand Canyon. De kinderen kopen hier bij de ingang hun NP pas. Om 2 uur zijn we bij de campground en kunnen we inchecken. Maken ons klaar om te kunnen wandelen door onze bergschoenen aan te trekken en lopen dan naar de shuttlebus halte. Rijden mee tot het Visitorcenter, lopen naar de RIM (rand van canyon) en kijken dan over de zeer wijde en diepe Grand Canyon. Natuurlijk een geweldig uitzicht! Lopen een stuk langs de RIM. Terug naar de bushalte en rijden naar het Transfer punt, stappen over op de rode bus naar Hermits point.
Bij elke halte is er weer uitzicht over de Grand Canyon. Onderweg wijst de chauffeur ons op de dieren in het bos (een Eland? maar waarschijnlijk Deers). Bij Hermits point nemen we wat te drinken en kijken weer over de Grand Canyon. Het wordt al wat laat en gaan met de bus terug. Bij het transfer point zien we de Deers van zeer nabij.

Dag 10

In de loop van de dag verandert het weer van zon naar regen. Vroeg opgestaan en om 8 uur
vanaf campground naar de RIM gelopen. Ca. 4 km langs de RIM gelopen. Het was nog heerlijk rustig om te lopen en te kijken. Bij het Transfer point op de bus gestapt om terug te gaan naar de campground. Tegen 11 uur vertrekken we naar Desert View. Onderweg enkele stops gemaakt voor foto’s. Parkeren op het terrein voor bussen en campers. Lopen naar de toren en genieten wederom van het uitzicht en van de (Indianen) tekeningen in de toren! Na Desert View dalen we af tot in de desert. Bij een aangegeven uitzichtspunt slaan we af en komen op een onverharde weg met vele grote stenen en flinke kuilen. Gelukkig lukt het ons om de campers neer te zetten. We lopen naar een soort canyon, natuurlijk veel kleiner dan de grand Canyon. Kijken bij de Indianen stalletjes met kettingen,ringen e.d. Wij kopen voor
Ellie een paar oorbellen bij de “Native Peoples”. Rijden dan via mooie wegen (althans mooi gelegen) naar Cameron, nemen een uur om in de winkel te kijken/kopen (kopen nog een paar oorbellen voor Ellie en ijs voor Jan). Daarna rijden we naar Page in een steeds wisselend landschap. De uitgezochte camping blijkt vol te zijn. De dame geeft een alternatief bij het Lake Powel op het Glen National Park, we krijgen een kaartje mee. Jan gaat nu eerst wel Propane gas tanken (tank bijna leeg). Het is ondertussen behoorlijk donker geworden en het dreigt te gaan regenen. Bij het Visitor Center (al gesloten) bij het Lake Powel zijn er twee plekken tegenover elkaar beschikbaar en dus gaan we daar staan. Het is nu gaan regenen. Het is donker als we staan. Na het avondeten lopen Jan, Ellie en Femke in het donker en de regen naar de Laundry om een was in de machine te doen.

Dag 11

Vannacht veel regen gehad, nu bij het opstaan is het droog geworden, wel is het donker
weer. Wij stoppen eerst bij de Glen Canyon Dam, een grote stuwdam. Daarna rijden we naar de lower Antilop Canyon, maar deze is helaas gesloten (kennelijk te veel water). Iets verder door gereden zien we nog een mogelijkheid om naar Upper Antilop Canyon te gaan, maar dit blijkt pas mogelijk om 3.30 uur en dat is wat laat. We gaan verder door een mooi wisselend landschap met vele kleur schakeringen. Onderweg een stop voor lunch en het genieten van de ver gezichten. Inmiddels is er wel zon maar staat er veel wind. Vooral bij Monument Valley en Mexican, dat zijn prachtige landschappen waar je in Europa
geen vergelijk mee hebt. Tegen etenstijd zijn we bij campground/hotel/restaurant Iron Inn. Na aanmelding parkeren we de campers (enige 2) op de campground en gaan dan naar het restaurant. Leuke ontvangst, leuke ambiance en glutenvrij eten is geen probleem. Heerlijk gegeten. Nog net in het daglicht lopen we terug naar campers. Drinken koffie en Jan maakt foto’s klaar voor website (nu geen internet).

Dag 12

Kwart over negen rijden we weg van de campground. Nog even foto’s nemen en op weg naar
Canyon Land Needles. Onderweg een korte stop bij de Newspapers. Bij het Visitor Center van Canyon Lands blijkt dat de campground in het park vol is. We rijden iets terug naar OutPost en kunnen hier wel staan (plek 13 en 15). Beide campers neer gezet en we drinken koffie in het zonnetje. Gaan met onze camper naar park. De parkeerplaats voor de lange wandeling is vol. We besluiten nu de wandeling te doen nabij Big Spring Canyon Overlook. Hier kunnen we de camper makkelijk parkeren en gaan we beginnen aan de Slickrock foot trail. Een mooie en leuke wandeling met klim punten en klater mogelijkheden. Zijn net op tijd terug bij de camper voor er een flinke bui komt. Als het droog is rijden we naar de Cave Spring. Ook een wandeling met enkele ladders en een cowboy onderkomen. Tot slot een kleine wandeling naar de Roadsite Ruin (een oude ruïne onder een grote steen). Nu gaat het toch nog een
keer regenen (bui). Voor de deur van het Visitor center, het inmiddels na 5 uur, gaan we de foto’s via WiFi op internet zetten. Als we op camping zijn schijnt de zon en gaat Ellie pannenkoeken maken, de kinderen gaan een vuur maken en gebruiken dat om daarop pannenkoeken te bakken. In donker nog even buiten gezeten bij vuur. Het wordt een koude nacht.

Dag 13

Met mooi weer rijden wij weg uit dit mooie natuur gebied. Via Moab, waar we stoppen voor
boodschappen, gaan we naar de Corona Arch. Hier is wel het een en ander veranderd. De ruige camping is veranderd in een keurig aangelegd park met grote camping plaatsen. Het parkeerterrein is vergroot maar staat vol. Remie kan de camper kwijt op een parkeerplek die net vrij komt. Jan en Ellie gaan hun lange camper parkeren (en betalen) op een campingplaats. De wandeling naar de Corona Arch, met onderweg ladders die beklommen moeten worden, is en blijft mooi en indrukwekkend. We nemen de tijd om te kijken en te rusten want het is best warm weer. Terug bij de campers besluiten we via de snelweg
en weg 24 naar Hanksville te rijden. Vooral weg 24 is bijzonder, bijna 40 mijl rechte weg door een weids landschap, pas aan het einde komt er tekening in door de rotspartijen. In Hanksville melden wij ons, voor een campingplaats, bij het restaurant maar voor de campground moeten we ons nu melden in een kantoortje. Na aangemeld kunnen we staan waar we willen. In het restaurant zag het er gezellig uit met een live zanger. Jan biedt een etentje aan, hetgeen de kinderen accepteren. Het blijft een Amerikaans restaurant, gezelligheid zoals bij ons is er niet, maar de live zanger schept wel een bepaalde sfeer. Het
eten is trouwens ook prima.

Dag 14

De weg van Hanksville naar het Capital Reef NP leidt ons door een gebied zonder bewoning
en met veel verschillende steen/rots formaties, hetgeen toch indrukwekkend is. In het Capital Reef stoppen we verschillende malen om foto’s te nemen. We parkeren de campers bij het trailhead naar de Hitchman Natural Bridge. Een leuke wandeling naar deze brug. Het is nu wel een stuk frisser dan verleden jaar toen wij hier ook waren. Jan en Ellie gaan bij het einde alvast zitten om een broodje te eten en de kinderen lopen het rondje onder de brug door. Terug dalwaarts en dat loopt wat vlotter. Daarna bezoeken we het Visitor Center en zitten op een bank om van de omgeving te genieten. Dan, als laatste, in dit Park rijden we naar het uitzichtspunt en nemen hier foto’s van de omgeving. Vanaf dit punt rijden we in één keer naar Monroe en naar de Hot Spring. Parkeren de campers langs de weg en gaan informeren naar de mogelijkheden. Treffen de beheerder bij het oude zwembad en spreken af dat wij op de campground kunnen staan en gebruik kunnen maken van de hotspring. Wij laten de
baden zien aan de kinderen en zetten de campers op een plek. Gaan daarna in ons zwemkleding naar de Hotspring. Eerst in de badkuipen liggen en later in de betonbakken liggen. Het is en blijft bijzonder om in dit warme water te liggen. Manon vindt vooral het vallende warme water erg lekker.

Dag 15

Na het ontbijt gaan we nog een keer in de verschillende warmwater baden en drinken we in
de zon koffie. Tegen 11 uur rijden we weg om naar het Bryce Canyon NP te gaan. We rijden, zonder onderweg te stoppen, naar Ruby’s campground. Er is nog genoeg plaats voor onze campers die we meteen kunnen plaatsen. Wat drinken en we gaan met de gratis shuttle bus naar het Inspiration Point en lopen vanaf hier langs de RIM naar Sun Rise Point. Het Bryce park is weer een geheel ander park. Het is bijna niet te beschrijven. En als je op de RIM loopt wil je eigenlijk meteen naar beneden gaan. Voorbij het Sun Rise point lopen we naar een shuttlebus halte en gaan terug naar de camping. Manon en Femke gaan informeren naar paardrij mogelijkheden. Als zij terug komen blijkt dat het kan, maar zij vinden het duur.
Wij bieden aan om Manon haar paardrijden te betalen en dit voor haar verjaardag te geven. Manon en Femke besluiten toch in te schrijven voor 1,5 uur paardrijden voor morgen om half vier.

Dag 16

Hele dag mooi weer. In de ochtend gaan we met bus naar Sunrise Point en hier vandaan
wandelen we de trail naar Queens Garden. Hier eten we een broodje en lopen dan naar de Navajo loop om weer naar boven te lopen. Het is en blijft een aparte belevenis om tussen al die verschillende roodachtige zuilen en rotsen door te lopen. Gelukkig is het mooi warm weer. Leuke wandeling, er zijn redelijk veel wandelaars. Met de bus terug naar de camping. Op de camping even ontspannen en Manon en Femke maken zich klaar voor het paard rijden. We lopen mee naar de corral en kijken hoe de dames opstijgen en met een begeleidster op weg gaan. Wij lopen nog even door de hotellobby en winkel. Wij gaan bij de
camper zitten lezen. Als Manon en Femke terug komen zijn zij erg enthousiast. In de avond maakt Remie een campvuur en lopen we naar de laundry om het een ander te wassen.

Dag 17

Mooi weer. We rijden vandaag van Bryce Canyon Park via het Zion NP naar Overton in
Nevada. Gaan op tijd weg en stoppen voor de foto’s en de beleving bij de Red Canyon. Dit wonderschone park ligt “om de hoek” bij het Bryce Park. Maar we gaan verder naar het Zion NP. Meteen na de controle stoppen we om de omgeving in ons op te nemen. Het is weer een geheel ander landschap. Weer wat verder is het druk, onze camper kan daar niet stoppen, die van de kinderen wel. Er is hier een groep berggeiten aan het grazen. Er worden veel foto’s gemaakt. Dan gaan we ons verzamelen voor de tunnel. De tunnel kent wel 2 richtingen, maar campers zijn te hoog om over één baan te rijden, zij moeten in het midden door de tunnel. Het verkeer wordt aan één kant afgezet om dit mogelijk te maken. Aan de andere
kant van de tunnel is er een korte file wegens wegwerkzaamheden (stenen zijn los geraakt en op de weggekomen). We rijden naar het Visitor Center en parkeren daar de campers. Gaan met de shuttle bus mee het park in tot de eindhalte. Vanaf de eindhalte lopen we tot het punt waar het pad ophoud en de route in de rivier verder gaat. Maar de route door de rivier is niet goed mogelijk, het water staat te hoog en stroomt te hard (en het is koud!). Na een rust pauze gaan we de zelfde weg terug. Al met al wel een geslaagde wandeling.
Zoeken de campers weer op en rijden dan Utah uit, een klein stukje door Arizona en dan in Nevada. Er is over een flinke lengte slechts één smalle rijbaan beschikbaar. Dit kost wel enige moeite. Dan af slaan in de richting van Valleyof Fire. Onderweg getankt en de uitgezochte camping gevonden. We kunnen twee plekken uitzoeken. Het is hier meteen een stuk warmer dan we gewend waren in de afgelopen dagen. Avond eten doen we samen buiten de campers. Reserveren ’s avonds via internet een staanplaats op de campground in Las Vegas.

Dag 18

Het wordt een warme dag met veel bewolking. Na het ontbijt nog even buiten koffie drinken.
Nu kunnen we ook even het campinggeld betalen. Jan haalt met Femke water en ijsthee aan de overkant bij FamilyDollar. Half tien rijden we van de camping af. Het State Park Valley of Fire ligt praktisch om de hoek (ca. 10 mijl). Na fee betaald te hebben, rijden we in één keer door dit mooie park naar de Withe Dome. Hier gaan we wandelen. Het is behoorlijk warm, tussen 25 en 30 graden. Een leuke wandeling tussen de rotsen van verschillende kleuren en over het zand. Rijden iets terug tot op een grote parkeerplaats en gaan hier lunchen. De kinderen zetten het scherm uit en daaronder zitten we. Dan een korte, zeer warme, trip naar rainbow overlook. Hier zien de kinderen salamanders zitten die uitgebreid worden gefotografeerd. Rijden naar het Visitor center, eten een ijsje en gaan kijken bij de versteende
boom (valt tegen). Rijden toch nog even naar de trail van de olifant. En dan in één keer door het park om deze aan de westzijde te verlaten. Bij de snelweg gaan wij voorop rijden om de weg naar de camping te wijzen. Plekken zijn gereserveerd en kunnen betrokken worden. Nog een klein probleempje met elektra wordt opgelost. Gaan allemaal naar zwembad/whirlpool. Remie, Manon en Femke gaan inpakken en opruimen. Zitten nog lang buiten.

Dag 19

's Morgens na het ontbijt gaan we op weg. Remie, Manon en Femke gaan de camper
inleveren en komen voor 11 uur terug. Gaan samen met onze camper naar de Walmart aan de overkant en rijden daarna via Lake Mead naar de Hooverdam. Na controle mogen we door rijden tot over de Hooverdam en kunnen aan de andere zijde parkeren. Na een boterham lopen we naar de dam en de omgeving. Het dreigt wat om te gaan regenen. Lopen naar de winkel en kopen een ijsje. Op ons gemak lopen we terug naar de camper en gaan dan naar Las Vegas via de snelwegen (druk!). Bij de campground checken wij weer in en de kinderen gaan met een klein koffertje naar het hotel om in te checken. Op het einde van de middag gaan we met de bus naar Fremont Street in het oude centrum. Lopen de Fremontstreet heen en weer. Zien en beleven wat hier allemaal gebeurd. Gaan eten bij Danny. Ondanks
dat er glutenvrije producten op de kaart staan gaat het helaas toch mis met Femke haar maaltijd. Zowel Remie als Ellie zijn flink boos en Ellie spreekt de serveerster er op aan. Manon troost Femke. Lopen in het donker weer Fremontstreet in, nu is het plafond van Fremontstreet één groot beeldscherm en om acht uur wordt een hele show weer gegeven. Wij gaan vóór negen uur weg omdat dan de straat wordt afgesloten en alleen personen ouder 21 jaar toegang hebben. Met de bus terug naar Circus Circus, we lopen mee door het hotel.

Dag 20

Slapen wat uit, kinderen komen tegen 10 uur met hun koffers bij de camper. Drinken koffie
en eten nog wat. Gaan met de bus (kaartje is 24 uur geldig) weer naar Fremontstreet. Lopen de straat heen en weer en kopen hier en daar souvenirs. Op de heen reis vernomen dat we vlak bij een bekende Pawn shop zijn. Als we op de terugweg met de bus bij de juiste halte uitstappen is het maar een klein stukje lopen naar deze Gold & Silver Pawn shop van Rick Harrison. Worden voor de deur op de foto genomen. De winkel is redelijk klein, maar zeer bekend van de TV. Met de bus terug naar Circus Circus, het dreigt te gaan regenen. Eenmaal op de camping gaat het veel en hard regenen. Tegen zes uur wordt het minder en gaan we samen met de koffers van de kinderen naar de taxi standplaats bij het hotel. Hier zwaaien we Remie, Manon en Femke uit. Wat later is het droog en ontstaat er een prachtige regenboog.
Van Manon horen we later dat zij op het vliegveld ook die mooie regenboog hebben gezien.

Dag 21

Even bijkomen van de afgelopen dagen. 11 uur rijden we weg en hebben besloten al richting
Death Valley te gaan. Een rustige rit met lange wegen en zo komen wij in Pahrump, gaan eerst even naar de Walmart voor wat boodschappen. Kunnen op de campground, met zwembad, staan, er zijn hier ook vele vaste plaatsen. Gaan naar het zwembad kijken, ziet er goed uit. Wij gaan dus zwemmen. Het buitenbad kan geheel worden overkapt maar staat nu met de zon open. Whirlpool is binnen. Wij gaan in de beide baden en daarna zonnen en wat lezen. Na het avondeten gaat Ellie wat wassen bij de Laundry.

Dag 22

Na het ontbijt bellen we met Remco, Timo en Melvin. Daarna ook met Manon gebeld over hoe
het vandaag is gegaan. Dan gaan we naar het zwembad. Nu zijn de glazen schermen grotendeels dicht, het water en de lucht blijft zo beter warm. Wat later start het damesgym in het zwembad. Wij blijven in de zon zitten tot we droog zijn. Voor we echt vertrekken tanken we benzine. Rijden op ons gemak naar de Death Valley. Zijn omstreeks om één uur op de campground bij Furnace Creek. Er zijn nog weinig plaatsen bezet en dus hebben we keuze. Kiezen voor een plek op de hoek en met hoge struiken achter ons. Lunchen buiten onder de bomen en blijven hier zitten lezen. Lopen even naar het Visitor center, hetgeen al erg vermoeiend is door de warmte (het zal omstreeks 33 º C. zijn). Na het avondeten (ook
buiten) lopen we via het Visitor center (hier spreken we even met Nederlanders) naar de Furnace Creek village. Kijken wat rond en kopen koffie die we buiten op een bank zittend opdrinken. Lopen in het donker terug naar onze camper.

Dag 23

Als we opstaan is het al warm en zonnig. Ontbijten buiten op de bank en drinken koffie. Ellie
maakt een praatje met onze Duitse buurman, hij heeft, in de afgelopen weken, het zelfde rondje gereden en steeds regen gehad! Omdat onze plek geen voorzieningen heeft gaan we op een andere plaats even dumpen en water bijvullen. Rijden naar Salt Creek en lopen daar een trail over de boardwalk. Het is behoorlijk warm. Hier in de Creek van zout water! zwemt de kleine Pupfish. Deze visjes schieten door het water. Hoe deze visjes in dit zoute water en de warmte kunnen overleven is ons niet duidelijk. Hierna rijden we naar Panamint en vlak er voor rijden we het Panamint Valley in. Een erg lang dal met aan twee zijden flinke bergen/heuvels. Dit dal valt net buiten het NP Death Valley. De weg is smal maar goed. Een
klein deel van de weg was gravel waarschijnlijk als gevolg van overstromingen. Ellie ziet een afslag naar een Ghost-town. We keren en rijden daar heen, ca. 3 mijl over gravel en door de witte laag van het dal. Kijken rond bij Ballarath Ghost Town, dat vroeger door de zilvermijn een gemeenschap is geweest, maar er staat niet veel meer en is er veel oude rommel. Gaan wat drinken in de kantine en moeten zelf onze drankjes uit de vriezer halen (waarin ook het vlees ligt van de eigenaar). Onder een luifel (want het is zeer warm in de zon) zitten praten met de eigenaar/beheerder en een campinggast (ja, er is ook een campground met nu 1 camper). Spreken over Nederland, kaas en koeien en ook over de Amerikanen die bijna altijd de auto gebruiken. Na een uurtje rijden we terug naar de doorgaande weg en rijden verder totwe in het Red Rock Canyon SP zijn. Zoeken hier naar een plek en als we staan gaan we avondeten. In de avond nog wat foto’s uitgezocht (er zijn hier geen voorzieningen).

Dag 24

Zonnig en warm weer. Maken na de ochtend activiteiten een wandeling naar boven op de
vreemd gevormde heuvels van het Red Rock Canyon Park. Nemen foto’s en genieten van de
vergezichten. Hebben besloten niet naar Sequoia Park te gaan maar aan de oostkant van de Sierra Nevada te blijven. Wij gaan dus noordwaarts tot wij ergens de Sierra Nevada over kunnen gaan om richting San Francisco te gaan. In Inyokern doen we wat boodschappen en tanken we benzine en propeen. Rijden over de Scenic Byway Eastern Sierra Nevada. Op een drukke rest area gaan we lunchen , leuk om al die verschillende chauffeurs, zowel mannelijk of vrouwelijke, te zien komen en weg te rijden. In Lone Pine kijken we bij het Visitorcenter en nemen foto’s van de hoge witte bergtoppen. Eén van die toppen is de Mt. Whitney (14494 ft, ruim 4.400 m.), de hoogste berg van de Lower 48 (Verenigde Staten zonder Alaska en Hawaï). Wat verder bezoeken we Manzanar, een historische plaats. In de WOII werden, na de Japanse aanval op Pearl Harbor, alle Japanners in de VS opgepakt en in kampen gezet. Dit was één van de kampen waar ruim 10.000 mannen, vrouwen en kinderen waren opgesloten. Het kamp is ruim 3 jaar gebruikt tot november 1945. Heel leerzaam wat er is gebeurd en hoe werd geleefd. Net voorbij Big Pine slaan we af naar Keough’s Hot Spring. Informeren eerst of wij op de bijbehorende campground kunnen staan en dat kan. Zetten de camper op zijn plaats en krijgen hulp van de beheerder die ook een aantal blokken hout voor ons haalt om de camper rechter te zetten. Dan naar de Hot Spring, een groot zwembad en een kleiner (en ondiep) bad voor het hete deel van 104 gr F. We gaan een paar keer in de beide baden. Vanaf een hoogte wordt (warm) water gesproeid in het grote bad. Ellie vind dit erg prettig en voelt aan als een douche met een harde straal. In de laatste zonnestralen (bij het zwembad)
gaat Ellie zonnen en gaat Jan zitten. Als we opstaan om weg te gaan worden we aangesproken of meneer ons inderdaad Nederlands heeft horen spreken. Raken in gesprek, meneer en mevrouw waren Nederlands en zijn op latere leeftijd naar Canada geëmigreerd. Mevrouw is toentertijd nog in Haarlem bevallen van een zoon. Zijn nu ook met pensioen. Praten nog genoeglijk over het een en ander. Jan beloofd direct nog een visite kaartje te brengen om onze camperreizen te kunnen zien. Op de parkeerplaats praten we nog
wat na. Onze camper staat nog vol in de zon en het uitzicht is prachtig. Ellie maakt avond eten klaar. Na het eten maken we een wandeling over de campground en zetten we foto’s op onze website via WiFi.

Dag 25

Zonnig en warm. De gisteren ontmoette Canadese Nederlanders komen onverwacht langs bij
onze camper. Bieden koffie aan en zitten een uurtje te praten in de zon. Dreigen te laat van de campground af te gaan, Jan loopt even naar beheerder Paddy om dit te melden. Geven Paddy de sandwich maker en hij is er blij mee (later brengen wij nog koffie). Wij gaan even kijken bij het beekje welke op zo’n 500 m. vanaf de hotspring loopt. Dit beekje heeft ook nog warm water waarin je kan zitten/poedelen (bij de diepere gedeeltes), maar wij besluiten naar Benton te rijden. Stoppen, op aanraden van de Canadese Nederlanders, eerst in Bishof bij bakkerij Schat’s. Deze bakkerij is zeer populair en heeft vele soorten vers brood en gebak. Wij kopen een “echt” volkorenbrood, een soort krentenmik en 2 aardbeiengebakjes.
In het nabij gelegen park beginnen we meteen aan ons volkorenbrood. In Bishof nemen we de afslag naar weg 6 naar Benton. Onderweg besluiten we toch in Laws te stoppen en het Railroad museum en Historical site te bezoeken. Hoewel het een treinmuseum wordt genoemd is het vooral een Country museum. We worden leuk ontvangen en doen een donatie. Er zijn twee “straatjes” met oude houten huisjes. Elk huisje heeft een thema zoals kapper, smid, school, huishouden, e.d. Het is leuk om te zien. Hoewel Amerikaans is voor ons veel te herkennen. Verder naar Benton rijden we aan de voet van de White Mountains, waarvan een top meer dan 4000 m. is. De reeks bergen is prachtig besneeuwd, een plaatje. In Benton slaan we af naar Benton Hot Spring welk meer in de heuvels ligt verborgen. Wij zien alleen iets op een oud vervallen landhuis als Benton Hot Spring. Parkeren de camper en doen navraag bij een mevrouw die haar postbus kwam legen. Blijkt dat wij bij een “Inn” en Hot Spring moeten zijn. We kunnen de beheerder oproepen per portofoon. Van een hotspring kunnen wij niets zien, het is al voor 2 weken volgeboekt. Wij begrijpen dat er kamers en huisjes zijn die gehuurd kunnen worden waarin dan een hotspring bad is. Als we terug lopen naar de camper zien wij uit een beekje stoom komen, dus warm water. Jammer en gaan dan door de heuvels terug naar weg 395. Een stille maar schitterende weg, met rode stenen en de prachtige witte White Mountains op de achtergrond! Nemen onderweg een ijsje uit de vriezer en genieten nog even van het uitzicht. Als we weer bij het grote dal uitkomen rijden we recht op de Sierra Nevada af. Dit is ook een geweldig gezicht met vele hoge witte toppen. Op de 395 slaan we af bij Mammoth Lakes. Een duidelijk ski-oord. Hebben een campground geselecteerd met verwarmd zwembad, blijkt een klein binnenbad te zijn en dat willen wij
niet. Zoeken naar andere campground maar die is er niet bij Mammoth Lakes. Rijden naar het June Lake en gaan hier op de vrij stille Pine Cliff RV resort staan. De balie is gesloten (morgen betalen) en zoeken een plek tussen de grote bomen. Na het avondeten wandelen we naar het June Lake en zien de witte toppen van de omliggende bergen. Bij de koffie eten we ons aardbeiengebakje, Lekker! Ellie gaat hout opbranden en Jan gaat foto’s klaar maken voor de website.

Dag 26

Een mooie zon dag! Na de ochtendzaken en nadat we koffie hebben gedronken in de zon, gaan we betalen bij de balie. We rijden nu langs verschillende meren, June Lake, Gull Lake, Silver Lake en Grant Lake. Een mooi ommetje met een koffiestop bij Grant Lake en komen uit op de 395 die we verder naar het noorden gaan rijden. Komen langs de toerit naar de Tioga Pass die nog is afgesloten. Helaas zijn we het Mono Lake al voorbij voor wij het herkennen (van 15 jaar geleden). Verder naar Bridgeport en Walker en gaan de Monitor Pass (8314 ft, ruim 2500 m) over die wel al open is. Op deze pass zijn er verschillende uitzichtpunten die geweldig zijn. Aan de ander zijde van de pass ligt het Grover Hot Spring State Park bij het plaatsje Markleeville. Informeren bij de campground van het SP of wij hier kunnen staan, maar dat blijkt niet te kunnen i.v.m. de lengte van de camper. Kunnen de camper wel langs de weg parkeren om naar de Hot Spring te kunnen gaan. Moeten nu ca. 1 km lopen naar de Hotspring. De Hotspring kost 7 dollar p.p. Er zijn 2 baden, het kleiner bad is ca. 104 gr. F (40 gr. C) en het grotere bad is zeker niet koud maar aangenaam. We gaan afwisselt in de beide baden en zwemmen/zitten heerlijk in de zon. Terug bij de camper rijden we naar het 10 mijl verder liggende Turtle Rock State Park (er zijn hier geen voorzieningen). Parkeren de camper op een smalle gemarkeerde asfaltstrook maar hebben wel een grote plek om te zitten. Drinken, in de zon, thee en maken een kleine wandeling over het park. Na het avondeten (buiten in de zon) maken we weer een ommetje door het park en nu blijkt dat bijna alle plaatsten zijn bezet.

Dag 27

Na het ontbijt rijden we terug naar het Gover Hot Spring SP. Parkeren de camper weer langs de weg en gaan nu eerst wandelen. Wij lopen een mooie trail naar de waterval. Het laatste stuk is behoorlijk klimmen over een grote rotspartij. Bij het geluid van de waterval eten wij onze boterhammetjes op en lopen dan terug en gaan naar de Hot Spring. Gelet op de tijd hebben we maar drie kwartier om van het warme water te genieten. Het kleine bad lijkt nog heter en het grote bad lijkt juist frisser te zijn. Kwart voor drie rijden we weg en nemen weg 88 over de Carson pass (8573 ft, ruim 2600 m.) Veel bochten en smal. Boven ligt nog veel sneeuw langs de weg en op de hellingen. Het ziet er mooi uit. Wij zijn wel blij als we op weg 49 aankomen en nog 16 mijl over de 49 gaan naar San Andreas. Wij worden leuk ontvangen en kunnen staan op Gold Strike Village. Gaan eerst even dumpen en sluiten daarna de camper aan. Wij staan net voor de goudmijn-ingang. Drinken thee en eten soep buiten op de bank in de zon. Maken het restje meel op en bakken/eten pannenkoeken. Internet werkt hier goed en dus zetten wij een aantal dagen foto’s op de website.

Dag 28

Mooi weer! Tijdens het ontbijt laat Ellie een was draaien om voor de laatste dagen ondergoed te hebben. Ondertussen de 4 gekleurde stoeltjes neer gezet en de levensmiddelen die wij over hebben. Een deel van de levensmiddelen geeft Ellie aan een Indiaanse mevrouw in de wasserette. Spreken de moeder aan en geven haar de spullen. M.u.v. van de boter en de stoeltjes brengen we alles naar haar dochter in het kantoor. De dames zijn er blij mee. Wij rekenen meteen de overnachting af. Tegen 10 uur vertrekken we en gaan verder op weg 49. Deze blijft leuk, smal en bochtig. Veel boerenbedrijven, knus als Z-Limburg. Maar je schiet ook niet echt op! Het laatste deel naar het Yosemite NP over weg 108 is ook best lang. Bij de ingang is aan gegeven dat alle campgrounds vol zijn (en wij dus buiten het park een plek moeten zoeken. De wegen in het park zijn druk en smal. Op een parkeerplaats eten we een broodje, het is hier een stuk frisser door de hoogte. Als we in het Yosemite dal zijn stoppen we even voor een foto van Bridalveil waterval. Rijden verder en komen vast te staan. Komen langzamer dan stapvoets voor uit. Wat er aan de hand is weten we niet. In elk geval hebben wij tijd genoeg gehad om ook de Yosemite waterval te kunnen fotograferen. Na een dik uur besluiten we om, als de gelegenheid zich voor doet, terug te gaan en niet te gaan wandelen naar de Vernal Fall. Pas bij de afslag naar het visitorcenter kunnen we keren (aan de andere zijde terug gaan). Hier gaat het meteen al vlotter en gaan nog even in het park stoppen (stoeltjes uitgezet) om wat te drinken en van de omgeving te genieten. Rijden het pak uit met onderweg nog even gekeken naar de Wildcat waterval. In El Portal geïnformeerd naar een campingplaats maar die is helaas niet beschikbaar. Verder gereden naar Mariposa en hier gezocht (en gevonden) naar de Fairgrounds. Er zijn meerdere velden, op één veld is een hele club campers aanwezig en wij worden aangesproken door iemand uit Louisiana die op bezoek was geweest bij zijn kleinzoon in Oregon. Wij gaan bij hun op veld drie staan. Verder is er nog een jongen in een tentje, erg rustig dus. Lopen na het eten een rondje over het grote terrein.

Dag 29

Mooi weer! Doen rustig en ruimen vast wat op. Gaan na 10 uur naar het centrum van Mariposa. Kijken wat winkeltjes (weinig) en genieten van het weer en de oude huisjes. Rijden via weg 140 door het boerenland. We tanken onderweg nadat we hebben berekend hoeveel we moeten tanken (moeten een 2/8 tank over houden!) De heuvels worden lager en er komen meer gras landen. Bij het Fremont Ford State Recreation Area gaan we op de parkeerplaats staan om een boterhammetje te eten. In Patterson halen we bij de Walmart nog even een krop sla voor vanavond en dan via de snelwegen naar Pleasanton. Het is behoorlijk druk op de wegen. In Pleasanton is het even zoeken naar de Fairgrounds (een paar keer gedraaid), maar dan zijn we er. Deze campground valt behoorlijk tegen. Er staan heel veel grote campers zij aan zij. Maar veel andere mogelijkheden zijn er niet om morgenochtend snel bij Cruise America te kunnen komen. We nemen wat te drinken en willen naar het cenrum lopen (en weten eigenlijk niet hoe). We gaan maar terug en beginnen met opruimen en inpakken.

Dag 30

Staan half zes op om alles definitief in te pakken want overpakken gaat niet meer. Eerst ontbijten en nog even lekker onder douche. Inpakken en opruimen, tanks legen en watertank vol. Nog een keer koffie drinken. Opruimen en veel weg gooien. Flessen met badschuim zetten we bij douches op de campground, het koffiezet apparaat geven we aan een medecamper. Het is al met al veel werk. Half negen rijden we van het terrein af. We zijn zo op de snelweg, maar het is druk en langzaam rijdend verkeer. Maar na een bepaalde afslag rijdt het lekker door. Bij Fremont gaan we afslaan en Ellie houdt precies bij waar we zijn en hoe we moeten rijden. Als we in het Newark deel zijn kijken we bij een benzinepomp of zij gas (butaan) hebben, maar helaas niet. We zien dan wel wat Cruise America ons aanrekent. Tegen half tien zijn we bij Cruise Americain in Newark. We zetten alle deurtjes open, halen onze bagage er uit, gooien de laatste flesjes weg en gaan melden dat wij de camper willen inleveren. Er loopt een jongedame met ons mee die alles opneemt en ook naar de gebreken vraagt. We geven dit op en zij schrijft meteen een reparatie rapportje (prima!). Binnen gaan we afrekenen en bieden het bonnetje van de bezem aan (is oké). Ellie verteld wel dat wij nog een claim willen indienen over de camper. We hebben geen camper gehad die was besteld, deze is groter en zwaarder. Meer benzine verbruik, konden in sommige parken niet staan (duurdere campgrounds) of rijden. Kortom niet fijn. De man biedt een afkoopbedrag aan en wij aarzelen (hier hebben wij niet eerder over nagedacht), het bedrag wordt flink verhoogt. Om van narigheid af te zijn accepteren wij de afkoopsom en is de gehele inlevering gereed. Buiten staat een taxi te wachten die net nieuwe gasten heeft afgeleverd. Dus kunnen we gelijk in stappen om naar het vliegveld te worden gebracht. Gaan nu via een tolbrug en het is erg druk, maar opeens zien we wat er is gebeurd, een auto tegen de midden vangrail en op zijn zijkant. Als we hier voorbij zijn rijdt alles door. Tegen elf uur op het vliegveld. Jan betaald de chauffeur cash in dollars. Chauffeur helpt met de koffers. Daarna lopen we naar de incheckbalie en kunnen we zelf de instapkaarten en bagagelabels uitdraaien. Koffers kunnen we afgeven. Gaan buiten op een bankje een broodje eten en water drinken. Als Jan naar de WC gaat mist hij zijn portemonnee. Even een schrik en hij gaat kijken bij de taxi standplaats of daar wat is gevonden (niets). We besluiten bij de balie in de hal navraag te doen. Een reuze aardige man helpt ons, belt naar gevonden voorwerpen van de luchthaven, belt Cruise America om naam van het taxi bedrijf te achter halen en belt het taxi bedrijf. Helaas levert dit niets op. Wij vragen het na bij de balie van KLM/Air France, ook niets. Jammer. Gaan om 12 uur naar de securitybalie om naar het vliegtuig te kunnen gaan. Er staat een lange rij, en het duurt en duurt. Ellie wordt er nerveus van, om even over een uur zijn we aan de beurt en kunnen we daarna snel naar de Gate. We zijn gelukkig niet eens de laatste die bij de Gate zijn. We zitten en hebben verder een goede vlucht, slapen te weinig. Zijn op de geplande tijd op Schiphol. Bellen naar onze buren om ons op te komen halen, maar zij zijn al onderweg. Bij de koffers wachten we en wachten we. Onze koffers komen niet. Blijken onze koffers niet te zijn mee gegaan. Ons gemeld bij balie die een vermissingrapport opmaakt (koffers worden een dag later bij ons thuis bezorgd). Het is kwart over tien als de buren ons naar huis rijden.