Rond 07:00 zijn we wakker en gaan we naar het ontbijt. Dit is flink duurder geworden (was $10 nu $20 ! ) Wel krijgen we mbv de casino kaart 25% korting maar toch. De rest is gewoon hetzelfde gebleven. We ontbijten flink en staan rond 09:00 bij de bushalte. Ook hier weer een verandering. De bus over de strip bestaat voortaan uit de Express bus en de ons bekende Deuce. De Express bus gaat via de outletstores zuid en noord over de strip maar slaat veel haltes over. en is dus veel sneller voor diegene die vnml de bestemmingen buiten de strip op het oog hebben (het Stratosphere hotel valt gelukkig onder beide haltes) De Deuce gebruikt gewoon alle haltes maar komt niet meer bij de outlet store. Hier willen we net heen, maar via een overstap bij Mandalay Bay komen we er toch. De overstap gebruiken we tbv een “verplichte fotostop” bij het Las Vegas welcome sign. Helaas is hier tegenwoordig een parkeerplaats bij aangelegd waardoor er een constante stroom van toeristen bij staat. Even later bij het Outletcenter blijkt er niet veel veranderd, en uiteraard besteden we hier weer de nodige dollars aan Levi’s, Nike, Converse enz. Rond 17:00 zijn we weer terug bij ons hotel. Hier eten we weer van het buffet en tegen 19:00 staan we alweer in Fremont street. Hier genieten we weer van de gezelligheid en de
show op het overdekte dak. Het valt ons wel op dat er tegenwoordig erg veel strip/film figuren e.d rondlopen tbv (betaalde) foto’s. Rond 21:00 zijn we weer terug in het hotel. Hier spekken we de casinopot een klein beetje om hierna toch redelijk op tijd naar bed te gaan.

Rond 09:00 zitten we aan het ontbijt waar we stevig inslaan om de dag zover mogelijk
door te komen. De planning voor vandaag is om wat grote hotels te bezoeken en tegen
17:30 te eindigen in Treasure Island waar we de Mystere show van Cirque de Soleil
geboekt hebben.
Als eerste gaan we onze eigen Stratosphere toren in waar we op ongeveer 250 mtr
hoogte een mooi overzicht over Las Vegas hebben. We bekijken de durfals in de
verschillende attracties en vervolgen onze weg met de Deuce naar het nieuwe
Cosmopolitan hotel. Dit hotel kende we nog niet maar ook dit hotel past weer prima in de
stijl van de strip. Erg luxe en voorzien van alle pracht en praal. Hierna zijn het Bellagio,
Paris Paris, Ballys en The Venetian aan de beurt en eindigen we de dag in het Palazzo.
Hier steken we over naar Treasure Island waar een flinke hamburger verorberen (en
achteraf gezien) een paar flink dure speciaal biertjes inslaan. Mooi op tijd zijn we bij de show. De zaal is voor ongeveer 2/3 gevuld maar dat maakt de show niet minder. met veel humor, absurde showelementen, en acrobatiek genieten we van een mooie show. Na de show lopen we nog even naar het Bellagio om de fonteinen te zien. Tegen 22:30 zijn we terug op de hotelkamer waar we moe maar voldaan in slaap vallen.

We ontbijten lekker laat want we worden pas tegen 11:45 opgehaald voor onze Camper. Deze had ik zaterdagmorgen nog gebeld om het ophalen af te te spreken. tegen 11:30 zijn we beneden waar al ruim op tijd de Roadbear bus voorrijd. Tegen 12:30 staan we op het verhuur station. “Onze Camper” is een 29 foot model met 18.000 mijl op
de teller en is een half jaar oud. Het type is wat minder luxe dan we gewend zijn van Road Bear en het lijkt erop dat Road Bear zijn strategie tbv de verhuur wat aangepast heeft.
Het blijft een mooie Camper maar we waren hier beter gewend. Aangezien we al goed bekend zijn met een Amerikaans model camper is de uitleg lekker kort en zijn we voor 13:00 al op weg naar het noorden. Via de I15 gaan we op weg naar Mesquitte. Dit ligt nog net in Nevada hier slaan we snel wat bier en fris en (in Utah is het bier bij wet max 3,2%) en rijden we snel door naar St George. via via vinden we al snel een AAA (TripleA) kantoor waar we als ANWB lid meteen alle benodigde kaarten en kampeerboeken gratis mogen inslaan (toch weer een waarde van ruim $50)
Aan de overkant vullen we bij de Johnson supermarkt meteen de karren vol met boodschappen zodat we meteen goed vooruit kunnen. Terwijl de vrouwen alles op zijn plek zetten maken Henk en ik een praatje met een lokale politieagent. We zijn meteen op
de hoogte van de verschillen tussen State troopers, Sheriff’s en Police. Interessant en altijd handig zullen we maar zeggen. Aangezien het nu al redelijk laat is (+ 1uur mountain time) besluiten we meteen de eerste de beste camping te nemen. Dit wordt het wild rose winter retirement en RVpark. Dit is eigenlijk een vast dorpje met enkele lege plekken. Het vrije RV gedeelte beslaat welgeteld
2 plekken en voor $35 mogen we een nachtje blijven. De rest van het park is vnml voor vaste gepensioneerde, die hier overwinteren. De duidelijk gepensioneerde secretaris schrijft ons in en rijd ons met zijn auto rond om de beschikbare plekken te laten zien (respectievelijk 50 en 100 meter ver !)
We overnachten tussen de vele “stacaravans” en hoewel het pas 20:00 is lijkt het park wel uitgestorven. We rommelen nog wat na met boodschappen en eten een broodje. Tegen 22:00 liggen we al op bed.

Om 08:00 uur zitten we aan het ontbijt en na de douche gaan we rond 09:30 op weg naar
Zion. De rit is niet al te lang en met een tussenstop om de camper eens af te vullen neemt
dit een krap uurtje in beslag. De Camper maakt ons $76 en 80 liter armer. Met de afgelegde afstand komt dit op 1 op 3. Dit is altijd even schrikken maar met de huidige benzineprijzen is het nog redelijk in de hand te houden. (ben toch benieuwd hoeveel Amerikanen hun camper wegdoen als de benzine op Europa prijzen komt te liggen). Bij de parkingang kopen we voor $80 onze eerste nationale parkpas en een tunneltoeslag van $15 tbv de tunnel om het park uit richting Bryce te rijden. We parkeren de Camper op de parkeerplaats aangezien Zion een verplichte Shuttle kent. De Lodge is onze eerste stop waar we de wandelroute naar de Emerald Pools nemen. Het park is voor midden September aardig bezet en de temperatuur ligt voor ons gevoel rond de 30 Celsius. De Emerald Pools vallen wat tegen. Wij hebben deze in 2004 ook al eens gezien en toen lag er een mooie helderblauwe poel. Helaas is het dit keer een modderige variant. De druipende overhangende rots maakt het wandeltochtje een beetje
goed Eenmaal bij de lodge aangekomen nemen we de shuttle verder naar Weeping Rock. Deze huilende rots is een natuurverschijnsel van water wat uit de bovenliggende zachtsteen
door de harde rots eronder naar buiten geperst wordt en zo een continue druipende
(huilende) rotsklif geeft waar je onder kan staan. Na dit mooie fenomeen gaan we door naar de “narrows” Het einde van Zion waar de canyon steeds smaller wordt en eindigt in een ondiepe rivier waar je nog een aantal kilometers doorheen kunt waden en je kunt vergapen aan de hoge rotswanden.
Ondertussen is het al ruim 4 uur geworden en gaan we op weg naar de tunnel. Via een stevige klim omhoog komen we 10 minuten later aan en hebben we geluk want we mogen meteen aansluiten en doorrijden de tunnel in. Met onze Camper moeten we in het midden van de tunnel rijden aangezien de tunnel zo laag en smal is dat we alleen onze rijbaan niet kunnen gebruiken (vandaar de $15 toeslag voor grote voertuigen.)
Eenmaal de tunnel uit blijkt ons geluk weer want hier staat een flinke file wachtende auto’s. De route Zion uit levert nog een maar mooie stukjes natuur op en tegen 19:00 staan we bij Ruby’s Inn RV campground. Deze campground ligt een kilometer of 4 van de ingang van Bryce af. Mooier op de route kunnen we niet zitten. Deze overnachting komt ons op $54 te staan. Wel pittig maar de ligging is dan ook perfect. (Camperen is eigenlijk altijd gebaseerd op 2 personen, dus wij betalen meestal nog tussen de $3-$6 p.p.p.n extra) Hoewel het de hele dag al ruim boven de 25 graden is geweest moeten we onze plannen vwb het buiten eten toch bijstellen. Zodra de zon al wat tegen de horizon staat, wordt ook de temperatuur flink naar beneden geschroefd, en is een trui geen overbodige luxe. Op zich ook wel begrijpelijk aan gezien we hier op 2500 met hoogte zitten. We sluiten de avond vroeg af en liggen tegen 22:00 al op bed.

Hoewel we om 08:00 aan het ontbijt zitten, is 2/3 om ons heen alweer vertrokken. Veel mensen gaan vroeg op pad. Schijnbaar hebben die een druk schema of willen ze heel veel zien. Rond 09:30 zijn we in Bryce waar we de verschillende stoppunten aandoen. Ook hier is
het weer aardig druk. Parkeren is geen probleem maar veel extra plek is er niet. Bij Sunrise Point lopen we een stuk de Canyon in om de Navajo loop te lopen. Naar beneden lopen in de Canyon is eigenlijk een must. Dit geeft een veel andere kijk op de Canyon en is ook erg mooi om te doen. Het is ook vandaag weer erg warm. Dus eenmaal terug bergop is het flink afzien. Dat we niet de enige zijn is wel te zien aan de rode en bezwete hoofden van de tegenliggers. We stoppen niet overal (het is tenslotte voor ons al de 3e keer) maar nemen wel de mooiste punten mee. Al met al toch geen korte stop want tegen 14:00 rijden het park pas weer uit. We gaan op weg naar Page Arizona waar we de Antelope Canyon willen bezoeken. Gerda ziet in het Campbook de Wahweap Campground staan. Deze ligt aan Lake Powell en deze kennen we nog van een eerdere reis waar we mooie herinneringen aan hebben. Met onze Nationale Parkpass mogen we gratis Lake Powell national recreational park in, De Wahweap campground heeft geen full hookup sites (Stroom, water, en wc afvoer) meer over dus nemen we genoegen met alleen een staanplaats a $24.
De camper is voorzien van alle gemakken en kan makkelijk een paar dagen zonder
stroom. (de generator kan altijd nog gebruikt worden indien nodig) We staan 50 meter van
onze eerdere plek af en dit brengt weer mooie herinneringen naar boven. Onze staanplaats is schitterend en met de luifel uit zitten we nog lekker een tijdje buiten van het uitzicht over Lake Powell te genieten voordat we naar bed gaan.

We zitten weer om 08:00 aan het ontbijt met als uitzondering dat we nu lekker buiten eten. Het weer is rond deze tijd prima dus zitten we lekker buiten. Na het ontbijt gaan we weer op pad waar we nog een korte stop maken bij de Glen Canyon dam. In Page zelf vullen we de boodschappen even aan en vullen we de camper maar weer eens af. Dit keer tank ik 89 octane brandstof ipv de 85. Ik vond de camper niet helemaal lekker lopen en hoewel op de tankdop 85 octane staat, geeft een sticker op de voorruit 89 octane aan. Ik neem dus de proef op de som en tank dus de iets duurdere 89 octane benzine. Dit keer gaat er ruim 140 liter in tegen $145. Al met al weer 1 op 3.
Antelope Canyon ligt een paar kilometer buiten Page dus net na 10:00 uur zijn we hier. Tenminste dat denken we. Page ligt net in Arizona en hier is het weer een uur vroeger.
Eigenlijk ligt Arizona binnen de Mountain time maar aangezien ze niet aan de zomertijd doen gaat de klok weer terug. Antelope Canyon ligt in het Navajo reservaat en deze kennen hun eigen regels. De entree komt op $6 en een guided tour komt op $25 p.p. (alleen Cash of travellers cheques !)
Zonder guided Tour moet je een flink stuk lopen dus eigenlijk ontkom je hier niet aan. Onze tour start om 10:00 en tegen die tijd vertrekken we met 5 pick up trucks vol naar de
Canyon. Henk overziet de situatie en zegt : 5 trucks a 14 personen en dat elk uur. dat levert toch aardig op. Vroeger hebben wij de indianen uitgebuit en nu pakken ze ons terug.
Tsja.... je kan ze eigenlijk geen ongelijk geven. Antelope Canyon is erg mooi maar helaas veel te druk ! je gaat in groepen naar binnen maar moet redelijk opschieten omdat er altijd wel een groep net voor of na je komt. Rustig foto’s maken is er dus niet bij. Erg jammer want deze kleine canyon is met een mooie lichtval werkelijk schitterend. Eenmaal op de weg terug is het nog erger er zijn nog meer groepen in de Canyon aanwezig waardoor het echt file lopen is. Erg jammer aangezien we deze Canyon een paar jaar terug nog in alle rust hebben kunnen bewonderen. Rond 11:00 zijn we weer terug en gaan we op weg naar Monument Valley. De rit erheen vlot goed en tegen 14:00 komen we hier aan. Gerda vind dat we eerst een plekje op de campground moeten vinden en hierna pas het park in moeten gaan. Achteraf een goed idee want in de verre omtrek zijn er verder geen campgrounds te vinden en eenmaal bij Gouldings Campground aangekomen is het maar goed dat we Gerda’s gevoel gevolgd hebben want erg veel plekken zijn er niet meer. Met ons ANWB lidmaatschap gaat er weer een paar dollar af en mogen we hier voor $48 een nachtje staan. Bij de receptie informeren we naar tours door Monument Valley en toevallig vertrekt er 1
over een uurtje. Dit is ondertussen 15:45 Utah tijd waardoor de klok weer een uur vooruit gaat (je blijft hier aan het aanpassen) Voor $50 p.p boeken we Deluxe tour die ons 3,5 uur door Monument valley rijd.
De tour is erg informatief en brengt ons op plekken die voor gewone bezoekers niet toegankelijk zijn. De wegen binnen het park bestaan alleen uit zand en waardoor vlakke stukken nagenoeg niet aanwezig zijn. Ondanks deze kleine hobbel ongemakken is de tour
een echte aanrader en hebben we er van genoten. De 3,5 uur is bij ons op ruim 4 uur uitgekomen.
Tegen 20:00 staan we weer bij de Camper waar we onder de sterrenhemel de BBQ aansteken en tot tegen 22:00 al etend buiten blijven zitten.

Tegen 09:30 zitten we weer op de weg richting Moab. 12 Mijl buiten Monument Valley stoppen we op een parkeerstrook vanwaar je een schitterend panorama uitzicht over Monument Valley hebt. De vlakke weg erheen is waarschijnlijk de meest gefotografeerde weg tbv folders e.d heel herkenbaar en erg mooi. We vervolgen onze weg naar Moab via de 191 komen we door Bluff en Montecino. Kleine plaatsjes waar je van afvraagt wat mensen hier doen, of te doen hebben. een 20 mijl voor Moab komen de afslag naar het zuidpunt van Canyon lands National Park tegen. We besluiten om tot de Newspaper rock te rijden. deze rots zit vol met rotstekeningen van 2000 jaar oud . Deze zijn getekend door de Anasazi, Het oervolk wat hier woonde voor de indianen. Wat hiermee gebeurt is nog steeds een raadsel.
De tekeningen vallen nogal tegen en zijn te zien op een stuk rots van 4 bij 4. Al met al niet het omrijden van 24 mijl waard vinden wij.
Tegen 14:00 komen we aan in Moab. We tanken de Camper nog een keer af en mijn gevoel vwb de 89 octane blijkt juist geweest te zijn. De camper heeft deze tank beter en zuiniger gelopen, Nou ja zuiniger 1 op 3,5 is niet echt om te juichen, maar in cijfers gezien
is dit toch ruim 15% !Het tanken moet in 2 sessies aangezien het tanken via de creditcard automatisch stopt bij $125. (Dit verschilt per pomp/per staat)Sessie 2 komt op $15. Uiteindelijk dus weer $140 en net zoveel liter aan benzine. Dit keer zijn we er wel iets verder mee gekomen.
Op goed geluk rijden we naar Arches National Park waar we hopen een plekje op lokale campground te vinden. Deze illusie wordt ons bij de balie al ontnomen door het bordje
“Campground Full”. De campground is tegenwoordig online te reserveren en blijkt volgens de ranger (is vrouwelijk rangster ?) al 4 dagen van te voren volgeboekt te zijn.
We besluiten het park morgen te bezoeken en vandaag lekker op tijd een camping op te zoeken. dit wordt de Riverside Oasis net 2 mijl buiten de parkingang. waar we meteen voor 2 dagen boeken aangezien we hier Arches en Canyonlands National Park gaan bezoeken.
Deze campground ziet er fris en groen uit en voor $44 per nacht (incl de AAA-ANWB korting) hebben we hier een plekje. We genieten van de vrije middag dmv lezen, luieren,
en het bijwerken van dit verslag.
Sommige onder ons spreken zelfs even af met Klaas Vaak ! Tegen 18:30 eten we weer lekker buiten. Zodra de zon net na 19:00 hier achter de bergen verdwijnt koelt het wat af, maar minder dan in Bryce zodat we de rest van de avond nog buiten blijven zitten.

Na het gebruikelijke ochtendritueel zijn we via een korte rit in Arches NP. Het is weekend en dat merken we want de eerste stop is zo druk dat we deze moeten
overslaan ! Bij de volgende hebben we gelukkig meer geluk en hierdoor hebben we een mooi uitzicht over de eerste vallei. De volgende stop brengt ons naar Balanced Rock. Een steenformatie welke onder de juiste hoek een evenwichtskunstje laat zien van een
rotsblok op een pilaar. (vandaar dus de naam) De volgende stop brengt ons naar verschillende bogen en ook hier is de parkeerplaats erg druk. We vinden op het einde een plekje en lopen naar het North en South window. 2 grote bogen tegen over de Turret Arch een andere boog. Het is er erg druk dus een redelijke
foto maken van je eigen groepje vergt wat geduld.
Turret Arch levert een mooi uitzicht op op beide bogen tegelijk en uiteraard leggen we dit vast. Het is ondertussen al aardig warm en we gokken dat het toch wel boven de 30 graden is
vandaag ! De volgende stop is Delicate Arch. Hier loopt een wandelroute van ongeveer 45 minuten naartoe en niemand behalve ikzelf heeft hier zin in met deze hitte. Ik gok het erop
en neem een volle heupfles water mee als ik de wandelroute begin. Er zit een gemeen stukje klimmen in maar voor de rest is het goed te doen. in 35 minuten ben ik bij Delicate
Arch en ben erg blij dat ik de uitdaging ben aangegaan. Dit uitzicht is de klim in de hitte meer dan waard en de Arch is groter dan ik verwacht had.Helaas vinden meer mensen dit de moeite waard, want het is er redelijk druk. De Delicate Arch ligt in een schuine kom en
niet iedereen waagt de route over de schuine rotswand naar de Arch zelf. Nu ik toch hier ben ga ik ook voor de hele tour en loop schuin naar de Arch toe. Ik wacht op een gunstig moment en een medestander voor een fotosessie van mezelf onder de Arch.
De weg terug gaat vlot en ik zie de rest al in stoeltjes bij de camper zitten. We bekijken met de hele groep de Arch nog een keer van het uitkijkpunt beneden maar alleen ik heb de echte schoonheid ervan gezien.
Het is ondertussen tegen 16:00 uur en iedereen heeft het wel een beetje gehad met de hitte. We besluiten huiswaarts te keren. Via een extra stop bij punt 1 (was te druk op de
heenweg) keren we terug naar de campground. Hier steken we de BBQ aan om hiermeede avond te besluiten.

Vandaag staat Canyonlands NP op het programma. Ondanks meerdere reizen hebben we dit park zelf ook nog nooit gezien. De route gaat voorbij aan Arches en ongeveer 10 mijl verder komen we aan bij de afslag voor Canyonlands Np en Dead Horse State park.
Via een pittige klim omhoog komen we aan bij het visitor center van Canyonlands. Hier scoren we weer een koelkast magneet (hobby van Gerda) en gaan we mbv de kaart verder naar het eindpunt. Dit is Canyon overlook wat als eindpunt ons ongeveer 12 mijl verder het park invoert. We besluiten vanuit het eindpunt terug te werken naar het begin
om als het qua tijd uit de hand begint te lopen we altijd nog kunnen besluiten wat de planning wordt. Canyon overlook geeft een erg mooie indruk van dit park wat je als vergelijking een beetje met de Grand Canyon kan vergelijken, maar toch is dit ook weer heel anders . Via een wandelroute van 1 mijl kan je tot aan de rand van de overlook komen en heb je een mooi
270 graden uitzicht over de verschillende canyons. De rand van de wandelroute is niet afgezet en is geen leuk vooruitzicht voor mensen met hoogtevrees. Je kijkt vanaf de rand enkele honderden meters naar beneden en een misstap lijkt hier in een klein hoekje te zitten.
Eenmaal terug nemen we nog een aantal stopplaatsen waarvan Green River en Mesa Arch de hoogtepunten zijn. Vooral Mesa Arch is een ervaring op zich en het hoogtepunt van dit park (naar onze bescheiden mening)
Mesa arch is onze laatste stop en tegen 15:30 nemen we de afslag naar Dead Horse State park nog even mee. Dit kleine staatspark ($10 Entree, je Parkpass geldt hier nml niet) geeft een bijzondere blik over een andere canyon met de green river hierin. Het heeft wat weg van Canyonlands met toch weer een andere kijk en zeer zeker de moeite waard. tegen 17:00 verlaten we dit park weer en gaan we op weg naar Green river. dit is een dorpje 50 mijl verderop in de richting van Salt lake city onze volgende bestemming.
We overnachten hier op het Shady acres RV park waar we voor $46 een overnachting hebben.

We zijn vandaag redelijk op tijd weg voor onze doen. Net buiten het park tanken we camper nog een keer af. dit ook dankzij de 3 cent korting per gallon welke we via de
campground krijgen. Met 80 liter en een verbruik van 1 op 4 mogen we deze rit zeker niet klagen (tov wat we gewend zijn dan) De rit voert ons over de 191 naar Salt Lake City en vlot eigenlijk boven verwachting. net na 13:00 staan we op de KOA campground vlak tegen het centrum aan.
Hier overnachten we voor $44 en maken we meteen gebruik van de gratis shuttle richting Temple Square. De shutte wordt mogelijk gemaakt dankzij de lokale Mormonen die je eigenlijk hun kerk in willen “duwen”. Onbevreesd maken we hier gebruik van en mbv een vrouwelijke duitse missionaris krijgen we een rondleiding over het complex. Op zich wel een leuke en vriendelijke rondleiding, maar het voegt naar ons gevoel niet veel toe.
Salt lake city is gesticht door de Mormonen en dit laat zich vooral zien in het oude gedeelte van de stad. We nemen nog een kijkje in het beroemde genealogical society waar je je familienaam kan terugvinden. Dit valt eigenlijk een beetje tegen want via de beschikbare computers wordt je naar een genealogische site doorgezet waar je dan je naam kan invoeren . De gehele site blijkt net zo goed als de invoer ervan. Op onze 4 namen komen we eigenlijk niet erg ver en alles blijkt naar onze mening nogal beperkt.
Na een verlate lunch en een bezoek aan het lokale winkelcentrum nemen we tegen 19:30 de weg terug naar de KOA campground.

Via een kleine omweg via het lokale winkelcentrum gaan we tegen 11:30 op weg naar
Jackson hole. Dit is de stad welke tegen Teton NP en Yellowstone NP ligt.
De route voert ons via de I15 en later de 89 naar uiteindelijk Montpelier. hier vinden we het
rijden genoeg voor vandaag en dit wordt uiteindelijk onze stopplaats.
Onderweg stoppen we nog even bij een Walmart voor wat nodige boodschappen en via
Paris en Geneva komen we uiteindelijk in Montpelier in de staat Idaho aan. Hier tanken we
de camper nog eens af voor $125 dollar en en ongeveer evenzoveel liter wat weer op een
stabiele 1 op 4 uitkomt.
Net buiten Montpelier nemen we de lokale KOA welke een erg keurige een nette
campground oplevert. We maken nog een leuk praatje met de eigenaar om onze
gezamenlijke ervaringen met Nieuw Zeeland te delen.
De vrouwen werken ondertussen de was weg en na het eten zitten we de rest van de
avond buiten te genieten van een kampvuur.

tegen 10:00 zijn we weer op weg. De route voert ons verder over de 89 richting Jackson Hole wat ons ongeveer op een ruime 100 mijl komt te staan. Na een halfuurtje rijden we de staat Wyoming in waar we de komende dagen veel zullen verblijven.
In Jackson Hole vullen we de boodschappen meteen aan en tanken we de Camper meteen weer af zodat we in de parken niet op de veel duurdere benzine daar hoeven terug te vallen. We hebben geluk want de klanten kaart van de lokale supermarkt hier geeft meteen 10 cent korting per gallon bij het naastgelegen benzinestation.
Tegen 14:00 staan we bij het visitorcentrum van Teton. Navraag hier leert dat de meeste campgrounds gesloten zijn vwb het seizoen en dat de overige tegen de middag vol beginnen te lopen. We besluiten dus meteen naar de Signal mountain campground te
rijden om te hopen hier nog net een plekje te vinden. Tegen 15:30 komen we hier aan en hoewel het lijkt dat we net misgrijpen wijst de beheerder ons op plek 1. Deze is nog vrij.
Voor $20.50 (gepast in een envelop want er is geen receptie) hebben we weer een mooie ruime plek, en belangrijker nog, Gerda kan haar kampvuurtje weer eens aansteken.
We besluiten morgen op ons gemak Teton te gaan verkennen en vandaag te blijven staan. We staan 25 meter van de wc af, en 200 meter van het Jackson lake. Hier lopen we nog even over het strandje om de Tetons vanaf deze plek te bekijken.
Eenmaal terug gebruiken we de oven een keer om buiten bij het kampvuur van een pizza te genieten. Tegen 21:00 is het hout op en gaan we binnen in de Camper een potje dobbelen.

We zijn op tijd wakker en dus zitten we tegen 09:30 alweer op de weg. We stoppen op verschillende punten om de Tetons te bekijken en nemen de Scenic route langs Jenny Lake. Hier zijn we redelijk dichtbij de Tetons alleen de zon valt nog over het meer waardoor je vanuit de schaduw een beetje naar de bergen moet kijken. Gelukkig is hier net de “Indian Summer” begonnen waardoor we sommige plaatjes mooi kunnen opkleuren met felgele en rode blaadjes van sommige boomsoorten.
Dit tafereel komen we onderweg nog redelijk veel tegen maar niet in die mate waar Noordoost Amerika om bekend staat. Net na de middag gaan we op weg naar Yellowstone wat ons op een ritje van 50 mijl komt te staan. We willen als eerste meteen naar een visitor center om de beschikbaarheid van de Campgrounds te informeren. Tegen 13:30 zijn we bij het Grants visitor center. Hier blijkt dat ook weer veel campgrounds gesloten zijn en dat alleen de Madison campground van tevoren te boeken is. Buiten pakken we meteen een telefooncel en proberen bij Madison te reserveren. Vandaag blijken ze al vol te zitten maar morgen is er nog plek. De plek voor morgen boeken we meteen, en bij Mammoth in het noorden informeren we naar de stand van zaken. Hier verwachten ze rond 16:00 volgeboekt te zijn. Aangezien ze op first come, first serve basis werken kunnen we niets reserveren. We besluiten dus naar Mammoth hot springs te rijden om hier de camping te kunnen boeken en vanaf hier de ronde te beginnen. Onderweg krijgt Gerda een ingeving want in het Campbook van de AAA staat dat net buiten het park bij Mammoth hot springs het dorpje Gardiner ligt. Dit kent een aantal campings. We stoppen bij Old Faithfull visitor center om te bellen voor een plekje. We kunnen reserveren bij het Yellowstone RV park en voor $44 hebben we hier een plekje voor de nacht. Dit scheelt aanzienlijk in de zorgen en meteen passen we hier onze planning op aan. We rijden wel naar het noorden van het park maar stoppen nu onderweg bij een aantal geiser basins en genieten hier van de verschillende thermische wonderen die je hier kan vinden. Bij het Upper Geyser Basin maken we nog een wandeling naar de Mystic Falls.
Via een aantal verschillende punten vinden we onze weg naar Mammoth hot springs waar we tegen 18:00 de staat Montana inrijden. Bij het Yellowstone RV park krijgen we een plekje aan de rivier maar omdat het al aardig fris begint te worden zitten we niet lang buiten.
We eten binnen en blijven de rest van de avond hier ook. alleen de zon valt nog over het meer waardoor je vanuit de schaduw een beetje naar de bergen moet kijken.

Tegen 10:30 rijden we onder de originele stenen poort van Yellowstone door om het park weer te bezoeken. Ditmaal beginnen we meteen bij de Mammoth Hot springs. Deze kan je een beetje vergelijken met Pamukele in Turkije. Helaas staan veel kalk terrassen droog waardoor de aanblik van sommige delen wat dor en dus saai aandoet.
Gelukkig is er onderaan het terras een nieuwe bron begonnen en dus kunnen we nog van een mooi stukje terras genieten.
We vervolgen de 8 vormige loop van Yellowstone in noordoostelijke richting naar de tower falls en de bijbehorende Canyon. Je merkt dat het park in het buitenseizoen zit aangezien alle bijbehorende winkels en/of restaurantjes gesloten zijn onderweg.
Het noorden is ook het minst bezochte gedeelte aangezien het verkeer hier een stuk rustiger is en de wegen ook een stuk minder onderhouden en breed zijn.
Bij het visitor center van Canyon village stoppen we voor een kop koffie. Helaas stopt er net een volle bus toeristen voor ons waardoor de rij bij de balie erg lang is. De koffie blijkt gewoon uit de automaat te komen waardoor we besluiten het voordeel van een camper te gebruiken en zelf goede koffie te zetten op de parkeerplaats.
Na de koffiepauze gebruiken we het midden van de 8 loop om naar Madison over te steken. Aan de “overkant” stoppen we bij de verschillende geyser basins. Na het bekijken van een aantal plekken kan je zien dat het park continue in beweging is. Het is voor ons 5 jaar geleden dat we hier zijn geweest en sommige plekken herinneren we ons al heel anders.
Via de laatste stop bij de Gibbon Falls komen we aan bij de Madison campground. We krijgen voor $22 een mooie plek aan de E loop. Het is nog lekker weer en dus wordt de BBQ aangestoken en eten we lekker buiten. Hierna gaat het kampvuur aan met dank aan onze buurman uit Idaho. Deze doneert wat extra hout en kapt voor ons wat kleine stukjes hout om het kampvuur wat makkelijker aan te maken.
Tegen 21:00 is hout al aardig op en trekken we ons terug in de camper.

Net na 09:30 verlaten we de campground om bij de uitgang meteen nog even de wc te legen. Hierna zetten we koers richting een aantal geyser basins om tegen 12:00 bij Old Faithfull aan te komen. De volgende uitbarsting staat gepland voor 12:20 dus we zitten
ruim op tijd bij de bankjes om de geiser aan het werk te zien. Iets eerder dan verwacht begint deze en de uitbraak valt ons een beetje tegen, we hebben deze al wat beter gezien.
We wandelen nog een beetje op de wandelpaden rond de geiser en tegen 13:00 verlaten we de parkeerplaats van het overigens compleet nieuwe visitorcenter.
We rijden rond aan de linkerkant van het meer omhoog naar de Mud pools en onderweg worden we opgehouden door een kleine kudde bizons die op hun gemak midden op de weg naar een betere plek sjokken. Uiteraard leggen we dit vast en rijden door. Vlak hierna
spot ik een Grizzley beer in de berm en besluit 100 meter verder de camper meteen om te draaien. We hebben geluk de beer steekt net de weg over. Gerda zat al klaar met de camera en heeft een gedeelte op film vast kunnen leggen. Helaas is sturen en
fotograferen tegelijk niet mijn beste kant. Uiteraard veroorzaken we meteen een opstopping hiermee, maar niemand die zich hier aan stoort, sterker nog de meeste mensen springen uit de auto om de grizzley vast te leggen. Helaas is deze beer totaal niet in ons geïnteresseerd en verlaat deze dmv het oversteken van de ondiepe Yellowstone rivier ons gezelschap.
Toch een beetje opgewonden over deze ontmoeting rijden we verder we stoppen nog even tbv wat buffels maar rijden door naar de mudpools. De mudpools kunnen op niet veel belangstelling rekenen van onze kant want na 10 minuten zijn we alweer op weg naar de upper en lower falls.
Als eerste bezoeken we de upper falls vanaf de zijkant terwijl deze zich naar beneden stort om hierna het zelfde te doen vanaf de overkant van de canyon maar dan wat verder weg en hogerop.
Als laatste en meteen mooiste punt gaan we naar Artist point. Vanaf deze plek krijg je de upper falls te zien. Deze waterval in een geel roze canyon is echt een must voor iedereen.
Je zal niet gauw een mooier schouwspel vinden.
Ondertussen is het al na 16:00 en willen we op weg naar Cody. De oostuitgang is niet veel gebruikt want de route vlot goed en via een mooie bergpas verlaten we het park.
Tegen 18:00 arriveren we in Cody waar we voor $25 per nacht meteen 2 overnachtingen nemen op het Arabasko RV park. Deze Campground blinkt niet uit van luxe of schoonheid maar voor $25 all in mag je dan ook niet klagen.

We slapen een keer wat langer en tegen 09:00 zitten we buiten aan het ontbijt. Het weer valt ons deze vakantie totaal niet tegen want het is overdag nog steeds 25 graden of
hoger. Vandaag staat het Buffalo Bill historical center op het programma. Dit uitgebreide museum kent een 5 tal onderdelen welke aan elkaar gekoppeld zijn. Dit zijn respectievelijk Yellowstone. het leven van Buffalo Bill Cody, De indianen cultuur, Western kunst en
vuurwapens door de tijd heen. De entree komt ons op $16 p.p te staan met dank aan de AAA-ANWB kaart voor de $4 korting Uiteindelijk hebben we hier zo’n 5 uur doorgebracht en het bezoek is zeker de moeite waard, zeker voor diegene die veel interesse in de Western en Indianen cultuur hebben.
Hierna wandelen we nog even door de hoofdstraat met enkele western trekjes maar het is vandaag zondag en het merendeel van de winkels is gesloten.
We besluiten te gaan eten in het originele Irma hotel waar Buffalo Bill nog geslapen moet hebben. Het hotel ademt een echte westernsfeer uit, en we eten in de origineel
aandoende houten bar. Mijn bestelde baby back spareribs zijn erg goed, maar diegene die ikzelf maak op de smoker zijn net een tikje beter.
Tegen 19:30 zijn we terug op de campground waar we de avond afsluiten. 

Vandaag is een echte rijdag. Het doel voor vandaag is Flaming Gorge National recreational area. Dit is ruim 450 km rijden. We zijn goed begonnen en zitten net na 09:30
op de weg. Tot aan Shoshoni is de weg en omgeving redelijk saai en dor, Net na dit plaatsje rijden we door het Boysen state park. Dit opeens mooie groen gedeelte is tot stand gekomen door een dam en het Boysen reservoir. We rijden door een groene canyon met links van ons diverse mooie state campgrounds aan het water.
Na Riverton veranderd alles weer in de dorre omgeving muv een klein stukje rode canyon vlakbij Lander. Hier stoppen we even voor een stevige lunch.
We rijden door tot Rock springs waar we tegen 16:30 arriveren op de lokale KOA. Voor $43 mogen we hier overnachten en krijgen we tips voor het beste bezoek aan Flaming Gorge. Rock Springs ligt net boven Flaming Gorge waardoor we morgen een goede start
van de dag hebben. Iedereen is een beetje moe van de lange dag en iedereen doet wat voor zichzelf tot aan het eten waarna we de avond besluiten met een spelletje.

Tegen 10:00 zitten we weer op de weg waarbij we eerst de camper voor $125 vol tanken.
Het verbruik tot nu toe schommelt een beetje tussen de 1 op 3.5 tot 1 op 4.5, waarbij de laatste waarde tot nu toe maar 1 keer gehaald is. Dit is dan wel op de 87-89 octane benzine want met 85 octane is maar net 1 op 3 haalbaar. Het verschil in prijs tussen de 85 en hogere octane versie (10-15 cent/gallon) maakt het zuinigere verbruik weer
ruimschoots goed. (10 tot 35% meer bereik) We nemen de Wyoming 530 aan de westzijde van Flaming Gorge naar beneden. Veel uitkijkpunten kent dit gedeelte niet en de kaart die we zelf hebben geeft punten aan die we in de praktijk niet kunnen vinden of de borden er naar toe zijn er weggehaald. Als extra
nadeel speelt vandaag ook het weer ons voor de eerste keer parten. Het is bewolkt en met regelmaat drijft er een regenbui over. Tot nu toe mogen we niet klagen, sterker nog dit
is de eerste echte bewolkte dag met een temperatuur die beneden de 20 graden uitkomt !
Op zich wel jammer want Flaming Gorge is juist het mooist met veel zon op de rode stenen canyon.
We stoppen onderweg op een aantal mooie plekken, maar helaas is het visitor center dicht waardoor we de “verdwenen punten” niet kunnen navragen. De zon breekt net een beetje door waardoor we net een paar redelijke foto’s kunnen maken van de rode canyon.
Zodra de buien weer beginnen duiken we de camper even in voor kopje koffie. Hierna klaart het een beetje op waardoor we een 2e serie kunnen maken.
We vervolgen onze weg richting Dinosaur National monument. De weg erheen is op sommige plekken prachtig wegens de “Indian Summer” zeker als de zon doorbreekt schittert het geel en oranje je tegemoet. Dat af toe Flamming Gorge zich nog laat zien is
ook een extraatje tegen 15:00 arriveren we bij het visitorcenter van Dinosaur National Monument. Dat we erg veel geluk hebben vandaag blijkt wel uit de opening van de vernieuwde overdekte groeve. Deze blijkt vanmorgen om 11:00 officieel geopend te zijn ! Erg groot is de overdekte vindplaats niet, maar wel zo indrukwekkend. Je kijkt uit op een 15 meter hoge en 50 meter brede wand welke volzit met originele dinosaurus botten. Er is zelfs een plek waar je er een aantal mag aanraken. We hebben een erg interessant gesprek met een ranger die ons alles verteld over de groeve, de botten enz enz.
Eenmaal terug bij het visitor center blijkt dat de Green River Campground op het park nog open is en volgens de ranger achter de balie moet er nog voldoende plek zijn.
We rijden erheen en inderdaad er is nog volop plek. Voor $12 hebben we weer een erg mooie plek in het park. Het is alleen jammer dat vandaag het weer niet meewerkt. De
geplande BBQ wordt dus een ovenschotel maar dit maakt alles er niet minder gezellig om.

We zijn redelijk vroeg wakker en dus zijn we voor 09:30 al op weg. De route voert ons voor de eerste keer de staat Colorado in deze reis. Het Dinosaur park ligt nml gedeeltelijk in Utah en Colorado. Zodra we route naar de canyon overlook nemen zitten we nml weer in Utah. Het weer is deze morgen niet geweldig en hoewel het niet regent voorspeld de donkere bewolking niet veel goeds. Het park is nagenoeg verlaten want we komen totaal geen tegenliggers tegen en op alle uitkijkpunten staan we alleen. Bij het echo point balen
we voor de eerste keer dat we een grote camper bij ons hebben. De 11 mijl lange route naar beneden is nml een zandpad en wordt afgeraden voor campers en grotere voertuigen. bij regen is het pad nagenoeg onbegaanbaar dus het huidige weer speelt ook nog een rol. We bekijken de canyon dus van bovenaf en hoewel we er een redelijk zicht op hebben zouden we er een moord voor gedaan hebben om deze beneden te bekijken.
Op het allerlaatste punt is er nog een redelijke wandelroute naar beneden van 3 mijl maar het weer zit tegen en we zien er tegenop om in de regen naar beneden te glibberen. een klein beetje teleurgesteld verlaten we dus het park om op weg te gaan naar Montrose.
dit stadje ligt tegen het Black Canyon of the Gunnison NP aan. In Dinosaur tanken we de camper nog eens vol voor $125 en gaan op weg naar Montrose.
De weg voert ons binnendoor over de 139 en over een slecht onderhouden bergpas maar waar de koeien en herten gezamenlijk de berm en soms de weg delen !
Al met al een flinke hobbelweg maar tegen 17:00 arriveren we in Montrose waar we een plekje krijgen op de Cedar Creek Campground. De eigenaar Rick is een enthousiaste spraakwaterval en voor $38 hebben we een overnachting op deze campground met Minigolf baan. Rick zet voor ons alles aan waardoor we na het eten nog even een partijtje minigolf spelen op de 18 holes baan. Het is ondertussen al flink aan het afkoelen en tegen 21:00 zitten we weer in de warmere camper waar we de avond afsluiten met een potjekaarten.

Bij het opstaan zien we dat het flink bewolkt is en ondertussen hebben we de afgelopen nacht al wat regen op het camper dak horen vallen.
De korte route naar de Black Canyon is somber en regenachtig, maar als we verder nog flink de berg oprijden wordt dit natte sneeuw. Zodra we laatste bocht gemaakt hebben is de weg wit en het zicht een paar honderd meter ! Bij het hokje van de ranger krijgen we te
horen dat er voor vanmiddag zelfs een echte winterweer waarschuwing is afgegeven. We rijden door naar het visitor center waar het uitzicht over canyon nagenoeg nihil is.
We kijken hier de film die over de black canyon vertoond wordt om toch een beetje een idee van deze canyon te krijgen. Gerda en ikzelf lopen nog even naar het uitkijjk punt wat net buiten bij het visitor center ligt en hier krijgen we tussen de mistflarden door toch nog een glimp van deze canyon te zien. We balen er een beetje van dat het net uitgerekend deze dag dit weer moet zijn.
De weg wordt dus al vrij vroeg vervolgd naar Durango via de 550 ook wel bekend als de “Million Dollar Highway” Deze mooie bergweg is op zijn mooist van Ouray over de Red pass naar Silverton. De 2 andere passen en de rest van de weg is ook niet te versmaden, maar dit stukje weg is hier het mooist. Met smalle bochtige wegen zonder afrastering met naast je meteen een ravijn/bergwand van honderden meters diep.
Eenmaal op weg zien we dat er een waarschuwing geldt voor de Red pass en dat vrachtwagens van Sneeuwkettingen voorzien moeten worden. De weg tot nu toe ziet er redelijk uit dus we gokken het erop en zetten onze reis verder. eenmaal vlak onder de pas
wordt de weg en het weer een stuk minder. Omdraaien is eigenlijk geen optie waardoor we een beetje onwennig en onzeker de pas oversteken. De weg is ondertussen flink ondergesneeuwd en met de nodige voorzichtigheid vervolgen we de weg. We komen uiteraard weinig verkeer tegen en gelukkig is een deel hiervan door de sneeuwschuivers vrijgemaakt.
De weg over de beide andere passen is niet veel beter maar aangezien de laatste 2 passen wat lager liggen en de zon een beetje doorkomt. is de weg veranderd in natte sneeuw en dit rijdt iets veiliger en prettiger.
Tegen 16:00 rijden we toch wel opgelucht Durango binnen. Hier stoppen we meteen bij de Durango and Silverton narrow Gauge railroad. Hier rijdt al 130 jaar een echte smalspoor stoomtrein van Durange naar Silverton en omgekeerd. Wij kiezen voor de trein van 09:15 de dag erop (er rijden er meerdere per dag afhankelijk van het seizoen) en voor $85 p.p hebben we een retour. We willen eigenlijk de bus terug ipv de trein maar ivm het weer is het niet zeker of deze rijdt. Dit kunnen we dan eventueel morgenvroeg laten omboeken. We nemen net buiten Durango de KOA camping waar we 5 jaar geleden ook een keer gestaan hebben en hier boeken we meteen 2 nachten wat ons op $44 p.n komt te staan.
We liggen redelijk vroeg in bed want morgen moeten we om 09:00 al bij de trein zijn.

om 07:30 zitten we aan het ontbijt zodat we ruim op tijd bij de trein zijn. Het parkeren net tegen het station aan komt op $9 voor de camper maar eigenlijk hebben we niet veel keus want ergens anders dichtbij parkeren is met een Camper nagenoeg onmogelijk.
Bij het loket blijkt dat de bus inderdaad rijdt dus hier boeken we meteen de kaarten om. Dit komt op $17 p.p extra wat de totale treinervaring voor ons vieren op ruim $400 komt te staan. Wel duur, maar ruim 8 uur boemelen met de trein is wel erg lang en de bus haalt hier 3 uur vanaf ! We vertrekken mooi op tijd en van tevoren en onderweg wordt er door het personeel van alles verteld over de historie van de trein, het spoor en de omgeving. Ook is er een
restauratie wagen aanwezig waar van alles te halen valt. Wijzelf hebben de standaard gesloten coupe. Eigenlijk geeft de open coupe een veel beter indruk en uitzicht van deze reis, maar met 3 graden als buitentemperatuur is dit nu geen echte aanrader ! Gelukkig is de coupe achter ons een open coupe en deze is vrij toegankelijk vwb het fotograferen en de ervaring. Om hierna weer op te warmen is onze coupe weer een stuk beter.
De rit boemelt met 40 km p/u door de canyon en langs de rivier en met regelmatig de stoomfluit in je oren is dit toch wel een mooie ervaring. De rit over de smalle rand van een canyon met de rivier 100 meter beneden je is een extra mooie ervaring. De trein rijdt hier ook extra langzaam waardoor iedereen dit goed mee kan maken.
Zodra we Silverton naderen komt er meer en meer sneeuw tevoorschijn. (Silverton ligt een paar honderd meter hoger dan Durango) wat het plaatje van de omgeving een extra invulling geeft. Tegen 13:00 zijn we in Silverton. Hier lunchen we vrij simpel en lopen een beetje door het stadje. Tegen 15:00 melden we ons bij de bus en rijden we terug naar Durango.
Hier zijn we tegen 16:30. We zijn ondertussen aardig moe van de hele dag en we rijden meteen door naar de campground waar we allemaal redelijk vroeg op bed liggen.

Bij het opstaan schijnt het zonnetje volop en zijn de besneeuwde bergen goed zichtbaar. Dit geeft mij het idee om de 550 nog een keer te rijden en misschien wel door te rijden naar Montrose om alsnog de Black Canyon of the Gunnison te gaan bekijken. Het plan wordt in de groep gegooid en aangezien we iets voor op schema liggen is iedereen het ermee eens. Wel vragen we bij de receptie nog na wat de weersverwachtingen zijn en of we een alternatieve route kunnen gebruiken. Het weer blijkt de komende dagen alleen maar beter te worden waardoor we onze plannen doorzetten.
De route over de 550 met sneeuw en een lekker zonnetje is een cadeautje voor je zintuigen. De weg en de bergen liggen er schitterend bij en deze keer rijden we er met veel meer zelfvertrouwen overheen. We stoppen regelmatig op verschillende punten om te genieten van het uitzicht. tegen 14:00 zijn we weer in Montrose Hier vullen we de boodschappen weer eens aan om hierna lekker op tijd weer op de Cedar Creek camping van een paar dagen geleden te gaan staan. Dit keer kost ons de overnachting maar $32. een vergissing van de eigenaresse maar ze laat het bedrag staan waardoor we een
voordeeltje hebben. Iedereen is tot het eten met zichzelf bezig (lezen e.d) en na het eten besluiten we morgen op tijd op te staan om lekker de tijd te hebben voor de Black Canyon en om hierna nog redelijk op tijd de reis naar Cortez te kunnen aanvangen. We besluiten de avond met een potje kaarten en gaan op tijd naar bed.

We staan vroeg op en zitten rond 08:30 op de weg. Hoewel het bij het opstaan nog bewolkt leek is de dit nu flink bijgedraaid en is de zon goed aanwezig.
We besluiten om meteen naar het eindpunt van het park te rijden om zo al terugrijdend de diverse punten aan te doen. Bij het eindpunt (7 mijl vanaf de ingang) lopen we naar het
Warner punt. Deze ruim 1 km lange wandeling gaat flink op en neer maar het eindpunt is zeker de moeite waard. Op een smalle richel krijg je een mooi uitzicht op de canyon en de diepte onder ons.
Via de diverse punten rijden we terug en krijgen we een mooie indruk van de gehele canyon en hoewel de zon flink schijnt wordt het niet al te warm vandaag. Tegen 12:30 zijn we bij het visitor center waar we het laatste uitkijkpunt van vandaag bezoeken. We lunchen even kort in de camper en tegen 13:30 gaan we op weg naar Cortez. De route volgt een stukje 550 maar bij Ridgeway nemen we de 160 en hierna de 141 naar Cortez. Hoewel deze weg als minder mooi bekend staat verbazen we ons regelmatig over
de mooie uitzichten die we hier ook hebben en dus stoppen we ook hier een paar keer om
van de omgeving te genieten. Deze route kent maar 1 pas en de route vlot goed. net na 17:00 zijn we in Cortez waar we het Sundance RV park kiezen. Hier hebben we voor $41 een overnachting. We lopen naar het restaurant naast de campground en genieten hier van een goedkope maar redelijke goede maaltijd.
Na deze korte pitstop vullen we avond met diverse bezigheden en een paar spelletjes.

We parkeren de Camper bij het visitor center en bekijken de Shuttle bussen. We besluiten de Oranje en Rode lijn te nemen aangezien deze op plekken komt waar je niet kan, en mag komen. We parkeren de Camper bij Pipe Creek en lopen naar de bushalte van de Oranje lijn. Her pakken we de bus naar het voor overig verkeer gesloten Tepka point. hier genieten we van ons eerste echte uitzicht en maken diverse foto’s. We hopen hier het beste van want het overweldigende 3D gevoel lijkt moeilijk op een 2D plaatje te vangen.
Na dit punt nemen we de Camper meteen mee naar het eindpunt (Devils Overlook) waarvandaan we de weg terug nemen naar het visitorcenter. hoewel Oktober blijkt de
Grand Canyon een echte Amerikaanse trekpleister want alles is hier groots opgezet van Lodge, tot Campground, en het Grand Canyon Village met eigen treinstation.Dit kent slechts 1 spoor van alleen Williams tot de Grand Canyon wat ongeveer 60 mijl is. Al met al kunnen er hier heel wat mensen overnachten. Dit is dan ook goed te merken want het park is druk bezet. Je vraagt je af hoe het er hier aan toe gaat in het hoogseizoen.
Alle punten geven een goede indruk van de canyon, met op ieder punt wel een kleine toevoeging of verandering. Uitzondering hierop is het Grand View Point wat zo druk bezet is dat we er de camper er nog geeneens kunnen parkeren. Al met al blijft bij elk punt de overkant nagenoeg het zelfde maar wat wil je met een breedte van meer dan 11 mijl.
Tegen 16:00 zijn we terug bij het visitor center waar we de camper weer parkeren en via de blauwe lijn overstappen naar de rode lijn. De rode lijn geeft toegang tot een gesloten gedeelte van het park. (de blauwe lijn is eigenlijk alleen maar bedoeld als transfer binnen
Grand Canyon Village) Aangezien de laatste bus al om 18.00 stopt besluiten we de 2 meest uitstekende punten van de canyon te nemen om een indruk van dit gedeelte te krijgen. Voor ons wordt dit dus het Hopi en Mohave point. De zon begint al tegen de horizon aan te lopen en een gedeelte van de canyon ligt al in de schaduw wat een beetje jammer is van de foto’s die je nu kan maken. Al met al lukt dit nog wonderwel en via een stampvolle bus komen we tegen 17:30 weer aan bij het transferpunt tbv de blauwe lijn, om 15 minuten later weer bij het visitor center aan te komen. Net voor de laatste bocht steken er nog 2 grote herten over wat de bus meteen in beroering brengt.
Tegen 18:00 staan we weer op ons plekje waar we de avond weer besluiten met een kampvuur en een BBQ.

tegen 09:00 staan we bij de campground ingang waar we mbv 8 kwartjes de man een douche van 8 minuten kunnen nemen. (wisselen kan gelukkig ter plekke) Na deze opfris beurt gaan we op weg naar Nevada. Het einde komt in zicht en we willen op ons gemak alles klaar zetten en inpakken. Via Williams nemen we nog een klein stukje Route 66 mee. maar eigenlijk stelt dit niet veel voor. Het lijkt wel of elk gebouw hier gewoon Route 66 heet. (Route 66 steakhouse, Route 66 hotel enz.) Hier vullen we camper af met 45 gallon brandstof tegen $171. onze grootste aderlating vwb het tanken tot nu toe.
Via de 180 en later de I40 welke op sommige plekken erg slecht onderhouden is gaan we op weg naar Nevada. In Kingston stoppen we nog even om de paar laatste boodschappen te doen en gaan we via de 93 weer op weg naar Nevada.
Via de nieuwe weg die bovenlangs de Hooverdam loopt zijn we tegen 15:00 in Boulder city. Hier parkeren we meteen bij een visitor information center omdat ons campbook niet over de staat Nevada en verder westelijk blijkt te beschikken (het bevat de staten erlangs en erboven) Hier worden we uiterst vriendelijk geholpen met de diverse opties en de beste lijkt ons de campground bij Lake Mead. Een belletje erheen leert ons dat er plek is dus we gaan meteen op weg. De afstand is kort en mbv onze Nationale Parkpass mogen we gratis naar binnen (Lake Mead is een National Recreation Area)
De campground is dun bezet en voor $50 p.n krijgen we een ruime full hookup site met uitzicht over het meer. Het weer is schitterend (hier alweer boven de 25 graden) en we besteden de rest van de middag relaxed met in de schaduw naar het meer kijken en het vele (niet storende) vliegverkeer naar Las Vegas te volgen.
Na weer eens lekker buiten gegeten te hebben besluit ieder de avond voor zich met lezen en een spelletje.

Na het ontbijt beginnen we langzaam aan onze spullen uit en in te ruimen en lopen we
camper meteen eens na en geven waar nodig een poetsbeurtje.
Dit vlot goed en tegen 13:00 zijn we eigenlijk flink op orde muv de dingen die we morgen
nog moeten doen.
Onze net gearriveerde Zwitserse buren, moeten hun camper overmorgen inleveren
leren we van ze met een kort praatje.
De rest van de middag en avond staat in het teken van ontzettend luieren. lezen en de
laatste dingen nalopen.

We staan vroeg op en na een buiten ontbijtje gaan we op weg naar de receptie om onze
gastank te laten afvullen. Hier blijkt 13 gallon aan LPG (propane) in te gaan. wat me op
een verbazende $70 komt te staan (navraag later blijkt dat dit inderdaad stevig aan de
prijs is)
Las Vegas is maar een half uurtje rijden dus tegen 10:00 uur stoppen we nog snel om te
tanken. De plek blijkt net verkeerd gekozen want vanaf hier kunnen we eigenlijk de weg
terug niet meer op. Via een kleine omweg lukt het toch zodat we net na 10:00 het verhuur
station oprijden.
De schade aan de ruit blijkt volgens onze verzekeringsvoorwaarde gedekt te zijn, maar
Road Bear betwist dit. We betalen de ruit a $350 en met de extra 550 mijl die we gereden
hebben komt dit nog op een ontnuchterende $700 totaal. De ruit schade laten we thuis wel
uitzoeken, discussiëren heeft hier ter plekke toch geen zin.
We hebben online het Best Western Hotel aan het vliegveld geboekt dus na het afzetten
van een paar Duitse medevakantie gangers zijn wij aan de beurt. Dit gaat tot frustratie van
de chauffeur iets langer duren dan gedacht omdat hij de deur op slot gooit met de sleutels
nog in het contact. Wij checken dus ondertussen in en wachten op onze koffers totdat een
collega de reserve sleutels heeft afgegeven. Hilariteit alom want voor ons maakt het niet
uit we hebben nog de gehele dag en nacht.
tegen 12:00 zijn we klaar met koffers en de kamers en besluiten we mbv de bus ($5 voor
een dagpas) nog even de strip te bezoeken en mbv diverse casino’s ons vakantiegeld
terug te winnen. Dat dit niet lukt zal geen verrassing zijn. Via MGM, Monte Carlo, New
York New York, eindigt de dag in het Excalibur. Hier eten we wat bij de lokale chinees en
via Tropicana pakken we rond 18:00 de bus weer terug naar het hotel.
Mbv het gratis Internet checken we meteen online in en dankzij de receptie krijgen we
alsnog onze boardingpassen uit de printer.
De avond ronden we af met nog wat klassieke Amerikaanse comedy op tv.

Na een simpel maar gratis ontbijt, zitten we om 08:00 in de gratis shuttlebus naar het
vliegveld. Dit is een kort ritje aangezien we 5 minuten later al met de koffers bij de terminal
staan. Ondanks het online inchecken moeten we dit nogmaals bij een kiosk terminal doen
aangezien de bagage afhandeling dan geen bijhorende documenten kan printen. Een erg
raar en omslachtig verhaal, maar we kunnen niet anders.
De vlucht vertrekt op tijd en de aansluitende vlucht vanuit Chicago levert verder geen
problemen op. De aankomst gate ligt honderd meter van de vertrek gate af dus verder
geen gedoe meer met security en/of het slepen met bagage. Je vraagt je af waarom dit
nooit op de heenweg kan.
Onze vlucht naar Schiphol vertrekt op tijd en Zondagmorgen om 08:45 landen we ruim 45
minuten voor op schema in Nederland. Bij de bagage band kunnen we al meteen onze
treinkaartjes kopen zodat we verder zonder vertraging naar huis kunnen. De Vakantie is
nu echt voorbij.