Om half acht vertrekken wij van huis en gaan naar Schiphol. Het is rustig op de weg. Inchecken en koffers afgeven is zo gebeurd. Na de douane zoeken we een koffie shop op, Schiphol wordt alweer verbouwd, dus is het even zoeken waar wij terecht kunnen. Na de koffie lopen we naar de Gate en worden hier gecontroleerd op gevaarlijke spullen. Het instappen gaat vlot, het vliegtuig vertrekt op tijd (circa 11 uur). De vlucht verloopt vrij rustig, ruim 9 uur zitten lezen en af en toe wat weg dommelen. Landen op een warm vliegveld in Chicago. Bij de immigratiedienst gaat het zeer vlot doordat de balies zijn veranderd. Ook is de bagage er vrij snel zodat wij na de Douane de koffers kunnen afgeven voor de vervolgvlucht naar Denver. Nu hebben wij nog ruim de tijd en gaan met de shuttle train naar het gebouw vanwaar de vlucht naar Denver gaat vertrekken. Hier zoeken we de weg naar buiten het gebouw en vinden een bank in een parkje. Het is hier behoorlijk warm. Blijven een uurtje op het bankje zitten lezen en kijken naar al het verkeer. Gaan dan naar de Security in het gebouw, hier staan lange rijen en moeten we lang wachten. Maar we zijn ruim op tijd bij de Gate. Helaas blijkt er vertraging te zijn omdat het vliegtuig er nog niet is. Gaan pas een uur later de lucht in naar Denver. Eenmaal op het vliegveld in Denver lopen we naar de bagagebanden en pikken onze koffers op. Met de koffers lopen we naar buiten en vinden vlot de shuttle bus die ons naar het hotel brengt. Inchecken en dan gaan we met de koffers naar de kamer op de 2e verdieping. We zijn behoorlijk moe van de reis, maar gaan toch nog wat eten (Caesar salade) in het restaurant van het hotel (het is hier circa 20.00 uur). Tot slot drinken we op de kamer koffie en gaan dan naar bed (zijn nu 24 uur wakker).

Dag 2 Denver:

Worden zeer vroeg wakker, drinken thee en eten crackers op de hotelkamer. Omdat de vestiging van camperverhuurder Apollo dicht bij het hotel gelegen is besluiten we naar Apollo te lopen om te vragen of we de camper voor 12 uur kunnen ophalen. Het is maar een kwartier lopen, het is alleen erg fris buiten. Even over negen uur zijn we bij Apollo. Een klein kantoortje en we zien onze camper klaar staan. Hoewel het normaal niet zo vroeg kan, willen zij ons nu wel helpen. Na de papieren en de schouw kunnen we nog vóór 10 uur met de camper naar het hotel rijden. Terug op de kamer gaan we koffie drinken en ons klaarmaken voor vertrek. Het weer is somber, fris maar droog. Bij de vooraf uitgezochte Walmart doen we uitgebreid boodschappen om de eerste week door te komen. Omdat het ondertussen al aardig laat is geworden gaan we, wat we nu hebben verzameld, betalen en naar de camper brengen. In de camper eten we nu eerst op ons gemak een broodje. Onderwijl bedenken we nog wat wij nog meer voor boodschappen nodig hebben en gaan die dan halen. Tegen 3 uur rijden we verder naar de thuis gereserveerde camping in Denver. Op de camping worden we aardig ontvangen, krijgen plek 58. De camping lijkt wat rommelig maar is vooral gevuld met lang gebruikers. Gaan onze boodschappen opruimen, de koffers uitpakken en in de kasten opbergen. De lege koffers kunnen wij achter in de laadruimte van de camper kwijt. ’s Avonds zijn we moe, het gaat flink regenen en gaan vroeg naar bed.

Dag 3 Denver:

Vannacht is er veel regen gevallen en er wordt nog veel regen verwacht evenals sneeuw. Staan om zes uur op (het tijd ritme is nog niet hersteld). Omdat het gas niet hoog kan branden (de druk op de leidingen is nog steeds te laag, kachel en heater worden wel warm maar erg langzaam) en wij er toch wat aan willen laten doen, lezen we de papieren van Apollo en zien dat wij tot $ 100 kunnen besteden voor kleine reparaties e.d. we gaan daarom om 9 uur naar Nancy om de gasman te vragen te komen.
We kijken naar de TV en horen dat het in deze buurt t/m zondag slecht weer blijft!
Even over twaalf uur komt de gasman, gelukkig is het net even droog. Gasman doet wat metingen en vindt op een gegeven moment dat de toevoer slang zit afgekneld. De slang wordt vervangen, het gasstel brandt nu meteen prima en wij voldoen de rekening.
Volgens ons plan zouden we vandaag, met de bus, naar het centrum van Denver gaan maar gelet op de weersverwachtingen zien we daar vanaf. Na de lunch rijden we naar een AAA kantoor in de buurt en krijgen hier een enorme regen bui met onweer. Bij AAA veel wegenkaarten uitgezocht en gratis gekregen. Een mevrouw van de AAA maakt voor ons een rijroute. Ziet er mooi uit maar bevat eigenlijk alleen de rijroute en geen toeristische informatie zoals wij gehoopt hadden.
Halen bij de naastliggende Safeway, als dank voor de hulp, bloemen voor Nancy en nog enkele andere boodschappen zoals een plantje op tafel voor Moederdag. Terug naar camping en brengen we de bloemen naar Nancy, zij is er blij mee. Het gaat weer regenen en het blijft maar regenen!

Het lijkt wat droger te zijn geworden, maar als we ontbijten gaat het toch weer hevig regenen. Op de radio horen we waarschuwingen voor de hevige regenval en sneeuw in de bergen. Om 9 uur lopen we, in de regen, naar het kantoortje voor nadere informatie. Helaas is Nancy er niet maar krijgen we wel advies over de te rijden wegen. In ons plan zouden wij naar het Rocky Mountains Park gaan maar nu de weersverwachtingen zo slecht zijn besluiten we het plan te vergeten en naar het zuiden af te zakken. We vertrekken dus uit Denver. Het regent nog licht en later wordt het wel droog. Helaas is weinig te zien van de bergen of landschap. Bij de plaats Castle Rock (net onder Denver) stoppen we bij een groot centrum met Outlet shops. Gaan in verschillende winkels vooral naar schoenen en kleding kijken. Het is echt een zeer groot center met vele bekende merknamen als Levi, H&M, Reebok, etc. Tussen door eten we de lunch in de camper. Als we 2 paar schoenen hebben gekocht en we moe worden, drinken we in de camper nog een glas jus d’orange voor we verder gaan rijden. Om de I-25 South op te gaan kost tijd en geduld vanwege de grote verkeersdrukte en wegwerkzaamheden. Eenmaal op de I-25 krijgen we regen en wat natte sneeuw, er wordt rustig gereden. Bij Colorado Spring ligt er een aardig pakje natte sneeuw op de weg. Tegen half zes zijn wij op de KOA Pueblo. Nemen een plek met Full Hook-up. Als we staan gaat Jan dumpen en alles aansluiten in de regen. Drinken in de camper thee en daarna eten we brood (Zaterdag!). Lopen naar de receptie (droog) en kopen ijs en milkshake voor het goede doel van kinderkampen (kanker). Maken een praatje met een Amerikaans echtpaar. In de avond, voor het eerst foto’s op de website gezet.

Als we opstaan is de zon nog achter de heuvel. De lucht is aardig blauw. De voor- en nadelen afwegend zou het prettig zijn als de dame van de receptie voor ons tickets voor de tandradtrein naar de top van de Pike Peak kan bestellen. We lopen om 9 uur naar de receptie en vragen haar medewerking. Na een telefoontje blijkt dat de wachttijd om tickets te bestellen erg lang is. Mevrouw beveelt ons aan om gewoon langs te gaan, het is hier vandaan ca. 10 mijl rijden. We besluiten nu meteen weg te gaan. Het is inderdaad dicht bij, maar in Manitou is het een drukste van jewelste. Met moeite komen we met de camper het straatje door naar de Pikes Peak COG Railway. Parkeren in de buurt lijkt onmogelijk. We besluiten een stuk terug te rijden en daar te parkeren en dan lopend te gaan. Parkeren in Manitou is erg lastig, is niet ingericht op campers en het stadje is voor een groot deel betaald parkeren. Wij kunnen de camper net buiten de betaald zone parkeren bij een park. Na koffie gedronken te hebben gaan we lopen, een half uurtje berg opwaarts. Bij het station bestellen we de kaarten nadat we in de rij hebben gestaan. Daarna even uitblazen in de zon en genieten / kijken naar de drukte bij het station. Er komt een trein binnen zodat we kunnen zien hoe dit gaat. Dan lopen we terug naar de camper en krijgen onderweg een klein buitje. Besluiten nu meteen naar de Garden of the Gods te rijden, want dit ligt hier vandaan bijna om de hoek. Helaas staat er een bord bij het park dat er geen RV in mag. We gaan nu via de weg 24 en de I-25 naar het bezoekers centrum van de Garden of Gods. Bij het bezoekerscentrum blijkt dat je wel met de camper door had mogen rijden maar dat mogelijk de bochten in het park te krap kunnen zijn. We rijden naar de eerste parkeerplaats waar ook ruimte is voor campers. Het is een zeer populair (en gratis) park zo dicht bij Colorado Springs. Wij maken een mooie wandeling om de rotsformaties. Geheel grillige vormen waarin je allerlei dieren of mensen kan zien. Na het wandelrondje rijden we verder naar de Balans Rock. Ook hier was het weer heel druk. Rijden het park uit en gaan weer naar weg 24 en naar een andere camping. Het regent nu zeer behoorlijk. Op de camping stappen we in de regen uit om te betalen en naar een plek rijden. Het is even lastig inparkeren met die regen en de modderige grond. Als het later droog is gaat Jan alles aan sluiten. Na het eten zetten we weer foto’s op de website. Verder leggen we alles klaar voor morgen.

Het is ’s morgens vroeg al zonnig. Na de ochtend zaken, rijden we meteen naar het Colorado National Monument welke enkele mijlen van de camping af ligt. Volgens een bord bij de ingang is, i.v.m. tunnels, de maximale hoogte 12 ft. De Ranger geeft echter aan dat onze camper makkelijk past. De toegangsticket is 7 dagen geldig. Een prachtige en bochtige weg die flink stijgt. Bij het visitor center stoppen we om wandelroutes te vragen. Vervolgens gaan we over de Rim (de weg op de rand van de canyon) rijden, de gehele weg door het park is 23 mijl lang. Onze eerste stop is bij Otto Trail, hier nemen we eerst koffie. Dan lopen we de trail, aan het einde van de trail staan we op de rand van het plateau en kunnen we de verschillende “zuilen of rocks” goed zien. De Indenpence Rock is de bekendste rock waar elk jaar op 4 juli de Amerikaanse vlag op wordt gezet. Zo gaan we nog een paar van deze trails doen. Bij de Devils Kitchen picknick plaats (bijna aan het einde van de weg) staan een paar schoolbussen en is er geen ruimte meer voor onze camper. We besluiten terug te rijden (ook omdat het gaat sputteren) en op de campground te kijken of wij hier kunnen overnachten. Bij de campground is een bord waarop te zien is welke plekken zijn gereserveerd. Na een rondje te hebben gereden kiezen we een plek. Alleen zetten wij de camper andersom i.v.m. ons bed (kussen moet hoger liggen dan voeten). Blijven bij de camper zitten en gaan lezen. De kinderen van de schoolbussen staan ook op de camping en maken met veel geluid kenbaar dat zij er zijn. Na het avondeten maken we een wandeling langs de rand van de canyon tot voorbij het visitor center en hebben dan prachtige vergezichten naar het stadje Fruita en in de verte liggen in de zon de hoge bergketens van Colorado. 

Dag 16 Colorado NM:

Vandaag is het weer wat wisselend, maar gelukkig is er ook vaak zon. Vandaag vertrekken er vele gasten van de campground. Wij willen nog een nacht blijven en reserveren meteen een plek aan de overzijde vanwaar wij meer het dal in kijken. Daarna rijden wij naar het Welcomcenter in Fruita en gaan daar dumpen en fresh water tanken. Dan rijden we via de weg naar de andere ingang van het park om zo snel mogelijk bij de picknick plaats Devils Kitchen te komen. Nu staat er maar één schoolbus en kunnen wij onze camper wel kwijt op een aantal gewone parkeerplaatsen. Drinken koffie in de zon, trekken de bergschoenen aan en kiezen dan voor de wandeling naar de Devils Kitchen. Een leuke wandeling, eerst redelijk vlak maar dan stijl omhoog. Op de heen tocht komen we de kinderen van de schoolbus tegen die weer terug gaan. Bij het omhoog gaan, dwalen we te ver af (er staan geen bordjes of merktekens) en gaan in de zon eerst rustig een broodje eten. Dan zien we in de verte mensen tussen recht opstaande rotsen staan, dat moet de  Devils Kitchen zijn! en weten nu waar wij moeten zijn. Lopen/klauteren daar ook naar toe. De Devils Kitchen is een ruimte tussen zeer grote rode recht opstaande blokken. Jan klimt daarbinnen nog naar een niveau hoger in de “Kitchen” om foto’s te nemen. De terug tocht gaat aanzienlijk sneller. Wij zijn beide best wel wat moe (door hoogte meters en dus lagere luchtdruk?) en gaan op ons gemak terug naar de camping waar we heerlijk gaan zitten lezen.

Vanaf de camping rijden we een paar mijl terug tot de afslag naar Canyonsland NP. Deze weg voert eerst door een prachtig gebied van de National Forest naar Canyonsland National Park. De ingang is 30 mijl verder! Het is een zonnige dag met wolkenvelden. Onderweg is er een parkeerplaats bij de Newspaper. Hier hebben Indianen zo’n 2000 jaar geleden al tekeningen op donkere rotswanden in gekrast. Wij hebben dit al vaker gezien, maar deze zijn nog mooi helder en duidelijk. De eerste stop in het NP is het visitor center. Hier kijken we naar wandel mogelijkheden. Er zijn een viertal korte wandelingen te maken. Wij beginnen bij de Roadside Ruin. Een korte wandeling met nummers bij planten en bomen. Halverwege is te zien hoe vroeger onder een uitstekende rots beschutting is gezocht door stenen te stapelen. Daarna rijden we naar de Cave Spring. Hier staan wat meer auto’s. Een iets langere wandeling. Er staan vele zeer grote stenen die op paddenstoelen lijken. Boven op een (vaak) grijze steen en daaronder rode steen. De rode steen slijt veel sneller af zodat er een soort paddenstoel ontstaat. De Indianen en later ook de cowboys maakte hier gebruik van door bij slecht weer hier te schuilen voor regen, sneeuw en wind. Op de wandeling was ook een nagebouwde cowboy schuilplaats te zien.
Daarna rijden wij naar de Slickrock trailhead, hier is het erg druk (lang weekend voor Amerikanen). Moeten de camper wat verder weg parkeren. Gaan eerst lunchen en lopen dan in twee uur de route. Heel veel over grote steen vlaktes met uitzicht op de canyons. Helaas wel wat druk door kinderen en volwassenen. Leuke route door een mooi gebied. Maar de “Needles” van de foto’s zijn nog steeds ver weg en die willen wij ook dichter bij zien. Wij besluiten om nog een dag hier te blijven en morgen een langere route te lopen. Rijden naar Needles Outpost (winkel/camping met plekken zonder voorzieningen) die net buiten het park ligt. Worden leuk ontvangen en kunnen zelf een plek uit kiezen. Kiezen voor plek 12. Staan tegen de rode rotsen aan en volop in de zon. Het uitzicht is grandioos! Blijven tot het eten buiten zitten. Ook na het eten buiten en een rondje over de camping gemaakt. In de camper zitten lezen.

Dag 20 Canyonlands National Park

Als we op zijn is de zon nog voor ons achter de berg. In elk geval kunnen we in de zon koffie drinken (aan de overkant van het pad). We zijn nu zeer snel bij het Visitor center en vragen naar de route van ca. 6 uur die in het krantje staat. De start ligt nabij het campingterrein Squaw Flat. Daar rijden wij naar toe en parkeren de camper, zetten stoeltjes buiten en drinken koffie. Schoenen aantrekken, maar er zijn donkere wolken. Er komt net een parkwachter langs rijden waar wij aan vragen of het gaat regenen. Het zou kunnen, afhankelijk van de wind, dus nemen we ook onze cape’s mee. Tien voor elf stappen we op de trail. Meteen is al iets onduidelijk, de gele streep die bij het visitorcentrum op de kaart is gezet begint hier niet. Nemen richting Big Spring en volgen deze trouw. Hoewel er op de kaart meerdere kruisingen voorkomen hebben wij er niet één gezien. Wij maken in ieder geval een prachtige wandeling, klimmen soms met veel moeite (handen en voeten werk!) omhoog of omlaag. De hoogte verschillen zijn best pittig. De uitzichten grandioos. De Needles komen steeds dichter bij. De Needles zijn rechtop naast elkaar staande naalden (spitsen) van rood gekleurd zandsteen. We stoppen regelmatig om te rusten en te drinken. Komen slechts enkele mensen tegen of halen ons in. Na weer een aantal rotsen over te zijn gegaan, gaan we steeds verder de bergen in en dat kan niet de bedoeling zijn (gelet op tijd en afstand). Net als er enkele jongelui aan komen vragen we waar wij zijn, zij weten het niet precies maar wijzen op de kaart een gebied aan die verder weg is dan ons doel was. Wij keren terug op ons pad (zou ook zijn gebeurd in het voorstel van het visitor center). Moet zeggen het gaat vlotter, wij krijgen meer ervaring! In het laatste stuk krijgen we grote druppels en trekken onze cape aan. Lopen gaat wel, maar klimmen met een cape is een crime. Gelukkig wordt het droger en kan de cape af. Tien voor half vijf zijn we weer bij de camper. We nemen wat te drinken, er komt wind en het gaat regenen! We ruimen even op en rijden weer naar de camping. Nadat we betaald hebben wil Jan een blikje bier kopen en haalt dit uit de koelkast. Afrekenen hoeft niet, geef me maar een hug, het is Memorial Day. Nemen nu een andere camperplaats waar ’s morgens de zon eerder is. Gaan nog een uurtje lezen in de zon. 

’s Morgens rustig foto’s klaar gemaakt en verzonden via WiFi in de campingwinkel en nemen er koffie bij. Rijden dan naar Monroe omdat hier een Hotspring moet zijn. Zien geen borden maar vinden de locatie m.b.v. de tablet. De Hotspring blijkt te liggen bij/boven een oud zwembad. De eigenaren zijn er niet maar wij moeten een envelop gevuld met geld onder de deur door schuiven. Op de berghelling boven het oude zwembad blijken een aantal (in groepjes van twee en drie) badkuipen te staan die worden gevuld met warm water uit de hotspring. Ook staan er twee betonnen basins die via buizen worden gevuld met het hete water. Bij één bak valt het hete water direct vanuit de hotspring in de bak. Na omgekleed te hebben in de camper gaan we eerst in de badkuipen zitten. Het is even langzaam aan wennen aan het bijna heet te noemen water. Eenmaal in het bad zittend is het heerlijk en met een fantastisch uitzicht over de omgeving en naar de bergen met op de top een laagje sneeuw. Dan lopen we naar de grote baden. De ene bak is veel heter dan de andere bak. Maar het is heerlijk om in te zitten. Anderhalf uur later gaan we eten in de camper en rijden daarna naar het Bryce Canyon Park. Half zes zijn we op de camping. Hoewel de camping praktisch vol is, kunnen we toch voor twee nachten boeken. Na het avondeten lekker in de zon zitten lezen.

Dag 25 Bryce Canyon:

De zon schijnt pas laat door de bomen heen en drinken onze koffie in de zon. Vanaf de camping naar de ingang van Bryce Canyon NP is slechts 6 mijl. Wij zien al vele campers op een parkeerterrein staan voor de ingang, er rijdt een shuttle bus om in het park het aantal auto’s en campers te verminderen. Nu rijdt de shuttle bus tot uiterlijk het Bryce Point. Als je verder het park in wilt dan ben je toch aangewezen op het eigen vervoer. Wij willen onze camper wel gewoon mee nemen en dat kan ook, alleen is dan het parkeren op vele punten niet toegestaan. Wij zetten de camper op de overflow nabij de North Campground. Nog even koffie drinken, schoenen aan en de tas inpakken. Wij hebben besloten om naar de Tower bridge te lopen. Een afstand vanaf de parkeerplaats van ruim 2 mijl (3,5 km) heen en de zelfde afstand terug. Het pad loopt vanaf de Rim vrij rustig naar beneden en leidt tussen de rotsen door zo dat er steeds weer een ander uitzicht is. Al met al zakken wij 245 meter naar het dal. Onderweg maken we een praatje met een dame uit New York, drinken we regelmatig en gebruiken we onze lunch. Het is zonnig maar gelukkig niet heet. Bij de Tower bridge nemen we weer even pauze en maken we natuurlijk ook foto’s. Er komen nu wel donkere wolken opzetten. Rustig aan gaan we het pad op naar boven. De zon verdwijnt achter de wolken dat is enerzijds wel jammer maar anderzijds is dit fijn. Het naar boven lopen is op deze hoogte (2500 m) best inspannend en dan is wat koelte lekker. Er vallen wat grote druppels maar dit stelt niets voor. Terug op de Rim lopen we naar het Sunrise Point om nog even van het uitzicht te genieten. Dan terug naar de camper, we zijn ruim 3,5 uur op pad geweest. Als we net in de camper zijn komt er een flinke bui. Rusten uit in de camper met een ijsje en wat drinken. Om vier uur rijden we terug naar de campground, onderweg nog enkele boodschappen gehaald. Op de campground buiten in de zon zitten lezen. Twee dames komen vragen hoe hun opklaptafel open moet. Jan weet raad. De dames komen uit Oostenrijk en blijven 2 maanden trekken in de VS. Na het avondeten ook nog buiten zitten lezen en een ommetje gelopen.

Net als gisteren schijnt de zon laat door de bomen heen. Rijden nu wel naar parkeerplaats bij de shuttle bussen en willen met de shuttle bus het Bryce Canyon park in omdat wij  gaan wandelen vanaf het Bryce Point (is alleen per auto en shuttle bus bereikbaar). Op de parkeerplaats pakken we onze tas in en trekken we onze bergschoenen aan. De bussen gaan om de tien minuten dus wij zijn redelijk snel bij het Bryce point. Om 11 uur lopen wij het pad op naar de Hat Shop. Het eerste stuk is vrij vlak maar later is het pad langzaam constant dalend, het is warm met de zon. Het aantal wandelaars op dit pad is minimaal. We lopen om een rode rotsformatie heen en dalen dan door een bos (verspreidt staande bomen). Af en toe even rust voor water en genieten van de uitzichten. De route vanaf het Bryce point tot de Hat Shop is (heen en terug) 6,5 km met hoogte verschil van 330 m. Lijkt niet lang maar op een hoogte 8300 ft (2500 m) is dit best zwaar voor ons. De Hat Shop is een afstorting waarin een groot aantal HooDoo’s staan. HooDoo’s zijn steenpilaren met een soort hoed op. Het is een leuk gezicht. In de schaduw van wat boompjes eten we onze boterhammen op. Dan lopen we terug maar nu weer omhoog. Gelukkig is er meer bewolking gekomen en waait er af en toe een lekker koel windje, hetgeen onze zweten wat minder maakt.
Ruim over drieën zijn we terug op Bryce Point en wachten we op de bus. Terug bij de camper nemen we een ijsje en wat te drinken. Dan rijden we naar weg 12 en vervolgens weg 89 naar het zuiden. In eerste instantie willen we stoppen in Hatch maar besluiten verder te gaan tot Duck Creek Village (een wintersportplaats). Het ligt vrij hoog aan weg 14 en is er stil (nog 1 camper). Buiten zitten lezen.

Worden om half zes wakker van de zon. Door het uur verschil is het ’s morgens eerder licht en ’s avonds eerder donker. Jan gaat het zonnescherm naar beneden doen zodat de zon wordt afgeschermd en wij nog even kunnen slapen! Een uurtje later staan we toch op, het is al behoorlijk warm. Doen heel rustig aan, zitten lekker buiten tot tegen 11 uur en vertrekken dan naar het visitor center. Kijken even rond maar het is er vrij druk, er stoppen hier ook toeristische bussen. De weersverwachting is dat het vandaag 35 gr. gaat worden. We rijden de weg op die achter het visitor center ligt. Rijden tot aan de Rainbow Vista en gaan hier een stukje wandelen tot in een soort canyon, het is eigenlijk te warm om te lopen. Dan rijden wij nog wat verder door en slaan een zijweg in. Op het einde is een keerlus waar geparkeerd kan worden om van de vergezichten te genieten. Hier gaan we zo staan dat ons zonnescherm schaduw geeft op het trottoir. Hier blijven we lekker een uurtje zitten en wat eten. Jan valt van de warmte even in slaap!
Dan verder naar het einde van de weg bij de White Domes. Hier lopen we een klein stukje want we waren hier al eens vroeger wezen wandelen en het is nu ook te heet om de hele ronde te gaan lopen. We gaan terug om onderweg bij een parkeerplaats een ijsje te nemen. Als we weer te hoogte van de Rainbow Vista zijn dan worden we naar de kant gewezen. Alle auto’s moeten stoppen want er hangt een helikopter boven de weg, blijkt een man van de rotsen te zijn gevallen die iets gebroken heeft. Man wordt van rotsen gehaald met helikopter en er komt een ziekenauto waar de man heen gaat. Als de weg weer vrij is gemaakt kunnen we verder. Wij stoppen nu bij het visitor center om ons ijsje te eten. Daarna rijdt Ellie het park uit tot aan de snelweg en Jan rijdt naar Las Vegas omdat Ellie beter de kaart kan lezen in Las Vegas. In Las Vegas zijn ontzettende lange straten maar wij komen precies bij onze bestelde camping uit. Onze papieren liggen klaar en wij komen op plek 282, een plek tegenover het zwembad. Het is nog steeds erg warm en gaan gelijk zwemmen en  na het avondeten gaan we zwemmen en in de Spa.

Dag 29 Las Vegas:

Worden wederom vroeg wakker van de zon, Jan laat weer het zonnescherm zakken.
Kwart voor zeven staan we op, het wordt vandaag weer 35 gr.! Wij gaan vandaag gebruik maken van de mooie familie doucheruimte op de camping. Ca. 9 uur lopen we naar de receptie en krijgen een andere doorrijkaart en nemen de gratis koffie mee. Daarna lopen we naar de Walmart, die hiervandaan op 20 min. lopen ligt. Kopen nootjes, broodjes e.d. voor de terugreis. Weer terug op de camping drinken we een tweede koffie en gaan daarna zwemmen. Ondertussen pakken we wat in en ruimen wat op. Na de lunch gaan we verder met inpakken en opruimen. Ook gaat Ellie nog een klein wasje laten draaien. Na het laatste ijsje uit de vriezer te hebben genomen gaan we om half vier zwemmen en in de spa en natuurlijk nog wat zonnen. Het is echt weer 95 F (35 C) geworden.
Na het avondeten zijn de koffers al aardig gevuld.

Dag 30 Las Vegas:

Staan vandaag wat eerder op en het is alweer behoorlijk warm. Na de ochtend zaken pakken we de laatste spullen in. Vragen aan een 4 tal jonge Nederlanders, die ook met camper op het terrein staan of zij geïnteresseerd zijn in een aantal overblijvende spullen. Dat zijn zij wel! Even over 10 uur rijden we naar Apollo aan de Boulder Hwy. Onderweg moeten we de benzinetank vol tanken. Het terrein bij Apollo is vrij groot. Wij zetten de camper neer en lopen naar binnen voor de verdere afhandeling. Na de afhandeling is een taxi besteld die ons vlot naar het Monte Carlo hotel brengt. De koffers en tassen worden op een wagentje gezet en zal later door een belboy naar onze kamer worden gebracht. Wij gaan inchecken en moeten in de rij wachten, met ruim 4.000 kamers zijn er natuurlijk  dagelijkse vele nieuwe gasten. Krijgen een kamer met Kingsize bed op de 9e verdieping. Als we op de kamer zijn bellen we de Belboy die even later onze koffers en tassen komt brengen. Blijven even een uurtje op de kamer zitten en eten een mee gebracht broodje. Later gaan we wandelen op de Strip, het is erg warm. Kijken in verschillende winkels en gaan dan weer naar onze kamer. Elke keer moeten wij dan ook door het hele casino lopen! Tegen etenstijd gaan we weer naar de Strip en lopen weer een rondje en gaan bij Danny eten. Terug in het hotel halen we koffie bij Starbucks en nemen dit mee naar de kamer. Gaan ons klaar maken om morgenochtend zo min mogelijk te moeten doen.  

Staan om half vijf op (is nog donker), eten broodjes, enkele broodjes klaar maken om mee te nemen, gaan douchen en aankleden. Opruimen en de koffers dicht maken. Omstreeks zes uur gaan we naar beneden, uit checken en naar de taxi standplaats lopen. Taxi naar het vliegveld is maar een kwartier rijden. Op het vliegveld eerst de koffers gewogen, Ellie kan nog jassen in de koffers kwijt! Dan zelf de koffers ingecheckt. Het gaat wel vlot. Wij lopen nog een rondje buiten het gebouw en nemen foto’s van de sky-line van Las Vegas. Vervolgens door de Security, wij hebben een speciaal teken op onze instapkaart gehad en kunnen nu vlot, zonder schoenen uit te doen e.d. zo door lopen. Lopen naar de Gate en kopen onderweg koffie. Instappen en dan de vlucht naar Houston. Een rustige vlucht van ruim 3 uur, lezen en wat drinken. In Houston moeten we binnen de luchthaven blijven en gaan wel naar de betreffende hal en gaan daar op ons gemak eten bij Ruby’s.
Als we vlak bij onze Gate even zitten te lezen in afwachting van vertrek dan wordt er omgeroepen dat wij vanaf een andere Gate gaan vertrekken. Dus weer lopen. Nu blijkt dat het vliegtuig er nog niet is. Uiteindelijk vertrekken we pas een uur later. In het vliegtuig zit naast ons een jonge man uit Nederland die met zijn vriend drie weken door de VS heeft gereisd om pretparken (de grote achtbanen) te bezoeken, bijzonder!
De vlucht verloopt prima, eten en drinken, en we kunnen ook wat slapen. Komen een halfuur later aan dan gepland. Ook is het druk bij de douane en duurt de kofferband wat lang. Maar om even over 10 uur staan we buiten en worden we opgewacht door onze buren die ons keurig thuis brengen.       

Ook deze camperreis was weer bijzonder, veel gewandeld, veel canyons, veel bergen, veel regen, veel zon en veel genoten!