Vandaag na een vliegreis van 6 uur aangekomen in San Francisco. In New York hadden we eerst 5 uur tijdverschil (de tijd in NY wordt een week eerder op zomertijd gezet dan in Nederland. Afgelopen zondag kwam daar weer een extra uur tijdverschil bij door het verzetten van de klok in Nederland. In San Francisco zijn we weer 3 uur vroeger, dus het totale tijdverschil met Nederland is nu 9 uur.

Na aankomst in ons hotel Red Roof Inn hebben we na een hapje eten een fijne wandeling in een redelijke temperatuur gemaakt. De bloemen zijn hier al een heel stuk verder dan bij ons of in New York.

Gisteren voor en na de vlucht van Newark naar San Francisco verschillende keren, tevergeefs, geprobeerd contact te maken met Cruise America. Er moet namelijk liefst een dag tevoren een afspraak gemaakt worden om de camper op te halen. En omdat we een extra Early Bird Departure Service hebben geboekt, zouden we al vanaf 9:00 uur de camper mogen gaan halen. Vanmorgen om 8:00 uur lukte het dan toch om contact te krijgen. Hoewel Tweede Paasdag in de US normaliter niet speciaal gevierd wordt, waren ze gisteren blijkbaar toch gesloten.

We worden na ons ontbijt om 9:00 uur al door een taxi opgehaald (included) en na ruim een half uur rijden komen we aan bij Cruise America. De introductievideo had ik thuis al 2 keer bekeken, dus die konden we overslaan. Na de nodige papier rompslomp, een inspectie van en uitleg over het gebruik van de camper kunnen we dan rond 10:30 uur vertrekken voor onze eerste rit. Wel even wennen, maar dat gaat snel. Ik heb zelf ook een automaat en met een caravan achter de auto zit je toch ook al gauw op de 11 meter lengte. De camper is ruim 7,5 meter lang, incl. uitsteeksels zo'n 3 meter breed en 3,80 hoog.

Ons eerste doel is Carmel by the Sea, zo'n 200 km zuidwaarts naar de kust. De TomTom uit de auto van Rikje, met een USA routekaart er in, werkt uitstekend en brengt ons zonder problemen naar ons doel. Maar het blijkt daar beredruk. De scholen hebben vakantie en dus staat alles vol geparkeerd met auto's. We sluipen met ons gevaarte langs alle auto's en hebben het hier wel even gezien.

We besluiten om eerst maar eens een stuk te gaan rijden langs de mooie kustweg. Het eerste stukje kustweg is al aardig om te rijden. Kan ik een beetje wennen met die - in onze ogen grote, maar voor Amerikaanse begrippen gewone - camper moterhome. Uiteindelijk besluiten we koers te zetten naar een camping in Big Sur. De echtgenote van de campingbaas komt oorspronkelijk uit Nederland en spreekt nog behoorlijk Nederlands. Ze geeft nog een aantal goede tips voor de route naar Las Vegas. Zij denkt dat een route langs de oostkant van de mountains mooier zal zijn dan de route via o.a. Bakersfield, een route die voor een groot deel over saaie (?) highways gaat. We zullen de adviezen straks meenemen in onze definitieve planning als we uit Vegas vertrekken.

De camping Big Sur heeft heel grote bomen, Het lijken wel sequoias, maar ze heten anders. Op onze eerste camping maken we kennis met alle zaken die bij een hookup horen. Aansluiting voor ekectra en water, een prima BBQ (hout verkrijgbaar) en een houten tafel met banken. Het heeft op deze camping pas nog geregend. Dus een beetje modderig hier en daar.

Camping: Big Sur (Westcoast), $60

We hebben nog geen camping uitgezocht voor onze volgende overnachting, maar zetten koers verder naar het zuiden over de kustweg highway 1. De eerste 60 miles zijn volgens het waarschuwingsbord nogal bochtig. Het blijkt een en al bocht te zijn met diepe afgronden richting zee. Het is heel mooi, maar we rijden met de lichten aan door de mist. We kunnen de zee maar af en toe een beetje door de mist heen zien. We zitten volgens onze hoogtemeter toch maar zo'n 150 meter hoog. Zo nu en dan is het wat helderder en kunnen we wat meer zien. Na enige tijd komt de zon goed door, de temperatuur wordt lekker. We zien wat beter hoe diep het is naast de weg. Maar de zee zien we niet. Er ligt een - zo lijkt het - dikke wolkendeken over heen. Het is echter gewoon mist boven het water. Een verschijnsel dat hier blijkbar heel gewoon is en vaak voorkomt.

We komen zuidelijker, het loopt in de middag en dus het zonnetje schijnt hoe langer hoe feller. Dan zien we ineens van allerlei figuren op het strand liggen. Maar we zijn er al voorbij voordat we in de gaten hebben dat het zeerobben/leeuwen of iets dergelijks zijn. Maar gelukkig is er bij het volgende strand een afrit en kunnen we eens gaan kijken wat (ook daar) op het strand ligt.

Op verschillende stranden liggen honderden en honderden ZEE OLIFANTEN! We hebben er wel eens een paar in een dierentuin of Dolfinarium gezien, maar ZO VEEL en zo maar op een gewoon strand (weliswaar met een omheining afgesloten voor publiek) zeeolifanten hebben we nog nooit gezien. Als we er niet genoeg van kunnen krijgen kijken naar die bijzondere dieren, verschijnen er ook regelmatig een paar squarrels (eekhoorntjes) voor onze neus. Ze staan soms heel parmantig en nieuwgierig rechtop te kijken, alsof ze op wacht staan.

Het wordt zo langzamerhand tijd dat we besluiten waar we ons kamp vandaag willen opslaan. Dus een camground opzoeken en bellen of er plaats is voor ons motorhome. In New York heb ik een prepaid simkaart gekocht. Daarmee kan ik in de USA onbeperkt bellen en sms-en en voor 1 Gb via 4G-verbinding gebruiken aan internetdata. Dus bellen we vooraf even een camping, dan rijden we niet voor niets ergens naar toe. Mijn oude Nokia gebruiken we met het gewone NL nummer voor evt. telefoontjes uit NL. Met de smartphone bellen we zelf via Skype met beltegoed voor een habbekrats naar NL.

Op campground El Capitancanyon - een eindje voor Santa Barbara - blijkt nog wel een plaatsje te zijn. Dus het betreffende adres in onze meegebrachte TomTom gezet en weer verder langs de kust op weg naar de camping. Op de kustweg wordt nog al eens gewerkt aan verbetering van de weg. 1 kant van de weg wordt dan even afgesloten. 1 keer gaf dat een oponthoud van wel bijna een half uur. Maar we hebben geen haast dus relax!

We komen goed op tijd aan op de campground El Capitan. De hookup oprijden (meestal op grind), dan is er voor de camper een mooi stuk beton (nee.... geen gras :)). Camper op de voetrem, stroomkabel aansluiten, waterleiding aansluiten en (eventueel als het nodig is om weer te lozen) de vuilwater/toilet afvoerslang aanleggen. Klaar is Kees. BBQ en tafel staan ook al weer klaar, maar de BBQ hebben we tot nu toe niet gebruikt. Na het eten (en drinken!) een lekkere wandeling gemaakt over de Bill Willow Trail en wat zaakjes bijgewerkt en / of gelezen. Voor morgen hebben we in eerste instantie campground Pomona ten oosten van Los Angeles op het programma staan.

Camping: Oceanmesa Cap. Canyon, $90

Na gisteravond een lekkere wandeling, een goede nachtrust en een goed ontbijt klaar voor de douche. We kunnen ons gewoon douchen in onze camper, maar die douche hebben we tot nu toe niet nodig gehad. De door ons uitgezochte campings hadden prima douches waar we uiteraard ook terecht konden.

We zijn gisteren wat verder gekomen dan we oorspronkelijk hebben gepland. Dus nu op weg naar Pomona. Volgens TomTom is dat maar goed 2 uur rijden, en als dat echt zo is, zijn we wel een beetje vroeg in Pomona, want daar is niet zo veel te beleven en kunnen misschien beter wat verder doorrijden.

Als we in de buurt van Pomona komen is het net tijd voor de lunch. We gaan niet naar de camping, maar parkeren even op een groot parkeerterrein van een hotel of zoiets. Na hapje en een drankje besluiten we 2,5 a 3 uur door te rijden naar een camping bij Joshua Tree. We bellen er 1 en er blijkt plaats te zijn.

We komen rond 4 uur aan bij de uitgezochte camping. Het blijkt niet de mooiste te zijn, maar ook niet de duurste :). We gaan toch even naar het dorp om een paar dingetjes te kopen en hoeven er verder alleen maar te slapen. We hebben alle faciliteiten zelf bij ons.

Camping: Joshua Tree, $25

Vandaag op tijd naar het Visitor Center en dan door naar het Joshua Tree Park. We staan al voor de normale openingstijd van 9:00 uur voor de poort en hebben geluk dat het Visitor Center al open is. Het Center ligt aan het West Intrance Station, vanwaaruit we dus na een aantal kilometers het park binnen rijden. Via de Park Boulevard rijden we eerst naar de Hidden Valley. We willen gelijk al foto's maken van alle die bijzondere bomen en rotsen, maar later blijkt dat het alleen maar mooier wordt en we die eerste foto's beter maar weg kunnen gooien.

Er zijn op verschillende plaatsen in het park picnic plaatsen en natuurcampings. Het park is erg woestijnachtig met heel veel Yucca bomen en onvoorstelbaar veel rotsformaties. Het lijkt wel of reuzen bezig geweest zijn die rotsblokken van formidabele grootte op elkaar te stapelen. We gaan eerst naar Hidden Valley. Een trail van 2 mijl loopt dwars door allerlei rotsformatie, Yucca's en zelfs in deze dorre woestijn ook nog hier en daar wat mooie bloemen. Af en toe wat klauteren over min of meer door de natuur gevormde paden en trappen. Het is behoorlijk warm op de open vlakte tussen de rotsen. De zon brand lekker op je hoofd. Een zwarte hagedis rent tegen de rotsen op en een behoorlijke slang kruipt weg tussen de struiken.

We hebben wel 50 km in het park gereden en op allerlei plaatsen gestopt, rond gelopen, gekeken en gefotografeerd. We hebben ook de trail van 1,5 mijl naar de Barker Dam nog gelopen. De tocht was ook prachtig, maar de dam stond droog in deze tijd van het jaar. Bovendien hadden we van de dam iets meer en groters verwacht.

Een picnicplaats oprijden met een behoorlijk grote camper betekent niets, maar als het een redelijk smal pad betreft en de keerlus een eind verderop vol blijkt te staan met een aantal auto's lijkt het wat lastiger te worden. Maar gelukkig gaan er net een paar weg, en met een beetje gemanouvreer lukt het zonder problemen om weer de richting van de begaanbare weg op te komen.

We vinden het nu wel even mooi. We willen er aan de North kant weer uit bij Twentynine Palms waar we ook een camping met de gelijke naam 29 Palms hebben gebeld en besproken. Naar de zuidkant van het park is overigens ook nog wel 50 km rijden en daar zal het park zeker ook mooi zijn, maar we hebben voor de komende dagen nog meer moois op de planning staan.

Campground 29 Palms is - in tegenstelling tot onze vorige camping - een mooie goed verzorgde ruime camping. Maar het verschil komt dan ook wel in de prijs tot uitdrukking :) Onze vorige camping kost slechts $25 maar deze durft zelfs $90 te vragen. Na het eten nog weer even de benen gestrekt over een stuk van de heuvelachtige Willow Trail. Na zo'n inspannende dag is een goede nachtrust wel verdiend.

Morgen gaan we op weg richting Kingman. We weten nog niet of we in Kingman een camping zullen zoeken, of dat we al eerder in de buurt van Lake Havasu ons kamp zullen opslaan. Dat hangt af van de snelheid waarmee we de afstand afleggen en of en hoe lang we onderweg nog ergens voor willen stoppen.

Camping: 29 Palms Joshua Tree, $44

Om half negen zijn we uit Kingman vertrokken vanuit de KOA campground. Vanuit de camping zitten we gelijk op de Route 66. Dia gaat via Hackberry, Valentine, Truxton, Peach Springs en Nelson naar Seligman. Eigenlijk is op dit stuk alleen in Hackberry en Seligman veel van de R66 te vinden. De rest is gewoon een mooie rustige ruime weg (geworden).

Van Seligman naar Williams gaan we via 40. Williams is heel wat groter en daar vinden ook heel veel R66 hotels en gelegenheden. Heel leuk allemaal, maar wel een beetje kitserig.

Camping: KOA Kingman (R66), $38

Iets voorbij Williams gaan we richting Noord via de 64 richting Grand Canyon. We zien veel Indiaanse namen van de reservaten waar we langs komen. Op deze weg komen we regelmatig RV (Recreation Vehicle) campgrounds tegen, niet allemaal even luxe, maar je hebt toch alles bij je. Nadat we op vertoon van onze Parken Pass en ID enige info kregen over het park, konden we via de aparte snelle ingang direct doorrijden het park in. Na een aantal mijlen zien we het bord richting Mathers Campground, maar we besluiten eerst nog even door te rijden naar het Visitor Center van Grand Canyon om te informeren hoe we het beste al het moois kunnen gaan bekijken. Ze geven ons de nodige info en verwijzen ons verder naar de infokrant die we al bij de entrance hadden gekregen, maar natuurlijk nog niet hadden bestudeerd.

Toen naar Campground Mathers om een plaats te bespreken en de camper daar op z'n plekje te zetten. Dat is (met campground South) een in het park gelegen natuurcamping zonder eigen stroom en wateraansluiting en afvoer. Op verschillende plekken op de camping wel een houten Restroom / toiletgebouwtje met wasbakken. Maar ook geen telefoonsignaal, internet / wifi, dus lekker rustig.

We zijn vandaag van een hoogte van circa 1200 meter (Joshua Tree) gestegen naar zo'n 2000 meter in het park. Overdag een heerlijk zonnetje met een aangename temperatuur, maar het koelt bij zonsondergang (19:00 uur) wel behoorlijk af. De buren staan niet dicht bij je, ruimte genoeg.

Dan maar meteen op weg naar de mooie uitzichtpunten / trails waar we tenslotte voor zijn gekomen. Met een half uurtje lopen zijn we al op de Rim Trail waar vanaf je een prachtig uitzicht hebt op de prachtig gevormde en gekleurde bergmassa's. Het park is ruim en groot en door het park en langs de wandenpaden met het prachtigste uitzicht rijden de gratis shuttlebussen elke 15 minuten. Je kun bij elke halte zo weer uit en instappen. De bussen rijden via 3 verschillende lijnen / routes. Je kunt nauwelijk vertellen hoe mooi het allemaal is. Maar hoewel het niet vergelijkbaar is met de werkelijkheid kunnen onderstaande foto's daar wel iets van laten zien. Foto's geven helaas echter moeilijk inzicht in de hoogte en dieptes van alles.

Na zeker 5 kilometer lopen langs de canyon en overweldigd door al het moois nemen we een shuttlebus naar de camping om van de lange dag uit te rusten en te genieten van een door Rikje klaar gemaakte lekkere maaltijd met een heerlijk glaasje Californische wijn (in Arizona). Morgen hebben we nog een dag gepland in de Grand Canyon, dan gaan we weer een ander deel bekijken.

Camping: Grand Canyon Mathers, $18

Als we het laatste stukje terug gelopen zijn naar de campground, realiseren we ons dat het vandaag en eventueel ook morgen niets meer wordt in Grand Canyon. Er ligt een laagje sneeuw en het is koud en het ziet er niet naar uit dat het op redelijke termijn beter wordt.

We besluiten daarom om geen tweede nacht hier te blijven, maar direct op weg te gaan naar ons volgende doel: Page in Arizona.

We verlaten om 13:30 uur het park via de 64 en draaien dan noordwaarts de 89 op. Die loopt normaliter regelrecht naar Page, maar zoals we voor vertrek al wisten, zijn ze met de weg bezig en is er een omleiding westelijk via de 160 en de 98. Dat brengt de te rijden afstand vanmiddag op 190 mijl ofwel ruim 300 km. Het eerste stuk komen we nog een paar mooie uitzichtpunten tegen waarvoor nog even wordt uitgestapt. Er staat een straffe wind en het stuur moet stevig met beide handen worden vast gehouden om die grote vierkante bak niet van de weg te laten blazen.

Na een tijdje op de 89 zijn de wolken weggeblazen en is het weer mooi zonnig, maar schijn bedriegt want als je je neus buiten de deur steekt, dan waait je broek bijna van je billen. Maar het ziet er weer veel vriendelijker uit. Het landschap verandert elke keer weer. De mooie rode bergen zijn een lust voor het oog. En als je al die droge struiken over de weg ziet rollen dan waan je je zo maar in de een of andere Wild West film. Alleen de cowboys ontbreken nog. We hebben wel toevallig de juiste CD met bijpassende MP3 muziek in de CD speler gestopt. Deze keer dus niet alleen shanty liedjes :).

Na ruim 4 uur, tegen kwart voor zes, rijden we Page binnen. Naar het plaatselijke Visitor Center hoeven we eigenlijk niet te gaan, want die blijkt om 16:00 uur al gesloten te zijn. Dan maar even bij een benzinestation vragen waar we een campground kunnen vinden.

Het blijkt dat we er toch net al voorbij gereden zijn, dan maar een stukje terug rijden naar de KOA campground in Page. Tot onze grote verbazing tellen we langs de weg naast elkaar wel 11 (!) verschillende kerken / kerkjes. Het lijkt Barneveld wel :). De camping is niet druk en we krijgen een mooi plekje toegewezen. We weten nog niet of we 1 of 2 nachten hier zullen blijven, we zien wel.

Camping: KOA Page (Lake Powel), $26

Het was een koude nacht. Als we opstaan is het maar 10 graden. Het dunne dekbedje kon ons maar net warm houden. Vandaag maar even bij Walmarkt kijken of er nog een extra slaapzak o.i.d. te koop is. We besluiten om in de stad te gaan kijken of we soms de ANTELOPE CANYON TOUR of een mooie boottocht langs een canyon kunnen gaan maken. Na enige uitleg bij de touroperator kiezen we voor de eerste optie. Hoewel het zonnetje wel lekker schijnt, lijkt de boottocht ons toch iets te winderig en te nat. De gekozen tour begint over een half uur om half elf en duurt ongeveer 2,5 uur.

We gaan met een chauffeur en 5 passagiers in een grote Hummer 4w-drive richting Canyon. Na een tijdje gaan we het Indianenreservaat in en rijden over de ruige natuur met zand dat er uitziet als rode gravel naar het startpunt van de wandeltocht door de canyon. De chauffeur laat af en toe even merken tot welke klimpartijen de Hummer in staat is. Soms lijkt het of de Hummer wil omslaan, maar alles gaat goed en na een tijdje komen we aan bij de Canyon voor de wandeling.

De Antelope tour gaat door een diepe spleet tussen de Canyon rotsen door. Het is een spel van (gelukkig volop aanwezig) zonlicht, schaduw en prachtige kleuren en vormen. Je kunt er geen genoeg van krijgen om te kijken en te fotograferen. We lopen een half uur heen en een half uur terug. Prachtig, niet uit te leggen hoe mooi! Laat de foto's maar spreken, dat is beter.

We rijden weer terug naar het kantoor van de touroperator waar we de camper hebben geparkeerd. Daarna gaan wij naar de superstore Walmarkt om onze voorraadkast weer aan te vullen. We vinden voor $17 ook nog een extra slaapzak om de komende nachten wat warm te blijven. Ook de brandstoftank maken we weer vol en tenslotte gaan we rond drie uur ook even naar Denny's Restaurant om onze magen ook met wat lekkers te vullen.

We besluiten om vandaag niet meer verder te reizen richting Bryce Canyon, want volgens de berichten sneeuwt het daar inmiddels ook en kan het in de nacht tot 9 graden gaan vriezen... Dus eerst in Page even lekker relaxen in de camper, de blog een beetje bijwerken, een beetje lezen en alle electronica weer aan de laders hangen om ze aan de praat te houden. We zullen vanavond eens rustig bekijken of we ons verder aan ons globale reisschema zullen houden of dat we de koers moeten verleggen naar warmere oorden van de USA :) Inmiddels horen we ook hier in Page de regen op het dak van de camper kletteren.

Camping: KOA Page (Lake Powel), $22

Gisteravond lekker warm in de camper met de verwarming en vannacht dankzij de extra slaapzak ook lekker warm en goed geslapen. Bij opstaan 9 gr.C in de Camper en 2 gr.C in de schaduw buiten. Maar de zon schijnt al volop en de lucht is helemaal blauw. In de zon is het al 13 graden. Dat gaat wel goed komen.

We gaan na het eten vertrekken richting Bryce Canyon. De weersverwachtingen voor de komende dagen zijn niet zo best, 's nachts nog vriezen. Maar halverwege Bryce bij Hurricane en verderop bij St.George zitten de dagtemperaturen (ver) boven de 20 en in de nacht ook ruim boven 0. Dus gaan we zo op pad en zien we wel wat we tegen komen en wat we waar gaan doen :).

Via de 89 gaan we noordeljk eerst richting Kanab. Daar gaan we naar het Touristbureau info halen. We moeten nu kiezen of we verder Noord naar Bryce gaan, of dat we West naar Zion NP gaan. Zion is nog ruim 30 km en Bryce een kleine 70 km, die dan voor een groot deel ook nog weer terug gereden moeten worden. Het blijkt dat Bryce Canyon - dat nog hoger ligt dan Zion - nog steeds koud is, met nachtvorst... En de vooruitzichten zijn ook niet al te best. Met pijn in het hart besluiten we Bryce Canyon dan maar over te slaan en regelrecht naar Zion National Park te gaan. Inmiddels hebben we de klok ook weer een uur terug gezet van Arizona tijd naar Utah tijd.

Het is verwonderlijk dat in elke staat / deel van de USA zo veel andere soorten, vormen en kleuren van bergen / rotsen / ketens voorkomen. Ook de vegetatie verschilt telkens. Het eerste stuk zagen we vooral diep rode lange bergketens met van die vreemde "hoeden" er op. Des te dichter we bij Zion komen, worden de bergen / rotsen prachtig geel / wit met rode accenten in allerlei schakeringen. Dit is weer heel anders en indrukwekkender dan we tot nu hebben gezien. Zo'n landschap verveelt nooit.

Als we dichterbij Zion komen, gaan we met een aantal haarspeldbochten naar beneden. En dan komen we bij de tunnels ($15 tol). De eerste is kort en er kan zo doorgereden worden. De tweede is wel een mijl (?) lang maar niet zo hoog. Niet elke camper kan er door. Onze 12 feet is wel zo'n beetje de limit. Het verkeer van de andere kant wordt stil gezet en dan mogen wij met een vaartje van 25 Mph met de lichten aan over de middenstreep door de tunnel rijden, want gewoon rechts op de rijbaan is de hoogte niet toereikend voor onze camper.

Als we het park binnen zijn eerst weer naar het Visitor Center. Het blijkt dat de dichtsbijzijnde campground Watchers al vol is, misschien zou er op camping South nog een plekje zijn. We rijden er heen, maar die is ook vol. Dan terug naar het centrum om te vragen naar de camping verderop. Als we al weer buiten lopen, komt de behulpzame dame naar buiten gerend om ons te vertellen dat er op de eerste camping toch nog 6 plaatsen voor RV's (Recreation Vehicles) zijn... We gaan naar de ingang van die camping en krijgen voor 2 nachten (totaal $36) plaats B23 toegewezen. Als we helemaal achteraan het 2e gedeelte van de camping B23 hebben gevonden blijkt daar alles nog leeg te zijn. Blijkbaar hebben ze dat deel van de camping nog gauw open gegooid vanwege de grote belangstelling. Wij zijn de eerste op dat deel, maar later volgen er nog verscheidene campers na ons.

Als we geinstalleerd zijn en wat luchtigere kleding hebben aangetrokken, pakken we onze gehuurde campingstoeltjes en onder het genot van een welverdiend wijntje en een hapje heerlijk van de namiddagzon genieten.

Camping: Zion National Park, $18

Vanmorgen rond 9:30 was het nog een beetje fris en aardig bewolkt. We hebben een beetje warmere kleding aangedaan en zijn op pad gegaan om de canyon te verkennen. Bij het visitor center zijn we weer op de shuttle gestapt, want ook hier rijden die af en aan. Er zijn langs / in de canyon 18 shuttle haltes waar trails en / of andere bezienswaardigheden te belopen en te bewonderen zijn. De trails zijn ingedeeld in makkelijk, gemiddeld en lastig. De lastige worden in ieder geval niet aanbevolen voor mensen met hoogtevrees. We kiezen voor enkele gemakkelijke en gemiddelde trails. Die blijken overigens ook nog best stijl en hoog te zijn, maar daar kunnen we gelukkig wel tegen.

Het duurt niet lang of we beginnen al spijt te krijgen van onze warmere kleding, het een na het ander gaat in de rugzak totdat we er redelijk luchtig bijlopen in het zonnetje dat inmiddels lekker is gaan schijnen. Het zijn heel leuke wandelingen / klimpartijtjes met soms behoorlijke hoogteverschillen. We genieten weer van de (weer andere) variatie in rotsen, kleurenschakeringen, vegetatie en een paar dieren. Ook hier treffen we weer de eekhoorns aan. De dieren mogen niet gevoederd worden op straffe van $ 100 boete. Maar de squarrels lopen wel te schooien en zijn bepaald niet schuw. We zien overigens niet dat mensen ze toch te eten geven. Ook zien we af en toe een fors uit te kluiten gewassen grote kraai of iets dergelijks. Verder voor ons vreemde beesten hebben we helaas niet gezien.

We hebben de volgende trails gelopen / bekeken:
- The Lower, Middle en de Upper Emerald,  de Grotto Trail, de Weeping Rock Trail en de Riverside Walk.

Het is weer heel anders om IN de canyon op paden te lopen / klauteren dan om er alleen van bovenaf naar te kijken. We hebben een heerlijke zonnige dag gehad en gaan met een tevreden gevoel weer richting camper. Eerst even heerlijk in de zon uitrusten met een lekkere koude Corona (zonder citroen) en een chipje er bij. Dan wat voorbereidingen treffen om de BBQ op te stoken. Want we hebben in de koelkast ook nog wat lekkere hamburgers en worstjes, die we ons uiteindelijk (zoals altijd) weer met een lekker alcoholisch sapje, goed laten smaken.

Mijn smartphone met USA simcard met 3G internet werkt hier in Utah ook weer. In Arizona heeft AT&T geen licenties denk ik, want daar werkte het niet. Ik gebruik nu de Tablet om deze blog bij te werken, via de door de smartphone uitgezonden WIFI van de smartphone. Het gaat allemaal niet zo snel, maar het gaat...

We hebben de weersverwachtingen voor Bryce Canyon er nog eens op nagekeken. Het blijkt dat morgen een zonnige dag verwacht wordt met temperaturen tot 12 graden overdag en rond of net beneden 0 in de nacht. We hebben besloten alsnog naar Bryce toe te gaan. Kost wat wel extra kilometers en tijd, maar het is de vraag of we ooit weer in de buurt komen, en je moet het ijzer smeden als het heet is (ook al is het in werkelijkheid koud :)) Of we daar ook nog een nacht blijven zien we nog wel, maar we gaan er WEL naar toe.

Camping: Zion National Park, $18

We kregen van het thuisfront een melding dat er op FaceBook een emailreactie van ons terecht was gekomen, met de groeten uit Utah en ondertekend met naam en al onze adresgegevens. Dat was natuurlijk niet de bedoeling en we willen niemand op het slechte pad behulpzaam zijn. Dus we met behulp van het thuisfront een hele tijd bezig geweest om die ongewenste informatie van de FaceBook pagina van een ander (vanuit Utah) te verwijderen. En dat is gelukt, maar toen waren we wel een paar uur verder. We twijfelden steeds of nou nog wel of niet (terug) naar Bryce zouden gaan. Dit gaf de doorslag, want pas rond 10:00 uur zijn we uit Zion weggereden richting Las Vegas. Via de 9 en de 15 ging dat heel voorspoedig.

De vermelding ervan wordt eentonig, maar het landschap onderweg niet, want ook hier onderweg weer een heel ander landschap en kleuren. Onderweg o.a. nog even gestopt bij een souvenir shop met nostaligische / indiaanse uitstraling.

Gedurende de rit van Zion naar Vegas zijn we gedaald van zo'n 1800 naar 700 meter hoogte. We hebben er geen spijt van dat we naar Las Vegas zijn vertrokken, want toen we in Las Vegas kwamen en de stad in liepen, bleek dat met het dalen van de hoogteniveau ook de decollete's van de dames aanmerkelijk lager waren geworden en de mannenbroekspijpen en damesrokjes aanmerkelijk hoger. Met andere woorden: de temperatuur was fors hoger en iedereen inclusief wijzelf liep er heerlijk luchtig bij. Dat moet dan ook wel als het richting 30 graden loopt; heerlijk.

We hebben de stad al wat verkend. Stukje lopen, stukje met de Hop On-Hop Off bus. Voor $8 p.p. kun je 24 uur lang van die bus gebruik maken. Natuurlijk al eens even in een verschrikkelijk grote ruimte met allemaal gokapparaten en Black Jack tafels etc. wezen KIJKEN (ons Hollanders bin zunig). Wat in een restaurant gegeten met een biertje en o.a. gekeken naar een openlucht voorstelling met een paar schepen met Sirenes en Piraten.

Las Vegas is net als Time Square in New York een kakefonie van geluiden en (vooral als het donker wordt) beelden van alle reclames. Vanavond maar niet al te laat maken, we hebben al een lange vermoeiende dag achter de rug, en morgen hebben we nog een hele dag en avond in Las Vegas.

Camping: KOA Las Vegas (Strip), $58

Vanmiddag en vanavond Las Vegas weer onveilig gemaakt. Met de bus eerst helemaal naar het einde van De Strip en daarna lopend terug (circa 6 km). Soms vraag je je af of je op het strand loopt, of in de stad. De meest vreemde vogels lopen hier rond. Mezelf kan ik ook zeker niet slank noemen, maar wat er hier niet als een tonnetje rond loopt is niet te geloven. Wat hier - in tegenstelling tot California - verder opvalt is dat hier zo veel mensen rondlopen met een (bijzondere) fles bier of een glas met alcoholische drank er in. In een ander deel van de USA kun je er een bekeuring voor krijgen, maar in Las Vegas kan blijkbaar alles.

Camping: KOA Las Vegas (Strip), $58

Vanmorgen lekker temperatuurtje in Las Vegas in de schaduw van een paar grote gebouwen. Vandaag gaan we op pad naar Calico Ghost Town. Een oud mijn stadje een eindje voor Barstow.

Het is heel leuk om te zien hoe het er vroeger aan toe ging, het toeristisch gebeuren neem je dan maar op de koop toe.

Camping: KOA Calico Ghost Town, $32

Vandaag een lange rit van bijna 350 km voor de boeg van Calico Ghost Town naar de KOA camping in Visalia. Daar vandaan gaan we morgen naar Sequoia National Park. De rit ging via de 15, dan na Barstow via de 58 langs Mojave en Tehachapi richting Bakersfield en dan via de 99 en de 198 naar Visalia.

De eerste paar honderd kilometer reden we door een heel gevarieerd berggebied. We hadden een zeer sterke wind schuin voor en van opzij. De handen moesten stevig aan het stuur om te voorkomen dat we met die grote windgevoelige bak al te zeer als een dronkenman over de weg zouden zwalken. Overal zie je trouwens bordjes langs de weg staan met de vraag om 911 te bellen als je een dronken chauffeur zou zien. En dat is blijkbaar wel nodig, want je ziet ook vaak kruisjes met bloemen langs de kant van de weg staan, blijkbaar van chauffeurs die wellicht wat te veel "vuurwater" tot zich hadden genomen? Maar ik ben natuurlijk een oppassende nuchtere Nederlandse rijder, die (zeker in de USA) geen druppel alcohol gebruikt voor of tijdens het rijden. Dat haal ik 's avonds wel weer in :)

Tijdens deze rit dalen we uiteindelijk naar een hoogte van zo'n 150 meter. We rijden dus eerst in wat ruwer en daarna hoe langer hoe groener en lieflijker berggebied. Ongeveer de laatste 100 km is het land vlak als in Nederland en rijden we door een gebied met koeienbedrijven en later ook druivenvelden (voor de lekkere Californische wijn?)

Camping: KOA Visalia, $43

Vandaag weer een lange spannende gevarieerde en mooie tocht van ruim 300 km gemaakt. Op tijd van de camping in Visalia vertrokken met een volle tank en een lekker zonnetje. Gestart op een hoogte van pakweg 700m en via bochtige wegen en haarspeldbochten naar 2400m hoogte, weer terug naar 150m om te eindigen in Mariposa.

Via weg 198 naar Sequoia National Park op weg naar de grootste Sequoiaboom ter wereld; The General Sherman Tree. Bij de ingang van het park werd verteld dat we maar 1 mijl verder konden met een motorhome van 24 feet en meer (de onze is 25 feet) omdat er op verschillende plaatsen wegwerkzaamheden waren. Maar we moesten het iets verderop bij het visitor center van het park nog maar even precies navragen. De man achter de balie daar deed niet zo moeilijk. Als we bij de lastige haarspeldbochten maar even uitkeken voor tegenliggers voordat we ook een stukje van de andere weghelft in de bocht gebruikten, dan kwam het wel goed.  Dus wij uiteraard met blijde zin op pad, omhoog tot we op ruim 2200m aankwamen bij de trail om naar de machtige sequoa's te gaan kijken.

Maar voor dat we daar aankwamen kwamen we al verschillende roadblocks tegen omdat men daar aan het werk was. Dan staat daar een heer - of in dit geval een dame - te blauwbekken in de kou, met dikke kleren en handschoenen aan en met een STOP / SLOW bord in de hand; een levend verkeerslicht dus... Met een mobiele telefoon o.i.d. werd contact onderhouden met de andere kant van het blok. De tweede keer moesten we volgens de dame 17 minuten wachten voordat we weer verder konden. Het werden er nog wel een paar meer.

Onderweg al veel grote loeders van bomen op de foto gezet. Maar je ziet meestal pas echt hoe groot die gevaarten zijn als ter vergelijking iemand er voor gaat staan, of soms er in :). Het was nog een hele tippel om via de General Sherman Trail alle prachtige kanjers te zien en op de foto te zetten. Trapje op en later weer af. Goed voor de conditie die inspanning op 2200m hoogte. Maar we hebben er vol bewondering van genoten. Na een tijdje dachten we al af en toe een vlokje sneeuw te zien vallen. Het leek ons dus maar beter zo langzamerhand de camper weer op te zoeken om richting KOA campground Mariposa te gaan vertrekken. Dat is eerst een stuk via weg 180 in de richting van de stad Fresno, daarna via de 41, en dan via de 49 en een paar tussenweggetjes  over de 140 naar Mariposa.

Na een tijdje rijden, begon het een beetje te sneeuwen. En dat beetje werd hoe langer hoe meer. En de bochten en hoogteverschillen in de wegen werden zeker niet minder. Op sommige plekken konden we de strepen op de weg niet of nauwelijks meer zien. Maar we hebben meer dan een uur rustig door de sneeuw gereden en voorzichtig aan gedaan. Het was niet echt gevaarlijk en we zijn zonder problemen weer beneden op 150m hoogte aangekomen. En daar scheen weer heerlijk de zon en zag alles er weer warm en lieflijk uit. Wat een verschil in een half uur tijd.

Toen was het rond 4 uur en stonden we voor de keus direct naar een camping op zoek te gaan of naar de (al bekende) KOA camping in Mariposa te gaan, zoals we eigenlijk een dag later van plan waren. Die camping ligt niet zo ver van de ingang van Yosemite Park af, het park waar we morgen naar toe willen. We besloten toch maar even 2 uurtjes door te rijden naar Mariposa, dan hebben morgen in het dat park wat meer tijd te besteden.

Camping: KOA Mariposa, $45

Vanmorgen om 9:00 uur uit Mariposa vertrokken op pad naar Yosemite National Park. De watertoevoerslang naar de camper moest eerst een poosje in de zon liggen want hij was grotendeels bevroren. Voor vertrek nog even bij de uitgang onze vloeibare afval lozen, want we hadden geen volledige hookup. En als we vanavond soms een plaats in het park nemen, hebben we helemaal geen service.

Vanuit Mariposa rijden we via de 140 het park in. Na een aardige tijd komen we langs ingangspoort en na vertoon van ons bij het eerste park aangeschafte pasje krijgen we weer de nodige informatie en kunnen we eer doorrijden. Onze tank is weliswaar nog halfvol, maar op de kaart staat nog voor het park een benzinestation vermeld, en daar willen we toch graag voor alle zekerheid maar weer even vol tanken.

De rechter (rots)kant van de weg wordt over vele kilometers machinaal ontdaan van een te veel aan woekerend gras o.i.d., dus staat er weer een levend verkeersbord. Na een minuut of tien komt er achter een "volg mij" auto een aantal auto's aanrijden. De volgauto keert om en gaat ons (nadat het levend stopbord STOP heeft omgedraaid naar SLOW) een aantal kilometers voor om ons over de linkerkant van de weg langs de wegwerkzaamheden te begeleiden. Allemaal geen haast hier, maar wel goed geregeld.

We rijden nu op zo'n 500m hoogte steeds tussen de bergen door langs een slingerende rivier. Na een tijdje komen we bij het benzinestation, waar we voor $150 de tank weer volgooien met 31 gallon, ofwel 118 liter, en de tank was dus nog bijna halfvol :). In een park weten ze wel van prijzen. We hebben nooit eerder $4,84 per gallon betaald, dat is Euro 1,27 per liter. Voor NL begrippen niet duur, maar als je slechts 1 op 4 rijdt telt dat wel aan.

Na een heel stuk rijden en veel foto's maken komen we nog lekker op tijd aan in Yosemite Valley. De vallei wordt omringt door zeer hoge steile rotsen. In het echt ziet dat er nog veel hoger uit dan dat je in foto's kunt weergeven. Eerst maar weer naar het Visitor Center en daarna naar de Campground Reservation Office om te kijken of er op 1 van de 3 campgrounds in het park een voor motorhomes geschikte plaats vrij is. Dat blijkt zo te zijn en wij boeken voor 1 nacht. Op deze natuurcampings zijn alleen maar plaatsen zonder stroom en wateraansluiting. Maar stroom (accu's) en water (tank) hebben we zelf en onze 2 afvaltanks - grey en black :) - hebben we in Mariposa nog geleegd.

Na installatie van de camper op een hele ruime plek in de bosachtige camping, gaan we op onderzoek uit. Ook hier rijden de gratis (bij de pasprijs inbegrepen) shuttlebussen je weer naar elke op de route liggende plek van het uitgestrekte terrein waar je kunt genieten van uitzicht of waar andere dingen te doen zijn. We hebben verschillende trails gelopen, mooie plekken bekeken en ook een paar zeer hoge watervallen gezien.

Bij de eerste waterval waar we onderweg naar het park toe al gelopen / geklommen waren, konden we overigens het laatste steile stukje niet verder komen omdat het spiegelglad bevroren was. De rotsen daar vlak bij leken wel met glimmend glas bedekt.

Vandaag weer veel gedaan en veel gezien. De foto's proberen daar een indruk van te geven. Overigens kom je tussen al die reusachtige rotsen en rivieren altijd weer de meest eenvoudige maar ook prachtige kleine bloemen tegen.

Camping: Pines Yosemite, $20

Vandaag rond half tien vertrokkenen uit Yosemite NP om via de 120, de 99 en de 12 naar Isleton. Vanaf een hoogte in het park van ca. 500m zijn we via 1500m uiteindelijk afgedaald naar het 0-peil. Dat ging op een gegeven moment tamelijk snel via een hele serie haarspeldbochten en kronkels. Ook nu weer verbaast ons het grote verschil in landschapen, van hoog, ruig, steil en rotsachtig naar golvend en met mooie zachte kleuren goudgeel en groen en mooie waters. In Groveland hebben we veel foto's gemaakt van het pittoreske plaatsje, met vele houten Wild West Style gebouwen, een saloon met een plafond vol gepind met dollarbiljetten en een heuse RABO-bank.

Om goed drie uur komen we bij de camping in Isleton aan. Het is een camping vlak bij de rivier en er liggen heel veel boten aangelegd. Het is hier heerlijk warm en we zitten nog een tijdje in de korte broek heerlijk in de zon. Morgen wordt het nog warmer, in de buurt van de 28 graden. En na de koude nachten van de afgelopen dagen - overdag was de temperatuur overigens best lekker om dingen te doen - hebben wel een dagje rust en warme zon verdiend voordat we zaterdag de camper weer in San Francisco gaan inleveren. We besluiten dus morgen nog maar hier te blijven, de zaak een beetje op orde te brengen en wat schoon te maken en na een laatste (vrijdag)nachtje in de camper, voordat we de camper weg brengen en twee nachten in een hotel gaan om San Francisco te gaan bekijken.

Camping: KOA Isleton, $36

We hebben (eigenlijk gisteren al) besloten vandaag op deze camping te blijven en nog een dagje heerlijk te relaxen. Vandaag niet veel uitgespookt, lekker gerelaxed, de een wat gelezen, de ander de weblog bijgewerkt. De camper grotendeels klaargemaakt voor inleveren en 's avonds lekker in het dichtbij gelegen restaurent "lobster en Steak" gegeten. (rare gewoonte in USA; als je vis bestelt als hoofdgerecht, krijg je er ook nog een steak bij)

Camping: KOA Isleton, $46

Vandaag de camper ingeleverd in San Francisco.