23 Juni was het dan eindelijk zover! Dé reis naar West-Australië ging eindelijk van start. Met Cathay Pacific zijn we naar Australië gevlogen. Na een vlucht van 12 uur kwamen we in Hong Kong aan. Hier mochten we ons 13 uur vermaken. In zo’n grote stad is dat natuurlijk geen probleem. De mensen in deze stad komen pas laat op gang. Pas rond het middaguur werd het overal druk. Om deze dag door te komen, hadden we voor het gemak een dagkamer geboekt. Hier konden even lekker douchen en nog even slapen, want dat hadden we in het vliegtuig niet echt gedaan. Nadat we weer waren opgefrist hebben we de ferry naar Hong Kong Island genomen, hier zouden alle toeristische plekjes moeten zijn. Na een stukje gewandeld te hebben, gingen we met een treintje naar boven om zo over de stad te kunnen kijken. De trein ging erg steil omhoog, er wordt dan ook beweerd dat het de steilste trein is.
Toen we boven aankwamen hoopten we op een geweldig uitzicht. Door het slechte weer hing er veel smog en mist over de stad. We hebben vervolgens een beetje door de stad gewandeld en nog wat gegeten. Na het eten was het alweer tijd om terug naar het vliegveld te gaan om aan ons laatste en tweede deel van de vlucht te beginnen. Oftewel, Perth here we come!

Na een vlucht van een kleine 8 uur vanaf Hong Kong, zijn we dan eindelijk aangekomen in Perth. De zakenstad van West-Australië. Omdat kennissen van ons een tijdje in Frementle hebben gewoond, in de volksmond Freo, besluiten we om ons hier te settelen voor de eerste week. Dit stadje ligt net onder Perth, welke heel gemakkelijk met de trein te bereiken is.

We willen ons duikbrevet nog gaan halen en hebben gehoord dat dit mogelijk is vanuit Frementle. Het is hier wel winter, dus dat was even afzien in het erg koude water. De duikcursus duurde ongeveer 4 dagen, wat betekende dat we een week hier zouden blijven voordat we aan onze reis gingen beginnen.

Elk weekend, van vrijdag t/m zondag, is er grote een binnenmarkt in Frementle. Op zondagen rond 16:00 uur wordt alles voor een dollar verkocht, ideaal om even inkopen te doen. Frementle ligt aan zee, wat betekent dat je er heerlijk verse vis kunt eten! Hier hebben we dan ook zeker een paar keer van genoten.

Uiteraard zijn we niet enkel in Frementle gebleven, maar hebben we ook zeker een bezoek gebracht aan het mooie Perth. We zijn met de trein gegaan, wat ongeveer een klein half uurtje duurt. Het is ideaal, want het treinstation van Perth ligt midden in het centrum. In Perth ligt een groot park, de Kings Park. Hier hebben we lekker gewandeld. Van daaruit zijn we naar de Swan River gegaan. Verder hebben we ook vooral gewinkeld in de stad. 

Na een week doorgebracht te hebben in Frementle, laten we deze achter ons en gaan we op pad met onze campertje voor de komende week. Het ophalen van ons huisje verloopt heel soepel en we zijn dan ook zo weer weg.

We zijn als eerste naar het zuidwesten van West-Australië gegaan. Onze eerste stop was Margaret River. We zijn hier via Cave Road gekomen. Margaret River is een klein plaatsje dat in een Nationaal Park ligt, maar het is vooral bekend voor de wijngaarden. Helaas was ik degene die reed, en moest ik de heerlijke wijnen laten voor wat het was. Het bos waar je doorheen rijdt, genaamd Ludlow Tuart Forrest, is het grootste Tuart bos in de wereld. Tuart Bos bestaat uit eucalyptus bomen die maar liefst 35 meter hoog kunnen worden. Deze boomsoort wordt ook wel gebruikt voor het vervaardigen van boten en meubels.

De eerste avond bleven we op een camping van het Nationaal Park, deze kosten vaak 6 dollar per persoon. Deze campings zijn wel erg basis, dat wil zeggen we hadden enkel een toilet enn geen douche. Gelukkig houden de Australiërs van barbecuen en hebben ze op dit soort campings een openbare barbecue waar we gratis gebruik van konden maken. Omdat het hie winter is en we het wel koud hadden, wilden we een kampvuur maken. Het duurde gemiddeld een uur voordat we een vuurtje hadden en dan konden we het nog niet eens alleen laten want dan ging het weer uit. En dat allemaal omdat het hout nog nat was van het vochtige weer. 

De 3e dag hebben we in de ochtend een wandeling gemaakt door het nationaal park waar we die nacht verbleven. Het is natuurlijk nu winter, waardoor er minder bloemen en dieren zijn. Daarna zijn we de Valley of the Giants gaan opzoeken. Dit is een bos met enorm grote bomen. Ook heb ik daar de Tree Top Walk gedaan, ze hebben een soort van brug aangelegd waardoor je als het ware op de hoogte van boomtoppen loopt.

De volgende dag zijn we naar Albany gereden. Dit is een gezellig plaatsje aan zee, met leuke en gezellige huizen. Hier hebben we eerst doorheen gelopen. Bij het plaatsje Porongurup ligt een nationaal park waar je een hike kunt maken die de Devil's slide heet. Het was een erg steile klim over gladde rotsen, af en toe was het even spannend, maar de top was bereikt. Na deze intensieve wandeling, al zeg ik het zelf, zijn we terug naar Albany gereden. Daar hebben we de Dramatic Coastal Route gereden. Langs de kust hadden we zelfs een walvis gezien, wat een geluk hadden we en was ook een mooie afsluiting van deze dag.

De laatste dag van het zuidwesten van West-Australië is aangebroken. Ook het westen van Australië heeft een bekende rots, namelijk Waverock. Ik moet eigenlijk toegeven dat Waverock mooier is dan de beroemde Ayers Rock. We hebben even al onze surfmoves geoefend op de rots en bovenop een leuke wandeling gemaakt. Vervolgens hebben we snel onze route voortgezet, daar we nog wel een stuk te rijden hadden naar Perth.

Vandaag zijn we vroeg opgestaan. We hebben Perth weer snel achter ons gelaten en zijn richting Geraldton gereden. Onderweg maken we een stop bij Nambung National Park, ook wel de Pinnacles Desert genoemd. Hier zagen we lijmstenen rotsformaties die in de woestijn liggen. Erg indrukwekkend om te zien. Na deze stop zijn we verder gereden, op weg naar onze eindbestemming voor vandaag.

Geraldton is de hoofdstad van West-Australië. Dit plaatsje heeft een museum waar nog de resten te vinden zijn van het Batavia schip. Dit was een zeer leerzaam dagje voor ons!

Vandaag zijn we in de vroegte vertrokken. We hadden een paar stops onderweg die we wilden gaan maken.

Eerst hadden we een tussenstop gemaakt in Hutt River Province. Dit is een boerderij, met heel veel grond, wat niet van Australië is. De eigenaar heeft jaren geleden dit stukje grond veroverd van Australië, door de oorlog te verklaren tegen Australië. Op een standbeeld staat geschreven, dat als een land niet binnen 4 dagen reageert, het andere land automatisch wint. Tijdens een lang weekend, heeft hij op vrijdagmiddag de oorlog verklaart tegen Australië, maar omdat iedereen vrij had en niet aanwezig was had hij na 4 dagen gewonnen. Tot op de dag van vandaag probeert de overheid het land terug te krijgen, maar de wetten zijn hier zodanig geschreven dat deze meneer volkomen in zijn recht staat. Dus heeft hij een eigen paspoort, eigen munteenheid, eigen postzegels en zelfs visums, en hij betaalt geen belasting (waar het eigenlijk om ging).

Na Hutt River Province hebben we een stop gemaakt in Kalbarri National Park. Hier hebben ze van horen zeggen een heel lekker vissrestaurant. We hebben hier heerlijk gelunchd en aan de rand van de canyon gewandeld. Wat een prachtig uitzicht was dit! We hebben hier heerlijk genoten tot het weer tijd was om verder te rijden naar Denham.

Hier kwamen we in de avond aan waar we snel onze camper hadden geinstalleerd en naar de waterkant zijn gelopen om van de zonsondergang te genieten.

De reden dat we in Denham verblijven is om het Nationale Park Monkey Mia te gaan bezoeken. Monkey Mia staat bekend om het voeren van de dolfijnen. Het is een hele toeristische attractie. Je staat met een paar honderd mensen aan het rand van het water wanneer de dolfijnen komen. Dit is vaak rond half 9 in de ochtend. Van die honderden mensen worden er 5 uitgekozen om de dolfijnen te voeren. We hebben na het voeren van de dolfijnen hier nog wat rondgelopen en zijn weer teruggegaan naar Denham.

We hadden namelijk nog een boottocht geboekt. De boot was een naviboot die zo'n 90 km/uur gaat, oftewel we vlogen zowat over het water. Ongeveer 50 m zeeinwaarts ligt een eiland genaamd Dirk Hertog, dit is vernoemd naar de Nederlander die als eerste Australië had bereikt maar dit helaas niet besefte. Op dat eiland leven nu arends en andere watervogels. Verder hebben we onderweg nog walvissen, schildpadden, dolfijnen en zeekoeien gespot. Tijdens een tussenstop op een strandje, maakte ik kennis met kleine (2 meter lang) haaien. De gids zei dat je in het water kunt staan en dat ze dan om je heen zwemmen, zo gezegd zo gedaan, maar helaas geen haai kwam naar me toe, ze waren eerder bang voor mij dan ik voor hen. Al met al was het een hele leuke boottocht met mooie herinneren.

Vandaag staat er een lange rijdag op het programma. We gaan naar Coral Bay en Exmouth. We hebben gehoord dat we hier kunnen duiken en snorkelen. Het duiken hangt een beetje af hoe hoog het water staat, maar snorkelen kunnen we er zeker!

Bij Coral Bay is enkel een klein winkelcentrumpje en 2 campings. Voor de rest staat het in het teken van duiken en andere watersporten. Veel mensen komen hier dan ook met hun eigen boot. Erg mooi om te zien hoe gastvrij en behulpzaam iedereen is. Gelukkig was er nog een campingplaats op één van de campings. Omdat het lekker weer was en een weekend was het hier erg druk.

De volgende dag zijn we in de ochtend gaan snorkelen en zijn we daarna naar Exmouth gereden. Ook hier staat het voornamelijk in het teken van strand en het koraal. We zijn niet in echt naar Exmouth gegaan, maar naar Ningaloo Marine Park. Ook hier hebben we weer gesnorkeld. Hier heb ik mijn eerste grote schildpad gezien. In eerste instantie dacht ik dat het een grote rots was, totdat het bewoog en onder me vandaan weg zwom.

Na een dagje te hebben gesnorkeld zijn we terug gereden naar Coral Bay en daar hebben we lekker de barbecue aangestoken. Een heerlijke afsluiter van een heerlijke dag.

De tijd is genaderd dat we weer terug moeten richting Perth. We kiezen er voor om dit via het binnenland te doen. Zo kwamen we langs verschillende mijnstadjes en zagen we het echte Australië. Het waren wel 2,5 dag lange rijdagen wat misschien achteraf toch iets te veel rijden was gezien de afstand.

Onderweg hebben we op restareas geslapen, omdat campings wat lastig te vinden waren. Eenmaal aangekomen in Perth hebben we de camper ingeleverd en zijn we teruggevlogen naar Nederland. De tijd in Australië is voorbij gevlogen en een tweede keer staat nu al op ons lijstje.