Woensdagmiddag vertrokken we ruim op tijd naar Schiphol voor onze vlucht van 19:30 naar Londen. Op het moment van inchecken kregen de grondstewardessen te horen dat door de harde wind onze vlucht een flinke vertraging zou oplopen en we daardoor onze aansluiting naar Melbourne via Hongkong niet meer zouden halen. Ze boekten ons meteen om naar de eerstvolgende vlucht van 17:30 uur. Uiteraard waren we er ontzettend blij mee dat we dan een stop zouden hebben van 4 uur. Dat vonden we niet erg. Snel nog even afscheid genomen van vader en moeder en daar gingen we dan met British Airways op weg naar Londen. Over onze bagage hoefde we ons geen zorgen meer te maken aangezien deze direct werden doorgelabeld naar Melbourne. Aangekomen in Londen moesten we weer door een controle heen waarna we na wat te eten we door konden gaan naar het toestel van Qantas om de weg te vervolgen naar Hongkong. Na aankomst op de luchthaven van Hongkong zag ik meteen het Regan Airport hotel liggen. Daarna kwamen we dan eindelijk tot stilstand aan de gate.  Bij het verlaten van het vliegtuig werd de groep mensen in twee rijen geplitst. 1 rij voor de mensen die dit toestel weer moesten boarden en 1 rij met alle overige passagiers. Iedereen in onze rij werd getagd door middel van een sticker op je kleding en een transit pasje. Overal waren mensen aanwezig om de doorstroming zo makkelijk mogelijk te laten verlopen. Na anderhalf uur zaten we weer in het toestel en dit keer echt op weg naar Melbourne! De service aan boord van Qantas is zeer goed en de cabin crew is zeer vriendelijk en behulpzaam. Echter valt het aanbod van films in het entertainment systeem wel een beetje tegen. Daarentegen krijg je wel gratis eten en drinken gedurende de hele vlucht.
Na een vlucht van ongeveer 8 uur landden we dan op Melbourne. Hier ging alles weer zeer vlot en gestructureerd. In het vliegtuig kreeg je een passenger card die je moest invullen. Deze diende je bij de controle dan ook samen met je paspoort gereed te houden. Terwijl je stond te wachten kwam er een douanier met een hond langs iedereen gelopen om eventueel mensen met bepaalde illegale stoffen tegen te houden. Aangekomen bij de bagage band lagen onze tassen al klaar en konden we meteen door naar de volgende rij om de passanger card af te geven. Omdat we geen transfer hadden bij de camperverhuurder hebben we bij de luchthaven gebruik gemaakt van de taxi. Hiervoor betaalde we A$45 inclusief tolwegkosten. De rit naar het verhuurstation duurde een klein half uurtje.
Het ophalen van de campervan, de Maui Ultima, ging heel snel. Doordat ik alvast vooraf online had ingecheckt scheelde dat ter plaatse veel papierwerk en tijd en in een mum van tijd hadden we de sleutels en het rondje gemaakt in en om de camper. Als cliëntzijnde krijg je vooraf ook een instructie dvd te zien waarop alle onderdelen van de campervan worden uitgelegd. Nadat alles omtrent de campervan was afgehandeld hebben we een kijkje mogen nemen naar verschillende typen zowel oude als splinternieuwe en gerenoveerde. Naast het depot ligt een winkelcentrumpje met een Aldi, groenteboer, bakker etc. voor de eerste boodschapjes te kunnen doen. Wanneer je de weg verder afzakt kom je al meteen een BIG 4 Camping tegen, Ashley Gardens. Vanuit Maui krijg je standaard 10% korting op verblijf. Deze zeer goed onderhouden camping beschikt over een zwembad, speeltuin,  spa & sauna, speelkamer, tv en internet kamer, schone sanitaire voorzieningen, barbecues en keukentje. Vanaf deze camping kun je ook heel gemakkelijk naar het centrum van Melbourne. Met de campervan naar het centrum is hele maal niet handig en ook nog een erg duur door de tolwegen. Vlak bij de camping gaat er een bus naar het centrum van de stad die ongeveer rijd tot middernacht. Zelf zijn we niet naar Melbourne centrum gereden. ‘s Middags was het zo heet dat we lekker aan het zwembad hebben gelegen. Voor de avond en nacht werd er veel regen verwacht dus hadden we besloten lekker rustig aan te doen op de camping en deze drukke en leuke dag af te sluiten met een barbecue en een wijntje.

De dag begon weer lekker warm en zonnig. Na een goed ontbijtje vertrokken we richting Phillip Island. Terwijl we op weg waren naar Phillip Island kwamen we nog diverse bezienswaardigheden tegen waar je even een korte stop kunt maken. Eenmaal buiten de stad van Melbourne zag we open vlaktes en moerasgebieden. De eerste stop was de Swamp Observation Tower. Vanuit deze houten toren heb je een geweldig uitzicht over het gebied. Ook zagen we nog een cattle farm wat heel leuk lijkt voor gezinnen met kinderen maar aan ons was het niet besteed. De volgende stop die zeker de moeite waard is, is Pioneers Point. We parkeerden de camper aan de doodlopende weg. Het pad begon over een soort van houten pad of brug. We liepen hier midden in het Mangrove moerasgebied. Het was er heerlijk rustig en we keken uit over dit prachtige moerasgebied.

Na deze korte stop reden we door naar San Remo. Een heel leuk stadje vlak voor de brug naar Phillip Island. Elke dag om 12 uur in de middag worden daar de pelikanen gevoerd vanaf de pier. Ook loopt er langs de zee een mooi wandelpad met een historisch verhaal. Vanaf de pier keken we in de zee en zagen we echt een hele grote  sting ray onder ons door zwemmen, zo mooi!!  We vervolgden de weg naar Phillip Island.Vrijwel meteen wanneer je de brug over bent zie je aan de rechterkand een chocolade fabriek welke toegank elijk is voor bezoekers. Een stukje verder op treft je het Vietnamese veteranen museum. Vanaf daar kun je ook senic flights maken met een stunt
Net voorbij het stadje Rhyll kom je bij het Koala Conservation Center. De entree hiervoor bedraagt $10,80 per persoon. Ook kun je kiezen voor een drie parken pas waaronder eveneens de Penguin Parade valt en de Heritage Farm. Deze pas kost $38 per persoon. Bij binnenkomst in het Koala Conservation Center krijg je veel te weten over het leven van de Koala´s. Door de deur naar buiten kwamen we in het verblijf van de Koala´s. En daar zaten ze dan, hoog in de bomen te genieten van de rust en de zon. Sommige Koala´s droegen zelfs een kleintje op hun rug. Buiten de Koala Boardwalk konden we ook nog een wandeling maken. Hier kwamen we wel 10 verschillende walabi’s tegen; de ene nog dichterbij dan de andere. Ook vlogen er zoveel verschillende vogels rond de ene nog gekleurder dan de andere. Op dit moment dacht ik echt bij mezelf.. Jaaa.. We zijn gewoon in Australië.. Geweldig!!

In de verte hoorden we de donder al dichterbij komen dus besloten we de camping op te gaan zoeken. De camping waar we zouden verblijven lag in het leuke strand stadje Cowes, de camping heet dan ook Cowes Caravan Park. Voor een campingplaats betaal je hier $ 37 per nacht en voor 2 personen. We kregen een mooie campingplaats recht aan het strand. Blauwe zee, witte zandstrand, zonnetje, gedonder op de achtergrond.. dat is genieten.

Het was pas 14uur ‘s middags en het slechte weer zou net voorbij Phillip Island gaan. We besloten om dan toch maar aan te rijden naar The Nobbies. Dit is een plaats waar je veel zeehonden, zeevogels en pinguïns zou moeten zien. Helaas begon het alsnog te regenen en heel hard te waaien. We hebben ruim een half uur gewacht in de camper op de parkeerplaats van The Nobbies. Eindelijk werd het minder en trokken we er toch maar op uit. De toegang hiertoe is gratis. Langs het gebouw kun je een wandeling maken over een houten pad langs de kust. Zeehonden hebben we helaas niet gezien. WWel ontzettend veel meeuwen die nu in hun broed seizoen zitten en hele kleine penguins verstopt in hul holletje. Het uitzicht is wederom echt prachtig.

Nu was het tijd om naar de Pinguïn Parade te gaan. Wanneer je een stukje terug rijdt richting de camping rij je hier direct langs. Eindelijk is het heel groot en commercieel opgezet. Voor de pinguïn parade betaal je ongeveer $22 per persoon. Voor dit natuurlijke verschijnsel wanneer er een groepje pinguïns aan land komen dien je echt de entree te betalen en door het grootste souvenirgebouw naar binnen en naar buiten te gaan. Wanneer het zover is kun je een I pod hote voor $5 met informatie en daarna kun je op een soort van tribune plaats nemen op de penguins te bekijken. We dienden ruim een uur op voorhand aanwezig te zijn voor deze zwaar toeristische attractie. Je kunt er voor kiezen om binnen te eten.. maar het mooie van de camper is, is dat je natuurlijk zelf lekker kunt koken op de parkeerplaats tijdens het wachten op de parade.

De drukte op de parkeerplaats werd steeds erger. De mensen werden naar hun tribunes geleid en stonden al klaar met de poncho’s en de paraplu´s. Persoonlijk vond ik de parade een totale flop en in een zekere zin ook echt dierenmishandeling. De pinguïns komen aan land om hun kleintjes te voeren en worden achtervolgd door spotlichten en tientallen mensen. Het is het geld echt niet waard en uit respect voor deze dieren raad ik het af om hier heen te gaan. We hebben de parade ook niet helemaal meegekregen en zijn halver wegen vertrokken terug naar de camping. Helaas begon het weer hard te regenen en te onweren. Eenmaal op de camping aangekomen gingen we meteen naar bed.

Vanmorgen werden we heerlijk wakker aan zee. We maakten ons klaar om weer op weg te gaan verder langs de Great Ocean Road. Onze eerste stop was Cape Otway. Terwijl we hier naartoe reden mochten we genieten van prachtige groene bergen. Tevens kwamen we Great Otway National Park binnen gereden. Dit is een geweldig mooi regenwoud met vele paper trees. Halverwege dit park zagen we een afslag naar Cape Otway. Door de vele eucalyptus bomen wonen hier veel koala´s. Op weg naar Cape Otway zagen we geen enkele koala. Hopelijk zouden we op de weg terug (dat is overigens de enige weg om de Great Ocean Road weer te vervolgen) er meer gaan zien.

Op Cape Otway staat de oudste vuurtoren van Australië. Om hiertoe toegang te krijgen betaal je een entree van $17,50 per persoon. Eenmaal binnen op het terrein troffen we een mooie kleine witte vuurtoren, een van de eerste telegram posten, een radarbunker uit de tweede wereld oorlog en oude Aboriginal relikwieën. Ook konden we de vuurtoren betreden. Vanaf hier hadden we een prachtig uitzicht over de kust. De vuurtoren staat op een punt tussen de Indische oceaan en de grote oceaan. Het was op dat moment erg winderig en daardoor best koud. We besloten nadat we alle huisjes hadden bekeken door te gaan.

Weer terug op de weg hadden we erg veel geluk met het zien van de koala´s. We troffen ze aan in alle mogelijke manieren. zittend, liggend, kruipend en onderste bovenhangend. We volgende het slingerende weggetje door Great Otway National Park waar door je verschillende wandelingen kunt maken. Wij kozen er voor door te rijden naar de kust. Het eerstvolgende punt waar we waren gestopt was bij de Gibsons Steps. Een ongelooflijke mooie plaats langs de kust. We gingen via een trapje langs de uitgesleten kust naar beneden het strand op. Hier was het echt genieten. De zee was daar zo blauw, dat had ik echt nog nooit eerder gezien. Helaas was het bewolkt en begon het een beetje te regenen. Maar ik kon me helemaal voorstellen dat op een lekker warme zonnige dag je hier echt een tijdje zou kunnen vertoeven.

Ongeveer 2 km verderop lagen dan de 12 apostels. Dit was echt heel anders als dat ik het me had voorgesteld. Ik dacht dat je deze langs de weg zou tegen komen maar je rijdt een grote parkeerplaats op aan de andere kant van de weg. Vanaf hier waren er ook helikopter tours die je kon boeken gevarieerd van $95 tot $445 per persoon zonder extra´s zoals laag vliegen of dvd´s en afhankelijk van de route. Aan de andere kant van de parkeerplaats vond je een kiosk met daar langs een pad onder de weg door welke ons naar de 12 apostels toe leidde. We volgende een pad welke ons langs de kust bracht zodat we verschillende views hadden op dit natuurlijk verschijnsel. Nadat we dit hadden gezien reden we door naar de camping. We wilden namelijk deze avond wel zekerheid hebben op een kampeerplaats met volledige aansluiting om alles weer aan te vullen en op te laden. Ook nog even de nodige boodschapjes gedaan. Er is hier in het dorpje van Port Campbell 1 supermarktje. Deze is echt heel duur dus hebben we echt alleen het hoog nodige aangeschaft. Voor brood moesten we naar de bakker. Voor 2 broden rekende we $9 af. Erg duur dus.

Nu reden we terug richting de 12 apostels. Tussen de apostels en Port Campbell ligt nog Loch Art Gorge. Ik dacht dat het maar 1 bezienswaardigheid was maar er was veel meer te beleven. We hebben hier zeker 3 uur doorgebracht. Een wandeling vanaf een parkeerplaats naar een view ligt tussen de 200 a 750 meter wandelen. We zagen dat het erg druk was bij de Loch Art Gorge dus besloten we eerst richting de Thundercave te gaan. Dit is een natuurlijk door de oceaan uitgeholde grot. Wanneer de oceaan hier met al haar kracht in slaat lijkt het net alsof het onweer. Dan word je er ook meteen weer aan herinnert hoe krachtig water kan zijn. Vanaf het viewing punt van de apostels zie je ze niet allemaal. Sommige zijn verscholen tussen de kliffen. Deze kun je hier ook terug vinden. Op hetzelfde pad kun je ook wandelen naar Sherbrook River. Bij eb zie je dat de oceaan de rivier niet aanraakt. Maar er zijn sporen van vloed dat de rivier en de oceaan met elkaar verbonden zijn. We wandelden hier over het strand en op de rotsen. We hebben zelfs een kijkje genomen in een grot waar de oceaan mee bezig om bij vloed uit te hollen.

Terugwandelend naar de parkeerplaats kwamen we nog langs een natuurlijke brug en een begraafplaats van de bemanning en passagiers van een schip dat hier te pletter is geslagen tegen de rosten in 1878. Doordat de oceaan hier zo woest is zijn er vroeger hier vele schepen te pletter geslagen. Hierover is in boeken veel verhalen terug te vinden. Nu we deze kant hadden gehad gingen we naar de andere kant van de grote parkeerplaats om Loch Art Gorge te gaan bekijken. We gingen weer met een trapje naar beneden. Dit is een heel mooi strandje tussen twee kliffen in. Ook troffen we hier twee holtes aan met stalactieten. Hier was ooit het schip in 1878 te pletter geslagen. Twee personen (een man en een vrouw) hadden de ramp overleefd. Van alle bezienswaardigheden die we tot nu toe hadden gezien vond ik dit toch echt wel allermooiste. Het was tijd om even rustig te gaan zitten en te genieten van dit mooie uitzicht. Na drie uur hier rondgewandeld te hebben waren we toe aan wasjes draaien een douche en ons avond eten, wat een geluk heb ik toch met zo’n heerlijk kokende vriend.

Deze ochtend zijn we express vroeg vertrokken. De rit tussen Meningie en de camper depot in Adelaide is ongeveer 150 km en ander half uur rijden. Tijdens de rit naar Adelaide kwamen we niet veel bijzonderheden tegen. We zagen een afslag naar een nativ garden en dat was het wel zo´n beetje. Via deze route kun je ook beginnen aan een wijn route. De Fleurieu Peninsula is de wijnstreek met meer dan 60 wijnproeverijen voor de liefhebbers. Vlak voordat je we bij Adelaide kwamen reden we langs de afslag van het dorpje Hahndorf. Een Nederlands echtpaar op de camping in Meningie vertelde ons erover. Dit is een duits opgezet dorpje met een rijke historie van meer dan 200 jaar terug. Helaas hadden we geen tijd om hier een kijkje te nemen. Maar het zou zeker de moeite waard moeten zijn om er even te stoppen. Vlak voordat we echt in Adelaide kwamen reden we door de Adelaide Hills. Dit was echt een prachtig gebied. De snelweg hierdoor heen gaat kronkelend en zigzaggend stijl om hoog en weer naar beneden. Maar het uitzicht is echt heel mooi. Eenmaal uit de Adelaide Hills waren we algauw bij het depot aangekomen. We parkeerde de campervan in de vehicle returning vakken, namen al onze spullen bij een en liepen het kantoor binnen. We gaven de sleutels af en er werden vragen gesteld of alles was goed gegaan en of we geen ongelukken hadden gemaakt. De vrouw achter de balie ging even een kijkje nemen en alles was dik in orde. Er werd voor ons een taxi besteld die ons naar het hotel zou brengen. De mensen hier bij het depot waren wederom zeer vriendelijk en behulpzaam. We kregen ook meteen al een aantal tips mee voor in de outback tijdens de kerstdagen.

Onze taxi was na een paar minuten gearriveerd. De taxi rit van het depot duurde een ongeveer een kwartiertje en kostte $17,-. We verbleven in het Comfort Inn Haven Marina Hotel. Dit hotel is gelegen in de wijk Glenelg van Adelaide. Het hotel zelf was opzich best klein en basic. De aankomsthal bestond enkel uit een balie en wat kasten met foldertjes. De vrouw achter de balie was zeer vriendelijk en behulpzaam. Vanuit de aankomsthal kon je met een trap naar boven (let op er is geen lift aanwezig) om naar het ene deel van de hotelkamers te gaan. Onze trap was via de buitenkant en had een beetje een appartement/flat idee met een groot balkon waar de kamers zich op bevonden. De kamers zijn niet heel goed onderhouden maar prima voor zo een nachtje door te brengen. Een vast bed sliep toch ook wel weer even lekker. Tevens was er een klein zwembadje aanwezig en een restaurantje waar je ‘s ochtends kunt kiezen uit verschillende ontbijten (vanaf ongeveer $10) en ‘s avonds goed kunt dineren. Van pizza’s van $11 tot uitgebreide lams of visschotels van $30. Voordat we de wijk in gingen belde ik eerst nog even op het gratis nummer van KEA Campers om onze komst aan te kondigen. Dit ging zeer gemakkelijk en kon zonder problemen de telefoon gebruiken van de hotelkamer. De gegevens van de vluchten controleerde we nog even voordat we deze doorgaven aan KEA en een aankomsttijd werd besproken. Daarna gingen we de wijk in. De wijk Glenelg vond ik helemaal geweldig. Het is een zeer sfeervolle en gezellige wijk en tevens een van de populairste stranden van Adelaide. Op Moseley Square staat een prachtig victoriaans gebouw wat de Town City Hall is. In deze wijk troffen we tevens nog een mooie victoriaanse kerk en meerdere victoriaanse herenhuizen aan. De Jetty Road begint hier en is een straatje vol met winkeltjes en restaurantjes. Tussen de palmbomen hing al kerstversiering opgehangen, dat was een leuk gezicht. Het hotel ligt ongeveer op 5 tot 10 minuutjes lopen van het strand, Moseley Square en Jetty Road. Vlak voor het hotel ligt in de Patawalonga Haven een replica van de MMS Buffalo, een van de schepen die de vroeg immigranten uit Engeland vervoeren. Het is nu een visrestaurant waar een gemiddelde maaltijd ongeveer $25 kost.

Het strand was een wit zandstrand met een mooie rustige zee. Op het moment dat wij er waren was er ook beachvolleybal-toernooi aan de gang wat de sfeer nog leuker maakte. We hebben deze dag heerlijk kunnen genieten van een dagje zon (zonder wolken) zee en strand. Achteraf kwam ik er achter dat de zon best verraderlijk was, goh wat was ik verbrand. We zorgen dat we op tijd terug waren bij het hotel. Onze binnenlandse vlucht zou al vertrekken om kwart over zes in de ochtend. Tijdens het inchecken hadden we al geregeld dat een taxi ons om vijf uur zou komen ophalen.

De rit vanaf het hotel naar de luchthaven duurde ongeveer een kwartiertje en kostte $22. Een uur van te voren aanwezig te zijn op de luchthaven was echt voldoende. Het inchecken, inleveren van de bagage en de controle was zo gebeurd. Aangezien dit een ochtend vlucht was kregen we een ontbijt aan boord. Helaas was dit niet zo geweldig dus baalde we wel een beetje dat we op de luchthaven niet gauw wat hadden gegeten. De entertainment aan boord vond ik zelfs beter en uitgebreider dan op de intercontinentale vluchten. Doordat we een harde staartwind hadden waren we ongeveer met anderhalf uur vliegen al in Brisbane. Na het landen hadden we ook zo onze koffers te pakken en waren we wederom op weg met de taxi. De rit vanaf de luchthaven naar de KEA depot duurde ongeveer 15 minuutjes en kostten $22.

Het KEA depot was anders als dat ik had verwacht. Het is een heel klein kantoortje met voor een kleine plaats erbij waar wat campers stonden en achter nog een ruimere standplaats. We werden meteen heel vriendelijk te woord gestaan en mochten plaats nemen aan het bureau. Het papier werk werd doorgenomen en de nodige kopieën werden gemaakt. Daarna waren we klaar voor de rondleiding in een KEA 2 Berth. Deze uitleg was zeer uitgebreid en alles kwam aan bod. Doordat er geen online check-in systeem was en geen dvd of handboek voor het gebruik van de camper nam de procedure toch wel wat tijd in beslag. Na ongeveer ander half uur op het depot gingen we dan weer op weg. Het begin van onze tweede route was aangebroken. We gingen natuurlijk eerst weer even boodschappen doen voordat we verdere plannen gingen maken. De dichtstbijzijnde supermarkt is ongeveer 10 minuutjes rijden en hier kwamen we de Kerstman tegen. Maar doordat je vlak bij het centrum van Brisbane zit zijn er veel wegen en is het er erg druk. Daarnaast hadden we nu ook een handgeschakelde auto in plaats van een automaat. We moesten dus eigenlijk weer opnieuw leren rijden aan de linkerkant van de weg.

Op het depot hadden we gehoord dat de Australia Zoo van Steve Irwin op ongeveer 45 minuten rijden was vanaf het depot. We dachten er over na om dit vandaag nog te doen. Maar besloten toch dit waarschijnlijk te doen onderweg naar Hervey Bay aangezien je er dan toch praktisch langs komt. Op het depot vroegen ze of we richting het zuiden gingen rijden. Indien dit het geval was moest dat geregistreerd worden in verband met de tolwegen. Ik gaf aan naar Moreton Island te gaan en daarna alleen naar het noorden. Het registreren voor de tolwegen zou dus niet nodig zijn geweest. Echter wanneer we de route beter bekeken zagen we dat we echt een heel klein stukje richting Port of Brisbane over de tolweg zouden gaan rijden. In tegenstelling tot Victoria is het in Queensland niet mogelijk om dit te regelen via een newspaper agency of post office. Het kan enkel via telefoon of via de website www.govia.com.au. Na het rijden over de tolwegen zouden we drie dagen hebben om de tol te betalen.

We besloten dit echter vooraf via de website te regelen wat overigens erg makkelijk te doen is. Vandaag hebben we op de BIG 4 Camping Brisbane North Side gestaan. Voor een campingplaats met volledige aansluiting betaalden we $36. Vlakbij de camping is ook een groot winkelcentrum waar alles te krijgen is wat je nodig hebt. Deze camping hadden we gekozen omdat we vanaf hier morgen gemakkelijk naar Port of Brisbane kunnen rijden voor ons avontuur op Moreton Island.

Omdat de camping aan de andere kant van het centrum van Brisbane lag ten opzichte van Port of Brisbane waren we voor de zekerheid extra op tijd vertrokken. Wel moesten we natuurlijk rekening houden met de aangegeven tijden voor de tolweg. Vanaf de camping naar Port of Brisbane is het 34 km oftewel 37 minuten rijden. Toen we aankwamen was het hek nog niet open dus gingen we aan het einde van de doodlopende weg even aan de kant staan en op ons gemak nog wat eten. Om half 8 gingen de poorten open en konden we naar binnen rijden. Per enkele reis voor de ferry (Micat) kost het $50 per persoon. Het is een zeer mooie ferry die zowel aan een haven kan aanmeren dan op het strand. De vaart naar tussen het vaste land en het eiland duurt ongeveer 75 minuten. Omdat het op Moreton Island niet mogelijk is om met een 2WD (enkel 4WD omdat er enkel zandwegen zijn) konden we onze campervan parkeren op een beveiligde parkeerplaats voor $10 per dag. De ferry vervoerde voetgangers, auto´s en kleine 4WD vrachtwagentjes. Alles wat er op het eiland aanwezig is van eten, drinken, gas en benzine/diesel wordt aangeleverd vanaf het vasteland. Normaal als je geluk hebt dat kun je tijdens de vaart dolfijnen en haaien zien zwemmen. Helaas zag ik enkel een vin uit het water tevoorschijn komen.

Bijna aangekomen op het eiland zagen we voor de kust al het bekende scheepswrak liggen waar je nu prima kunt snorkelen. Het eiland is een groot stuk ongerepte natuur waar je enkel met terreinwagens kunt rijden via de paar zandwegen die aanwezig zijn. Het was er prachtig. Ook hadden we een transfer geregeld van de ferry naar onze eco lodge. De kosten voor deze transfer zijn $20 per persoon. Iemand van Moreton Island Adventures stond ons al op te wachten met zijn 4WD. Nog drie andere meiden zouden met ons mee rijden naar de eco lodge. Vandaag hadden we ook al meteen een Guided Lighthouse tour geboekt waardoor we een tour kregen langs een paar hoogte punten van het eiland.

We verbleven in het eco lodge Castaways genaamd. Er is hier tevens een winkeltje en een klein restaurtantje. Zowel de ferry als de eco lodge als het restaurantje is van een persoon. Is het eco lodge verbleven we in een aparte unit met een eigen badkamer, woonkamer, keukentje en twee slaapkamers. De drie meiden verbleven in een kamer zonder al deze faciliteiten. De kosten voor onze unit waren $180 echter is dit exclusief linnen. Deze kun je zelf mee nemen of vooraf bij boeking aanvragen voor $20 per persoon. Er was ook aangeraden ons eigen eten mee te nemen. In het winkeltje en restaurantje is bijna alles te krijgen maar het is er wel heel erg duur. Nadat we alle spullen in onze unit hadden afgezet gingen we meteen door met de tour. We hadden gelukkig een kleine groep. Het was de guide, de drie meiden en wij twee. Het was een ruig ritje met de 4WD en erg avontuurlijk. De rit begon over het strand en door de bossen. De stranden waren hagel wit, heldere zee en mooie blauwe lucht we zagen zelfs een paar dolfijnen in de verte zwemmen. Het was het perfecte weer voor deze tour. We kamen aan bij een punt waar geen voertuigen meer verder mogen dus gingen we, na een duik in de zee, op bloten voeten verder. Aangezien hier haaien zijn konden we de zee niet te ver in en moesten we de hele tijd goed opletten. We liepen helemaal tot aan de champagne pools. Dit is een opening tussen de rotsen waar de oceaan de golven over de rosten slaat waardoor dit erg gaat bubbelen. Je kunt er heerlijk in afkoelen maar we moesten wel oppassen voor de sterke stroming en niet te dicht bij de opening naar de oceaan gaan. Wederom was dit een mooie belevenis.

Vanaf hier liepen we verder naar Honeymoon Bay. Onderweg konden we de oudste vuurtoren van Queensland al zien waar dat we later in de tour naartoe zouden gaan. Honeymoon Bay was een geweldig mooie baai. Een twee jaar geleden was er een grote olie lek geweest. De sporen hiervan waren nog steeds duidelijk zichtbaar op de rotsen. Vanaf het viewpoint konden we ook naar beneden het strand op. Hier konden we tussen een kloof gaan staan waar de golven langzaam binnen komen rollen en wat ooit aan elkaar verbonden was. Vanaf hier gingen we terug naar de 4WD om verder te gaan naar de vuurtoren. Vanaf hier had je een prachtig uitzicht over het eiland. Helaas konden we de vuurtoren niet meer betreden. Ze hadden dit afgeschaft omdat er veel pogingen tot inbraak waren geweest om er binnen te komen. Vanaf dit punt heb je tussen juni en oktober een grote kans om walvissen te spotten. Wij hebben ook even staan kijken maar helaas niets gezien. Hierna reden we weer een stuk verder over het stand waar we een stekelige dode vis tegen kwamen. De gids stopte en begon hierover te vertellen. Dat was zeer interessant want geen van allen had ooit zoiets gezien.

We vervolgden onze weg naar Blue Lagoon. Dit bruine gekleurde meertje is goed om in te zwemmen. Er zitten hier wel alen maar ergens in het midden van het meer. Omdat het meertje zoveel mineralen bevat is het lekker verfrissend en goed voor je huid en haar. Terwijl we aan het genieten waren van de omgeving kwamen de meiden ineens gillend uit het water gerend en we zagen een slang voorbij zwemmen. Voor als ik het vergeten ben te zeggen, er komen hier heel veel giftige slangen voor dus het is wel oppassen geblazen. Het zwemuurtje was voorbij en we gingen naar de laatste look out. Dit was bij Honeyeater Lake. Een klein meertje wat niet toegankelijk is door de wilde begroeiing. De tour kwam hier tot zijn einde en we reden weer terug naar het eco dorpje. Ondertussen hadden we best een goed contact gekregen met de meiden dus gingen we gezellig nog even op het strand liggen. Vanaf een uur of vier tot zonsondergang had je namelijk een grote kans op dolfijnen te spotten. De dolfijnen worden namelijk rond 6 uur gevoerd bij het Tangalooma Resort op Moreton Island. Indien je op dit resort verblijft kun je hieraan (tegen betaling) deelnemen. We hadden een mooi plaatsje gevonden en na mum van tijd zagen we twee dolfijnen voorbij zwemmen. Een paar mensen gingen het water in en begonnen op het water te tetsen. Dit zou moeten helpen om de dolfijnen dichterbij te laten komen. Ze zwommen een paar keer op en neer en kwamen soms in eens wat dichterbij. Ookal zagen we ze niet volledig maar toch was het een hele ervaring. Ook was er deze avond een Grand Opening van het restaurant van Castaways. Hiervoor was het hele township, vrienden en familie en alle gasten uitgenodigd.

Het was een gezellig feestje en iedereen was zo vriendelijk. We hadden meteen contact met de eigenaren, medewerkers en vrienden en familie. Iedereen is er zo laid back en relaxed. Zij leven werkelijk elke dag in een vakantie ookal zijn ze aan het werk. Op dit eiland vallen alle zorgen en alle stress van je af en gaat de tijd in eens een stuk langzamer. Ook kun je hier je spullen laten liggen, je huis niet op slot doen en niemanbd zal aan je spullen komen. Iedereen zorgt voor elkaar en let op elkaar. Het is echt een aparte wereld op dit eilandje. We hadden ook echt het gevoel helemaal geaccepteerd te zijn door iedereen die in dit township op het eiland woont. Na dit gezellige feestje en ontmoeting met iedereen was het tijd om te gaan slapen. Ondertussen hadden we ook nog besloten morgen met de meiden en de guide mee te gaan snorkelen aangezien onze ferry terug pas zou vertrekken om 16.30 uur. Voor deze snorkel tour zouden we $35 per persoon betalen.

Vandaag moesten we er voor zorgen dat we om 10 uur uitgecheckt waren en stonden dus om 9 uur op. Tijdens ons ontbijt kwam een van de medewerkers ons melden dat we ook de ferry van 1 uur konden nemen naar Brisbane. Na een kort overleg besloten we hierop in te gaan. Want op weg naar het noorden zouden we ook langs de Australian Zoo van Steve Irwin komen waar we eigenlijk ook nog graag naar toe wilden gaan. Normaliter zouden we op een camping in Brisbane verblijven maar nu hadden we de mogelijkheid om een stuk verder door te rijden zodat we 1 dag konden besteden aan Australian Zoo. We gingen ze de ferry van 1 uur bevestigen. De laatste twee uurtjes op het eiland hebben we nog gezellig samen met de drie meiden door gebracht op het strand.

Aangekomen terug in Brisbane bij Port of Brisbane troffen we onze KEA Campervan ongeschonden aan en gingen weer op weg. Vanaf Port of Brisbane richting de Australian Zoo is alsmaar door rijden op de M1. Eerste stukje weer over een toll road (wat we vooraf al geregeld hadden). Na een stukje rijden kwamen we de afslag Steve Irwin Way tegen. Langs deze weg was het uitzicht en de omgeving weer een stuk mooier. Mt Beerrurum lijkt op Kingkong en er zijn hier meerdere bergen te bezoeken en te bewandelen. Ook troffen we aan deze weg diverse campings aan. De eerste was gesloten, we reden door. De tweede had geen vrije plaatsen meer. We kamen aan in het historische stadje Landsborough waar we weer een camping aantroffen en tevens ook de camping die het dichtste bij Australian Zoo ligt. De ingang zag er al heel mooi uit. Een op rit met palmbomen. Met kerstspullen versierde kantoortje. Voor $33 konden we hier een avondje verblijven en hadden we volledige aansluiting voor de campervan.

Na onze camper te hebben geinstalleerd gingen we een kijkje nemen op de camping. Veel mooie palmbomen en andere tropische bomen. Twee vijvertjes en eentje met fonteintjes. Ganzen, kippen, koeien en nog veel meer. Ook hebben ze hier overdekte barbeques en zeer schone sanitaire voorzieningen. Maar omdat deze camping zo in het groen ligt is er aan insecten niet te ontkomen. Op deze camping heb ik mijn eerste grote spin ervaring op de WC mee mogen maken. Waarschijnlijk als iemand anders deze gezien zou hebben was hij wellicht klein, maar voor mij groot. Natuurlijk hoor je in elke deel van Australië weer nieuwe dieren geluiden, dat was ook hier het geval. Je waande je echt in een oerwoud.

Vanaf de camping in Landsborough was het slechts een km of 6 rijden naar de Australia Zoo. We stonden op om 8 uur zodat we om 9 uur meteen naar binnen konden. Op het moment dat we er naartoe reden hoorde we al op de radio dat het momenteel al 23 graden was. dat beloofde dus een lekker warm dagje te worden. Aangekomen bij de Zoo begon het al aardig druk te worden op de parkeerplaats. Maar als je alle shows en dergelijke wilt zien dan heb je er ook wel een hele dag voor nodig.

Onze planning was om tot een uur of twee / drie rond te wandelen en dan door te rijden naar de reeds geboekte camping in Hervey Bay. Bij de ingang van het park werd ik al helemaal blij. Natuurlijk had ik via TV al veel gehoord over deze dierentuin en daarnaast vind ik Steve Irwin een prachtig persoon en heel erg dat hij dood is. We vonden het dus mooi dat we in zijn dierentuin konden gaan rondwandelen. Voor de entree betaalden we $59 per persoon. Wanneer we $2,50 meer betaalden hadden we toegang tot het dierenziekenhuis. We hebben Kangaroos en Koalas geaaid. We staan zelfs met een koala op de foto die ik mocht vasthouden. Voor een dergelijke foto met bijvoorbeeld een Koala betaalden we $20. Wanneer je er rondwandelt lopen rangers rond met verschillende soorten vogels, hagedissen, krokodillen, cheeta’s enz. Ook liepen er vele kleinere hagedissen rond op de wandelpaden van de dierentuin. De ene nog groter dan de andere en zó tam! We hadden ook de mogelijkheid om olifanten te voeren maar daar was het super druk dat we maar doorliepen. We vonden het een prachtige dierentuin en zeker het geld waard. Veel shows hebben we niet gekeken. Wel zijn we nog even gaan kijken in het net geopende Afrika gedeelte. Ze waren momenteel nog bezig met het verder uit te breiden en met het maken van een cheeta verblijf. Bijna al het geld wat er door de bezoekers wordt afgegeven gaat naar een goed doel voor dieren en voor een beter habitat in de Zoo.

Inderdaad na ongeveer 5 uur te hebben rondgewandeld gingen we terug naar onze camper om naar Hervey Bay te rijden. We hadden de camping Windmill Caravan Park alvast vastgelegd omdat we de camper hier konden laten staan tijdens onze tour op Fraser Island. Ook de transfer van Cool Dingo Tours kon je hier ophalen. Onderweg naar Hervey Bay reden we door een mooi groen glooiend gebied. We kwamen nog een aantal amusementparken tegen zoals Aussie World, Underwaterworld en een stukje verderop nog Botanic Gardens. Langs deze weg zijn er ook veel tankstations, rustplaatsen en campings. We reden ook door de stad Gympie. Deze grote stad ligt midden in dit groene heuvelige gebied en is zeer rijd aan winkels en fastfoodketens. De M1 is doorgelopen in de A1, een kleinere tweebaansweg highway welke je door kleinere stadjes brengt. We kwamen aan in Hervey Bay. Ook hier troffen we grote winkelcentra en veel fastfoodketens aan. We reden nog verder door tot dat we in een rustige wijk terecht kwamen. Er liggen hier veel verschillende campings. En een van de laatste was  de Windmill Caravan Park. Een kleine rustige en simpele caravan park op 200 meter wandelen van het strand. De eigenaren zijn zeer vriendelijk en ontvangen je met open armen. Tevens kun je bij deze camping zelf ook tours boeken naar Fraser Island en Whale watching tours.

Omdat wij onze tour niet bij hun hadden geboekt diende we voor de nacht op Fraser Island en de standplaats van onze campervan een kleine vergoeding te betalen van $10 en gelukkig geen volledige nacht. De camping beschikt over een zwembadje, game room en zeer schone sanitaire voorzieningen. Ook kun je vanaf $5 en (12 uur) wifi internet kopen. Nadat we onze camper wederom hadden geïnstalleerd wandelden we naar het strand. Het eerste deel van het strand bestaat uit rotsen en keien. We liepen door en kwamen langs een paar mooie appartementen en hotels. Tevens troffen we een informatie center van haaien aan, diverse restaurantjes en cafés/clubs. Na een kleine 10 minuutjes wandelend kwamen we uit bij de zeer mooie en super lange Uganang Pier. Deze zeer lange pier is mooi verlicht en je kunt er prima vissen. Vanaf het einde van de pier hadden we ook een mooi uitzicht van de kust. Het begon al donker te worden dus liepen we terug naar de camping om ons avond eten te maken en ons klaar te maken voor het volgende geweldige avontuur.

Deze ochtend kwam de transfer voor de Cool Dingo Tours (deze tour is voor personen tussen de 18 en 35 jaar) ons rond kwart voor acht ophalen bij de camping. In tegenstelling tot de transfer of Moreton Island waar we met 5 personen waren werden we nu opgehaald door een touringcar. We stopten nog bij verschillende campings om andere mensen op te halen die de twee of drie dagen tour hadden geboekt. We werden gebracht naar een verzamelpunt waar nog wat winkeltjes en cafeetjes waren. Tevens moesten we er voor zorgen dat we 1 tas klaar hadden om mee te nemen tijdens de tour en de andere tas werd afgezet bij de eco lodge en waar we rond 5 uur zouden aankomen. Alle bagage werd verzameld en naar de ferry gebracht. Na een half uurtje hier gewacht te hebben kwam een tweede touringcar ons ophalen. De hele bus zat vol. Deze bus bracht ons naar Kingfisher Bay vanaf waar de ferry zou gaan vertrekken. Zowel mensen die deelnamen aan de Cool Dingo Tour, Fraser Island Tour en individuele reizigers gingen aan boord van de ferry. Deze ferry was een stuk kleiner en minder luxe dan de Micat die we hadden naar Moreton Island. De vaart duurde ongeveer 50 minuten. Normaliter wanneer je in het juiste seizoen gaat varen (tussen juni en november) zie je hier veel walvissen en dolfijnen. Helaas hebben wij niets gezien.

Aangekomen op Fraser Island liepen we over een pier naar een klein houten cafeetjes aan het einde van de pier. Hier moesten we verzamelen en stelde onze gids zich voor. Aangezien we in totaal (inclusief gids) met 40 personen zouden gaan touren deze twee dagen vroeg de gids ons ons zelf even voor te stellen wat onze naam was en waar we vandaan kwamen. Aan het eind van het voorstel rondje bleek dat we echt met zoveel verschillende nationaliteiten waren. Dat was wel leuk. Indien we geen waterflessen bij ons hadden werd ons geadviseerd deze hier nog even aan te schaffen. Een stukje verderop begon het eerste deel van de Kingfisher Bay Resort. Hier konden we even naar het toilet en zagen we al een heel mooi zwembad liggen. Aan de andere kant van de straat stond onze 4WD touringcar al klaar. Het was allemaal nog erg onwennig omdat we met zo een grote groep waren en niemand kenden. We kwamen ook als laatste in de bus en zagen gelukkig op de achterste rij nog twee stoelen vrij naast twee meiden uit Engeland. Voor in de bus stond een doos met muesli bars, appels en appelsienen waarvan we zoveel mochten pakken als we wilden. Deze zou altijd tot onze beschikking zijn. Onze gids vertelde dat het een ruig ritje ging worden en dat we ten alle tijden onze gordel moesten dragen. Het was niet de eerste keer dat iemand zijn hoofd had gestoten tegen het plafond.

Fraser Island is grotendeels een nationaal park waar ontzettend veel dingos voorkomen. Het nationaal park is dan ook omgeven door draden en hekken met een paar punten waar je doorheen kunt rijden. Echter gaan deze punten niet dicht maar er zijn draden gespannen waar zeer frequent stroomschokken doorheen gaan. Het eerste deel van de ruige rit wordt de Rollercoaster genoemd. Hier werden we al meteen alle kanten opgeslingerd dus dat was een leuk begin van de rit. Nog geen 100 meter verderop stonden we al stil. Er stond een auto voor ons vast in het zand. De auto stond zover ingegraven dat het wel even ging duren voordat we weer opweg konden aangezien de weg net zo breed is als de bus. De gids stapte uit, een beetje pissig op die mensen voor ons, en begon mee te helpen. Het schoot echter niets op dus vroeg hij om hulp aan de mannen bij ons in de bus. Zowel mijn vriend en een paar anderen uit de bus liepen meteen naar buiten om te helpen graven. Na een paar keer duwen, trekken en slepen met de bus kregen ze de auto dan eindelijk aan de kant zodat wij door konden gaan met de tour. Het is zeer belangrijk dat als je naar een zandeiland gaat dat je weet hoe je moet rijden en wat je moet doen als je vast zit. Maar na deze flinke vertraging gingen we weer op weg. Na een half uur te hebben gereden en uit leg over wat te doen wanneer je een dingo ziet kwamen we aan bij de eerste stop: Lake Mc Kenzie. Dit is een helder blauw meer vol mineralen waarin je heerlijk kunt zwemmen. We hebben dan ook een uurtje mogen genieten van zonnen en zwemmen. We kregen ook koffie of thee en koekjes. De gids was alles al aan het klaar zetten voor de lunch.

De lunch was zeer uitgebreid met verschillende soorten beleg en salade. Je kon kiezen voor broodjes of een durum pannenkoek. Ook kregen we een pakje sap. We konden zoveel eten als we wilden er was meer dan genoeg. De delen waar je kan en mag eten zijn ook weer omringd met hekken vanwege de dingos. Je mag ook absoluut niets achterlaten. Op een boom vlak bij het hek zagen we een hele grote hagedis zitten. Dat was prachtig. Kort daarna hoorde we in eens iemand dingo roepen en de hele meute liep er op af en daar was dan onze eerste dingo ontmoeting. De dingos zien er van nature ontzettend mager uit maar ze zijn echt heel gezond en komen niets te kort. Dit was het alfa vrouwtje. Dan konden we zien aan haar oor tag. Na het eten gingen we naar Basin Lake. In dit mooie meertje mag niet meer gezwommen worden van omdat het een klein meertje is en door alle zonnebrand cremes snel vervuild word. Daarnaast leven er ook nog steeds Aboriginals op het eiland en maken nog gebruik van het meertje. In dit meetje zitten ook schildpadden waarvan we er eentje in de verte hebben gezien. Hierna gingen we een boswandeling doen van 45 minuten. Diegene die geen zin hadden om mee te gaan konden met de bus rijden naar het eindpunt van d wandeling waar wij weer opgehaald werden. Het was jammer dat we zo hard gebonden waren aan een tijd schema dat er geen tijd was om rustig om je heen te kijken. Wederom werden we gewaarschuwd voor slangen. Waar deze wandeling eindige stond onze gids al klaar en konden we meteen door wandelen in de twee wandeling van 45 minuten. Deze bracht ons door het regenwoud van Fraser Island. Het was prachtig om hier doorheen te lopen.

In het begin liep je over een houten pad die daarna overging in een bospad. Ook hier zijn de Aboriginal vrouwen nog steeds aanwezig. Ergens hier in de buurt hebben zij een bevallingsplaats waar enkel de vrouwen van de stam het fijne er van weten. Ondertussen hadden we al contact gemaakt met een paar leuke mensen van de groep. Na deze wandeling gingen we weer naar de bus en gingen over de ruige zandwegen naar onze lodge.

We stopte bij de basis van het ressort en kregen onze sleutels. We reden verder door naar boven en werder af gezet bij de lodges. Iedereen had aan kamer toegewezen gekregen. Echter hadden wij een tweepersoonskamer in plaats van de normale vierpersoons en hadden de hele lodge voor ons alleen. Normaal heb je per lodge 5 kamers. Maar alle kamers in onze lodge waren vrij. De lodges zijn helemaa insect vrij heel netjes ingericht en onderhouden. We gingen ons even douchen en liepen naar de dingobar. Dit is de bar op loopafstand waar het diner en ontbijt zal plaatsvinden. Tevens is er een kleine discotheekje en kun je er poolen. Ook is er vlak bij de dingo bar nog een look out punt. Hier was echter niet veel bijzonders te zien. In de dingobar was er qua eten een Mexicaanse avond. We hadden een heerlijk mexicaans buffet. Na het eten werden we mee uitgenodigd bij andere mensen in hun lodge. We hadden ons groepje al snel gevormd en hadden het prima naar ons zin. Tussen door nog even gepoold in de dingobar en wanneer deze ging sluiten gingen we ook maar naar bed. De volgende dag om 8 uur ‘s ochtends zou deel twee van de dingotour beginnen.

Om 7 uur zaten we al weer aan het ontbijt. Het was een Engels ontbijt met scrambled eggs, worstjes etc. en natuurlijk cornflakes. Om 8 uur stond de bus voor en we gingen weer helemaal achterin zitten daar is het namelijk het bumpiest. Vandaag zouden we de hele dag langs de kust en op het strand door brengen. Maar hoe verleidelijk het ook was, de zee hier is niet om hier te zwemmen de haaien komen er dicht bij en er zwemmen ook veel sting rays rond. Na ongeveer een klein uur gereden te hebben naar het andere kant van het eiland kwamen we aan op het eerste stukje strand. Na tien minuten kwamen we bij een landingsplaats aan van kleine vliegtuigjes. Voor $70 kon je in een klein vliegtuigje mee vliegen zodat je een prachtig uitzicht zou hebben over de kust en het bekende Maheno scheepswrak. Mijn vriend klom meteen in het vliegtuigje en ik bleef in de bus. M’n vriend ging nog met 2 anderen met het vliegtuigje mee.

De bus reed door naar het scheepswrak en daar zouden we elkaar weer ontmoeten. Het scheepswrak was mooi om te zien. Het schip is in 1935 door een cycloon gestrand en ze hebben die sinds dien laten liggen. Ze hebben tot op heden nog minsten 1 keer per jaar een scheepswrak dat hier aan de kusten strand. Na deze korte stop reden we door naar een ressort waar we weer een korte toilet pauze konden houden en eventueel wat ijsjes konden kopen. We reden daarna door naar mooie gekleurde zandbergen. De Aboriginals gebruiken dit zand voor verf e.d. te maken.De bergen mochten we dan ook niet aanraken.

We reden verder over het strand en kwamen een puppy dingo tegen. De bus reed en aan twee kanten snel langs zodat iedereen de kans kreeg om er foto’s van te maken. Daarna kwamen we aan bij een ander bekend  stuk van de kust. Indian Head. Dit is een grote klif vanaf waar je een geweldig uitzicht hebt over de oceaan. Als je geluk had kon je hier veel haaien, dolfijnen, walvissen, schildpadden en stingrays zien zwemmen.  Omdat wij niet in het juiste seizoen zaten hebben wij helaas niets gezien. Maar toch was het er prachtig.

We reden weer verder. Hete was super warm en niet veel verder op waren de champagne pools waar in we lekker konden afkoelen. Hier kregen we tevens ook ons eigen lunch pakketje. Dit was iets minder uitgebreid als de dag ervoor maar we hadden toch best goed gegeten. We hadden er genoeg tijd gehad om lekker te relaxen. We gingen door naar de een na laatste stop. Dit was een beekje die uitmondde in de oceaan. In het beekje kon je je door de niet zo sterke stroming laten meevoeren. We werden weer voorzien van koffie en koekjes. Iedereen begon al een beetje verbrand te raken dus gingen we door naar de laatste stop. Dit was een look out punt. Deze was opzich ook niet zo heel interessant en met 10 minuten zat iedereen weer in de bus. Tijdens de rit van 50 minuten terug naar de eco lodge kregen we leuke muziek te horen en vertelde de gids twee verhalen uit de droomtijd van de Aboriginals, het ontstaan van Fraser Island en hoe Fraser Island aan zijn naam is gekomen. Dat was zeer leuk om te horen. Aangezien we deze avond weer terug naar het vaste land zouden gaan konden we na de tour niet meer in onze lodge. Echter beschikt het ressort over twee zwembaden. Uiteraard gingen we deze eens opzoeken.

Bij een zwembad kwamen we wat vrienden uit de groep tegen. We gingen met ze naar de pier waar we een mooie zonsondergang hadden en tientallen roggen die onder ons door zwommen. Het was tijd om het transferbusje naar de dingobar te nemen. Het busje zat bomvol en de sfeer zat er helemaa in. Aangekomen bij de dingo bar was onze groep weer compleet. Wederom hadden we een zeer goed buffet dus konden we nog goed eten voor dat we de ferry op moesten gaan. Iedereen van ons groepje ging vandaag naar huis dus de tijd die we nog hadden hebben we zeer goed besteed het was ontzettend gezellig. De gezelligheid ging vanuit de dingobar mee in het transferbusje, de ferry op en op het vaste land mee de touringcar in. Uiteindelijk kwamen we rond 9 uur aan bij de Windmill Caravan Parke n wij waren de eerste van onze groep die weg gingen. We namen afscheid en hadden natuurlijk facebook accounts e.d. uitgewisseld want we wilden zeker contact houden. Onze groep bestond uit een jonge uit Melbourne, eentje uit Frankrijk, eentje uit Duitsland, wij natuurlijk en twee meiden uit Engeland.

We waren kapot toen we bij onze campervan aankwamen. We ruimde onze tassen uit, bekeken de fotos van de afgelopende twee dagen en vielen als een blok inslaap. Het waren twee geweldige dagen die we niet snel meer zullen vergeten. De tour was ten opzichte van de tour in Moreton Island slechter (ookal hadden we eten en drinken en betere lodges) maar onze groep maakte het onvergetelijk.

Vandaag was het dan weer zover. We gingen ons tweede campertje inleveren. De rit van camping naar het depot is ongeveer 291 km rijden oftewel 3 uur en 34 minuten. We wilden eigenlijk ook nog naar Noosa maar dat ging er niet meer inzitten helaas. We reden helemaal door naar het camper depot. Dit was dezelfde weg als de heenweg. We hebben enkel vandaag moeten tanken vlak voordat we bij het depot waren. Het was dan ook meteen voor $100 want de tank was goed leeg. Aangekomen bij het depot werden we weer meteen geholpen. Ik moest een formulier ondertekenen dat ik geen schuld had aan KEA Campers en dat alles in orde was. Ook vroegen ze me een algemene vragenlijst in te vullen met vragen over de kwaliteit etc. Er werd voor ons een taxi gebeld en binnen 5 minuten stond er al eentje aan de deur.

Het hotel waar we naartoe gingen was het Quality Inn Airport International Hotel. Met de taxi was dit nog geen 10 minuten rijden maar wel te ver om te wandelen met de bagage en dit hete weer. We betaalde voor de taxi $11,90. Het hotel zag er al beter uit dan het comfort Inn en ik was benieuwd naar de kamer. De kamer was al klaar, we kregen de sleutel en konden met de lift naar de bovenste (tweede) verdieping. De kamer was zeer ruim en mooi. We hadden een goed tweepersoonsbed, tafel met twee stoelen, een kleine bankstel en een mooie badkamer met douche.  Ook hadden we een mini bar en een redelijk grote flatscreen tv en een bureautje. Verder is er de mogelijkheid om tegen betaling te dineren en te ontbijten in het hotel en konden we gratis gebruik maken was de wasfaciliteiten en het zwembad. Het hotel ligt op een paar minuten loopafstand van de stadsferry. Voor ongeveer $4 per persoon en per enkele reis kun je naar het bekende South Bank in Brisbane.

Hier kun je op het strandje liggen aan de rivier die midden door de stad loopt en zijn er veel winkeltjes en restaurantjes. Het was al half vier dus besloten we Racecourse Road te gaan. Dit is een weg 1 straat verderop. Hier zijn diverse cafeetjes, restaurantjes en winkeltjes te vinden. Wel gezellig maar het stelde niet heel veel voor. Echter kun je hier wel voordeliger eten dan in het hotel. Besloten naar een pizzeria te gaan waar je een goede maaltijd hebt voor ongeveer $14 per persoon (exclusief drinken). Daarna konden we weer genieten van een vast bed in een mooie hotel kamer.

Vandaag hadden we dan weer een dagje vrij. Aangezien mijn oom vlak bij Brisbane woont hadden we met hem en zijn nieuwe vrouw afgesproken. Wat we gingen doen was nog niet helemaal duidelijk maar ik wist zeker dat het fantastisch zou gaan worden. Rond 10 uur hadden we afgesproken. Ze zouden ons komen ophalen met de auto. Dat kwam mooi uit. Tot 9 uur konden we namelijk ontbijten in het restaurantje van het hotel. Dus is het tussenliggende uur hadden we de tijd om ons op te frissen. Het ontbijt in het hotel viel echt zwaar tegen. Je kon kiezen uit drie verschillende soorten ontbijt. Voor $10 per persoon hadden we slechts toast, Engelse muffins, 3 soorten jam en pindakaas en koffie of thee. Voor $13 per persoon kreeg je dan ook nog muesli en vers fruit (wat overigens ook niet erg uitgebreid was) en voor $18 per persoon kreeg je ook een warm ontbijt met ei, worstjes, champignons etc. Toen we dit zagen hadden we spijt dat we niet naar de subway of zo waren gegaan. Rond 10 uur stonden mijn oom en zijn vrouw voor het hotel. Het was super elkaar weer te zien. Ditmaal was het enkel 4 jaar geleden ongeveer. Maar de keer ervoor was het 14 jaar geleden toen hij in Nederland was.

Ze hadden besloten ons de Gold Coast en Sufers Paradise te laten zien in plaats van het centrum van Brisbane.Vanaf het hotel naar de Gold Coast is het grofweg ongeveer 70 km rijden. Hiervoor reden we wel over de tol wegen maar de auto’s daar beschikken natuurlijk over een kastje die dit allemaal automatisch verwerkt. Als eerste stopten we bij Surfers Point. We gingen bij een delicatessen cafe hele lekkere koffie halen en opdrinken aan de haven. Het was er zeer rustig en we konden er ook zwemmen (helaas geen zwemspullen bij). Er was namelijk een deel afgezet waardoor je er zonder zorgen kon zwemmen. Kinderen waren aan het spelen in dit parkje. Wanneer je in het goede seizoen bent zie je er ook vaak dolfijnen rond zwemmen. Maar dit is tot en met november ongeveer. Toen de koffie op was zijn we naar hun huis gereden zodat we konden zien hoe zij woonden. Het was er erg mooi en recht aan Sufers Point. Toen het tijd was om te gaan lunchen was ook de oudste zoon van mijn oom zijn vrouw meegegaan. Mn vriend had een shirt zonder mouwen aan (ook wel singlets genoemd) en deze zijn niet toegestaan in de surfers clubs. Hij moest dus een t shirt lenen om er binnen te komen. Eenmaal binnen hadden we keuze uit een uitgebreid menu. Het varieerde van warm en koud eten tussen de $12 en $35 per persoon exclusief drinken. De surfers club lag mooi aan het strand van de Gold Coast. Jammer genoeg was het erg bewolkt en waaide het hard dus op het strand hebben we niet gezeten. Na de lunch namen ze ons mee naar Sufers Paradise. Natuurlijk vonden wij dat geweldig. Al die hotels, backpacker hostels, winkeltjes e.d. Het was weer zo een typisch strand stadje op zich zelf. Ik kon me al helemaal inbeelden dat het zonder regen en met mooi weer geweldig zou moeten zijn om hier te verblijven en te genieten van zon, zee, strand en winkeltjes.

De middag was al zo goed voorbij. Dus besloten mijn oom en zijn vrouw ons terug te brengen naar het hotel. Wanneer je in deze tijd namelijk na 2 uur bij Brisbane aankomt (of eigenlijk er van weg wilt rijden) is het een ramp en staat alles vast. Hier probeerden ze natuurljik rekening mee te houden. Aangekomen bij Brisbane kregen we toch nog per auto een mooie rondleiding door het centrum. Ik wist niet wat ik me er van moest voorstellen dus was blij het toch nog te kunnen zien. Het centrum van Brisbane vond ik zeker de moeite waard. Bij South Bank kun je lekker op een strandje liggen aan de Brisbane River en dat is eigenlijk the place to be voor jongeren. Ook zagen we in Brisbane veel mooie oude gebouwen, kerken en kathedralen staan tussen de shopping centrums. Ook is er een heel mooi oud gebouw waar nu een casino in zit waar je prima een avondje uit kunt gaan. Ik vond het jammer dat we de stad niet beter konden bekijken. Maar met regen door de stad wandelen (ook al is het nog 22 graden) is ook niet je van het. Ze zetten ons af bij het hotel. We namen afscheid en bedankte ze hartelijk voor deze leuke en gezellige dag. \

Het was nog steeds redelijk vroeg toen we terug kwamen. Neem een uur of 4. We gingen naar de kamer en hoorden dan het begon te stort regenen. Dit werd dus een rustige namiddag op de hotelkamer. We zetten de TV aan en kregen meteen weer het kerstmisgevoel met al die leuke kerstfilms op TV. Tevens was het ook weer tijd om de spullen in te gaan pakken voor de vlucht van morgen naar Alice Springs. We kochten internet uren ($3 voor 45 minuten/$7 voor 3 uur of $15 voor 12 uur) checkten onze vluchttijden en maakte wederom gebruik van de self check in service zodat Britz op de hoogte was van de vluchtgegevens en de aankomst tijd.

KEA Campers: Vergeleken met de Maui 2 ST Ultima is de KEA 2 Berth die wij gehad hebben minder. We hebben geen starterspakketje meegekregen terwijl we wel een all inclusive pakket hebben. In deze camper heb je een twee pits vuur en drie pannetjes en geen afzuigkap. De opberg ruimte is minimaal. De kastjes waarin je normaal je eigen spulletjes kunt leggen liggen nu de toaster, waterkoker etc. De persoonlijke uitleg in en rondom de camper was wel uitgebreider. Bij KEA hebben we niets mee gekregen. Geen dvd en geen handboek. De KEA Camper is ook een stuk kleiner. De hoofd deuren zijn de achterste deuren van het busje. De zijdeur is extra. Wel heeft deze camper meerdere opties zoals je kunt zien wat de stand is van je water en waste water tank. De TV zit ook op een betere plaats vast achter het bed. De schuiframen kun je niet verstellen en vastzetten. Ook is de camper handgeschakeld wat zeer wennen is als je gewend bent om automaat te rijden. Is een diesel tank. Beschikt over luifel. Het is een prima camper voor middel grote mensen. De kraan en wasbak kun je niet afdekken en is een apart blok in de campervan. Naast de tafel van de dinette heb je geen enkel ander aanrecht/tafel o.i.d. De douche en toilet is in 1 cabine en iets ruimer. Geen kastje maar wel een extra wasbakje. Ook deze campervan beschikt over een uitklaptafeltje (kleiner) aan de buitenkant vann de camper. De bestuurdersstoel kan niet ver naar achteren waardoor je als je groot bent ongeveer met je benen in je nek zit.

Het hotel beschikte over een transferservice naar de luchthaven. Deze hadden we gisteren al geregeld en vandaag kwamen ze ons ophalen om 6.20 uur. We moesten er voor zorgen dat we 10 minuten vooraf buiten al klaar stonden. Aan gekomen op de luchthaven hadden we nog ruim ander half uur om in te checken, door de controle te gaan en iets te gaan eten. Vandaag kozen we er dus voor om niet te ontbijten in het hotel maar op de luchthaven. Bij de subway waren we net zoveel kwijt en hadden we veel beter gegeten. We hadden tijd om nog even rond te neuzen in de winkeltjes en liepen daarna naar de gate. Onze gate lag aan een ronde gate. Dat had ik nog nooit eerder gezien maar is wel een fijne manier omdat alles dan vlak bij elkaar zit en we niet ellenlange gangen moesten doorwandelen naar de gate.

Toen we ij het vliegtuig stapten zagen we tot onze verbazing dat dit toestel zo oud was dat het nog niet eens beschikte over persoonlijke entertainment systemen. Ook zag de binnenkant er niet meer geweldig uit. Maar ach het belangrijkste was dat we veilig zouden aankomen. Tijdens de vlucht werd er een Australische film afgespeeld op de paar schermpjes die aan het plafond hingen en we waren weer voorzien van ontbijt. Het ontbijt smaakte deze keer vele malen beter. Na ongeveer twee en een half uur vliegen landde we in Alice Springs. Het was nog maar tien na elf en het zou al 35 graden zijn. Op de luchthaven liepen we deze keer niet door een sluis maar met trapjes aan de uitgangen van het toestel kwamen we direct buiten. De hitte sloeg meteen in ons gezicht. Pffff.. het was echt warm! In een mum van tijd hadden we onze koffers bij een en stapte we in een taxi. De rit van de luchthaven naar het Britz depot (welke ongeveer 4 km buiten de stad ligt) duurde ongeveer 20 tot 30 minuten en kostte $45 op de kop af. Onze taxi chauffeur was zeer vriendelijk en gaf ons allerlei info en tips over Alice Springs.

Op het depot zagen we onze 4WD Bushcamper al klaar staan. We liepen het kantoor binnen en door middel van de self check in hadden we binnen een half uur de sleutels in handen. Omdat het een jeep is en de opbergruimte nogal beperkt pakte we enkel de kleren en spullen mee die we echt nodig zouden hebben en de rest van de bagage konden we veilig achterlaten op het depot (aangezien we hier de camper ook weer gingen inleveren). Omdat het morgen kerst is en de winkels gesloten zouden zijn was het nu extra druk met boodschappen doen. We zagen ook meteen de Aboriginals die hier leven op straat rond hangen. Het was net zoals uit een film over het leven van de mensen die ik laatst had gezien. Echt een zielig gezicht eigenlijk. En oh my god wat was het warm. We gingen de boodschappen doen en inladen en snelde ons naar de Stuart Caravan Park. Onze overnachtingplaats voor de komende avond. Voor $31 konden we hier verblijven op een schaduwplek vlak bij de faciliteiten. Het eerste wat we deden was... naar het zwembad en daar kwamen we voorlopig niet uit. Hetgeen dat jammer is aan deze Bushcamper is dat er bijna geen voorzieningen inzitten en het echt heel erg basic is. Er is enkel airco in de bestuurders cabine die je enkel kan aanzetten wanneer je de motor aan hebt staan. Ook kan enkel de radio aan wanneer de motor aan het lopen is. Om te koken hadden we aan de binnenkant van de achterdeur een uitklapbare plank waarop we een gasstelletje konden zetten. Dat was wel erg grappig.

We hadden trouwens in Brisbane ook zo een foute rudolph the red nose raindeer set gekocht met gewei en neus voor op de auto. Dus de komende dagen zouden we hiermee gaan rondrijden door de outback. Voor de rest van de avond was het eigenlijk hopen dat het zou gaan afkoelen zodat we in ieder geval goed kunnen slapen alvorens we de rit van 6 uur gaan rijden naar Ayers Rock.

De rit vanaf the Alice, zoals de stad ook wel genoemd wordt, naar Ayers Rock Resort Yulara is ongeveer 450 km lang en hiervoor dienden we echt rekening te houden met een tijd van 6 uur rijden. Langs deze weg troffen we veel truck rustplaatsen aan maar ook rust plaatsen voor de gewone bestuurder waar je tevens gratis mag kamperen. De omgeving langs deze hele rit is vrijwel hetzelfde en daardoor ook zeer vermoeiend om te rijden. En uiteraard komt daarbij ook nog de hitte van de Outback ook al heb je airco. Na 80 km kwamen we bij de eerste Roadhouse aan genaamd Stuards Well. Tevens ligt naast de Roadhouse ook een kamelenboerderij waar je eventueel ritjes kunt maken op een kameel. Na een korte stop hier reden we weer verder over de weg die nooit op leek te houden. Ook al was de omgeving hetzelfde toch vond ik het leuk om er doorheen te rijden en mooi om het te zien. Ook reden we nog langs een andere berg Mount Conner. Deze vond ik lijken op een mix tussen de Ayers Rock en de rosten uit Monument Valley in Amerika.

We kwamen rond de namiddag, een uur of twee, aan bij Ayers Rock Campground. De eerste tank ( want de jeep beschikt er over twee) was al zo goed als leeg dus gingen we meteen bij de shell tanken welke naast de camping ligt. We schrokken ons kapot van de prijs. De tankten voor $140, diesel is hier namelijk $2,15 per liter. We checkten in en diende meteen de Sounds of Silence Dinner voor 26 december te bevestigen en te betalen. Voor een campingplaats in dit laagseizoen kost $20 per nacht en de Sounds of Silence kost $150 per persoon. Eenmaal geïnstalleerd op de campingplaats wist ik niet hoe snel ik me moest om kleden en naar het zwembad moest gaan. Het was namelijk 44 graden en ik weet nu dat ik dat niet zo makkelijk kan handelen. De rest van de namiddag hebben we aan het zwembad gelegen en er helemaal niet meer bij stilgestaan dat het kerstmis was. Enkel wanneer mensen ons een fijne kerst toewensten hadden we zo iets van och jaa het is kerst. Na lekker te hebben gezwommen besloten we om de zonsondergang te gaan bekijken bij Kata Tjuta (de Olgas). De ingang van het nationale park is 4 km rijden vanaf het Ayers Rock Resort.

Bij de ingang van het park staat een huisje met slagbomen. We betaalde voor de pas $25 per persoon. Deze pas zou voor drie dagen geldig zijn. We kregen een folder mee met informatie over Uluru en Kata Tjuta (many heads). Hierop staan de diverse wandelingen en viewpoints weergegeven. Voor de Olgas zijn er twee viewpoints. Beide zijn heel erg mooi maar het ene punt is altijd bijzonder en het andere punt kan verschillen van dag tot dag. We besloten door te rijden naar de meest populaire viewpoint voor zonsondergang. Gelukkig was het er niet zo druk dus konden we met een paar andere mensen rustig kijken naar de zonsondergang en het verkleuren van de rotsen. Nadat de zon zo goed als onder was gingen we toch nog even een kijkje nemen bij de eerste viewpoint. Vanaf hier had je wel een veel mooier zicht op de Olgas. We moesten ons nu wel haasten, het begon al donker te worden en het park is toegankelijk tot 9 uur. Er zijn in het park kamelen, kangaroo’s, dingos en andere kleinere dieren dus wanneer de zon onder gaat moet je zowieso extra allert zijn. We reden meteen terug naar de camping. We wilden gaan eten en werden uitgenodigd voor een biertje bij de buren. Omdat het kerstmis was mochten we van deze aardige mensen ook even per skype bellen naar onze ouders.

Het was echt een leuke en geslaagde kerstavond geworden. Rond half 1 begon ik toch echt moe te worden en was het tijd om te gaan slapen.

Vandaag hadden we geen wekker gezet en voor de verandering eens uitgeslapen. Toch waren we al rond 9 uur wakker geworden. Vandaag hadden we alles op het gemak gedaan. De wolken die in de nacht waren gekomen waren rond de voormiddag weer verdwenen. Het was wederom te heet om ook maar iets te gaan ondernemen. We verplaatsen ons naar het zwembad en hebben daar de rest van de middag gezeten. Rond een uur of drie kwamen de wolken terug en werd het weer meteen wat aangenamer. We hadden gehoord over de rotsschilderingen bij Ayers Rock en ik wilde graag weten of het mogelijk was deze nog te gaan bekijken voordat we werden opgehaald voor de Sound of Silence Dinner. We gingen informatie inwinnen bij de receptie. Zij vertelde ons dat we de Mala Walk konden doen en dat we dan de meeste rotsschilderingen al gezien zouden hebben en dat dit makkelijk nog te doen was. De Mala Walk is een deel van Base Walk om de Uluru heen.

We reden naar het Nationale Park lieten onze reeds gekochte parkpassen zien en konden zo door rijden. De rit naar Ayers Rock is ongeveer 20km vanaf Yulara. Deze korte wandeling is zeer makkelijk te doen en we kregen een betere indruk van Uluru. we zagen de rotsschilderingen,lazen informatie over de Aboriginals en zagen verschillende grotten en gaten in deze grote rode rots. Het begin van de Mala Walk begint naast de plek waar je ook Uluru kunt beklimmen. Deze was echter gesloten vanwege het extreem warme weer. Na de korte wandeling hadden we nog tijd om een kijkje te nemen bij het Cultureel Centrum van Ayers Rock. De toegang is gratis en hier konden we veel informatie lezen over het heilige landschap en het leven van de Aboriginals. Tevens werd hier ook een film afgespeeld over hoe de Aboriginals tegenwoordig omgaan met de ceremonies en het maken van hun kunst. Daarna was het echt tijd om terug te keren naar de camping en ons klaar te maken voor het Sounds of Silence Dinner. We werden met een touringcar opgehaald voor de ingang van de camping rond half 7. We reden langs alle andere hotels om de andere mensen op te halen. Daarna begon het Sounds of Silence dinner met een zonsondergang op een zandduin weg van alle toeristen. Helaas was het ondertussen zwaar bewolkt geworden en hadden we zelfs kans op een spatje regen. We kregen champagne en diverse lekkere hapjes met kangaroo, krokodil en zalm. Natuurlijk wilde iedereen op de foto met Ayers Rock. Zo hebben we onze nieuwe Amerikaanse vrienden leren kennen. Het werd al meteen weer erg gezellig. Helaas was door de bewolking de zonsondergang niet erg spectaculair en gingen we na een half uur a driekwartier door naar de plaats waar we zouden gaan eten. We liepen we duin af en zagen daar allemaal mooi gedekte tafeltjes staan. Het was een mooi gezicht. Het rode zand de obers gekleed in zwart en de tafeltjes met witte lakens en een lampje in het midden. Per gezelschap werd je naar je tafel gebracht.

Wij gaven nu aan dat we met zn vieren waren zodat de gezelligheid mee ging naar de tafel. We kregen een korte uitleg over hoe het zou gaan lopen en wat er geserveerd werd op het buffet. Eerst kregen we allemaal pompoensoep opgediend met een broodje en daarna ging het buffet van start. We hadden een uitgebreide keuze uit lekker typisch Australisch gerechten zoals krokodil caesar salade, kangaroo, vis, aardappeltjes op verschillende manieren klaar gemaakt, warme en kouden groenten en nog veel meer. Om te drinken kon je zoveel witte en rode wijn drinken als je wilde en uiteraard was er ook onbeperkt frisdrank beschikbaar. Terwijl we aan het eten waren begon er iemand prachtige muziek te spelen op een diggeridoo. De man liep daarna rond met zijn instrument, nog steeds erop spelend, en ging aan iedere tafel staan en een mooi stuk blazen. Dat was echt geweldig om te zien en te horen. Als desserts konden we kiezen uit een soort van warme appeltaart, carrot cake, brownies e.d. en lekker vers fruit. Daarbij konden we kiezen uit koffie, thee of port.

Toen we klaar waren met eten gebeurde er wel iets heel onverwachts. Mijn vriend schoof mijn stoel naar zich toe, pakte mijn handen vast en na een paar hele lieve woorden ging hij op zijn knieen en vroeg hij of ik met hem wilde trouwen en haalde echt een onwijs mooie ring tevoorschijn (die hij overigens al vanaf thuis mee hiernaartoe had gekregen zonder dat ik ook maar iets door had). Natuurlijk zei ik zonder enige twijfel meteen ja en omhelsde ik hem zo stevig als ik kon.

Onze Amerikaanse vrienden hadden door dat er iets aan de hand was maar overal ging het licht op de tafeltjes uit en begon ging het stargazing beginnen dus ook wij twee moesten weer stil zijn. Jammer genoeg was het nog steeds erg bewolkt en hadden we ook al wat spatjes regen mogen voelen. Dus het sterren kijken moest gebeuren met veel verbeelding. Er werd verteld over de sterren en planeten die je hier normaal ziet, over sterrenbeelden, melkwegstelsel en nog veel meer. Het was zeer mooi om naar te luisteren. Ook werd er een verhaal verteld over de droomtijd van de Aboriginals maar daar heb ik niet veel van onthouden aangezien ik zelf helemaal overdonderd was van DE vraag.

Toen het licht weer aan mocht vroegen onze vrienden of dat hij me nou juist ten huwelijk had gevraagd. We begonnen allebei erg hard te lachten en beaamde. De ober kwam op dat moment langs om de wijnglazen bij te vullen en hun vertelde dat aan de ober die meteen aangaf dat dit de eerste keer was dat het hier gebeurde. Het gevolg hiervan was dat het werd omgeroepen door de ober waardoor iedereen begon te klappen en congratulations begon te roepen. Dat was geweldig. We toosten met onze tafel en kregen vlak daarna te horen dat de touringcar al weer klaar stond om ons terug te brengen naar de camping. We wisselden e-mail adressen uit met het Amerikaanse stel en na nogmaals een paar keer van verschillende mensen congratulaions te horen hadden gekregen was de avond ten einde gekomen.

Aangekomen op de camping en zo blij als het maar zijn kon klopten we op de deur van de mensen waar we kerst mee gevierd hadden om hen dit leuke nieuws te melden. We kregen wederom het aanbod om naar huis te bellen. Ik bedankte vriendelijk maar maakte er geen gebruik van aangezien we het liever persoonlijk willen gaan aankondigen thuis. De gingen naar de Jeep, maakte het bed op en na nog wat gezellig nagekletst te hebben vielen we in slaap. De Sounds of Silence had 4 uur geduurd en we waren ook pas om half 11 terug op de camping. Het was wederom een drukke maar geweldige dag geweest.

We stonden weer vroeg op om aan onze weg te gaan beginnen naar Kings Canyon. Dit zou een rit gaan worden van 370 km en ruim 6 uur rijden. Hetgeen dat we onderweg te zien kregen was wederom de hele tijd hetzelfde. We stopten nog bij Curtin Springs. Dit is een plek waar je kunt tanken (al is dat niet aan te raden vanwege de oude pompen) en gratis kunt camperen waar je tevens gebruik kunt maken van toiletten en een douche. Ook vanaf hier kon je helikopter tours, kamelenritjes en tours naar Mount Conner regelen. Na een korte stop van 15 minuten reden we door. Eenmaal op de Luritja Road zagen we dat hier nog niet zo lang geleden een brand was geweest en zagen tot onze verbazing in de verte achter ons nog steeds rookpluimen. Kort hierna zagen we de eerste bergen al van Kings Canyon. We vonden het nu al mooi (omdat het uitzicht eindelijk veranderde).

Vlak voor Kings Canyon reden we door Kings Creek. Dit is, samen met Kings Canyon Resort, de enige plek waar je kunt overnachten in de buurt van Kings Canyon. In Kings Creek kun je helikopter tours over de Kings Canyon boeken maar ook kamelentours en quad tours. Nog een kleine 40 km verderop kwamen we aan bij Kings Canyon Resort. We checkten ons in en wonnen wat informatie in over de wandelingen die we konden gaan doen bij Kings Canyon. Normaal wordt er geadviseerd de wandelingen ‘s ochtends vroeg te doen vanwege het extreem warme weer. Maar met de wolken viel het goed mee en gingen we het er op wagen. De afstand vanaf het ressort naar de canyon is 10 km. We reden naar de carpark om aan de wandelingen te gaan beginnen. We zagen dat de Rim Walk al meteen super stijl begon en ik stelde voor de Kings Creek wandeling te gaan doen. Deze wandeling duurde ongeveer een klein uurtje en is 1 km retour en aangegeven als makkelijk. Deze wandeling voerde ons door de canyon langs het beekje. Tevens troffen we hier informatieborden aan over de flora en fauna en het leven van de Aboriginals. We waren redelijk snel terug van de wandeling en besloten ons toch maar te gaan wagen aan de Rim Walk. De wandeling begon met de ongelooflijk steile klim naar de top van de canyon. Deze wandeling was 5,5 km en hiervoor zouden we 3 tot 4 uur moeten rekenen en zou ons brengen over rotsen en langs kloven en afgronden. Was het nog steeds erg warm maar we hadden 3 volle flessen water bij  dus dat zou wel goed komen. De wandeling was prachtig en zeker de moeite waard. Dit was de mooiste en leukste wandeling die we tot nu toe hadden gedaan. Ongeveer halverwege kwamen we aan bij een soort van oase genaamd sacred Garden of Eden. Midden in de canyon had je hier een vijvertje waar je in kon zwemmen en omgeven was door palmbomen en andere planten. Hier gingen we even rustig zitten en gezellig kletsen met de mensen die er al zaten. Het was er heerlijk en erg rustgevend.

Na een half uurtje te hebben gerelaxt liepen we weer verder we waren nu ongeveer op de helft. We hadden in totaal een 2,5 uur tot 3 uur over de wandeling gedaan. Nu was het tijd om terug te keren naar de camping. We stopten nog even bij de general store en voor 4 producten (zoals melk, salami etc.) rekende we iets meer dan $24 af. Ongelooflijk duur toch. We zetten de jeep op z’n plaats en het was tijd voor een duik in het zwembad. Het begon al aardig af te koelen en gingen terug naar de jeep om het avond eten klaar te maken. Tevens maakte we een planning voor morgen. Door dat we de wandeling vandaag hadden gedaan en deze dus niet meer morgen vroeg moesten gaan doen hadden we weer wat extra tijd gewonnen. Dat betekende morgen lekker wat uitslapen en zorgen dat we om 10 uur uitgecheckt zouden zijn en naar de West MacDonnells kunnen gaan vertrekken. Deze nacht hadden we veel geluk. Het was namelijk helemaal onbewolkt dus konden we genieten van de mooie sterrenhemel. In de verte hoorden we de dingos net als wolven huilen naar de maan. Maar toen we terug kwamen van het afwassen stonden ze op een paar meter afstand van ons in de bosjes bij de jeep. Ik scheen er op met de zaklamp en ze begonnen nog harden te huilen en ik wist niet hoe snel ik in de jeep moest kliken (ook al mag je er nooit van weglopen). We deden alle spullen naar binnen en sloten de deuren en keken naar buiten. De dingos kwamen uit de bosjes en liepen een paar uur rond over de camping. Ik vond het best erg maar je zag mensen nog steeds buiten vrolijk BBQ.

De rest van de avond hebben de genoten van vele vallende sterren en rondwandelende dingos.

Vandaag vertrokken we rond 10 uur vanaf de camping. Eerst nog even de tank volgooien ( de eerste tank was zo goed als half leeg). De diesel was hier nog duurder dan bij Ayers Rock Resort. We betaalden hier $2,19 per liter en waren in totaal $104 kwijt. Vandaag gingen we ook off-road rijden over een gravel road. Deze weg heet de Mereenie Road en is eigendom van de Aboriginals. Hiervoor konden we bij het tankstation bij Kings Canyon Resort een permit kopen voor $5,50 per voertuig. Bij de permit zit ook een klein boekje met informatie over de bezienswaardigheden en de Aboriginals. De route over de gravel road en de omgeving was prachtig we zagen zelfs wilde paarden rond galopperen. Het was toch weer een hele nieuwe ervaring. Langs deze weg is er 1 rustplek waar we even konden stoppen. We kwamen weer aan bij een stukje verharde weg. Langs deze weg konden we afslaan naar Tnorala Conservation Reserve (Gosses Bluff). Dit is een krater waar ooit een meteoriet heeft ingeslagen en is een zeer belangrijke en waardevolle plek voor de Aboriginals. De krater is ook deel van het West MacDonnell Ranges National Park.

De weg naar de picknick area het midden van de krater is enkel toegankelijk voor 4WD. Het was echt leuk om hier even te gaan zitten eten. Tevens konden we veel lezen over de droomtijd en over de feiten van de krater. Ook waren er kleine wandelingen die we konden doen. Na deze zeer indrukwekkende stop reden we door en kwamen we aan bij een mooi uitkijkpunt genaamd Tylers Pass. Vanaf hier hadden we een mooi zicht op de bergen en de rivier. Kort daarna kwamen we aan bij Glen Helen Gorge en Resort. Glen Helen Resort is een goed punt voor een kort verblijf. Vanaf hier kun je dagtrips maken naar Palm Valley, Hermannsburg en alle Gorges in de buurt. Bij Glen Helen Resort troffen we al een mooie Gorge. Het water was er heerlijk en we konden er prima in zwemmen. Het Resort ziet er vrij simpel en basic uit maar er is alles wat je nodig hebt van restaurant tot zwembad of winkeltje waar je tegen een goede prijs Aboriginal kunst kunt kopen. De sanitaire voorzieningen zijn in kleine blokken met wc en douche in 1 cabine. Maar in tegenstelling tot alle andere ressort hier zijn ze ontzettend schoon en helemaal insect vrij.

Het is niet aan te raden hier te tanken. Ze hebben 1 pomp maar het gevaar kan bestaan dat de brandstof verruild is waardoor de motor van de camper kapot kan gaan. Het is aan te raden enkel te tanken bij grotere en bekende tankstations. Vanaf Glen Helen Resort naar Alice Springs is het maar een uurtje rijden. En aangezien de camper ingeleverd dient te worden voor 15:30 gaan we morgen de andere Gorges eens bekijken. Voor de rest van vandaag wederom een relaxdagje op de camping. Want dit is de laatste dag dat we op de camping staan.

Aangezien het maar 134km rijden is vanaf Glen Helen naar Alice Springs is hadden we nog tijd over om de Ochre Pit en Ellery Creek Big Hole te bezoeken. In de West MacDonnell Ranges zijn diverse Gorges te bezoeken waar tevens ook heerlijk in gezwommen kan worden. De Ochre Pit is een pit welke nog steeds gebruikt wordt voor de Aboriginals. Men heeft er enkel toestemming nodig om het te bekijken maar je mag er niet in rondwandelen of er aan komen. In principe was het niet heel bijzonder om te zien.

We reden na deze korte fotostop dan ook meteen verder. Serpetine Gorge sloegen we over (we kwamen namelijk bekende tegen bij de Ochre Pits waardoor we wat tijd verloren waren) en reden door naar Ellery Creek Big Hole. Dit was echt de moeite waard. Het is een hele mooie Gorge met een mooi strandje waar je heerlijk in kunt zwemmen. Hier zouden we normaal we een uurtje of twee kunnen door brengen maar vandaag gingen we de Jeep inleveren dus moesten we door. Ik had veel gehoord over Simpsons Gap dus daar wilde ik ook nog even stoppen. Simpsons Gap ligt vlak voor Alice Springs. De rivier is zo goed als compleet opgedroogd op hier en daar een klein plasje na en de omgeving is er prachtig. Het enige nadeel is dat er in het stilliggend water algen zijn gekomen die redelijk stinken. Gelukkig was het op een plaats waar de stank hing. Vlak voor Simpsons Gap ligt Standley Chasm. Helaas hebben we dit ook over moeten slaan maar  kunt hier mooie wandelingen maken tussen de hoge rotsen.

Het was tijd om terug te keren naar het depot. We moesten nog tanken en ook onze tassen weer ophalen en opnieuw inpakken. In Alice Springs hebben we getankt voor $85 en was de tank wederom helemaal gevuld. Daar Alice Springs een redelijk kleine stad in hadden we ook zonder moeite het depot terug gevonden. Het inleveren van de Jeep ging zeer gemakkelijk en snel en binnen enkele ogenblikken stond er weer een taxi voor ons klaar. Vandaag verbleven we in Toddy´s Backpackers. De rit naar Toddy´s kostte $17. Toen we arriveerde leek het op het eerste gezicht best een goed hotel. Ze hebben bunkbedden, motels, budget en deluxe appartementen. Tevens beschikken ze over twee zwembaden, laundry ($4 per was en droog beurt) en een gratis licht ontbijt bestaande uit toast, spreads en koffie en thee. Ook bieden zij een airport transfer aan naar de luchthaven voor $10 per persoon. De ophaal tranfer is gratis. Ook kun je vanaf hier makkelijk vele tours boeken naar de outback of binnen Alice Springs.

Wij verbleven in een motelkamer met eigen badkamer. Inprinciepe was het prima maar wel echt gebasseerd op het verblijf van backpackers. Dit is dan ook terug te zien in de prijzen van de kamers. Bij Toddy´s hebben we savonds ook gegeten in de bijbehorende bar. Voor gemiddeld $14 per persoon hadden we goed gegeten. Na het eten gingen we vrijwel meteen naar bed, we waren allebei echt moe van de geweldige en indrukwekkende reis.

Vandaag brak dan eindelijk de dag aan dat we naar Sydney zouden vertrekken. Tot 8:30 konden we gebruik maken van het licht ontbijt bij Toddys (wat overigens best tegen viel) en om 9:30 vertrok de transfer naar de luchthaven. Normaliter is de transfer van 11 uur prima wanneer je de vlucht hebt naar Sydney om 12:15. Maar we wilden het zekere voor het onzekere nemen. De luchthaven van Alice Springs is zeer klein dus achteraf gezien was de transfer van 11 uur inderdaad prima geweest.

Vandaag vlogen we wederom in een klein toestelletje zonder entertainment systeem. De lunch die we kregen in het vliegtuig was een zeer lekker broodje en voldoende koffie en thee en andere dranken. Na 2,5 uur landden we op Sydney Airport. Dit was in eens een stuk groter dan Alice Springs. We hadden onze bagage al vrij snel te pakken en liepen naar de taxi standplaats. Voor $41 reden we van de luchthaven naar het Travelodge Hotel in de buurt van Hyde Park. We checkten ons in en moesten een deposit doen van $50. Als bij uitchecken alles in orde was en we geen kosten hadden gemaakt krijgen we dat volledig terug.

Nu we hier 6 nachten zouden verblijven waren we erg nieuwsgierig naar de kamer en hoopte we dat deze goed zou zijn. We kwamen binnen op de kamer op d 10e verdieping en dat was een opluchting. Het was een mooie ruime kamer met een zeer ruime badkamer met douche een passpiegel en een klein keukentje met magnetron, waterkoker en koelkastje. Het enige dat ik miste waren kasten om m’n kleren in op te bergen zodat ik niet uit m’n koffer moest leven.

Na de kamer bezichtiging trokken we meteen de stad in. De ligging van het hotel is echt perfect. Het ligt op loop afstand van het city center en van de Sydney Tower Eye. Ook Darling Harbour met de Chinese Friend Botanic Garden is op loop afstand. Het was nu vrijdagavond dus het centrum was druk bevolkt en overal waren de mooie kerstlichtjes nog te zien. We gingen nog even winkelen voor een perfecte outfit voor morgenavond (New Year) want als je wilt feest vieren op Kings Cross zijn er een aantal voorwaarden waar je aan moet voldoen. We hoorde dat daar het feest  zou gaan plaats vinden. Maar je zou wel een keuze moeten maken tussen of om rond 4 uur ‘s avonds al bij de Harbour Bridge te gaan zitten of om 8:30 uiterlijk bij Kings Cross in een club te zijn. Hier waren we nog niet over uit en morgen maken we de beslissing wat we gaan doen. Inmiddels 11 uur ‘s avonds besloten we terug te gaan naar het hotel.

Morgen zou het een lange maar leuke avond gaan worden dus beter zorgen we dat we uitgerust zijn.

Vandaag is oudejaarsdag aangebroken. Toen ik deze ochtend wakker werd was ik nog net zo hyper en enthousiast als toen ik in slaap probeerde te vallen. De dag begon regenachtig maar we hoopte het beste voor de komende avond. We gingen nu nog maar een keertje door het centrum wandelen om de stad nog eens goed te gaan bekijken. We waren er nog niet uit wat we vanavond zouden gaan doen. Van zoveel verschillende mensen hebben we zoveel verschillende verhalen en mogelijkheden gehoord met betrekking tot oud en nieuw.

We hadden gehoord als je een leuke tijd wilt hebben moet je zorgen dat je rond half 9 ‘s avonds al in Kings Cross in de club staat. Wil je van het vuurwerk genieten dan moesten we zorgen dat we voor de middag al een plaatsje hadden toegeëigend. Maar vanwege de regen e.d. hadden we geen zin om nu al uren in het park te gaan zitten. Dus om wat tijd te rekken om een beslissing te maken zijn we met de trein naar Newtown gereden.

Vanaf de Museum halte op 5 min lopen afstand van het hotel naar Newtown kost $4,40 per persoon en per retourtje. Newtown is een leuke maar wel alternatieve wijk van Sydney. Hier vind je veel restaurantjes, cafeetjes en winkeltjes terug. Het is leuk om er eens doorheen te wandelen.

Toen we terug bij het hotel waren aangekomen waren onze nieuwe kennissen die in Sydney wonen ook net geland met dezelfde vlucht die wij gisteren hadden. Ze hadden ons gezegd te bellen, e-mailen of sms’en wanneer zij thuis waren. Dus dat deden we. We hadden met ze afgesproken rond 11 uur in World Bar in King Cross. Dus we hadden besloten om om 9 uur naar het familievuurwerk te gaan kijken.

We liepen door Hyde Park heen en kwamen al gauw aan bij een grasplein waar meerdere mensen zaten. We gingen er tussen in zitten en voor ons zagen we al een klein stukje van het Opera House. We waren er van overtuigd dat we vanaf hier het vuurwerk wel konden zien. Langs de weg stonden info tentjes waar je informatie kon krijgen over welke plaatsen nog open en gratis waren. Voor sommige plaatsen dien je vooraf een ticket te kopen en deze kunnen oplopen tot duizenden dollars. Op sommige plaatsen kun je gratis plaats nemen. Echter gaan deze open vanaf 10uur en sluiten wanneer het grasplein vol is. Ook zagen we ontzettend veel politie rondwandelen. Want openbare dronkenschap en überhaupt drank op straat is ten alle tijden zeer streng verboden en hiervoor worden zware boetes uitgeschreven. Wel tref je overal rondom deze plaatsen meet dan voldoende toiletten aan. Zelfs in Hyde park stonden er meerdere tot onze beschikking.

Om 9 uur begon dan het familie vuurwerk. Het was nu al prachtig om te zien en iedereen was in feest stemming. Naast het vuurwerk vanaf het water kwam er ook vuurwerk vanaf de top van de gebouwen naast ons. We hadden dus nog een prima plek kunnen bemachtigen. Na het vuurwerk stonden we op en liepen we richting Kings Cross. Dat was ongeveer een goed 15 min wandelen. De verhalen die je hoort over Kings Cross kloppen over het algemeen wel. Het was vroeger dan ook echt een hoerenbuurt en dat zie je nog steeds wel terug in de vorm van bars. Daarnaast zijn er veel backpacker hostels te vinden en het meest bruisende uitgaansleven. Wel zie je veel mensen die niet meer nuchter zijn in alle mogelijke manieren en ook zijn er veel daklozen. Maar als je zelf uit een grote stad komt (net als ik zelf) dan kijk je er wel doorheen en kun je genieten van een avondje uit zolang je maar op past.

Aangekomen bij World Bar konden we nog gratis naar binnen. Het is wel belangrijk je legitimatie bij te hebben aangezien ze daarom altijd vragen. Na een uurtje kwamen onze kennissen aan bij World Bar. Ze hadden besloten toch naar het grote vuurwerk te gaan kijken en een andere vriend op te gaan zoeken. We waren uitgenodigd om mee te gaan. Ergens in de buurt van Kings Cross en aan het water was een mooi grasveldje waar meerdere mensen zaten. Vanaf hier zagen we de Harbour Bridge en nog twee andere plekken waar vuurwerk wordt afgestoken. Het enige nadeel is dat er geen toiletten waren. En toen was het eindelijk dan zo ver: HAPPY NEW YEAR...!!!

Het was 2012 geworden en we wensten iedereen een goed nieuw jaar. Heet vuurwerk duurde ongeveer 15 min en het was echt erg indrukwekkend. Daarna was het natuurlijk tijd om het te gaan vieren. We gingen met onze kennissen naar een aantal bars waar je nog gratis binnenkom. Maar de voorschriften zijn onwijs streng. Als ze ook maar denken dat je hebt gedronken (ook al is dat misschien niet eens zo geweest) dan kom je er niet in. Het is dus zeer belangrijk dat je er goed nuchter en vrolijk en goed gekleed uitziet.

Uiteindelijk zijn we naar een paar vervelende aanvaren bij bars ivm het niet binnen komen van een vriend van de kennissen weer terug gekeerd naar Kings Cross. We hadden een tent gevonden met goede dance muziek. Echter de $10 entree was nu wederom verhoogd met $10. De kennissen besloten te vertrekken en m’n vriend en ik gingen naar binnen. Omdat we er al een hele wandeling op hadden zitten gaapte m’n vriend een keer en we waren nog geen 5 min binnen en werd al meteen door de beveiliging zo goed als de tent uitgezet. Hij mocht niet gapen en moest vrolijk kijken? Anders had ie gedronken vonden ze en dat mocht niet. Ook groepen politie mannen komen nu en dan eens een kijkje nemen in de tenten. Als ze een dronken persoon tegen komen krijgt de tent een boete van $550. We waren de rest van de tijd goed in de gaten gehouden dus besloten we na een uurtje terug te gaan naar het hotel. Het was genoeg geweest voor deze avond. We hadden super genoten en het was een zeer geslaagde jaarwisseling geworden.

Rond half 12 vonden we het toch maar eens tijd om op te gaan staan. We gingen weer ontbijten bij de Subway voor $19 en bekeken we wat we gingen doen vandaag. Als eerste besloten we naar de Sydney Tower Eye te gaan. Vanaf het hotel naar Sydney Tower Eye is het ongeveer 15 minuten wandelen. Om naar het observation-dek te gaan betaal je per persoon $25. Hierbij zit ook een leuke 5 minuten durende 4D show in inbegrepen.Boven in het observation-dek heb je een 360° zicht op Sydney. Tevens kun je gratis gebruik maken van telescopen en informatiecomputers. Voor wat je krijgt is het veel geld maar het was wel erg mooi om eindelijk een beeld te krijgen bij de stad van Sydney.

Vanaf hier is het nog geen 5 minuten wandelen naar de Royal Botanic Gardens. Deze tuinen zijn gratis te bezoeken en eindigen bij het Opera House. In het gedeelte The Domain was momenteel een festival aan de gang (kaartje $150) en dat was afgesloten. In de Royal Botanic Gardens kun je genieten van het mooie weer en de tuinen en rustig plaats nemen op een bankje of picknicken in het gras. Na een kleine pauze liepen we door naar het Opera House. Deze was uiteraard gesloten maar je kunt er eventueel wel een tour doorheen boeken.

Bij het Opera House kun je relaxed aan het water zitten en heb je mooi zicht op het Operah House, Circular Quay, Harbour Bridge en de Botanic Gardens. Deze plaatsen zijn onderhouden door Cafés en ben je dus ook verplicht iets te bestellen. Voor een Jus d’Orange en een cola waren we $9 kwijt. Maar we zaten hier zo goed dat we wat drankjes er wel voor over hadden. We liepen daarna een rondje bij het Operah house en vervolgende onze weg via Circular Qauy (waar veel straat performers zijn) naar The Rocks. Het was een zeer leuke wandeling met veel sfeer. Vanaf Circular Quay kun je verschillende tours per boot boeken. Van enkel een simpel rondje tot dolfijnen spotten of zelfs met complete shows en diners erbij. De Rocks vonden we wat minder interessant. Maar dit kwam waarschijnlijk ook doordat het zondag en tevens ook 1 januari was en alle shopping malls gesloten waren op een aantal souvenir winkeltjes na. Echter The Rocks is wel ideaal om te winkelen en om uit eten te gaan op wanneer alles open is.

We wilden vandaag eens goed gaan eten en besloten het Hardrock Café op te gaan zoeken. We wisten niet precies waar deze zich bevond dus gingen we terug naar het hotel om dat uit te zoeken. Het Hardrock Café ligt bij Darling Harbour op zo’n kleine 15 minuten wandelen vanaf het hotel. Tevens tref je hier ook een IMAX theater, een super groot speeltuin voor de kinderen, vele cafeetjes, entertainment centrum, winkelcentrum en nog veel meer. Ook is het er echt leuk aangekleed met vele verschillende fonteintjes waarin je kinderen ziet spelen. Bij het Hardrock Café konden we na 30 minuten wachten eindelijk aan tafel. We waren hier $75 kwijt voor voorgerecht, hoofdgerechten en drinken. Na het eten leek het ons leuk om eens een filmpje te pakken. In George Street (de hoofdwinkelstraat zo goed als om de boek bij het hotel) zit het Event Cinemas. We liepen naar binnen en bestelden twee kaartjes voor een 3DShow. Van de prijs vielen we stijf achterover. $26,5 betaalde we per persoon. Gelukkig was het een leuke film maar het was wel even slikken. De film eindige om half 12 ‘s avonds dus was het weer tijd om ons terug te trekken in het hotel.

Vandaag stond Bondi Beach op de planning. We stonden om 9 uur op zodat we op tijd de bus konden nemen naar Bondi. Aangezien we ook nog niet echt honger hadden besloten we het ontbijt ook voor op Bondi te bewaren. Beneden bij de balie vroegen we hoe we het beste naar Bondi konden gaan. Bij de City Convenience Store naast het hotel konden we buskaartjes kopen. We vroegen om de MyBus3 en rekenden $8,90 af. Bij het Museum aan Hyde Park konden we de bus nemen. We namen lijn 333. Deze rijdt tot aan Bondi met gelimiteerde stops tussendoor.

Met een klein half uurtje in de bus kwamen we aan op Bondi Beach. Bondi Beach kende ik enkel van het tv programma Bondi Rescue dus ik was erg benieuwd of het er ook net zo uit zag. We stapte uit bij een van de eerste stops op de boulevard bij Bondi. We zagen het strandje al liggen aan de rechterkant. Het strandje was kleiner als dat ik had verwacht maar ik kon niet wachten tot dat we er waren.

Eerst gingen we natuurlijk nog even een broodje eten. Bij een broodjes bar Fresh betaalde we voor een zeer lekker broodje $8,90. Aan de andere kant van de weg had je trapjes naar beneden die naar het strand leidde. Het was echt een mooi en wit strand maar de zee was minder blauw dat verwacht. Maar dan denk ik ook dat er weinig zeeën zijn die tegen de oceaan van de Great Ocean Road op kunnen.

Na een plekje te hebben gevonden op het ontzettend druk bezette strand liep ik naar de zee. Op Bondi kun je je spullen niet alleen laten liggen dus moesten we afwisselend gaan zwemmen. In de eerste instantie schrok ik van de kracht van de zee. Deze was zo sterk. De golven waren hard en wanneer deze op het land kwam gerold en zich daarna terug trok werd je bijna mee gesleurd. Op Bondi zijn  er dan ook onwijs veel strandwachten aanwezig zowel in de zee als op het strand en in de toren. Het zwem gebied wordt dan ook beperkt tot kleine stukjes waar je binnen onzichtbare lijnen moet blijven. Bondi staat bekend om de sterke stroming, hoge en ruwe golven en ook om haaien. Alles wordt dus goed in de gaten gehouden. Tegen de avond namen we dezelfde lijn weer terug richting het hotel. Deze avond gingen we het eten bij Hungry Jacks eens proberen. Na het eten gingen we meteen terug door naar het hotel. We waren moe en besloten geen wekker te zetten voor de volgende ochtend.

Vandaag bleven we weer in de stad. We werden net voor het middaguur wakker en deden alles op het gemak. Het Aquarium van Sydney was vandaag ons doel. Het Aquarium van Sydney ligt ook in Darling Harbour op een goede 15 min wandelen. We besloten dan ook daar een plek uit te gaan zoeken voor ons ontbijt. Indien je wenst te ontbijten bij Darling Harbour dien je er echt voor 11 uur te zijn. Wij waren pas rond 12 aangekomen en te laat voor een ontbijt. We kozen een Italiaans cafeetje uit met Panini´s. Ze deden hier ook aan take aways. Het zelfde broodje kost van $4 minder. Maar we besloten toch plaats te nemen. Het wachten op de broodjes duurde echt ontzettend lang en de take aways waren steeds zo vertrokken. We betaalde $38 voor twee panini´s (inclusief een schandalig lange wacht tijd) een cola en thee.

Na het ontbijt liepen we door naar het aquarium. De entree hiervoor was $35 per persoon. Echter wanneer je van plan bent meerdere attracties te bezoeken (zoals Sydney Wildlife, Tower Eye, Aquarium e.d.) kun je kosten besparen. Koop je twee entree´s dan heb je de derde gratis. Het aquarium was niet zeer groot en beschikte enkel over de dieren die in en om Australië en Tasmanie voorkomen. Er zijn ook voeder en verteltijden en je kunt extra´s bijkopen zoals varen met een boot met een bodem van glas. Bij de ingang kun je dit voor $5 bijkopen. Binnen in het aquarium heb je ook nog de mogelijkheid dit bij te kopen naar dan betaal je $10. Het aquarium op zich is wel erg mooi maar het is wel veel geld voor wat je krijg. Maar Sydney is dan ook sowieso erg duur. Op Darling Harbour bevindt zich tevens ook de Chinese Garden of Friendschip. De entree hiervoor was $6 per persoon. Er bestaat de mogelijkheid dit uit te breiden met Thee en ijs voor $11 inclusief entree of met een complete lunch erbij voor $16,5 inclusief entree per persoon. Het is een kleine maar wel zeer mooie Chinese tuin. Kinderen (en ook volwassenen) hebbn zelfs de mogelijkheid om tegen betalen (volwassenen $10 en kinderen  $5) zich te verkleden in traditionele Chinese keizer kleren en zo rond te wandelen in de tuin. Het is een raar contrast om te zien hoe deze prachtige tuin afsteekt tegen de hoge moderne gebouwen rondom. We besloten nog maar een keertje te gaan eten in het Hardrock Café op Darling Harbour. Over het algemeen kun je er zeer goed eten voor een goede prijs. Vandaag waren we $120 kwijt voor voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht, cocktail en corona bier.

Morgen gaan we de wekker weer zetten dus het was wederom tijd weer terug te gaan naar het hotel en ons voor te bereiden voor de laatste volle dag in Sydney en tevens ook in Australië.

Na het ontbijt vertrokken we met de ferry vanaf Circular Quay naar Manly. Natuurlijk kun je ook vanaf de Museum halte de trein pakken naar Circular quay maar wij kozen er voor om lekker te gaan wandelen. De ferry vertrekt vanaf terminal 3 elk half uur en de vaart duurt ook ongeveer een half uurtje. Voor een retour kaartje betaalden we $14 per persoon. Vanaf de ferry hadden we ook een heel mooi uitzicht op het Opera House vanaf het water. Overigens was de hele tocht wel mooi. We kwamen aan bij Manly Warf. Vanaf daar staken we de straat over en liepen we binnen 10 minuten over The Corso (een leuke winkelboulevard) naar Manly Beach. Het was wederom een mooi strandje met dezelfde veiligheidsvoorwaarden als Bondi Beach maar ik had wel het idee dat het kleiner was.

Het was weer een lekker dagje genieten aan het strand. Ook heb je bij Manly Ocean World waar je kunt duiken en snorkelen. Hier zijn we echter niet heen geweest omdat we al in het Sydney Aquarium waren geweest. Ook kun je bij Manly beach mooie wandelingen maken. Ook was vandaag de dag dat we souvenirtjes gingen kopen voor het thuisfront. Op The Corse zit een winkeltje die Aboriginal Art verkoopt. Ondanks alle dure winkels die we al hadden gezien liepen we toch even naar binnen. De prijs viel ons 100% mee en we voelden ons eens niet afgezet en alles wat ze verkopen is 100% echt inclusief certificaten. We liepen terug naar de ferry en de boot zou binnen enkele minuten weer terug varen naar Cirular Quay.

Vanaf hier liepen we weer via George street richting het hotel. Ook hier vonden we diverse souvenirwinkeltjes  om nog wat kleine dingetjes aan te kopen. Eigenlijk hebben we vandaag verder niet veel meer gedaan. Nog een laatste avondwandeling door het mooie verlichte Sydney Centrum en terug naar het hotel om de koffers in te pakken. Ook hadden we bij het hotel nog een airport shuttle transfer gerekend. Deze kost $14 per persoon en is nog steeds stukken goedkoper dan een taxi. Om 10 uur morgenvroeg moeten we zorgen dat we uitgecheckt  hebben en om 12:30 komt de shuttle ons halen. Gelukkig kunnen we de bagage nog veilig achterlaten in het hotel zodat we nog rustig kunnen gaan ontbijten en onze vakantie in Australië kunnen afsluiten.

Het was een prachtige reis en betreur het zeer dat het is afgelopen. Het is een reis om nooit te vergeten en ik weet zeker dat geen enkele andere reis deze ooit nog kan over treffen. Het was fantastisch!!!!