Vier reisdagen voor de boeg. We zijn nu op weg naar Sydney.

Eerste overnachting in Yamba. Queensland verlaten en we zijn nu in New South Wales. Een voordeel, hier hebben ze zomertijd, dus is het een uur langer licht en dat vinden we ook wel lekker. In plaats van 19.00 uur is het nu al 20.00 uur voor het donker wordt en dit wordt alleen maar later als we nog zuidelijker trekken.

Wij zijn erg van de voorpret. Onze reis naar Australië is dan ook goed geweest voor heel wat voorpret. Veel lezen, surfen over het wereld wijde web en tijdens onze vele wandelingen praten over de route, wat we willen zien enz. Omdat Cees in 2000 in Nieuw-Zeeland en Australië gereisd heeft kwamen zijn ervaringen van toen goed van pas.

Eindelijk is het nu zover en vandaag gaat de echte pret beginnen.

Eigenlijk zijn we gisteren al begonnen, dit omdat we zo onze bedenkingen  hebben over de Nederlandse Spoorwegen (bladeren op de rails,  4-kante wielen, bevroren wissels, brand in seinhuisjes enz.) en we hebben dan ook een hotel geboekt op Schiphol. We zijn dus met de trein, rond 14.00 uur richting Schiphol vertrokken, hebben onze tassen  naar het hotel, gebracht en hebben er in Amsterdam gelijk een familiebezoekje aan vast geplakt. In de loop van de avond zijn we weer terug naar Schiphol gegaan, heerlijk geslapen, uitgebreid ontbeten en door de hotelshuttle weer op tijd afgezet bij de vertrekhal van Schiphol. De afhandelingen zijn prima verlopen en precies op tijd zijn we vertrokken.

Het eerste deel van onze reis is prima verlopen, mede dankzij de slaappilletjes van onze huisarts, de rustige medepassagiers en het vriendelijke personeel van Gathey  Pacific. Er was een daghotel voor ons geregeld en na een frisse douche zijn we toch nog een aantal uren de stad in geweest. Eerst hebben we een bezoek gebracht aan het Sam Tung Uk museum. Een gerestaureerde boerderij, waar de welgestelde Hakka familie gewoond heeft. De volledige boerderij bestaat uit 12 huizen omringd door verdedigings muren.

Daarna met de metro naar de Sik Sik Yuen Wong Tai Sin tempel. Dit is een van de populairste tempels van Hong Kong. De tempel is heel kleurrijk en de drie belangrijkste geloven, het Boedisme, Taoisme en Confusianisme worden er gepraktiseerd. De binnenplaats voor de hoofdtempel staat vol biddende mensen en de lucht is zwaar van de wierrook.

Tegen de avond weer naar het vliegveld voor het tweede deel van de reis

Via een transfer in Brisbane naar de eindbestemming Cairns. Vanaf Brisbane vlieg je over het Great Barrier Reef. Ook van grote hoogte is dit goed te zien. De eerste nacht is door Travelhome een prima hotel (Mercure Harbourside) geregeld en net buiten het hotel sta je gelijk aan de oceaan.

In Cairns ben je al echt in de tropen. Overal palmbomen, prachtig gekleurde bloemen en luchtig geklede mensen. Het leven speelt zich voornamelijk op straat af. Cairns ligt tegen de oceaan aan, maar erin zwemmen is onverstandig omdat er zoutwater krokodillen voorkomen. Aan de Esplenada, een prachtige boulevard kun je in een, vrij toegankelijk, openluchtbad zwemmen

Na wat uurtjes rondlopen vroeg naar bed. Het hakt er wel in zo’n lange vliegreis.

Dag 4 Cairns

Vandaag de camper opgehaald, ingericht en boodschappen gehaald. Als echte Hollanders staan we versteld van de prijzen voor de gewone boodschappen. Alles is hier flink duurder, even wennen hoor. Volgeladen zijn we naar onze eerste camping gereden. Camping Crystal Cascades in Redlynch, ongeveer 12 km van Cairns vandaan, dus een mooi stukje om weer aan het links rijden te wennen. Is flink uitkijken in het begin.

De komende 4 nachten blijven we hier staan. We hebben wel gelijk 2 dagtochten geboekt. Overmorgen naar het Great Barrier Reef en de dag erna een combinatie van Tjapukai, Skyrail en Kuranda Scenic Railway

Dag 5 Cairns
Vandaag nog even rustig aan. Vanochtend vroeg op heerlijk in de zon ons ontbijtje gegeten en toen maar besloten om de omgeving nog wat te verkennen. We zijn naar het stuwmeer net boven Cairns gereden. Door de stuwdam is Lake Morrison ontstaan en hier hebben we wat rondgewandeld. Daarna weer richting Cairns, prepaid internet geregeld en natuurlijk een terrasje gepakt aan de Esplenada.

Het Reef moet je natuurlijk meemaken als je hier bent. We hebben gekozen om met Reef Magic naar het Outer Reef te gaan. Dit is wat verder de oceaan op (50km), maar de kleuren van het koraal zijn hier feller en intenser dan dichter onder de kust. Eerst met de camper naar de haven en dan inchecken bij het kantoor. De snelle catamaran stroomde snel vol en mooi op tijd vertrokken naar het Reef.

Na 1,5 uur varen legt de boot aan bij een soort ponton, en van hieruit kun je duiken, snorkelen, met een glas bodemboot of semisub meegaan. Ik heb een aantal uren gesnorkeld. Cees blijft liever uit de zee, wil dit nog niet in zijn schoenen hebben. Hij heeft zich prima vermaakt met het bekijken van de mensen die aanwezig waren. Het lijkt wel een zonnige zomermiddag op ons favorite terras in onze woonplaats! De pracht van het Reef is haast niet te beschrijven. Wat een kleuren, vormen en texturen. Ook de verschillende vissoorten zijn niet te tellen. By the way Nemo wel gezocht, maar niet gevonden.

De luch was inclusief en goed verzorg. Rond 17.00, moe van het buiten zijn op zee terug naar de camping en vroeg naar bed.

Vandaag de dagtocht Tjapukai- Kuranda. Eerst in de morgen naar Tjapukai. Dit is een Aboriginal centrum,waar je de cultuur van de Aboriginals ervaart. Er wordt uitgelegd hoe een didgeredoo gemaakt wordt, door dans en toneel laten ze zien hoe ze het ontstaan van de wereld zien, hoe er vuur gemaakt wordt en wat hun dansen betekenen. Ook wordt uit gelegd hoe ze bushtucker (eten) vinden en klaarmaken en kun je met speer of boemerang gooien. Heel interessant.

Hierna met de Skyrail (een kabelbaan) over het regenwoud naar Kuranda. Onderweg kun je op verschillende stations uitstappen en kleine rondwandelingen over boardwalks maken. Een boardwalk is een houten wandelpad wat door en over de vegitatie wordt aan gelegd. Dit om de kwetsbare natuur te beschermen. We zullen er nog vele tegenkomen deze vakantie. Vanuit de Skyrail heb je een prachtig uitzicht over de boomtoppen en Barron Falls. Deze waterval was nu maar een klein stroompje, maar we kunnen ons voorstellen dat het in het regenseizoen een bulderende watermassa is. Kuranda is een heel toeristisch dorp, vol souvenir winkeltjes en eetgelegenheden. Winkeltjes hebben we zo gezien, daar zijn we niet zulke fans van, maar de wandeling om het dorpje heen was de moeite waard. Daarna met de  Kuranda Scenic Railway terug. Heel veel tunnels en bochten verder zijn we afgezet bij een station ongeveer 10 km van ons vertrekpunt. De shuttlebus naar Tjapukai stond al klaar en we zijn netjes weer bij onze camper afgezet

De camper bevalt goed en is van alle gemakken voorzien. Ook het snel inpakken en opzetten hebben we helemaal onder de knie. Links rijden is ondertussen voor Cees een “eitje”.

Het klimaat is lekker warm, maar omdat in dit gedeelte van het land het begin van het natte seizoen aangebroken is, kan de luchtvochtigheid wel eens hoog zijn. Cees heeft daar soms wel eens moeite mee, ik wat minder.

Het land is prachtig, de natuur soms overweldigend en de geluiden die je om heen hoort zijn echt regenwoud geluiden. Als je op je stoeltje voor je campertje zit vliegen er papegaaien over, hoor je de kookaburra lachen en als het donker wordt, komen de vliegende honden in actie. En slang in de campingkeuken, een grote bidsprinkhaan in de douches. Kortom, we leven echt midden in de natuur.

We gaan ook met de kippen op stok, vroeg naar bed en vroeg eruit. Het klimaat leent zich hier ook naar. De ochtend is heerlijk koel en de avond valt vroeg. Meestal zijn we tussen zes en zeven op, maar liggen er tussen negen en tien weer in. Geen uitzondering, want de meeste campinggasten hebben deze regelmaat.

Vandaag tijd om verder te trekken, richting het noorden en wel  naar Port Douglas. Onderweg Harteley’s Crocodile Farm bezocht. Naast de farm is er een kleine dierentuin met inheemse dieren, leuk om te bezichtigen. Het belangrijkste zijn natuurlijk de krokodillen en het voeren hiervan is spannend om te zien. Denk aan Steve Irwin  en zoiets zie je dus hier ook. Ontzettend gelachen, wat een humor hebben de mannen die de uitleg van alles gaven. Hierna doorgereden naar Port Douglas. Hier twee nachten in Pandanus Van Park geboekt. Nog kleine avondwandeling langs het prachtige strand gemaakt.

Atherton ligt  op een hoogvlakte die de Atherton Tablelands heet. Onderweg zijn we nog uitgestapt bij de Mossman Gorge. Dit is een mooie kloof waardoor de Mossman rivier stroomt. Hier hebben we een leuke wandeling gemaakt, met af en toe een ommetje naar een poel of lookout.

Overnachten doen we de komende nachten op Big4 Woodlands.

Natuurlijk ook hier weer wat van de omgeving verkend. Dus de eerste dag  naar Lake Barrine en Lake Eacham. Twee kratermeren met een wandeling erom heen, die wij natuurlijk allebei gelopen hebben. Omdat we nog steeds in de subtropen zijn, zie je veel palmen, varens en hier ook het fenomeen van de “Figtree”.

Een Figtree ontstaat doordat een zaadje vaneen ficussoort op een bestaande boom valt en daar wortel schiet. Door de jaren geen wordt deze ficus steeds groter,krijgt steeds meer luchtwortels en verstikt op den duur zijn gastheer. Wat overblijft is een gigantische hoeveelheid wortels.

Dicht bij het plaatsje Yungaburra kun je de Curtain Figg Tree bewonderen. Yungaburra is leuk om eens doorheen te lopen. Je vind hier aantal  oude Australische huisjes en winkeltjes die goed onderhouden zijn.
 
De tweede dag was  Herberton historical village aan de beurt . Zeg maar een soort openluchtmuseum, met allemaal huisjes uit de Tablelands bij elkaar. Mooi opgezet en elk huisje voorzien van een bepaalde collectie. Drogist, bakker, kleding, schoenmaker enz. Op het moment dat wij er waren werd er een videoclip opgenomen van een plaatselijke Hilbillyband : The Hilbilly Goats. Even staan kijken, leuk om te zien.

Queensland staat ook wel bekend als “the Sunshine State”. Dit omdat er meer dan 300 dagen per jaar de zon schijnt.  Er zijn maar 2 klimaten in Queensland, het droge en het natte seizoen. Het natte seizoen loopt ongeveer van november tot en met april. De meeste regen valt ongeveer tussen half december en half maart. Het natte seizoen wil ook zeggen de hoogste temperaturen en de hoogste luchtvochtigheid. Wat wil nu het geval: op dit ogenblik is de temperatuur gematigd en de luchtvochtigheid lager dan normaal! We horen regelmatig van de “locals” dat het lekker koel is voor de tijd van het jaar. Komen wij even goed weg:-) .

Het is de laatste week ook heerlijk weer geweest. Volop zon, een verkoelend windje en temperaturen tussen 28 en 32 graden. Raar om dan te bedenken dat in Nederland Sinterklaas over de daken loopt. Hier zijn al volop de kerstversieringen te zien. Vreemde combinatie hoor korte broeken naast kerstbomen.

Vandaag en morgen staan er lange rijdagen op het programma. We willen in twee dagen richting Airli Beach rijden.

Aan het einde van de dag terecht gekomen op mooie Big4 in Rollingstone. Bij de omschrijving in het campingboek van Big4 staat ” Mick Jagger has never stayed here, but his invitation is in the post” voor ons een reden om op deze camping te overnachten.

Weer een mooie camping direct gelegen aan de oceaan. Alleen wel krokodillen, dus niet zwemmen in de oceaan, maar wel in het mooie zwembad met waterval en heerlijk warm water. Heel vervelend! We werden deze avond ook nog verrast door een 4-tal zwarte kaketoes die in de boom naast onze camper neerstreken. Kortom, weer genieten.

Weer een flinke reisdag over de Bruce Highway. Nou moet je bij een highway in Australië niet denken aan een snelweg zoals in Nederland. Hier is een highway een tweebaans weg zoals bij ons een gemiddelde 80km weg tussen 2 gemeenten. Alleen dus honderden km lang. Dit gedeelte dus heel saai. Je ziet alleen veel lage struiken en bomen, veel dor gras en verder vooral niets. Gelukkig wordt er aardig aan de weg gewerkt, dus dan moet je weer even stoppen omdat er een weghelft afgesloten is en dat breekt dan weer even. Hebben we al kangoeroes gezien?  Maar zat, maar vooral dood en plat langs de kant van de weg. 

Airli Beach is ook weer super toeristisch. Dit gedeelte van het Great Barrier Reef  noemen ze de Withsunday  Islands en bestaat uit 72 eilanden die al dan niet bereikbaar zijn per boot. Dit is de grootste trekplesiter van het stadje. Wij zijn niet aan boord gegaan, domweg omdat deze dagtochten verschrikkelijk duur zijn. Je bent zo 300 euro kwijt voor 2 personen en we moeten nog iets langer door. Keuzes maken dus. Mooi de tijd genomen om wat te rusten, wassen en een wandeling langs het water.

Vandaag  weer op weg naar een plek die beter bij ons past, Eungella National Park. Een prachtig natuurpark dat onderdeel uitmaakt van de Mackay Highlands. Je moet er een behoorlijke klim van 12% voor over hebben, maar dan wordt je beloond met mooi uitzicht. De camping ligt in Eungella Township prachtig op rand van de vallei, is eenvoudig, maar vooral rustig. We blijven hier 3 nachten en zijn van plan elke dag een mooie bush wandeling te maken.
Nadat we geinstaleerd zijn gelijk de eerste, korte wandeling gemaakt.

Dag 17 en 18 Eungella NP

De eerste dag een prachtige lange wandeling gemaakt (16km). De wandelingen zijn goed aangegeven en slingeren door het regenwoud.
Het schijnt dat er veel slangen voorkomen, maar wij zijn niets tegen gekomen. Wel vliegen er veel verschillende vogels en vlinders rond en af en toe schiet er wat voor je voeten weg. Geef ons een mooi wandelpad, zonlicht wat door het bladerdek schijnt en mooi weer….. dan kan dag niet meer stuk.

De Platypus. Dit is dus het vogelbekdier. In Australië ook vrij zeldzaam en maar op weinig plaatsen in het wild te zien. We zijn al een aantal plaatsen tegen gekomen waar ze zouden zitten, maar niets te zien. Volgens alle info die we hebben is de kans in Eungella het grootst. En ja hoor we hebben geluk gehad.
De tweede dag, na afloop van een weerom mooie wandeling, eentje gezien. Grappige diertjes.

Eungella betekend in Aboriginal taal “land van wolken”. Normaal gesproken regent het er veel en ons reisboek waarschuwde er ook voor. Dus helemaal erop gerekend dat het wel eens een natte boel kon worden. Mooi niet dus. Het is al tijden heel droog in Queensland en dat betekend veel kans op bosbranden. Vandaag dus een gezien op korte afstand van de camping. Het is vandaag zondag en dan komen er ook altijd veel bezoekers om te parasailen. Erg leuk om te zien, vooral omdat ze ongeveer 5 meter. van onze camper starten. Mooi vanaf het randje en dan zweven ze prachtig over het dal heen. Net nadat we terug waren van onze wandeling, zagen we enkele kilometers verder het dal in een behoorlijke rookwolk, binnen korte tijd dwarrelde er ook roet naar beneden. Wij redelijk bezorgd, maar Aussies maken zich niet zo snel zorgen over een “vuurtje”, want de parasailers gingen gewoon de lucht in en ook de campingeigenaar was niet erg onder de indruk. Dus wij hebben ons maar aangepast en zijn rustig gaan slapen. Morgen vroeg op voor onze langste reisdag van de hele vakantie.

 

440 km gereden. Wat een saai stuk. Op de camping in Rockahmptom wel een leuke ontmoeting met Theo en Hannie Jansen. Zij zijn in 1968 geëmigreerd naar Australië en vinden het geweldig om weer eens Nederlands te spreken. Wonen zelf in Harvey Bay, maar trekken gemiddeld 7 maanden per jaar met hun caravan door Australië. Gezellige middag.

Het wordt ondertussen flink warm. We kruisen de komende dagen een hittegolf die van het zuiden naar het noorden trekt. Vandaag was het al dik 39 graden.

Weer aardig wat kilometers afgelegd. Nu nog wat verder landinwaarts. 
Cania Gorge is een relatief klein park, ruig en vrij onbekend. We staan de komende dagen op een mooie natuurcamping en zijn de enige niet Aussies op deze camping. Hoera, vandaag onze eerste levende kangoeroes in het wild gezien.Ze lopen vrij op de camping rond.

Elke avond om klokslag 17.00 uur worden de vogels gevoerd. Erg leuk om te zien. Tegen dat tijd dat de beheerder met het voer aankomt vliegen de eerste kaketoes, verschillende papagaaien, lorekeets, en duifjes al richting de voerplaats en het is een lawaai van jewelste als hij het voer gaat verdelen. Ze eten echt uit je hand

Gedurende de reis werd het steeds warmer en bij aankomst in Cania Gorge was het al 39 graden en de eerste volledige dag 42 graden Dit was op 5 december! Volgens mij was het toen in Nederland iets kouder;-)  Dus noodgedwongen een rustdag. Gelukkig was het niet benauwd en er waaide een lekker verkoelend windje, maar het was gewoon heet. Dus wat doe je dan op zo’n dag: je hangt wat voor je campertje, beetje dutten, wat afkoelen in het zwembad, beetje lezen en rondkijken. Ach en dan is de dag weer zo voorbij.

De tweede dag was het gelukkig iets minder warm. In de ochtend een “Coffee and tea morning with damper” meegemaakt. Damper is eigenlijk armenvoedsel. Het is sodabrood gebakken in een pot die in de as van een vuur wordt begraven. Dit kan in een zoete en hartige variant. Met boter en maplesirup erg lekker. “The tea is in the billy” Niets meer dan een blik water, ook weer verwarmd op het houtvuur, thee erin en dan schep je het met een soeplepel in je mok. De bedoeling is om de gasten kennis met elkaar te laten maken en dit lukt aardig hoor. Leuk gesprek met een Australisch echtpaar gehad.

In de middag toch nog een stukje gewandeld. Ging niet van harte wat mij betreft. 10 km heeft nog nooit zo lang geduurd. Een wandeling in een gebied als Cania Gorge is heel wat anders. Je loopt dan langs en door uitgedroogde rivierbeddingen, op smalle stoffige paadjes en er is weinig tot geen groen te zien. Alleen veel bomen die van de warmte hun schors afwerpen, dor gras en slechts af en toe iets wat in bloei staat. Niet wandelaars zullen denken: waarvoor doe je het dan? Nou vooral omdat die meedogenloze natuur ook mooie kanten heeft, je al wandelend veel meer met de natuur geconfronteerd wordt en tevreden kunt zijn als je moe en voldaan terug “thuis” komt. En de prachtige vergezichten zijn een beloning op zich.
Maar voor mij was het vandaag iets te warm.

De laatste dag vroeg in de ochtend vertrokken en 2 mooie, niet al te lange wandelingen,gemaakt midden in de kloof. We zijn een varaan van zeker 2 meter tegen gekomen. Indrukwekkend hoor.

De meeste toeristen komen hier naar toe voor 2 dingen. Walvissen spotten en Fraser Island. Tijdens het walvisseizoen wat tot ongeveer eind oktober duurt, barst deze stad uit zijn voegen. Nu alleen Fraser Island de grootste attractie is, zijn er veel minder toeristen en is het een stuk rustiger. Vinden we niet erg, des te meer ruimte voor ons. Wij zijn ook voor Fraser Island gekomen, maar vinden Hervey Bay een onverwachte leuke plek, vooral vanwege de prachtige kustlijn. De afgelopen dagen heel wat uurtjes wandelend langs het strand doorgebracht. We zijn weer uitgewaaid zullen we maar zeggen.

De laatste dag naar Fraser Island
Even wat feiten over Fraser Island. Het eiland is 123 km lang en is het grootste zandeiland ter wereld. Ondanks dat de ondergrond volledig uit zand bestaat, is het onverwacht groen en bestaat een gedeelte zelfs uit regenwoud. Verder vind je er verschillende zoetwatermeren en de duinen zijn op sommige stukken vreemd gevormd en gekleurd. We hebben er een fantastische dag gehad. Er zijn verschillende manieren om het eiland te bezoeken, zelf een 4wd huren, met een groot gezelschap in een speciale bus stappen of wat wij gedaan hebben, met een klein gezelschap in een 4wd met chauffeur.
Ons groepje bestond uit Kris, de chauffeur, Goomblar een volbloed Aboriginal van de Birra Gubba stam. De leden van deze stam waren de oorspronkelijke bewoners van Fraser Island of zoal zij het noemen K’gari.

Verder waren er Chris, een hartelijke vrouw uit Australië, Simon een student uit Zwitserland, Elisabeth uit Frankrijk en 2 Dutchies (wij dus). Kris is een echte Aussie, niet op zijn mondje gevallen en vol humor. We hebben wat afgelachen vandaag. Heerlijk! Naast humoristisch was het ook een eerste klas chauffeur.

Dit is ook wel nodig in de zandbak waar wij vandaag in rond gehobbeld hebben. De langdurige droogte vertaald zich hier in enorm diepe sporen van los zand, met diepe kuilen en verraderlijke bochten waar je snel vast komt te zitten. Je wordt flink heen en weer geschud en het gebruik van de “holy shit handle”, zolang Kris het handvat tegen het dak noemt, is soms hard nodig. Tijdens het rijden neemt hij de tijd om alles wat er te zien is uit te leggen en we hebben weer heel wat over de natuur van Australië geleerd en veel van de Aboriginal gebruiken. Via een doorsteek kwamen we op Seventy-Five Mile Beach terecht. Dit is het drukste stuk van het eiland en feitelijk ook de highway. Er gelden dus dezelfde verkeersregels als op de weg en rijden er ook politieagenten rond. Dat is wel nodig ook, omdat er de hele dag door 4wd’s over het strand denderen. Dikwijls met 80 km. Sommige gedeeltes zijn ook vliegveld, en het kan dus zomaar gebeuren dat er een klein vliegtuigje over je heel vliegt, of dat je moet wachten omdat er net een landt. Het was vandaag dus rustig, maar in het hoogseizoen is het een gekkenhuis op dit strand.

Halverwege dit strand ligt een scheepswrak de Maheno, dat hier in 1935 strandde en nu langzaam wegroest. Na een korte koffiepauze, via de Cathedrals, een rij veelkleurige zandklippen, doorgereden naar Indian Head. Dit is een vrij hoge rots, die je kunt beklimmen en waar je een geweldig uitzicht hebt over het eiland.

Het verste gedeelte van het eiland waar je kunt komen, zijn de “Champagnepools”. Ondiepe poelen aan de rand van de oceaan. Water stroomt met grote kracht over de rotsrand heen, waardoor bubbeltjes in het water ontstaan.

Daarna weer terug en eerlijk geluncht bij Eli Creeck en na weer een enerveerd stuk door het losse zand geëindigd bij Lake Mckenzie. Tijd om wat te poedelen in het heldere water.
Bij het wachten op de ferry, nog enkele Dingo pups gezien. De Dingo is een wilde hond die normaal gesproken veel te zien is op het eiland. Als je er een tegenkomt, moet je echt voorzichtig zijn, want ze kunnen aanvallen. Behalve de pups, verder geen volwassen dieren gezien. Gelukkig ook geen slangen of spinnen. Op Fraser Island komen nl. enkele van de meest giftige spinnen en slangen ter wereld voor.
Kortom een dag om nooit te vergeten. Voor ons is Fraser Island een van de hoogtepunten geworden van onze reis.

Brisbane zelf is de moeite waard hebben we gemerkt. We zijn vanaf de camping met de bus naar het centrum gereden en dat werkt perfect. Het busnetwerk is prima opgezet en binnen No time waren we in de stad. Brisbane is een stad met 1,5 miljoen inwoners, maar de meeste wonen in de voorsteden en er zijn eigenlijk alleen wolkenkrabbers in het zakelijk centrum van de stad en wat lage flatgebouwen in de eerste ring erom heen. Verder alleen maar laagbouw en dit zijn ook geen rijtjeshuizen zoals bij ons, maar allemaal vrijstaand met tuin. De oppervlakte van de stad is dan ook heel groot. De rivier, de Brisbane, stroomt door de stad en verdeeld deze in twee delen. Het centrum is levendig, niet verschrikkelijk druk en er hangt een ontspannen sfeer. Er is opvallend veel groen in de stad te vinden. De bewoners maken hier goed gebruik van en het is er dan ook heel gezellig. We hebben de stad verkend door een kaartje te kopen voor de ” Hop on Hop of” bus. De bus brengt je door heel de stad en je kunt op 16 punten uitstappen en weer uitstappen

Omdat Brisbane een rivierstad is, kun je met deze kaart ook gebruik maken van de “Citycat”, een snelle veerdienst die kris kras aanlegt. We hebben zo een goede indruk van de stad gekregen. We hebben heel de ronde door de stad gereden, zijn op een paar punten uitgestapt en door enkele parken gewandeld. Het park aan de Southbank is het leukste, ook hier weer een stadszwembad, een kunstmatig zandstrand en er zijn volop activiteiten. Heel gezellig. Wat gevaren over de rivier en weer wat gewandeld. Wat het meeste opvalt in het centrum is de tegenstelling tussen oud, – en nieuwbouw. Tussen wolkenkrabbers staan nog heel wat oude monumenten. Deze gebouwen zijn de restanten van het oude Brisbane, prachtig onderhouden en ze laten heel goed de Engelse invloed van het verleden zien.

In een dag kun je niet alles zien, maar we hebben een goede indruk van de stad gekregen. Kom je eens in de buurt, zeker een bezoek aan Brisbane brengen, de moeite waard.

De komende zeven dagen staan we op een camping in Mount Tamborine NP. Mt. Tamborine maakt deel uit van de Scenic Rim, eigenlijk de achtertuin van Brisbane. Vlak erbij zijn nog meer natuurparken zoals Lamington en Springbrook.  Het idee was eigenlijk om 4 nachten in Mt Tamborine te blijven en 4 in Lamington. Helaas voor ons is ondertussen de zomervakantie begonnen en de vrije plaatsen op campings worden dan ook schaarser. De plaatsen, met stroom, waren op de camping in Lamington NP bezet, dus toen maar besloten om 8 nachten op de camping in Mt Tamborine te blijven en van daaruit naar Lamington te rijden.  Altijd nog een kleine 100 km op en neer, maar in Australië betekent dit niet zoveel.

Wat we hier gedaan hebben? Gewandeld, gewandeld en…. Inderdaad veel gewandeld dus.
Iedere wandeling had zijn eigen kenmerken, dan weer meer regenwoud, een ander keer veel rotspartijen, meer loofbomen, veel klimmen, smalle passages, watervalletjes, gesloten bos of mooie uitzichten. Van alles en nog wat dus.

We zijn ook onze eerste slangen tegengekomen, hebben de kleine bushkangoeroe gezien en nogal wat last van bloedzuigers gehad. Dat is iets minder.

Op sommige stukken was het geluid van de cicades oorverdovend. Je zou denken dat ze qua geluid een meter in doorsnee moeten zijn, maar je ziet er geen een.

Een van de dagen zijn we ook nog een middag naar Surfers Paradise gereden.
Een totaal ander wereld. De wereld van hotels, bikini, Starbucks, McDonald en surfers dus. Not our cup of tea. We hadden het dan ook snel gezien.

Verder ook nog een rustdag ingelast omdat het een regenachtige dag was. Lekker onder de luifel een dagje niets doen.

Ondertussen aangekomen in Armindale en we hebben, vandaag een prachtige tocht gereden dwars over het Great Dividing Range. Dit is een bergketen die  parallel aan de kust loopt, maar dan ongeveer  150 km. landinwaarts. Wat een mooi gebied, heel divers. Glooiende groene heuvels, ondoordringbare bossen, rotsen en dit klimmend en dalend. Onderweg nog even gestopt bij een mooie waterval en de omgeving vanaf verschillende look-outs bewonderd

De camper mag de komende dagen uitrusten van alle geleverde arbeid. Lang leve  het goedkope en goed functionerende openbaar vervoer in Australië. Voor de komende week hebben we een openbaar vervoer kaart gekocht en met deze kaart kunnen we gebruik maken van de trein, de bus en in Sydney de ferry. Omdat de agglomeratie Sydney groot is, kun je dus tot ver in de omtrek met dezelfde kaart reizen. Handig, want zo kunnen we er ook mee naar de Blue Mountains treinen.

Vanaf de camping is het een stukje lopen naar het station. Nou ja station, een veredeld bushokje aan een spoorrails. Je moet even geduld hebben, want omdat de trein in bijna ieder gehucht stopt, ben je even onderweg. Maar na anderhalf uur reizen sta je midden in het hart van Sydney.

Sydney, waar zal ik beginnen? Het is een stad waar onnoemelijk veel te zien en te beleven valt. Omdat het op dit moment hoogseizoen is, loopt de stad moment vol met toeristen, zeker met het naderende Nieuwjaar. Toch is de stad niet hectisch. Vergeleken met Amsterdam op een zomerdag, puilt de stad niet uit en het verkeer is niet overdreven druk. De stad bruist en is gezellig. Het heeft natuurlijk ook mindere kanten, ook hier zijn zwervers, bedelaars en zie  je graffiti. Maar de zon, terrasjes, de straat artiesten, winkels en bezienswaardigheden maken het tot een stad waar het  aangenaam toeven is.

Het eerste wat we bezocht hebben is natuurlijk het Opera House. Fantastisch als je aan komt lopen en je ziet dat prachtige gebouw staan. Je bent dan voor je gevoel echt in Sydney. Het is een gebouw wat bij veel mensen tot de verbeelding spreekt en het krioelt er dan ook van de toeristen. Onmogelijk om er een foto van te maken zonder dat er mensen op staan. Daarom doorgelopen naar de Botanical Gardens. Op een punt in deze tuin zie je het Opera House en de Harbourbridge samen.

Verder nog wat detailopnames gemaakt. Het dak bestaat uit onnoemelijk veel tegeltjes en het steeds veranderende zonlicht zorgt ook weer voor dat het dak iedere keer anders van kleur is. Een prachtig gebouw. Hopelijk kan ik er een van de komende dagen nog enkele avondopnames van maken. Daarna met de ferry naar Darling Harbour en al wandelend richting Chinatown. Deze eerste dag al heel wat gezien. Morgen weer verder.

Dag 44 Sydney

Weer al wandelend veel gezien. Hyde park en het Anzac memorial bezocht. Queen Victoria Building bewonderd. Wat een prachtig winkelcentrum en weer de ferry richting Darling Harbour genomen. Maritiem museum en het Oceanium bezocht.

Vandaag weer richting Sydney getrokken, maar nu voor twee aaneengesloten dagen. We hebben enige tijd geleden kamer in een Bed & Breakfast geboekt, omdat we natuurlijk Oud en Nieuw hier mee willen maken. Morgen is het zo ver.

We hebben weer veel rondgelopen, de Harbour Bridge van dichterbij bekeken. Een van de pilonnen is openbaar en je kunt dan vanaf hoogte Sydney bekijken. We hebben alle dagen goed weer gehad, dus dan kun je ver kijken en heb je ook meer zicht op hoe de stad is samengesteld. Een paar mooie panoramafoto´s kunnen maken De stad is om een aantal baaien gebouwd en dit maakt dat de stad om ieder hoek weer een ander verrassing in petto heeft. Vooral vanaf de ferry is dit goed te zien.

Verder door de Rocks geslentert.Dit is een van de oudste delen van de stad. Hier staan nog huizen uit de achttiende eeuw. Dit deel bestaat voornamelijk uit winkeltjes, restaurants en  cafeetjes en het is er erg gezellig. Hier hebben we ook een aantal uurtjes doorgebracht. Ach.. en dan eet je wat, je gaat eens op een terrasje zitten en dan vliegt de dag voorbij.
Even terug naar onze kamer voor een frisse douche en daarna weer de stad in: lekker eten en natuurlijk foto´s maken van de stad bij avond. Bijna sprookjesachtig.

Dag 47 Sydney- Newyears eve.

Een tijd geleden hebben we al besloten dat het niet noodzakelijk is om het vuurwerk op de Harbour Bridge te zien. Al lezend op het internet kom je erachter dat je dan al heel vroeg in de rij moet staan voor de mooiste plekjes en daar hebben we eigenlijk geen zin in. We hebben geen stoelen, zonneschermen koelboxen en tentjes bij, zodat het eigenlijk niet te doen is om al ruim 16 uur voor aanvang daar te gaan zitten. Komt nog bij dat het vandaag al vroeg erg warm was en de temperatuur in de middag opliep tot een graad of 34. Onbeschermd ben je binnen `no time` zo rood als een kreeft. We zien wel, de lucht is groot en we zullen vast wel vuurwerk zien. Nee wij zijn vandaag begonnen met de ferry richting Manly te nemen om daar te ontbijten. Na een wandeling langs het strand zijn we weer terug gevaren en hebben toen de ferry naar Watsons bay genomen. Daar lekker op het terras gezeten en weer terug.

Weer terug naar onze kamer, lekker douchen en terug naar Darling Harbour. Heerlijk gegeten en toen wat rondgeslenterd en een plaatsje op de Pyrmont Bridge gevonden.
Hier zijn we in aan de praat geraakt met drie vrouwen die oospronkelijk uit Iran komen en al pratend gaat de avon snel voorbij en voor we het wisten was het 24.00 uur.
Hebben we veel gemist omdat we de Bridge niet hebben gezien? Wij vinden van niet, het overige vuurwerk was ook spectaculair en de sfeer was geweldig. Een spetterend afscheid van het geweldige Sydney

Rustdag

De laatste dag  zijn we de Blue Mountains weer ingegaan. Onze OV kaart was nog een dag geldig, dus daar moesten we nog even gebruik van maken. We zijn tenslotte Hollanders. Dus op naar Katoomba en de Three Sisters. Jammer genoeg dachten dat met ons nog duizenden mensen, want het was verschrikkelijk druk. De trein zat al bomvol en in Katoomba kon je over de koppen lopen. Maar ja, je wilt wat zien, dus een combinatie ticket gekocht voor de `Blue Mountain Explorer` en voor Scenic World. Het eerste is dus een dubbeldekker die stopt op verschillende plekken en waar je dus naar eigen wens kunt uitstappen en instappen. Het tweede is een park waar je met eerst met een gondel over het dal gaat, met een treintje heel steil het dal in gaat en met een kabelbaan weer omhoog gaat. In het dal zijn boardwalks en boven op de top is een mooi uitzichtpunt. Hier kun je de Three Sisters en het dal goed zien.

Het gebied heet de Blue Mountains vanwege de blauwe dampt die je op heldere dagen goed boven het dal ziet hangen. Deze damp is afkomstig van de olie die in de vele aanwezige eucalytusbomen zit. Vandaag wat bewolkt dus weinig blauwe nevel

De legende van de “Three Sisters” is als volgt: er waren drie mooie zusters, die met hun volk in de vallei leefde. De meisjes waren verliefd op drie broers van een naburige stam. Volgens de krijgswet van hun stam was het verboden met iemand van de naburige stam te trouwen. De broers waren krijgers en besloten de zusters met geweld te veroveren. De wijze man van de stam moest de krijgswet navolgen en  veranderde de drie zusters in steen, met de bedoeling ze na enige tijd weer terug te veranderen. Helaas kwam de wijze man tijdens de strijd om het leven en niemand was in staat de betovering te verbreken. Dus tot vandaag de dag staan de drie zusters op de rand van de vallei.
Morgen weer verder.

Dag 53 t/m 56 Jindabyne- Mt Kosciuzco NP
De eerste dag een gedwongen rustdag omdat het erg warm is. Weer dik over de 40 graden.

De dag erop iets minder warm dus al vroeg vertrokken om de top van Mt Kosciuzco te beklimmen.

De bergen in Australië zijn niet zo hoog als bijv. de Alpen. De toppen zijn ook minder steil en alles is wat glooiender. Mount Kosciuszko is dan ook maar 2229 meter hoog en haast niet te onderscheiden van de omringende bergen omdat deze bijna net zo hoog zijn. Maar er kan er maar een de hoogste zijn en daar moesten wij natuurlijk naar toe.

We zijn nog nooit zo gemakkelijk naar een top geklommen.  Vanuit Tredbo ga je met de stoeltjeslift naar boven en vandaar is  het ongeveer nog 300 meter, licht stijgend, omhoog. Het pad was helemaal voorzien van stalen roosters, om de vegetatie te beschermen en het was vooral langzaam stijgend. Niks struikelen over rotsblokken en kijken waar je je voeten moet zetten. Nee hoor, ontspannen wandelen en van de omgeving genieten.

Wel stond er een straffe wind, dus bovenaan moest je je echt tegen de wind zetten om te kunnen blijven staan. Ondanks dat de bergen niet indrukwekkend zijn is de natuur rondom je prachtig. Je kon heel ver kijken met af en toe wat water en ook nog wat sneeuw hier en daar.

Australië is niet bepaald een land van bloemen in bermen en langs waterkanten,meestal zie je dor gras en slechts af en toe wat bermbegroeiing.
Op deze bergen zie echter wel de alpine begroeiing die je ook in Europa ziet. De combinatie van fris mos met de granieten rotsen was erg mooi om te zien. Een niet zo bekend gebied, maar zeker de moeite waard om naar toe te gaan.

De derde dag weer een gedwongen rustdag. Er zijn op het ogenblik nogal wat bosbranden aan de gang. Gelukkig niet waar wij zitten. De dichtstbijzijnde was gisteren, 8 januari, ongeveer 80km van ons vandaan. Wel waren gisteren alle Nationale Parken afgesloten. Dit omdat er een stormachtige wind stond en dit is i.c.m. de droogte en hoge temperaturen superlink. Iedereen die er aan het kamperen was moest ook de parken verlaten. Gelukkig is dit verbod vandaag niet van kracht en men verwacht dat dit in ieder geval de eerstkomende dagen ook zo zal zijn. Wel is er een totaal vuurverbod in de parken. Hopelijk houdt iedereen zich hier aan en zijn de branden overal snel onder controle.

De laatste dag gelukkig nog een keer kunnen wandelen. Vandaag is het flink afgekoeld en de wind is gaan liggen. Wel woeden er op het ogenblik meer dan 90 branden in New South Wales en zijn er ten westen van Melbourne grote grasbranden geweest. Vreselijk!
Dit keer niet met de lift omhoog, want zoals gewoonlijk kost dit behoorlijk wat geld. Je moet om in het park te komen al 16 dollar betalen en een retourtje met de lift voor twee is  62 dollar. Omgerekend is dit ongeveer 60 euro en om er te komen moeten we nog 34 km rijden. Dus vandaag alleen de toegangsprijs en een rondwandeling tegen de berghellingen. Om de gemakkelijke tocht van eergisteren te compenseren, vandaag flink stijgen en dalen. Ook weer prachtig.

En nu weer even terugkomen op de bosbranden. In Kosciuszko NP is in 2003 een hele grote bosbrand geweest. De sporen zie je vandaag de dag nog. Dit zijn dus allemaal verbrande bomen. En dit kilometers aan een stuk door. Je weet niet wat je ziet. Het moet er verschrikkelijk uitgezien hebben net nadat het gebeurd is. Gelukkig begint de onderbegroeiing al flink terrein te winnen, maar het zal nog heel wat jaren duren voor het helemaal aan het zicht onttrokken is. Vandaag dus van dichtbij die verschrikkelijke verwoesting van dichtbij gezien.

Mt. Buffalo is een wat kleiner NP, geconcentreerd rondom Mt. Buffalo. Eigenlijk heeft deze berg geen top, maar bestaat uit een groot plateau, waar je het graniet waar de berg uit bestaat goed kan zien. Porepunkah ligt aan de rand van  Mt. Buffalo NP. Voordat we naar Australië gingen wisten we niet dat er zoveel dorpen en stadjes zijn met een van oorsprong Aboriginal naam. Wij gingen er vanuit dat de meeste een Engelse naam zouden hebben, maar al reizende zijn we erachter gekomen dat dit niet zo is. De meest onuitspreekbare, leuke namen zijn we tegen gekomen. Verreweg de leukste vond ik Toumbaloumba, maar Porepunkah klinkt ook wel erg leuk.

De berg is ook populair bij wielrenners, we zijn er heel veel klimmend en dalend tegengekomen. Met een van hen hebben we , ongewild, kennis gemaakt. Na weer een van de vele bochten gepasseerd te zijn, zagen we ineens een wielrenner zonder fiets, zwaaiend op ons afkomen. Ik had meteen door dat er iets aan de hand was. Het was een jongen van begin 20, die de daling overschat had en rechtdoor gereden was. Zijn fiets lag ergens op de berghelling. We hebben hem meegenomen naar de top, waar zijn vader met de auto stond. Pas toen ben ik gaan kijken wat er aan de hand was en dat viel niet mee, een flinke hoofdwond en een heel akelig gat in zijn scheenbeen. Gelukkig passeerde er een gezin en het bleek dat de moeder verpleegkundige was op de eerste hulp. Blij toe,zij heeft hem met mijn EHBO setje wat verbonden en ik hoefde alleen wat te helpen. Hierna is hij met zijn vader naar het ziekenhuis in Bright gegaan. Nog wel zijn naam gevraagd en als we weer thuis zijn probeer ik toch te achterhalen hoe het afgelopen is. Onze camper is dus ook nog mobiel hospitaal geweest.

Daarna toch nog een wandeling over het plateau gemaakt. Australië heeft een groot nadeel: vliegen. Normaal alleen vervelend, maar zoveel als op deze berg zaten zijn we nog nergens tegengekomen. Ze zaten echt overal, in je oren, op je mondhoeken en achter de glazen van je bril. Stilstaan ging helemaal niet want dan had je er zo tientallen op je. Vreselijk! Gelukkig was het maar een korte wandeling, dus snel weer in de camper. Ach, vanachter
het glas was het ook mooi.

We hebben ook weer een dier aan onze lijst toe kunnen voegen, op de camping hebben we een Opossum gespot. Het was we donker, maar bij was niet bang van onze zaklamp en bleef netjes zitten, zodat we hem goed konden bekijken.

Vandaag  de Great Alpine Highway over de Australische Alpen. Weer veel bochten. Maar ook weer geweldig om te zien. Vooral het stuk naar Mt. Hotham was fantastisch, wat een uitzicht.
Deze weg loopt tot Bairnsdale en dan ben je bijna weer aangekomen bij de  oceaan. Dus de bergen hebben we achter ons gelaten en we blijven nu voornamelijk langs de kust reizen.
Vandaag weer wild gekampeerd. Een plaatsje vlak aan het strand.

Dag 60 Seaspray-Inverloch

Vandaag door Gippsland getrokken. Ook een mooie streek en zijn nu aangeland in Inverloch een kustplaats aan de Bass Strees. Aan de overkant ligt Tasmanië.

Dag 61

Vandaag weer een mooie strandwandeling gemaakt. Een gedeelte van deze kust bestaat uit vreemd gevormde rotsen. Ze noemen dit de Dino Dig. Je hebt niet veel fantasie nodig om in deze rotsen delen van dinosauriërs te zien.  Soms zie je wervels, kiezen, voetstappen en delen van een lichaam of kop. Fascinerend. Zet er een groepje fotografen weg en ze vermaken zich prima. Morgen gaan we richting de Great Ocean Road.

Op doorreis ook bij Eagles Nest uitgestapt. Ligt net voorbij Inverloch. Ook weer een bijzonder stukje om te zien. Bij laag tij kun je er naartoe lopen en vooral de rotsen eromheen zijn heel bijzonder om te zien. Terecht gekomen op Gunnamatta Beach.
Wat een heerlijk rustig strand. Hier hebben we de middag doorgebracht en  de zon onder zien gaan. De eerste keer sinds we in Australië zijn, omdat we het grootste gedeelte van de reis aan de oostkant hebben gereisd. Hier weer wild gekampeerd.

Van hieruit hebben we weer wat dagtripjes gemaakt. De eerste dag langs het strand naar Apollo Bay gewandeld en daar wat rond gekeken.

Een gedeelte van de Road loopt door Otway NP. Het is een koelklimaat regenwoud en daardoor heel anders dan de regenwouden in het noorden. Deze zijn tropisch of subtropisch en daardoor is de beplanting heel anders. Hier vind je meer boomvarens, mossen en andere boomsoorten. Om dit goed te kunnen bekijken hebben we een rondrit door het park gemaakt en een bezoek gebracht aan de Otway Treetop Walk. Een park waar je via 600 meter lange loopbrug, 25 meter boven de boomtoppen wandelt.

De laatste dag naar  het Cape Otway Lighthouse. Ligt prachtig op de punt van de kaap en boven op de toren heb je een schitterend uitzicht over de oceaan. De weg ernaar toe is ook heel leuk. Er woont namelijk een groep koala’s in de bomen aan de weg en ze laten zich geduldig, zeg maar lui, bekijken.

Vandaag verder gereisd en nu staan we op een kleine camping in Princetown. Nou ja, town…, zeg maar gehucht. Volgens mij wonen er 10 mensen, maar de camping is heerlijk rustig en mooi gelegen aan een riviertje. Meer ons soort camping dus. De vorige camping puilde uit en wij hebben het niet zo op al die blèrende kinderen en drinkende ouders. Voor we ons geïnstalleerd hebben eerst de Road verder afgereden en weer een heel ander stuk gezien. Dit is het gedeelte van prachtig gevormde rotsen in de oceaan.
Hier vind je The Arch, London Bridge en The Grotto. Deze hebben vandaag gezien.

We zijn nu bijna aan het eind van onze vakantie en hebben besloten de laatste dagen hier door te brengen voor we afsluiten in Melbourne.
Eigenlijk hadden we nog richting The Grampians willen gaan, maar het is momenteel daar weer dik in de 40 graden, met veel gevaar voor bosbranden. Misschien een volgende keer?
Dus de resterende dagen doorgebracht aan deze grillige kust.

De bekendste rotsformatie van deze kust heet The Twelf Apostles. Net al alle andere rotsformaties aan deze kust bestaan deze grote pilaren uit kalksteen. De hoogste zijn ongeveer 65 meter hoog. Kalksteen is een heel kwetsbare steensoort, erg onderhevig aan erosie. De sterke golfslag zorgt er dan ook voor dat de basis van deze rotsen steeds smaller wordt en er komt een tijd dat al deze rotsen zullen verdwijnen in de oceaan. The Twelf Apostles bestaan dan ook nog maar uit elf rotsen en kliffen. In 2005 is de voorste ingestort.

Omdat de zonsondergang helder was, nog een keer teruggegaan tegen zonsondergang. Jammer genoeg gaat de zon in deze tijd van het jaar wat verder in zee onder, maar toch nog wat mooie kleuren in de lucht kunnen fotograferen.
De Loch Ard Gorge is minder bekend, maar wij vonden deze indrukwekkender dan The Twelf Apostles. Hier vind je een klein netwerk van wandelpaden en de uitzichten zijn fenomenaal. Geweldig is het gedeelte wat the Razorback heet.

De laatse dag hadden we  een stuk van het Shipwreck Trail willen lopen, maar de weg naar het gedeelte wat we wilde lopen was zo slecht dat we omgekeerd zijn. Daarom nog even uitgestapt bij Gibson Steps en enkele rotsformaties op strandniveau bekeken.

We zijn er ook weer met het openbaar vervoer richtind de stad gegaan en zijn direct naar de toeristen informatie gelopen. Daar kun je altijd alle informatie, net als onze VVV kantoren, over stad en streek halen. Deze informatiepunten zijn in Australië heel goed opgezet en bijna ieder dorp en stadje heeft een bemand kantoor waar je alle informatie gratis kunt krijgen. Australiërs zijn heel trots op hun land en nemen dan ook alle tijd om alles uitgebreid te vertellen. We zijn hier weer prima geholpen en met de nodige informatie op pad gegaan.

Ook in Melbourne rijdt er een toeristische bus rond, waar je,naar behoeven, kunt in- en uitstappen. Vanuit zo’n bus krijg je altijd een goede indruk van de stad en kun je bepalen wat je wil bezichtigen en wat je minder interessant vindt. Dus eerst een rondje met de bus en hierna uitgestapt bij de botanische tuinen en de “Shrine of Rembrance” het herinneringsmonument voor alle gevallenen in oorlogstijd. Een niet erg mooi gebouw, beetje een combinatie van een piramide en een Griekse tempel, maar op het balkon heb je wel een heel mooi uitzicht over de stad.

Daarna weer doorgelopen naar de stad en een uitgezette stadswandeling gemaakt. Deze wandeling ging voornamelijk door kleine steegjes en oude overdekte winkelcentra, de zgn. arcades. Deze arcades hebben vaak lichtkoepels voorzien van smeedwerk en mooie lampen. Melbourne staat bekend om zijn eetcultuur en volgens de bewoners van Melbourne kun je nergens zo goed eten als in hun stad. Eten kun je dan ook overal. Niet alleen aan een mooi gedekte tafel, maar vooral de kleine terrasjes in de steegjes zijn leuk om te zien en zitten vaak op alle tijden van de dag vol. Heel gezellig en je kunt er van alles krijgen, bijna alle culturen zijn vertegenwoordigd.

Dag 72 en 73 Melbourne

Gisteren de camper schoongemaakt en ingepakt. Je wordt er wel weemoedig van, het is nu echt bijna voorbij. 

Vandaag  de camper ingeleverd, ging heer snel dus met de taxi naar het hotel bij de luchthaven. Bagage weggezet en met de shuttle van het hotel naar de luchthaven. Daar de shuttlebus richting centrum genomen. Het is vandaag 26 januari en het is Australian Day.
Dit is de nationale feestdag en ze herdenken op deze dag dat op 26 januari 1788 dat de eerste vloot Australië bereikt heeft. Op deze dag krijgen nieuwe inwoners hun bewijs van burgerschap uitgereikt en we wordt landelijk een persoon in het zonnetje gezet die zich buitengewoon heeft in gezet voor de maatschappij.  Eigenlijk net Koninginnedag, maar dan zonder vrijmarkt. De festiviteiten beginnen altijd met het hijsen van vlag en in Melbourne was er een optocht door de straten waar alle bewoners en bevolkingsgroepen aan mee  kunnen doen. Niet gezien want we waren net te laat in de stad. Verder veel straatoptredens, een show van oude auto’s in het park en op veel plekken standjes en kraampjes. Leuke ontspannen dag gehad. Wordt ook weer afgesloten met een vuurwerkshow, maar deze hebben we niet gezien. Wel op onze kamer op tv de vuurwerkshow in Sydney gezien. Heel bijzonder en schitterend.
Morgen naar huis.

Vandaag afscheid genomen van het facinerende en prachtige Australië.
Wat hebben we genoten van de overweldigende natuur, de meestal heerlijke temperaturen, de bruisende steden en de vriendelijke mensen. We hebben 7200 km gereden. Is niet echt veel is gezien het aantal weken dat we er geweest zijn, maar hier hebben we bewust voor gekozen. We wilde het land niet alleen vanachter de voorruit van de camper zien, maar echt te beleven.

Onze manier is al wandelend en dat hebben we veel gedaan. We hebben ons ondergedompeld in letterlijk en figuurlijk de warmte van Australië. Ben je hier geweest dan wil je terug. Misschien ooit!!!