Na een super lange vliegtijd, met 3 perfecte vluchten, zijn we gisteravond behoorlijk vermoeid op de luchthaven van Melbourne aangekomen, via de douane door naar immigratie, eindeloos lang schuifelen in de rij, waar we gelijk de rechter uitgang mochten nemen, en rechtstreeks het Park Royal hotel Melbourne airport in. Even snel naar Cynthia gebeld omdat hoogstwaarschijnlijk door oververmoeidheid je niet scherp genoeg meer bent om een correcte internetverbinding tot stand te brengen, dat we veilig aangekomen zijn.

Nu is het zaterdagochtend 6.45 uur hebben uitstekend geslapen, de grijze cellen werken ook weer, gaan zo eerst ontbijten, de koffers weer organiseren, we hadden heel slim alle bagage van Dolf en mij over 2 tassen verdeeld zo van mocht er 1 kwijtraken dat zit je niet zonder ondergoed en bovenkleding. Straks gaan we de camper ophalen, boodschappen doen en daarna op naar Ballarat, voor de eerste overnachtingen en waar we dan op ons gemak de camper gaan inrichten.

Maandag 2 mei ’16
Het weer blijft niet best in Ballarat, wel zonnig maar een harde ijskoude wind, we hebben op de weersvoorspelling gekeken hoe het weer de komende week zou zijn, als we naar de Grampians en de Great Ocean Road zouden gaan, maar het wordt bar en boos, veel regen, koud en storm. Nu hebben we natuurlijk de Great Ocean Road al in 2004 gereden én vanwege de storm vliegen de helikopters niet, een helicoptervlucht over de o.a. the twelve apolstels was één van de redenen om deze Road nog een keertje te rijden. We hebben dus besloten om dat stuk te skippen en richting het oosten te gaan naar het mooiere weer.

Dinsdag 3 mei ’16
Vanmorgen vertrokken vanuit Ballarat, en via Melbourne, we hadden wat problemen met de schuifdeur van de auto, die wilde maar niet openen vanuit de binnenkant van camper, dus even langs Apollo om het te laten repareren, bleek en handeltje te zijn aan de binnenkant (aan de achterzijde van de deur, niet te zien als je niet weet dat het ding daar zit) daarna zijn we voor een dikke week boodschappen gaan doen in Westfield shopping centre. Al met al neemt het toch best veel tijd in beslag en hebben we een camping in Melbourne genomen. Morgen gaan we naar Lakes Entrance. We lopen nu al een week voor op het schema, daar gaan we dan weer plezier van hebben als we aan de oostkust zijn.

Woensdag 4 mei ’16
Vanmorgen vertrokken vanuit Melbourne en ojee helaas moesten we van de Tom Tom op een gegeven moment dwars door het centrum van Melbourne rijden, en dat is niet echt leuk met zo’n camper. Wat wel leuk was dat we langs alle straten hebben gereden waar we 12 jaar geleden gelopen hebben, langs Flinders Station etc. Maar voor Dolf was het wel peentjes zweten met die best wel lange en brede camper door de smalle straten te moeten rijden, maar ik neem mij petje af voor hem, als ik het had moeten rijden was ik niet zo cool gebleven. Ik heb vandaag mijn eerste ca. 140 km met de camper gereden en ik moet zeggen het is mij niet tegengevallen om met een automaat te rijden, nu had ik wel het geluk dat ik op de Princes Highway mijn eerste km's kon maken, rechte weg met niet echt veel verkeer. Het weer is aan het opknappen, vandaag was het heel de dag droog en zonnig met een max temp. Van 18.5 graden ( Het is per slot van rekening wel dik herfst hier) dus dat beloofd wat voor de komende dagen. Morgen een relatief korte trip ca 300 km naar Merimbula aan de kust.

donderdag 5 mei ‘16
Vanmorgen opgestaan met prachtig zonnig weer, en de temperatuur liep ook aardig op en tegen de middag hadden we rond de 20 graden en stralende zon. Via de Princes Highway (stel je van Highway niet te veel voor, het is gewoon wat wij een provinciale weg noemen, 1 baan heen en 1 baan terug) maar wat wel prettig is er zijn regelmatig inhaalstukken, zijn we in Merimbula aangekomen. Een prachtige tocht via het Middle and Eastern Gipsland, het laatste stuk was zelfs behoorlijk bergachtig, in één woord schitterend om te rijden ( ik, carmen, ga nog verslaafd raken aan het rijden met een automaat). We staan nu voor 2 nachten op een big4 camping in Merimbula, De eerste was is gedraaid en bijna droog. Het weer is nu heerlijk, strakke blauwe lucht en zon en volgens de weersvoorspelling blijft dit nog een paar dagen zo, dus hebben we voor het eerst op het platje naast de camper buiten in het zonnetje kunnen zitten.

Vrijdag 6 mei ’16
Het is nu stralend weer, heerlijk zonnig, we zijn vanmorgen eerst maar eens even naar het strand gelopen, wat een wijds uitzicht, en zoals je ziet bijna geen mens te bekennen. We houden het even rustig aan vandaag, omdat we hierna toch wel heel snel naar het oosten willen rijden omdat het weer aan de zuidkust toch wel onstabiel blijft, voor het weekeinde wordt er weer regen verwacht.

Zaterdag 7 mei ‘16
Vanmorgen weggereden met prachtig weer, via Bega zijn we naar Batesman Bay gereden. Het is een prachtig landschap, maar wat wel een beetje raar is, reis je naar de andere kant van de wereld en dan maak je en rit alsof je door Oostenrijk rijdt, alpenweide, heel veel koeien, het enige wat ontbreekt waren de koeienbellen. We staan weer op een big4 direct aan de zee, een heerlijk geluid het ruisen van de golven op de achtergrond. Het ziet er naar uit dat het morgen weer minder weer zal worden, wat regenbuien, dus gaan we via Penrith gelijk door naar Katoomba in de Blue Mountains.

Maandag 9 mei ‘16
Gisteren aangekomen in Katoomba, heel veel regen onderweg gehad, toen ik (Carmen) het stuur overnam kon ik gelijk zwaar aan de bak, de weg van Nowra naar Moss Vale gaat over en smalle weg over 2 bergen heen, redelijk smalle weg en steile hellingen, met haarspeltbochten, soms mocht je niet harder dan 15 km per uur het was hard werken maar wel een enorme ervaring. Dolf heeft deze weg in omgekeerde richting 12 jaar geleden ook gereden alleen hadden we toen een kleinere camper maar hij had toen echt puur bagger weer waardoor het ook heel zwaar was om te rijden. In Katoomba voor de zekerheid voor 1 nacht een plekje geboekt met de optie als het weer zou opkappen dat we dan langer zouden blijven. Helaas is het s’nachts blijven regenen en ging het ook nog hard waaien. We zijn dus maar weggegaan. Dit was het laatste stukje van onze “walk down memory lane”, vanaf nu gaan we, voor ons, onbekende stukken Australië bekijken. We zijn vandaag aangekomen aan de Oostkust boven Sydney en zitten op een camping aan de Pacific Ocean in gehucht dat Hawks Nest heet. De temperatuur is heerlijk alleen heeft het weer geregend, maar als we de weersvoorspelling en de campingbaas mogen geloven dan is het vanaf morgen stralend weer.

Dinsdag 10 mei ‘16
Vanmorgen bleek het weer enorm te zijn opgeknapt, strak blauwe lucht en zon, wel staat er nog een stevige wind, maar de temperatuur is heerlijk, we blijven nog maar een extra dagje op deze camping staan. Morgen trekken we door naar Port Macquarie.

Woensdag 11 mei ’16
Het weer is schitterend, eindelijk zoals we ons herinnerden van de vorige keren dat we dit mooie continent bezocht hebben, helder strak blauwe lucht, heerlijk zonnig, lekker warm dus wat wil een mens nog meer. Vanmorgen rond een uurtje of 9 vertrokken uit Hawks Nest en via de Pacific Highway naar Port Macquarie, gereden een kleine 3 uur rijden. We hebben nu voor 3 nachten geboekt op Melaleuca Caravan Park. Morgen gaan we kijken wat we de komende 2 dagen hier allemaal gaan doen, en volgens alle folders die we meekregen van de weer ontzettend vriendelijke beheerster van de camping is er heel veel te doen, in en rondom dit kustplaatsje.

Donderdag 12 mei ’16
Het was heerlijk opstaan me een strak blauwe lucht en een stralend zonnetje, na het ontbijt zijn we richting de haven gelopen, om daar eens te kijken of we iets leuks zouden kunnen boeken voor een dagtocht. Eerst liepen we langs enorme luxe huizen met in hun achtertuin hun boot aan eigen stijger en daarna via Settlemans point ( een giga winkelcentrum) op ruim 5 km afstand van de camping, daar hebben we wat kleine boodschappen gedaan. Gelukkig hebben we eindelijk een paar gewone slippers voor Dolf kunnen scoren, ja het winterseizoen begint hier, dus als je om slippers vraagt komen ze met bont gevoerde pantoffels aandragen. Het blijkt dat de tochtjes die je hier kunt maken erg tegen vallen. Een riviercruise die dan vooral gaat langs de enorm dure huizen aan de rivier, verder niet veel te doen, geen whale watching of zo iets, ja een hele dure vliegtocht van een uur over het kust gebied, even niet dus. Gewoon lekker op ons gemakje terug gelopen naar de camping en de dag relaxt doorgebracht. Dus op dit moment ook nog geen leuke of interessante foto’s voor jullie, maar ik beloof dat gaat binnenkort echt veranderen.

Vrijdag 13 mei '16
Deze dag brengen we nog rustig door in Port Macquarie. Morgen gaan we door naar Wooli

Zaterdag 14 mei ’16
Vandaag van Port Macquarie via de Pacific Highway naar Wooli gereden. Het weer is geweldig, lekkere temperatuur van ca 25 graden en een stralende zon. De camping is prachtig ruime plaatsen met allemaal een eigen picknic tafel met banken en alle plekken zijn van elkaar afgescheiden door palmbomen super veel privacy op elke plek. Vandaag ook onze eerste levende kangoeroe gezien, na al de “roadkill” die we onderweg gezien hebben was dat wel een betere ervaring. Onderweg hebben we wat horrengaas gekocht, de camper heeft 2 redelijk grote schuiframen maar geen horrengaas, (een minpuntje voor deze camper de vorige had wel ingebouwd horrengaas) en je hebt nu eenmaal hier vliegen én muggen, met duct tape de stukken gaas aan de buitenkant van de ramen geplakt ( de ramen schuiven nl. via de binnenkant open).

Zondag 15 mei ’16
Dit is het weer dat wij graag zo willen houden, de nachten zijn koel, dekbedje is nodig maar op de dag heerlijk ca 25 graden, droog en kraakhelder. Toen we vanmorgen van de camping weg reden vond de “Tom Tom “ dat we een “D tour” van ca. 50 km moesten maken ipv rechtstreeks via de Pacific Highway te rijden, de weg ging door het platteland en was zo smal dat er geen strepen aan de zijkant en in het midden van de weg waren, het was voor mij ( Carmen) genieten van het uitzicht maar voor Dolf behoorlijk zwaar sturen. We staan nu op een camping voor 2 nachten in Hastings Point, de Ibissen scharrelen rond de camper en een hele grote leguaan (0ng 1 mtr en uiteraard op dat moment geen fototoestel bij ons) schrok zich te pletter van ons, toen we, beladen met vuil wasgoed naar de wasserette liepen, en vluchtte een boom in. (Ja de was moet toch af en toe ook gedaan worden, gelukkig is het allemaal weer in en uurtje droog in de zon en het windje) De zee is op 200 mtr afstand van de camping, dus morgen maar eerst eens even een lange strandwandeling maken. Ook vanaf dit gehucht zijn geen tours te boeken, dus dat bewaren we allemaal als we hoger in Queensland komen.

Maandag 16 mei ’16
Vanmorgen heerlijk langs het stand gelopen, en zoals gebruikelijk een eindeloos prachtig strand met heel weinig mensen, het weer is heerlijk.

Dinsdag 17 mei ’16
Vanmorgen zijn we via de kustweg naar Tween Head gereden, omdat we in folders gelezen hebben dat vanaf daar als een dagtour een hele mooie riviercruise (met morning tea and lunch) gemaakt kon worden. Bij de camping aangekomen, die ook tours boekt, gelijk aan de uiterst vriendelijke meneer aan de balie gevraagd of hij die tour voor ons wilde boeken. Helaas was de eerste gelegenheid om die tour te doen pas as vrijdag, en gezien de camping zo’n pakweg 4 km van het internationale vliegveld ligt én in het verlengde van de landingsbaan hebben we geen zin om hier langer te gaan staan. De vliegtuigen landen zowat op de camper. Het is jammer dat deze dagtocht niet door kon gaan maar er volgen nog veel meer gelegenheden, dus niet getreurd om deze.

Woensdag 18 mei ’16
Vanmorgen werden we om 5.45 gewekt door het eerste vliegtuig dat ging landen of opstijgen geen idee het was, in elk geval een kabaal van jewelste, 3 minuten later de tweede, enz enz, dus allebei klaar wakker, dan maar vroeg eruit, douchen ontbijten en rond 8.30 zijn we vertrokken om naar Oxley Pines te rijden ca 128 km, de Pacific Highway was druk, hele stukken waren 3 tot 4 baans, logisch want hij gaat rechtstreeks naar Brisbane, nog even een flink stukje file gereden, het was een saaie rit maar wel om redelijk snel van A naar B te gaan, Zo rond 10.15 kwamen we op het CaravanPark Oxley Pines aan, typisch park waar bijna alleen maar “residentials” wonen, ziet er een beetje armoedig uit, lijkt wel op zo’n caravanpark uit een Amerikaanse B film. Daarna zijn we gelijk naar Oxley Pines Koala Sanctuary gereden (ca 13km verder op) Heel veel Koala’s gezien, en ze waren me toch levendig, die beesten worden wel op afstand van de mensen gehouden maar zitten gelukkig niet in kooien, uiteraard waren er ook alle soorten Kangaroo’s, Emu’s, Wombats, slangen(wel achter glas de nodige vogels, en we hebben een demonstratie van een sheepdog working en een sheepsheer demo gezien. De hond die voor de demonstratie een kudde schapen moest “driven” was een 2 ½ jaar oude bruine Kelpi geweldig om te zien met hoeveel plezier zo’n beestje dit beest zijn werk doet, ze vinden het geweldig om te werken, het zit ze aangeboren. Er was ook nog een Border Collie, de had deze demonstratie rust, wat hem helemaal niet beviel, voor ons was het een beetje een dejavu, naar 12 jaar geleden, toen we met Bram en Klara naar de Farm van Paddy en Lisa zijn geweest, die hadden ook een bordercollie Louie en die wilde ook alleen maar schapen drijven, we hebben vandaag veel vitamine E opgedaan ( Uiteraard hebben we ons goed ingesmeerd én Dolf heeft zijn hoed opgehad). Morgen gaan we naar Hervey’s Bay, net de laatste plek op het Big4 CaravanPark via de telefoon geboekt, Dolf zat even te kijken op het internet welke camping we het fijnste zouden vinden, en het bleek dat er nog 1 powered site beschikbaar was bij die Big4, dus even een telefoontje via onze Aussie telefoon en geboekt voor de volgende 3 nachten(t wel heel fijn dat we die dongel gekocht hebben, je kunt zo heel snel even iets opzoeken en we hoeven niet meer te zoeken naar een Internet café of een hele trage verbinding via de camping). Vanaf Hervey Bay willen we onze eerste zee excursies boeken, o.a. naar Frazer Island. Oja Sonja de zee hier is de Pacific Ocean lijkt misschien een beetje fris in de eerste momenten, verschil tussen zon verwarmde huid en het water, maar is echt niet koud, dus zwemmen en/of snorkelen geen probleem.

Donderdag 19 mei ’16
Aangekomen in Hervey Bay, het is het mooiste weer van de wereld, pakweg 25 tot 28 graden, droog helder en zonnig, bij de receptie gelijk tours geboekt voor de komende 2 dagen.

Vrijdag 20 mei ’16
Vanmorgen liep de wekker om 5.30 af omdat we om 7 uur worden opgehaald bij de camping voor onze dagtocht door Frazer Island, Frazer Island is een eiland dat uitsluitend uit zand bestaat ( 1 van de 2 ter wereld uitsluitend uit zand bestaande eilanden en onder bescherming staand van Unesco als wereld erfgoed) het is 124 km lang en op het breedste stuk is het 20 km breed. Je zou verwachten dat het droog en dor zou zijn met weinig begroeiing, maar niets is minder waar, het eiland bestaat uit een groot aantal zoetwater meren, en enorme bossen, tot 1991 was hier en florerende hout kapping, ze hebben nl een speciale boom hier die kaarsrecht omhoog groeit, die bestand is tegen zeewater ( en de schadelijke invloed van zeepieren) in de voorgaande eeuwen werd deze boom gebruik voor het repareren van de houten boten, later werden de bomen gebruikt als grondpalen om pieren in zee te bouwen, ook vind je hier veel Australische dennen de ook weer kaarsrecht groeien, zodat deze weer gebruikt werden als mast op de grote zeilschepen. Het zand heeft een heel hoog kwartsgehalte waardoor het als een spons werkt, en vangt de regen op en bewaard dit in de natuurlijke ondergrond, er valt hier ca 200 dagen per jaar behoorlijke hoeveelheden regen, dus er is zoveel zoet water dat weer wegloopt via 2 kreken zo de zee in. Als je over het strand rijdt dan zie je hele vlaktes waar water op ligt, je zou denken dat het nog nat is van de terugtrekkende zee, maar het is gewoon drinkbaar zoet water, het loopt ook via geulen zo de zee in, doodzonde van al dat kostelijke door zand gefilterd water (dat was dan even een lesje geologie dat wij weer van de tour guide geleerd hebben). Omdat het eiland uitsluitend uit zand bestaat kan je er alleen met een 4x4 terreinwagen rijden, wij hebben de tour in een grote 4x4 truck gereden . Dat was een belevenis van jewelste, alle wervels in je rug waren op het eind van de dag compleet los gemaakt .De gids en dus ook wij allemaal(18 man)kwamen in de oprit van het strand toch vast te zitten in het mulle zand. Op de terugweg tijdens de ferrytocht terug hebben een prachtige zonsondergang gezien.

Zaterdag 21 mei ’16
Vandaag opnieuw naar Frazer Island, maar nu naar de west kant, gisteren was het midden met o.a het tropisch regenwoud, het enorme lange strand aan de oostkust, waar we met die grote truck overheen zijn gescheurd, je kon zelfs met een vliegtuigje vanaf het strand opstijgen en weer landen, de west kant is net wat beschutter, daar komen die grote trucks niet, dus is het net Robinson Crusoe spelen.
We zijn met een motorcatamaran ( met maar 12 gasten aan boord) naar de westkant gegaan, op het strand kon je van alles doen wat je maar wilde, vissen, kajakken, snorkelen of gewoon lekker over het strand lopen met je voeten door de Pacific of zwemmen. Wij zit zijn al helemaal gelukkig als we met een boot op het water zijn, en lopen langs de vloedlijn en schelpen zoeken is gewoon heel leuk. Het water was wat fris, en we werden gewaarschuwd om niet diep te zwemmen omdat het afgaand tij was, maar de stilte, het plaatje van het geheel was voor ons puur genot om daar een paar uurtjes te verblijven.Terug aan boord was er een super goede lunch, steak, vers gevangen gegrilde vis, worstjes, en diverse salades, brood, je kon eten zoveel je maar wilde, het was in 1 woord gewoon super verzorgd, je kon echt merken dat dit een familiebedrijf is, met liefde voor hun vak. Gisteren was er een mevrouw, die deze tour deed haar trouwring verloren in de zee, ze wist ongeveer waar, en het bedrijf heeft haar, haar man en twee kinderen voor vandaag gratis uitgenodigd om weer mee te gaan zodat ze verder konden zoeken of de ring weer boven zee of zand zou komen, de skipper (eigenaar) heeft een uur mee staan te graven en harken om te helpen, ik bedoel maar, klantvriendelijke houding! Weer een dag met een gouden randje.

Zondag 22 mei ’16
Nog vergeten te vermelden in het vorige verhaal dat die hertshoornplant op die boom op Frazer Island ruim 1 mtr in diameter was, ( mijn moeder had vroeger zo’n hertshoorn als kamerplant en die was voor Nederlandse begrippen met pakweg 35 cm diameter al heel groot) en het is geen parasiet, ze gebruiken de bast van de boom alleen maar als houvast de boom merkt daar niets van. Vandaag een redelijk lange rijdag naar Rockhampton gemaakt, het weer was perfect voor te rijden, bewolkt niet koud maar ook niet te warm.

Maandag 23 mei ’16
Vanuit Rockhampton naar MacKay gereden, we zijn de steenbokkeerkring (Capricorn) gepasseerd, dus nu officieel in de tropen aangeland. De highway was weer lekker ouderwets 1 baan heen en 1 terug en hoe verder naar het noorden hoe rustiger het weer op de weg wordt. We hebben 2 enthousiaste fietsers gespot onderweg én een malloot die aan het hardlopen was en dat allemaal op de Bruce Highway. Nu lekker een rustig middagje op de camping in MacKay, morgen gaan we naar Airlie Beach, daar staan weer een aantal tourtjes op het verlanglijstje.

Dinsdag 24 mei ’16
Vandaag maar een kort ritje ca 145 km, maar wel via een alternatieve route via Marian door de enorme suikerriet plantages naar Proserpine en daarna weer via de M1 ( gewoon voor ons een provinciale weg) naar Airlie Beach. We zitten nu op de White Sunday’s in het plaatsje Airly Beach, de White Sundays is een enorme groep eilanden voor de kust, in tegenstelling van wat je van de naam zou verwachten zijn die eilanden helemaal niet wit maar groen en dik begroeid met bomen en struiken, met af en toe een schitterend wit strandje. We staan op Ilsland Gateway Top Tourist caravan park, een als een tropische tuin aangelegde, schitterende camping met rondom de Hibiscusstruiken, Palmbomen uiteraard “gumtrees” en om je heen gala’s en steltloperige vogels, lijken wel een beetje op de Amerikaandse “roadrunner” prachtige kleine bontgekleurde parkietjes, zwarte kakatoe’s en hele kleine duifachtige vogeltjes echt te veel om op te noemen. We staan hier minimaal 3 nachten en voor morgen hebben we een tour geboekt op een catamaran zeilschip de Illusions en gaan we o.a. naar Blue Pearl Bay en Hayman Island. We hopen onderweg dolfijnen te zien, voor de walvissen is het nog iets te vroeg in het seizoen, maar wellicht kunnen we als we aan het snorkelen zijn schilpadden zien en het Blue Pearl Bay moet een schitterend koraalrif zijn.) Oja we merken echt dat we in de tropen zitten, het is warm, niet heet maar gewoon heerlijk en de luchtvochtigheid is perfect, vandaag een grote was gedraaid, beddengoed etc en alles was binnen 1 uur kurk droog.

Woensdag 25 mei ’16
Om 7 uur in de ochtend aan de poort van de camping staan om te worden opgehaald door de jawel in eigen persoon de eigenaar en skipper van de catamaran de Illusion, de hele groep die vandaag mee zou varen bestond slechts uit 16 personen, dus lekker rustig en volop ruimte aan boord. In de ochtend was het vrijwel windstil en veel bewolking, maar gaanderweg klaarde het op en kregen we genoeg zon. Het was eerst 1 ½ uur varen naar Hayman Island helaas wel op de motor en voor de lol werd toch het grootzeil gehesen. Op Hayman Island zie je vooral hele grote zeeschilpadden, stom genoeg hadden we onze eigen flippers en duikbril niet meegenomen, ze hebben het altijd ook aan boord maar helaas van een bedroevende kwaliteit, ik (carmen) kreeg een paar flippers en bij de eerste de beste slag vloog het ding uit, dus jammer maar helaas, werd dat een beetje met het kontje in de zee blijven zitten, de stroming was te sterk om zonder flippers dieper het water in te gaan, en die lieverd van een Dolf bleef dus maar solidair met mij aan de kant zitten. Aan boord kon ik wel een ander paar flippers krijgen, maar daar zaten scheuren in de hiel dus daar had ik al helemaal geen vertrouwen meer in. Maar er komt nog genoeg gelegenheid om het onderwater leven te bekijken en te fotograferen.

Donderdag 26 mei ’16
Voor de tocht met, zoals het genoemd werd een tallship van 62 feet , de Providance moesten we al om 6.45 aan de poort staan, ja ja je moet er wat voor overhebben als je een hele dag wilt varen, ook nu weer een klein gezelschap van 16 personen wat wel prettig is voor de ruimte aan boord. Deze tocht ging naar Tongubay voor een bushwalk naar de Hinled lookout en de whitesand (zgn poederzand) bij Betty’s beach en naar Dumbell Island waar gesnorkeld op het rif kon worden. Deze keer dus wel onze eigen snorkelspullen meegenomen. Het snorkelen was heerlijk het water is pakweg 27 graden lijkt wel of je in een koel bad ligt, maar het zicht onderwater was wat slecht, dit kwam door de coral spawn, in deze tijd spuugt het coraal zeg maar zaad uit en dat zweeft door het water, jammer dat het zicht niet helder was want er was zo’n diversiteit aan koraal en vissen. Maak ook hier geldt weer er volgen nog vele snorkel gebieden. We waren pas om 6 uur die avond terug op de camping, behoorlijk gaar van de hele dag op zee, maar we hebben er enorm van genoten.

Vrijdag 27 mei ’16
Vandaag naar Townsville gereden 275 km, op de camping aangekomen bleek dat we een probleem met de elektriciteit hadden, eerst dachten we dat het aan de “paal” lag, dus naar de receptie dat er geen stroom op de site was, volgens de mevrouw klopte dat niet maar ze stuurde haar man wel even langs, die controleerde de paal en die werkte gewoon goed, de stroomkabel op diverse andere plaatsen geprobeerd maar nee hoor, geen stroom in de auto. Bij de camping baas een andere kabel geleend om te kijken of het aan onze kabel lag, nee dus de hoofdschakelaar sloeg steeds uit. Naar Apollo ( de camperverhuur maatschappij) gebeld, en eindeloos heen en weer gepraat, heb je dit gedaan, heb je dat gedaan, tot ik op een gegeven moment een beetje nijdig begon te worden en de meneer van Apollo begreep dat we echt een probleem aan het krijgen waren, hij heeft een elektricien gebeld maar die kon pas zaterdagochtend langs komen, en er werd ons gevraagd kun je in de camper overnachten of niet. Ik heb aangegeven dat wij absoluut stroom nodig hebben voor Dolf’s cpap apparaat en dat hij zonder dit ding niet kan slapen en aangezien het zeer “”heet”” is, vinden wij slapen zonder airco sowieso geen optie. Daarom konden wij op de kosten van Apollo in een cabin gaan overnachten.

Zaterdag 28 mei ’16
Heerlijk in een ge-aircode cabin geslapen, om half 8 de elektricien gebeld en die gaf aan dat hij pas rond 10 uur bij ons kon zijn omdat we niet konden weten hoelang het allemaal zou gaan duren én of het probleem verholpen kon worden hebben de cabin nog maar voor een dagje bijgeboekt. En natuurlijk alsof de duivel er mee speelt, stopt die man de stekker in een paal en het werkte weer allemaal, gelukkig had de campingbaas gisteren gezien dat de stroom echt niet werkte en dat de hoofdschakelaar steeds uitsloeg, en dat ook tegen de elektricien vertelde, want we vonden ons behoorlijk voor paal staan. In elk geval heeft hij de hoofdschakelaar vervangen en het contactpunt buiten helemaal nagekeken of er geen losse draden waren, dus als het goed is werkt alles de komende tijd weer helemaal goed.

Zondag 29 mei ’16
Op ons gemakje opgestaan en de spullen weer allemaal naar de camper verhuisd, vooral de inhoud van de koelkast en het vriesgedeelte, (best nog wel een ruim ding voor een camper, het is qua grootte een tafelmodel koelkast met bovenin over de totale breedte een vriesvak waarin we voor ruim 4 weken aan vlees opgeslagen hebben), vrijdag hebben we alles uit de koelkast in de camper gehaald en in de grote koelkast van de cabin opgeslagen, omdat logischer wijze ook de camper koelkast niet goed meer werkte vanwege de stroomstoring. Omdat iedereen die we inmiddels ontmoet hebben aangaf, àls je naar Cairns rijdt dan moet je echt op Mission Beach stoppen en overnachten, dat is zo mooi daar. Nou dat klopt ook wel het strand is eindeloos lang prachtig geel zand en het is omzoomt door Palmen, maar voor ons is het te toeristisch, het lijkt wel op Scheveningen op een zeer drukke zomerdag, alleen maar barretjes, eettentjes etc etc., er zijn vooral heel veel backpackers, die genieten van die drukte, maar wij zijn daar niet zo van. De camping echter, daar is het zo rustig, zeg maar uitgestorven, het is nog geen seizoen maar hij is zo mooi aangelegd, het lijkt wel een tropische tuin, perfect onderhouden en zeer ruime plaatsen, prima voor 1 nachtje. En het mooiste van alles was, de stekker in de paal én jawel hoor we hebben elektriciteit in de camper, zodat we de airco vannacht zachtjes kunnen laten draaien, is wel nodig, het is heerlijk warm tussen de 25 29 graden maar toch een iets hogere luchtvochtigheid dan voorheen, tikje benauwd, maar we klagen niet hoor, het is alleen dat we alles in het dagboek willen zetten zoals we het ervaren hebben. Morgen rijden we naar Cairns en daar blijven we dan een paar dagen om wat tours te gaan doen. We willen naar, Kurunda (dorpje in het regenwoud) én niet te vergeten nog wat snorkelen op het Great Barrier Reef.

Maandag 30 mei ’16

Eerst even een antwoord aan Karin en Hans Nee we hebben die dag dat huisje gewoon heerlijk gebruikt om wat te relaxen, (het was heet en benauwd dus in een airco omgeving het dagboek bijwerken etc is echt geen straf)

Het heeft de nacht van zondag op maandag enorm geregend, dat verklaard ook waarom het gisteren zo benauwd was. De rit van Mission Beach naar Cairns is maar een kleintje van 150 km, maar wat een mooi landschap. Het is hier ook nog volop suikerriet country, als je die suikervelden omzoomt door tropische bomen en palmen om je heen ziedt, dan zou je met een beetje verbeelding, kunnen voorstellen dat je door Indonesië zou rijden, die groene suikerriet velden zouden zo maar rijstvelden kunnen zijn. We hebben voor 5 nachten op de Crystal Cascade Big 4 camping heel luxe een en-suite site geboekt, kost maar een paar dollar meer per nacht echt een spotkoopje, maar dan heb je wel je eigen badkamer bij je site, en dat scheelt ook weer op de kosten van de chemicaliën voor het cassette toilet. Gelijk voor morgen de excursie naar het tropisch regenwoud, met de skyrail ( 7,5 km lange kabelbaan en dan terug met de klassieke scenic raylway geboekt. Morgen horen we of de dagtocht naar het meeste noordoostelijkste puntje van Australië doorgaat.

Dinsdag 31 mei ’16

Om 8.30 uur van de camping weg gereden om een kwartiertje te rijden naar Smithfield Terminal het beginpunt van de Skyrail, we hebben gekozen om een kleine toeslag te betalen zodat we in een “Diamontclass” gondel de tocht naar boven konden maken, de Diamontclass gondel heeft een glazen bodem (niets voor Paul en Fred om in zitten) en daarnaast heb je een aparte ingang waardoor je niet in een wachtrij hoeft te staan en nog belangrijker er gaan veel minder mensen in 1 gondel. Het weer is hier in het noorden ietwat onstabiel, vrij veel regen en bewolking, waardoor een gedeelte waarbij je over de hoogste top gaat dit helaas in de wolken was, maar via de glazen bodem, was er nu en dan toch nog wat zicht op de toppen van de bomen. Er zijn 2 tussen stations waar je uit kunt stappen, het eerste de Red Peak station lag in de wolken, dus zijn we overgestapt op de volgende gondel naar Baron Falls Station, daar zijn we naar het uitkijkpunt gelopen en zagen de Baron Falls in alle glorie, het is niet te vergelijken met de Niagarawatervallen, maar de waterval is 260 meter hoog en ligt in een spectaculaire omgeving, je voelt je zo klein worden als je naar die natuur kijkt om je heen. Daarna het laatste stuk naar het dorpje Kuranda, het was een oude nederzetting, maar nu een toeristisch gebeuren, maar leuk om een keertje te zien. In Kuranda werden we met een bus naar het beginpunt van het “Rainforeststation Nature Park gereden, daar kregen we een rondleiding in een “dierenparkje” koala’s, kangoeroes, Tasmanian Devils, Kasuaris (die leven hier en vooral rond Mission Beach nog in het wild) zoet en zoutwater krokodillen etc. vooral het commentaar en de, met de droge Aussie humor doorspekte uitleg, van de gids was dik genieten. Daarna een tochtje met een originele uit de WW II Army Duck (amfibievoertuig) door het regenwoud en rivier, en tot slot werden we verrast met een aantal dansen van de locale Tjapukai Aboriginal people. Terug met de klassieke trein, waar we gold class hadden geboekt, dat was echt een belevenis, het leek wel of we in de “Orient Express” zaten, een wagon met luxe clubfauteuils, ontvangen worden met een drankje naar eigen keuze, wijn, champagne of sap wat je maar wilde, tijdens de 1 ½ uur durende treinreis werden we in de watten gelegd met een kaasplateau, drinken zoveel je maar wilde ( ik Carmen heb me na 1 glas wijn netjes aan water en sap gehouden want ik moest de camper terug rijden) om 5 uur waren we op het station van Freshwater waar de bus al klaar stond om ons terug te brengen naar de Smithfield Terminal waar de auto’s geparkeerd stonden. Om 6 uur waren we terug op de camping. Achteraf gezien hebben we toch nog geluk gehad met het weer, de hele dag maar een paar druppels en een tropische bui toen we in het culturele centrum waren, maar ja een tropisch regenwoud zonder regen is ook niet leuk. Voor de liefhebbers kijk op www.skyrail.com.au

Woensdag 1 juni ’16
Het weer is een stuk vriendelijker, nog wel wat bewolking, maar vooral grote witte wolken, met af en toe een lokale regen van ca 10 tot 15 druppels, steeds als we denken de stoelen moeten naar binnen is het alweer droog. Vandaag gehoord dat de grote tour die we zo graag willen doen doorgaat, morgen gaan we de Cape York Day Tour doen, vanaf Cairns vliegen we laag naar het meest Noordelijkste puntje van Australie, daarna een grote 4 x 4 bustour (je komt op plaatsen waar je anders nooit zou komen). www.daintreeair.com.au, verder vandaag een rustig dagje op de camping, lekker plonzen in het zwembad, morgen wordt een hele lange dag waar we ons nu al enorm op verheugen.

Donderdag 2 juni ’16
Vanmorgen heel vroeg wakker geworden omdat de stroom op de camping rond 5 uur totaal uitgevallen was, waardoor uiteraard de airco stopte én Dolf het benauwd kreeg omdat zijn Cpap app. er ook mee ophield, we zijn nog maar even blijven liggen tot het om half zes licht begon te worden. Om 7 uur zou de taxi voorstaan om ons naar het de speciale kant van het vliegveld te brengen waar Daintreeair service gevestigd was, pal naast de hangar van de Flying Docters. We zijn met een Piper Headchief gevlogen een 2 motorig propeller toestel, , waar inclusief de piloot 10 man in kunnen, en met aan weerszijde 1 stoel en een groot raam zodat iedereen goed uitzicht had. Omdat de groep uit 16 man stond zijn we over twee toestellen verdeeld. Om half 8 zijn we de lucht ingegaan en er moest eerst 20 minuten over zee gevlogen worden, daarna is Greg (de piloot) op een hoogte tussen de 500 en 2000 feet gaan vliegen zodat we een schitterend uitzicht hadden op het Daintreeforrest ( enorm regenwoud, de kustlijn, de koraalriffen etc etc. super gaaf was dat. Het was toch nog zo’n 3 ½ uur in scenic-flight van Cairns naar Cape York, Cape York heeft een landingsbaan die nog door de Amerikanen gebouwd is in de 2e wereldoorlog en daar konden de grote bommenwerpers starten en landen. Het stationsgebouw was een soortement van keet, het leek net een filmscene zo grappig om mee te maken. Op het vliegveldje stond het 4x4 busje op ons te wachten voor de tour van oost naar west van de peninsula, (schiereiland) die het uiterste topje van het noorden van Australië vormt. Overal rondom dat vliegveld liggen nog brokstukken van verongelukte, vliegtuigen en materiaal, we zijn even gestopt bij een neergestorte DC 3 uit WW II, die wordt daar als een monument beschouwd voor alle omgekomen mensen, die vanuit dat vliegveld gevochten hebben. Omdat het nog hoog tij was zijn we eerst gaan lunchen en daarna via de enige weg dus een “dirt road” gewoon platgereden pad, dwars door het regenwoud naar het absoluut laatste stukje Australië gereden. Het was inmiddels laag water, daarom konden we ons een weg banen over het wad achtige strand ( dit strand is eigenlijk een mangrove) naar, de “Torres Strait” de zeestraat tussen Australië van Papua Nieuw Guinea . Daar stonden we dan op het allerlaatste stukje Aussie, al bij elkaar waren we daar zo’n dikke 4 uur meer bezig voordat we weer bij het vliegveldje waren. Maar wat hebben we genoten van al die mooie natuur die we gezien hebben. De terugvlucht ging een stuk sneller omdat we nu op een hoogte van 10.000 feet vlogen maar toch was het nog 2 ½ uur vliegen naar Cairns waar we om 6.30 uur weer geland zijn en we een lift terug naar de camping kregen van en stel dat bleek schuin achter ons op de camping te staan, zo aardig van hen, gelukkig was de elektriciteit helemaal hersteld en de camper lekker koel omdat de airco de hele dag had staan te draaien.

Vrijdag 3 juni ’16
Het heeft vannacht behoorlijk geregend en vanmorgen was het zwaar bewolkt, jammer voor ons omdat vandaag een tour naar het Outer Great Barrier Reef hadden geboekt, om 8 uur werden we opgehaald en naar de haven gebracht waar we met een grote snelle motorcatamaran naar het grote ponton op het Moore reef gebracht zijn. Op zee stond er best een stevige wind(understatement) dus ging die grote “cat” behoorlijk te keer, wij zaten lekker op het bovendek, het was wel bewolkt maar absoluut niet koud, en op het benedendek stonden de nodige mensen zeeziek te zijn. Zo’n groot ponton, is eigenlijk een enorme overdekte ruimte met zonnedek, tafels en banken, omkleed ruimte etc alle activiteiten gebeuren daar vanaf én is het minst belastend voor het rif, het ding ligt verankerd, de kabels begroeien waar de vissen daar weer van kunnen eten de cat meert daar af, dus geen boeien verder nodig of ankers die uitgegooid worden. Het water was zo’n 27 graden en voor een buitenrif redelijk helder, hoewel het “stinger” seizoen eigenlijk voorbij is werd toch aangeraden om de lycra suits aan te doen, dan ben je van top tot teen beschermd ( ze worden gewoon aangeboden net zoals wetsuits, flippers, duikbrillen snorkels etc). O ja een stinger o.a. de blue box gellyfisch is een hele gemene kwal en als je door zijn zeer lange tentakels geraakt wordt kom je behoorlijk in de problemen, het doet vreselijk pijn en het kan je zelfs zoveel gezondheidsproblemen geven dat je minimaal in het ziekenhuis terecht komt). We hebben heerlijk gesnorkeld, heel veel mooi koraal gezien, prachtige vissen super gewoon. Tijdens de lunch begon het enorm hard te regenen, en werd het laag water waardoor grote stukken rif boven water kwamen. We hebben in plaats van nog een keer te gaan snorkelen een tour met de semi sub marine over het rif gemaakt, om 14.30 uur zouden we een helicoptervlucht van 10 minuten gaan maken, maar vanwege het slechte weer, geen mooi uitzicht, is die gecanceld helaas. En alsof de duivel er mee speelde, toen we om 15.30 terug naar Cairns gingen begon het op te klaren, was de zee en stuk rustiger, en hebben we weer heerlijk op het bovendek gezeten. Dit was onze laatste dag in Cairns, morgen gaan we de kust verlaten en beginnen we aan het stuk dwars door het Noordelijke gedeelte richting “Red Centre”.  

Zaterdag 4 juni '16
Vanmorgen was het weer enorm opgeknapt, lekkere blauw lucht met “Nederlandse” witte wolken. We zijn vanaf de camping naar Milla Milla gereden ( om de veel geprezen waterval te zien) via een bergweg om die heel smal en stijl was hellingen tot 10 % stijging, het leek of er geen eind aan kwam, ruim 2 uur over een afstand van 100 km. Milla Milla is oud piepklein stadje in de Tablelands, die overigens na die kl…..bergweg schitterend zijn, heel stom maar je zou je zo in Zwitserland wanen. Het is hier volop een land van veefokkerijen, de mooiste rassen runderen en dan vooral stieren zie je volop. Het fijne is dat we nu uit de vochtige tropen zijn, het is hier net iets koeler en vooral droger dan aan de kust. We staan nu in Mount Garnet op een super simpele camping, die we zo goed kennen van vorige reizen, heel basic, sanitair oud maar brandschoon. Morgen rijden we naar Croydon.

Zondag 5 juni ’16
Allereerst een correctie, het vliegtuigje waarmee we naar Cape York zijn gevlogen was een Piper Chieftain en niet Headchief (sorry senior moment). We hebben de afgelopen nacht het zo enorm koud gehad, vanaf dat we aan de oostkust zijn was het prettig om de Airco ’s nachts aan te hebben met alleen maar een laken over je heen, de airco hadden we al uitgelaten maar om een uurtje of 1 werden we allebei door en door koud wakker, dus eerst maar de hoezen van de dekbedden over ons heen gegooid, maar dat was niet voldoende, de dekbedden hadden we onder de kussens van de bank opgeborgen en die banken worden ’s nachts ons bed, op een gegeven moment heb ik maar 1 dekbed er onderuit getrokken en over ons heen 2tjes getrokken. Daarna zijn we allebei diep in slaap gevallen. Iedereen had het er s’morgens over dat het zo bitter koud was geweest, we denken dat de temperatuur tot pakweg 3 graden Celsius was gezakt. We weten dat het in de outback ’s nachts heel erg koud kan worden maar hebben dit nog nooit zo extreem meegemaakt. We zijn vandaag via de Gulf Developmental Road naar Croydon gereden, die weg gaat vanaf de Tablelands dwars onder de Cape York Peninsula door, naar Normanton aan de Gulf of Carpentaria. En o wat ging ons hartje weer helemaal open en wat werden we weer blij dat we in de echte Outback zitten. De oostkust is mooi maar voor onze smaak veel te toeristisch, wij houden toch meer van het ruige en de ruimte van de Outback. Die Gulf Developmental Road is dus echt ook nog onder “development” hij gaat van 2 banen over naar 1 middenstuk met grote brede stukken gravel ( oftewel dirtroad) waar iedereen heel rustig met 2 wielen in de berm rijdt als je elkaar moet passeren. In dit stuk land zijn er weer van die enorme “cattle stations” en de runderen lopen vrij door de bush en over de weg en dan kom je dit soort jongens en groepjes tegen. We hebben vandaag enorm in de “file” gereden, over een stuk van bijna 400 km zijn we 3 keer ingehaald, 1x door een Roadtrain en 2x door een 4x4 terrein wagen en als we alles bij elkaar opgeteld hebben dan hebben we misschien 20 tot 25 tegenliggers gehad. Onderweg kwamen we een 1 baans brug tegen die over een enorme rivier gaat, als het geregend heeft staat het echt van oever tot oever helemaal vol met water, nu in het droge seizoen ziet het er zo uit, (foto). We hebben onderweg opeens een “Dingo” de weg over zien steken, dit is heel bijzonder want het beest is behoorlijk schuw.
Een Dingo is hondachtig en lijkt ook wel op een vos qua kleur maar is iets groter dan een vos, het is geen hond maar wolfachtig (dit hebben we dan weer van een ranger geleerd) Helaas was het beestje alweer verdwenen in de onder begroeiing naast de weg voordat we het fototoestel klaar hadden, daarna heeft degene die geen “stuurbeurt” had constant met de camera klaar gezeten. Het is heerlijk weer ca 28 graden, strakblauwe lucht en gelukkig geen vochtigheid in de lucht. Nu maar afwachten hoe de temperatuur vannacht zal zijn, de dekbedden liggen in elk geval klaar. Op de camping stond deze klassieke auto met daarachter een supermoderne caravan, typisch geval van Aussie humor?? Dolf is dol op deze sandwich de “Carmen Special” en daar hoort dan een echt Queenslander biertje bij.

Dinsdag 7 juni’16
Gisteren en vandaag hebben we een reisdag gehad we zullen toch het hele dwarsstuk van de top van oost naar west moeten rijden, maandag zijn we naar Cluncurry gereden, onderweg 2 antieke auto’s 3 overstekende kangoeroes en 1 wilde kameel gezien. Meestal zie je op de dag geen kangoeroe’s die liggen lui in de schaduw onder de bomen of stuiken te slapen, ze komen na de zonsondergang tevoorschijn en worden dan heel vaak aangereden. In Cluncurry hebben we op een soort van veredelde “bushcamping” gestaan (wel met stroom op het plekje) en vandaag zijn we via Mount Isa, daar wordt uitsluitend mijnbouw gepleegd dus een typisch mijnwerkers stadje geen kraak of smaak aan het hele gebeuren. Het weer is prachtig strakblauwe en kurkdroge lucht en de temperatuur is vandaag tot dik boven de 35 graden gekomen, maar met een beetje wind is het goed uit te houden, we staan nu in Camooweal op een doorgaanscamping “The Postoffice Hotel en van park” dat gelukkig een heerlijk zwembadje heeft, daar heb ik dus een klein uurtje in liggen afkoelen. Camooweal is een typisch outback dorpje, zo weg gelopen uit de jaren 50. Behalve mijnbouw zijn ook hier enorme “cattlestations” verder is er hier niets. Morgen verlaten we Queensland en bereiken we het de Northern Territory en is het de bedoeling dat we tot Barckley’s Homestead gaan of als we vroeg zijn nog een stukje verder, we zien wel. Tot nu toe hebben we enorm geboft hebben omdat we bijna geen last hebben van vliegen, dat kan hier in het “Rode Hart” een plaag zijn.

Woensdag 8 juni ‘16
Vandaag om 8 uur uit Camooweal weg gereden en doorgereden naar Tenant Creek, een rit van 522 km waar we ruim 6 uur over gedaan hebben, de rit ging vooral langs eindeloze “gras” vlaktes waar we heel veel runderen hebben zien rondlopen, op een gegeven moment zagen we een enorme kudde die bij elkaar gedreven en gehouden werden door echte “drovers” in Amerika heten die gasten cowboys. Ze worden vanaf die plek in de grote Roadtrains gedreven om zo verder naar de slachthuizen vervoerd te worden. De temperatuur liep al heel snel op en rond 11.30 uur was het al ruim 33 graden, maar er staat een windje en het is droog dus prima uit te houden. Morgen kijken we of we in 1 keer doorrijden naar Alice Springs en daar blijven we dan een aantal dagen. We denken aan een weekje, er is veel te zien en te doen, daarnaast willen we het even rustig aan doen, want we lopen best voor op schema.

Donderdag 9 juni ’16
We zijn vandaag toch maar niet rechtstreeks doorgereden naar Alice Springs dat zou ruim 500 km zijn dus zijn we ietjes later opgestaan, lekker rustig ontbeten en op ons gemakje zo rond 9.45 uur weg gegaan vanuit Tenant Creek. Via de “Devils Marble’s “ dit is een bijzondere plek met door erosie gevormde hele grote “knikkers” ( rode rotsblokken). Uiteraard horen daar weer diverse Aboriginal legendes bij, en is de plaats voor hen heilig. We staan nu op het kampeer gedeelte van het TiTree Roadhouse. TiTree is een voornamelijk Aboriginal gemeenschap, met een paar huizen, schooltje 1e hulppost en politiebureau, het “Roadhouse” bestaat uit een tankstation, winkel, motel en kampeergedeelte. Vaak is een Roadhouse een op zichzelf staand gebeuren aan de “snel”weg, waar de permanente bewoning bestaat uit de uitbater en wat hulpjes. Het weer is zo’n verschil met de vorige dagen, het was vanmorgen bewolkt maar dat is helemaal opgelost, alleen is temperatuur met net 21 graden een heel stuk koeler dan de voorgaande dagen. Er staat een stevige wind en die voelt zelfs fris aan, weer even iets anders dan we gewend zijn.

Vrijdag 10 juni ’16 

Het was heel koud vannacht en de temperatuur is vandaag niet echt opgelopen, het is nu pakweg 16 graden met een half bewolkte lucht en kille wind. Het was vanaf TiTree nog maar 190 km naar Alice Springs, om 9 uur zijn we weg gereden en zo rond 11.15 waren in Alice, gelijk maar naar een camping gegaan en de eerste en de beste een Big4 zat helemaal vol, van de mevrouw achter de balie hoorden we dat er een groot race evenement gaande is dit weekeind, de Finke River Races, voor motoren, squads en alles wat off road kan rijden, jeeps etc, racen door de rivierbedding van de Finke rivier, die staat meestal droog, maar omdat er vorige week best wel veel regen is gevallen, zijn sommige stukken nog goed modderig. Het werd uitgelegd als een soort mini Dakar race gebeuren, waar internationale grootheden komen racen. Hierdoor zit de hele stad bommetje vol, we konden een noodplek krijgen, op een stukje gras naast de kampkeuken, maar dan moesten we stroom uit de kampkeuken krijgen met een adapter cq omvormer, die hebben we niet, die zouden we wel eventueel kunnen lenen, maar als iemand dan die stekker uit het stopcontact trekt, omdat ze bv een waterkoker aan willen zetten, zouden wij zonder stroom komen te staan, dus maar vriendelijk bedankt en zijn we verder gaan kijken. Tegenover die Big4 staat de Gday Mate camping en omdat we naar een ensuite site vroegen, we die toch al van plan waren om te nemen omdat we minimaal 4 nachten in Alice willen blijven, hadden we geluk er waren nog 3 vrij én dat waren de laatste plaatsen. Dus was het maar goed dat we zo vroeg in aankwamen, anders hadden we toch een probleem gehad, er zijn 5 campings in Alice en daarmee houd het helemaal op.
Morgen gaan we een excursie maken door de West MacDonnell Ranges en we hebben gelijk voor maandag de Palm Valley tour met een 4x4 bus geboekt, in zo’n georganiseerde tour kom je toch op plaatsen waar wij met de camper sowieso niet mogen en/of kunnen rijden, daarnaast weten die gasten precies waar alle bezienswaardigheden zijn. Volgens de weerberichten zou het de komende dagen wel aan de frisse kant blijven, ca. 18 tot 19 graden wel zonnig en s’nachts koelt het af naar een graatje of 3 brrrrrrrr koud hoor, maar we hebben hele goede dekbedden die houden ons heel goed warm.

Zaterdag 11 juni ’16
Om half acht werden we bij de camping opgehaald met een klein busje max 20 personen, het hele gezelschap bestond uit 16 man lekker klein groepje bestaande uit “grey nomads” een internationaal gezelschap uit Japan, Engeland Nieuw Zeeland en 3 Aussie’s en uiteraard 2 kaaskoppen
We zijn eerst naar Simpsons Gab gegaan, een prachtige kloof bestaande uit kwarts gesteente, zo mooi gekleurd door de vroege ochtend zon, met aan het eind een permanent “waterhole” er zitten daar veel rock walle
by’s maar helaas niet één gezien, het was nog te koud, wat me overigens brengt dat het heel koud is in Alice. Volgens de gids is vorige week de winter echt begonnen, zakken de temperaturen overdag naar eventueel onder de 20 en wordt er deze week zelfs nachtvorst verwacht. Zoals ik al vertelde hebben ze een behoorlijke hoeveelheid regen gehad hierdoor is de Larapinta rivier helemaal vol en staan de waterhole’s vol. Peter (de gids) vertelde ook dat het helemaal niet ongebruikelijk is dat het soms wel 10 jaar kan duren voordat er weer regen valt, gelukkig heeft Alice Springs een natuurlijke zoetwater voorraad. Daarna zijn we naar Stanley Chasm gegaan ook een kloof maar dan een hele smalle, de omgeving is zo ontzettend mooi, zodat alleen het rijden van het ene punt naar het andere al dik genieten is. De Ochre Pits is Aboriginal gebied, het is zo bijzonder ze halen daar nu nog steeds hun verf grondstof vandaan, het gebied bestaat uit zandsteen in de diverse primaire kleuren, geel, rood wit zwart en combinaties daarvan. Het is streng verboden om zelfs maar een steen van de grond mee te nemen als je betrapt wordt krijg je een boete van $ 5.000,--. Ik zag een heel mooi stukje kwarts liggen en raapte dat op en Peter gaf me gelijk aan joh neem dat echt niet mee, heb je het waarschuwingsbord niet gezien. Ik was helemaal niet van plan om het mee te nemen ik wilde het alleen maar even goed bekijken. Bij Glenn Hellen waar we een prima lunch kregen zagen we dat de Larapinta rivier inderdaad helemaal vol stond. Via Ormison Gorge waar de mooiste “ghost gumstrees” staan en waar het in de zomer heerlijk zwemmen is in het waterhole, die kunnen overigens meer dan 5 meter diep zijn én er kan een stevige stroming in staan, naar het mystieke Ellery Creek big hole dat alweer voor een gedeelte in de schaduw lag. Om half zes waren wij weer terug op de camping. Morgen houden we een rustdagje met wat huishoudelijke klusjes, wasje draaien etc.

Maandag 13 juni ’16
Het was reuze vroeg opstaan vanmorgen om 7.05 uur zouden we worden opgehaald bij de camping, Amber de chauffeur en gids was 10 minuten te laat, waardoor we een beetje verkleumd waren toen we de grote 4x4 truckbus instapten, maar gelukkig had ze de verwarming al hoog aanstaan. Daarna zijn de andere mensen opgehaald, weer een groep van 16 man, en zijn we naar Hermannsburg gereden. Hermannsburg is in 1877 opgericht door de Duitse Lutherse Kerk, die had t.t.t. 390.00 ha grond gekocht, stuurde daar 2 jonge missionarissen naar toe om een zelf supporterde permanente missepost op te richten. Nu is het een Aboriginal community maar het oude gedeelte is nog grotendeels in tact. Daarna zijn we eerst via een dirt road, dat geeft wat getril en gehobbel maar daarna echt “off road ” te gaan naar Palm Valley, een oase in de kurkdroge woestenij van midden Aussie. Amber reed echt over rotsstukken, heel vaak dwars door het water van de Finke rivier, echt super gaaf om dit mee te maken. De afstand van Hermannsburg naar Palm Valley is maar 21 km maar je rijdt daar wel 2 uur over. Halverwege dit traject hebben we een picknick lunch gekregen. (gelukkig waren er geen vliegen, het zal wel te koud zijn en/of er stond te veel wind voor die beesten). Als je dit traject wilt rijden dan moet je echt een zeer ervaren 4x4 chauffeur zijn. We hopen dat de foto’s jullie het een beetje duidelijk maken hoe ruig die rit was.
Palm Valley is zo ontzettend mooi dat is eigenlijk niet met woorden te beschrijven, dat moet je zelf gezien hebben. Wij hebben de rondwandeling waarbij je stevig moest klimmen over rotsblokken etc maar gelaten voor wat het was, als je omhoog gaat zal je op een gegeven moment ook weer naar beneden moeten klimmen, en dat was voor ons echt geen optie. In de plaats daarvan hebben wij een heel stuk langs de “creek” gelopen, dat ging ook over de rotsen, stenen etc.en dat was al zwaar genoeg, wij hebben alleen maar dik lopen te genieten. Om 6 uur werden we weer afgezet bij de camping. Behoorlijk gaar en versleten lagen we om 9 uur in ons mandje.

Dinsdag 14 juni ’16

Op ons gemakje opgestaan om daarna de boel weer op te breken, om terug naar het Noorden te rijden, zodat we de kou achter ons laten en dan kunnen de dikke joggingbroeken en fleece truien weer opgeborgen worden. Toch maar eerst even langs Apollo gereden, gisteravond was alweer de gastank leeg, ( de 3e van ca 4 kg in ruim 6 weken, dat is niet normaal, als je nu de hele dag staat te koken, maar daar is toch echt geen sprake van). Bij de vestiging van Apollo vond de mevrouw achter de balie het ook heel raar en zij heeft naar het hoofdkantoor gebeld dat dit niet langer kon en dat er door een gespecialiseerd bedrijf naar gekeken zou worden. Na 3 kwartier wachten kregen we het adres van Alice Gas works, en jawel hoor, wat ik al weken lang liep te roepen ( ook tegen de monteur in Cairns verteld dat ik steeds maar gas rook in het compartiment van de gasfles maar hij kon niets vinden) er zal een klein lek bij de koppeling vanaf de slang van de gasfles naar de leidingen. Op zich kon het natuurlijk geen kwaad het komt niet in de wagen en er is ventilatie in dat compartiment maar je fles loopt dus wel leeg zodra je de tank open draait. Al met al reden we dus pas om 12 uur weg uit Alice, richting Tenant Creek. We zijn lekker vroeg gestopt bij Ti Tree de camping waar we 5 dagen geleden ook hebben overnacht, en zitten nu lekker lui in het zonnetje met een drankje en de e-reader. Jippie het is al 26 graden buiten, dat hebben we de afgelopen dagen gemist, buiten zitten in een singlet en korte broek.

Woensdag 15 juni ’16
Vandaag tot Tenant Creek gereden, lekkere rustige namiddag in de schaduw doorgebracht met een drankje en heerlijk lezen en we merken echt dat we weer in de tropen zitten, geen dekbed meer nodig ’s nachts.

Donderdag 16 juni ’16 
Onderweg een enorme kudde runderen gezien die stonden te wachten om of over de weg naar de andere kant gebracht te worden, maar wat waarschijnlijker is dat ze stonden te wachten tot de “Vee Road Train” arriveerde, om daarin gedreven te worden, dus even de wagen aan de kant gezet en Dolf heeft een paar foto’s gemaakt. Het hele spul werd onder controle gehouden door 2 Kelpi’s en wat “stockmen”. (veedrijvers). Het is ruim 33 graden en we staan nu net onder Daly Waters bij de HighWay Inn Roadhouse, (motel en camping) dat vonden we wel heel erg leuk omdat we 10 jaar geleden hier ook gestaan hebben. Er is nog niets veranderd én we hebben en perfect plekje in de schaduw van 3 grote obomen en dat is wel heel aangenaam omdat het heerlijk warm is, zo rond de 33 graden, maar er staat een windje én de lucht is droog, dus prima uit te houden. Morgen gaan we naar Katherine, daar blijven we dan een paar nachtjes en daarna gaan we richting Kununurra. Vanavond gaan we lekker eten in het restaurant van het motel.

v Vrijdag 17 en Zaterdag 18 juni ’16
Vandaag naar Katherine gereden ca 280 km, het eerste caravanpark zat helemaal vol, net als Shady Lane en nog een big 4 park, maar de mevrouw aan de receptie was toch al aan het rondbellen voor nog een andere gast en er was nog een plek in Knox Crossing dus daar voor 2 nachten geboekt

Zondag 19 juni ’16
Vanaf Katherine naar Timber Creek gereden, een kleine afstand van net 235 km maar daar is een “Sunset River Cruise” op de Victoria River te doen, daar hadden we wel zin in. Nu bestaat Timber Creek uit een paar huizen, 2 benzinepompen met campings erachter en de winkel die ook die River Cruise verzorgd, om 4 uur wordt je bij de winkel opgehaald ( in een hele oude schoolbus) door de “skipper”. Onderweg de nodige uitleg over de geschiedenis van Timber Creek gehad en hij heeft gestopt bij een reusachtige Boab Boom, die vol met vruchten hing, die vruchten lijken qua schil en kleur op een kiwi, ze zijn alleen veel groter en hebben een harde schil, als je die kapot breekt lijkt het vruchtvlees op ouderwetse suikerbrokken ( van die mierzoete roze en witte kindersnoep) maar de smaak is eerst een beetje zoet en daarna wordt het wat zuurder en ietsjes bitter, op zich niet vies maar het zal nooit mijn favoriet worden. De aanlegplaats van zijn boten is bij het National Park waar je ook mag kamperen, wat Nic en Gill gedaan hebben, zij stonden op ons te wachten om uit te zwaaien vanaf het einde van de creek waar de boot de rivier opgaat. De Victoria Rivier is enorm breed en heel erg lang en zit stikvol krokodillen het is niet aan te raden om daar te gaan zwemmen of om te dicht bij de oevers en “banken” te komen, je komt geheid in de problemen. De “cruise” was geweldig heerlijk op het water met de wind en het warme weer, een paar kleine crocs gezien, zelfs een baby die zich probeerde te verstoppen onder een omgevallen boom, én een paar redelijke grote joekels. Op het keerpunt ligt een groot ponton, daar werden warme en koud hapjes en drankjes aangeboden, de skipper heeft een paar Catfishjes gevangen (hengel in het water en beet hebben) ben die voert hij dan aan de witkop adelaars die daar nestelen, schitterend om te zien hoe die vogels die visjes in een duikvlucht vanaf een uitstekend blad naast de boot grissen. Tijdens de terugvaart naar Timber Creek een prachtige zonsondergang gezien, heel veel drinkende wallaby’s deze hebben geluk gehad en niet gepakt zijn door een krokodil, rond half acht waren we weer terug op de camping. Al met al een zeer geslaagde dag.

Maandag 20 juni ’16
Het is echt het land van Boabtree’s en krokodillen, op de weg naar Kuunurra heel veel gigantische Boab’s gezien, volgens de skipper gisteravond kunnen die dingen wel meer dan 3 duizend jaar oud worden, en bij bosbranden ( hoe heet die bushfire’s ook zijn) komen zij totaal ongeschonden eruit. Bij de “grens” van Northern Territory en West Australie was er uiteraard weer de controle of we geen verboden waren bij ons hadden, zoals groente, aardappelen fruit, etc, ze zijn daar zo streng in, ze proberen op deze manier bepaalde plant en dieren ziektes buiten het gebied te houden, wat heel logisch is, én de klok ging 1 ½ uur terug in tijd, dus hebben we weer vroege zonsopgang en ook vroege zonsondergang ook We staan nu aan Lake Kununurra, 2e rij vanaf de waterkant met hoe dan ook een schitterend uitzicht over het meer. De namiddag en vroege avond heerlijk op het gras bij het meer gezeten en van en prachtige zonsondergang genoten waarbij we een freshy (zoetwaterkrokodil) gezien hebben, nou ja alleen zijn ogen en neusgaten, verder lag hij onder water. We hebben ook 2 trips geboekt, woensdag hebben we een dinersunset cruise en donderdag een hele lange dag, eerst met een watervliegtuig over lake Argyl de bungle bungels en de Ord River daarna met de bus naar de historische Durack “homestead Argyle Downs en dan terug met een cruiseboot 55 km terug via de Ord River daar krijgen jullie in een volgend verhaal alles over te lezen.

Dinsdag 21 juni ’16
Vandaag een rustdag gehouden, het zijn weer dagen die heel vroeg beginnen, om 5.45 is het schemerig en om 5.30 komt de zon op, en uiteraard gaat de zon dan al weer zo rond 16.45 langzaam onder en om 18.00 is het stikdonker dus zo rond 21.00 uur ligt iedereen op de camping al op 1 oor. Het weer is fantastisch, lekker warm ca 28 graden met een licht windje waardoor het prima uit te houden is. Het is hier zo heerlijk aan het meer, we hebben tafel en stoeltjes in het gras aan de waterkant gezet, dat doen veel mensen, en heerlijk zitten lezen en stomweg alleen maar genieten van de natuur, de vogels en de rust. ’s Middags zaten we met een glaasje wijn en een bakje nootjes toen er opeens vanachter ons een vogel een duikvlucht nam en wat nootjes pikte tot 2 ml toe, hij raakte met zijn vleugeltip zowel Dolf als mijn haar, (spanwijdte ca.1.0 mtr)daar schrokken we eerst even van en daarna als je ziet wat de oorzaak is schoten we enorm in de lach. Het was een “Kyte” dat is een roofvogel zo groot als een raaf en wordt ook wel vuurvogel genoemd omdat het beest bij een bosbrand stukjes hete houtskool of verbrande takjes die nog heet zijn oppikt en daarna weer laat vallen en zo opnieuw een bosbrand veroorzaakt. Bij zonsondergang vliegen hier (en ik overdrijf niet) duizenden vliegende honden ( flying foxes) rond die op jacht gaan naar hun ontbijt, wat weer scheelt in het aantal muggen. ( op de foto zijn het die zwarte dingen overigens heeft iemand de babykrokodil ontdekt op de foto bij het vorige verhaal??)

Woensdag 22 juni ’16
Een heerlijk rustig ochtendje en voormiddag gehad, om 14.30 uur werden we bij de receptie opgehaald voor onze sunsetdinner cruise, nu zul je wel denken jeetje dat is toch geen sunset, dat maar vergeet niet dat om 16.45 de zon alweer ondergaat, we hebben een hele rondvaart met uitleg over de flora en fauna op Lake Kununura gekregen met hapjes en drankjes, champagne, wijn bier softdrinks wat je maar wilde, daarna ging de bbq aan en voor iedereen was er barramundi (vis) en steak, daarnaast diverse verse salades (goed voor de vitamientjes, brood huisgemaakte chudney; en sausen. Het was super lekker en gezellig, zelfs zeer romantisch met die prachtige ondergaande zon.

Donderdag 23 juni ’16
Om zes uur op want we werden al vroeg 7.30 uur opgehaald om naar het vertrekpunt van het watervliegtuig te gaan, we zouden gaan vliegen in een Cesna206 Caraven ( ja heus waar ik verzin die naam niet) tot mijn grote verrassing mocht ik als “co-piloot” (zonder werk) voorin en Dolf direct achter mij. We zijn op Lake Kununarra opgestegen en via de Ord River over Lake Argyle naar de Bungle Bungle’s gevlogen en daar helemaal overheen en rondom gevlogen, wat is dat indrukwekkend, die “bijenkorven” van boven af te zien, ze zijn miljoenen jaren geleden ontstaan, en door de wind gevormd, je ziet heel scherp de prachtige lagen in diverse kleuren gesteente. Daarna ging het over de open “pit” van de Argyle diamantmijn, die wordt niet meer gebruikt ze halen de diamanten nu uit de grond, wat bijzonder is dat hier veel roze en gele, met een chique woord champagne kleurige, diamanten gevonden. De meeste diamanten die ze daar naar bovenhalen zijn industriekwaliteit, maar af en toe worden er hele fraaie en soms hele grote exemplaren gevonden, van daaruit zijn we terug naar Lake Argyle gevlogen en geland bij een eiland, waar we “morning tea and coffee” met cake’s geserveerd kregen, en omdat je op de drijver uitstapt krijg je natte voeten, waar overigens bij het boeken voor gewaarschuwd werd. Daarna terug naar de basis waar het busje al klaar stond om ons terug naar de camping te brengen. Daar net even de tijd om naar het toilet te gaan de ingepakte rugzak te pakken en terug naar de receptie waar we om 11.30 uur opgehaald werden voor de bustocht van 75km naar de Ord River Dam. Onderweg gestopt bij de replica van de Burack homestead. De originele is bij het bouwen van de dam “verdronken” in Lake Argyle. Burack homestead is in ca 1860 gebouwd en werd het eerste enorme cattlestation in het noorden. De volgende stop was bij Lake Argyl resort, een zeer luxe resort en caravanpark bij de grote dam, om daarna aan boord te gaan van de snelle motorboot om de 55 km over de Ord River terug naar Kununurra te maken. De schipper wist enorm veel te vertellen over de gevolgen die het bouwen van die dam voor Kununurra en de omgeving heeft gehad, door de Ord River in te perken, is het nu mogelijk om het vruchtbare land te irrigeren waardoor er waardevolle plantages van o.a. Indisch Sandelhout, tropische vruchten en landbouw mogelijk is. Ook had hij ogen als een havik want hij zag het kleinste zoetwaterkrokodilletje 75 cm, spotte vogels én zelfs rots walleby. Het was heerlijk op de rivier volop zon en wind door het soms snelle varen. Uiteraard ook hier weer een prachtige zonsondergang en wat voor ons heel plezierig was, onze camping ligt voor de thuishaven van deze boot dus werden we keurig bij de camping aan wal gezet. Wat een dag wat dit en wat hebben we genoten van alle dingen die we weer gezien en beleefd hebben.

Vrijdag 24 juni 16
Bijna gewoonte getrouw waren we weer rond 6 uur wakker, ja dan gaat gewoon de zon op en komt er leven rondom je heen. De boel rijklaar gemaakt en om even voor 8 uur even naar het stadje gereden, moesten een paar boodschapjes doen, uien, aardappelen en tomaten, die mochten we immers niet mee nemen vanuit NT naar WA en het brood was ook op. Daarna door richting Halls Creek. Dolf had een folder gezien van Bungle bungle caravanpark op een werkend “cattle station Mabel Downs” vanwaar ook helikoptervluchten over de Bungles gedaan konden worden. Het park was een droge dorre woestenij er waren geen powerd site’s meer verkrijgbaar amper schaduwplekjes dus echt helemaal niets voor ons. Wel konden we direct een helikoptervlucht van 40 min. maken dat hebben we dan ook maar gelijk gedaan, je hebt toch een heel verschillend zicht op die prachtige formaties dan vanuit het vliegtuig een helikopter vliegt lager, alhoewel hij voor ons nog een stuk lager had mogen vliegen. Daarna de laatste 100 km naar Halls Creek gereden waar we op de dorpscamping 1 nacht gestaan hebben.(je wilt er nog
niet dood gevonden worden) Halls Creek is echt een plaatsje van zo snel mogelijk doorheen rijden. Moet je ook meegemaakt hebben.

Zaterdag 25 juni
Vandaag de 288 km naar Fitzroy Crossing gemaakt en op aanraden van Gill zijn we bij de Fitzroy River Lodge gestopt, Gill je hebt volkomen gelijk wat een mooie camping is dit, prachtige ruime plaatsen met veel schaduw van hele oud bomen. We hebben gelijk voor 2 nachten een plekje geboekt en zijn van plan om morgen de Geiki gorge tour te boeken, voor vandaag is het verder het dagboek afmaken, foto’s uitzoeken en naar jullie sturen. Het is niet te geloven dat we al aan onze 58e dag in Australië bezig zijn, wat gaat dat toch enorm snel.

Dinsdag 28 juni ’16  
Zondag, maandag en vandaag een rij-dag gehad, we zijn nu in Broome aangekomen en staan op het Broome Caravanpark zeer bekend bij Gerri & Jim & Nic & Gill, een rustig park aan de rand van Broome, buiten het drukke gebeuren maar slechts ca 5km van de stad. Morgen gaan we naar Willie Creek Pearl Farm, (ik ben nu eenmaal gek op parels, maar ik zal me echt inhouden) én we hebben de grote dagtour naar de Horizontall Falls geboekt, dat gaan we zaterdag doen. Eerder was geen optie gezien de getijden van de zee. Wordt vervolgd.

Woensdag 29 juni ’16
Wij stonden heel braaf om 11.15 aan de ingang van de camping te wachten op de bus die ons naar Willie Creek Pearl Farm zou brengen, we zouden om 11.20 uur gehaald worden, het werd 11.30 ja de bus kan wat vertraging hebben, het werd later en later dus om 11.45 maar eens naar het kantoor van de camping gelopen en gevraagd of ze even konden bellen waar de bus bleef, lang verhaal kort gemaakt de dame die de reservering had aangenomen, had niet voor woensdag maar voor donderdag de boeking gemaakt. Gelukkig hadden we voor donderdag nog geen excursie geboekt dus was het niet zo’n probleem om dan maar donderdag te gaan, en een middagje zwembad, wat hier gigantisch groot is met een aparte 20 mtr lange baan voor de mensen die graag een baantje trekken zonder zich druk te hoeven maken om spelende kinderen etc., Het weer is overigens heerlijk, stralende zon, droge lucht geen last van benauwdheid en zo rond de 28 a 30 graden met een heerlijk briesje, al met al prima om te doen.

Donderdag 30 juni ‘16
Dit keer werden we wel keurig op tijd opgehaald en naar de Pearl Farm gebracht, het eerste stuk weg is nog geasfalteerd, maar daarna echt rode “dirtroad”, het laatste stuk naar de farm ( ja zo noemen ze hier kwekerijen, of het nu een viskwekerij en in dit geval een parelkwekerij is of boerderijen zoals wij ze kennen dat heet allemaal farm, behalve hele grote runder fokkerijen die heten dan weer cattle stations)
Het laatste stuk ging over de zoutpannen op het grondgebied van Willie Creek, We hebben eerst uitleg gekregen over de gigantisch grote oesters die hier thuishoren, en hoe die dan bewerkt worden zodat ze parels gaan vormen. Het duurt ca 2 jaar voordat er een redelijke parel geoogst kan worden, daarna kan dezelfde oester nog 2 maal “bewerkt” worden. De “bevruchte” oesters worden in een soort van kooien ( net een visklem voor een bbq) gedaan en dan op een diepte van 2 mtr afgezonken. Ze moeten in het warme seizoen, (het regen seizoen) om de 6 weken schoongemaakt worden omdat anders algen en andere parasieten de oester kan aantasten. Dat schoonmaken wordt op speciale boten gedaan en ze gaan door een soort van lopende band waar ze onder hoge druk met zoutwater gespoeld worden, zijn ze ernstig vervuilt dan wordt handmatig de buitenkant van de oester schoongemaakt met een soort van botte bijtel. Dit werk wordt heel vaak door backpackers gedaan, die gaan naar het grote “Marine station” 14 dagen op en 14 dagen af en ze verdienen ca 800 tot 1000 dollar per week en ze kunnen op die boot niets uitgeven, dus daarna kunnen ze weer met geld op zak verder trekken. In de baai, waar we in rondgevaren hebben, ligt ook zo’n schoonmaakboot en een aantal lange lijnen waar zo’n 60 tot 80 “kooien” waar 8 oesters per kooi in zitten. Overigens zitten er wel zoutwater krokodillen in deze baai, we hebben er 1 gezien die half onder water lag, maar te ver weg voor een foto. De lunch was overheerlijk, Dolf had een perfecte Barramundi op de huid gebakken en ik 2 kip souvlaki spiezen met super lekkere stukken paprika, zucchini ui en een super lekkere verse gemengde salade, het glas witte wijn dat erbij geserveerd werd was perfect, maar deze excursie kan wel geplaatst worden in de categorie “” tourist trap”” zoals Jaap en Leo dat zo mooi noemen  .

Vrijdag 1 juli ’16
We hebben voor vandaag een middag sunset eco tour geboekt waar we hopen de bijzondere “”SNUBFIN”” dolfijnen te spotten en als we heel veel geluk hebben zien we misschien de eerste “Whale’s” de walvissen zijn laat dit jaar maar ze kunnen nu elke dag arriveren om hun jongen te werpen in de warme wateren voor de kust van West Australie. Om 13.40 uur werden we opgehaald bij het informatiecentrum op 3 km afstand van de camping, nadat er nog een aantal mensen opgehaald werden zijn we naar Entrance Point gereden bij Roebuck Bay waar we met een hele bijzondere tender (een amfibie voertuig) naar de boot werden gevaren een zeil-catamaran, helaas niet gezeild maar heel rustig op de motor gevaren, dan kan de schipper gemakkelijke manoeuvreren om de dolfijnen te volgen of om naar ze toe te varen. We waren weer met een klein groepje mensen, we waren nog maar net onderweg, de tender was nog niet eens aan de boei vastgelegd of we zagen de eerste “bottlenose” dolfijnen al, 2 koeien met een kalf en een mannetje. Ze bleven maar, nieuwsgierig als ze zijn, steeds naar de boot toe komen en weer weg zwemmen, we hebben ook in de verte een behoorlijk aantal snubfin dolfijnen gezien, maar deze zijn veel schuwer en niet van die uitslovers als bottlenose dolfijnen. Ik heb zelfs een zeeslang gezien en een enorme schildpad die recht voor de boot opdook en zich echt te pletter schrok van dat grote ding (de boot dus) dat recht op hem afkwam, dus gelijk is hij als een haas weer onder water gedoken. Het was een heerlijke namiddag op het water met uiteraard weer een prachtige zonsondergang.

Zaterdag 2 juli ‘16
Om 4 uur liep de wekker af want om 5.15 werden we gehaald voor de trip naar de Horizontal Falls, we zijn eerst weer met een watervliegtuig, ook dit keer een Cesna Caravan, vanaf het vliegveld van Broome naar Talbot Bay gevlogen en op zee geland. In Talbot Bay ligt de grote ponton ( tevens een houseboat/hotel waar je kunt overnachten). Wat een perfecte organisatie is dat, zodra het vliegtuig geland is en heeft aangelegd aan de ponton krijg dit vliegtuig zijn eigen groep bemanning, die de rest van de ochtend voor je zorgen, dus een skipper voor de raft en Jet Stream, dames die het eten ( in ons geval ontbijt) verzorgen etc. Vanwege de opkomende tij zijn we eerst, nadat we allemaal een zwemvest aankregen, met de supersnelle 900 pk Jet Stream door de falls heen gevaren, eerst een paar keer heen en terug via de brede fall (15 mtr ) en daarna nog een aantal keren door de smalle 7mtr doorgang gegaan, dat was echt spectaculair, wat een kracht zit er in die stroming, dit was zo super gaaf om te doen. Even uitleggen, in tegenstelling tot een normale waterval die verticaal is, zijn dit horizontale watervallen, wij zouden het stroomversnellingen noemen, maar bij hoogtij is het hoogte verschil ruim 7 mtr en kan, in het regenseizoen, naar 10 mtr gaan. Het zeewater wat door smalle doorgangen geperst wordt in de achterliggende baaien heeft dus een heel groot verval, vandaar de naam Horizontal Falls. Na het ontbijt zijn we aan boord gegaan van de raft om eerst door de andere baaien te varen, er is een baai die cycloon bay genoemd wordt en daar ligt permanent een oude houseboat dat wordt nu gebruikt voor de bemanning die op de ponton werken (12 dagen op en 12 dagen af). Cycloon bay is een baai waar al van oudsher de boten naar toe vluchten als er een cycloon op komst is, hij wordt aan alle kanten beschermd door hoge rotsen en omdat hij grillig en bochtig gevormd is, is ook de zeekant beschermd door rotsen, je kunt daar dus veilig ankeren en de cycloon uitzitten. Daarna zijn we nog een stuk of 6 keer met de raft heen en weer gegaan over de Falls.
Terug aan boord was het tijd om de haaien te voeren, en kon je als je dat wilde in de haaienkooi dit voeren van dicht bij in het water zien. De jongen die de haaien ging voeren vertelde dat dit grote zcamandhaaien waren en die in tegenstelling tot ander haaien, die moeten altijd blijven zwemmen, op de bodem of op rotsen gaan liggen en als ze dan via de tentakels aan hun bek trilling opvangen van een voorbij zwemmende vis en razend snel toehappen. We zagen dat hij rustig bovenop de kop van een haai zijn hand kon leggen, maar zodra hij tegen de voorkant van zijn bek met een stukje vis tikte die haai met een enorme snap het stukje vis weg griste. Hij vertelde ook dat het echt wilde haaien zijn, ze kunnen komen of weg blijven, ze krijgen maar heel weinig vis omdat ze zelf moeten blijven jagen. Immers het seizoen is maar maximaal 5 maanden, dan wordt het te heet en komen de regens en cyclonen en als die haaien niet meer zelf zouden jagen dan zouden ze naar de ponton blijven komen en doodgaan van de honger.

De terugvlucht was op lage hoogte over de prachtige Buccaneer Archipel, alle eilanden zijn totaal onbewoond, er is mooi koraal maar gezien het grote aantal haaien én zoutwaterkrokodillen is er geen tourisme mogelijk. Geland op de on-geasfalteerde (dus gewoon op een gladgestreken stuk rode aarde) landingsbaan van Cape Leveque, waar de 4x4 bus eerst de vliegtuigen weer van brandstof voorzag en daarna ons naar het restaurant bracht voor de lunch. Na de lunch zijn we naar de baai van Cape Leveque gereden, en nu moeten jullie dit niet verkeerd opnemen, maar Dolf en ik zeiden tegen elkaar jeetje dan zit je nu aan de andere kant van de wereld en je staat op een strand te kijken naar het witte zand en de rode zandstenen rotsen, het is net alsof je aan de Algarve (Portugal) bent, alleen is de kans dat je aan de Algarve een slang op het strand tegen komt een stuk kleiner dan hier. Overigens geen slang gezien hoor, maar de gids waarschuwde er wel voor om goed uit te kijken omdat ze er gewoon overal zitten.
Vanaf Cape Leveque ging het naar Beagle Bay, dat is een aboriginal nederzetting, waar het prachtige witte kerk staat met zijn parelmoeren altaar en andere stukken meubilair die ingelegd zijn met parelmoer, zelfs de boogramen zijn omringt door die mother of pearl schelpen. Die kerk is aan het begin van de 19e eeuw door Katholieke Duitsers gebouwd. In die tijd werd er enorm verdiend aan het bovenhalen van de parel oesters en de binnenkant van die oesterschelpen bevatten “mother of pearl” waar t.t.t. de parelmoeren knopen van gemaakt werden en alle andere luxe dingen die wij in Europa zo mooi vonden en vaak nog steeds vinden. Denk aan parelmoeren handvatten van messen of schaakstukken of eier- of kaviaar lepeltjes. Dus om zo’n kerk nu helemaal te versieren met die kostbare oesterschelpen, gaf wel een beetje de rijkdom van het kerkgenootschap aan. In totaal was het 130 km geasfalteerde- en 90km dirtroad om van One Arm Point in het noorden naar Broome terug te rijden. Rond 17.30 uur waren we moe maar zeer voldaan terug op de camping. Wat een super dag was dit weer, deze staat weer in ons geheugen gegrift.

Zondag 3 juli ’16
Vandaag van Broome naar 80th mile beach gereden, dwars door de Great Sandy Dessert. bij Sandfire Roadhouse naar Nic & Gill gebeld dat we er aan kwamen, toen we aan de laatste 10 km naar de camping via de dirtroad begonnen hebben we halverwege weer gebeld en Nic is alvast richting kantoor gelopen, omdat hij met de zoon van de campingbaas geregeld had als er geen powered site’s meer waren dat we dan op een tentsite zouden gaan staan maar dat stroom voor Dolf’s cpap geregeld zou worden.

Dinsdag 6 juli ’16
Vandaag een heerlijk rustige dag gehad, ‘s morgens kwamen Nic & Gill bij ons koffie drinken, Gill bracht speculaasjes mee en al had ik de koffie naar mijn idee slap gezet bleek het toch te sterk voor hen te zijn helaas. Het uit eten gaan ging niet door omdat op dinsdag de keuken gesloten is. Gill gaf aan dat wij dan bij hun zouden eten en ze had er weer veel werk van gemaakt, Aardappel gratin, heerlijke sla en een soort surf en turf ( gebakken kipschnitzel en garnalen) maar morgen gaan we wel met ons 4ren uit eten, als bedankje voor al hun lieve en goede zorgen en verrukkelijke maaltijden.

Woensdag 7 juli ‘16
Vandaag zijn wij met Nic gaan vissen, Gill bleef thuis om een mobile te maken, ze maakt de leukste mobiles van schelpen, deze keer heeft ze van diverse maten witte schelpen vissen gemaakt met oranje schelpjes als vinnen en staart, heel grappig en o wat is Gill creatief. Ik heb vanmorgen voor het eerst van mijn leven een hengel in mijn handen gehad, het uitwerpen van de haak valt echt niet mee, maar gelukkig nam Nic dat voor mij voor zijn rekening. De eerste 1 ½ uur geen vis die ook maar interesse in onze aas had, maar op het laatst en het was toen net over hoogtij heen, deed Nic een “pilchard” als aas aan mijn hengel, en ik stond er mee in mijn handen, de Indische oceaan rond mijn enkels, de lijn strak te houden toen ik opeens een trilling in de lijn voelde, een beetje ingehaald en ja hoor het inhalen ging best wat zwaar, en wat bleek ik had een “Shovel nose haai” te pakken. Ze worden wel haai genoemd maar eigenlijk zijn het roggen, nadat de vangst uitgebreid door Dolf gefotografeerd was, is hij terug gezet in het water, hij was te klein om er een behoorlijke visfilet vanaf te halen. Daarna ving Nic nog een vis die hij gelijk klaargemaakte om als aas te gaan dienen. Dus Jim helaas geen Big White maar wel een vis gevangen., ik had van mijn leven nooit gedacht dat ik nog eens uit vissen zou gaan, maar ik denk wel dat het bij deze ene keer zal blijven.
Op woensdag en zondag is er markt op de camping, er staan stalletjes met van alles, bij ons zouden we het “braderie” noemen, er wordt dan ook muziek gemaakt en de opbrengst van de donaties gaan naar de Roal Flying Doctors, Judy die aan het zingen was, is geen onverdienstelijke zangeres ze bracht er wel sfeer in samen met nog een dame, maar wat we wel heel vaak hoorden was dat het niet het zelfde was als Jim speelde, hij en Gerrie worden erg gemist. Maar het is en blijft een apart sfeertje.

Donderdag 8 juli ’16
Vanmorgen zijn we weg gegaan van 80 th Mile Beach en naar Port Hedland gereden, we staan nu op het Cook Point Caravan Park, dat ook weer aan zee ligt. De site die we eerst kregen was te kort voor onze camper die stak nl. ca 1 mtr met z’n achterkant over de smalle weg tussen de plaatsen uit, na een heleboel heen en weer gepraat eindelijk een hoekplek gekregen waar de camper dwars op kon staan. Met een beetje raar manoeuvreren staat hij zo geparkeerd dat de camper voor de broodnodige schaduw zorgt. We hebben gelijk naar de camping the Cove in Point Samson net boven Karratha gebeld of er vanaf zaterdag plaats was en ja hoor gelukkig geen probleem om een reservering te maken, als het weer nu blijft zoals het nu is (stralende zon ca 30 graden met een windje) zijn we zeer tevreden. Gisteren hoorden we van mensen die weg geregend zijn in Coral Bay en dat is nu net onze aller favorietste plekje van WA.

Zaterdag 9 juli ‘16n
Vrijdag een beetje rondgelopen in Cook Point, alvast wat boodschapjes gedaan èn alvast de tank volgegooid voor de trip voor morgen naar Samson’s Point waar we voor 2 nachten geboekt hebben.
Om 4 uur liep vanmorgen de wekker af omdat mijn Nederlandse telefoon nog op alarm stond voor vorige week zaterdag toen we naar de Horizontal Falls op zo’n onmenselijk vroeg uur moesten opstaan. Gelukkig zijn we daarna wel tot 6.15 uur in slaap gevallen. Sinds vandaag is het ’s avonds best koel geworden ( koude wind en de temperatuur zakte tot ca 14. Graden) hebben we weer sinds weken niet onder alleen maar een laken maar weer onder een dekbedje geslapen, en dat was best heel erg lekker. We zijn rond 8.00 uur weg gereden van de camping en omdat we maar 225 km moesten rijden waren we al om 10.30 uur op de camping op Samson’s Point. De camping baas gaf aan dat op de site waar hij ons had ingepland ( we hadden een en-suite, dus eigen hokje met wc en douche geboekt) de schilder nog bezig was, maar dat we dan de plek daar tegenover wel konden krijgen. Geluk voor ons want deze plek had de hele dag schaduw van een grote boom en die andere dus niet. Het is hier prachtig je loopt zo van de camping het strand op, prachtige blauwe zee. Het weer is nu weer prima, zon windje nou ja een beetje straffe wind, absoluut geen straf om hier te zitten. We hebben ondanks dat het schoolvakantie is in West Australië nog voor 2 nachten een plekje kunnen boeken in het Exmouth Lighthouse Caravanpark voordat we op de 14e Juli in Coral Bay onze reservering hebben. Morgen gaan we naar Cossack(1904) een spookstadje wat in 1950 volledig verlaten was en nu een historistisch herbouwt centrum heeft.

Zondag 10 juli ‘16
Gossack is nu echt een spookstadje, er woont alleen een “caretaker” en je kunt er wel overnachten in 2 herbouwde gebouwen en er is een café annex eethuisje. Het stelt niet zo heel veel voor, maar in het begin van de vorige eeuw was het hier een levendige plaats voor de parelvisserij, totdat het allemaal naar Broome verhuisde omdat daar de “Mother of Pearl” schelpen nog groter zijn dan wat hier geoogst werd, daarna is het verlaten en in verval geraakt. Vanmorgen wilde ik eitjes koken en toen bleek dat de gasfles leeg was, gelukkig kun je hier je gasfles laten vullen, alleen moesten we dan na 12.30 uur terug komen als de manager terug was. Dus nadat we uit Gossak op de camping terug kwamen wilden we de gasfles uit de auto halen maar met geen mogelijkheid kregen we de schroef los van de aansluitingsslang. Die monteur die in Alice Springs het gaslek had gevonden had die schroef zo vast gedraaid dat je een waterpomptang nodig hebt om hem los te draaien. Nu spreken we best een aardig mondje Engels maar hoe je nu een waterpomptang in het Engels noemt dat wisten we echt niet. Gelukkig was de buurman zo vriendelijk om te helpen en die had wel een waterpomptang en in een oogwenk was die schroef los. Het blijkt dat zo’n tang een “wide mouth grip” te heten. Moet je echt maar weten.
Vandaag tot Nanatura Road House gereden en morgen rijden we dan door naar Exmouth en zitten we echt weer op het Ningaloo Reef Marine Park. Hopelijk kunnen we veel gaan snorkelen.

Maandag 11 juli ‘16
Vandaag naar Nanatura road house gereden halfweg tussen Samsons Point en Exmouth, echt een typische voor 1 nacht staan en dan doorrijden camping. Nadat we de camper neergezet hadden, stroom aangesloten etc zijn we even naar het Roadhouse toe gelopen, en onderweg kwamen we een heel klein slangetje tegen die in het rood/bruine gravel, wat deze camping als grond heeft waardoor hij bijna niet te zien is, in paniek weg kronkelde, dit is voor de 2e keer in alle 5 onze reizen door Australie dat we een hele kleine slang hebben gezien, de eerste keer jaren geleden in Uluru en dan nu.

Dinsdag 12 juli ‘16 

We staan nu in Exmouth in het Lighthouse Caravan Park, 17 km ten noorden van Exmouth op de kop van het schiereiland. Een leuk park dat slechts door de duinen van zee gescheiden is. Wij hebben een heerlijk stekkie, 2 bomen, Australian Pines, die zorgen voor een beetje schaduw en een beetje uitzicht direct op zee. Het weer is heerlijk niet zo heet maar volop zon. Ook hier is geen “town water voorziening” het water dat uit de kraan op je plaats komt is “bore”water het smaakt ziltig dus je kunt er wel mee koken etc maar is niet drinkbaar, daarom moet je met je waterkan naar de regenton om thee en koffie te zetten, net als vroeger met kamperen.

Vrijdag 15 juli ’16
Gisteren de 14e juli zijn we van Exmouth naar Coral Bay gereden, een kleine afstand slechts 175 km, waarbij we onderweg heel veel enorm grote termietenheuvels gezien hebben. En o wat werden we blij toen we in Coral Bay aankwamen, het voelde een beetje aan als thuiskomen. Het is en blijft toch echt een paradijsje op aarde. Omdat het nog geen 2 uur rijden was waren we al vrij vroeg bij het Ningaloo Reef resort. Onze kamer was nog niet klaar, maar zodra hij klaar was mochten we er al in normaal is het vanaf 14.00 uur inchecken. Wij hebben allereerst maar eens rondgelopen, en het enige dat nieuw is, is Billy’s cafe / restaurant bij het winkelcentrumpje. We hebben een overheerlijke Pie bij de bakkerij gegeten. Daarna terug via het strand en ojee wat is het water koud, nog geen 20 graden, dat was even een tegenvaller, als het water nu al zo koud is in de bay dan is het nog veel kouder in het “Outer Reef” waar ze heen gaan als je met de “Whalesharks en de Manta Rays” wilt zwemmen. Dat zijn best dure trips daar moeten we maar eens goed over nadenken of we dat wel willen gaan doen. Terug naar het resort en kregen te horen dat we een up-grate van de kamer kregen, ipv een studio kregen we een appartement op de begane grond, de reden hiervoor was dat ’s avonds er een bandje op zou treden en de kamer die we oorspronkelijk zouden krijgen lag er in het gebouw direct naast het podium en dat wilden ze ons niet aandoen. ’s Avonds bleek het geen drukke band te zijn maar gewoon gezellige muziek met een zanger en zangeres en we hadden totaal geen overlast hiervan.

Het is zonnig weer maar er staat een stevige wind, je ziet ook haast geen mensen op het strand. We zitten heerlijk op ons terras met een boekje te genieten van het uitzicht, in de verte zie je de grote golven breken op het Rif.

Zaterdag 16 juli ’16
Vanmorgen vanaf het Resort ca 1 km gereden naar de camping Bayview, het waait heel hard en de zee is zeer ruw, we spraken vanmorgen een Nederlands stel die waren gisteren op zee om met eventueel Whale Sharks en Manta Rays te zwemmen, die vertelden ons ook dat de zee hartstikke koud is en dat ze hele hoge golven hadden, niet echt fijn om in te dobberen met je snorkel, ze hadden wel Manta Ray’s maar geen Whale Sharks gezien, het Whale Shark seizoen is eigenlijk op zijn eindje, dus hebben we besloten om die excursie dan maar te schrappen. Dolf kan sowieso niet tegen koud water en ik herinner me nog van de vorige keer dat ik in Coral Bay met Manta Ray’s heb gezwommen en er 3 gekneusde ribben aan over hield omdat de zee toen ook zo ruw was en ik met een klap op de boot terecht kwam toen ik uit de zee kwam.
Wellicht kunnen we wel een andere tocht boeken waarbij we de Humpback whales kunnen spotten. We zien wel. Maar wat gaat de tijd toch snel afgelopen donderdag zijn we alweer aan onze laatste 3 weken Australië begonnen gewoon niet te geloven en dat we alweer ruim 2 maanden onderweg zijn.

Zondag 17 juli ’16
Het was vanmorgen bewolkt toen we wakker werden, de zee was zeer onstuimig zeer hoge golven op het reef en zo rond 10.30 uur begon het te motregenen dat overging in een stevige plensbui van een paar uur. Het is nu droog maar een Hollandse grijze lucht. Dan zit je in je campertje toch wel beter als onze buren die hebben een tentje met luifel als woongedeelte waar de regen van de zijkant binnenkomt. Het is nu (12.30 uur) droog. Die droge periode duurde maar heel kort, het is daarna echt gaan stortregenen waardoor we in de camper gezeten hebben. Gelukkig is hij ruim genoeg om een dagje in door te brengen, maar dat moet geen dagen duren dan wordt het toch wat krapjes allemaal.
We zijn, in de korte droge periode, even naar de overkant gelopen ( het winkelcentrum) en toch een boeking gemaakt een excursie zwemmen met de “Whale sharks” voor as woensdag, de weersvoorspellingen vanaf dinsdag zijn zo goed, het wordt weer zonnig en warm, de wind gaat liggen en de golfslag wordt een heel stuk lager woensdag zelfs heel laag, én je krijgt een dik wetsuit tegen de kou, joeppie we zijn blij dat het toch nog doorgaat.

Maandag 18 juli ’16
Het weer is, zoals beloofd, aan het opknappen en we hebben een tochtje “whale watching” geboekt voor morgen. We hebben zo rond de middag een heel stuk, heerlijk in het zonnetje, langs het strand gelopen en daarna een rustig middagje in de schaduw van de boom naast onze camper lezend doorgebracht, helemaal niet vervelend. Het werd tegen de avond echt koud, een onbewolkte hemel, volle maan en hele grote sterren, nou dan koelt het goed af ’s nachts, maar dan krijg je de volgende dag, wel een hele mooie zonnige dag.

Dinsdag 19 juli ’16
Vanmorgen om 9 uur naar het verzamelpunt direct naast de camping, voor ons pakweg 20 mtr lopen om aan de excursie “whale watching” te beginnen. Een kleine groep 20 mensen op een ruime motorcatamaran. Het weer is prachtig maar er staat nog wel een behoorlijke zeegang golven van ruim 3 mtr zodra je buiten het reef komt. Allereerst een dolfijn, daarna een schilpad gezien, en o jeetje daarna 3 walvissen gezien, het was een moederwalvis met en jong en een “compagnon” die voor en langs de boot zwommen. De schipper deed echt zijn best om het spulletje te volgen, maar op een gegeven moment werd het te ondiep en moest hij terug naar dieper water. Dat was helemaal niet verkeerd want vrij snel kregen we weer gezelschap van walvissen, en meestal zie je ze eerst spuiten, dan een grote rug boven komen en als je geluk hebt ook nog een staart voordat ze weer onderduiken. Die staart geeft dan wel een “footprint” in het water het is een soort van grote olieachtige vlek. Maar wat je niet echt vaak ziet is een echte springende walvis èn oooooh wat waren we blij dat we dit ook gezien hebben, redelijk dicht bij de boot sprong er ineens een walvis hoog uit het water, wat een pure mazzel dat ik hem met de kleine camera kon nemen, je moet de foto ( die we op de site zetten, als je dit kunt maar een beetje uitvergroten) maar dit is zo indrukwekkend zo’n enorm dier dat zich uit het water verheft en met een klap terug in het water valt. Daarna nog een schooltje bottlenose dolfijnen die rond de boot aan het spelen was, dus onze dag kon helemaal niet meer stuk. Morgen toch nog lekker eropuit om met de “whale sharks” te gaan zwemmen, die mogelijkheid hadden we een paar dagen geleden, gezien de weersomstandigheden” echt niet verwacht.

Woensdag 20 juli ’16
Vanmorgen liep de wekker om 6 uur af want om 7.20 uur moesten we bij de Coral Bay Dive Centre zijn voor de Whale Shark tour. Iedereen moest natuurlijk een passend wetsuit krijgen en daar gaat best veel tijd in zitten, de groep was 23 man waarvan er 3 alleen als “kijker” mee gingen, waaronder Dolf die kan absoluut niet tegen water wat een temperatuur lager dan 26 graden heeft, binnen 3 minuten zijn zijn handen en armen spierwit en krijgt hij kramp, dus helaas dit avontuur alleen vanaf de boot bekijken, waar hij overigens helemaal geen moeite mee heeft.
De eerste tour was al om 9.15 op het binnen reef en was het nog redelijk kalm en de diepte is daar max 5 mtr, lage golfslag. Daarna koers gezet naar het open water voorbij het buitenreef, toch gauw zo’n 40 km varen. Onderweg hebben we weer humpback walvissen gezien vrij dicht bij de boot kwamen er steeds 2 naast elkaar boven water, rond 11.15 had het spottervliegtuig een whale shark gezien en werd er koers gezet naar het gebied, voordat we bij die whaleshark waren kwam er een “leopardshark” gewoon heel nieuwsgierig naar de boot toe zwemmen, zo’n leopardshark is ongevaarlijk. Ondertussen waren we in twee groepen verdeeld, zodat de veiligheid van iedereen gewaarborgd blijft en ze controle kunnen houden dat de zwemmers niet te dicht bij de whale shark komen. De zee was daar zo’n 40 mtr diep en de golfslag was inmiddels weer stevig hoog geworden. Ik zat in groep 2 en op het moment dat ik in het water kwam zat ik vlak bij het dier, dat had ik niet verwacht en de kamera was nog niet in aanslag. Nu moet je eerst achter het beest zien te komen en daarna langszij mee zwemmen. Omdat de zee best stevig ruw met grote golven was met een stevige stroming, waardoor het zwemmen best zwaar was, heb ik alleen een foto kunnen nemen van zijn achterkant en is de staart goed te zien. We hebben wel een foto van het hele beest maar die hebben niet zelf genomen, maar we plakken hem toch in het dagboek zodat jullie een idee krijgen hoe zo’n beest eruit ziet. (Het is de laatste foto bij dit verhaal) Overigens ter geruststelling een whaleshark is eigenlijk een hele grote haai maar het is, net als een walvis, een plankton eter hij/zij heeft geen tanden, geen blaasgat zoals een walvis, en is totaal ongevaarlijk. Op de terugweg nog een hele nieuwsgierige kleine walvis een( Minky?) Whale gezien én een tijgerhaai, het was een dag met een goudenrandje met ster. Enne het water was 22 graden en dankzij het dikke wetsuit heel goed uit te houden.

Donderdag 21 juli 16

Vandaag vanuit Coral Bay naar Carnarvon gereden, we zijn nu weer officieel uit de tropen, het weer is ietsjes minder dan in Coral Bay, het is helemaal bewolkt en onder de 20 graden. We gaan vanaf morgen met grote stappen richting Perth, omdat we nog een paar daagjes in Fremantle willen staan, voordat we volgende week woensdag naar Malaysia vliegen waar we dan nog op het eilandje Penang een kleine week in een resort zitten, Dat is dan het toetje van deze onvergetelijke reis.

Vrijdag 22 juli ’16
Rond half 8 zijn we uit Carnarvon weg gereden om in keer een behoorlijke stap te maken naar Geralton. ( ruim 400 km) Het eerste stuk ging nog door de woestijn, het gebied heet de Cascoyne en in de volksmond, “”daar waar de woestijn de zee ontmoet””. Na ongeveer 200 km kom je in de buurt van de Murchison River en dan gaat het hele landschap veranderen, van uitgestrekte woestenij waar alleen runderen, schapen en geiten rondlopen, in landbouw gebied. We hebben o.a. hele velden koolzaad gezien, wat hier canola genoemd wordt en waar margarine van gemaakt wordt of in een spuitbus verkocht wordt om je koekenpan mee in te vetten. Hier staan ook veel boerderijen op kleine afstand van de weg, in het binnenland zie je richtingaanwijzers naar een dirtroad waarop bv staat de Davey homestead 175 km, maar hier zie je zelfs al een huis direct langs de weg. Omdat er de afgelopen tijd vrij veel regen is gevallen, zie je al enorm veel bloemen langs de weg en in het veld in bloei staan, de kangeroopaws bloeien al, heel veel banksia, bottlebrush struiken en gewoon witte, gele en paarse bloemen.
Onderweg een hele stevige stortbui gehad en de temperatuur is niet boven de 17 graden gekomen. Best afzien na bijna 3 maanden boven de 30 graden. Morgen rijden we in 1 stuk door naar Fremantle voor onze laatste dagen in Aussie.

Zondag 24 juli ’16
Zaterdag zijn we via de kustroute via Leeman, Green Head, Jurian Bay en Cervantes naar Fremantle gereden, ojee en wat heeft het geregend onderweg, en het is echt koud daarom hebben we besloten om voor de laatste dagen maar een cabin te huren, waar we dan de airco naar warme lucht kunnen zetten en zodat we rustigjes de camper kunnen leeghalen. We hebben nu een fleece trui en joggingbroek aan, dus kan ik een was draaien met de zomerspullen zodat alles weer lekker schoon is voor de laatste week op het resort in Redang. Vandaag alvast begonnen om de camper een beetje leeg te halen en te sorteren wat weg kan en wat niet. We moesten uiteraard het horrengaas van de ruiten afhalen en de lijmresten van de Duct tape verwijderen, dat is best nog wel een klus, het zat nogal stevig aangeplakt na 3 mnd verwarmd te zijn door de zon, maar door zeer ruim gebruik te maken van pure eucalyptusolie loste de lijmresten toch nog redelijk snel op. Het is nu zonnig dus kunnen we vanmiddag wellicht nog even op ons terrasje van het zonnetje genieten. Morgen gaan we de hele dag rondlopen in Fremantle.

Maandag 25 juli ’16
Vanmorgen was het weer heerlijk weer strak blauwe lucht en stralende zon, temp rond de 18 graden, om 9.30 naar de halte van de gratis “Blue Cat” bus gelopen. Fremantle heeft net als Perth en vele ander grote steden een gratis bus lijn net die een vaste route rijden, hier is het de Red & Blue Cat. Iedereen kan in en uitstappen zo vaak je maar wilt, zo krijg je minder auto’s in straten van het centrum. Ook de stadsbussen zijn in het centrum gratis, maar daarbuiten moet je wel een kaartje kopen wat overigens absoluut niet duur is. We hebben heerlijk in de zon door Fremantle gelopen en het blijft gewoon een leuke plaats met heel veel oude huizen en gebouwen, die zo rond 1870 – 1900 gebouwd zijn. Dus veel Victoriaanse geveltjes. Helaas in de vroege middag kwam er dan toch weer bewolking opzetten, het is nu weer helemaal grijs, maar wel droog.
Morgen wordt het de wagen leeghalen en de koffers pakken, woensdag middag vliegen we van Perth naar Kuala Lumpur voor het laatste gedeelte van onze reis, het weekje rust op het eilandje Redang. We hebben nu de hele reis een goede internet verbinding gehad omdat we een dongel hadden gekocht, maar die zal hoogst waarschijnlijk niet in Malaysia werken, dus zijn we afhankelijk van de internet faciliteiten van het Resort. Wij hebben in elk geval het enorm naar onze zin gehad de afgelopen maanden en vonden het heel leuk om onze ervaringen met jullie te delen en jullie reacties te lezen.

Vrijdag 29 juli ’16

De afgelopen 2 dagen zijn we eigenlijk alleen maar aan het reizen geweest, woensdag vanuit Perth vertrokken naar Kuala Lumpur, een perfecte vlucht met een maar voor hooguit 1/3 gevuld toestel, dus hadden we alle ruimte, helaas hadden we wel vertraging van een klein uur, dat werd ons al verteld bij het inchecken. Daarna in de eindeloze rij voor de immigratie, uiteindelijk zo rond een uurtje of 11 in de avond kwamen we aan in ons hotel. Nog even een lekker glas wijn gedronken en daarna ging letterlijk en figuurlijk het licht uit.

Donderdagochtend eerst lekker uitgebreid ontbeten en op ons gemak om 11.30 de hotel shuttlebus naar de luchthaven gepakt, nu kan je bij een binnenlandse vlucht bij Malysia airlines al een paar uur van te voren inchecken, dus heb je alleen maar je handbagage nog bij je. De vlucht naar Kuala Terrenganu was op tijd, slechts 50 minuutjes vliegen. Bij de uitgang stond een meneer van het Taraas Beach Resort, met onze naam op een bordje op ons te wachten, die ons diect naar de lounge van het Taraas bracht waar we direct iets te drinken kregen aangeboden. Daarna werden we naar een taxi gebracht en uiteraard mochten we onze bagage niet meer aanraken, dat werd door het personeel van het Taraas verzorgd. De rit naar de Jetty duurde toch nog zo’n 40 minuten, waarbij we onderweg een tropisch regenbuitje van 10minuten hebben gehad, waar ons privébootje ( gelijk als het bootje op de foto) al lag te wachten. Een lekker zee tochtje van 40 minuten, met veel opspattend water, bracht ons naar het haventje van Penang, daarna in het hotel shuttle busje voor een tochtje van 8 minuten naar de ander kant van het eilandje. Bij het inchecken kregen we te horen dat we een upgrate van de kamer kregen, ipv garden room een Luxe Hill View room, nooit verkeerd. Lekker gegeten en uitstekend geslapen.

Vrijdagochtend laat wakker geworden, we moesten ons zelfs nog een beetje haasten om nog op tijd te zijn voor het ontbijt. Het is heerlijk weer, zonnetje en een temp Zo rond de 30 graden, maar zoals gebruikelijk in de tropen wel een hoge luchtvochtigheid. Het zeewater is een warm bad, dus kan Dolf eindelijk ook volop zwemmen en snorkelen. Er is in de baai een “huisrif” en er zijn ook nog tochtjes te boeken waarbij er naar andere snorkelgebieden gevaren wordt. Dat gaan we zeker een dezer dagen nog doen. Verder zal het hoofdzakelijk “dolce far niente” worden.

Maandag 1 augustus ’16

Het strand is van heel fijn spierwit zand, het is echt een “Bounty eiland”. Op de schuifdeuren in onze kamer naar ons terrasje staat een waarschuwing dat er “cheeky monkey’s” zijn, het zijn longtailed macaque monkey’s en dat ze hier thuis horen, met het verzoek ze svp niet voeren. De ervaring heeft geleerd dat sommige mensen dit naast zich neer leggen, waardoor ze zo brutaal als de beul geworden zijn. Dus als je in je kamer bent de hordeuren dicht, ga je weg dan de glasdeur op slot.

Gisteren liepen we naar het strand, ja we lopen minimaal 2 x per dag zo’n 150 treden naar beneden via de tuin naar het strand, de trap loopt vanaf ons gebouw naar het strand, dus een beetje lichaamsbeweging is niet verkeerd. Ook als we naar het restaurant gaan dan lopen we via de weg naar beneden, maar als we terug naar boven gaan, dan maken we toch maar gebruik van de service om gebracht te worden met golfkarretje, om kort te gaan toen we gisteren dus beneden aankwamen zagen we in de tuin een grote slang van zeker 1 mtr lang die als een speer zich zelf in veiligheid bracht, het beest schrok harder van ons dan wij van hem. Het was wel een dag van “wilde” dieren, eerst die slang toen een gekko in de badkamer én ’s avonds bij het diner zat er ineens zo’n makaak ( aap) op het terras, voor dat dit dier iemand maar ook iets kon doen, of beter gezegd iets van een tafel weg kon jatten werd hij door het personeel weg gejaagd, en bleef de ‘security’ man het terras in de gaten houden of het dier zo brutaal zou zijn om nog terug te keren, nee dus.

Er valt verder niet zo veel te vertellen, het is gewoon luieren, beetje zwemmen, snorkelen, beetje lezen, het eiland is alleen te voet te verkennen, en daar is het nu net een beetje te warm en te stijl voor, daar hebben we geen conditie voor helaas, maar al met al voor maximaal zo’n weekje prima uit te houden.

Morgenochtend gaan we een uurtje waterfietsen, kunnen we ook eens een kijkje nemen bij het volgende baaitje.

Woensdag 3 augustus ’16

Gisteren een uurtje op een waterfiets gezeten ( nou ja meer half schuin achterover gelegen, we denken dat een ligfiets ook zo aanvoelt, niet echt comfortabel maar wellicht moet je er aan wennen). Het baaitje om de hoek is net zo mooi als onze baai, alleen liggen in het andere baaitje een heleboel vissersbootjes, van heel kleintjes tot grote met zulke dubbele opbouw dat je denkt bij de eerste de beste stevige wind slaat dat hele ding om.
Het zit er nu echt op, morgenochtend met de boot naar het vaste land en dan via Kuala Terrenganu > Kuala Lumpur > London Heathrow naar Amsterdam waar Cynthia en Martijn ons komen ophalen. We zijn er ook wel aan toe om naar huis te komen, na deze 100 daagse reis die voor ons onvergetelijk is en waar we nog heel lang op kunnen teren en aan terugdenken.