Na een paar fantastische dagen in Vancouver zijn we uitgecheckt in ons prima bevallen hotel Sandman. Met een greencab taxi zijn we naar Cruise Canada gereden, ongeveer 40 minuten rijden van City Centre. Wat vroeger aangekomen dan gepland moesten we nog even wachten op de administratieve afhandeling en instructie. In het zonnetje op de picknick tafels raakten we in een leuk gesprek met twee Nederlandse stellen, die hun camperreis helemaal hadden afgestemd op het WK voetbal voor vrouwen, dat binnenkort begint. Eén van de stellen bleken de ouders te zijn van Manon Melis, de routinier van het Nederlands team. Harry Melis was oud-voetballer van Feyenoord en ADO Den Haag. Zij gingen de wedstrijd van hun dochter tegen Nieuw Zeeland in Edmenton bijwonen. 

Dit is waar we voor gekomen zijn: 31 dagen toeren door de prachtige natuur van British Columbia/Alberta! Hoewel geen automaat gewend bleek het rijden eigenlijk best gemakkelijk. Helaas moesten we eerst weer door Vancouver om op Highway 1 richting Hope te komen. Ruim een uur lang door stedelijk gebied met druk verkeer. Een echte vuurdoop voor de onervaren camperrijder. Het weer veranderde – conform verwachting – ook. Zwaar bewolkt en zo nu en dan wat regen. In Chilliwack gepauzeerd en veel boodschappen ingeslagen in de plaatselijke mall. Vervolgens door een prachtige natuur naar Manning Provincial Park, waar we rond 18.30 uur op de natuurcamping Lightning Lake Campground onze eerste camperplek vonden. Bij de ingang werden we direct gewezen op het feit, dat er een “bear around” was, wat ons wel een beetje een angstig gevoel gaf. Zijn we niet gewend hè. Aarzelend kwamen we de camper uit om naar het toilet te gaan. Maar we zagen ook andere mensen gewoon buiten wandelen, dus wij zijn ook even afgedaald naar het pitoreske Lightning Lake. Later hoorden we van de boswachter, dat de beer langs de weg was gesignaleerd, maar niet op de campground kwam. Geen beer gezien, wel een soort hert dat vlak langs de camper liep. 

Wat een overgang binnen 12 uur: Van de 24 uur per dag lawaaiige en altijd verlichte stad naar de (bijna) volledig stilte op deze campground, waar het ’s nachts aardedonker was! De regen viel gestaag. De komende dag(en) is het wisselvallig. Morgen op naar het zuidelijkste punt van onze route: Osoyoos.

Na een hele rustige nacht vroeg vertrokken richting Osoyoos Lake. Met een stop in Princeton, waar we in een authentiek chauffeurscafé koffie hebben gedronken.

 Langs de weg vele borden over aangekondigde rodeo’s; we waren hier blijkbaar in cowboy country. Verder door een fraai bergachtig landschap, dat veel opener was dan Manning Park. De wolken werden steeds dreigender en al gauw begon het te regenen. Rond 12.00 uur kwamen we aan in Osoyoos aan het gelijknamige meer. Het stadje ligt op een schiereiland in het meer, op een steenworp afstand van de Amerikaanse grens. De streek rond Osoyoos is voor Canadese begrippen extreem warm en droog. De Casacade Mountains houden de regenwolken tegen (volgens het boekje), zodat hier minder dan 200mm neerslag per jaar valt. Maar vandaag dus niet, het regent tot aan het eind van de middag.

We vinden een mooie camperplaats op NK’MIP RV Park in een soort resort met diverse accommodaties, een golfbaan, wijngaarden, en een prachtige Campground. Aan het meer en onder de bomen. Kan ons nog van pas komen als het straks weer “normaal” weer wordt. Het is wel een bijzondere ervaring zo’n RV park, waar de meest grote campers en trucks met camperoplegger hun plek hebben. Canadezen willen er dan niet van weten, dat ze net Amerikanen zijn (en dat is ook zo!), maar alles is hier ook big! Dat geldt niet alleen voor de campers, maar ook voor de producten in de supermarkt.

Voor het eerst de camper aangesloten op elektra, water en rioolafvoer (full hook) en we hebben bovendien redelijk werkend internet op de standplaats.

Hier blijven we een paar dagen….

Vandaag geen reisetappe. We zijn gestart met een half uur joggen voor het ontbijt. Het weer was deze dag bijzonder. Het is qua temperatuur lekker, de zon is door de sluiers zo nu en dan zichtbaar, maar toch vallen de hele dag druppels uit de wolken.

De plaats Osoyoos blijkt genoemd te zijn naar de Osoyoos indianen. Een groot gebied naar het noorden toe is een reservaat, waar ook onze campground in ligt.  Overal zijn dan ook mooie beelden van indianen te zien. 

Wij hebben vlak bij een bezoek gebracht aan de NK’MIP Cellars, de eerste door Aboriginals (first owners, zoals de Canadezen ze noemen) gerunde wijngaard van Canada. We kregen een boeiende rondleiding van Kathleen, zowel door de wijngaard, als in de Winery waar we diverse soorten wijnen geproefd hebben.  Ze runnen overigens niet alleen de Winery, maar het hele NK’MIP resort inclusief onze campground.

’s Middags zijn we langs het meer naar Osoyoos gewandeld, hebben we boodschappen gedaan en een biertje gedronken in de plaatselijke pub. Na terugkomst hebben we  kennisgemaakt en gebabbeld met nieuwe Nederlandse buren, die op weg terug zijn naar Vancouver. Morgen trekken we verder noordwaarts in de Okanagan Valley.

Weer prima geslapen. Na het ontbijt hebben we de camper gereed gemaakt voor vertrek. Watertanks lozen en water en elektra afkoppelen. Eigenlijk heel simpel als je het een keer gedaan hebt. Binnen alles weer “hobbel proof”. Nog even met de Nederlandse buren (van Friese afkomst) gesproken, een gepensioneerd plastisch chirurg en zijn vrouw uit Rotterdam. Van Barth kregen we diverse brochures over gebieden, waar wij nog heen gaan. Afscheid genomen en koers gezet naar het noorden. De zon was inmiddels doorgebroken en wat volgde was een prachtige tocht langs meren en wijngaarden. Bij Penticton kwamen we aan de zuidpunt van het grote Okanagan Lake. De Highway 97 volgde de linker oever en opnieuw fraaie uitzichten, maar de bewolking was weer flink toegenomen. 

We hadden de keus uit twee campgrounds: Okanagan Lake North 11km boven Summerland, een provincial park camping (dus geen elektra, water en vuilwaterafvoer) of Todds RV Campground in Peachland. We kwamen eerst langs Okanagan Lake North en gingen deze dus bekijken. We  spraken bij de ingang met een Canadees, die met zijn caravan stond te wachten. Niet om de camping op te gaan, maar omdat er even verderop een ernstig ongeluk was gebeurd, waardoor er een opstopping was ontstaan, die naar verwachting  urenlang zou duren. Mazzel dus, dat we hier afgeslagen waren en derhalve hoefden we ook geen keus meer te maken. Daar kregen we geen spijt van. We vonden een prachtige plek met fraai uitzicht op het meer. 

Rond 12.30 uur waren we geïnstalleerd en genoten we van een heerlijke middag in de zon. In de namiddag kwam een grote pick-up met enorme trailer op de plaats naast ons staan. Met bewondering het achteruit in parkeren en de installatie van de trailer op de plek gadegeslagen. Zoiets kom je in Europa niet tegen!

Op basis van de weersverwachtingen hebben we onze route aangepast. We gaan nu – direct - richting de Rocky Mountains, omdat het daar de komende week goed weer is. Morgen op naar Revelstoke.

Stralend mooi weer. Na het ontbijt vroeg vertrokken. Het werd een prachtige rit langs de oevers van het enorm lange Okanan Lake. Wat filerijden tijdens de spits door Kelowna en langs het schitterende Kalamalta Lake naar Vernon. Helaas blijken er langs de Highway 97 geen parkeerplaatsen te zijn met uitzichtpunten om even te stoppen en een foto te maken. Daarvoor moet je de parallel lopende Parkway nemen, zoals wij later ontdekten. Na Vernon richting de Highway 1 in een steeds bergachtiger landschap. In Sicamous hebben we (veel) boodschappen ingeslagen in de supermarkt en de (aparte) drankwinkel. Vervolgens het laatste stuk naar Revelstoke door een fraaie omgeving met bergen van 3000m hoog, waar nog sneeuw op de toppen lag.

Even ten zuiden van Revelstoke een mooie plek gevonden op Williams Lake Park & Campground, waar we de middag aangenaam doorgebracht hebben aan de oevers van het meer. Je kunt merken, dat het weekend begint. Langs het meer veel  vooral jonge tentkampeerders, die de BBQ aan hadden gestoken en luidruchtig converseerden onder het genot van een drankje.

Op deze camping is er centraal weer WIFI, dus hoop ik de verslagen plus foto’s vanavond weer te kunnen verzenden. Het was een heerlijke avond, met een nog stralende zon en een zeer aangename temperatuur. Morgen op naar Yoho National Park.

De eerste beer gespot!

Vanochtend hadden we een onverwachte maar heel lieve gast bij het ontbijt. Een eekhoorntje, dat brutaal aan tafel schoof. Je ziet er heel veel en ze zijn redelijk mak in de omgeving van campings. Fotootje van gemaakt om door te sturen naar onze kleinkinderen. Zullen ze vast heel leuk vinden.

Na het ontbijt richting Golden en Field in het Yoho Nationaal Park. In het Glacier Nationaal Park gestopt op de Rogers Pass (1230m), waar we in het Informatiecentrum twee toegangspassen voor alle nationale parken in de Rocky Mountains hebben aangeschaft (verplicht). En vervolgens verder door een schitterend landschap van bergen, canyons, snel stromende rivieren en heel veel dennenbossen. We waren inmiddels een tijdzone gepasseerd en moesten onze horloges 1 uur vooruit draaien. Na het NP volgde het brede dal van de Columbia River bij Golden met aan weerszijden de Purcell Mountains (west) en de Rocky Mountains (oost).  In Golden namen we de afslag naar Kicking Horse Mountain Resort, waar we de camper parkeerden en de Golden Eagle Express Gondola namen naar Mount Dogtooth (3433m). 

Bovengekomen genoten we van het adembenemende uitzicht, een korte rondwandeling en een heerlijk drankje. Vervolgens weer naar beneden met de gondel en plotseling zag Rita op een pad van de berghelling een (bruine) beer rechtop staan en vervolgens weglopen. Helaas was het niet mogelijk om zo snel een foto van de beer te maken in een dalende gondel, mede omdat we hier natuurlijk totaal niet op gerekend hadden. Maar we hebben onze eerste beer gezien! Of zoals Rita riep: ”Een fucking bear op Dogtooth Mountain”.

Opgewonden zochten we de camper weer op en reden we door opnieuw een schitterend landschap naar Yoho Nationaal Park. Even voorbij Field vonden we op Kicking Horse Provincial Park Campground aan de gelijknamige rivier een mooie zonnige plek, met rondom imposante bergwanden. Het Cruise Canada camper gehalte op ons ronde veldje was hoog en dus waren er ook de nodige landgenoten om even een praatje mee te maken. Na het avondeten nog even een wandeling naar de snel stromende Kicking Horse rivier gemaakt. Dat gaat ons al wat beter af, nog slechts een beetje ongemakkelijk en luid pratend en zingend het pad af om eventuele beren voor onze komst te “waarschuwen”.

Het was stralend helder en op deze hoogte (ca 1300m) koelde het snel af. Dus op tijd naar binnen.

Morgen een uitstapje naar het nabij gelegen Emerald Lake en dan door naar Lake Louise.

Weer vroeg op. Helaas (nog) een bewolkte hemel. Na het ontbijt zijn we een stukje terug gereden en hebben we de afslag naar Emerald Lake genomen. Eerst kwamen we langs de Natural Bridge, die het water van de Kicking Horse River overspant. Eeuwenlange erosie heeft een doorgang doen ontstaan in de harde rots.

Daarna door naar Emerald Lake, waar het zo vroeg nog rustig was. Daar hebben we een wandeling rond het meer gemaakt en genoten van de uitzichten. Jammer dat de zon het merendeels liet afweten, zodat de (vele) foto’s die we maakten wat donker bleven. Bij terugkomst bij het parkeerterrein bleek het aanmerkelijk drukker geworden. Met uiteraard weer veel Chinese toeristen.

Terug naar Highway 1 en op weg naar Lake Louise, een relatief kort ritje (35km). We reden Yoho National Park en British Columbia uit en Banff Nationaal Park en Alberta binnen. Op campground Lake Louise Trailer vonden we een mooie en heel rustige plek, niet ver van de Bow River. Wel elektra, geen WIFI. De omgeving van Lake Louise is één van de drie belangrijkste “nurseries” voor de grizzly beren in Banff NP en dus is het mogelijk, dat deze dieren zich ook in de directe omgeving van de camping bevinden (!)

’s Middags naar het Moraine Lake gereden in de Valley of the Ten Peaks, het volgens de boekjes het minst drukke meer van de twee hier in Lake Louise. Maar op zondag en later op de dag bleek dit niet het geval. Het was een enorme drukte en met moeite vonden we gelukkig nog één parkeerplaats voor de camper. De zon brak nu echt door, maar stond voor het mooie plaatje helaas ongunstig (tegenlicht). Ook hier zijn we langs het meer gelopen naar het verst toegankelijke punt en retour. De bijzondere haast turquoise kleur van het meer en de indrukwekkende tien bergtoppen van meer dan 3000 meter op de achtergrond maakten het een fascinerende ervaring. Wat is het hier in de Rocky Mountains mooi! 

Even een (duur) biertje op het terras van de uitspanning gedronken en daarna terug naar de camping. Heerlijk in de zon geborreld en toen Rita eten ging maken ben ik een rondje gaan lopen. Stukje langs de rivier (Bow River) en over de camping terug. Kort gesproken met een Hongaars echtpaar, dat vlak bij ons stond. Zij bleken al jaren in Nederland te wonen (Delft). Rita kwam er ook even bij, maar had het eten al op de picknick tafel staan. Bij terugkomst bij onze camper bleken we opnieuw een gast aan tafel te hebben gehad, maar nu een ongenode. Het heerlijke stuk vlees op het bord was verdwenen! We waren maar even weggeweest, maar nu bleek de regel, dat je in Nationale Parken eten nooit “onbewaakt” op tafel moet laten staan bewaarheid. Weliswaar was het geen beer geweest, maar waarschijnlijk een vogel (grote kraai?). Later zagen we op een informatiebord, de afbeelding en beschrijving van een “camp robber”, Clarks Nutcracker of “Gray Jay”, de vermoedelijke dader?

Tot laat nog bij daglicht buiten gezeten onder het genot van een wijntje. Morgen naar Banff, waar we een paar dagen willen blijven.

Stralend weer, dus vroeg op. Na het ontbijt naar Lake Louise gereden, waar het nog betrekkelijk rustig was. Hoewel, er waren al weer twee bussen met Chinezen/Japanners uitgeladen, maar gelukkig bleven deze vooral aan de zuidzijde bij het imposante in 1894 gebouwde hotel Chateau Lake Louise om de onvermijdelijke foto’s en stick selfies te maken. Op de wandeling, die we weer langs het meer en terug maakten was het redelijk rustig. Omdat we de ochtendzon in de rug hadden konden we mooie foto’s van het prachtige meer maken. Daarom leek het of dit meer mooier is dan Moraine Lake, maar of dat echt zo is…? De Ten Peaks op de achtergrond waren ook indrukwekkend.

Vervolgens op naar Banff. Via de fraaie Bow River Valley Parkway. Het was maar een korte rit naar Banff, de hoofdplaats in het gelijknamige NP, en van oudsher een zeer geliefd toeristisch oord. Op Campground Tunnel Mountain Village II vonden  we een mooie plek met fraai uitzicht op de omringende bergen. De campers staan hier langs geparkeerd aan een geasfalteerde straat, waar iedere gast een gravelplek met picknicktafel heeft. Gelukkig wel ingebed in het groen.

’s Middags naar downtown gewandeld (half uurtje) en door de hoofdwinkelstraat gewandeld (Banff Avenue). In restaurant en bar Maple Leaf Grill biertje en wijntje gedronken en wifi benut. We troffen het want het was Happy Hour!

Met de shuttle bus weer terug naar de campground, waar we na het eten nog volop genoten van de mooie avondzon en het fraaie uitzicht op de omringende bergen. En toen – volstrekt onverwachts – kwam er over de weg een coyote langs tippelen. Onverstoord tussen alle campers door. Opnieuw een bijzondere ervaring…

We blijven hier een paar dagen en gaan morgen de omgeving verkennen.

Wildlife gespot!

Opnieuw een stralende ochtend. Weer vroeg op pad via de Bow Valley Parkway naar Johnston Canyon zo’n 25 km van de campground in Banff. Daar hebben we een wandeling gemaakt door de kloof, die door de Johnston Creek diep is uitgesneden, naar de lower en de upper fall. Bij het informatiebord even de uitleg van een buschauffeur meegepikt, die een gezelschap Vlamingen rondreed. Blijft prettig in het gehoor dat taaltje. Het was een mooie wandeling van ca. 2,5 km heen naar de bovenste waterval. 

Terug bij de camper besloten we, omdat het nog redelijk vroeg op de dag was door te rijden naar Minnawanka Lake. Daar hebben we een boottocht op het meer gemaakt met humorvolle informatie door een gids over het meer, de ontstaansgeschiedenis van de dam en de wildlife dieren, die er voorkomen.

 Vanuit de boot spotte de kapitein een kudde bighornsheeps op de dam. Uiteraard zijn we toen we van de boot af waren daar met de camper langsgereden, en hebben we vele foto’s gemaakt van deze dieren, die zich niets aantrekken van het autoverkeer. Nog even doorgereden naar Two Jack Lake een idyllisch gelegen meertje, waar we opnieuw enkele bighornsheeps tegen kwamen, waaronder een stoere bok, die door Rita bijzonder mooi op de foto is gezet. Op de weg terug vanaf het meer ontdekten we plotseling een beer in de berm, een black bear. Gestopt en deze keer wel vastgelegd met diverse foto’s. Geweldige ervaring, op nog geen tien meter van de camper!

Terug naar Banff, waar we hebben getankt, boodschappen gedaan en ons aangemeld voor de evening wildlife safari ’s avonds. Opgetogen reden we weer naar de campground en genoten van namiddag borrel in een nog heerlijk zonnetje. En of het niet op kon liep een coyote (dezelfde als gisteren dachten we) vlak bij ons plekje langs, op jacht naar één van de columbia ground squirrels. En deze keer konden we ook dit beest op de foto zetten. Het was onze Lucky Wildlife Day! En dan hadden we de safari nog te goed: Een busrit door de delen van het NP bij Banff, waar veel dieren leven. We werden om 19.45 uur opgepikt door onze chauffeur en gids Jordon en met een gezelschap van 23 personen hebben we een rondtoer door de directe omgeving gemaakt, langs mooie uitzichtpunten en plekken waar we wildlife konden spotten. Maar dat viel een beetje tegen: Een paar whitetale dears en bighornsheeps, en vermoedelijk een black bear, maar die hebben we zelf niet gezien. Onze verwachtingen waren wat hoger gespannen, maar Jordon bleek een enthousiaste gids, die ons veel leerzame dingen heeft verteld over alle wildlife dieren en het NP Banff. Rond 22.00 uur bracht hij ons terug op de campground en kwam er een eind aan een lange, bewogen en zeer geslaagde dag!

Morgen op naar de Icefields Parkway richting Jasper.

Wederom vroeg ontbeten in de zon. Water bij getankt en op weg naar Jasper. Eerst nog even naar Mount Norqay (ski area), waar je een fantastisch uitzicht hebt op Banff. In de klim kort weer een glimp gezien van een Black Bear. Kort gesproken met een alleen gaande man uit Nederland, die elk jaar naar de Rocky Mountains vliegt om een weekje wild te spotten. Hij vertelde enthousiaste verhalen over de dieren, die hij in Jasper gezien had (beer met jongen, diverse elken). Dus gauw op weg en we namen afscheid van Banff. 

Even in Lake Louise gestopt voor koffie en toen begonnen we aan de Icefields Parkway, een 230 km lange weg, die zich slingerend een weg baant langs de scherpe bergkammen van de Rocky Mountains. Met vele fraaie vergezichten, meren, bezienswaardigheden en uitzichtpunten. In vele reisbrochures beschreven als de mooiste weg van Canada. Maar het wegdek had wel wat beter gekund. Vanaf Lake Louise werd nieuw afvalt aangelegd, maar ze waren nog niet erg ver gevorderd.

Onze eerste stop was bij Peyto Lake, waar we na een korte wandeling een werkelijk adembenemend uitzicht hadden over dit felblauwe meer en de omringende bergen. Verder naar het noorden. Afgeslagen bij Waterfowl Lake Trail. De weg bleek gesloten, maar via een korte wandeling over een bospad kwamen we bij de snelstromende rivier *(Bow River?). Mooie plaatjes gemaakt. Weer op de Parkway even gestopt bij Waterfowl Lake en uiteraard ook hier weer foto’s geschoten. Vervolgens door naar Saskatchewan River Crossing. Hier kruist de Parkway de North Saskatchewan River, die door de bergen naar het oosten stroomt en zijn 3000 km (!) lange loop naar de Hudson Bay aanvangt.

Door naar Jasper. Bij de parkeerplaats van de Parker Ridge Trail gestopt. De bedoeling was even een stukje omhoog te lopen en te genieten van het uitzicht op de prachtige (nog) besneeuwde hoge bergen. En daarom liepen we op onze hardloopschoenen het eerste stuk op. Het pad ging snel omhoog en was door de smeltende sneeuw glad en modderig. Toch een beetje spijt, dat we onze bergschoenen niet hadden aangedaan. Want we wilden toch eigenlijk wel verder omhoog, een tocht van 2,7 km naar de bergkam. Na een klein uur hadden we de bergkam bereikt en stuitten we op een kleine kudde bighornsheeps. We liepen nog even door over de bergkam naar het punt waarvan je een geweldig uitzicht hebt op de imposante Saskatchewan Glacier. De moeite en het glibberen meer dan waard! 

Veel mooier dan de kermis bij het Icefield Centre bij de Athabasca Glacier even verderop, waar we na de afdaling van de Parker Ridge Trail uiteraard toch even stopten. Maar snel doorgereden verder richting Jasper. Onze laatste stop was bij de Athabasca Falls, waar de rivier 12 meter omlaag stort in een nauwe kloof. Via een pad, beschermd door balustrades konden we op diverse plekken vlakbij de waterval komen. Heel spectaculair en met prachtig aangelegde wandelpaden en trappen naar diverse niveaus.

Van de Falls nog 30 km naar Jasper, waar we rond 18.15 uur aankwamen op Whistlers Campground, waar we aan konden schuiven in de rij wachtende campers en auto’s. Ondanks de 781 plaatsen waren er alleen nog plaatsen beschikbaar zonder voorzieningen, maar dat was met onze camper geen probleem. We kwamen op een mooie rustige plek te staan aan de rand van de campground. Wel waren we gewaarschuwd voor de aanwezigheid van een Grizzly Bear en een moeder Elk met jongen, die zeer agressief kan zijn ter bescherming van haar jongen. Hele avond buiten gezeten, geen wildlife gespot. We blijven hier twee nachten en gaan morgen Jasper en omgeving verkennen.

Het weer lijkt wat aan het veranderen. Toen we opstonden was er meer bewolking dan de laatste dagen. Maar toch een prima dag om er na ons ontbijt weer op uit te trekken en Jasper en omgeving nader te verkennen. Toen we met de camper van onze plaats wegreden stuitten we even verder op een aantal elks, die vrolijk over de camping liepen om fris groen gras en blaadjes te eten. Wat een verrassing! Tijdens de wildlife safari in Banff geen elk gespot en nu lopen ze gewoon over onze camping.

Op naar Maligne Lake, ongeveer 35 km rijden van Jasper. Eerst kwamen we langs Medicine Lake, waarvan het waterpeil fluctueert door de aanwezigheid van ondergrondse tunnels en grotten. In de herfst staat het water laag, nu was het peil nog redelijk hoog. We stopten voor foto’s en spraken met Nijmegenaren, die ons enthousiaste verhalen vertelden over Wells Gray Provincial Park, waar wij nog naar toe gaan. En ons de kaarten en brochures gaven over het Park.

Doorgereden naar Maligne Lake, dat 22 km lang is en wordt omringd door besneeuwde bergen. Hier hebben we een wandeling gemaakt, samen met de Nijmegenaren, die we daar ook troffen. Zij vonden het prettig met z’n vieren te lopen vanwege de mogelijke aanwezigheid van beren. Hij had berenbelletjes op zijn rugzak, dus veiliger kon het niet…Maar het was aangenaam gezelschap en al pratend kwamen we na de korte wandeling weer terug bij het boothuis aan het meer. 

Rita heeft in de souvenir winkel naast het restaurant een mooie kunstleren rugzak gekocht. Terug de Maligne Drive op richting Jasper. Onderweg weer stoppende auto’s langs de berm, het teken dat er een beer gespot is. En jawel hoor, daar was weer een fraai exemplaar van een black bear in de berm en belangrijker nog Rita kreeg ‘m fantastisch op de foto! De hele terugweg bleef ze hier heel opgetogen over. En terecht!

Gestopt bij Maligne Canyon, één van de mooiste canyons van de Rocky Mountains. Met kalkstenen wanden van wel 50 meter hoog en 6 loopbruggen, die uitzicht bieden op de watervallen en stroomversnellingen. Het bijzondere is, dat op diverse plaatsen in de kloof water uit de zijwanden de Maligne rivier in stroomt. Water dat afkomstig is van de tunnels en grotten bij het Medicine Lake en dat ondergronds zijn weg naar de rivier vindt.  We hebben de volledige wandeling (5km) door de canyon visa versa gemaakt over klimmende en dalende paden en uiteraard weer veel te veel plaatsjes geschoten.

Laat in de middag naar Jasper gereden, en nog even een uitstapje gemaakt naar Pyramide Lake met de Pyramide Mount op de achtergrond. Na dreigende wolken en spatjes regen was het weer helemaal opgeklaard en bood het meer prachtige beelden. Terug naar Jasper, een wat saai stadje vergeleken met Banff. Maar waar we wel heel lekker gegeten hebben.

Morgen richting Mount Robson en Gray Wells Nationaal Park.

De afgelopen nacht had het voor het eerst sinds lange tijd weer geregend. Maar bij het ontbijt kwam de zon toch al weer door de wolken piepen. Het is wel aanmerkelijk frisser. We verlieten Jasper en de Nationale Parken, en reden zuidwestwaarts. Dreigende wolken bleven boven de bergen hangen. En dus was ons eerste doel, Mount Robson (3954m), grotendeels in wolken gehuld. Even gestopt bij het informatiecentrum. Door langs de North Thompson river eerst zuidwaarts richting Blue River en daarna westwaarts naar Clearwater, de poort tot het Wells Gray Provincial Park. De zon liet zich steeds vaker zien.

In Clearwater boodschappen gedaan en naar de “Dutch Lake Resort & RV Park” gereden. In werkelijkheid een gedateerd motel met kleine camping, maar we kregen een fantastische plek met uitzicht over het Dutch (!) Lake. Lekker genoten van de zon op ligbedden aan het “strand”, al stond er wel een straffe wind over het meer.

Gelukkig is hier WIFI en dus ’s avonds de weblog bijgewerkt. Gedeeltelijk, want de verbinding is matig en het downloaden van foto’s gaf problemen. Die plaatsen we later als de verbinding beter is.

Morgen naar het Wells Gray Provincial Park, waar we gezien de verhalen van reisgenoten hoge verwachtingen van hebben.

Na een koude heldere nacht bleek het in de morgen weliswaar bewolkt, maar de zon scheen er vaak toch wat wazig doorheen. Op zich ideaal weer om het Wells Gray Nationaal Park te verkennen. Via het Informatie-Centre in Clearwater, waar we nog wat tips kregen over wandelingen, reden we de toegangsweg van het park in, die loopt tot aan Clearwater Lake (67km). Met onderweg links en rechts verwijzingen naar diverse watervallen, meertjes en wandelroutes.

We starten met een korte wandeling naar Spahats Falls, waar we vanaf de kam van de kloof een mooi uitzicht hadden op de waterval. Daarna even geprobeerd de weg naar het parkeerterrein bij de wandeling naar Trophy Mountain (2577m) te nemen, maar na 4 km gaven we het op omdat de stenige weg abominabel was en er nog 11 km te gaan waren. Terug naar de hoofdweg dus. Kilometers verder de camper geparkeerd bij de start van de trail naar Mouls Fall. Het was een mooie wandeling (6km) met een pittige afdaling naar een spectaculaire waterval. 

We werden door een Canadees uitgedaagd achter de waterval langs te lopen en dat hebben we ook geprobeerd. Maar het “pad” bleek te stijl en te glad met het risico van een val in de kolkende stroom. Dus op onze schreden teruggekeerd, maar we waren inmiddels wel kletsnat van het spattende water. Op de terugweg met een lekker zonnetje grotendeels opgedroogd.

Verder gereden en gelopen naar Dawson Falls, een spectaculaire waterval in de Murtle River, 91 meter breed en met een val van 12 meter. Na de lunch in de camper besloten we om direct door te rijden naar het eind van de route bij het Clearwater Lake. Voorbij de Helmcken Falls stopte het asfalt en begon een erbarmelijke weg met vele hobbels en stenen. Na een barre tocht bereikten we het eind van de weg, vlakbij het begin van het Clearwater Lake. Lopend de directe omgeving en Fallskreek Campground bekeken. De camping in het bos ligt prachtig aan de snelstromende Clearwater River, maar het meer was niet of nauwelijks zichtbaar. Van de bootsteigers konden we er een stukje van zien. We besloten ons oorspronkelijke idee om hier de volgende dag te kanoën en te overnachten te laten varen, mede vanwege de hinderlijke aanwezigheid van vele muggen. 

Terug naar onze camping aan Dutch Lake, waar we genoten van een heerlijke windstille avond en een volledig opklarende lucht. Morgen weer het park in voor de wandeling naar Helmcken Falls. 

Helmencks Fall 

Een prachtige ochtend, het zou warm worden volgens de weersverwachting. Weer op naar Wells Gray NP, waar we na ca. 40 km bij de parkeerplaats kwamen waar de South Rim Trail naar de waterval begint. Er stond slechts één camper, maar verder waren we alleen. Bij de ingang een waarschuwing, dat we “bear area” betraden en dat gaf toch wel weer een apart gevoel.

 Al zingend en pratend liepen we over het bospad, dat langzamerhand steeds dichter bij Clearwater River langsliep. De rivier stroomde hier snel en maakte veel lawaai, dat ons gezang overstemde. Na bijna een uur kwamen we bij de waterval, die we van ver al konden horen. We liepen langs de rand over de kam van de kloof en konden tot dicht bij de waterval komen. Gele borden waarschuwden ons, dat er geen beveiligingen bij de afgrond waren op punten waar je dicht bij de rand kon komen. Rita hield mij bij het fotograferen dan ook stevig vast. 

We hadden een overweldigend mooi uitzicht op de Helmckens Fall, waar de Clearwater River met donderend geweld 137 meter de diepte in valt. Fraaie foto’s gemaakt van de waterval, waar door de licht inval op het opspattende water twee mooie regenbogen te zien waren. Buitengewoon bijzonder! In een klein uur terug gewandeld naar de camper, een fantastische ervaring rijker. Toch nog even naar de andere kant van de rivier gereden, waar we na een korte wandeling vanaf het toeristische uitkijkpunt op de waterval ook een prachtig uitzicht hadden. Maar niet van zo dichtbij als in het bos aan de overkant.

Terug naar Dutch Lake, waar we een heerlijke zonnige middag doorbrachten aan het meer. In gezelschap van onze buren Bart en Irene uit Rotterdam, waarmee we ’s avonds nog een gezellige afsluiting hadden van drie dagen Clearwater en we al vast afscheid namen. Zij trokken door naar Lake Okanagan, wij verder zuid-westwaarts richting de kust.

We waren vroeg wakker. Het beloofde een fraaie dag te worden. Het was stralend blauw, zonder een wolkje. Al iets na achten reden we de Highway 5 langs de North Thompson River weer op naar het zuiden. In Little Fort afgeslagen naar het westen en de fraaie route over de Hw 24 genomen. Over de Macdonald pass (1311m) en langs enorm veel mooie meren, waaronder het fraaie Lac des Roches.

 In 93 Miles House kwamen we op de Cariboo Highway, die van Hope naar Prince George in het noorden loopt, maar wij sloegen af in zuidelijke richting. Vanaf Clinton werd het weer bergachtiger en hoe zuidelijker we kwamen hoe droger het landschap, zelfs woestijnachtig zoals ze dat hier noemen. Dit gebied is zo droog, omdat het in de regenschaduw van de Coast Mountains ligt. In Cache Kreek gestopt en in het “centrum” wat leuke kaarten gekocht. 

Vervolgens door naar Brookside Campsite, waar we een full hookups plek hadden onder de bomen. Wat fijn was, omdat het een zonnige en warme dag was (27gr). En WIFI, zodat we hopelijk de foto’s voor onze weblog verder kunnen uploaden en versturen.

Morgen op naar Whistler.

Toen we opstonden was het nog redelijk zonnig, maar nam de hoge bewolking snel toe. Na het ontbijt naar Whistler gereden en de camper op één van de 5 grote parkeerplaatsen gezet. Op naar Olympic Plaza, waar de Olympische ringen uiteraard een gewild fotomoment zijn. Bij de tourist info nader geïnformeerd naar de mogelijkheden met de gondel. Er bleek maar één mogelijkheid, maar dat is dan ook de topattractie van Whistler: de Peak 2 Peak 360 experience. We gingen eerst met de Creekside Gondola naar de top van Whistler Mountain (2182m), het centrum van de skisport en het rodelen tijdens de Olympische Spelen in 2010. Uiteraard hier boven ook Olympische ringen en het podium voor de top drie. 

Koffie gedronkenin  Roundhouse Lodge met prachtige vergezichten. Het begon hier boven flink op te klaren. Vervolgens met de Peak 2 Peak Gondola naar het station op Blackcomb Mountain (1860m), een spectaculaire kabelbaan met een enorme overspanning, die beide “toppen” verbindt. Fascinerend en een bijzondere ervaring! En het werd steeds zonniger, waardoor de majestueuze bergwereld zich optimaal ontvouwde. 

Op de Blackcomb Mountain hebben we een hele mooie bergwandeling gemaakt van een kleine 2 uur: Eerst de Alpine Walk en daarna in het verlengde de Overlord Trail en de Lakeside Loop en vervolgens terug. Een niet al te moeilijke wandeling op zo’n 2000m hoogte en met fantastische uitzichten en vergezichten op de wondermooie besneeuwde bergwereld, en onder ideale weersomstandigheden.

Daarna terug met de gondel naar Whistler Mountain, waar we op het panoramaterras hebben geluncht.  Het werd bewolkter en frisser. Tijd om met de gondel weer af te dalen naar Whistler. Whistler is een heel gezellige (wintersport)plaats, met een mooie centrale voetgangerszone, die loopt van Mountain Square tot aan Market Place. En opnieuw brak de zon door en werd het zelfs weer warm. Daarom nog even naar Alta Lake gereden, waar we in het Lakeside Park even hebben uitgerust van onze inspanningen, en daarna nog een korte wandeling langs het meer en naar Nita Lake hebben gemaakt. 

Rond 17.00 uur weer terug op de campsite. Tijd voor een biertje! Na het eten nog even aan de weblog gewerkt. Het blijft lastig de foto's te uploaden.

Morgen trekken we verder richting zee op weg naar de Sunshine Coast! 

Hoewel de weersverwachtingen bewolkt en regenachtig weer voorspelden, viel het deze ochtend best mee. Weliswaar bewolkt, maar ook brak de zon al wazig door. Whistler verlaten en via de Highway 99 op naar het zuidwesten en de oceaan! Iets voorbij Squamish zagen we voor het eerst de voorboden van de oceaan: Howe Sound. Een diepe inham, die begint bij Horsenshoes Bay en 50km later eindigt bij Squamish. En opnieuw reden we langs een wonderschone route langs de oevers van de baai met prachtige vergezichten op besneeuwde bergtoppen, oneindige dennenbossen en loofbomen, en snelstromende riviertjes. Met uitzicht op vele eilanden en in de verte wazig Vancouver Island.

 In Horsenshoes Bay de Ferry genomen naar Landdale, aan de Sunshine Coast. Een 150km lange kuststrook van West Vancouver tot Powell River.

Deze regio ligt in de regenschaduw van de bergketens op Vancouver Island en biedt met 2300 zonuren per jaar bijna een mediterraan klimaat. Maar niet vandaag, want het was inmiddels zwaar bewolkt geworden en er vielen een paar spatjes regen. In Gibsons boodschappen gedaan en verder via de Hw 101, een van de langste en mooiste kustwegen van de wereld, die in Mexico (!)  begint en in Lund eindigt. In Garden Bay konden we de camping moeilijk vinden, maar met enige hulp van de altijd vriendelijke en behulpzame Canadezen waren we rond 15.00 uur op Pender Harbour Resort en Marina, waar we te midden van de vele vaste standplaatsen een rustig plekje voor onze camper vonden. Tot onze verrassing werden we verwelkomd door enkele herten, dus Rita schoot direct weer enige foto's van de "wildlife dears", die wel een beetje tam waren.

 Lekker even gerelaxt op twee grote houten stoelen, die op het eind van de vlonder van het jachthaventje stonden. Met uitzicht op de Garden Bay. Het is hier een eldorado voor watersporters! Even gesproken met de Griekse eigenaar van het zeiljacht naast ons, die inmiddels al 38 jaar in canada woont. Maar jammer genoeg begon het te regenen en hebben we de beschutting opgezocht van onze knusse camper.

Na het eten nog even een korte wandeling gemaakt in de directe omgeving, die prachtig en waterrijk is. Eindelijk hadden  we - waarschijnlijk - WIFI met een snellere verbinding dan op de ander campings. Dus tijd om de weblog helemaal bij te werken. Maar nu liet de laptop het afweten (!). Hij wilde niet meer opstarten. Via ASUS PC vernieuwen programma wel weer in de lucht, maar uiteraard moeten diverse programma's als Word weer gedownload worden en thuis liggen de CD's. Gelukkig hadden we de foto's nog en lukte het toch via Travelhome de weblog bij te werken.

Morgen naar Egmont en naar Skookumchuck Narrows...

Opnieuw een stralende ochtend. Weer vroeg op pad. Vanuit Cache Kreek naar Lillooet, door het Marble Canyon Provincial Park, waar we langs een idyllisch meertje reden. Daarna veranderde de vegetatie weer sterk. Droge kale kloofwanden, waar de Fraser river in de diepte stroomt.  Bij Lillooet een fantastisch plekje gevonden voor een koffiestop met uitzicht op de Fraser river en Lillooet.

Vanaf dit plaatsje begint de panoramische Duffy Lake Road naar Pemberton. Inderdaad een fantastisch mooie route door de Coast Mountains. Van Pemberton nog 30 km naar Whistler, ons einddoel voor deze dag. Inmiddels waren de besneeuwde bergen steeds dichterbij gekomen. Bij een parkeerplaats hadden we er bij een meer een prachtig uitzicht op.

Op de parkeerplaats stond een camper met een Frans kenteken (Bretagne). Heel bijzonder hier aan de andere kant van de Atlantische oceaan! Uiteraard even gesproken met deze Fransman (in het Engels). Hij was samen met zijn vrouw bezig met een reis door Zuid- en Noord Amerika van een jaar! De camper verscheept naar Montevideo, zelf daarheen gevlogen. Vervolgens door Brazilië, Uruguay, Chili en Argentinië tot aan de zuidpunt. Terug naar het Noorden en via Midden Amerika, de VS nu in Canada, op weg naar Alaska en daarna door naar oost Canada, waar de camper in Halifax weer op de bort gaat. Wat een avontuur! Bon Voyage!

Rond 13.00 uur reden we Whistler binnen en vonden we een mooie full hookup plek op Riverside Resort en RV park. Met uitzicht op de Riverside Putting Course en de bergen. Whistler was in 2010 tijdens de Olympische Winterspelen van Vancouver het decor van o.a. de skiwedstrijden en het snowboarden (Nicolien Sauerbreij).

Het was zonnig en warm en de rest van de middag hebben we relaxed bij onze camper doorgebracht. Na het avondeten nog even een wandeling gemaakt naar Green Lake. Later op de avond getoost op de verjaardag van zoon Jorrit, die 17 juni 36 jaar is geworden.

Morgen op stap in Whistler en omgeving.

N.B. Deze dag thuis alsnog op weblog geplaatst, omdat deze bleek te ontbreken....