Een beetje laat onze reispapieren ontvangen. Nu kunnen wij beginnen met reserveringen te maken voor de reis die we in 2020 hadden willen maken, maar ja, Covid gooide roet in het eten. Nu beginnen wij aan een totaal gewijzigde en verlengde reis.

Wij starten in Vancouver, steken over naar Vancouver Island waar we enkele dagen verblijven, nemen vervolgens weer de ferry naar het vasteland. Daar rijden we via o.a. Whistler, Clearwater naar de Rocky Mountains, Jasper-Banf en dan terug via de Zuidroute naar Vancouver.

Het tweede deel van onze reis begint in Toronto. Natuurlijk zullen wij de Niagara bezoeken, maar mij is het vooral te doen om de 2 Franstalige steden Montreal en Quebec.

Gezien onze leeftijd zullen we het kalmpjes aan doen en niet zoveel toeristische hoogtepunten bezoeken.

Het reizen door het land op zich is al spannend. Als dat overigens door kan gaan, want in deze ongewisse tijden weet je maar nooit.

9 Mei.

Of wij nu een vlucht naar een ver land maken of per camper door Europa rondtrekken, al weken daarvoor maakt een zekere stress, weliswaar een positieve, zich van ons meester. En naar mate de dag van vertrek nadert raken we steeds meer gestrest en op de dag zelf bereikt de positieve stress zijn hoogtepunt. Toch zijn we dit jaar wel gespannen, want Canada maakt het ons niet gemakkelijk om het land binnen te komen. En de berichten over chaotische toestanden op Schipnhol zijn niet bepaald geruststellend. Voor alle zekerheid willen wij 4 uur ipv drie vroeger op Schiphol aankomen. We zijn van plan om tegen 8 uur op de luchthaven aan te komen. Dat betekent dan om 7 uur de deur achter ons dicht

trekken. Met de bus, die achter onze achtertuin stopt, naar Schiphol. We arriveren daar om 7.40 u, kunnen zo doorlopen, hoeven niet buiten in de rij staan. De balie van Air Canada is nog dicht, 1 Canadees echtpaar staat er al. Tegen 8.30 u gaat het inchecken beginnen en een kwartier erna mogen we naar de douane. We hebben te vroeg gejuicht, van overal stromen de reizigers toe. Meer dan 1 1/2 uur in de rij. Als wij dan eindelijk achter de douane staan is het eerste wat we doen ijskoffie en een Americano bestellen en ons 2e ontbijt nuttigen. Air Canada lijkt op een opgewaardeerde budget luchtvaartmaatschappij. Krappe stoelen, hoe moet dat met de vele obese passagiers? Het eten is smakeloos, kan concurreren me BA. Krijgen 3x kleine flesjes drinken, 2x water en een frisdrank.

Op Toronto Airport zouden ons ook verschrikkelijke toestanden te wachten staan, waarschuwing van een in Ottawa wonende neef. Zeker 3 uur wachten. Kan kloppen, kort voor ons vertrek kreeg ik van Air Canada een bericht dat het vertrek naar Vancouver om 21.30 zou zijn ipv 18.30 uur. Maar het valt alleszins mee. Ipv ambtenaren hebben zij - tig schermen neergezet waar we onze gegevens mogen invoeren. Tegelijk wordt een foto automatisch genomen, alleen die van Khiem wil maar niet lukken. Dat gebeurt bij haar vaker, o. a. in de VS. Uit de computer komt een papietje met onze gegevens en mijn foto en voor Khiem een kadertje met een kruis erin. Oef, daar krijgen we vast problemen mee. We geven onze papieren en paspoort af aan een geüniformeerd wezen en wachten op het ergste. Of we wat te declareren hebben. Nee. Wat we hier in Canada komen doen. Toeristisch reizen. Plakkertje op paspoort en hup, we mogen naar de transferruimte. Hele procedure heeft een half uur geduurd. We hebben zelfs tijd om onze magen te vullen. In Vancouver gaat het helemaal vreemd. We zien geen enkele ambtenaar. Na de bagage opgehaald te hebben lopen wij zo door naar de uitgang en de hotel shuttlebus. Om 23.30 lokale tijd strekken we onze vermoeide ledematen uit tussen de frisse lakens. Wij zijn kapot en zijn meer dan een etmaal op geweest.

10 Mei

Enigzins last van jetlag. Om 4 uur wakker. Om 8 uur door Fraserway opgehaald. We hebben een leuke, knusse camper van 6.15 m. Automaat, rijdt 1 op 5. Scheelt 1 punt met de 8m die we in de VS hadden. We hebben een rondzit en slapen boven de cabine. Kiempool belt, waar we zijn. De "gasclock" in Gastown kan ze niet vinden. Wij spreken af bij de camper tegenover de walmart. Ze belt dat ze die niet kan vinden. Of wij naar Station Place komen. Afspraken met haar lopen vaak verkeerd. Zij gaan met de auto want ze loopt moeilijk vanwege kapotte knieën. Hoe lang is het lopen, vraag ik. Een kwartier, oude mensen snelheid. We zijn er in 7 min en zijn er eerder dan zij.

We doen boodschappen bij Walmart en T&T, een grote Chinese toko. Het valt me op dat veel officiële borden tweetalig zijn. Engels/Frans of Engels/Chinees. Kiempool heeft een nicht meegenomen die ook een nicht van me blijkt te zijn via allerlei kronkelpaden van het systeem van oud-Chinese familie relaties . Als kind heb ik vaak met haar gespeeld, ze herinnert zich dat we weleens met elkaar hebben gevochten. Hebben elkaar 76 jaar niet ontmoet. Lunchen uitgebreid in een Chinese Seafood Restaurant Neptunus in Burnaby, krijgen een doggiebag met garnaln, gamba's, krabbenscharen en andere smaakpapillen strelende gerechten, waar we wel 3x van zullen eten. Scheelt weer met koken voor Khiem. Om 7 pm op camping Burnaby Cariboo. Reeds in NL plaats gereserveerd. Sluiten alleen de electriciteit aan. Camper inrichten, ons huisje voor de komende weken. Kost nogal wat tijd.

Kosten camping: $ 65.

Vandaag vroeg opgestaan en met de ferry in anderhalf uur naar Victoria gevaren. De overtocht had ik in NL al geregeld.

Helaas hebben wij geen orka's gezien. De weg van de haven naar Victoria doet wat rommelig aan, maar naarmate wij de stad naderen wordt het steeds een beetje netter.

De camping Fort Victoria staat buiten Victoria en is enorm groot, een deel is gereserveerd voor seizoenplaatsen. De bushalte staat op 7 minuten lopen en in 20 min sta je in downtown Victoria. Na de lunch gaan we de stad enigzins verkennen. Het is de hoofdstad van British Columbia, ondanks dat zij veel kleiner is dan het kosmopolitische Vancouver. Enkele gebouwen en de 2-dekkerbussen geven de stad een licht British flavour. Maar dat is alles wat er Engels aan is. Het Empress Hotel is een boeiend gebouw en heeft een fraai uitzicht op de binnenhaven van de stad. Voor $ 549 kun je er een nachtje vorstelijk slapen (goedkoopste kamer😜).

Netals in Londen hebben ze ook een hier Houses of Parliament. Eind 19e eeuw in neo klassieke stijl. Als je zin hebt kun je er de debatten volgen en zelfs een plaats reserveren in de Parliamentery Dining Room. Veel te luxe voor ons. We doen het met een Thais aandoende chowder en een poutine. Dit is een machtige combinatie van frites, overgoten met naar keuze vis, vlees, kaas in een dikke saus. Een heerlijk gevoel om die geschifte kerel in het Kremlin tussen je tanden te vermalen. Eten aan de haven vanwaar we watervliegtuigen zien opstijgen en dalen. Wandelend door het Thunderbird Park zien wij een indrukwekkende verzameling gigantische totempalen van het Salisvolk. Ze vertellen de geschiedenis van de stam en andere verhalen van hun cultuur. Morgen gaan wij het Museum bezoeken.

We nemen de bus terug voor 5 Dollar voor ons twee.

Kosten camping: 2 nachten $ 136.

12 Mei, Victoria

Vandaag willen wij het Royal BC Museum bezoeken. Er is daar veel te zien over de geschiedenis van de First Nations, zoals de oorspronkelijke bewoners hier worden genoemd, een afdeling met Victoria in het verleden, ChinaTown en Natural History. Toegang € 5 voor senioren. Heel sympathhiek, maar helaas. Alleen de afdeing natural history blijkt open te zijn. Verder is het hele museum in renovatie. Sorry for it. Pech, grote pech. Maar we hebben opgezette mammoeten gezien en nog meer van die prehistorische monsters. Wat zou Casper daarvan genoten hebben. Verder zien we de invloed van het klimaat op de aarde, zoals extreme koude of droogte.

Het is 3 km lopen naar de bekende Fishermans Wharf. Bont gekleurde huizen, een verzameling eettenten waar vooral seafood wordt verkocht. Omie (Khiem) neemt sockey salmon met warme chocola en ik een gefrituurde oester en green tea. Meer een snack, in 3 happen op. Wel erg lekker. Omdat we geen zin hebben 6 km naar China Town te lopen nemen we de watertaxi. €16 voor 2p. Zie je de stad vanaf het water.

Fantan Alley is het bekendste straatje van de wijk en het smalste van Victoria. Hier werd van alles gesnoven wat niet illegaal was. Gegokt werd er bij het leven, dat mocht dan weer niet, dus deed men dat in geheime kelders. Want Chinezen lieten zich door niets en niemand weerhouden om zich toch aan hun nationale ondeugd over te geven. Daar ging het geld dat eigenlijk voor het thuisfront bestemd was, althans, dat geldt dan voor de verliezers. Familie thuis mocht dan in het geluk van de winnaars delen. De poort die aan het begin van de Town staat is van recente datum, 1981, en heet Gate of Harmonious Interest. De 2 leeuwen aan weerszijden zijn mannetje en vrouwtje en weren met de bellen het kwaad af. De leeuwen trekken positieve krachten aan. De woorden Harmonious Interest drukken de wens uit dat alle volkeren van het land harmonieus samen leven en de grenzen tussen Oost en West steeds meer vervagen. Onze magen herinneren ons aan dat het uur van buikje vullen is aangebroken. Nog even Chinese groenten kopen en dan duiken wij een Shanghainees seafood restaurant in. Bestellen nogal veel : gefrituurde gamba's, doufu met seafood en zwarte oorchampi's en een portie bokchoi (chin. groenten). Verder een 1 persoons compleet menu. De porties blijken echter dermate groot dat we de helft ervan meenemen als doggiebag. Daar kunnen we wel 2 dagen van eten...

In een outdoorzaak koopt omie nog een broek en een warm fleecevest. Uitstekende kwaliteit. Ze is wel $ 390kwijt.

Na deze wel bestede dag nemen wij de bus terug naar onze camping.

13 Mei Tofino

Vandaag staan wij vroeg op. De tocht naar Tofino alleen duurt al ruim 4 uur, laat staan als we hier en daar wat willen zien. Bovendien is een lunchpauze noodzakelijk. De kwaliteit van de weg is goed, er is druk verkeer, wat ik niet heb verwacht. Bij Chemainus stoppen wij. Een heel charmant stadje dat bekend is om zijn muurschilderingen. Tot de zeventiger jaren was de belangrijkste bron van inkomsten de houthandel, maar toen het allemaal minder werd moesten de inwoners iets nieuws verzinnen om de lokale economie een boost te geven. Dat werden dan de muurschilderingen die scenes uit het dagelijks leven, historische gebeurtenissen, bekende personen, etc, uitbeelden. De oprichting van de eerste school in 1833, de constructie van een houtzagersmolen, de geboorte van de eerste Europese jongen in het district in 1872 die 102 jaar werd. En nog vele andere onderwerpen. Emily Carr heeft een eigen serie muurschilderingen. Zij was gefascineerd door de cultuur van de first nations en was een bekende grootheid op dat gebied. Eén schildering trok onze aandacht. Die van een Chinese familie die een eigen wassette runde. De zaken gingen goed en hij beheerde ook nog een kruidenierszaak bij en handelde in 2e handse goederen. Later had hij zelfs een goktent. Elk jaar komen er nieuwe "murals" bij. Van een aardige inwoonster kreeg Khiem een gidsje cadeau waarin de beschrijving van alle murals staat. Het hele dorp is één openlucht museum en trekt veel toeristen aan.

Onze tweede stop is bij het regenwoud Cathedral Cove. Wel aardig, maar niet bijzonder, er zijn er zoveel van. Enkele bomen zijn 800 jaar oud en heel hoog, misschien wel 100 m.

We arriveren nog bij licht in Tofino, camping Bella Pacifica. De duurste camping die we gehad zullen hebben. Met alle kosten er bij $ 200 voor 2 nachten. We staan op een verhoging met uitzicht op zee. We maken een strandwandeling van nog geen kwartier, want de regen dwingt ons de camper op te zoeken. En geen mooie zonsondergang foto's, waar dit gebied om beroemd is.

14 Mei. Tofino

Vandaag af en toe droog. We profiteren van een regenloze periode om onze afgebroken strandwandeling van gisteren voort te zetten. Zelfs bij dit koude weer zien wij mensen in zee, ongelooflijk wat een keiharde lieden. Wij vinden op het strand heel wat onbekende flora waar we de namen niet van weten. Zoiets als zeebloemen, allerlei soorten bubbels, bolletjes in verschillende maten. Hebben ze allemaal op de gevoelige plaat gezet. 's Mpiddags willen we naar Ucluelet een wildtrail lopen, maar het weer werkt niet mee, ja zelfs hard tegen. Rijden terug richting Tofino waar het wat droger is en gaan het regenwoud in. Heel bijzonder, wat een rijkdom aan verschillende soorten woudreuzen. Mooie planten, sommige met bloemen. Aan het begin van de wandeling over vlonderpaden staat een waarschuwing dat we beren kunnen tegenkomen, maar het is nog licht en er lopen regelmatig mensen door het bos. 2 Dames vertellen ons dat ze een uil hebben gezien. Een man is zo vriendelijk om voor mij helemaal teug te lopen naar de plek waar de vogel hoog in een boom op een tak staat. Jammer dat mijn grote tele in de camper ligt. Na deze geslaagde wandeling willen wij ons voorlopig voor de laatste keer bezondigen aan een schotel fruits de mer. In Tofino bij de Scooner, een adres dat ik uit het reisverslag van de heer Kuipers heb gehaald. Volgens zeggen de beste eetgelegenheid. Daar aangekomen lezen wij dat je eerst gereserveerd moet hebben. Toch probeer ik

het, hang een verhaal op dat we maar vandaag nog in Tofino blijven en hun restaurant hebben uitgekozen op aanraden van een Nederlandse kennis. Na lang

aarzelen kan de gerant over een half uur een plaatsje voor ons vrijmaken. De prijzen vallen behoorlijk mee. $81 voor een 2 persoonsportie van krabbenpoten, mosselen, schelpen, garnalen, wilde zalm, inktvis en verschillende soorten vis, geserveerd in een perfecte visbouillon. Stokbrood met roomboter erbij. 2 Grote glazen met vers uitgeperste ananas voor mij en ook verse appelsap voor Khiem. Voor $ 3,50 per glas. Te geef, toch. Ze verdienen echt een goede tip die hier niet eens verplicht is. We zijn overvol en buiken in de camper uitgebreid na.

15 Mei. Whistler

Op deze verregende dag valt niets bijzonders te melden. Niet zo erg, want het is toch een reisdag. De weg naar Nanaimo, waar we de ferry nemen, is tot Port Alberni een verschrikking. Bochtig, op en af met één hellling van 18°, het wegdek is zo slecht dat af en toe je nieren van hun plaats rammelen.

Onderweg 100 l benzine getankt. We komen langs het dorp Coombs waar de geiten op het dak van de huizen grazen. Maar vandaag zijn ze onzichtbaar, waarschijnlijk blijven ze in hun hokken vanwege het slechte weer. Er staat ook nog een Nederlands winkeltje dat o.a. klompen verkoopt. Nanaimo wijst Tomtom ons de verkeerde weg naar de haven. We zetten hem uit en rijden op de richtingborden langs de weg. Beetje verwarrend, want de ene keer staat er Departure Bay en vlak voor de haven Vancouver. Komen op tijd aan. Op weg naar Whistler een lunchpauze in gelast. Khiem maakt een lekkere bamiesoep met groenten erin. Om 5 uur bereiken wij Whistler RV Campground. Moeten voor de wifi nog€ 5 betalen ook

16 Mei. Clearwater.

We verlaten Whistler in de regen. Maar na 50 km klaart het weer op. 80 km rijden we door de bergen met - tig haarspeldbochten, steile hellingen. Van het boeiende landschap kan ik moeilijk genieten, omie daarentegen wel. Ze neemt de ene foto en video na de andere op. Besneeuwde bergtoppen met even daaronder een brede krans van wolken. Imposant. Groene meren, snelstromende rivieren en op andere weer liggen nog grote ijsschotsen. Gemiddelde snelheid 40km. Voor deze reis van 400 km staat 6 uur rijden, maar we doen er 8 uur over, inclusief rustpauzen. Tanken 150 l regular, goedkoopste benzine. Kost me € 256. Gossie, wat heeft de camper een dorst, zeg. Tussen Liloet en Kamloops maakt omie een lekkere lunch klaar, gebakken eieren met spek, tomaten, uien en lenteuitjes. Vanaf de afslag na Liloet wordt de weg beter. We kunnen snel opschieten. Het is een plezier om hier te rijden door een indrukwekkend landschap. Als het hier al zo mooi is, hoe fraai zal het in de Rocky Mountains zijn. In Clearwater aangekomen wijst Tommy ons alweer verkeerd de weg naar Dutch Lake RV Park. Bij de Chamber of Commerce vraag ik de weg. Ik krijg uitleg en een kaart mee. Op de camping hebben we een mooie plaats met uitzicht op het meer. Er zijn hier veel landgenoten, waarschijnlijk trekt de naam van het park Nederlanders aan. Khiem maakt voor het avondeten nasi goreng met lap tjiong (chinese worstjes), ui en prei. Eenvoudig, doch voedzaam.

Campingkosten: $ 150 voor 3 nachten.

17 Mei Clearwater/Wells Gray Park.

Mooi weer vandaag. Vannacht was het 2°C en morgennacht wordt het O°. We moeten onze voorraad wat aanvullen. Goeie genade, wat is het leven hier duur. Een klosetrol kost omgerekend

$1,40 of 4 voor $ 4,20, een prei $1,50, een brood $ 4,70. Boodschappen doen kost me een rib uit het lijf.

Hierna rijden we naar Wells Gray Park. Er zijn daar wel meer dan 40 watervallen, maar 3 ervan zijn de bekendste, een echte must. De eerste zijn de Spahat Falls. Het directe toegangspad is een crime voor de camper, vol kuilen, en geen kleine ook. We horen het servies rammelen, er is al eens een kop gebroken doordat we met 10 km over een wasbord reden. Maar de waterval is wel de moeite waard. Vanaf de parkeerplaats hoor je het geruis dat sterker wordt naarmate je dichter bij komt. Het water dondert vanuit een gat in een grot oorverdovend in een canyon. 75 m hoog is de waterval.

De Dawson Fall is niet zo spectaculair, wel 60 m breed is hij en niet hoog. Maar toch aardig om te zien. De Helmcken Fall is wel de mooiste. De Murtle rivier stort zich vanaf 175 m hoogte met kracht in een diepe canyon. Het opspattende water vormt wolken waterdruppels die als stoom een eind naar boven drijft. Een eind verder valt het water in een diepe kom en vervolgt dan onstuimig zijn weg. We zijn diep onder de indruk. Terug op de camping sluit ik alles aan, electra, water en de afvoer voor het zwarte water. Pech. Goeie grut, op het moment dat ik de afvoerhendel open trek schiet het deel dat in de put hoort los. Een gele stroom pis en poep vloeit op de grond. Snel de hendel dicht, maar ja, er ligt nu toch een onsmakelijke en onwelriekende smurrie op de grond naast onze camper. Maar ook dat hoort bij het camperleven😅😫.

18 Mei Jasper

Droeve dag vandaag. Hele nacht geregend en vanmorgen regent het nog. 95% Kans op regen voor de hele dag. Dan maken we er een reisdag van en gaan een dag eerder naar Jasper. Heb daar voor morgen en overmorgrn gereserveerd, maar het zal geen probleem zijn dat we eendag vroeger zijn. 350 km rijden waar een kleine 4 uur voor uitgetrokken wordt, maar wij doen er uiteindelijk 5 uur over. De lucht klaart op en het blijft tijdens de rit grotendeels droog. Redelijke snelweg waar regelmatig 100 km gereden mag worden. Wel veel herstelwerkzaamheden. Ik denk dat de wegen hier veel te lijden hebben van het weer en zwaar wegverkeer. Bij Mount Robson rijden we door een besneeuwd landschap, maar de weg is schoon. We passeren een tijdzone, één uur later. Whistler RV Campgroound is immens groot. Het ligt in Jasper Natural Park waar je toegang voor moet betalen of een pas moet tonen.

We boffen, de toegangspoortjes zijn onbemand en we betalen niets. Hier werden tijdens de 1e Wereldoorlog genaturaliseerde Duitsers in kampen opgesloten en aan het werk gezet aan de bouw van een spoorweg. Netals de Japanners in de VS tijdens de 2e Wereldoorlog. De camping is voor een groot deel heel nieuw en nog kaal. 2 Jaar geleden was er een ernstige boomsterfte door een bepaald soort kevers die de bomen opvraten. De camping is een jaar gesloten geweest vanwege renovatie en uitbreiding. In welke richting we vanuit de camper naar kijken, overal zien we in wolken of mist omhulde bergen. Wat een pracht uitzicht. Enig, maar groot nadeel is dat hier geen wifi is, geen enkel signaal, ook geen telefoon. Dat is regel in natuurparken. Dit verslag schrijf ik bij Tim Hortens, een soort Starbucks, met heel goede koffie

A19 Mei Jasper/Maligne Canyon.

Na regen komt zonneschijn, maar het blijft toch meestal bewolkt. Bij een grote souvenirzaak in de stad... (4000 inw) kopen we 4 t-shirts met beren en een roofvogelprint voor de kleinkinderen en gevoerde handschoenen voor ons zelf. De winkel wordt beheerd door Chinezen en de prijzen zijn lager dan bij de concurrentie. Bij Northface slaan we onze slag; we zijn wel wat kwijt, maar de normale prijzen zijn lager dan in NL en de kwaliteit een stuk beter. Hierna bij Tim Hortens ijskoffie, warme choco voor Khiem en iers lekkers erbij. We kunnen hier ongelimiteerd internetten. Vervolgens naar de Maligne Canyon en Medecine Lake. Adembenemend is de Canyon. Een niet eens brede rivier baant zich met gigakracht tussen de rotsen in de diepte. De bodem van de canyon ligt zo diep dat je het water niet eens hoort stromen. In een holletje van een rots zien we een kraaiennest met een moeder die haar jongen onder de vleugels houdt. Er liggen nog hele plakken sneeuw op de steile hellingen. Maar het is niet erg koud. We rijden nog door naar het Medecine Lake, maar daar is niet zoveel aan. Het water is bevroren en het sneeuwt steeds harder. Eigenliijk willen we nog naar Maligne Lake gaan, maar we zien er vanaf vanwege de sneeuwval en het is al bijna half zes. We kruipen onze warme camper in en rijden naar de camping. Wat zijn we toch gezegend dat we behaaglijk van de ons omringende bergen mogen genieten.

20 Mei. Jasper

Handschoenen met halve vingers om te fotograferen in de kou voor omie gekocht. Ze heeft last van koude handen. En alvast één pet gevonden voor de tweeling. Voor Ghiesje vinden we vast nog één. Op weg naar de Pyramid Lake zien wij onze eerste beer. Een grijze en hij lijkt wel gras te eten. Trekt zich niets aan van ons toeristen die driftig fotograferen. Toch staan we maar op 50 m bij hem vandaan veel te dichtbij, eigenlijk. Als hij echt kwaad wil is hij eerder bij ons dan wij bij de camper. Bij het meer houdt een bus vol leerlingen een renwedloop en springen op en neer op de vlonders langs de kant. Bij de laatste parkeerplaats doen we een hike van 6 km, maar het lijken wel 12 moeizame kilometers. Het bospad is bezaaid met keien en dikke, enkelbrekende boomwortels. Enkele delen modder en wegbrede kuilen met water. We hebben onze berenbellen aan de rugzak gehangen. Al met al een mooie, maar inspannende tocht. We hebben er 3 uur over gedaan, fotosessies inbegrepen. Op het Pyramid Lake en Island is het guur en winderig.De Pyramideberg is in wolken en nevelen gehuld. Helaas. We gaan gauw weer de camper in..

Op de camping krijgen we onze buren van een eerdere camping gezellig op bezoek. Zij zijn wel tegen de schemering naar het Maligne Lake geweest en hebben een moederbeer met 2 jonkies in een boom gezien.

Moe, maar voldaan gaan we om 23.uur naar bed. In NL is het al zaterdag 7 uur.

21 Mei Naar Icefied Center

Ons gas is op, verwarming vaak aan gehad. Naar Jasper om gas en meteen ook maar benzine te tanken. $82 voor "regular" en $69 voor gas. En dan begint onze rit over de Icefield Parkway, de mooiste route van Canada. De weg voert ons ruim 230 km lang tussen besneeuwde bergen, meren, watervallen, hele stukken weg, die overigens

onverwachts goed is, met prachtige uitzichten. We rijden door een reeks prentbriefkaarten. De eerste waterval, slechts 30 km van Jasper, zijn de Athabasca Falls. De redelijk brede rivier stroomt niet zo snel, maar dan valt het water opeens meters naar beneden en perst zich met geweld door een nauwe opening tussen de rotsen door verder omlaag door bochtige, smalle doorgangen en vervolgt zijn weg verderop als een kalme groen kleurende rivier.

Wij rijden verder en spotten een zwarte beer die bezig is te fourrageren. Deze beer is groter dan de grizzly die wij gisteren zagen, maar dat was een jonkie. Ok deze beer negeert ons volkomen en wij kunnen hem rustig van alle kanten bekijken en fotograferen.

Next: de Sunwapta Falls. Bijna hetzelfde als de Athabasca, geen zichtbare rivier maar wel hoger. Iets minder indrukwekkend, maar zeker niet iets om over te slaan. Wij staan vervolgens bij enkele fraaie viewpoints langs de scenic route en willen bij Jonas Campground overnachten. Helaas dicht, gaat pas in Juni open. Op naar de volgende, Wilcox. Ook al dicht. Er zit niets anders op dan op een reuzengrote parkeerplaats bij het Icefield Center te camperen. Uiteraard geen enkele voorziening, maar we zijn zelfvoorziend, hoewel wij de electriciteit een beetje missen. De pracht omgeving maakt alles goed, overal bergen en gletchers. In het Icefield Center proberen we een excursie te boeken, maar helaas we kunnen om 16.30 uur nog mee. Dat is ons te laat. Met enige moeite worden er voor de volgende nog 2 plaatsen gevonden. Morgen dus, om 10.00 uur. Koude nacht vandaag.

Dag 15 Banff

23 Mei. Banff

Vandaag doen we niet veel. Beetje uitrusten. Gaan met de shuttle naar Banff, een heel gezellig stadje met waarlijk een plethora aan koffiehuizen, restaurants in allerlei klassen, kledingzaken, outdoorwinkels. Werkelijk elk merk sportkleding en artikelen zijn er vertegenwoordigd: Helly Hansen,Northface,Arcterix,Smartwool,Tensen en nog veel meer. Khiem koopt in een outdoorwinkel nog een lekvrije thermos.Om te kunnen internetten gaan we een Vietnamese bistro binnen. Voor $46 krijgen we nasi goreng met stukjes rundvlees erin, een bord groenten,broccoli,peen,ui in een sausje, gepanneerde kippenbrokjes en 2 loempia’s. Omie een groot glas perensmoothie en ik zwarte thee met meloen. Het was zoveel dat we de nasi niet op kregen. Wij wandelen nog wat door het kleine, maar gezellige centrum. In een souvenirwinkel vinden we nog een leuke muts voor Ghiesje. Voldaan nemen we de shuttlebus terug naar de camper.

Dag 14 Icefield Adventure

22 Mei

Vandaag vroeg opgestaan. Om 9.45 u moeten we bij de bus staan die ons naar de gletcher brengt. Deze excursie kost ons $196 voor twee. Eerst worden we met een gewone toeristenbus naar de speciale gletcherbus gebracht. Een indrukwekkend gevaarte waarvan de banden even hoog zijn als mijn lengte. Deze kolos neemt hellingen van 45° en rijdt met gemak over verijste sneeuwvlakten. We hebben vandaag geluk, zegt onze gids. Windstil en zonneschijn. Meestal zit je in de mist en waait er een gure wind,waardoor de mensen binnen 10 min gauw de warme bus instappen. We krijgen nu een half uur de tijd om te ervaren hoe het voelt om op een gletcher te lopen. Je mag niet te ver gaan, binnen het met touwen afgebakende terrein blijven. Daar buiten is het gevaarlijk. Khiem en ik nemen behalve van de bergen om ons heen, nog wat fotootjesvan de speciale terreinwagens. Voor zover ik beggrepen heb rijden er over de hele wereld 24 van deze giganten rond, waarvan 22 in Canada. Hierna stapen weer over in een gewone toerbus die ons bij de Skywalk brengt. Dat is een hoefvormig platform met een glazen bodem waar doorheen je rechtstreeks in eem 250 m diepe afgrond kijkt. Zo af en toe zijn er mensen met hoogtevrees. Zij gaan dan direct op de grond zitten en schuifelen daarna voetje voor voetje verder. Het uitzicht is overweldigend.

We rijden verder naar Banf. Nog 183 km. Staan stil bij sommige uitzichtpunten om foto's te nemen. Bevroren meren hebben wel iets. Zwaaien af naar het beroemdste meer van Canada, het Lake Louise. De P voor campers is vol en we worden 2x onverbiddelijk naar de Exit gedirigeerd. Morgen terugkomen. Op de camping Mountain Tunnel Village 2 boek ik een nachtje bij. Een mooie camping in een bos dat we met wilde beesten delen. Klinkt mooi, maar je ziet ze niet. Toch gebeurt het zo nu en dan wel dat met name beren hier een kijkje nemen. Het is hier minder koud, maar 's nachts is het wel - 2.

Kosten camping: $ 122,50 voor 3 nachten.

24 Mei Naar de Lakes

Vlakbij onze camping staan hodoo's. Dat zijn steen pilaren die in bde loop van honderdduizenden jaren door erosie van wind, regen, vorst en sneeuw die typische huidige vorm hebben gekregen.ze staan mooi in de fraaie omgeving, maar ja,

ze zijn in de verste verte niet te vergelijken met die van Brice. Hierna bezoeken wij het Minewanka meer dat aan de voet van een berg ligt. Je kunt een cruise over het meer maken en bootje huren. Eigenlijk niet zo heel bijzonder, maar best de moeite van een omweg waard. Maar even verder ligt het Two Jack Lake, een kleiner meer met één heel breed strand en wat smallere. Er staan overal banken met tafels en stoelen waar hele gezinnen picnicken. Heel gezellig en charmant. Een soort schiereiland of landtong maakt de prachtige omgeving af. Bij de parkeerplaats doemt plotseling een kudde bighornschapen op. Zij grazen de grasstroken af en verdwijnen daarna het bos in waaruit juist een muledeer te voorschijn komt om de weg over te} steken.

Vervolgens proberen wij ons geluk nogmaals bij het Lake Louise. Ja, er is deze keer plaats voor onze RV. De ligging van het meer is inderdaad fenomenaal en als het niet bevroren was zouden de bergen zich in het water spiegelen. Uit verslagen weten we welke kleurschakeringen van groen, opaal tot azuurblauw het water aanneemt, afhankelijk van de stand van de zon. Nu kunnen wij die symfonie van kleuren helaas niet zien. Maar aan de rand van het meer is de laag ijs zo dun dat wij toch nog kunnen genieten van de kleurenpracht die daaronder doorheen schemert. Het meer heeft volgens Khiem iets magisch. We zijn van plan een eind langs de oever te lopen en daarna in het sjieke hotel Chateau Louise op stand thee te drinken. Maar als ik op een gegeven moment een zijpad in sla merkt ze dat niet en loopt door in de veronderstelling dat ik doorgelopen ben. Zij gaat tot aan het einde van het pad langs de oever. We zijn elkaar kwijt en o.a door de belabberde telefoonverbinding, duurt het meer dan een uur voordat we elkaar terug vinden. Ze is knap moe en helaas, we zijn nu ook nog te laat voor ons vorstelijk theeuurtje. Nou ja, het gebeurt wel meer dat ik haar kwijt omdat ze niet altijd even goed oplet, behalve in China. Daar is ze als de dood zo bang om me kwijt te raken, want dan komt ze niet meer in het hotel terug. Het is nog een 3 kwartier rijden voordat we na dit avontuur op de camping zijn. Vlakbij zien we opeens op een veld vreemd uitziende paarden met een rare huid. Gauw op de gevoelige plaat.

25 Mei naar Revelstoke

Vroeg opstaan. We weteen niet waar we vandaag terrcht komen. Hebben geen camping besproken. Rijden richting Golden. Moet een leuke stad zijn met een belangrijk spoorwegmuseum. Veel informatie uit de tijd van de bouw van de spoorweg toen mannen uit alle delen van de wereld hier naartoe trokken om een centje te verdienen. De stad is ook 2 voetgangers hangbruggen rijk, de hoogste van de wereld en je kijkt uit over een canyon 150 m diep onder je. Ik twijfel even of we hier een nachtje zullen blijven, maar besluit toch om verder te rijden ivm de tijd die ons rest.

In het Yoho Park bezoeken wij de Natural Bridge. Dit zijn 2 rotsen die aan de bovenkant met elkaar verbonden zijn en zodoende een soort brug vormen. Niet overheen lopen, want het heeft een hemelhoog doodval risico, tenzij je suicidale neigingen hebt. Geleerden denken dat de brug er over 1000 jaar niet meer zal zijn vanwege de erosie door het water. Het stroomt onstuimig onder de brug door, valt meters naar beneden in een kom waar het eerst rondkolkt in een wolk van mist en waterdruppels en stroomt verder door smalle gangen tussen de rotsen.

Ons tweede bezoek geldt het Emerald Lake. Het heldere water is inderdaad blauwgroen en de bergen worden erin weerspiegeld. Een brug leidt naar een minidorp dat uitsluitend uit leuke verhuurwoningen bestaat. Elk huis staat apart op een andere hoogte en enkele hebben zicht op het meer. Aan het begin van de brug staat een winkel die van alles verkoopt, ook snacks en drinken. Men verhuurt boten voor.... $80 per uur, dat is €60. En het vindt gretig aftrek ook. Daar kunnen mijn oude grijze cellen niet bij.

2e Helft vd middag komen we in Revelstoke op een gezellige familiecamping aan. Het niet al te grote terrein heeft een parkachtige aanleg met veel privacy. Voor het eerst kunnende stoeltjes buiten gezet worden en genieten we van de rust en de zon.

Camping Lamplighter: $39, full hookup

26 Mei Kelowna

Vandaag bekijken we niets en genieten van de rit. Afwisselend landschap, eerst nog wat bergen en dan wat vlakker door een vallei. We rijden door de fruitregio van Canada, maar helaas zijn de fruitschuren nog dicht. Als je al fruit kunt krijgen beperkt de keuze zich tot appels en aardbeien. En dan zijn ze nog duur ook. Een bakje aardbeien van 450 gram voor $5. Op de markt van Amstelveen, toch niet de goekoopste, krijg je voor €5 2 bakken van 500 gram en soms wel 3. Naarmate wij Kelowna naderen strekken zich meer velden met fruitbomen en druivenranken zich uit. Onderweg, bij Vernon doen we enkele boodschappen en drinken war bij Starbucks. Khiem caramel machiato en ik een cocos, frambozen frappucino. Als je wijnliefhebber bent kom je in deze streek goed aan je trekken. Overal "wineries". Ja, die zijn wel open. Met lunch komen wij op de kleine familiecamping aan, Canyon Campground in Kelowna. Er zijn hier maar 12 plaatsen. Krijgen de mooiste plek met veel privacy. De camping is een soort miniboerderij en we kopen verse eieren van de vriendelijke campingvrouw. We genieten weer van de rust en de zon en hebben geen enkele behoefte om nog de stad in te gaan.

Nachtje camping: $ 57, wel een beetje duur voor een familiecampinkje.

27 Mei Manning Provincial Park

Kelowna blijkt een gezellige en mooie stad te zijn. De naam betekent grizzlybeer, maar die zie je niet. Het ligt uitgebreid over een groot oppervlak en het duurt lang voordat je de agglomeratie uit bent. Eigenlijk heeft Kelowna geen belangrijke toeristische rijkdommen. We rijden naar het Manning Provincial Park, een mooie rit door een weg met aan weerszijden hoge groene naaldbomen van verschillende soorten en ver daarachter bergen. In de Mule Deer natuurcamping blijven we overnachten. Jammer genoeg zien we geen beren of wolven, terwijl we toch best eenzaam staan. Wel heb ik het geluk een eekhoornhol te vinden waar mannetje en vrouwtje samen poseren voor mijn fototoestel. In een natuurcamping sta je echt in een bos en heb je geen enkel signaal, dus je kunt er noch wifien, noch telefoneren. Geen enkele voorziening, dus je moet echt self-supporting zijn. Maar wat nu als je opeens wat krijgt.... Voor de rest een heerlijke stilte die alleen overstemd wordt door het ruisen van een snel stromend riviertje dat ons heerlijk doet inslapen.

Kosten camping: $ 25.

28 Mei Manning Provincial Park.

Rijden door het park naar de volgende natuurcamping, Coldspring camp. Natuurlijk zelfde afwezigheid van voorzienigen en eveneens de heerlijke rust en stilte om je heen. Maar ook vandaag geen beren te zien, niet eens een ordinair hert. Ze verstoppen zich. Toch delen wij de ruimte met de wilde dieren. We willen vandaag 3 wandelingen maken, één om het 20 minutes Lake, een tweede om het Lightning Lake en misschien een derde.

Het 20 Min. Lake is heel boeiend vanwege de vele vogels die je hoort, maar niet echt ziet, maar wel hoort. Vooral de spechten zijn continu bezig. Andere vogels zie je wel, maar zijn zo vlug verdwenen dat je ze amper kunt volgen tussen de bomen. Het meer is prachtig helder groen met bomen die erin weerspiegeld worden. Boomstronken liggen in het water. Het pad is heel geaccidenteerd en boomstronken, wortels en takken zijn vermoeiende obstakels.

Nog erger wordt de 2e hike langs het Lightning Lake. In het begin ligt een enorm grasveld met picnic banken waar velen gebruik van maken. Je kunt er ook boten huren om over het blauwgroene water te varen. Wij gaan om het meeer lopen, maar dat valt tegen. De sneeuw op het pad is nog niet helemaal weg gesmolten en waar die weg is is het smalle voetpad modderig en glibberig. Als we iets meer dan de helft van de tocht hebben afgelegd houdt de bewegwijzering bij een T-splitsing op. Op goed geluk linksaf, baggeren door hoge sneeuw. Merken dat we op een gesloten camping in een loop terecht komen. Dan terug, rechts af. Geen mens te bekennen. Lopen eindeloos en Khiem wordt moe. We zijn gewoon verdwaald. Eindelijk zie ik in de verte een vrouw met 2 honden lopen. Ze wijst ons de weg, neemt een shortcut en na een kilometer of wat komen we aan bij haar familie, 4 gezinnen die samen vakantie vieren. Ze laat de honden achter en begeleidt ons tot waar wij niet meer kunnen verdwalen. Moe en opgelucht komen we bij onze camper aan. Pff. Dat was me wat. Toch zijn we ook voldaan. 9 Km gelopen, maar wel een middag over gedaan. Van de derde wandeling is geen sprake meer.

Kosten camping: $ 11,50.

129 Mei. Hope

Het stadje Hope ziet er wat merkwaardig uit. Geen hoogbouw, 2 drukke winkelstraten, nou ja, druk? Diverse eetgelegenheden, enkele giftshops en de nodige zaken die nodig zijn voor het dagelijks leven, apotheken,kleine supermarkten, e.d.

Bij een makelaarskantoor zie ik dat er heel wat huizen zijn verkocht, niet eens zo goedkoop. Kennelijk gaan de zaken goed. Bij het Visitor Center horen we dat de de Othello Tunnels gesloten zijn vanwege ernstige schade in de winter. Dat is pech, want de Tunnels zijn zo'n beetje de belangrijkste bezienswaardigheid van het stadje. Ze werden gebouwd voor de spoorweg door de Kettle Valley, maar de rit zou zo eng zijn dat de trein bij voorkeur's nachts reed om de passagiers geen schrik aan te jagen. Door lawines en aardverschuivingen is de dienst in 1959 opgeheven. Dan maar Hell's Gate, 55 km ten N. van Hope. Met de steilste kabelbaan van N. Amerika gaan we over een slechts 30 m brede rivier naar de overkant beneden. Daar wacht ons heel interessante informatie over gouddelvers. Replica van een mijningang, een werkwagentje en andere attributen. Een expositie over de zalmtrek en de bouw van de zalmtrappen. Hoeveel arbeiders er daarbij zijn omgekomen wordt nergens vermeld. Ook de bouw van de brug zal best de nodige mensenlevens hebben gekost. Dan is er een zaaltje met een groepsfoto van Chinezen die aan de spoorweg hebben gewerkt, gereedschap dat ze hebben gebruikt en andere voorwerpen. Een bord waarop een spijtbetuiging van de Canadese autoriteiten staat over de discriminerende wetten jegens de Chinezen en waardering voor hun werk destijds.

Zo saai als Hope lijkt, ze heeft wel een unieke bijzonderheid. Overal in het stadje staan houten sculpturen, o.a. van Rambo. De film over Rambo werd indertijd hier opgenomen. De beelden worden met een kettingzaag uitgesneden/gezaagd. Verder is er een mini Japans tuintje als Wiedergutmachung voor de onterechte internering in kampen van Canadese Japanners tijdens WO 2. 2600 van hen moesten dwangarbeid vervullen aan de bouw van een weg door een vallei.

Overigens slapen wij er niet minder goed om op RV Campground Chawhalla, met waardeloze wifi, waar we $47 p. nacht voor betaalden.

30 Mei. Vancouver

We komen een dag eerder in Vancouver aan, want we willen toch wat meer van deze stad zien. Stanley Park en Granville Island slaan we over, want die hebben we bij een vorig bezoek al gezien. Staan op dezelfde camping als in het begin van onze reis. Die staat dichtbij de camperverhuurder Fraserway. Nadat we ons geïnstalleerd hebben en onze telefoons met wifi hebben verbonden en nodige post hebben gelezen gaan we de stad in. 20 Min. naar Skytrain Station lopen en 3/4 uur met de monorail naar Waterfront/Canada Place.

Vluchtig bezoekje, zien een klein deel van de grootste haven van het land en maken het vertrek mee van de Norwegian Jewel, een enorm schip dat naar Noorwegen vaart. Hoe rijk moet je zijn om hierop een buitenhut te reserveren? Alle hutten hebben een eigen balkon met zitje. Vervolgens lopen we naar de Waterstreet waar de Gasclock staat, een klok die met stoom wordt aangedreven. Het mechaniek is van 4 zijden te bezichtigen. Al wandelend krijgen wij alvast een heel globale indruk van het centrum van de stad. Veel inwoners met buitenlandse wortels, een echt kosmopolitische stad. Zwervers zien we er ook. Daarna bij Starbucks krachten opdoen om de terugtocht van ruim een uur te aanvaarden. Om 9 pm staat de nasi goreng klaar. 23 Uur naar bed.

31 Mei. Vancouver

Naar de Capilano Suspension Bridge met een gratis shuttlebus. De chauffeur rijdt ons door een paar wijken en straten waarover hij informatie geeft. De Robson Street is de duurste winkelstraat van de stad. Alle beroemde Franse zaken hebben er hun vestiging, o.a. Vuitton, Chanel, Kenzo. Een uur je auto parkeren in deze straat kost je $18. Capilano Bridge is een 230 m lange wiebelbrug hangbrug 70 m boven de Capilano Rivier. Als er veel mensen op staan en een paar leukerds zo nodig heen en weer moeten wiebelen, dan schommelt de brug op een niet comfortabelele manier. Dan is het moeilijk lopen. Omie wordt er duizelig van en wil niet de Treetop op en ook geen Cliffwalk doen. Jammer, want er is niets eng aan. Bij de treetop loop je gewoon van de ene boomtop naar de andere via smalle bruggen en alleen als je hoogtevrees hebt is het een beetje griezelig. De Cliffwalk is een wandeling over bruggen die langs de klif zijn gebouwd en dus boven de kloof hangen. Op borden langs de route word je gewezen op het belang van water voor het klimaat. Ook op manieren om in het dagelijks leven water te besparen. Tijdens een korte break om wat te drinken neemt Omie foto's van een vrijpostige eekhoorn die zelfs zo brutaal is om uit een beker van een gast te drinken, tot hilariteit van de andere gasten.

De Raptor Ridge hebben Khiem en ik wel samen gedaan. 2 Mannen met een roofvogel vertellen je dan over het gedrag van de dieren. Om ons bezoek aan dit park af te sluiten neemt Khiem een yoghurtcitroen ijs en ik een mangosorbet. Kraaien hier kennen geen manieren. Een vrouw wordt tot haar verbazing van de bovenkant van haar reuzenhamburger beroofd. Nou ja, het mag wel wat minder, gezien haar kiloknallers gestalte. Hierna zijn we van plan naar China Town te lopen en daar te eten. Maar we blijven te lang genieten van de schitterende gebouwen van Canada Plce en de buurt er omheen. We stellen het bezoek aan China Town dan maar tot morgen uit, want we moeten koffers inpakken en de camper veegschoon maken. Dat kost goed tijd en omdat we nogal wat gekocht hebben moet er met beleid gepakt worden. Khiems taak. Koffers gaan net dicht en onze rugzakken zijn loeizwaar. Dan nog 2 losse zakken. Om 23.30 u gan we naar bed, laatste nacht in de camper.

1 juni Vancouver

We staan laat op, want we hoeven maar 3/4 uur te rijden. De tanks voor zwart en grijs water zijn leeg. Nogmaals bezem door de camper gehaald en straks nog bij een pomp voltanken. We hebben 1 reflector onderweg verloren en 1 gebroken glas dat door het rijden op een slecht wegdek tegen een kopje stootte en in tweeën brak. Niet erg, zegt de controleur, zijn kleinigheden. Alles goed gekeurd, we hebben 3460 gereden, onder onze limiet van 3500 km. In ons reispakket hoort een transfer van Fraserway naar ons hotel met de shuttlebus. Er staan al mensen erop te wachten. Maar de dame die de tranfers regelt belt voor ons een taxi en 10 min. daarna worden we per taxi naar het Sandman & Suites hotel gereden. Waarom we deze VIP behandeling krijgen is ons een raadsel. In het hotel krijgt Khiem acute buikloop die we met 2 anti diareepillen bestrijden. Om 4 uur is zij enigszins opgeknapt en gaan we naar Chinatown. We lopen door een wat ongure buurt. Niet om er 's nachts alleen doorheen te lopen. Drugsverslaafden, spuiters en nogal wat randsocialen liggen of zitten op de stoep. En dan China Town. Die valt eventjes tegen. Bijna alle winkels zijn dicht en weinig restaurants zijn open. No business is de verklaring die ik hoor. Merkwaardig, 3 jaar geleden was het hier nog gezellig chaotisch lees ik in de reisverslagen van toeristen die ons zijn voorgegaan. Je moest je er in China wanen en er stonden enkele bekende restaurants. Je kon je er in de geuren en kleuren van China onderdompelen. Niets van dat alles. Wel staan daar natuurlijk de gebouwen, zoals Sam Kee, het voormalige smalste "winkelcentrum" van Canada: 3 m breed en 30 m lang. Het Chinese Culturele Centrum staat er ook nog, evenals het Verhalencentrum.

Echter, alles ziet er wat triest en verlaten uit. We kiezen met meer geluk dan wijsheid een restaurant uit waar Omie tenminste naar het toilet kan. Een gouden greep, het eten is verrassend goed. Ik een lekkere portie garnalen, schelpen met een assorti van paddenstoelen. Omie houdt het op een eenvoudige silkdoufu met paddenstoelen. Maar dat is lekker !, vooral door het sausje. Niet eerder zo klaar gemaakt gegeten. De porties zijn dermate groot dat we de rijst afbestellen. We eten alles op, geen doggiebag vandaag, want morgen vertrekken we naar Toronto, moeten om 6 uur met de shuttle naar het vliegveld.

Krijg vlak voor het slapen bericht dat ons vliegtuig vertraging heeft en pas om 14.30 vertrekt. Komen laat in Toronto aan.

2 juni Vliegreis naar Toronto

Gisteren kreeg ik vlak voor het slapen gaan een bericht van Air Canada dat we vandaag pas om half drie zouden vertrekken, maar om 4.00 u, als iedereen nog op één oor ligt, stuurt de luchtmaatschappij nog een bericht. Vertrek om 9.40 am. Ontdek ik om 8.05. In allerijl opstaan. Wat is dit voor een stomme maatschappij ! De hotelreceptie vraag ik om een onmiddellijke shuttle. Wanneer we bij de balie staan komt het busje al aan. De chauffeur racet naar het vliegveld. We springen uit de bus en worden via een automaat ingecheckt. Maar dan mag Khiem niet door, want ze heeft geen mondkapje om. Dat kan ze zo gauw niet vinden. Ze moet naar een afdeling waar ze die ondingen verschaffen. Ze ziet een hele rij, dus gaat ze maar op zoek naar de hare. Hele rugzak uitgepakt en ze vindt hem. 5 Minuten verloren. Goddank is mijn koffer niet te zwaar. Precies 23 kg. Die van Khiem 19 kg. Dan vlug naar de controle, dat gaat goed, geen verboden goederen gevonden. Gate 52, nee blijkt opeens Gate 50 te zijn. Om 9.30 zitten we op onze plaatsen in het vliegtuig. Pfff, een wonder dat we het gehaald hebben. 10 Minuten later taxiet het vliegtuig de startbaan op. We kopen een pizzabroodje en koffie in het vliegtuig, want op binnenlandse vluchten wordt niets geserveerd. Nee, deze nationale airline is net een budget maatschapij. We worden van het vliegveld met de shuttle naar ons hotel gebracht: Best Western Plus Airport Hotel. We zijn de enige passagiers. De chauffeur ziet er wat knorrig uit. Hij tilt wel de zware koffers in het bagageruim, maar laat mij zelf de rugzakken inladen. Hij krijgt geen fooi. Het hotel is beter dan het Sandman&Suites in Vancouver. Om 19.30 u gaan we naar een goed aangeschreven restaurant om de hoek: Cities Sports. Is in ieder geval geen conventioneel restaurant, maar een rumoerige Amerikaans/Canadese tent. Gasten maken een enorme herrie en kijken naar honkbal- en ijhockeywedstrijden op 6 enorme tv-schermen. We bestellen ieder een mixed meat dinner en voor ons beiden samen een house salad. Als het eten wordt gebracht blijkt het te bestaan uit 2 superdik belegde gegrilde boterhammen met kaas, groenten en diverse soorten vlees. Daarnaast een behoorlijk grote portie echt lekkere frites. We bestellen de house salad maar af. Icetea met ijsblokjes in een halfliter glas. Khiem eet tot mijn verbazing alles op. Het is waar dat ze gisteren door haar buikloop niet al te veel wilde eten en in haar maag is wel wat ruimte voor allerlei lekkers. Alle gasten krijgen ook een stevige en mooie pet van de plaatselijke honkbalvereniging. Nog meer lawaai. Tevreden over de goede afsluiting van de dag lopen we naar het hotel terug.

3 Juni. Naar de Niagara Falls

Na een heerlijke nachtrust worden we om 6 uur al wakker. Oef, we worden pas om 11 uur door Fraserway opgehaald. We nemen onze post door, ik werk het blog bij en lees wat. In ons pakket is een "complimentary" ontbijt inbegrepen. In Amerikaanse en Canadese hotels zit standaard nooit een ontbijt bij. Ik geef ons breakfastvoucher af en laten ons het ontbijtbuffet smaken. Maken een wandelingetje rond het hotel waar niets interessants te beleven valt. Om 11 uur komt de shuttle en vanwege drukte op de highways neemt de chauffeur binnenwegen naar Cookstown waar Fraserway staat. Hij is op 4 jarige leeftijd uit Italië in Canada gekomen, spreekt nog rudimentair Italiaans, van zijn moeder geleerd. Is diverse keren in Europa geweest, o.a. ook in Amsterdam. Het landschap is totaal anders dan in het Oosten. Min of meer agrarisch gebied, aardappels, knofllok en maïs. Komen regelmatig dorpjes en nederzettingen tegen. We zien meer dan rijden over de highways., maar de rit duurt wel een uur. Het regelen van de huur van de camper gaat vlot en aan het voertuig valt niets uit te leggen, want de camper is van het zelfde type als die we in Vancouver kregen. Gauw naar de Walmart voor de boodschappen en hup naar de dure Koa camping in Niagara. De rit daar naartoe is een ramp. File, stoppen en optrekken. Over de 150 km Toronto-Niagara hebben we 4 uur gedaan. En we hebben er al een uur op zitten van Cookstown naar Toronto. Ik krijg slaap en bij een Mac neem ik een ijskkoffie en Khiem een gewone, warme kof. Ik ben gaar als we op de camping aankomen. We hadden nog wel gedacht de watervallen bij avond te zien, maar zijn na het douchen en eten meteen onder de dekens gekropen.

KOA campground: $ 199 voor 2 nachten. Krijg op mijn "rewards" kaart" 10% korting.

4 Juni Niagara Falls

’s Morgens bij de receptie van de camping een daypass voor $10 gekocht waarmee je 24 uur gebruik kunt maken van openbaar vervoer. We ontdekken in de kampwinkel een autootje met 2 uitlaten aan weerszijden van de cabine. Zo, dat is iets voor Kefje, hij zal er blij mee zijn.

In 20 minuten brengt de bus ons naar de watervallen. Het is nog niet druk. We lopen op de boulevard langs de watervallen. De eerste indruk die ze op een ons maken is onbeschrijflijk. Vooral de Horseshoe Fall in de vorm van een halve hoefijzer is indrukwekkend. 90% van het water van de Niagara rivier valt weliswaar slechts 53 m naar beneden,maar wel over een breedte van bijna 700 m en met wat voor een gigantische kracht. Na de val heeft het water diepe sleuven in de rotsen uitgesleten. Wat een macht water. Die voel je helemaal als je met de Hornblower de val nadert. Op het laatste stuk voel je de boot sidderen. De poncho’s die je uitgereikt krijgt zijn niet voor niets. Naast ons staat een groep schoolmeiden die hysterisch beginnen te gillen en te lachen, telkens wanneer we volledig nat worden gesproeid. Douchen hoeven we vandaag niet meer. De American Falls zijn veel kleiner, 290 m breed en het water valt 21 m lager op de rotsen stuk. Wij gaan ook nog een Journey behind the Falls maken. Ook hier krijgen wij poncho’s. We krijgen inderdaad een stukje van de achterkant van het water te zien, maar dat is niet zo bijzonder. Maar een mooi zicht heb je vanaf een platform op het water op de plek waar het over de rand met donderend geraas naar beneden stort. Eigenlijk zouden we hierna nog naar een charmant dorpje Niagara on the Lake gaan, maar aangezien wij ook nog van plan zijn om de watervallen bij avond te zien is het verstandiger om terug te gaan naar de camping en er uit te rusten. Om 7 u pm weer naar de Falls. De enorme wolken mist die uit het water opstijgt is nu juist beter zichtbaar. Wat een magisch gezicht. Rood,blauw,groen,paars,geel en ook de mist wordt gekleurd. Om 22 uur nemen wij de bus naar huis en verdorie, na een paar haltes horen we vuurwerk. Missen wij weer, want wat zou het prachtig zijn om het vuurwerk mee te maken tegen de achtergrond van de watervallen.

5 Juni. Naar Kingston

Geen bijzondere dag vandaag, gewoon een reisdag. De weg naar Toronto is gelukkig niet zo druk, geen spits, geen file. Onderweg bij Tim Hortons wat gegeten en lekkere ijskoffie gedronken. Omie moest wel eten, want haar yoghurt was bevroren en dus heeft ze niet ontbeten. Trouwens alles bevriest in deze koelkast, hij staat al op de hoogste temperatuur, maar hij is bijna even koud als de vriezer. Komisch, maar eigenlijk niet zo leuk. In Kingston komen we terecht op een KOA camping waar ik ondanks de korting toch nog $ 65 betaal. Het gebied maakt wel deel uit van 1000 Islands, een mooie toeristische streek. Deze KOA is klein en gezellig en we krijgen een mooie plek. Verder niets bijzonders.

6 Juni. Montréal

Mooie rit langs het 1000 Merengebied. Maar daarna wordt het landschap anders, vriendelijk, maar op den duur een beetje saai. Geen bergen, een mix van dicht op elkaar staande naaldbomen en loofbomen, alsof ze steun bij elkaar zeken. Afgewisseld door hier en daar moerasjes en velden hoog pluimgras, lijkt een beetje op lisdodde. Komen op een pracht van een camping. Alle campers staan rond een groot meer en we hebben er onbelemmerd uitzicht op. Schitterend. Khiem vindt dit de mooiste camping tot nu toe. Heerlijk om uit te rusten en te 0ntspannen. MAAR, wat een ramp om naar de stad te komen. Ruim 2 uur met o.v., 2x overstappen, 2x bus en 1x metro. Je bent al moe voordat je aan het bezoek aan Montréal begint. Vandaag een wandeling over het Champ de Mars, een deel van Vieux Montréal. Zijn niet bepaald onder de indruk. Enkele straatmuzikanten zorgen voor enige sfeer, verder veel restaurantjes. In een ervan eten we fish & chips, richement garni. Met de laatste bus naar onze super camping.

Camping L'escale

Pointe - Calumet. Kosten: $ 96, 2nachten

7 Juni. Montréal

Vandaag stappen we bij metrohalte Place d'Armes uit. We zien niets van de oude stad, althans niet zoals wij ons die voorstellen. Grote gebouwen omringen aan 3 zijden het Place d'Armes en aan een zijde staat de beroemde basiliek Notre Dame, eerlijk gezegd doet de buitenkant helemaal niet basiliekachtig uit. Een gewone, haast opgepimpte ordinaire kerk die bovendien deels in de steigers staat. De beide torens hebben niets gotisch, maar lijken enigszins op die van sommige Engelse kerken, vierkant met een soort kantelen aan de bovenkant. Maar we weten dat het interieur een wonder van schoonheid moet zijn. Maar om er binnen te komen moet je je tickets online geboekt hebben. Een uiterst vriendelijke controleuse helpt mij online te komen via het internet van de basiliek. $ 30 van mijn creditkaart afgeschreven en we mogen naar binnen. Daar komen we ogen te kort om al het verblindende moois te bewonderen. We zijn er gewoon stil van en schieten gewoon wortel op de plek vanwaar we in de verte het altaar zien. Sprookjesachtig blauw met gouden afbeeldingen, eigenlijk beelden, staan los van een prachtige achterwand. Pilaren, preekstoel, beelden, kerkbanken en andere onderdelen zijn oogstrelend bewerkt. Glas in lood ramen aan de west zijde vertellen de geschiedenis van de stad. Jammer dat de biechtstoelen die gedeeltelijk bedekken. In de voorgevel echter beelden 3 glas in lood ramen ook iets over het verleden van Montréal uit. Deze neogotische kerk uit 1829 met 3000 zitplaats en kan zeker wedijveren met de mooiste Europese kathedralen. Naast de basiliek staat het oude seminarie St. Sulpice uit de 17e eeuw. De gebouwen rond het plein zijn niet ouder dan 150 jaar of iets meer en horen ook tot Vieux Montréal. Even ten Westen van het Place d'armes is een van de vele ingangen naar de Underground City. Echt een ondergrondse stad met restaurants, winkels, bioscopen, theaters, hotels, e.a. Als je in de winter niet met - 40°C geconfronteerd wilt worden dan kan je hier best een gezellig mollenleven leiden. Als je maar over genoeg geld beschikt om een hotelkamer een winter lang te huren en elke dag buiten te eten.

En dan het Quartier Chinois. Weinig permanent gehuisveste Chinezen, de anderen zijn naar rijkere wijken verhuisd. Nu zitten er voornamelijk Vietnamezen en ook Indiërs. Sfeervol, druk en vol met zaken waar allerlei lekkers te eten, te snoepen en te drinken valt. Helaas zijn onze magen bij het klimmen der jaren behoorlijk geslonken en kunnen wij dus niet naar hartelust van al dat lekkers genieten. Een medium glas taro ijsbubbeltee en dito mango/bessen frappo krijgen we niet op en klotsen nog een uur lang in onze buik. In een restaurant doen we ons tegoed aan een portie gefrituurde gamba's en deepfried doufu met verschillende Chinese paddenstoelen en groenten. Nog even langs de dimsum winkel voor een lekkere lunch morgen. Dan zit de dag er alweer op.

8 Juni. Québec

Meestal een 4 baansweg, Autoroute Lesage heet die rampzalige weg. Nee, de wegen van Ontario en Quebec zijn meestal matig tot zeer slecht. Op sommige delen zijn ze zo slecht dat je eigenlijk niet harder dan 50 km zou moeten rijden, maar de Canadezen vliegen er rustig met 120 over heen en ik rijd wat voorzichtiger: 100 km en riskeer dat het servies in de camper kapot rammelt en mijn nieren in mijn strot schieten. Aan de kilometers lange Boulevard Champlain vinden we een parkeerplaats waar we voor $10 tot 21.00 uur mogen staan. Elders is het $5 per uur. Eindelijk herkennen we een stukje Frankrijk in Canada. Kleine, smalle en kronkelige straatjes met echt Franse winkeltjes, bistro's, modeboetiekjes, snoepwinkels en souvenirshops. Het Château Frontenac domineert de hele downtown. Het is daar een sjiek gedoe. Ik weet niet hoeveel een nacht daar kost, maar ik vermoed dat we na een week door ons totale vakantiebudget heen zullen zijn. Maar op status thee drinken of een kop koffie willen we morgen wel. Het hotel is eind 19e eeuw opgericht door de directeur van de Canadese Spoorwegen om luxe treinreizen te promoten. Op een bord tegen de muur van het het hotel staat dat in 1943 de Conferentie van Québec hier heeft plaats gevonden. Churchill en Roosevelt bespraken er de te volgen strategieën voor het verloop van de oorlog. Het Chateau lijkt in veel opzichten op dat bij het Lake Louise. Veel bekende personen hebben er een nachtje doorgebracht, o.a. koningin Elisabeth en Charlie Chaplin. Het is een plezier om door de straatjes te banjeren, ondanks dat het af en toe miezert. We eindigen de avond in een goed hotelrestarant, Les Mordus, en bestellen fish and chips. Niet zo'n vetdruipende portie patates met een onbestemde viskoek, maar echt 0krokant gebakken witvis, groenten, pommes allumettes en 3 sausjes. Ik krijg 2 stukken vis, waarom weet ik niet, ik hoef er niet voor te betalen. Die 2e vis deel ik uiteraard met Khiem. Zij krijgt overigens wel een groot karaf eau minerale gazeuse. Ik geef de serveerster dit keer 20% tip en niet de 15%. In N. Amerika staat namelijk op de rekening een multiple choice opgave voor tips: 10, 15 of 20% en één keer zag ik zelfs 25%. Voldaan, met een goed gevulde maag rijden we in onze RV naar de camping.

Kosten Camping en Ville: $ 104, 2 nachten.

9 Juni. Quebec

Het heeft de hele nacht geregend en alsof de regengoden hun blaas nog niet geleegd hebben regent het nog als we opstaan. Poncho aan en Quebec bezoeken. We parkeren de camper weer aan de Bd. Champlain en gaan naar de Place Royale die er helemaal niet zo koninklijk uitziet, maar wel authentiek. Een klein pleintje met de de kerk Notre Dame des Victoires die dicht is. Jammer, want het interieur schijnt best mooi te zijn, veel goud.Het is een van de oudste gebedshuizen in Canada. Rondom het plein winkeltjes en restaurants. Om de hoek van het plein staat een schitterende muurschildering van de geschiedenis van Quebec. Bekende personen staan erop afgebeeld, o.a. Jaques Cartier, ontdekker van de regio en Champlain die de streek gedeeltelijk in kaart bracht. Ook Laval, de apostel van N.Amerika en eerste bisschop van NieuwFrankrijk.

De Basiliek van OLV van Quebec ziet er van buiten niet echt indrukwekkend uit, ook al door de storende wegversperring van werkzaamheden aan het wegdek, maar van binnen is zij best de moeite waard met een overvloed aan goud. Wat we nu zien is een herbouw uit 1923 van de oorspronkelijke kerk (17e eeuw). De basiliek is de zetel van het aartsbisschoppelijk bisdom van Quebec. Bij de viering van het 350 jarig bestaan in 2013 kreeg de kerk een Porta Sancta, de eerste buiten Europa. Een Heilige Deur is een deur die slechts in een Heilig jaar geopend mag worden. In 2025 mag die worden ontsloten.

Het seminarie, naast de Universiteit, staat ook al in de steigers. Intusssen blijft het gieten. Niet bepaald stimulerend om verder bezoek te prolongeren. Khiem en ik kijken elkaar aan en weten wat we denken. We hebben de belangrijkste bezienswaardigheden gezien. Gisteren de Citadel van Quebec en de Vieux Port in vogelvlucht gezien.Wat doen we in deze troosteloze nattigheid. Morgen zouden we zowat 5oo km moeten rijden naar Otttawa waar we een volle neef van Khiem zullen ontmoeten. Als we deze middag vertrekken kunnen we zo 2ookm verminderen op de lange afstand naar de hoofdstad.

Maar eerst moeten we wel een echte poutine eten, want in Quebec zijn en je smaakpapillen niet door een poutine te hebben laten strelen , nou, dan ben je een echte culinaire barbaar. Dus in het gezellige Rue Petit Champlain een bistrootje opgezocht en een poutine viande de boeuf voor Khiem en bacon voor mij. Een poutine is een portie frites overgoten met een kaassaus en topping naar keuze. Kan vis, vlees of kip zijn. Je hebt er een hele maaltijd aan. En dan op weg een eind richting Ottawa. Helaas, op de Bd. Champlain staat een wagen ietsje te ver op de rijweg geparkeerd die ik gemakkelijk heb kunnen ontwijken, maar ik rijd te rechts en BENG, een klap en mijn rechter spiegel is aan gruzelementen. Wel riskant veilig rijden, want ik noch Khiem zien aan de rechter kant

iets. Nou ja, goed opletten dan maar.

Camping Riverside Cedars, 1000 Islands: $ 55

10 / 11 Juni. Ottawa

Voorspoedige rit naar Ottawa. Hartelijk weerzien met onze neef na 55 jaar. Vorig jaar is zijn vrouw onverwachts gestorven en hij is dus nu weduwnaar. Veel bijgepraat. Neef rijdt ons rond door de stad, maar kan er niet parkeren. 2 Dochters en een een schoonzoon komen met ons kennis maken en s'avonds hebben wij een lekkere, uitgebreide maaltijd bij de afhaalchinees gehaald. Heel wat betere kwaliteit dan bij ons. Blij zijn ze met de Indonesische kruiden die we voor hen hebben meegenomen. Voor een zakje dat bij ons € 1,10 kost betaal je daar $ 10. Na een goede nachtrust en ontbijt nemen we afscheid en rijden naar Cobourg. De weg van Ottawa naar Toronto is overigens opvallend goed. Goede 3 tot 4 baans autoweg.

Fijne doorgangscamping in Cobourg.

kosten: $46,33

12 Juni Alliston

We kiezen een camping uit, dichtbij bij Cookstown in Alliston , op 18 km van Fraserway.

Earl Rowe in het Provincial Parkheeft alleen elektriciteit en grote kavels waar in NL wel 3 3 in passen. Je kunt er mooie wandelingen maken en er zijn 3 routes uitgezet. We maken er een op eigen houtje, naar een dammetje en om het meer heen, in totaal een 5 a 6 km. We moeten voorrang geven aan slangen en schildpadden. Hoe komen die parkwachters erop !!

Water innemen en afvoer van vuil water doen we op een centrale dumpplaats buiten de camping. Wij zijn niet de enigen en het is dus op je beurt wachten, kost ons 3 kwartier.

Laatste nacht van de reis, dat is dus koffers pakken en camper veegschoon maken.

13 Juni. Cookstown

Uitgerekend deze laatste dag vertoont onze gps kuren en wil ons niet de weg naar Fraserway wijzen. Dan niet, we doen wel zonder. Bij de uitgang van het park gaat het al mis. We nemen de afslag rechts ipv links en komen er pas na 15 km achter dat we verkeerde kant uit zijn gereden. Bij een benzinepomp waar ik de camper toch vol moet tanken wijzen ze mij de weg. Bij Fraserway moet ik $ 70 bij betalen omdat ik 160 km te veel heb gereden. Komt doordat ik een omweg naar Ottawa heb gemaakt , wat ik in NL niet in de planning had opgenomen. Aanvankelijk zou neef Kok Hien ons in Montreal ontmoeten, maar hij kreeg op de geplande datum diaree, dus besloten wij hem in Ottawa thuis op te zoeken. Ik moet $ 550 betalen voor de kapotte spiegel en krijg de benodigde papieren voor het reclameren bij de verzekering in NL. Om 12 uur worden we met de shuttle naar het vliegveld gebracht, samen met een Nederlands gezinnetje met 1 klein kindje en een Duits echtpaar. Electronisch personen en bagage ingecheckt, maar deze laatste kunnen we pas kwijt 4 uur voor vertrek , d.i. om 5 uur. We kunnen ook niet door de douane. Balen. En voor de douane valt niets te beleven. Geen winkels of eetgelegenheden, behalve een Tim Hortens die geen broodjes meer verkoopt en een 7 Eleven. Daar kan ik drinken en een "strip" kippennuggets krijgen. Om 5 uur leveren wij onze bagage af en na de douane controle kunnen wij eindelijk eten kopen. Ik neem een nasi goreng met garnalen en Khiem met doufu en groenten. Best smakelijk. Bij elke gate staan computers die je tegen betaling kunt gebruiken om te internetten. Maar we hebben onze eigen smartphone. Onze vlucht van 9.15 pm wordt uitgesteld naar 11.00 uur. Toen naar 11.30 en daarna naar 00.30 uur. Gate veranderd van 78 naar 72. Gek word je ervan. Bij vertrek van Toronto-Vancouver ook al een delay en dan spreken we nog maar niet van de vertraging Vancouver-Toronto waar we bijna het vliegtuig misten. En het eten is ronduit beroerd en te weinig. Duidelijk bezuinigd. Het ontbijt: 1 mini broodje, koekje en drinken. Schande voor een nationale vliegmaatschappij. Is minder dan een budget maatschappij. Air Asia bij voorbeeld van Malaysian Airways is veel beter. Nooit meer met Air Canada. Om 13.15 landen we op Schiphol na een heerlijke vakantie in West en Oost Canada en een schat aan herinneringen.

Evaluatie

We zijn weer thuis. Hoe is de vakantie ons bevallen? Natuurlijk heel goed, vooral West Canada is prachtig en de Icefield Parkway is wel het hoogtepunt, ondanks de kou. Een uniek gebied van meren, watervallen, canyons en bergen met besneeuwde toppen. En dan heb je natuurlijk de Niagara Watervallen. Een hemel van verschi tussen overdag en avond. Wat ons tegen viel was het weer. We hebben het verkeerde reisseizoen gekozen, de regenperiode. We hebben in zoverre geluk gehad dat het voornamelijk 's nachts regende en overdag veelal droog bleef. Natuurlijk waren er ook veel zonnige dagen. Maar de regen heeft ons ook van tochten of bezoeken weerhouden, o.a. In Tofino en Québec. Canada is een enorm groot land en dun bevolkt. Je kunt er kilometers rijden en slechts heel weinig verkeer tegenkomen, wel meer meestal rond de weinige grotere steden. Men rijdt er zeer gedisciplineerd. Of er nu verkeer of mensen zijn of niet, men stopt gewoon bij elk stopbord. Ook staan chauffeurs al direkt meters van te voren stil wanneer zij mensen zien oversteken. Wat opvalt is dat Canadezen heel vriendelijk zijn, niet alleen tegen toeristen, maar ook jegens elkaar. Bijna altijd verschijnt er een glimlach als je hen aanspreekt en ook als de blikken elkaar kruisen glimlachen ze heel even. Hulpvaardig zijn ze ook, ze lopen bv eventueel met je mee als je de weg vraagt. Dit gedrag ervaar je vooral in het Westen. In het Oosten is het iets minder, althans in het gebied waar wij waren. Misschien komt het dat het daar dichter is bevolkt en drukker is. Het leven in Canada is duurder dan in NL. Ook de prijzen van de eerste levensbehoeften liggen er hoger. Maar vreemd genoeg is buiten eten weer goedkoper. De porties zijn ook groter. Voor 2 personen betaal je gemiddeld € 40 (anno 2022), excl. tip die minimaal 15 % is. Prijzen zijn daar altijd netto, er komt dus nog btw bij. Het gemiddede salaris zou $ 70000 zijn, dat is ongeveer € 52500. Voldoende om te leven zonder luxe, geen grote vakanties. Het sociale vangnet is beduidend minder dan bij ons. Opvallend is het grote aantal obese en buitengewoon fors uitgevallen creaturen. En hoe die zich kleden.... Op het walgelijke af.

In grote steden zie je een zeer gemengde bevolking, veel Chinezen in Vancouver en Toronto. 4% Van de Canadese bevoking heeft Chinese wortels. 25% Is hoog opgeleid tegen 15% Canadezen en andere minoriteiten. Getalsmatig is Chinees de 2e taal in Vancouver. Andere belangrijke minderheden zijn Indiërs, Vietnamezen en in mindere mate Japanners. Verder zijn er nog de nakomelingen van de First Nations voor wie tegenwoordig de regering er alles aandoet om ze te emanciperen en ze meer te laten integreren in de rest van de bevolking.

Er worden miljarden aan besteed. Of al deze groepen harmonisch met elkaar samenleven? Natuurlijk zijn er fricties, vooral tussen de Franstaigen en de Engelssprekenden. Maar het schijnt dat de provincie Québec veel autonomie heeft en Trudeau heeft ervoor gezord dat regeringsambtenaren tweetalig zijn. De verhouding is in elk geval veel beter dan die tussen Vlamingen en Walen, maar dan hebben we het ook over een volkje.....😩

Over de bar slechte wegen heb ik al gehad. Er wordt echter hard aan het wegennet gewerkt en regelmatig moet je vaart minderen of zelfs stoppen en wachten bij grote werkzaamheden aan de weg. Het is ook zo dat de wegen in de strenge winters veel te lijden hebben, o.a. ook door het verplichte gebruik van sneeuwkettingen in grote delen van het land.

Restarea zie je weinig pal langs de highway zoals we die hier gewend zijn. Ze worden kilometers van te voren aangeduid (of niet) en dan moet je de 1e afslag erna nemen en soms wel een km verder rijden. In het begin reden wij die voorbij.

Benzine is duur, ongeveer €1,75. Als je tankt moet je schatten voor hoeveel dollar je benzine wilt hebben. Even wennen. Betaal je te veel, dan wordt dat teveel teruggestort op je creditkaart.

Campings liggen min of meer op hetzelfde prijsniveau als in Europa, op enkele uitzonderingen na zoals in Tofino. Full hookup zijn ze gemiddeld iets duurder. In nationale of provinciale parken ben je weinig kwijt, maar er zijn dan geen voorzienigen, soms wel electriciteit. Buiten het hoogseizoen is het niet perse nodig om te reserveren zefs niet op Victoriaday. Wij hebben zelf alleen voor de eerste 5 dagen en de laatste2 nachten gereserveerd.

Al met al hebben we enorm genoten van land en volk en vooral Khiem is gecharmeerd van de kleurenpracht van de natuur.

In W.Canada hebben wij 714 l benzine gebruikt, $ 1531 betaald en 3460 km gereden. Dat is 1:4,8. In O.Canada hebben wij $1055 uitgegeven voor 494 l en 2355 km gereden. Dat is 1:4,76. Nog net dus geen 1 op 5.

Aan campings hebben wij ongeveer $ 1650 uitgegeven.