Hi Canada here we come

Cananda , al jaren spookt het door mijn hoofd , eindelijk is het zo ver maar toch vertrek ik met gemengde gevoelens.

Beetje verdriet voor mensen die ik moet achterlaten en ergens bang voor wat er nog gaat komen.

Misschien is het gewoon die 5 voor de 0.

Thalys on time

 Air Transit on time

Weg zijn wij

Dinsdag 8 september

Jullie zullen al wakker zijn en wij gaan net slapen ,  hier is het nu 22.30 u en bij ons 8.30, dus ik denk dat we een nachtje hebben overgeslagen.

We zijn vandaag geland op Vancouver om 15.30.het is hier een mooie 20C. Onderweg hebben we de besneeuwde bergtoppen van Alaska gezien , prachtig.

We konden onze bagage direct ophalen en waren op een half uurtje al in ons hotel in Down Town Vancouver. Mooi verzorgde kamers met een lekker bedje -:). Vlug ons een beetje opgefrist en Vancouver gaan verkennen. Maar eerst iets gaan eten natuurlijk . Een klein Indisch restaurantje heeft onze aandacht getrokken en hebben er lekker gegeten. 

 Onze eerste uitstap was naar Canada Place , het is het Canadese expo paviljoen van '86 . Van hieruit bieden de lange promenades een schitterend zicht over een van de grootste havens van Noord-Amerika. Er komen hier jaarlijks ongeveer 3000 schepen uit honderden landen. Helikopters en watervliegtuigen scheren hier dagelijks over het water , de rijen indrukwekkende  wolkenkrabbers rijzen hier als paddenstoelen uit de grond. Spijtig dat er bewolking optrad waardoor het maken van foto's al wat moeilijker werd. ook lijkt hier toch iets vroeger donker te worden. Voldaan maar toch moe keren we terug naar ons hotel. Wat ons hier wel verbaast is dat in dit deel van Vancouver veel mensen op straat leven , waaronder ook jonge mensen.

Hopelijk zijn we morgen uitgerust zodat we verder de stad kunnen bezoeken

Tot morgen hebben we zeker nog internet maar dat zal het afwachten zij

Woensdag 9 september

Goede morgen , te vroeg wakker maar toch redelijk goed geslapen. Het lijkt een beetje bewolkt maar binnen de kortste tijd straalt de zon. Vandaag geven ze 20C en geen regen.

Na een lekker ontbijt in het hotel pikken we onze draad weer op en gaan terug richting Canada Place waar we onze wandeling verder zetten langs het water richting Stanley Park. Het is één van de grootste stadsparken ter wereld en het grootste van Noord-Amerika. Vancouver lijkt eens zo mooi met dit stralend weer.

Onderweg zien we al een aantal mooie reigers en een zeehond die af en toe zijn neus boven steekt. We komen ook de bekende totempalen tegen waarvan elk zijn eigen verhaal vertelt. Daar heel het park veel te groot is om rond te gaan besluiten we richting Vancouver Aquarium te gaan. Wat een geluk dat we deze beslissing genomen hebben. Plots worden we verast door een familie wasberen die zich helemaal niet storen aan ons en op hun gemak het pad kruisen om daarna te verdwijnen in de bosjes. Even later zien we onder de grote bomen tientallen eekhoorntjes rennen die op zoek zijn kastanjes om te eten. Wat zijn ze snel om mooi op de foto te kunnen. Ze zijn allemaal zwart behalve ééntje , deze is grijs en heeft een grote pluimstaart.

Nu we toch in de buurt zijn doen we  het aquarium aan. Dit is het derde grootste van Noord-Amerika met meer dan 8000 duizend organismen . Het is onderverdeelt van poolgebied tot de tropen. De grootste attractie is Arctic Canada. Hier bevinden zich zeeleeuwen, Belugas, dolfijnen, Fhalse Killer Whale , otters en pinguïns. Al deze dieren zijn niet gevangen om de mens te plezieren  maar gered van de dood . Zoals de mannelijke otter , hij had een schotwonde en is blind , hij woont hier nu al enkele jaren.    We hebben geluk en kunnen de laatste 4D film bekijken die gaat over de zeemonsters die er leefden jaren geleden. Wel een beetje eng soms. Zo i het weeral tijd om te gaan want het aquarium sluit om 17.00 u.

We zetten onze wandeling verder naar de rozentuin en komen zo bij de Lost Lagoon , een meer waar veel watervolgels op verblijven. In de helft van de wandeling komen we aan Second Beach. Het is ondertussen al 19.00 u en het wordt stilletjes aan tijd om terug te keren. Op onze terug weg komen we nog een verassing tegen. Een bever bij klaarlichte dag,  hij was op zijn duizenden gemakjes takjes aan het oppeuzelen. Hiervoor hebben we ons in de Biesbossen 3 avonden moeten schuilhouden .

Op de terug weg stoppen we nog even bij de Indiër. Moe maar voldaan keren we terug naar ons hotel.

Donderdag 9 september

Weer te vroeg wakker maar geeft niet want om 11 u moeten we de hotelkamer verlaten. We kunnen onze koffers nog een uurtje opbergen zodat we snel  wat voorraad kunnen inslagen voor 2 dagen. Na iets gevonden te hebben in een veel te duur winkeltje keren we terug naar ons hotel. Om 12u is onze taxi er die ons naar de ophaalplaats van de camper zal brengen. Nu is het wel even spannend want we moeten de ferry halen van 17.45 u en weten niet of onze camper op tijd zal klaar staan. We hadden de dag voordien gebeld en we zouden hem om 13.30 u mogen komen ophalen en ja hoor wat een geluk rond 14.00 u konden we vetrekken. De ferry was een 20 tal minuten rijden. Om 15.15 u vertrok er een vroegere maar zouden we die nog halen? Ja hoor net voor gate ging sluiten konden we nog binnen en met veel geluk hadden we  een plaats. De overtocht duurde 2 u , daar het 25°C was konden we genieten van de mooie uitzichten van op het dek.            Rond 16.30 u aan gekomen op Vancouver Island konden we met daglicht naar onze campingplaats rijden wat een stuk aangenamer is indien we de latere ferry hadden gehad.        Na 2 u rijden met weinig verkeer komen we toe en werden we vriendelijk onthaalt.          Het is een kleine maar gezellige camping die ik al van in België had vastgelegd. Ondertussen hebben we grote honger en doen ons te goed aan een noedelsoepje.      We kunnen nog net buiten eten met het uitzicht op een klein riviertje. Nu is het tijd om onder de lakens te kruipen en in slaap te vallen met  gezang van de vele krekels.

Opmerking   : Thunderbird Campground  in Campbell River, mooi verzorgde camping wel gelegen aan een weg met het zicht op de Campbell River , maar als je een plekje kan vastleggen aan de achterkant waar een klein riviertje loopt is het nog best gezellig. Sanitair is goed verzorgd , je kan douchen voor 2C dollar , basic wifi kost 2C dollar. Is ook maar een kwartiertje te voet van de haven waar je walvis trip of Grizzly trip kan doen en is een grote superstore met allerlei andere winkels en een tankstation. Ik vind het een aanrader. Wij verbleven er 3 nachten in totaal.

Donderdag 11 september

5.30 u , nog moe maar niet meer kunnen slapen , na een tijdje staan we dan maar op want het beloofd een warme (26°C) en spannende dag te worden. We gaan vandaag een hele dag op walvistrip.  Om 8 u vertrekken we te voet , het is maar een kwartiertje stappen. Rond 8.30 u ga ik me aanmelden op het kantoor en krijg ik te horen dat we een uur te vroeg zijn. Geen probleem de zon straalt volop dus vermaken we ons met bootjes kijken in de haven.  Om 9.30 u gaan we terug naar het kantoor. De zodiac ligt al klaar en is voorzien voor 12 mensen. We krijgen survival pakken toegewezen die ons doen denken dat we naar de Noorpool gaan. Daar we goed op tijd waren kan ik me veroorloven om vooraan op de boot plaats te nemen. Goed voor de foto's maar iets slechter tijdens de vaart. In de brochure stond dat hier rustiger aan toe ging dan aan de westelijke kant van Vancouver eiland, doch was dit maar van korte duur, met momenten ging het heftig te keer. Wat een snelheid hadden  wij zeg, ik kon de knopen niet meer tellen, ook goed dat we die pakken aanhadden want met de wind die er stond was dit welkom. Het zou 2 u varen zijn tot aan de plaats waar de laatste 3 weken  een heleboel Orka's , bultrugwalvissen en witbuikdolfijnen passeerden . Vandaag was er nog nergens iets gespot. Het eerste uur botsen we over de kleine golfjes , na een uurtje keren we terug en dacht ik ja we zullen er niet geraken maar niets was minder waar. De schipper had een oproep met locatie gekregen dat er Orka's zouden zitten. Plots zien we de zwarte vinnen uit het water rijzen , ze zijn met 3 , niet erg kort bij . Spijtig laten ze hun witte buiken niet zo vaak zien of springen ze niet uit het water omdat ze niet aan het jagen zijn De fototoestellen klikken erop los. Onderweg komen we ook een bultrugwalvis tegen   

Het is tijd om te gaan lunchen ,  normaal doen ze dit onderweg maar omdat we niet heel ver van de haven zaten keren we terug. Na een half uurtje lunchpauze was het tijd om terug in de survivalpakken te kruipen , de wind is wat gaan liggen en de zon schijnt nog feller. Tijdens het varen zijn deze pakken aangenaam maar eens we stilliggen wordt het wel te warm. Orka's komen we niet meer tegen maar wel iets waar ik ook al jaren naar uit keek , een beer. . Het is een zwarte en staat aan de waterkant , door het lawaai van de mensen gaat hij er vlug van door. We varen een stukje verder en komen nog een zwarte beer tegen aan de waterkant die iets aan het eten is. Er wordt ons gevraagd om stil te zijn , hij stoorde zich niet in ons , tot op een meter of 4 hebben we hem kunnen benaderen. Wat een prachtig dier.

Volle vaart scheren we verder over het water naar een andere plaats waar een heel groepje zeeleeuwen ligt te zonnen. Nu is onze dag wel compleet. Tijd om terug te keren want we zijn ver van de haven. Dit is waarschijnlijk de mooiste dag van onze vakantie of het kan alleen nog beter worden?

 Even de winkel binnen voor we  naar de camping gaan , we kopen er lekkere verse vis die we op ons terrasje op eten terwijl we nagenieten van onze dag

Het is weeral bedtijd

Opmerking : Eagle Eye Adventures : walvistrip , zeker een aanrader , mensen zijn heel vriendelijk en doen moeite om je iets te laten zien , best op voorhand boeken , kan je ook Grizzly tour mee doen

Zaterdag 12 september

Vandaag toch iets langer geslapen , tot 7 u. We hebben net ontbeten aan onze camper in het zonnetje, wordt hier vandaag weer 25°C maar wij moeten verder richting Telegraph Cove , een 3 tal uren rijden van hieruit. Daar zal het 10 gr minder zijn en bewolkt . We hebben daar een Grizzly Trip geboekt. Net voor we willen vertrekken hoor ik een roep van een roofvogel en ja daar zit hij dan een Amerikaanse zeearend , hij zit hoog in een boom en kijkt neer op  het riviertje of hij niets kan vangen , vlug mijn camera terug uit de camper en maar foto's schieten.

 Hier vlakbij is een grote Superstore zodat we eindelijk onze voorraad kunnen opslagen voor de volgende dagen. Na een overvolle kar voor maar 164 C dollar zetten we onze tocht verder. door het weinige verkeer zijn we er al na 2,5 u rijden. Wat een prachtige plaats om te verblijven. We melden ons aan en krijgen onze camperplaats toe gewezen , deze ligt midden in een bos onder de hoge bomen . We instaleren ons buiten om eerst iets te eten. Plots zie ik een zwarte vogel overvliegen , dat dacht ik ten minste maar als hij dichterbij komt zie ik dat zijn verenkleed mooi donkerblauw is en enkel zijn hoofd zwart met een kam. Wat zou dit zijn.  Ze zijn ondertussen al met 3 en komen de kruimeltjes van ons brood oppikken. Nog geen 5 minuten later rennen er 2 eekhoorntjes uit de bomen.  

Tijd om een kijkje te gaan nemen naar het kantoor van Tide Trip om de horen of de Grizzly trip morgen door gaat. Ondertussen is het opgeklaard en gaan we de omgeving wat verkennen.  We komen een aantal huisjes tegen die gebouwd zijn in hout met zicht op het water. Er staat nog een plek open die te koop is en vragen ons af wat dit zou kosten. Na een beetje te dromen keren we terug naar onze camper voor het avondmaal en kruipen er niet te laat in want morgen moeten we vroeg op voor onze trip. Ik ben alvast benieuwd wat het gaat worden.

Zondag 13 september

Niet echt goed geslapen en al om 4.30 u wakker , bang om de wekker niet te horen misschien? Om 6 u moeten we al uit de veren want om 7.15 u moeten we klaarstaan voor de Grizzly trip. Spannend , gaan we er wel zien , zijn er speciaal naar deze plaats gekomen. We zijn met een groep van 12 mensen en worden vriendelijk ontvangen door onze schipper en eigenaar Howerd ,   een jongere kerel die bioloog is en onze gids. Een mooie en sterke boot ligt voor ons klaar, er wordt ons gevraagd om binnen plaats te nemen want krijgen te horen dat het redelijk ruw gaat zijn. Daar gaan we weer dacht ik en inderdaad , holder de bolder gaan we te  keer op de golven. Het zou 2 u varen zijn tot Glendale Cove waar de beren zouden vertoeven. De Inlet waar we naar toe varen noemt Knight Inlet, hier komen enkel de boten van Tide trip of als je het kan veroorloven kan je hier overnachten in een luxe lodge in de achtertuin van de Grizzly's  schoonheid van de prachtige zichten tussen de Inlets is niet meer normaal. Na een uurtje wordt het water wat rustiger en kunnen we terug relaxen. Onderweg komen we 2 bultruggen tegen die met hun grote lichamen door het water glijden. Het wordt spannend , we zijn bijna op de plaats. Daar leggen we onze boot aan een kleine steiger aan en moeten we op kleineren bootjes  , een soort platform , overstappen en zo gaan we verder naar Glendale Cove. Beren zijn gewoon aan lawaai van boten en dergelijken maar niet aan de stemmen van mensen dus moeten we stil zijn. Na een kwartiertje hebben ze iets gespot en varen we er stilletjes naar toe. Daar staat hij dan de machtige Grizzly beer , wat een kanjer , hij doet zich te goed aan het eten van mosselen. Het is niet gemakkelijk om foto's te nemen het bootje schommelt nogal. Hij gaat er vandoor , we varen een stukje verder en zien een 2de Grizzly. Hij is ook mosselen aan het eten en wandelt langs de waterkant. We gaan verder de Cove in langs smallere kreekjes. 3 , 5 , 7 , 8 , ik kan de tel niet meer  bij houden .   Een moeder Grizzly beer met haar 2 kleintjes zijn volop in de grond aan het graven om eten te zoeken en verderop zien we een zwarte beer met haar 2 jongen.   Wat er door me heen gaat als ik deze dieren zie kan ik niet beschrijven. Dit is nog niet alles terwijl de beren bekijken zien we in de verte iets staan , dit kan niet meer , één van mijn lievelingsdieren , 2 wolven. Ze waren op uitkijk of ze geen berenjong konden vangen.  Na een paar minuten verdwijnen ze inde bosjes. Een Amerikaanse zeearend land tussen het gras en is iets aan het oppeuzelen , we kunnen niet goed zien wat , hij is nog geen 20 meter van ons maar gaat gewoon zijn gang.

 Het is 13.00 u , we keren terug naar de aanlegsteiger om op de boot te lunchen. Daar de wind  is aangewakkerd besluit de schipper om vroeger te vertrekken. Ik kijk naar een vrouw die iets aan het doen is en ze vraagt me spontaan of ik ook een pilletje tegen de zeeziekte wil,  was ik maar al te blij want het ging serieus te keer.   De helft van de terug weg heb ik niet gezien omdat ik altijd van  slaap viel maar ben toch niet ziek geworden. Na  een uur langer gevaren te hebben kwamen we veilig thuis in de haven.

Dit was 1 van de mooiste dagen uit mijn leven en zal voor altijd geprint staan in mijn geheugen. Denk dat we nu de Big 6 wel al gezien hebben , ons verlof kan niet eer stuk. 

Het is ondertussen al 17.30 u geworden , normaal gezien gingen we hier nog overnachten maar omdat het morgen al een heel stuk rijden is besluiten we om door te bijten en terug richting Campbell River te rijden. Ik heb nog snel naar de camping kunnen bellen en er is nog plaats oor ons , wat een geluk , rond 20.00 u komen we toe . Zo sluiten we onze dag af na een lekker avondmaal en nog wat nagenieten van onze fantastische dag.

Af en toe pas ik mijn reisblog ook een beetje aan of voeg ik nog foto's toe waar er nog geen staan

Maandag 14 september

Vandaag 9 u vetrokken in Cambell River , nog een paar inkopen gedaan en getankt. Het zal een lange dag worden want we gaan hellemaal richting Kamloops. Eerst  2 u rijden  tot aan de ferry in Nanaimo Departure Bay, vertrek 12.45 u , overtocht  1 u 40 min .  We worden direct in het drukke verkeer gesmeten in de stad, na een uurtje wordt het terug rustiger en genieten we  van de mooie uitzichten . De vegetatie veranderd enorm, lijkend op de prairie of soms wel canyons , hier zien we voor de eerste maal veel koeien staan. Na ongeveer 4 u rijden rond 19 u komen we toe op Silver Sage campground , deze is gelegen in een druk industriegebied maar ondanks toch nog gezellig daar je aan de waterkant verblijft . Het sanitair is  heel proper , de douches zijn gratis en ook de wifi.  We instaleren ons , eten nog iets lekkers en kruipen dan onder de wol want zijn moe van de lange dag onderweg

Dinsdag 15 september

Vandaag vertrokken om 8.45 u , eerst getankt ,  licht bewolkt 14°C. We rijden door Salmon Arm , aangename omgeving , landschap begint te veranderen , teug meer bomen , passeren een enorm groot meer net een fjord. Dan rijden we door Sicamous , ziet er ook leuk uit maar geen tijd om te stoppen. Na 2,5 u rijden komen we toe in Revelstoke het is ondertussen al 12 u geworden. We besluiten om rechtstreeks naar het Nationaal Park te gaan in Revelstoke. De eerste regen valt maar dit kan ons niet deren. Het is  26km berg op met de camper voor je de top bereikt  , aan de ingang van het park vertellen ze ons dat de laatste 6 km afgesloten is en dat we dit stuk te voet verder moeten wegens de eerste sneeuw die er gevallen is en dat het glad zou kunnen zijn. We kopen een jaarlijkse park pas    beginnen te stijgen met de camper , het regent nog steeds. Onderweg zijn er mooie uitkijkpunten. We komen toe aan het stuk waar het afgesloten is , het begint het lichtjes te sneeuwen , we kleden ons goed aan en vertrekken , binnen het eerste uur zullen we er direct nog niet zijn.   onderweg vragen we ons een paar keer af waarom er geen auto's op mogen tot boven want het is helemaal niet gevaarlijk. Eindelijk zijn we er ,  het  al redelijk laat en we kunnen  enkel een paar mooie punten aan doen maar geen wandelingen meer  omdat deze te lang zijn , ondertussen is het gestopt met regenen en klaart het uit.       Een geluk met een ongeluk , alles was mooi bedekt onder de sneeuw maar ondanks zagen we niet alle mooi plekjes             .Een klein gestreept eekhoortje komt tot aan Ronald zijn voeten en verdwijnt ,                                             Het is al 15.00 u geworden en beginnen aan onze afdaling en hopen rond 17.00 u beneden te zijn , met onderweg nog enkele keren te stoppen is het 18.35 geworden , het park sluit om 18.30. Beneden gekomen zien we dat de bareel dicht is , god wat nu , hier overnachten, nee hoor , naarmate we korter kwamen ging hij open , wat een opluchting.

We rijden richting onze camping Williamson's Lake Campground een 10 tal minuten verder. Deze hadden we de vorige  avond al gemaild  om zeker te zijn dat we een plaats zouden hebben met elektriciteit en water. Alles was in orde , gezellige staanplaatsen waarvan sommigen aan een rivier , enkel was het sanitair erg verouderd en moest je 10 C dollar betalen indien je Wifi wou. Na een lekkere maaltijd en douche was het weeral tijd om onder de wol te kruipen want morgen trekken we weer een stukje verder

Woensdag 15 september

7 u opgestaan , 14°C een zon en een wolkje , vanaf Kamloops terug een uurtje vroeger daglicht .Vandaag rijden we richting Glacier National Park. Onderweg stoppen we om 2 kleine wandelingen te doen. Skunk Cabbage trail , 1,2 km loop , spijtig waren we hiervoor al te laat want de bladeren die anders mooi groen zijn met gele bloemen  zijn nu al verwelkt. In het seizoen komen beren hiervan eten. Dan de Giant Cedars trail , 0,5 km loop , hier staan 500 jaar oude Cedars waar veel diertjes in wonen. We rijden verder richting Glacier en komen toe rond 13 u toe , we melden ons aan op de camping Illecillewaet die gelegen is tussen de bomen aan de voet van de bergen , we mogen zelf een plaats uitkiezen. Hier is wel geen elektriciteit en water , enkel een ruimte voorzien met toiletten en wasbakken. Daar het nog niet heel laat is willen we graag nog een wandeling doen en gaan wat informatie vragen. Tot ons spijt zijn er maar 4 wandelingen die we per 2 mogen doen , de rest moet je met 4 zijn vanwege de Grizzly's die er rond dolen. Als we willen kunnen we onze namen op een blad schrijven en welke wandeling we willen doen zodat andere mensen zich kunnen aansluiten.  Nu kiezen we een wandeling uit van 2,5uur want moeten voor donker terug zijn , Marion Lake trail , een redelijk steile klim, maar eens boven heb je  prachtig zicht van de bergtoppen en een klein meertje , af en toe valt er een kleine bui. Deze wandeling gaat nog  2 km verder maar geen tijd meer , reeds 16.00 u , we moeten terug aan onze afdaling beginnen , eindelijk bergaf. Onderweg zie ik iets snel in de bomen kruipen, wat is dit? Ronald denkt een kleine zwarte beer , mijn hartslag gaat snel tekeer want waar een kleine beer is is ook een grote beer. Nog eens goed kijken , beren hebben toch zo geen lang haar en geen grote witte snor , het lijkt op een soort stekelvarken of is het een marmot? Beneden gekomen gaan we naar een standje waar foto's hangen van de dieren die je kan spotten. Het was een Porcupin , weet de Nederlandse naam niet en ook de juiste uitleg wat het was. Heb een paar foto's kunnen nemen maar ging nogal snel en er was niet veel licht meer. Joehoe weeral iets unieks gezien. Ondertussen is het heel erg afgekoeld en keren we terug  naar onze camper , zelfs binnen is het ook al koud geworden , af en toe kunnen we 10 min onze verwarming opzetten maar langer niet vanwege de accu. Nog net voor het donker komt er iemand langs onze camper die geïnteresseerd is voor de wandeling die we morgen graag zouden doen. Aan de info hing een blad waar je uw naam kon invullen met de wandeling die je wou doen , we hadden eerst eentje van 6 u aangeduid met 1143 m hoogteverschil maar omdat het  vandaag maar 425 m hoogteverschil was en al redelijk stijl , hebben we gekozen voor ééntje van 3.5 u met maar 321m hoogteverschil . We spreken af 9 u aan de ingang. Douchen is er vandaag niet bij , warm aangekleed kruipen we onder de wol en kijken al uit naar onze volgende dag.

Donderdag 17 september

Bijna heel de nacht geregend en slecht geslapen van de kou was tot -1°C.  7 u opgestaan , bewolkt. Zoals afgesproken staan we om 9 u klaar , de 2 mensen waar we mee afgesproken hadden kwamen van Engeland , hij was gewapend met berenspray en zij met een koe bel , er komen nog 2 mensen af en vragen of ze mogen aansluiten , ze zijn afkomstig uit Duitsland , nu zijn we al met 6 en kan de beer ons niets meer doen :-).                            Het begint al mooi uit te klaren en genieten van onze wandeling , iets minder stijl , behalve op het laatste , na 1,5 u komen we  aan ons eindpunt , weerom staan we verstomd van de schoonheid van Canada . Na wat foto's genomen te hebben dalen we terug af.                    Buiten eekhoorntjes niets speciaals gezien vandaag. 12u zijn we terug beneden , we nemen afscheid eten nog een boterham en vertrekken richting Yoho National Park. Normaal gezien gingen we door rijden tot Kicking Horse Campground  in Yoho maar omdat ginder ook geen elektriciteit en water is besluiten we om naar een camping te gaan kijken in Golden daar we er toch moeten stoppen om te tanken en winkel te gaan. We hebben elektriciteit nodig om enkele baterijen op te laden , vooral van mijn fototoestel. We vinden een camping iets voorbij de winkel , Golden Municipal Campground ,   we kunnen maar beschikken over 15 amp in plaats van 30 amp , dit is een meevaller.  De camping is gelegen aan een helderblauwe rivier waar smeltwater van de gletsjers  door loopt , er ligt ook een spoorweg achter waar af en toe een trein passeert. Hier is het al een uur later wat geeft dat het later licht is maar ook later donker. We instaleren ons en maken nog een kleine wandeling rond de camping , we zien een grote kraai die  zakken aan het plunderen is van mensen die hun eten hadden laten buiten liggen, wat verboden is. Plots zien we hem een doos eieren op de grond duwen ééntje uit pikken en op daar vliegt hij. Na een uurtje keren we terug en nemen ons avondmaal noch buiten aan de picknicktafel. Eekhoorntjes doen zich hier te goed aan de zaadjes van dennenappels.  Tijd om verder te werken aan mijn blog want moest nog wat inhalen. Ondertussen al 21.30 , nog even douchen en hopelijk een betere nachtrust en rijd de trein ook 's nachts niet

Vrijdag 18 september

Om 6 u passeerde de eerste trein met een hels lawaai maar ik was al wakker , goed geslapen en geen kou gehad. Vandaag trekken we naar Lake O'Hara ,  zou 1 van de mooiste meren zijn.  Je moet al 3 maand op voorhand een schuttelbusje boeken om tot boven te geraken had ik gelezen , 4 maand te voren had ik gekeken en alles zat al vol , de boekingen online waren reeds gestart vanaf 20april en waren op  30 min al uitverkocht,  wat een tegenslag. Nu moeten we eerst 11 km te voet tot we aan het meer komen dan pas kunnen we daar wandelen en dan nog 11 km terug. Ik hoop dat we het halen want dit stond op mijn verlanglijstje. Als je geluk hebt kan je met busje terug als er mensen beslissen om te voet naar beneden te gaan.

We komen rond 10 u toe op de parking , al wat laat maar ja , daar ontmoeten we het Duits koppel terug waar we de wandeling gisteren mee gedaan hadden. Aan het bushokje schrijft een dame ons op indien er plaats zou zijn op de bus , nog een half uurtje wachten en dan weten we het, maar tegenslag geen plaats. Volle moet beginnen we aan het pad dat 11,8 km naar boven loopt. Weer een ongeluk met een geluk , onderweg komen we een Porcupin tegen die gewoon in het midden van de weg aan het wandelen is , na een paar minuten ruikt hij ons en verdwijnt in de bosjes. Na 2,5 u puffen komen we boven het is ondertussen al 14.u eer we aan onze wandeling beginnen.

Ons plan was om de tour van 7,5 km te doen rond Lake O'Hara met een stukje verder naar Lake Oase maar hier zijn we helemaal van afgeweken , we zijn een Alpine trail beginnen volgen om het meer een beetje van boven te kunnen zien. Het lief alsmaar verder en verder naar omhoog, na 2,5 u mij naar boven gesleurd te hebben bereiken we het hoogste punt , daar lag redelijk wat sneeuw. Onderweg ontmoeten we een vriendelijk Canadese dame die ons vergezelt  bij de afdaling. We hebben bijna moeten spurten  om de laatste bus van 17.30 u te halen , is altijd plaats , anders was het terug helemaal te voet naar beneden en dit zagen we helemaal niet zitten. De dame heeft zelfs de buskaartjes voor ons en de Duitsers betaald , waarom weten we niet misschien uit compassie dat we de bus naar het Lake niet hadden.         

De pracht die we vandaag gezien hebben kan ik niet verwoorden , het was afzien maar zeker de moeite waard. We zijn gaan overnachten op Kicking Horse Campground een kwartiertje rijden

Zaterdag 19 september

Vroeg opgestaan , 9 u vertrokken naar Emerald Lake , kwartiertje rijden. Naar de plaats toe zien we allemaal auto's aan de kant staan , zullen ook maar stoppen , een groep Elken probeert om de grote weg over te steken maar door het drukke verkeer blijven ze nog wachten , hopelijk is het hen gelukt.  Dit meer raden ze aan indien je Lake O 'Hara niet kan doen. Deze keer is het een redelijk platte wandeling , af en toe valt er een fijne regen maar dit kan ons niet deren want de uitzichten zijn weer zo mooi.     .  Het is reeds 15.00 u geworden en tijd om door  te gaan want het wordt redelijk druk rond het meer , ze zeggen dus niet zomaar dat je vroeg moet komen ofwel laat  ( afhankelijk van seizoen natuurlijk). We komen ook terug een Belgische familie tegen die samen met ons de walvistrip gedaan hebben in Campbell River. 

 Na onze wandeling rijden we door naar Lake Louise Campground , niet zo ver vandaan  waar ook een infocenter en gratis wifi is, hier maak ik dan gebruik van om nog een beetje te schrijven . Er zijn een paar gezellige winkeltjes waar we even door lopen om daarna naar de campingplaats te rijden. Het is een grote camping , gelegen in een mooie omgeving , gratis douches , proper ,  met ieder een picknicktafel en  gelegenheid om kampvuur te maken zoals bijna overal.

Weer een dag vol plezier en nog mooi weer 

Zondag 20 september

Heel de nacht geregend en slecht geslapen door lawaai van de treinen die vlak naast de camping rijden. Ze passeren daar een onbemande overweg  en moeten telkens claxonneren , ze rijden zelfs 's nachts.  Het is nog steeds slecht weer , normaal gingen de wandeling aan Lake Louise doen maar ik wou even kijken wat het weer een beetje verder zegt. Ziet er precies iets beter uit dus willen we Johnston Canyon en de Inkpots aan doen , is een halfuur verder rijden. Onderweg klaart het uit maar toch valt er nog wat fijne regen. Aan gekomen op de plaats staat dat het pad om naar de watervallen te gaan afgesloten is wegens onderhoud aan de bruggen ,  je kan de wandeling naar de Inkpots wel  doen van een ander vertrekpunt ,spijtig maar is nu zo , het is 5 min. verder , we kleden ons goed aan en vertrekken langs een lange weg  op en neer door het bos. Zon en regen vergezellen ons.  We zien na een half uurtje al een Notenkraker    en een Amerikaanse drietand specht  .  Beneden gekomen zijn allemaal mooie bronnen fel blauw en groen gekleurd die men de Inkpots noemt.                We verblijven er een uurtje en keren terug  ,  juist op tijd want nu begint het harder te regenen , rond 15.30 u zijn we aan onze camper en rijden richting Banff waar onze volgende camping is , tijd om de stad even te bezoeken is er niet en het regent nog steeds. Onze camping noemt Mountain Village Campground , enorm groot , we hebben geluk en nog een plaats met elektriciteit. plaatsen zijn erg ruim , proper en gratis sanitair . 

Eten , nog een paar foto's bekijken en ons bed in.

Maandag 21 september

Het heeft heel de nacht geregend maar we hebben goed geslapen en zijn om 7 u opgestaan , even kijken wat het weer nu zegt , droog in ieder geval dit is al goed . Als het tijd is  om te vertrekken is het  helemaal uitgeklaard ,  met enkel  nog wat wolken en mist in de bergen. 8.15u zijn we weg , we moeten in Sunshine Village een shuttlebusje halen om 9 u , deze heb  ik al 2 dagen op voorhand geboekt , anders wordt het weer een klim van 5 km , niet zo ver maar wel stijl.  We zijn op tijd  halen onze tickets  en stappen in de bus , 9.30 u zijn we boven  , het weer ziet er stralend uit  , het is wel veel kouder geworden , af en toe vallen er kleine sneeuwvlokjes. Deze wandeling is ook echt de moeite waard ,  een loop van 11,3 km in open vlakte met meertjes en mooie uitzichten op de bergen , in de zomer staan hier veel soorten bloemen.                                          Diertjes hebben we vandaag niet gezien maar de schoonheid van het landschap doet ons dit vergeten. 15.30 u zijn we terug  en hebben  nog even tijd om een drankje te nuttigen op het terras voor we de laatste bus van 16.30 u terug nemen. Dit gebied is een skioord , de wandelpaden zijn open tot eind september afhankelijk van de weersomstandigheden, ze zijn hier alles al in gereedheid aan het brengen voor het seizoen.

We besluiten om onze nacht terug door te brengen op de camping aan Lake Louise waar we zo slecht geslapen hebben door het lawaai van de trein maar dit is onze enigste optie voor onze planning van morgen , al staat die nog niet erg vast. Het is een beetje twijfelen . we doen Lake Louise aan zoals voorzien of slagen deze wandeling over en rijden door naar Icefield Parkway.  Zullen er nog een nachtje over slapen en zien morgen wel.

  Dinsdag 22 september

Lag al van 6 u wakker , 7 u opgestaan , verwarming heeft hele nacht gedraaid want was koud , -3°C.  De treinen hebben ons weer een beetje wakker gehouden maar we worden beloond met een helder blauwe hemel. Wat gaan we doen Lake Louise of verder gaan? We blijven hier ,  zou zonde zijn om deze mooie dag te missen , na 10 min. rijden zijn we aan het meer , het is net zondag , wat een drukke bedoening en het is nog maar 9 u. De meeste tourristen zijn Japanners ,  die we overal tegen komen , ze zijn meestal met een bus en blijven beneden aan de meren . Lake Louise is 1 van de bekendste meren van Canada , is ook bekent voor zijn Chateau waar je kan overnachten , die prijs wil ik niet weten.   

 Op de planning staat  " Plain of the Six Glaciers" , 14,4 km return, hoogteverschil 335 m tot boven aan het oude theehuis waar je iets kan drinken. Het zit er vol Notenkrakers en eekhoorns die heel tam zijn en uit je hand koen eten.  Vandaar kan je nog 1,3 km verder naar een uitkijkpunt op de gletsjers , wat ik gedaan heb terwijl Ronald een theetje met een stukje chocoladetaart heeft genomen. Tijd om af te dalen dezelfde weg terug , toch is hij anders want de zon is nu gedraaid en geeft een ander zicht op alles. We hadden midden het pad een andere weg kunnen nemen maar was terug stijgen en al wat laat. Beneden gekomen is het en stuk warmer en nog steeds druk , we nestelen ons op een bank en genieten van het zonnetje tot ze  achter de berg verdwijnt.      

Er zit niets anders op om terug in Lake Louise Campground te gaan slapen omdat onze volgende bestemming nog een eindje rijden is. We stoppen eerst aan het visitor center , dat al gesloten is , maar vlak aan de ingang heb je nog gratis wifi , ik typ wat verder aan mijn blog terwijl Ronald brood en oordopjes gaat kopen. De avond is weer vlug om , nog even wat afspreken voor morgen en bedtijd

Woensdag 23 september

7.30 u opgestaan , redelijk goed geslapen ook weer een koude nacht. Het beloofd  weer mooi weer te worden , wat een geluk want we rijden vandaag langs de bekende Icefields Parkway naar Jasper , ongeveer 3,5 u rijden zonder stoppen. We maken gebruik van de mooie uitkijkpunten die er zijn ondereg , te veel om op 1 dag te doen maar de kleine campings  onderweg zijn bijna allemaal gesloten of enkel voor een tent. Het is net of we door een sprookje rijden. De 2 indrukwekkendste stopplaatsen vond ik Bow Lake en Peyto Lake .

Een half uur voor sluitingstijd halen we  het infocenter van Colombia Icefield waar de bekende Athabasca gletsjer ligt , eigenlijk hadden we ons voor niets gehaast want er was niet veel te zien of informatie te krijgen , je kon enkel een paar dure excursies boeken , met een krachtig voertuig de gletsjer oprijden een kwartiertje rondwandelen en terug of de Skywalk , die ik eerst dacht te doen , maar blij dat ik het niet gedaan heb , kost bijna 70 C dollar om over een glazen platform te lopen dat ook maar 15 min. of zo duurt.  Je kan wel de gletsjer zien liggen en als je wil tot aan de voet wandelen maar voor ons was het al te laat.

Eer we aan de camping komen is het al 19.30 u , ondanks het een hele grote camping is met meer dan 500 plaatsen was het toch goed dat ik de dag voordien gebeld had om 2 nachten te reserveren anders hadden we geen elektriciteit meer gehad. Tunnel Mountain Village , ruime staanplaatsen , gratis douches en proper. Toch vind ik er 1 nadeel aan er zijn verschillende blokken met toiletten maar is maar 1 blok met douches wat ik wat weinig vind voor 1 grote camping. Wij hebben er geen last van gehad maar weet niet  wat dit in de zomer geeft .

We waren nog niet aan de ingang van de camping of ik zag al een soort herten lopen , toen we binnen reden zagen we dat het Elken waren. We worden gewaarschuwd want het is bronstijd en de mannetjes kunnen dan gevaarlijk zijn. We instaleren vlug onze camper en gaan nog even kijken waar ze zijn , gevonden, een groep vrouwtjes met een mannetje achterna ,verscholen achter een boom neem ik enkele foto's maar het si al te donker. We keren terug maar het duurt even voor we onze camper terug vinden want het is al donker , in de verte horen we de mannetjes nog roepen. Wat een ervaring weer.

Donderdag 24 september

Lag om 6 u al wakker, 7 u opgestaan , de Elken lopen al talrijk langs onze camper dus uitkijken als je buiten gaat.       Na het ontbijt vertrokken richting Maligne Lake ,  55 km van Jasper , het is 22km lang , hierbij het grootste meer van de Rockies en algemeen als het mooiste beschouwd. Op de weg er naar toe kom je eerst Medicine Lake tegen waar de meeste mensen voorbij rijden maar toch de moeite waard is om een paar foto's nemen met mooi weer zoals nu. Hier is tot nu toe een onopgelost mysterie , er zijn vreemde niveauverschillen , wat wordt veroorzaakt door leeg-en vollopen door sink holes op de bodem , er is geen andere afwatering , bij droog weer en tijdens de winterse vorst loopt het vrijwel geheel leeg. We zien ook een heleboel zwarte bomen staan en lezen later dat dit jaar in juli hier een brand geweest is door een blikseminslag. 

Rond 9.30 u komen we toe aan Maligne Lake , er zijn meer wolken opgetreden dus niet zo goed om het mooi voor het oog van de camera te krijgen. We gingen het vandaag rustig houden en starten met een kleine wandeling van 3,2 km aan het meer, Mary Schäffer genoemd. Daarna denken we nog ander 2 kleine padjes te doen maar onderweg komen we nog een ander trail tegen van 8,2 km met 470 m hoogteverschil , Opal Hills.  Wat gaan we doen. er wordt beloofd dat je boven een mooi uitzicht hebt op de bergen en het meer dus weg aan ervoor . Aan het begin hangt een bord waar opstaat dat je deze wandeling enkel met 4 mag doen tenzij je berenspray bij hebt , maar dat hebben we niet enkel onze koebel , wat nu? Daar we eerder hadden gehoord dat het geen berenseizoen meer is en je zelden een beer op je pad tegen komt wagen we het er op en hopen ergens toch  mensen tegen te komen. De wandeling gaat steil naar boven tussen de bossen en daar er vandaag een beetje wind staat en de bomen raar geluiden maken is het toch een beetje griezelig. Na een tijdje stijgen twijfelen we om terug of niet? We zijn nu al zover dus gaan we verder. Onderweg komen we soms mensen tegen maar met mijn tempo bergop kunnen we ze niet bij houden. Het blijft maar duren en nog geen top te zien , dit was de eerste keer dat een wandeling me een beetje tegen stak. Eindelijk boven , hier is nog meer wind en kouder maar eten  toch in de open vlakte onze boterhammen op.       We blijven niet te lang treuzelen want het wordt al laat , met veel plezier begin ik aan de afdaling , en zoals ik naar boven ben gekomen zie ik nu andere mensen puffend omhoog gaan , we wensen hen nog veel moed.

Eens beneden gekomen ga ik nog een paar foto's nemen omdat de het meer nu overgoten wordt met zonnestralen      , ik zie in de verte een massa volk staan en vraag me af waarom tot ik het zie en mijn hart sneller begint te kloppen , dit kan niet , na deze wandeling worden we toch nog beloond. Het zijn 2 Elanden , een vrouwtje met haar kalf, ze staan rustig te grazen aan het water. Vlug er naar toe en zoveel mogelijk vastleggen als bewijs want waar is Ronald nu , vind hem nergens , na een tijdje komt hij erdoor  , snel rent hij terug naar de camper om de filmcamera te halen. Het kalf loopt verder langs het water en is een heel eind weg van zijn moeder , na een tijdje begint de moeder te roepen en neemt dezelfde route tot ze haar kleintje vind. We blijven hen nog een hele tijd bewonderen tot het weer tijd is om door te gaan. Mijn geluk kan niet op.  

Als we bijna aan onze camperplaats zijn zien we nu een paar auto's aan de kant staan , wat zal er nu weer te zien zijn? Een fier mannelijke Elk ligt te zonnen aan de bedding van een rivier , wat is hij mooi , nog maar wat foto's maken.  Op de camping zelf zien we er nog een hele boel. Het zal weer een laat avondmaal worden maar geeft niet, we hebben toch weer van alles gezien.

Ikzelf vond dit niet het mooiste meer, heb vorige dagen mooiere dingen gezien , maar ieder zijn mening

Vrijdag 25 september

7.30 u opgestaan , het heeft de hele nacht geregend en het is er niet beter op geworden maar dat wisten we al , dit was al een paar dagen op voorhand voorspeld. Is weer moeilijk om te beslissen wat we gaan doen , in Jasper blijven , de wandeling doen die  op de planning stond en hopen dat het betert of verder rijden naar Clear Water wat ongeveer 3,5 u rijden is . We rijden eerst naar het informatiecenter is Jasper , daar hebben we gratis wifi. Het is er eigenlijk wel gezellig in de stad en blijven er een tijdje rondhangen omdat ze in CLear Water ook regen geven. Rond 14 u rijden we door , naarmate we verder rijden wordt het weer beter. Op deze weg komen we Mount Robson tegen, hier was het stralend weer en had ik ook een wandeling gepland maar omdat we te lang  rond gehangen hebben in Jasper was het veel te laat om deze nog te doen, verdomme toch hier had ik wel veel spijt van. We bewonderen de berg van aan het infocenter en volgen een pad van 10 min. waar je de geschiedenis kan lezen , direct zien we al 2 witstaarthertjes staan , ze zijn wel erg schichtig en gaan er vandoor.

 Tijd om door te rijden , het weer wordt terug slechter tot we aan de camping zijn stopt het met regenen. Ondertussen weeral 19 u geworden , de camping ziet er gezellig uit? Dutch RV Campground , aan een klein meertje maar het bureau is al gesloten , er hangt een briefje op de deur waar op staat als je een reservatie hebt het op een plannetje staat , niets te vinden. Beneden is een restaurantje en gaan daar eens horen , het meisje loopt met ons mee naar het bureau maar kan niets terug vinden. Beetje verder was nog een camping  , KAO Wells Gray RV ,  ik had natuurlijk naar de verkeerde camping gebeld deze morgen om te reserveren , spijtig niets aan te doen . na 5 min zijn we er al , minder gezellig maar alles was in orde en proper.

Veel hebben we die avond niet meer kunnen doen , eten, foto's en nog aan mijn blog geschreven

Zaterdag 26  september

Goed geslapen een heel rustige campingplaats , het weer zit er goed uit . Ik dacht dat we om 9 u klaar stonden om te vertrekken maar het was nog maar 8 u , hier is het terug een uurtje vroeger maar omdat ik geen gsm bereik had heeft mijn gsm zich nog niet aan gepast , dus goed op tijd klaar. Aan het bureau melden we dat we nog een nachtje blijven en komen het Duits koppel terug tegen , zij gaan nu richting Vancouver Island. Daar we een deel eten  over hebben geven we het aan hen zodat het niet de vuilbak in hoeft .

Ondertussen is het al een uur later ,  vandaag gaan we Wells Gray Provincial Park bezoeken ,  staat bekend om haar groot aantal  watervallen , de grootste waterval is Helmcken Falls , 141 m hoog. Door het ganse park loopt een kronkelende weg van bijna 67 km  met verschillende stopplaatsen   waar je een wandeling kan starten of gewoon een uitkijkpunt is.  Wat je hier wel nodig hebt is muggenspray zelfs  nog in september. Het eindpunt hebben we niet gehaald omdat het al 19.00 u was en begon te schemeren ,    de terugweg hebben we in het donker moeten doen. Deze weg is geen goede weg voor campers , het was  de eerste weg die we deden die niet geasfalteerd was , we waren allebei blij dat we zonder problemen beneden geraakt zijn.

Zo was onze dag weeral snel om. Het slechte weer op vrijdag heeft een beetje roet in onze planning gegooid .  Nu hebben we 2 wandelingen moeten overslaan 1 in Jasper en 1 in Mount Robson. Wells Gray Park hadden we normaal alleen bezocht als er  tijd over was. Ik vind het een goede afsluiter indien  je  al de andere parken hebt kunnen aandoen. Toch hebben we van onze voorlaatste dag met veel plezier genoten.

Zondag 27 september

Onze laatste dag , tijd om helemaal naar beneden te rijden in de buurt van Vancouver Delta waar we maandagmorgen onze camper moeten inleveren. Rond 9.30 u zijn we weg , we zouden er normaal 5 u over gedaan hebben maar omdat ik niet graag langs dezelfde weg terug reed , langs Kamloops , en liever langs een rustigere en mooiere weg is het 6 u rijden geworden             Maar het was de moeite waard.        Eens voorbij Clear Water werd de omgeving platter en was het net of we in cowboyland waren beland , een heel ander landschap dus , en hoe verder we reden hoe warmer het werd , we zagen terug  mensen in T-shirts en shorts. We zijn gereden langs Cache Creek , dit had onze overnachtingsplaats geweest hadden we de terug rit in 2 dagen gedaan , Lytton , Hells Gate en zo langs Hope naar Langley. Onderweg hebben we een tussenstop gemaakt om te lunchen aan Kamloops Lake                   en aan een kleine campingplaats om even de benen te strekken . Deze was gelegen aan de Fraser River. Zittend op een rotsblok probeer ik hier al een beetje afscheid te nemen van Canada maar het lukt me niet echt , troostend met de gedachten dat binnenkort bijna heel Canada onder een wit sneeuwtapijt ligt en vele dieren hun winterslaap doen helpt ook niet veel.            

Onze  overnachtingsplaats wou Ronald zo kort mogelijk bij Cruise Canada zodat hij maandag  niet te ver meer hoefde te rijden.  Hij had iets gevonden in Langley een camping in een park met alle comfort , zo kon hij water  vullen , het toilet leeg maken en er was elektriciteit . Maar zo vlekkeloos ons verlof verlopen is was onze laatste avond niet. Ronald had zaterdagmorgen naar de camping Fort Langley een mailtje gestuurd voor een plaats te boeken maar geen antwoord gekregen , zondagmorgen een paar pogingen gedaan om te bellen maar steeds antwoord apparaat. Omdat hij dacht dat de plaats geboekt was zijn we er naar toe gereden. Rond 18 u waren we daar maar tevergeefs alles was volgeboekt. Ze hadden telefoon niet kunnen opnemen omdat het de druk was en de mail hadden ze nog niet gelezen. Daar stonden we dan , ze hadden nog een andere camping een beetje verder en als we geluk hadden zou er nog een plaatsje zijn. Na een half uur zoeken gevonden. er was net een camper voor ons binnen gereden en met de laatste plaats weg. Wat we niet wisten is dat er op de plaatsen ook veel dagtoeristen stonden gewoon met de wagen en als er een camper komt moeten ze voorrang geven. Het heeft nog een tijdje geduurd maar rond 19 u hadden we dan toch een plaats . Hier was echt niets van faciliteiten , nu zaten we dus in de problemen voor het toilet morgen en het water , de verwarming konden we nu ook niet aanzetten want er was ook geen elektriciteit  , al een geluk was het niet heel koud 's nachts. We hebben er nog het beste van gemaakt , blokken hout besteld en  een camp vuur gemaakt waar we nog gezellig hebben aangezeten . Wat is het hier rustig , tot we ineens iets hoorde in de verte , dit kan toch niet waar zijn. Daar had  je hem weer met zijn helse lawaai , er passeerde gewoon een trein langs de overkant van het meer , dus je kan al voorstellen hoe we zullen slapen.  Treinen spelen hier een grote rol in Canada maar dat zullen jullie al wel door hebben.

Rond 21.30 u gaan we binnen want ons vuur is uit en het wordt frisser , nog even op de tanden bijten om de afwas te doen en onze valiezen te pakken ,  rond 23 u zijn we klaar en kruipen onder de wol.

Maandag 28 september

Vandaag was het nog een beetje hectisch ,  7 u opgestaan  zodat we om 8 u konden vertrekken naar de camping die gisterenavond vol boekt was  ,  we mochten voor 10 C dollar  hun   sani dump gebruiken om het toilet te ledigen. Daar aangekomen was het kantoor nog gesloten en een bareel sloot de camping af.  Daar stonden we  weer wat nu. Door rijden en zien of we onderweg ergens iets tegen komen, niets te vinden. Eerst nog gaan tanken en gas gaan bijvullen misschien weten zei iets maar tevergeefs . Bij Cruise Canada zelf gaan vragen maar zeiden dat er niets in de buurt was dus hebben zij het moeten doen en heeft het ons 55 C dollar gekost.

Rond 11 u is een taxi ons komen halen om naar de vlieghaven te rijden , onze vlucht is rond 15.00 u dus we zijn ruim op tijd , 12 u onze valiezen ingecheckt , nog wat in de taxefree rondgelopen tot het tijd was om plaats te nemen in het vliegtuig . Daar we eerst nog een tussenstop maakten in Galgary en het vliegtuig nog niet vol zat kon ik nog even aan het raam zitten en het prachtige landschap  uit de lucht bewonderen.

De vlucht is net zo vlot verlopen zoals het heen gaan ,  11.30 u  landen we in Amsterdam en  13.30 u staat onze Thalys klaar. Wat gaat het ineens snel voor we het weten zijn we thuis.  Dit is het einde van ons verhaal.

Canada heeft me overdonderd met zijn prachtige landschappen en de vriendelijkheid van de mensen. Ze helpen je voor je nog maar iets vraagt. Vanaf de eerste dag voelde ik me hier al thuis .

 De diversiteit  van de dierenwereld , of hebben we geluk gehad ?

Het mooie weer .

Het is een plezier om met een camper hier rond te rijden , verzorgde wegen en ondanks de vele wegenwerken geen file zoals in België. In totaal hebben we 3300 km afgelegd.

Het zal me voor altijd bij blijven en we gaan zeker nog terug.

Deze blog heeft me veel tijd en energie gekost maar ik ben blij dat ik hem  geschreven heb zodat jullie toch een beetje hebben kunnen mee reizen.

Met al het opzoekwerk voor de reisplanning ben ik 2 jaar bezig geweest . Mar het is ons gelukt ,dankzij Travelhome die voor de vliegtickets en de camper hebben gezorgd , dankzij de informatie van vrienden en dankzij de uitstekende chauffeur die ik had.

Groetjes Nadine en Ronald