Vandaag koffers ingepakt en gewogen. Ingecheckt bij BA en stoelen geboekt. We hebben vanaf Amsterdam naar Heathrow rij 6 en naar Vancouver zitten we rij 40 lower deck. Dus nu hopen dat de vluchten op tijd vertrekken en de storingen op Schiphol zijn opgelost.

We zijn vandaag vetrokken en ook weer geland. Beetje vreemd maar het is ook een stukje van 9 uur terug in de tijd Aankomst volgens schema op Vancouver Airport vlucht is goed verlopen. Weinig tot geen turbulentie. Marleen echter had het minder naar de zin. Kwam meer door de lange zit en kreeg last van allerlei ongemakkelijke pijntjes. Eenmaal uit het vliegtuig ging het rap. De koffers kwamen al via de band naar ons toe gerold en de douaneformaliteiten waren in no time achter de rug. Voor we het wisten stonden we al te wachten op transfer naar hotel. Hier hebben we maar gebeld want allerlei busjes kwamen wel 3 voorbij maar van Accent Inns Airporthotel duurde wel erg lang. Uiteindelijk kwam deze na 3 kwartier aanzetten. Snel ingecheckt en naar de kamer. Deze was netjes en zeer schoon maar gedateerd. We zijn nog even wat gaan drinken bij Denny’s, maar de rek was eruit. We vielen als een blok in slaap.

Donderdag 30 augustus 2018.

Om 08.00 uur opgestaan en ons opgefrist. Als ontbijt muffins waren overigens erg lekker. Verhuurder Four Seasons gebeld voor transfer naar camper in Abbotsford 70 km verderop. Zij waren om 09.30 uur bij het hotel met de bus. De camper stond klaar maar zoals gewoonlijk reden wij na alle formaliteiten bijna als laatste weg maar hadden wel de grootste camper, misschien daardoor. We kregen nog wel het adres mee van een Superstore, Luckakuck Way in Chillawalk, (Exit 119) Inderdaad “Super Big” allemaal groot verpakking. Prijzen vallen op zich mee.

Dus flink ingeslagen. Dus geen sterke drank Roy ☺. Om 15.30 uur reden we weg en na bezoek aan Visitor Center Manning Park waren we om 17.45 uur aangekomen bij Lightning Lake Campground. Mooi plaats (nr 16) naast trailpad en vlakbij douches en toiletten. Wat rest is nu genieten van de omgeving.

By the way, We zijn ook nog naar een voorlichting geweest van een parkranger, die vertelde wat je moest doen als je een beer zag en hoe je kon zien wat een grizzly of een zwarte beer was. Er was er namelijk 1 in de buurt gesignaleerd en overal waren waarschuwingen opgehangen. Marleen zag direct overal beren. Mij uitgezonderd (helaas)

Vrijdag 31 augustus 2018.

We hadden de wekker op 7.00 AM maar ik was een half uurtje eerder uit de veren. Zal wel te maken hebben met het tijdverschil. Ontbijtje bij elkaar gehusseld en aan tafel. Marleen vond het wat frisjes en zat erbij als kabouter Plop. Tot de verbeelding sprekend als je midden in de bossen staat. Daarna zijn we aan de wandel gegaan en hebben de “Lightning Lake Loop” rond het meer gelopen.Zelfs Peter vond het gezellig die mocht eindelijk vanwege de beer hardop praten ☺.

Om 11.00 AM zijn we gaan rijden naar Kelowna. Een paar spannende afdalingen gehad van 9/8 en 6% met enig tricky bochtenwerk.We dachten onderweg wat te kunnen gaan eten maar dat was een misser. Aangekomen bij Kelowna rond 2.30 PM hadden we een deja-vu met REO. File dus en voorthobbelen dan maar wat een drukte pfff. Op de campground van Holiday Park Resort hebben we alles zelfs Cabel-TV. Wat voor Wesley. Sport kijken. Nou wij hebben het wel even gehad. Tijd om te relaxen.

Zaterdag 1 september 2018.

We staan op plaats 61 Holliday Park Resort. Nou ja resort. We staan eigenlijk op de hoek van een kruispunt met langsrazend verkeer. De oudjes hier rijden met golfkarretjes alsof ze op een racecircuit ala Formule 1 tuffen. Overig verkeer doet maar wat. Tevens ligt de camping in een aanvliegroute van Kelowna Airport. Geen aanrader voor lange duur dus. Faciliteiten daarentegen zijn goed. Vandaag houden we het maar rustig. De volgende camping in Revelstoke is geboekt en dat is ook weer 3 uur verder. Niet te laat op dus om die dag nuttig te kunnen besteden.

Nog vermeldingswaard. Marleen heeft toch nog een beer gevonden.

Zondag 2 september 2018.

Ontbijtje en hoppa on the way to Lamplighter Campground – Revelstoke. Om daar te komen wel even tanken. Het Ford V10 monster lust wel een slokje en wat blijkt halve tank – 400 km - $150,-- armer. Onderweg voor de troost maar een Bleuberry smoothie en CafeMocca opgepikt in Siccamous. Na een mooi comfortabel ritje, snel ingecheckt, stoute schoentjes aan en Revelstoke bezocht. Een leuke plaats aan de Columbia River met hier en daar nog authentieke woningen uit de tijd dat de pioniers in Canada volop in beweging waren. Na deze stevige wandeling heerlijk gegeten en daarna nog wat shops in en uit. Marleen kon het niet laten en heeft de plaatselijke middenstand maar even gesponsord en de dierentuin. Terug bij de camper nog wat zaken op orde gebracht en de route voor morgen doorgenomen richting Banff. Peter heeft zich nog wat met potten en pannen uitgeleefd en tada daar stond weer een hapje. Dat wordt dus uitbuiken en rust nemen. Laters ….

Maandag 3 september 2018.

Vroeg op en om 08.00 AM alweer onderweg naar Banff en de Rocky Mountains. Hier en daar onderweg waren er herstelwerkzaamheden aan de weg. Gelukkig hadden wij daar weinig last van vanwege Labour Day. Op onze route hebben we nog een kleine trail naar Bear Creek Falls gedaan. De waterval lag in een diepe vallei en kwam met donderend geraas tussen de rotsen naar beneden. Toen verder naar Golden om bij de MacDonalds even het thuisfront een app te sturen. De Rocky’s werden al zichtbaar. Vandaar door naar Lake Louise (overflow). Wat een drukte daar. Op een shuttle gestapt bij het parkeerterrein en naar het meer. Echt een schitterend uitzicht. Jammer dat het zonnetje niet echt doorbrak. Rond 0430 PM reden we Banff in op weg naar de Campground “Tunnel Mountain Village II”. Inchecken verliep vlot en om 05.00 PM stonden we op ons gereserveerde plekje. Vanaf de campground zijn we met de Roam Shuttlebus naar Banff gegaan en hebben daar bij Magpie & Stump (Mexicaans) gegeten. Nog wat geshopt en weer terug. Een aardig dagprogramma. We gaan maar onder zeil want morgen gaan we de omgeving verkennen.

Dinsdag 4 september 2018.

Viel niet mee om op te staan. De staat Alberta is een uur vroeger op dan BC. Dus even op de tandjes bijten en gaan met die banaan. Met de shuttlebus naar Banff en een klein stukje lopen naar het treinstation alwaar we de bus naar Johnston Canyon hebben genomen. Bij het treinstation nog een filmpje gemaakt van een vertrekkende transporttrein. Bij de laatste wagon waren er ruim 5 minuten verstreken. Ongelooflijk wat een lengte. De Johnston Canyon heeft een mooie trail naar enkele watervallen. Het had daar licht gevroren. Gelukkig waren we warm gekleed. Degenen die we tegenkwamen liepen veelal met mutsen op en handschoenen aan. Een stevig wandelingetje later en busje terug naar Banff, de oorsprong van Canada, land en bevolking, bekeken bij de Cave & Basins. Nog wat in de stad zelf rondgescharreld, kadootje gekocht voor a.s. kleindochter en toen was het welletjes. De voetjes waren moe en versleten. Morgen weer een aardige rit voor de boeg naar Jasper ☺

Woensdag 5 september 2018.

Via Highway 93 all te way to Jasper. Het was een flink stuk rijden. Maar zeer de moeite waard. Onderweg de veelzijdige kant van Canada leren kennen. Woeste landschappen, bergen, bossen rivieren en meren vormen een prachtig palet van kleuren, Je moet het gewoon een keer gaan zien en beleven. Ze noemen deze weg ook wel de Icefield Parkway. Vernoemd naar een gletsjer, die duidelijk zichtbaar langs de route aanwezig is. In Jasper zelf zijn we ook nog even geweest. Hier hebben we nog wat inkopen gedaan voor de inwendige mens en goedkoop kunnen tanken. Helaas geen beer gezien tot nog toe. Ondanks alle waarschuwingen. Wel even moeten remmen voor twee Elken die wilden oversteken. Overnachten doen we op Campground Whistlers. Morgen de langste rit van allemaal. Straight to Clearwater.

Donderdag 6 september 2018.

Alsof we de enige op de wereld waren zo stil was het op de Campground. Stevig ontbijtje naar binnen gewerkt en campertje opgestart. Al snel reden we via Highway 16 richting Clearwater. Onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij Mount Robson, de hoogste berg in de Rocky Mountains. Voor wat rest was het een lange rit met prachtige herfsttinten van de veranderende natuur langs de wegen en op de bergen rondom. Op de gok hebben we een Koa Campground in Clearwater uitgezocht en daar was ruim voldoende plaats. Op de aan ons toegewezen plaats even een relaxmomentje gepakt met een bakkie leut. Toen nog even een stukje Wells Grey Park ingereden en een kort trailtje gedaan. Om 04.00 PM zijn we terug gereden en hebben nog wat info bij elkaar geschraapt in het Visitor Centre over Vancouver Island. Nu zitten we lekker in het zonnetje buiten wat te schrijven en te lezen. Tot laters…..

Vrijdag 7 september 2018.

Zaterdag 8 september 2018.

Het is 151 km en duurt ruim 2 uur. Juist de weg naar Whistler. Jawel, We zijn weer hellingproof gekeurd via Highway 99, een schitterende weg, 15% afdaling nogal liefst. De natuur is hier echt adembenemend, Klein detail. Jammer dat het bewolkt is, maar als het zonnig zou zijn wil je nooit meer naar huis.

Zondag 9 september 2018.

Dagje in het stadje rondgezwalkt. Farmers Market vandaag. Allerlei streekproducten worden aan de man/vrouw gebracht. Van groenten tot aan wijn toe. Ook de onvermijdelijke kleding en sieraden ontbreken niet. Totaal een 80 tot 90 kraampjes. Gezellig maar wederom zat het druilerig weer niet echt mee. Whistler zelf heeft veel sportzaken die gericht zijn op wintersport en mountainbiken. Zal me niet verbazen als het laatste hier ook uitgevonden is. Het barst werkelijk uit zijn voegen van de bikers. Ze hebben dan ook een heel parcours tot hun beschikking waarbij gebruik wordt gemaakt van een stoeltjeslift om boven op de berg te komen en met een rotvaart weer naar beneden. Zelf zijn we niet in de pedalen gegaan. Beetje te glibberig. Na wat gegeten te hebben als troost nog even geshopt en allebei een truitje gekocht. De zomerkleding kan in de koffer blijven.

Maandag 10 september 2018.

Al vroeg in de morgen opgestaan en op weg naar Vancouver Island. Met de ferry en over de weg 3 uurtjes reistijd. Bestemming Nanaimo, campground Living Forest Oceanside & RV Park.

Van de omgeving Sea to Sky Highway weinig gezien veel laaghangende bewolking, miezer, regen en mist. In Horsshoe Bay Ingescheept en zonder hobbels over de Strait of Georgia gevaren. Bij afrijden ferry was het even hectisch, maar al snel zaten we op de goede rijbaan. We hadden een mooie plaats geboekt met uitzicht over de Baai van Nanaimo. Dus eerst inparkeren en toen tijd voor een bakkie. Op korte afstand lopen zaten een supermarkt en wat restaurantjes een ideale locatie als uitvalsbasis om tripjes te maken. Voor nu gaan we in de ruststand en morgen een nieuwe dag.

Dinsdag 11 september 2018

Eindelijk weer eens echt de hort op. Via het Visitorcenter in Nanaimo informatie ingewonnen om een dagtrip te kunnen maken. We kwamen eruit. Via Coombs, een dorp in aloude stijl en glorie met prachtig beeldhouwwerk en houtsnijkunst. Daarna een bezoek aan de Little Qualicum Falls (niet gedaan, het goot pijpestelen) door naar Stamp River (Port Alberni) om de zalmtrek te bewonderen. De zalmen hadden er zin in en probeerden verwoed door het snelstromende water en over de waterval te komen. Hoeveel het er halen is de vraag!? Maar doorzettingsvermogen hebben ze wel. Op de terugweg hebben we een korte stop gemaakt bij Cathedral Grove een oerbos dat als voorbeeld zou hebben kunnen dienen voor veel sprookjesfilms.

Woensdag 12 september 2018

Op het programma staan vandaag een rit naar Campbell River via de Oceanside route, Horn Lake Caves en Nanaimo. Het weer ziet er goed uit. Eenmaal op de snelweg slaat het weer om in zware stapelwolken en regen. We twijfelen wat te doen. Toch maar doorzetten en de Oceanside route gepakt. De route wordt mede aangeprezen vanwege de beaches (stranden) bij Parksville en Qualicum. Dit viel dus tegen want het was een modderige grindvlakte. Of keken wij de verkeerde kant op !? Verder dan tot net voorbij Fanny Bay zijn we niet gekomen. De weg liep meer door de plaatsen dan langs de Strait of Georgia. Omkeren dus en richting Horne Lake Caves. Dit bleek ook al een vergissing. Om bij de Caves te komen moet je over een onverharde gravelweg met vele putten. Dit is met een camper van 31 feet geen optie kan ik jullie vertellen. De stemming bevorderend ook al niet. Zelfde laken een pak roer om en terug. Blijft over Nanaimo. Wat ons al meer was opgevallenl is dat de Canadezen niet echt een parkeerplaats voor de wat grotere campers hebben. Na wat rondcrossen toch nog een gevonden downtown. Na een uurtje hadden we het wel bekeken. Je werd bijna misselijk van alle eet- en drinkgelegenheden om je heen. Niet echt een dag om naar om te zien. Een mindere dag dus. Positief en goedmakertje was dat we in de omgeving van de campground een korte trail hebben kunnen lopen.

Donderdag 13 september 2018