Eindelijk was het zo ver, onze vakantie naar Canada is begonnen. Na behoorlijk wat voorbereidingen werden we op de trein gezet om op ons gemak naar Schiphol te gaan. Uiteraard werkte de NS niet mee want de intercity had een vertraging van 15 minuten, dus stapte we in de sprinter die ons, wat langzamer, ook naar Schiphol kon brengen. Eenmaal op Schiphol konden we in de rij voor het afgeven van de koffers, het was behoorlijk druk maar toch zat er wel vaart in. Na het afgeven van de koffers door de paspoortcontrole waarna je naar de centrale security mag. Dit is nieuw op Schiphol, maar de (ervaren) reiziger heeft dit wel vaker gezien op andere luchthavens. Al met al koste het ons precies 1 uur van uitstappen uit de trein tot na de security controle. Uiteraard gingen we voor een hamburger want dat is traditie wanneer de Chippie familie op vakantie gaat. Je kan trouwens wel merken dat de verbouwing op Schiphol nog niet klaar is, het is best een zooitje en dat zijn we niet gewend op/van Schiphol. Om 14:45 zouden we vertrekken van E02 met een Airbus A330-200 van KLM en precies op tijd vertrokken we ook.

Het vliegtuig zat goed vol maar er waren nog wel een paar economy comfort plaatsen over. Dit zijn dezelfde stoelen als in de gewone economy alleen met 10 cm extra been ruimte. Voor 190€ p.p. (enkele reis) kon je aan boord nog een upgrade kopen. Dat hebben we maar niet gedaan. Toch was het weer een lange vlucht. Met mijn lengte past het eigenlijk allemaal net, of net niet, misschien toch 190€ moeten betalen?

De jongste chippie vond het eten maar niets, maar de rest vond het wel prima. Daarnaast heb ik mijzelf er eindelijk eens toe kunnen zetten om de Hobbit te kijken, het is gelukt maar blijf het maar een vreemde film vinden. Ventoux vond ik een veel betere film, maar omdat het toch 8 uur en 15 minuten vliegen was heb ik ook The Hunger Games gekeken.  Voorlopig wel weer genoeg films gezien.

Ruim voor schema kwamen we aan op de luchthaven van Edmonton. Daar verliep alles vrij soepel. Het is ook maar een kleine luchthaven en de paspoortcontrole verliep voorspoedig. We moesten even wachten op onze koffers maar daarna konden we in een keer door naar de hotelshuttle die ons in vijf minuten naar ons hotel bracht. Eenmaal op de kamer meteen met de camper verhuurder gebeld om te vragen hoe laat we morgen worden opgehaald. Dat wordt 10 uur! De jongens plonzen al in het zwembad en wij proberen wakker te blijven. We eten nog wat in de hotelbar, en rekken het zolang we kunnen. Uiteindelijk gaan de ogen dicht om 21:30 lokale tijd, voor ons voelt het als 05:30.

Dag 2 Edmonton:

Het slapen viel niet tegen, alhoewel ik vrij vroeg al wakker was, sliep de rest van de Chippie family redelijk uit. Maar om half zeven was toch iedereen wakker. Lekker ontbeten en daarna ging de jongste chippie nog even zwemmen. 

Om 10 over half tien ging de telefoon, ons vervoer was er 20 minuten te vroeg en we waren ook nog niet klaar met inpakken maar dat was geen probleem. Het was een half uurtje rijden naar het verhuur bedrijf. Wij waren de enige klanten op dat moment en na het invullen van het nodige papier werk gingen we naar onze camper. Het was er een van 31 ft (9,5 m). Dit is toch wel anders dan wanneer je een auto huurt in de states, daar kijkt men nergens naar. Hij was in ieder geval netjes schoon, zowel van buiten als van binnen. Aan de binnenkant werd uitgelegd hoe alles werkt, en de magnetron, oven, vriezer en koelkast werden niet overgeslagen. We hebben zelfs een aggregaat voor als we op een camping staan zonder stroom.

Uiteraard kreeg ik ook nog even rijles, ik moest starten, 3 meter naar achter rijden, stoppen en 3 meter naar voren rijden. Einde les! “You’re all set”, zei ze en we mochten gaan.

Uiteraard eerst onze koffers uitgepakt en alle spullen een plaatsje gegeven. En toen op weg. De eerste paar honderd meter waren wat onwennig, maar goed jij stuurt en dat ding volgt je wel. Na 20 min rijden zat de Walmart alwaar we de camper parkeerde. We hadden thuis al een lijst gemaakt, maar we zijn toch bijna 2 uur bezig geweest met de boodschappen. En dat was niet voor niks, ruim 400$, maar dan hebben we naast de nodige etenswaren ook een gas barbecue, bal, badmintonrackets en een tafelkleed voor de picknick tafels onderweg. Vanaf de Walmart was het slechts 15 minuten rijden naar onze eerste camping, Camp’n Class RV Park in Stony Plain.Het is een typische camper camping, allemaal nette plekken met een picknick tafel, aansluiting voor water, stroom en riolering. Dan denk je en vind je, dat je in een bakbeest rijdt, maar niets is minder waar. Wij zijn een van de kleinste Campers op deze camping, de ander zijn echt mega! Inmiddels is de barbecue in elkaar gezet, en zijn de bedden opgemaakt met het beddengoed uit Nederland. Dat was een goede tip van het internet want ze hebben hier geen hoeslakens met elastiek en die uit Nederland wel en kosten weinig. (Achteraf bleek dat sommige lakens van de verhuurder wel degelijk elastiek hadden, maar een extra setje lakens kan nooit kwaad) Het is trouwens lekker weer, maar we hebben ook al een paar spettertjes regen gehad. Vanavond op tijd naar bed en morgen gaan we richting Jasper.

Onze eerste nacht in de camper is prima bevallen. We nemen de tijd voor ons ontbijt dus we roosteren ons brood met het broodrooster. Gelukkig hebben we een broodrooster want het brood hier is niet echt lekker. Uiteindelijk rijden we om 10 uur de camping af richting Jasper. Het is circa 330 km, een mooi stukje om echt te wennen aan het rijden met ons gevaarte. Op zich gaat het ook prima, wij hoeven niemand in te halen, want daarvoor rijden we gewoon niet snel genoeg (circa 90 km/u). Langzaam maar zeker verstrijken de km’s en opeens horen we een rammel. Het lijkt te komen van de opberg plek waar we de bbq hebben opgeborgen, helaas kun je daar alleen van buiten bij. Stoppen is ook geen optie dus rijden we nog even door. We zien een rustplaats en besluiten toch te stoppen, en met het afnemen van de snelheid wordt ook het rammeltje minder. Eenmaal gestopt blijkt wat er aan de hand is; de uitlaat van ons aggregaat is los geschoten en sleept over de grond. Met behulp van gereedschap uit de camper en de leatherman van een van de Chippie’s lukt het ons om de uitlaat te verwijderen en op te bergen. Probleem opgelost.

We rijden verder tot Hinton, de laatste plaats voor Jasper waar nog een Walmart is te vinden. We kopen hier nog wat vergeten spullen en tanken de camper. Er gaat 81 liter in en hebben 274 km gereden, dat is 1 op 3,5. Mag ook wel want leeg weegt de camper 5400 kg en max beladen 6400 kg, plus de lengte van net geen 10 meter en een V10 dan is dit een net verbruik voor een benzine motor. We rijden Jasper national park binnen en kopen een jaarpas. We komen n.l. in verschillende parken de komende dagen en dan is een jaarpas al gauw voordeliger dan losse dagkaarten. Het rijden wordt nu wel iets lastiger, 2 baanswegen, vrachtverkeer en klimmen en dalen door de bergen. Eenmaal in het dorpje Jasper rijden we gelijk door naar de campground Whistler. Op het bord bij de ingang wordt al aangeven dat hij vol is (745 plaatsen!) Gelukkig hebben we gereserveerd voor 3 nachten. We nemen er gelijk een fire-permit bij want we willen wel een fikkie stokken. Onze plek, 66L, ligt prachtig met uitzicht op de bergen. We sluiten elektra aan en we genieten van de zonnestralen. Helaas niet voor lang want het begint te miezeren en dat is toch jammer. Af en toe is het droog en stoken we een vuurtje maar het weer is toch te nat om hier mee door te gaan. We proberen de bbq uit maar door de regen moeten we dat toch afmaken in camper met een koekenpan. De rest van de avond lezen we wat en doen we spelletjes terwijl de regen gezellig op de camper tikt.

Dag 4 Maligne Canyon:

We werden bijtijds wakker en dat kwam mooi uit want we wilde naar Maligne canyon en Maligne lake. Vooral bij de eerste kan het druk zijn, dus besloten we tegen negenen de camper te starten en die kant op te rijden. Het was een druilerige ochtend, grijs en hier en daar een spetter. Het was slechts 20 minuten rijden naar de parkeerplaats van Maligne canyon en daar was nog plek genoeg voor onze camper. We parkeerde de camper schoven de slide uit en starten het aggregaat zodat we stroom hadden voor ons broodrooster. Inderdaad ontbijten deden we daar op ons gemak. Na het ontbijt met koffie gingen we op pad door de Maligne canyon. Het druppelde een beetje maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een prachtige wandeling langs een, door de jaren heen uitgesleten kloof. Al met al hebben we hier goed een paar uur doorgebracht. Het was wel jammer dat het regende, maar koud was het niet. Terug bij de camper waren wij blij dat we vroeg waren, wat een drukte! Geen plek meer te vinden voor een camper en zelfs voor auto’s was het lastig. De volgende stop zou maligne lake worden. Dit is een prachtig meer met een prachtige weg er naar toe.

Helaas was deze route afgesloten ivm bosbranden. Dit was wel jammer want dit was wel een van de hoogte punten van Jasper. Het zou ook nog wel even afgesloten blijven dus ook morgen zou het niet mogelijk zijn om deze route te rijden. We besloten maar om naar Jasper te rijden. We parkeerde de camper op de rv parkeerplaats en wandelde door het zeer toeristische Jasper. Voor de zekerheid nog bij de touristinformatie langs gegaan, maar ook die gaven aan dat de weg naar maligne lake voorlopig gesloten blijft. Inmiddels knapte het weer behoorlijk op, het werd zelfs warm. We rijden terug naar de camping alwaar we onze fire permit verlengen tot en met morgen. Want we willen natuurlijk wel een fikkie stoken. De jongste Chippie’s zorgden dan ook voor het vuur en het kloven van het hout. Het was een prima middag en avond. Resumé van deze dag; je kan van alles voorbereiden, maar het weer heb je niet in de hand net als onvoorziene omstandigheden als een bosbrand.

Dag 5 Jasper tramway:

Omdat we gisteren goede ervaring hebben gehad met ontbijten op bestemming doen we dat vandaag weer. We rijden rond 10 uur de camping af naar de Jasper tramway, dit is slechts 4 km van de camping vandaan. Het is al aardig druk maar ik weet voor onze camper nog net in een plekje te vinden. Onze slide kan niet uit maar we gaan wel ontbijten. Na het ontbijt lopen we naar de tramway en kopen onze kaartjes. We hoeven niet lang te wachten voordat we mogen instappen voor de rit naar boven. Het is een kabelbaan zoals je zo ook ziet in Oostenrijk en Zwitserland, en ook hier is het uitzicht fantastisch, in circa 6 minuten word je naar boven gebracht. Je bent dan ruim boven de boomgrens en het is er toch wel iets kouder dan beneden. Al hoewel het bewolkt is kunnen we toch heel ver weg kijken. We besluiten te lopen naar de top van de berg. Dit is een wandeltocht van 1,2 km maar het gaat toch behoorlijk stijl omhoog. We doen er ongeveer 45 minuten over en kunnen zelfs even in en op de sneeuw staan. Het is koud en winderig maat het uitzicht vergoed veel.

We kijken onze ogen uit en klauteren wat rond en lopen op ons gemak terug naar het station van de tramway. In het restaurant van het station vinden we nog een plekje aan het raam. We eten hier een – veel te dure – maar o zo lekkere hamburger waarna we met de kabelbaan weer naar beneden gaan. We horen dat de wachttijd voor een ritje inmiddels 1 uur is, en we zien op de parkeerplaats ook geen plekje meer om te parkeren. Bij de camper aangekomen maken we maar snel plaats voor de volgende en rijden wij naar Jasper voor wat boodschappen. We vragen nog of de weg naar maligne lake al open is, maar helaas die is nog dicht en dat blijft hij voorlopig ook.
Het is al laat in de middag, we rijden terug naar de camping en stoken ons vuur op voor de marshmallows. Dit is toch wel leuk, in de natuur je eigen plek, houthakken en vuurtje stokken, waar kan dat nog?
Echt honger hebben we niet dus roosteren we een paar worstjes en maken hotdogs. De rest van de avond lezen we wat en spelen spelletjes, morgen verlaten we Jasper en gaan we zuid waarts.

Vandaag verlaten we Jasper, maar niet nadat we eerst hebben ontbeten in het zonnetje. Het is een prachtige dag dus we starten op ons gemak op. Nadat we de camper hebben opgeruimd rijden we eerst langs het “dump” station om onze vuilwatertanks te legen en de drinkwatertank te vullen. We rijden zuid waarts richting de Colombia icefields. Deze highway is door national geographic uitverkoren als de mooiste highway ter wereld. Inderdaad is het een prachtige weg, althans de uitzichten, de weg zelf is behoorlijk “bumpie”. Onze eerste stop is de Athabasca falls. De parkeerplaats is bijzonder druk maar we vinden een krap plekje voor onze camper. Met de spiegels ingeklapt lukt het ons om hem netjes tussen twee andere Campers te parkeren.

We lopen naar de falls en ze zijn inderdaad prachtig, we lopen naar beneden om ook de uitlopers te zien. Het is echt prachtig, niet voor niets een must see op deze route.

We stappen weer in de camper en rijden verder. De volgende stop zijn de Sunwapta falls. De weg blijft prachtig. Eenmaal bij de falls kunnen we ook nu weer onze camper parkeren en lopen we naar de falls. Ook deze zijn prachtig en we besluiten de power falls ook te bekijken. Dit is een wandeling van 2 km maar ook deze was de moeite waard. Eenmaal weer in de camper drinken we wat en gaan we verder. Het is niet zo ver meer en tegen drieën parkeren we onze camper bij het icefield visitor center. We kopen kaartjes voor de sky walk en de glacier walk.

Als eerste gaan we naar de skywalk, met een bus worden we er heen gebracht en dan wandelen we richting de skywalk, dit is een “hoefijzer” met een vloer van glas boven een afgrond. De eerste stappen zijn best griezelig maar daarna is het een leuke ervaring. Het weer werkt ook goed mee, de vergezichten zijn prachtig.

De bus brengt ons weer terug naar het visitor center en vandaar worden we per bus naar de glacier gebracht. Onder aan de gletsjer stappen we over in de o zo bekende gletsjer bussen die ons op de Athabasca gletsjer brengt. Net als 22 jaar geleden is het een prachtige ervaring. Het uitzicht is mooi en het idee dat je op honderden meters dik ijs staat maakt het ook speciaal.

Kwart voor zeven zijn we weer terug bij het visitor center en besluiten we daar te eten. Het gekke huis van de middag heeft plaats gemaakt voor een relatieve rust. Het fastfood restaurant is gesloten en het ala carte restaurant is geopend. We hebben een tafeltje aan het raam en genieten tijdens de maaltijd van het uitzicht op de gletsjer.

Na de maaltijd gaan we terug naar de camper en betalen $15,70 voor de overnachting. Want we overnachten hier aan de voet van de gletsjer, dat is echt een prachtige ervaring. Een tiental andere Campers doen hetzelfde en met z’n allen genieten we van de zonsondergang. (Er is plek voor heel veel campers, vandaar dat je niet kan reserveren) Zodra de zon onder is wordt het wel snel kouder zodat we lekker naar binnen gaan en ons vermaken met het spelen van verschillende spelletjes.

Nog voor de zon opkomt ben ik al wakker door de wind. Het gaat behoorlijk te keer ondanks dat de camper ruim 6000 kg weegt. Ik val toch weer in slaap en om kwart over negen zijn alle Chippie’s wakker. De zon schijnt vol op en het is bijzonder wakker worden zo dichtbij de Athabasca glacier. Dit is echt een aanrader voor camper reizigers door de Canadian Rockies. We ontbijten met eieren met spek en na een kop koffie rijden we ook nog even naar de voet van de gletsjer. Vandaaruit loopt een pad dat je bijna bij de gletsjer brengt. Dus wil je de gletsjer ervaren zonder de dure excursies is dit een goed alternatief, samen met een goedkope overnachting is dit echt een aanrader. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij zeggen dat de excursie naar de gletsjer wel een aanrader is. Je komt er dan echt op en dan voelt het nog mooier. Wat ook indrukwekkend is, zijn de paaltjes met daarop de jaartallen tot waar de gletsjer vroeger kwam. Je ziet dat de gletsjer behoorlijk aan het smelten is. Op dit moment met zo’n 10 meter per jaar!

We rijden op ons gemak naar lake Louise en stoppen af en toe bij een uitzichtpunt. Het is werkelijk een prachtige weg. Ondanks dat het slechts 130 km naar lake Louise is doen we er toch ruim 3 uur over, gewoon omdat het zo mooi is.

Bij de campground van lake Louise staat ook dat hij vol is, we zijn weer blij met onze reservering. We legen de verschillende tanks en vullen het water en installeren de camper. Hierna wandelen we naar het plaatsje lake Louise. Nou dat stelt niet veel voor, een paar winkeltjes en een hoop toeristische winkeltjes. Maar ja je komt hier dan ook voor het meer. Bij de weg naar het meer staat al een bord dat de parkeerplaatsen beperkt zijn. Bij de park ranger vragen we wat wijsheid is. Hij adviseert ons om morgenochtend niet later dan 8 uur bij de parkeerplaats te zijn, alleen dan heb je kans op een plekje en om het meer te zien. Dat wordt vroeg opstaan dus.

De rest van de avond relaxen we wat, morgen zullen we zien of het gaat lukken.

Vandaag ging de wekker vroeg, althans vroeg voor een vakantie. De jongste Chippie’s konden moeilijk wakker worden dus die gingen in pyjama op de bank. Kwart voor acht reden we de weg op naar de parkeerplaats van Lake Louise. Het was een kort ritje en we hadden plek genoeg. Ik zocht een strategische plek uit zodat ik straks makkelijk kon wegrijden. We starten ons aggregaat en roosteren brood en zetten koffie voor een wel verdiend ontbijt. Iets na negenen stappen we uit de camper en wandelen we naar het Lake. We hadden wel een uurtje later kunnen komen want er was om negen uur nog plek genoeg. Bij het meer was het schitterend. Het is echt een prachtig gelegen meer. We besluiten de wandeltocht naar the plain of the six glaciers te doen. Deze tocht is 5,5 km lang en je gaat dan 385 meter omhoog. 22 jaar geleden hebben wij deze tocht ook gelopen.

Eerst loop je om het meer heen en aan het eind ga je omhoog door het bos. Het is een prachtige wandeling, maar ook best zwaar. Al met al doen we er 2 uur over en komen dan aan bij het tea house. Hier kun je eenvoudig wat drinken, want alles wat hier is hebben ze zelf omhoog moeten brengen langs dezelfde weg die wij gelopen hebben. We blijven een klein uurtje boven en genieten van het uitzicht. We lopen dezelfde route weer terug en uiteraard gaat dit veel sneller dan omhoog. Al met al een tocht van ruim 11 km. Volgens de stappenteller van mevrouw Chippie zijn we 122 trappen omhoog gegaan.

Eenmaal terug bij het meer is het aanzienlijk drukker geworden en op de parkeerplaats is het echt een chaos. Dubbel geparkeerde auto’s, auto’s die rondjes rijden voor een plek, echt de spits in de randstad is er niets bij. We komen aan bij de camper en die staat niet ingebouwd maar het scheelt niet veel. Wel gelijk de vraag wanneer wij weggaan. Nou dat duurt nog even, want wij willen nog wat drinken en uitrusten. Uiteindelijk rijden wij voorzichtig weg met ons gevaarte van 31 ft. Het is passen en meten maar wij zijn groot en met wat blufpoker pers ik hem door de chaos naar de uitgang van de parkeerplaats. De weg naar beneden is een file van auto’s omhoog want in de berm staan ook een hoop auto’s geparkeerd. Wij zijn blij dat we vroeg gekomen zijn. Tip Voor de volgers van dit blog; mocht je zelf ook naar Lake Louise gaan zorg dan dat je er uiterlijk voor 9 uur bent, daarna wordt het een kwestie van geluk hebben, zeker met een camper. Ik weet niet hoe het buiten het hoogseizoen is (juli-augustus) maar volgens de rangers is het hier altijd druk.

Wij rijden naar Banff en doen dat via de 1A (bow valley road) dit is de oude weg en veel mooier dan de highway 1. In een uurtje rijden we naar de tunnelmountain village II campground bij Banff. Waar we moe maar voldaan onze camper parkeren.

De rest van de middag luieren we wat en maken een kampvuur. Morgen gaan we Banff eens bekijken.

Dag 9 Banff:

Vandaag maar eens uitgeslapen het is immers vakantie. Het ontbijt is onze befaamde “smurrel” iets wat de Chippie’s elke kampeer vakantie wel een keer eten. We drinken nog koffie en lopen dan naar de bushalte op onze campground. Elke 20 minuten vertrekt er een bus naar downtown Banff en het mooie is dat die rit gratis is. Terug betaal je 2 dollar per persoon. Een prima oplossing dus en geen gedoe met parkeren. Midden in Banff stappen we uit en we lopen naar de bow falls. Niet zo spectaculair maar wel weer mooi om te zien.

In Banff lopen we van winkeltje naar winkeltje. Uiteraard heel toeristisch maar op z’n tijd vinden wij dat best leuk. Ook is er een Starbucks alwaar we eindelijk internet hebben zodat we de blogs van de afgelopen dagen kunnen publiceren. Ook doen we nog wat boodschappen bij de Safeway en dan nemen we de bus terug naar de camping. Op de camping drinken we wat en lopen we naar de Hoodoos. Het is een wandelingetje van een uur heen en weer. De naam is spectaculairder dan wat het feitelijk is maar toch weer bijzonder om te zien.

Eenmaal terug op de camping maken we het houtvuur aan en roosteren we een paar marshmallows. We eten wat later en maken hamburgers op de barbecue. De rest van de avond zitten we rond het vuur totdat we het zat zijn met de muggen en de camper in gaan waar we nog wat spelletjes doen.

Dag 10 Banff:

Vandaag gaan we weer met de bus naar Banff. We stappen op bij de bushalte op de camping en vragen om een transfer ticket omdat we moeten overstappen. De chauffeur geeft aan dat we officieel een halte eerder moeten opstappen om gebruik te maken van de gratis busdienst. Dat weten we dan ook weer, dus voor de lezers die naar Banff gaan; Opstappen bij de halte in de buurt van de ingang van campground en vragen om een transfer ticket wanneer je moet overstappen, anders moet je alsnog betalen bij de volgende bus. (Er zijn dus 2 haltes op de camping) Wij stappen over in downtown Banff op bus 1 naar Sulpher Mountain want daar is de kabelbaan. Het is niet al te mooi weer maar we besluiten toch naar boven te gaan.

Het is een leuk ritje. Eenmaal boven knapt het weer redelijk op en kunnen we behoorlijk ver kijken. We zien onze camping en ook de bow falls van gisteren. Er is een leuke wandeling uitgezet naar de top met informatieve borden. Op de top bevindt zich een oud weerstation waar je naar binnen kunt kijken. Je ziet hoe ze daar honderd jaar geleden leefde. Het uitzicht wordt alleen maar beter en mooier en we vermaken ons prima op de top.

We gaan weer naar beneden met de kabelbaan en wachten op de bus naar Banff. De parkeerplaats is weer overvol dus het was weer verstandig om van de bus gebruik te maken. In Banff lopen we nog even rond en kopen nog wat souvenirs en wat vergeten boodschappen en nemen de bus terug naar de camping. Op de camping maken we weer een vuurtje. Helaas betrekt het weer en begint het behoorlijk te regenen. Toch zien we kans om tussen de buien door marshmallows en hotdogs te maken boven het vuur.
Uiteindelijk wordt het helemaal droog en lopen we nog een rondje over de camping om te zien dat er nog veel grotere rv’s zijn dan waar wij in rijden. Eigenlijk hebben wij maar een gemiddeld campertje hier.
Morgen verlaten we Banff en de Rockie Mountains.

Vandaag verlaten we de Rocky Mountains, we slapen een beetje uit en ontbijten op ons gemak. Iets voor elven rijden we weg maar we willen nog wel onze tanks legen, en dat willen er meer. We hebben zeven Campers voor ons. Maar goed wij hebben geen haast, want we zijn op vakantie dus wachten geduldig op onze beurt. Dat gaat sneller dan verwacht en kwart over elf rijden we de campground in Banff af. We rijden via highway 1 naar Canmore alwaar we tanken. De tank is voor 2/3 leeg dus tanken we even 130 liter benzine. Het gemiddelde verbruik komt op ongeveer 1:3,8 en dat is niet slecht.

We besluiten via de oude highway 1A richting Calgary te rijden, dat is mooier en rustiger. Dat mooier valt de eerste 20 km wat tegen maar daarna is het best een aardige weg, het glooiende landschap doet een beetje denken aan zuid Limburg. In het plaatsje Cochrane komen we een mega Walmart tegen waar we weer lekker veel boodschappen doen, de prijzen zijn een stuk vriendelijker dan in Banff en Jasper. Van hieruit rijden we door naar de Calgary West Campground, een campground met zwembad, dat wordt gewaardeerd door de jongste chippie’s. Er is zelfs WiFi maar dat is zo traag dat het nog maar de vraag is of ik deze dag gepubliceerd krijg. Wel is het weer fijn dat we gereserveerd hebben, de camping is helemaal vol geboekt en verschillende mensen moeten op zoek naar een andere campground.

We eten lekker laat en buiten want het is heerlijk weer. Morgen gaan we Calgary bezoeken.

Dag 12 Calgary:

We staan bijtijds op want we willen naar Calgary. Met veel moeite heb ik uit kunnen vinden wat de vertrektijd van de bus (408) is dus we lopen op tijd naar de bushalte. Het is ongeveer 10 minuten lopen en we komen ruim op tijd aan. De bus arriveert inderdaad op de door mij gevonden vertrektijd. Een vriendelijke chauffeur legt ons uit hoe het met het ov in Calgary zit. Na een half uurtje met de bus komen we aan bij het c-train station alwaar we de trein naar downtown nemen. Al met al kost het ons $3,15 p.p. en een goed uur en dan sta je in het centrum van Calgary.

Het is erg rustig en we gaan gelijk naar de Calgary tower. We gaan naar boven en daar is het ontzettend rustig dus we kunnen over de glazen vloer lopen. Toch is dat heel vreemd, je weet dat het kan maar iets in je hersenen geeft je het gevoel dat het eng is. Deze glazen vloer is ook veel “spannender” dan het hoefijzer in de buurt van de Athabasca Glacier. De audio tour is goed in elkaar gezet en doordat het zo rustig is kunnen we alles goed bekijken.

Eenmaal beneden gaan we langs bij het visitor center en vragen wat we “moeten” doen als we hier één dag zijn. Hij geeft ons een kaart met een leuke wandeling en inderdaad die is hartstikke leuk. Via het Olympic Plaza en Chinatown lopen we door de ontzettend rustige stad. Het is weliswaar zaterdag maar zo rustig hadden wij het niet verwacht. Uiteraard komen we langs verschillende winkeltjes en eten we wat. Het is best een leuke stad voor een dagje. We nemen de c-train weer naar het busstation alwaar we even moeten wachten op onze bus (408). Het leuke van deze bus is, dat hij langs de olympische bobsleebaan en skischansen komt.

Eenmaal op de camping gaan de voetjes in de rustmodus. Morgen gaan we weer op weg, bestemming; Waterton Lakes.

 

Vandaag verlaten we Calgary weer. Uiteraard doen we alles weer op ons gemak en legen we ook onze tanks. We gaan naar Waterton Lakes maar niet via die snelste weg maar via de cowboy trail (high way 22). Het is een prachtige route die een beetje doet denken aan Hill County in Texas of dichterbij huis, aan Zuid Limburg. Het is een mooie tweebaans weg door een mooi glooiend landschap met af en toe een dorp. In een van de laatste “grote” dorpen voor Waterton tanken we de camper vol zodat we dat niet in het “dure” natuurpark hoeven te doen. Wanneer we Waterton naderen zien we ook de bergen die daarbij horen en de natuurlijke grens vormen met de USA. De campground ligt aan het meer in het gehucht Waterton. Wanneer we hier doorheen rijden zien we verschillende restaurantjes en een hoop gezelligheid op straat. De campground is eigenlijk het park van het dorp. Bij de check-in vragen we of ze een plekje met elektriciteit over hebben. Op het moment van reserveren hadden ze alleen een plek zonder elektriciteit. Maar ze heeft nog een plekje met elektriciteit waar wij in moeten passen. We rijden erheen en inderdaad passen we precies met onze 31 ft camper.

Het is een prachtige plek met uitzicht over het meer, samen met het mooie weer voelt dit als een super plek. We installeren ons en lopen naar de informatie post van het park om de must do’s te weten te komen en of we met onze 31 ft camper kunnen komen waar we willen.

Eenmaal terug bij de camper trekken de jongste chippie’s zwemkleding aan en gaan naar het keien strand. Het water is weliswaar steen koud maar ook ontzettend helder. Het is dat het hier vaak, en dus ook vandaag waait, maar het is hier prachtig het lijkt wel een meer in de Italiaanse Alpen.

We eten weer met behulp van onze barbecue en wandelen nog wat over de, best wel grote camping.
Morgen gaan we dit natuurpark eens beter verkennen.

Dag 14 Waterton Lakes:

We ontbijten vandaag eieren met spek en drinken koffie in het zonnetje voor de camper. Vandaag gaan we Waterton eens verkennen. We rijden naar de Red Rock Parkway. Dit is een 15 km lange weg die eindigt bij een rode canyon. De weg is smal en heeft veel kuilen maar is goed te doen met onze camper. Het is niet zo zonnig als gisteren maar de uitzichten zijn er niet minder om. We rijden rustig naar het einde alwaar we de camper op de parkeerplaats kunnen parkeren. We lopen langs de (kleine) 23 meter diepe rode canyon. Het is prachtig. Deze wandeling kost ons hooguit een half uur maar is zeker de moeite waard.

Terug op de parkeerplaats lopen we naar de Blakiston Falls. Het is slechts een 1 km door een zeer dicht bos en dan kom je bij de waterval. Van hieruit kun je nog veel meer wandelen. Tochten van 6 tot 9 uur of zelfs tochten van meerdere dagen. Het is een prachtig gebied. We gaan koffie zetten in de camper terwijl de jongste Chippie’s hun waterschoenen aantrekken omdat ze onder in de canyon willen klauteren. Nadat de koffie op is loop ik toch maar even naar de canyon en zie de Chippie’s 23 meter beneden mij klauteren over stenen en door het water. Wanneer de jongste chippie’s weer terug zijn rijden we de Red Rock Parkway weer terug naar de hoofdweg die we opdraaien richting Waterton. Halverwege nemen we de afslag de Akamina parkway op. Ook dit is een 16 km lange weg die eindigt bij Cameron Lake. Deze weg is iets breder dan de vorige maar heeft net zo veel kuilen. Ook hier weer prachtige uitzichten. Aan het eind parkeren we weer en lopen naar het meer. Hier kun je bootjes huren of waterfietsen maar het weer is er niet echt geschikt voor. We lopen nog wel naar Akamin lake. Eenmaal weer bij de camper rijden we op ons gemak de Akamina parkway weer af.

En dan? Eindelijk! We zien een beer! Aan de kant van de weg loopt een echte Grizzly bear! Hij loopt een beetje door het struikgewas maar trekt zich niks van ons aan. We proberen zo goed als het kan foto’s te maken maar echt goed lukt het niet. We zien hem van achteren en hij loopt door de bosjes. Je ziet aan zijn houding dat hij van niets en niemand bang is. Op een gegeven moment loopt hij verder de bosjes in en zien wij hem niet meer. Maar wat was dit een geweldige ervaring! Een Grizzly bear op nog geen 15 meter afstand van ons, dat het inmiddels regent maakt ons niets uit.
Terug op de camping zijn we nog steeds onder de indruk van de beer. Het wordt iets droger dus lopen we nog even door het dorpje. Terug bij de camper begint het echt goed te regenen. We vermaken ons een klein uurtje en het is weer droog. We besluiten uiteten te gaan dus wandelen naar het dorp alwaar we een gezellig restaurant vinden.
Na het eten wandelen we in het zonnetje, maar met een koude wind, terug naar de camper.
Morgen verlaten we Waterton en gaan we naar Drumheller.

Vandaag verlaten we Waterton weer, maar niet voordat we eerst hebben ontbeten en onze tanks hebben geleegd. Waterton is ons super bevallen, echt een aanrader voor wie in deze omgeving komt. Het is een “klein” en overzichtelijk park met meer dan voldoende hikes/wandelingen van allerlei lengtes. Maar we moeten verder en we hebben een aardige rit voor de boeg. De TomTom wil ons natuurlijk via highways laten rijden maar dat willen wij niet, wij nemen de “rode” en “zwarte” wegen op de kaart. Al snel rijden we door eindeloze vlaktes met kaarsrechte wegen. Best mooi en indrukwekkend maar na een tijdje heb je dat wel gezien. We hebben een lunch- en tankstop in het plaatsje Vulcan. Dit is eigenlijk het enige plaatsje van enige betekenis wat we tegenkomen. Tijdens deze stop bellen we ook nog even met het thuisfront. Daarna rijden we verder richting Drumheller. De vlaktes blijven uitgestrekt en eindeloos.

Maar dan opeens, wanneer je bijna in Drumheller bent komen de waarschuwingsborden voor afdalingen van 14%. Je gelooft het niet, maar opeens moet je inderdaad afdalen. Dit zijn de badlands, daar waar zo veel dinosaurus overblijfselen worden gevonden en waar Drumheller ligt. Het is inderdaad een vreemd landschap dat rood bruin kleurt. We rijden door Drumheller heen en moeten dan nog 10 km naar onze camping. Als we aankomen blijkt deze camping (Dinosaur trail rv resort) zelfs een verwarmd zwembad te hebben en WiFi. De jongste Chippie’s zijn deze rit al weer snel vergeten. Laat je trouwens niet beïnvloeden door wat je in eerste instantie van de camping te zien krijgt wanneer je de weg afdraait, dit is een een niet zo mooi stuk van de camping. Echter beneden is de camping prachtig en sta je in een soort van boomgaard.

We zetten de camper neer en relaxen de rest van de middag bij de camper en het zwembad. De barbecue zetten we laat aan en we maken ook nog een kampvuur voor de marshmallows. Morgen gaan we al het moois in en rond Drumheller eens bekijken.

Dag 16 Drumheller:

Ik ben al vroeg wakker maar de rest van de Chippie’s zijn nog in diepe slaap. Ik sluip naar buiten om bij de receptie wat mail en nieuws te checken. Het internet is ontzettend snel hier maar alleen bij de receptie heb je ontvangst. Na een verfrissende douche is ook de rest van de familie wakker en ontbijten we op ons gemak. Na de afwas rijden we naar het Royal Tyrrell museum. Dit ligt slechts 5 km van de camping dus daar zijn we zo. Het is nog betrekkelijk rustig. We nemen allemaal een audio Tour in het Nederlands, wel makkelijk met al die ingewikkelde dinosaurus namen. Wij zijn geen dinosaurus liefhebbers maar dit museum is wel erg mooi en interessant, te samen met de Nederlandse audio Tour is het eigenlijk hartstikke leuk. Na het bezoek binnen lopen we buiten nog wat rond in de badlands maar het is wel erg warm.

We lopen terug naar de camper alwaar we het aggregaat starten zodat we de airco aankunnen zetten. Wat een luxe! We drinken en eten wat en we gaan weer op pad. Nu gaan we naar de Atlas Coal Mine, welke ongeveer 10 km zuid oost van Drumheller ligt.

Het is een oude kolen mijn, welke nog tot 1979 in bedrijf is geweest. Sinds 5 jaar zijn ze deze aan het restaureren en je kunt hem nu bezoeken. Je betaalt 10$ voor de algemene toegang en dan kun je wat rond lopen, maar daarnaast kun je ook 3 verschillende tours doen, wij kiezen voor de Tour welke de tunnel/mijnen in gaat. Het is best leuk en je krijgt zelfs een mijnwerkershelm op. Al met al een leuke ervaring en ongelofelijk om te zien en ervaren hoe mensen hier hebben gewerkt.

We rijden op ons gemak terug naar de camping alwaar de jongste chippie’s het zwembad induiken.

Het avondeten bestaat weer uit hotdogs van de barbecue en een heerlijke salade. In de avond maken we weer een kampvuur om onze laatste marshmallows te roosteren.
Morgen rijden we weer naar Edmonton en komt er bijna een eind aan deze geweldige vakantie.

We starten heel rustig op, vandaag rijden we weer terug naar Edmonton. We ontbijten op ons gemak en drinken nog een kop koffie zodat we iets voor elven de camping af rijden. Al snel komen we bij de Bleriot Ferry. Dit is een pontje over de red deer rivier. Het pontje wordt over de rivier getrokken m.b.v katrollen en gewichten. We passen er nog net op samen met een pick-up met fifth wheel.
Na de pont rijden we weer over eindeloze lange wegen meer naar het noord westen. Bij Red Deer draaien we de snelweg op richting Edmonton. Dit is echt een saai stuk maar dat hoort er ook bij. Iets onder Edmonton verlaten we snelweg om binnendoor naar Stony Plain te rijden. Dit is een plaatsje ten westen van Edmonton en daar hebben we de laatste camping overnachting. Ook zit hier de camper verhuurder vlakbij. We hebben dezelfde camping als de eerste nacht. Niet veel te doen maar verder een keurige camping. Super strak aangelegd en schoon. We doen hier zoveel mogelijk kleding in de was en droger. Dat scheelt dan weer als je thuis komt. We maken de opbergruimte aan de buitenkant leeg en pakken alvast een koffer in.

We eten bij de KFC, welke op loop afstand zit en als toetje nemen we een cappuccino van de Tim Hortons. De rest van de avond spelen we wat spelletjes voordat we voor de laatste keer naar bed gaan in “onze” camper. Morgen leveren we hem in en vliegen we weer naar Nederland.

Dag 18 Edmonton:

Helaas aan alles komt een eind, vandaag moeten we onze camper weer inleveren en de vlucht naar huis nemen. We mogen de camper om 2 uur inleveren in plaats van 12 uur, maar we moeten de camping helaas al om 11 uur verlaten omdat er een “long-weekend” is in Canada en de camping in de loop van de dag vol loopt. We ontbijten weer op ons gemak en maken alles schoon en legen voor de laatste keer de tanks en vullen de drinkwater tank. Precies om 11 uur rijden we van de camping af. We rijden naar de Walmart waar we ook onze eerste boodschappen hebben gedaan. We tanken daar voor de laatste keer de camper vol en kopen nog wat frisse snacks voor onderweg. Er zit een leuke bistro in de buurt waar we koffie met cheese cake nemen.

En dan is het toch echt zo ver, we rijden het laatste stukje naar het camper verhuur bedrijf.  Het inleveren gaat zeer relaxt en er wordt nauwelijks naar de camper gekeken. Ze checken of we alles hebben geleegd wat geleegd moest worden en of dat we alles gevuld hebben dat gevuld moest worden. Het zijn ontzettend aardige mensen en vooral Bea (de bazin) is een ontzettend vriendelijke vrouw. We geven haar twee delfts blauwe klompjes en we kunnen niet meer stuk. We worden naar het vliegveld gebracht waar we op ons gemak inchecken. We verwachten niet veel van Edmonton Airport achter de douane/security maar dat valt ontzettend mee. Behoorlijk wat winkeltjes en restaurantjes en het ziet er allemaal georganiseerd en schoon uit. Al met al gaat de tijd best snel en voor we het weten kunnen we instappen. De jongste Chippie’s zien wel weer op tegen de reis vooral de oudste met z’n 1,94 m. Maar dan komt de verassing, die wij hebben voor hun: Gisteren bij het online inchecken kregen we een aanbieding of we wilde upgraden naar economy comfort voor 80 euro p.p. (ipv 190 euro) Daar hebben we niet lang over nagedacht en nu zitten we dus lekker ruim. Je hebt dezelfde stoel, het zelfde eten als in in economy, maar wel met ruim 10 cm extra been ruimte en je stoel kan iets verder achter over. En dat scheelt echt heel veel op een vlucht van meer dan 8 uur.
De Chippie’s kunnen hun geluk niet op en zo begint de lange vliegreis naar huis. We proberen wat te slapen en kijken wat films. Nog even en we zijn er.

De vlucht verloopt prima en een kwartier voor de geplande aankomsttijd landen we op Schiphol. We moeten een aardig stukje taxiën want we zijn geland op de polderbaan. We parkeren op F3 en lopen voor het eerst via de nieuwe manier naar de douane. Net als op de dag van vertrek vinden we het maar een zooitje. Schiphol heeft de nieuwe security inmiddels ingevoerd maar het is allemaal nog lang niet klaar. Je loopt door een grote bouwzooi heen en nog niets is helemaal klaar. Na veel gangen komen we uiteindelijk bij de marechaussee. Omdat we redelijk vooraan zaten staan we nu ook redelijk vooraan bij de paspoort controle, maar wat een zooitje is dat hier zeg. Men moet zelfs de roltrap uitzetten omdat anders de mensen over elkaar heen vallen. Hier moet nog wel het een en ander ge-fine-tuned worden.

Eenmaal door de douane moeten we nog even wachten op onze koffers, die op dezelfde band aankomen als de koffers van de vluchten uit Spanje. Druk dus. Maar onze koffers komen al snel en voor we het weten staan we op de Plaza en zijn opa en oma er om ons te verwelkomen. Dat doen ze al sinds we met het vliegtuig op vakantie gaan en dat blijven we leuk vinden. We reizen samen met de trein naar huis en precies 2 uur na touch-down van ons vliegtuig op schiphol staan we weer in ons eigen huis na een fantastische vakantie.