Ons reisverslag van deze reis naar dit deel van Canada begint in Amsterdam. We brengen hier de nacht door in een hotel waar we de auto tijdens ons bezoek aan Canada gratis mogen laten staan. Een prettige service, die we zeer waarderen, aangezien het lang parkeren op Schiphol door ons, op een van onze voorgaande reizen naar Canada, niet als prettig is ervaren. Een ander voordeel is de relaxte wijze waarop wij onze vakantie beginnen. Geen gestresste toestanden van komen we wel op tijd, maar lekker ontspannen met de shuttlebus naar Schiphol.

We vertrekken na een goede nachtrust bij Schiphol met Iceland Air van Amsterdam naar Reykjavik, ongeveer 2.200 km, voor een tussenstop. Lekker even de benen strekken om ontspannen weer het vliegtuig in te stappen. Op weg voor de laatste etappe naar Halifax, toch ook nog ongeveer 3.300 km.

Gisteren zijn we na aankomst op het vliegveld met de hotelshuttle naar ons hotel gebracht. Vanmorgen werden we opgehaald door de shuttle van de Halifax West KOA om de camper, die daar op de camping staat, op te halen. Tanken is dit keer niet nodig omdat deze nog 3 kwart vol zit. Boodschappen etc. moeten wel nog gedaan worden, dus dat gaan we direct doen.

We hebben besloten om deze avond en nacht nog op de camping van KOA door te brengen. Morgen gaan we dan echt starten met onze rondreis. We plannen deze route zo, dat we tegen 10.00 uur vertrekken en rond 16.00 uur weer de volgende camping opzoeken. Al met al wordt dit dus een relaxte vakantie.

Via de Lighthouse route , een mooie binnenweg die onder andere langs Peggy's Cove gaat, rijden we ons eerste deel van de route. Op onze weg zien we onder andere een schitterende vuurtoren, die rechtstreeks uit een plaatsjesboek lijkt te komen. Het lijkt wel of we een ansichtkaart zijn ingelopen, een ontzettend mooie belevenis. We vervolgen onze weg naar onze volgende stop, de Hubbards Beach Campground, en zoals de naam al doet vermoeden ligt deze camping in Hubbards.

Hier vlakbij in de shore club zou volgens Terry, de parkeerwachtster van het strand, de beste lobsters (kreeften) van Canada geserveerd worden. We laten ons dus maar eens verrassen!
Het moet gezegd worden, ze zijn werkelijk heerlijk!

Vandaag gaan we op weg naar Lunenburg NS. De dag begint met lichte bewolking, die later helaas over zal gaan in motregen. We volgen de Lighthouse route naar het zuiden en komen aan in Mahone Bay. Hier stoppen we om bij het Visitor Information Centre een map van Mahone Bay op te halen. Voor we het weten worden we overstelpt met informatie over Mahone Bay en Lunenburg (een aanrader om hier eerst even langs te gaan!). Mahone Bay is een leuk toeristisch dorp waar je heel lekker doorheen kunt wandelen. 

We hebben beide zin gekregen in een lekker bakje koffie, dus op naar Tim Hortons! Nadat we deze voor ons verplichte tussenstop bij Tim Hortons, vervolgen we onze weg richting Lunenburg. Dit is een leuk centrum met veel oude houten huizen, van rond 1800, welke op de Wereld Erfgoedlijst van de Unesco staan. Onderweg zijn we gehuchten als West Berlin tegen gekomen. De naam van dit dorp duid op de herkomst van de settelers uit de periode rond 1800. Naast de Duitse emigranten zijn er hier ook veel uit Engeland, Zwitserland en Frankrijk neergestreken.

We vervolgen onze route richting Liverpool. Zoveel mogelijk de Lighthouse route volgend komen we nabij de afslag 17a van de 103 op een grintweg uit. Helaas is de motregen overgegaan in een zachte bui en rijden we een behoorlijk mistgebied in. We rijden toch maar eens door en wat blijkt, aan het einde van deze doodlopende weg zien we een prachtige vuurtoren aan een nog mooiere baai. Een die zeker in de voetsporen van Peggy’s Cove kan staan.

We moeten helaas dezelfde weg nagenoeg weer terug rijden. We vervolgen onze route naar Hunts Point aan de 3 waar we de nacht doorbrengen op de Fischerman’s Cove. Hier aangekomen worden we hartelijk welkom geheten en krijgen we alle informatie in het Nederlands (schriftelijk dan wel), maar toch.

En wat ik vergeten heb te melden, op elke camping waar we gestaan hebben, hadden we gratis internet, erg handig om het thuisfront mee te laten genieten van onze ontdekkingstocht door Nova Scotia. Want dit is het inmiddels wel geworden, Nova Scotia heeft meer te bieden dan wat we er van verwacht hadden. We hebben zelfs een kolibrie bij de camper gehad.

Na een goede nachtrust vertrekken we, met een stralende blauwe hemel, via de 8, naar het Kejimkujik N.P. Dit park staat bekend als het park waar je het beste kunt kanoën en wandelen.
We vervolgen onze weg richting Annapolis Royal, maar slaan hiervoor eerst af naar Digby, een toeristische vissersplaats met mogelijkheid om walvissen te spotten. En niet te vergeten een heerlijke lobster te verorberen. Nadat we het vissersdorp hebben bezocht vervolgen we onze weg via de Highway 1 naar Annapolis Royal. Een bezoek aan dit dorpje is zeker de moeite waard. Plaatsen als Fort Anna National Historic Site, Sinclair Inn museum, de Wharf (waar we de camper hebben geparkeerd) zijn een must.

Hierna vervolgen we onze weg weer naar de volgende camping, Parkers Cove. Onderweg komen we nog langs het Tidal Power station waar men elektriciteit opwekt. Na een korte rit, dwars door een door ons niet verwachte berg, komen we op de camping aan. Prachtige plek met Oceanfront View. We staan met de camper richting de Bay of Fundy, met alweer een kolibrie rond de camper. Het koste een paar centen, maar dan heb je ook wat.

We zitten tot ’s avonds laat naar de golven en de vissersschepen die voorbij varen te kijken, het verveeld blijkbaar toch nooit.

Vandaag, ook weer onder een stralende zonnehemel, op weg naar Port Royal, een oud houten fort van de Franse ontdekkingsreizigers van rond 1604, dat in 1613 door de Engelsen geheel vernield werd en dat in de jaren 1939-1940 weer geheel naar oude voorbeelden opgebouwd is. Leuk en vooral interessant hoe men toen leefde en woonde.

Vanuit Port Royal volgen we de ene keer de Evangeline trail dan weer de Gloocap trail, langs de Bay of Fundy op weg naar onze volgende tussenstop in Truro, een plaats die precies op de kruising ligt van bijna elke route. Of je nu een achtje over links of over rechts maakt, iedere keer kom je langs of door Truro. Eenmaal aangekomen, mogen we overnachten in de tuin van Maarten en Nelly van Baker’s Chest B&B, een Nederlands echtpaar dat hier een prachtige B&B heeft met als enige in Nova Scotia de super status van AAA met maar liefst 4,5 ster. Te vergelijken met de bijna hoogst haalbare Michelin ster, maar dan op gebied van de B&B. Naast camperland is Nova Scotia n.l. ook zeer geschikt om met de auto van B&B naar B&B te rijden.

Na een goede nachtrust, gaat de reis vandaag richting Cape Breton, met alweer prachtig mooi weer. Op advies van onze gastheer Maarten nemen we de snelweg. Na een mooie rit via de Highway 4 komen we over de brug naar het eiland Cape Breton. Hier worden we geinformeerd over de mooiste route van het eiland, door de locale informatieborden, te herkennen aan een vraagteken. We besluiten op advies de route over links te nemen en belanden gelijk in de bergen met iedere keer weer een prachtig uitzicht op de oceaan. Onderweg zien we de verschillende Keltische invloeden, Celtic Music Centre en een whisky proeverij (waar we besluiten om toch maar niet naar binnen te gaan) de beroemde Red Shoe Pub, het centre for Arts en nog veel meer mooie dingen, teveel om op te noemen.

Uiteindelijk besluiten we te stoppen op MacLoed’s beach and campsite aan de Atlantische Oceaan en recht tegenover Prince Edward Island. Er is een mooi strand voor het dorp Dunvegan.

Wat ik haast nog vergeten was te vertellen is, dat als je veel op de weg zit je wel eens een verkeersbordje over het hoofd ziet. Nou de agente van de RCMP niet hoor, die achtervolgde ons met alle toeters en bellen. Eerst dachten we nog die wil er langs, maar nee, ze moest ons hebben. Na een vriendelijk uitleg wat we over het hoofd hadden gezien (het bord met alleen rechtdoor en niet afslaan) kregen we de vraag waar we vandaan kwamen. Ik kon het niet nalaten te vragen of ze wist waar dat ligt (ja, ze wist het, haar man was in Nederland geweest!). Gelukkig kregen we een bon met daarop alleen een waarschuwing en mochten we weer door. Nadien toch nog maar even bij Tim Hortons een kopje koffie gehaald voor de schrik.

We reizen vandaag richting de Cabot Trail, een van de mooiste wegen van Noord Amerika, met 300 km steile kliffen en hellingen van ruim 400 meter. Via het plaatsje Chéticamp, waar we bij de plaatselijke Co-op onze propaan gastank kunnen bijvullen rijden we verder richting het noorden. Een onvoorstelbare mooie route, met heftige klimpartijen voor de C30 en strakke afdalingen. Aan het begin van het Cape Breton Highlands NP kopen we onze parkpas en krijgen een uitgebreid overzicht van alle bijzondere plekken in het park.

Onderweg stoppen wij bij de veel mooi aangelegde uitkijkposten, waar we van de oceaan kunnen genieten. Op post 7 stoppen we om de Skyline trail te gaan lopen. Een 7,5 km lange trail die best pittig genoemd kan worden en uitkomt op een hoogplateau met een geweldig uitzicht op zowel de weg waar we zojuist over hebben gereden als ook op de oceaan. Dit is echt een aanrader! En we zien onze eerste zwarte beer omhoog klimmen om even later te verdwijnen in de bosjes. Helaas geen tijd om snel een foto te kunnen maken. Op de terugweg van de trail ontdekken we een grote Moose aan de bosrand. Voorzicht benaderen we op gepaste afstand de Moose en kunnen prachtige foto’s schieten van de Moose in het wild. We kunnen bijna geen afscheid van het kolossale beest nemen, maar we moeten door. Het weer begint behoorlijk te betrekken, de tijd begint te dringen en we verwachten een fikse bui.

We waren eerst van plan naar dé campground van Cape Breton, hoog boven de klippen en aan het eind van de wereld, Meat Cove te gaan, maar gezien het beperkte aantal plekken daar en de omslag van het weer rijden we toch maar door naar Ingonisch Bay waar we op de camping overnachten. Het is voor ons doen laat als we daar aankomen, maar gelukkig zijn er nog een paar plekken vrij.

We vertrekken verder over de Cabot trail (deze blijft echt mooi met de vele haarspeldbochten) naar het dorpje Baddeck, een toeristenstadje dat vooral bekend staat om Graham Bell (die onder andere de telefoon uitgevonden heeft). In het museum is hierover van alles te zien en te bewonderen. In Baddeck heeft ook de eerste vlucht met een vliegtuig plaatsgevonden op het bevroren meer. Deze vlucht duurde wel 1,5 uur met een snelheid van 65 km uur.

Vanaf Baddeck gaan we verder via North Sydney en Sidney naar Ben Eoin aan de Highway 4 een dorpje aan het Bras d’Or Lakes. Op de camping waar we vanavond verblijven hebben we een mooi plekje gekregen direct aan het meer. Gezien de toch nog krappe planning en de vele mooie tussenstops die we keer op keer weer tegenkomen, vertrekken we morgen richting Prince Edward Island. Willen we van dit eiland nog het een en ander zien moeten we morgen wel die kant op gaan.

Vannacht heeft het de hele nacht geregend en zelfs nu het morgen is en we maar zijn opgestaan, komt de regen soms met bakken uit de lucht. Komt ons toch eigenlijk wel goed uit, we gaan vandaag toch een tussenrit maken richting Prince Edward Island. We vertrekken met goede moed vanaf Ben Eoin en zowaar onderweg is het zo nu en dan droog.

Met weer (dagelijkse) een verplichte tussenstop bij Tim Hortons komen we aan bij Caribou om met de ferry naar Prince Edward Island te vertrekken. Net te laat, de boot vertrekt voor onze neus en we moeten bijna 2 uur wachten. We maken van de nood een deugd en gaan lekker lunchen. Na het lunchen kunnen we gelijk de boot op.

Aangekomen op Prince Edward Island, helaas regent het nog steeds een beetje, nemen we de eerste camping rechts vanaf de ferry, Northumberland Provincial Park en Beach (afslag punt 16 op de “Rally Tour Guide East”).

Oh, ik zie het al word ons bij binnenkomst gemeld, u bent senior en krijgt een extra korting. Dit is de eerste keer dat ons dit overkomt en we voelen ons alle twee een beetje ouder geworden. Vanaf de camping kunnen we de ferry zien gaan en komen. We genieten van de rode rotsen en het rode strand. Truus besluit om ook maar gelijk de was te gaan doen, omdat door het regenachtige weer van vandaag we voor vanavond niets gepland hebben.

Het is 8 uur en we branden bijna de camper uit, het is al meer dan 25 graden. Na een lekker ontbijt vertrekken we met de routemap, gekregen van de informatiepost bij de ferry, “Rally Tour Guide East”. We stoppen al snel bij het eerste mooie uitzichtpunt. Het is vanmorgen nog een beetje mistig op de oceaan maar verder schijnt de zon al. Op de eerste stop, langs de met zeesterren gemerkte route, komen we bij bordje #19 Cape Bear Lighthouse uit 1881. Hier mogen we zelfs naar boven klimmen om de vuurtoren te bezichtigen en van het uitzicht te genieten. We vervolgen de route richting het oosten en komen langs diverse mooie plekken. Via Beach point, Murray River, Montaque komen we in Cardigan aan. Hier besluiten we om de route naar St.Peters te nemen en daar op de camping te gaan staan. Helaas was de camping gesloten en vervolgden we onze route nu naar het Westen. In  het hoogseizoen zijn in B.C. en Alberta vaak al veel campings vol, heel anders dan in Nova Scotia waar bijna altijd nog voldoende plekken zijn. We rijden door naar Prince Edward Island National Park, Brackley- Dalvay, achteraf gezien een foute keus. Hier zitten campings direct aan de oceaan en bijna allemaal al volgeboekt.

Vannacht hebben we de eerste keer een behoorlijke onweersbui gehad en veel regen. Maar ’s morgens is het weer prachtig weer en zijn we redelijk op tijd vertrokken om de route naar het westen te vervolgen. We rijden de nu de “mooie boerderijen” route zoals we deze route noemen. De weg loopt langs Summerside waar we een even gaan shoppen voor de kleinkinderen. We zijn redelijk vroeg en besluiten door te rijden naar de Confederation Bridge, een brug van maar liefst 12 km over de straat van Northumberland. Bij harde wind is de brug afgesloten voor alle verkeer, we hebben geluk, ondanks de harde wind van vandaag mogen we doorrijden. De overtocht met de boot zou CAD 85,00 gekost hebben, de terugtocht met de brug kost nu maar CAD 42,50 Je betaald alleen als je het eiland verlaat, dus een forse meevaller. Handig om te weten toch, scheelt toch gauw weer een halve tank benzine.

De benzine prijzen in Prince Edward Island liggen volgens mij lager dan in Nova Scotia. In Prince Edward Island betaalden we vaak rond de Cad 1,00 in Nova Scotia ligt dit iets hoger Cad 1,06 gemiddeld. Zal wel aan de belastingheffing liggen.

Aan het eind van de brug, in Cape Tormentine, vragen we bij de informatiestand hoe we het beste naar Hopewell Cape kunnen rijden. Ligt dus in New Brunswick en wel onder de plaats Moncton, 2 uur rijden vanaf de brug. We besluiten het toch maar te doen, (achteraf ook maar goed). We overnachten op de camping bij het Motel op 5 km voor Hopewell Cape. Na een plek besproken te hebben rijden we door, want volgens de informatie moet het nu laag water zijn. En ja wel hoor, prachtige Cape waar we over de bodem kunnen lopen. We besluiten om links af te gaan in het park om daar de Cape te verkennen, achteraf maar goed ook. Vanaf hier was wel een van de mooiste plekken te zien. De terugweg naar boven nemen we voor CAD 1,50 de shuttle terug, was toch nog een behoorlijke klim van circa 1 km geworden. Morgen als het hoogwater is komen we terug (pasje is 2 dagen geldig).

We gaan op weg naar Hopewell Cape om te zien hoe hoog het water is gekomen. Toen we er aankwamen was het water al weer iets aan het zakken, maar je kon zien hoe hoog het water was geweest.

Waar we gisteren liepen was men nu aan het kanoën, een bezigheid die men in Canada graag doet. Vanaf Hopewell Cape in New Brunswick vertrekken we vandaag, via de stad Moncton, naar Nova Scotia waar we in Amherst van een vislunch genieten, om daarna door te gaan naar de camping. De camping Loch Lomond Park ligt niet ver achter Amherst. 

Vandaag lekker vroeg op de camping om te genieten van het weer en de mooie omgeving.

Vandaag gaan we op weg naar de Bay of Fundy en wel aan de Noordzijde. Wij volgen de route naar het zuiden en komen aan bij de vuurtoren van Cape d’Or. Langs de steile afdaling over een verharde zandweg komen we bij de vuurtoren aan, deze is welliswaar niet zo mooi als die van Peggy’s Cove, maar toch zeker een bezoek waard. We lopen via het steile pad naar beneden naar de vuurtoren en lopen daarna naar het nabij gelegen restaurant voor een kop koffie. Maar nu, nu moeten we de steile weg weer terug. Op dit moment komt er een landbouwer aan met z’n tractor en vraagt of we mee willen naar boven. Dit laten we ons geen twee keer zeggen en we dit keer heel gemakkelijk weer boven. Na opnieuw de steile weg te hebben afgelegd vervolgen we onze weg naar de 5 eilanden in het zuidelijke deel aan de Bay of Fundy.

We overnachten op de Five Islands Ocean resort camping, direkt aan de Bay of Fundy. Het uitzicht is prachtig en we besluiten gelijk 2 dagen te blijven. Het weer is vandaag licht bewolkt, maar de verwachting voor morgen is alweer helder en zeker 25 graden. Op dit moment, het is tegen 18.00 uur is het eb en vannacht tegen 24.00 uur is het vloed. We zullen zeker lang op blijven om dit bijzondere fenomeen wat je elders niet ziet ( 6 meter in 6 uur ) te volgen. 18.00 uur is het echt eb, tegen 20.00 uur begint de vloed behoorlijk snel op te komen. De verwachting is dat de vloed op z’n hoogst is tegen 24.00 uur.

Rustdag.
We naderen het einde van een geweldige mooie vakantie, die we in onze stoutste dromen niet hadden verwacht. Het is onvoorstelbaar dat niet meer Nederlanders naar dit geweldig mooie deel van Canada komen. Het is ook vandaag weer mooi weer, geweldig toch dat we drie weken geweldig mooi weer hebben gehad. De eerste vissers op kokkels hoorden we vanmorgen om 6 uur al weer bij laag water vertrekken.

Het is inmiddels 12 uur en de Bay of Fundy staat weer op z’n hoogste punt. Het blijft onvoorstelbaar mooi om zo snel de invloed van eb en vloed te kunnen zien. (6 meter op en neer in 6 uur tijd). We zitten aan het water en lezen een boek, houden via internet (wat op bijna elke camping kan) contact met het thuisfront, want de kleinkinderen ga je na 3 weken wel missen.

Op weg naar Truro, voor een bakje bij Maarten en Nelly, dan door naar Truro Victoria Park, een prachtig park aan de rand van Truro waar je heerlijk kunt wandelen en fietsen. We lopen door het park op weg naar The Joseph Howe- en de Waddel Falls. Door het prachtige weer wat Nova Scotia heeft zijn de watervallen bijna opgedroogd, maar we krijgen toch een goede indruk van dit prachtige park met de vele wandel mogelijkheden. We beklimmen de Jacob’s ladder met 175 treden om een prachtig overzicht te krijgen van het park.

De terugweg op deze ladder is toch iets moeilijker dan omhoog, je moet als het ware achterover teruglopen. Na een heerlijke wandeling vertrekken we richting Woodhaven R.V. park op ongeveer 30 minuten van Halifax. Morgen gaan we richting Halifax om een deel van de stad te bezichtigen.

Vannacht heeft het behoorlijk geregend, maar vanmorgen is het weer droog en zonnig. We gaan op weg naar Halifax . Het parkeren was wat minder, omdat een grote parkeerplaats om onbekende reden gesloten was. We zijn doorgereden naar Pier 21, hier was ruimte genoeg om te parkeren. Hier begon het verhaal voor 1,5 miljoen emigranten die in Halifax aan land kwamen. We slenteren langs alle kraampjes aan de havenzijde en bezoeken het Martime Museum of the Atlantic.

In het museum is veel informatie over de schepen die oceaan overvoeren, de Holocaust en de emigranten en/of vluchtelingen die Canada binnen kwamen. Uiteraard is hier ook veel informatie te vinden over het onzinkbare schip de Titanic. Buiten ligt het schip de Arcadia dat bezocht mag worden, het onderzoek schip dat ondermeer de Oostelijke kust van Canada in kaart heeft gebracht.

Na het museumbezoek vervolgen we onze weg langs de haven. We nemen een lekkere bak koffie bij een van de plaatselijke koffiebars en besluiten onze weg te vervolgen richting het centrum. We nemen de camper mee en parkeren deze op een grote parkeerplaats aan de Queenstreet, dicht bij het centrum. Na het shoppen gaan we richting onze laatste stop bij de KOA Halifax, waar we morgen onze camper ook moeten inleveren. Het heeft weinig zin om de nacht door te brengen op andere camping en dan door te rijden. Onderweg  gaan we nog eerst even langs in Middle Sackville om de laatste inkopen te doen.

Vandaag is onze laatste dag in Nova Scotia Canada. We leveren de camper in en laten ons na 15.00 uur naar het vliegveld brengen. Tijd genoeg om nog rond te snuffelen op het vliegveld, de laatste souvenirs inslaan, het inchecken begint rond 19.00 uur en we vertrekken om 22.00uur op weg naar IJsland voor de tussenlanding en overstap naar Amsterdam.

Na een goede vlucht via IJsland landen we ruim een half uur eerder dan verwacht in Amsterdam, waar ons een grote verrassing staat te wachten. Onze kleindochters Minke en Maud, met de ouders zijn op Schiphol om ons welkom te heten. Een mooiere afsluiting van onze vakantie konden we ons eigenlijk niet wensen.

Klik hier voor extra informatie, meer reisverslagen en meer foto's.