Tips / Opmerkingen:

• Autostoeltjes:
  Je kunt autostoeltjes het beste of zelf meenemen of huren bij de verhuurder.
  Als je de autostoeltjes zelf meeneemt, moet je bij check-in aangeven dat het om een autostoeltje gaat en dat je graag wilt dat het voorzichtig behandeld wordt. Status: ‘fragile’. Dan worden de autostoeltjes voorzichtig behandeld. Anders kunnen ze met de stoeltjes gooien en dat komt niet ten goede van de stoeltjes.
  Als je overweegt om ter plaatse een autostoeltje te kopen, denk er dan wel aan dat u uw kind moet vervoeren zonder dat ze in een goede stoel kunnen zitten. Autostoeltjes kosten, als je een goede aanbieding treft, ongeveer CA$45.- . Het nadeel is ook nog eens dat je extra tijd kwijt bent met het zoeken naar een stoeltje.
• Kinderbed:
  Je kunt een eigen campingbedje meenemen. Sommige verhuurders verhuren ook campingbedjes. Deze kun je dan op de dinette plaatsen. Let er wel op dat je kind niet uit het bedje kan klimmen. Het bedje kan ook in het gangpad staan maar dan kun je er niet meer door. In geval van nood is dat niet echt fijn. Wat je ook kunt doen, als je bijvoorbeeld een 25ft camper hebt, is bij een bouwmarkt een plank halen en deze plaatsen bij het achterbed. Zo kun je het achterbed afsluiten. Je kunt het dan gebruiken als bed maar ook als speelruimte. Dit werkt fijn als je bijvoorbeeld aan het koken bent.
• Route:
  Hou er rekening mee dat je met kinderen niet te lange dagen kunt maken. Stop regelmatig bij een rest-area of een mooi plekje.
  Probeer een balans te vinden tussen de slaaptijden van de kinderen en de tijd dat je rijd. Vaak slapen kinderen in de autostoel omdat de camper lekker ‘hobbelt’. Dat kun je gebruiken om wat langere afstanden te rijden.
• Ritme:
  Probeer er, ondanks dat het vakantie is, een goed ritme in te krijgen qua opstaan en naar bed gaan. Dit valt niet altijd mee want de kinderen willen vaak niet slapen omdat ze bang zijn dat ze iets missen, met als gevolg dat ze de volgende dag niet wakker te krijgen zijn. Dit tast de rust van de dag aan. Als je ergens wilt zijn die avond en de dag begint laat dan kun je niet echt genieten van die dag. Er is niets zo erg als op vakantie haast moeten hebben omdat je ’s avonds ergens moet zijn.
• Campings reserveren:
  Houdt er rekening mee dat het reizen met kinderen altijd langzamer gaat dan als je met volwassenen zou reizen. Dus hou de afstand per dag kort of overweeg om niets vast te leggen. Dit zodat je geen druk hebt om ’s avonds ergens te moeten zijn.

Dag 1: Amsterdam - Vancouver

De ochtend begon vroeg. Om 08.30 waren opa en oma er om ons naar het vliegveld te brengen. Na de tassen te hebben ingepakt en nog even de laatste zaken te hebben geregeld, zoals drop halen en de schoonouders de reisgegevens te hebben toegezonden, kon de reis dan toch echt beginnen!

Na een autorit zonder files kwamen we op tijd op de luchthaven aan. Daar hebben wij onze tickets opgehaald bij Martinair terwijl opa de auto wegbracht. Bij het inchecken heb je in Amsterdam de mogelijkheid om je via een computer in te checken en dan de bagage op een band te gaan leggen of om gewoon in de rij te gaan staan om alles door het personeel van de luchtvaartmaatschappij te laten doen. Voor dit laatste, het oude vertrouwde, hebben wij gekozen; te lui om uit te zoeken hoe het andere systeem werkt. Na ons ingecheckt te hebben, iets wat heel soepel verliep (vooral in vergelijking met een Amerikaanse maatschappij), zijn we nog even naar het panorama terras geweest waar Gabi en Lara voor het eerst in hun jonge leventje een vliegtuig van dichtbij hebben gezien. Voor Gabi was dit een heel fascinerend iets. Maar zoals gebruikelijk, ook niets anders te verwachten van zo’n klein kind, is dit maar van korte duur en komt ze tot de conclusie dat zo’n groot terras ook heel erg leuk is om op te rennen en zich te verstoppen.

Nog even wat drinken, en Gabi spelen in de klimtoestellen (waar ze nog veel te klein voor was maar oké), en daarna zijn we door de douane gegaan. Nog even kijken voor de laatste hebbedingentjes en toen vlug doorlopen naar de gate.

Het vliegtuig was nog niet half vol dus iedereen had ruimte genoeg. Ik had gevraagd om een bassinette/reiswiegje, die zijn er bij Martinair op de Boeing 767 toestellen. De bassinette worden bevestigd aan het schot in het middenstuk. Dit zijn tevens de stoelen voor zeer lange mensen of mensen die om medische redenen extra beenruimte nodig hebben. Helaas waren er op onze vlucht nogal wat mensen die extra beenruimte nodig hadden dus pakte we mis op een basinnette. Maar omdat de vlucht zo leeg was, kregen we een extra stoel toegewezen. Dit gaf voor Lara ook de mogelijkheid om lekker te zitten. De stoelen waren redelijk van formaat en de beenruimte was ook goed (ik ben 1.68 en had nog een vuist ruimte tussen mijn knieën en de stoel voor me. Nu hadden we ook wel het voordeel dat we naast onze kinderen zaten dus was de breedte voor ons wel goed.

Eenmaal aan boord kreeg Gabi een rugzakje met daarin kleurtjes, kleurboek, tijdschrift fox for kids. Ik vond dit wel heel leuk.

De vlucht kon beginnen. We waren netjes op tijd weg en zonder enig oponthoud gingen we de lucht in. We hadden er voor gezorgd dat de kinderen iets te eten hadden voor het moment dat we zouden opstijgen zodat ze minder last zouden hebben van de oortjes. Dat heeft voor onze kinderen gewerkt want geen van beide hebben gehuild of commentaar gegeven. Het was allemaal even spannend.

Gabi en Lara waren heel erg lief tijdens de vlucht, alleen had Gabi last van de opwinding en vond alles even spannend dus wilde ze niet slapen. Achter ons zat een jongentje, Damian, die van Gabi haar leeftijd was. Toen het ijs eenmaal gebroken was bij Damian hebben Damian en Gabi fijn gespeeld (net zoals in het boekje wat we gebruikt hadden om Gabi voor te bereiden).
De films waren wel leuk, Meet the Fockers en Bridget Jones the edge of reasons.

De service aan boord was heel erg goed. De kinderen werden, net als ons overigens, goed verzorgd. De kindermaaltijd kwam al snel, macaroni met knakworst en erwtjes in een tomatensausje. Dit deed me echt even denken aan mijn jeugd. Het was nog lekker ook.

Later kregen ook wij ons eten, witvis met aardappel en spinazie of rundergehakt met aardappelpuree en groente. Dit smaakte allebei lekker, al was de aardappelpuree iets minder lekker maar het gehakt was wel goed. Voor baby’s hadden ze geen maaltijden en daar moest je zelf voor zorgen maar het werd wel voor je opgewarmd. Ze hadden wel extra broodjes voor Lara die hier dan ook in alle vreugde van genoot.

Halverwege de vlucht werden we er op gewezen om naar buiten te kijken. We waren boven Groenland waar we een heel mooi uitzicht over hadden en voor we er erg in hadden waren we al in Vancouver ( een gemakkelijke luchthaven).

We waren pas als laatste uit het vliegtuig. Dat is wel het makkelijkst, dat gewring in die rij om naar buiten te gaan is niets, vooral niet met hele kleine kinderen. De schoonmaakploeg stond al ongeduldig te wachten maar toen ze zagen wat een schattige kinderen (volgens hun zeggen) we hadden waren ze dat lange wachten al snel vergeten.
Iedereen vond het ook zo’n grappig gezicht, Gabi met haar koetrolley. En ik moet bekennen, het was ook een komisch gezicht. Na eenmaal alle tassen te hebben gepakt zijn we naar de autoverhuurder Alamo gegaan.

Als je buiten komt steek je de straat over en ga je net voor het parkeergebouw naar rechts het heuveltje af. Roland en ik waren alleen zo blij dat we vakantie hadden en genoten zo van de zon dat we niet goed opletten en automatisch het bordje carrental aanhielden, niet goed kijkende om welke 2 verhuurders dat het ging, dus toen maar weer terug naar de aankomsthal en het even gevraagd. Eenmaal de straat weer overgestoken en ons oog viel op het bord “national / alamo”.

De afhandeling bij het ophalen van de auto was zo gebeurt. We kregen een gloednieuwe Buick mee, er stond slechts 22 km op de teller. Echt een super auto! Goed qua comfort alleen moesten we wel even zoeken hoe je de bestuurders stoel naar voren moest zetten. Dat blijkt dus allemaal automatisch te zijn. Een fullsize auto is lekker qua comfort, beenruimte en kofferbak ruimte. Alles paste er goed in, zelf voor een gezin met 2 kleine kinderen.

Eenmaal op weg naar Vancouver kwamen we in de spits terecht, voor zover je over spits drukte kunt spreken. We waren in nog geen 30 minuten van de luchthaven tot aan het Oceanside hotel dat bij Stanley Park lag. Het Oceanside hotel ligt op een goede locatie, 1 straat van het strand vandaan dus je bent binnen een paar minuten op het strand en dus ook op het wandelpad langs het water naar Stanley Park. Het hotel ziet er wat oud uit maar het wordt wel goed schoongemaakt. Het Oceanside hotel is eigenlijk een appartementencomplex, met een hek afgesloten parkeergarage waar je de auto veilig neer kunt zetten. Elke ‘kamer’ heeft een tweepersoons slaapkamer, een woonkamer, een eethoek en een keukentje met koelkast, 4 pits gasstel en een wasbak. Hier hebben we dan ook gebruik van gemaakt. Na ons te hebben geïnstalleerd zijn we naar Denman Place gegaan, nog geen 5 minuten lopen van het hotel, waar we onze eerste boodschappen hebben gedaan. Vandaag is het pasta dag. We hebben wat macaroni, gehakt en tomatensaus gehaald en hebben dit tot een lekkere pasta gemaakt. Daarna was het opruimen en ons bedje opzoeken.

Dag 2: Vancouver

De ochtend begon vroeg. Ondanks dat we gisteren pas na 9 uur naar bed zijn gegaan was het ’s morgens weer om 6 uur dag. Voor je gevoel heb je dan al weer genoeg geslapen. Toen maar even lekker ontbijten. De kinderen waren zeer lief geweest gisteren en ik had verwacht dat ze vandaag wel het slaaptekort in zouden willen halen, niets daar van! Er is veel te veel te doen en te zien. Heerlijk rondrennen, kruipen en spelen. Aangezien de ochtend al zo vroeg voor ons begon, en we geen zin hadden om te wachten op de eerste trolleytour, besloten we om alvast te voet naar het Stanley Park Aquarium te gaan. Dit was een wandeling van ongeveer 30 minuten, afhankelijk of je kind wel of niet meeloopt. De route is wel mooi. Je loopt eerst langs het strand, dan over een wandelpad om vervolgens aan de zuidkant Stanley Park in te gaan. Vanuit Stanley Park hadden we een heel mooi uitzicht van Vancouver aan de andere kant van de ‘lost lagoon’.

Na lekker bij elk mooi plekje, en dat zijn er nog al wat, te hebben gekeken en de nodige foto’s te hebben gemaakt, kwamen we dan toch aan bij het gedeelte waar alle actie was. Eerst hebben we een tocht gemaakt met de Stanley Park Horsetram. Dit was leuk,  wel wat fris want de temperatuur was nog maar rond de 15 graden en dat langs het water af waar wat wind staat is toch niet echt warm. Maar daar hadden ze goed op ingespeeld, iedereen kreeg namelijk een deken. We kregen allerlei uitleg van Clare, die wel wist wat zij zou veranderen als zij de ‘Queen of the World’ was.

Na een uurtje waren we weer terug bij het begin. Na de nodige bedankjes en het in de rugdragers hijsen van de kinderen zijn we naar het Aquarium gegaan. Dit was voor iedereen leuk. Zelfs Lara heeft haar verstand voorbij staan gapen bij de Beluga show. Ook de dolfijnen en zeeotters deden het goed. Na buiten het een en ander te hebben bekeken, zijn we naar binnen gegaan. Hier hebben we de nodige visjes nog bekeken en zijn we naar beneden gegaan waar je het ‘zwembad’ van de dolfijn kon zien. Grappig om te zien hoe snel een dolfijn rondjes kan zwemmen. Nog even heeft Gabi in de speelhoek gespeeld, hier kon je zieke dolfijntjes verzorgen, puzzelen, omkleden door ze bijvoorbeeld zwemflippers aan te doen, tot ze er achter kwam dat er een paar meisjes zaten die je gezicht of hand beschilderde. Gabi vond dit nogal interessant maar durfde eigenlijk niet zo goed. Uiteindelijk wisten de meisjes haar over te halen om een dolfijntje op haar hand te schilderen. In eerste instantie vond Gabi dit wel raar maar toen de verf eenmaal gedroogd was mocht ook niemand aan dat handje komen want het dolfijntje mocht er niet af. Toen nog even naar het tropische gedeelte. Hier zaten aparte vogels, leguanen, luiaard, muisjes en allerlei andere dieren. Iedere keer hoorde je weer iemand roepen dat ze een of ander dier gezien hadden.

Helaas moesten we al weer veel te vlug gaan om de laatste volle rondrit van de Vancouver trolley te halen. Na wat wachten kwam dan toch de trolley (net als in San Francisco). Omdat we zo laat op de dag waren (en misschien ook wel omdat ik een reisagent ben) kregen we toestemming om het kaartje ook de volgende dag te gebruiken. We waren nog maar net ingestapt of Lara werkte niet alleen haar luier maar ook haar broek en haar schoenen vol. Dus na 2 stops konden we weer uitstappen. De chauffeuse dacht in eerste instantie dat we uitstapte vanwege het feit dat Lara, vanwege haar vieze broek, wat mopperde. Maar toen we de situatie uitlegde was ze blij dat we Lara niet verschoonde in haar trolley. Na een bankje te hebben opgezocht, we wisten helemaal niet waar de dichtstbijzijnde wc was dus dan wordt je maar creatief, hebben we Lara uit haar lijden verlost. Dat vond ze toch wel fijn, ondanks dat ze stiekem meer bekijks had dan wij gedacht hadden. Tip: zorg als je een baby hebt dat je altijd een paar schone kleertjes bij hebt. Niets is zo vervelend om met een ongelukkig kind te moeten rondsjouwen.

Aangezien de trolley nog even op zich liet wachten besloten we naar de childrensfarm te gaan maar deze is alleen tijdens de vakantietijd en in het weekend open. Dus toen hebben we maar aan de kant van de weg zitten wachten. Dan zie je ook hele leuke dingen. Zo hebben wij bijvoorbeeld een wasbeertje gezien. Een uurtje later hebben we de trolley weer gepakt op weg naar Granville Island. Dit zou onze eindbestemming zijn voor de trolley. Na eerst even de kidsmarket, een gebouw waar allerlei speelgoedzaken en klimtoestellen bij elkaar zaten, te hebben bezocht zijn we naar de Granville Island Public Market gegaan. Dit zijn oude fabriekshallen waar ze tegenwoordig de dagelijkse markt in houden. De verkoopwaren worden apart gepresenteerd. Zo werden de kersen bijvoorbeeld in een piramidevormige toren van ongeveer 30 cm hoog tentoongesteld. Zeer apart. Naast de nodige etenswarenkraampjes waren er ook nog kunstenaars die daar hun goederen verkochten. Ook waren er de nodige eettentjes waar je voor tussen de $5 en $10 een volledige maaltijd kon kopen. En ik moet zeggen, dat smaakte nog goed ook! Wij hebben voor nog geen $15, - alle 4 gegeten, en we zaten allemaal goed vol.

Na nog wat rond te hebben gelopen hebben we de aquabus genomen naar de andere kant van de rivier. Dit was eigenlijk een stukje van niets en je moet er $2,50 p.p. voor betalen. Als je nog Amerikaans geld hebt kun je dat ook gebruiken, tegen een heel gunstige koers.

Eenmaal aan de andere kant gekomen zijn we via het strand weer richting Denman street gelopen. Omdat we nog wat boodschappen moesten hebben, zijn we maar direct doorgelopen naar Denman Place.

Omdat ik thuis nog niets had laten weten, hebben we ook nog even internet gezocht. Het duurde even eer we een plaats hadden gevonden waar dit kon. Uiteindelijk, na meerdere mensen te hebben gevraagd, kwamen we terecht bij Cyber Space. Deze zit op Robson street, tegenover de Safeway store bij de kruising met Denman Street. Hier kon je een half uur internetten, meteen supersnelle verbinding, voor slechts $1, -.

Na het thuisfront ingelicht te hebben dat we heerlijk aan het genieten zijn van onze reis en van het weer, zijn we terug gegaan naar ons hotel. Nog even lekker relaxen en toen zijn we weer gaan slapen.

Kosten van de dag:
Stanley Park Horsetram $23.36 per volwassenen en kinderen tot 3 jaar gratis
Aquarium $17.50 per volwassenen en kinderen tot 3 jaar gratis
Vancouver Trolley $30.00 per volwassenen en kinderen tot 3 jaar gratis
Aquabus $2.50 per persoon

Dag 3: Vancouver - Parksville

Vandaag begon de dag nogal vroeg. De kinderen hadden toch een beetje last van het tijdsverschil. Om 5.30 waren ze allebei klaar wakker. Dit kwam wel goed uit want we wilde vandaag nog Gastown zien. Dus uiteindelijk met het openbaar vervoer naar Gastown. Binnen 15 minuten waren we er. Hier hebben we even wat rondgelopen. Op Waterstreet, dit is een heel charmant straatje, hebben we eerst staan kijken bij de stoomklok. Daarna hebben we nog even geshopt. Er zit wel een groot verschil qua prijs tussen de verschillende souvenirwinkeltjes. Uiteindelijk zijn we bij het standbeeld van Gassy Jack, via Carrall Street en Cordova, naar Canada Place gelopen. Hier hebben we nog vlug even van de buitenkant wat foto’s gemaakt. Toen weer met de Vancouver Trolley. Helaas hadden we Bob weer als chauffeur. Die man blijft moeilijk verstaanbaar. Maar het was wel leuk om nog een indruk te krijgen van Downtown Vancouver. Er staan een aantal hele mooie hotels maar als je een beetje wilt genieten van de rust, zoals wij dat willen, dan zitten wij heel erg goed. Toch alle luxe van een grote stad en toch de rust van een dorp.

We zijn bij het Westin Bayshore Resort & Marina uitgestapt. Ons oog viel op de haven. Van hieruit zijn we via Denman Street terug gelopen naar ons hotel waar we vlug uitgecheckt hebben.
Dit omdat we de ferry van Horseshoe Bay naar Nanaimo (duur: 1 uur 30 minuten) wilde hebben.

Vlug naar de ferry van BC Ferries. Komen we 15 minuten voor de vertrektijd aan, in het laagseizoen, bleek de ferry al vol te zijn. Het bleek dat we in plaats van 15 minuten, 45 minuten voor vertrektijd aanwezig hadden moeten zijn. Jammer genoeg hebben we 2,5 uur moeten wachten voor de volgende ferry. Het uitzicht was helaas door de mist en de regen niet zo mooi maar daar gaf Gabi niet zo veel om. Die had het speelkamertje gevonden en zelfs Lara heeft fijn gespeeld (en geprobeerd het trapje van de glijbaan te beklimmen).

Voor we er erg in hadden waren we al in Nanaimo. Dan is het even zoeken waar je heen moet. De eerste 5 kilometer lijkt het wel of je in een achterbuurt komt en dan komt de schoonheid van Vancouver Island te voorschijn. We hadden de ‘Island Hwy’ (19A) genomen. Je hebt dan mooie uitzichtpunten over het water maar ook veel stoplichten.

Na een half uurtje te hebben gereden kwamen we aan in Parksville. We wisten dat ons hotel op deze weg lag. We waren al bijna Parksville uit dus toen we er aan dachten om te draaien, viel ons oog ineens op het Sandcastle Inn hotel. Het hotel is goed verzorgd (lekkere dikke handdoeken, zeep, shampoo en bodylotion op iedere kamer, computer om op te internetten (eerste 5 min. gratis) en gratis ontbijten. De kamers hebben een 2 pits gasfornuis en koelkast, buiten is een prieeltje met daarin een barbecue waarvan de gasten gebruik mogen maken. Iets dat wij niet onbenut lieten! De bovenste verdiepingen hebben uitzicht op het water. Onze kamer lag aan een tuin, die we samen met de ander benedenverdieping kamers deelde. Bij elke benedenkamer, die aan de tuin lag, stonden er stoelen buiten en een klein tafeltje. Het hotel ligt recht tegenover het Paradise Mini Golf. Hier kun je 2 x 18 holes midgetgolf spelen. Alles is aangekleed in een leuke, speelse (soms wel sprookjes / kermisachtige) setting. Ze hebben er zelfs een soort botsautootjes, beter gezegd botsbootjes, alleen dan in een zwembad. Voor de kinderen was dit een heel spannend gebeuren om te zien.
Na even wat boodschappen te hebben gedaan, hebben we lekker gebarbecued. Dit vond Gabi ook heel erg leuk. Voor we er erg in hadden was het al weer laat en zijn we naar bed gegaan.

Kosten van de dag:
BC ferries $32.15 voor de auto en $10.30 per volwassenen, kinderen t/m 4 jaar zijn gratis

Dag 4: Parksville – Coombs – Campbell River – Gold River

Ook deze dag begon vroeg, de meiden waren rond 6 uur al wakker. Na alles weer te hebben ingepakt zijn we gaan ontbijten. Er waren scones, muffins, brood, pap om aan te maken, etc. Allemaal lekkere dingen om te eten. Dat hebben we dan ook lekker gedaan. Toen nog even de e-mail checken en op weg naar weer een dag vol avontuur. Onze eerste stop was bij het Community Park in Parksville. Dit is een hele grote speeltuin met allerlei klimtoestellen, schommels, glijbanen etc. Echt heel erg leuk! De ligging was ook heel mooi want het ligt tegen het strand aan. Hier heeft Gabi in alle teugen kunnen genieten en ze was er ook niet bij weg te krijgen. Lara heeft alles aan haar voorbij laten gaan want die lag veel te lekker te slapen in de auto. Gelukkig kon de auto in het zicht staan en was het niet bloedje heet in de auto. Na een uur te hebben gespeeld zijn we naar Coombs gegaan. Hier moesten we letten op de geiten op het dak van de Old Market. Wij allemaal kijken, bleken de geiten er niet te staan want ze hadden baby geitjes en daardoor liepen ze op een andere plaats. Helaas geen geiten gezien maar wel leuke winkeltje vol met allerlei rare snuisterijen. Voor de kinderen was er ook wat de doen. Zo stond er bijv. een auto om in te ‘rijden’. Iets waar Gabi geen genoeg van kon krijgen. Er was ook een schommel, gemaakt van een autoband in de vorm van een paardje. Ook het torentje dat aan de weg stond was voor de kinderen heel interessant.

Na nog even vlug een beetje fruit te hebben gegeten zijn we weer verder gegaan. Deze keer hadden we gekozen voor de Inland Hwy (19). Dit zodat we toch een beetje tijd in konden halen. Ook deze weg was zeer mooi. Je rijdt door de bossen door en er staat heel veel brem en lupine bloemen. Dat maakt zo’n weg toch wel fraai. Na iets meer dan 1 uur rijden kwamen we aan in Campbell River waar we lekker hebben gegeten bij Joey’s Only. Dit is een visrestaurantje waar we heerlijk hebben genoten van de fish and chips. Gabi wilde frietjes dus die kreeg ze, en Lara ook. Ook de vis ging er bij beide dames goed in. Ze kregen kleurplaten en krijtjes om zichzelf te vermaken. Met kinderen was goed rekening gehouden. Ze hadden kinderstoelen, stoelverhogers, kindermaaltijden en zelfs de drinkbekers voor kinderen waren om mee naar huis te nemen.

Na even strekken zijn we weer de auto in gegaan voor misschien wel het langst durende gedeelte van de dag. De weg was lang en vol met bochten. De natuur was heel erg mooi. Ondanks dat je op veel plaatsen zag dat de houthakkerei hier goede zaken doet. Toch heeft dat ook wel z’n charmes. Vooral als het omgekapte gedeelte weer heel nieuw leven laat zien. Wat dood is, is goede voeding voor nieuwe planten en mossen. Echt heel mooi om te zien wat de natuur zelf doet aan al dat natuurschoon. Wat ook heel mooi was waren al die meren. Onderweg hebben we meerdere stops gemaakt. De eerste was bij een meer waar een gezin met kinderen aan het vissen was. De kinderen stonden met hun schoenen in het water en met bekertjes schepte ze vissen, echte locals! Toen we zeiden dat we uit Nederland kwamen, antwoorden ze met “never heard off”. Wel grappig om te zien hoe onontwikkeld de mensen hier zijn die iets verder van de toeristische route af wonen. Na even de nodige foto’s te hebben gemaakt zijn we verder gereden. Tot dat ik ineens een grote ‘harige bol’ zag liggen. Toen we dichter bij kwamen bleek het een kleine zwarte beer te zijn die in de greppel aan het eten was. We hadden eerst vanaf een afstandje geprobeerd een foto te maken maar de weg was zo rustig dat we midden op de weg zijn gaan staan om foto’s te maken. Echt een schattige kleine beer. Ik was alleen bang dat moeder beer ineens tevoorschijn zou komen, maar het was een auto die ons dwong om verder te rijden.

Na een schitterende rit kwamen we aan in een klein dorpje genaamd Gold River. Volgens de geruchten kun je hier nog steeds pannen naar klompjes goud ruilen. Helaas hadden we daar geen tijd voor. Dus voor ons geen fortuin. In Gold River kun je mooie wandelingen maken, mountainbiken, vissen en vooral genieten van de rust.

De overnachting hadden we in het Ridgeview Motel. Dit is een schoon hotel met een gemeenschappelijke ruimte. Je kunt hier ook internetten, al moet je wel heel erg veel geduld hebben want snel is het internet hier niet. Als er ook maar iets voor het ontvangst door vliegt stoort de verbinding al. Het ontbijt is hier inclusief. Ze hadden brood, bagels, cornflakes etc., netjes verzorgt.

Hier hadden we een vier persoonskamer met kitchenette. Voor Lara hadden we babybedjes gekregen. Ook dit hotel heeft weer barbecues voor de gasten. Maar omdat we gisteren ook al gebarbecued hadden wilde we het vandaag was rustiger aan doen en hebben dus een blik stew opengetrokken. Omdat het al wat later was hebben we nog even genoten van de rust.

Dag 5: Gold River – Quathiaski Cove

Vandaag begon de dag iets later (06.30), dus ik denk dat de kinderen beginnen te wennen aan het tijdsverschil. Na een rustig ontbijt zijn we de auto gaan pakken. Eerst hebben we nog een ritje door het dorp gemaakt. Dat hield niet veel in.

Daarna zijn we vertrokken naar Stratcona Provincial Park. Hier hebben we de eerste stop gemaakt om een foto van de mooie omgeving. Toen hoorde we ineens een tak breken. Toen we even rond keken om te achterhalen wat het was, zagen we ineens een hert. De dag begon dus weer goed. Daarna hebben wij een stop gemaakt bij de plaats waar je kon rots beklimmen. Na een kleine wandeling kwamen we aan bij de rotsformatie. Echt een leuke kleine wandeling die beloond werd met het zien van een witkop arend.

Na terug te zijn gelopen, over hetzelfde pad, zijn we naar de volgende stop, Elk viewing reststop, gegaan. Ook hier hebben we een kleine wandeling gemaakt naar het uitkijkpunt. Tot onze teleurstelling zagen we geen herten. Gelukkig zag ik weer een donkere bol die ik niet kon plaatsen tot het ineens opkeek. Weer een zwarte beer. Dus ondanks de elektriciteitsdraden en palen toch nog een leuk uitzicht. Na even gekeken te hebben zijn we weer over hetzelfde pad terug gegaan.

De laatste stop die we vandaag gemaakt hebben in Stratcona PP is de Lady Falls wandeling. Dit was zeer de moeite waard. De omgeving was schitterend en de waterval was helemaal te gek!!! Eerst maak je een wandeling van ongeveer 20 minuten. Dan kom je bij een platform wat je een uitzicht geeft over een prachtige waterval. Omdat Suzanne nogal nieuwsgierig was van waar het vele water vandaan kwam klom ze iets verder over een dun wandelpadje. Uiteindelijk kwam ze bij een plek waar de waterval nog mooier was te fotograferen. Echt schitterend. De terugweg moesten we weer over hetzelfde pad als we gekomen waren. Het lijkt wel of ze hier niet weten dat in een rondje lopen leuker is dan weer over dezelfde weg terug te moeten lopen. Ondanks dit blijft de omgeving heel erg mooi en zie je steeds weer andere dingen.

Omdat de kinderen toch heel moe waren geworden, zijn we maar doorgereden naar Elk Provincal Park. Hier hebben we nog even een stop gemaakt bij een viewpoint. Ook deze waterval was heel mooi.

Uiteindelijk hebben we de weg vervolgd naar onze laatste stop voor vandaag. Na even met de ferry mee te zijn gegaan, kwamen we uit op Quadra Island, een eilandje net voor de kust van Campbell River. Voor we er erg in hadden reden we het Wiskey Point Resort voorbij. Na even de weg te hebben gevraagd bleek het resort dus direct bij de ferryterminal te liggen. Mijn eerste reactie was “als dat maar mooi is”. Nou, het resort overtrof mijn gevoel; het was er prachtig! De tuinen waren mooi aangelegd, Je had meerdere zithoeken in de tuin, voor de kinderen lag er speelgoed en was er een grote trampoline, er was een hottub, een zwembad etc. Je kunt er massages krijgen ($35, - voor een half uur, wel van te voren reserveren). Op 5 plaatsen kon je barbecuen, er was gratis internetgebruik in de game room etc. Echt een klein paradijsje. De suite die wij hadden is voorzien van een aparte slaapkamer met een tweepersoonsbed erin en dan nog een tweepersoonsbed in de woonkamer, een badkamertje en een keukentje met een 2 pits gasfornuis en magnetron. Van alle luxe voorzien dan. Helaas was het water op dit moment niet drinkbaar omdat ze problemen hadden met het zuiveringssysteem. Het water komt namelijk uit een put en moet dan nog gezuiverd worden. Het voordeel was dat het water heel erg zacht was. Het nadeel was, dat als je probeerde zeep van je lichaam af te spoelen, je het gevoel had dat de zeep er maar niet van af wilde gaan. Alles was heel erg schoon. Echt een klein paradijsje.

Na alles goed geïnspecteerd te hebben zijn we boodschappen gaan doen. Het viel ons weer op dat ze niet echt goed inspelen op baby’s. Ze hebben bijvoorbeeld wel warme hap voor baby’s van ongeveer 4 a 5 maanden, maar voor 9 maanden oude baby’s werd je gedwongen om zelf iets te koken. Gelukkig had ik nog een potje eten bij me want bij terugkomst in het hotel was Lara niet meer te harden. Ze had honger en dat liet ze weten ook.

Dus eerst maar even Lara eten gegeven en te bed gelegd en daarna hebben we gebarbecued. Echt heel erg lekker en gezellig, ondanks de regen die 's avonds gevallen is. Nog even opruimen en dan lekker naar bed toe.

Kosten van de dag:
BC Ferries $12.55 voor de auto en $5.50 per volwassenen, kinderen t/m 4 jaar zijn gratis

Dag 6: Quathiaski Cove

Het was wel even lekker, niet alles weer in te hoeven pakken. Vandaag bleven we nog een nachtje in het Wiskey Point resort. De ochtend begon al goed, de kinderen hebben lekker uitgeslapen. Echt even lekker om even tijd voor onszelf te hebben. Na het ontbijt nog even lekker spelen en genieten van de witkoparend die op nog geen 150 meter van ons vandaan zich ging wassen. Echt een heel erg fraai gezicht, iedere keer met zijn kop onder water en zichzelf nat maken om vervolgens al het water er weer af te schudden. Na de nodige foto’s te hebben gemaakt vloog de arend weg. Omdat de kinderen nogal moe waren zijn ze terug gegaan naar bed. Het regende nog steeds dus dit was een goed moment voor de kinderen om het slaaptekort in te halen, voor papa om te leren en voor mama om haar reisverslag bij te werken.

Tegen de middag, toen de regen ook gestopt was en de zon weer tevoorschijn kwam, zijn we naar de vuurtoren gereden. Het viel ons op dat het hier nogal nat is want er groeien overal varens en mossen. Wel een prachtig gezicht. De mensen hier zijn ook heel erg creatief. Bij een hoop inritten liggen allemaal beschilderde rotsblokken.

Uiteindelijk kwamen we bij de vuurtoren aan. Helaas mocht je niet naar binnen. Het uitzicht was ook hier weer heel erg mooi, vooral het strand met dat aangespoelde hout. Dat geeft toch wel een bepaalde charme aan zo’n gebied. Na een kleine wandeling zijn we door gereden naar Rebecca Spit Provincial Park. Dit is een landtong waar je lekker kunt wandelen, picknicken en genieten van de rust en het uitzicht. Je moet wel een stuk over een gravelweg heen maar dan kom je ook op een prachtig stukje land. Hier hebben we eerst wat gegeten. Daarna zijn we lekker een stukje wezen wandelen, een hele makkelijke wandeling van ongeveer 40 minuten. Onderweg hebben de kinderen nog lekker in het zand mogen spelen. Lara vond de stenen en het zand wel heel erg interessant. Gabi was lekker aan het spelen en rennen en springen. Uiteindelijk zijn we, na nog even de boodschappen te hebben gedaan, terug gegaan naar ons paradijsje.

Eerst hebben we eten gekookt voor Lara. Het hele leuke is dat als Lara eten krijgt, Gabi ineens ook een baby wil zijn en hetzelfde wil eten als Lara. Maar als wij dan weer gaan barbecuen, wil ze dan toch ook weer met ons mee eten.

Tegen de tijd dat we de barbecue aan deden was het toch te koud en besloten we om binnen te eten. Gelukkig stond de barbecue onder een afdak dus werd Roland niet nat tijdens het bakken. Toen we klaar waren met eten hebben we Gabi te bed gelegd en zijn we alvast de auto, voor zover dat het ging, in gaan laden want we willen morgen de vroege ferry hebben.

Na dit alles is Suzanne nog even gaan internetten om iedereen op het thuisfront weer op de hoogte te brengen van de stand van zaken.

Daarna lekker naar ons bedje toe want om 6 uur loopt de wekker af.

Dag 7: Quathiaski Cove – Comox – Powell River

Vandaag begon de dag heel erg vroeg. We wilden de ferry van 8 uur hebben, en omdat dit de drukke ferry is moesten we er op tijd zijn. De kinderen werkten heel erg goed mee. Na een wat rommelig ontbijt, hebben we alles ingeladen en zijn we naar de ferry gegaan. Gelukkig kon je vanuit de hotelkamer zien hoe snel de ferry line-up vol liep. Vandaag viel het gelukkig mee. We konden om 07.45 nog makkelijk in de rij aansluiten. In de zomermaanden is dit veel erger. Als je een ferry mist dan sta je direct weer een uur te wachten, niet erg leuk dus. Maar voor ons ging het allemaal goed.

De oversteek was maar 10 minuten. Bij aankomst viel ons oog op een boetiek genaamd Suzanne’s. Hier moest natuurlijk even een foto van gemaakt worden. Bij het wegrijden maakte we een klein foutje. We hadden niet in de gaten dat we al direct op de 19A zaten dus reden we terug naar het kruispunt waar de snelwegen 19, 19A en de 28 samen komen. Omdat we de 19A, de weg waar we dus op zaten, niet konden vinden zijn we een stukje over Hwy 19 gegaan om vervolgens weer af te slaan naar Hwy 19A. De route was zeer mooi. Binnen 45 minuten waren we in Little River (Comox ferry) waar we de ferry (ook weer van BC Ferries) hebben genomen naar Powell River (duur: 1 uur en 20 minuten). We wilde hier op tijd zijn want we hadden geen zin om te wachten op de volgende ferry, die kwam namelijk ruim 5 uur later. Aangezien we wat aan de vroege kant waren zijn we nog even lekker op het strand wat gaan spelen.

Uiteindelijk moesten we terug naar de auto omdat we op de ferry mochten. De boot was een stuk kleiner dan de boot die we hadden vanuit Vancouver. Aan boord kon je eten en gebruik maken van stroom dus heeft Suzanne lekker gewerkt aan haar reisverslag. De kinderen hebben lekker gespeeld met elkaar. Voor we er erg in hadden waren de 80 minuten al weer voorbij.

Eenmaal in Powell River te zijn aangekomen, zijn we eerst naar de Toerist Info gegaan. Daar kregen we de nodige informatie. Vervolgens zijn we naar het Oceanside Park Motel gegaan. Op Internet zag dit er heel erg mooi uit, met zwembad, speeltuin, kinderboerderij etc. Ze waren nu nog bezig met nieuwe huisjes te zetten, het zwembad (is overdekt maar aan 2 kanten open) was nog leeg. De huisjes zijn wel leuk maar zeer primitief, behalve dan de huisjes die op het water kijken want die zien er nog nieuw uit, maar die zijn dan ook eens zo duur.

Gabi had al snel de speeltuin gevonden en heeft even lekker gespeeld. Daarna zijn Roland, Gabi en Lara gaan slapen en heeft Suzanne haar reisverslag bijgewerkt.

Toen de kinderen uitgeslapen waren, zijn we naar het centrum gegaan. Hier liep een educatieve wandelroute over de bomen, het houthakken en verwerken van de boomstammen. Het was wel leuk om die oude machines te zien maar qua natuur hebben we heel wat mooiers gezien. Halverwege zijn we dan ook naar het strand afgezakt om zo terug te lopen. Dit hadden we beter niet kunnen doen want het was keien strand en dat loopt toch niet zo makkelijk, vooral niet als je een kind in de draagzak hebt, dat dan weer hierheen wipt om de kijken en dan weer naar de andere kant wipt. Eenmaal terug bij het begin van de route hebben de kinderen lekker gespeeld in de speeltuin. Tot onze verbazing had Gabi toch meer lef dan we dachten. Na al 2 keer op haar snoet te zijn gevallen, omdat de afstand tussen de glijbaan en de grond te groot was voor haar, is ze er toch nog een derde keer op gegaan. Mama moest haar dan wel opvangen maar ze deed het wel. Ons meisje wordt al zo snel groot.

Na even te hebben gespeeld zijn we toch maar boodschappen gaan halen. Hier hadden ze ten minste een grote winkel (Safeway) dus hebben we even lekker geshopt naar eten. Voor de kinderen hadden ze een heel leuk karretje. Ze hadden aan een groot winkelwagentje een speelgoedauto gemaakt dus terwijl wij boodschappen deden konden Gabi en Lara autorijden. Echt een heel grappig gezicht.

Nadat we weer terug waren bij ons huisje, hebben we ons eten opgewarmd, de kinderen in bad gedaan en lekker gaan slapen.

Kosten van de dag:
BC Ferries $12.55 voor de auto en $5.50 per volwassenen, kinderen t/m 4 jaar zijn gratis

Dag 8: Powell River – Vancouver

De dag begon weer vroeg. Ik wilde op tijd bij de ferry zijn want we hadden vandaag 2 ferry’s en dat moest wel op elkaar aansluiten. Het weer zat ons vandaag niet mee. Zijn we aan de “Sunshine Coast”, komt de regen met bakken uit de hemel gevallen. Dus hebben we besloten om maar direct naar Vancouver te gaan en niet nog even een lekkere wandeling te maken. Op de Sunshine Coast moet je heerlijk kunnen wandelen, watersporten, vissen, paardrijden etc. Helaas zat het ons met het weer tegen dus hebben wij niet veel gezien of gedaan.

Omdat we bij de ferry van Horseshoe Bay naar Departure Bay zo lang hadden moeten wachten waren we nu voorbereid en op tijd vertrokken. Nu bleek dat de ferry hier nog maar amper vol zat. Dus veel te vroeg maar de kinderen vonden het niet erg. Eenmaal op de Saltery Bay – Earls Cove ferry (duur: 50 minuten, ook weer BC Ferries) konden ze er weer lekker uit. Onderweg trok de lucht een beetje open maar dat was maar voor korte duur. Het uitzicht was daardoor ook niet zo mooi als het waarschijnlijk is als het zonnig weer is.

Voor we het wisten, waren we al in Earls Cove en moesten we terug naar de auto.

Op weg naar Langley waar we de volgende ferry hadden. Veel mensen gebruiken dezelfde route, met beide ferry’s, dus konden we aansluiten in de rij. Allemaal in een grote stoet naar de volgende ferry. Onderweg zijn we op een paar plaatsje even gestopt om vlug een foto te maken en toen weer vlug door. Ook de ferry van Langley naar Horseshoe Bay (duur: 40 minuten, ook weer van BC Ferries) ging snel. We hoefden maar even te wachten voor we aan boord konden. Ook nu waren we er voor we er erg in hadden.

Hoe dichter we bij Vancouver kwamen hoe beter het weer werd. Dus besloten we dat we nog even naar de Capilano Suspension Bridge zouden gaan. Hier hebben we even rond gekeken en natuurlijk zijn we over de brug heen gegaan. Suzanne was hier al eens eerder geweest maar kon zich niet meer herinneren dat de brug zo wiebelde. Gabi vond het wel leuk. Eenmaal aan de andere kant hadden we een kleine toer genomen waar Patric, de toergids, ons van alles uitlegde over wat ons omringde. De vissen werden gevoerd en de planten gevoeld. Hij wist er veel vanaf en bracht het ook wel leuk. Na een klein half uurtje kwamen we aan bij de nieuwste attractie in Capilano Suspension Bridge, namelijk de Tree..... Dit was er nog maar net een jaar. Je kon een boomhut in klimmen en dan vervolgens, via hangbrugjes, van boom naar boom lopen om vervolgens weer bij een boomhut aan te komen waar je naar beneden kom lopen. Gabi vond dit heel erg leuk. Al dat gewiebel, ze kon er geen genoeg van krijgen. Eenmaal weer op de wandelpad hadden we de cliffhanger route genomen. Je liep dan over vlonders, met aan beide kanten een railing, langs de afgrond af en had op een paar punten een leuk uitzicht op de brug. Omdat we toch door wilde naar ons hotel zijn we weer over de brug heen gegaan, hebben nog een paar laatste foto’s genomen en zijn toen gegaan.

Nog even vlug Fraserway gebeld om af te spreken wanneer we de camper op konden halen, al vanaf 8 uur.

We hadden een e-mail gekregen over ons verblijf in het Holiday Inn North Vancouver. Eenmaal bij het hotel bleek er geen reservering te zijn. Na wat uitleggen mocht ik in een achterkamertje mijn e-mail controleren. Wat bleek nu. Omdat ik de e-mail pas tijdens mijn reis zag, had ik hem niet goed genoeg gelezen. Ik had hem moeten bevestigen en dat was ik vergeten. Gelukkig waren ze zo lief om alles toch in orde te maken. Het is een sjiek hotel. De kamer had 2 tweepersoons bedden, koelkast, magnetron en een nette badkamer. Het hotel had een zwembad met hottub dus na onze spullen naar de kamer te hebben gebracht zijn we lekker even wezen zwemmen. Gabi vond het heel leuk, vooral om vanuit het warme bubbelbad naar het zwembad te lopen. Maar iedere keer als ze dan met haar voetjes in de koudere water kwam, wist ze niet hoe snel ze weer eruit moest. Uiteindelijk is ze ook mee in het zwembad gegaan. Ze had uitgevonden dat ze van de kant in het water durfde te springen (soms meer wippen dat springen maar ach ja) zolang mama haar maar op deed vangen. Dus iedere keer kon mama weer achter Gabi aan. Maar ondanks dat je veel bezig gehouden wordt door de kinderen, werkte het wel ontspannend. Toen de kinderen moe werden zijn we er uit gegaan. Even vlug douchen en dan naar het restaurant, onze 3e keer uit eten. De kinderen kregen boekjes om in te kleuren. Dat viel bij Gabi weer in goede handen en zelfs Lara vond de boekjes wel leuk (voornamelijk omdat ze zo leuk opgefrommeld konden worden) Na allemaal een volle buik te hebben zijn we gaan slapen want we moesten de volgende dag weer vroeg op.

Kosten van de dag:
BC Ferries
* Comox-Powell River $25.60 per auto en $8.40 per volwassenen, kinderen t/m 4 jaar gratis
* Powell River – Horseshoe Bay $30.05 per auto en $8.90 per volwassenen, kinderen t/m 4 jaar gratis
Capilano Suspension Bridge $21.95 per volwassen en kinderen t/m 5 jr. gratis

Dag 9: Vancouver – Concrete (USA)

De dag begon weer eens vroeg. We hadden veel te doen dus besloten we om de camper zo vroeg mogelijk op te halen. We vertrokken om 07.45 uit het hotel en kwamen al direct in de spits terecht. Na wat file rijden, en de nodige stoplichten, reden we zomaar onze afslag voorbij. We hadden weer eens niet goed gelezen in het boekje waar we heen moesten. Er stond netjes aangegeven welke afslag we moesten hebben maar wij zochten naar de straatnaam en die werd niet vermeld. Althans niet tot je de genoemde afslag genomen had. Dus toen maar draaien. Vanuit zuidelijke richting konden we het station van Fraserway zo zien liggen dus toen was het makkelijk. Fraserway is een grote maatschappij, heeft meertalig personeel (Engels, Nederlands, Duits), heeft een eigen fabriek en mooie campers. Roland zag al direct een mooie Ford pick-up truck en was helemaal onderste boven. Helaas hadden ze voor ons een GMC truckcamper klaar staan. Dat was een kleine teleurstelling voor Roland, maar daar was hij zo over heen.

De uitleg en de papieren die je tekent zijn vertaald in het Nederlands dus dat maakt het wel makkelijker. Je krijgt een mogelijkheid om een extra verzekering af te sluiten voor schade aan de voorruit. De kosten bedragen $5, - per dag. Aangezien wij ook over een gedeelte gravelroad komen hebben wij die afgesloten.

We kregen een uitleg over de truckcamper (TC10) en er werd gekeken naar beschadigingen. Wij hadden een vrij nieuwe truckcamper dus er was niets aan te zien. Dus nog even de papieren tekenen en weg kon Roland om de auto weg te brengen. We hadden besloten dat Roland de auto terug zou brengen en dat Suzanne en de kinderen de truckcamper in zouden richten.
De truckcamper (TC10) was wel mooi ingericht. De ruimte bij het bovenbed was zo hoog dat ik (ik ben 1,68 m) op mijn knieën kon zitten zonder dat ik mijn hoofd stoot. Dus vrij hoog. Er waren nogal wat kastjes waar we onze spullen kwijt konden. Aan de buitenkant waren 2 vakken, 1 voor de campingstoeltjes en het trapje en eventueel je tassen en 1 met een uittreklade waar je de schoenen in kwijt kon. Hier kon je ook mooi de bijl, voor het grove hakwerk zo groot als hij was, bij leggen. Aan de binnenkant had je boven de tafel 2 kastjes, onder de bank 1 kastje, onder het plateau van de tafel 1 lade, onder de aanrecht 1 kast waar de pannen stonden, boven de aanrecht 2 kastjes waar de glazen en borden stonden (8 glazen, 8 mokken, 8 grote borden, 8 kleine bordjes), onder de over een kastje, naast de koelkast een hangkast en naast het bovenbed 2 grote kastjes en bij het voeteneinde nog een open kastje (alle kastjes in de keuken/zitkamer hadden antislipmatjes in de kastjes). Daarnaast hadden we naast het bovenbed aan beide kanten ongeveer 50 cm aan ruimte. Hier hebben wij onze tassen neer gezet. We hadden geen zin om alles uit te laden en besloten alleen de jassen in de kast te hangen, de vuile was op te bergen en de boeken en alles wat kapot kon vallen in de kasten te leggen. Omdat we met 4 personen waren kregen we 4 dekbedden. Hiervan hebben we er direct 2 van in een kast geduwd. De truckcamper was uitgerust met een 2 baks gootsteen, (alleen waren de bakken zo klein dat een bord er niet plat in kon liggen, maar dat gaf niets want nu had je wel een bak waar je de vaat in kon laten afdruipen), een 3 pits gasfornuis, een oven, een koelkast met groot vriesvak en een badkamertje met douche, wc en wastafel. Rene, de man die ons hielp, vroeg zich ook direct af waarom we geen gewone cabover camper hadden genomen. Maar Roland wilde graag in een truckcamper dus hadden we dat nu geprobeerd. Je moet met een truckcamper altijd buiten om, dus het nadeel was dat de kinderen als ze nog half sliepen aangekleed moesten worden om via buiten in hun stoel te komen. Bij een cabover camper kon je de kinderen vanuit hun bedje in pyjama en al in de autostoel zetten om te gaan rijden. Nu zullen we dus iedere keer wat extra tijd kwijt zijn maar we hebben de tijd aan onszelf.

We hadden gevraagd om een afscheiding voor de dinette zodat de kinderen niet uit bed konden vallen. Helaas zat er die niet bij maar als alternatief hadden ze er een campingbedje in gelegd.
Na een hele poos te hebben gewacht, kwam Roland dan toch terug (de uitleg had te lang geduurd dus Roland was te laat weg om opgehaald te worden door het shuttlebusje, maar dat gaf niets want ze reden nog wel een keer naar de luchthaven.

Uiteindelijk waren we dus rond het middaguur weg, op naar Amerika!

De camper reed heel fijn alleen de hoogte (3,5 m) maakte het rijden op open vlakte waar veel wind stond toch iets lastiger. De weg wees zichzelf. Alles werd goed duidelijk aangegeven en voor we het wisten waren we bij de grenspost. Hier moesten we de camper aan de kant zetten om naar binnen te gaan en een formulier in te vullen zodat we een stempel kregen in ons paspoort. Het was er vrij druk. Na even wachten waren we aan de beurt. De formulieren werden ingevuld en van Roland en Suzanne werden vingerafdrukken en een irisscan gemaakt. Dit stelt weinig voor, je moet met de wijsvingers op een kastje drukken en recht naar voren kijken en dan wordt er een scan gemaakt. Niets engs aan. Alles bleek in orde dus we mochten doorrijden. Hadden wij even geluk dat ze de camper niet inspecteerde want in de koelkast lagen allemaal vleeswaren en kaas etc. De charmes van de kinderen deden blijkbaar werken. Ondanks dat Suzanne vergeten was om haar blikje drinken van de aanrecht te halen besloten we dus om maar vlug weg te gaan en er later wel naar te kijken (blikje stond nog netjes op de aanrecht). In Ferndale hadden we de eerste stop om wat brood te kopen. Na wat eten en de nodige informatie te hebben gehaald bij een klein toeristenbureautje vervolgde we onze reis. Gabi vond de camper geweldig. Nu zat ze hoog en kon ze door het raam naar buiten kijken (in de auto kon ze alleen omhoog kijken naar de lucht). Toen we van Hwy 5 afkwamen en de interstate 20 op gingen viel ons oog direct op een overdekte marktkraam, Country Market Produce. Hier hebben we goedkoop even groente en fruit gekocht. Alles zag er vers en lekker uit. Wel grappig om dit te zien.

We moesten weer even zoeken hoe we weer verder moesten maar het kompas in de binnenspiegel van de auto deed wonderen. Op weg naar onze eerste KOA camping, KOA Concrete. Onderweg zagen we hele mooie taferelen. Het uitzicht was de moeite waard.

Uiteindelijk kwamen we aan bij de camping, echt super mooi. Volop ruimte, campingplaatsen onder de bomen, mooie klimtoestellen met glijbanen, lekker zwembad en een schitterend uitzicht. De eerste indruk doet veel. Eenmaal binnen bleken ze niets te weten van onze komst. Dat was wel even een onaangename verrassing maar de mensen waren heel erg vriendelijk en het was helemaal geen probleem. Toen ik de situatie uitlegde werd alles voor ons geregeld en werden we naar een plek gebracht. We mochten zelf kiezen welke staanplaats we wilden. Echt de mensen reageerden zo spontaan en gezellig dat mijn dag niet meer stuk kon! We hebben de truckcamper neer gezet en alles aangesloten. Nu kon ons avontuur beginnen, lekker koken en dan de eerste nacht doorbrengen in de camper.

Tijdens het koken konden de kinderen lekker spelen. Omdat het bovenbed zo hoog was hadden de kinderen alle ruimte om te spelen op ons bed. Om te zorgen dat de kinderen er niet af zouden vallen hadden we een kussen van de dinnette geplaatst tussen het matras en de kasten. Dit paste precies. Lara kon er maar net overheen kijken dus dat gaf wel een grappig gezicht als ze probeerde te kijken wat wij aan het doen waren.

Het organiseren van de bedden was nog wel even een klein probleempje. Want waar laat je in de truckcamper nou een campingbedje? Het bedje kon strak tussen de aanrecht en de tafel in staan maar dan konden we er niet meer uit. Hoe doe je dat dan? Gelukkig is Gabi aan de kleine kant dus kwamen we tot een oplossing. De dinette werd omgebouwd tot bed en er werd 1 kussen neergelegd waar Gabi op kon liggen en daarnaast zette we het campingbedje. Konden de meiden elkaar nog lekker aankijken ook. Met het dekbed klemde we Gabi vast zodat ze niet van het kussen af kon vallen. Zo hielden we toch de doorgang.

Dit gaf ons mooi de gelegenheid om de was te gaan doen. De wasseretteruimte was nog nieuw en alles werkte perfect. Het enige wat wel jammer was, was dat er geen stoelen of tafeltjes stonden. Nu was het niet druk dus konden we de was gewoon zijn gang laten gaan. Na alles gedroogd en opgevouwen te hebben kon voor ons ook de nachtrust beginnen.

Kosten van de dag:
Douane $6, - per persoon
KOA Campground Concrete $ 24.00 - $ 32.00 voor een RV site en 2 volwassenen

Dag 10: Concrete - Winthrop 

De dag begon laat. Na lekker uitgeslapen te hebben, zijn we de camping nog eens gaan inspecteren. Alles zag er piekfijn uit. En de mensen waren heel vriendelijk met uitleg. Ze hadden anderhalf jaar geleden deze camping gekocht en waren nog steeds bezig met alles naar hun wensen te maken. Ze hadden al de cabins geplaatst en de nodige maatregelen genomen om het een KOA camping te maken. In deze korte tijd hadden ze al veel bereikt. Er was een midgetgolfbaantje met obstakels, een zwembad, een ontmoetingsruimte waar een pooltafel en tv stond, een speelruimte voor de kinderen waar speelautomaten etc. stonden, een groot klimtoestel voor kinderen vanaf 5 jaar (maar Gabi kon er ook heel goed mee overweg), een volleybalplaats, een nieuwe wasruimte en badkamers. Het mooie is dat de wc's nog gescheiden zijn maar de douches allemaal een eigen doucheruimte hebben waar je makkelijk in kunt douchen, dus als je met een gezin komt kun je zonder schroom hier gezamenlijk douchen. Vooral de douche voor gehandicapte is extra ruim. Nu willen ze ook nog een ruimte maken waar je met baby’s kunt douchen en waar je de baby kunt neerleggen om aan te kleden of te verschonen. Tevens willen ze nog een klimtoestel voor de kleinsten en willen ze nog iets doen met de schuur die er staat. Waarschijnlijk wat eendjes en een paar kleine pony’s. Ook willen ze in de omgevende bossen wandelpaden maken. Dit is nu echt een camping waar je het jammer vindt dat je er maar 1 dag kunt zijn. Alleen al de camping zelf met de wandelpaden, daar kun je jezelf een dag vermaken. Het viel ons dan ook zwaar dat we al weer verder moesten.

Eenmaal op weg kwamen we allemaal mooie uitzichten tegen. De weilanden met daarachter de bergen maakte veel indruk. Echt een Amerikaans tafereeltje. Het eerste plaatsje waar we stopte was Concrete. Hier stonden een paar mooie oude gebouwen en de sfeer was apart, een gevoel van een ingeslapen Amerikaans plattelands dorpje. Er stonden een aantal mooie gebouwen zoals een kerk en een pub, maar ook een paar restanten van de bloeitijd van Concrete zoals de betonnen zuilen. Ook het politiebureau en de brandweer waren mooi opgevrolijkt. Na wat rond te hebben gekeken zijn we verder gegaan.

Onderweg hadden we nog een paar mooie stops, bijvoorbeeld bij Cascades Kate waar we een paar prachtige houtsnijwerken hebben bewonderd. Ook de Wildwood Chappel liet een mooie indruk achter. Dit kapelletje is zo groot dat er maximaal 10 personen in kunnen voor een dienst. Het leek meer op een speelgoedhuisje voor Gabi, zo klein als het was. Omdat we laat vertrokken waren begonnen onze magen aan te geven dat ze wel wat eten konden gebruiken dus zijn we gestopt bij het Buffalo Run Restaurant. Hier hadden we lekker genoten van een goede hamburger en van de vele kolibrie vogeltjes die net voor de raam kwamen drinken. Jeetje, wat waren die vogeltjes snel. Iedere keer als je dacht ze te hebben gefotografeerd waren ze al weer weg.

Uiteindelijk kwamen we dan toch bij Cascade NP aan. Het grappige was dat dit park kosteloos was. Het mooie van dit park was de prachtige begroeiing van mossen. Het was hier blijkbaar nogal vochtig waardoor de mossen hier een weldaad aan pracht lieten zien. Zoiets had ik nog nooit gezien. We zijn nog even gestopt bij het visitorcenter om te vragen wat hier het mooiste was, maar dat sprak eigenlijk voor zich. Ook heb ik hier even gebeld met KOA om te vragen wat er fout was gegaan. Ze wisten me over te halen dat alles toch gereserveerd was maar ze zouden voor de zekerheid even bellen met de KOA in Winthrop. Na een kleine wandeling naar het uitkijkpunt, waar weinig te zien was door de laaghangende mist en de motregen, zijn we verder gegaan. Onderweg hebben we nog een kleine stop gemaakt bij een waterval. Hier hebben we een kleine wandeling gemaakt door de mooie bossen. Onze laatste stop voor vandaag was bij de Washington pass. Dit was het hoogste gedeelte van onze route vandaag. De weg was afgesloten dus besloten we de kleine afstand te voet af te leggen. De kinderen dik ingepakt, want het was hier onder de 5 graden, en weg. Helaas kreeg Lara het snel koud en had ze nogal honger waardoor ze huilde, dus eenmaal bij het mooie uitzicht aangekomen zijn we vlug even wat foto’s gaan maken en snel weer terug naar de truckcamper waar ze wat had gegeten.

Eenmaal aan de andere kant van de berg leek er niets meer over te zijn van het regenachtig weer. Tot nu toe hebben we steeds geluk gehad. Tijdens het rijden regende het en als we wilde gaan wandelen of iets wilde gaan bezichtigen was het droog (of zo goed als droog). Nu leek er alleen maar zon te schijnen. Misschien is hier de ommekeer van het weer, laten we het hopen!
Omdat het al laat begon te worden zijn we maar direct doorgereden naar de KOA Winthrop. Ook hier wisten ze niets van onze komst tot het telefoontje dat een paar uur eerder was gemaakt. Ook hier waren ze vriendelijk en hielpen ons vlug op weg. Omdat we net een paar minuten te laat bij de winkel waren, die sloot namelijk om 8 uur i.p.v. 9 uur, besloten we op de KOA camping maar een pizza te kopen. Nog even vlug een pizza eten en naar bed. Een goede afsluiting van een mooie dag.

Kosten van de dag:
Buffalo Run Restaurant
KOA Winthrop $ 24.00 - $ 35.00 voor een RV site en 2 volwassenen

Dag 11: Winthrop – Gallanger Lake

Vandaag zijn we weer eens geconfronteerd met de Amerikaanse preutsheid. De kinderen moesten onder de douche. Maar ze hadden alleen maar mannen en vrouwen badkamer dus besloten we dat Roland de kinderen zou douchen en ik ze aan zou pakken om af te drogen bij de wasbakken. We stonden bij de mannenafdeling, waar de wc’s en douches netjes in afsluitbare hokjes stonden. Wassen aan de wastafel dat moeten mannen toch wel durven zou je zeggen maar nee hoor. Terwijl ik Gabi aan het afdrogen was, kwam er een man mij toch wel op wijzen of dat ik toch wel wist dat ik in de mannen badkamers was. Hij bleef ook buiten en weigerde binnen te komen totdat ik weg was. Helaas moest hij toch even wachten want ook Lara moest nog afgedroogd worden. Het blijft me verbazen. De mannen liggen wel in veel te kleine zwembroekjes aan het zwembad maar wassen aan de wastafel is toch een ander verhaal.

Na gedoucht te hebben zijn we nog even wat rond gaan kijken op de camping. De camping had een mooi verwarmd zwembad, klimtoestellen en schommels en ligt mooi gelegen langs een riviertje. Ook kon je er fietsen huren (vrij prijzig). De badkamers waren netjes. Maar alles zag er wat oud uit, vooral in vergelijking met wat we gisteren hadden.

Na de noodzakelijke boodschappen waren we terug gereden naar Winthrop. Dit was een heel charmant dorpje in western stijl. Houten gebouwen, houten boardwalks etc. Veel souvenirs winkeltjes en winkeltjes met oude ‘rotzooi’. Wat ook grappig was, was het restaurantje waar ze western zadels op palen hadden gebruikt als barkruk. En er lag stoepkrijt dus Gabi had haar artistieke tekenkunsten laten zien.

Na even lekker te hebben rondgelopen besloten we dat het tijd was om weer richting Canada te gaan. Onderweg kwamen we grote vlaktes tegen met op de achtergrond mooie bergketens. En een huis met een hele verzameling oude auto’s. Omdat Roland graag naar zoiets kijkt besloten we gewoon even bij deze mensen te gaan vragen of we wat rond mochten kijken. Nou dat was geen probleem. We kregen een uitgebreide rondleiding. Het waren kunstenaars. Naast ongeveer 40 a 50 auto’s hadden ze ook nog een hele verzameling motors, fietsen, meubilair, heel veel onderdelen en, in onze ogen, nog veel meer rotzooi. Ze beschreven zichzelf dan ook een beetje als ‘vreemde mensen’. Zo voelde ze zichzelf. Ze hadden 5 kinderen die inmiddels allemaal uit huis waren. Ze hadden een oude fruit inpak fabriek gekocht en daar woonde ze nu in. Ze kregen de onderdelen en auto’s vaak van mensen die hun rotzooi kwijt wilde en waren daar heel erg blij mee. Toen ze nog kinderen thuis hadden wonen leefde ze ook van eigen geteelde groente en fruit en van hun zelf vetgemeste vee. Tegenwoordig hadden ze een zaakje in satellietschotels en konden dus zo inkopen doen. Echt schitterende mensen. Dat mensen, zelfs in deze tijd, nog zo kunnen leven verbaasde mij erg. Het was voor ons dan ook een leuke excursie.

Toen zijn we toch maar verder gegaan naar de grenspost. Hier hadden we even moeten wachten maar je merkt toch duidelijk dat er een groot verschil zit tussen de Amerikaanse of Canadese Douane. Hier hoefde we alleen maar een paar vraagje te beantwoorden en mochten we doorrijden. Al snel kwamen we in het gebied van de fruittelers. Je zag dan ook overal bordjes en kraampjes met ‘vers fruit te koop’. We hadden ook nog even lekker geluncht langs een van de vele meren die ze hier hadden. Het weer was al duidelijk omgeslagen van regen naar zon want er waren al mensen die in het water aan het spelen waren. Na de lunch had ik nog vlug even een kleine wandeling gemaakt naar de uitkijktoren en heb ik even staan genieten van een 4 vissers in 2 kleine bootjes. Het was heel grappig. Een van de vissers had een grote vis gevangen en de persoon in het andere bootje moest de vis uit het water halen alleen lukte dat niet. Hij was zo aan het hannesen dus besloot de andere persoon, die in hetzelfde bootje als de visser zat, te helpen. Hij stak zijn handen in het water en met een vloeiende beweging wipte hij de vis in het andere bootje. Dit tot grote verbazing van alle 4 de mannen. Ze hadden hier dan ook veel lol om.

Een stuk verder waren mensen uit India een huis aan het bouwen van hout. Gezien Rolands interesse in bouwen, hij werkt bij de gemeente bij bouw en woningtoezicht, besloten we te vragen of we ook hier even rond mochten kijken. Ook deze mensen ontvingen ons met open armen. We kregen dan ook antwoorden op al onze vragen en er werd ons zelfs thee aangeboden met een indiaanse koek. Het hele mooie is dat de bouwmethode hier nogal anders is dan in Nederland. Hier wordt gebouwd met hout en houten balken in plaats van met stenen en metalen draagbalken.

Na even genoten te hebben zijn we verder gegaan naar de ‘Desert’. Een stukje woestijn in Canada. Ik had me voorgesteld grote zandvlaktes te zien maar het was woestijnbegroeiing wat je zag. Omdat het eigenlijk al gesloten was konden we niet de tour over de boardwalk doen. Hier krijg je normaal uitleg over de begroeiing en de dieren die er wonen. Het zag er wel mooi uit maar ik vond het niet de moeite om er de volgende dag voor terug te komen.

Onderweg zagen we nog, tot onze verbazing, een moskee die duidelijk in gebruik was. Hier, in the middle of nowhere, stond een moskee! Uiteindelijk kwamen we dan bij de KOA camping in Oliver/Gallanger Lake aan. Hier bleken mensen uit Veldhoven de zaak te runnen. Dat was wel even grappig! De camping zag er wel netjes uit maar was wel wat verouderd. De speeltoestellen stelde dan ook niet veel voor, maar dat hadden ze ook doorgegeven aan hun bazen en ze waren nu aan het sparen voor nieuwe speeltoestellen. Wat wel heel erg leuk is, is dat de camping een eigen strandje aan een meer heeft met ligweide. Het uitzicht ’s ochtends is dan ook heel mooi zo over het water.

Gabi had hier al direct wat, voor haar, interessants gezien. Er waren mensen met kleine kinderen die kleine fietsjes bij hadden. Gabi was er niet bij weg te krijgen! Elke fiets die Gabi ziet moet geïnspecteerd worden en nog het liefst uitgeprobeerd worden ook.

Na nog even lekker gekookt te hebben zijn we gaan slapen. Het was weer een vermoeiende dag.

Kosten van de dag:
KOA Oliver/Gallanger Lake $29.00 - $42.00 voor een RV site en 2 volwassenen

Dag 12: Gallanger Lake - Sicamous

De dag begon met een kleine wandeling over de camping. Daarna een lekker ontbijtje en vervolgens gingen we op weg. Eerst nog even wezen kijken hoe ze een huis aan het bouwen waren van bomen, de zogenaamde logcabins. Dit vond Roland wel heel leuk om te zien.

Na dit even geïnspecteerd te hebben begon onze rijdag. Onze tweede stop was bij de Vaseux Lake Boardwalk. Dit was een pad over houten vlonders dat uitkwam bij een soort hut waar we het wildleven dat bij het water zat konden observeren. De kinderen vonden vooral de boardwalk heel erg leuk en de uitkijkpunten die je onderweg tegen kwam. Het was maar een kleine wandeling maar wel even lekker. Vogelliefhebbers kunnen hier naar hartelust observeren.

Onze derde stop was in Okanagan Falls. Hier hebben we een bezoek gebracht aan de Flea Market, nou rotzooi genoeg! En ook wel een aantal leuke dingen zoals iemand die vogelhuisjes verkocht en ook een observeerhuisje voor eekhoorns.

Onze mooiste stop vandaag was in Summerland. Niet vanwege het plaatsje maar vanwege de oude autoshow die ze hier vandaag hadden. Er stond zelfs een t-ford uit 1928. En die zag er piekfijn uit, en reed nog ook. Echt er stonden van allerlei prachtige oude auto’s. Van een originele Mercury pick-up truck uit ongeveer 1950 tot zelf gefabriceerde raceautootjes met stijl uit de jaren '70. Echt we hebben onze ogen uitgekeken! Zoveel oude auto’s van de 50 tot ongeveer 80-er jaren. Echt schitterend. Het was ook niet voor niets hartstikke druk met mensen uit alle leeftijdscategorieën.
Doordat we ons verstand hadden staan vergapen aan de auto’s waren we weer laat en moesten we dus aan één stuk doorrijden naar Sicamous. De weg kwam langs een aantal mooie meren, dus uitkijkpunten genoeg.

Onze laatste stop voor vandaag was bij ‘D’ Dutchman Dairy’s. Voor de ijsliefhebbers onder ons een must om te stoppen. Dit is echt een stop waard. ‘D’ Dutchman Dairy’s ligt aan een zijstraat van hwy 1. Ze hebben hier Nederlandse Holsteiner koeien. De melk wordt dagelijks gebruikt om er vers ijs van te maken in verschillende smaken. Bij aankomst stonden er 2 politiewagens. Bij nader kijken bleken er een paar paarden te zijn ontsnapt en de politie hielp bij het vangen van de paarden. Wel een grappig gezicht om de politie zo in actie te zien.

Gabi had al snel oog voor de andere dieren die er stonden. Ze hebben namelijk bij ‘D’ Dutman Dairy’s ook een soort kinderboerderij. Er stonden een ezel, kameel, lama, vogels en nog veel meer andere dieren. Je mocht dan wel niet in de kooien, maar je mocht wel bij de koeien in de stal gaan kijken. Gabi vond de kalfjes toch wel het liefst.

Omdat ik hier al eerder was geweest besloot ik 2 liter bakken ijs mee te nemen. Meer mocht ik niet van Roland, hier krijgt hij nog wel spijt van.

Na een lange dag kwamen we dan toch bij de KOA Sicamous camping aan. Hier waren ze ook weer heel erg vriendelijk en behulpzaam. De camping had een mooi zwembad, midgetgolf en een speeltuintje met trampoline, die door Gabi dus ook gebruikt werd. De site die we kregen had een vuurpit dus vroegen we of ze een rooster hadden zodat we konden barbecuen. Dat was geen probleem. Het hout was gratis en je kon een leuk vuurtje bouwen. Met het campingbedje buiten en de tuinstoeltjes hebben we met zijn allen lekker buiten gezeten. Helaas werd het al snel donker dus moest Roland in het donker barbecuen en hebben we binnen gegeten.

De kinderen waren nogal moe van de dag dus vonden ze het niet erg om naar bed te gaan. Ik merk dat ze bang zijn iets leuks te missen dus ze willen ’s avonds niet naar bed en ’s morgens willen ze uitslapen. Hierdoor komt mijn planning iets in de war, maar dat is te verwachten met kleine kinderen. Maar de kinderen doen het goed dus laten we het lekker zo.

Kosten van de dag:
KOA Sicamous $ 29.00 - $ 41.00 voor een RV site en 2 volwassenen

Dag 13: Sicamous – Golden

De dag begon laat. De kinderen hadden uitgeslapen en ook wij hadden geen benul hoe laat het was. Uiteindelijk waren we, na nog even de nodige adviezen te hebben gevraagd, pas rond het middaguur weg. Onze eerste stop was bij Beardale Castle Miniatureland. Hier stonden allemaal miniatuur dorpjes, huisjes etc. in verschillende stijlen met alles erop en eraan. Het deed mij aan iets Oostenrijks denken. Waarom, ik weet het niet. Suzanne is even wezen kijken maar omdat de kinderen zo lekker aan het slapen waren zijn we maar doorgereden.

De volgende stop was bij Crazy Creek Waterfalls. Dit was een waterval met suspension brug waar je naar toe kon wandelen. Het was er nog maar ongeveer 1 jaar. Wel raar dat je moet betalen om naar een waterval te kunnen kijken. Op zondagen was het gratis maar daar hadden wij vandaag niet veel aan. De waterval was wel mooi, maar om nu te betalen voor een waterval..... Nou als je vanaf de weg kijkt (let wel op het verkeer!) dan zie je ook hoe mooi de waterval is en het scheelt je weer geld. Wij blijven per slot van rekening toch Nederlanders. Gabi vond het overigens wel heel erg leuk want er waren heel wat trapjes te beklimmen.

Onze grote stop van vandaag kwam er aan, The Enchanted Forest. Niet te duur en wel leuk. Het was een soort sprookjesbos met oude Canadese of Amerikaanse mythes en rijmpjes. Wel grappig als je ze kent maar er waren een hoop nieuwe dingen, ook voor Suzanne. Maar gelukkig ook de huisjes van de drie biggetjes en sneeuwwitje etc. De huisjes waren zo klein dat Gabi er in kon staan maar als wij erbij wilde om haar te helpen met trapjes dan had je soms een probleem. Het was een soort Efteling attractie alleen dan gemaakt door amateurs. Soms moest je dan ook goed kijken wat het was. Maar voor de kinderen was het wel leuk. Gabi was dan ook niet vooruit te branden. Alles moest uitgebreid bekeken en beklommen worden. Ook nu merkte we weer dat een planning, als je met kleine kinderen reist, niet echt werkt. Uiteindelijk kregen we Gabi, met veel tegenstribbelen dan toch zo ver dat ze mee ging. Na even rijden zijn we nog even gestopt bij Revelstoke NP. Hier hebben we even de Skunk Cabbage Boardwalk gelopen. Helaas stonden er nog maar een paar bloemen in. Het lijkt mij een schitterend gezicht om alle skunk cabbage bloemen die er staan in bloei te zien. Niet dat de omgeving het niet de moeite waard maakte om de wandeling te doen. Het was, ook al stonden de planten niet in bloei, toch een hele mooie wandeling.

Even later was Roland, de kinderen sliepen en Suzanne had het al eens gezien, nog even de Giant Cedar Boardwalk gaan lopen. Hier kon Roland zich vergapen aan hele grote Ceder bomen. Roland vond het heel mooi, maar hij had al zo veel mooie bomen gezien dat dit niet spectaculair meer was voor hem.

Omdat het toch al laat begon te worden, de klok was inmiddels 1 uur vooruit gezet, en de meiden begonnen honger te krijgen, besloten we om maar van de planning af te wijken en al en camping op te gaan zoeken in Golden. Na even het boekje van Golden er op na te hebben geslagen kwamen we uit bij Whispering Spruce Campground. De camping was netjes, er waren speeltoestellen voor de kinderen en je kon er voor $2 15 minuten internetten. Het enige was dat de man die ons hielp een beetje nors was. Niet zo vriendelijk en behulpzaam als we tot nu toe hadden gehad. Maar ach ja, dat geeft niet. Wat wel heel leuk was, waren de vele grondeekhoorns die er rondliepen. Voor je er een foto van kon maken schoten ze al weer een gangenstelsel in. Echt snel waren ze. Na nog even koken en eten zijn we gaan slapen. We waren allemaal moe en wilde uitrusten voor de langere route die we morgen moeten maken.

Kosten van de dag:
Crazy Creek Waterfalls $6.55 voor volwassenen en $4.70 voor kinderen
Enchanted Forest $7.00 voor volwassenen en kinderen t/m 2 jaar gratis
Whispering Spruce Campground $25.00 voor full hook-up

Dag 14: Golden - Banff

De ochtend begon vroeg. Het eerste wat we zagen toen we naar buiten keken was een camper die weggesleept werd. Wel een grappig gezicht als het bij anderen gebeurt. Je moet er toch niet aan denken dat het bij jezelf gebeurt. Dit was overigens geen gehuurde camper maar een eigen camper. Dat gaf ons toch nog een goed gevoel. Gehuurde campers zagen er ook wat beter uit dan de camper die werd weggesleept. Het tweede wat we zagen waren de hele ondeugende oogjes van de grondeekhoorns. Echt lekker wakker worden.

We wilden op tijd weg want we moesten vandaag Banff bereiken (hier hadden we een hotel geboekt) en we wilde via Kootenay NP. De weg naar Kootenay NP was wel aardig maar niet de moeite waard om veel stops te maken.

Uiteindelijk kwamen we aan bij de afslag naar Kootenay NP. Het eerste wat we hier zagen was een atelier van een houtsnijbewerker. Volgens mij had deze persoon iets tegen de autoriteiten. Wel grappig om te zien. Zijn houtsnijwerken waren wel heel mooi: allemaal gezichten gesneden in bomen. Een paar honderd meter verder reden we door een mooie Canyon. Vlug er even uit om de nodige foto’s te maken. Soms voel ik me met een Japannertje, foto klik klak en weer verder. Maar ja, als je zo’n lange en vaak ook dure reis maakt wil je ook zo veel mogelijk zien in zo’n kort mogelijke tijd.

Niet veel verder waren de Hotsprings. Wel leuk om zo in de bergen in een hotspring te liggen maar het is en blijft in onze ogen gewoon een zwembad. Aangezien we het te koud vonden voor de kinderen besloten we maar snel door te rijden. Nog even zijn we gestopt om een hert te fotograferen.

Op een gegeven moment kwamen we langs een heel mooi olijfgroen gekleurd meer. Het meer bleek dus ook de naam Olive Lake te hebben, en niet voor niets. Dus ook hier weer even stoppen om een kleine wandeling te maken. Gabi vond de boardwalk toch weer leuk. Het geeft een leuk geluid als je op die houten vlonders stampt. Bij het meer spraken we ook mensen uit Australië. Op de een of andere manier trok Gabi nogal de aandacht met haar mooie blonde golvende haartjes en haar lichtblauwe oogjes. Overal waar we heen gingen kreeg ze alle aandacht. Dat wordt later nog wat.
In het zuidelijke en noordelijke gedeelte van Kootenay is er van alles te doen, maar in het midden gedeelte is er niet veel te doen, behalve lange wandelingen maken en genieten van het mooie uitzicht over verbrande bomen. En ondanks dat het verbrand was heeft het toch een bepaalde charme, die kale boomstammen met bergen vol sneeuwtoppen op de achtergrond. Toch wel heel apart.
Uiteindelijk kwamen we aan bij de top attractie van Kootenay NP, de Paint Pots. Na een kleine wandeling kwamen we aan bij de natuurlijke verfpotten. De indianen gebruikten de grond hier om verf van te maken. De okergele en de roodbruinachtige kleuren waren wel apart. In eerste instantie leek het modder te zijn, maar als je dichterbij kwam en goed keek bleek het water net zo helder te zijn. Wel een apart gezicht. We hoorden allerlei geluiden en wisten niet goed wat het was tot we opeens een verbrande boomstam om zagen vallen. Echt een harde klap toen de boom de grond raakte. Wel mooi om te zien maar je zult er maar net onder lopen..... Er waren dan ook mensen die nogal geschrokken waren. Maar het was vast niet de laatste boom die zal vallen want iedere keer als de wind weer opstak hoorde je allerlei gekraak.

Nadat het begon met regenen zijn we terug gelopen naar de camper. Later zijn we nog even gestopt bij de grens tussen Britisch Columbia en Alberta. Omdat de kinderen sliepen heb ik een klein stukje alleen gewandeld maar ik had er geen goed gevoel bij om alleen te wandelen met al dat gekraak en dus ben ik vrij snel terug gegaan naar de camper. Dus toen maar doorgereden naar Banff NP. We besloten om de Bow Valley Parkway te nemen want daar had je de meeste kans op wildleven. Nou dat hebben we geweten! Op een gedeelte wat je normaal in nog geen half uur aflegt, hadden wij nu ruim 2 uur nodig. Weer even hier stoppen voor een moose, daarna daar weer even stoppen voor een mooi uitzicht, even verder weer stoppen voor een paar herten etc. Echt zo duurde de route wel lang maar de kinderen raakte helemaal enthousiast en Gabi begon zelfs mee te zoeken naar wildleven. Echt grappig! Op het laatste moment zagen we nog een moose die zo dichtbij stond dat ik hem vol in beeld had zonder in te zoomen. Echt super!

Uiteindelijk kwamen we dan toch aan in het plaatsje Banff. Nu zoeken naar het Brewster Mountain Lodge hotel en naar een parkeerplaats (dat was een groter probleem). Het hotel was helemaal in western stijl, echt een heel mooi hotel. Alles met boomstammen gemaakt en aangekleed. Zeer charmant. De kamer was simpel maar schoon. Het uitzicht was alleen minder (we keken uit op de achtersteeg). De kamers aan de voorkant hadden wel een mooi uitzicht. Nadat we ons ingecheckt hadden zijn we vlug gaan eten want het was inmiddels al weer laat. Na wat rondlopen kwamen we uit bij Earls. Hier hadden we lekker gegeten. Het bier dat ik kreeg vond ik minder maar ik ben dan ook niet echt een bierdrinker. De spareribs die ik had waren verrukkelijk, echt een aanrader. Roland en de kinderen hadden ook lekker gegeten. Toen maar vlug terug naar het hotel en lekker gaan slapen.

Kosten van de dag:
National Park Pass voor 5 dagen $70, -
Eten bij Earls

Dag 15: Banff - Lake Louise

Vandaag begon de dag vroeg. We wilden nog het één en ander zien in Banff voordat we richting Jasper NP gingen.

Na een rondleiding door het hotel, echt een paar hele luxe suites, zijn we naar de truckcamper gegaan. Roland en de meiden hadden inmiddels al voor brood gezorgd. Op naar de Caves and Basins. Na eerst even te hebben gegeten zijn we op ons eigen houtje de Caves and Basins gaan bezichtigen. Eerst even naar de oorsprong. De basin was wel aardig om te zien maar de stank was niet te harden. Dus vlug weer weg om de rest te gaan bekijken. Na de nodige dingen te hebben gezien kwamen we aan bij het theater. Er draaide vandaag dan geen film, toch was het voor ons de moeite waard om hier naar binnen te gaan want in het voorvertrek stond een oude piano die vooral bij Gabi zeer in trek was. Na de nodige liedjes te hebben gespeeld, hadden we Gabi toch zo ver dat ze mee ging (wel onder protest) om de rest te bekijken. Na het zwembad en de tentoonstelling over het bestaan van de Caves and Basins zijn we buiten nog even een klein wandelingetje gaan maken. Na zo’n beetje een goede indruk te hebben gehad zijn we naar de Banff Gondola gegaan. Onderweg kwamen we nog een hert tegen. Bij de Gondola aangekomen, zag je eerst een Brewster Gletsjer bus. Daarna gingen we naar binnen om met de Gondola naar boven te gaan. Het uitzicht was heel erg mooi. De kinderen hebben dan ook in alle teugen zitten genieten van het uitzicht. Eenmaal boven zagen we hoe mooi de omgeving was. Je kon, via een groot aantal trapjes, naar een andere top van de berg klimmen. Hier stond een oud weerstationnetje dat je kon bekijken, wel door de ramen want alles was te fragiel om binnen te gaan. Het rare was dat iedereen met jassen aan liep en Suzanne in haar T-shirtje. Ze had dan wel Lara op haar rug maar had het niet koud, ondanks dat je toch op hoogte zat en je op bepaalde stukken de sneeuw zag liggen. Tijdens het beklimmen van de vele trappetjes zagen we allerlei marmotjes en aparte vogels. Dit maakte alles nog veel mooier. Echt een aanrader. Na nog even te hebben gestopt bij de hoodoo’s, iets wat veel minder indruk op me maakte dan ik verwacht had, zijn we naar het vergane mijndorpje bij Banff gegaan. Hier kon je nog de ruïnes/funderingen zien van de gebouwen uit de mijntijd. Educatief en toch wel leuk. Misschien ook wel omdat wij iets hebben met bouwen.

Na alles bekeken te hebben zijn we nog even langs het meer gereden. Tijd om te stoppen hadden we helaas niet. Dat was wel jammer want het was er schitterend. Nog vlug even een aantal foto’s maken en op naar de Bow Valley Parkway, de senic road tussen Banff en Lake Louise. Ook nu waren we weer aan het zoeken naar wildleven, en werd ons zoeken weer beloond met het zien van herten, elanden en vele mooie uitzichten. We hebben ook even een wandeling gemaakt bij Johnston Canyon naar de Lower Falls. Dit was wel een leuke wandeling. In de canyon zag je nog de sneeuw liggen. Je moest soms over een speciaal gemaakt pad. Dat vond Gabi zeer leuk. Uiteindelijk kwamen we bij de Lower Falls aan. Via een brug kon je de Lower Falls bekijken maar je kon ook door een klein tunneltje in de berg tot bijna onder de waterval komen. Omdat het al laat begon te worden besloten we om niet meer naar de Upper Falls te gaan en lekker te gaan eten bij het wegrestaurant van Johnston Canyon. Omdat het restaurant leeg was besloten we te eten bij het ‘cafetaria’ gedeelte. Nou dat hadden we beter niet kunnen doen want de hamburgers die wij hadden waren nogal ver doorgebakken, zo erg zelfs dat Rolands hamburger meer zwart dan bruin zag. Na dit gemeld te hebben kreeg hij een nieuwe hamburger. Deze was zelfs een beetje aan de medium kant. Maar gelukkig houdt Roland wel van rood vlees.

Toen vlug naar de camping in Lake Louise. We hadden meerdere mogelijkheden om de truckcamper neer te zetten dus dachten we hem zo ver mogelijk van de trein af te zetten. Nou dat was dus niet mogelijk. Overal waar je komt lijkt er wel een trein recht naast je te lopen. Dit is nog niet het ergste maar ze moeten blijkbaar altijd toeteren als ze voorbij een spoorweg, of wel bijna bij elke camping, komen. Zelfs midden in de nacht. Dat is wel irritant maar ik moet zeggen, na een paar nachten ben je er aardig aan gewend (of de vermoeidheid laat het niet meer toe dat je daar wakker van wordt). Omdat er niemand meer was bij de receptie moesten we een envelopje invullen en vullen met het verplichte bedrag. Raar eigenlijk dat de mensen hier zo’n vertrouwen hebben in de mensheid. Omdat we eerst wilde kijken waar we de camper neer zouden zetten, besloten we dat Roland terug zou lopen om het envelopje weg te brengen. Nou dat heeft hij geweten. Na een wandeling van 30 a 45 minuten kwam hij weer terug. Toen nog vlug de kinderen welterusten wensen en zelf ook gaan slapen.

Kosten van de dag:
Caves and Basin $4.00 per volwassenen en kinderen t/m 5 jaar gratis
Banff Gondola $22.50 per volwassenen
Eten bij Johnston Canyon
Lake Louise Camping

Dag 16: Lake Louise – Nordegg

De dagen begonnen steeds later. De kinderen sliepen lang uit en Roland en Suzanne waren ook niet wakker te krijgen. Jammer eigenlijk want je mist zoveel als je pas rond 12 uur van de camping vertrekt.

Na eerst brood te hebben gehaald en te hebben geïnternet bij het postkantoortje zijn we Moraine lake gaan bekijken. Echt supermooi. Na even ontbeten te hebben, hadden we een wandeling gemaakt naar de Rockpile. Dit was een relatief korte wandeling (500 a 600 m) maar het pad ging wel over rotsen. Bij steile stukken hadden ze wel een soort traptrede gemaakt maar het bleef oppassen geblazen. Dit alleen was al een uitdaging maar als je dan het uitzicht ziet, dan zou je hier wel langer willen blijven. Maar er was meer te zien dus zijn we, nadat we even gevoeld hadden wat de kwaliteit (en oudheid) van het ijs was, maar weer verder gegaan. Op naar het meer Lake Louise. Echt het was hier nu al een drukte van jewelste. Hele groepen samen op de foto. Het meer was heel erg mooi, het was alleen jammer dat ze nu bezig waren met de nieuwe bestrating. Wel leuk om te zien hoe de werkmentaliteit hier was. Maak je niet druk. Geniet van het zonnetje en het heerlijke uitzicht als je even moet wachten. Iets wat bij ons niet kan. Ook het metselwerk is hier iets anders dan bij ons. Na even lekker te hebben genoten van het uitzicht zijn we verder gegaan.

Omdat we inmiddels al weer honger hadden, hebben we even gepicknickt aan Hector Lake. Lekker rustig maar wel even lekker. Het water was wel koud. Gabi hield het pootje baden dan ook vlug voor gezien.

Het mooie van Banff NP en Jasper NP zijn de ontelbare mooie meren en uitkijkpunten. De afstand tussen Lake Louise en Jasper is ongeveer 230 kilometer maar over dit stuk kun je gemakkelijk 3 a 4 dagen doen. Echt schitterend.

Op naar het volgende meer, Bow Lake. Het hele mooie van Bow Lake was niet alleen de kleur van het water maar ijs dat nog in het water dreef. Dat gaf het toch weer een heel ander beeld. Na even bij het uitkijkpunt te zijn geweest, hadden we ook nog even gestopt bij de Nim-ti-jah lodge. Hier kon je mooi langs het water aflopen en hier was ook al een heel stuk van Bow Lake ontdooid. Mooi om te zien zo dat turkooizen water en het nog dichtgevroren gedeelte.

En weer moesten we veel te snel weer verder. We konden niet te lang weg blijven bij de truckcamper want Gabi en Lara lagen te slapen. Dus maar weer verder. We konden het toch niet laten om bij Peyto Lake nog even te stoppen. Ook hier moesten we de kinderen achterlaten, wat bezoekers zeiden; een wandeling van 5 minuten. Helaas waren het bij ons wel wat meer minuten maar met babyfoon op zak hadden we er geen slecht gevoel bij. Het eerste obstakel was al een berg sneeuw waar we overheen moesten, maar je zakte niet weg. Toen over een glibberig pad, vol met ijs, met af en toe een stukje asfalt. Uiteindelijk kwamen we aan bij het uitkijkpunt. Nou ik moet zeggen; het was er schitterend! De kleur van het water, de met sneeuw bedekt bergen etc. Echt schitterend. Ik vond het jammer dat ik deze schoonheid niet met de kinderen kon delen. Maar de kinderen hadden hun middagdutje harder nodig dan nog een mooi uitzichtpunt te bekijken. Dus na even genoten te hebben van het uitzicht zijn we, al sneeuwballen vechtend en voelend hoe diep de sneeuw was, terug gelopen naar de truckcamper. De kinderen hadden ons niet eens gemist want ze lagen nog steeds te slapen.

Omdat het al later begon te worden en omdat we niet goed wisten waar we konden overnachten, niet elke camping was in mei open. Dat is het nadeel als je zo vroeg gaat. Als de camping open is dan kun je er in mei nog wel op aan dat er altijd plaats is. Om nu nog door te rijden naar Jasper vonden we zonde want dan zouden we zo veel links moeten laten liggen, dus besloten we om een afslag richting Red Deer aan te houden. Mijn collega had daar ook op een camping gezeten maar ik wist niet hoever het vanaf de afslag was. Na ongeveer een half uur rijden, door weer een heel ander type uitzicht, kwamen we aan bij de camping; David Thompson Resort. De camping was leuk, met speeltuin, wasruimte, winkel, benzinestation etc. Suzanne ging koken terwijl Roland de was deed. Na het eten wilde Roland de was in de droger doen maar de wasruimte was al afgesloten. Gelukkig kon hij nog iemand vinden die voor hem de deur open deed. Toen is hij maar bij de was gebleven tot deze droog was.

Uiteindelijk liep deze dag ook op z’n einde en zijn we gaan slapen.

Kosten van de dag:
David Thompson Resort and camping $40.00 per nacht voor full hook-up

Dag 17: Nordegg – Jasper

De dag begon gelukkig niet al te laat. Suzanne en Gabi waren een stukje gaan wandelen en vonden vlak bij de staanplaats een speeltuin. We hadden in het begin niet eens in de gaten dat het een speeltuin was. We zagen een speedbootje liggen. Nou die lag er om mee te spelen. Ook waren er speciaal, van oude autobanden en in de vorm van een paardje vervaardigde, schommels. Echt hele grappige dingen, maar wel duur want zo’n schommel kostte $90,-. Uiteindelijk kwamen ook Roland en Lara spelen. Na ook nog even in de speeltuin bij de ingang te hebben gespeeld, getankt te hebben en water te hebben gekocht, konden we (inmiddels was het al weer rond het middaguur) op pad. Op naar Jasper!

De weg terug naar Banff NP is dezelfde als we gisteren hebben genomen, nog steeds lang en recht.

Eenmaal in Banff NP aangekomen gaan we richting de Columbia Icefields. Maar voordat we daar aankomen, komen we nog een groep schoolkinderen in de leeftijd van ongeveer 14 tot 16 jaar tegen. Ze moesten in 2½ dag van Banff naar Jasper fietsen (270 km door de bergen heen, en dat in 2½ dag). Ik moet zeggen, ze zagen er vermoeid uit. Als je dat hier zou laten doen, dan zou iedereen je voor gek verklaren en zou je constant commentaar krijgen. Daar werd het gewoon gedaan. Zonder mopperen, soms wel met afzien, maar niet zeuren en gewoon doen. Uiteindelijk kwamen we na een aantal stops om foto’s te maken dan aan bij de Columbia Icefields. Hier is een gletsjer. Maar omdat het vrij fris is en de kinderen te zomers waren gekleed besluiten we niet de gletsjer op te gaan maar van beneden te bekijken. Wel nog even een kiekje maken en weer verder. De volgende echte stop die we gemaakt hebben was langs de weg. Na eerst wat gegeten te hebben, hebben we nog even gekeken naar een aantal ganzen met jongen. Na gedraaid te hebben op de weg/berm hoorden we allemaal gerommel achterin, maar Roland was er van overtuigd dat alle kastjes dicht waren dus het zou wel niets zijn. Na een stukje rijden kwamen we aan bij de Sunwapta Falls. Hier hebben we een kleine wandeling gemaakt. Vooral Lara vond dit leuk want nu mocht ze weer even proberen te lopen. Het eerste wat ons opviel was een kunstenaar die zat te schilderen. Echt mooi. Toen nog even iets verder gelopen en toen kwamen we aan bij de waterval. Heel mooi was de regenboog die in het water scheen.

Daarna over de 93a naar Jasper gereden. Onderweg besloten de meiden dat ze dorst hadden dus werd er even iets te drinken gepakt in het woongedeelte. Nou dat viel even tegen. Het hele woongedeelte lag vol met scherven. Roland verweet direct de verhuurder dat ze ons een ‘slechte’ camper mee hadden gegeven en dat de kastdeurtjes niet goed sloten. Ik was van andere mening maar ja dat mocht niet deren.

Na alle scherven opgeruimd te hebben, en het drinken voor de meiden te hebben gepakt zijn we maar de camping, Whistlers Campground, op gaan zoeken. Hier hebben ze maar een beperkt aantal plaatsen met full hookup. Omdat we zo laat waren hadden ze alleen nog maar plaatsen zonder stroom etc. Nou dat gaf niets.

We werden gewaarschuwd voor de vele elanden die er rond liepen en dat ze bij schemer zomaar de weg over steken. Nou dat zal wel meevallen dachten we. Dus niet. Voor we er erg in hadden schoot er een eland recht voor onze truckcamper door! Nu reden we niet hard maar Roland moest remmen om de eland niet te raken, dan schrik je toch wel even.

Na de camper neergezet te hebben, en gegeten te hebben zijn we met een zaklamp de wc’s gaan zoeken. Even lekker spoken in het donker.

Het nadeel is dat douches centraal gelegen liggen en dat er voor de rest alleen maar wc’s zijn. Maar dat heeft ook zo z’n charme. De plaatsen zijn wel netjes en midden in de natuur.

Kosten van de dag:
Whistlers campground (alleen staanplaats)

Dag 18: Jasper

De dag begon weer eens iets eerder dan de laatste dagen. Na eerst in de doucheruimte de foto’s op de laptop te hebben gezet, zijn we naar het dorpje Jasper gegaan. Na hier eerst even wat rondgekeken te hebben en informatie gehaald te hebben bij het toeristenbureau, zijn we gaan wandelen bij Maligne Canyon. We zijn begonnen bij punt 5 en zijn naar punt 1 gelopen. Dit hield in dat we eerst omhoog moesten lopen om vervolgens weer omlaag terug te gaan. De canyon was zeer mooi, ondanks dat we mensen tegen kwamen die ons vroegen of het als ze door zouden lopen toch de moeite waard zou worden. Wat de één mooi vindt hoeft de ander niet mooi te vinden, maar de meeste mensen die we spraken vonden het er zeer mooi. Het wandelen ging niet over een recht pad, je moest af en toe een natuurlijke trap nemen etc. Ik vond dat ook wel wat hebben.

Na nog even lekker te hebben gepicknickt zijn we verder gereden naar Maligne Lake, want hier hadden we een boottocht naar Spirit Island met Maligne Tours. Na korte tijd konden we op de boot mee. We zaten mooi voorin en konden alles goed zien en horen. Het was voor de kinderen niet veilig om achter op het open dek te zijn dus wij zaten goed. Bij Spirit Island aangekomen bleek dat het een schiereilandje was dat slechts 2 weken per jaar een eiland lijkt omdat het water dan zo hoog staat. Maar dit mocht het uitzicht niet minder mooi maken. Echt prachtig! We kregen allerlei uitleg en ook werd de naam van Spirit Island verklaard. Echt een aanrader.

Omdat het al wat later werd, en we toch nog een hele terugreis hadden (ongeveer 1 uur) naar de camping, besloten we maar terug te gaan. Onderweg kwamen we nog een aantal berggeiten tegen en ook een beer stak de weg over. Helaas gunde de auto voor ons, ons niet het plezier om een foto te maken. Hij bleef zo lang staan dat de rest niets meer kon zien van de beer. Dat was wel jammer.

Eenmaal terug op de camping hebben we eerst even een douche genomen. Ook nu was er weer geen ruimte voor de kinderen dus moest Roland mee de dames douches in om de kinderen aan te pakken. Toen er een aantal dames binnen kwamen legde Roland uit waarom hij bij de dames douches was. Nou deze keer waren het geen Amerikaanse of Canadese dames maar Duitse die het blijkbaar grappig vonden dat Roland zijn excuses voor dit ongemak aanbood. Er bleek maar weer dat de Europeanen niet zo preuts zijn als de Amerikanen. Na nog even wat (gratis) hout te hebben gepakt zijn we gaan barbecuen. Dat was wel lekker. De temperatuur was er goed voor en er werden dan ook volop kampvuurtjes gemaakt. Iedereen had zijn eigen vuurpit/barbecue waar een vuurtje gemaakt werd. Na de nodige drank willen mensen soms wat luidruchtiger worden maar overlast hebben we niet gehad. De kinderen sliepen er gewoon doorheen.

Kosten van de dag:

Whistlers campground (water en electra)
Maligne Lake Cruise naar Spirit Island $39.00 per volwassenen en kinderen t/m 5 jaar gratis

Dag 19: Jasper – Clearwater

De dag begon vroeg. We hadden voor vandaag een druk programma met afspraken en moesten ook nog een aantal uren rijden, dus vroeg uit de veren. Na een ontbijtje hebben we nog even de tanks geleegd. Tijdens het lozen kwamen er nog een paar truckcampers van Fraserway langs. Dit waren anders ingerichte truckcampers (het oudere model, wij hadden het nieuwste model). Onze indeling beviel me beter, alleen hadden zij het geluk dat de truckcamper niet zohoog was om in te klimmen. Bij die truckcamper kon ik er op mijn billen in wippen en dan verder naar binnen gaan. Bij ons model moest je echt het trapje gebruiken, tenzij je lang en lenig bent. Allebei hadden ze zo zijn voor- en nadelen. Ik was toch wel blij met ons model want daarin was de douche en wc ruimte wat groter. Wij konden rustig met de kinderen douchen in de camper. Jammer alleen dat we daar wat laat achter kwamen.

Na nog even te hebben gekletst met deze mensen zijn we naar de Jasper Tramway gegaan. Hier hadden we afgesproken met iemand van de Jasper Tramway en we moesten opschieten om de kabelbaan te nemen. Helaas werkte Lara nog even haar luier vol, en omdat we dat de andere mensen in de gondel niet aan wilde doen hebben we eerst vlug even Lara verschoond. Hierdoor miste we wel de gondel en moesten we 15 minuten wachten. We kregen gelukkig nieuwe kaartjes en konden nog net met de volgende gondel mee. Boven aangekomen kregen we even uitleg van wat we allemaal zagen. Omdat we eigenlijk te weinig tijd hadden moesten we al weer veel te vlug naar beneden. Maar eerst nog even snel wat spelen met de sneeuw.

Eenmaal beneden zijn we vlug naar Jasper stad gegaan omdat we daar afgesproken hadden om te gaan raften met Jasper Raft Tours. Ja, ik wist ook niet wat ik moest verwachten. Raften met een baby van net 10 maanden. Maar blijkbaar kon het toch. Echt leuk voor mensen met kleine kinderen die toch actief bezig willen zijn. Eerst gingen we met een omgetoverde schoolbus naar het beginpunt. Daar kregen we allemaal een reddingsvest aan. Zelfs voor Lara hadden ze er een die paste. Toen kregen we even uitleg en mochten we in de boot. De bestuurder/gids van de boot zat in het midden en bestuurde de boot. Het water was wat kabbelend maar als je denkt dat je dan niet nat wordt, dan heb je toch echt pech want de gids weet precies de boot zo in de stroming te zetten dat het water toch goed omhoog klotst en je dus wel degelijk nat wordt! Er werd ook geprobeerd iedereen een keer nat te laten worden. Helaas waren wij wel vaak de pineut. In eerste instantie vond Lara het maar niets en huilde. We voelden ons hierdoor best wel opgelaten maar de gids wist ons gerust te stellen met de gedachte dat Lara binnen 10 minuten wel zou slapen en hij had gelijk. Het deinen van het water deed Lara in slaap schommelen. Gabi vond het in het begin wel een beetje eng maar daar werd goed rekening mee gehouden. Later vond ze het schitterend. Alleen als ze verrast werd door het water was het even verschieten maar dat was zo over. Lara heeft nergens iets van gemerkt, nat worden of niet. Lara heeft heerlijk liggen slapen. Nog even een foto en dan weer het water uit. Reddingsvesten uit en weer in de schoolbus terug naar het dorp.

Nog snel even iets te eten halen en op naar Clearwater. Dit is een rit van ongeveer 5 uur dus niet veel tijd om nog te genieten van Jasper.

Roland en Suzanne hadden weer eens een meningsverschil met betrekking tot de grootte van de tank. Suzanne adviseerde om te tanken omdat de volgende tankstation pas na 90 km zou zijn. Maar Roland dacht dat het wel mee zou vallen. Eenmaal een stuk verder besloot Roland toch maar om te keren en via een ventweg terug te rijden. Alleen de ventweg volgde niet de hoofdweg dus hebben we een mooie omweg gemaakt. We grappig om te zien hoe mensen hier kunnen wonen. Gelukkig hebben ze hier alle ruimte want met al die rotzooi zouden ze in Nederland een probleem hebben. Uiteindelijk toch nog even getankt en ook nu weer was Roland toch stiekem wel blij dat hij naar Suzanne had geluisterd want er ging toch meer in de tank dan hij verwacht had.

Uiteindelijk kwamen we dan, na een zeer voorspoedige rit, door de dames bijna niet meegemaakt, aan in Clearwater waar we op zoek gingen naar de KOA Camping. Eenmaal hier aangekomen was de vraag hoe lang we hier zouden blijven want de rit naar onze volgende overnachting zou wel lang zijn. Uiteindelijk konden we zonder een probleem de volgende dag bepalen of we wel terug zouden komen als we Wells Gray PP hadden bezocht. Dus de truckcamper op zijn plek gezet en op onderzoek uit. De camping heeft gratis internet, tenminste in het laagseizoen, en een onverwarmd zwembad dat in het voorjaar voor onze kinderen toch echt wel een beetje te koud was. Gabi wist niet hoe vlug ze er weer uit moest. Dus toen maar vlug onder een lekkere warme douche. Die zagen er goed uit. Na weer wat opgewarmd te zijn had Gabi al snel het speeltuintje ontdekt waar ze lekker aan het klimmen en glijden ging. Na nog even wat eten klaar te hebben gemaakt zijn we gaan barbecuen. Campingbedje buiten zodat Lara toch nog even kon spelen terwijl Roland de vuurplek aanmaakte. Dat is toch wel makkelijk, zo’n campingbedje, heb je meteen ook een box voor buiten als je een kampvuurtje maakt. Na nog even lekker in de schemering te hebben gegeten zijn we gaan slapen.

Kosten van de dag:
Jasper Tramway $22.00 per volwassenen en kinderen t/m 4 jaar gratis
Jasper Raft Tours $47.00 per volwassenen en kinderen t/m 5 jaar gratis
KOA Camping $23.00 - $33.00 voor een RV site en 2 volwassenen

Dag 20: Clearwater

De dag begon rustig. Na alles weer afgekoppeld te hebben zijn we naar Wellls Gray PP gegaan. De eerste stop die we maakte was bij Dawson Falls. We hadden de auto neer gezet en hebben toen een klein stukje gelopen naar de waterval. We werden al gewaarschuwd dat we op moesten passen voor de muggen. Nou ze hadden gelijk, het stikte er van de muggen. Gelukkig waren de kinderen goed ingesmeerd maar Roland en mij bleken ze nogal lekker te vinden. Dat was wel even balen maar ach. Het uitzicht maakte dat wel weer goed, vooral als je de kracht van het water ziet. Toen weer vlug terug naar de auto en op naar de volgende waterval. Wells Gray staat bekend om zijn watervallen en terecht. De volgende waterval waar we gestopt zijn was Helmcken Falls. Hier kon je ook nog lekker even rondwandelen en kon je een educatieve wandeling nemen langs alle borden die info gaven over de regio en de geschiedenis daarvan.

De wandeling naar de Helmcken Falls was kort maar je moest even opletten waar je heen moest. Maar dat maakte het voor de Gabi weer even extra spannend, uitzoeken waar alle paadjes heen gingen. Het uitzicht over de waterval was spectaculair. Na nog even iets verder te zijn gelopen kwamen we er achter dat ook de rotsformaties iets aparts hadden. Net of ze opgebouwd waren uit allerlei laagjes met allemaal verschillende kleuren. Ook zeer apart om te zien.

Op de terugweg naar de doorgaande weg zijn we eerst even gestopt om de bloemen te fotograferen. Even later nog even gestopt om de beer te fotograferen die over de weg liep. Echt mooi om te zien zo’n beer die net langs je auto af loopt. Maar er volgde al auto’s achter ons dus zijn we maar doorgereden om de anderen ook nog even te laten genieten van de beer. Echt mooi.

Op weg naar de camping zijn we nog even gestopt bij een uitkijktoren. Het uitzicht vanuit de toren was mooi, alleen begon het al wat schemerig te worden. Dit gaf ook wel een apart uitzicht. Vlug nog even gekeken in een Van om het verschil te zien qua slaapruimte tussen een Van en onze truckcamper. Nou ik ben heel erg blij dat wij een truckcamper hebben. Echt nogal wat meer ruimte en op onverharde wegen zit je nog steeds comfortabel. En weer op naar de volgende stop, de Black Horse Saloon. Dit is een kleine ranch waar je kunt overnachten. Ze hebben meerdere cabins, een klein kerkje en een echte cowboy saloon. Ook lopen de paarden in de wei, echt westerngebeuren midden in de mooie natuur van Wells Gray PP. Grappig om even gezien te hebben. Daarna nog even gestopt bij een boerderij waar ze bizons hadden. Roland wilde ze toch wel eens zien, alleen stonden ze achterin de wei en nog maar nauwelijks zichtbaar zo in de schemering.

Nog even een laatste waterval meenemen en dan weer terug naar de camping. Even eten koken en dan lekker allemaal naar bed toe. Het is weer een lange dag geweest met heel veel mooie indrukken.

Kosten van de dag:
KOA Camping $23.00 - $33.00 voor een RV site en 2 volwassenen

Dag 21: Clearwater – Gold Bridge

Vandaag hebben we een beetje een rijdag. We moeten ongeveer 375 km afleggen waarvan een groot gedeelte over onverharde weg is. Dit is niet zo erg want het weer zit toch niet mee.
Na eerst even gegeten te hebben in het restaurantje van de camping zijn we op weg gegaan naar ons paradijsje van rust.

Eenmaal onderweg kwamen we langs een heuvel waar je gewoon het zand kon horen glijden. Heel apart om een soort zandstormpje te zien. Boompjes waren schuin gevallen etc., echt apart. Even later, op hwy 24, kwamen we nog iets aparts tegen. Bij een meertje stond een bord met de tekst “Help save this lake”. Grappig om zoiets te zien. Het was wel een mooi meer. In het water lag een klein eilandje waardoor alles nog mooier overkwam. Helaas regende het nogal, dus hebben we niet lang staan genieten van dit uitzicht.

Bij de afslag van hwy 97 naar de Sea to the Sky hwy (hwy 99) moesten we even kijken. Iets te ver gereden dus direct draaien. De kinderen hadden honger dus werd er even gekeken naar een stopplaats. Hat Creek Ranch leek ons wel leuk om te gaan bekijken met de kinderen dus hier maar even gestopt. Eerst even een boterhammetje eten en dan even bij deze historic site gaan kijken. Grappig om het roadhouse te zien. Echt alles heel erg oud en de slaapkamers waren nog met oud behang, wat bijna van de muren afviel maar dat geeft ook een beetje het gevoel dat het erg oud is. Je kon een goed idee krijgen hoe het er vroeger aan toe moest zijn gegaan.

Ook stonden er meerdere oude, op gestookte kolen aangedreven tractors en was er nog een zadelmakerij. Echt mooi om te zien. Dan besef je pas hoe luxe we het nu eigenlijk hebben. Nog even een ritje met de postkoest gemaakt en een bezoekje gebracht aan het indianendorpje dat erbij hoort. Het was dat het ons leuk leek voor de kinderen om naar de Hat Creek Ranch te gaan, maar Roland en ik hebben net zo veel genoten van deze excursie!

Uiteindelijk zijn we toch maar door gereden want het gedeelte over onverharde wegen lag nog voor ons.

Eenmaal bij Lillooet aangekomen begon de laatste 80 kilometer naar de Tyax Lodge. We hadden eerst even aan Fraserway gevraagd of we toch wel deze weg mochten nemen want bijna 70 kilometer is onverhard maar de schoolbus neemt ook iedere dag deze weg dus kon het wel. Nou het kon alleen niet in de door Tyax lodge aangegeven tijd. Volgens hen stond er ongeveer 2,5 uur voor. Nou wij hebben er ruim 5 uur over gedaan. Ik moet dan ook wel zeggen, de weg is schitterend dus hebben we ook nogal wat fotostops gemaakt maar zelfs zonder deze stop hadden wij het niet gehaald in 2,5 uur. Je rijdt langs een groot meer met prachtige uitkijkpunten. Je moet alleen wel uitkijken voor vallende stenen of gevallen stenen op het wegdek. Je ziet allerlei rare dingen zoals het wegdek dat onverhard is en dan op de raarste momenten ineens weer verhard is, kale bomen met alleen in de kruin wat begroeïng, herten die tegen een bijna rechte muur omhoog rennen, een witkoparend en een zeearend die in de lucht een gevecht voeren etc. Het is zo mooi dat het niet te beschrijven valt! Ondanks dat we weten dat je nog een heel stuk moet rijden en het al laat begint te worden hadden we geen haast. We kwamen dan ook nog maar net op tijd bij de Tyax Lodge om nog te eten. Maar dat gaf niets. We hebben wat gegeten terwijl we genoten van de inrichting van de lodge en het uitzicht op het meer. Daarna zijn we naar onze kamer gegaan. Omdat we hier 2 nachten blijven wilde we het verschil weten tussen hier kamperen en een kamer huren. De kamers zijn groot, hebben een prachtig uitzicht op het meer, de loslopende paarden, konijnen en de jacuzzi.

De rust die deze omgeving uitstraalt werkt aanstekelijk. Na zo veel dagen een druk programma te hebben gehad, begint de rust in te zakken. Echt een goede beslissing geweest om hier de laatste dagen tot rust te komen voordat we weer terug naar huis gaan.

Kosten van de dag:
Hat Creek Ranch $8.00 per volwassenen en kinderen t/m 5 jaar gratis

Dag 22: Goldbridge

Na een heerlijk buffet ontbijt en het uitchecken van de kamer en installeren van de truckcamper, zijn we een stukje langs het meer gaan wandelen want ik wilde de chalets bekijken.

We waren nog maar amper buiten of Gabi en Lara genoten van de loslopende paarden die hun weg passeerde. Toen even kijken bij de kippetjes en de loslopende konijnen. Echt, de gezichten van de meiden spraken boekdelen. Ze genoten in alle teugen van wat ze zagen. Lara heeft alleen iets meer lef dan Gabi en wilde ook steeds achter de konijntjes aan. Gabi school zich achter papa maar wilde toch ook eigenlijk een konijntje aaien, alleen dat was toch nog een beetje te eng. Nadat we de kinderen eenmaal zover hadden gekregen dat we verder konden lopen, zijn we uiteindelijk toch bij de chalets gekomen. Hier hebben we even gekeken. Nou ik zou het wel weten. Gezellig met z’n allen bij de open haard met uitzicht op een prachtig meer. De kano voor de deur, geen auto te horen, alleen het watervliegtuigje van de Tyax Lodge die zo af en toe opstijgt of landt in het meer. Beter kun je het bijna niet hebben.

Na nog even genoten te hebben van het uitzicht op de Tyax Lodge en de bergen zijn we weer terug gelopen naar de lodge. Hier hebben we de reddingsvesten aan gedaan en zijn we lekker met de kinderen gaan waterfietsen (bij overnachting in de lodge is dit gratis). In eerste instantie vond Lara, die vastgebonden was in een stoeltje, het wel eng. Maar na een paar minuten was het lachen geblazen. Echt lekker genieten op het water, van ons gezinnetje, het uitzicht en de rust.

Nadat de kinderen het waterfietsen voor gezien wilde houden, ze waren toch wel moe geworden van dat zitten in die buitenlucht, zijn we terug gegaan naar de truckcamper. Dat was maar goed ook want het begon bewolkt te worden. We waren goed en wel in de truckcamper toen het begon te regenen. Maar dat gaf niets. We waren allemaal een beetje moe dus hebben we even lekker liggen slapen.

Voor het avondeten hadden we gekozen om te barbecuen want het vlees moest op. Op de camping in Vancouver waren, althans dat dacht ik, geen barbecuemogelijkheden. Dus heeft Roland in de regen een vuurtje gemaakt en vlees gebakken, terwijl Suzanne en de meiden lekker binnen bezig waren met de salade te maken.

Na een klein beetje aangebrand vlees en een lekkere salade te hebben gegeten zijn we nog even lekker wezen douchen in de gemeenschappelijke douches in de lodge. De douche was groot. Je kon er makkelijk met meerdere tegelijk onder de douche, iets wat in ons geval zo met de kinderen wel heel erg makkelijk was. Bij de dames was er een commode waar we de kinderen makkelijk op konden afdrogen en aankleden. Terwijl Roland zich nog ging douchen konden Gabi en Lara lekker spelen in de gezamenlijke ruimte. Hier stond een klein speelhuisje, wat spelletjes, een pingpongtafel etc. Op een regenachtige dag kunnen de kinderen en volwassenen, want er is ook een fitnessruimte, zich best goed vermaken. Daarnaast is er een ruimte om de was te doen. Dus je bent van alle gemakken voorzien.

Na even lekker gedouchet te hebben zijn we terug gegaan naar de truckcamper. Hebben alles alvast klaar gemaakt om de volgende ochtend te vertrekken.

Kosten van de dag:
Tyax Camping $30.00 voor een RV site met 2 volwassenen, max. 2 kinderen t/m 11 jaar gratis

Dag 23: Gold Bridge – Vancouver

De ochtend begon heel erg vroeg. Omdat de kinderen gisterenmiddag zo lang hadden geslapen besloten we vandaag om toch nog maar een wandeling te gaan maken. Dus zijn we voor 6 uur opgestaan. Het eerste wat we zagen toen we buiten keken waren de paarden en het mooie meer. Echt lekker wakker worden. Na vlug even iets gegeten te hebben, zijn we gaan wandelen. We kozen het educatieve pad. Hier kreeg je onderweg uitleg over de planten en bomen die je zag, de dieren die er leven etc. Dat was wel leuk. Af en toe moest je wel uitkijken dat je niet door de paarden van het pad af werd geduwd, dat je in de paardendrollen ging staan of dat je in de modder weggleed. Maar dat maakte niet uit. Bij het einde van het pad zijn we nog even in de boomhut geklommen. Vanaf hier heb je kans om dieren te zien. Helaas hebben wij niets anders gezien dan de paarden. Op de terugweg zijn we langs het water gelopen. Het eerste wat we zagen was dat er bevers bezig waren geweest want er waren boompjes omgeknauwd. Daarna zagen we de bergen tevoorschijn komen van achter het meer. Ondanks dat het toch nog een klein beetje bewolkt was was het toch echt heel mooi!

Na terug te zijn gekomen bij de truckcamper hebben we ons eerst even omgekleed. Dat is het nadeel als je vroeg in de ochtend gaat wandelen, dan zijn alle bomen en struiken nog nat. En dan ontkom je er niet aan om zelf ook tot je knieën toe nat te worden.

Rond het middaguur waren we dan toch zover dat we konden vertrekken. We kozen nu een andere weg. Volgens de Tyax Lodge zou deze weg 4,5 uur duren maar helaas, dat is ons weer niet gelukt. Wel weer heel erg leuk voor Roland. Die kon zijn hart weer ophalen aan de onverharde wegen. Onderweg zagen we de sneeuw nog liggen, watervalletjes, hele mooie uitkijkpunten en zelfs een auto die van de weg af was geraakt. We moesten onderweg een paar keer stoppen om de kabels vast te draaien.

Uiteindelijk kwamen we weer op de verharde weg aan. Op naar Vancouver. Onderweg hebben we nog even een stop gemaakt bij de Shannon Falls. De waterval is mooi om te zien, maar als je al meerdere watervallen hebt gezien dan vallen je ogen op nog een mooi verschijnsel. Jaren geleden zijn er bomen omgevallen en op deze bomen zijn nieuwe bomen gegroeid. Dat geeft ook een heel fraai gezicht.

Uiteindelijk zijn we aan het laatste traject van vandaag begonnen. Het laatste stuk gaat over de Sea to Sky highway. De naam zegt het al. Vanaf de weg, die door de bergen gaat, heb je een heel mooi uitzicht op het water en Vancouver Island. Wat ik heel jammer vond was dat ze nu bezig waren met netten te plaatsen op de rotswanden tegen steenslag. Maar vlug naar de andere kant kijken want dat uitzicht maakt alles goed.

Eenmaal in Vancouver gaan we op naar Henrietta van BCRV. De camping heeft een overdekt zwembad, ruimte om lekker te zonnen, een kamer met bar en internetmogelijkheden, een winkel met voornamelijk souvenirs etc. Van alle gemakken voorzien dus. Elke staanplaats is afgezonderd door een hoge heg. Ik, Suzanne, was hier al eerder geweest maar nu viel mij pas op dat ze een speeltuintje hadden en een hele ruimte was waar je kon barbecuen. En het was nog lekker weer ook maar nu was het vlees al op.

We kwamen aan tegen 7 a 8 uur. Geen probleem. Nog even de camper afgespoten want door de onverharde weg was hij toch wel heel erg vies geworden. Suzanne heeft nog even eten klaar gemaakt terwijl Roland en de kinderen aan het spelen waren in de speeltuin. Nadat we gegeten hadden nog vlug even alles inpakken want we wilden de volgende dag nog even naar de winkel om de laatste spullen te kopen. Moe maar voldaan van een hele mooie reis gingen we onze laatste nacht in de truckcamper in.

Kosten van de dag:
Parkeerkosten bij Shannon Falls
BCRV Camping $42.00 voor een full hook-up site en 2 volwassenen, kinderen t/m 6 jaar gratis

Dag 24: Vancouver

De ochtend begon vroeg. Nog even de laatste dingen pakken en vertellen dat we weg waren. We hebben nog even gebeld met Martinair om de tijd te controleren. Nou dat was maar goed ook want ze hadden al 4 uur vertraging. Ook maar even Fraserway gebeld of het erg was als we iets later kwamen. Nou als we maar voor 12 uur bij Fraserway waren dan was er niets aan de hand. Dan kon de chauffeur ons nog wegbrengen naar de luchthaven.

Vlug nog even naar het winkelcentrum. Even wat drank, chocoladechips, spijkerbroeken, maple syrop etc. halen. Helaas moest alles nogal vlug dus vergaten we weer iets. Konden we weer terug de winkel in. Eenmaal op de weg reden we nog even verkeerd ook. Uiteindelijk kwamen we na 12 uur pas bij Fraserway.

Daar werd ons gevraagd of alles naar wens was. We legden toen uit dat we problemen hadden met het legen van het vieze water en dat we een ongelukje hadden gehad met het servies. Ze keken even en begonnen te lachen. Roland en ik dachten dat we moesten betalen maar blijkbaar vonden ze de situatie wel grappig en was alles goed. Er werd getekend en we konden binnen verder alles afhandelen.

De chauffeur die ons naar de luchthaven zou brengen was er nog. Toen ik uitlegde dat ik ook nog graag even Lineke wilde spreken was dit geen probleem. Hij bleef lief wachten, ondanks dat we te laat waren en ik dus ook nog wat ‘eisen’ had. Na nog even gepraat te hebben met Lineke, de persoon die voor mij alles geregeld had bij Fraserway, konden we vertrekken naar de luchthaven. Hier moesten we nog wel een paar uur wachten maar we konden al wel inchecken. Omdat we zo lang moesten wachten kregen we voor Roland, Suzanne en Gabi een etensbon van $15, - per persoon. Dus bagage inchecken, door de douane en even iets eten.

Ze hadden ons verteld dat er een speelruimte was voor de kinderen. Er was aan alles gedacht: een boot met allerlei knoppen en hendels, een klimtoestelletje, een kasteeltje etc. Voor de allerkleinste was er een kinderkamer met 8 ledikanten waar de kinderen konden slapen. Hier hebben we dan ook gebruik van gemaakt. Eerst hebben Gabi en Lara nog even mogen spelen terwijl Roland en ik om de beurt de winkeltjes afgingen. Daarna zijn Gabi en Lara gaan slapen en hebben Roland en ik zitten werken / leren. Echt lekker rustig op ons gemak genieten van de laatste momenten van de reis.
Na nog een poging gedaan te hebben om onze etensbonnen op te maken zijn we naar de gate gegaan. Hier moesten we ook nog even wachten. Uiteindelijk vertrokken we dus pas rond 21.00 uur. Dat was wel lekker want we waren nu allemaal toe aan onze nachtrust. Eenmaal in het vliegtuig zijn we op onze stoelen gaan zitten. Gabi en ik hadden een stoel tegen het schot, dus met extra beenruimte. Dit was omdat er voor Lara een basinette was geregeld en deze kunnen alleen hier hangen. Roland zat in het middenpad maar de stoel naast hem was leeg. Dus eenmaal in de lucht hebben we Lara in haar bedje en Gabi op 2 stoelen gelegd. Roland en ik hebben onze stoelen achterover gelegd, zover als dat ging, en onze benen lekker gestekt onder Lara’s bedje. Voor we er erg in hadden moesten we Lara al weer uit haar bedje en moesten we al weer rechtop gaan zitten om te landen. Een ‘kortere’ vlucht konden we ons niet wensen. Uitgerust en wel kwamen we aan op Schiphol waar opa en oma al stonden te dringen om Gabi en Lara weer te kunnen zien. Helaas was er aan onze fijne gezinsreis weer een eind gekomen.

Zowel Suzanne als Gabi kunnen niet wachten om weer terug te gaan naar Canada!

Kosten van de dag:
Souvenirs