Zo! de eerste twee dagen zitten erop, en alles is klaar om de camper op te gaan halen. We hebben twee dagen Vancouver kunnen bekijken, en veel leuke nieuwe indrukken opgedaan. Met de Hop-on Hop-of bussen die er rond rijden kom je overal, samen met de goede uitleg is alles makkelijk te vinden. Razend makkelijk, in en uitstappen waar en wanneer je maar wilt. Na een goede vlucht met een tussenstop van ca 45 minuten op Calgary waren we snel weer op weg naar Vancouver International airport. Dit viel reuze mee want op Schiphol was het een drukte van belang, en je vraagt je af of al die mensen wel in het vliegtuig zullen passen. Nou! ze passen met gemak!!, en ook nu hebben wij ons weer verbaasd dat het hele spul in de lucht blijft hangen. Vancouver airport is echt mooi strak met overal vloerbedekking, en mensen die je helpen de goede kant op te gaan, maar ook zeer vriendelijk overkomen. We waren dan ook in no-time met een taxi op weg naar ons hotel. Het Best Western Plus by the sea. Echt Amerikaans, lekker overdreven, en van alle gemakken voorzien. Het plan wakker te blijven, en zo snel mogelijk in het ritme van Canada te komen konden wij tot 20.30 uur plaatselijke tijd volhouden, maar toen gingen de lampjes uit. Intussen waren we toch al zo een beetje 22 uur in de weer, en dat voel je echt. Het went snel, en intussen lopen we met de tijd hier mee. Ons hotel is down-town met daarom heen vele leuke restaurants en winkels. Kortom heel gezellig. We hebben een bezoek gebracht aan de wijk Gastown, waar vroeger alles op gas werkte, en waar nu nog een klok staat die op stoom draait. Stanley Island waar nog een groot gedeelte regenwoud is, en wat ze ongerept laten. Totempalen gezien van de vroegere bewoners, rondgewandeld langs de kust, het watervliegtuig eiland, en de cruise terminal bekeken, het Olympies vuur wat ze gebruikt hebben tijdens de winterspelen gezien. Naar Granville Island geweest, waar een doorlopende markt is met de heerlijkste dingen, Chinatown bezocht, en nog veel meer. daarbij heerlijk gegeten en wat gedronken. Op de terugweg van onze rondreis willen we nog een bezoekje brengen aan Grouse mountain waar je een mooi overzicht hebt over Vancouver. Je moet wat te wensen overhouden tenslotte, en we zijn er simpel weg niet aan toe gekomen.

Dag 3, de dag dat we de camper op moesten halen zijn we vroeg opgestaan. Eerst met de taxi terug naar het vliegveld waar het tranfer was afgesproken met het camperbedrijf Fraserway. We werden opgepikt voor het Fairmont luchthaven hotel, en na een rit van een half uurtje kwamen we dan ook in het industrie gebied aan van het stadje Abbotsford waar je de campers voor het uitzoeken had. Jonge! jonge! wat een berg uiteenlopende maten, merken en uitvoeringen. De vriendelijke Nederlandse dame van Fraserway hielp ons snel door de papieren rompslomp en de uitleg, en we konden op stap. Dat begon al goed, want de uitleg dat dicht in de buurt een superstore was voor de eerste boodschappen hadden wij toch niet echt helemaal goed begrepen, en na 15 km gaven we het dan ook maar op. Na nogmaals een keer de verkeerde kant te zijn op gereden, zaten we eindelijk in de goede richting. Het is met recht even wennen aan het verkeer, en niet vergeten de afstanden, want die zijn wat anders als bij ons. Evengoed reden we richting Hope voor onze eerste stop, en de inrichting van het tijdelijke huis. Onderweg kwamen we toch nog een superstore tegen, en daar hebben we dan ook de belangrijkste zaken aangeschaft.

Op de camping Wild Rose bij Hope alles zo goed en zo kwaad op orde gebracht en de eerste avond doorgebracht. Rijden met zo een apparaat lijkt leuker als dat het is. Het rijd lekker maar je moet het tempo erg laag houden anders vliegen de potten en pannen om je oren, en als je alles niet goed weg zet rammelen al de kasten leeg. Na een heerlijke nachtrust op een fijn bed zijn we vroeg gaan rijden en hebben we een bezoek gebracht aan het stadje Hope waar de eerste Rambo film is opgenomen. Er staan prachtige uit hout met de kettingzaag gesneden figuren. Daarna richting Coquihalla natuurpark (net buiten Hope) om wat te wandelen, en het landschap te gaan bekijken. In het park zijn vijf tunnels (de Othello tunnels) uitgehakt in vroegere jaren (1914/15) met de bedoeling daar een trein door heen te laten rijden, wat helaas nooit is afgemaakt en nu een touristische atractie is. Omdat de tunnels in een prachtige canyon liggen en strak in een lijn zijn uitgehakt is het heel erg leuk om er doorheen te lopen en te zien. Ook nog even de Hope Slide bekeken, wat een zeer grote aardverschuiving is geweest met veel ellende, vervolgens richting Manning National park gereden voor de tweede stop. In Manning park hebben we de nacht doorgebracht op het Lightning Lake camground bij een prachtig meer. Was het in Hope een camping met full hook-up wat wil zeggen dat je van alle gemakken bent voorzien. In Manning moesten we het doen met een mooie plek en verder niets. Onderweg zagen we al borden dat er beren rond liepen dus daar word je gelukkig voor gewaarschuwd.

Beren hebben we nog niet gezien, maar wel veel knabbels en babbels. Toen we 's avonds een rondje wandelde stak vlak voor ons een prachtig hert over, en de volgende ochtend toen we zijn gaan rijden stonden die beesten gewoon langs de kant van de weg. De natuur wordt met de km mooier, en denk je eerst "we rijden door Oostenrijk". Hoe verder dat je komt hoe meer verbaas je je over de ruimte en de rust. Tot nog toe een prachtig land.

Dag 5, zijn we van Manning national park richting Osoyoos gereden en hebben de nacht doorgebracht op het MIP RV Park resort aan een prachtig meer. De weg er naar toe was mooi, met steeds wat minder verkeer waardoor je soms jezelf alleen op de wereld waant, en dat op een weg met soms 8 banen! Op veel kruisingen en rotondes kwamen we mooie en kunstig gemaakte beelden tegen. Verder hadden we onderweg wel een lekker zonnetje, wat in Osoyoos op liep naar een knappe 33 graden. In de avond was dit snel minder, en hebben we het moeten doen met regen.

Na de volgende dag (vrijdag) onderweg voor het eerst getankt te hebben (wat hier toch echt wat aantrekkelijker is als bij ons, en meteen weer tegen valt omdat de camper 1 op heel veel slurpt) ging de route richting Kelowa. Onderweg veel regen wat pas in de loop van de middag minder werd. Wel een mooie rit door de fruit en wijn gebieden van Canada. Als je nu de Betuwe in gedachten neemt en je doet dat maal 20 heb je ongeveer een idee hoe groot dat gebied is. Echt heel bijzonder om doorheen te mogen toeren. Onderweg zijn we op twee plaatsen gestopt om koffie te drinken en wat te eten, wat je op veel parkeerplekken kunt doen, die schoon en goed verzorgt zijn.

Toen op zoek naar een plekje voor de nacht wat wel wat kilometers heeft gekost voordat het naar onze zin was. We zijn uitgekomen in het plaatsje Mara op een mooie maar veel te dure camping, helaas zonder wifi, wat voor het contact met het thuis front minder is, en we nu niet weten wat Oranje/Spanje is geworden. Door het zoeken zijn we intussen wel steeds dichter bij Revelstoke uitgekomen. Dat is de plaats die gepland staat voor dag 7, dus dan maken we er maar een boeren nacht van en gaan we lekker uitslapen.

Door het weer op dag 6 hebben we niet veel kunnen wandelen, maar wel wat leuke foto's kunnen maken van onder andere de grondmarmotten die bij bosjes om je heen lopen bij een koffieplekje. We beginnen aardig te wennen aan ons tijdelijke huis, en vinden aardig onze rust. Heel vervelend dat Heim niet van Ton kan winnen met rummikubben, maar we hebben nog een paar weken te gaan.

Dag 8, zaterdag, we zijn vanuit Mara vertrokken na een heerlijke nachtrust. Intussen zijn we gewent aan de tijd hier en dat merk je wanneer je lekker slaapt en normale tijd wakker wordt. Het was nog maar een wippie naar Revelstroke (115 km) en onderweg zijn we gestopt bij Crazy Creek om daar een mooie waterval en een hangbrug te beklimmen, iets wat voor Tonny al een hele uitdaging bleek te zijn, maar wat ze wel heeft gedaan. Klasse! We vallen in herhaling, maar de natuur is steeds mooier, en om elke hoek zie je weer wat anders. Ook kwamen we onderweg nog een spookstadje tegen waar we met plezier hebben rond gelopen en veel oude dingen hebben mogen zien uit de tijd van het wilde westen. Echt zoals de huizen en winkels er vroeger uitzagen, en wij alleen maar uit films kennen. De straten waren toen wel een grote bagger bende, en dat is nu anders, maar je hebt echt een leuke indruk hoe het er aan toe ging. Ook hebben we daar onze eerste apple pie gegeten die heerlijk was. Kortom al met al een erg leuke ervaring die we niet hadden willen missen.

In dat spook stadje stonden vele oude treinen en oude auto's die je hier toch nog wel veel tegenkomt. Toevallig was ook onderweg een plek waar twee spoorwegen bij elkaar zijn gekomen, en daar hebben ze de laatste spijker geslagen, wat toen een hele gebeurtenis is geweest, zeker als je beseft en ziet waar die spoorwegen doorheen lopen, en ooit eens aangelegd zijn. Op die plek kwamen mensen bij elkaar die een toertocht aan het maken waren in oudere auto's. Even kwijlen voor Heimen die nog een Chevrolet Impala herkende waarin Opa Donker nog een poosje heeft gereden. Leuk om te zien. De rit die dag eindigde op RV park KOA Revelstoke met een ontmoeting van nog een paar Nederlanders die helaas wat pech hadden met hun camper, en dan voel je jezelf wat machteloos als je geen afdoende hulp kunt bieden.

Dag 8 zijn we richting Revelstoke National park gereden na eerst even een bezoekje te hebben gebracht aan de dam daar in de buurt. We hebben een filmje gezien over transport van de turbine die 11000 km verder uit 1 stuk roestvast staal speciaal voor deze dam gemaakt is. Voor dat transport lieten ze simpelweg complete rivieren ophouden met stromen door andere dammen open te zetten om te zorgen dat het ding over water kon. In het park zelf hebben we onze eerste beren gespot, en nog wel een met een kleintje erbij. Je denkt als je het hoort nou het zal wel, maar als je er dan een paar meter vanaf staat is het toch een hele ervaring. Na verder te zijn gereden, waar we nog een grotere langs de kant van de weg zagen staan, en nog even te zijn gestopt op een natuurpark waar je over een moeras heen kunt lopen het Skunk Garbage Boardwalk, en nog even te zijn gestopt boven op de Rogers pas zat ook deze dag erop en zijn we gestopt op het Whispering Spruce RV Park in Golden.

Dag 9 maandag, hebben we het simpel gehouden door een korte rit te maken vanaf Golden naar Lake Louise. Onderweg zijn we gestopt bij een natuurlijke brug de Natural Brigde die is uitgesleten door jarenlange stroming van de daar aanwezige rivier. Heel bijzonder. We waren daar met nog een paar honderd japanners die aankomen rijden in een bus, snel allemaal foto's maken, twee minuten de tijd krijgen, maar dan als een raket weer de bus in moeten vluchten. Een koddig gezicht. Na de brug zijn we doorgereden naar het meer Lake Emerald met mooi helder water in een prachtige natuur en omgeving. Bij elkaar was de rit niet langer als een kilometer of 80, maar meer dan genoeg. Intussen waren we aangekomen in het dorp Lake Louise genoemd naar het gelijknamige meer op een grote campground in het stadje. Er werd nadrukkelijk gezegd alles goed dicht te houden omdat er grizzly beren in de buurt waren, en naar elkaar op zoek waren om kleine beertjes te maken. Wat een reden te meer is om op afstand te blijven.Verder hebben we het dag 9 zeer rustig gehouden.

Dag 10 dinsdag zijn we de kant van Banff opgereden na eerst een bezoek te hebben gebracht aan het meer Lake Louise voor een plaatje te schieten, maar ook om met de kabelbaan daar omhoog te gaan en de omtrek vanuit de hoogte te bekijken. Je moet het gezien hebben om er over mee te praten en te kunnen vertellen hoe mooi alles er van boven uit ziet. Je kijkt op de Canadese Rocky Mountains vanuit een heel andere gezichtveld, echt mooi. In Banff aangekomen, waar we het plan hebben om twee dagen te blijven voordat we de Bow Valley Parkway, en Icefields Parkway gaan rijden, maar dan wel lekker uitgerust, want het schijnt het hoogtepunt van de rondreis te zijn. Banff lijkt erg gezellig, dus daar houden we het wel een dagje langer vol.

Dag 11 Woensdag, kuierend in Banff, wat net in Alberta ligt en niet in British Columbia, horen we dat Nederland met 3-2 van Australie heeft gewonnen. Na diverse contacten via de app met het thuisfront leuk om te horen, en zo leven we toch een beetje mee. We hebben de dag er voor uit getrokken, doen meteen dan ook de noodzakelijke inkopen, maar tevens gaan we wat cultuur snuiven in een paar van de vele musea die Banff rijk is. Het eerste museum gaat over de oorsprong en opzet van het nationale park Banff, wat mag worden gerekend als het eerste echte nationale grote park van Canada. Het tweede is het Buffalo Native Museum wat gaat over de vroegere bevolking de indianen. Heel interressant om te zien hoe ze vroeger hier in deze omgeving hebben geleefd, maar ook hoe het park is ontstaan. Zeer mooie kleding stukken en opgezette dieren gezien, dus een dagje om in het archief bij te schrijven. Onderweg wat gegeten en gedronken, waarbij Heimen zich waagde aan een Bisonvlees burger, en Tonny het bij kip heeft gehouden. Ze waren beide zeer smakelijk, en als het niet te kanen is dan kun je hier altijd nog een Mc Donald binnen stappen, want dat smaakt net zo smerig of lekker als bij ons.

Dag 12 Donderdag vroeg op pad, want er moest ruim 280 km worden afgelegd, en dat gaat niet zo snel als bij ons. Daarbij komt dat we onderweg diverse malen zijn gestopt op de vele uitkijkpunten om elke keer weer te kijken naar de pracht van de natuur. Je blijft je verbazen, en hebt af en toe het idee dat je alleen op de wereld bent, want dan kom je minuten lang geen verkeer tegen. Diverse prachtige water vallen bekeken, maar in de eerste plaats gaan kijken naar Glacier Gletsjer, of van wat er van over is. Je wordt vanzelf stil als je op dit plekje naar de natuur staat te kijken waarbij je direct het besef krijgt dat we eigenlijk maar een heel klein plekje op onze aardbol in nemen. Jonge jonge wat een geweld aan natuur, en in wat voor hoeveelheid en oppervlakte. Jammer dat van sommige stukken toch maar weinig over is. Op de parkeerplaats waar we stonden lag vroeger de Gletsjer, je kan het je haast niet voorstellen hoe snel dit weg zal zijn. We hadden het al gezien in Oostenrijk op de Gross Clockner, maar hier is het net zo erg. jammer. Onze kleinkinderen kunnen we er verhalen over vertellen, maar helaas zullen ze het zelf niet meer zien. De rest wat je tegenkomt is echt wonderschoon. Ook nog het geluk gehad een grote Grizzly beer te kunnen spotten die op een helling liep te kuieren, en een stelletje gemzen die gewoon op de weg liepen. 

De kleine 300 km die we dag 12 hebben afgelegd waarbij we zijn geeindigd in het plaatje Jasper zullen we lange tijd in ons geheugen houden, daar zijn we zeker van overtuigd.

Dag 13 Vrijdag op de campground Whistler in Jasper (waar we het moesten doen met slechts een plaatsje zonder faciliteiten) hebben we de nacht doorgebracht. We zagen steeds dat iedereen 's avonds een vuurtje maakt tegen de muggen en de wilde beesten, dus wij dachten laten wij ons eens aanpassen en meedoen. Het was meteen de laatste keer want het stinkt als de neten, heel je handen worden zwart, ook niet te vergeten je kleding, en puntje bij paaltje schrikken de muggen er ook niet van dus niet voor herhaling vatbaar. Het is toch gewoonte want op elke kampeergelegenheid waar je komt ligt het hout voor het oprapen, gezaagd en al, waarbij je iedereen er gretig gebruik van ziet maken. Het was wel een lekker plekje al ben je snel gewend aan de luxe waarbij je alles zo aan kunt sluiten als water en licht. Na lekker geslapen te hebben zijn we eerst Jasper gaan, waar we ook meteen de noodzakelijke telefoontjes hebben gedaan, dag 14 kijken we hier wat verder rond, want het ziet er wel gezellig uit.

Daarna zijn we richting Maligne Lake, het grootste meer van Canada gereden. Het wordt vervelend maar ook dit was prachtig. Onderweg nog beren, (zelfs midden op de weg) kariboes, elanden en wat klein spul tegen gekomen, om daarna een boottocht te maken over het meer naar Spirit Island. Een schilderpoging waard. Ze zeggen dat dit het meest gefotografeerde plekje van Canada is, en dat geloven we zomaar. Heel frapant wanneer de zon feller schijnt dat het water veranderd van groen naar hel blauw. Helaas niet op de gevoelige plaat vast te leggen, maar mooi om te zien. De leuke jonge meiden die hier als gids rondlopen vertellen met flair hoe alles zo is gekomen. Zo was het al snel een uur of 3, en na de terugrit van ruim een uur tijd om te stoppen. Ditmaal weer in Jasper maar niet op campground Whistler, nu een km verder op campground Wapiti, waar we het moeten doen met een parkeerplek met stroom. Wel heerlijke warme en schone douches, en af en toe moet je in de tobbe. Het is maar voor een nachtje dus totaal geen probleem.

Dag 14 zaterdag na lekker wat langer te hebben gelegen op ons dooie akkertje richting Jasper gereden, wat boodschappen gedaan, en toen op weg naar mount Robson. Wat leuk is om te weten dat ze alle bergen hebben genoemd naar mensen die ze ondekt of beklommen. Ook de wegen hebben van die aparte namen zoals bijvoorbeeld de Yellowhead road en de Big Horn Highway. of de Kootenay Parkway. Allemaal leuke namen en slim bedacht, je rijd van naar oost naar west of van zuid naar noord, of andersom. Als je het tenminste snapt, want wij zijn toch echt een paar keer de fout ingegaan. Enfin! we reden dus richting mount Robson, waar je verwacht dat je de mooiste wegen al gehad hebt. Niets is minder waar en zeker de Yellowhead highway zuid (autoweg 16) en de (autoweg 5) zijn meer dan prachtig. Onderweg nog een pracht reebok man zien staan, en ons verbaast mount Robson die wij troffen vrij van wolken, wat niet vaak voor komt. Onderweg ons weer verbaasd over de grote goederentreinen die in Canada rijden. 80 wagons achter drie of vier grote zware locomotieven is echt niets bijzonders. Tonny heeft een keer geprobeerd de wagons te tellen en is maar gestopt bij 75, want toen was ze de tel kwijt. Wat gewandeld en op ons gemakkie doorgereden naar RV Park Yellowhead in Valemount. Een leuke bosplek met alle gemakken dus prima te vertoeven.

Dag 15 zondag vanaf Valemount richting Clearwater gereden. Een rit van een kleine 3 uur. In het informatiecentrum van national park Mount Robson kregen we al te horen dat op de weg naar Clearwater we langs Blue River zouden komen. Op de rivier kun je met een tour mee op kleine snelle bootjes om wild te spotten, en een beetje avontuur te vinden. We hadden in eerste instantie geen plannen in die richting, maar zijn blij het toch gedaan te hebben. Een ervaring die we niet hadden willen missen. Met een bloedgang over het water, en door een smalle rivier kreek (we hadden het geluk maar met 6 mensen in de boot te zitten, en dan kan hij in ondieper water komen) met een heel jonge aardige gids Dylan die veel vertelde. We moesten mee kijken, en Heimen ondekte een beer aan de waterkant. Dichterbij gekomen bleek het een vrouwtje met twee kleintjes te zijn. Geweldig!!!

Na een stuk verder nog een mannetje gezien te hebben, en een bewoond arendnest boven in een boom ging het richting thuishaven. Dylan vertelde dat een vrouwtje soms wel twee jaar een bevrucht ei bij zich kan dragen, en pas in haar winterslaap laat groeien als ze sterk genoeg is. Als ze de winterslaap in gaat met te weinig vet aan haar lijf, slaat ze gewoon een of twee jaar over. Heel bijzonder en zo leer je weer wat. Ook dat lawines altijd van een waaier in een punt uikomen beneden, en landverschuivingen van een punt als een waaier naar beneden uitlopen. Zo zie je altijd wat het geweest is. Ook weer leuk om te weten, al heb je er geen flikker aan natuurlijk. Dat we een Grizzly gezien hadden onderweg was toch wel wat bijzonder, zei hij, want deze beesten zijn schuwer als de zwarte beren, dus niet vaak te zien. Ook weer leuk toch! Zo zie je maar als je geen plannen maakt een dag soms heel anders kan uitpakken. In Clearwater aangekomen zijn we gestopt op KOA Clearwater RV Park vlak bij de ingang van Wells Gray Provincial Park. Een prima stop, en zelfs voor het eerst na Vancouver eens wat in een echt restaurant gegeten, Het moest niet gekker worden.

Dag 16 maandag. Wat een zeedag is op een cruise, wat zoveel wil zeggen dat je heel de dag en nacht op zee zit, is voor ons dag 16 geworden met een dag rijden en verder niets. We moesten keuzes maken van wat we wel en niet konden doen in de laatste dagen. Het plan om de watervallen in Wells Gray park te gaan bekijken besloten we over te slaan. Beter dan maar richting Whistler rijden en ergens halverwege te stoppen in de buurt van Lilioet. Nou! het is er niet van gekomen, en we zijn doorgereden tot Whistler zodat we zeker wisten de navolgende dagen niet in de knoop te komen met de tijd en afstand. Eigenlijk een dagje te vroeg, maar wat maakt het uit. De lange rit van Clearwater naar Whistler dwars door mooie bergen en diepe dalen over kronkelende wegen maakt het rijden een pretje. Je moet geen claustrofobie hebben, en geen last van hoogtevrees anders ga je gegarandeerd ergens onderweg voor gaas. Zo smal en zo diep zijn soms de afgronden waar je langs en doorheen rijdt. Zo zie je maar totaal een andere dag, en toch leuke ervaringen opgedaan. We zijn geeindigd op het Riverside Resort in Whistler wat er netjes uitziet maar ver over de top is met de prijs, beetje jammer.

Op naar dag 17 en 18.

Dag 17 dinsdag. De planning om met de transferbus vanaf het RV park naar het stadje Whistler te gaan is anders uitgepakt.

Na een gebruikelijk ontbijtje in de camper met een gebakken eitje, spek, jusje, en een bakje thee hebben we de rugtas ingepakt. Extra jasje, flesje water, wat te snoepen en klaar is kees. Achteraf allemaal niet overbodig, want de tempratuur liep al snel op naar een graad of 32. De transferbus hebben we gelaten voor wat het is, en zijn op ons gemak richting Whistler gelopen, een kleine 4 km.

Een gezellig centrum met veel winkels, hotels en lodges. Die waarschijnlijk allemaal gebruikt worden in de winter, want dan is het hier volop skieen en wintersport. in 2010 zijn hier de winterspelen gehouden, waardoor al die winkels, hotels en lodges waarschijnlijk zijn overgebleven. Het ziet er echt allemaal heel erg strak uit. Het plan met de gondel omhoog te gaan zouden we eigenlijk dag 18 doen, maar nu we er toch waren zijn we maar ingestapt. Boven kan je overstappen in de gondel Peak to Peak met glazen bodems die de grootste is in Canada en over een groot dal gaat. We zijn heen gegaan met dat ding en terug lekker in de frisse lucht met een grote vierstoels lift. Erg onder de indruk waren we niet van Peak tot Peak in tegenstelling van een Nederlander die we eerder hadden gesproken, en er helemaal van uit zijn dak was gegaan. Wel een leuke ervaring zonder meer.

Na wat gegeten te hebben zijn we op ons gemakkie weer terug gewandeld, en hebben dag 17 toch een kleine 10 km onder de zolen gezet, wat wel tijd werd na al dat zitten in de camper.

Dag 18 woensdag. Het einde van de campertrip komt in zicht, dus zijn we gaan kijken waar we het beste de laatste dag voor het inleveren terecht kunnen. Het is RV Park Burnaby geworden in Vancouver. Hier vandaan is het nog een klein half uurtje sturen naar de camper boer. Met prachtig mooi weer zoals de laatste paar dagen op weg gegaan naar Vancouver, wat ook echt een leuke weg is langs de kust. Daarbij zijn we nog even gestopt aan de Brandywine Falls in het gebied van de Quamish de oorspronkelijke indianen die daar nog steeds in een gemeenschap leven, zei het niet meer zo als vroeger natuurlijk. De taal die deze mensen spreken is heel erg apart, en wonderlijk om te horen. Het was een mooie waterval en het stoppen zeker waard, en het kost maar een half uurtje van je tijd om een kijkje te nemen. Ook nog een bezoek gebracht aan het Brittania mijnmuseum, waar een leuke vrouwelijke gids het doen en laten vertelde in deze nu gesloten mijn. Leuk om er een kijkje genomen te hebben. Als je beseft dat tot aan 1974 Engeland afhankelijk was van het koper wat daar vandaan kwam, en er een heel dorp boven was gebouwd alleen voor de werknemers is het toch wel heel bijzonder. 41 miljoen ton rood koper, Dat is wat, en omdat Heimen nogal een zwak heeft voor dit materiaal des te leuker om te weten. Zoals gezegd nog een klein stukje en dan zit de rondreis erop en maken we ons klaar voor nog een stukje varen heen en weer naar Alaska.

Dag 19 Donderdag was zoals gezegd de dag om ons gemak te houden, maar ook de koffers weer in te pakken voor ons tweede stukje van de trip. Alle noodzakelijke kleding even door de wasserette, want je hele hebben en houden past nu eenmaal niet in twee koffers. Verder de boel een beetje aan kant maken en klaar was de camper.

Dag 20 Vrijdag zijn we rond 9.30 richting Four Seasons de camper leverancier gereden, en na getankt te hebben aldaar het apparaat weer ingeleverd, Je kon alle etenswaren die je niet gebruikt had achterlaten, en dat gaat dan naar de voedselbank. Ook de vraag of je de camper schoon wil inleveren is eigenlijk een wassen neus. We zullen omschrijven wat er gebeurd. Je komt aanrijden, iemand loopt om de camper heen en neemt je km stand op (wij hebben 2572 km gereden) en dan neemt iemand hem over. Meteen ging die van ons naar binnen. Alles werdt eruit gehaald, tot aan het bestek toe, en de schoonmaakster gaat erin, met een grote plasticbak waar ze alle zooi in gooien. Dus schoon inleveren is een lachertje. Ook werd meteen alles doorgespoeld en nagekeken, waarna binnen een klein uurtje alles weer gereed stond voor de volgende gebruiker. Heimen heeft met Willem Kok de eigenaar staan praten, die aangaf wat binnen komt gewoon door de molen gaat. Hij wil dat het weer in goede nagekeken staat de deur uit gaat. De ontmoetingen daar met anderen die ook een rondreis hebben gemaakt waren leuk, waarbij iedereen zijn eigen ervaringen heeft, maar allemaal vol waren van de natuur in Canada, net als wij.

Toen een rit naar het airport, en van daar een taxi naar de cruise terminal Canada Place in Vancouver. Na de gebruikelijke formalitieten waren we snel aan boord van het ms Zaandam. Niet alleen meer met nog een hele berg amerikanen en volgens ons nog meer chinezen. Aan boord waaiert dat uit en zoek je al snel je eigen plekje. Die avond hadden ze een zwembad bbq, waarbij wij ons verbaasd hebben over de berg eten die er stond, en nog meer over wat mensen naar binnen kunnen schuiven. Wij hebben het relaxt gehouden en zijn ons niet te buiten gegaan. Wel leuk, je besteld een biertje en je krijgt er vijf. Dat is nog eens een service. Na 's avonds lekker te hebben gezeten in het kraaiennest zijn we de nacht ingegaan.

Dag 21 Zaterdag werden we wakker met een schommelende Zaandam. windkracht 5 tot 6 en golven tot 4 mtr. Daar moest Tonny wel even aan wennen. Die dag is Heimen nog een foto cursusje gaan volgen en is Tonny lekker met een boek achtergebleven. Overdag een klein hapje gegeten, wat gewandeld aan dek, en in de middag een bakje thee met wat lekkers. Het was een van de formele dagen aan boord en dat betekend in het pak, wat we dan ook hebben gedaan en die avond heerlijk hebben afgesloten met een fijn diner in de pinnacle gril. Toppie.

Dag 22 Zondag, De klok moest een uurtje terug wat betekende een uurtje langer slapen. Niet dat je blijft liggen, want we vaarden richting Juneau door smalle vaar routes. Als het dan licht begint te worden, en je bent wakker ga je al snel kijken of er wat te zien is. Tonny had al dolfijnen voorbij zien schieten, maar nu waren het toch echt walvissen die we zagen. Jammer genoeg te ver weg, en alleen met de verrekijker te spotten, maar een keertje gelukkig wat dichterbij, wat een mooie staart op leverde uit het water die net op de plaat vastgelegd kon worden. Volgens de kapitein gaan we er nog wel meer zien, dus we zijn benieuwd.

In Juneau aangekomen bleek dat wij met het ms Zaandam nummwer vijf waren, wat resulteerde in wel erg veel mensen op de pier, en dan is het gewoon te druk. Een grote wens die voor Heimen in vervulling ging was een helicopter vlucht naar de gletsers. Hiervoor kozen we de Pilots Choise excursie. Het mag wat kosten tenslotte, en dan heb je ook wat. Gigantisch..... niet te omschrijven.

Met slechts vier personen in een helicopter, en op plekken waar je met een gangbare excursie niet komt. Het was een wereld ervaring. Landen en lopen tot tweemaal toe boven op een gletser met uitleg van hoe en wat. Super.... Tonny zag het niet zo zitten, en is het stadje in gedoken voor wat inkopen, waarna zij zich heerlijk heeft gestort op een boek in de bibliotheek. Als afluiting heerlijk gaan eten aan boord bij Canaletto de Itailaan, en dag 22 was er werkelijk een om bij te schrijven.

Die avond vertrokken we om 2200 uur richting Skagway waar we op dag 23 maandag om half acht vroeg voor de kant lagen. Hier kon je met een trein mee om de bergen in te gaan, maar die hadden we de laatste drie weken genoeg gezien. Daarom zijn we het stadje in gedoken en hebben daar wat rondgekeken. Leuke straten met nog houten stoepen. Ook nog even wat gedronken in het laatste bordeel wat een leuke ervaring was. Aan boord was het die avond zalm en mosselen eten bij het zwembad met een bbq zo veel je kon, waar wij het maar een beetje rustig hebben gehouden. We zijn een filmpje gaan kijken in de bios, en hebben nog een drankje genomen en ons mandje opgezocht.

Op naar de cruise door Tracy Arm.

Dag 24 Dinsdag, de kapitein had al rondgeroepen dat we vroeg in de ochtend de ingang van Tracy Arm zouden passeren. Tracy Arm is een Fjord als zo in Noorwegen, maar dan in het kwardraat, ontzettend mooi om doorheen te varen. Heimen was dan ook om 6 uur het bed uitgestapt om voorop in het kraaiennest te gaan kijken, en Tonny volgde rond 7 uur. Aan het eind vaar je voor een gletsjer tussen de ijschotsen en kleine ijsbergen. Een heel aparte ervaring op een tocht van heen 25 zeemijl en terug ook natuurlijk.Onderweg zie je de nodige walvissen en zeehonden, en aan het eind is er erwtensoep aan dek als traditie om het bezoek af te sluiten. Een fantastiche dag die wij al spottend hebben doorgebracht op vele lokatie's van het ms Zaandam. Aan het eind van de dag allebij versleten zodat we geen zin hadden om ons in het gala te steken, en een makkelijke hap zijn gaan halen.

Dag 25 woensdag om 10 uur aangekomen in Ketchikan, onze laatste stop voor Vancouver. Eerst maar eens op zoek naar een beetje normale verbinging naar huis, want dat is echt een drama aan deze kant, en aan boord gewoon te duur, omdat alles via de sataliet moet gaan. Al snel kregen we contact via een World Hotspot systeem, en na gebeld te hebben naar de kinders waren we al weer snel up-to-date en trokken we Ketchikan in. Wat we eigenlijk nog niet goed gezien hadden waren zeearenden, maar onderweg zagen we er bij de haven een paar zweven.

Een Amerikaan die we tegen kwamen wees ons de goede richting, en wat bleek, een paar mensen stonden die beesten te voeren met stukken zalm. Niet een, maar wel een stuk of tien. Een mooi gezicht hoe ze uit de lucht het eten oppakken, waarna ze trots op allerlei plekken gingen zitten. We hebben er een paar foto's van kunnen maken. Daarna via het schip naar de lumberjack show (houthakker show) ergens in het centrum. Onvoorstelbaar wat die mannen met een bijl en een kettingzaag kunnen. Het gaf ook een goede indruk hoe het er in het bos tot op heden aan toe gaat. Ook omdat alles in Alaska met hout in elkaar steekt, en steen schijnbaar lastig is te verwerken. Een leuke vrouwelijke gids vertelde van heden en verleden, waardoor je toch weer een andere indruk krijgt over het een en ander. Die avond de Italiaan aan boord weer een bezoek gebracht, en een theater show bezocht waarna we een poosje bij Lee de pianist aan boord hebben gezeten. Daar is het iedere avond stampend vol, omdat hij er altijd een soort van show van weet te maken. Heel leuk, en goede muziek.

Zo zag onze voorlaatste cruise dag er uit en zijn ons op gaan maken voor de laatste zeedag richting Vancouver.

Dag 26 Donderdag vanaf zee richting Vancouver voor de vliegreis naar huis op vrijdag dag 27.

Wij hebben het grandioos naar onze zin gehad, en kijken er met heel veel plezier op terug, want ook juist voor onze generatie uit de jaren vijftig is een rondreis Canada een naar onze mening grandioze ervaring. Prachtige natuur overal waar je komt, en veel wildlife als je er oog voor hebt. Heerlijke wandelmogelijkheden gebruikt en prachtige auto tochten gemaakt. Kampeer plekken te over, en aardige mensen. Wij kunnen het iedereen van jong tot oud zeker aanbevelen. Je moet het echt een keer in je leven gezien hebben om er over mee te kunnen praten. Als we een paar dagen jonger zouden zijn dan heb je in Canada zoveel mogelijkheden om nog meer avontuurlijke leuke dingen te doen als raften op tal van leuke, en spannende rivieren. Met de mountain bike op tal van plekken fietsen, vele hike mogelijkheden door de mooie bergen en bossen. Bunjee jumpen, kanovaren, speedvaren, en veel en veel meer. Wij hebben al genoten door het te mogen zien, Dat is voor ons niet meer weggelegd, en kunnen het alleen de jeugd maar aanbevelen.

Onze plannen om te gaan golfen op een paar echt prachtige banen die we gezien hebben, en een toertocht op een Harley Davidson te maken die je overal kunt huren, is er simpel weg niet van gekomen, omdat we tijd te kort kwamen. En je moet wat te wensen over houden tenslotte. Verder zal ons het respect wat je krijgt voor de natuur op een tocht als we gemaakt zeker bijblijven. Je krijgt al snel het besef dat we allemaal maar te gast zijn en er netjes mee om moeten gaan, niet alleen voor ons maar zeer zeker voor onze kinderen en hun kinderen. Het klinkt misschien wat zwaar, maar is een waarheid als een koe. Zeker wanneer je naar smeltende ijsbergen staat te kijken, of nietig er boven op heb mogen staan. Verder was alles meer dan grandioos en het aanbevelen waard.

Het is leuk om verwend te worden door de Holland America Line met lekker eten en drinken, een goede hut, eigen briefpapier, en de dagelijkse herinnering in de lift wat voor dag het eigenlijk is, want dat vergeet je snel als je vier weken de hort op gaat. Maar naar huis gaan en de kinderen en vrienden en kennissen weer te ontmoeten is natuurlijk ook weer lekker. Geschreven op de vrijdag de laatste zeedag richting Vancouver op weg naar huis.

Daarom groetjes en snel tot ziens Tonny en Heimen