Door onze dochter vakkundig van huis in Hilversum naar Schiphol gebracht. Afscheid genomen bij de Kiss and Ride, en naar binnen. Inchecken hadden we thuis al gedaan, maar het blijft spannend. Door de douane! Het gaat nu echt gebeuren.

 

Onze dochter heeft ons toestel gefotografeerd terwijl we overvlogen. Na een vlucht van ruim 13 uur zijn we nu in ons hotel. Eerst wat eten. Dan kunnen we inchecken en gaan slapen. Dat lukte niet aan boord.

Na de aankomst op Narita Airport, zijn we met de Shuttlebus naar het Nikko Hotel gegaan. We moesten even wachten met inchecken, anders zouden er extra kosten in rekening gebracht worden. Met als gevolg: doodmoe op bed ploffen en eerst even wat slapen. Begin van de avond in het hotel rondgekeken. Er is een mooie souvenir winkel, waar we voor onze familie leuke dingen hebben gezien. In het Sushi restaurant op de hoogste etage gegeten. Vooral de Tamago, sushi met een omelet, was erg lekker! Morgen eind van de ochtend willen we de camper halen. We hebben al contact gehad met de verhuurder. Eerst proberen te slapen, en dan op tijd op. Wennen aan de plaatselijke tijdzone.

Vanmorgen in het hotel lekker kunnen genieten van een uitgebreid buffet. Hier heb ik geen foto's van, er waren veel andere mensen en er was zoveel dat ik niet wist waar wel of niet een foto van te maken. Daarna met de trein naar El Monte RV. Dat viel nog niet mee. Twee keer in een verkeerde trein gestapt en daardoor ook twee keer terug moeten rijden omdat de trein waar wij in zaten niet stopten op het station waar we zijn wilden. We kregen ook nog een aardbevingswaarschuwing, maar niets gevoeld. Uiteindelijk een half uur later dan gepland de camper opgehaald. Boodschappen gedaan en op pad. En ook dat viel niet mee. De camper heeft flinke spiegels en door het drukke verkeer in Tokyo meteen een spiegel kapot gereden. Terug naar de verhuurder en daar is het 'professioneel' gemaakt met een plastic zak en veel tape. Daarna naar een plaats gezocht waar we konden staan. Een wegstop gevonden maar of die nou zo ideaal is? Morgen verder kijken.

Een onrustige nacht gehad en ook koud. Rond negen uur plaatselijke tijd vertrokken. Poging 2 om aan de andere kant van Tokyo te komen. Dat is uiteindelijk na ruim drie uur en flink wat files gelukt. Onderweg wel veel van Tokyo kunnen zien tijdens de files. Zelfs Fuji en de Sky Tree Tower in 1 foto \"gevangen\". Als je Tokyo uit bent is het écht een andere wereld. De lente is hier nog niet echt begonnen. Nog maar weinig bloesems gezien.Uiteindelijk een mooie camperplaats gevonden. Op de camperplaats van Nakatsu RV green Club in Aikawa terecht gekomen. Erg rustig hier. Beneden ons is een riviertje waar zelfs de reigers komen om te vissen. Lekker even gewandeld, en ook hier kom je nogal wat verlaten huizen tegen. Op de camperplaats is een badhuisje, bewaakt door een Taneki, een dame in dit geval. Dat zijn Japanse folkloristische figuren. Een heerlijk warm bad kunnen nemen. De dag afgesloten met een kom instant ramen aangevuld met verse groenten en worstjes. Morgen kijken of we weer zo'n mooi uitzicht op Fuji kunnen krijgen.

Vanmorgen bijtijds vertrokken na het ontbijt. We wilden naar de Berg Fuji om mooie plaatjes te kunnen schieten maar al snel werd het weer slechter. Het ging regenen, en uiteindelijk zelfs sneeuwen! Onze route ging door diverse tunnels. Het werd op een gegeven moment zelfs mistig! We zijn naar het bezoekerscentrum van Fuji geweest. Het was er erg rustig, misschien wel omdat het zulk slecht weer was. Het meest interessante was wellicht nog wel een enorme manga bibliotheek in dit centrum.

 

Het was even zoeken naar de ingang van de camperplaats maar toch gevonden. Vlak bij het bezoekerscentrum. Daarna boodschappen gedaan en toen zitten bedenken wat te doen. Het was wel heel erg slecht weer! Dus geen mooie plaatjes en al helemaal geen wandel activiteiten omdat we geen regenkleding mee hebben genomen. Keuzes.

 

Uiteindelijk met een kortingskaart naar de Otainai Onzen gegaan. Op loopafstand van de camping. Toch de eerste bloesems gespot. In de Onzen baden mannen en vrouwen gescheiden! Uitgebreid gebadderd in de hotsprings en zelfs een glimp van de berg Fuji opgevangen maar hij hulde zich meestentijds in nevelen. Net als 15 jaar geleden. Afgesloten met een maaltijd. Alles bij elkaar rond de ¥4000 uitgegeven. Nog geen €30,00!

 

Morgen weer wat kilometers maken. Ik vrees dat we leeg gaan lopen op de tol. Geen idee hoeveel we aan het eind moeten afrekenen daarvoor.

Gisteravond hoorde ik een beest nogal gillen. Ik denk een vos ofzo, kon het helaas niet zien. We hebben een koude nacht gehad en waren dus al vroeg wakker. Op de camperplaats waren niet veel voorzieningen en voor het eerst vieze toiletten! Merendeel was oud en traditionele hurktoiletten. De toiletten waar je wel kon zitten waren omgebouwde hurktoiletten met een kunstof pot erop zoals ook in de camper zit. Het was dan ook niet druk. Daarom vroeg op pad gegaan, en nu kon je Fuji wel mooi zien. Weer de tolweg op weg naar Nagoya. We wilden het kasteel daar gaan bekijken maar eerst naar de uitgezochte camperplaats. Die was dicht! Maar het was niet helemaal voor niets want vlak erbij was een zaak waar we wat boodschappen wilden meenemen. Bleek het een zeer uitgebreide winkel met van alles en nog wat te zijn! Hier extra slaapzakken en andere spullen gescoord! En kosten vielen ook erg mee!

 

Daarna een andere camperplaats opgezocht. En daar hadden ze zelfs wasmachines en drogers. Dus snel een was gedaan. Het kasteel helaas niet gezien, ook vanwege het slechte weer. Morgen in de herkansing.  Vanavond zelf spagetti gemaakt, hoewel het BBQ gebeuren waar deze camperplaats bijhoort erg lekker rook. Er zijn hier een stuk of wat Japanners, en allemaal gek op het stoken van kampvuurtjes en BBQ. Maar het bevalt geloof ik wel. Ik hoop vannacht het eindelijk echt eens warm te hebben.

Vannacht echt lekker warm geslapen. Voor het eerst gemerkt hoe hard het bed is! Na een ontbijt en de afwas afscheid genomen van de camperplaats. We wilden het Inuyama kasteel bekijken. Een van de laatste 10 overgebleven Samurai kastelen en werelderfgoed. We kwamen eerst bij een tempel uit. Waar de nodige tempelgiften in de vorm van vaten Sake in de poort stonden. Op een ervan een afbeelding van hoe je er uit gaat zien als je er te veel van drinkt.

 

Het kasteel was zeker een bezoek waard en ook in de regen goed te doen. Je mocht de toren ook in, maar dan wel zonder schoenen! Je kreeg een tasje om ze in te doen. Op onze kousevoeten de trappen met enorme treden omhoog. Lijkt me voor japanners in volle wapenuitrusting geen doen! Helaas was het uitzicht niet zo heel erg geweldig door de regen en nevels. En de bloesem komt hier en daar wel voorzichtig op gang. 

 

Na het kastelbezoek op weg naar Nara. De weg was bergachtig en ook hier zie je dat de Japanners gek zijn op beton. Ze bekleden er hele berghellingen mee! Ik vraag me af hoeveel natuur nog ongerept is. In ieder geval niet bij de (snel)wegen! Onderweg een kom gloeiend hete Udon noedels gegeten bij een wegrestaurant waar het erg druk was.

 

We kwamen aan bij de uitgezochte camperplaats in Nara: Yatomo no Sato Tomio Nakamachi, en het lijkt erop dat we hier vannacht alleen zullen zijn. Het is aan de rand van Nara midden in de velden. Niet veel te beleven maar wel rustig geloof ik. Bij mooi weer kan je hier prima BBQ-en! We zijn op loopafstand van een enorme supermarkt waar we ons avondeten in de vorm van Sushi hebben gescoord. Onzelf ook getrakteerd op een toetje. Iets wat moest lijken op Tiramisu en iets met een hazelnootcreme. Beiden best lekker! Het weer zal pas na morgen verbeteren. Dus op zoek naar de volgende plaats. Als het een beetje meezit willen we morgen het park in Nara bezoeken. Anders rijden we door in de richting van Kobe.

Het heeft de hele nacht flink geregend. Er zat zelfs onweer bij. Dat was wel een dingetje. Het toiletgebouw zat namelijk een eindje lager dan de camper stond. In het donker twee trappen van de dijk af. En het stukje gras kwam onder water te staan. Voor het eerst gebruik gemaakt van ons noodtoilet. Gert was wel zo dapper en kwam ondanks een paraplu flink nat terug. Het hoosde werkelijk zodat wij ons geplande bezoek aan het park in Nara maar opgegeven hebben en eerder naar de volgende camperplaats zijn gereden.

 

Onderweg een nogal vreemde parkeerdek gezien, en de monorails bij Kobe rijden boven de snelweg! Vroeg aangekomen en gelukkig wilde de eigenaresse ons helpen. Ook hier is het rustig. We staan naast het huis van de eigenaars. En de voorzieningen hier zijn een stuk beter! We hebben gebruik gemaakt van de aanwezige (Japanse) douche met bad. Weer lekker schoon! Eind van de midag werd het droog en kwam zelfs de zon er even bij! Het is hier schitterend, vlak aan een meer. Helaas konden we niet echt een stuk wandelen. Langs de weg is geen voetpad en men rijdt hier behoorlijk hard! Dus lekker geluierd en een deel van de route en stops richting Fukuoka gepland. Vanavond zelf een soort onomyaki, hartige pannenkoeken gebakken. Was goed gelukt! Ik heb alleen geen BBQ saus gebruikt. 

 

Het waait nu best hard, we worden hopelijk vannacht niet zeeziek. Het is opvallend snel donker hier! Morgen zou het weer beter moeten zijn.

Vanmorgen werden we wakker met een zonnetje! Het was nog wel koud, en na ontbijt en afwas afscheid genomen van onze gastvrouw. Op weg naar Hijime. Daar staat het Hijime kasteel, bijgenaamd de Witte Reiger. Een van de grootste en goed bewaard gebleven kastelen van Japan. En een enorme toeristische trekpleister! Het was er enorm druk. Eerst de tuinen bekeken. Onduidelijk of deze er in de tijd van de Shogun ook al was, maar erg mooi met enorme karpers in de vijvers.

 

Daarna naar het kasteel zelf. Hoe dichterbij je komt hoe imposanter. Een enorme rij voor de kassa, gelukkig hadden wij een combikaart. Daarna in de file door het enorme kasteel. De fundering is van steen, maar het kasteel zelf volledig van hout. De dakpannen zijn min of meer vastgelijmd met witte specie waardoor het kasteel nog lichter wordt van kleur. En dat de vloeren niet bezweken zijn onder de mensenmassa is mij een raadsel. Vele trappen op naar de zesde(!) etage. Daar hadden ze een shrine gemaakt om de goden te danken dat alles nog overeind blijft staan denk ik. Al met al een goede drie uur binnen geweest.

 

Daarna een late lunch met twee bentoboxen. Die van mij bevatte twee soort van kroketten. Vervolgens naar de camperplaats die ik had uitgezocht, maar daar aangekomen bleek het gesloten! Besloten om door te rijden naar de volgende. Die is bij een Michi no eki, een soort van wegstation, in Fukutomicho. In de omgeving van Hiroshima. Onderweg werd het donker en rijden in Japan in het donker is niet echt aan te raden! Slechte wegverlichting dus groot licht is je vriend. Wel veilig aangekomen, maar ook hier is alles donker. Wel zijn de voorzieningen open. Hier zijn zelfs douches die op muntjes werken. We blijven hier toch maar slapen en zien morgen wel verder.

In de loop van de nacht zijn er verschillende voertuigen bij gekomen. Om 6.00 uur werden we wakker van een sirene, een luchtalarm. Het lijkt hier echter meer de plaatselijke wekker te zijn! Vanmorgen was het droog en zelfs al ietwat aangenaam. We hebben een rondje gemaakt op onze kampplaats. Naast diverse locale winkels is hier een dagcamping met een grote speelplaats voor de kinderen. Er is een stuwmeertje waar je zelfs kan varen. Ook is er een begraafplaats met gedenkstenen die er stuk voor stuk betrekkelijk nieuw uitzien. Al met al niet echt een reden om hier lang te blijven. Daarom weer de spullen bij elkaar gepakt en naar de volgende camp plaats gereden. Ik heb ze via een boek en Internet opgezocht. De weg ging door vele tunnels en over bergen en door dalen. Soms met hellingen van 7 % of meer.

 

We hebben onderweg een paar stops gemaakt, waaronder bij een wegstation gewijd aan een paar locale helden die begin vorige een nogal wat voor Japan hebben betekend. Onderweg ging het ook weer regenen. En met regen en een fikse wind aangekomen in Nago. Dat ligt aan de kust en de wind is er ook naar. Wel aparte regenpijpen hebben ze hier in Japan. Bij deze michi no eki is naast een zwembad ook een eenvoudige onsen. Voor ongeveer €11,00 inclusief huur van de handdoeken konden we alletwee lekker in bad. Niet samen! Zelf een potje gemaakt met noedels en een assortie aan soja producten. De wagen schommelt erg in de wind. Ben benieuwd hoe het zal slapen. Alleen de toiletten zijn op een flinke loopafstand dus dat wordt plannen om te plassen...

Vannacht redelijk geslapen ondanks de regen en wind. Om zes uur ging hier een riedeltje af als wekker. De Japanners houden van vroeg opstaan. Het werd zowaar mooi weer en we besloten om vandaag in deze omgeving te blijven. Achter deze Michi no eki ligt de zee, en als versterking hebben ze hier enorme betonnen kraaienpoten tegen de dijk gelegd. Om de hoek is hier een grote supermarkt met zowaar een doe het zelf wasserette. Dus alle was bij elkaar gezocht en een was gedraaid. We kunnen er weer tegen! Met de lunch hebben we jakisoba van de kraam hier in Nago gegeten. Prima te doen! Ook zijn we naar een vismarkt even verderop geweest in Hagishimato. De vis is hier zo vers dat de inktvispoten nog bewegen! Ook is er een klein parkje met kersenbloesembomen, maar die waren al uitgebloeid...

 

Gert wilde erg graag blijven in Abu voor de onsen. Dus voor een tweede avond op rij weer lekker schoon. Ik heb foto's van hun site yoegevoegd voor het idee. Voor het avondeten had ik weer van die pannenkoeken gemaakt. Het is hier niet meer koud, maar waait nog wel. Morgen steken we over naar het Kyushu eiland.

Vanmorgen vertrokken vanaf Abu. De weg naar onze volgende stop was er weer een van klimmen en dalen met veel bochten. Zelfs een bord gezien met helling stijgend 5% en dalend 5% in 1 afbeelding. Helaas te laat om er een foto van te maken. Onderweg wel de nodige bloesem bomen gezien. Zelfs in de bossen zie je af en toe een roze wolk op de hellingen. Na een dik uur rijden even een korte stop omdat het toch wel inspannend rijden is.

 

Snel daarna kwam de brug voor de oversteek naar het Kuyshu eiland. Onze stop ging naar Hiraodai. Een kampsite in de bergen tussen Kitakyushu en Fukuoka. Het was hier nog redelijk rustig ondanks dat er toch aardig wat mensen waren. De Japanners houden echt van een (dag)camping en hier kan dat prima. Maar het meeste zit hier nog dicht omdat het seizoen nog niet echt begonnen is. We konden uit een paar plaatsen kiezen om de camper te plaatsen en hebben een plekje in de buurt van de toiletten gekozen.

 

Met een treintje rond gereden. Hier lijken nog niet alle bomen in bloei te staan.  Vanmiddag voor het eerst buiten kunnen zitten maar door de opstekende wind niet lang. Het waait nu vreselijk hierboven. Maar gelukkig is het niet koud. En we zitten in de camper comfortabeler dan het gezin naast ons in een tent. Omdat alle restaurants hier gesloten waren zelf maar een potje gekookt.  Leve de cupnoodels aangevuld met gebakken uien. Contact gehad met de Dojo van Shuganuma Sensei voor de Aikidoles van woensdag.  De dag eindigde met mooie luchten. Hopelijk morgen ook goed weer.

Vanmorgen voor het eerst niet door een plaatselijke sirene, muziekje of andere geluidsbron gewekt maar door de vogels. Het was vannacht erg donker op de camping, maar ook stil! Iedereen houdt zich aan de rust. Wel raar om bij een dicht "pretpark" wakker te worden. Na het ontbijt en de afwas nog even een selfie gemaakt vanwege de mooie achergrond. Daarna op weg naar onze volgende stop. Onderweg bij een grote discount supermarkt boodschappen gedaan. De route ging grotendeels door plaatsen en velden, en ineens stak er een aap over! De makaak kwam van links en had dus voorrang. En kort na de middag kwamen we aan bij kamp Naginoki. Een camping ongeveer een kwartier lopen van de rand van grootstedelijk Fukuoka. Midden in de bossen tegen de berg aan. Het zat voor de zondag vol, maar op het boventerras was nog een plaats waar we vannacht kunnen slapen. De bedoeling is hier een paar dagen te blijven. We hebben inmiddels 1.559 km gereden.

 

We zijn naar beneden gelopen, ook om te zien hoe ver het is. Ongeveer een half uur. Maar dat komt omdat de weg zo steil is. Vlak bij is een behoorlijk winkelcentrum zodat we ons geen zorgen hoeven te maken over de boodschappen. De eigenaren zijn verrukt dat ze Hollanders op de camping hebben. Ze zijn ook erg vriendelijk en behulpzaam. Morgen kijken of we Fukuoka in kunnen met het OV. Parkeren met een camper schijnt een ramp te zijn.

 

Voor de avond is het hier gezellig. Er wordt veel gebarbequed en gelachen. Vanavond hebben we vast mooi uitzicht op de stad met alle lichtjes.

Vanmorgen hebben we rustig aan gedaan. We zijn naar boven gelopen en ook hier is een hele grote begraafplaats maar met een fantastisch uitzicht! We konden rond 11.00 naar een plek met elektriciteit. Dat is voor de camper wel zo lekker, dan hoeven we niet op de accu in te teren. We hebben vandaag verder niet met de camper gereden. We wilden een bekend winkelcentrum in Fukuoka bezoeken, Canal City. Daarvoor hebben we gebruik gemaakt van het OV. Eerst met lopen naar een bushalte, zeker 20 minuten. Daarna met de bus naar het station en met de trein in de richting van Canal City. Het is een apart gebouw, met veel groen en water. Er zou ook een watershow zijn, maar die hebben we niet gezien. Wel gegeten in een ramenshop op de 5e verdieping. Niet verkeerd maar voor het lekkere net iets te pittig. Qua winkels hoef ik er niet weer heen, weinig bijzonders gezien.

 

De hele trip met het OV in zo'n vreemd land is al een avontuur op zich, en nu met zere voeten maar wel voldaan de dag aan het afsluiten. De kersenbloesems naast de camper staan in ieder geval vol in bloei!

De mensen die vannacht naast ons stonden hadden een hele mooie hond, een Chiba Inu. Een hondenras uit Japan, wat kleiner dan de beroemde Hachi die een Akata Inu was, maar erg mooi om te zien. Vanmorgen weer met het OV Fukuoka in, ditmaal naar het kasteel met park eromheen.  Het was er erg druk vanwege de vele (mooie!) bloeiende kersenbloesembomen. Er was ook een festival vandaag om het min of meer te vieren. Het kasteel zelf bestaat niet meer, er zijn wat bijgebouwen en een poort overgebleven. Het kasteel hebben ze als een fantoom uit stellingen weer opgebouwd. Het wordt nu 's nachts verlicht zodat je het idee hebt dat het er nog staat! Vlak bij het kasteel is een mooie tuin gemaakt. Ieder half uur maken ze daar nevel boven de grote vijver zodat je het idee hebt écht in de bergen te zijn. Je kan er uren dwalen door de tuin en omliggende parken. Gert is helaas niet zo'n liefhebber van grote mensenmassa's.  Daarom hebben we alle kraampjes met streetfood maar gelaten voor wat het was. Overal moest je wachten voor je aan de beurt was! Op de terugreis in een winkelcentrum een late lunch/vroeg diner gehad met pizza en een pastagerecht op zijn Japans.  Best lekker!

 

Het is nu erg rustig op de camping, we zijn de enige die hier vannacht blijven.

Vanmorgen bij het wakker worden onweerde het en regende het verschrikkelijk! Het is de hele dag amper droog geweest. Gelukkig waren we voorbereid dus was er eten en drinken genoeg. We hebben ons vermaakt met spelletjes en lezen. En kijken hoe de watervallen om ons heen steeds groter werden. In verband met de Aikido training vanavond tussen de middag een pasta gerecht gemaakt met veel kaas. Het smaakte prima! Rond vier uur op pad richting de Hombu Dojo. Daar kwamen we ruim op tijd aan, het verkeer viel mee. Ik heb tijd gehad om even in Lalaport rond te kijken. Het bleek een enorm groot winkelcentrum te zijn met voor de ingang een enorm Gundam beeld, een transformer robot. Uiteindelijk iets te vroeg bij de dojo. Maar lekker kunnen trainen! Na afloop nog even wat gepraat. Ik had stroopwafels meegenomen maar die staan nog in de kamiza. Ik had ook nogal wat sleutelhangers meegenomen als Omiage, kleine kadootjes. Suganuma Sensei was er geloof ik wel blij mee. Met een taxi terug naar de camping omdat het in het donker en zonder navigator toch wel lastig rijden is voor Gert met de camper. Morgen weer op pad.

Vanmorgen zijn we vanuit Onojo Fukuok vertrokken naar het belevenispark Huis ten Bosch Machi bij Sasebo. Het is een openlucht en pretpark gebeuren met Nederland als Thema. Veel tulpen en ook een paar molens: de Slaper, de Dromer en de Waker zijn er nagebouwd. We hebben een rondvaart gemaakt en op het bordes van Huis ten Bosch gestaan. Nu de nieuwe regering nog! De lunch was lekker maar ook duur. Wat dat betreft doet dit park niet onder voor de Efteling. Het leek alsof er veel nog gesloten was ondanks dat de tulpen in bloei staan. Drukte viel dan ook mee.

 

Het grootste deel van de dag zijn we daar geweest, en nu staan we bij het wegkantstation (michi no eki) Saikai. Het is hier redelijk rustig, en wel een mooi uitzicht. Moe van al het lopen.

 

Het avondeten bestond uit instant noodles met gebakken kool. Een kool die het midden hield tussen groene kool en ijsbergsla.

De nacht bij de Michi no eki was rustig, alleen het toilet was ver weg. Maar je staat er gratis. Rond negen uur vertrokken. In de buurt zijn de grotten van Nanatsugama die we bezocht hebben. De weg ernaartoe begint met bloeiende sakurabomen. In de grotten loopt je er zonder gids een route door, voortdurend begeleid door water. Het is een al veel bezochte grot, gezien alle mos bij de lampen. Nadat je bij de grot buiten komt, loop je een mooie route door het bos terug naar de ingang.

 

Daarna zijn we doorgereden naar Nagasaki voor een bezoek aan het voormalige eiland Dejima. Ook nu weer mooie vergezichten onderweg. Tegenwoordig is Dejima geen eiland meer, maar nog wel afgeschermd en opengesteld als historische site. Wel toiletten op Dejima maar geen restaurant ofzo.  En eenmaal eruit mag je niet meer naar binnen zonder opnieuw te betalen. We hebben min of meer geluncht met crêpes die net buiten de poort verkocht werden. Daarna nog even de stad in. Mooie hydrantendeksels voor de brandweer hebben ze hier. Maar Nagasaki is ook erg groot dus niet zo heel veel kunnen zien. Wel dat het nog steeds een grote havenstad is waar regelmatig cruiseschepen aanleggen. En waar ze een eigen Chinatown hebben!

 

Na drieën zijn we vertrokken naar onze volgende stop. Een camperplaats bij de Otama onsen. Dus weer lekker uitgebreid gebadderd. Ik kreeg van de aardige dame een zakje stenen. Het bleek salmiaksnoep te zijn! Morgen eerst eens kijken of ik weer kan wassen.

Vanmorgen heeft onze gastvrouw ons nog verrast met ingelegde gele rettich (oshinko) en een handgel. Op haar beurt was ze heel blij met het klompje waarvan we er gelukkig genoeg hebben meegenomen. Eerst op pad om de was te doen. In Japan zijn er voldoende coin wash: wasserettes waar de met betaling van munten zowel kunt wassen als drogen. Terwijl de droger draaide boodschappen in de buurt gedaan. Gert heeft nu ook nieuwe slippers, de zijne gingen kapot. Kunnen niet tegen de ondergrond hier.

 

Met een schone was zijn we daarna op weg naar onze volgende stop. Onderweg wat gegeten bij een wegstation. Het was er best druk, maar het eten was dan ook erg lekker! Halverwege de middag kwamen we in Oki rest Erea aan. Hier wilden we gebruik maken van de camperplaats om ook stroom te hebben. Bleek alleen online gereserveerd te kunnen worden. Nu ben ik dus ook lid van de RV Smart club in Japan en wellicht kunnen we hier vaker gebruik van maken. Er was een festival aan de gang toen we kwamen, maar kort daarna ging het weer regenen en voor half vijf was alles opgeruimd! En niets meer te doen. Na een avondmaal met sushi, het is ook wel heel vervelend om in Japan te zijn, vooral gelezen en de volgende stops proberen uit te zoeken. Eind april willen we wat tijd in Tokyo doorbrengen. Dat wordt nog wel een uitdaging. We dachten voor deze nacht dicht bij de toiletten te zitten, maar die blijken nu op slot. In het hoofdgebouw kan je wel terecht, maar dat is wel even lopen...

 

Hopelijk blijft het droog vannacht.

We zijn na het ontbijt vanmorgen vertrokken richting Yanagawa. Deze plaats is beroemd om de blauwe regen. Ook is er een leuke Shrine, en de reden waarom hier het park is gemaakt met de blauwe regen. Het was nog iets te vroeg voor de Listeria, maar hier en daar zag je al mooie bloemtrossen verschijnen. Over twee/drie weken moet het hier prachtig zijn! Er was vandaag een soort festival aan de gang met muziek, springkussen en kraampjes met lekker eten. We hebben gingerale gedronken, en Gert een zakje patat en ik heb takoyaki gegeten. Dat zijn een soort hartige poffertjes met inktvis erin. Daarna weer in de wagen naar onze volgende stop. 

 

Voor onze stop hebben we eerst bij een Eon supermarkt boodschappen gedaan. De Japanners houden écht van instant noodles. Na onze stop in Yanagawa zijn we de snelweg opgegaan naar Ono onsen. Bij een pitstop langs de snelweg kwam Gert er achter dat niet alleen de Japanners, maar soms ook de colaflesjes klein zijn. Ono onsen is een wegkant station met een vulkanisch verwarmd bad. Een echte onsen wordt door de natuur verwarmd, maar er schijnt nogal wat kaf onder het koren te zijn. Het is hier ook redelijk rustig, en het station licht tussen de bergen. Er is hier zelfs een theeplantage. In ieder geval weer heerlijk gebadderd, en voor de rest doen we het rustig aan. Kijken wat de dag van morgen brengt.

Vanmorgen bij het opstaan regende het, en de verwachtingen waren niet best. We wilden eigenlijk een grot in de buurt bezoeken. Maar daar had je sowieso laarsen voor nodig, en we waren bang dat het door de regen niet al te best toegankelijk zou zijn. Veel van de bezienswaardigheden in de omgeving van Ono onsen waren in de open lucht en dat trok ons niet aan. Dus maar weer ingestapt om naar onze volgende stop te gaan. Bij een stop op de route bleek een beeld van een bekende plaatselijke held, Yoshihiro Shimazu: een samurai en leider uit de 16e eeuw, in Ebino te staan. Ik had een Wegkant station uitgezocht in Kiire, maar die bleek wegens onderhoud gesloten! Een lunch in de vorm van Bentoboxen bij de supermarkt aan de overkant gehaald. En omdat het niet te ver weg was, en nog redelijk vroeg in de middag, zijn we doorgereden naar Ibusuki. Daar is een onsen waar je een warm zandbad kunt nemen! Bij aankomst krijg je een jukata (soort badjas) en handdoeken. Na het omkleden trek je slippers aan en loop je naar het strand waar je in het warme zand begraven wordt. Ik heb een plaatje op Internet gevonden voor de impressie omdat er geen foto's gemaakt mogen worden. Na een kwartier ons uitgegraven en na een douche en warm bad lekker verfrist terug naar een ander wegkantstation dat hier iets dichterbij is. Het is niet koud, en ik denk dat we het zuidelijkste punt van onze reis bereikt hebben. Er groeien hier zelfs palmen! We staan aan de Baai van Kagoshima die uitkomt in de Oost Chinese Zee. Hopelijk hebben we morgen beter weer want nu is er weinig uitzicht. Voor het avondeten een andere variant van instant noodles gemaakt. Met wat diepvriesgroenten en tomaatjes toch een goede maaltijd.

Na het ontbijt op weg naar mount Sakurajima. We hebben de boot genomen. Scheelde Gert een uur rijden, en het was weer eens iets anders. Na een oversteek van ongeveer een kwartier zijn we aan de overkant naar een wegrestaurant gegaan. Helaas voor Gert was er geen koffie te krijgen. Dus door naar de volgende stop. Naast onze camper stond een typisch Japanse camper. Die van ons is niet echt klein maar ook niet heel groot. Deze een stuk kleiner!

 

We zijn vanaf de veerboot rond de voet van de berg Sakurajima gereden. Sakurajima is eigenlijk de meest actieve vulkaan van Japan. Hij rookt nog voortdurend, en bij het lava observatiedek, een enorme toeristische trekpleister,  liggen bij alle stations bakken met helmen voor het geval dat er een eruptie komt. De laatste is al weer een flinke poos terug, maar je kan nooit weten! Wel mooi om te zien dat de natuur overal wel een plek vindt om te groeien.

 

Onderweg nog een stop gemaakt bij een Wegrestaurant beroemd om zijn rundvlees. Helaas was het restaurant al gesloten. De meeste sluiten rond 14.00 uur al op door de weekse dagen. Het was er niet zo aantrekkelijk dus zijn we doorgereden naar Miyakonojo. Hier is het erg modern, en ook een grote winkel. Tot mijn verbazing werden daar diverse Bokken (houten Samurai zwaarden) verkocht. De meest gangbare kostten ¥2200, omgerekend zo'n €13,50. De duurste en grootste kostten ¥4950, omgerekend een kleine €35,00. Ik weet niet of ik het in de koffer durf mee te nemen... We zijn gezwicht voor een lekker ijsje.

 

We wilden voor het avondeten eens uit eten. Er zitten hier verschillende restaurants waaronder een sushi restaurant met lopende band. Je besteld vanaf een tablet en de bestelling komt bij je tafel voorbij. Voor nog geen €25,= goed kunnen eten!

Het voordeel van een Michi no Eki is dat je er gratis kunt overnachten en er altijd toiletten beschikbaar zijn. Nadeel is dat ook veel vrachtwagenchauffeurs hier gebruik van maken. En in Japan laten veel van deze chauffeurs de motor lopen voor warmte in de wagen. En vannacht stonden er zeker 10 hier op de parkeerplaats! Gelukkig wel een grote parkeerplaats, maar toch. Je staat de hele nacht naast ronkende motoren. Dat staat bijna in schril contrast met het scheiden van het afval. Bij deze wegkantstation worden zelfs de Sustainability Developmet Goals gesteund! Dit staat te lezen op de afvalbakjen bij de vendichmachines waar je lege flessen en blikkjes apart kunt inzamelen. De SDG's zitten op bakken waarin gevraagd wordt om de doppen apart in te zamelen. Een soort van Bremer Stadsmuziekanten hebben ze hier ook.

 

P.s. toch een kleine bokken gekocht. De grote passen niet in de koffer.

 

Fudo Falls

Omdat het mooi weer is, wilden we wat natuur sites bezoeken. Op de route naar onze volgende stop liggen zeker twee watervallen die als toeristische trekpleister zijn aangemerkt. De eerste is de waterval van Fudo. Het was even wat lastig om er te komen omdat de route voor auto niet op een camper berekend was. Eenmaal aangekomen bleek dat je nog een flink eind over een smal, weinig belopen en niet echt goed onderhouden pad door het bos moest. Gert moest halverwege afhaken vanwege zijn astma. Eenmaal beneden aangekomen was een mooie waterval te zien, waar men zo te zien ook religieuze betekenis aan gegeven heeft. Er stond een huisje waar je kennelijk kon overnachten dan wel feest vieren. Er was ook een "toilet". Meer dan een betonnen ring in de grond omgeven door een golfplaten hokje was het niet. Het stonk er verschrikkelijk! De route door het bos was mooi, en onderweg ook verschillende vlinders gezien.

 

De volgende waterval bleek echt vlak naast de snelweg te zijn. Gelukkig konden we er wel goed parkeren. Direcht voor/naast de waterval was een restaurantje dat kennelijk net open was. Een Unagi restaurant. Waar je eigenlijk alleen maar gerechten met/van Paling kon krijgen. Gert had een portie omelet met paling en ik een soort Bento met paling, rijst soep en een beetje ingelegde komkommer. Er zat ook nog een schaaltje met wat vreemd uitziende, maar lekker smakende stukjes. Ik dacht eerst dat het wellicht een soort paddestoelen waren, bleek paling lever te zijn. Als specialiteit palingkoppen. Lekker gegrild. Je zag niet dat het koppen waren, en er zaten geen graten of botten in. Japans, en erg lekker.

 

De reis eindigt vandaag bij Tsuno. Een plaats aan route 10 met een Michi no Eki. Er is hier een grote Shrine, en de kersenbloesems zijn zo goed als uitgebloeid. Het was er wel rustig. In een vijver veel koi vissen die je volgden in de hoop een hapje te kunnen vangen. Maar we hadden niets bij ons. Lekker gekiuierd en geluierd in de zon. Morgen richting Beppu.

Vanmorgen na het ontbijt op weg naar Beppu. Een stad aan de kust en beroemd om zijn vele onsen. Je kunt hier zelfs een tour maķen langs verschillende soorten "Hells". Wij kozen er een uit op basis van reviews: met modderbaden. Het was inderdaad een oude onsen! In principe weinig echt wasgelegenheid. Het water rook licht zwavelachtig en was ondoorzichtig van de witte modder. Het voelde in het buitenbad zelfs slijmerig tussen je tenen! Je kon je met deze modder wit schilderen als een Geisha. Het buitenbad was voor de verandering gezamenlijk. En toch ook weer apart. Mannen en vrouwen in hetzelfde water, maar toch gescheiden in een eigen vakje. Een aparte ervaring. Maar voor Gert minder aangenaam dan voor mij. De onsen benam hem letterlijk de adem, en hij heeft zelfs een pufje moeten nemen. Ik vond de geur wel meevallen. Toch zijn we na goed een uur weer vertrokken. Beppu zelf ligt letterlijk te stomen tussen de heuvels.  En ik denk dat je hier echt een paar dagen kan doorbrengen om alle verschillende onsens te bezoeken. Ieder zegt weer andere geneeskrachtige eigenschappen te hebben. De tour hebben we maar even overgeslagen.

 

We zijn neergestreken in Usa, bij de Michi no Eki Innai. Meer omdat het op de route lag, dan om iets anders. Alle Michi no Ekis hebben winkels waar je onder andere lokale producten en andere boodschappen kunt kopen. Deze verkoopt ook mooie Bonsai boompjes. Helaas kunnen we die niet mee naar huis nemen. We hebben sinasappels gekocht, die groeien hier overal in boomgaarden. Ze blijken onverwacht bitterzuur en vol pitten! Niet echt lekker. Prima voor sap maar niet om zo te eten. Bij een wandeling in de omgeving bleek hier een mooie oude brug te zijn over een redelijk wilde rivier. Hier kon je zelfs een selfie maken met een fotostand. Ook is er vlak bij een waterval die in deze rivier uitkomt. Onverwachte pareltjes die je onderweg tegenkomt. Het zit hier vol met zwaluwen. En ik ben benieuwd hoe druk het hier vannacht wordt.

Na een redelijk rustige nacht, er stonden maar 6 auto's inclusief 1 vrachtwagen en onze camper op de parkeerplaats, zijn we vanmorgen vertrokken richting Kitakyushi. Daar hebben we het kasteel vezocht. Het origineel is rond 1830 in vlammen opgegaan, en het huidige is in 1959 herbouwd. Ze hebben echt hun best gedaan er iets van te maken. De geschiedenis van Kitakyushu en het kasteel wordt met behulp van diorama's en andere voorstellingen verteld. Je kan jezelf zelfs verkleden als hofdame of Daimyo voor een foto. Helaas zijn de maten gericht op de gemiddelde Japanse dames, en er wordt geen rekening gehouden met struise Hollandse dames zoals ik. Dat werd het dus niet. Wel kunnen "oefenen" in boogschieten vanaf een paard. Ik heb er maar 1 gemist! Leve alle video spellen die ik gespeeld heb. Na een wandeling rond het kasteel hebben we een lunch genoten in het winkelcentrum aan de overkant. De kersenbloesems zijn hier bijna uitgebloeid.  Ik ben benieuwd of we nog het nodige richting Noorden kunnen "vangen". Voor 14.00 uur zaten we weer in de wagen onderweg naar onze rustplaats voor de nacht. We hebben het Kyushu eiland verlaten.

 

We zijn weer terug op het Honshu eiland, het grootste van Japan. En we zijn weer terug in Abu. Allereerst omdat het badhuis hier zo goed bevallen is, maar ook omdat vanaf nu de route min of meer langs de noordwestkust richting Tokyo zal gaan. Bovendien kan ik ik Abu weer een was draaien. We hebben een route uitgestippeld zodat we op 22 april in Tokyo kunnen zijn. Daar hebben we afgesproken met de verhuurder van de camper zodat we de spiegel kunnen laten repareren. Bij de winkel van deze Michi no Eki verkopen ze orchideeën die nu prachtig in bloei staan. Eerst weer lekker opgefrist, en morgen weer verder. Op deze Michi no eki is het geloof ik altijd druk. Er stonden zeker 10-15 wagens voor de nacht, vrachtauto's niet meegerekend. 
Het brood in Japan is erg luchtig, maar wordt ook dik gesneden! En bruinbrood is bijna niet te vinden. Wel erg lekker maar vult niet echt. En mijn zilveren ketting is door de onsen van Beppu helemaal zwart uitgeslagen. Ondanks dat ik het afgedaan had, en mij ook nog goed afgespoeld naderhand. Toch teveel zwavel op/in de huid. Thuis maar weer oppoetsen. 

Na het ontbijt in Nago eerst weer een was gedraaid en boodschappen gedaan. Soms kom je in de supermarkt leuke dingen tegen zoals een ciderdrankje met Shamisen spelers. 15 jaar geleden kwamen we een bandje tegen van deze performers die met de gekste voorwerpen de typisch Japanse snaarinstrumenten bespeelden. En nog mooie muziek ook.

 

Voor elf uur op pad naar de volgende stop. De route, route nummer 9, ging door mooie landschappen, en vandaag was het ook nog eens fraai weer. Helaas was de weg zelf niet perfect, en na ruim een uur wilden we even pauzeren. We kwamen aan bij een wegkantstation: Sunset Park Misumi. Een kleine Michi no Eki maar het was er enorm druk! Er bleek een soort festival te zijn, compleet met een theatervoorstelling. Helaas vielen we midden in het verhaal, en dan in het sowieso moeilijk te volgen.

 

Wel van een lekkere lunch genoten. Met uitzicht op zee natuurlijk gerechten met zeevruchten. Gert had een soort lekkerbekjes en ik een rijstschotel met omelet en een tempura van groenten, garnalen en oktopus. Alles zeer smakelijk. 

 

In het park stonde losse deuren, dus Gert wilde de "het kan toch anders man" van het Klokhuis spelen. Ook zag hij een afbeelding van zijn droomijs. Op het festival werden ook veel lekkernijen verkocht en daarbij doet dan af en toe een klein busje dienst als Foodtruck. Maar goed dat de Japanners gewend zijn op hun knieën te zitten. Na een goed uur rust weer verder. 

 

Rond twee uur kwamen we aan bij Shimane Aquarium Aquas. Een groot Aquarium centrum. Vele mooie aquaria met vissen uit de zeeën rond Japan. En aangezien het veel verschillende zeeën zijn, ook veel diversiteit. Onder andere een groot aquarium met haaien en roggen. Verder kwallen, zeepaardjes, riffen, mangrove waterwn, noem maar op. Ook was er een groep pinguïns die op het moment dat wij lans kwamen gevoerd werden. In principe kreeg ieder exemplaar een portie vis, maar er was er 1 die niet wilde. Vandaag werd er een reuzen inktvis ontleed. Het stond verschrikkelijk dus zijn we er niet bij blijven staan. Dit aquarium heeft ook witte walvissen. Ik heb daar geen foto's van gemaakt. Ten eerste mag je geen flits gebruiken, heel begrijpelijk,  maar ik kreeg ook de indruk dat ze in te kleine bassins rondzwommen en zich stierlijk verveelden. Ik vond het eigenlijk zielig. De zeehondenshow hebben we niet afgekeken. Er werd natuurlijk in het Japans verteld hoe en wat, en het was eigenlijk te druk. Wel mooie aquaria.
Na ruim twee uur onze weg vervolgd.

 

Na een rit langs route 9 zijn we aangekomen bij Ginzan Rest Area. Er is hier een zilvermijn in de buurt, vandaar de naam Ginzan. Ginza is Japans voor zilver. Onderweg veel zicht gehad op de zee. Het is dan ook meteen duidelijk waarom Japan het rijk van de 1000 eilanden wordt genoemd. Er zijn vele kleine, maar ook grotere, eilanden langs de kust te zien. We hebben een plekje met uitzicht op het veld. De gebouwen schermen grotendeels het geluid van de weg af. 

 

We hebben dan ook een rustige nacht gehad. Jammer genoeg waren de sanitaire voorzieningen erg aan vervanging toe. Anders was het echt perfect!

Vandaag zijn we in Matsue geweest. Een redelijk grote stad aan de kust. En aan de andere kant een meer. Het was erg mooi weer vandaag maar wel lastig om een parkeerplaats voor de camper te vinden. Op de parkeerplaats bij het kasteel werden we geweigerd, te groot. Gelukkig vonden we op loopafstand een grote winkel met voldoende parkeergelegenheid.  Ook even de kledingwinkel ingeweest voor een sanitaire stop. En het bleek dat ze leuke hoeden verkochten. Goed tegen de felle Japanse zon. Deze plaats heeft ook een van de 12 overgebleven originele kastelen van Japan. Het is geen groot kasteel maar wel leuk om te bezoeken. Helemaal als een persoonlijke gids meekrijgt die bereid is om alles in het Engels te vertellen. Kenjisan vond het leuk om ons rond te leiden, en het maakte alles wel veel interessanter. Omdat je in Japan geen fooien geeft, hebben wij hem blij verrast met een sleutelhanger met een Hollands klompje. Daarna hebben we van een goede lunch genoten in een restaurant vlak bij het kasteel. Ronin heet het, en het eten, tonkatsu, was lekker. Ook het drankje was lekker maar wel zoet. Een frisdrank met een bolletje ijs erin. Op aanraden van Kenjisan hebben we een rondvaart gemaakt. Veel van de uitleg was natuurlijk in het Japans, maar gelukkig hadden ze ook veel van de informatie op een Engelstalig bandje. Het duurde bijna een uur, en we zijn rond het hele kasteel en een deel van de oude stad gevaren.  Daarna via een bewaard gebleven straat uit de Edo periode richting de auto gelopen. In die straat hebben we een samurai woning bezocht, die ze met spullen uit die periode hebben ingericht. Je kon ook even doen of je thee ging drinken met de heer des huizes. Het was goed vier uur dat we op pad gingen naar de stop voor de nacht.

 

Omdat we vrij laat uit Matsue zijn vertrokken hebben we niet al te ver gereden. Na een dik half uur kwamen we aan bij Michi no Eki Ara Essa. We staan op een parkeerplaats achter de gebouwen, terwijl vrachtwagens aan de voorkant blijven. Hopelijk weer een rustige nacht.

 Japanners zijn gewend om vroeg op te staan, waardoor je zelf ook weinig kans krijgt om uit te slapen. Gelukkig was de nacht wel rustig! Voor negen uur dus weer op pad. Gisteren een bezienswaardigheid in de vorm van een Chinese tuin op de kaart gezien. Op vertoon van ons paspoort kregen we korting! Ruim een uur rondgewandeld in een fraai aangelegd park met een grote vijver met veel koikarpers, overdekte wandelpaden, rostpartijen en mooie bomen. De tuin had een uitkijk over het meer. Het was er erg rustig! Misschien omdat het maandag ochtend was? Er waren wel ttwee dames bezig met een fotoshoot. Er was ook drie keer per dag een acrobatische show. Maar de eerste was net afgelopen toen wij kwamen en de eerstvolgende zou om half twee in de middag zijn. Dat werd ons te laat. De tuin hoort bij een Michi no Eki en een onsen, allemaal in Chinese stijl gebouwd.  Na enig overleg toch doorgereden naar onze volgende bezienswaardigheid.

 

We zijn naar een klein plaatsje gegaan waar de warmwaterbron zo heet is dat je er in kunt koken! Shin'onsen. Bij het riviertje, Haruki rivier, is de openbare bron. Je kunt in een winkel eieren in een netje kopen, die dan aan een genummerd haakje in het hete water kan laten zakken. Ook werd op die manier door lokale dames de groenten gekookt!  Er is een openbaar voetenbad waarbij het hete water met het koude water uit de rivier tot een dragelijke temperatuur wordt gebracht. De bedoeling was om hier naar een onsen te gaan, maar de bron bevatte zoveel zwavel dat het Gert de adem benam. Hetzelfde als in Beppu. We waren bang dat het in de baden ook zo zou ruiken, en dat is dan niet zo lekker voor hem. Na even rustig aan gedaan te hebben, een wandeling door het dorp te hebben gemaakt, toch maar weer richting camper. Met de ervaring rijker dat we goed moeten opletten wat voor soort bron de onsen heeft voor we er in gaan. Vlak bij de camper nog een beeldje gevonden dat me aan Jarek deed denken.

 

Tijdens het rijden vond ik op onze route een Michi no Eki waar een onsen vlak bij is. En iets dichterbij dan de stopplaats die ik eerst in gedachten had. Het bleek dat deze Michi no eki een restaurant heeft die niet om 14.00 uur al dicht gaat. Ze hadden zelfs jakkiniku, een soort gourmetplaatje waar je heerlijke stukjes rundvlees en groenten zelf aan tafel klaar maakt. Ieder met een kom rijst, saus, thee en een kommetje misosoep. Erg smakelijk, en dat voor ongeveer €30,00! Afgesloten met een ijsje.

 

Na het eten hebben we een wandeling naar de onsen gemaakt. In Japan kom je begraafplaatsen op de meets onverwachte plaatsen tegen, soms direkt aan de weg, soms on een akker. We hebben er zelfs een in een achtertuin gezien. De Togoyama onsen Tennyo-no -yu, De bron van de engelen, ligt op ongeveer 10 minutenlopen van de Michi jo eki maar je moet wel klimmen! Deze bron heeft meer minerale wateren, en uiteindelijk van een lekker bad met veel bubbels genoten. 

Na een relatief rustige nacht zijn we vanmorgen rond 9 uur weer op pad gegaan. Het eerste doel was de tuin van Kondo Fuji. Dat is een tuin horend bij een heiligdom bij Tamba. Het laatste stuk van de weg was smal en gelukkig geen tegenliggers. Bij de ingang van de tuin werd je door verschillende Bhudda's verwelkomd. In de kiosk was niemznd aanwezig en je werd geacht de toegangsprijs van ¥300 in de box te deponeren. De tuin was niet heel erg groot, maar wel mooi. Achter de tempel was een groot grasveld met 13 Bhudda's ieder voor een eigen deugd. Dit veld is omzoomd door pergola's waar Lysteria's, blauwe regen, groeien. Ook hier waren we veel te vroeg. De bomen zitten vol knoppen, maar het zal zeker nog twee tot drie weken duren voor ze vol in bloei staan. Ik denk dat het er dan wel fraai uit zal zien. Een vijver met Koi ontbrak natuurlijk ook niet. De tuin grenst aan een bos, en je kan vanaf de tuin het bos in lopen. Er stond wel een bordje: pas op voor beren. We zij  het bos niet ingeweest. Naast een volière met pauwen staan er allerlei fraaie kunstwerkjes in de tuin, waaronder twee bijzondere bankjes.

 

Ondertussen was er een buslading tuinliefhebbers gekomen. Blijkt dat deze tuin een van een serie bezienswaardige tuinen in Japan is.

 

Na goed een uur zijn we verder gegaan.

 

Op de route vandaag weer vele mooie uitzichten. Ik heb met de tablet een paar foto's kunnen maken maar ze doen geen recht aan het mooie landschap.\nRond half een kwamen we aan in Obama. Gert maakte grapjes dat de republikeinen in Amerika waarschijnlijk deze plaats niet eens kennen. \nWe hebben eerst iets gegeten in een Tonkatsu restaurant. Eenvoudig maar wel erg lekker. En de ober vondt het wel spannend geloof ik dat er buitenlanders in de zaak waren.\nWe hebben boodschappen gedaan en toen overlegd wat te doen. \nMorgen willen we naar Kanazawa en het was nog vroeg in de middag. Het idee was eerst om in Obama te overnachten maar gezien de tijd die we hebben gaan we toch een stukje verder.

 

We hebben route 9 definitief verlaten, en zijn nu op route 8 richting Kanazawa. We zijn aangekomen bij een kleine Wegkantstation: Kōno. De weg er naar toe liep weer vlak langs de kust met fraaie vergezichten. Vanaf deze Michi no Eki heb je mooi uitzicht op zee. Er zitten hier zelfs hertjes.

 

Ik hoop zo nog mooie foto's van een zonsondergang te kunnen maken, maar er wordt onweer verwacht.

 

En het heeft ook flink geonweerd en geregend. Maar daar hoef je je in een camper niet al te veel zorgen over te maken. Er werd ook een weerwaarschuwing voor tornado's afgegeven. Gelukkig hebben we die niet gehad! Al met al wel onrustig geslapen. 

Na een natte nacht was het vanmorgen nevelig.

 

We zijn naar Kanagawa gereisd, een stuk naar het noorden. Meer omdat daar een pokemoncentrum dan iets anders.  Onze dochter is gek op pokemon,  en had wat speciale wensen. En ondanks dat pokemon uit Japan komt, zie je het hier ook niet overal. En deze zit min of meer op de route. We willen Tokyo nog wel in, maar weten niet of dat met de camper gaat lukken.  
De route ging grotendeels langs de kust en omdat we de tolweg namen ook door de nodige, lange, tunnels. 

 

In Kangawa een parkeerplaats gevonden waar we ook met de camper konden staan. Daarna te voet naar het winkelcentrum waar ook de pokemonwinkel was. Veel te zien in zo'n centrum waaronder een winkel waar je ook me (eigen?) Treintjes kan spelen! In Japan kom je veel apparaten tegen waar je voor een paar honderd yen een verrassingsbal uit kan halen. Er zijn er veel verschillende en ik geloof dat het nogal flink verzameld wordt. Nb: ¥100 is ongeveer €0,70.

 

We hebben weer bij een restaurant uitgebreid gelunched. Chinees met lekker veel groenten en grote gyoza's. Ook een winkel waar je, voor veel geld, kimono's kunt kopen dan wel laten maken.
Na de lunch weer richting de camper voor het vervolg van de reis.

Na Kanagawa zijn we doorgereden naar Shirakawa. Dachten we onderweg naar Kanagawa veel tunnels te hebben, bij de route hier naartoe kreeg ik het idee dat we alleen maar door tunnels reden. We zijn in de Japanse Alpen aangekomen. Er ligt hier zelfs nog sneeuw op de bergen terwijl het tot nu toe al boven de 20 graden celcius was. De bomen lijken hier dan ook nog volop in bloei te staan. We wilden de rest van de dag rustig aan doen. En morgen het historische dorp bezoeken.

 

Aan de andere kant van deze wegkantstation staat een heiligdom. Vooral de waterfontein is grappig.

 

In de winkel kan je ook naar een museum. Daar hebben ze een traditioneel huis uit deze regio nagemaakt zodat je kan zien hoe het gebouwd is. Het is 1 op 1! Vooral de rietlaag op het dak is erg dik. Zal lekker isoleren.

 

Vlak naast ons is nog een camper val El Monte gekomen. Met nummer 27. Twee jongedames, uit IJsland en Spanje, waren ook aan het rondtouren. Zij waren pas in Japan gearriveerd. 

 

Vlak bij de Michi no Eki naast het heiligdom is een elektriciteit centrale. Er wordt daar met behulp van een gekanaliseerde waterval stroom opgewekt. Iets wat je in deze bergen echt kan verwachten.

We hadden een relatief rustige nacht, alleen stak aan het eind van de nacht de wind op, en om 06.00 uur precies ging de "wekker" van de Michi no Eki. Dus vroeg op. Dat was geen probleem want voor vandaag hebben we nog een flinke reis voor de boeg. We hebben de tolweg gepakt om flink op te kunnen schieten. In Japan kom je veel glimmende vrachwagens tegen op de weg. Sommige zijn gewoon spiegels! Maar goed dat het vandaag weer wat regenachtig is...

 

Vanwege de wind is het inspannend rijden met de camper. Dus een paar kort stops gemaakt om even de benen te strekken en de spieren los te maken. Kort voor de middag hebben we de snelweg verlaten en van een lunch genoten in Michi no Eki Minakami Mizu Kikokan. Een leuke Michi no Eki die naast een eenvoudig maar lekker restaurantje ook een mooi aquarium te hebben. Tegen betaling van ¥300 per persoon kon je deze bezoeken. Dat kwam goed uit want we waren ietwat aan de vroege kant voor onze afspraak.

 

We hebben een kamer geboekt bij Takaragawa onsen Osenkaku. Een onsen met een ryokan en openluchtbaden. Het is ook een van de weinige onsens waar je gemengde baden het. Dat wil zeggen, mannen en vrouwen door elkaar. Het ligt in de bergen aan de rivier de Takara. Deze raast hier aan de ryokan en buitenbaden voorbij met een grote kracht. Het water komt hier loeiheet uit de grond maar koelt snel af zodat de baden aangenaam zijn. Vanwege de goede zeden en de vele buitenlanders moet je tegenwoordig badkleding aan. Dus niet naakt zoals gebruikelijk. Weinig flatteus maar het bedekt wat het moet bedekken. Daarnaast draag je een jukata en eventueel een extra jasje. Vooral als je naar buiten gaat. Uiteraard mag je daar geen foto's maken.
Op de vloer van onze kamer liggen tatamimatten, en de futons voor de nacht liggen al in de kast.

 

Na uitgebreid genoten te hebben van de baden in de open lucht, zijn we weer naar onze kamer gegaan. Het was wel erg koud in de natte badkleding tussen de baden. Ze liggen namelijk een eindje uit elkaar. En het was geen warme dag. Om 17.45 werden we aan het diner verwacht. De tafel was al gedekt en we kregen een keur aan gerechten keurig met een menu erbij. Omdat we hadden aangegeven Gert niet zo van vis houdt, kregen we niet in alles hetzelfde. Het werd in delen opgediend en was zo lekker dat ik niet van alles foto's heb gemaakt.
Bij terugkomst op de lagen de bedden al opgemaakt klaar. Was het eerst het idee dat we nog een wellicht nog een keer zouden baden, bij het zicht van de bedden met dikke dekbedden toch maar (zeer) vroeg naar bed. 

 

De schuifdeuren naar de serre hebben we iets open gezet omdat het anders te warm werd in de kamer. Die rijstpapieren deuren isoleren goed! We hebben geen uitzicht op de rivier maar hoeven ons ook geen zorgen te maken over inkijk. De berg gaat hier achter steil omhoog!

 

We hebben dus genoten van een lange nachtrust!

Voordeel van vroeg gaan slapen is dat je goed kan uitrusten. Nadeel is dat je dan ook weer vroeg wakker bent. We hadden de rolgordijnen niet dicht gedaan en de rijstpapieren schuiven laten wel aardig licht door. Om half zes komt de zon op en dan is het ook snel goed licht! De futonbedden liggen lekkerder dan het bed in de camper, maar zijn toch een stuk harder dan mijn bedje thuis. Dat zal na de reis wel weer wennen worden.

 

Om zeven uur mochten we aan het ontbijt, en dat deed voor het diner niet onder! 

 

Er was een zacht gekookt ei, rijst, salade, gekookte tofu, ham om te bakken, miso geglazuurde aubergine, groenten en een gevuld tofubuideltje. Voor mij zalm, viskuit en glasaaltjes. Voor Gert gebakken tofu en champigons. Verder misosoep, yoghurt, ingelegde groenten, en dan vergeet ik vast wel iets. Koffie kon je zelf pakken, thee werd aan tafel ingeschonken. Het eten was heerlijk, en de bediening was weer vriendelijk en vlot.

 

Een ronje door de ryokan gemaakt. Het bestaat uit drie gebouwen, waarbij de middelste echt een oude stijl van een gasthuis heeft. Ons gebouw,  waar ook de receptie in zit, is een stuk jonger en heeft een heel ander karakter. Ook nog wat foto's gemaakt van de omgeving. Vanaf de loopbrug ook van de buitenbaden.  Vanaf deze afstand kan je toch geen mensen zien.
Opruimen, spullen pakken en uitchecken. En dan weer op pad. 

 

Nadat we vertrokken zijn uit het hotel zijn we op pad gegaan naar een mooie tuin. Het is vandaag erg mooi weer en we waren niet de enige zijn die dit plan hebben opgevat. Het was behoorlijk druk in het park. De Wisteria is begonnen met de bloei. Nog niet op het hoogtepunt maar wel al mooi om te zien. Daarnaast waren er volop andere mooie bloeiende bloemen en struiken. In de rozentuin echter geen bloemetje nog te zien. We héél veel mensen! In de giftshop kon je naast de gebruikelijke souvenirs in de vorm van zoetigheden, ook tal van zaken kopen van onder andere Ghibli, en Square Enix. Wel allemadl gerelatterd aan de tuin! Dus veel met wisteria motieven.

 

In het park hebben we meegebrachte rijstballen voor de lunch gegeten.  Ik heb een mitarashi dango bij een kraampje gekocht. Dat zijn mochaballetjes op een stokje. Die worden gegrild en daarna geglazuurd naar wens. Ik had met een walnoot miso. Apart, zoetig en hartig tegelijk. Gert wilde er niet echt aan. 

 

Na ruim twee uur door de tuin te hebben geslenterd, een ijsje te hebben gegeten zijn we weer naar de camper gegaan. Naar onze kamplaats voor de nacht.

 

Vanmiddag zijn we neergestreken bij de Michi no Eki Mikamo. Deze zit aan route 50 richting de Hoofdstad. Je kan merken dat we in de buurt van Tokyo zitten. Het is hier veel drukker en zelfs de winkel is langer open dan we tot nu toe hebben meegemaakt.  Deze sluit pas om 19.00 uur terwijl de meeste rond 17.00 uur de deuren sluiten. Een enkele is open tot 18.00 uur. Deze dus nog iets langer. Er staan dan ook veel vrachtwagens op het terrein, maar wij staan wat meer naar achteren. Ik hoop dat het verkeer wel iets rustiger wordt vannacht. 
Bij deze Michi no Eki zitten er veel zwaluwen te nestelen in het toiletgebouw. De toegang tot de toiletten is breed en er zitten geen deuren in. Ze kunnen dus af en aan vliegen en tussen de balken hun nesten maken. Ze maken wel veel rotzooi. Ik heb medelijden met de mensen die hier de toiletten schoon moeten maken...
Pikachu waakt hier over de vendichmachines. Het is een apparaat bedoelt als speeltje voor de kinderen. De pikachu bedoel ik.

Vanmorgen zijn we eerst naar een winkelcentrum vlak bij de Michi no Eki gegaan. Bij het parkeren bleek dat er ook een wasserette te zitten. Aangezien het tijd was om een was te draaien alles verzameld en in de machines gedaan. Bij het betreden van het winkelcentrum bleek deze enorm te zijn. We hebben alles uitgebreid bekeken. Het duurde ruim een uur voor de was klaar was, maar toen waren we nog niet op de helft. Naast kleding en kruidenierswinkel met verse groenten, vlees, vis, etc., zaten er ook speelgoedwinkels, boekenwinkels, hobbywinkel, inrichtingen etc. in. Ook diverse restaurants. Uiteindelijk hebben we ruim drie uur rondgelopen, leuke hebbedingetjes voor thuis gevonden en ook nog uitgebreid gegeten bij een sushi restaurant met een lopende band. Het was weer erg lekker!

 

Daarna in de camper onderweg naar Tokyo. Ook hier heb ik een Michi no eki, Ichikawa, gevonden.  Morgenochtend kijken of de spiegel van de camper gerepareerd kan worden. In d3 winkel van dit wegkantstation kan je ook campingspullen kopen. Waaronder een gietijzeren pan. Die kan je in het houtvuur zetten, en heet... Duch oven! 

 

Het is hier best druk, dus ik denk vannacht weer oordopjes in!

Het slapen op deze drukke michi no eki viel uiteindelijk wel mee. Beter dan ik verwacht had. Wellicht dat het geluid van de regen veel van de andere geluiden overstemd heeft. We waren wel vroeg wakker, maar dat was ook te verwachten.  Om 9.00 ging El Monte,  de eigenaar van de camper, open, en het zou een half uur rijden zijn. Dat werd uiteindelijk een uur, inclusief tanken en flink wat files door de regen. We wilden een volle tank voor het geval dat we over zouden stappen naar een andere camper. We hebben inmiddels al 4244 kilometer gereden deze vakantie.

 

De nieuwe spiegel lag klaar, en gezamenlijk is de kapotte spiegel eraf gehaald en de nieuwe er op. Binnen een uur weer klaar om op pad te gaan! 

 

Klasse services!

 

We zijn doorgereden naar Funabashi, aan de baai van Tokyo. Daar konden we met de camper goed terecht op een parkeerplaats bij het winkelcentrum Lalaport. Zoiets als Hoog Catherijne maar dan groter. Brechtje had wat wensen doorgegeven om in Japan naar te kijken, en daar zaten ook de nodige Pokemon knuffels bij. In het Centrum in Kanazawa konden we niet goed slagen, dus hopelijk meer succes bij het Pokemoncentrum Tokyo Bay. Ook wel Pikapikabay genoemd in de winkel 😁.

 

Het bleek dat de knuffels, of pluchies zoals ze door verzamelaars worden genoemd, die op de wenslijst staan vrijwel allemaal uitverkocht waren!  Dat viel dus ook tegen. Hetzelfde geldt eigenlijk voor muziek wensen die zijn opgegeven. Ook die zijn niet meer verkrijgbaar.

 

Wel lekker droog kunnen shoppen, en uitgebreid gelunched bij een buffet restaurant met een Chinese inslag. Erg lekker en all you can eat!

 

Al met al een redelijk geslaagde ochtend!

 

Na Tokyo wilden we weer richting Fuji. Hier bloeien de bloesem bomen nog, en wellicht kunnen we nog wat mooie plaatjes schieten. We wilden overnachten bij RV Camp Nakatsu RV Green Club, waar we eerder ook al waren. Maar we kwamen bij een gesloten hek en niemand te zien. 

 

Dus doorgereden naar een michi no eki in de buurt. Het werd Kioyokawa. Die was redelijk dichtbij. Er is hier niet echt veel te beleven. Ik geloof dat de route ook wel rustig is, en er staan zeker geen vrachtwagens op de parkeerplek die wij hebben gekozen!

 

Omdat we zo uitgebreid gelunched hadden, een beetje sushi, tomaten en ieder een Tonijn onigiri voor het avondeten.  Met zoete, gevulde pannenkoekjes als dessert. 

 

Alvast uitgezocht wat we morgen gaan doen.

Vanmorgen was het weer niet je dat, dat beloofde niet veel goeds voor de plannen van vandaag. We zijn rond negen uur weer op pad gegaan in de richting van de berg Fuji. Bij een stop langs de snelweg even een bezoek gebracht aan de winkels. Er zat een Starbucks dus Gert kon weer genieten van zijn geliefde espresso. In al deze winkels kan je souvenirs kopen. Vaak bestaande uit dozen met koekjes, zoetigheden of specialiteiten uit de streek waar ze verkocht worden. In Japan is het een geliefd geschenk om voor de gastvrouw en/of gastheer mee te nemen als je op bezoek komt. Een omiage heet dat geloof ik. Wij hebben in ieder geval een mooie theebus gekocht. Mét macha thee.

 

De reis ging naar Fujinomya. Daar zijn de Shirato en Otodomeno watervallen. Deze twee fraaie watervallen liggen vlak bij elkaar en worden veel bezocht. De Shirato waterval bestaat uit een vrij brede waterval geflankeerd door een gordijn van kleinere watervallen. De Otodomeno waterval is dan een wat meer enkele waterval in de Shiba rivier. Beide watervallen komen geloof ik uit verschillende armen van deze rivier. Vlak bij de Shirato watervallen is ook een bron, de Obin Mizu. Volgens mij betekent het letterlijk bronwater. Wordt in de vertaalapp vertaald als bento water: lunchbox water.

 

Helaas zijn de foto's daarvan niet gelukt. 

 

We hebben een lichte lunch genuttigd in de vorm van yakisoba, gebakken noedels. Erg lekker! 

 

Normaal kan je mooie foto's maken van de Shirato watervallen maken met de berg Fuji op de achtergrond. Helaas is hij vandaag weer gehuld in dikke mist. Fuji is weer foetsie. 

 

We wilden eigenlijk naar het Fuji Shiba Sakura festival observatiedek. Maar vanwege het slechte weer had het geen zin. Je kan daar namelijk mooie foto's maken van de berg Fuji met fraaie bloembedden en bloesems op de voorgrond. Maar Fuji laat zich niet zien vandaag. Dus doorgereden naar de beoogde stopplaats voor vandaag: michi no eki Narusawa. Het bleek dat bij deze wegkantstation ook een Fuji museum zit. Eigenlijk is het een mineralen museum. Bezoek is gratis, en de tentoonstelling laat zien hoe een vulkaan diverse mineralen oplevert. Allemaal fraai ten toon gesteld. Je komt uit in een shop waar je uiteraard veel fraaie stenen kunt kopen. Helaas zijn ze niet alleen (te) duur, maar ook te zwaar om mee terug te nemen. Wel mooi om te zien. 

 

Achter deze michi liggen sportvelden, en een badhuis! De entree van het badhuis beloofd al veel goeds, en ze hebben zelfs privé baden. Een badkamer die je voor extra betaling kunt huren voor een uur om gezamenlijk in bad te gaan. De hal waar deze privébaden aan ligt doet denken aan een badhuis uit de film Spirited Away. Wij hadden de keuze uit Kristalbad. Een fraaie kuip  ingelegd met agaat en gevuld met lekker warm water wat voortdurend aangevuld wordt. Normaal mooi uitzicht op de berg fuji...

 

Na een uurtje badderen de sleutel van het privébad ingeleverd en hebben we in het restaurant lekker gegeten. Ik had een plaatselijke schotel Hōtō. Een lekkere bouillon met lekker veel groenten en dikke brede noedelslierten. Zoiets als dikke tagliatelle. Erg lekker. En met een kleine katsudonschotel: rijst met gebakken vlees en ei. 

 

Gert had een Tonkatsu met rijst en misosoep. En daarbij een japanse omelet.

 

Als dessert vanille ijs voor Gert en voor mij een cream zenzai. Een schotel met vanilleijs, mochi balletjes en gezoete rode bonensaus. Ook al erg lekker! Je kunt in dit badhuis ook privé eetkamers boeken voor onder meer jakiniku of een hotpot. De gang naar het restaurant en de privé eetkamers ziet er uit als een oud straatje. Er is zelfs een brievenbus!

 

We hebben ook de openbare baden bezocht, mannen en vrouwen gescheiden. Het is een heel groot en uitgebreid badhuis waar je echt een paar heerlijke uren kunt doorbrengen. Helemaal als het weer niet je dat is. Weer lekker schoon en rozig in het donker naar de camper. Dat wordt lekker slapen vannacht!

Vanmorgen bij het opstaan was het weer niet beter geworden. Het was koud en nat van een alles doordringende miezer regen. We zijn rond 9.00 uur vetrokken en de hele weg geen Fuji te zien. Wel een mooie route door de bergen, die bij helder weer ongetwijfeld nog mooier is! Jammer genoeg zijn dat soort uitzichten niet goed vanuit een rijdende wagen te vangen. En even stil staan voor een plaatje is op de ietwat smalle wegen niet slim.

 

Langs de snelweg hadden ze de muren van het toilet versierd ter ere van de sakuramet wensenbloemen. 

 

We zijn naar Matsumoto gereden. Hier staat ook een goed bewaard origineel kasteel. Helemaal zwart deze keer. Door het slechte weer was het er niet zo heel erg druk, en voor je naar binnen mocht werd je afgedroogd en moest je je schoenen uit doen. Dus op kousevoeten door het houten kasteel. Deze kastelen, en ook de oude tempels en veel andere oude gebouwen, hebben op de punten van het dak twee figuren staan bestaande uit een leeuwen of draken kop en een vissen lichaam, shachihoko. Deze moesten het gebouw beschermen tegen brand. Bij een brand zou er water uit hun bek komen om het te blussen. 

 

Kasteel Matsumoto heeft nog een bescherming in de vorm van de god Nijuroku-no-shin, de god van 26 nachten. Deze god heeft een shrine in het gebinte op de bovenste verdieping. En zolang er iedere maand op de 26e nacht een offer wordt gebracht, is het kasteel beschermd.

 

Het regende nog steeds toen we buiten kwamen en we wilden erg graag iets eten. Maar in de buurt niet snel iets gevonden. Uiteindelijk zijn we bij een klein tentje op een boven verdieping terecht gekomen. Ze serveerden daar ramen in een soep die ik wel lekker vondt, maar Gert niet zo. 

 

Teruglopend naar de camper kwamen we langs een paar huizen die er fraai uitzagen en wel wat weg hebben van samurai woningen. En vlak bij het kasteel hoort natuurlijk ook een tempel. Dit heiligdom heeft op de hoek van de straat een bron met drinkwater die heilzaam zou zijn. Smaakte best lekker maar ik had geen flesje om het in te doen. 

 

Na een natte dag in Matsumoto hadden we geen zin om nog veel verder te rijden. We hebben op redelijk korte afstand een wegkantstation gevonden in de bergen. Het is hier mistig maar prachtig. En ik hoop vannacht ook rustig. Deze Michi no Eki heet Fuketso no sado, het hart van geluk.

 

Er stoppen hier ook veel tourbussen, gewilde vakantieroute denk ik.

Vanmorgen scheen de zon! En ook een goed deel van de mist is opgetrokken.\nWe hebben een goede nacht gehad ondanks dat we vlak aan de weg staan. Het is hier redelijk rustig.

 

Dat beloofd dus een mooie dag te worden.

 

De route naar onze volgende stop vanaf dit wegkantstation loopt grotendeels over oude routes, en is dus een hele mooie weg met grootse vergezichten. Maar af en toe ook eng omdat het hier en daar best smal is, ook in tunnels! en je regelmatig langs diepe afgronden rijdt. Maar wat is Japan mooi

 

Vandaag ging de reis naar Takayama. Deze plaats is geliefd omdat het nog veel van de oude huizen en straten bewaard heeft. Ook is het beroemd om festivals waarbij er optochten zij  met hoge(!) karren waarin een voorstelling wordt gegeven tijdens de parade. We hadden het geluk dat er een kar buiten stond toen we langs kwamen. Hoe ze onder de elektriciteit draden doorkomen is mij een raadsel.

 

We zijn eerst naar de ochtendmarkt langs de rivier gegaan. Hier zouden lokale handelaren hun kraampjes opzetten om hun waren te verkopen. Wel erg veel touristen, en niet zo veel kraampjes. Wel een leuke ervaring!

 

Omdat het vsndaag mooi weer is, zijn we op ons gemak door de plaats gewandeld en overal kom je mooie huizen, kleine shrines en verstilde hoekjes tegen.

 

Langs de winkelstraat stonden tulpen in bloei, en de eigenaar van een stoffenwinkel vertelde dat hij en zijn buren de bollen uit Holland importeert.  Ik heb in de winkel stof gekocht zodat ik voor Brechtje een tas kan maken. Ze was verliefd geworden op het patroon van een foto die we eerder hebben gemaakt.

 

Tijdens het wandelen in de oude straten kwamen we er achter dat er soms straatjes via binnendoorgangen zijn. Vaak vanuit een andere winkel bereikbaar. En dan ineens heb je een mooie binnentuin. Ook veel souvenir en kado winkels waaronder een winkel met mooie sieraden en stenen. Leuk  maar ook toeristisch. Je hoort hier vele talen!

 

We hebben van een sukiyaki schotel tijdens de lunch bij Aji no Yohei genoten. Sukiyaki is een hete pan met bouillon waarin groenten gaan, en andere ingrediënten voeg je dan naar smaak toe. Een soort bouillon fondu. Het vlees en de bouillon waren erg smaakvol. De overige ingrediënten pasten er prima in!

 

Een kort bezoek gebracht aan het museum, maar omdat veel in het Japans erbij staat en we geen Engelstalig gidsje hadden gepakt, waren we daar snel weer uit.\nEen heerlijke ochten in deze plaats doorgebracht.

 

Na een bezoek aan Takayama zijn we naar Hida no Sato, het volk van Hida gegaan. Dit is een openluchtmuseum met huizen uit deze omgeving. Doet een beetje denken aan Shirakawa,  maar hier wordt niet gewoond. Wel worden er regelmatig workshops gegeven in oude ambachten zoals zijde spinnen, weven, kimono's maken, houtsnijden, lakwerk, etc. Maar die hebben we vandaag niet gezien.

 

Vanuit dit park kan je wel mooi de bergen van Hida, de noordelijke Japanse Alpen zien. Er ligt nog sneeuw op.\nIk verzamel stempels van de plaatsen die we bezoeken,  en in dit park kon ik er 7 in het boek zetten. Mooie aanvulling op de verzameling.\nAan het eind van deze dag zijn we doorgereden naar een Michi no Eki aan de rand van Hida. Dat willen we morgen nog bekijken. Nu eerst rust voor moe gelopen voeten.

Vannacht met oordoppen geslapen,  de vrachtwagens staan namelijk vlak bij. En het was hier druk vandaag. Bij het opstaan was het zwaar bewolkt, maar later kwam de xon door. Bij deze Michi no Eki zijn beren. Er is zelfs een wildcamera bij de toiletten waar ook de vuilinzameling staat. Dus mogelijk dat deze  dieren hier ook écht af en toe komen. Maar buiten de opgezette, hebben wij ze niet gezien 

 

Vandaag hoefden we niet zo ver te rijden voor onze volgende bestemming: Hida. Deze plaats heeft net als Takayama veel oude huizen die doen denken aan straten in de Edo periode. Ook Hida kent een festival met wagens en is daarin een zusterstad van Takayama. In 1804 is er in Takayama een grote brand geweest die veel verwoest heeft, onduidelijk of Hida hierbij ook getroffen is. Het heeft in ieder geval invloed gehad op de festivalwagens.

 

Hida is een trekpleister om de kanalen met veel koikarpers in de oude straten. En het zijn er echt veel. Het water stroomt best snel door de kanalen, waar ze tegen de stroom kunnen zwemmen. Ze kunnen niet weg, er zitten op diverse plaatsen hekken in het water. 

 

We hebben een bezoek gebracht aan het Hida Festival museum en daar zijn we bijgebracht over het belang van het festival voor de bewoners en de oorsprong ervan. Het is vooral een feest om de lente te verwelkomen en te bidden voor een goede oogst. In het museum kan je een aantal wagens bewonderen, net als de gebruikte kostuums en andere zaken rond het festival.

 

Aan de andere kant van het festivalplein is het Hida kraft museum. Hida is ook betoemd om zijn goede ambachtslieden, die door heel Japan gewilde arbeiders zijn voor het bouwen van tempels en andere grote houten constructies. In het museum kan je zien hoe de houtbewerking eruitziet. Vooral de gatverbindingen zijn door de houtbewerkers van Hida beroemd gemaakt. In het museum wordt dit duidelijk gemaakt aan de hand van houten puzzels en kan je ook zelf een paar houten puzzels in elkaar zetten. De kleine lukte mij redelijk vlot, maar in de grote moest ik mij gewonnen geven.  Het is me gelukt op 1 na. De laatste kreeg ik er niet in. Ook vanwege de tijd heb ik het opgegeven.

 

In een klein tentje vlak bij het museum gelunched. Gert had de lunch van de dag met een halve qroquette, een gebakken pasteitje, salade, misosoep, rijst en tafelzuur. Ik had een tonkatsu met rijst, misosoep en tafelzuur. Weer een klein feestmaal.

 

Onderweg naar de camper kwamen we een tentoonstelling van plaatselijke kunstnijverheid tegen. Mooie spullen van stof gemaakt, maar van een afstand lijkt het net echt.

 

Vanaf Hida zijn we door de bergen naar Michi no Eki Hoisori gereden. Een prachtige route langs bergrivieren waar kennelijk veel vis in zit. Onderweg een paar plaatjes kunnen schieten van het mooie berglandschap. Je ziet onderweg ook de nodige mooie watervallen, maar kunt helaas niet zomaar stoppen om foto's te maken. 

 

In de Michi no Eki heb ik een paar mooie Japanse slippers op de kop kunnen tikken. Deze Zori gaan in de tas voor Aikido!

 

En eindelijk kunnen we de camping stoeltjes die bij de camper zaten weer gebruiken. Het zonnetje is weg, maar het is nog lekker warm en droog.

 

Morgen gaan we op aanraden van mijn collega Sibani een waterval bezoeken. 

We waren vroeg wakker vanmorgen, mede door een slarm in de camper. Waarschijnlijk dat het vermogen van de accu wat te laag geworden is omdat we gisteren niet zo ver gereden hebben, en we niet aan de stroom staan. Tijdens het rijden laadt de accu wel weer op, maar dan moet je dus wel de motor hebben draaien. Ik snap nu beter waarom al die vrachtwagens de hele nacht de motor aan houden.

 

Zoals gezegd zijn we vanmorgen op aanraden van Sibani naar de Shōmyō watervallen gegaan. We waren niet de enige,  maar het was er zeker niet druk! Een parkeerplaats was makkelijk te vinden. Vanaf de parkeerplaats is het zeker nog een half uur lopen naar het uitzicht platform. Op deze hoogte ligt er hier en daar nog sneeuw, terwijl de temperatuur best aan het oplopen is. En je had gelijk Sibani! Het was magnifiek. Mede door een kleine gletsjer die nog achter in het dal ligt. Daardoor is het meer waar het water in komt niet te zien, maar je bent wel zo dichtbij dat je nat wordt! We zijn zo ver mogelijk doorgelopen en hebben van de uitzichten genoten. 

 

Terug is dus ook een half uur lopen, dus alle tijd.

 

Dank voor de tip Sibani.

 

Na het bezoek aan de watervallen hebben we onderweg bij een 7-11 winkel broodjes gekocht voor de lunch. Op ons gemak zijn we richting een badhuis gereden die ik online gevonden heb. Weer even lekker wassen en poedelen. In dit badhuis, met de naam perfecte warmwaterbronnen, zijn zoals gebruikelijk de mannen en vrouwen gescheiden. Maar je kan wel helemaal tot rust komen. Naast de gebruikelijke warme baden  waren hier ook bubbelbaden  een koolzuurbad (net slsof je in warm spa rood zit), een kruidenbad (kruiden in een builtje hingen in het badwater) een sauna en een heel warm stoombad. Omdat het stoombad al zo warm was, heb ik de sauna maar niet geprobeerd.

 

Het heeft zelfs een restaurant. Je bestelt je maaltijd bij een apparaat. Gelukkig heeft deze een menu met plaatjes zodat het voor niet-Japanners ook makkelijk is om te bestellen zonder Google translate. Uit de automaat komen dan bonnetjes die je bij de keuken afgeeft. Je krijgt een buzzer mee, zoekt een plekje en als de buzzer afgaat kan je je bestelling ophalen. Water en thee onbeperkt bij de prijs inbegrepen. 

 

Ik had een schotel met groenten en gefrituurde kipstukjes in een sojasaus met rijst, misosoep en gyoza's. Gert had een tonkatsu met misosoep. Weer erg smaakvol. De misosoep is altijd nét weer even anders.

 

Uiteindelijk na 17.00 uur op weg naar de eindstop voor vandaag.

 

Na het bezoek aan het badhuis een klein stukje rijden naar Michi no Eki Shinkirou. De naam betekend Luchtspiegeling. Dit wegkantstation staat aan de kust van de Toyama baai. Vaak heb je boven dit water vreemde luchtspiegelingen van bouwsels aan de andere kant van de baai. Er is hier een visafslag en een haven. En ook wordt er druk gevist door mannen die zo hopen een vers maaltje te krijgen. De lucht was helder bij aankomst en dat trok vele vezoekers die de zonsondergang op de gevoelige plaat wilden vastleggen. Mijzelf incluis. Je ziet de zon prachtig aan de andere kant van de baai onder gaan. Het land aan de overkant zag je alleen omdat de zon er achter verdween.

 

Via Whattsapp met familie gebeld, leve het internet.

 

Bij de schemering kwamen ook veel vleermuizen tevoorschijn. Ik heb er zeker 8 geteld. Mogelijk meer, maar ze zijn erg snel.

 

Morgen weer verder. Op naar de romantische route.

Een echt rustige nacht was het niet. Rond vier uur werden we wakker van aardig wat lawaai. Waren ze in de visagslag achter ons al aan het werk. En om 6.00 uur gaat hier de boel al open. Verse vismarkt. En meteen erg druk! Niet alleen met klanten  maar ook de vissers zijn er weer vroeg bij. Voordeel is wel wat je écht verse sushi voor weinig geld voor het ontbijt kunt nuttigen. En ook de zon schijnt,  wat wil je nog meer?

 

Ik wilde Gert een plezier doen door naar een spoorwegmuseum te gaan. In Japan heb je er verschillende, en er zou er 1 redelijk in de buurt zijn. Daar aangekomen bleek het gesloten! Een vrij klein museum en wegens onderhoud naar aanleiding van de grote aardbeving eerder het jaar moest een en ander beveiligd worden omdat de loods nogal oud was. Dat viel dus tegen. Daarop naar een winkelcentrum gereden, daar hebben ze grote parkeergelegenheid, om iets te drinken en/of eten en een plan te trekken. Er was daar een soort toernooi aan de gang met kleine raceauto's. Men was er erg fanatiek in. Geen echt goede restaurantjes, maar wel een supermarkt die verse sushi verkocht. 

 

Het weer was mooi, dus besloten we na een lunch van wederom goede sushi naar onze volgende stop te rijden: michi no eki Oasis Obuse in de buurt van Nagano. Daar was het echter bere-druk! Bij deze pleisterplaats hoort namelijk een groot park en vanwege het mooie weer hadden veel japanners het plan opgevat om daar de dag door te brengen. Wel een wandeling gemaakt, en toen besloten om een andere michi no eki op te zoeken. 

 

We zijn doorgereden naar Ueda. En daarmee   dicht bij het begin van de romantische route. Ook hier was het druk, maar minder dan in Obuse. Deze Wegkantstation Ueda Michi-naar-Kawa-no-eki, wat Ueda Road en River Station Sprookjesdorp betekend, ligt wat meer in de bergen. Het is hier minder warm maar wel winderig. We hebben voor de verandering een hamburger en gebakken aardappelpartjes, fraide potato, gegeten. 

 

Achter dit wegkantstation is nog een soort park, en daarachter stroomt de rivier Urano. Ook is er een helikopter platform. Ik hoop dat die vannacht niet gebruikt wordt! Een sprookjesdorp kon ik niet ontdekken. Misschien bedoelen ze daar het plaatsje Ueda mee.

 

Bij deze michi no eki konden we ook de schoonwatertank weer eens vullen. Dat kan lang niet overal.

Vanmorgen zijn we naar het park van het kasteel van Ueda geweest. Het kasteel zelf is afgebroken, zoals veel van de kastelen in Japan halverwege de 19e eeuw. Er kwam toen een eind aan het Shogunaat en men vond toen dat de kastelen overbodig waren. De staat heeft de kastelen en bijbehorend land van de feodale heren afgepakt en slechts enkele zijn bewaard gebleven door inzet van plaatselijke invloedrijke mannen. Het kasteel van Ueda is de dans dus niet ontsprongen. Op de plaats van het kasteel is nu een heiligdom gebouwd. En gezien alle zaken eromheen denk ik dat ze er wel spijt van hebben. Het park is in ieder geval mooi, met een witte, bloeiende wisteria. Die ruiken ook heel lekker en trekken tal van bijen aan.

 

Daarna zijn we doorgelopen naar Yanagimachi, een historische straat in Ueda. Die ligt op ongeveer tien minuten lopen van het kasteel. Onderweg kwamen we voorbij de brandweer kazerne. De ambulances, die in Japan ook onderdeel uitmaken van de brandweer, stonden er niet maar de rest wel. 

 

In Yanagimachi in een klein tentje wat gedronken. Daar stond alles in het teken van de film Summer Wars. In deze fim speelt Ueda en de Sanada clan die over Ueda geregeerd hebben, een grote rol. Aan het eind van de wandeling kwam de brandweer langs met alle toeters en bellen. Er stond een gebouw in de brand, ik vermoed een curryrestaurant. Het leek een van de vele houten gebouwen in Ueda, en men was dan ook groots uitgerukt. De vlammen sloegen al uit het dak. We hebben even staan kijken maar omdat je toch niet kan helpen zijn we weer naar de camper gegaan. Toen wij een half uurt later er langs wilden omdat onze route die kant op ging, was men nog steeds aan het blussen en moesten we omrijden. Ik vrees dat er niet veel van het gebouw over zal zijn.

 

Het was vandaag erg warm weer. Als de zon schijn in Japan, dan merk he dat ook goed. Gert was dan ook wel blij met zijn nieuwe pet. We hadden er al langer naar lopen zoeken maar de meeste hebben sportmerken erop waar hij niets mee geeft. In een souvenirwinkels kwamen we een mooie met het wapen (mon) van Ueda tegen. Die stond hem wel aan. Eigenlijk is het het embleem, familiewapen, van de Sanada clan.

 

Vlak bij Ueda ligt Unni-juku. Een kleine plaats aan de oude route. Ook hier staan vele oude gebouwen. Het was er behoorlijk rustig! Vandaag is het Showa day, Showa no hi, een feestdag ter ere van de oude keizer Showa (Hirohito) en begin van de gouden week. Die duurt tot volgende week maandag. Dan is er een extra feestdag omdat de dag van de kinderen op zondag valt.

 

Op 3 mei is het Constitutie dag (kenpo kinenbi), op 4 mei is het Groen of Natuurdag (midori no hi) en op 5 mei is het kinderendag (kodomo no hi). Voorheen was het de dag van de jongetjes, tegenwoordig voor alle kinderen. Dat is de dag waarop overal de karper vaandels worden opgehangen. 

 

Hoogtepunt voor vandaag hier voor ons was een bruidspaar die in deze historische omgeving foto's aan het maken waren.

 

We zijn redelijk snel doorgereden naar de stop voor de nacht. Ook in de hoop daar een hapje te kunnen eten.

 

We waren dus kort na de middag bij Michi no Eki Mimaki. Deze was gelukkig wel gewoon open. In het restaurant Mimakien, hebben we gegeten. Waarschijnlijk door de feestdag was de pizza die Gert wilde niet beschikbaar. Dus tonkatsu met curry voor Gert, en gegratineerde curry voor mij. Ik had er een ei op. Lekker en ook best wel pittig. Een kopje bouillon maakte de maaltijd compleet. Afgesloten met een softijsje.

 

Daarna weer lekker ontspannen in het badhuis van deze michi no Eki. Vlak naast deze michi staat ook een kleine pergola met een mooie wisteria. Vanwege werkzaamheden lastig om er echt een mooie foto van te maken. 

 

In Japan kom je veel bijzondere putdeksels tegen. Je zou er een sport van kunnen maken om ze allemaal te op de foto te verzamelen. Er zijn veel verschillende en allemaal vertellen ze iets over de omgeving waar je ze vindt. Er zijn zelfs putdeksels met Pokemon en andere teken figuren.

 

Vlak bij de parkeerplaats waar we staan stroomt een riviertje met een heuse waterval. Niet helemaal natuurlijk maar toch.

 

De lantaarns op onze parkeerplaats werken op zonne-energie. 

 

Morgen wil ik voor de laatste keer in Japan de was doen.

Vannacht heeft het geregend. 

 

Bij het opstaan was het uitzicht best bijzonder, dorp, wolken, bergen, wolken. Het is droog maar geen stralend weer zoals gisteren. 

 

De reis ging vanmorgen eerst naar Komoro. Daar heb ik een waserette gevonden die vlak bij het park zit waar we naar toe wilden. Dus de was in de machine en terwijl de was draait hebben we het park bezocht. Mogelijk vanwege de Golden week mochten we gratis naar binnen. Het park is de site van het voormalig kasteel van Komoro. Ook deze heeft de vernieuwingszucht van de 19e eeuw niet overleefd. Slechts enkele gebouwen zijn er over. En natuurlijk de uitzichten! Het park is goed onderhouden en ook hier staan de nodige bomen nog in bloei. Vanaf een van de uitzichtpunten zou je volgens het bord mount Fuji kunnen zien. Met een beetje goede wil zou je het kunnen zien, maar op de foto zeker niet. Te veel bewolking. Ook hier hebben ze op de plaats van het kasteel een heiligdom neergezet. Er zijn ook wat restaurantjes in het park, maar die waren vanwege het vroege uur nog niet open. Wel was men de noedels voor een maaltijd aan het maken. Echt vers dus!
We hebben een lekker uurtje in het park doorgebracht en in de wasserette was de was ondertussen klaar. Je kan hier zelfs je sneakers wassen en drogen! Dus als je naar Japan wilt: neem niet teveel mee. Vuile was is in een uur weer schoon en droog. En deze coinwash winkels vindt je echt overal in Japan.

 

Bij deze wasserette zit ook een apotheek en een bakker. Bij de bakkerij hebben we wat gedronken en lekkere toast gegeten. Voor Gert een ontbijt menu met koffie, toast naturel en een salade. Voor mij zelfgemaakte citroen limonade en een toast met banaan en chocolade pasta. 

 

Daarna door naar onze volgende bestemming.  

 

Vanuit Komoro zijn we naar de watervallen van Karuizawa gereden. Google Maps, die we voor navigatie gebruiken, stuurde ons langs een route niet helemaal geschikt voor een camper. We noemen Google maps steeds Truus, en ik heb al meerdere malen aangegeven dat het fijn zou zijn als je een type wagen in kunt stellen voor de routes  nu kan je alleen een type motor/brandstof invoeren. 

 

Uiteindelijk zijn we, met angstzweet op de rug, op  de bestemming aangekomen. En wat een prachtige watervallen! Het water lijkt boven een meer uit de grond te komen. Volgens een bord bij deze watervallen is het water van de berg Asama. Het is daar zes jaar geleden als regen neer gekomen en ondergronds naar deze plaats gestroomd. We waren niet de enige op deze plaats, maar het viel qua drukte nog wel mee. Misschien ook omdat het weer niet zo heel fraai was. Maar het was droog!

 

De rit afgesloten met een maaltijd in een restaurant onder aan de route. Gert had een rijstmaaltijd met Hida beef, en ik met miso gekruid en gefrituurde kip. Je hoeft niet te verhongeren in Japan 😁.

 

Na de watervallen zijn we naar de Shinrakuji tempel gegaan. Ook deze ligt aan de voet van de vulkaan Asama, en ook hier naartoe was de route wat smal. Deze tempel is meer dan 1000 jaar geleden gesticht als bescherming tegen uitbarstingen van Asama. Er zijn inmiddels vele gebouwen op het terrein van dit heiligdom waaronder een drie etages hoge oude pagode. Verder zijn er hoge (!) trappen. Het geheel ligt dan ook duidelijk op de berghelling. 

 

Bij een van de ingangen is een meertje met een  bron. Het water is niet echt warm, maar ook niet echt ijskoud. Behalve een bronzen draak lijkt er geen leven in te zitten.
Een mooie, rustige plek!

 

Na het bezoek aan de tempel zijn we min of meer teruggereden. Maar nu zitten we aan de andere kant van het dal bij Michi no Eki Raiden Curuma no Sato. Vanaf het uitkijkplatform kan je aan de overkant ons vertrekpunt van vanmorgen zien.

 

Bij deze Michi no Eki staat een groot standbeeld van Raiden Tameemon. Een beroemde sumo worstelaar uit de Edo periode die hier vandaan kwam. Hij schijnt erg groot te zijn geweest (1,90 meter), en beresterk. Gezien de afbeelding dat hij een paard optilt. Raiden curuma no sato schijnt dondertreindorp te betekenen. Vandaar de trein in lego...

 

Dorst hoef je hier ook niet te lijden. Er zijn frisdrank automaten zat.

 

Inmiddels hebben we in deze reis al ruim 5000 km afgelegd. En dan zijn er nog grote delen die we nog niet gezien hebben...

 

Nu maar hopen op een goede nachtrust.

Vanmorgen stond tegenover ons een leuke auto. De eigenaar had een bijpassende outfit aan en was duidelijk trots op zijn curuma (auto). Hij had het zelf zo in de lak gezet.

 

Na het ontbijt ging de reis weer naar Karuizawa. Volgens de aanbevolen romantische route kon je daar namelijk ook goed shoppen, en de weersverwachting was niet best. Het grote winkelcentrum was inderdaad grotendeels overdekt, maar erg veel kleding zaken! En weinig andere winkels. We hebben wel een mooie boekwinkel gevonden. En ik betreur het dat mijn Japans zo slecht is. Anders had ik zeker een boek mee genomen!

 

Voor alle jongens van Aikido: een stalletje had bieten vanover de hele wereld! Ik moest toen wel aan jullie denken. We hebben de lunch genuttigd in een restaurant met Italiaanse keuken. De pizza quattro formagi en gnocci met een vierkazen saus waren erg lekker. Evenals het dessert. En Gert was zielsgelukkig met de espresso.

 

Bij het verlaten van het restaurant was het inderdaad gaan regenen. We hadden het merendeel al gezien, en zijn teruggelopen naar de camper. Een mooi winkelcetrum maar aangezien ik niet op kleding uit was, heb ik mijn geld in de portomonee kunnen houden

 

Het weer is echt omgeslagen, en aangezien we geen echte regenkleding mee hebben, zijn we naar de slaapplaats voor de nacht gereden. In de camper lekker geluierd en de boel bijgewerkt.
We waren kort na sluitingstijd van de winkel de enige op het parkeerterrein! 

 

Ik geloof dat je hier normaal een schitterend uitzicht hebt. Nu alleen maar laaghangende wolken en regen....

 

Voor het avondeten kant en klare soba noedels (alleen heet water toevoegen), aangevuld met gebakken lente ui en paddestoelen gekocht in de michi no eki.  Ik geloof dat het eikhaas was, nog nooit eerder gegeten, maar het was wel lekker. Het schijnt in ieder geval goed voor je te zijn.

 

Nu maar hopen dat het beloofde mooie weer er morgen écht komt.

In de loop van de nacht zijn er toch nog de nodige campeerders bij gekomen. En bij de ochtend werd het droog en kwam ook al snel de zon erbij. Je hebt hier inderdaad mooie uitzichten! In de richting van het dal staat de helling vol met kersenbloesembomen, die helaas wel allemaal zijn uitgebloeid. Maar het blijft een schitterend uitzicht.

 

Op de berg aan de andere kant hebben ze tussen de bomen het karakter voor boom geplaatst: 木. Het is met mijn camera op de telefoon wat moeilijk te zien, maar zoek het maar in het plaatje.
Na ontbijt en afwas op pad naar onze volgende attractie.

 

We zijn op pad gegaan naar Numata, naar de Fukiware watervallen. Het is een grote toeristische trekpleister. Langs de kant van de weg staan vele kraampjes, winkeltjes en overal zijn parkeerplaatsen. Er zijn gratis parkeerplaatsen net buiten het plaatsje, maar wil je dichterbij staan dan moet je betalen. Dat hadden wij pas later in de gaten met als gevolg dat we ¥500 betaalden voor het parkeren. Geen werelds bedrag, en we stonden nu wel in de schaduw! Bovendien vlak aan de wandelroute van de watervallen. Wat deze waterval zo bijzonder maakt is dat de rivier bodem een grote kloof heeft waar dit water in valt. Van twee kanten dus! Gert verwoorde het als volgt: alsof Mozes het water wilde splitsen, maar het wilde toch gewoon door. Rond de watervallen is een hele wandelroute uitgelegd met mooie uitzichten. Je loopt door de bossen, maar het is wel veel traplopen en klimmen! Goed voor de conditie dus! Al met al twee uur lang gewandeld, ik ben ruim aan mijn stappen gekomen vandaag, en genoten van het uitzicht.

 

De restaurantjes in de buurt waren allemaal soba noedel restaurants, en Gert had er even geen zin meer in. Dus bij een supermarkt sushi gehaald, met wat fris en andere boodschappen.

 

Deze watervallen zijn een aanrader als je in de buurt bent. Maar neem wel wat te drinken mee voor tijdens de wandeling!

 

We wilden ons weer even opfrissen, en badhuizen en onsen vindt je overal. Ik had mijn oog laten vallen op een badhuis met de naam Hokkori no yu. Warmwaterbadhuis. Het bleek een eenvoudig badhuis met naast wasgelegenheid één bad. Dat was wel een goed warm bad! Je kon dus wel even lekker ontspannen. Het uitzicht vanuit het bad was fenomenaal!

 

Het was er niet echt druk, en dat kwam goed uit. Gert was na het warme bad uitgeteld en kon zo even lekker een dutje doen op de futons in de rustruime. En hij was niet de enige die lag te slapen!

 

Na het badhuis een klein stukje opgeschoven naar de michi no Eki Oze-Katashina.  De michi no eki's worden altijd aan de weg aangekondigd met een wit bord met blauwe letters en een opvallend logo: een huisje met een poppetje en een paar bomen. Ook deze Michi no eki heeft een winkel met locale producten, een informatiepunt (waar je ook een stempel kunt halen), een eettentje en toiletten. Deze michi no eki heeft daarnaast nog een onsen in de vorm van een warm voetenbad met een geweldig uitzicht.  En ook nog koud bronwater. Het water uit de kraan kan je hier prima drinken, maar is vaak wel (licht) gechloreerd. Dit bronwater is koud, helder en lekker! Morgen zorgen dat de flessen goed gevuld worden!

 

We hebben een korte wandeling gemaakt naar een yakiniku restaurant. Zo eentje met een tafelbarbeque. Lekker zelf grillen. Het vlees was goed dooraderd, en lekker gekruid. Dat gold ook voor de groenten. We zaten aan een lage tafel met tatamimatten, dus schoenen uit!

 

Delen van het restaurant kunnen met schuifdeuren afgesloten worden, zodat je met je gezelschap in een privé ruimte zit. Overigens houden de deuren slecht geluiden tegen.
Het eten was erg lekker, en de twee mensen die het restaurant runden waren er maar druk mee. Ik geloof dat er maar twee tafels niet bezet waren!

 

We staan wel vlak aan de weg met de camper, dus nu maar hopen dat het geen drukke route is voor de nacht. In ieder geval geen parkeerplaatsen voor vrachtwagens gezien. 

Vanmorgen bij het opstaan voor het eerst een strakblauwe hemel, dus mooi weer! Via route 120, de romantische route volgens de kaart zijn we richting Nikko gereden. De route is heel mooi, maar ook bergachtig. Dus veel klimmen en dalen en bochten. Gelukkig was de weg niet echt smal en dus goed te rijden. Langs route 120 kom je langs veel ski resorts, en er ligt hier en daar ook sneeuw op de hellingen. Het leek er zelfs op dat bij een kabdlbaan een ski piste nog open was! Helaas geen stoppunt vlak bij om foto's te maken en kijken of het echt zo was. Wel even bij een andere stop de wagen aan de kant gezet om even de benen te strekken en van het landschap te genieten. 

 

De Ryuzu watervallen, drakenkop watervallen, zijn spectaculair. Het is een cascade van kleinere watervallen en je kunt langs de watervallen naar boven lopen via een pad en trappen. Ik ben op een gegeven moment afgehaakt, mijn knie gaf aan dat het mooi geweest was. Gert is wel naar boven gelopen. 

 

Uiteraard ook bij deze waterval shops en een shrine. Hier hebben ze de waterval ook in hout verbeeld in de vorm van een beer die een draak aanvalt en vice versa. 

 

In de omgeving van Nikko zijn meer watervallen. We zijn doorgereden naar de Kegon waterval. Dat is een waterval van een heel ander soort. Je kunt met een lift naar een uitkijkplatform. Die gaat 100 meter naar beneden. Dan moet je nog door een tunnel en een paar trappen af. Maar dan heb je wel een spectaculair zicht op een waterval van bijna 100 meter vrije val van water. Het is eigenlijk niet in 1 foto te vangen dus heb ik gefilmd. Let dus niet op het geluid, we waren niet de enige, en er hing zelfs een helikopter boven de kloof waar het water naar beneden komt. Er zitten hier ook heel veel zwaluwen die in de rotsen nestelen.

 

Na het bezoek aan deze waterval bij een van de vele tentjes wat gedronken. Gert natuurlijk zijn geliefde espresso, en ik had de Japanse variant op een cappuccino: een macha latte. Groene macha thee met warme melk. Erg lekker, haalt net het bittertje uit de thee.

 

Na het bezoek aan de Kegon watervallen wilden we eigenlijk naar de Shōyō-en Garden. Dat moet een mooie Japanse tuin zijn. Maar het is vandaag Kenpo kinenbi, de dag van de grondwet, een nationale reestdag. Veel Japanners zijn dus vrij, én het is mooi weer. Bij de tuin waren alle parkeerplaatsen vol en stond men in de file om er in te komen. We besloten om ergens anders een rustige, schaduwrijke plaats te zoeken. De route naar een nationaal park ging over een pad dat we met de camper niet in durfden. En voor we het wisten stonden we voor de Kirifurifalls, een waterval die ik eigenlijk voor morgen op het lijstje had. Eerst op ons gemak in de schaduw gelunched en wat gedronken. Daarna naar het uitkijkplatform voor deze grote waterval. Kirifuri betekend vallende mist, omdat deze waterval als fijne nevel naar beneden komt. 16 jaar geleden zijn we hier ook geweest, maar toen was het weer niet zo fraai. 

 

Nog even gekeken of je dichter bij de waterval kon komen, maar dat werd teveel naar het goede. Dus naar de camper voor ons onderkomen voor de nacht.

 

We wilden eigenlijk in Nikko naar een Michi no eki, maar met ons velen. Men stond in de file om de parkeerplaats op te komen, en die stond al vol. Dus doorgereden en een ander gezocht. Het werd Yusui no Sato. Dat betekend zoiets als dorp van zuiver bronwater. We waren op tijd om nog een ijsje en een milkshake te scoren. Het idee was om vanavond weer uit eten te gaan, maar ik zag op de kaart niet zo snel iets bij deze Michi no Eki. Het restaurant wat er bij zit zou al dicht zijn bij aankomst. Dus onderweg bij een grote supermarkt een grote schaal sushi gehaald die we lekker in de zon aan een picknicktafel konden nuttigen. We zijn blijven zitten tot de zon achter de bergen verdween. Als de zon eenmaal weg is, wordt het snel koud.

 

Vanavond maar eens kijken wat we morgen gaan doen. Dat zal nog niet makkelijk zijn omdat het dan Midori no hi, dag van het groen, is.

We waren zoals gewoonlijk weer vroeg wakker, en besloten om het toch te wagen en te kijken of we niet alsnog de Shōyō-en garden konden bekijken. We waren niet de enige! Om 8.00 zou het open gaan, en voor achten stond er al een hele file. En wij dus vrolijk ook. Gelukkig was het nog niet zo druk, dus konden we een parkeerplaats bemachtigen. We zijn in de richting gelopen naar wat wij dachten dat het de tuin was, maar het bleek het beroemde tempelcomplex van Nikko te zijn. De Toshogu tempels en shrines. We hebben zeker een half uur in de rij gestaan voor een kaartje en daarna nog even om naar binnen te gaan. Eenmaal binnen kwam de herkenning: hier zijn we de vorige keer ook geweest! Maar toen was het niet zo druk als vandaag, en zeker niet zulk mooi weer. Omdat we eenmaal binnen waren het rondje gelopen. Maar omdat het zo ontzettend druk was niet het heiligste naar binnen. Niet alleen moet je dan je schoenen uit doen, maar zonder een gids die voor je vertaald krijg je meer dan de helft niet mee. Waarschijnlijk vanwege Midori no hi, werd er eigenlijk voorturend een soort van mis gehouden. 

 

Toen we uit de tempel kwamen was de rij wachtenden inmiddels uitgelopen tot onder aan het middenpad van de tempel. Ik schat zeker 500 meter als het niet meer is.

 

De Shōyō-en garden is dus aan de voet van de toegangsweg naar de tempels, en bleek geen onderdeel te zijn van de combinatie kaart die we hadden gekocht. Dus hier de toegangsprijs van ¥300 pp betaald. En meteen in een oase van rust na alle drukte van de tempel. Even lekker genoten en rondgewandeld.  De tuin is niet groot, maar wel fraai aangelegd rond een enorme vijver. Ook is er een leuk theehuisje. 

 

Met de combikaart konden we ook het (redelijk nieuwe) museum van de tempels in. Eerst even genoten van koffie, thee en gebak. En vervolgens de schatten van de tempel bekeken. Waaronder veel kostbare zwaarden geschonken door de Togogawa Shoguns. Veel is gerestaureerd na een grote brand begin 19e eeuw, maar toch indrukwekkend. In het museum mochten we geen foto's maken. 

 

Het bezoek heeft het grootste deel van de ochtend geduurd, en we wilden een rustige middag. Dus naar de parkeerplaats van de Kirifuri watervallen. Daar sta je gratis, en we wisten een mooi plekje met schaduw. Besloten om in het restaurant bij de waterval te gaan eten. Het bleek een sjiek ding met wagiyu vlees op het menu in verschillende gerechten. Een flink stuk duurder dan onze gemiddelde maaltijden, maar zeker erg lekker!

 

We besloten om vandaag nog wat souvenirs te scoren. Hiervoor had ik een Aeon city in Nasushiobara opgezocht. Aeon is een keten met veel grote winkelcentra, zoiets als de Maxis. In ieder geval een supermarkt en vaak kleine zelfstandige winkeltjes ernaast. De Aeon City die ik opgezocht had leek een groot winkelcentrum maar dat viel wat tegen. Grote stukken stonden leeg en ik kon niet echt iets vinden wat de moeite waard was. Wel was daar een KFC waarbij de kolonel, waarschijnlijk ter ere van de Kinderendag die vandaag gevierd wordt, als Samurai was uitgedost.

 

We besloten een ander winelcentrum op te zoeken. Lang leve Google! Niet te ver van de michi no eki die ik voor de avond had bedacht  vondt ik er een die groot genoeg leek. En dat was ook zo. Het was zelfs enorm groot. Eerst gelunched. In Japan is het heel gewoon dat wanneer je eten besteld het niet gelijktijdig geserveerd wordt. Veel van de gerechten wordt namelijk met de tafelgenoten gedeeld. Gert had dus zijn pizza al op toen mijn pasta met aubergine en varkenslapjes kwam. Het was wel lekker.

 

Uiteindelijk redelijk geslaagd zijn we halverwege de middag naar Michi no eki Utsonomiya Romantic Village gegaan. Die had ik uitgezocht omdat er ook een badhuis bij is. Evenals restaurantjes , een zwembad en andere voorzieningen. En het was er druk!

 

We hebben een plaatsje voor de nacht weten te vinden en zijn daarna gaan ontspannen in het badhuis. In de camper is het te warm.

 

Gelukkig was een van de restaurants hier open zodat ik niet zelf hoefde te koken. De hamburgers waren heerlijk.

We besloten om vandaag nog wat souvenirs te scoren. Hiervoor had ik een Aeon city in Nasushiobara opgezocht. Aeon is een keten met veel grote winkelcentra, zoiets als de Maxis. In ieder geval een supermarkt en vaak kleine zelfstandige winkeltjes ernaast. De Aeon City die ik opgezocht had leek een groot winkelcentrum maar dat viel wat tegen. Grote stukken stonden leeg en ik kon niet echt iets vinden wat de moeite waard was. Wel was daar een KFC waarbij de kolonel, waarschijnlijk ter ere van de Kinderendag die vandaag gevierd wordt, als Samurai was uitgedost.

 

We besloten een ander winelcentrum op te zoeken. Lang leve Google! Niet te ver van de michi no eki die ik voor de avond had bedacht  vondt ik er een die groot genoeg leek. En dat was ook zo. Het was zelfs enorm groot. Eerst gelunched. In Japan is het heel gewoon dat wanneer je eten besteld het niet gelijktijdig geserveerd wordt. Veel van de gerechten wordt namelijk met de tafelgenoten gedeeld. Gert had dus zijn pizza al op toen mijn pasta met aubergine en varkenslapjes kwam. Het was wel lekker.

 

Uiteindelijk redelijk geslaagd zijn we halverwege de middag naar Michi no eki Utsonomiya Romantic Village gegaan. Die had ik uitgezocht omdat er ook een badhuis bij is. Evenals restaurantjes , een zwembad en andere voorzieningen. En het was er druk!

 

We hebben een plaatsje voor de nacht weten te vinden en zijn daarna gaan ontspannen in het badhuis. In de camper is het te warm.

 

Gelukkig was een van de restaurants hier open zodat ik niet zelf hoefde te koken. De hamburgers waren heerlijk.

De laatste dagen zijn aangebroken en we wilden niet meer zo heel ver reizen. We hebben al ruim 5000 km er op zitten en overmorgen leveren we de camper weer in. 

 

Niet te ver van de Michi no Eki Romantic Village is het Oya history museum, subterranean cave. Het is een beetje te vergelijken met het mijnmuseum in Valkenburg. Het steen uit de groeve van Oya is echter geen mergel, wat bestaat uit versteende schelpen en koralen. Het steen van Oya is vulkanisch van oorsprong. Het is dan ook veel harder en toch relatief makkelijk te verwerken. Het werd op dezelfde manier gewonnen als de mergel in Limburg. Omdat het vulkanisch is, zitten er wel verschillende lagen in waardoor je ook verschillende kwaliteiten steen krijgt. De groeve, of grotten zijn dan ook enorm! En veel beroemde gebouwen in Japan zijn of van deze stenen gemaakt of hebben versieringen gemaakt van Oya steen. De groeves dienen regelmatig als decor in reclamefilms. Er zijn verschillende automerken die hier hun nieuwste modellen hebben gepromoot. Ook videoclips van songs of speelfilms zijn in deze groeves opgenomen. Er is een kapel zodat je er kan trouwen, en er worden recepties gehouden in 1 of meerdere zalen (wel warm aankleden!).

 

Al met al zeer leerzaam!

 

Na afloop heb ik een schaafijs genomen. Het was verrassend smaakvol en fris. Gert hield het bij "gewoon" vanille schepijs.

 

Na een lunch van boterhammen langs de snelweg zijn we naar het Tochigi Flower center gegaan. In de winkel(s?) Kan je veel planten en bloemen voor je tuin kopen, maar het geheel is ook fraai aangelegd met een bloemrijk centraal plein en daaromheen een tuin met zeer veel rozen. Heel veel verschillende rozen eigenlijk. Er was een roos Hus ten Bosch, maar dat was de enige Nederlandse verwijzing die we konden vinden. Er is ook een hele grote botanische tuin in een gigantische kas. Fraai aangelegd en heel veel, vooral tropische planten. Er was er een met bloemen onder aan de stam die nogal aan Darth Vader van Star Wars doen denken. Dat staat ook op het bordje. En dat slakken de natuurlijke vijand zijn. Bij een van de vijvers in de kas had men van stro en bamboe een draak gemaakt. Doet denken aan de draak van Fantasia.

 

In een aparte ruimte was een cactus kas gemaakt. Vooral de Schoonmoeder stoeltjes zijn er best groot!

 

Voor de nacht zijn we weer naar Michi no Eki Mikamo gegaan. Ik heb nu ook een foto van de binnenkant van de Pikachu gemaakt zodat je kan zien dat het een attractie voor de kinderen is.

 

Het is hier nog steeds erg druk, maar voor een volgend uitje willen we vandaag geen tijd meer maken.

Vanmorgen regende het weer bij het opstaan. Dat was verwacht, en we hadden dus al naar allerlei activiteiten gekeken. Voor de laatste dag met de camper wilden we iets overdekts maar in verband met de feestdagen van afgelopen weekend waren alle musea en andere interessante plaatsen die we op de route bekeken gesloten. We willen de nacht weer doorbrengen bij Michi no Eki Ichikawa zodat we morgenochtend zonder stress de camper bij El Monte kunnen inleveren.

 

Vanwege de gesloten attracties en het slechte weer besloten we om naar Ichikawa te rijden en daarbij de tolwegen te vermijden. Dat betekende wel een gemiddeld tempo van 40-50 km per uur, en wegen die niet altijd even goed onderhouden zijn. Onderweg hebben we twee andere michi no eki's aangedaan. De eerste verkocht goudvissen en Koi die in de winkel in grote zwembaden te bewonderen waren. De tweede zat meer in de bloemen. Op deze route kwamen we langs dorpen en rijstvelden, maar geen plaatsen die uitnodigden om uit te stappen.

 

De route ging op een gegeven moment langs een weg die wel heel smal werd. Truus stuurde ons langs een route waar de maximale breedte van de wagen 2,00 meter was. Wij zijn ongeveer 2,50 meter breed. Dat werd het dus niet. Alternatieven gezocht en uiteindelijk een half uurtje later dan gepland kwamen we bij de Michi no eki Ichikawa aan. Het is wel gelukt om zonder een tolweg te nemen deze Michi no Eki te bereiken.

 

Eerst lunch met hotdogs, en dan opruimen en schoonmaken.

 

Nog 1 nachtje in de camper. Vanmiddag hebben we alles zo veel mogelijk al ingepakt en schoon gemaakt. Ik wilde wat te eten halen bij een foodtruck, maar om half vier hadden ze de boel al opgeruimd. En het restaurant hier is gesloten vandaag. Gelukkig hadden ze in de winkel nog wel brood en worstjes. Samen met wat sushi een vreemde laatste avondmaaltijd in de camper. Maar het vult de maag.

 

Het is de hele middag niet droog geweest, dus hebben we ons de rest van de tijd vermaakt met internetfilmpjes. Erg blij met de internet router die we gehuurd hebben.

De laatste nacht in de camper gemaakt. Wat is het toch snel gegaan! Voor de laatste keer de camper uit voor een bezoek aan het toilet, in de camper eigenlijk alleen een noodtoilet, en tanden poetsen. Ik zal het gekwetter van de zwaluwen in de ochtend nog gaan missen. Het ronken van de vrachtwagens die de hele nacht stationair naast je staan te draaien, zeker niet!

 

Door die vrachtwagens vroeg wakker. Om half zes hadden we het al gezien, we gaan eruit. De bedden opgeruimd, ontbeten, afwassen en voor acht uur op pad. Truus wilde ons allerlei binnenweggetjes laten nemen om files te vermijden. Maar dat is met een camper in Tokyo tijdens de spits geen goed idee. Dus achter in de file aangesloten. En die viel eigenlijk nogal mee. Voor de laatste keer de tank volgegooid en naar El Monte. Daar was de monteur al druk bezig met het schoonmaken van een andere camper. Hij had ons eerst niet in de gaten, en schrok bijna toen hij ons opmerkte.

 

We hebben uiteindelijk 5759 km met de camper gereden. Het was een heel bijzondere reis en zeker een ervaring die ik niet had willen missen.

 

El monte beloofd om foto's te mailen en er ook een verhaal bij te maken. Voor hun site.

 

We zijn naar het station van Shin Funabashi gebracht met onze bagage. Van daar met de trein via station Shinabashi naar Narita Airport waar we de shuttelbus naar het hotel hebben genomen. De kamer was al beschikbaar. Eerst gelunched bij het buffet restaurant. De duurste lunch tot nu toe, maar wel genoeg keus en goed gegeten.  

 

 

Na de lunch heb ik alvast online ingechekt voor de vlucht van morgen. De bagage is verdeeld, en verder wilden we niet de hele middag op de hotelkamer doorbrengen. Het hotel staat niet ver van de luchthaven, en de trein rijdt onder het hotel door. Vanaf onze 10e etage heb je er wel mooi zicht op.

 

Het plaatsje Narita is eigenlijk nét te ver van het hotel om nog een bezoek te brengen, dus zijn we met de shuttlebus naar de luchthaven gegaan. Kijken waar we morgen moeten zijn, en even snuffelen in de winkels. Gert vond nog een Lego set die hij niet had, en ook niet al te duur was. Leuk souvenirtje. Nog wat laatste spulletjes aangeschaft.

 

We hebben gegeten in het sushi restaurant in het hotel. Er zijn hier verschillende en je kan er ook heen zonder in het hotel een gast te zijn geloof ik. In ieder geval reken je gewoon af als in ieder ander restaurant. We hadden beide een soort Pokébowl met een kom miso soep. Mijn thee kwam in een beker met een tekst die door Google translate wordt vertaald met: "andere sushi". Ik ken nog niet genoeg Japans om dit te bevestigen of ontkennen. 

 

Mijn dessert bestond uit een bolletje rode bonen sorbet met gecondenseerde melk. Ik vond het erg lekker.

 

Daarna opgefrist en vroeg slapen. Morgen op tijd weer op.

We hadden de wekker vroeg gezet om toch op ons gemak te kunnen ontbijten. Bij het opstaan was er het bericht dat de vlucht een uur vertraagd is. 

 

Dus uitgebreid gebruik gemaakt van het ontbijtbuffet. Er waren zowel Japanse sls westerse gerechten. De omelet wordt ter plekke door de chef gebakken, en is lekker smeuig! Gert hield het verder vooral op brood en croissantjes,  ik waagde mij aan een schaal rijst met groenten en Japanse smaakmakers.

 

Uiteindelijk toch op tijd de bus naar het vliegveld genomen. En bij costums was er vooral met de koffer van Gert problemen. We hadden aangebroken tubes tandpasta in de handbagage wat dus ook niet mag. En het bleek dat Gert een zakmesje en nagelknipper in de toilettas had laten zitten. Dit had in de koffer gemoeten. Dat alles is in beslag genomen, en mochten we door. Na de douane kan je behalve het zakmes alkes gewoon weer kopen 🤣.

 

Daarna gewacht op het arriveren van het toestel. Toch fijn als je die ziet binnen komen. 

 

Eenmaal aan boord zaten we op vrijwel exact dezelfde plaatsen als op de heenreis. Lekker veel beenruimte maar omdat je bij de WC's zit toch ook druk. We zijn goed verzorgd met eten en drinken. Maar uit het raampje kijken ging niet zo makkelijk.  Helemaal toen de blinden dicht gingen. 

 

Het vliegtuig zat behoorlijk vol, en opvallend veel kleine kinderen aan boord. We zijn over Alaska en Groenland terug gevlogen. Dus technisch gezien zijn we de wereld rond gevlogen. Geprobeerd foto's te maken van het poolijs. 

 

De vlucht verliep eigenlijk zonder problemen, slechts 1 keer kort de riemen vast voor turbulentie. 

 

Na de landing vlot door de douane, maar het duurde het eindeloos voor mijn krukken tevoorschijn kwamen. Ik heb ze in de vakantie niet hoeven gebruiken, maar had ze voor de zekerheid wel meegenomen.

 

Bij het naar buiten komen stond onze dochter en met haar via de telefoon mijn vader en mijn zus en zwager ons op te wachten. 

 

Een geweldige manier van thuiskomen.