De spanning stijgt. Nog n paar nachtjes slapen en dan is het zover. Vrijdagmiddag vertrekken we rond 15.30 met het vliegtuig via Dubai en Bangkok naar Christchurch Nieuw Zeeland. De weersverwachting: vrijdag zonnig en 13 graden, zondag als we aankomen half bewolkt en nog steeds 13 graden, de rest van de week regen en temperaturen tot 16 graden. Hoezo winter in Nieuw Zeeland?

Vanavond druk schoenen aan het poetsen (schoenen poetsen?). Zoals ze er nu uitzagen komen we NZ niet in en riskeren we een flinke boete. Tja, je kunt maar ergens druk mee zijn, zo net voor vertrek.

In Dubai met ca 4 uur vertraging aangekomen, luchtruim was overvol dus we moesten eerst heel lang wachten en uiteindelijk op een ander vliegveld geland. Daarna alsnog naar Dubai dus. Gelukkig wachtte het aansluitende vliegtuig op ons dus we konden nog net mee. Had dat andere vliegtuig dus ook vertraging, hoeven we ook minder lang op Bangkok te wachten. Hilda heeft trouwens bij het overhevelen van spullen uit een kapotte rugzak haar IPhone in het zijvakje later zitten. Is dus niet mobiel bereikbaar. X X

Nou, we zijn gistermiddag gearriveerd in Christchurch. 19 graden en zonnig! Dus Erna, voorlopig je skibroek niet nodig. Wel is gebeurd waar we bang voor waren: we moesten in Dubai zo snel overstappen dat onze bagage is achtergebleven. Slechts 1 van de vier koffers is wel meegekomen. Tja...de mijne. Gelukkig maar want daardoor konden Anne en Sara nog wat kleren van mij lenen. Beetje groot, ha,ha. Verder natuurlijk een behoorlijke jetlag, dus even een paar dagen heel rustig aan doen. X X

We gaan ff eten, maar nu alvast melden dat t super met ons gaat. Straks weer verder.

Zo, net lekker gegeten. Nu ff een kort verslagje van de afgelopen dagen. Maandag eind van de middag (het was al bijna donker) op de camping in Akaroa aangekomen. Daar waren gelukkig ook onze koffers inmiddels afgeleverd. Na zo'n vermoeiende rit was dat wel erg fijn! Op zich is Akaroa niet zo ver van Christchurch, ong. 2 uur rijden. Maar na het ophalen van de camper moesten we eerst natuurlijk flink voorraad inslaan. Daarna met de camper links rijden door toch al enigszins bergachtig gebied. Pffff ik was bijna net zo bekaf als Raymond en hoefde niet eens te rijden. We lagen al vroeg in bed! Dinsdag was het echt een prachtige dag. De zon kwam op boven de bergen, zo mooi! We deden het lekker rustig aan in Akaroa. Hier nog een foto met ons uitzicht op de camping 's Middags daar een boottocht gemaakt. We zouden drie dingen zien: 1 dolfijnen (check eentje gezien, echt superleuk), 2 pinguïns (check 2 stuks gezien), 3 zeehonden (check, inderdaad 1 kleine kolonie). De volgende ochtend regende het, maar we gingen toch weer verder. Op naar Mount Cook. Raymond raakte al snel gewend aan het links rijden, dus met n flink tempo op naar Mount Cook, ong. halverwege het Zuidereiland. Ondertussen werd het weer stralend weer. Onderweg prachtige uitzichten. Bij Mount Cook op een natuurcamping gestaan, echt midden tussen de bergen. Koud, want geen elektra. Het was er echt heel mooi.

Vandaag (het is hier inmiddels 22.30 u) een hele mooie wandeling gemaakt door de bergen. Vanochtend toen we opstonden was het -4 graden. Maar weer volop zon en tijdens het wandelen leek Raymond wel een striptease uit te voeren: het ene na het andere kledingstuk ging uit. De wandeling liep door mooi berggebieden naar een gletsjer. Na de wandeling nog even lunch , daarna zijn we vertrokken richting Dunedin. Maar was iets te ver, dus ong. 1 uur van Dunedin zijn we in Oamaru gestopt op een Top 10 camping (tenminste weer warm vanavond). Nu gaan we lekker slapen...

Goedemorgen allemaal ( bij jullie is het middernacht, raar idee),. Leuk ook om jullie berichtjes te lezen. Zo blijven wij ook n beetje op de hoogte. Wij hebben een goede, maar koude nacht gehad, rond vriespunt. Buiten ligt n laagje rijp. Net lekker ontbeten en nu gaan we op weg naar Dunedin. Lastig trouwens om goede foto's te plaatsen. Die houden jullie nog tegoed.

Ha, weer even wifi. Maar t is wel vechten wie eerst mag. We zitten inmiddels op dag 9. Gisteren zijn we vanuit Oamaru (pinguinkolonie, maar hebben we niet gezien), naar Dunedin gereden. Onderweg bij de beroemde Moerakiboulders gestopt. Hele grote ronde keien op het strand. Volgens mij is het er zomers filelopen, maar nu viel het gelukkig mee. In Dunedin de camper op een top10 camping gezet en met de bus naar het centrum(pje) gegaan. De stad zelf is vrij groot, voor NZ-begrippen, maar het centrum stelde niet veel voor. Een supermooie station en een mooie kerk. Dat was t zo ongeveer. We hebben wat gedronken bij Starbucks (tja, verzoek vd kinderen, want gratis wifi!). We besloten terug te lopen naar de camping. Nou, dat hebben we geweten: Dunedin heeft het stijlste straatje ter wereld, dus je snapt hoe stijl andere straten zijn. Liepen we nog een stuk verkeerd ook. Pffff. De hele dag trouwens mooi weer gehad! De nacht en ochtend regende het flink. Eigenlijk zouden we doorgaan naar Milford Sound, helemaal aan de andere kant, de westkust, maar de weersverwachtingen daar waren behoorlijk slecht voor de komende twee dagen. Toch maar besloten via de zuidelijke kustweg, de Southern Scenic Route, en de Catlins te gaan. En weer hadden we prachtig weer! Onderweg regelmatig gestopt. Even een strandwandeling (zeeleeuw gespot,lag lekker te rollen in het zand), watervalletje bezocht, naar Jack's Blowhole gewandeld, Curiobay aangedaan (zeldzame geeloogpinguins gezien, toppie). De dag is dan ook weer zo voorbij. Nu staan we op een camping in Invercargill, de meest zuidelijke stad van NZ. Morgen gaan we naar Milford Sound (fjorden). Het is trouwens echt zo dat je om de zoveel kilometer weer een ander uitzicht hebt!

Nog wat foto's onderweg

Ha allemaal, de tijd gaat wel super snel, de dagen veel te kort! Eergisteren alweer vanuit Invercargill via de zuidelijke route naar Milford Sound gereden). Vaak gestopt onderweg en veel moois gezien. Sara en ik denken zelfs een walvis gezien te hebben. Het konden ook dolfijnen zijn, maar daarvoor leek het te groot. We zullen het nooit weten. Bij Te Anau toch maar doorgereden naar Milford, daar zou een naturcamping zijn. Bleek een super-de-luxe camping te zijn. Mooi weer die dag en avond, maar bij de camping werd aangekondigd dat de weg de volgende ochtend afgesloten zou worden door heftige regenbuien 's nachts. We konden evt. weer omkeren. Toch maar niet gedaan, want we wilden uiteraard een boottocht maken, daarvoor kwamen we tenslotte. 's Nachts begon het inderdaad heftig te regenen en ook 's ochtends was het grijs en nat. De weg was inderdaad afgesloten en er gingen geen boten door het slechte weer. Baal, baal. Toch maar naar de boten gereden en inmiddels knapte het weer behoorlijk op. Wat n geluk: er ging toch een boot. Met n stuk of 12 mensen zijn we gaan varen. Het was echt prachtig! De zon begon door te breken en dan vaar je door die fjorden. Zo mooi! En het geluk was met ons, want toen we van de boot kwamen ging ook de weg weer open. We konden weer terug naar Te Anau. Onderweg nog een mooie wandeling gemaakt. Ja, af en toe de benen strekken. In Te Anau besloten om meteen door te rijden naar Queenstown. De volgende stop op onze route. Helaas deels de route in het donker afgelegd dus geen mooie uitzichten. Maar wel even gestopt om de meest geweldige sterrenhemel ooit te bekijken. Nu staan we op de camping in Queenstown. Vandaag de boel hier verkennen. Het is regenachtig en somber weer en helaas geen sneeuw te bekennen. (queenstown is een ski-plaats). Foto's volgen nog.

Het is toch regenachtig vandaag, dus we zitten binnen lekker te internetten. Hier nog n paar foto's: .

Tja, eindelijk hadden we een echte Nieuw-Zeelandse dag: regenachtig en donker. Net Nederland. Pas rond een uur of 12 zijn we richting skilift gelopen, de attractie van Queenstown. We dachten weinig uitzicht te hebben, maar dat viel gelukkig reuze mee. Sterker nog, tijdens een rondwandeling boven brak de zon een beetje door. Je hebt geluk of niet. Er was mooi uitzicht over Lake Wakatipu en de bergen erachter. Daar ligt trouwens wel sneeuw . Vorige week lag er ook veel sneeuw boven bij de skilift, maar nu alleen tijdens het wandelen wat spatjes gezien hier en daar. Boven nog een reisboek van LOTR gekocht. Morgen gaan we daar een tochtje van doen vanuit Arrowtown met wat filmlocaties. (Dus Annie en Eef, de raad wordt opgevolgd). Beneden nog wat rondgelopen door de winkelstraatjes. Heel gezellig. Uiteindelijk in een Ierse pub beland, ook erg gezellig (vonden Anne en Sara ook, hoor!) . Tja, en nu is het alweer bijna bedtijd. Dus welterusten allemaal!

Franz Josef Ha, daar zijn we weer. Gisterochtend nog op de camping in Queenstown. De avond ervoor nog de weersverwachting bekeken en het zou echt heel slecht weer worden. Jammer want we wilden een paardrijtocht gaan doen. 's Ochtends bij het opstaan was het echter schitterend weer, hoe is het mogelijk. We namen schijnbaar de zon steeds met ons mee. Gauw op de camping de paardrij/4WD-tocht geboekt in Glenorchy voor 14.15 uur. We zijn eerst nog naar Arrowtown gereden, een plaatsje dicht bij Queenstown waar Chinese goudzoekers hun settlement hadden. Kleine 'huisjes' (mag de naam eigenlijk niet hebben) met golfplaten dakjes. In Arrowtown zijn ook nog 2 filmlocaties van LOTR. Moesten we uiteraard even zoeken . Daarna op weg naar Glenorchy. Mooie route langs het Lake Wakatipu. Zagen we onderweg nog een auto op de kop liggen. Gelukkig klommen de man en z'n zoon er nog levend uit Bij de manege gingen we eerst met een 4WD een eind rijden naar allerlei filmlocaties van LOTR, Hobbit, Narnia en Wolverine (X-men film). Locaties vielen wat mij betreft een beetje tegen, maar de feitjes en weetjes over de films waren wel leuk. Bijv. dat Legolas (Orlando Bloom) uit LOTR niet goed kon paardrijden, maar dat wel heel graag wilde. Na de opnames van LOTR is ie nog flink gaan oefenen en voor de Hobbit was hij er helemaal klaar voor. Helaas wilde Peter Jackson hem absoluut niet meer op een paard hebben. Jammer voor Orlando. Na de autorit nog een uurtje gaan paardrijden. Was absoluut een hoogtepunt van de reis. Vooral Sara had het getroffen: haar paard Oscar had meegedaan in LOTR. Volgens de rij-instructeur had Oscar een beetje sterallures gekregen. Daarom liep Sara's paard steeds net een beetje uit de route van de anderen uit de groep Kortom het was weer een hele leuke en vermoeiende dag. Vandaag zijn we verder gereden naar de Franz Josef Glacier. Hier gaat het gebeuren: de helicoptervlucht! We hebben geboekt voor morgenvroeg, spannend..... Foto's volgens nog...

Zie foto. Je snapt m al: vandaag zouden we de helicoptervlucht gaan maken. Helaas...We rijden door naar Abel Tasman ...

Dag 15: vandaag dus een beetje teleurgesteld Franz Josef Glacier verlaten. De regen kwam met bakken uit de lucht vallen en volgens de man van het helicopterbedrijf was er heel weinig kans dat de helicoptervlucht vandaag nog zou plaatsvinden. We zijn nog maar even een Kiwi-Wildlifecentre binnengelopen. Twee echte kiwi's gezien. Grappige beestjes. Uiteindelijk maar verder gegaan op onze route naar het noorden en vandaag voor Nieuw-Zeelandse begrippen heel wat kilometers gemaakt (335 km om precies te zijn). Het was de hele route langs de westkust grauw, grijs en vooral erg nat. We zijn alleen even gestopt in Hokitika, om te lunchen, en uiteraard bij de Pancake Rocks. Dat was echt een geweldig gezicht. Omdat de zee zo woest was spoot het zeewater door de blowholes. Zag er erg indrukwekkend uit. We hadden eigenlijk nog wel een heel eind verder willen rijden, maar het wordt hier al vroeg donker (ja, het is hier echt winter, al zou je dat soms niet zeggen). Op deze kronkelwegen, in het donker, in de regen is niet fijn rijden. We zagen onderweg twee auto's in de prak. Dan weet je meteen weer dat een ongeluk in n klein hoekje zit. Op de camping nog een Engels stel gesproken die juist uit het noorden kwam. We mochten erg blij zijn dat we niet verder waren gegaan. Ze hadden flinke sneeuwbuien gehad onderweg. Hopelijk is morgen de weg begaanbaar, want er zou vannacht nog veel meer sneeuw vallen.

Sneeuw! Vanochtend was de camping wit! Er was een beetje sneeuw gevallen. Maar het dooide ook behoorlijk dus we zijn toch redelijk op tijd vertrokken. Onderweg werd het steeds witter. We besloten een route naar een skigebied te nemen. Wat een mooie winterplaatjes onderweg. In St. Arnaud zijn we gestopt en hebben we wat in de sneeuw rondgewandeld. Sara en Raymond waren al gauw in een sneeuwballengevecht. Na een tijdje toch maar weer verder richting Abel Tasman, anders komen we daar nooit aan. Het leek ons leuk om richting Collingwood te gaan, de meest noordelijke plaats van het Zuidereiland. Over een berg met ik weet niet hoeveel haarspeldbochten gegaan en aan de andere kant nog een hele heldere bron bezocht (Pupu Springs). Schijnbaar het zuiverste water ter wereld! Het zag er mooi uit en ook wel heel bijzonder: een soort meer met opborrelend water en je kon heel ver op de bodem kijken. Beetje koraalachtig . Collingwood: wat kan je daar nou van vinden! We zijn meteen weer omgekeerd, ook al was het inmiddels rond 5 uur en zou het al snel weer donker worden. Toch maar weer terug de berg over (en dat in het donker). Camping in Kaiteriteri gevonden waar we een nacht zijn gebleven. (A+S wilden graag weer naar een camping met wifi)

En uiteindelijk toch een mooie zonnige dag in het Abel Tasman NP. De zon scheen volop toen we opstonden en we hebben een paar uur gewandeld over de Abel Tasman Coastal Track. Wat mooi weer en ook een heerlijk relaxed zo. Een paar mooie zandstranden. Jammer dat we onze zwemkleding niet bij ons hadden, ha,ha. Na afloop nog weer twee uur gereden naar Marlborough, het 'slaperige plaatsje' Havelock. Hoofdstad van de groene lipmossel. Wilden we uiteraard wel proberen. Waren ze bijna op! We kregen de laatste paar bij een heerlijke visschotel

Dag 18 Marlborough Sounds Het had weer gevroren vannacht, dus alles zag er mooi wit uit. De zon kwam in de verte op, dus het beloofde weer een mooie dag te worden. We wilden eerst een stuk van de beroemde Queen Charlotte Track gaan lopen, dus met de camper naar het begin van het wandelpad gereden. Toch twijfels, want lopend zie je natuurlijk niet zo heel veel en kom je niet zo ver. De Marlborough Sounds was meer iets om met een boot te gaan bezichtigen. Dus op naar Picton. Daar een camping gezocht en een boottochtje geboekt. We waren net op tijd om met een post-boot vier uur te gaan varen. Ondertussen leverde hij op verschillende plekken post af en pikte hier end daar nog wat mensen op. Was echt ontzettend leuk en mooi. en . Onderweg nog twee keer een groep dolfijnen gezien. Zo leuk! We zijn uiteindelijk naar Ship Cove gevaren, waar captain Cook 5 keer geland is. De schipper had allerlei leuke anekdotes. Bijv. dat captain Cook uitgenodigd werd voor het eten door een Maori stam. Ze kregen mensenvlees geserveerd. De plek heet dan ook Cannibal Cove (was vlak bij Ship Cove). Ook hoorden we de verschillende huisprijzen van huisjes die op de berghellingen lagen. Een leuk optrekje voor 2,4 miljoen dollar en geen last van buren. Helaas zit ons deel op het Zuidereiland er nu op. Morgen nemen we de Interislander naar het Noordereiland. Daar nog een week met de camper en dan nog twee nachtjes in Auckland. Het einde lijkt alweer in zicht te komen. Daar willen we nog niet aan denken.

nog de paardrijtocht in Glenorchy

Rivier waar de dwergen uit de Hobbit met de tonnetjes dreven locatie waar Beorns huisje stond (beer-man in de Hobbit) in het skigebied zou je op parkeerplaats 3 de geheime deur van de lonely mountain moet zien liggen. Helaas zagen wij m niet. Tja, het was natuurlijk ook geen Durins Day! Gollum in Weta Cave Tja, het zal jullie niet allemaal wat zeggen, maar wij vonden het wel leuk e.e.a. van de Hobbit te zien.

Gistermorgen vanuit Picton de ferry genomen naar het Noordereiland. Het begon met een stralende, rustige ochtend. Het water in de Sound was heel rustig, dus de overtocht zou n piece of cake worden. Ja, je hoort m al aankomen: de echte overtocht, toen we eenmaal de Sound uit waren, was iets minder plezierig. Anne en Sara allebei zeeziek en Raymond en ik voelden ons ook echt niet lekker. Brrr. wat n ellende. Gelukkig snel weer vergeten en 's middags in Wellington (aan de overkant dus) eerst naar Weta-caves gereden en daar een rondleiding gehad. Hier werden en worden allerlei filmattributen uit LOTR en Hobbit (en nog heel veel andere films) gemaakt Anne heeft er een coole t-shirt gekocht met Smaug erop. Daarna zijn we nog naar het Te Papa museum gegaan. Echt een aanrader! Jammer dat het al zo laat was en het museum om 18.00 uur dicht ging. Het museum heeft 6 verdiepingen en o.a. veel over de natuur, de Maori's, er was een tentoonstelling 'Gallipoli' dat Raymond erg interessant vond, over de acties van de Anzac-millitairen tegen de Turken in de W.O. I. Was echt heel mooi opgezet, maar Anne en ik renden er snel doorheen om nog zoveel mogelijk andere dingen te kunnen zien. Net iets buiten Wellington een camping gezocht en lekker geslapen.

Vannochtend weer veel kilometers afgelegd richting noorden, het Tongariro National Park. Hier staat o.a. de berg uit de LOTR, Mount Doom. Tja, nu was ie in sneeuw bedekt, dus zag er een beetje anders uit. Eigenlijk zien alle locaties er heel anders uit. Maar dat maakt het niet minder leuk. We zijn nog naar een skigebied gereden in het park . Allemaal de skibroeken aan en met een stoeltjeslift de skihelling op. Gelukkig mochten we ook weer met de lift naar beneden. Voor sommigen jaarlijkse kost, maar voor ons was het een hele bijzondere ervaring We zitten nu in Taupo op een camping en hebben net heerlijk in een hotpool gezeten. Buitenbad van ong. 40 graden, met een mooie sterrenhemel. Was weer genieten. We zijn weer klaar om de nacht in te gaan.

Dag 21 Rotorua Nog gauw even de laatste wifi van gisteren opmaken. kaarten zijn steeds maar 24 uur geldig bij een bepaald wifi-hotspot. En we moeten ook nog om beurten. Ik plaats dus telkens vrij snel n berichtje, want de anderen zitten alweer over m'n schouder mee te kijken. Vanochtend zijn we eerst naar de Aratiatia-rapids gereden. Daar wordt bij een dam op bepaalde tijden water geloosd en dan ontstaan er flinke waterstromen in de rivier. Hier zijn ook weer filmopnames gemaakt van de Hobbit ( de dwergen in de tonnetjes). Ze zaten er bij de opnames trouwens niet zelf in, dan hadden ze het niet na kunnen vertellen. . Daarna richting Rotorua, ook bekend als 'rotten egg city'. Veel stank van de zwaveldampen. Voor we Rotorua inreden zijn we naar Wai-O-Tapu gegaan, een maanlandschap met ingestorte kraters, bubbelende modderpoelen, kokende meren en vooral een indringende rotte eierengeur . Vooral Anne vond het niet uit te houden. We kregen er allemaal hoofdpijn van. Het was wel de moeite waard, hoor. Heel apart om te zien . Toch besloten om de rest van Rotorua voor gezien te houden en door te rijden naar Matamata: 'welcome to Hobbiton' . Morgen gaan we de rondleiding doen: het absolute hoogtepunt van deze reis (volgens de kinderen dan). Inmiddels is de wifisessie al afgelopen, dus dit berichtje wordt wat later geplaatst dan gedacht. Jammer!

Dag 22 Hobbiton Vanochtend miezerde het, dat was niet de afspraak! Volgens de website van Hobbiton zou het vrijdag nog mooi weer zijn (vandaag dus) en zaterdag inderdaad regen. Maar ja, toch maar richting 'Shire's rest', waar de rondleiding zou beginnen. Met een bus werden we naar Hobbiton gebracht. Echt zo leuk! Je zou denken dat het allemaal erg commercieel en toeristisch is, en dat is het natuurlijk ook, maar het is allemaal zo goed gemaakt. Aan alles is gedacht tot in de kleinste detail. Waslijntje met hobbitkleding. Tafeltje met spulletjes erop, groentetuintje enz.enz Op het einde van de rondleiding gingen we naar de 'Green Dragon', de hobbitpub zullen we maar zeggen. Ook weer tot in de details gemaakt, zelfs de toiletten waren in hobbitstyle (maar gelukkig wel normaal formaat, ha, ha). Een Hobbitbiertje zat bij de rondleiding inbegrepen en voor Anne en Sara een alcoholvrije gingerbeer. Het was echt een hoogtepunt van deze reis, vooral voor Anne en Sara, maar ook voor Raymond en mij. Anne zei al dat ze hier meer foto's heeft gemaakt dan de rest van de vakantie bij elkaar. Maar we hadden de hele middag nog voor de boeg, dus op naar Waitomo Caves, de gloeiwormgrotten. Iets meer dan n uur rijden van Hobbiton. Ruim op tijd daar, konden we meteen mee met de rondleiding van 15.00 uur. Helaas was er een luidruchtige Chinese familie dat ook bij onze rondleiding in Hobbiton zat. Weer in onze groep! Tja...gelukkig moesten we heel stil zijn in de grotten en gingen zij een bootje eerder terug. Wij moesten met de andere helft van de groep wachten tot de reisleider terugkwam en gingen met het volgende bootje. Indrukwekkend: pikkedonker, iedereen doodstil en dan al die gloeiwormen in de lucht! De grotten zelf waren trouwens wat minder (vond ik). Teveel verwend waarschijnlijk. We mochten helaas geen foto's nemen. Na afloop alvast een flinke rit naar het noorden gemaakt. Zelfs dwars door Auckland gereden. Kan je ook niet missen als je naar het noorden wil, dan moet je wel door Auckland. Wat een drukte en verkeer. Waren we niet meer gewend. Echt een grote stad. Maar goed, daar komen we op het eind van onze vakantie nog. Nu ruim 30 km verder naar het noorden gereden. Einddoel morgen is 'Bay of Islands'. Nog eens 3 uur rijden. Nu staan we op een camping met uitzicht op zee. Beetje donker, jammer genoeg. Morgenvroeg nog wel eerst even op het strand rondwandelen voor we verdergaan.

Time flies. De dagen vliegen voorbij. Ook niet zo raar met zo'n vol programma telkens. Vandaag weer een flinke autorit gemaakt naar het noorden, met als eindbestemming Paihia. De rit zou al ruim drie uur duren, maar we besloten ook nog even een omweg te maken om de bekende Kauri-bomen te gaan bezichtigen. Die liggen aan de westkust, terwijl wij als eindbestemming de oostkust hadden. Gelukkig is het Noordereiland op het noordelijke deel niet zo breed. Scheelt een stuk. Uiteindelijk de grootste (kauri)boom van NZ gezien, de 'Tane Mahuta', ofwel 'Heer van het Woud'. Ruim 14 meter in omtrek! . Zie je Anne met haar witte jas net voor de boom staan? Daarna nog een flinke wandeling gemaakt voor wat andere 'beroemde' kauri-bomen: de vier zusters, de 'Te Matua Ngahere' (vader van het woud, bijna even dik als Tane Mahuta en tot slot de 'Yakas'. Daar sta ik m even te meten . We waren voor de verandering een keer lekker op tijd op de camping in Paihia, met gratis wifi! Je snapt al wat wij nu allemaal aan het doen zijn, ha,ha. Hier willen we twee nachtjes blijven om de omgeving te verkennen. Eigenlijk hadden we nog graag naar het noordelijkste punt van het Noordereiland willen gaan, Cape Reinga, maar is toch net iets te ver. jammer!

Ha, vandaag natuurlijk de verjaardag van Ger. Tja, hoe laat moeten we nou bellen. Niet te vroeg, want dan is het nog middernacht in Nederland. Maar Ger, nogmaals van harte gefeliciteerd van ons allemaal. Leuk jullie even gesproken te hebben. Vanochtend was het hier heerlijk weer. Lekker buiten ontbeten . Aangezien we twee nachtjes op deze camping hebben, hoeven we ons n keer niet te haasten. Vanuit de camping naar de Waitangi Treaty Grounds gelopen. Hier is in het verre verleden het verdrag tussen Engeland en de Maori's getekend. Al snel hadden de Maori's er spijt van, dus veel ellende daarna. De gids was zelf een nazaat van een van de 'Maori-chiefs' die het verdrag had getekend. Ze kon er met veel passie over vertellen. Na afloop nog aan een traditionele Maorigebeuren meegedaan. Was leuk om te zien . Die laatste is natuurlijk voor Anke! Daarna in Paihia de veerboot naar Russell genomen, een stadje aan de overkant. Ooit 'hellhole van de Pacific' genoemd, vanwege prostitutie, dronkenschap en wetteloosheid. Charles Darwin is er in 1835 met de Beagle aangemeerd en hij noemde de inwoners 'het ergste uitschot van de maatschappij'. Was nu weinig meer van te merken. Een keurig, stil dorpje. Heeft wel de oudste kerk van NZ We hebben in 'The Duke of Marlborough' een lekker pintje en fish&chips genomen

Vandaag weer richting Auckland, want morgen moeten we de camper weer inleveren. Ah, ons huisje van de afgelopen drie weken! Eerst nog wat bezienswaardigheden rondom Paihia bezocht met de camper. Het 'Mission House' (oudste Europese gebouw in NZ uit 1821) en de 'Stone Store' (mooi stenen gebouw ernaast uit 1832-1836). Daar in de buurt zat ook nog 'Rewa's Village', een nagebouwd Maoridorp. Tja, valt weinig over te zeggen. Onderweg naar Auckland gestopt in Whangerei. Daar heb je de Whangerei Falls, mooie waterval. Sara en ik hebben er nog een mooie wandeling langs de rivier gemaakt. 's Avonds nog in het pikkedonker op zoek naar n camping een beetje in de buurt van Auckland. Uiteindelijk in Muriwai Beach terecht gekomen, bleek nog leuk te zijn ook. 's Ochtends was het best mooi weer, dus nog een wandelingetje gemaakt over het strand en de rotsen om bij een 'Jan van Genten-kolonie' te komen. . Het werd zelfs nog warm! Helaas moesten we er toen toch echt aan geloven: alles inpakken en opruimen en daarna nog een kleine 40 minuten naar ons hotel in Auckland rijden om alvast de bagage te dumpen. En daar gebeurde het! Het was allemaal zo goed gegaan met de camper. Geen krasje veroorzaakt. Helaas reed Raymond bij het hotel met de bovenkant van de camper tegen de overkapping van het hotel. Auw, dat deed zeer ( de trots van Raymond dan), net een uur voor inleveren toch nog schade. Gelukkig goed verzekerd, dus verder geen greintje pijn. Hotel ziet er prima uit. Appartementje met twee slaapkamers, keukentje en zitkamer. Vanaf het balkon zien we zelfs de sky-tower . We gaan nu de boel verkennen.

Terwijl iedereen nog slaapt even nog een kort aanvullend verslagje van gisteren. We zijn in de regen gaan lopen richting sky-tower en haven. Niet zo ver hier vandaan allemaal. Helaas zou het uitzicht vanaf de sky-tower niet zo geweldig zijn met al die regen en mist. Bewaren we voor een andere dag. De haven was ook niet echt leuk in de regen (het kwam met bakken uit de lucht vallen), dus maar hier en daar een souvenierwinkeltje ingelopen en nog wat souveniertjes gekocht. Daarna in een Ierse pub beland waar we wat gegeten en en gedronken hebben. Anne en Sara hadden allebei de grootste cheeseburger ook. Een van de lekkerste ooit. We zijn weer vroeg naar het hotel gegaan. nog 'Pretty Woman' op tv zitten kijken. Vandaag ziet het er buiten in ieder geval een stuk beter uit. We gaan zo ontbijten en dan weer Auckland in. Wordt vervolgd.

Was het om 9.00 nog prachtig weer, tegen de tijd dat we het hotel verlieten ( rond 10.30) regende het weer pijpenstelen. Wat n gebaal. We zijn richting haven gegaan en hebben de veerboot naar Devonport genomen. Zaten we tenminste even droog. Maar aan de overkant regende het ook. Zijn we toch nog naar de top van Mount Victoria. Boven was het even droog om nog een foto richting Auckland City Centre te maken . Met de veerboot weer terug om naar het Auckland Museum te gaan. Gelukkig knapte het weer inmiddels al weer aardig op. t Was nog een aardig stukje lopen naar het museum. Tegen de tijd dat we er aankwamen was het al ruim na drieën. De bewaker zei dat we beter tot 16.00 konden wachten, dan mochten we er gratis in. Bleek helaas niet zo te zijn. Tja, om dan nog voor 1 uurtje het volle tarief te betalen, zijn we toch te Hollands voor. Uiteindelijk op de Sky-tower beland. Wat n geweldig uitzicht, ook onder je voeten . Anne vond het helemaal niks en wilde het liefst zo snel mogelijk weer naar beneden. Sommige mensen waren ook zo weer beneden (bungy-jumpers!). Brrr. Nog even bij de haven rondgelopen op zoek naar het ijscafe (daar zou alles van ijs gemaakt zijn, zelfs de glazen). Er was net een privé feestje aan de gang, dus we mochten er niet in. Jammer, leek zo leuk. Inmiddels etenstijd zijn we dit keer in een Belgische kroeg beland. Was super gezellig. De ober had ooit in Amsterdam gewerkt en hij kwam dan ook regelmatig even bij ons aan. De Belgische biertjes bevielen ook prima . Weer op tijd naar het hotel en onderweg nog een mooi zicht op de skytower . We zitten nu voor de laatste avond in onze hotelkamer. Morgen nog tot 15.00 uur en dan komt de airportshuttle ons ophalen. Waarschijnlijk gaan we toch nog even naar het museum (gezien de weersverwachting ☔️)

Vanmorgen toch nog uitgebreid in het museum rondgelopen en een culturele Maori-voorstelling gezien. Toch weer heel anders dan de vorige in Whangarei. We moesten ons nog aardig haasten om weer op tijd in het hotel te zijn om de airportshuttle te halen. Maar we zitten nu op het vliegveld in Melbourne te wachten op onze aansluitende vlucht naar Dubai, dus toch op tijd geweest. Dit is de laatste blog uit het buitenland. Wat hebben we een prachtige reis gemaakt. Heel veel gedaan en gezien en ook heel wat km afgelegd. Vergeten de km-stand op te nemen 😕. Maar van het zuidelijkste punt van het Zuidereiland tot bijna het noordelijkste punt van het Noordereiland gereden. En ook nog regelmatig van oost naar west of andersom. Wel duizenden foto's gemaakt met z'n alle. Kunnen we nog heel veel nagenieten. Iedereen heel erg bedankt voor het volgen van onze reisblog. Leuk om alle lieve, nuttige, medelevende enz. bijdrages te lezen. Heel veel liefs van ons en tot gauw in Nederland! Uiteraard zullen we nog een aantal foto's toevoegen, dus kijk gerust nog eens.

Vanuit Auckland via Melbourne en Dubai zijn we gisteren na ongeveer 24 uur vliegen (excl. tussenstops) aangekomen op het vliegveld in Düsseldorf. En, je gelooft het vast niet, weer geen bagage! Op zich niet raar: in Dubai hadden we uiteindelijk nog maar 20 minuten overstaptijd voor onze aansluitende vlucht. Gingen de koffers natuurlijk niet redden. In Dusseldorf stond er een rij van een kilometer bij de bagageclaim. Voordat we daar eindelijk geholpen werden. Wat een verschil met de afhandeling in Christchurch, er kon nog geen excuus vanaf. Hopelijk worden onze tassen snel nagestuurd. We lagen allemaal vroeg op bed (gek he?).

Inmiddels zijn we alweer een week in Nederland.. Nu weer druk aan het werk (R+H) of nog genietend van de laatste week vakantie voor de school begint (A+S). We hadden de koffers gelukkig weer snel terug. Ze werden zondagavond keurig thuis afgeleverd. Vanuit Nieuw-Zeeland nog de kilometerstand doorgekregen: 4.896 km gereden in 22 dagen. Ach, wat missen we het relaxte camperleven in Nieuw-Zeeland! Wanneer kunnen we weer?