Dag 1 & 2 - Düsseldorf - Kaapstad

Düsseldorf airport is lekker klein en overzichtelijk. Er zijn drie hallen die direct bij de incheckbalies komen. Buiten wordt er helaas niet goed aangegeven welke airline in welke hal zit, maar alles is klein dus je bent zo van hal C naar hal A gelopen (of andersom). Het inchecken kun je het beste 24 uur van te voren doen via internet. Dan heb je de beste kans op goede stoelen. Nu zaten we met vieren naast elkaar in het middenpad, helemaal achterin. De vlucht is met British Airways van Düsseldorf via Londen naar Kaapstad. We hadden 2 uur overstaptijd in Londen. We vertrokken om 16:40 uur  vanaf Düsseldorf en kwamen de volgende ochtend om 08:35 uur aan in Kaapstad.

De vlucht van Düsseldorf naar Londen was een rustige vlucht. In Londen was ik de pineut en werd ik helemaal gefouilleerd. Gelukkig hadden we kleine kinderen bij dus mochten we al snel aan boord. Tafeltje uitklappen en lekker kleuren. Goede afleiding en geen gewring om in het vliegtuig te komen.

Eenmaal geland in Kaapstad moesten we door de douane. Daar kregen we, na een simpele vraag of we hier voor vakantie waren en zo ja voor hoelang, zonder enig probleem onze visa en konden we doorlopen. Bij de aankomsthal stond er iemand te wachten van Thompsons om ons te begeleiden naar de Avis verhuurbalie. Daarna werden we verwezen naar de parkeerplaats waar de auto zou staan. We waren nog maar net op weg toen iemand van Avis ons kwam helpen door ons naar onze auto te brengen. Nou daar stond een grotere auto, dan wij verwacht hadden, klaar, een Toyota corolla sedan. Met riante kofferbak etc. dus alles paste er ruim in.

Toen op weg naar het hotel. Dat kon niet mis gaan werd ons gezegd. Wij kregen het toch weer voor elkaar om verkeerd te rijden. Na even wat zoekwerk hebben we de Protea Breakwater Lodge dan toch gevonden. De Protea Breakwater Lodge is een low budget hotel in een oude gevangenis. De buitenkant ziet er nog uit als een gevangenis. Binnen is alles klein, verouderd maar schoon. We hebben 2 aparte kamers die verbonden zijn via een klein halletje met douche en wc. Ik moet in de douche gaan staan om de deur van de badkamer dicht te doen zo klein. Het was een heel gezoek om nadat we onder begeleiding onze kamer hadden gevonden weer terug te komen bij de receptie. Uiteindelijk hebben we een weg gevonden naar buiten en zijn we via de tuin om het gebouw heen gelopen om zo bij de receptie te komen.

We zijn vanmiddag gaan wandelen naar het centrum van Kaapstad. Eerst nog even een broodje scoren want we hadden inmiddels allemaal weer honger. Onderweg kwamen we een Starsubs (vergelijkbaar met de Nederlandse Subway) tegen. Hier hebben we lekker gegeten en niet duur. Ook kon je hier internetten. Daarna op zoek naar Cityhall en het Kasteel van de Goede Hoop. Het kasteel was net gesloten dus konden we niet meer naar binnen maar van buiten ziet het er ook mooi uit met zicht op de bergen.

De wandeling was langer dan we dachten dus hebben we een taxi terug naar het hotel genomen. Nou dat kostte hier niets , je moet ook niet vragen in wat voor auto we dwars door de stad zijn gescheurd. Die auto zou bij ons allang op de stort hebben gelegen zo gammel als die was. De taxichauffeur was heel aardig en heeft ons keurig behandeld. Dat is iets wat ons hier echt opvalt. Er is een groot verschil tussen arm en rijk, maar ze zijn allemaal even behulpzaam en aardig. Het enige waar ik nog aan moet wennen, naast het links rijden, is dat er hier busjes rondrijden die als ze mensen zien wandelen beginnen te toeteren om te kijken of je een ‘lift’ nodig hebt. Ik ben er alleen nog niet achter hoe dit werkt dus dat moet ik eerst uitzoeken voordat ik hier gebruik van maak.   

’s Avonds zijn we gaan eten in het hotel. Nou niet verkeerd voor een hotelbuffet. En prijstechnisch helemaal niet verkeerd. Vooral ook omdat ze niet alles in rekening hadden gebracht.

 

 

Dag 3 - Kaapstad

De dag begon laat. We hebben eerst even goed uitgeslapen en lekker lui gedaan. Bij het hotel kost een continentaal ontbijtbuffet R105 p.p. Dat vonden wij te duur dus zijn we op zoek gegaan naar een plek om te ontbijten. Dus in de auto om vervolgens de auto te parkeren bij V&A wharf (ongeveer 1 km verderop). Dit is een overdekt winkelcentrum aan de haven. Allerlei dure zaakjes en gezellige eettentjes. Buiten is het toeristisch en wordt  steeds gevraagd of je met een tour mee wilt gaan. Er hangt een hele gezellige sfeer. Er is wel veel politie en beveiligingspersoneel maar dit is niet storend. Bij Melissa’s zijn we gaan ontbijten, echt een aanrader. Het is er altijd druk en het personeel loopt de benen onder hun kont vandaan. Toch moet je even geduld hebben want de organisatie verloopt wat verwarrend. Maar de croissants, het brood en de muffins waren heerlijk. Ook de koffie was door Roland als erg lekker beoordeeld. (dat in tegenstelling tot de koffie in Amerika). Uiteindelijk waren we voor 3 croissants met boter, 2 grote muffins, een roerei met spek en gebakken tomaat, 3 melk, een koffie en een thee R 176 , inclusief tip, kwijt.

Na het late ontbijt zijn we eerst even langs het water gaan wandelen om er achter te komen dat we eigenlijk de achteringang hadden. Bij de pieren lagen bootjes voor excursievaarten. Na een wandeling kwamen we uit bij de Clock Tower. Een rood torentje met een klok. Tevens vertrok vanaf hier de ferry naar Robben Island. Je vaart met een catamaranboot naar Robben Island. Het weer was minder, veel wind op de open zee dus de boot ging van links naar rechts over het water. Ik was blij dat het weer even geleden was dat ik gegeten had want dat gehobbel op het water is niets voor mij.

Op Robben Island kregen we eerst een bustour over een gedeelte wan het eiland met de nodige uitleg. Zo heeft Nelson Mandela 18 jaar in deze gevangenis gewoond. Hij 6 jaar in een aparte afdeling heeft gezeten waar hij alleen zat, binnen door 2 wachters bewaakt werd en er nog eens 4 buiten om gebouw heen liepen te patrouilleren. De bewaking was nog niet zo erg, hij mocht 6 jaar lang niet praten. De uitleg wordt in het Engels gegeven, iets wat de kinderen nog niet verstaan. Niet dat dit een probleem was want die waren druk aan het kijken naar de vele konijnen (er zijn ongeveer 8000 konijnen op het eiland) en pinguïns.

Na de bustour kregen we een rondleiding door de gevangenis. De rondleiding werd gegeven door een ex-gevangene, hij had hier 5 jaar gezeten. De ‘prive’ kamertjes waren zeer klein. Ze hadden in de beginjaren slechts een dun matje, een paar dekentjes en een ton voor de behoefte. Na even in zo’n cel te hebben gezeten, iets waar ik een draaiend gevoel van in mijn buik kreeg, gingen we naar een ander blok. Dit was een gezamenlijk blok waar ze soms met 40 tot 60 personen op een kamer lagen met slechts 2 open wc’s en 3 doucheskoppen, 3 wastafels. Er stonden nu stapelbedden in maar in de begin jaren hadden ze alleen maar een matje en je tenue. Nadat er eenmaal bericht naar de buitenwereld was gekomen over hoe de gevangenen sliepen etc. is het rode kruis in actie gekomen en heeft verbeterende omstandigheid bewerkstelligd.

Na de tour weer op de boot. Eenmaal weer op het vaste land was het weer tijd om te gaan eten. Na even wat rondkijken kwamen we terecht bij Quay 4. Een vistent aan het water. Hier was het druk en gezellig. Nou het eten was super lekker en niet duur. Rond 20.15 uur begon er ook nog eens een live blues band te spelen. Echt super. Helaas waren de kinderen moe dus zijn we terug gegaan naar onze hotelkamer.

 

Dag 4 - Kaap de Goede Hoop & Kaappunt

Rond 9.30 uur zijn we begonnen aan onze reis naar Kaap de Goede Hoop en Kaappunt. Eerst hebben we een stuk snelweg gehad. Daarna ging het over in de kustweg. Muizenberg is klein en ietwat vervallen, toch staan er een aantal charmante gebouwen. Bij het doen van de boodschappen viel het ons op dat er veel politieagenten en beveiligingsmensen op straat zijn die alles goed in de gaten hielden. Na lekker bij Simonstad Bay langs het water gebruncht te hebben en uitgewaaid te zijn, zijn we weer op pad gegaan.

De volgende stop was bij Boulders. Hier leeft een pinguïn kolonie, echt geweldig. Je loopt gewoon tussen de pinguïns door. Hou wel een beetje afstand want Pinguïns kunnen hard pikken. Helaas heb ik dat mee mogen maken toen ik het park in wilde. Je kunt gewoon door de duinen en over de stenen lopen om zo op zoek te gaan naar verscholen pinguïns. De meiden hebben heerlijk gelopen en geklauterd.

Uiteindelijk zijn we toch doorgereden richting Kaappunt (Cape point). Onderweg hebben we even gestopt bij het VVV voor een kleine wandeling. Al snel zagen we twee schilpadden. Na een paar stops, om bavianen te fotograferen kwamen we dan toch aan bij Cape Point. Hier staat de oude vuurtoren waar je kunt gaan kijken naar het mooie uitzicht. Je kunt omhoog lopen (ze zeggen 25 min. lopen) of met een treintje omhoog gaan (gaat elke 3 min.). Vanaf de verschillende uitkijkpunten heb je mooie uitzichten.

Toen weer met het treintje naar beneden en op naar Kaap de Goede Hoop. Nou hier was het ‘nummertje trekken’ want je kon in de rij staan om een foto te maken van achter het bord. Je hebt hier ook een wandelpad maar onze meiden waren te moe dus hebben we dit niet meer dit niet meer gedaan. Op de terugweg wilde we de Chapmans Peak drive (scenic route, tolweg) rijden maar deze was afgesloten dus toen via een kleine omweg weer verder. Nu zaten we blijkbaar in de spits. De straten waren bepakt met lopende mensen, maar in de verste verte waren geen huizen te zien. Wij klagen vaak als we een paar km moeten fietsen. Nou hier lopen ze elke dag een paar km van en naar hun werk. Onderweg reden we ook langs grote achter hoge muren staande huizen maar ook langs krotten. Links van de weg stonden de krotten en rechts de dure huizen. Leuk contrast.

Uiteindelijk kwamen we rond 18.15 uur weer bij V&A Wharf waar we hebben gegeten bij Karibu, een Afrikaans restaurant. Het zag er allemaal sjiek uit maar we goed betaalbaar. Het grappige is dat er mensen buiten staan om je over te halen bij hun binnen te komen om te eten. We hadden twee hoofdgerechten, een paar bijgerechten en drie toetjes na. Het eten was goed maar de toetjes waren voortreffelijk. Vooral de Malva pudding is, ja hoe zal ik het zeggen… mijn mond loopt nu nog te watertanden zo lekker. Uiteindelijk waren we R650 kwijt. Daarna weer terug naar het hotel om te gaan slapen na een vermoeiende dag uitwaaien.

PS. Laat je niet verrassen want ook al schijnt het zonnetje amper, je kunt goed verbranden.

 

Dag 5 - Township tour - Langa

De dag begon verwarrend. We zouden met een township tour meegaan van African Eagle, maar er was een mix-up geweest en ze hadden ons nu in de middag geboekt. Toen zijn we maar met de Hop-on Hop-off bus mee gegaan. Eerst kregen we informatie in het Engels tot we er achter kwamen dat er ook Nederlands gesproken werd. De informatie die je krijgt is wel leuk om te weten. Uiteindelijk zijn we even bij Tafelberg er uit geweest maar de gondel deed het nog niet dus we hebben alleen vanaf het basisstation het uitzicht bewonderd. Daarna verder naar de luxere wijken Camps Bay en Clifton.

Na de bustour hebben we vlug wat gegeten en onze dingen gepakt/thuisgelaten voor de townshiptour. De Deco Lodge is in een minder goede wijk, dit is de wijk waar vroeger de zwarte bevolking woonde. Deze zijn uit hun huis gezet omdat ze hier een blanke wijk wilde maken, de huizen die er stonden werden afgebroken voordat er bekend was of er wel blanken wilden wonen. Dit laatste was dus niet het geval en nog steeds liggen er grote kale vlaktes in de stad. Het gebied ten oosten van Buitenkant is minder mooi. Veel van de huizen zijn beveiligd met tralies en ijzeren deuren voor de buitendeur etc. Op schuttingen is prikkeldraad gespannen en ga zo maar door. De eerste dag hadden we al naar het station gelopen en toen vond ik het al niet zo guur. Nu was het in de ochtend en nog voelde het niet prettig om daar te zijn. Misschien is het wel wennen.

Na de rondrit door District six zijn we gestopt bij District Six museum waar we een half uurtje rond konden kijken. Het is wel raar om alles zo te zien, je gaat echt jaren terug in de tijd. Daarna zijn we naar de oudste township van Kaapstad gegaan te weten Langa. Hier wonen ongeveer 250.000 mensen. Een groot gedeelte is werkloos. Vrouwen werken vaak in de buitenlucht waar ze schapenhoofden klaarmaken en verkopen. De supermarkt is achter ijzeren deuren en vaak staan er zeecontainers waar ze een winkel in gemaakt hebben. De gezinnen zijn vaak groot en als ze geluk hebben dan hebben ze een kamer in een hostel kunnen huren. Het grappige is dat ze hier nog werken met bruidschatten als men wil trouwen. Echt zo achterhaald als je het met onze cultuur vergelijkt.

Nadat we lekker uitgekletst waren en nog de nodige dingentjes gekocht hadden, zijn we verder gereden naar de shacks (houten vervallen krotjes met een golfplaten dakje). Ook hier hebben we de lokale bevolking gesproken. Alle kinderen sprongen voor de camera om de raarste bekken te trekken en om te laten zien hoe goed ze konden dansen. Overal waar we heen gingen werden we gevolgd. Ook zijn we hier de Sheebeen (lokale bar) ingegaan om een zelfgemaakt biertje te drinken. Het smaakte alleen niet naar bier.

Als laatste zijn we nog even naar Khayelitsha gegaan. We zijn daar naar de medicijnman geweest en hebben in zijn kantoor de verschillende kruiden, dieren attributen etc. bezichtigd. De kinderen vonden dit maar niets maar hadden buiten al snel contact met twee lokale meisjes. Grappig om te zien dat kinderen niet dezelfde taal hoeven te spreken om elkaar iets duidelijk te maken. Na de tour werd iedereen weer naar huis gebracht en konden we gaan eten. Nadat de kinderen te bed lagen was het tijd om op te ruimen en weer in te pakken.

 

Dag 6 - Moreson ranch - Vrede

Het was alweer tijd om Kaapstad achter ons te laten. We stonden vroeg op zodat we nog even konden ontbijten maar helaas vloog de tijd voorbij en was het al weer tijd om naar het vliegveld te gaan voor een binnenlandse vlucht. Die dag was votingday (dag om te stemmen) en iedereen was in de ban van de verkiezingen.

Eenmaal bij de luchthaven was het even zoeken waar we de auto weg moesten brengen. We zagen een bord met Avis en we keken we niet verder, bleek dat we fout zaten. Achteraf zagen we de borden voor het terugbrengen van de auto. Eenmaal de auto neergezet zijn we in gaan checken. Gelukkig was het maar een korte vlucht.

Johannesburg is een grote luchthaven, na eenmaal alles bij elkaar te hebben gingen we naar buiten. Daar was het even zoeken naar onze contactpersoon van Bobo. Na even wat rondlopen zag ik het bordje met Koers erop dus sprak ik haar aan. Gelukkig dat iemand ons op kwam halen want anders waren we waarschijnlijk verdwaald. Toen op weg naar het kantoor van Bobo, de Johannesburg locatie ligt in Kempten Park. We kwamen langs een aantal luxe huizen. De locatie is niet echt groot maar alle campers zien er piekfijn uit. We kregen eerst een kop koffie/thee en we behandelden het papierwerk. Daarna kregen we uitleg over de camper. De motorkap stond open om te laten zien hoe de staat is er waar alles zit om de olie en de koelvloeistof te controleren. Daarna even rond de camper om de schade noteren. Na nog even de weg naar Vrede te hebben gevraagd kon onze reis beginnen.

Onze eerste indruk is heel verwonderlijk. We zitten op de snelweg en zien een bord met daarop “Pas op voor wandelaars en tractoren”. En dat op een weg waar je 100 of 120 km per uur mag rijden. Het drong nog niet echt tot ons door totdat we inderdaad mensen in de berm zien lopen. De snelweg is redelijk, af en toe zie je een waarschuwingsbord voor ‘potholes”. De locale wegen zijn minder en er zitten meer gaten in de weg. Gelukkig wordt dit redelijk goed aangegeven als er gaten in het wegdek aankomen. Ook zijn er op de locale wegen wasborden in het wegdek. Qua landschap zagen we alleen maar uitgestrekte velden met koeien of uitgedroogde maïs.

Vrede wordt goed aangegeven. Op de N3 moet je tol betalen. Niet veel maar je kunt ook net voor de tweede keer tol betalen van de snelweg afgaan. De Moreson Ranch staat ook goed aangegeven. Let alleen even goed op de overgang van verhard naar onverharde weg. Als de weg onverhard wordt dan moet je nog ongeveer 5 km . Je hebt het gevoel dat er niets meer is maar blijf gewoon doorrijden. De zandweg is goed. Op een gegeven moment zie je de ingang. Er staat aangegeven dat het privéterrein is. Ga door het hek i.p.v. over het wildrooster. Als je naar rechts houd kun je er waarschijnlijk wel onderdoor maar het hek is veiliger. Al snel worden we verrast door een kudde gnoes. Na twee kilometer zien we ineens de Ranch opduiken.

Toen we ons wilden melden zagen we ineens twee welpen voor de bar liggen. Je mag ze aaien maar dit is wel op eigen verantwoordelijkheid. We geven aan dat we de nacht willen overnachten op hun camping en er wordt een beetje nors geantwoord dat dit kan. ’s Avonds merken we dat de service toch goed is maar dat het per persoon verschilt, Lizzy is erg vriendelijk en praatgraag. De ranch heeft naast de camping (veelal met een eigen huisje waar wc en douche inzitten) ook chalets en een trouwkapel. Verder hebben ze een bar, een gezellig restaurant met goede kok, biljarttafels, overdekt zwembad en het nodige wildleven. Zo hebben ze 5 of 6 krokodillen, meerdere leeuwen en welpen. Verder kun je op een gamedrive, quads huren of genieten van de rust. Die kun je hier genoeg vinden.

Dag 7 -  Royal Nathal Mahai camp - Royal Nathal national park

Na even lekker rustig wakker te zijn geworden, zijn we weer naar het restaurant gegaan voor het ontbijt. Daarna zijn we op een gamedrive gegaan. Dat was wel even wennen, we zaten met een ander stel in een jeep. Na een steile helling op te zijn gegaan zagen we het eerste wildleven al. Een kudde springbokken. Niet veel later zagen we ook nog struisvogels, gnoes, en in kooien zagen we ook nog witte leeuwen, wilde honden en een tijger. Op de terugweg zagen we ook nog zebra’s en paarden. Dit was allemaal wel raar om te zien. Het duurde voor de kinderen alleen wel een beetje lang.

Uiteindelijk was het rond half twee dat we vertrokken. Eerst nog even tanken en boodschappen doen in Vrede en dan op weg naar Royal Nathal National Park. Ook nu worden we verrast op de snelweg, waar je 100 of 120 km per uur mag, met waarschuwingsborden “Pas op voor voetgangers” en “Pas op voor tractoren (20 km p/u)”. Onderweg komen we plaatsen tegen als Waarden, een wat grotere plaats, en Harrismith, een grote plaats met winkelcentrum.

De eerste stop die we onbedoeld maakten is bij Sterkfontijn Dam Nature Reserve, dit heeft een hele mooie vergezicht over het water. Wij kwamen hieraan bij schemering dus besloten we even een paar foto’s te maken en snel door te rijden.

De afslag naar Royal Nathal NP staat slecht aangegeven. Je dient de afslag Northern Drakensberg aan te houden. De weg naar het Royal Nathal National Park is verbazingwekkend, we reden door een soort townships. We kwamen hier tegen zonsondergang aan dus alles ziet er schemerig uit. Hierdoor lijkt de alles nog armoediger en chaotischer, dit was zelfs een beetje eng. Zorg dus ook dat je voor 16:00 uur van de N74 af bent want dan is het nog 20 km maar het park.

We kwamen aan bij Royal Nathal Mahai Camp. Dit is een luxe camping midden in het Nationale Park. Iedere campingplaats heeft zijn eigen barbeque en er zijn meerdere campingplaatsen met stroomaansluiting. Het sanitair is schoon en er is zelfs een bad. Er zijn mooie grote afwasplekken met een boiler waar je gekookt water kunt tappen en er is zelfs, tegen een kleine vergoeding de mogelijkheid om de afwas te laten doen. Er zijn wasmachines en drogers. Voor R5 kun je de was doen. Na wat eten en even genoten te hebben van de rust zijn we allemaal in diepe slaap gevallen.

Dag 8 - Royal Nathal Mahai camp - Royal Nathal national park

De camping is zo mooi gelegen in de vrije natuur dat je heerlijk ontspannen kunt genieten van een nieuwe dag. Na een bezoek te hebben gebracht aan het bezoekerscentrum om te betalen voor de dag hebben we een foldertje meegenomen om nog even een wandeling te maken. Op het foldertje stond bij one way twee uur en bij retour 45 minuten. Nou dachten wij dat ze deze twee omgedraaid hadden dus zijn we begonnen aan een wandeling, van in onze gedachten twee uur.

Onze eerste stop was de Cascades, dit is een in etappes dalende waterval. Je kunt lekker door het water lopen. In eerste instantie is het wel erg koud maar daar wen je aan. Een mooie kleine wandeling waar je leuk kunt picknicken voordat je terug gaat. We besloten ook nog een bezoek te brengen aan de Tiger Falls. Dat was wel een mooie route maar het is vrij lang en het eerste gedeelte gaan over betonplaten steil tegen de berg op. Toen we op het punt stonden om om te draaien ging het pad van de betonplaten af de vrije natuur in. Dit was voor de damentjes een goede afwisseling en werd er besloten om toch maar door te gaan. De Tiger Falls is maar een klein watervalletje, en dat ondanks dat de natte periode net achter de rug is. De uitzichten die je tijdens deze wandeling hebt zijn daarentegen meer dan de moeite waard. De route was eigenlijk net iets te lang voor onze kinderen. Hij bleek zes km te zijn dus dat konden ze wel maar de steile hellingen zijn toch zeer vermoeiend.

Doordat we ons nogal vergist hadden in de tijdsduur van deze wandeling, leek het ons beter om nog een nacht op de Mahai Camping door te brengen. In plaats van in de schemering of misschien zelfs in het donker te moeten zoeken naar een camping. Dit ondanks dat we nu een plaats over moesten slaan. Dat is het fijne als je niets gereserveerd hebt, dan kun je de route makkelijk aanpassen.

Dag 9 - Dolphin holiday resort - Ballito

De ochtend begon vroeg. Omdat we nu een plaats oversloegen, hadden we een lange dag voor de boeg en waren we dus op tijd vertokken. Bij het visitorcenter zaten vrouwen van grassen mandjes etc. te maken. Daar zaten echte kunstwerken bij.

Eenmaal buiten het park zijn we via de Woodstok Mountaindrive (Richting Dukuza aanhouden) naar Bergsville gereden. Pas wel op voor loslopende (en dus ook onverwachts overstekende) dieren. Onderweg zie je centrale watertappunten en je komt langs een dam waar er watersportmogelijkheden zijn. De route is rustig en mooi. De weg naar Bergsville is slechts 60 km lang maar duurt anderhalf uur. Bergsville zelf is niet zo spectaculair. Winterton is wel aardig. Het is een ietwat grotere plaats waar je goed boodschappen kunt doen. Onderweg, ongeveer 25 km voor Lidgetton, kom je langs het monument ter nagedachtenis aan de plek waar Nelson Mandela in 1962 opgepakt werd.

Bij Lidgetton zijn we de snelweg opgegaan richting Durban. Bij Durban gingen we de kustweg op richting Ballito. In Ballito reden we even verkeerd maar met een Hollandse mond kom je ver. We overnachten bij het Dolphin Holiday Resort. Deze camping ligt dicht bij het strand en tegenover een klein winkelcentrumpje met supermarkt en bar, heeft een eigen zwembad, restaurant, speelgelegenheden voor kinderen etc. Iedereen heeft een door bomen en struiken afgezette plaats. Ondanks de begroeiing is er toch contact met de buren mogelijk. Echt een luxe camping. Ook hier kun je weer onderhandelen om de afwas te laten doen of zelfs om je voortent af te laten breken.

Dag 10 - Stewarts farm - Nkwalini

De ochtend begon goed. We deden de deur van de camper open en zagen allemaal kleine aapjes wegspringen.  Na even bij de aapjes gekeken te hebben zijn we uitgenodigd om bij de buren (Lex, Deborah, Alexa en Byron) op de koffie te komen. Het ontbijt werd vervangen door koekjes, worst, ijsjes etc. Maar ach, een gesprek met Zuid Afrikanen is altijd leuk.

Tegenover de camping zit een klein winkelcentrumpje en het strand ligt ook op een steenworp afstand. Hier zijn we nog  even wezen genieten van het warme zeewater voordat we naar de volgende bestemming reden.

De route, die gedeeltelijk via de King Shaka Heritage route gaat was anders dan we tot nu gezien hadden. Het laatste traject dat we af moesten leggen was de 5 km gravelroad naar Stewarts Farm, dat was even afzien. Door de extreme regen die net voor onze aankomst was gevallen, waren grote delen van de weg weggespoeld en hadden ze nog geen tijd gehad om deze te repareren. Dit was leuk en omdat je zo extreem langzaam rijd kun je in alle rust genieten van het uitzicht.

Eenmaal aangekomen werden we vriendelijk onthaald en op de achtergrond zag je de zulu kinderen naar ons kijken. Na de eerste kennismaking met deze kinderen was het ijs gebroken en werd er vol op gelachen om de verschillen in uitspraak.

Stewarts Farm ligt afgelegen naast een Zuludorp en heeft een nauwe samenwerking met het dorp. De rondavels verschillen tussen familiekamers, de nieuwere versie (dus onder stenen en boven een rieten dak) of authentieke Zulu hut (rondavel) waar het riet tot aan de grond is en de deur slecht 1 meter hoog is. Het merendeel van de rondavels heeft 2 enkele bedden.
Gabi en Lara mochten kiezen waar ze wilden slapen en zij besloten om een eigen authentieke Zulu hut te nemen. Aangezien deze hutjes twee enkele bedden hebben namen wij de hut die daar direct naast lag.

Het avondeten bestond uit echte zulugerechten zoals putu (maismeel) en vlees van de barbeque. Nog even snookeren en dan is het bedtijd.

Dag 11 - Stewarts farm - Nkwalini

De nacht was goed verlopen. Ik ben er slechts één keer uit geweest voor de kinderen. Ze hebben goed geslapen in hun ‘eigen’ huisje.

Na een heerlijk ontbijt hebben we een wandeltour gehad door het Zuludorp. Hier kregen we uitleg over de Zulu cultuur en hun manier van leven. Zo is bijvoorbeeld de alcoholiste van het dorp getrouwd met de priester, is er een klein winkeltje, lopen de koeien hier los rond, maken ze hun eigen bier en woont de songoma (traditionele geneesheer) er. De songoma kan een reading geven over een vraag die je stelt. Nou geloven wij niet in dit soort dingen maar ach… op vakantie moet je af en toe eens gek doen. Ik raad iedereen aan om goed na te denken over wat men vraagt want hij is beangstigend goed. Hij vertelde ons dingen die hij helemaal niet kon weten maar die stuk voor stuk klopten.

Na de lunch wilden Gabi en Lara de Zulu kinderen weer zien dus vroegen we Roy of we mochten kijken of ze wilde komen spelen. Nou dat vonden de Zulu kinderen wel leuk en Gabi en Lara werden dan ook direct op de heup gezet en liepen ze mee naar ons verblijf. Wij hebben ons allemaal erg goed vermaakt en zullen deze herinnering nog lang met ons meedragen.

Stewart Farm is van de Zulu comunity en wordt door Roy en Sonja geleased. Het is mooi om te zien dat er veel wederzijds respect is tussen de Zulu’s en Roy en Sonja. Je ziet geen autoriteit maar gelijkwaardigheid. Eerlijke arbeid en veel passie voor de Zulu cultuur. Zo kan Zuid Afrika dus ook zijn.

Dag 12 - Cape Vidal camp - Cape Vidal

Na 25 minuten over de 5km lange gravelroad gedaan te hebben kwamen we weer op de verharde weg. Via de R34 zijn we door de suikerrietplantages en savanne naar Empangeni gereden. Hier is het buiten druk met ‘kraampjes’ waar mensen hun waren proberen te verkopen en is een groot winkelcentrum waar je goed kunt winkelen. Hier hebben we ook onze boodschappen gedaan.

Vervolgens hebben we de N2 richting Pongola genomen. Eenmaal in St. Lucia hebben we eerst wat rondgekeken en zijn we naar het internetcafé gegaan. Hierdoor gingen we pas later naar Cape Vidal.

De weg daar naar toe gaat door het iSimangaliso Wetland Park, voorheen Greater St. Lucia Wetland Park. Je gaat als een soort gamedrive door het park op weg naar de camping en ziet overal dieren, echt schitterend. Vooral bij zonsondergang heb je mooie uitzichten.

Eenmaal bij de camping aangekomen was het al donker. Dit was op deze camping niet echt prettig omdat je zo niet goed kon zien waar je kunt staan. De grond is zacht en in het donker de voorwielen op een blok zetten is moeilijk. Door de zachte grond heb je een aanloopje nodig als je de camper op blokken zetten, anders graaf je de achterwielen in, niet echt een pretje.

De camping is wel erg mooi gelegen. Via een klein paadje door de duinen kom je bij het strand. Het is er rustig al leven er veel brutale apen en hertachtigen op de camping. De faciliteiten zijn minder, het is allemaal verouderd en voor mijn gevoel mocht er vaker schoongemaakt worden.

Dag 13 - Bushbaby camp - Hluhluwe  

De ochtend begon goed. We moesten vroeg op want we moesten de camper nog uitgraven en het was nog 45 minuten rijden door het park voor we bij de nijlpaardentour waren. We hadden onszelf dieper ingegraven dan we dachten dus het lukte niet meteen om weer los te komen. Gelukkig waren de parkwachters erg behulpzaam en hebben ze ons geholpen om los te komen. Toen vlug betalen en op weg naar de boot voor de nijlpaarden tour. Eenmaal bij de stijger aangekomen was de boot al weg. Gelukkig waren ze alleen andere ophalen en kwamen ze terug om ons op de pikken.

De boottocht duurde twee uur en dat vond ik iets te lang. Vooral ook omdat je steeds moest wachten om iets te zien. We hebben wel nijlpaarden met baby’s, krokodillen, reigers en verschillende anderer soorten vogels gezien.

Daarna was het weer tijd om naar de volgende camping te gaan. We durfden niet door Hluhluwe Game Reserve te rijden omdat het niet helemaal duidelijk was of de weg goed was. Nu schijnt het voortaan een verharde weg te zijn. Maar we hebben dus de snelweg genomen en vervolgens elf km over onverharde weg naar Bushbaby Camp. We kwamen er nu achter dat hoe zachter je rijdt, hoe meer last je hebt van het wasbordenwegdek. Met 60 km per uur heb je er minder last van.

Eenmaal bij Bushbaby Camp aangekomen, hebben we eerst even rustig gekeken waar we zouden gaan staan. Daarna zijn we naar Hluhluwe Game Reserve gegaan waar we een eigen gamedrive hebben gedaan. We hebben allerlei dieren gezien waaronder neushoorns en op nog geen 10 meter afstand een olifant. Jammer dat we niet meer tijd hadden om het park te bezichtigen en dieren te spotten.

’s Avonds hebben we op weg naar de camping nog even boodschappen gedaan in Hluhluwe. Dit plaatsje heeft meerdere supermarkten en er staan op straat de nodige kraampjes. Het ziet er daardoor allemaal wat rommelig uit maar we hebben goed vlees kunnen inslaan voor een gezellig barbecue op de camping waar we lekker gekletst hebben met de andere campinggasten.

De camping heeft mooie plaatsen, in het midden een gezamenlijke barbecueplaats, gezamenlijke keuken met koelkast en kastjes met serviesgoed en pannen, een zwembad, een gezellig restaurant en loungeroom met bar enz. Echt een plek om tot rust te komen.

Dag 14 - Mlilwane game reserve - Mbabane Swaziland

Deze dag was weer een langere dag. Na nog even lekker rondgekeken te hebben op de camping zijn we door gereden naar Swaziland. Onderweg zagen wij hoe ze in Zuid Afrika aan werkverschaffing doen. Met kapmessen, dus krom staan en hakken, stonden ze naast de snelweg het gras te trimmen. Echt apart om te zien hoor. Bij Golela zijn we de grens met Swaziland over gegaan. Dat was ook een hele ervaring. Eerst moesten we ons melden omdat we Zuid Afrika verlieten. Dan kregen we een stempel, vervolgens moesten we naar het volgende gebouwtje lopen om ons te melden dat we Swaziland in gingen. Kregen we weer een stempel en konden we naar het volgende loket om R50,- te betalen zodat we gebruik mochten maken van het wegennet. En dan mocht je pas doorrijden. Nou reken hier maar minimaal een half uur voor. Wat me wel opviel is dat ze bij de grens proberen iets aan het aids probleem te doen. Er stonden doosjes met condooms waar je gratis condooms kon pakken.

Eenmaal in Swaziland zijn we via Hwy 8 naar het Mlilwani Game Reserve gereden. De overgang tussen Zuid Afrika en Swaziland is minder merkbaar dan ik verwacht had. We hebben nu natuurlijk ook al veel armoede  gezien dus de overgang was niet zo schokkend. Onderweg was het goed opletten op de snelheidsborden. Deze verschilden veel van snelheid en dat allemaal op dezelfde weg. Eenmaal bij Mlilwani Game Reserve aangekomen hebben we eerst gemeld dat we het park in wilden. Toen door naar de camping om ons daar te melden. Onderweg hadden we al een gamedrive door het park heen en hadden al heel wat dieren gezien zoals struisvogels, impala’s, zebra’s en zelfs een krokodil.

Eenmaal op de camping kregen we een plek aangewezen waar we konden gaan staan.  We hadden een fraai uitzicht. Op de camping zelf liepen zwijnen, herten enz. rond. Je voelt je echt een met de natuur. De camping heeft een zwembad, schommels, gezamenlijke barbecue plaatsen, wasgelegenheden en gezamenlijke drooglijnen, een restaurant, winkel en je kon fietsen huren. Het enige nadeel was de dat de douches een douchegordijn hadden en dus weinig privacy boden.

Het buffet in het restaurant was lekker.

Dag 15 - Paradise Creek Lodge - Malelane  

Na een ontbijtje en daarna de was aangezet te hebben zijn we gaan fietsen, dat was heel leuk. De kinderen hadden alleen nog niet het besef dat als je omlaag wilt fietsen je ook omhoog moet. In dit geval, eerst omhoog en dan pas omlaag. Dat vonden de meiden iets minder. Maar de omgeving maakte het wel goed. Je fietst tussen de gnoes, zebra’s, impala’ en struisvogels. door. Dat is toch wel heel apart hoor. De zebra’s lijken gewend te zijn aan mensen die daar fietsen en blijven ook mooi in de berm staan grazen. Je zou haast zeggen dat het eng is om zo dicht bij wilde dieren te fietsen.

Na de lunch zijn we weer vertrokken naar Zuid Afrika. Eenmaal ten noorden van Mbabane verdwijnt de savanne en krijg je rotsbergen. Ook krijg je meer armoede te zien en is het er ook allemaal meer chaotisch. Overal staan kraampjes met verkoopwaar. Er lijkt hier minder verschil te zijn tussen arm en rijk, of ze hebben minder te verbergen, want je mist hier de hoge muren met prikkeldraad . De wegen zijn redelijk goed met uitzondering van de Piggs Peak. Hier zitten grote gaten in het wegdek. Onderweg, buiten de dorpjes, zie je soms kraampjes waar kleine kinderen in bananenkleding toeristen lokken om wat te kopen. Wij zouden hier zeggen ‘pure kindermisbruik’, maar daar is dat heel gewoon. Ze laten de jongste kinderen dansen om mensen te lokken en de oudere kinderen het verkoopwerk doen. Ook hebben ze geen kleingeld dus wordt je eigenlijk ‘gedwongen’ meer te kopen dan je eigenlijk van plan was. En dan heb je iets gekocht en dan vragen ze nog geld voor de dansende kinderen ook. Maar koekjes en wat ranja is een goede manier om dit af te kopen. Je wordt uiteindelijk wel heel hartelijk uitgezwaaid. Ook bij het tanken wordt je bestormt door mensen die iets aan je willen verkopen. Gelukkig is het niet op een opdringerige manier.

Bij de douane ging het allemaal vlotjes. Maar ook nu moesten we eerst een stempel halen om Swaziland te verlaten en een stempel halen om Zuid Afrika weer in te mogen. Eenmaal in Zuid Afrika was het weer slechter geworden, maar het rotsgebergte waar je doorheen rijd is schitterend en dat maakt veel goed. Nu merkte je ineens wel een grote overgang tussen Swaziland en Zuid Afrika. Het rommelige van Swaziland was weg en er heerste een bepaalde rust.

Eenmaal bij Kruger National Park aangekomen mochten we het park niet in. Alle campings waren volgeboekt, een grote teleurstelling. Toen maar even genieten van de kudde olifanten bij een mooie ondergaande zon. Dit is een beeld dat ze ons niet meer afpakken, echt schitterend.

Maar al snel kom je weer bij je positieven en moet je een plek vinden om te slapen. Campings buiten het park zijn er niet dus op zoek naar iets anders. Na veel vragen en zoeken kwamen we uiteindelijk in Malelane bij Paradise Creek. De nachtwaker pleegde even een telefoontje en we konden terecht. Dat was wel even een opluchting. Zoeken in het donker is in Zuid Afrika niet echt aan te raden.

Paradise Creek heeft meerdere huisjes voor 2 tot 6 personen, het heeft een zwembad en een restaurant. Elk huisje heeft een eigen kookplaats (buiten) met gasfornuis en barbecue. Ze hebben, ondanks dat het niet gunstig ligt, de aankleding zo gemaakt dat je het gevoel hebt dat je ver van de bewoonde drukke wereld af bent.  

Dag 16 - Paradise Creek lodge - Malelane

Na een ontspannen ontwaken zijn we boodschappen gaan doen. Toen op naar Kruger National Park voor een eigen gamedrive dan maar. We kwamen om 10.15 uur bij de gate en mochten niet naar binnen want het maximaal aantal auto’s was al in het park. Er mochten bij de Malelane gate naast degene die een reservering hadden slechts 500 dagbezoekers het park, weer een tegenvaller. Het schijnt dus dat mensen al om 5 uur in de rij stonden zodat ze om 6 uur, dan ging het park open, naar binnen konden.

Toen maar een georganiseerde gamedrive geregeld. Deze vertrok ’s middag dus zijn we nog even lekker gaan ontspannen bij het zwembad. De excursie per gamedrive was wel aardig. We hebben dieren gezien zoals olifanten, giraffen, kudu’s impala’s, mooie vogels, neushoorns en een slang.  Ondanks dat we veel gereden hebben, vind ik dat we te weinig gezien hebben voor de prijs die we betaald hebben. Een gamedrive met eigen auto kost R120,-  p.p. en een georganiseerde gamedrive kost R585,- per persoon. Maar ja heel dit stuk gekomen en dan Kruger National Park nog niet zien was ook geen optie. 

Achteraf kwamen we er achter dat we ook een reservering hadden kunnen maken voor een dagbezoek, dit kost je R20,- p.p. extra maar dat is heel wat goedkoper dan een georganiseerde gamedrive en bovendien kun je dan langer dan 3 uur het park in.

Dag 17 - Merry Pebbles camp - Sabie

Vandaag zijn we eerst begonnen met een duik in het zwembad. De temperatuur was ongeveer 20-25˚C en was wel lekker. Daarna zijn we gaan pakken en om 10 uur vertrokken we naar Sabie. Het landschap wordt bergachtiger en toont ook veel minder armzalig. We hebben de 539 genomen naar de Sudwala Caves. De weg er naar toe is smal en kronkelend. Best spannend als je een tegenligger zou krijgen.

Bij de Sudwala Caves hebben we een rondleiding gehad waar we uitleg kregen over de Sudwala mensen die de grot in gevlucht waren. Het was ook heel verbazingwekkend dat er geen echo in de grot was.  De akoestiek is er erg goed en daarom worden er ook concerten en theatervoorstellingen gegeven in de grotten. Daarna ook maar even een kijkje genomen bij het naastgelegen Dinosaurus Park. Ik vond het wel aardig opgezet maar je mist niets als je het niet gezien hebt.

Inmiddels was het weer ook omgeslagen en begon het te regenen. Toen maar verder naar Sabie waar een luxe camping op ons wachtte. Ik had ze gisteren gebeld of er nog plaats was en ze lachtten. Eenmaal aangekomen bij de camping snapte ik waarom, het was er bijna uitgestorven, raar eigenlijk. Je zit maar 60 km van Kruger National Park, waar het ontezetten druk is en hier is er niets te doen.  

De camping is wel luxe, er is niet alleen een koud maar ook een verwarmd zwembad, een restaurant, grote speeltuin met klimattributen en trampolines, en een game hal met o.a.  pouletafels, voetbaltafel en gokautomaten, niet verkeerd. De temperatuur was inmiddels gedaald naar ongeveer 15˚C dus kwam het verwarmde zwembad goed van pas. Heerlijk, buiten lekker fris en dan in warm water zwemmen.

Dag 18 - Merry Pebbles camp - Sabie

De ochtend begon goed. We spraken een Nederlands gezin met klein kind dat ook aan het rondreizen was. Eigenlijk te laat begonnen we onze trip over de panoramaroute. Het werd ons al snel duidelijk dat we ineens in een heel andere natuur terecht waren gekomen. Alles heel groen en volgens mij ook aangeplant. Zo strak.

Het was de bedoeling dat onze eerste  stop de Mac Mac pools zouden zijn maar daar reden we voorbij. Dan maar naar de Mac Mac Falls. We kwamen tot de parkeerplaats en verder konden we niet komen, het was afgezet i.v.m. werkzaamheden. Na even wat bij de kraampjes gekeken te hebben zijn we maar weer verder gereden.
De eerste stop waar we echt konden genieten was bij Gods Window. Het uitzicht is er schitterend. De echo is voor de kinderen geweldig, vooral als andere mensen antwoord geven. De klim omhoog vonden de kinderen een beetje saai totdat we bij het Nature Rain Forest aan kwamen. Lekker klauteren over de stenen. Daarna wordt je ook nog eens verrast door een mooi uitzicht.
De volgende stop op onze route is The Pinnacle. Ook dit is weer verbazingwekkend. Een grote rotsformatie in de vorm van een pilaar, geheel vrijstaand.
Daarna naar Bourkes Luck Potholes. Echt raar om te zien wat erosie kan doen met gesteente. De waterval en de uitgeslepen gesteente hebben iets aparts.
Op naar onze laatste stop, de Three Rondavels. De zon was al aan het ondergaan maar we mochten nog net door de poort. Bij het parkeerterrein werden alle souvenirkraampjes al afgedekt, tijd om naar huis te gaan.
Wij gingen nog even kijken bij het uitkijkpunt, schitterend om te zien hoe de zonsondergang zijn licht schijnt over de rondavels. Ook weer een heel apart natuurschoon. Eenmaal terug bij de parkeerplaats waren alle souvenirkraampjes verlaten. Onder een deken lagen de te verkopen souvenirs. Zoveel vertrouwen dat de souvenirs niet meegenomen worden door toeristen is merkwaardig.

Op de terugweg werden we aangehouden door de politie. Nou dan denk je dat er iets aan de hand is maar blijkbaar is de controle scherp als het eenmaal donker is, alles werd gecontroleerd. Toen alles goed was mochten we doorrijden. Onderweg zagen we fietsers, wandelaars en auto’s die zich zonder licht over de weg verplaatsten. Echt even schrikken als je in het donker ineens een gedaante aan de rand van de weg ziet lopen. Dan begrijp je ineens wel dat ’s avonds extra gecontroleerd wordt en waarom.

’s Avonds zijn we gaan eten bij de Wild Fig Tree in Sabie. Je kun hier internetten op een computer of met je eigen laptop want ze hebben ook Wifi.

Dag 19 - Ezemvelo rest camp - Gauteng

De ochtend begon met een kleine tegenslag, het warmwater zwembad was leeg voor onderhoud. Dan maar inpakken en wegwezen, richting Pretoria. We hebben eerst nog de scenic road genomen naar Lydenburg, waar we gekeken hebben bij de Long Tom Cannon en via de Long Tom Pass hebben gereden. Deze weg is wel aardig, het is in ieder geval een rustige weg. Nadeel is dat de kans bestaat dat je achter een vrachtwagen met boomstammen komt te zitten en je door het slechte zicht en de kronkelweg niet in kunt halen.

Onderweg hebben we nog even boodschappen gedaan. Het was een beetje een raar winkelcentrumpje. Het lag tegen estate The Boulder aan. Je zag alleen maar blanken en de estate was ommuurt met daarboven prikkeldraad. Bij de slagboom om de estate in te kunnen stonden bewakers. Het zag er nogal beveiligd uit. Wel raar om zo te zien. Bij mij kwam al direct de vraag omhoog wie er nu de meeste vrijheid heeft, de mensen die in een totaal beveiligd estate wonen of de mensen die in een shack wonen.

Omdat het al later begin te worden besloten we niet door te rijden naar Pretoria maar bij Bronkhorstspruit een camping te zoeken. Dit was even zoeken. Uiteindelijk besloten we de camping in Ezemvelo Nature Reserve te nemen. Dit stond goed aangegeven, alleen bleken de laatste 20 km over onverharde weg te gaan. Gelukkig was de weg redelijk en met 60 km per uur ging het goed.

Eenmaal bij het park aangekomen werden we hartelijk verwelkomt. Achteraf snap ik wel waarom, het was er echt uitgestorven. We waren de enigsten die hier kampeerden. Dit gaf wel een raar gevoel hoor als je de medewerkers ’s avonds weg ziet rijden en je daar alleen achter blijft tussen de apen en hertjes. Het uitzicht over het meertje met de zonsondergang in het water was schitterend. Alleen werden we ineens verrast door een schreeuw uit de camper. Zat er ineens een aap op de deur. Nou dat was een goede les om extra alert te zijn.

De faciliteiten zijn wat verouderd maar wel netjes. De rust is geweldig, geen snelwegen die je hoort of herrie van mede campingbezoekers. In het weekend blijkt dit een uitvalbasis te zijn voor mensen uit Johannesburg en Pretoria maar door de weeks is het er verlaten.

Dag 20 - ATKV Buffelspoort - Magaliesberg

De ochtend begon goed. We wilden nog even een gamedrive door het park nemen voor we weer verder gingen. Nou dat hebben we geweten. Eerst verliep het rustig en hebben we veel dieren gezien. Maar toen we een kortere weg naar de uitgang wilde nemen ging het fout. Bijna op het einde lag er een plas water op de weg. Dan maar strak langs het hek af want daar leek het droog. Helaas voelde ik de achterkant wegglijden en kwamen we vast te zitten. Daar sta je dan. Maar weer proberen met gras onder de wielen enz. om los te komen maar dat lukte niet. Uiteindelijk kwam er iemand die vroeg of we hulp nodig hadden en al snel werd de tractor opgeroepen. Dat duurde even voor deze kwam maar gelukkig had hij ons er snel uitgetrokken. Inmiddels was het al middag geworden voor we op weg konden.

Eenmaal weer op de verharde weg hadden we een bezoek gebracht aan  Sizanani Village (www.sizanani.org ) . Dit is een community project waar er opvang is voor gehandicapte kinderen, er is een school voor gehandicapte kinderen, een ziekenhuis voor Aids patiënten, een weeshuis voor achtergebleven kinderen waarvan de ouders aan aids zijn gestorven en een fabriekje waar mensen die aids hebben kunnen werken om zo afleiding te krijgen van hun ziekte en een bijdrage te leveren voor dit community project. Ze maken hier knuffels die verkocht worden. Op deze manier zamelen ze geld in om mensen eten te kunnen geven zodat ze hun medicijnen in kunnen nemen. Heel veel mensen hebben geen baantje omdat ze aids hebben en dat betekend ook geen geld voor eten. Maar de medicijnen moeten met voedsel ingenomen worden. Dit community project verzorgt daarom eten voor 9000 mensen uit de omgeving. Omdat ze dit niet alleen kunnen met het geld wat vrij komt bij het verkopen van de knuffels ze zijn afhankelijk van donaties om dit voor elkaar te krijgen. Dus mocht u een goed doel willen steunen, denk dan aan dit project. Het is schitterend om te zien wat ze hier allemaal doen.

Wat eigenlijk een kort bezoekje zou worden, bleek wat langer te duren. Dus toen vlug maar weer op naar de volgende camping. Je merkt wel dat je in de buurt van grote steden komt. De wegen zijn drukker en breder. Eenmaal voorbij Pretoria besluiten we op zoek te gaan naar een camping. Nou dat was even zoeken. We dachten er in Brits een te hebben maar deze was verlaten. Toen maar weer terug naar de snelweg. Inmiddels was het al weer donker geworden. Nu was het voor het eerst dat ik me niet op mijn gemak voelde. Ik was blij toen we weer bij de snelweg waren.

Dan maar zoeken naar een andere camping. Uiteindelijk hebben we het gevraagd bij een benzinestation. Deze stuurde ons naar een camping 8 km verderop. Rijden we bij het benzinestation de weg op zien we tegenover het benzinestation camping ATKV Buffelspoort. Toen hebben we die maar genomen en dat bleek een goede keuze te zijn.

Het is een grote camping aan het begin van het Magaliesberg Nature Reserve. De service is er goed, ze hadden een binnen- en buitenzwembad, verschillende bars en restaurants, bubbelbaden (tegen betaling), sportvelden, speeltuin enz. De faciliteiten waren netjes en schoon. We wisten niet wat de kosten zouden zijn maar ach dat zijn zorgen voor morgen. Nu hadden we tenminste een veilige plek om te slapen.

Dag 21 - Manyane camp - Pilansberg

De ochtend begon rustig, na een frisse duik in het buitenzwembad zijn we weer gegaan. Vol verbazing kregen we de rekening, slechts R181,- voor alle faciliteiten die de camping te bieden had. Toen weer naar de snelweg en op weg naar Pilanesberg Game Reserve. Het was even zoeken welke weg we zouden nemen maar het leek wel of elke weg daar uit kwam, heel simpel te vinden dus.

Toen naar de Manyane Rest Camp. Dit zag er al direct goed uit. In het kleine zwembad stond een fontein. Alleen jammer dat het water zo ijskoud was. Dit kon Lara niet tegenhouden en die wilde zwemmen. De camping had een restaurant, winkel, goede en schone faciliteiten.

Later op de middag zijn we nog naar Sun City gereden, Sun City is ‘het Las Vegas van Zuid Afrika’. Dat wilden we wel eens zien. Bij aankomst moesten we entree a R70 p.p. betalen. Je kreeg dan wel voor R35 munten die je overal voor kon gebruiken, je kon er voor gokken maar ook gebruiken om iets te eten of te drinken. Eerst keken we bij het casino in het Cascades hotel. We hadden nu al zoveel armoede gezien dat we ook wel eens een van de duurdere hotels ter wereld wilde zien, dus gingen we op een tour naar The Palace of the Lost City. Dit is een hotel waar de goedkoopste kamer R3500 per nacht kost. Het hele hotel is in wildleven en vooral olifanten stijl. Bij aankomst voel je al direct in weelde. We krijgen de ingang, restaurant en zwembad te zien, echt luxe allemaal. Deze tour is echt de moeite waard. Maar ook voor de kinderen is er van alles te doen. Je kunt een bezoek brengen aan Water World and Valley of the Waves, of op het strand spelen, er is een krokodillenfarm, een golfbaan en voor ouders die even zonder kinderen rond willen kijken is er een kinderopvang programma. Dus voor ieder wat wils.

Helaas vloog de tijd voorbij en was het al weer tijd om terug te gaan naar de camping.

Dag 22 - Manyane camp - Pilansberg

’s Ochtends hebben we met onze camper de laatste gamedrive gemaakt, nog even genieten hiervan. Het park heeft lage struiken dus we krijgen lekker veel te zien. Vooral de trektocht van de olifanten maakt een grote indruk. Ook kun je er heerlijk op afgesloten heuvels picknicken. Je hebt dan een mooi uitzicht over het meer en de dieren die er lopen, we zagen een nijlpaard. Er zijn toiletten en picknicktafels en zelfs barbecues. Dus alle mogelijkheden om lekker in de natuur je dag door te brengen. Toen we weer verder reden zagen we nog verschillende dieren waaronder giraffen, echt leuk.

’s Middags hebben we nog lekker gezwommen en snel wat gegeten voor we ’s avonds met de night gamedrive mee gingen. Het was wel aardig om ’s avonds op zoek te gaan met de hele wagen naar dieren. We hoopte nog de katachtigen te zien maar helaas. Het enigste wat de zagen op dat gebied was een jakhals. Die hadden we deze vakantie nog niet gezien. Het was wel leuk maar je moet ook geluk hebben dat je wat ziet.

Dag 23 - Johannesburg - Düsseldorf

Aan iedere vakantie komt een einde en dus ook aan die van ons. Na alles ingepakt te hebben moesten we de camper nog schoonmaken. Dit besloten we uit te besteden. Net voor de camping was een autowasserette (op zijn Afrikaans dan met emmertje en slang) en daar hebben we voor R150 de camper van binnen en buiten schoon laten maken en hij glom weer. Zo schoon hadden wij hem niet kunnen krijgen in twee uur tijd.

Daarna zijn we rustig richting Johannesburg gereden. Onderweg kwamen we door slecht weer. Jammer van de schone camper. Toen we eenmaal bij Bobo terecht kwamen was de buitenkant weer vies. De afhandeling ging goed. Gelukkig waren we goed verzekerd want we hadden schade gehad. Wanneer en hoe weten we niet maar het zat er wel.

Na de afhandeling werden we weer naar de luchthaven gebracht. We waren rijkelijk vroeg maar op Johannesburg Airport kun je goed winkelen en eten. De terugvlucht ging goed, alleen bij aankomst kwamen we er achter dat we een tas kwijt waren, gelukkig is dit goed opgelost.

Al met al was het een ontzettend mooi en inspirerend avontuur.